[ใกล้กับสนามฝึก] อัฒจันทร์

Adelaide BELIEVER

KNIFE #3

- - - - -

                "อลิเซียยยยยย" อเดลเลดที่เพิ่งเดินมาถึงอัฒจันทร์ร้องเรียกเพื่อนสาวเสียงอ่อนเสียงหวานพร้อมกับวิ่งเหยาะๆ เข้าไปหาอลิเซียที่เพิ่งเดินทางมาถึงเช่นกันราวหมาน้อยหางกระดิกดุ๊กดิ๊ก สาวผิวแทนโบกมือทักทาย ริมฝีปากอิ่มเจือด้วยรอยยิ้มหวานและออร่าสีชมพูแบบสาวบ้านอะโฟรไดท์

                "เป็นไงบ้าง" อลิเซียถามขณะที่ทั้งสองกำลังสาวเท้าไปรวมกลุ่มกับคนอื่น

                "ง่วงน่ะสิ ถามได้" อเดลเลดตอบพลางป้องปากหาว อลิเซียยีผมของเพื่อนสาวด้วยความหมันเขี้ยว

                "มาเร็วสาวๆ" ไพเพอร์ที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วกวักมือเรียกอลิเซียและอเดลเลดให้รีบเดินมารวมกลุ่ม

                "น่าจะครบแล้ว วันนี้ฉันจะสอนการสู้แบบตัวต่อตัวที่สามารถเอาไปปรับใช้เวลาต่อสู้ด้วยมีดสั้นได้ พวกเธออาจจะต้องใช้ไหวพริบในการต่อสู้กับอสุรกายแต่อาจจะมีบางสถานการณ์ที่พวกเธอต้องต่อสู้กับคนเหมือนกันไม่ว่าจะเป็นมนุษย์กึ่งเทพด้วยกันหรือคนธรรมดา"

                "มีดสั้นเป็นตัวเลือกที่ดีในการต่อสู้แบบประชิดตัวแต่ถ้าบวกกับศิลปะการต่อสู้ด้วยแล้วพวกเธอไม่มีทางแพ้แน่นอน" เมื่อพูดจบไพเพอร์ก็เริ่มสาธิตพื้นฐานของการใช้ศิลปะการต่อสู้แขนงต่างๆ ผนวกรวมกับการใช้มีดสั้น โดยที่สามารถเอาชนะเด็กจากบ้านแอรีสได้อย่างรวดเร็วในช่วงสาธิตจนได้รับเสียงปรบมือมากมายจากนักเรียนในคลาสที่กำลังตื่นเต้นกับความเก่งกาจของไพเพอร์เป็นอย่างมาก

                "ต่อไปฉันจะให้พวกเธอได้จับคู่ซ้อมกันเหมือนเดิม อย่าลืมว่าการแทงมีดใส่ศัตรูแบบดื้อๆ ไม่มีลูกล่อลูกชนอาจจะทำให้พวกเธอเสียเปรียบได้"

                "น่าจะได้เจ็บตัวกันจริงก็คราวนี้แหละ" อเดลเลดไม่เคยเรียนศิลปะการต่อสู้แขนงใดมาก่อนเลยได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ 

                "จะเริ่มแล้วนะ" อลิเซียย่อเข่าลงเล็กน้อยขณะถือมีดสั้นไว้ในมือข้างขวา อเดลเลดพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ แน่นอนว่าเธอโดนเตะตัดขาตั้งแต่เริ่มสู้จนเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้นก่อนที่จะยันกายลุกขึ้นยืนและตอบโต้อลิเซียกลับ

                "ระวังอย่าให้เลือกตกยางออกล่ะ" ไพเพอร์ที่กำลังเดินผ่านไปพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเด็กสาวทั้งสองคนกำลังสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร อลิเซียสามารถใช้มีดสั้นได้อย่างคล่องแคล่ว ว่องไวจนคู่ต่อสู้แทบจะหลบมีดของหล่อนไม่ทัน ในขณะที่อเดลเลดที่ไม่ได้เก่งเท่าแต่กลับงัดลูกเล่นหลอกล่ออีกฝ่ายจนไม่สามารถคาดเดาการต่อสู้ได้

- - - - -

คลาสเรียนมีดสั้น ครั้งที่ 3

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

Adelaide BELIEVER

KNIFE #4

- - - - -

                อเดลเลดตื่นแต่เช้าเพื่อไปเรียนวิชามีดสั้นของไพเพอร์เป็นคลาสสุดท้าย อเล็กเซย์ที่ดูตื่นเต้นที่เห็นน้องสาวตื่นเช้าเป็นพิเศษก็เดินออกมาส่งเธอถึงอัฒจันทร์

                "โชคดีเจอนะ เจอกันที่บ้านตอนเย็น" อเล็กเซย์บอกลาก่อนที่จะเดินย้อนกลับไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหาร อเดลเลดยืนมองจนกระทั่งชายหนุ่มหายลับสายตาจึงเดินเข้าไปด้านในอัฒจันทร์เพื่อวอร์มร่างกายรอคนอื่นๆ ที่กำลังทยอยมา

                อเดลเลดเห็นไพเพอร์ที่กำลังสาวเท้าเข้ามาด้านในอัฒจันทร์ หญิงสาวที่เตรียมของขวัญมามอบให้ไพเพอร์เพื่อเป็นการขอบคุณจึงตรงดิ่งเข้าไปหาสาวเจ้าทันที

                "รุ่นพี่คะ ฉันซื้อของมาให้ค่ะ" อเดลเลดยื่นนิตยาสารแฟชั่น Vouge US ฉบับล่าสุดที่มี Kendall Jenner ขึ้นหน้าปกให้กับไพเพอร์

                "ให้ฉันหรอ?"

                "ใช่ค่ะ"

                "ขอบคุณมากนะ เล่มนี้เพิ่งออกใหม่เลยใช่ไหม" ไพเพอร์รับนิตยาสารไปถือไว้ในมือด้วยแววตาเป็นประกาย หล่อนพลิกดูด้านในหนังสือสองสามหน้าก่อนที่จะเก็บลงกระเป๋าเพราะใกล้ถึงเวลาสอน อเดลเลดเดินไปรวมกับกลุ่มชาวค่ายที่เพิ่งมาถึงเพื่อรอเวลาเริ่มเรียน

                "เธอมาถึงก่อน เป็นไปได้ไง" อลิเซียที่เพิ่งมาถึงเช่นกันกอดคอเพื่อสาวจากบ้านซุสด้วยความแปลกใจเพราะอเดลเลดไม่เคยมาเข้าคลาสเรียนก่อนหล่อนเลยสักครั้งไม่ว่าจะวิชาไหน

                "วันนี้ตื่นเช้าเลยรีบมาวอร์มก่อน คลาสก่อนปวดตัวมากเลย"

                "สำหรับคลาสสุดท้ายในวันนี้ ฉันจะให้ทุกคนได้ฝึกฝนทบทวนสิ่งเก่าๆ ที่ได้เรียนกันไปแล้ว ในคลาสเรียนครั้งถัดไปจะเป็นการทดสอบทักษะการใช้มีดซึ่งเราจะนัดวันเวลากันอีกครั้ง เพราะฉะนั้นฉันอยากให้พวกเธอตั้งใจฝึกซ้อมจะได้สอบผ่านกันทุกคน" ไพเพอร์ที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนว่า อเดลเลดต้องสอบถึงสองวิชานั่นคือวิชาดาบกับโล่และวิชามีดสั้นเพื่อทดสอบทักษะ ไหวพริบและฝีมือการใช้อาวุธของตัวเธอเอง

                "หวังว่าพวกเราจะสอบผ่านนะ" อลิเซียหันมาพูดกับเธอ

                "เธอเก่งอยู่แล้วต้องสอบผ่านแน่นอน" 

                อเดลเลดและอลิเซียเตรียมเข้าคู่กันเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ทั้งสองคนฝึกซ้อมด้วยกันมาตั้งแต่คลาสแรกจึงพอรู้ฝีมือกันอยู่พอสมควร เช่นเดียวกับทุกคนที่มักจะจับคู่กับคนเดิมๆ ซึ่งไพเพอร์เห็นปัญหาตรงนี้ว่าอาจจะทำให้ฝีมือไม่ได้ก้าวไกลไปมากกว่าเดิมหากยังติดอยู่ในเซฟโซนของตัวเอง

                "วันนี้พิเศษนิดหน่อย ฉันอยากให้ทุกคนจับคู่ฝึกซ้อมใหม่เพื่อพัฒนาทักษะของพวกเธอเอง ถ้าพร้อมแล้วก็เริ่มได้เลย"

                "ไงนะ?" อลิเซียเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำสั่งใหม่จากไพเพอร์ก่อนที่จะหันไปสบตากับอเดลเลด ทั้งสองพยักหน้าให้กันและเดินแยกกันไปหาคู่ใหม่ อเดลเลดสอดส่องสายตาหาใครสักคนที่ยังว่างอยู่ให้มาคู่กับเธอ

                "เรามาคู่กันไหม?" เสียงเล็กแหลมจากเด็กสาวอีกคนที่ดูอายุน้อยกว่าเธอพูดขึ้น เรือนผมสีส้มเป็นประกายอยู่ภายใต้แสงแดด คนตรงหน้าของอเดลเลดยิ้มกว้างจนตาหยีดูน่ารักน่าเอ็นดู

                "โอ้ ได้เลย" 

- - - - -

คลาสเรียนมีดสั้น ครั้งที่ 4

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

มอบ นิตยาสารวงการบันเทิง ให้ ไพเพอร์

Daemon HEROES

พบเจอเฟเรีย ธิดาแห่งฮิปนอส

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

เดม่อนกำลังฝึกดาบอยู่กับลิเลียน่าตั้งแต่กลางวัน ดูเหมือนเขาห่างเหินการฝึกไปพอสมควรหลังจากเหตุการณ์ที่ดีทรอยต์ เขาเองก็ไม่รู้เวลาผ่านไปกี่เดือนแล้วกันแน่ก่อนเธอจะไปเจอเขาในสภาพไม่น่าดูเอาเสียเลยตอนนั้น

