[ใกล้กับสนามฝึก] อัฒจันทร์

อัฒจันทร์

อัฒจันทร์เป็นสถานที่กลางแจ้งที่ใช้เพื่อความบันเทิง 

การแสดง และกีฬา ตั้งอยู่ทางตะวันออกของทะเลสาบพายเรือแคนู

เป็นสถานที่ ๆ ถูกใช้เรียนการฝึกฝนใช้ทักษะดาบและหอก

แต่ทว่ายามปกติหากไม่มีคลาสเรียนในตารางเรียน

อัฒจันทร์แห่งนี้ก็มีใช้ทั้งจัดกีฬา การแสดง หรือแม้แต่มาประลองกัน

** วันไหนมีชั้นเรียน วันนั้นอัฒจันทร์จะงดใช้ในการประลอง **

[ใช้ลานประลอง]
1) ประลองกับเพื่อน Member ในระบบ

2) ให้คนชนะเป็นคนเขียนโรลเพลย์ลากคนแพ้ เพราะเขาชนะการต่อสู้ยังไงก็ชนะ

ดังนั้นคนชนะมีสิทธิ์กำหนดทิศทางสตอรี่โรลเพลย์ว่าจะสู้กันยังไงถึงคว้าชัย

3) ฝึกฝนประลองกับเพื่อนร่วมค่ายได้วันละ 1 ครั้ง

4) ได้โบนัสการประลอง: +25 EXP , +2 Point , +30 เกียรติยศ และ +3 คะแนนบ้าน

Daemon HEROES

Sword and Shield Class #1

     เดม่อนได้ยินว่าวันนี้ไครอนเปิดสอนคลาสวิชาดาบและโล่ เขาที่ชอบการใช้อาวุธทั้งสอง จึงเดินทางมายังอัฒจันทร์เพื่อเรียนรู้ ดูเหมือนชาวค่ายที่มีอาวุธของตัวเองได้เริ่มยืนกันเป็นระเบียบอยู่เต็มแล้ว ผมเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ ลิเลียน่า 

     "ไงลิเลียน่า เธอก็มาเหรอ" ผมทักทายเธอประโยคแรก 

     ลิเลียน่าหันมาเมื่อเธอได้ยินเสียงเดม่อน "ไม่คิดว่าบุตรแห่งอะโฟร์ไดท์จะมาฝึกฝนวิชานี้ด้วย นึกว่านายจะรอคลาสมีดสั้นซะอีก" ลิเลียน่าแซวผม เธอยิ้มขำเล็กน้อย สำหรับเดม่อนเธอคิดว่าเขาไม่ธรรมดาจริง ๆ ความบ้าการต่อสู้ของเขานี่ผิดแปลกจากบ้านอะโฟร์ไดท์พอสมควร

     "ก็ผมเป็นคนที่แปลกนี่เนาะ" เดม่อนย้อนอีกฝ่ายก่อนจะถามขึ้น "ว่าแต่เธอยังไม่ตอบผมเลย"

     "ลูก ๆ อะธีน่าเราชำนาญอาวุธหลากหลายนั่นแหละ แต่ได้เรียนรู้จากผู้ชำนาญการอย่างไครอนก็ยิ่งช่วยเราลับคมนะ นายรู้ใช่ไหม" ลิเลียน่าตอบผม ซึ่งผมหันไปมองไครอนที่กำลังเดินเข้ามามันก็จริงของเธอ เขาเป็นถึงครูฝึกวีรบุรุษมาตั้งแต่ยุคโบราณ ย่อมมีความรู้ที่จะช่วยเราพัฒนาได้มากมาย

     "เอาล่ะ ทุกคนเงียบ!!" ไครอนเดินมาหยุดตรงหน้าเด็ก ๆ ในค่าย "วันนี้เราจะมาเรียนรู้พื้นฐานกันก่อนสำหรับวันแรก"

      "ทุกคนคงจะรู้อยู่แล้วใช่ไหม เหล่าวีรบุรุษในตำนานที่สิ้นชีพล้วนได้ยังทุ่งเอลลิเซียม นั่นคือจุดหมายปลายทางที่พวกเจ้าควรต้องตั้งเป้าไว้ มนุษย์กึ่งเทพมีมาทุกยุคทุกสมัย แต่มีไม่กี่คนที่จะประสบความสำเร็จ พวกเขาเหล่านั้นได้สร้างชื่อจารึกไว้ในโลกมากมาย ไม่ว่าจะเป็น เฮอร์คิวลีส เพอร์ซีอุส เธซีอุส โอดิสซีอุส อคิลลิส เจสัน ไดโอนีซุส อะพอลโล และ อาร์เทมีส พวกเขาเหล่านี้บางคนก็ได้เป็นเทพ บางคนก็เลือกใช้ชีวิตปกติสุขแก่เฒ่าไปกับครอบครัวและสุดท้ายก็ไปยังทุ่งเอลลิเซียมในโลกใต้พิภพ วิญญาณวีรบุรุษจะใช้ชีวิตและมีความสุขตลอดไปโดยไม่ต้องทนทุกข์เวียนว่ายตายเกิดอีกแล้ว" ไครอนพูดแนะนำเรื่องราวปรัมปรากรีกโบราณก่อนเขาจะเข้าบทเรียน ชาวค่ายหน้าใหม่ควรจะได้เรียนรู้เจตจำนงแห่งวีรบุรุษก่อนเพื่อมีปณิธาน

      "และเมื่อไม่กี่สิบก่อนที่เกิดมหาสงครามกับไกอา พระแม่แห่งปฐพี เหล่าเทพโอลิมปัสที่ตกในภาวะโรคบุคลิกสับสน พวกเขาไม่อาจยับยั้งกองทัพยักษ์โบราณของไกอาได้ ก้ได้เหล่าวีรบุรุษทั้งเจ็ด เพอร์ซีย์ แจ็กสัน , แอนนาเบ็ธ เชส , เจสัน เกรซ  , ไพเพอร์ แม็กลีน , แฟรงค์ จาง , ลีโอ วัลเดช ,เฮเซล เลอเวสก์ ตามคำพยากรณ์ครั้งใหญ่ช่วยกอบกู้โลกนี้ไว้ บางคนตอนนี้ก็มีชีวิต บางคนก็ไม่อยู่แล้ว แต่วิญญาณของเขาย่อมได้ไปยังทุ่งเอลลิเซียมอย่างแน่นอน" ไครอนบอกเล่าเรื่องราวของเหล่าคนยุคใหม่ และเขาก็ยังพูดถึงอีกหลาย ๆ คนที่มีส่วนช่วยทั้งเจ็ด แต่ไครอนไม่ได้กล่าวถึงค่ายจูปิเตอร์และเขาไม่ได้บอกว่าในเจ็ดคนเหล่านี้มีคนจากค่ายฝั่งจูปิเตอร์ เพราะนั่นจะทำให้เกิดความตึงเครียดในเหล่าเทพและภัยต่อโลกนี้ด้วยเช่นกัน

