เจ้าของ: God

[ใกล้กับสนามฝึก] อัฒจันทร์

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2024-3-21 15:52:53 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-22 06:59

042
หลงกลเข้าเต็มเปา

          ตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดร้าวไปทั่วตัวอย่างที่คิด แม้จะนอนหลับสนิทไร้ซึ่งความฝัน แต่ก็ยังไม่อยากลุกขึ้นมาจากเตียงนอนสีน้ำเงินแสนนุ่มนิ่ม วันนี้ดีนเลยโอ้เอ้ช่วงเช้านิดหน่อยแถมออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งอย่างเช่นทุกเช้าไม่ไหว ขนาดเป็นคนที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอยังอดที่จะปวดกล้ามเนื้อไม่ได้ น้ำหนักของเสื้อเกราะและอาวุธสัมฤทธิ์แต่ละชิ้นไม่ใช่เบา ๆ เลย เมื่อถอดเสื้อผ้าออกส่องกระจก เขาเห็นร่องรอยของสายรั้งชุดเกราะขึ้นเป็นแนวช้ำบนไหล่กว้าง นานเท่าไรไม่รู้ถึงจะชิน แต่ก็จำเป็นจะต้องสวมใส่ให้ชินไปก่อนล่ะนะ

          ดีนมาที่อัฒจันทร์ตามเวลานัด ความจริงชายหนุ่มไม่ได้โกรธเคืองโซเฟียแล้ว แต่แสร้งพูดจาน้อย ๆ ทำเป็นโกรธต่อไปดีกว่าเพื่อที่เธอจะไม่ได้ข่มเขาอีก แล้วก็ได้ผล วันนี้หญิงสาวรุ่นพี่ผู้เป็นอาจารย์สอนหอกไม่ได้พูดจาดูแคลนใส่เฉกเช่นสองวันแรกที่พบหน้ากัน เธอตั้งใจสอนอย่างเดียวถึงจะเคร่งครัดบ้างแต่ก็อยู่ในจุดที่รับได้

          “เมื่อวานเรียนรู้วิธีการใช้หอกขั้นพื้นฐานไปแล้ว วันนี้ฉันจะสอนเกี่ยวกับการบล็อคป้องกันตัวเองโดยใช้โล่และการสวนกลับ”

          โซเฟียบรรยายภาคทฤษฎีนิดหน่อย ก่อนจะสาธิตโดยเรียกเด็กร่วมคลาสออกมาเป็นตัวอย่างหนึ่งคน ตอนแรกเธอปลายตามาทางดีน แต่พอเห็นว่าดีนทำหน้านิ่งใส่เธอก็เปลี่ยนไปเรียกเลนน็อค เด็กหนุ่มสายเลือดเทพแห่งมฤตยูมาแทน แต่ดูเหมือนว่าเลนน็อคจะพื้นฐานแน่นอยู่แล้วด้วยความขยันซ้อมและฝึกฝนมานานกว่า ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมหมอนั่นถึงมาร่วมชั้นเรียนอีก หรืออาจจะแค่อยากมาทบทวนความรู้

          เมื่อการสาธิตหน้าชั้นเรียนจบลงโซเฟียก็สั่งให้เด็ก ๆ ในคลาสจับคู่ซ้อมกัน คนหนึ่งเป็นฝ่ายรุก ส่วนอีกคนเป็นฝ่ายตั้งรับ

          “เลนน็อค นายไปจับคู่กับดีน”

          “ครับ”

          จู่ ๆ ก็ถูกยัดคู่มาให้เสียอย่างนั้น เด็กผมดำหน้านิ่งก็ไม่ได้ว่าอะไรมาเป็นคู่ซ้อมให้กับดีนเสียโดยดี

          “รบกวนด้วยนะ คือว่าฉันยังไม่ค่อยชินกับการต่อสู้เท่าไร อย่าเพิ่งเบื่อไปซะก่อนล่ะเลนน็อค”

          เด็กหนุ่มพยักหน้ารับหงึก ๆ แม้จะดูเป็นคนเย็นชาแต่ดีนก็จับได้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้ค่อนข้างเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายใครใช้ให้ทำอะไรก็ทำ

          ครึ่งแรกดีนเป็นฝ่ายรุกก่อน ซึ่งก็ไม่ผิดคาด เลนน็อคที่เชี่ยวสนามกว่าสามารถหลบหอกอันเหยาะแหยะของเขาได้อย่างกระฉับกระเฉง ดูแล้วเท่ชะมัดอย่างกับตัวเอกในการ์ตูนโชเน็น แต่พอถึงคราวต้องสลับมาเป็นฝ่ายตั้งรับเนี่ยสิ…

          ปึก! ปึก! ปึก!

          หอกสัมฤทธิ์แทงใส่ดีนไม่ยั้งจนเขาต้องหลับตาปี๋ รวดเร็วไม่พอแถมยังหนักหน่วง ดีนได้แต่ยกโล่ขึ้นมากันแล้วก็ลืมสเตปหลบแล้วโต้กลับที่โซเฟียสอนไปทั้งหมดเลย

          “เอาล่ะ เลิกคลาสได้ แต่ดีนอยู่ต่อก่อน”

          “อ้าว..”