“ดูเหมือนนายจะอ่อนช้อมไปเยอะเลยนะตาทึ่ม” ลิเลียน่าพูดขึ้นในขณะที่เธอควงทวนในมือพุ่งโจมตีกระหน่ำอย่างรวดเร็ว

เดม่อนยกโล่ขึ้นป้องกัน เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่นหวั่นไหว  เขาใช้จังหวะที่ลิเลียน่าเสียหลัก พุ่งเข้าโจมตี ดาบในมือฟาดฟันหมายจะปลดอาวุธ แต่ลิเลียน่าไวกว่า เธอหลบทัน ก่อนจะใช้ทวนแทงสวน เดม่อนกระโดดหลบ ผมรู้สึกเสียววาบที่สีข้างเฉียดไปนิดเดียว ดูเธอจะเอาจริง

"เร็วเข้าสิตาทึ่ม" ลิเลียน่าแซวขำขัน "แค่นี้ก็หมดท่าแล้วเหรอ"

เดม่อนกัดฟันยัยนี่เก่งขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย หรือเขาอ่อนช้อมกันแน่นะ เขาเองก็จำอะไรไม่ได้เหมือนกันหลังจากไปถึงดีทรอยต์ก่อนจะโดนจับตัว เขาคิด แต่ก็ไม่ยอมแพ้ เขารวบรวมสมาธิตั้งรับการโจมตีของลิเลียน่าอย่างใจเย็น

ทั้งสองคนต่อสู้กันกลางลานฝึก ภายใต้แสงอาทิตย์ที่แผดจ้า เสียงดาบกระทบโล่ เสียงทวนแหวกอากาศและเสียงฝีเท้าดังก้องไปทั่ว เหงื่อไหล ลมหายใจหอบถี่ แต่ไม่มีใครยอมแพ้กันเลย

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

เดม่อนเสียหลัก  ร่างของเขาลอยละลิ่วไปกลางอากาศ ก่อนจะกระแทกพื้น  ไถลไปหลายเมตร จนหยุดอยู่ตรงหน้าเฟเรีย

"โอ๊ย!" เดม่อนร้องลั่น รู้สึกเจ็บแปลบไปทั่วร่าง เขาพยายามลุกขึ้น แต่ก็ทำได้เพียงแค่พยุงตัวขึ้นนั่ง 

“ขึ้นมา” ลิเลียน่าเดินเช้ามาหาผมที่ล้มอยู่ก่อนเธอจะยื่นมือมาเพื่อช่วยผมยืนขึ้น

เดม่อนคว้ามืออีกฝ่ายยืนขึ้นก่อนจะทรงตัวได้ “ขอบใจนะยัยตัวแสบเอ๊ย” 

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

ลิเลียน่าที่เหมือนจะสังเกตคนมาใหม่ เธอรู้สึกคุ้นหน้าอีกฝ่ายแต่ก็ไม่แน่ใจ เหมือนจะเป็นเด็กรุ่นเดียวกันที่มาถึงค่าย “อ้าว สวัสดี นี่เธอ….”

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“อ่า ที่แท้เด็กสาวที่มาถึงค่ายไม่นานก็ไปช่วยตามจับฝันร้ายนี่เอง” ลิเลียน่าพูดขึ้นพลางนึกออก “เธอนี่สุดยอดเลยนะ ชั้น ลิเลียน่า… ลิเลียน่า ไทเลอร์ ธิดาแห่งอะธีน่า”

เดม่อนที่หันตามลิเลียน่าเมื่อเขาได้ยินว่ามีคนมา ก่อนจะทักทายแนะนำตัวต่อ “ผมเดม่อน แคนเนลท์ บุตรแห่งอะโฟร์ไดต์ครับ“

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“เจ้าหมอนี่แหละ.... เนาะ เขาค่อนข้างพิลึกคนมาก ลูกอะโฟร์ไดต์อะไรที่วัน ๆ ขยันฝึกฝนจนเหงื่อท่วมกายทุกวัน” ลิเลียน่าแซวเดม่อน ก่อนตบบ่าเดม่อนเป็นเชิงยืนยันว่าเฟเรียไม่ได้จำคนผิด

“แฮ่ ๆ….” เดม่อนยกมือเกาหัว พยักหน้าเบา ๆ

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“คงหมายถึงที่เธอวิ่งวุ่นไปนั่นมานี่ทั้งวันสินะ ไม่มีอยู่นิ่งหรืองีบหลับเลย” ลิเลียน่าถามขึ้นตามที่พอได้ยินมาบ้าง

“ขอบคุณนะครับคุณเฟเรีย” เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะยิ้มแก้เขิน

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“เขาตอบตกลงอยู่แล้ว.. นี่ได้เวลาซ้อมล่ะตาทึ่ม ถือเป็นโอกาสดี และนายจะได้ไม่โดนชั้นแรง ๆ ด้วย” ลิเลียน่าแสยะยิ้มก่อนจะตบปากรับคำแทนอีกฝ่าย “จัดหนัก ๆ เลยนะเฟเรีย ถือว่าสั่งสอนหมอนี่แทนชั้นด้วยที่ละเลยการฝึกฝน”

“งืม ได้..” เดม่อนพยักหน้าตอบรับก่อนหันไปทางเฟเรีย

“เช่นนั้นฝากตัวด้วยนะครับคุณเฟเรีย”

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

เดม่อนเดินไปหยิบดาบโล่ขึ้นมาจากพื้น ก่อนเขาตั้งท่าเตรียมรับมือจากอีกฝ่าย ดูเหมือนอีกฝ่ายจะใช้หอกเหมือนลิเลียน่า 

“พร้อม คุณเฟเรียโจมตีเข้ามาได้เลยนะครับ” เดม่อนพูดถามอีกฝ่ายจนเผลอใส่มนต์มหาเสน่ห์เข้าไปกระตุ้นอีกฝ่าย

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

ดูเหมือนอีกฝ่ายยังมีช่องโหว่ในขณะพุ่งมา ก่อนเดม่อนเล็งโฟกัสและปาโล่ไปที่ขาข้างซ้ายอีกฝ่าย ก่อนพุ่งดาบจู่โจมพร้อมกับสไลด์ตัว เข่าทั้งสองข้างสไลด์ไปกับพื้น

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

เดม่อนขณะกำลังสไลด์ เขายกดาบขึ้นปัดป้องปลายหอกแทนที่จะชี้ดาบพุ่ง ก่อนตวาดขาใส่ขาอีกฝ่าบ

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“พลั่ก~~” เดม่อนที่หลบไม่ทัน โดนสีข้างเต็ม ๆ ก่อนเขาจะยกดาบตวัดปัดทวนอีกฝ่ายออกไป และหมุนตัวถอยกลับไปตั้งหลักพอพ้นระยะห่างทวนอีกฝ่าย

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

เดม่อนกลิ้งตัวหลบหอกอีกฝ่าย ก่อนเขาจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลโน้มน้าวอีกฝ่ายด้วยมนต์มหาเสน่ห์ “หยุดวิ่งก่อนคุณเฟเรีย !!!”

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

เดม่อนที่อาศัยจังหวะนี้ครู่หนึ่งกลับมายืนตั้งหลัก ก่อนจะหยิบหอกเฟเรียมาถือมืออีกข้างในขณะที่ถือดาบอีกมือ และพุ่งทวนปาไปทางเฟเรีย ก่อนตัวเขาวิ่งอ้อมอีกฝ่ายไปทางโล่ที่ตกพื้นอยู่เพื่อคว้าโล่ขึ้นมา

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

เดม่อนที่คว้าโล่ ก่อนจะยืนเชสะลืมสะลือ จะล้มก็ไม่ล้ม แต่เขาก็ยังพอมองเห็นคุณเฟเรียอยู่ ก่อนรวบรวมน้ำเสียง “คุณเฟเรียหยุดก่อน ๆ ครับ!!!” พูดไปเชไป

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

จังหวะที่เฟเรียชะงักอยู่เดม่อนรวบรวมสมาธิแปลงร่างเป็นมด ทำให้เธอไม่ทันสังเกตว่าเขาหายไปไหน เดม่อนในร่างมดเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายอย่างช้า ๆ และรอบคอบ

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

เดม่อนอาศัยจังหวะเข้าใกล้พอ ก่อนจะกลับคืนร่างเดิมเสยหมัดใส่อีกฝ่ายอย่างไม่ทันตั้งตัวจากใต้ร่างกายเธอ

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

ก่อนเดม่อนจะถอยไปตั้งหลักและชักดาบกับโล่ออกมาตั้งท่าเตรียมรับอีกครั้ง เขาไม่ควรจะวู่วามโจมตีต่อ อาจจะเป็นฝ่ายเพลี้ยงพล้ำเสียเองหากดึงดันต่อ

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“เฟเรียเองก็รับมือได้ดีนะ” ลิเลียน่าเดินเข้ามาปรบมือให้ทั้งสอง “ไว้ว่าง ๆ เธอมาฝึกกับฉันได้นะ” เธอยิ้มให้เฟเรีย 

“คุณเฟเรียก็ใช้ได้อยู่นะครับ โดยเฉพาะพลังหลับใหล ถ้ามีสมาธิมากกว่านี้ผมอาจจะฟลุ๊บไปในทันทีเลยก็ได้ เมื่อกี้ก็เกือบจะวูบเลย ดีที่คุณเฟเรียหยุดทันก่อน” เดม่อนพูดขึ้นก่อนเดินเข้าไปร่วมกลุ่มกับพวกเธอ 

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“จริง ๆ มนต์มหาเสน่ห์นี่มันเหมือนการให้คนอื่นคล้อยตามซะมากกว่า แต่ถ้าให้ฆ่าตัวตายไรนี้เหมือนมันจะไม่ได้ผลน่ะครับ” เดม่อนพูดขึ้นพยายามนึก ก่อนเขาจะเดินไปหยิบขวดน้ำขึ้นมาดื่มแก้กระหาย ดูเหมือนจะต้องฝึกใช้ให้มากกว่านี้ แค่คำพูดสั้น ๆ ค่อนข้างเหนื่อยพอสมควรเลย 

เฮติ… เดม่อนเขารู้สึกคุ้นหู แต่เขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าใช่หรือเปล่านะ...

