[โรงอาหารหลัก] โถงอาหารประจำค่าย

Nereza BELIEVER

OH HADES ( 03 )

“ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณออททาเวีย ”

นั่นเป็นชื่อที่ดี

เนเรซ่าวาดรอยยิ้มเป็นมิตรประดับไว้บนใบหน้า ก่อนจะยื่นมือออกไปสัมผัสกับมือบางของคู่สนทนาและเขย่ามือนั้นตามมารยาทเบา ๆ พร้อมกับพูดแนะนำตัวเองไปด้วย

“ ฉัน เฮนลาดิส ค่ะ เนเรซ่า เฮนลาดิส จากเคบินที่สิบ ”

เพราะเธอยังกระดากปากที่จะต้องใช้คำว่าลูกอะโฟรไดท์หรือบ้านอะโฟรไดท์ ดังนั้นการใช้สรรพนามลอยอย่างเคบินที่สิบซึ่งบอกลำดับก็คงจะถือว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว แต่สุดท้าย ในกรณีที่อีกฝ่ายอาจจะไม่เข้าใจ ตัวเนเรซ่าเองก็ยังใจดีง้างปากที่เก้อเขินของตัวเองให้พูดในสิ่งที่ควรพูด

“ ฉันหมายถึง — - บ้านอะโฟรไดท์น่ะ ”

“ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้พบคนจากบ้านฮาเดส หลังจากนี้เราคงได้พบกันอีก ถึงตอนนั้นถ้ามีอะไรอยากให้ช่วยก็ไม่ต้องเกรงใจนะคะ ” ผู้ครองความงามราวกับทวยเทพกดใบหน้าลงเล็กน้อย เมื่อไม่มีเรื่องให้พูดไปมากกว่านี้ บางทีมันคงจะดีกว่าถ้าเธอปล่อยให้พวกเขาได้แยกย้ายกันไปพักผ่อน

“ ฉันไม่รบกวนคุณแล้วดีกว่า ยินดีที่ได้พบค่ะ คุณออททาเวีย แล้วก็ยินดีต้อนรับสู่ค่ายฮาร์ฟบลัดนะ ”

Mazikeen -

                ไม่ว่าจะเป็นตอนไหนเมื่อไหร่ โต๊ะของบ้านเฮอร์มีสจะเต็มเสมอ
                ทว่าวันนี้เมซิคินไม่ต้องเอาตัวเข้าไปแทรกเพื่อหาที่นั่งอีกต่อไป เพราะตอนนี้เธอย้ายออกจากบ้านพักหลังนั้นแล้ว หญิงสาวถือถาดที่ใส่อาหารไว้จนเต็มแล้วเดินไปนั่งโต๊ะของบ้านพักหมายเลข 13 แทน
                เธอเพลิดเพลินไปกับอาหารอันโอชะที่อยู่ตรงหน้า ในใจรู้สึกขอบคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ที่ทำอาหารอร่อยๆ แบบนี้ออกมา เริ่มคิดถึงไปว่าถ้าหากเธอสามารถหาวัตถุดิบในการทำอาหารแปลกๆ มาได้ เธอจะสามารถเอามาให้ฮาร์ปี้เหล่านี้ทำได้มั้ยนะ?
                เมซิคินใช้เวลาไม่นาน อาหารตรงหน้าก็หมด หญิงสาวจ้องมองจานที่ว่างเปล่าอย่างเสียดาย เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ค่อยจะอิ่ม แต่ก็ไม่อยากกินอาหารจานหลักแล้ว หรือบางทีเธออาจจะเกิดอาหารเบื่ออาหาร?
                ไม่ใช่.. เธอแค่อยากกินขนมเพื่อปิดท้ายก็เท่านั้น
                หญิงสาวนึกไปถึงร้านสะดวกซื้อที่ตั้งอยู่ในแคมป์ เหมือนว่าในนั้นจะมีสิ่งที่เรียกว่าแพนเค้กกับเค้กสตอเบอรี่ขาย เธอคิดว่าอาจจะแวะไปที่นั่นสักหน่อยแล้วค่อยไปหาอะไรทำระหว่างวัน
                ก็ควรจะเริิ่มต้นฝึกฝนตัวเองอย่างจริงจังได้แล้วล่ะนะ..