      "ต่อไปข้าจะสาธิตการตั้งรับ ลิเลียน่าช่วยออกมาเป็นผู้สาธิตให้คนใหม่ ๆ ได้รับชมหน่อย" ไครอนเรียกธิดาแห่งอะธีน่า เธอมาถึงค่ายก่อนใครเพื่อนเลย ทำให้เธอมีประสบการณ์ฝึกฝนมากกว่าทุกคนในค่าย

       "นี่คือลิเลียน่า ไทเลอร์ ธิดาแห่งอะธีน่า" ไครอนแนะนำตัวหญิงสาวให้ทุกคนได้รู้จักก่อนเขาจะส่งสัญญาณให้เธอหยิบโล่ออกมาจากด้านหลังกระชับถือไว้ในมือ

       "โล่เมื่อเราตั้งรับ ย่อมสามารถใช้ทั้งป้องกันและสนับสนุนเพื่อน การสนับสนุนเพื่อนดูไว้ให้ดี" ก่อนเขาจะเดินไปหยิบโล่มาและตั้งการ์ดไว้ "ลงมือลิเลียน่า"

      ลิเลียน่ารับทราบ เธอวิ่งไปยังทางไครอนที่ถือโล่ เขาค่อย ๆ เบี่ยงโล่ยกขึ้นเหนือหัว ลิเลียน่ากระโดดเหยียบโล่ ก่อนเขากระโดดต่อไปอีกขั้นทำให้กระโดดได้สูง

      "นี่คือากรสาธิตการใช้โล่สนับสนุน เราสามารถใช้มันในการส่งเพื่อนขึ้นไปยังที่สูง หรือผสานการต่อสู้ร่วมกับเพื่อนได้"

      ไคสอนเริ่มอธิบายและสอนการตวัดดาบ ในขณะให้ทุกคนทำตาม ตวัดดาบซ้าย ยกขึ้นและควัดดาบไปทางขวา พลิกด้าน สลับตัว หมุนตัว ตามลำดับ และวนลูปกลับหลังเช่นนั้นเรื่อย ๆ รวมไปถึงไครอนกำลังฝึกระเบียบการผสานเป็นทีม ทุกครั้งใครทำช้าหรือไวเกินไปเขาจะใช้ไม้ที่ถืออยู่ตีมือ

      ผ่านไปหลายชั่วโมง ก่อนไครอนจะพูดขึ้น "เอาล่ะ ต่อไปให้จับคู่ซ้อมและทบทวน"

     ลิเลียน่าเดินไปทางบุตรแห่งอะโฟร์ไดท์ "เดม่อนมานี่ เดี๋ยวชั้นจะช่วยสอนนายเอง" 

     "หะ ได้สิ ในเมื่เธอเรียกก็สนองให้" เดม่อนพูดพลางขยิกตา เขานำอาวุธดาบและโล่ออกมาถือไว้

     "ยืดหลังตรงหน่อยเดม่อน อย่าบ่อยให้ความภาคภูมิใจในนักรบต้องดูโค้งตัวแบบนั้น" ลิเลียน่าตะโกนบอกชายหนุ่มตรงหน้าเธอ 

     เดม่อนปฏิบัติตามหญิงสาวก่อนเขาตั้งการ๋ดเตรียมรับมือ ลิเลียน่าไม่รอช้ารีบพุ่งเข้าไปหาเดม่อน เธอฟาดดาบลงไป เดม่อนยกโล่ปัดป้องได้สำเร็จ แต่เขายังเปิดช่องโหว่ ก่อนลิเลียน่ากวาดขาที่พื้นตวัดเท้าเดม่อนจนเขาล้มหงายหลัง หญิงสาวชี้ดาบเหนือคออีกฝ่าย

      "ถ้าเจอลูกแอรีสหรืออาธีน่า เป็นศัตรู นายไม่รอดแน่ ลุกขึ้น!" ลิเลียน่าพูดสอนอีกฝ่าย ก่อนเธอกระโดดไปตั้งหลักปล่อยให้อีกฝ่ายลุกขึ้น

      เดม่อนลุกขึ้น เขาตั้งการ์ดใหม่อีกครั้ง ปล่อยให้ลิเลียน่าเป็นฝ่ายบุกก่อนเช่นเคยเพื่อฝึกการตั้งรับ แม้เขาจะล้มหงายหลังบ่อยแต่ก็พยายามที่จะไม่ให้ผิดพลาดที่เดิม แต่ก็ยังผิดพลาดจุดใหม่ ๆ ลิเลียน่ายิ้มอย่างสนุก เธอดีใจที่เด็กหนุ่มตรงหน้าฟังเธอ 

      เดม่อนพยายามเรียนรู้ ประสบการณ์ที่พี่อาเธอร์ช่วยสอนก่อนเขามาค่าย และไครอน รวมถึงลิเลียน่าเริ่มทำให้เขาพอเข้าใจการต่อสู้แล้ว เดม่อนกับลิเลียน่าลองซ้อมกันใหม่ 

      เดม่อนวิ่งพุ่งชาร์จโล่ใส่ลิเลียน่าที่กำลังตั้งการ์ด "ตาผมล่ะนะ" เดม่อนพูดขึ้น ทันทีที่โล่ปะทะกับโล่ ก่อนเขาอาศัยจังหวะนี้พลิกตัว มือค่อย ๆ ปล่อยโล่ทีละนิดจนลิเลียน่าที่กำลังต้านโล่เริ่มเคลื่อนไหวก้าวไปข้างหน้าเพราะตอนนี้หลังโล่เดม่อนไม่มีคนถือ และโล่ค่อย ๆ ตกลงพื้น ส่วนเดม่อนพลิกตัวไปด้านหลังลิเลียน่า เขาสวมกอดหญิงสาว และชักดาบขึ้นจ่อคอ เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นไวมากจนผมเองก็ไม่รู้จะเล่ายังไงดี

      "พอได้ไหม" เดม่อนกระซิบข้างหูอีกฝ่าย

      "นายประมาทไปนะ" ลิเลียน่าที่โดนกอดจากด้านหลังพูดขึ้น ก่อนเธอจับแขนอีกฝ่ายข้างหน้าตัวเธอผสานแขนอีกฝ่ายขึ้นและบิด เหวี่ยงทุ่มอีกฝ่ายลงกับพื้นอย่างง่ายดาย "นายลืมประเมินแรงร่างกายลูกของอะธีน่าและแอรีส"

      ลิเลียน่าเดินมาหาผมก่อนเธอยื่นมือให้ "ลุกขึ้นมาสิบุตรแห่งอะโฟร์ไดท์ แต่ขอชมเชยนะ นายทำได้ดี ในฐานะทหารฝึกหัด"

      "เช่นกัน เธอก็ฝีมือดีไม่ใช่ย่อย สักวันผมจะต้องชนะเธอ" เดม่อนคว้าจับมือหญิงสาวที่จะช่วยผคองเขาลุกขึ้น ผมยืนขึ้นมาก่อนจะพูดตอบโต้อีกฝ่าย

      "ชั้นจะรอวันนั้น" ลิเลียน่ายิ้มมุมปาก ก่อนเราจะมาฝึกกันต่อจนกว่าจะเลิกชั้นเรียน  แม้ผมจะล้มลุกคลุกคลานอยู่บ่อยครั้ง แต่ผมก็เรียนรู้ความผิดพลาดได้หลายจุด ตอบโต้อีกฝ่ายกลับได้มากพอสมควร แม้ว่าสุดท้ายจะโดนอีกฝ่ายปิดเกม สมแล้วที่เธอเป็นธิดาแห่งอะธีน่า มักจะนำผมไปก้าวหนึ่งเสมอ.........

 รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

พอยิ่งดึก เฟเรียผู้เป็นบุตรีแห่บเทพฮิปนอสหลานของเทพีนิกซ์ก็ยิ่งคึกคัก ไปยิ่งกว่าเดิมก็เธอรู้สึกแอคทีฟผิดปกติเลยนี่นา แต่ตอนนี้เธอต้องรีบไปคลาสเรียนหอกก่อน อาวุธประจำตัวไม่เรียนไม่ได้ต้องเรียน เธอเลยรีบออกมาจากถ้ำพยากรณ์เพื่อที่จะมายังอัฒจรรย์ใกล้กับสนามฝึก เพื่อมาเข้าเรียนหอกทันที

“ขอโทษที่มาสายค่ะไครอน แฮ่ก ๆ ยังทันไหมคะ”

เธอวิ่งมาถึงที่คลาสเรียนหอกด้วยอาการหอบจากการรีบเร่งพาตัวเองวิ่งผ่านราตรีมาถึงยังที่แห่งนี้

“มาช้านะ ไปยืนรวมกับคนอื่นทางนู่นนะ”

“ค่ะไครอน”

เธอเดินไปรวมกับสมาชิกชาวค่ายคนอื่น ๆ เธอก็ไปสะดุดตากับสาวน้อยตาสีน้ำข้าวคนหนึ่งเข้า

“ อะ เออ..สวัสดีนะ เราเฟเรีย”

“ขี้อายจังเลยเธอนี่ ฉันเจโนวีฟ ลูกสาวแห่งอะโฟร์ไดท์ยินดีที่ได้รู้จักนะ จะว่าไปเฟเรีย เป็นลูกของใครเหรอ“

“บุตรีแห่ง…ฮิปนอสน่ะ แปลกไหม”

“ฮิปนอสเหรอ หายากนะนี่ที่จะมีสายเลือดฮิปนอสออกมานอกบ้านแบบนี้นี่ นี่ ๆ ไหน ๆ ก็ออกมาแล้วรู้เรื่องปาร์ตี้หรือยัง ได้ยินมาว่าคุณดีจะจัดปาร์ตี้ในค่ายล่ะ”

“ปาร์ตี้เหรอคะ แล้วคุณดีนี่คือ..”

“ใช่ ปาร์ตี้รอบกองไฟทุกวันเสาร์อาทิตย์ล่ะ น่าสนุกมากเลยนะ อ้อ! คุณดีก็เทพไดโอนีซุสไง เทพแห่งเหล้าองุ่นน่ะ พวกเราเรียกเขาว่าคุณดีกันน่ะ”

พอได้ยินแบบนั้นก็ทำเอาเฟเรียครุ่นคิด งานปาร์ตี้ที่จัดโดยเทพแห่งเหล้าองุ่นเหรอ น่าสนใจดีนะนี่ แต่ในตอนนั้นเอง

“อ้าวๆ เงียบ ๆ กันได้แล้วจะเริ่มสอนแล้วล่ะนะ ยินดีต้อนรับเหล่าเด็ก ๆ สู่คลาสเรียนหอกและโล่ พวกเธอคงมีหอกกันอยู่แล้วใช่ไหม”

“ค่ะ”

เสียงขานตอบของเฟเรียดังขึ้นพร้อมกับชาวค่ายคนอื่น ก่อนที่จะหยิบหอกออกมาเตรียมสำหรับเข้าเรียน

“ดีมาก หอกนั่นเป็นอาวุธระยะประชิดที่มีความยาวสูง จึงมีความคล่องตัวมาก ปกติพวกเธอคงจะจับมันด้วยสองมือ แต่เนื่องจากเราต้องใช้มันด้วยกันกับโล่ ดังนั้นวันนี้ข้าจะฝึกให้พวกเธอใช้หอกด้วยมือขวาเพียงข้างเดียว เพื่อให้ชิน จงจำไว้เมื่อต้องจับด้วยมือข้างเดียวก็ต้องแทงหอกด้วยความแม่นยำ แบบนี้”

ไครอนหยิบหอกขึ้นมาทำการแทงเข้าไปที่หุ่นฟางตรงหน้าทุกคนตรงเป้าหมายอย่างแม่นยำ ทั้ง ๆ ที่ปกติมักจะมีการแกว่นแท้ ๆ เสียงปรบมือดังลั่นด้วยความชื่นชมในตัวอาจารย์คนนี้

“เอาล่ะ วันนี้ข้าจะให้ทุกคนฝึกแทงหอกมือเดียวไม่ให้แกว่นก่อน โดยพวกเธอทุกคนต้องฝึกกับหุ่นฟางพวกนี้”

ทันทีที่สิ้นเสียงหุ่นฟางจำนวนเท่าจำนวนคนก็โผล่ออกมา เฟเรียก็ไปประจำที่เริ่มฝึกแทงหอกด้วยมือเดียวกับหุ่นฝึกอย่างขมักขเม้ก โดยพยายามไม่ให้มือสั่น แต่มันก็ยากอยู่พอสมควรจนเธอต้องฝึกซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ กว่าจะทำสำเร็จ

เข้าคลาสเรียกหอกและโล่

ได้รับข่าวสารเกี่ยวกับงานปาร์ตี้รอบกองไฟ

bettyleg

Daemon HEROES

sword and shield class #2

เขาจำตารางชั้นเรียนดาบและโล่ได้ ก่อนจะตื่นเช้าไปเคลียร์กิจต่าง ๆ จนหมด เขาก็มุ่งหน้ามายังอัฒจันทร์ ดูเหมือนการสอนจะเริ่มไปบ้างนิดหน่อยแล้ว เดม่อนเนียนเดินเข้าไปในแถวหลังสุด 

"คลาสแรกเราได้เรียนรู้เกี่ยวกับวีรบุรุษและการใช้ดาบโล่ขั้นเบสิกไปแล้ว" ไครอนพูดขึ้นก่อนเขาจะหยุดตรงหน้าชาวค่าย 

"วันนี้ให้ทุกคนหยิบโล่ขึ้นมาถือไว้ในมือ" ไครอนพูดขึ้น ผมและคนอื่น ๆ ก็ต่างหยิบโล่ขึ้นมาถือกระชับไว้ในมือแน่น

ไครอนสอดส่องสายตามองเด็ก ๆ ทุกคนปฏิบัติจนหมดก่อนเขาจะสอนขั้นต่อไป "ต่อไปให้ทุกคนฝึกดันโล่ไปข้างหน้าเป็นแนวตรงและดึงกลับเข้าหาตัว สลับกันเช่นนี้ 100 รอบ ปฏิบัติ!"