“ว้าว เธอได้รับคำพยากรณ์งั้นเหรอ” ลิเลียน่าพูดถามขึ้น เมื่อได้ยินว่าเฟเรียจะไปนอกค่ายอีกแล้ว 

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“คำพยากรณ์เหรอ ว่าแต่คำพยากรณ์ชองคุณเฟเรียนี่ว่ายังไงเหรอครับ” เดม่อนถามเรื่องคำพยากรณ์ บางทีถ้าได้ฟังอาจจะช่วยกระตุ้นความทรงจำเฮติมาได้บ้าง ไม่รู้ทำไมหลังจากเขาวูบไปในดีทรอยต์และโดนจับตัว เรื่องราวก่อนหน้านี้เขาถึงไม่ค่อยปะติดปะต่อ จำได้บางส่วน บางส่วนก็เลือนลาง

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“เฮติ เหมือนจะอันตรายนะครับ ผมพอจำได้ลาง ๆ ว่าที่นั่นไม่เพียงมีพวกแก๊งมาเฟียเต็มท้องถนน แต่อสุรกายยังมีเยอะจนเรียกได้ว่ามีทุกซอกทุกมุมของเมืองยิ่งกว่าที่ไหน ๆ อีก” เดม่อนพูดบอกเฟเรียทันทีที่เขานึกอะไรออก 

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“สรุปภารกิจคุณเฟเรียแค่ไปช่วยพี่สาวคนนั้นเหรอครับ แปลกจังทำไมเธอถึงไม่ถูกแซเทอร์พบตัวเร็วกว่านี้กันนะ…” เดม่อนครุ่นคิด หลังจากถามอีกฝ่ายเกี่ยวกับภารกิจของอีกฝ่าย 

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“หืม ข้อหลังนี่การที่เธอจะทำแบบนั้น ดูเหมือนต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนธรรมดาเลยนะ อาจจะต้องให้คนที่เกี่ยวข้องกับรัฐบาลที่ส่งไปดูแลชาวเฮติที่นั่นช่วย นี่สิปัญหาใหญ่…” ลิเลียน่าวิเคราะห์พลางพูดเสนอแนะ 

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

‘รัฐบาล’ เดม่อนครุ่นคิด ก่อนจะพูดขึ้น “จริงสิคุณเฟเรียตอนผมไปทำภารกิจเฮติคราวก่อนเจอพี่สาวที่เหมือนจะดูแลผู้คนในเฮติอยู่ด้วยนะครับ เหมือนเธอจะคอยดูแลผู้คนที่ศูนย์ลี้ภัยในเมือง แต่ไม่รู้ว่าผ่านมาหลายเดือนแล้วจะยังอยู่ไหม เธอชื่อเคย์ล่า เป็นเจ้าหน้าที่พิเศษเอ็นเอสเอ”

เดม่อนเริ่มสารธยายพรรณารูปลักษณ์ของพี่เคย์ล่าที่เขาเจอในเฮติให้ทั้งสองคนฟัง เขาพยายามทำให้ทั้งสองเห็นภาพตามให้เหมือนที่สุด เพื่อเฟเรียจะได้พอจำได้ทันทีตอนเห็นพี่เคย์ล่า

เคย์ล่า ไม่ทราบนามสกุล รู้เพียงเป็นเจ้าหน้าที่เอ็นเอสเอ เธอช่วยรวบรวมและปกป้องผู้คนไปยังศูนย์ลี้ภัยในเฮติ

“หรือให้ผม….” เดม่อนทำท่าจะพูด ก่อนผมเผลอไปสบตาลิเลียน่าเธอจ้องเขม็งจึงรีบเบรดทันที 

“จริงสิเฟเรีย เธอได้เพื่อนร่วมภารกิจหรือยัง ถ้ายังไงสนใจชั้นเพิ่มสักคนไหม” อีกฝ่ายจะไปเสี่ยงตายอีกแล้ว นี่เขาจะบ้าหรือไง คิดว่าตัวเองเป็นบุตรหนึ่งในสามมหาเทพหรือแอรีสงั้นเหรอถึงขยันหาเรื่องพาตัวเองไปตายขนาดนี้ เธอถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ จึงเลือกเสนอตัวเอง

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

หลังจากเฟเรียตกลง ก่อนหันทางไปเดม่อนและพูดกำชับ “ระหว่างชั้นไม่อยู่ นายต้องตั้งใจฝึกช้อมให้หนักล่ะ เดี๋ยวกลับมาจะทดสอบนาย อย่าคิดจะอู้อีกเชียวตาทึ่ม!?”

“ก็ได้…เธอเองก็ระวังตัวด้วย” เดม่อนพูดขึ้นอย่างยอมรับ 

“งั้นเป็นอันตกลง ถ้าเฟเรียได้อีกคนแล้วไปตามชั้นที่กระท่อมหมายเลข 6 ได้ตลอดเวลาเลยนะ หรือไม่ก็มาหาที่ลานฝึกนี่ก็ได้” ลิเลียน่าพูดแจ้งอีกฝ่าย

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“พี่อลิเซียเป็นไงครับ เธอค่อนข้างมีประสบการณ์อยู่” เดม่อนเสนอ

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

“โชคดีนะเฟเรีย” ลิเลียพูดขึ้น ก่อนจะมองทั้งสองตัว “อืม ไม่เป็นไรหรอก ยังไงสองคนนี้ก็เพื่อนคนสำคัญของเธอนี่เนาะ” 

“ขอให้โชคดีครับ” เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะโบกมือลาคุณเฟเรีย

[ดูโรลเพลย์ @Feria ]

หลังจากเราแยกกับคุณเฟเรียแล้ว ผมกับลิเลียน่าก็ชวนกันไปซื้อของขวัญเพื่อจะไปร่วมงานวันเกิดพี่อลิเซีย...

(Link การประลอง)

ได้โบนัสการประลอง: +25 EXP , +2 Point , +30 เกียรติยศ

Feria FOLLOWER

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

หลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากคุณไครอนเกี่ยวกับคำพยากรณ์ที่ต้องไปที่เฮติครั้งนี้เสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็สร้างความกังวลแก่เฟเรียเป็นอย่างมากที่คุณไครอนแนะนำให้ไปขอคำแนะนำจากคนที่เคยไปทำภารกิจที่เฮติมาก่อนอย่าง ดีน ถ้าจำไม่ผิดเขาน่าจะเป็นบุตรแห่งโพไซดอลนะ แต่ว่าประเด็นคือเขาไม่ได้อยู่ที่ค่ายตอนนี้นี่สิ แสดงว่าไปทำภารกิจอยู่เหรอ งั้นเธอจะทำยังไงดีล่ะนี่ จะมีใครอีกไหมนะที่เคยไปเฮติมาก่อนแล้วเธอจะสามารถขอคำแนะนำได้อีกกันนะ เธอคิดวกวนอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมาจนมาถึงที่อัศจรรย์ของค่าย เลยว่าจะเข้าไปฝึกอาวุธสักหน่อย

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

เฟเรียเดินเข้ามาในลานฝึกพร้อมกับหอกประจำตัวของเธอเพื่อมาทำใจให้สงบจากความวุ่นวายใจจากการเจอเรื่องหลาย ๆ ในวันนี้แถมยังต้องหาคนที่พอให้คำแนะนำเกี่ยวกับเฮติได้ ในตอนนั้นเอง

“เอ๊ะ มีคนอยู่เหรอ”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

เฟเรียที่ยืนอึ้งกับการมองการประลองของทั้งสองคนที่ดูสูสีคู่คี่กันเป็นอย่างมาก แต่ว่าภาพนั่นก็เล่นเอาเธอเห็นภาพทับซ้อนตอนสู้กับเทพหยางเจียนที่จีน ที่เธอนั่นสู้อะไรอีกฝ่ายไม่ได้ แล้วมีสภาพแบบเดม่อนตอนนี้เลย

“อ่า ทำไมดันมานึกถึงเรื่องแย่ ๆ ตอนนี้ด้วยนี่”

เธอปิดตาตัวเองข้างหนึ่งเพื่อให้ได้ตั้งสติตัวเองสักนิดหน่อย แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะสังเกตเห็นเธอซะแล้วสิ

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“อะ เออ…เราเฟเรีย เฮย์ส ธิดาแห่งฮิปนอสค่ะ แล้วพวกเธอล่ะคะ”

เธอสะดุ้งเมื่อถูกทักเล็กน้อย

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“เดม่อนนี่ใช่ที่ว่ากันว่าเป็นบุตรแห่งอะโฟร์ไดต์ที่ไม่สมกับเป็นลูกอะโฟร์ไดต์ตามข่าวลือหรือเปล่าคะ”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“ฮ่า ๆ ไม่พิลึกหรอกค่ะ เราก็ถูกเข้าใจผิดว่าไม่สมกับเป็นฮิปนอสเหมือนกัน กลับกันเราว่าผู้ชายตอนเหงื่อออกมันเท่ดีออกนะคะ”