          เมื่อได้สัญญาณจบคลาส เด็ก ๆ ก็หยุดการฝึกแล้วทยอยเดินออกไปจากสนาม หนุ่มน้อยผมดำที่เป็นคู่ซ้อมก็ด้วยเช่นกัน เขาค้อมศีรษะให้ดีนและรุ่นพี่สาวก่อนจะถอยฉากไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เหลือแต่เพียงแค่ดีนที่ทำหน้าเหวอ ต้องเผชิญหน้ากับหญิงสาวที่น่ากลัวคนนี้ในอัฒจันทร์เพียงลำพัง

          “จำที่ฉันสอนไม่ได้หรือไงดีน นีล?” การเรียกทั้งชื่อและนามสกุลพร้อมกันทำเอาเจ้าของชื่อขนลุกซู่ เหมือนเป็นการเน้นย้ำกลาย ๆ ว่า ‘นายไม่รอดแน่’ แล้วพอเห็นว่าชายหนุ่มไม่ตอบโซเฟียก็ใช้หอกสัมฤทธิ์ของเธอกระทุ้งโล่ที่ชายหนุ่มถือไว้ด้วยน้ำหนักที่พอควร “ฉันถามนายก็ตอบ”

          “จำได้” จำเป็นต้องกัดฟันตอบกลับไป ไม่ใช่อะไร ถ้าไม่กัดฟันให้แน่นมีหวังอีกฝ่ายได้ยินเสียงฟันของเขากระทบกันแน่ ๆ

          “แล้ว?”

          “แต่ทำไม่ได้”

          เพียงได้ยินคำตอบหญิงสาวก็หัวเราะเหมือนสมเพชในตัวเขาหนักหนา

          “มันไม่ได้ยากอะไรเลย เด็ก ๆ ทุกคนที่มาวันนี้ทำได้หมด”

          “แต่ฉันทำไม่ได้นี่ เธอจะมาเร่งรัดให้ฉันทำทุกอย่างได้ตั้งแต่คาบที่สองได้ยังไง?”

          “เหรอ?” หญิงสาวพรูลมหายใจออกมาพลางหลุบสายตามองพื้น คิดไปเองหรือเปล่าว่าเขาเห็นไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวกำลังสั่นไหว “งี้ก็แปลว่าฉันต้องพิจารณาตัวเองใหม่.. ในฐานะของการเป็นครูฝึกที่แย่”

          ท่าทางอ่อนไหวของสาวสวยผู้หยิ่งทะนงทำเอาดีนใจหาย แม้เขาจะไม่พอใจในการกระทำของอีกฝ่ายอยู่บ้าง แต่พอคิดว่าตนเป็นต้นเหตุให้คน ๆ หนึ่งต้องสูญเสียความมั่นใจ สิ่งที่แอ๊บไว้ตลอดทั้งคาบเรียนก็ถูกลบทิ้ง

          “เฮ้ย! ไม่ ฉันไม่ได้หมายความว่าเธอเป็นครูฝึกที่ไม่ดี ฉันแค่บอกว่าฉันทำมันไม่ได้ การเรียนหอกนี่มันยากเกินไปสำหรับฉันต่างหาก!”

          “การที่นายทำไม่ได้ก็เป็นเพราะว่าฉันสอนไม่ดีไม่ใช่หรือไง? ถ้าฉันสอนดีนายก็ต้องตั้งใจมากกว่านี้แล้ว ถ้างั้นก็บอกมาทีได้ไหมว่าการสอนของฉันมีตรงไหนที่ต้องปรับปรุง”

          รุ่นพี่สาวสายเลือดอะธีน่าเงยหน้าขึ้นมา และสิ่งที่ทำให้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องก็คือหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของดวงหน้าคม

          ‘โอ้ ฉิบหาย ตายห่า! นี่เอ็งทำผู้หญิงร้องไห้งั้นเหรอ!? ทำไมนายเป็นคนทุเรศแบบนี้วะดีน!!’

          เขาก่นด่าตัวเองในใจ แม้จะไม่รู้เลยก็ตามว่าทำไมจู่ ๆ โซเฟียถึงต้องร้องไห้ด้วย หรือส่วนหนึ่งก็เพราะว่าเขาทำเย็นชาใส่เธอทั้งคาบ ตอนนี้รู้สึกผิดมาก ๆ จนวางมือวางไม้ไม่ถูก

          “ไม่ ๆๆ ไม่มี ฉันผิดเอง” ชายหนุ่มละล่ำละลักตอบ “ฉันขอโทษที่วันนี้ไม่ค่อยตั้งใจ เอ่อ.. เธอหยุดร้องไห้ก่อนไหม? เห็นแบบนี้แล้วฉันรู้สึกไม่ดีเลย”

          หญิงสาวยกแขนเสื้อขึ้นปาดน้ำตาปอย ๆ เธอสูดหายใจแล้วตั้งสติก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

          “ถ้างั้นก็ช่วยตั้งใจหน่อยได้ไหม ฉันจะสอนให้นายอีกรอบ แต่คราวนี้ต้องตั้งใจนะ”

          “อะ.. โอเค”

          ทำอะไรไม่ได้นอกจากรับปาก ดีนมองเวลาที่ดูจะล่วงเลยมานานจนน่าจะไม่ได้ไปช่วยเจโรมเตรียมงานอีกแล้ว แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นา ทั้งหมดเป็นความผิดของเขาดังนั้นจึงต้องรับผิดชอบ

          “เอาล่ะ วิธีการตั้งรับ นายจะเอาแต่ถือโล่รับอย่างเดียวไม่ได้ การโอนอ่อนผ่อนตัวเองก็สำคัญทำให้ไม่รับแรงปะทะมากเกินไป แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือเมื่อถูกโจมตีเข้ามาห้ามหลับตาหนีเด็ดขาด ไหน มาลองกัน”

          “อะ..อืม ฉันจะพยายาม”