Mazikeen -

                   เมซิคินเดินกินลมชมวิวระหว่างทางที่มาโรงอาหาร
                   วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอรับทำความสะอาดโรงอาหาร หญิงสาวเริ่มคิดไปถึงอาหารมื้อกลางวัน ถ้าหากเธอมาทำความสะอาดตอนนี้ แม่ครัวฮาร์ปี้ที่ทำอาหารอร่อยๆ ตนนั้นจะให้อาหารมื้อดึกแก่เธอมั้ยนะ?
                   หญิงสาวตรงเข้าไปหยิบไม้กวาดและไม้ถูพื้นที่วางอยู่ตรงมุมห้อง ฌะอคาดว่าจะคงไม่น่ามีคนมาแล้ว ส่วนแม่ครัวฮาร์ปี้ดูท่าจะกำลังเก็บและทำความสะอาดครัวอยู่
                   "ทำความสะอาดนะคะ" เมซิคินตะโกนบอกฮาร์ปี้ตนนั้นพร้อมกับชูไม้กวาดที่อยู่ในมือขึ้น
                   แม่ครัวฮาร์ปี้ส่งเสียงตอบรับในลำคอเป็นเชิงว่าเธอรู้แล้ว
                   คนค่อนข้างบางตาจนถึงขั้นแทบจะไม่มีคน หญิงสาวเลยทำความสะอาดง่ายขึ้นเยอะเป็นกอง เธอเริ่มจากการกวาดพื้นตั้งแต่มุมห้องจนถึงสุดทางเดิน บรรยากาศตอนกลางคืนสงบเงียบและมีลมเย็นพัดผ่านเส้นผมของเธอ หญิงสาวสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ก่อนที่จะจาม
                   "อ๋า.. ฝุ่นอีกแล้ว" เธอถูจมูก
                   เมซิคินไม่รีบ เธอกวาดห้องสองครั้งก่อนที่จะเอาไม้กวาดไปเก็บ ถึงคราวของไม้ถูพื้นที่จะต้องออกโรงแล้ว เธอถูห้องเพิ่มอีกสองรอบ เมื่อเสร็จแล้วจึงเอาไม้ถูพื้นไปเก็บ ดวงตาสีอเมทิสต์กวาดมองรอบห้องก่อนที่จะพยักหน้าด้วยความพอใจในผลงานของตัวเอง
                   "เสร็จแล้วค่ะ" หญิงสาวเดินไปหาแม่ครัวฮาร์ปี้ตนนั้น ดูเหมือนเธอจะเก็บครัวเสร็จแล้ว
                   "อืม.. ใช้ได้" ฮาร์ปี้ตนนั้นพยักหน้า
                   เมซิคินใช้แขนเสื้อซับเหงื่อที่ติดอยู่ตามไรผม หากออกไปทั้งตัวชุ่มเหงื่อแบบนี้แล้วโดนลมเย็นคงจะไม่ดีแน่

Daemon HEROES

help Work CHEF #11/111

      วันนี้เป็นอีกวันที่เขามาทำงานเสริมที่โรงอาหาร แม้อยู่ในค่ายจะไม่ต้องใช้เงินอะไรมาก แต่เงินก็ยังเป็นสิ่งจำเป็นเผื่อใช้จ่ายยามฉุกเฉิน อีกทั้งเขาเพิ่งซื้ออาวุธไปสองชิ้น เหรียญครักม่าที่เก็บมาตอนนี้เริ่มลดลงมาก แน่นอนว่าเขาคงมาช่วยเจ๊ฮาร์ปี้ตัวนี้ทำความสะอาดอีกเช่นเคย

      "วันนี้มาทำอะไรจ๊ะ หนุ่มน้อย" เจ๊ฮาร์ปี้แม่ครัวทักทาย เมื่อเห็นผม 

      "วันนี้พอจะมีเวลาว่างน่ะครับ ผมมาขอทำงานได้ไหม ว่าแต่เจ๊ยังมีพื้นที่เหลือให้ผมไหม" เดม่อนกล่าวถามแม่ครัวเจ๊ใหญ่ตรงหน้า เขาทำหน้าตาขึงขังกระตือรือร้น