เธอขำนิด ๆ กับคำพูดแซวของลิเลียน่า

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“คิด ๆ แล้วเราก็คล้ายกันเลยนะคะ จริงด้วยสิ เรามาประลองกันไหมคะ พอดีเจอเรื่องวุ่น ๆ มาทั้งวัน เลยอยากออกแรงกับต่อสู้ซะบ้างน่ะ”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“เรายังอ่อนหัดอยู่เลยนะคะ จะไปสั่งสอนใครได้ เร็ว ๆ นี้ก็พึ่งไปแพ้มาด้วย แค่อยากระบายอารมณ์เท่านั้นเอง”

เธอควงหอกของตนออกมาตั้งท่าเตรียมพร้อมโจมตี

“ฝากตัวด้วยนะคะ คุณเดม่อน”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“งั้นไม่เกรงใจแล้วนะคะ”

เฟเรียใช้สองมือจับหอกของตนเข้าโจมตีใส่เดม่อนอย่างดุดัน โดยเป้าหมายของเธอคือการเข้าประชิดตัวและแตะตัวเดม่อนให้ได้

“ย๊ากกก”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“โอ้ย! ไม่ยอมหรอกนะคะ”

เธอเปลี่ยนท่าจับหอกเป็นจับด้วยมือข้างเดียวก่อนจะแทงไปที่เข่าของเดม่อน

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

เฟเรียกระโดดหลบแต่ด้วยจังหวะของเธอที่ช้าเกินไปทำให้สะดุดล้ม แต่ในจังหวะที่กำลังจะล้มอยู่นั่นเธอก็รวบรวมพลังแทงเข้าใส่เดม่อนที่สีข้างเขา

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

ตอนที่เห็นว่าอีกฝ่ายถอยไปเฟเรียที่ไม่ยอมแพ้แม้จะโดนไปเยอะแล้วก็ตาม เธอขว้างหอกของตนให้ตรงไปใส่เดม่อน ในขณะที่เธอก็วิ่งไปพร้อมกับหอกเพื่อเตรียมใช้สะกดจิต

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

เฟเรียที่ถูกมนตร์มหาเสน่ห์ของเดม่อนหยุดวิ่งลงชั่วขณะ นี่น่ะเหรอพลังของสายเลือดอะโฟร์ไดต์แข็งแกร่งจริง ๆ

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

เฟเรียที่รู้สึกตัวและมองเห็นหอกของตัวเองพุ่งเข้ามาคงไม่รู้ล่ะสิว่ามันจะเป็นแบบนี้ เธอหมุนตัวหลบหอกของตัวเองก่อนมองเห็นเดม่อนอ้อนมา จึงยื่นมือออกมาจะแตะตัวอีกฝ่ายเพื่อใช้สะกดจิตก่อนจะกระซิบข้างหูอีกฝ่าย “หลับใหลไปนะคะคุณเดม่อน“

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

จังหวะที่เขากำลังเซจากสะกดจิตของเธอ แต่ในตอนนั้นเธอก็โดนสเน่ห์ของเดม่อนทำให้เธอหยุดชะงักช่วงขณะ

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

เฟเรียกระเด็นจากหมัดของอีกฝ่ายแต่เธอก็ถือโอกาสพยายามจับข้อมืออีกฝ่าย เพื่อใช้พลังของเธออีกครั้ง

“หลับไปซะ”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

ดูเหมือนเธอจะเสียเปรียบหนักมาก การต่อสู้ครั้งนี้แทบไม่เห็นทางชนะได้เลย และก็ใช่เธอรับมือไม่ไหวจนล้มลงไปแล้ว ให้ตายสิ การต่อสู้ครั้งนี้ ทำเอาเธอนึกถึงเรื่องแย่ ๆ เอาซะได้

“คุณเดม่อนนี่เก่งเป็นบ้าเลยนะคะ“

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“อ้อ อันนั้นไม่ใช่หลับใหลหรอกค่ะ มันเป็นพลังใหม่ที่เราพึ่งปลดล็อตมาเรียกว่า สะกดจิตน่ะ ถึงเงื่อนไขการใช้งานดันยากไปนิดก็เถอะ แต่มนตร์สเน่ห์ของคุณเดม่อนนี่สุดยอดมากเลยนะคะ เหมือนปราการสิทธิเลย”

เฟเรียใช้หอกยันตัวเองขึ้นก่อนจะเดินมารวมตัวกับทั้งคู่

”ส่วนเรื่องซ้อมด้วยกันคงต้องรอเรากลับมาจากเฮติก่อนนะคะ แล้วค่อยมาซ้อมด้วยนะคะลิเลียน่า”

เธอยิ้มให้ลิเลียน่าเชิงขอบคุณที่อีกฝ่ายหนึ่งชวนเธอ ถ้าไม่ใช่ว่าเธอมีภารกิจที่เฮติล่ะนะคงซ้อมด้วยแน่

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“ใช่ค่ะ คือเมื่อคืนเราฝันร้ายเลยไปถามเรเซลดูก็พบว่ามันเป็นภารกิจคำพยากรณ์ที่ต้องไปที่เฮติ ดูเหมือนจะมีธิดาแห่งไอริสต้องการความช่วยเหลืออยู่ แต่คุณไครอนบอกว่าต้องไปปลุกความหวังผู้คนที่นั่นด้วยน่ะ”

เธอพยักหน้าตอบ

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“สักครู่นะคะ เออ… ณ เมืองเฮติ อันถูกครอบงำด้วยคำสาปแห่งเฮคาที ความตายและโกลาหลแผ่ซ่าน มนุษย์ กลายเป็นปีศาจ บ้านเมืองกลายเป็นนรก ท่ามกลางความมืดมิด ธิดาแห่งไอริสผู้ไร้เดียงสาตกอยู่ในอันตราย วิญญาณ ร้ายออกอาละวาด คมกระสุน พุ่งว่อนราวกับสายฝน โชคชะตาของธิดาแห่งไอริสอยู่ในมือของธิดาแห่งฮิปนอส จงฟังเสียงกระซิบแห่งสายลม มันจะนำทางวีรบุรุษไปสู่เฮติ จงมองหาสัญลักษณ์แห่งรุ้ง มันคือกุญแจไขไปสู่ชัยชนะ แต่จงระวัง เงาแห่งความสิ้นหวัง กำลังคืบคลาน วีรบุรุษ ต้องเผชิญหน้ากับ ความกลัวที่สุดของตน หากเขาล้มเหลว เฮติ จะตกอยู่ในความมืดมิดตลอดกาล ประมาณนี้นะคะ”

เฟเรียหลับตาลงนึกถึงคำพยากรณ์ก่อนจะเอ่ยคำพยากรณ์ที่ได้มาจากเรเซลออกมาให้ทั้งสองคนฟังกัน เผื่อว่าจะพอช่วยอะไรเธอได้บ้าง

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“งั้นก็เหมือนในฝันของเราเลยนะคะ ในฝันที่เราเห็นเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยอสุรกาย แล้วมีผู้หญิงอายุประมาณ 20 ต้น ๆ หนีมิโนทอร์อยู่และในตอนสุดท้ายนั่น….”

เธอเงียบไปพลางกอดอกและมองแขนตัวเอง

“เธอคนนั้นถูกมิโนทอร์โจมตี…หลังจากนั้นเราก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาน่ะ”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“ภารกิจไม่ได้มีแค่นั้นน่ะ ดูเหมือนเราต้องไปเป็นแสงแห่งความหวังให้ผู้คนในเฮติที่อยู่ในความหวาดกลัวให้ฮึดขึ้นสู้น่ะ“

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“นั่นสินะคะ อ้อ มีคำแนะนำจากคุณไครอนมาด้วยนะคะ ว่าให้ไปขอคำแนะนำจากคุณดีน เพราะเขาเคยไปเฮติมาก่อน แต่ปัญหาคือคุณดีนเขาไปทำภารกิจอยู่นอกค่ายนี่แหละ“

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“เรายังไม่มีเลยค่ะ ถ้าลิเลียน่าไม่รังเกียจก็อบลินหรืออีกัวน่าล่ะก็เราก็ยินดีนะคะ ฝากตัวด้วยนะคะ”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“อีกคนเหรอคะ เราต้องการใครสักคนที่โน้มน้าวใจคนได้แบบคุณเดม่อนซะด้วยสิ”

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“พี่อลิเซียนี่เราเคยไปทำภารกิจด้วยกันอยู่นะคะ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีไปเลยนะคะ อ้อ! เราต้องไปทำธุระสักหน่อย แถมต้องไปรับกาเอลกับเรเลียด้วย ถ้าไม่รังเกียจเราขอพาทั้งคู่ไปด้วยนะคะ“

[ดูโรลเพลย์ของ @Daemon]

“งั้นแล้วเจอกันนะคะ”

เธอโบกมือลาทั้งคู่ก่อนจะไปธุระต่อ

ได้โบนัสการประลอง: +25 EXP , +2 Point , +30 เกียรติยศ

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

ชื่อเรื่อง: หอกแห่งฮาล์ฟบลัด

 
---

 
แสงแดดยามเที่ยงตกกระทบผิวของ ริต้า เมื่อเธอเดินออกจากบริเวณเตาไฟบูชาเทพ เสียงใบไม้ลู่ลมเบา ๆ ดังก้องเหนือพื้นที่เงียบสงบ เธอกำหอกกรีกในมือแน่น ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปยังอัฒจันทร์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกล

 
ภายในเวลาไม่นาน เธอก็เดินมาถึง ค่ายฮาล์ฟบลัด เสียงฝีเท้าของเธอดังสะท้อนบนพื้นหินอ่อนบริเวณทางเดินที่นำไปสู่อัฒจันทร์ นักเรียนฮาล์ฟบลัดหลายคนกำลังรวมตัวกันในลานฝึกกลางแจ้ง แต่สายตาของเธอมุ่งตรงไปยังห้องเรียนขนาดใหญ่ภายในอัฒจันทร์

 
---

 
ริต้า: (พูดกับตัวเอง) "วันนี้คงเป็นวันสำคัญสำหรับฉันสินะ หอกเล่มนี้...มันจะเป็นตัวพิสูจน์ว่า ฉันมีค่าพอจะต่อสู้หรือไม่"

---

 
เมื่อเธอก้าวเข้าสู่ห้องเรียน เสียงพูดคุยในห้องกลับเงียบลงในทันที นักเรียนทุกคนหันมามองเธอพร้อมด้วยสายตาที่ปนเปไปด้วยความสงสัยและประเมินค่า

 
ที่หน้าห้องคือ โซเฟีย คลาร์ก หญิงสาวผู้เป็นครูฝึก เธอสวมเกราะเบาและถือหอกยาวในมือ ดวงตาคมกริบของเธอจับจ้องไปยังริต้า

 
---

 
โซเฟีย: (กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง) "ริต้า... ฉันรู้ว่าเธอมาจากเตาไฟบูชาเทพ การที่เธอถือหอกกรีกเข้ามาที่นี่ แปลว่าเธอตัดสินใจแล้วที่จะเรียนรู้ศาสตร์แห่งการต่อสู้ใช่ไหม?"

