[โรงอาหารหลัก] โถงอาหารประจำค่าย

Mess Hall

นี่คือโถงทานอาหาร สถานที่ ๆ คุณจะสามารถมานั่งทานอาหารที่นี่

และพูดคุยกับเพื่อนของคุณได้ และอีกอย่างอย่าลืมแวะไปด้านหน้าโถงที่เตาไฟ
เพื่อถวายอาหารแด่เทพเจ้าและนั่งที่โต๊ะของคุณเอง
โดยแต่ละบ้านจะมีโต๊ะของตัวเอง เด็กบ้านไหนก็นั่งโต๊ะบ้านนั้น
ยกเว้น วันอาทิตย์เลือกนั่งโต๊ะไหนก็ได้ เป็นวันที่ไปคบหาสมาคมเพื่อนต่างบ้าน

ฝีมือฮาร์ปี้ผู้ดูแลเรื่องอาหารให้เหล่าชาวค่าย
แทบจะบอกเลยว่า แซ่บสุโค่ยเลยทีเดียว
โดยฮาร์ปี้จะทำเมนูในแต่ละวันไม่ซ้ำกันมาจัดวาง

แม่ครัวฮาร์ปี้: สไคลล่า (คลิกเพื่ออ่านนิสัยที่ปุ่มสีฟ้า)

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

สไคลล่าเป็นฮาร์ปี้ผู้เชี่ยวชาญด้านการทำอาหาร เธอมีฝีมือในการปรุงอาหารที่ยอดเยี่ยม และสามารถสร้างสรรค์เมนูอาหารที่หลากหลายและอร่อยได้อย่างน่าทึ่ง สไคลล่ามีความรับผิดชอบต่อการจัดเตรียมอาหารให้กับชาวค่ายทั้งหมด เธอตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมอาหารเช้า และทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดรู้จักเหนื่อยตลอดทั้งวันเพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนได้รับอาหารที่เพียงพอและมีคุณค่าทางโภชนาการ สไคลล่าเป็นที่รักของชาวค่ายทุกคน ด้วยความใจดี ความเป็นมิตร และทักษะการทำอาหารที่ยอดเยี่ยมของเธอ เธอเป็นส่วนสำคัญของค่าย และเป็นที่รักของทุกคน

[บริการทานอาหารฟรีวันละครั้ง]
+30 พลังงาน

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

เฟเรียเดินทางมาถึงยังโรงอาหารประจำค่ายตามภารกิจในบอร์ดประกาศภารกิจประจำวัน  เธอใช้เวลานานพอสมควรในการเดินทางมาที่นี่แต่ก็เพราะมาครั้งแรกนั่นแหละ เลยมีหลงทางบ้าง

"ขอโทษนะคะ หนูมาทำเวรทำความสะอาดโรงอาหารตามที่บอร์ดประกาศบอกค่ะ"

"โอ๊ะ ไม่เคยเห็นหน้าเลยนี่มาใหม่เหรอสาวน้อย"

"ค่ะ ขอโทษที่ไม่ทันได้แนะนำตัวนะคะ หนูเฟเรีย เฮย์สค่ะ พึ่งมาถึงที่นี่วันแรก ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ คุณ..."

เธอโค้งทักทายอีกฝ่าย ทำให้ก้มไปเห็นท่อนล่างของคนตรงหน้า โอ้มายก็อต อย่าบอกนะว่า เธอขยับเฮคโฟนที่สวมหูอยู่เอียงคอฟังเนื้อหาภารกิจที่อัดไว้ สงสัยน่าจะเป็น...ฮาร์ปี้แม่ครัวสินะ

"เรียกเราว่า ฮาร์ปี้แม่ครัว ดีกว่านะ สาวน้อย ชอบฟังเพลงเหรอ"

"ก็...ส่วนหนึ่งนะคะ แล้วงานที่จะให้ทำคือ..."

"นั่นไงทำความสะอาดโรงอาหารแห่งนี้ทั้งหมด พวกไม้กวาดกับไม้ถูพื้นอยู่ทางนั้นนะ สู้ ๆ นะ แล้วก็คงรู้นะว่าถ้าไม่สะอาดจะเกิดอะไรขึ้น"

"ในบอร์ดประกาศบอกว่าคุณจะกระชวกไส้สินะคะ"

"ใช่แล้ว งั้นก็ทำให้สะอาดนะสาวน้อย"