          โซเฟียให้ดีนเตรียมตั้งรับ ส่วนนางก็หวดหอกใส่ด้วยแรงที่ถือว่ายังปราณีปราศัยอยู่บ้าง แรก ๆ เขาก็ยังติดหลับตาเมื่อถูกปะทะ จนทำให้หญิงสาวต้องคอยเรียกสติขึ้นมาอยู่บ่อย ๆ ใช้เวลาฝึกพิเศษหลังเลิกเรียนนานเป็นชั่วโมง ดีนรับหอกที่โซเฟียแทงใส่นับครั้งไม่ถ้วน จนร่างกายของเขาเริ่มจะขยับหลบหรือตั้งรับได้อย่างคล่องแคล่วขึ้น และเริ่มที่จะสวนกลับได้ไปตามมัซเซิลสกิล กว่าจะรู้ตัวอีกทีตะวันก็ตกพื้นอีกแล้ว…

          “เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ ในที่สุดนายก็ทำได้แล้วนะ เก่งมาก” รอยยิ้มมากเสน่ห์พร้อมกับคำชมที่ได้รับทำเอาคนที่หัวใจสูบฉีดจากการซ้อมยิ่งเต้นแรงขึ้น แล้วยิ่งเกิดอาการหายใจติดขัดไม่ทั่วท้อง ก็ตอนที่โซเฟียหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาแล้วซับเหงื่อให้ “เหงื่อนายออกเต็มเลยแหน่ะ”

          “อา.. ขอบ… ขอบคุณ”

          ไม่รู้ทำไมคนที่หยอกไก่กับหญิงสาวไปเรื่อยอย่างดีนถึงได้ตัวแข็งทื่อ แม้แต่สบตากับนางยังไม่กล้าจนต้องเสมองด้ามหอกในมือขวาที่สั่นกึก ตอนนี้ใบหน้าของเขาน่าจะแดงจัดจากความร้อนที่วูบวาบอยู่บนผิว ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหมือนเปลือกไม้ค่อย ๆ เสมองมาทางหญิงสาวที่จู่ ๆ ก็กลายเป็นคนที่อ่อนโยนขึ้นมา ‘จะว่าไป.. โซเฟียเองก็น่ารักเหมือนกันแฮะ’

          “นี่ดีน ฉันจะบอกอะไรให้รู้ไหม? จุดอ่อนที่สุดของนายน่ะ…”

          กำลังเคลิ้มเลย แต่จู่ ๆ หญิงสาวก็เอ่ยถามโดยที่มือยังไม่ละออกจากใบหน้าของชายหนุ่ม ทำให้เขาได้แต่เลิกคิ้วสงสัย

          “หืม?”

          จากน้ำเสียงหวาน ๆ ในตอนแรกเปลี่ยนกลับคืนสู่โหมดปกติที่เย่อหยิ่งปนน่าหมั่นไส้ ยิ่งรอยยิ้มที่กระตุกมุมปากก็ช่างดูชั่วร้ายเหมือนยัยสาวปากจัดเมื่อวานไม่มีผิด ดีนผงะออกมาแต่ก็ถูกมือเรียวบีบหมับเข้าที่ปลายคางพลางเชยขึ้น

          “นายแพ้ลูกอ้อนของสาว ๆ สินะ.. คิดเหรอว่าฉันจะบอกว่าตัวเองเป็นครูฝึกห่วย ๆ จริง ๆ น่ะ?”

          “#%&%$*$&^34!!” ดีนพยายามดิ้นออกแต่ก็ทำได้แค่ส่งเสียงอู้อี้ออกมา ขอถอนความคิดว่าเธอน่ารักได้ไหม! ยัยนี่น่ากลัวฉิบเป๋ง!!

          “อ้อ นายคงไม่รู้ ฉันเคยถูกเพื่อนหลอกไปเล่นหนัง ถึงจะไม่น่าจดจำ แต่ฉันก็แสดงบทนั้นได้ดีมาก แล้วการบีบน้ำตาน่ะ ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย นายคิดว่างั้นไหม?”

          มาถึงบางอ้อเสียทีว่าจู่ ๆ ทำไมโซเฟียถึงได้ร้องไห้ออกมา ทั้งหมดเป็นแผนลวงของยัยนี่ ๆ เอง เวรเอ๊ย!!

          “แล้วก็.. นายคงคิดว่าฉันดูไม่ออกสินะว่านายแกล้งตีขรึมเพื่อที่ฉันจะได้ไม่ด่าน่ะ คงคิดไม่ถึงล่ะสิว่าถูกซ้อนแผน” โซเฟียหัวเราะหึในลำคอ “ถึงนายอาจจะเล่นละครพอได้ แต่ว่าฉันเก่งกว่า เพราะฉะนั้นการฝึกวันพรุ่งนี้จะไม่มีใครเล่นละครใส่กัน แล้วก็ตั้งใจเรียนซะนะ โอเค้?”

          หญิงสาวปล่อยมือออกจากคางจนเขาเป็นอิสระ ดีนเลยได้จังหวะถอยกรูดออกมาสามสี่ก้าวเพื่อเว้นช่วงจากยัยผู้หญิงอันตรายคนนี้ บ้าจริง ๆ รู้สึกกลายเป็นคนโง่ชั่วขณะยังไงก็ไม่รู้

          “แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือได้สักที บุตรแห่งโพไซดอน หวังว่าพรุ่งนี้ฉันคงไม่ต้องมาใช้มารยาใหม่มาสอนนายอีก เอาล่ะ กลับไปได้แล้ว”

          โซเฟียเพยิดหน้าไปที่ประตูทางออกของอัฒจันทร์ ตอนนี้คนหัวร้อนได้แต่เดินปึงปังพร้อมกับคำรามเพื่อระบายความอัดอั้นภายในใจ

          “อ๊ากกกกก!!”