     ฮาร์ปี้ครุ้นคิดก่อนจะชี้นิ้วไปทางลานทานอาหาร "ตรงนั้นยังไม่ได้ทำความสะอาด เจ้าหนูไปเคลียร์ตรงนั้นได้เลยนะ"

      "ได้ครับ" เดม่อนขานรับอีกฝ่าย ก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์เพื่อมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ทำความสะอาด 

       เดม่อนนำไม้กวาดไปกวาดภายในบริเวณลานทานอาหาร ก่อนเขาเริ่มทำการปัดกวาดทุกซอกทุกมุม เขามองดูท้องฟ้า เมื่อไหร่เขาจะมีโอกาสได้ต่อสู้จริงสักครั้งนะ 

       เดม่อนมองมีดสั้นที่เอวที่เขาซื้อมา หวังว่าสิ่งนี้จะคมกริบและพอจัดการอสุรกายได้สักตัวนะ เดม่อนคิดในใจก่อนกวาดจนจบ เขาก็สลับไปหยิบไม้ถูพื้นถูพื้นรอบ ๆ นี้อย่างละเอียด

       เวลาผ่านไปครู่เดม่อนก็ทำจนเสร็จ "เจ๊ครับ ผมทำเสร็จแล้ว เชิญเจ๊มาตรวจได้"

       "ไหนดูสิ วันนี้พ่อหนุ่มทำเป็นไงบ้าง" ฮาร์ปี้แม่ครัวมาสำรวจการทำงานของผม

       เธอกำลังสอดส่องสายตาและลองใช้นิ้วมือลูบตามโต๊ะ พื้นที่เงาวับ "เยี่ยมเลย นี่รางวัลของเธอ ใช้อย่างประหยัดล่ะ"

       "ขอบคุณครับ งั้นผมขอไปทานอาหารก่อนนะ รู้สึกเหนื่อยแล้วสิ"

      เดม่อนเดินไปหยิบจานอาหารก่อนเขาเดินไปยังโต๊ะอะโฟร์ไดท์ นั่งลงทานอย่างสง่างาม เขาค่อย ๆ ทานอาหารและลิ้มรสความอร่อยของอาหารวันนี้....

Laurencius -

Half-Blood Camp

ลอเรนซิอุส อากุสโต้

โถงอาหารประจำค่าย

" ถึงสักทีโถงอาหาร "

ผมบ่นปนหอบหลังจากใช้เวลาเดินมาถึงโถงอาหาตามคำเเนะนำของเพื่อนในบ้านเลขที่11ที่หิวเมื่อไหร่ก็เเวะมา เอาเข้าจริงอีกนิดเดียวจะเป็นลมเเล้ว ว่าเเต่มีอะไรทานบ้างครับเนี้ยหอมมากเลย

" ไงพ่อหนุ่มหิวล่ะซิ มาๆหยิบไปเลยตามสบายเเต่ทานให้หมดด้วยน่า"

เจ้าหน้าที่โถงอาหารคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าผมดูกำลังมองหาอะไรทานเเต่เลือกไม่ถูก เธอเเนะนำให้ทานพวกอาหารที่ให้พลังงานเยอะๆนั้นอาจเป็นเพราะอาจต้องใช้พละกำลังในการฝึกมากมายเเน่นอน เเค่เดาเอาเท่านั้นเอง!

" อ่ะจานนี้เนื้อไก่ส่วนนี้น้ำผลไม้ รับไปซิ ว่าเเต่มาใหม่หรอเราน่ะ หน้าตาไม่คุ้นชินเลย "

" ครับผม เพิ่งมาเมื่อเช้าเอง อันนี้ผมหยิบได้เลยมั้ยครับ ไม่เกรงใจน่ะครับ ขอบคุณครับ"

ผมไม่ลังเลที่จะหยิบอาหารจานหญ่ที่เเบ่งใส่จานไว้ให้เด็กในค่ายไปทานกัน ก่อนหยิบมาเเละเดินไปหาที่นั่งหลบบมุมเงียบๆนั่งทานให้อร่อย ก่อนมองไปยังกลุ่มคนที่นั่งคุยกันบ้างก็ตลกขบขัน บ้างก็นั่งปรึกษาเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ เเต่ตอนนี้ผมขอทานห้อิ่มท้องก่อน สมองจะได้ไหล่ลื่น

" ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานอาหารมื้อ ทานล่ะคร้าบ!!"