ผมเริ่มปฏิบัติตาม ดันโล่และชักโล่กลับเข้าหาตัวอย่างช้า ๆ การทำแบบนี้ช่วยให้เราถือโล่ได้มั่นคงและรู้จังหวะของการยกโล่ขึ้นปัดป้อง 

ไครอนเริ่มไล่ทุบมือคนที่องศาผิดพลาด ซึ่งผมก็โดนไปทีนึงเหมือนกัน ก่อนเราจะฝึกแบบนี้ไปสักพักระยะ ไครอนให้เราจับคู่ซ้อม ลิเลียน่าเดินเข้ามาหาผม

"มา บุตรอะโฟร์ไดท์ ชั้นจะเป็นคู่ซ้อมให้เอง" ลิเลียน่าพูดขึ้น เธอมองมาที่ผมด้วยรอยยิ้ม

"ได้สิ ถ้างั้นผมไม่ออมมือนะ" เดม่อนตอบอีกฝ่าย 

ไครอนที่เห็นเด็ก ๆ เริ่มจับคู่แล้ว ก่อนเขาเป่านกหวีด บอกคำสั่งแรก "ฝั่งหนึ่งรับการโจมตี อีกฝั่งโจมตีอย่างหนัก จำไว้โจทย์ข้อนี้จะต้องรับการโจมตีให้ได้"

สิ้นเสียงไครอนทุคกนเริ่มทำตามกันแล้ว ผมที่ลิเลียน่าให้โจมตีก่อนก็วิ่งพุ่งชาร์จ ก่อนกระโดดฟาดดาบ ลิเลียน่ายกโล่ขึ้นแพรี่จังหวะที่ผมฟาดใกล้ถึงตัวเธอด้วยโล่ จนผมต้องเซถอย

"จังหวะยังไม่ดี" ลิเลียน่าช่วยชี้แนะผมไปในตัว ก่อนผมจะพุ่งใส่ใหม่อีกครั้ง ผมที่วิ่งใกล้ถึงลิเลียน่า

ผมเบรดตัวเองก่อนก้มตัวลงและกวาดเท้าข้างหน้า ลิเลียน่ากระโดดอย่างกระฉับกระเฉง และกำลังะจเตะ ผมรีบกลิ้งหลบด้านข้าง ก่อนตัวเองจะหมุนตัวลุกขึ้นยืน และฟาดดาบทางขวาของเธอ ลิเลียน่าเบี่ยงตัวหลบก่อนยกโล่ขึ้นป้องหน้า จังหวะที่ผมเหวี่ยงดาบมาทางซ้ายเข้าหาตัวเธอ

เสียงดาบกระทบโล่ ผมตวัดดาบกลับมาและเหวี่ยงฟาดใหม่ ก่อนตวัดออกและเหวี่ยงฟาดจากด้านบน ลิเลียน่าก็ปัดป้องได้ทุกครั้ง 

"สักวันผมจะต้องก้าวข้ามเธอให้ได้ ยัยฉลาด!" เดม่อนพูดขึ้นในขณะที่เขากำลังโจมตีอีกฝ่ายอย่างไม่หยุด

ลิเลียน่าอมยิ้ม เธอทั้งปัดป้อง หลบ หรือแพรี่ตามจังหวะ ได้อย่างชำนาญ จนหมดเวลาไครอนเรียกไปรวม 

"วันนี้แม้จะโจมตีไม่เข้า นั่นก็คือจุดประสงค์ที่เธอจะต้องฝึก การป้องกันด้วยโล่นั้นเป็นรูปแบบที่พลิกแพรงได้หลากหลาย ขอแค่ให้จำไว้ รวมไปถึงใช้ความไว รวดเร็ว ฝีเท้า สมาธิ สายตาจดจ่อ เรียนรู้จังหวะคู่ต่อสู้ให้ได้ แล้วพวกเจ้าจะเป็นนักสู้ที่ดีเฉกเช่นวีรบุรุษในสมัยโบราณ" ไครอนสอนบทเรียนสุดท้ายของคาบ 

"เอาล่ะแยกย้ายไปพักได้วันนี้ แล้วเจอกันคลาสต่อไป" ไครอนพูดขึ้นก่อนเดินสะบัดปั้นท้ายม้าออกไป ทุกคนทำความเคารพไครอนน้อมส่งและแยกย้าย 

"นายโจมตีได้ดี ยิ่งโจมตียิ่งเร็ว ดีกว่าครั้งก่อนอยู่นะบุตรอะโฟร์ไดท์" ลิเลียน่าเดินมาหาผมก่อนจะพูดชมในขณะยกมือตบไหล่

"ว่าแต่วันนี้นายจะไปไหนต่อ" ลิเลียน่าถามขึ้นก่อนจะยกมือกอดอก หรี่ตามองมาที่ผม "รีบบอกมา หรือจะแอบไปสู้กับโทรลล์อีก!!"

"ผมยังมะรู้เลย แค่ว่าจะไปหาอะไรกินที่ปาร์ตี้" เดม่อนมุ่ยหน้าตอบอีกฝ่าย "ผมสัญญากับเธอแล้วนี่ถ้าจะไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้นจะบอกเธอก่อน(?)" 

"ดีที่ยังจำได้ อย่างน้อยเรียกชั้นไปช่วยระวังหลัง กำลังของนายมีขีดจำกัด นายอย่าลืมว่านายเป็นบุตรอะโฟร์ไดท์ไม่ใช่แอรีสหรือสามมหาเทพ!" ลิเลียน่ายังคงย้ำผม เพื่อหวังไม่ให้ผมทำอะไรบ้าบิ่นอีก ผมเข้าใจเธอนะจึงไม่โกรธที่เธอย้ำเรื่องพ่อแม่เทพของผมแบบนี้

"งั้นเราไปปาร์ตี้กันนี่ก็น่าจะใกล้เริ่มแล้ว" ลิเลียน่าพูดก่อนกอดคอผมพาเดินไป ผมก็โดนเธอลากกลับไปยังเขตบ้านพักอย่างไม่ขัดขืน อีกอย่างท้องผมก็เริ่มหิวแล้วด้วยสิ

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

ในตอนที่เธอกำลังออกจากถ้ำเทพพยากรณ์อยู่นั่น เธอก็ได้เสียงบางอย่างลอยเข้ามาในหูเป็นคำว่า ม่าม๊า~~~ เธอก็หันกลับมาด้วยความตกใจ

“เด็กน้อย…”