          แค้นก็แค้นเถอะ แต่น่าประหลาดที่ดีนกลับรู้สึกไม่ได้โกรธเคืองอะไรโซเฟียแล้วแฮะ ตอนนี้เขาอยากเอาชนะเธอด้วยการเป็นนักเรียนดีเด่นมาเย้ยหน้ามากกว่า แต่เอาเข้าจริงเธอก็เป็นครูสอนที่ดีและมีความอดทนมากเหลือเกิน ถึงได้เคี่ยวเข็ญให้เขาพอจะรู้สเตปการต่อสู้ขึ้นมาได้บ้างแล้ว


เข้าชั้นเรียนหอก-โล่ ครั้งที่ 2
+10 EXP , +20 ความกล้า


แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-3-21 17:03
God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-3-21 17:03
โพสต์ 31273 ไบต์และได้รับ 18 EXP!  โพสต์ 2024-3-21 15:52
โพสต์ 31,273 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความศรัทธา จาก น้ำหอม Unisex  โพสต์ 2024-3-21 15:52
โพสต์ 31,273 ไบต์และได้รับ +5 EXP +8 เกียรติยศ +8 ความกล้า +6 ความศรัทธา จาก เกราะหนัง  โพสต์ 2024-3-21 15:52

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ
กางเกงเดินป่า
Anker PowerCore
หมวกคอรินเธียน
เข็มทิศมหาสมุทร
สื่อสารใต้น้ำ
เซ็นเชอร์น้ำ
เข็มกลัดโพไซดอน
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
กุหลาบสีน้ำเงินทอง
Hydro X
โล่อัสพิสขัดเกลา
หนังสือรับรองไครอน
สร้อยข้อมืออัจฉริยะ
ตรีศูลน้อย
นาฬิกาสปอร์ต
ควบคุมน้ำ
ภูมิคุ้มกันพิษ
ภูมิคุ้มกันเปียก
ทักษะหอก
สายน้ำเยียวยา
สื่อสารกับสัตว์ทะเล&ม้า
รองเท้าเซฟตี้
หายใจใต้น้ำ
โรคสมาธิสั้น
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x10
x2
x3
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x3
x1
x3
x1
x1
x4
x6
x1
x2
x1
x1
x1
x2
x1
x1
x6
x2
x1
x1
x1
โพสต์ 2024-3-21 23:20:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด


SPΞΔR ΔΠD SHΦΞLD






มนุษยนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีการหยุดพัฒนา เป็นสิ่งที่ไม่ใช่เรื่องเกินจริง สิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันนั้นก็ล้วนเป็นผลจากการวิวัฒนาการของมุนษย์ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นวิทยาการที่ก้่วหน้าปีต่อปี หรือวิทยาการที่จะค่อยๆล้ำหน้าไปอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกสิ่งทนั้นล้วนก้าวข้ามสิ่งที่เป็นอยู่และกำลังจะเป็นไปทุกขณะฯ เช่นเดียวกับมุนษย์ทุกๆคนที่พวกเขานั้นไม่มีทางรู้เลยว่า ตัวเองนั้นกำลังเดินไปยังข้างหน้าเสมอๆ ไม่มีถอยหลัง..

วันนี้เป็นอีกวันที่ชายหนุ่มผู้ยังคงใช้ชีวิตอยู่ในที่ใหม่ๆ ซึ่ง แม้ว่าขเานั้นจะอยู่มานานแลัวก็ตาม แต่มันก็ยังมีอะไรให้เขานั้นประหลาดใจและสามารถพัฒนาตัวเองให้ก้าวหน้าได้อยู่เสมอๆ ในทางด้านต่างๆที่เขานั้น ยังไม่เคยได้สัมผัส วันนี้เป็นการเรียนวิชาหอกและโล่ห์ ซึ่งเขานั้น จำไม่ได้แล้วว่าเขานั้นเรียนวิชานี้มากี่ครั้ง พอนึกถึงเรื่องเรียนขึ้นมา เขาเองก็จำแทบไม่ได้แล้วว่า วิชาสุดท้ายที่เขานั่งเรียนนั้น คือวิชาอะไร..

วันนี้เขามานั่งที่อัฒจันทร์ในค่ายเช่นเคยเพื่อรอผู้สอน ชายหนุ่มมองไปรอบๆ แล้วเห็นว่ามีคนมากมายมารอเรียนรู้วิชานี้จากผู้สอนอยู่ไม่น้อย โดยที่หลังจากนั้นไม่นานนัก ผู้สอนก็เข้ามาสู้ลานตรงอัฒจันทร์ เธอเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ที่เดินเข้ามาในที่แห่งนี้คนเดียว ก่อนที่จะเริ่มแนะนำตัวกับทุกๆคนในอัฒจันทร์แห่งนี้..

ชื่อของเธอคือ โซเฟีย คลาร์ก บุตรีหรือลูกสาวของเทพีอาธีน่า เธอเป็นรุ่นพี่ของค่ายแห่งนี้ และวันนี้เธอจะมาสอนวิชาการใช้หอกและโล่ห์ แทนที่ไครอน ซึ่งผู้ดูแลค่ายนั้นมีงานเยอะมากและเธอมาช่วยเขาเธอแบ่งเบาภาระให้กับผู้ดูแลค่ายนี้ แม้ว่าตัวของเธอนั้น ในสายตาของชายหนุ่มที่คิดในเบื้องต้นอย่างตื้นเขินว่า หญิงสาวผู้นี้ ดูไม่ค่อยเหมาะจะเป็นนับรบเท่าไหร่ โดยที่เมื่อลองคิดดูอีกที แทบจะทุกๆคนในที่แห่งนี้นั้น ล้วนเป็นนักรบทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้กระทั่ง ผู้ดูแลสถานพยาบาลฯ...