แล้วคุณฮาร์ปี้แม่ครัวก็กลับเข้าไปในครัวต่อไป เธอก็มองดูท่าทีของอีกฝ่าย ถึงไม่รู้ว่านั้นแค่ขู่หรือเอาจริง แต่ทางที่ดีควรทำให้สะอาดจะดีกว่า ว่าแล้วเธอก็จัดการเอาไม้กวาดมากวาดทำความสะอาดเก็บกวาดโรงอาหารให้สะอาด เอาขยะใส่ถุงขยะเตรียมพร้อมที่จะเอาไปทิ้ง กวาดฝุ่นทั้งหมด แล้วจึงหันมาถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วจัดการถูพื้นให้สะอาด แถมทำทุกอย่างแบบเดียวกันในห้องครัวด้วยเป็นของแถม ในระหว่างนั้นเธอก็ฟังเธอคลอไปด้วย อย่างน้อยก็ไม่ทำให้สติเตลิดไปไหนล่ะนะ หลังจากทำเสร็จก็เช็คความเรียบร้อยในขั้นตอนสุดท้ายก่อนจะไปรายงานกับคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ได้สักที อ้อ ต้องเอาขยะไปทิ้งก่อน เอาล่ะเรียบร้อย

"คุณฮาร์ปี้แม่ครัวค่ะ หนูทำความสะอาดโรงอาหารเสร็จแล้วค่ะ เชิญตรวจได้เลยค่ะ"

เธอเบี่ยงตัวหลบทางให้ฮาร์ปี้แม่ครัวไปตรวจสอบผลงาน เธอก็เห็นอีกฝ่ายพยักหน้าระหว่างตรวจดูท่าจะพอใจน่าดูเลยนะนี่

"ยอดเยี่ยมมากโรงอาหารสะอาดเรียบร้อย ขยะก็ไม่มีสักชิ้น งั้นรับนี่ไปสิรางวัลของคนเก่งไงล่ะ"

"ขอบคุณมากค่ะ"

bettyleg

Daemon HEROES

help Work CHEF  #1/111

      เดม่อนเดินมาโถงอาหารอย่างไม่รอช้า ดูเหมือนว่าจะมีคนมาถึงก่อนเขา โถงอาหารหลักสะอาดแล้ว ก่อนเข้าไปสอบถามแม่ครัวของค่าย สังเกตได้ไม่ยากตามป้ายประกาศบอกว่าเธอเป็นฮาร์ปี้ แน่นอนว่าตรงหน้ามีคนเดียวที่เป็นฮาร์ปี้กำลังวุ่นกับการจัดอาหารลงถาดให้ชาวค่าย

     "เอ่อ สวัสดีครับคุณแม่ครัว ผมมาช่วยทำความสะอาดตามบอร์ดข่าวสารน่ะครับ" เดม่อนพูดทักทายฮาร์ปี้ที่กำลังหันหลังให้เขาอยู่ ก่อนเธอหันมาอย่างช้า ๆ 

      "แต่บางส่วนเพิ่งมีคนทำความสะอาดไป งั้นเธอตรงด้านหลังกับห้องครัวแล้วกันนะพ่อรูปหล่อ แต่ถ้าไม่สะอาดล่ะก็ระวังโดนกินนะจ๊ะ" ฮาร์ปี้แม่ครัวพูดพลางยกกรงเล็บขึ้นมาลับขู่(?) ซึ่งผมก็พอเข้าใจจุดนี้ เคยได้ยินข่าวลือในค่ายมาบ้างว่าแม่ครัวของค่ายเป็นคนที่โหดสุด ๆ 

       "ครับ ๆ เจ๊ ผมเข้าใจแล้ว" เดม่อนตอบรับฮาร์ปี้ ก่อนเขาเดินไปทำหน้าที่ของเขา

       เดม่อนเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดก่อนลงมือกวาดในพื้นที่ ๆ ได้รับมอบหมาย เขากวาดด้วยความรอบคอบ ไม่งั้นเจ๊แม่ครัวคงพูดจริงทำจริงแน่ เดม่อนกวาดจนเสร็จ ก่อนเขาเดินไปจัดการไม้ถูพื้นและถูพื้น รวมไปถึงการหาเศษผ้ามาเช็คถูทำความสะอาด เขาค่อย ๆ เช็คอย่างละเมียดละไม

       เดม่อนเก็บอุปกรณ์ก่อนมาเดินตรวจดูอีกครั้ง เพื่อความชัวร์ เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วเขาเดินไปหาเจ๊แม่ครัวด้วยความมั่นใจ 

       "เจ๊ครับ ผมทำเสร็จแล้ว สะอาดเหมือนใหม่แน่" เดม่อนพูดอย่างมั่นใจและยิ้มเท่ ๆ แวบหนึ่งเจ๊ดูจะเคลื้มไปแล้ว 