Mazikeen -

                    เมื่อการฝึกฝนประจำวันจบลงแล้ว หญิงสาวรู้สึกหิวขึ้นมาทันที แม้ว่าการฝึกกำลังแขนดูเหมือนจะไม่ได้ใช้พลังงานในส่วนอื่นมาก นอกจากแขน ทว่าเมวิคินกลับรู้สึกว่าพลังงานของทุกส่วนในร่างกายถูกสูบออกไปหมด
                    โต๊ะอาหารของบ้านพักหมายเลข 13 ยังคงเงียบเหงาเหมือนเดิม ทว่าหญิงสาวกลับไม่อยากจะให้บิดาของเธอส่งพี่น้องหลายๆ คนมาอยู่กับเธอเหมือนเด็กบ้านเฮอร์มีส แต่อย่างน้อยพี่น้องคนละแม่ที่อาศัยอยู่ในบ้านพักหมายเลข 13 ก็มีโลกส่วนตัวสูงกันทุกคน ทุกวันนี้เธอยังไม่เคยเห็นหน้าพวกเขาเลยด้วยซ้ำ แถมยังไม่รู้เลยว่าตกลงเธอมีพี่น้องกี่คนกันแน่ในบ้านพัก
                    เมซิคินไม่คิดต่อ หญิงสาวเบนความสนใจมาที่อาหารที่อยู่ตรงหน้าแทน จริงๆ แล้วจะว่ารสชาติแย่ก็ไม่ใช่ หรือยอดเยี่ยมจนลืมไม่ลงก็ไม่เชิง มันเป็นความรู้สึกว่าถูกปากแต่กินจบแล้วก็จบเลย ไม่หวนนึกถึงอีก
                    ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน..
                    เมซิคินกลอกตา พยายามไม่นึกอะไรที่ไม่ไร้สาระ หญิงสาวค่อยๆ ละเลียดชิมอาหารตรงหน้า พยายามดื่มดำถึงรสชาติของมันและใช้ช่วงเวลาที่เธอกำลังผ่อนคลายนี้อยู่ในเต็มที่
                    นัยน์ตาสีอเมทิสต์กวาดมองไปทั่วโรงอาหารก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่เตาไฟที่ใช้บูชาทวยเทพ ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อวานมีเสียงกระซิบที่คาดว่าน่าจะมาจากบิดาที่ได้ไอศกรีมซันเดย์ไปแล้วยังไม่พอ เลยกระซิบบิกเธอว่าต้องการที่จะลองกินสเต็ก
                    สงสัยต้องแวะร้านสะดวกซื้อแล้วซื้อมาให้หน่อยแล้วมั้ง?

Laurencius -

Half-Blood Camp

ลอเรนซิอุส อากุสโต้

ทำความสะอาดโรงอาหาร : ภารกิจจากป้ายประกาศ

ลอเรนซิอุสเดินมาถึงโรงอาหารอีกครั้งเเต่คราวนี้เขาไม่ได้มาทานอาหารเเต่มาทำตนให้เป็นประโยชน์ด้วยการอาสามาทำความสะอาดโรงอาหาร มิรอช้าเขาเดินเขาไปพบกับเจ้าหน้าที่โรงอาหารที่คุ้นเคย คุณฮาร์ปี้แม่ครัวประจำค่ายเด็กพิเศษเเห่งนี้

" เอิ่ม!! สวัสดีครับผม มีอะไรให้ผมช่วยทำความสะอาดมั้ยครับดูคุณเเม่ครัวจะเหมือนยุ่งๆเลย "

" เอ๋...สวัสดีจ๊ะมาใหม่หรอ อ่อ อ่อ ได้ซิทำความสะอาดทางโน้นเลย ฉันว่าเเถวโต๊ะริมมันสกปรก "

คุณฮาร์ปี้ตอบไปมืออีกข้างตักอาหารวางใส่จานไปพลางเธอไม่ได้มองหน้าคนถามด้วยซ้ำอาจเป็นเพราะงานที่ล้มมือเเละต้องทำเวลาตักอาหารเตรียมไว้ให้เด็กคนอื่นๆมาหยิบไปทาน