เมื่อเริ่มสอน ชายหนุ่มก็ได้เห็นถึงความประหลาดใจ ทั้งอาวุธและโล่ห์ของเธอ อีกทั้งทวงท่าและลีลาของเธอนั้น เขาที่เพียงแค่มองก็รู้ได้ทันทีว่า เขานั้นยังด้อยกว่าเธอผู้นั้นไม่น้อยเลย..

เมื่อเธอสอนเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ทุกๆคนจะเริ่มซ้อมตามที่หญิงสาวฯได้สอนไป โดยที่เธอต้องการให้ทุกๆคนจับคู่ซ้อม ซึ่งต่างคนต่างหนีหน้าชายหนุ่มซึ่ง ไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้ด้วยเลย ด้วยท่าทีของเขาเองด้วยอาจจะเป็นเช่นนั้น แต่แล้วในที่สุด ก็มีคนมาจับคู่กับเขาด้วย เธอเป็นหญิงสาว และเธอมีนามว่า โซเฟีย คลาร์ก.. 

"สวัสดี ฉันโซเฟีย" 
หญิงสาวเอ่ย พร้อมยื่นมือออกมา

"โจนาทาน"
ชายหนุ่มตอบสั้นๆแต่ตรงกับสิ่งที่จะสื่อ

"เธอคงจะเป็น.. คนใหม่ของที่นี่ สินะ ขอโทษด้วย เอ่อ ฉันไม่เคยเจอเธอน่ะ หรืออาจจะเคยแต่เอิ่ม.."

"ผมเพิ่งมาใหม่ ยินดีที่ได้รู้จัก.." 
ชายหนุ่มเอ่ยสั้นๆ ก่อนจะยิ่นมือไปจับอย่างเป็นมิตร

"ว้าว ฉันไม่คิดว่าในค่ายเราจะมีสายเลือดเทพกับไททันอยู่ในนี้ด้วยสิ"
หญิงสาวกล่าวขณะที่มองสัดส่วนของชายหนุ่มที่สูงกว่าเธอมาก

"ผมเกิดที่นอร์เวย์ ผมมีแค่สายเลือดเทพ ไม่ใช่ไททัน"
ชายหนุ่มพยายามตะล่อม ไม่ให้เธอออกนอกลู่ทางในการสนทนา

"โอ้วว ฉันขอโทษด้วย แค่นึกว่าคุณมี.. แต่ช่างเถอะ งั้น เรามาเริ่มกันเถอะ ฉันว่า คุณคงจะไม่คุยตอนที่ฉันกำลังสอนคุณหรอก ใช่มั้ย?" 
หญิงสาวเอ่ยถาม พลันควงหอกของตนและประทับโล่ห์ไว้ข้างกาย เตรียมสำหรับการฝึกซ้อม

"ผมตั้งใจฟังตลอด เข้ามาเลย" 
ชายหนุ่มเองก็ไม่น้อยหน้า สะบัดโล่ห์พร้อมหอกของตนเตรียมประจันหน้ากับคู่ต่อสู้ที่เป็นเหมือนครูของตนเอง.. 

การต่อสู้กันกินเวลาไปไม่น้อย ความจริงจังของทั้งสองทำให้คนอื่นๆที่กำลังฝึกอยู่นั้นถึงกับหันมามอง เพราะทั้งสองนั้น จริงจังกับการฝึกซ้อมในครั้งนี้อย่างมาก ขนาดที่สีหน้าของทั้งสองเปลี่ยนเป็นเหมือนกับอีกฝ่ายนั้นเป็นคู่ต่อสู้ที่พวกเขาทั้งสองต้องเอาจริงเอาจังถึงจะล้มมันได้ จนกระทั่งทั้งสองเริ่มได้สติ ในตอนนั้น ทั้งสองก็เริ่มหมดแรงไปแล้วพอสมควร..

"แม่เจ้า.. นั่นใครน่ะ ขนาดสู้กับคุณโซเฟียสูสีขนาดนั้น.."
"ก็คนๆนั้นไง คนที่ขอบเข้าไปในป่าต้องห้ามบ่อยๆแล้วก็กลับออกมาพร้อมกับสินสงครามนั่นน่ะ"
"คนตัวใหญ่คนนั้น หรือว่า คนที่ล้มโทรลในถ้ำสัมฤทธ์นั่นน่ะเหรอ?" 
"บ้าไปแล้ว.."

ทั้งสองที่ยั้งมือหลังจากที่ซ้อมกับพอหอมปากหอมคอที่ก็หวิดความเป็นความตาย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ธรรมดา ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องอธิบายเพิ่มให้เสียเวลา เพราะการต่อสู้เมื่อครู่นี้ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า ฝีมือของทั้งสองนั้นไม่หนีห่างกันจนเกินไป แต่ก็เกินคำว่าหน้าใหม่ไปพอสมควร..

"ทั้งสองจับมือกันอีกครั้ง ก่อนที่จะแยกย้ายกลับไป ชายหนุ่มเดินกลับไปนั่งที่อัฒจันทร์ ส่นอีกฝ่ายก็กลับมายืนที่ด้านหน้าของอัฒจันทร์เพื่อสรุปบทเรียนในการสอนของตนเองในวันนี้.. หลังจากนั้นก็ต่างแยกย้ายกัน เพราะชั่วโมงนี้หมดลงแล้ว..

