[ใกล้กับสนามฝึก] อัฒจันทร์

Bright BELIEVER

◇◆ 71 ◇◆

ฉันเห็นฟีโอดอร์กำลังเดินไปอัฒจันทร์กลางแจ้ง ซึ่งบริเวณนั้นมีชาวค่ายจำนวนนึงกำลังทำอะไรบางอย่าง ในมือของแต่ละคนถือมีดสั้น อ๋อ ตารางเรียนที่ไครอนเคยแจ้งไว้มีวิชามีดสั้น

คนสอนเป็นรุ่นพี่ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์

สาวสวยสอน ! เยี่ยม ฉันมีแรงใจลงเรียนล่ะถึงจะไม่เคยใช้มีดสั้นต่อสู้ก็ตาม มีดที่ใช้น่ะมีไว้แค่หั่นผัก หั่นเนื้อสัตว์ ทำกับข้าว ฝีมือฉันอร่อยเด็ดอย่าบอกใคร สโลแกนคนกินตาย คนคายรอด

"หน้าไม่คุ้น พึ่งมาใหม่หรอ" ไพเพอร์ถาม

ไบร์ทอยู่ในค่ายได้เดือนกว่า ๆ ไม่น่าเรียกคนใหม่แล้วละมั้ง "ไม่เชิง แต่ฉันพึ่งเคยเจอเธอครั้งแรก" ฉันมองหญิงสาวหน้าตาคมเข้ม มีเสน่ห์ทำเอาใจเต้นตึกตัก 

"แปลว่าเรายังไม่รู้จักกัน ฉันไพเพอร์ แม็กลีน"

"ไบร์ท เอมส์ ยินดีที่ได้รู้จัก"

ยื่นมือออกมารอไพเพอร์จับมือ ทว่าคนสวยดันส่งมีดสั้นให้ฉันแทน ช็อตฟีล ซะดื้อ ๆ เป็นการปฏิเสธทางอ้อมป่ะวะ ไบร์ทหยิบนิตยสารแฟชั่นVogue เล่มที่เพิ่งวางขายได้ไม่ถึงเดือน ใหม่ล่าสุด กะจะชวนคุยสักหน่อย 

"อ่านVogue ด้วยเหรอ" ไพเพอร์รับนิตยสารเปิดดูผ่าน ๆ "ถ้าอยากจะคุยเอาไว้หลังเลิกคลาส"

โดนรู้ทันแผนการเฉย 

ไบร์ทคอตกเดินไปยืนแถว ๆ ที่บุตรแห่งคิโอเน่อยู่ 

"โดยทั่วไปหากมีการต่อสู้ด้วยมือเปล่าคนตัวใหญ่ย่อมได้เปรียบคนตัวเล็กกว่า แต่มีดถือเป็นอาวุธหนึ่งซึ่งทำให้คนตัวเล็กสามารถต่อสู้ป้องกันตัวจากคนตัวใหญ่ได้"

ไพเพอร์สาธิตศิลปะการต่อสู้ด้วยมีดตั้งแต่การจับและถือมีดอย่างถูกวิธี ไบร์ทจับคู่ซ้อมฟีโอดอร์ยังถึงหนึ่งนาทีโดนฟีโอดอร์ปลดอาวุธ

"นายก็ปลดมีดฉันเร็วเกิน"

"ถ้าต้องสู้กับศัตรูความเร็วเป็นสิ่งสำคัญ"

"ฟีโอดอร์ นายดูเชี่ยวชาญอาวุธพวกปืน มีด อืม…..เหมือนพวกสายลับในหนังเลยว่ะ" 

ฟีโอดอร์ตอบกลับ "คุณคิดไปเองครับ"

คำพูดสุภาพที่มีสีหน้านิ่ง ๆ ไบร์ทกลั้นขำ "ก็พูดแหย่ไปเล่น ๆ แค่นั้นแหละ คนอย่างนายคงไม่ใช่สายลับหรอก"

ฉันก้มลงเก็บมีดที่หล่นบนพื้นหยิบขึ้นมากะแทงในขณะที่ฟีโอดอร์ไม่ทันระวังก็บ้าแหละ ! ระวังตัวซะยิ่งกว่าใคร

ขนาดก้มเก็บมีดสันหลังฉันวาบเลยเหอะ สายตาของเขาจับจ้องราวกับฉันเป็นเหยื่อ ส่วนเขาเป็นนักล่า 

"คุณฟีโอดอร์จับคู่กับไบร์ทเป็นไงบ้าง"

"คุณไบร์ทฝีมือย่ำแย่มากครับ คุณไพเพอร์คงต้องเพิ่มบทเรียนให้เธอเยอะกว่านี้"

เอ้า ! สองคนนี้รู้จักกันเรอะ การที่ไพเพอร์เรียกฟีโอดอร์ว่าคุณ หรือเขาอายุเยอะกว่า

ไงดีล่ะทีนี้ ผู้อาวุโสที่ไม่ยอมย้ายออกจากค่ายรึ ?

โบนัสน้ำหอม Unisex +5 แต้ม

ให้นิตยสารวงการบันเทิง (Vogue)

กับไพเพอร์ แม็กลีน

รางวัลเข้าชั้นเรียน: 

+10 EXP , +20 ความกล้า

เรียนมีดสั้น ครั้งที่ 1

Adelaide BELIEVER

KNIFE #1

- - - - -

                อเดลเลดได้ยินมาว่าจะมีคลาสสอนใช้มีดต่อจากคลาสสินใช้ดาบและโล่ที่เธอเพิ่งเข้าเรียนเมื่อหลายวันก่อน หญิงสาวเพิ่งเคยใช้มีดครั้งแรกตอนที่สังหางฮาร์ปี้ในป่าต้องห้ามซึ่งแน่นอนว่าทักษะการใช้มีกของเธอไม่น่าประทับใจเท่าที่ควรทำให้ได้แผลจากกรงเล็บฮาร์ปี้มาแบบถากๆ เพราะใช้มีดสั้นยังไม่คล่องแถมยังโดนอเล็กเซย์บ่นจนหูชาทันทีที่เห็นรอยเลือดกับเสื้อขาดๆ ของเธอ วันนี้เธอจึงตั้งใจมาเรียนวิชานี้เป็นพิเศษเพราะอยากลองใช้มีดต่อสู่แบบประชิดดูบ้าง

                "โอ๊ะ! เจอกันอีกแล้ว" เสียงหวานร้องขึ้นจากทางด้านหลัง เมื่ออเดลเลดหันไปดูก็พบเข้ากับอลิเซีย สาวงามจากบ้านอะโฟรไดท์ที่เจอกันครั้งแรกในชั้นเรียนดาบและโล่

                "มาเรียนวิชานี้เหมือนกันหรอ"