" ได้ครับผมต้องไปเอาพวกเครื่องมือ ไม้กวาดตรงไหนครับ "

"ในตู้อุปกรณ์ทำความสะอาดเลย เสร็จเเล้วมาเเจ้งด้วยล่ะฉันจะไปตรวจความเรียบร้อย "

ฟังคำสั่งของคุณฮาร์ปี้เสร็จไม่รอช้าผมเดินลงไปข้างๆโรงอาหารเปิดตู้หยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดก่อนค่อยๆไล่กวาดเศษอาหาร เช็ดโต๊ะให้สะอาดด้วยน้ำยาเเละถูพื้นปิดท้ายงาน โต๊ะทุกตัวที่สกปรกอย่างเพลิดเพลิน สักพักเมื่อเสร็จเเล้วก็ถึงคราวให้คุณเเม่ครัวมาตรวจความเรียบร้อย

"คุณฮาร์ปี้ครับ ผมทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ เชิญตรวจความเรียบร้อยครับ "

เด็กหนุ่มเดินไปเเจ้งข่าวต่อเเม่ครับเพื่อให้มาตรวจความเรียบร้อยด้วยสีหน้าเเละเเววตาลุ่นเเละตื้นเต้นว่าจะสะอาดถูกใจเธอหรือเปล่า

"อึ้มสะอาดดี คราวหน้าใส่น้ำยาถูพื้นให้เยอะกว่านี้น่ะจะได้หอมฟุ่งไปเลย ได้จ้าผ่าน เต็มสิบไม่หัก "

"จริงหรอครับ เย้! ขอบคุณมากครับคุณฮาร์ปี้ "

Johnathan BELIEVER

ƬΉΣ ΉЦПGЯY

        ความหิวสำหรับคนเรานั้นเรื่องใหญ่ หรือบางคนก็จะชอบใช้คำว่า เรื่องกินเรื่องใหญ่ หรือไม่กินใหญ่กว่า อะไรทำนองนั้น ซึ่ง.. มันก็จริง ความหิวมันสามารถทรมานคนให้เหมือนตายทั้งเป็นได้อย่างไม่ต้องสงสัย ขนาดสัตว์นรกในอบายภูมิต่างๆก็ยังทรมานไปด้วยความหิวกระหาย จากที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยแม้แต่นิดเดียว.. เหล่าเปรตหรืออสูรกายต่างๆ ก็ล้วนอดอยาก ทรมานเพราะ ไม่มีอะไรกินเช่นนี้ ความหิวจึงเป็นเหมือนความทุกข์อย่างนึง ที่มนุษย์ทุกๆคนล้วนเจอกับมันทุกวัน ในทุกๆครั้งที่ไม่มีอะไรตกถึงท้อง เป็นเช่นนี้ แม้แต่ฉันเองก็เช่นเดียวกัน...

         อารัมภบทแสดงถึงความรู้ในเรื่องของสิ่งที่ต่างๆ ความเชื่อของโลกหลังความตาย ที่ผู้ใดทำชั่วเอาไว้ ก็มักจะมีทุคติเป็นที่ไป และก็แน่นอนว่า พวกเขาเหล่านั้น ไม่ได้กินอะไรแม้แต่นิดเดียว แต่ก็ไม่ใช่กับชายหนุ่ม ที่เมื่อหลังจากที่เขานั้นออกจากสถานพยาบาลฯ ความหิวก็ทำให้เขาเดินตรงมาที่โรงอาหารของค่าย เขาพอรู้อยู่ว่า อาหารที่นี่พอจะสามารถประทังชีวิตของเขาได้อย่างแน่นอน..

         เขาเดินเข้ามายังโถงกลาง แล้วก็มองผู้ที่เข้ามาหลังจากเขา ชายหนุ่มสังเกตธรรมเนียมของที่นี่ ว่าเขาจะต้องทำอะไรบ้างเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว และเขาก็ทำตาม ก่อนที่จะเดินไปที่เคาน์เตอร์รับอาหาร เขาตักอาหารตามแต่ที่ตนเองจะอิ่ม ซึ่ง สำหรับคนทั่วๆไปแล้วนั้น มันเยอะมากกว่าคนทั่วไปเป็นไหนๆ เพราะแน่นอน ตัวเขาใหญ่ ตักไปเช่นนี้ ก็คงจะไม่มีใครครหาได้ว่าเป็นพวกตะกละตะกราม แต่ก็เพราะเขาต้องกินเพื่อเชี้ยงชีวิต เลี้ยงร่างกาย รวมถึงรักษาตนเองให้หายเป็นปกติในเร็ววัน.. อย่างน้อยก็เพื่อให้เขามีเรี่ยวแรงในการไปฝึกฝนตนเองต่อไป..