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-3-21 23:29
God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-3-21 23:29
โพสต์ 18513 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2024-3-21 23:20
โพสต์ 18,513 ไบต์และได้รับ +5 EXP +5 เกียรติยศ +6 ความกล้า +3 ความศรัทธา จาก ช่ำชองการรบ[I]   โพสต์ 2024-3-21 23:20
โพสต์ 18,513 ไบต์และได้รับ +5 EXP +4 เกียรติยศ +4 ความกล้า +3 ความศรัทธา จาก ความถึก  โพสต์ 2024-3-21 23:20

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ช่ำชองการรบ[II]
กระโดดแห่งชัยชนะ
น้ำหอมบุรุษ
นาฬิกาสปอร์ต
มีดสั้นสัมฤทธิ์
ความถึก
กำไลหินนำโชค
เกราะหนัง
หมวกเกราะ
รองเท้าเซฟตี้
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โล่อัสพิส
หอกกรีก
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x4
x66
x4
โพสต์ 2024-3-22 10:16:29 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-22 10:25

043
งานอดิเรกและความฝัน

          ตื่นเช้ามาด้วยใจฮึกเหิมกำหนดเป้าหมายเอาไว้ว่าวันนี้จะต้องลม ‘ยัยโซเฟีย คลาร์ก’ จอมโหดคนนั้นให้ได้!

          …ล้อเล่นน่ะ ไก่อ่อนเลเวลหนึ่งที่เพิ่งมีประสบการณ์จับอาวุธหอกได้ไม่ถึงสามวัน จะมีปัญญาอะไรไปล้มหญิงสาวผู้เชี่ยวชาญการใช้หอกถึงขนาดเป็นครูฝึกในค่ายได้กันล่ะ แต่จุดมุ่งหมายน่ะมีอยู่แล้ว คือการเป็นนักเรียนดีเด่นในคลาสสอนหอกในวันนี้ กระนั้นคนฉลาด (?) อย่างดีนก็มีแผนสำรองเสมอ หากแผนเอคือเป็นที่หนึ่ง แผนบีก็คือไม่เป็นที่สุดท้าย

          ใช่ว่าอาการครั่นเนื้อครั่นตัวจะหมดไป แต่ตอนนี้จิตใจที่ลุกโชนมีมากกว่าจนพอจะเมินเฉยต่ออาการปวดกล้ามเนื้อไปได้ เพื่อทำตัวให้ชินกับศาสตราวุทธและชุดเกราะที่เรียนมา เขาจึงสวมใส่อุปกรณ์การต่อสู้ทุกอย่างออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งด้วยในวันนี้ แน่นอนว่ามันเหนื่อยมาก แต่ความเหนื่อยล้าจะเสริมแกร่งให้แก่ร่างกายของตนเองในวันต่อไป มันคงไม่ต่างอะไรกับช่วงแรกของการเข้าฟิตเนสหรอก

          แม้จะกลับมาจากจ๊อกกิ้ง เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำแต่งตัวใหม่ ดีนก็ยังสวมเกราะและหมวกนักรบกรีกทรงประหลาดไปกินมื้อเช้าที่โรงอาหาร จะว่าแปลกก็แปลก จะว่าไม่แปลกก็ใช่ เพราะมีเด็ก ๆ บางคนเช่นกันที่จริงจังกับการต่อสู้จึงสวมใส่ชุดเกราะเอาไว้ตลอดเวลา

          เพราะว่าวันนี้ตื่นค่อนข้างเช้าดีนจึงมีเวลาอีกครู่ใหญ่กว่าที่คลาสหอก-โล่จะเริ่มสอน ดีที่มีนิตยสารวิทยาศาสตร์ติดตัวมาด้วยจึงพอจะนำมาพลิกอ่านฆ่าเวลาแถว ๆ อัฒจันทร์ได้ แม้เขาจะเคยอ่านจนจบเล่มมาแล้วรอบนึงแล้วก็ตามที ในช่วงที่สันหลังยาวอยู่แต่ที่กระท่อมหมายเลขสาม

          “สงสัยว่านี้ฝนต้องตกแน่ ๆ ที่มีคนมารอเรียนก่อนเข้าคาบตั้งครึ่งชั่วโมง”

          น้ำเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นทักถาม เป็นของหญิงสาวที่เขาไม่อยากปะทะแต่ก็จำต้องเจอหน้า โซเฟีย คลาร์ก มาที่อัฒจันทร์ก่อนเวลาเพื่อเตรียมการสอนในวันนี้ ดีนเหลือบสายตาขึ้นมองร่างเพรียวระหงของหญิงสาวที่เดินมาใกล้ ๆ เขาเพียงแค่ยกมือขึ้นคล้ายจะเซย์ไฮแต่ไม่ได้ออกเสียงทักสวัสดี

          “อ่านอะไร? การสื่อสารด้วยคลื่นสัญญาณของค้างคาว”



          สีหน้าของโซเฟียดูประหลาดใจเป็นอย่างมาก เธอเดาเนื้อหาการอ่านจากหน้าปก แต่มากได้กว่านั้นอีกเมื่อชายหนุ่มพลิกหน้าหนังสือที่อ่านค้างไว้ให้ดู

          “ผิด ฉันอ่านหัวข้อ ‘การนำคริสเปอร์-แคสเพื่อใช้เป็นตัวกำหนดเป้าหมายของวิศวกรรมไมโครไบโอม’ ต่างหาก”

          “โอ้ ชีววิทยา… ไม่คิดเลยแฮะว่านายจะทำตัวมีสาระเกินคาด” โซเฟียนั่งลงข้าง ๆ ดูเหมือนว่าเธอจะค่อนข้างสนใจนิตยสารวิชาการที่ดีนอ่านอยู่พอสมควร “ชอบอ่านหนังสือประเภทนี้เหรอ?”