                "แน่นอน ในบรรดาอาวุธทั้งหมดฉันชอบใช้มีดสั้นที่สุด" อลิเซียพูดพร้อมกับโปรยยิ้มหวานมาให้อเดลเลด "อีกอย่างคนที่สอนวิชานี้คือรุ่นพี่บ้านอะโฟรไดท์ด้วย เธอเห็นรึยัง"

                "จริงหรอ ฉันยังไม่เห็นเลยแฮะ" อเดลเลดเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอนึกว่าไครอนจะเป็นคนสอนวิชานี้ซะอีก

                "มาเถอะจะเริ่มเรียนแล้ว" อลิเซียว่าพร้อมกับจับข้อมือของอเดลเลดพาเดินไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ

                ครู่ต่อมา ไพเพอร์ แม็กลีน รุ่นพี่จากบ้านอะโฟรไดท์ที่อลิเซ๊ยพูดถึงก็ออกไปยืนอยู่ข้างหน้าเพื่อเริ่มสอนเกี่ยวกับการใช้มีดสั้นในเบื้องต้น อเดลเลดสังเกตเห็นไพเพอร์ตั้งแต่เดินมาถึงอัฒจันทร์แต่คิดว่าเป็นเพียงชาวค่ายธรรมดาไม่ใช่รุ่นพี่ที่จะมาสอนในชั้นเรียนวันนี้จะไม่ได้ให้ความสนใจตั้งแต่แรก หล่อนเปล่งประกายตาามประสาบุตรธิดาแห่งอะโฟรไดท์แถมยังใช้มีดสั้นเก่งมากซะด้วย

                "ทักษะการใช้มีดสั้นขึ้นอยู่กับไหวพริบและความรวดเร็ว ส่วนใหญ่ไว้ใช้เวลาที่ต้องต่อสู้กับศัตรูแบบประชิดตัวโดยต้องอาศัยการฝึกซ้อมบ่อยๆ เป็นตัวช่วยพัฒนาทักษะ" ไพเพอร์สาธิตวิธีการจับมีดสั้นที่ถูกต้องและมั่นคงก่อนที่จะเริ่มสาธิตการต่อสู้แบบประชิดตัวโดยใช้มีดสั้น

                "มาคู่กันไหม" ครั้งนี้อเดลเลดเอ่ยปากชวนอลิเซียอย่างรวดเร็ซตัดหน้าคนอื่นๆ

                "ได้สิ" แน่นอนว่าอลิเซียพยักหน้าตอบรับ

                การจับคู่กับอลิเซียทำให้อเดลเลดรู้ตัวเองว่าเธอใช้มีดสั้นได้ห่วยขนาดไหน อลิเซียทั้งรวดเร็ว ปราดเปรียวและเป็นคู่ซ้อมที่ดีสุดๆ ส่วนตัวเธอเองก็ยังงงๆ ทำท่าทางยึกยักจนเสียหลักหน้าคะมำระหว่างการฝึกซ้อมกับอลิเซียไปหลายครั้งจนไพเพอร์ต้องเธอเข้ามาดู

                "เป็นไงบ้าง?" แน่นอนว่าไพเพอร์ไม่ได้ถามญาติขิงตัวเองแต่ถามอเดลเลด

                "สบายมากค่ะ" อเดลเลดพูดขณะยันตัวขึ้นมาจากพื้น

                "ฉันว่าเธออาจจะใส่แรงมากเกินไป ลองลดแรงลงอีกนิด กะจังหวะให้ดีและสังเกตการเคลื่อนของคู่ต่อสู้ จับทางอลิเซียให้ได้" ไพเพอร์ช่วยจัดท่าทางรวมถึงการจับมีดให้อเดลเลดใหม่

                อเดลเลดลองทำตามคำแนะนำของไพเพอร์ โดยรอจังหวะที่อลิเซียเป็นฝ่ายบุกเข้ามาหาก่อนและตอบโต้กลับ รอบนี้เธอทำได้ดีขึ้นนิดหน่อยแถมไม่หน้าคะมำเหมือนรอบที่ผ่านๆ มา หญิงสาวจับสังเกตจังหวะการแทง ท่าทางการขยับตัวของอลิเซียและเริ่มจดจำแพทเทิร์นของอีกฝ่ายได้จึงสามารถหลบหลีกอาวุธที่พุ่งมาเฉียดได้เกือบทุกครั้ง

                "เก่งมาก" ไพเพอร์ที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ไม่ไกลเอ่ยปากชม "เดลใช่ไหม? รอบหน้าถ้ามาเข้าชั้นเรียนอีกฉันจะช่วยแทรนให้นะ"

                "ขอบคุณค่ะไพเพอร์"

- - - - -

คลาสเรียนมีดสั้น ครั้งที่ 1

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

อัฒจันทร์

ไหน ๆ ก็ได้ออกกำลังแล้ว ก็เสียแรงไปเลยให้ถึงที่สุด นาแนตต์เลยถูกไครอนพามายังอัฒจันทร์เพื่อเข้าชั้นเรียนต่อหลังจากจบการฝึกที่สนามฝึกซ้อม เด็กสาวแทบจะก้าวขาไม่ออกแต่ก็ยังคงกัดฟันสู้ คนทั้งคู่มาหยุดอยู่ด้านหลังของหญิงสาวคนหนึ่ง ก่อนที่ไครอนจะทักทาย

“ไพเพอร์”

“อ้าวคุณไครอน สวัสดีค่ะ”

ทันทีที่เธอหันมา นาแนตต์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จะเรียกว่าตะลึงก็คงได้ เพราะเธอคนนี้ช่างงดงาม ดวงตาเป็นประกายนั่นราวกับจะเปลี่ยนสีอยู่ตลอดเวลา อีกฝ่ายคงรู้ว่าถูกจ้องก็เลยหันมาสบตากัน และก็เป็นเด็กสาวที่เสมองไปทางอื่นกลบเกลื่อนความเขิน

“นี่…”

“เด็กใหม่ของค่ายน่ะ เป็นธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์เหมือนกัน นาแนตต์ นี่ไพเพอร์ ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์และจะเป็นครูประจำชั้นเรียนมีดสั้น… ไพเพอร์ นี่นาแนตต์”

“ยินดีที่ได้พบนะน้องสาว” ไพเพอร์ส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้ ยิ่งการถูกเรียกว่าน้องสาวยิ่งทำให้นาแนตต์ขัดเขินยิ่งขึ้นไปอีก

ไครอนปล่อยให้ไพเพอร์ได้เริ่มสอนชั้นเรียนวิชามีดสั้นของตน ส่วนเขาก็ขอตัวกลับไปทำงานที่บ้านใหญ่ต่อ ตอนนี้นาแนตต์ยืนเรียงรวมอยู่กับสายเลือดอะโฟร์ไดท์คนอื่น ๆ หรือแม้กระทั่งบุตรธิดาจากเทพองค์อื่น ๆ ด้วยเช่นเดียวกัน