เธอน้ำตาไหลด้วยความปลื้มปิติ พลางยิ้มแย้มออกมาด้วยความมีความสุขที่ในที่สุดก็ได้ยินเสียงของลูกน้อยของตน ก่อนที่จะเช็ดน้ำตาแล้วมุ่งหน้าออกมายังอัฒจันทร์ใกล้กับสนามฝึก วันนี้มีเป็นคลาสมีดสั้น และเธอก็ไปศึกษามาว่าในอนาคตมีการใช้มีดสั้นคู่กับหอกด้วย ไหน ๆ ก็ใช้หอกแล้วก็เลยลองเอาโล่ออกแล้วเปลี่ยนเป็นมีดสั้นแทนซะเลย ก็สะดวกดีเหมือนกัน

“เอาล่ะ ๆ เงียบได้ วันนี้มีรุ่นพี่จะมาช่วยคลาสมีดสั้นของเราด้วยนะ คุณไพเพอร์”

ในตอนนั้นเองที่ปรากฎร่างของพี่ไพเพอร์เข้ามายืนอยู่เบื้องหน้าของพวกเธอทุกคนที่ยืนรอรับการฝึกอยู่ ทำเอาเฟเรียถึงกับตกใจกับภาพที่ตนเห็น เอาแล้วไง เธอพึ่งทำเรื่องน่าอายไปด้วยสิ

“สวัสดีค่ะน้อง ๆ ชาวค่ายทุกคน พี่มีชื่อ ไพเพอร์ แม็กลีน ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ จะมาช่วยดูแลคลาสมีดสั้นเป็นการชั่วคราวนะคะ”

เสียงหือฮาดังขึ้นเมื่อหลายคนรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของคนที่จะช่วยคุณไครอนฝึกเป็นใคร ดูท่าพี่ไพเพอร์จะเป็นคนดังในค่ายนี้นะนี่ หรือมีแค่เธอคนเดียวที่ไม่รู้จักกันนะ

“เอาล่ะ ๆ ศาสตร์แห่งมีดสั้นเป็นศาสตร์ที่มุ่งหน้าความรวดเร็วและความเงียบในการลอบสังหาร อยากที่รู้กันมีดสั้นนั้นนิยมกันในหมู่ลูกหลานแห่งอะโฟร์ไดท์เพราะพกพาง่าย ยิ่งใช้คู่กับสเน่ห์ที่ติดตัวมาแต่กำเนิดมันยิ่งเป็นอาวุธที่ร้ายกาจ แต่สายเลือดเทพอื่นก็ไม่ต้องเสียใจไป มีดสั้นกับเทพอื่นก็เป็นการฝึกการลอบสังหารแทน วันนี้ข้าจะให้ฝึกต่อสู้แบบจับคู่นะ พร้อมแล้วเริ่มได้”

เฟเรียก็หยิบมีดสั้นของตนออกมาก่อนจะตั้งหลักก้าวเท้าไปฟันคู่ฝึกซ้อมตรงหน้าของตน ในตอนนั้นเองที่เธอได้ยินเรื่องราวน่าสนุกเข้า

“นี่ ๆ รู้ป่ะ ๆ วันกระเทยออกศึกน่ะ สรุปแล้วเทพแอรีสแพ้อีกแล้วนะ ตอนนี้เขาสงบศึกกันแล้ว”

เฟเรียฝึกไปก็แอบเอียงหูฟังไปอย่างสนอกสนใจ จนกระทั่งพี่ไพเพอร์มาจับข้างหลังเธอ

“เหม่ออะไรอยู่น่ะ”

“อ๊ะ”

เธอสะดุ้งจากการถูกจับ ในจังหวะนั่นเองที่คู่ซ้อมของเธอแทงมีดมาพอดี แต่โชคดีที่เธอรู้ตัวทัน เลยล้มตัวหลบพอดี จึงกลายเป็นฝ่ายนั้นจะพุ่งไปโดนพี่ไพเพอร์แทน ทำให้เธอได้เห็นเทคนิคการใช้มีดที่งดงามสมกับเป็นธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ในการโต้กลับมีดทางนั้นจนหมดสภาพไป

“ฟู่…อันตรายนะนี่“

“ขอโทษนะที่เหม่อไปหน่อย”

“ไม่ดีเลยนะคะเหม่อแบบนี้ ในการต่อสู้ต้องมีสมาธิกับคู่ต่อสู้สิคะ มานี่เลย พี่จะฝึกให้”

“ค่า~~”

แล้วเธอก็ฝึกใช้มีดกับพี่ไพเพอร์โดยดูเหมือนเธอจะโดนฝ่ายเดียวเป็นการลงโทษที่เหม่อมากกว่านะนี่ ให้ตายสิ แบบนี้เมื่อไรจะเก่งกันนี่

เข้าคลาสมีดสั้นครั้งที่ 1

ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับผลวันกระเทยออกศึก

bettyleg

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

หลังจากที่ไปดูแลไข่ก็อบลินทีาถ้ำเทพพยากรณ์เสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เฟเรียก็ย้ายตัวเองมายังอัฒจันทร์เพื่อมาเข้าคลาสเรียนวิชาหอกและโล่ที่เธอหมายมั่นปั้นมือไว้ว่าจะใช้เป็นศาสตร์อาวุธหลักของเธอควบคู่กับศาสตร์แห่งมีดสั้น ก็มีดสั้นเป็นศาสตร์โจมตีระยะประชิดแบบลอบสังหารนี่นา แต่หอกมันโจมตีซึ่งหน้าแต่พลิกแพลงได้เยอะนี่ ถ้าศัตรูอยู่ไกลเกินก็ขว้างหอกโลด เธอคิดในใจแบบนั้นก่อนที่จะมายืนเรียงกับชาวค่ายที่ใช้หอกและโล่คนอื่น ๆ

“มากันแล้วครบแล้วสินะ ยินดีต้อนรับสู่คลาสเรียนหอกและโล่ของข้า วันนี้ข้าจะสอนการใช้หอกคู่กับโล่“

ในที่สุดก็เริ่มใช้สองอย่างนี้คู่กันแล้วสินะ เธอคิดอยู่ในใจในระหว่างที่กำลังถือหอกและโล่ในมือให้มั่นคง ในตอนนั้นเองที่คุณไครอนเริ่มสาธิตทวงท่าการแทงหอกและการใช้โล่ป้องกันการโจมตีในเวลาเดียวกันให้พวกเธอดู เธอก็ดูและจดจำมันอย่างไม่กระพริบตา จะว่าไปใช้หอกคู่กับโล่มันเท่ดีจริง ๆ ด้วยล่ะนะ

“เอาล่ะ! หลังจากที่ได้เห็นการสาธิตเมื่อครู่ข้าจะให้พวกเจ้าทุกคนเรียงแถวมาโจมตีแล้วป้องกันข้าทีละคน พร้อมแล้วก็เข้าแถวตอนหนึ่งเข้ามาได้เลย”

“ค่ะ”

เธอตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนที่จะเดินไปต่อแถวกับคนอื่น ๆ พอถึงคิวของเธอก็วิ่งเข้าไปแทงคุณไครอนแบบตรง ๆ