          “ไม่อ่ะ ไม่ชอบอ่าน” คำถามนี้ตอบได้อย่างรวดเร็วทันใจ พอมีคนมาชวนคุยชายหนุ่มก็ปิดนิตยสารวิทยาศาสตร์แล้ววางลงบนตัก “ฉันเป็นพวกอ่านอะไรก็ไม่ค่อยเข้าหัว แต่ที่นี่จำเป็นต้องใช้ชีวิตเหมือนคนยุคแปดศูนย์ ที่ต้องอ่านนิตยสารกับหนังสือพิมพ์ ฉันเกิดไม่ทันหรอกนะ แต่มันต้องเป็นงี้แน่ ๆ ก็ที่นี่มันใช้อินเตอร์เน็ตสะดวกซะที่ไหน”

          คำพูดของดีนทำเอาโซเฟียหลุดขำ แม้เธอจะเกิดไม่ทันยุคแปดศูนย์เช่นเดียวกันกับดีน แต่คนเจนวายปลาย ๆ อย่างเธอพอจะทันสัมผัสโลกที่เทคโนโลยียังเข้าไม่ถึงในทุกพื้นที่อย่างเช่นทุกวันนี้อยู่บ้าง

          “ถือว่าโซเชี่ยลดีท็อกซ์เป็นไง? เด็กสมัยนี้เอาแต่ติดเทคโนโลยีจนเป็นโรคซึมเศร้า” หญิงสาวกระเซ้าศอกแหย่คนข้างกายเบา ๆ จากคำพูดนั้นทำเอาดีนเป็นฝ่ายหัวเราะขำขึ้นมาแทน

          “พูดอย่างกับยัยป้าข้างบ้าน… ‘เด็กสมัยนี้เอาแต่เล่นมือถือแล้วก็ไม่มีความอดทนเอาซะเลย’ชายหนุ่มแกล้งดัดเสียงเล็กแหลมเหมือนป้าขี้นินทา “พวกเจนซีอย่างฉันก็มีความอดทนในแบบของฉันเหมือนกันล่ะน่า”

          “จะว่าไป ก่อนหน้านี้นายทำอะไรมา อายุยี่สิบสามเรียนจบแล้วใช่ไหม? ทำยังไงบุตรของสามมหาเทพถึงได้อยู่รอดมาจนอายุเกินยี่สิบ ตลอดเวลาที่ผ่านมามันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยนะ”

          โซเฟียเอ่ยถาม เรียกว่าเป็นการพูดจากันดี ๆ ครั้งแรกโดยไม่เล่นละครเสแสร้งเลยได้ไหม? ในชีวิตของเขาไม่มีเรื่องอะไรให้ปกปิด (เว้นเรื่องส่วนตัวบางเรื่อง) ชายหนุ่มจึงไม่รังเกียจที่จะเล่าออกมา

          “ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจเรื่องที่ฉันอายุยี่สิบสามแล้วยังไม่ตายจังเลยนะ ถ้าบอกว่าพ่อคอยช่วยอยู่เธอจะเชื่อไหม?”

          “มีเด็กเดมี่ก็อดที่ทวยเทพตามช่วยเหลือจนโตป่านนี้ด้วยเหรอ เพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก” แม้นไม่อยากเชื่อแต่คนตรงหน้าที่ไม่เป็นวิชาการต่อสู้เลยกลับรอดมาได้ครบสามสิบสอง บางทีเธออาจควรเชื่อไว้บ้าง “จะบอกว่าตัวเองเป็นลูกคนโปรดงั้นสิ? น่าหมั่นไส้ชะมัด ตอนแรกฉันก็คิดว่านายจะมีฝีมือหรือเทพเจ้าทิ้งไอเท็มวิเศษไว้สำหรับการป้องกันตัวเสียอีก งั้นซิกส์แพ็คพวกนี้จะบอกว่าเข้าฟิตเนสแล้วปั้นขึ้นมารึไง?”

          ไม่พูดเปล่ามือซนยังล้วงมาคลำพุงทำเอาคนยังหนุ่มยังแน่นสะดุ้งหนี

          “ทำอะไรเนี่ย!? แบบนี้มันคุกคามทางเพศกันชัด ๆ แล้วถ้าเข้าฟิตเนสได้ออกมาหุ่นแบบนี้แล้วจะทำไมกันเล่า”

          “ทีพ่อนายเข้ามาทำมิดีมิร้ายสาวกของท่านแม่ฉันในวิหารล่ะ โดนเอาคืนซะบ้างสิบุตรแห่งโพไซดอน”

          “พอเลย!” ดีนดันมือของหญิงสาวที่หยุมพุงเขาออก ถึงมันจะมีกล้ามเนื้อสวยงามคู่ควรกับการเรียกว่าซิกส์แพ็คมากกว่าพุงก็ตามทีเถอะ “ฉันก็ใช่ว่าจะรับได้กับความผิดที่พ่อทำเสียเมื่อไรเล่า แต่เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ วิหารของแม่?”