“เอาล่ะ สำหรับวิชามีดสั้นในวันนี้ แน่นอนว่ามีคนที่เพิ่งเคยเข้าเรียนเป็นครั้งแรก ดังนั้นเราจะยังไม่ใช้มีดจริงในวันนี้”

น้ำเสียงน่าฟังของหญิงสาวดังขึ้น นาแนตต์ได้ยินเสียงโอดครวญอย่างเสียดายของเด็กคนอื่น ๆ ที่พวกเขาจะต้องใช้มีดไม้สำหรับการฝึกอีกแล้ว นาแนตต์เดินไปหยิบมีดสั้นมาไว้ในมือตามคนอื่น ๆ พลางตั้งใจฟังที่ไพเพอร์สอน

“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการจับมีด เราสามารถจับได้ตามที่ถนัด แต่ให้แน่ใจว่ามันต้องแน่นมากพอ หากพวกเธอทำอาวุธของตัวเองหลุดมือล่ะก็ การสู้ด้วยมือเปล่าอาจจะไม่สิ่งที่ดีนักสำหรับใครบางคน”

แล้วคุณครูประจำชั้นเรียนวิชามีดสั้นก็แสดงถึงการจับมีดหลากหลายแบบให้ดู ทั้งการหันคมเข้าหาฝ่ายตรงข้าม หรือการจ่อปลายมีดไปด้านหน้าตรง ๆ รวมถึงการสลับสับเปลี่ยนวิธีจับด้วย นาแนตต์พยายามตามทุกคนให้ทัน แต่คุณหนูจากบลัวส์ผู้ที่วัน ๆ อยู่กับแต่เครื่องหอมและตุ๊กตาจึงเป็นอะไรที่ลำบากนัก

“เฮ้อ”

หลังจากฝึกกันมาซักพัก ไพเพอร์ก็ปล่อยให้นักเรียนได้พักหายใจหายคอ นาแนตต์ทรุดตัวนั่งลงที่ที่นั่งหินของอัฒจันทร์พลางถอนหายใจยาว ตอนนี้ฝ่ามือของเธอแดงไปหมดจากการจับมีดไม้เป็นเวลานาน แถมยังรู้สึกปวดข้อมือและแขนอีกด้วย

“เธอได้ยินมั้ย เมื่อวานมีเด็กในค่ายได้รับคำพยากรณ์ตั้งสองคนแหนะ”

แต่แล้วอะไรก็ไม่ได้น่าเบื่อขนาดนั้นเมื่อนาแนตต์ได้ยินเสียงซุบซิบพูดคุยข่าวสารที่เกิดขึ้นภายในค่าย ซึ่งเด็กสาวชอบมาก ก็เลยเนียนขยับเข้าไปใกล้เด็กผู้หญิงสองคนที่จับกลุ่มกันอยู่

“ที่ว่ามีคนสูญหายน่ะเหรอ น่ากลัวชะมัด”

“ใช่ คนที่ได้รับคำพยากรณ์ก็เลยต้องออกไปทำภารกิจน่ะสิ”

“ภาวนาให้เขาฝึกฝนมากพอจนรอดกลับมานะ”

“แล้วคำพยากรณ์ของอีกคนล่ะ”

“อันนี้น่ากลัวยิ่งกว่า เห็นว่าพูดถึงคัมภีร์แห่งซาตาน บาปทั้งเจ็ด และก็บุตรแห่งหมาป่าผู้พิชิตเทพ”

“ห๊า แบบนั้นมัน… เขาจะรอดเหรอ”

นาแนตต์ตาโต ถึงจะไม่เข้าใจก็เถอะว่าสิ่งที่พวกเธอพูดถึงคืออะไร แต่ฟังจากชื่อแล้วมันน่าจะอันตรายมากเลยไม่ใช่หรืออย่างไรกัน นอกจากภารกิจที่กระดานบอร์ดข่าวสารแล้วยังมีการเสี่ยงอันตรายออกไปทำภารกิจด้านนอกด้วยสินะ ค่ายนี้มันชักจะน่ากลัวเข้าไปทุกที

ขณะที่กำลังคิดอะไรกับตัวเอง ไพเพอร์ก็เรียกทุกคนมารวมตัวกันอีกครั้ง เธอพูดอะไรอีกเล็กน้อยก่อนจะเลิกคลาสและให้ทุกคนกลับไปพักผ่อน นาแนตต์ยืนมองหญิงสาวร่วมสายเลือดซักพัก ก่อนจะตัดสนใจเดินเข้าไปใกล้เธอ

“พี่ไพเพอร์ หนูให้ค่ะ” นาแนตต์หยิบนิตยสารวงการบันเทิง Vogue France ที่มักจะพกไปไหนมาไหนเพื่ออ่านแก้เบื่อให้อีกคนเป็นการทำความรู้จัก

“โอ้ ขอบคุณนะคะ”

ไพเพอร์ยิ้มให้อย่างใจดีแล้วรับนิตยสารนั้นไป นาแนตต์ยิ้มกว้างก่อนจะขอตัว

[เข้าชั้นเรียนวิชามีดสั้นครั้งที่ 1] +10 EXP , +20 ความกล้า

[ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคำพยากรณ์ 657 บูเลอวาร์ด] +10 EXP

[ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคำพยากรณ์ คัมภีร์แห่งซาตาน] +10 EXP

[เข้าชั้นเรียนฝึกฝนของรุ่นพี่ไพเพอร์] โบนัสความสนิทสนม +15 แต้ม

[มอบนิตยสารวงการบันเทิงให้รุ่นพี่ไพเพอร์]

bettyleg

Adelaide BELIEVER

KNIFE #2

- - - - -

                ในการเข้าคลาสมีดสั้นของไพเพอร์ครั้งที่สองอเดลเลดเกือบจะเข้าคลาสสายเพราะลืมตั้งนาฬิกาปลุก หลังจากที่สะดุ้งตื่นจึงต้องรีบวิ่งหน้าตั้งมายังอัฒจันทร์เพื่อไม่ให้เลทไปมากกว่านี้ ทันทีที่หญิงสาวมาถึงไพเพอร์ก็เริ่มสอนใช้มีดสั้นไปพักหนึ่งแล้ว สิ่งที่เธอทำได้คือย่องไปรวมกลุ่มกับคนอื่นเงียบๆ อย่างแนบเนียนและทำท่าทางตามคนอื่นเพื่อความสมจริงเหมือนมาเข้าคลาสเรียนตั้งแต่ต้น

                "เพิ่งมาถึงหรอ ว่าอยู่ฉันไม่เห็นเธอเลย!" เสียงหวานร้องทักดังมาจากไกลโพ้น อลิเซียโบกมือหยอยๆ พร้อมกับเดินเข้ามาหา

                "อ่า.. พอดีฉันตื่นสายน่ะ" อเดลเลดกระซิบเสียงเบา

                "นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว" ไพเพอร์ที่เดินมาถึงตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ยืนกอดอกมองอเดลเลดที่เริ่มเลิ่กลั่กจนออกนอกหน้า สรุปก็คือทุกคนรู้กันหมดว่าเธอเข้าเรียนสาย บ้าจริง!