ริต้า: (พยักหน้าช้า ๆ) "ค่ะ ท่านโซเฟีย ฉันพร้อมแล้วที่จะเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับวิชากลยุทธ์และการสงคราม"

โซเฟีย: (เลิกคิ้วเล็กน้อย) "ทุกอย่างหรือ? เธอรู้ไหมว่าวิชานี้ไม่ใช่แค่การต่อสู้ด้วยอาวุธ แต่มันเกี่ยวกับการตัดสินใจ การควบคุมจิตใจ และการใช้ความคิดให้เฉียบคม" (เธอเดินเข้าใกล้ริต้า ยืนตรงหน้าเธอ) "เธอคิดว่าเธอพร้อมจะรับมันหรือยัง?"

ริต้า: (สบตาครูฝึกอย่างแน่วแน่) "ค่ะ ฉันพร้อมแล้ว"

---

 
โซเฟียพยักหน้า ก่อนจะผายมือไปยังพื้นที่ว่างตรงกลางห้อง

 
โซเฟีย: "ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มได้เลย จับหอกให้มั่นคง ตั้งท่าต่อสู้"

ริต้าจับหอกแน่น มือของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อเล็กน้อยขณะที่เธอพยายามตั้งท่าให้เหมาะสม โซเฟียสังเกตการเคลื่อนไหวของเธอ

 
---

 
โซเฟีย: (ส่ายหน้าเล็กน้อย) "แขนเธออ่อนแรงไป ยืนขาไม่มั่นคงแบบนั้น เธอจะพ่ายแพ้ตั้งแต่เริ่ม คิดไว้เสมอว่าหอกคือส่วนหนึ่งของร่างกายเธอ มันต้องเคลื่อนไหวไปพร้อมกับเธอ ลองใหม่อีกครั้ง"

ริต้า: (พยักหน้า รีบปรับตัว) "ค่ะ!" (เธอตั้งท่าใหม่ ยกหอกขึ้นพร้อมจ้องไปข้างหน้า)

 
---

 
หลังจากนั้น การฝึกฝนเริ่มเข้มข้นขึ้น โซเฟียให้ริต้าฝึกการโจมตีแบบพื้นฐาน การตั้งท่าป้องกัน และการเคลื่อนที่ไปพร้อมกับหอก ทุกครั้งที่เธอพลาด โซเฟียจะไม่ลังเลที่จะชี้จุดอ่อน

 
---

 
โซเฟีย: (พูดเสียงดัง) "อย่าลังเล! เมื่อเธอตัดสินใจโจมตี มันต้องเด็ดขาดและรวดเร็ว เข้าใจไหม?"
ริต้า: (หอบเล็กน้อยแต่ตอบเสียงหนักแน่น) "เข้าใจค่ะ!"

โซเฟีย: (ยิ้มมุมปากเล็กน้อย) "ดี อย่างนั้นลองอีกครั้ง ครั้งนี้คิดให้เร็วกว่าเดิม"

---

 
เวลาในห้องเรียนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ริต้าฝึกฝนจนเหงื่อท่วมตัว แต่แววตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น โซเฟียเดินเข้ามาหาเธอในช่วงท้าย พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง

 
---

 
โซเฟีย: "เธอทำได้ดีสำหรับวันแรก แต่การจะเป็นนักรบที่แท้จริง เธอต้องเรียนรู้ที่จะไว้วางใจตัวเอง และสิ่งสำคัญที่สุดคือการไม่ยอมแพ้ จำไว้นะ ริต้า"

ริต้า: (ยิ้มเล็กน้อยพร้อมพยักหน้า) "ค่ะ ฉันจะไม่ยอมแพ้"

---

 
ในขณะที่แสงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ ริต้ากำหอกในมือแน่น ขณะที่เธอเดินออกจากห้องเรียนด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ วันแรกของการฝึกฝนจบลง แต่เส้นทางสู่การเป็นนักรบที่แท้จริงเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น...

หมายเหตุ: เข้าเรียนวิชากลยุทธ์และการสงคราม I  (หอก) ครั้งที่ 1/4 เข้าเรียน + 10 EXP และ + 20 ความกล้า

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

นิยาย: "บันทึกอสุรกายฮาร์ปี้"

 
---

 
ริต้าเดินออกจากชายหาด ทิ้งเสียงคลื่นไว้เบื้องหลัง บันทึกอสุรกายฮาร์ปี้ในมือเธอถูกจับไว้แน่น ความเหนื่อยล้าจากการฝึกฝนยังคงอยู่ในร่างกาย แต่ความมุ่งมั่นของเธอผลักดันให้ก้าวเดินต่อไป
เมื่อมาถึงอัฒจันทร์ที่ตั้งอยู่กลางลานกว้าง บริเวณนั้นเงียบสงัด มีเพียงเสียงลมพัดผ่านเบาๆ และแสงแดดที่ส่องลงมาบนพื้นหินสีขาว ริต้าเห็นรุ่นพี่โซเฟียในชุดคลุมสีฟ้ากำลังยืนรออยู่ตรงกลางเวที สายตาของเธอดูนิ่งสงบแต่ทรงพลัง

 
โซเฟีย: "ริต้า เธอมาช้ากว่าที่ฉันคาดไว้นะ"

ริต้า: "ต้องขอโทษด้วยค่ะพี่โซเฟีย ฉันติดการฝึกวิชาอสุรกายศึกษากับครูฝึกไทสัน แต่ฉันก็รีบมาที่นี่ทันทีหลังจากเสร็จเรียบร้อยแล้ว"

เธอก้าวขึ้นไปบนอัฒจันทร์และยื่นบันทึกอสุรกายฮาร์ปี้ให้รุ่นพี่โซเฟียทันที

 
โซเฟียรับสมุดบันทึกมาด้วยท่าทางสุขุม เธอเปิดอ่านหน้าที่เต็มไปด้วยข้อความและภาพวาดอย่างตั้งใจ นิ้วเรียวยาวของเธอเลื่อนผ่านบันทึก พลางพึมพำเล็กน้อย

 
โซเฟีย: "รายละเอียดค่อนข้างครบถ้วน... พฤติกรรมการล่า รูปแบบการเคลื่อนไหว และเสียงร้องของฮาร์ปี้ เธอทำได้ดีในส่วนนี้ แต่..."

เธอหยุดชั่วครู่และเลื่อนสายตามามองริต้า

 
โซเฟีย: "เธอยังไม่ได้อธิบายถึงพลังเวทแฝงในปีกของพวกมัน หรือลักษณะของเสียงร้องที่สามารถรบกวนจิตใจมนุษย์ นั่นเป็นจุดสำคัญที่ควรใส่ลงไป"

ริต้า: "ฉันต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ พี่โซเฟีย ฉันมุ่งเน้นที่การเก็บข้อมูลภายนอกของพวกมันมากไป จนละเลยส่วนที่ลึกกว่านั้น"

โซเฟีย: "อย่าขอโทษ ใช้ข้อผิดพลาดนี้เรียนรู้ เธอมีศักยภาพมาก และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น"
โซเฟียวางบันทึกลง ก่อนจะยื่นมือมาตบไหล่ริต้าเบาๆ

 
โซเฟีย: "ฉันอยากให้เธอทำสิ่งนี้ต่อให้ดียิ่งขึ้น รวบรวมข้อมูลของอสุรกายอื่นๆ แล้วส่งให้ฉันอีกในครั้งหน้า อย่าลืมความสำคัญของรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ มันอาจเป็นกุญแจสำคัญในภารกิจจริง"
ริต้า: "ค่ะ ฉันจะทำให้ดีขึ้นในครั้งหน้าแน่นอน"

เธอก้มหัวแสดงความนอบน้อม โซเฟียพยักหน้าอย่างพอใจ

 
โซเฟีย: "ดี ไปพักผ่อนเถอะ เธอทำงานหนักมากแล้ว ฉันจะนำข้อมูลนี้ไปเสริมในตำราหลักของกองอสุรกายศึกษา ขอบคุณสำหรับความพยายามของเธอ"

ริต้ายิ้มเล็กน้อย แม้รู้สึกเหนื่อยล้า แต่คำชมจากโซเฟียช่วยเติมพลังให้เธออีกครั้ง เธอก้าวลงจากอัฒจันทร์และเดินจากไป พร้อมความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตนเองให้เก่งขึ้นเพื่ออนาคตที่รออยู่...

หมายเหตุ: รางวัลผลงาน +20 ความกล้าหาญ , +50 พลังใจ, ( 5 ดรักม่า) และ +25 EXP

+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟียในความขยันหมั่นเพียร

แนบ: บันทึกอสุรกายฮาร์ปี้

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

เวลา - 12:50 น.