        เจ๊ไปเดินตรวจก่อนกลับมา "ทำได้ดีนี่เจ้าหนู นี่รางวัลคนเก่ง" เจ๊ฮาร์ปี้หยิบถุงเงินออกมาให้

        "ขอบคุณครับ ไว้เดี๋ยวผมมาอีกนะ" เดม่อนยิ้มก่อนเดินไปหาอะไรกินที่ห้องอาหาร วันนี้วันธรรมดาต้องนั่งโต๊ะอะโฟร์ไดท์

        ผมเดินไปหยิบอาหารใส่จานก่อนเดินนำอาหารไปนั่งที่โต๊ะอะโฟร์ไดท์

        "ขอนั่งด้วยคนนะครับพี่สาวคนสวย" ผมพูดเป็นภาษาฝรั่งเศสทักทายอลิเชีย

       

         "เชิญสิเดม่อน เมื่อกี้นายไปช่วยงานฮาร์ปี้แม่ครัวมาเหรอ" อลิเชียทักขึ้นก่อนจะถาม

        เดม่อนวางจานอาหารก่อนจะยกมือลูบศีรษะตนเอง "แฮ่ ๆ ใช่ครับ พอดีว่าง ๆ อยากจะหาอะไรทำนิดหน่อย"

        "แล้ววันนี้พี่อลิเชียล่ะครับ พี่ทำอะไรบ้าง" เดม่อนถามอีกฝ่าย อลิเชียหน้าแดงเธอกำลังเครียดเหมือนไม่กล้าจะตอบ

        "เดม่อนอย่าบอกใครนะ พี่..." อลิเชียอุบอิบก่อนจะมากระซิบข้างหู "พี่ไปเดทกับบุตรแห่งแอรีสมาน่ะ"

        "โอ้ ดูท่าคงจะไปได้สวยเลยสินะ" เดม่อนหันมามองใบหน้าพี่อลิเชีย

         "ยังไม่รู้เลย แต่เดทก็ผ่านไปได้ดีนะ เขาดูแปลกดี" อลิเชียเล่าให้ผมฟัง "พี่ไปล่ะ อย่าไปบอกใครเชียวล่ะเดม่อน" เธอพูดก่อนลุกขึ้นวิ่งปรื๋อหายลับไปจากสายตา

         เดม่อนอมยิ้ม ก่อนหันมาทานอาหารต่อ เขากำลังคิดว่าทานอาหารเสร็จ จะแวะไปคาเฟ่เพื่อคุยกับเจ้าของร้านเรื่องงานคาเฟ่สักหน่อยดีไหมนะ หรือค่อยไปพรุ่งนี้ดีนะ

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

ในตอนที่กำลังจะออกไปสถานที่อื่น ๆ ต่อ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะไม่ง่วงละมั้งนะ ในตอนนั้นเองก็เธอก็รู้สึกได้ถึงว่ามีอะไรบางอย่างอยู่บนหัวเธอ มันเรืองแสงเรืองรอง ดึงความสนใจของชาวค่ายคนอื่น ๆ ในโรงอาหาร ต่างหันมามองเธอด้วยความสนอกสนใจ

"ดอกป็อปปี บุตรีแห่งเทพฮิปนอสล่ะ"

"อะ เอ๊ะ! ทะ เทพฮิปนอส ละ แล้วเราต้องทำไงต่อละคะนี่"

ด้วยความตื่นเต้นที่เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เธอได้รู้ว่าพ่อแท้ ๆ ของตนคือใคร ทำเอาเธอทำตัวไปไม่เป็นเลย ต้องทำยังไงต่อ ต้องไปหาใครที่ไหน ตอนนี้กลายเป็นว่ามีคำถามเต็มหัวไปหมดเลยนี่สิ 

"ไปหาไครอนที่ห้องทำงานเร็ว ๆ เข้าสิ เขาจะช่วยบอกขั้นตอนต่อไปให้เอง"

"อะ เออค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"