Nymeria BELIEVER

                โรงอาหารขนาดใหญ่บนโต๊ะมีไลน์บุฟเฟ่ต์ฉบับบริการตัวเอง เรือนไม้ตกแต่งอย่างเรียบง่ายให้ความรุ้สึกใกล้ชิดกับธรรมชาติ หรืออย่างน้อยผู้สร้างก็จงใจทำให้วัสดุมันพังง่ายประกอบง่ายเพราะแรงของลูกเทพแต่ละคนก็ใช่ว่าจะมือเบาเท้าเบากันเสียเมื่อไร หลังคลำทางมาถูกที่ เวรเมดวันนี้ไม่ได้รีบร้อนนักเพราะเจ้าตัวพุง่ตรงไปยังสิ่งที่ตนเองสนใจในครัวมากกว่าความคึกคักด้านหน้าเคาทืเตอร์

              “ สวัสดี.. คุณฮาร์ปี้? ไม่ทราบว่ามีอะไรให้พวกเราช่วยไหม “

              หนึ่งคำทักทายก็เพียงพอให้แม่ครัวีท่กำลังหัวหมุนกับการลอกเปลือกแอปเปิ้ลด้วยกรงเล็บของเธออยุ่ละสายตาจจากงาน ดวงตาของอสูรมีพลังชวนขนหัวลุกกว่ามนุษย์ทั่วไป สำหรับคนที่ยังไม่ชินอาจเสียขวัญหรือก้าวขาไม่ออก แต่ไม่ใช่กับเหล่าชาวค่ายที่ชินกับการฝึกทดสอบพละกำลังกับญาติแม่ครัวแน่นอน

              “ โอ้.. สวัสดีเธอคงเป็นเด็กใหม่สินะ ฉันกำลังวุ่นๆ พายแอปเปิ้ลในวันนี้ยังต้องเตรียมของ ในครัวก็เลอะเทอะเหลือเกิน มันจะไม่ดีต่อสุขอนามัยของเด็กๆ พวกเธอคงมาดว้วยเหตุผลนั้น “

              เสียงของฮาร์ปีคล้ายผู้หญิงที่ดัดจนแหลมสูง อย่างน้อยตอนกำลังทำอาหารเจ้าหล่อนดูคล้ายมนุษย์มากทีเดียว ไนมีเรียเสียหายที่ไม่มีโอกาสเห้นร่างเต้มๆ ของอสูร ไม่เป็นไร เธอได้ยินจากเคบินอื่นว่าฝั่งบนเนินมีพวกอสูรบางตัวให้ใช้ลองฝึกฝน ค่อยไปดูใหล้ๆ ตอนนั้นยังไม่สาย

              “ แน่นอน ทำความสะอาดแค่นี้เองใช้เวลาไม่นานหรอก “ 

              หญิงสาวเจ้าของนัยน์ตาคมพยักหน้ากับเพื่อนที่พึง่รุ้จักกันเมื่อครู๋ เธอเห้นสภาพของครัวแล้วก็ได้แต่ส่ายหัว แม่ครัวคนเดียวทำเลี้ยงทั้งค่ายไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงรุงรังได้ขนาดนี้ หญิงสาวถนัดการจัดการ หลังจากแบ่งงานให้อีกสองคนด้านหนึ่งให้คนแรงน้อยคอยกวาด  คนที่อยู่ไม่สุกด้านหนึ่งถู  คนมีแรงเหลือก็คอยลังวัตถุดิบไปเก็บไว้ในช่องแช่ สำหรับสาวเคบิน 20 ออกคำสั่งเสร็จแล้วก็เลือกล้างจานกองพะเนินด้วยความเร็วอย่างหาตัวจับยาก

              นิกซ์ไม่คิดว่ามันน่าเบื่อ เธอชอบความรุ้สึกเวลาฟองโฟมไหลผ่านนิ้ว มองคราบสกปรกถูกขจัดออกไปทำละน้อยจนสะอาดตาเป็นสิง่ีท่ระบุถึงอุปนิสัยเจ้าตัวโดยอ้อม เธอไม่เคยปล่อยให้มีอะไรมาขวางหูขวางตา จะเม้ดทรายสักเม็ดต้องขจัดจนพ้นทาง ไม่ปล่อยผ่านง่ายๆ เด็ดขาด..