หลังจากการเผชิญหน้่ากับฮาร์ปี้ เนเรซ่าแสดงความสนใจอย่างชัดเจนในการเรียนรู้ที่จะใช้หอก สาวสวยจากเคบินสิบเดินถือหอกที่ไปควานหาซื้อมาจากคนในค่ายพร้อมด้วยสมุดบันทึกหนึ่งเล่มที่เธอพึ่งจะขุดมันออกมาจากกองสมุดที่ไม่ได้ใช้ภายในชั้นหนังสือของชาวอะโฟรไดท์มายังอัฒจันทร์ที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คน

ดวงตาสีมูนสโตนของเธอกวาดมองไปรอบ ๆ ก่อนจะสะดุดตากับหญิงสาวท่าทางมั่นใจและโดดเด่นคนหนึ่ง ถึงผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้สวยสง่าเท่าไพเพอร์ที่เป็นพี่สาวของเธอ แต่ก็ยังมีแรงดึงดูดบางอย่าง.. คงเป็นเพราะท่าทางไม่เกรงกลัวอะไรพร้อมกับการถือหอกที่ดูกระฉับกระเฉง ทำให้เนเรซ่าคาดเดาได้โดยทันทีว่านั่นต้องเป็น ‘ โซเฟีย คลาร์ก ’ รุ่นพี่จากบ้านอะธีน่าที่รับหน้าที่สอนการใช้หอกรวมไปถึงเจ้าของประกาศงานเกี่ยวกับการบันทึกเรื่องอสูรกาย

“ หวังว่าฉันคงไม่ได้มาเข้าคลาสสายนะคะ ” ที่ปรึกษาประจำบ้านอะโฟรไดท์เดินเข้าไปร่วมในเขตฝึกของอัฒจันทร์ เสียงของเธอเรียกให้โซเฟียที่กำลังเฝ้ารุ่นน้องคนอื่น ๆ ต้องหันมามอง แน่นอน— ความประทับใจแรกเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นเนเรซ่าจึงพิถีพิถันเป็นพิเศษ เธอสวมชุดไปรเวทที่คล่องแคล่ง มือซ้ายถือหอกเอาไว้ ส่วนมือขวากอดสมุดบันทึกเล่มหนึ่งแนบอก ดู.. กระตือรือร้นเกี่ยวกับการเรียนรู้

“ ถ้ายังเห็นฉัน นั่นก็แปลว่าเธอไม่ได้มาสาย ”

คำตอบของโซเฟียทำให้เนเรซ่าเลิกคิ้ว บุตรสาวเทพีแห่งความรักหัวเราะเบา ๆ เธอไม่ถือสาความปากร้ายหรือการตอบโต้ที่เย่อหยิ่ง เพราะบ้านอะธีน่ามีดีมากพอจะให้แสดงออกด้วยท่าทีอย่างนี้ “ โชคดีจริง ๆ ที่มาทัน ฉันมีเรื่องที่ต้องเรียนและก็มีงานมาส่งคุณพอดี ” เนเรซ่าโคลงศีรษะไปมาช้า ๆ เธอเดินเข้าไปใกล้โซเฟียอีกหนึ่งก้าว

“ คงไม่เป็นการรบกวนใช่ไหมคะ? ”

เธอถามพร้อมกับยื่นสมุดไปให้โซเฟีย ธิดาแห่งเทพีอะธีน่าหลุบตาลงมองสมุดแสนประณีต มันมีลวดลายที่ซับซ้อนหรูหราบ่งบอกความคิดของผู้ใช้ สำหรับโซเฟียแล้วคำถามอย่างเช่นเธอเป็นเด็กบ้านไหนนั้นไม่จำเป็นในเมื่อทุกอย่างก็ชัดเจนดี ใบหน้าที่งดงามโดดเด่น กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่โชยออกมาอย่างน่าประทับใจรวมไปถึงรสนิยมในการเลือกของที่ไม่ธรรมดา

“ ที่เจอหน้ากันครั้งแรกแล้วส่งบันทึกพิชิตอสูรกายแบบนี้ สำหรับบ้านอะโฟรไดท์คงจะมีแค่เธอแล้วล่ะ ” โซเฟียยื่นมือออกมารับสมุดบันทึกของเนเรซ่า รุ่นพี่สาวพลิกสมุดเล่มนั้นไปมา พิจารณาวัสดุและคุณภาพผ่านการสัมผัส

“ เป็นคนแรกก็ดีค่ะ ฉันชอบสร้างความประทับใจใหม่ ๆ ให้คนอื่น ” เนเรซ่าสูดหายใจเข้า เธอหันไปมองเพื่อน ๆ ไม่ก็รุ่นน้องที่กำลังฝึกการใช้หอกภายในอัฒจันทร์ “ ค่อย ๆ อ่านนะคะ ระหว่างนี้ฉันขอไปเริ่มฝึกใช้หอกก่อนดีกว่า ”

โซเฟียเลิกคิ้ว เธอชำเลืองตามองเนเรซ่าที่หันหลังเดินไปร่วมกับกลุ่มเล็ก ๆ ไม่ห่างจากจุดที่เธออยู่ ‘ เป็นพวกไม่ชอบเสียเวลาไปเปล่า ๆ สินะ ’ อาจารย์สอนการใช้หอกจากบ้านอะธีน่าก้มลงพลิกสมุดให้เปิดออกและชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าแรก

เสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอดังขึ้น ดูท่าในค่ายนี้จะมีคนที่เขียนบันทึกสนุก ๆ ได้อีกคนหนึ่งแล้ว.. “ ออตาเวีย ช่วยแนะนำแม่หนูจากอะโฟรไดท์ด้วยล่ะ ” โซเฟียพูดเสียงดังเพื่อให้ร็อกซานา ออตาเวีย สมาชิกของบ้านฮาเดสที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นรู้ตัวว่าควรให้คำแนะนำกับสมาชิกใหม่ของคลาสในขณะที่ผู้ฝึกสอนกำลังตรวจการบ้าน(?)เสริม

ธิดาฮาเดสผู้เงียบขรึมขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาสีรัตติกาลของเธอคนนั้นเลื่อนมองมาที่หญิงสาวแสนสวยจากบ้านที่ไม่ควรมีอะไรมายุ่งเกี่ยวกับเธออย่างบ้านอะโฟรไดท์ เธอตั้งใจจะมองข้าม แต่ก่อนที่จะได้ทำแบบนั้น “สวัสดีค่ะ คุณออตาเวียสินะคะ?”

เนเรซ่าที่สังเกตอาการของอีกฝ่ายมาระยะหนึ่งเป็นฝ่ายเริ่มพูดทักทายก่อนโดยไม่ขัดเขิน เธอปั้นยิ้มหวาน ๆ ส่งให้สาวหมองหม่นจากบ้านฮาเดสจนอีกฝ่ายชะงักและหน้าแดงไปชั่วขณะ “ อ อือ สวัสดี ” และก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ใช่ .. สาวออตาเวียจากบ้านฮาเดสเงียบเป็นเป่าสาก วิธีการสอนของหล่อนก็เป็นเอกลักษณ์เสียเหลือเกิน เมื่อเจ้าตัวเลือกที่จะทำให้ดูแทนที่การอธิบาย

มันก็ไม่ได้แย่ แต่จบคาบนี้สงสัยเธอคงต้องไปบอกโซเฟียให้เปลี่ยนคนแนะนำซะแล้ว

…

หลังจากคลาสฝึกการใช้หอก เนเรซ่าพอจะเคยชินกับการถือจับ จ้วงและแทงโดยใช้อาวุธที่มีขนาดยาวกว่าช่วงตัวของเธอแล้ว ส่วนที่เหลือก็แคต้องปรับตัวให้ชินกับการควงหรือเปลี่ยนท่าไม่ให้ปลายอีกด้านของหอกฟาดหัวหรือพันแขนขาจนเสียจังหวะ เนเรซ่ายกมือขึ้นป้องปากหาว ช่วงนี้เธอหันมาออกกำลังกายมากขึ้น อ่านหนังสือมากขึ้นแล้วยังต้องมาซ้อมต่อสู้แบบนี้บ่อย ๆ ไม่แปลกที่เด็กรักสบายอย่างเธอจะเริ่มมีอาการอ่อนล้า

“ เฮนลาดิส ” เสียงของโซเฟียดังขึ้นจากด้านหลังทำให้เนเรซ่าต้องหันไปมอง รุ่นพี่สาวบ้านอะธีน่าถือสมุดของเธอพร้อมกับเดินเข้ามาหา และเมื่ออยู่ในระยะที่ใกล้พอ โซเฟียก็ทำการยื่นสมุดกลับมาให้เธอ “ เป็นบันทึกที่อ่านสนุกดี ไว้ฉันจะรอหน้าถัดไป ”

ไม่ทันให้เนเรซ่าได้ตอบกลับอะไรด้วยซ้ำ มือของโซเฟียก็ตบลงที่ไหล่ของเธอเบา ๆ “ ไว้เจอกันคลาสหน้า สาวน้อย ”

… บ้าเอ้ย ค่ายนี้มันมีแต่คนแปลก ๆ จริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย ?