“การโจมตีเรียบง่ายไป ควรมีกลยุทธ์มากกว่านี้เข้าใจนะ”

“ค่ะคุณไครอน”

ในจังหวะที่ตอบรับเธอก็ใช้โล่กันและปัดการโจมตีของคุณไครอนไปด้วย

“การป้องกันทำได้ดีมากเมื่อรู้ตัวว่าสู้แรงไม่ได้ก็ควรใช้วิธีปัดป้องแทนการรับการโจมตีตรง ๆ ที่จะทำให้แขนต้องรับภาระหนัก”

“ขอบคุณค่ะคุณไครอน”

การฝึกก็วนกันไปเรื่อย ๆ จนครบทุกคน ในที่สุดการเรียนวันนี้ก็จบลง

เข้าคลาสเรียนหอกและโล่ครั้งที่ 2

bettyleg

Johnathan BELIEVER

Δόρυ και ασπίδα

จะเรียกว่าครั้งแรกมันก็คงได้ สำหรับการเข้าร่วมกิจกรรมในสถานที่แห่งนี้ของชายหนุ่มร่างใหญ่ผู้นี้ วันนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีที่เขานั้นจะได้ทำความเข้าใจ และเสริมเพิ่มเติมทักษะของตนเอง มันเป็นเรื่องที่ ดูเหมือนจะไม่ยาก แต่ที่ผ่านๆมาตัวของเขานั้น เลียนแบบท่าทางการต่อสู้จากในหนังมาทั้งนั้น จึงไม่แปลกที่ท่าทางการต่อสู้ของเขานั้นจะไม่ค่อยลื่นไหลเท่าที่ใจปรารถนานัก ส่วนใหญ่ในชีวิตของเขานั้น มักจะใช้อาวุธที่ทันสมัยมากกว่า แม้การต่อสู่ระยะประชิดก็ยังเป็นปืนสั้นที่เขามักจะใช้ในการจู่โจมในระยะเผาขน ทั้งยับยั้งและทำลาย แต่งานนี้ มีเพียงคมหอกและคนดาบเพียงเท่านั้น จึงเหมือนกับว่าเขานั้นจะต้องทำการเริ่มต้นการเรียนรู้ใหม่แทบทั้งหมด..

วันนี้เป็นวันฝึกของวิชาหอกและโล่ ใช่ มันคือสิ่งที่เขานั้นใช้อยู่ในปัจจุบัน เขาจึงมาที่อัฒจันทร์แห่งนี้เพื่อเรียนรู้ทักษะในการใช้หอกและโ,่ควบคู่กันไป โล่ห์ของกรีกนั้นแม้จะกลม แต่ไม่ได้บาง อีกทั้งตอนที่ชายหนุ่มเดินไปรับมันมา เขาก็ดันให้ไซส์ที่ใหญ่กว่าคนอื่นๆไม่น้อย เพื่อให้เหมาะร่างกายของเขาที่ใหญ่กว่าใครอื่นๆ ทั้งหอกและโล่ของเขานั้นจึงมีความพิเศษในด้านขนาดกว่าคนอื่นๆอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งตัวเขานั้นได้ทำการตกแต่งในส่วนของด้ามจับและผ้าที่นำมาผูกเอาไว้ นอกเหนือจากนี้ชายหนุ่มเองคงคิดที่จะทำอะไรสักอย่างกับอาวุธคู่ใจของเขาในภายภาคหน้าหากมีโอกาส

วันนี้เขามาเพื่อเรียนรู้การรบโดยใช้หอกกับโล่ห์ โดยมีไครอน คนดีคนเดิมที่เพิ่มเติมคือเขาสละเวลามาสอนวิชานี้ด้วยตัวของเขาเอง ชายหนุ่มจึงได้ร่วมการเรียนในครั้งนี้ พร้อมกับการฝึกฝนด้วยตนเองไปในตัว เขานั้นแอบเสียวเล็กน้อยหากคมหอกของเขาจะโดนใครเข้าจนเจ็บตัว จึงเดินออกมาฝึกซ้อมตามที่ไครอนได้สอนไว้ในที่อัฒจันทร์

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

ในตอนที่กำลังจะไปที่ป่าต้องห้ามอยู่นั่น เฟเรียก็ดันนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีคลาสเรียนวิชาหอกนี่หว่า เลยรีบดริฟเปลี่ยนเส้นทางตัวเองมายังอัฒจันทร์ในทันที ดูท่ายังมาทันสินะ

“เอาล่ะวันนี้จะต่อจากคราวที่แล้ว ข้าจะให้ทุกคนเรียงกันมาโจมตีและป้องกันการโจมตีข้าด้วยหอกและโล่ในมือของพวกเจ้าทุกคนนะ”

“ค่ะ”

เธอขานตอบรับคำสั่งของคุณไครอนที่ต่อเนื่องจากคราวที่แล้วที่ต้องฝึกตัวต่อตัวทีละคนกับคุณไครอนแบบนี้ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิมหรอกนะ เมื่อถึงคิวเธอเท่านั้นแหละ

“จะไปล่ะนะคะคุณไครอน”

เธอขว้างหอกไปบนฟ้าพุ่งไปทางคุณไครอนก่อนจะพุ่งไปใช้โล่ดันตัวเองพุ่งเข้าชนคุณไครอน ให้ถอยไปข้างหลังให้เสียหลักก่อนที่เธอจะรับหอกแล้วจี้ไปที่ปลายคางของคุณไครอนทันที

“หนูชนะแล้วค่ะ”

“เยี่ยมมาก รู้จักใช้ทั้งหอกทั้งโล่ในการโจมตีคู่กัน อย่าลืมเทคนิคแบบนี้นะ ครั้งหน้าเธอไม่ต้องมาเข้าแถวฝึกแบบนี้แล้วนะ ไปฝึกต่อสู้แบบตัวต่อตัวได้แล้ว”

“ค่ะคุณไครอน”

เธอตอบรับก่อนที่จะแยกไปฝึกฝนตัวเองต่ออย่างหนักหน่วงเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการไปต่อสู้กับหมาป่าในภายหลังได้

เข้าคลาสเรียนหอกและโล่

bettyleg

Dean HEROES

039

คลาสเรียนหอกกับพี่สาวมหาโหด

          ก่อนเข้าเรียนคลาสหอก-โล่ในวันนี้ดีนแวะไปซื้ออุปกรณ์การต่อสู้สัมฤทธิ์มา เสียเงินไปเกือบร้อยดรักม่าแต่ก็ยังถือว่ามีเงินเหลือเยอะอยู่พอประมาณ โชคดีด้วยที่มีแซเทอร์มาเร่ขายหอกมือสอง ทำให้เขาประหยัดเงินไปได้อีกเป็นสิบเหรียญทอง