                ไพเพอร์สอนทวนในสิ่งที่เธอสอนในคาบเรียนเมื่อครู่ให้อเดลเลดอีกรอบ ขณะที่อลิเซียก็ซ้อมไปพลางๆ ระหว่างรอไพเพอร์สอนคู่ซ้อมของตัวเอง ยิ่งทำให้อเดลเลดรู้สึกขอบคุณทั้งคู่เป็นอย่างมาก ไม่นานหลังจากนั้นไพเพอร์จึงปล่อยให้อเดลเลดที่พอเข้าใจบ้างแล้วมาฝึกซ้อมกับอลิเซียต่อ

                "ฉันไม่หยวนให้นะรอบนี้" อลิเซียว่า

                "ใส่มาเต็มที่ได้เลย" แม้อเดลเลดจะยังไม่ได้ชำนาญมากแต่ธอก็ไม่อยากให้ใครมาอ่อนข้อให้

                "จัดให้" พูดจบอลิเซียก็ใส่ไม่ยั้งตามที่ว่าจริงๆ คมมีดของสาวบ้านอะโฟรไดท์จ้วงแทงใส่อเดลเลดจนแทบหาจังหวะสวนคืนไม่ได้ หญิงสาวถอยหลังหลบหลีกการโจมตีของอลิเซียก่อนจะได้จังหวะกในช่วงที่หล่อนชัดมีดกลับในการโจมตีบ้าง อเดลเลดตวัดมีดสั้นในมืออย่างรวดเร็วตามที่ไพเพอร์สอน โดยไม่ลืมที่จะสังเกตท่าทีของอีกฝ่ายเพื่อจดจำแพทเทิร์นการต่อสู้และทำให้การต่อสู้ได้เปรียบมากขึ้น

                "เธอยังช้าอยู่นะ" อลิเซียพูดขณะที่ตวัดคมมีดเฉียดแก้มซ้ายของอเดลเลด

                "ฉันพยายามอยู่" ทั้งสองเพิ่มความเร็วและความดุเดือดในการโจมตีใส่กันมากขึ้นโดยที่ไม่มีใครยอมแพ้ใครก่อนและผลัดกับเป็นฝ่ายรุกและฝ่ายรับ แม้ส่วนใหญ่จะเป็นอเดลเลดซะมากกว่าที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบก็ตาม

- - - - -

คลาสเรียนมีดสั้น ครั้งที่ 2

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

Adelaide BELIEVER

SWORD AND SHIELD #2

- - - - -

                ช่วงนี้นับว่าเป็นช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้สำหรับอเดลเลดที่ลงทั้งคลาสเรียนมีดสั้นและดาบกับโล่ทำให้หญิงสาวแทบจะมาเรียนที่อัฒจันทร์เกือบทุกวัน ซึ่งแน่นอนว่าเธอใช้มีดสั้นต่อสู้แบบประชิดตัวได้ห่วยแตกแต่กลับใช้ดาบและโล่ได้อย่างคล่องแคล่วมากกว่าหลายขุม

                "สวัสดีค่ะไครอน" อเดลเลดทักทายไครอนเช่นเคยก่อนที่จะเดินไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ

                 "สวัสดีคุณเดล" น้ำเสียงสุขุมตอบรับ อลิเซียไม่ได้เข้าชั้นเรียนในวันนี้ทำให้อเดลเลดไม่มีเพื่อนคุย แม้จะเหงาปากไปบ้างแต่มันก็ช่วยให้เธอสามารถโฟกัสกับการสอนของไครอนได้มากขึ้น

                 ไครอนสอนทบทวนบทเรียนในคลาสที่แล้วก่อนที่จะเริ่มสอนบทเรียนใหม่หลังจากที่ทุกคนเคยชินกับการถือโล่คู่กับดาบแล้ว ในช่วงแรกไครอนบรรยายทฤษฎีลงลึกเกี่ยวกับการใช้ดาบกับโล่มากขึ้นและเรียกคนในคลาสออกไปสาธิตกับตัวเองเช่นเคย

                 "คุณเดล ออกมาสาธิตให้เพื่อนๆ ดูหน่อยสิ"

                 "คะ?" อเดลเลดตกใจเล็กน้อยที่ถูกเรียกออกไปหน้าชั้นเรียนเพราะไม่ชอบการตกเป็นเป้าสายตาของคนจำนวนมาก เธอก้มหน้าและเดินออก พยายามกดความรู้สึกประหม่าและตื่นเต้นเพื่อไม่ให้มือสั่น ก่อนที่จะเริ่มประลองฝีมือกับไครอนหน้าชั้นเรียน หญิงสาวฟาดฟันดาบสัมฤทธิ์ไม่ยั้งใส่ไครอนที่ป้องกันด้วยโล่ ใช้ดาบปัดป้องการโจมตีและพลิกกลับมาเป็นฝ่ายรุกบ้าง อเดลเลดยกโล่ขึ้นรับคมดาบและผลักออกไปจากตัว พยายามหาช่องทางในการที่จะทำให้ด้วยได้เปรียบในการต่อสู้มากขึ้น ไครอนตัวสูงและแข็งแรงกว่าเธอมากอีกทั้งยังเป็นอาจารย์ของวีรบุรุษในตำนานอีกหลายคน เรื่องฝีมือและพละกำลังเธอคงไม่มีทางสู้ไครอนได้ยกเว้นว่าเขาจะยอมอ่อนข้อให้เธอบ้าง

                 เสียงดาบสัมฤทธิ์ปะทะกันดังขึ้นอยู่เป็นระยะ จนกระทั่งอเดลเลดตัดสินใจย่อตัวลงต่ำ ยกโล่ขึ้นสูงบังศีรษะ ดันดาบที่กำลังจ้วงเข้ามาขึ้นไปด้านบนด้วยแรงที่มีทั้งหมดเพื่อหลบคมดาบสุดท้ายของไครอนก่อนที่จะหมุนตัวเพื่อเข้าประชิดและจ่ออาวุธเข้าที่ลำคออีกฝ่ายได้สำเร็จ

                 "เก่งมาก" ไครอนเอ่ยปากชม อเดลเลดถอยออกมาทันทีเมื่อการสาธิตระหว่างเธอและไครอนจบลง มือเล็กยกขึ้นปาดเหงื่อที่เกาะอยู่ตามกรอบหน้าของตัวเอง ไครอนให้หญิงสาวไปพักได้ครู่หนึ่งระหว่างที่กำลังอธิบายการต่อสู้เมื่อครู่ให้คนในชั้นเรียนฟัง

                "เอาล่ะ เริ่มจับคู่ซ้อมได้" ไครอนว่า ขณะที่อเดลเลดมองซ้ายมองขวาหาคนที่ยังไม่มีคู่มาเป็นคู่ซ้อมของเธอ ชายหนุ่มหน้าตาคุ้นเคยก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าของเธอแทบจะในทันที

                ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับความเงียบเชียบคนนั้น

                "หวัดดีเอเตียน" อเดลเลดเป็นฝ่ายทักขึ้นมาก่อน แม้จะใช้ดาบกับโล่เก่งขนาดไหนแต่เธอยังไม่เคยชนะชายหนุ่มตรงหน้าเลยสักครั้ง

                "สวัสดี" เอเตียนพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากในชั้นเรียนที่แล้วอเดลเลดบังเอิญเจอเอเตียนเดินเข้าออกบ้านอาธีน่าอยู่หลายครั้งทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้เป็นลูกหลานบ้านอะโฟรไดท์ตามที่เธอเข้าใจ

                "เข้ามาเลยเด็กใหม่"

                "ฉันเลิกเป็นเด็กใหม่นานแล้ว"

                "งั้นหรอ" เอเตียนหัวเราะหึๆ อเดลเลดกระชับโล่ในมือก่อนที่จะเริ่มเป็นฝ่ายบุกก่อนและเอเตียนก็ปัดป้องการโจมตีได้อย่างดีเยี่ยมเช่นเคย

                 "เธอทำได้ดีนะ เมื่อกี้น่ะ"

                 "ฉันยังมีจุดที่พลาดอีกเยอะ"

                 "ก็จริง" เอเตียนตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยขณะที่แทงดาบแฉลบออกไปเพราะถูกโล่กั้นไว้ แม้อเดลเลดรู้ตัวดีว่าเธอยังบกพร่องตรงจุดไหนอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะตอบตรงเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจแบบนี้แทนที่จะเป็นการให้กำลังใจเหมือนที่อลิเซียเคยทำ

                 "นายเป็นคนตรงๆ ดีนะ" อเดลเลดกระแทกโล่เข้ากับดาบจนอีกฝ่ายต้องถอยไปตั้งรับ เอเตียนไม่ได้ยอมอ่อนข้อให้เหมือนไครอนทำให้การต่อสู้ครั้งนี้เหนื่อยกว่าเมื่อครู่อยู่มากโขและแทบจะไม่ได้พักหายใจเพราะต่างคนต่างอยากจะชนะจึงไม่มีใครยอมใครก่อน

                 "ฉันเป็นคนตรงๆ แบบนี้อยู่แล้ว" เอเตียนว่า "อย่าเพิ่งหมดแรงล่ะ ธิดาแห่งซุส"

- - - - -

คลาสเรียนดาบและโล่ ครั้งที่ 2

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

Adelaide BELIEVER

SWORD AND SHIELD #3

- - - - -

                ครั้งที่สามในการเรียนวิชาดาบและโล่ ไครอนไม่ได้สอนอะไรเพิ่มเติมอีกแล้วเพียงให้นักเรียนทุกคนจับคู่ฝึกซ้อมเพื่อเพิ่มความชำนาญ ไครอนจะคอยดูและให้คำแนะนำเพิ่มเติมสำหรับใครที่ยังใช้ดาบกับโล่ไม่คล่อง โชคดีที่อเดลเลดใช้งานอาวุธได้อย่างคล่องแคล่วหลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับไซคลอปส์เป็นครั้งแรก แม้สภาพจะยังคงสะบักสะบอมแต่ก็ยังลากสังขารมากเข้าชั้นเรียนได้เพราะไม่อยากขาดเรียน

                "ทำไมสภาพเป็นแบบนั้นล่ะ" ในการเจอกันครั้งที่สามเอเตียนก็ยังคงเป็นคนพูดตรงๆ เหมือนเคย สภาพแบบนั้นที่เอเตียนว่าก็คือมีรอยฟกช้ำเป็นจ้ำๆ ตามแขนและขาเต็มไปหมด

                "ฉันไปสู้กับไซคลอปส์ที่ป่าต้องห้ามมาเมื่อวันก่อน" อเดลเลดว่า

                "ไม่กลัวตายรึไง ทำไมถึงไปคนเดียวล่ะ"

                "ไม่คิดว่าจะเจอไซคลอปส์น่ะ" (ถ้ารู้ก่อนว่าจะเจอก็จะยกพวกไปสักโขยงนึงอยู่แหละ - สิ่งที่คิดแต่ไม่ได้พูดออกไป) 

                อเดลเลดและเอเตียนพูดคุยกันพอหอมปากหอมคอก่อนที่จะกลับเข้าสู่โหมดพร้อมต่อสู้ จดจ่อสมาธิอยู่ที่อีกฝ่ายและเริ่มโจมตี หญิงสาวตวัดดาบฟันเอเตียนอย่างรวดเร็วขณะที่ชายหนุ่มตั้งรับด้วยดาบสัมฤทธิ์จนเกิดเสียงกระทบกันของโลหะเป็นจังหวะถี่ๆ โล่ที่อยู่ในมือมีน้ำหนักเบาขึ้นมากเมื่อเดลเลดเริ่มชินกับการถือโล่ด้วยมือข้างซ้ายบ่อยๆ จนเหมือนกลายเป็นส่วนหนึ่งของตัวเธอไม่ใช่ภาระที่มีน้ำหนักมากเหมือนคลาสแรกที่เข้าเรียน ทั้งสองฟาดฟันดาบใส่กันอย่างไม่ลดละและใช้โล่เพื่อป้องกันคมดาบกับแกล้งกระแทกอีกฝ่ายให้เสียหลักถอยไปข้างหลังสองสามก้าว

                "ฉันไม่หลงกลหรอกนะ" อเดลเลดว่าก่อนที่จะหลบโล่ของเตียนที่จงใจแกล้งกระแทกเข้ามาให้เธอเสียหลักแบบในคลาสก่อนๆ ที่ทำเอาเธอหงายหลังตึงอยู่หลายรอบ

                "ฮ่าๆ เธอไม่รอดแน่" เอเตียนหัวเราะอย่างออกรสเพราะต่างฝ่ายก็ต่างไม่มีใครยอมใคร

                "นายก็เหมือนกัน" หญิงสาวยกโล่ขึ้นรับดาบพร้อมกับผลักออกจากตัวก่อนที่จะแทงดาบสวนกลับไปบ้าง เอเตียนปัดดาบของอเดลเลดออกไปด้านข้างและกระแทกโล่เข้ามาอีกครั้ง แต่อเดลเลดก็หลบได้อีกเช่นเคย

- - - - -

คลาสเรียนดาบและโล่ ครั้งที่ 3

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

อัฒจันทร์

ถึงแม้จะง่วงอย่างไรแต่เพราะโดนเจโนวีฟคะยั้นคะยอให้มาเข้าชั้นเรียนวิชาดาบและโล่ด้วยกัน นาแนตต์จึงต้องขุดตัวเองมายังอัฒจันทร์เสียไม่ได้ เด็กสาวใบหน้ามู่ทู่ เดินตามหลังเด็กสาวอีกคนเข้ามายังลานที่มีชั้นเรียนวิชาดาบและโล่รออยู่ ซึ่งคนที่สอนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผู้อำวยการค่ายอย่างไครอนนั่นเอง

“ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยสิ”

“ก็คนมันง่วงนี่” นาแนตต์บ่นกระปอดกระแปด ก่อนจะโดนเจโนวีฟกระทุ้งศอกใส่เบา ๆ เมื่อไครอนส่งสัญญาณว่าจะเริ่มชั้นเรียนในเวลาไม่ช้า

“ยินดีต้อนรับสู่ชั้นเรียนวิชาดาบและโล่นะทุกคน” สุรเสียงของไครอนดังขึ้น เรียกให้เด็ก ๆ ที่กำลังคุยเล่นกันอยู่หยุดฟัง เซนทอร์ผู้อำนวยการค่ายกวาดสายตามองนักเรียนของตนไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดอยู่ที่เด็กใหม่ของค่ายอย่างธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ ผู้ซึ่งไม่น่าจะมาเข้าเรียนวิชาดาบและโล่นี่ได้ “แน่นอนว่าวันนี้เราจะยังคงใช้ดาบไม้ในการฝึกอยู่ แต่ก็ระวังให้ดี ถึงมันจะไม่คมแต่ความหนักของมันก็ทำให้บาดเจ็บได้ เอาล่ะ ออกมาหยิบอุปกรณ์กันไปคนละชิ้น”

นาแนตต์ทำหน้าเหยเกมองกล่องใส่ดาบไม้และโล่ ดูจากขนาดแล้วเธอน่าจะยกไม่ขึ้น แต่การจะเดินกลับออกจากอัฒจันทร์ไปเฉย ๆ ก็คงทำไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องเดินตามหลังเจโนวีฟไปหยิบอุปกรณ์สำหรับเรียนในวันนี้มา

“หนักอ่า” เสียงของคุณหนูจากบลัวร์บ่นอุบ เจโนวีฟส่ายหน้าขำ ๆ ก่อนจะกระซิบ

“เพราะเธอไม่ค่อยออกกำลังกายไงเลยไม่มีแรง จบชั้นเรียนวันนี้เดี๋ยวก็ยกไหวแล้ว”

“ไม่ก็แขนฉันจะหลุดก่อน” นาแนตต์ยู่หน้า เจโนวีฟยิ่งหัวเราะเข้าไปใหญ่ ก่อนที่ทั้งสองคนจะให้ความสนใจกับไครอนอีกครั้ง

การเรียนในวันนี้ไม่มีอะไรมากแต่ก็มากโขสำหรับนาแนตต์ เธอต้องฝึกการจับโล่ให้มั่นคง เรียนรู้การยกโล่ป้องกันตัว รวมถึงการใช้ดาบตอบโต้ไป แน่นอนว่าเด็กสาวทำดาบไม้ของตนหลุดหลายครั้ง นาแนตต์สังเกตแล้วว่าเล็บที่ทำมาอย่างสวยงามของเธอมันเริ่มจะหลุดและฝ่ามือก็แดงไปหมด

“เอาล่ะ จับคู่กันฝึก”

ไครอนบอกเหล่าลูกครึ่งเทพอีกครั้ง เจโนวีฟก็อาสาเป็นคู่ซ้อมให้นาแนตต์ทันที ทั้งสองสาวยืนเผชิญหน้ากัน จะต่างกันตรงที่ใบหน้าของเด็กสาวตระกูลเลอบลังก์งอง้ำ แต่อีกคนยังดูสนุกอยู่

“กรี๊ดดดด”

เพราะมัวแต่ยืเหม่อทำให้นาแนตต์ไม่ทันได้ยินเสียงสัญญาณเริ่มของไครอน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เจโนวีฟพุ่งตรงเข้ามาหาพร้อมฟันดาบไม้ลงมา เด็กสาวกรีดร้องดังลั่นจนคนอื่น ๆ พากันสะดุ้ง ก่อนจะยกโล่ขึ้นมาป้องกันได้ทันท่วงที

“ทำอะไรของเธอเนี่ย!”

“อย่ามัวแต่ยืนเหม่อสิ” เจโนวีฟพูดด้วยท่าทางที่ไม่สำนึกว่าเกือบจะทำเพื่อนหัวใจวาย ก่อนที่เด็กสาวร่วมบ้านจะให้นาแนตต์ตั้งใจซ้อมด้วยกันอีกรอบ

[เข้าชั้นเรียนวิชาดาบและโล่] ครั้งที่ 1 +10 EXP , +20 ความกล้า

bettyleg

Mackenzie BELIEVER

14. Shield and Sword Class I

M

…นี่คือการเข้าเรียนคลาสการฝึกใช้อาวุธครั้งแรกของแมคเคนซี…

“นายดูนี่ซิแดนนี่ เห็นว่าเป็นโล่กับดาบไหม”

แมคเคนซียกดาบสัมฤทธิ์กับโล่ขึ้นมาระดับอกให้แซเทอร์หนุ่มที่เขาชวนให้มาฝึกซ้อมด้วยกันดู เนื่องด้วยภารกิจครั้งนี้ค่อนข้างกะทันหันและเป็นการออกนอกค่ายเพียงคนเดียว ด้วยความที่ไม่อยากหลงทางให้เสียเวลาแต่ก็ยังไม่สนิทสนมกับเดมิก็อดบ้านอื่นมากพอ (ไม่นับหนุ่มลูกเทพโพไซดอนคนนั้น…) แดนนี่จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่เขาจะพาไปด้วย แต่อีกฝ่ายดูจะไม่มีทักษะการป้องกันตัว หากครั้งนี้ไปด้วยกันอีกก็อาจต้องหนีหัวซุกหัวซุน เขาจึงชวนแซเทอร์หนุ่มมาฝึกซ้อมด้วยกันเสียเลย

“ก็เป็นโล่กับดาบปกตินะครับพี่ชาย หรือว่าตอนออกไปทำภารกิจคราวก่อนพี่ชายเห็นเป็นอะไรงั้นเหรอ”

แดนนี่ที่กำลังฟาดดาบไม้ไปข้างซ้ายทีขวาทีหันมามองอาวุธในมือเขาแล้วถามด้วยความสงสัย

“ก็……ไม้พายทำขนมกับฝาหม้อ ส่วนมีดสั้นก็เป็นตะกร้อมือ”

พอถูกถามแบบนั้นก็ตอบงึมงำ แมคเคนซียังจำสายตาที่ผู้คนมองเขาได้ดี ตอนนั้นเขาคงเหมือนปาตีซีเยพร้อมเผด็จศึกมากแน่ ๆ

“อุ๊บส์….”