เธอพยักหน้าตอบรับก่อนจะวิ่งไปที่บ้านใหญ่เพื่อไปหาไครอนที่ห้องทำงานทันที

bettyleg

Mazikeen -

                เมซิคินกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อรีบมาทำความสะอาดที่โรงอาหารตามประกาศของบอร์ดกระดานข่าวสาร หญิงสาวสูดหายใจ ปัดเส้นผมที่รกปรกใบหน้า ก่อนที่จะเดินเข้าไปในโรงอาหาร
                บรรยากาศของโรงอาหารก็เหมือนโรงอาหารในโรงเรียนทั่วไป เด็กหลายคนนั่นจับกลุ่มพูดคุยกัน เท่าที่สังเกต เหมือนว่าเด็กที่นั่งกันจะแบ่งแยกตามบ้านพัก.. งั้นถ้าหากเธออยากมาแวะกินอาหาร ก็คงต้องนั่งโต๊ะบ้านพักหมายเลขที่ 11 ล่ะมั้ง..
                แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว
                เมซิคินกุมขมับ เสียงตะโกนของเด็กบ้านเฮอร์มีสเมื่อตอนเช้ายังติดตรึงอยู่ในใจของเธอ หญิงสาวภาวนาว่าในวันที่เธอมาโรงอาหาร ขอให้เด็กๆ บ้านเฮอร์มีสไม่อยู่ด้วยเถอะ เธอจะได้ใช้เวลาส่วนตัวอย่างสงบสุข ปราศจากเสียงรบกวนเสียที
                "เอ่อ.. ฉันมาช่วยทำความสะอาดค่ะ" เมซิคินเดินเข้าไปใกล้แม่บ้านฮาร์ยี้คนหนึ่งที่กำลังง่วนอยู่กับการจุดเตาไฟ
                "อ้อส์ ไม้กวาดกับไม้ถูพื้นอยู่ตรงนั้นส์" เธอพูด
                หญิงสาวพยักหน้า ก่อนที่จะเดินไปหยิบไม้กวาดขึ้นมา เธอยกมือปิดจมูกตัวเองเนื่องจากฝุ่นที่ติดอยู่บนไม้กวาดมันเยอะมากจนเธอจามออกมา
                อ่า.. อาการแพ้ฝุ่นกลับมาอีกแล้ว
                เมซิคินค้นเจอเศษผ้าผืนหนึ่งในกระเป๋า เธอใช้มันปิดปากปิดจมูกตัวเองก่อนที่จะเริ่มทำความสะอาด หญิงสาวเริ่มจากการกวาดพื้นก่อน เมื่อเห็นว่าตัวเองกวาดสะอาดแล้ว จึงเริ่มเปลี่ยนจากกวาดเป็นถูพื้น
                หญิงสาวปาดเหงื่อ มองผลงานของตัวเองเงียบๆ
                ทำสะอาดขนาดนี้ ..แม่ครัวฮาร์ปี้จะให้ขนมเธอสักชิ้นสองชิ้นเป็นรางวัลมั้ยนะ ?
                "เสร็จแล้ว?" ฮาร์ปี้ตนเดิมเอ่ยพลางมองไปรอบๆ
                เมซิคินพยักหน้า เธอเก็บเศษผ้าที่ใช้ปิดจมูกลงในกระเป๋ากางเกง
                "อืมส์ ดี" แม่ครัวฮาร์ปี้พยักหน้า "เอารางวัลของเธอไป"
                เมซิคินเอ่ยขอบคุณ ก่อนที่่จะยื่นมือไปรับเงินจากฮาร์ปี้ ภายในใจกำลังคิดว่าหรือเธอควรพักกินอาหารที่นี่ตอนนี้เลยดี..

Mazikeen -

                  หลังจากทำความสะอาดเสร็จ เมซิคินตัดสินใจที่จะอยู่หาอะไรกินที่โรงอาหาร เธอพยายามสอดส่ายสายตาไปทั่วเพื่อมองหาโต๊ะของบ้านพักหมายเลข 11 .. อันที่จริงก็ใช้เวลาไม่นานหรอก ไม่ต้องสังเกตด้วยซ้ำ เพราะว่าโต๊ะของบ้านพักหลังนั้นมักจะเต็มไปด้วยเด็กๆ เลือดผสมเสมอ พวกเขานั่งกินไปด้วยจับกลุ่มพูดคุยกันไปด้วย บรรยากาศที่ออกมาจึงดูวุ่นวายเล็กน้อย
                 หญิงสาวจำใจต้องเดินไปนั่งกินอาหารที่โต๊ะนั้น แม้ว่าเธอจะไม่ชอบความครึกครื้นทว่าจะให้ทำยังไงได้.. ในเมื่อเธอหิว
                 เมซิคินยกอาหารที่หน้าตาดูน่ากินจากแม่ครัวฮาร์ปี้ก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
                 เริ่มแรกก็ไม่มีใครสนใจเธอ ทำให้เธอสามารถดื่มด่ำไปกับอาหารแสนอร่อยได้.. ทว่าหลังจากเด็กคนอื่นสังเกตเห็นเธอ พวกเขาก็เริ่มเขยิบเข้ามาใกล้ จากนั้นก็พยายามสนทนากับเธอ
                 "นี่ๆ เธอเป็นเด็กใหม่เหรอ"
                 "เธอชื่ออะไรเหรอ"
                 "เธออยู่ที่ไหนมาก่อนน่ะ ทำไมถึงมาเอาป่านนี้ ?"
                 "กินอะไรน่ะ ขอฉันบ้างสิ"
                 เมซิคินขมวดคิ้ว อารมณ์เริ่มคุกรุ่นอยู่ในอก เธอไม่ชอบเสียงดังและไม่ชอบการที่เด็กหลายคนยิงคำถามใส่เธอรัวๆ หญิงสาวทำอะไรไม่ได้ จะไปสั่งให้พวกเขาหยุดพูดก็ไม่ได้ เธอเลยไม่ตอบอะไร ตั้งหน้าตั้งตากินอาหารตรงหน้า จากนั้นก็ยกถาดอาหารไปเก็บ ไม่ตอบอะไรพวกเขาทั้งนั้น
                ถ้าอยู่ต่ออีกนิด เป็นบ้าตายแน่ๆ