          หอก โล่ ชุดเกราะ หมวก ทุกอย่างครบ ดีนสวมใส่มันทั้งหมดเพื่อให้คุ้นชินกับน้ำหนักและความเทอะทะที่เกินมา ถือว่าค่อนข้างหนักเอาเรื่อง หวนคิดแทนเด็ก ๆ อายุสิบสองสิบสามที่ต้องสวมใส่เครื่องป้องกันอันหนักอึ้งเหล่านี้แล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เขาลองไปส่องกระจก ทันทีที่เห็นสภาพของตัวเองก็ต้องหลุดหัวเราะ

          ‘อย่างกับไปปาร์ตี้แฟนซีงานฮาโลวีน’

          เอาล่ะ ๆ เลิกเสียเวลา เมื่อพร้อมแล้วเขาก็ตรงไปที่อัฒจันทร์ที่อยู่ทางทิศตะวันออกของเขตบ้านพักใกล้กับสนามฝึกที่เพิ่งไปมาเมื่อวาน มันเป็นเหมือนโคลอสเซียมขนาดมินิจนแอบกังวลว่าการสอนคงไม่ดุเดือดถึงขึ้นปล่อยสิงโตออกมาหรอกนะ…

          แต่ภัยที่ยิ่งกว่าสิงโตก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเมื่อเห็นว่ากลางลานฝึกนั้นเองมีหญิงสาวที่ชื่อว่า ‘โซเฟีย คลาร์ก’ ยืนจังก้าเตรียมสอนเด็ก ๆ อยู่

          ‘ตายโหง!’

          ดีนฟูลเทิร์นหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว แต่คงไม่เร็วเท่าสายตาของแม่สิงห์สาวบุตรีบ้านอะธีน่า หล่อนใช้อาวุธวิเศษคู่กายส่วนตัวค้ำถ่อดีดตัวเองมาดักหน้าดีนได้ในพริบตา ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรกับลูกกาเซลล์ตัวน้อย (?) ที่ถูกนางสิงห์ไล่ล่า

          “นายจะไปไหน ดีน นีล บุตรแห่งโพไซดอน ตอนนี้คาบเรียนหอกเริ่มขึ้นแล้ว” หญิงสาวยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา “และนายก็ช้าไปสามสิบหก ไม่สิ สามสิบเจ็ดวินาทีแล้ว”

          ที่สายน่าจะเพราะมัวแต่ต่อปากต่อคำกันเนี่ยแหล่ะ เขาพยายามจะเอ่ยปากแก้ตัวแต่ก็ถูกหญิงสาวที่มีกำลังเยอะกว่าลากลงมากลางลานอัฒจันทร์

          “โอ๊ย ใจเย็น ๆ ซี่ นี่ถึงกับต้องลากถูกันเลยเหรอ!” ชายหนุ่มโวยเสียงแหวว

          “อย่ามาทำสำออย ปกติก็วิ่งรอบค่ายได้สบาย ๆ ไม่ใช่หรือไง ก็หัดใช้แข้งขาให้ไวเหมือนกับตอนจ๊อกกิ้งหน่อย”

          “เดี๋ยว.. เธอรู้ได้ไงว่าฉันจ๊อกกิ้งตอนเช้าด้วย?”

          โซเฟียไม่ตอบเหมือนไม่อยากเสียเวลาสนทนาเรื่องไร้สาระ เธอปล่อยมือออกเมื่อถึงกลางลานพอดี ดีนนวดข้อมือของตัวเองปอย ๆ รู้สึกอยากได้เกราะแขนเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งชิ้น

          “เอาล่ะ อย่างแรกก่อนการสอน ซึ่งฉันคิดว่าคงไม่ต้องสอนอะไรมากมายให้คนที่อยู่รอดในโลกมนุษย์ได้ถึงอายุยี่สิบสามโดยไม่มีแซเทอร์คอยช่วยเหลือ พิสูจน์ฝีมือของตัวเองมาบุตรแห่งโพไซดอน”

          หญิงสาวยกหอกของตัวเองขึ้นมาชี้หน้าดีน คมหอกนั้นอยู่ห่างจากคอของเขาไปไม่กี่นิ้วทำเอาชายหนุ่มดีดตัวผึงไปข้างหลังโดยอัตโนมัติ

          “เดี๋ยว! พิสูจน์อะไร?! แล้วเอาหอกมาชี้หน้าแบบนี้เดี๋ยวผีก็ผลักหรอก!!” ดีนโวยวาย

          “นายต้องมีน้ำยาอยู่แล้วใช่ไหม? แม้ไม่มีอาวุธสัมฤทธิ์ก็อยู่รอดปลอดภัยมาได้นี่ เพราะงั้นมาวัดฝีมือกันหน่อยว่านายอยู่ระดับไหน ฉันจะได้เคี่ยวได้ถูกจุด” โซเฟียเงียบไปเล็กน้อย สีหน้าของนางดูจริงจังจนน่ากลัว “เลิกเสียเวลาได้แล้วพ่อหนุ่มนักพล่าม ฉันให้นายเปิดก่อน”

          “ห๊า!? ไม่ ฉันงงไปหมดแล้ว ที่รอดมาได้ก็แค่รอดมาได้เฉย ๆ อีกอย่างจะให้เข้าไปโจมตีผู้หญิงก่อนเนี่ยนะ???”

          “หรือจะให้ฉันโจมตีก่อน จะนับถึงแค่สาม… หนึ่ง สอง”

          “โอเค รู้แล้ว ๆ”

          ดีนเม้มปาก เขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าวิธีการจับหอกที่ถูกต้องเป็นอย่างไร ก็หวังว่าอีกฝ่ายจะฟาดหอกใส่เขาไม่ถึงตาย ก่อนที่โซเฟียจะนับถึงสาม เขาก็หลับหูหลับตาแทงหอกออกไปด้านหน้ามั่ว ๆ ได้ยินเสียงโลหะกระทบกัน แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ เหมือนโลกพลิกกลับตาลปัตร รู้ตัวอีกทีตนก็ถูกกระแทกเข้าที่หลังจากนั้นก็ล้มหน้าจุ่มดิน มันเจ็บจนชาหน้าไปหมด หมวกเกราะไม่เห็นจะช่วยอะไรเลย

          “ทำไมกระจอกจัง?”