“หยุด…อย่าขำ”

แมคเคนซีบอกเสียงเข้มจนแซเทอร์หนุ่มต้องรีบเม้มปากกลั้นขำไว้

“โล่นี่หนักชะมัด น่าจะเกินห้ากิโลได้”

แขนข้างที่ยกโล่ขึ้นมาเมื่อครู่ เพียงไม่ถึงห้านาทีก็ล้าเสียแล้ว แมคเคนซีจึงปล่อยแขนลงข้างตัว รับรองได้ว่าใช้ไม่กี่ครั้งต้องกล้ามขึ้นแน่ ๆ

“ทุกคน อยู่ในความสงบหน่อย”

เสียงที่คุ้นเคยดังอยู่เบื้องหน้า หลังจากที่ไปดูตารางการฝึกใช้อาวุธมาแล้ว เขาจึงได้รู้ว่าผู้ที่สอนคลาสนี้คือคุณไครอนนั่นเอง เหล่าเดมิก็อดที่เข้าคลาสในวันนี้เมื่อเห็นเซนทอร์แล้วก็ต่างเงียบเสียงลงทั้งยังยืนตั้งแถวหน้ากระดานเป็นระเบียบอีกด้วย

“ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่คลาสเรียนการฝึกใช้อาวุธโล่และดาบ ผมคือผู้ที่จะมาสอนคลาสนี้ หวังว่าทุกคนจะฝึกฝนอย่างตั้งใจจนจบคลาสและนำไปใช้ป้องกันตัวเองได้…”

ขณะที่อธิบาย สายตาคุณไครอนก็กวาดมองเหล่านักเรียนในคลาสไปเรื่อย ๆ จนมาหยุดอยู่ที่แมคเคนซี ริมฝีปากของเซนทอร์ยกยิ้มเพียงเล็กน้อยก่อนจะไล่สายตาไปยังเดมิก็อดคนอื่นต่อ

“หากใครที่ใช้ดาบสัมฤทธิ์ก็โปรดระวังอุบัติเหตุด้วย”

แมคเคนซีมองดาบสัมฤทธิ์ในมือตนเองแล้วกำแน่นขึ้น เขาเป็นหนึ่งในคนที่ใช้ดาบของจริง เพราะอีกไม่กี่วันเขาจะต้องออกไปทำภารกิจแล้ว จึงอยากฝึกจับอาวุธที่จะนำไปใช้ให้ชินมือ

“ว้าว ผมนี่โชคดีจัง ได้เรียนคลาสที่คุณไครอนสอนด้วย”

แดนนี่พึมพำขึ้นมา พอหันไปมองก็เหมือนจะเห็นอีกฝ่ายจ้องคุณไครอนตาแทบไม่กระพริบ คงจะชื่นชมมากแน่ ๆ

“คลาสนี้เราจะมาเริ่มต้นจากพื้นฐานการจับดาบและถือโล่ที่ถูกต้องก่อน…”

คุณไครอนหยิบดาบและโล่ไม้ที่อยู่ใกล้ตัวขึ้นมาก่อนจะสาธิตให้ดู

คลาสเรียนแรกของแมคเคนซีและแดนนี่ได้เริ่มขึ้นแล้ว

เรียนดาบ-โล่ ครั้งที่ 1/4

+10 EXP , +20 ความกล้า

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

อัฒจันทร์

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่นาแนตต์ถูกขุดขึ้นมาจากการนอนฝันหวานโดยเพื่อนร่วมสายเลือด ให้มาเข้าเรียนวิชาดาบและโล่ด้วยกัน บอกตามตรงว่าจากการเข้าเรียนแล้วสองวิชา นาแนตต์ชอบมีดสั้นกว่าเป็นไหน ๆ เพราะมันไม่หนัก ไม่ทำให้เธอปวดแขน และขยับร่างกายได้ง่ายกว่าตั้งเยอะ

อาวุธจำพวกดาบและโล่นี่มันมีเอาไว้ให้พวกถึก ๆ ใช้ไม่ใช่หรือไงกัน

“อรุณสวัสดิ์นาแนตต์ วันนี้มาเข้าเรียนเช้าเชียวนะ”

เด็กสาวหลุดออกจากภวังค์เมื่อถูกทักทายโดยไครอน นาแนตต์ยิ้มกว้างขณะสาวเท้าเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าเซนทอร์ผู้อำนวยการค่ายพร้อมกับเจโนวีฟคนต้นเรื่องคนเดิม

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณไครอน” 

“พร้อมเรียนมั้ย”

นาแนตต์ส่ายหน้าหวือ ทำให้ผู้สอนหัวเราะน้อย ๆ ไครอนมองไปยังเด็กนักเรียนที่เริ่มทยอยมากันจนครบแล้ว ก็เริ่มต้นการสอน

ชั้นเรียนในวันนี้แปลกไปจากชั้นเรียนเมื่อวานมากนัก เพียงแค่ไครอนผายมือโดยไม่พูดอะไร เหล่าเซนทอร์และแซเทอร์บางส่วนก็พากันยกหุ่นไม้สำหรับฝึกเข้ามาภายในอัฒจันทร์จนเต็ม ถึงจะเป็นหุ่นที่ทำด้วยไม้ แต่ใครบางคนลองแตะแล้วมันกลับขยับเคลื่อนไหวได้คล้ายตุ๊กตาล้มลุก

“วันนี้เราจะฝึกโจมตีกับหุ่นฝึกพวกนี้กัน จะเลือกใช้ทั้งดาบและโล่ก็ได้ หรือจะฝึกโดยการใช้ดาบอย่างเดียวก็ได้ แล้วแต่ถนัด”

แล้วถ้าไม่ถนัดอะไรซักอย่างล่ะคะ

นาแนตต์บ่นกระปอดกระแปดในใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินจับดาบไปยืนอยู่ตรงหน้าหุ่นฝึกข้าง ๆ กับเจโนวีฟ ก่อนจะเริ่มต้นการฝึก

ด้วยการเอาดาบไม้ฟาด ๆ ไปที่หุ่น แต่มันดูไร้เรี่ยวแรงจะเหมือนแตะดาบลงไปเท่านั้น

“นี่คนสวย ทำแบบนั้นแล้วจะไปสู้กัยใครเขาได้”

เสียงหยอกเย้ากลั้วหัวเราะดังขึ้นข้างตัวทางด้านซ้ายที่ไม่ใช่ตรงที่เจโนวีฟยืนอยู่ เด็กสาวตวัดสายตากลับไปมองทันที พบเด็กหนุ่มร่างกายกำยำคนหนึ่งมองมาที่เธอด้วยสายตาที่นาแนตต์เห็นบ่อยในโรงเรียนของเธอ

“ใครขอความเห็นของนายไม่ทราบ”

เสียงผิวปากดังขึ้นทันที ยิ่งทำให้นาแนตต์หงุดหงิดเข้าไปใหญ่

“ก็แค่เป็นห่วงน่ะ ชั้นเรียนวิชานี้มันไม่เหมาะกับธิดาแห่งเทพีอะโฟร์ไดท์อย่างเธอเลยนี่ มาทำอะไรที่นี่ล่ะ”