Nereza BELIEVER

FIRST JOB

โรงอาหาร สถานที่ประทังชีวิตของเด็กในค่ายรวมไปถึงสถานที่ซึ่งได้รับการยอมรับจากผู้คนอย่างแพร่หลายว่าเป็นพื้นที่สิ้นคิดของคนที่ไม่รู้จะไปที่ไหน และแน่นอนว่าในขณะนี้ เนเรซ่ากำลังเป็นหนึ่งในกลุ่มคนสิ้นคิดพวกนั้น อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเธอจะไม่ใช่คนสิ้นคิดเพียงคนเดียวที่เลือกจะมาใช้เวลาภายในโรงอาหารตลอดทั้งช่วงบ่าย เพราะจากที่กวาดตาดูแล้ว เธอเห็นชาวค่ายไม่ต่ำกว่าสิบคนต่างก็นั่งจับกลุ่มหรือกระจัดกระจายกันไปตามความสบายใจเป็นจุด ๆ

“ สวัสดี ฉันไม่คุ้นหน้าเธอเลย เด็กบ้านไหนล่ะ ” แม่ครัวฮาร์ปี้ตวัดนัยน์ตาคมกริบของเธอจ้องมองไปยังผู้มาใหม่ที่กวาดสายตามองรายการอาหารที่ยังเหลืออยู่

“ ฉันมาจากเคบินที่สิบค่ะ เห็นว่าคุณหาคนช่วยทำความสะอาดโรงอาหารอยู่ ” เนเรซ่าพูดทั้ง ๆ ที่นัยน์ตาสีฟ้าครามยังคงจดจ้องอยู่ที่เมนูมากมายที่มีไว้ให้เลือกสำหรับวันนี้ ทายาทอะโฟรไดท์กลืนน้ำลายลงคอเพื่ออดกลั้นความกระหาย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ด้วยความใจเย็น

“ คุณจะว่าอะไรไหมถ้าฉันขอช่วยทำความสะอาดก่อนแล้วค่อยขอทานอาหารต่อทีหลัง ” เธอพูด “ แน่นอนว่าเดี๋ยวฉันจะจัดการในส่วนที่ฉันทำเลอะเทอะด้วยตัวเอง ”

แม่ครัวผู้ครอบครองปีกและกรงเล็บอันแหลมคมไล่สายตามองทายาทของเทพีแห่งความงามนับตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อพิจารณาว่าอีกฝ่ายพอจะดูเป็นเด็กที่ใช้การได้หรือไม่ ถึงแม้รูปลักษณ์ภายนอกจะดูติดหรูไปสักหน่อย แต่เมื่อมองเอาจากท่าทางกระฉับกระเฉงและคำพูดคำจาที่พอฟังรู้เรื่องนั่นแล้ว เธอก็ไม่เห็นแย้งอะไรในการที่จะปล่อยให้อีกฝ่ายได้ช่วยทำความสะอาด

“ อุปกรณ์อยู่ด้านหลัง ไปหยิบมาสิ ”

เมื่อพูดจบ แม่ครัวครึ่งนกผู้นั้นก็หันกลับไปทำธุระในส่วนของอีกฝ่ายต่อโดยไม่นึกจะสนใจหรือให้คำแนะนำเธอเพิ่มเติมเป็นพิเศษ , นั่นก็ไม่ถือว่าแย่ แต่ อันที่จริงก็ไม่ได้ดี ในเมื่อไม่มีทางเลือกอะไรอื่นนอกจากต้องลงมือทำ สิ่งที่เนเรซ่าสามารถทำได้ก็ไม่พ้นการเดินไปหยิบถังน้ำ และม็อบถูพื้นมาเดินถู ๆ ขัด ๆ ไปตามทางตลอดทั้งโรงอาหาร