          น้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามที่ดังขึ้นมาจากด้านบนแฝงไปถึงความผิดหวังและสมเพชอย่างเห็นได้ชัดจนดีนกำหมัด พอเขาเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่ามีฝ่ามือยืนมาให้เขาจับเป็นหลักลุกขึ้นยืน ถือว่ายังมีน้ำใจนักกีฬาอยู่บ้าง แต่ด้วยความโกรธคนตรงหน้าดีนทำเป็นเมินความหวังดีนั้นนั้นแล้วค้ำหอกพยุงร่างลุกขึ้นมาด้วยตัวเอง พริบตานั้นเขาเห็นหญิงสาวแสดงสีหน้าตกใจแต่ใครจะไปสนล่ะ

          “มานี่”

          แต่จะไม่ให้สนใจเลยก็ไม่ได้เพราะว่าเขาถูกโซเฟียลากแขนออกจากสนาม แล้วกดไหล่ให้นั่งลงที่บันไดขั้นแรกของอัฒจันทร์ หล่อนถือวิสาสะถอดหมวกเกราะทรงประหลาดนั่นออกให้ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวปลอดออกมา ก่อนจะนำมันมาซับไว้ที่ปลายจมูกของเขา แม้ดีนจะโกรธแต่ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้

          “นายเลือดกำเดาไหล” ได้คำตอบทันทีหลังจากที่เขาเลิกคิ้วประหลาดใจ “โทษที ฉันทำรุนแรงเกินไปหน่อย คือ… ไม่คิดว่านายจะอ่อนจริง”

          น้ำเสียงของโซเฟียอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด แถมสายตายังไม่กล้าสบกับเขาโดยตรง ภาษากายสื่อสารออกมาว่าขอโทษจากใจจริงแม้ยังติดปรามาสอยู่ในถ้อยคำ

          “ฉันสงสัยจริง ๆ ทำไงนายถึงอยู่รอดมาได้จนอายุเท่านี้โดยไม่มีทักษะการต่อสู้เลย”

          “....” แต่คนโกรธยังเงียบไม่ตอบคำ

          “โอเค นายโกรธ ฉันเข้าใจได้ แต่ยังไงนายก็เข้าเรียนคลาสนี้แล้วก็ต้องอยู่เรียนให้จบล่ะ เข้าใจไหม?”

          “....” ดีนยังไม่ตอบคำถามเหมือนเดิม แต่เขาก็คิดว่าคงต้องเป็นแบบนั้นแหล่ะ ซื้อหอกมาตั้งสิบกว่าเหรียญนี่นา ไม่งั้นคงต้องเอาไปเร่ขายต่อ เสียเวลาอีก..

          .
          .
          .

          กว่าจะปฐมพยาบาลเสร็จจนเลือดดำเดาหยุดไหลก็กินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง ถึงจะได้เริ่มการฝึกพื้นฐานขั้นเบสิกสุด ๆ ตั้งแต่ท่ายืน วิธีการจับหอก และการตั้งโล่ที่ถูกต้อง แม้จะเป็นเบสิกอย่างการฝึกแทงหอกด้วยแขนเพียงข้างเดียวแต่มันก็ไม่ง่าย เลยด้วยน้ำหนักของโลหะสัมฤทธิ์และการทำซ้ำเป็นชั่วโมง ๆ ทำเอากล้ามเนื้ออ่อนล้าปวดทั้งแขนและขาไปหมด

          นักเรียนหนุ่มให้ความร่วมมือแต่โดยดี แม้ว่าใบหน้าจะบึ้งตึงแถมยังเงียบกริบตลอดทั้งคาบ กลายเป็นดีนคนพูดมากได้หายไป แต่จะบอกว่าคนที่อยู่ตรงนี้เป็นดีนคนคูลก็ไม่ใช่..

          .
          .
          .

          ดวงตะวันคล้อยต่ำจรดเส้นขอบฟ้าวาดนภากลายเป็นสีม่วงอมส้ม คาบแรกวันนี้แม้จะฝึกแต่ท่าเดิม ๆ แต่ก็ถือว่าหนักหนาสาหัสเอาการ พอโซเฟียสั่งให้เลิกคลาสดีนก็เดินออกจากอัฒจันทร์โดยไร้คำร่ำลา

          “ดีน พรุ่งนี้นายจะมาอีกใช่ไหม?”

          เสียงหญิงสาวเรียกทักก่อนที่เขาจะก้าวพ้นออกจากเขตโคลอสเซียม ทำให้เจ้าของชื่อหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมองร่างที่อาบแสงสีส้มเล็กน้อย ดวงตาสีเปลือกไม้หลุบต่ำลงอย่างใช้ความคิด ถ้าไม่ใช่ช่วงท้าประลองก็ถือว่ารุ่นพี่หญิงคนนี้ค่อนข้างดีกับเขามากกว่าตอนแรกที่พบหน้ากัน หวังว่าวันพรุ่งนี้เธอจะทำตัวดี ๆ กับเขาเหมือนอย่างครึ่งวันหลังที่ผ่านมา

          “อืม”

          ชายหนุ่มตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ แล้วเดินออกมา แต่นั่นก็เป็นคำตอบที่ดีพอว่าเขายังไม่ยอมแพ้กับคลาสนี้

เข้าชั้นเรียนหอก-โล่ ครั้งที่ 1

+10 EXP , +20 ความกล้า
โบนัสพิเศษ+2 แต้ม จาก น้ำหอม

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

หลังจากทานกาแฟเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เฟเรียก็เดินทางมาถึงยังอัฒจันทร์เพื่อมาฝึกฝนวิชาหอกและโล่เหมือนเช่นทุกครั้งเพื่อที่จะฝึกฝนตัวเองให้ชำนาญการใช้อาวุธประจำตัวเสียสักที แต่วันนี้รู้สึกอาจารย์จะเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่คุณไครอนนะนี่ เป็นรุ่นพี่ค่ายสินะ แถมเป็นคนที่เธอไม่เคยเจอมาก่อนด้วยนี่สิ

“ยินดีต้อนรับสู่คลาสหอกและโล่ของฉัน ฉันมีชื่อว่าโซเฟีย คลาร์ก ธิดาแห่งอะธีน่า เป็นรุ่นพี่ของพวกเธอและจะรับผิดชอบคลาสหอกและโล่นับจากนี้ไปฝากตัวด้วยนะ”

รุ่นพี่ผู้หญิงที่หน้าตาดูเป็นสาวห้าวยืนอยู่ตรงหน้าของพวกเธอ และเป็นครูสอนวิชาหอกและโล่ของพวกเธอเสียซะงั้น ก็ดีนะจะได้เปลี่ยนอารมณ์บ้าง

“เอาล่ะ! วันนี้ใครที่คลาสก่อน ๆ ไครอนบอกว่าฝึกกันเองได้แล้ว ให้ไปจับคู่ฝึกต่อสู้จริง แล้วฉันจะคอยเดินดูพวกเธอสู้กัน”

ทันทีที่ได้รับคำสั่งจากรุ่นพี่โซเฟีย เฟเรียก็รีบมองหาเพื่อนร่วมคลาสที่พอรู้จักกันก็พบกับเจเนวีฟเข้าเธอเลยตัดสินใจเข้าไปคุยด้วยกับอีกฝ่าย

“สวัสดีค่ะเจเนวีฟ ถ้าไม่รังเกียจมาคู่กับเราไหมคะ”

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะเฟเรีย ได้สิคะมาเลย“

ว่าแล้วพวกเธอทั้งคู่ก็ตั้งท่าพร้อมกันแล้วต่อสู้กันด้วยหอกและโล่ในมือของพวกเธออย่างชำนาญกันและกันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งจบคลาสไปได้อย่างลุล่วง

เข้าคลาสเรียนหอกและโล่กับรุ่นพี่โซเฟีย

เรียนหอกโล่ครั้งที่ 4

bettyleg