ส่งบันทึก - วาร์ป
รางวัลงาน: +20 ความกล้าหาญ ,
+50 พลังใจ, +70 ดอลลาร์ และ +25 EXP
+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟียในความขยันหมั่นเพียร
+7 ความสัมพันธ์กับโซเฟีย คลาร์ก จากสกิลหอมเย้ายวน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

หลังจากปิดคลาสอสูรกายและมีดสั้น.. มันถึงเวลาแล้วที่จะหันมาโฟกัสวิชาใหม่

เนเรซ่ายืนอยู่ใจกลางอัฒจันทร์พร้อมคนมากมายที่มาเพื่อเข้าร่วมคลาสของโซเฟีย รุ่นพี่บ้านอะธีน่าผู้เชี่ยวชาญในการใช้หอกตามแบบฉบับของสายเลือดผู้ทรงปัญญา ‘ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังคิดว่าคนจากบ้านอะธีน่าเหมาะกับการใช้หนังสือฟาดหน้ามากกว่าจะมายืนใช้หอก ’ ความคิดไร้สาระของเธอกำลังรังสรรภาพของตัวละครผมสีเข้มที่สวมชุดแนวกรีกโรมันจากเกมชื่อดังที่เปลี่ยนหน้าเป็นหินได้แถมยังใช้หนังสือฟาดและปาช็อก

มุมปากของสาวสวยยกขึ้นจวนจะกลายมาเป็นการหัวเราะเพียงลำพังที่ทำให้คนขนลุก แต่ก่อนที่จะได้เป็นอย่างนั้นก็ดันมีเสียงกระซิบจากสายหนึ่งมาทำให้เธอหลุดจากภวังความคิด

สาวน้อยของแม่ แม่อยากขอให้เจ้าช่วยไปสั่งสอนเอโลอิส เด็กคนนั้นลบหลู่แม่อย่างมาก

สานส์ประกาศิตจาก..อะโฟรไดท์?

คิ้วของเนเรซ่าขมวดเข้าหากันอย่างประหลาดใจ ‘ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่แม่ฉันไว้วานเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้? อ้อ.. บางทีอาจจะตั้งแต่ที่เธอเข้าข้างแฟนใหม่จนน่าอายในตอนแคมเปญฉลาดนั่นละมั้ง ’ ไม่ใช่ว่าเนเรซ่าไม่รักแม่ (จริง ๆ ก็ใช่) เธอแค่ไม่คิดว่าปัญหาไร้สาระพรรค์นี้จะลามมาถึงตัว

สั่งสอน? สั่งสอนด้วยเหตุผลแค่ว่าลบหลู่?

เธอขยับแขนมากอดอก ดวงตากวาดมองรอบกายอย่างสงบเพื่อให้แน่ใจว่ารอบ ๆ ไม่ได้มีใครที่กำลังใส่ใจ “ อย่าทำเหมือนนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนลบหลู่ไปหน่อยเลยค่ะ ถ้าจะให้สั่งสอนทุกคนที่ลบหลู่ท่านอย่างมาก คงต้องใช้เวลาเกือบสิบปี ” เสียงของเนเรซ่าฟังดูเกียจคร้านและชาญฉลาดไปพร้อม ๆ กัน สายเลือดอะโฟรไดท์ไม่ใช่คนเขลา พวกเขาเหมาะสมกับคำว่าเจ้าเล่ห์มากกว่าใสซื่อ

“ เป็นคนที่โดดเด่นก็ต้องมีคนเห็นต่างอยู่แล้ว ” บุตรสาวของอะโฟรไดท์ยักไหล่ เธอดึงมือข้างหนึ่งขึ้น งอนิ้วลงเพื่อที่นัยน์ตาสีมูนสโตนนั้นจะได้สำรวจดูลวดลายที่งดงามบนเล็บยาว ๆ ของเธอ “ แม่เป็นคนที่ชินกับมันที่สุดแท้ ๆ ทำไมถึงยังต้องร้อนรนกับอะไรพวกนี้ด้วย ”

“ ช่างเถอะ ช่วงนี้หนูไม่มีเวลา ” เนตรจิ้งจอกของที่ปรึกษาสาวเลื่อนขึ้นมองโซเฟีย คลาร์กที่ปรากฏตัวในอัฒจันทร์ เวลาเอ้อระเหยของเธอหมดแล้ว เนเรซ่าไม่ควรโวยวายกับเจ้าของเสียงที่ส่งมามากเกินไป ผู้หญิงที่สมควรเรียกว่าเป็นคนครองโฉมอย่างเทพธิดาในหมู่สายเลือดครึ่งเทพถอนหายใจเฮือก “ แล้วก็— มันน่าน้อยใจนะคะที่แม่มักจะติดต่อมาแค่เวลาที่มีปัญหา เท่านี้ล่ะค่ะ ไว้ค่อยคุยกัน ”

เนเรซ่าผละตัวออกมาจากเงามืด ราวกับคนที่พึ่งจะคุยโทรศัพท์เสร็จทั้งที่แค่พูดกับอากาศ สองขาขยับก้าวไปด้านหน้าอย่างมั่นใจเพื่อที่จะเข้าไปประชิดรุ่นพี่คนสอนประจำคลาสหอกกรีก “ คุณโซเฟีย ” สิ่งที่อยู่ในมือของเนเรซ่า แน่นอน การบ้าน เธอยกยิ้มกว้างและยื่นสมุดการบ้านที่อีกฝ่ายสั่งเมื่อหนก่อนให้กับคนสั่งด้วยความกระตือรือร้น

“ ฉันคาดหวังกับการเรียนในครั้งนี้นะคะ ” ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยบางสิ่งที่ซับซ้อน เนเรซ่าหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะถอยหลังเดินห่างออกไปหลายก้าว ทิ้งให้โซเฟียสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกุหลาบที่เริ่มจางลงเมื่อเนเรซ่าเดินไปเข้าร่วมกับกลุ่มที่กำลังยืดเส้นสายโดยทิ้งไว้แค่สมุดการบ้านหนึ่งเล่ม

โซเฟียก้มมองสมุดในมือก่อนจะหัวเราะฮึ เธอลดมือข้างที่ถือสมุดให้ห้อยไปอยู่ข้างกาย “ วันนี้จะฝึกการแทงด้วยหอก เตรียมร่างกายของพวกเธอให้พร้อม จบคลาสวันนี้ฉันมั่นใจว่าพวกเธอคงใช้แขนไปไม่ได้อีกหลายวัน ” ผู้สอนประจำคลาสกระชับหอกในมือพร้อมด้วยใบหน้าที่เหมือนกับส่องประกายด้วยชัยชนะ

และตลอดทั้งคลาสนั้นก็เหมือนนรกที่ถูกผลักดันให้ต้องแบกแท่งไม้หนัก ๆ แล้วแทงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดจบ

ส่งการบ้าน +20 คะแนนบ้าน - วาร์ป การบ้าน
เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า
+7 ความสัมพันธ์กับโซเฟียจากสกิลหอมเย้ายวน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

หลังจากลงชื่อที่ห้องทำงานของคุณดีเสร็จ เนเรซ่าก็มาทำสิ่งที่คิดเอาไว้ในลำดับถัดไปก็คือการเข้าเรียนวิชาหอกกรีกของโซเฟีย คลาร์ก เพราะนอกจากจะมาเพื่อเรียนแล้ว เธอก็ยังมีหน้าใหม่ ๆ ของบันทึกอสูรกายที่ตั้งใจจะนำมาส่งรุ่นพี่โซเฟีย ‘ เหมือนจะมีก็อปลินกับไซคลอปส์แล้วก็บาเกะดานูกิที่เพิ่มมาหรือเปล่านะ.. น่าเสียดายที่ฉันหามิโนทอร์ไม่เจอแล้วก็ชนะเจ้าคิตสึเนะนั่นไม่ได้ ’ มือนุ่มยกขึ้นสางเส้นผม ใบหน้าโฉบเฉี่ยวของสาวจิ้งจอกประจำเคบินที่สิบปรากฏร่องรอยความเสียดาย

ณ อัฒจันทร์ประจำค่าย เสียงเคี่ยวเข็ญฝึกฝนของเด็กหลายคนประสานกันดังกึกก้อง อันที่จริงนอกจากวิชาดาบและโล่ หอกกรีกของโซเฟีย คลาร์กแทบจะเป็นวิชาสามัญประจำค่ายที่เด็กทุกคนต้องได้เรียน ครั้งนี้เนเรซ่าไม่ได้รีบร้อนมาเป็นคนแรก ๆ อันที่จริงเธอมาสายพอสมควรแต่ก็ยังทันคลาสเรียนเนื่องจากวันนี้โซเฟียกวาดตารางช่วงบ่ายเพื่อเปิดคลาสโดยเฉพาะ

“ รุ่นพี่คลาร์ก ”

เสียงเรียกจากด้านข้างทำให้โซเฟียหันไปจนพบกับเด็กสาวจากเคบินที่สิบยืนถือสมุดเล่มหนึ่งด้วยท่าทางสบาย ๆ “ ไง ได้ยินว่าเธอวิ่งแจ้นออกไปทันทีที่ไทสันประกาศข้อสอบ ” ฝีปากเฉียบคมและท่าทางมั่นใจคือเอกลักษณ์เฉพาะตัวของธิดาอะธีน่าผู้เด่นดัง เธอคนนั้นยื่นมือออกมาเสมือนรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร

เนเรซ่าหัวเราะเบา ๆ กับการเคลื่อนไหวที่ผ่านการคิดมาก่อนแล้ว เธอประคองส่งบันทึกอสูรกายให้กับโซเฟียและก้าวถอยออกมาไม่กี่ก้าวเพื่อเว้นระยะให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกว่าถูกรบกวนรวมไปถึงไม่ทำให้ตัวเธอเองดูตื่นเต้นหรือร้อนรนจนเกินไป

“ ก็อบลิน..? ไปเจอมาตอนไหน? ” รุ่นพี่ที่ใช้นามสกุลแบบเดียวกันกับตัวละครในคอมมิคฮีโร่ชื่อดังถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ เธอกวาดสายตาดูเหล่าตัวอักษรที่บ่งบอกความคับแค้นใจตลอดทั้งหน้าบันทึกจนมุมปากเริ่มยกขึ้นคล้ายจะหัวเราะ แต่ก็ยังให้เกียรติธิดาของอะโฟรไดท์ในฐานะที่เข้าใจว่าสายเลือดของพวกเขาและก็อบลินจัดว่าเป็นศัตรูตามธรรมชาติ