และหลังทำความสะอาดพื้นเสร็จ ก็ไม่พ้นเก็บข้าวของ และหยิบอุปกรณ์ชุดใหม่ขึ้นมาใช้เช็ดโต๊ะทานข้าวของแต่ละบ้านเท่าที่เธอจะทำได้ คงเป็นภาพที่แปลกตา หากมีใครมาเห็นสาวสวยที่มีความสามารถในการดึงดูดผู้คนได้ผ่านรูปโฉมต้องมาก้ม ๆ เงย ๆ ทำความสะอาด แต่ก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อเจ้าตัวยินดีที่จะลงมาให้อะไรทำฆ่าเวลาด้วยตัวเองแบบนี้

เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่อยู่ ๆ โรงอาหารก็กลับมามีเงาของผู้คนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อาจเป็นเพราะโอกาสการได้เห็นบุตรสาวอะโฟรไดท์ลงมาทำอะไรแบบนี้นั้นเป็นเรื่องที่หาได้ยาก แต่ถ้าใครมาเพื่อหวังจะได้เห็นแม่บ้านชั่วคราวแสนสวย เกรงว่าคงต้องผิดหวังกันไปตามระเบียบ เพราะตั้งแต่ที่คนเริ่มแวะมาดูมากกว่า 5 คน เนเรซ่าก็แทบจะกระโจนไปหยิบอาหารหลังครัวมานั่งทานที่โต๊ะประจำบ้านอะโฟรไดท์เงียบ ๆ อย่างไว

เธอใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่นักในการทานอาหาร ก่อนจะปิดท้ายลงด้วยการเดินเข้าไปช่วยแม่ครัวครึ่งนกแสนดุคนนั้นล้างจานเป็นอย่างสุดท้าย พร้อมกับรับค่าตอบแทนกลับไปพร้อมด้วยพลังงานที่เติมอยู่เต็มท้อง

เอาล่ะ ทีนี้ เธอควรจะไปตรงไหนต่อดีนะ ?

เวรทำความสะอาดโรงอาหาร : 1/3 ( ต่อสัปดาห์ )
รางวัลงาน: +15 พลังใจ , 1 เหรียญครักม่า และ +10 EXP
ทานอาหารประจำวัน : +30 พลังงาน

Nereza BELIEVER

OH HADES

ปริศนาธรรมของเธอยังไม่ถูกแก้จนสำเร็จ เนเรซ่ายังคงเลือกจุดหมายปลายทางใหม่ของตัวเองไม่ได้ ทำให้เธอติดแหง็กอยู่ที่โรงอาหาร ซึ่งตามกฏโดยทั่วไปแล้ว หากไม่ใช่วันอาทิตย์ เด็ก ๆ ของแต่ละบ้านก็มีความจำเป็นที่จะต้องนั่งแค่เฉพาะบริเวณโต๊ะของบ้านตัวเองเท่านั้น

แน่นอนว่าสำหรับเธอ กฏเกณฑ์พวกนี้ค่อนข้างจะไร้สาระไปบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่แทบทั้งโต๊ะของเคบินสิบมีเพียงเธอที่นั่งอยู่ บางทีสาว ๆ และหนุ่ม ๆ ของบ้านแห่งความรักคงจะแยกย้ายกันไปใช้เวลาสวีทอยู่กับหวานใจหรือคนที่พวกเขาหมายตา — ยังไงซะ สายเลือดอะโฟรไดท์ก็ได้ชื่อว่าเป็นนักรักอยู่แล้วนี่

เนตรเรียวคู่สวยนั้นหรี่ลงอย่างอ่อนใจ เธอกวาดสายตามองดูรอบกายก็เห็นว่ามีผู้คนมากมายทยอยกันเดินออกไปเมื่อไร้สิ่งน่าสนใจให้ดูชม เหลือก็แต่ร่างของหญิงสาวผู้สวมใส่เสื้อโค้ทสีดำราวปีกกา ที่นั่งอยู่บนโต๊ะซึ่งถัดจากโต๊ะของเธอไปอีกสองโต๊ะ

เคบินที่สิบสาม.. ฮาเดส ?