              หลังเก็บกวาด้านในครัวเป็นสิ่งแรก เธอก็จัดแจงระเบียบการเก็บจานเสียใหม่นำเอารถเข็นมาแยกประเภท ถ้วย จาน แก้ว ช้อนซ้อมและอุปกรณ์การกินอื่นๆ เพิ่มระเบียบเรียบร้อยสำหรับคนที่มารับช่วงต่อนำไปล้างเก็บ เบาปัญหาที่ต้องมานั่งคัดแยกภาชนะใช้งาน

              เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นสาวเจ้าก็มานั่งทานพายแอปเปิ้ลต่างมื้อเย็น ตักเข้าปากทีละคำระหว่างเก็บข้อมูลเสียงพูดคุยรอบข้าง นึกไปนึกมาถ้าแม่ของเธอเป็นเทพีแห่งเวทมนตืคาถา.. จะเป็นไปได้ไหมถ้ามารดามี ‘คาถาทำความสะอาด’ แบบที่สะบัดไม้กายสิทธิ์หนเดียวรับจบทุกอย่าง  

ทำเวรทำกรรมโรงอาหาร, ทานอาหาร +30 พลังงาน

Daemon HEROES

help Work CHEF #111/111

      เดม่อนเดินมาโถงอาหาร วันนี้เป็นครั้งสุดท้ายของสัปดาห์ที่เขาจะทำความสะอาด แม่ครัวฮาร์ปี้บอกว่าเวรของเขามีแค่สามวันแต่ละสัปดาห์ เดม่อนเดินเข้าไปในโถงอาหารก่อนจะไปทักทายแม่ครัว

      "สวัสดีครับ ผมมาทำเวรทำความสะอาดแล้ว" เดม่อนทักทายแจ้งวัตถุประสงค์แก่อีกฝ่าย

      "เจ้าหนูวันนี้ทำส่วนกลางโถงอาหารนะ และอย่าลืมเช็คโต๊ะเก็บจานทุกใบด้วยล่ะ" แม่ครัวกำชับก่อนจะเดินเข้าไปในครัว

       "รับทราบครับ" เดม่อนขานรับก่อนเขาเดินไปหยิบอุปกรณ์

      เดม่อนเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาด ไม้กวาดก่อน เขาเดินไปกวาดบริเวณโถงอาหารอย่างละเอียด ตั้งแต่เขาได้รู้ตัวเองเป็นบุตรอะโฟร์ไดท์ รู้สึกตัวเขาเองมีความละเอียดมากขึ้น นี่อาจเป็นจุดเด่นของบ้านนี้นอกจากสวยหล่อเท่มีสไตล์แล้ว 

      เดม่อนหลังจากกวาดทั้งหมดจนหมดแล้วเขาก็ลงมือถูพื้นก่อนจะหยิบผ้าเช็คโต๊ะติดไปด้วย ไม่ลืมเช็คโต๊ะที่เดินผ่านในขณะถูพื้น ขจัดคาบสกปรกทั้งหมดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปแจ้งแม่ครัว

      "เสร็จแล้วครับคุณแม่ครัวใหญ่" เดม่อนแจ้งหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายสำเร็จลุล่วง

      "ยังฝีมือไม่ตก ใช้ได้นี่ เอารางวัลเจ้าไปซะเจ้าหนู" ฮาร์ปี้ยื่นรางวัลให้ก่อนจะเดินไปทื่ห้องครัวทำอาหารต่อ แต่เดม่อนรับเสร็จเขายังไม่ไปทันที เดินไปตักอาหารมานั่งกินที่โต๊ะใกล้ ๆ ก่อน เนื่องจากวันนี้วันอาทิตย์