“ จากโตเกียวน่ะ ”

โซเฟียพยักหน้า ครูฝึกประจำวิชาหอกพ่วงตำแหน่งเจ้าของการสนับสนุนให้เด็ก ๆ ในค่ายทำบันทึกอสูรกายชำเลืองตามองเจ้าของสมุดในระหว่างที่เธอกำลังพลิกหน้าบันทึกเพื่อไปดูหน้าข้อมูลฉบับเจาะลึกขึ้น “ ระหว่างนี้ก็ฝึกตามเพื่อน ๆ ใช้หอกตามท่าพื้นฐานของเอเธนส์ที่ถูกปรับปรุงใหม่ ” คำพูดของโซเฟียทำให้ดวงตาของธิดาแห่งอะโฟรไดท์เลื่อนไปมองคนในคลาสที่หอบแฮ่ก ๆ แต่ก็ยังสะบัดหอกอย่างไม่ลดละ ด้วยความกังวลส่วนหนึ่ง.. และอีกเสี้ยวเล็ก ๆ คือความชื่นชม

โชคดีที่เมื่อเธอเดินไปร่วมกลุ่มเล็ก ๆ ก็มีสมาชิกใจดีคนหนึ่งที่ขยับมาบอกการเรียนการสอนวันนี้เสียงเบา เขาคนนั้นมีเหงื่ออาบเต็มหน้าแต่ก็ยังยิ้มอย่างสดใสเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกหวั่นกับโปรแกรมการฝึกของโซเฟีย “ วันนี้โซเฟียสั่งให้พวกเราฝึกเซ็ตโจมตีพื้นฐาน 1000 ครั้ง ” ทันทีที่กระจ่างว่าการเรียนในครั้งนี้คืออะไร เนเรซ่าก็รู้สึกว่าน้ำลายในคอเหือดแห้งไปจนหมด

‘ ชุดการโจมตีพื้นฐาน? ไอสะบัดลง ฟาดซ้าย ตวัดขวา แทงหน้านั่นนะเหรอ ? 1000 ครั้ง? นั่นเท่ากับเธอต้องขยับถึง 5000 ครั้งเลยนะกว่าจะครบ? ’ เสียงถอนหายใจดังขึ้นควบคู่กับเสียงหัวเราะของคนที่สังเกตเห็นท่าทางของเธอ แต่มันก็ช่วยไม่ได้ บุตรสาวของเทพีแห่งความรักกลั้นหายใจ เธอหยิบหอกกรีกประจำตัวออกมา สูดหายใจเข้าให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนจะเริ่มฝึกฝนตามคำสั่งและแผนการสอนในวันนี้อย่างตั้งใจ

ส่งบันทึกอสูรกายหน้าใหม่ : ก็อบลิน
รางวัลงาน: +20 ความกล้าหาญ , +50 พลังใจ, +70 ดอลลาร์ และ +25 EXP
+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟียในความขยันหมั่นเพียร
+7 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟีย : หอมเย้ายวน
เข้าเรียน (ครั้งที่ 3) +10 EXP , +20 ความกล้า

Timeline at [ 14:56 | 12/12/2024 ]

Paige BRAVE

Paige Yoo

Feb, 13 2025 | 09.30 am

หลังจากออกมาจากสนามฝึกซ้อม ร่างเพรียวก็เดินมายังอัฒจันทร์กลางแจ้ง
สถานที่เรียนดาบและโล่ ซึ่งเป็นวิชาแรกของวันนี้ ผู้สอนเป็นธิดาแห่งซุสอย่าง
เอมีเลีย แอร์ฮาร์ต ได้ยินรุ่นพี่กล่าวว่าเธอเป็นคนที่มีจิตใจห้าวหาญ ไม่กลัวสิ่งใด
แถมยังมั่นใจในตัวเองอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่แปลกใจกับการที่เธอจะมาเป็นผู้
ฝึกสอนในคลาสนี้

นัยน์ตาสีช็อคโกแลตของเพจมองเข้าไปภายในคลาส มีทั้งรุ่นพี่และคนอื่น ๆ ที่
ฝึกฝนการกันอยู่ รอบตัวมีอาวุธมากมายเรียงรายกันอยู่ ทั้งดาบสั้น ดาบยาว
หอก โล่ รวมถึงอุปกรณ์ป้องกันอื่น ๆ เสียงเหล็กกระทบกันดังไปทั่วบริเวณ บ้างก็
ฝึกฝนกันเอง ด้านคนใหม่ที่เข้ามาก็เริ่มรวมตัวกันเพื่อฟังคำจากผู้สอน

“เอาล่ะ ยินดีต้อนรับผู้เข้าใหม่ทุกคน ฉันเอมีเลีย แอร์ฮาร์ต จะเป็นผู้ฝึกสอนทุก
คนในคลาสนี้ วันนี้เราจะเริ่มจากพื้นฐาน การจับอาวุธแล้วก็การป้องกันตัว”

เอมิเลียกล่าวพลางชี้ไปยังแผงดาบที่อยู่ด้านข้าง ๆ

“ฉันจะให้ลองใช้ดาบไม้กันก่อน แล้วเดี๋ยวมาครั้งหน้ามาลองดาบจริง”

เพจพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินไปยังแผงอาวุธ สายตามองหาดาบที่ดูเหมาะกับตัวเองและน้ำหนักพอดีมือ แม้ว่าจะรู้สึกหนักกว่าที่คิด แต่หากได้จับดาบจริงก็หนัก
กว่านี้แน่

เพราะเป็นการจับครั้งแรกเลยทำให้ท่าที่ออกมาดูเก้ ๆ กัง ๆ เอมิเลียเห็นท่าของ
เพจแล้วจึงเดินเข้ามาหาพลางปรับท่าให้

“จับดาบให้มั่น อย่าเกร็งจนเกินไป ส่วนนิ้วโป้งและนิ้วชี้ก็ต้องอยู่ในตำแหน่งที่
ควบคุมได้ แบบนี้นะ - ลองฟันอากาศดู”

บุตรของเฮคาทีสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเหวี่ยงดาบออกไปข้างหน้า แต่แรงสั่น
สะเทือนทำให้เพจรู้สึกไม่มั่นคง

“อย่าใช้แค่แขน ใช้ทั้งตัวหมุนตามแรงฟันที่ออกไป จะได้แรงที่มากขึ้น” ครูสาว
แนะนำ

ครั้งนี้เพจลองอีกครั้ง เธอขยับเท้าให้มั่นคงขึ้น หมุนลำตัวไปตามแรงเหวี่ยงของ
ดาบไม้ จังหวะเริ่มดูคล่องขึ้น ทำให้เอมิเลียพยักหน้าอย่างพอใจ และเดินไปดูคน
อื่น ๆ

ส่วนเพจก็เริ่มฝึกอีกครั้ง จนเริ่มเข้าใจว่าไม่ใช่แค่จะแกว่างไปมา แต่ต้องรู้จัก
ควบคุมร่างกายให้ถูกด้วย

“เอาล่ะต่อไป แค่ใช้ดาบเป็นยังไม่พอ เราต้องรู้จักการป้องกันตัว” ครูสาวกล่าว
พลางเดินไปหยิบโล่ไม้ขนาดกลางขึ้นมาแล้วเริ่มสาธิตวิธีถือ

“โล่ไม่ใช่แค่ไว้กันการโจมตีเท่านั้น มันต้องสามารถใช้เป็นอาวุธได้ด้วย”

ลูกสาวตระกูลยูหยิบโล่ไม้ขึ้นมา ซึ่งแน่นอนว่ามันหนักกว่าที่คาดเอาไว้ ซึ่งเพจหัน
มองบางคนนก็หยิบโล่ขึ้นมาราวกับมันเบาหวิว

“ลองจับคู่ แล้วลองใช้โล่ในการป้องกันการโจมตี”

“มาคู่กันไหม ฉันไม่จริงจังกับมือใหม่หรอก” รุ่นพี่คนหนึ่งยิ้มให้พร้อมกับเริ่ม
เหวี่ยงดาบใส่เธอ โชคดีที่เพจยกโล่ขึ้นมากันไว้ได้ทัน แต่แรงกระแทกทำให้หญิง
สาวเซถอยไปสองสามก้าว รวมถึงแขนที่ชาตามไปด้วย

“อย่าตั้งรับตรง ๆ ปัดออกด้านข้างไปซะ!” เอมิเลียตะโกนแนะนำออกมา

เมื่อได้คำแนะนำ เพจจึงตั้งหลักใหม่ เมื่อดาบของรุ่นพี่พุ่งมา เธอจึงขยับโล่เอียงออกไปด้านข้าง เพื่อลดแรงปะทะการโจมตีของอีกฝ่ายได้สำเร็จ

“แบบนั้นแหละ! เก่งมาก” ครูสาวพยักหน้าพอใจ “แต่ต้องเร็วขึ้นกว่านี้อีก ถ้าช้า
แบบนั้น ศัตรูจะโจมตีเราซ้ำได้ง่าย ๆ เข้าใจไหม”

“เข้าใจค่ะ!” หญิงสาวรับคำแล้วพยายามฝึกต่อ ทั้งการป้องกันและขยับตัวให้เร็ว
ขึ้น แม้จะยังไม่คล่อง แต่ก็เริ่มเข้าใจหลักการใช้ของอาวุธทั้งสอง รวมพื้นฐานการ
ต่อสู้ด้วย แม้จะเป็นเพียงการเริ่มต้น แต่เพจก็พร้อมที่จะเรียนรู้ต่อไป

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ครั้งหน้าเรามาเจอกันใหม่!”

คลาสเรียนดาบ&โล่ ครั้งที่ 1

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า ✡

(resoure)