ทายาทอะโฟรไดท์ลอบพิจารณาธิดาแห่งฮาเดสตรงหน้าที่กำลังรับประทานอาหารอย่างขมักเขม้น ดูจากท่าทีหมองหม่น ไม่สิ หมายถึงการแต่งกายที่ดูจะหมองหม่นนั้นแล้ว เธอก็ไม่นึกแปลกใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงเป็นทายาทของบ้านองค์เทพแทบจะครอบครองพื้นที่ใต้พิภพ บางทีหากไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายดูมีภาพลักษณ์หม่น ๆ เธอคงมองว่าเป็นทายาทเนเมซิส ไม่ก็ฮิปนอสไปแล้ว

ทว่าช่วงเวลาเงียบ ๆ เหล่านั้นก็ผ่านไปไวไม่ใช่น้อย เนเรซ่าจำเป็นต้องเลิกคิ้วขึ้นอย่างอดไม่ได้ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายลุกขึ้นยื่นโดยไม่เก็บจาน , คือ โอเค ก็จริงอยู่ที่แต่แรกเด็ก ๆ ไม่จำเป็นต้องเก็บก็ได้ แต่ว่า เธอพึ่งจะทำความสะอาดมันไป และคงจะไม่ผิดอะไร ถ้าเธอจะแนะนำอีกฝ่ายสักเล็กน้อย ในกรณีที่อนาคตทางนั้นอาจจะได้กลับมาทำความสะอาดด้วยความตั้งใจของตัวเอง

“ ฉันได้ยินว่าแม่ครัวของที่นี่ดุทีเดียว ”

ประโยคแรกที่หลุดจากริมฝีปากสีสดอาจจะง่ายต่อการให้มองข้ามไปได้อยู่บ้าง แต่เมื่อหากได้ฟังถึงประโยคต่อมา เกรงว่าต่อให้สาวบ้านฮาเดสอยากจะทำเป็นไม่รู้ตัวก็คงจะไม่ทันซะแล้ว

“ ดุถึงขนาดที่ต่อให้จะมีพ่อเป็นเจ้านรก ก็ยังไม่สามารถต่อรองกับเธอได้ ถ้าหากทำอะไรผิดใจเธอขึ้นมา ”

สาวผมบลอนด์จากบ้านอะโฟรไดท์ใช้สองมือยันกับโต๊ะก่อนจะค่อย ๆ ยืดกายลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า เธอหันกลับไปมองเจ้าของร่างที่คุมโทนไปด้วยสีดำเข้มพร้อมกับระบายยิ้มบาง ๆ

“ จะเป็นการดีกว่านะ ถ้าเธอจัดการอะไร ๆ ให้มันเรียบร้อยก่อน เจ้าหล่อนชอบคนกระตือรือร้นน่ะ ไม่แน่ว่ามื้อหน้าเธออาจได้อาหารเยอะขึ้นกว่าคนอื่นถ้าครั้งนี้จัดการเก็บเจ้าตรงนั้นจนเรียบร้อยก็ได้ ”

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

หลับไปตื่นหนึ่งก็รู้สึกเหมือนลืมอะไรไปสักอย่าง แต่ก็นึกไม่ออก แต่ตอนนี้มากินข้าวก่อนดีกว่าจะได้มีแรงทำอะไร ๆ ต่อจากนี้อีกได้ อย่างน้อย ๆ ก็จะได้กินเป็นเพื่อนท่านพ่อที่อยู่ในโลกใต้พิภพด้วยล่ะนะ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสเต๊กจะถูกปากพ่อไหม แต่คือทั้งเนื้อทั้งตัวเธอมีกันอยู่แค่นั้นอ่ะ เดี๋ยวคงต้องไปหาเวลาไปซื้อเสบียงไว้ให้พ่อเยอะ ๆ ซะแล้วสิ แต่ตอนนี้เติมพลังให้ตัวเองก่อนดีกว่า วันนี้แม่ครัวฮาร์ปี้ทำอะไรให้กินบ้างนะ

"ว้าว! น่าทานทั้งนั้นเลย"

เด็กสาวตาเป็นประกายเมื่อเห็นอาหารที่วางอยู่เบื้องหน้าตน ก่อนจะหยิบถาดมาตักอาหาร วันนี้เป็นรีซอตโต้นี่นา ไม่คิดว่าจะได้กินที่นี่นะ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะของบ้านฮิปนอส อ่าลืมไปเลยว่านี่มันเวลานอนแล้วนี่นา ถึงจะไม่ใช่เวลานอนลูกหลานฮิปนอสก็หลับเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนี่นา หรือเธอไม่ปกติกันนะ แต่ว่าก็ช่างเถอะ ก็มันอิสระดีนี่นา เธอก็ตักข้าวเข้าปากกินเพิ่มพลังงานอย่างเอร็ดอร่อย 

"นี่เธอลูกแห่งฮิปนอสคนใหม่เหรอ"

"เออ...ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เฟเรีย เฮย์สค่ะ"

"เราชื่ออลิส ธิดาแห่งเฮคาทีน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เฟเรีย"