เจโนวีฟผู้หันมาเห็นเหตุการณ์จึงแตะแขนเพื่อนเอาไว้

“อย่าไปสนใจเลย พวกลูกแอรีสก็แบบนี้แหละ ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ แพ้ไม่เป็นอีก ไปยุ่งด้วยก็มีแต่จะหงุดหงิดเปล่า ๆ”

นาแนตต์พยักหน้าให้เจโนวีฟ หันกลับไปมองเด็กหนุ่มที่ยังคงส่งยิ้มยียวนมาให้เธอ ก่อนที่คุณหนูจากบลัวส์จะคิดอะไรออก หันหน้าไปเผชิญหน้าอีกฝ่ายตรง ๆ

“ถ้างั้นเรามาพนันอะไรกันหน่อยมั้ยล่ะ”

[เข้าชั้นเรียนวิชาดาบและโล่] ครั้งที่ 2 +10 EXP , +20 ความกล้า

bettyleg

Adelaide BELIEVER

SWORD AND SHIELD #4

- - - - -

                "สำหรับใครที่เรียนครั้งนี้เป็นครั้งที่สี่ ฉันขอแจ้งให้ทราบว่าคลาสในวันนี้จะเป็นการทบทวนบทเรียนเก่าๆ และฝึกซ้อมให้ชำนาญเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการสอบในครั้งหน้า" ไครอนประกาศก่อนเริ่มชั้นเรียน แค่พูดถึงเรื่องสอบก็ขนลุกซู่ได้ยินจากนักเรียนที่เคยสอบผ่านมาแล้วพวกเขาบอกว่าไครอนจะให้ใช้ดาบและโล่ต่อสู้กับอสุรกาย ถ้าสอบตกก็ต้องรอสอบรอบถัดไปซึ่งแน่นอนว่าอเดลเลดไม่อยากสอบซ่อมหลายๆ รอบเพราะฉะนั้นเธอต้องสอบให้ผ่านตั้งแต่ครั้งแรกให้ได้!

                "รอบหน้าต้องสอบแล้วตื่นเต้นแฮะ" หญิงสาวเปรยขึ้นเบาๆ

                "ก็ทำเหมือนที่ซ้อมนี่แหละ แค่ต้องมีสติให้มากกว่านี้" เอเตียนที่อยู่ข้างเธอพูดพร้อมกับยกแขนขึ้นกอดอก

                "นายเก่งอยู่แล้วก็พูดได้สิ"

                "ของแบบนี้มันก็ต้องฝึกกันเยอะๆ สิ" ชายหนุ่มยักไหล่ ทั้งสองคนเข้าคู่กันโดยอัตโนมัติทันทีที่ไครอนปล่อยให้ฝึกซ้อมกันตามอัธยาศัยโดยที่เขาจะแวะมาให้คำแนะนำเช่นเคย

                "พอดีว่ามีคู่ของอลิเซียไม่มาวันนี้ ฉันขอฝากให้ฝึกซ้อมกับพวกเธอด้วยได้ไหม" ไครอนที่เดินคู่มากับอลิเซียถามอเดลเลดและเอเตียนที่กำลังต่อสู่กับอย่างเอาจริงเอาจัง

                "แน่นอนค่ะ" อเดลเลดพยักหน้าด้วยความยินดีพร้อมกับขยิบตาทักทายเพื่อนสาวบ้านอะโฟรไดท์ที่กำลังโบกไม้โบกมือให้เธอไม่หยุด

                "ขอบใจมากคุณเดล" ไครอนพูดก่อนที่จะเดินจากไป ทิ้งมนุษย์กึ่งเทพสามหน่อให้ยืนมองหน้าสลับกันไปมา

                "เราเอาไงกันดี ใครจะเริ่มก่อน" อลิเซียถาม

                "ผลัดกันสู้แบบสามคนเลยไหม" เอเตียนเสนอ

                "ลองดูก็ไม่เสียหายนะ" อเดลเลดไม่ได้แย้งความคิดที่เอเตียนเป็นคนเสนอแม้จะไม่เคยลองสู้แบบที่คู่ต่อสู้มากกว่าหนึ่ง แต่มันก็ช่วยให้เธอได้ลองฝึกซ้อมไปด้วยในตัว ทั้งสามยืนหันหน้าเข้าหากันในท่าเตรียมพร้อมก่อนที่อลิเซียจะเป็นฝ่ายแทงดาบใส่อเดลเลดและยกโล่ของตัวเองขึ้นมากั้นระหว่างตัวของหล่อนกับดาบของเอเตียน อเดลเลดปัดดาบของอลิเซียออกและหมุนตัวหลบเอเตียนที่ใช้มุกกระแทกโล่ใส่เธอ

                "รอบนี้ไม่มีทางโดน" อเดลเลดหันไปพูดกับเอเตียนขณะที่ตวัดดาบในมือใส่อลิเซีย

                "เล่นอะไรกันน่ะ" อลิเซียยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อรู้สึกสนุกที่ได้ต่อสู้แบบสามคนที่ต่างกันก็ต่างผลัดกับโจมตีและตั้งรับได้อย่างคล่องแคล่ว เอเตียนใช้จังหวะที่สองสาวกำลังต่อสู้กันเข้าไปโจมตีอเดลเลดเป็นครั้งคราวจนหญิงสาวต้องงัดไหวพริบขึ้นมาใช้สุดฤทธิ์เพราะโดนโจมตีทั้งสองทาง

                "เก่งมากทั้งสามคน" ไครอนที่เดินวนดูนักเรียนจนครบเอ่ยปากชม ทำให้อเดลเลดได้พักหายในชั่วขณะหนึ่งเมื่อเตียนและอลิเซียหยุดโจมตีเธอและหันไปหาไครอน ก่อนที่เธอจะใช้ท่าปลดอาวุธทั้งสองอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว

                "ตอนต่อสู้ห้ามวอกแวก อย่าหันหลังให้ศัตรู" อเดลเลดว่าและหัวเราะร่วนอย่างขบขัน เอเตียนยิ้มตามและก้มลงไปหยิบดาบขึ้นมาจากพื้น

                "อย่าเผลอละกัน" อลิเซียหยอกกลับเพื่อนสาวจากบ้านซุส ครู่ต่อมาการต่อสู้ที่ดุเดือดกว่าก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง อเดลเลดที่จับทางการต่อสู้ของอลิเซียได้ก็กลับมาสูสีมากขึ้นกว่ารอบที่แล้วโดยที่ยังต้องคอยหลบการโจมตีของเอเตียนเป็นครั้งคราวและหาจังหวะตอบโต้กลับตอนที่สองคนนั้นหันไปสู้กันเอง 

- - - - -

คลาสเรียนดาบและโล่ ครั้งที่ 4

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า