[ตอนเหนือของค่าย] ชายหาด

Bright BELIEVER

◇◆ 01 ◇◆

วันที่ 07 เดือนกันยายน 2025 เวลา : 13.00 น. ไบร์ท เอมส์ รู้สึกเหมือนกำลังเป็นบ้า ไม่สิ แม่งเหี้—ยอะไรวะ!!? ร่างกายของฉันมันหนักอึ้งชนิดที่ว่า “โอ๊ยยย” แสงสว่างกำลังทำให้ฉันเป็นบ้า ก่อนจะลืมตาขึ้นเพราะแสงมากเกินไป ดวงตาของฉันสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ ชายหนุ่มคนนึงกำลังยืนเบื้องหน้าฉันด้วยสีหน้ากังวล ทั้งความหงุดหงิด หัวร้อนและอีกบลา ๆ ฉันพยายามรวบรวมสติเท่าที่จะทำได้และเพ่งพิจารณาคนตรงหน้า ก่อนที่จะได้พูดอะไรอีกฝ่ายก็ดันพูดออกมาซะงั้น เอ้า !!! แย่งบทกันซะได้ “ไบร์ท เอมส์ใช่ไหม” เจโรมถามสีหน้า แก้มกึ่งระหว่างดีใจกับเหมือนคนเห็นผี “ใช่ นายคือเจโรมเรอะ” เอาจริง ๆ หากนับตามอายุ ฉันโตกว่าเจโรมแน่ ๆ แต่อีกฝ่ายน่ะมาค่ายก่อน จะพูดยังไงดีล่ะ รุ่นพี่ในค่าย ? ไม่สิ ยังไงพวกเราก็เป็นพี่น้องที่มีพ่อเดียวกัน เดี๋ยวนะบุตรกับธิดาแห่งโพไซดอนมาเจอกัน ที่นี่… เสียงคลื่นทะเล “ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ” กุมขมับ “มีบุหรี่ไหม” พลางถามเสียงเข้ม “รู้ไหมว่าเธอหายตัวไปตั้งปีกว่า แล้วเจอหน้ากันถามหาบุหรี่เนี่ยนะ” “อ้าว ก็คนมันเครียดก็ต้องสูบบุหรี่คลายเครียดดิ” บ่นอุบอิบ “หายไปปีกว่า ได้ไง…จำได้ว่าออกไปทำ คำพยากรณ์แล้วก็สู้กับ….” เลิ่กลั่ก “สู้กับใคร อย่าบอกนะนอกจากความจำเสื่อม” โจเรมถามย้ำ “ถ้าความจำเสื่อมก็คงจำใครไม่ได้แล้วล่ะ มันเหมือนกับว่าความทรงจำมันหายไปชั่วคราว เท่าที่จำได้ ก็คือ เจอผู้ชายคนนึงลูกครึ่งอาหรับถึงเคียว แล้วก็เกิดการต่อสู้แบบปะทะกันนัวการนิวยอร์ก” พยายามนึกเท่าที่จะทำได้ “และภาพก็ตัดตอนที่รู้สึกเหมือนจะโดนไอ้หมอนั่นซัดตกทะเล วันนี้วันที่เท่าไหร่” “7 เดือน 9 ปี 2025” “ขอบคุณที่ช่วยฉัน นี่ถ้าไม่ได้เป็นธิดาแห่งโพไซดอนบางทีอาจจะตายขึ้นอืดกลางทะเลแน่ ๆ” อะไรไม่รู้แต่ ‘กุแค้นนนนนนน’ คิดในใจและกล่าวขอบคุณเจโรมก่อนจะเดินไปทางค่ายด้านใน

Parida BELIEVER

ค่ายฮาล์ฟบลัด

วันที่: 19/09/2025

ผืนทรายยามสายเปล่งประกายระยิบระยับรับแสงแดด เมื่อ ภริดา อารยภักดีเทวราช หรือ ริดา เดินออกจากแนวป่าสนของธาเลีย หลังจากเสร็จสิ้นการตรวจสอบเขตแดนเวทมนตร์แล้ว เธอก็มุ่งหน้าไปยังชายหาดของ ค่ายฮาล์ฟบลัด ที่วันนี้ถูกจัดเป็นห้องเรียนกลางแจ้งสำหรับวิชา "อสุรกายศึกษา I"

​เวลาในขณะนั้นอยู่ระหว่าง 09.00 - 11.00 น. แสงแดดอุ่น ๆ และลมทะเลพัดเอื่อย ๆ ทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย แต่เสียงคลื่นที่ซัดสาดเข้าฝั่งเป็นจังหวะกลับยิ่งเสริมความรู้สึกถึงพลังและความท้าทายที่ซ่อนอยู่

​คาบเรียนที่ 1: "มากกว่าที่ตาเห็น" - การจำแนกอสุรกายด้วยประสาทสัมผัส

​วัตถุประสงค์:

ฝึกให้ผู้เรียนใช้ประสาทสัมผัสทุกส่วน โดยเฉพาะ การดมกลิ่น และ การฟังเสียง เพื่อจำแนกประเภทและระดับภัยคุกคามของอสุรกาย ก่อนที่จะเผชิญหน้าหรือปะทะโดยตรง

​ทำไม "จมูก" ถึงสำคัญกว่า "ดาบ"

​ครูผู้สอนยืนอยู่ริมทะเลและกล่าวเปิดบทเรียนด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า:

​“พวกเจ้าอาจคิดว่าดาบหรือหอกคือสิ่งสำคัญที่สุดในการต่อสู้... แต่แท้จริงแล้ว ‘จมูก’ ของเจ้าสำคัญกว่านั้น เพราะกลิ่นสามารถเตือนถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่หลังม่านหมอก (The Mist) ได้เร็วกว่าที่ตาจะมองเห็น"

​คำพูดนี้สะกิดใจริดาไม่น้อย เธอเข้าใจดีว่าความเฉียบคมทางประสาทสัมผัสจะช่วยชีวิตได้มากกว่าพลังหรืออาวุธใด ๆ

​ศาสตร์แห่งกลิ่นอสุรกาย

​นักเรียนทุกคนต้องจดจำและแยกแยะ กลิ่นเฉพาะตัว ของอสุรกายชนิดต่าง ๆ ครูผู้สอนเปิดโหลแก้วเวทมนตร์ทีละใบ ปลดปล่อยกลิ่นเฉพาะตัวออกมา:

​กลิ่นกำมะถัน: อสูรจากยมโลก เช่น เซอร์เบรัส หรืองูพิษใต้พิภพ

​กลิ่นสาบสัตว์ป่า: คิมีร่า, มิโนทอร์, หรือสัตว์ครึ่งเทพครึ่งสัตว์

​กลิ่นโอโซนและเหล็กเผา: อสูรจักรกลหรือสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ที่ถูกปลุกชีพ

​ริดาโน้มตัวลงเล็กน้อย สูดลมหายใจลึก ๆ เพื่อซึมซับรายละเอียดของกลิ่น บางกลิ่นทำให้เธอเวียนหัว บางกลิ่นเหม็นจนแทบกลั้นหายใจ แต่เธอก็จดจำมันไว้ทั้งหมด

​เสียงที่ต้องระวัง

​จากนั้น ครูผู้สอนวาง เทปเวทมนตร์ ลงในเครื่องเล่น เสียงต่าง ๆ ที่ถูกบันทึกโดยนักล่าอสุรกายก็ดังขึ้นกลางหาดทราย:

​เสียงฝีเท้าหนักหน่วงบนหิน: มิโนทอร์

​เสียงเกล็ดเสียดสีกันคล้ายหินครูด: มังกรหรืองูยักษ์

​เสียงลมหายใจแผ่วต่ำแต่ก้องกังวาน: อสูรเฝ้าประตูจากยมโลก

​ริดาหลับตาลงและใช้สมาธิสูงสุด พยายามแยกแยะความต่างของจังหวะ ความถี่ และโทนเสียงที่แฝงความอันตรายไว้

​กิจกรรมภาคปฏิบัติ

​1. ทดสอบกลิ่นปริศนา

​นักเรียนแต่ละคนได้รับ โหลแก้วเวทมนตร์ ที่ปิดผนึกด้วยคาถา ภายในบรรจุเศษเสี้ยวกลิ่นของอสุรกายหลายชนิด พวกเขาต้องทายว่าเป็นกลิ่นของอะไรและมีระดับภัยคุกคามแค่ไหน

​ริดาค่อย ๆ เปิดฝาโหล กลิ่นสาบปนกลิ่นคาวเหล็กตีเข้าจมูก เธอย่นคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น:

​“คิมีร่า… ระดับภัยคุกคาม: สูง”

​2. ทดสอบเสียงบันทึก

​เทปเสียงอีกชุดถูกเปิดขึ้น ริดาหลับตาและตั้งใจฟังอย่างแน่วแน่ ไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงเสียดสีกับเสียงกระแทกเป็นจังหวะ

​“นั่นคือ... เสียงเกล็ดขนาดใหญ่เสียดสี มังกร”

​คำตอบนั้นทำให้ครูผู้สอนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

​บรรยากาศริมหาดเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและสมาธิของนักเรียนทุกคน ริดารู้สึกว่าการเรียนครั้งนี้ไม่เพียงแค่ช่วยพัฒนาทักษะการเอาตัวรอด แต่ยังเป็นการเตรียมพร้อมสำหรับเส้นทางในฐานะ ธิดาแห่งเฮคาที ที่ต้องเผชิญหน้ากับอสุรกายมากมายในอนาคต

เข้าเรียนวิชา อสุรกายศึกษา คาบเรียนที่ 1 ตั้งแต่ช่วงเวลา 09.00 - 11.00 นาฬิกา

รางวัลได้รับ : +10 EXP

​

​

สถานที่: ชายหาด

หัวข้อ: กลิ่นเลือดและเสียงคำราม: บทเรียนแรกของธิดาแห่งเฮคาที