"ยะ ยินดีค่ะ เออ...เราต้องไปทำธุระต่อ ขออนุญาตนะคะ"

ในตอนที่กำลังทักทายกันอยู่เธอก็นึกออกว่าลืมอะไร ก็ลืมไปเก็บของจากบ้านเฮอร์มีสนั่นเอง รีบไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะสายเกินไป

กินอาหารฟรี พลังงาน +30

bettyleg

Nereza BELIEVER

OH HADES ( 02 )

“ ด้วยความยินดีค่ะ ”

ประหลาดไม่น้อยที่คำขอบคุณแรกที่เธอได้รับหลังจากเข้ามาภายในค่ายนั้นคือคำขอบคุณจากบุตรสาวของฮาเดส เนเรซ่ากะพริบตาปริบเพียงแค่ครู่ ก่อนจะหลีกทางให้อีกฝ่ายได้เดินไปเก็บจานในจุดที่มันควรจะอยู่

และก็เป็นตามที่คาด , เดดแอร์ชวนให้กระอักกระอ่วนใจทำให้เนเรซ่าเบี่ยงสายตามองไปอีกทางแบบที่ช่วยไม่ได้ จริงอยู่ที่เธอดูหยิ่งเป็นทุนเดิม แต่ว่า เนเรซ่าก็คิดว่าเธอไม่ใช่คนที่เจอกับสถานการณ์แบบนี้บ่อยนัก

ในระหว่างที่เงาร่างสีเข้มของคนที่พอจะได้ทักทายกันบ้างเดินผ่านไป บุตรสาวของเทพีแห่งความรักก็ลอบขมวดคิ้วเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นไหล่ทั้งสองข้างที่ขยับขยุกขยิกอย่างมีลับลมคมใน แต่นั่นประไร สุดท้ายทั้งหมดก็ไม่ใช่กงการที่เธอจะเข้าไปก้าวก่ายอยู่ดี เนเรซ่าสูดหายใจเข้าอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนสีหน้ากลับเป็นเช่นเดิมพร้อมด้วยการหันไปแนะนำทิ้งท้ายบางสิ่ง

“ คุณได้ไปที่กระดานข่าวสารของค่ายหรือยัง ? ”

ไม่บ่อยนักที่เนเรซ่าจะต้องทำตัวเหมือนรั้งใคร และไม่ใช่ทุกครั้ง ที่เธอจะคิดทำตัวแนะนำใคร ทว่าเห็นแก่ที่อีกฝ่ายคงจะเป็นเสี้ยวเอเชียไม่ต่างอะไรจากเธอ รวมไปถึงมีหลายส่วนที่คล้ายว่าคงจะเข้ามาใหม่เหมือน ๆ กัน ดังนั้นไมตรีที่ยื่นให้ในครั้งนี้ก็คงจะเพียงพอให้ทำความรู้จักกันท่ามกลางพวกคนขาวได้อยู่บ้าง “ ที่นั่นมีพวกงานว่าจ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ติดอยู่ โรงอาหารเองช่วงนี้ก็รับสมาชิกในค่ายมาประจำเวรทำความสะอาดอยู่ ”

เนเรซ่าหันหน้าไปมองทางหัวหน้าแม่ครัวที่เหมือนจะยื่นหน้าออกมาดูพวกเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปทางเจ้าของเสื้อโค้ทสีดำเข้มตัวนั้นที่ยังยืนอยู่ไม่ไกล “ ดูเหมือนที่นี่จะใช้เงินดอลตามปกติได้ก็จริง แต่ก็มีค่าเงินเฉพาะเอาไว้ซื้อของอย่างอื่นด้วย เพราะงั้นถ้าอยากจะตั้งตัวให้ไวหน่อยก็อย่าลืมไปดูที่นั้นนะคะ เผื่อว่าคุณจะสนใจ ”

เมื่อพูดจบ สาวอะโฟรไดท์ก็เหมือนจะอยากพูดอะไรสักอย่างต่อ ทว่าบริบทของเธอไม่ได้อยู่ในส่วนที่จำเป็นต้องพูดมันออกมา เจ้าตัวเลยได้แต่เม้มริมฝีปาก และเปลี่ยนประเด็นที่พูดใหม่แทน

“ ที่ค่ายเหมือนจะมีร้านสะดวกซื้อที่เป็นแบรนด์ของต่างประเทศ ฉันคิดว่ามันก็คงเหมือน ๆ กันกับร้านสะดวกซื้อของที่นี่ ถ้ามีอะไรขาดเหลือคุณก็ไปที่นั้นได้นะ ”