          “ใช่ วิหารของท่านแม่… ทำไม?” โซเฟียเลิกคิ้วถาม

          “แม่ที่ว่าหมายถึงเทพีอะธีน่าน่ะเหรอ? ให้ตายสิ ฉันก็คิดว่าเธอเป็นลูกสาวแอรีสมาตั้งนาน”

          โซเฟียทำหน้าเหลือจะเชื่อ ตานี้เข้าใจไปได้อย่างไรว่าเธอเป็นบุตรสาวของเทพเจ้าจอมอันธพาล

          “ฉันฉลาดว่านั้นเยอะย่ะ แล้วที่ถามไปก่อนหน้านี้ล่ะ ทำอะไรมา เรียนจบแล้วใช่ไหม?”

          ถ้าอีกฝ่ายบอกว่าเธอเป็นบุตรสาวของเทพีอะธีน่าก็คงตามนั้น แค่ไม่คาดคิดว่าการเหม็นหน้าจะส่งต่อจากรุ่นพ่อแม่มาสู่รุ่นลูกได้ด้วย ไร้สาระชะมัด ดีนพยายามไม่ใส่ใจว่าใครเป็นลูกใคร เขาจึงเปลี่ยนเรื่องมาตอบคำถามก่อนหน้า

          “ฉันเรียนที่มหาวิทยาลัย xxx นิวยอร์ก คณะเทคโนโลยีชีวภาพ ตอนเรียนอยู่ก็ทำงานร้านฟาสต์ฟู้ด จนเรียนจบมาเลยลองยื่นใบสมัครงานเป็นผู้ช่วยนักวิจัยไปเล่น ๆ จนได้งานมา แต่ยังทันได้เริ่มงานวันแรกก็… ฟิ้ว~ ถูกส่งมาอยู่ที่นี่ ไม่สิ.. ถ้าพูดให้ถูกก็คือฉันมาเองตามคำแนะนำของคน ๆ หนึ่ง ตอนแรกคิดว่าที่นี่เป็นลัทธิหลอกลวงเลยด้วยซ้ำ”

          “มหาวิทยาลัย xxx นิวยอร์ก! ถือว่านายหัวดีเลยนะที่เข้า ม.นั้นได้”

          หญิงสาวทำตาโตเหมือนกับไม่เชื่อหูตัวเอง แต่คนที่นั่งอ่านนิตยสารเชิงวิชาการเป็นการฆ่าเวลาก่อนเรียนการต่อสู้ก็พอมีมูลว่าหนุ่มคนนี้ไม่ได้โม้เหม็น

          “นี่ หยุดเลยสายตาแบบนั้น อย่ามามองว่าฉันเหมือน เฮอร์ไมโอนี่ แกรนเจอร์ นะ!” ดีนพูดดักทางแต่การเปรียบเปรยติดปากนั้นก็ทำเอาคนฟังหลุดหัวเราะน้อย ๆ “คงงั้น ฉันอาจจะหัวดีก็ได้ แต่ยังไงก็ไม่ชอบการอ่านหนังสืออยู่ดี”

          “สมาธิสั้นหรือว่าดิสเล็กเซียล่ะ?”

          “สมาธิสั้นก็พอแล้ว อย่าให้ต้องถึงขั้นกับเป็นดิสเล็กเซียเลย”

          ดีนยังจำไครอนเคยบอกว่าเหล่าลูกเทพมักมีปัญหาความบกพร่องดังกล่าว แต่เรื่องสายตาสั้นได้มาจากคุณแม่ล้วน ๆ

          “อืม แค่สมาธิสั้นก็เรียนรู้อะไรได้ยากแล้ว แต่มันก็ดีสำหรับการต่อสู้ เพราะมันจะทำให้นายมีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมกว่าคนปกติ”

          “ถึงจะมีประสาทสัมผัสเฉียบคม แต่ฉันก็คงเอาไว้เพื่อหนีอสุรกายพวกนั้นอย่างเดียว” ดีนแค่นหัวเราะ

          “ก็แล้วแต่ ยังไงก็ใช่ว่าเดมี่ก็อดทุกคนจะเป็นสายต่อสู้ไปทั้งหมด จะว่าไป.. นายใจสลายเลยสิที่ไม่ได้ทำงานในสิ่งที่เรียนมา”

          “เปล่าเลย ก็อย่างที่บอก ฉันก็แค่ลองสมัครดูเฉย ๆ แล้วทางคณะก็รับ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะศิษย์เก่าด้วยมั้ง ทำงานคุ้นเคยกันดีเลยอาจจะได้โควต้าพิเศษก่อน”

          ดีนไม่รู้หรอกว่ากระบวนการตัดสินใจรับสมัครแท้จริงแล้วเป็นเช่นไร เขาก็แค่เดา จะเพราะว่าได้รับโควต้าศิษย์เก่ามาจริง จะเป็นผลงานดีเยี่ยมเข้าตา หรือจะเพราะอะไรก็ช่าง ตอนนี้มันก็ไม่มีความหมายอะไรอีกต่อไปในเมื่อเขาไม่ได้ทำงานนั้น และน่าจะไม่ได้รับโอกาสให้ทำอีกแล้วด้วยเช่นกัน

          “ความจริงฉันอยากจะรวยแล้วมีเงินท่องเที่ยวไปเรื่อย ๆ มากกว่า”

          “นายอยากใช้ชีวิตแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?” โซเฟียรู้สึกประหลาดใจอีกครั้งจนต้องเอ่ยถาม

          “ช่ายยย” ดีนตอบลากเสียงยาว “ถามแต่ฉันแล้วเธอล่ะ ก่อนหน้านี้เป็นไงมาไง แล้วก็ทำไมถึงกลับมาสอนคลาสหอก-โล่ แบบว่า.. ที่นี่เหมือนโรงเรียนประจำไหม? พอเปิดเทอมอาจารย์ก็เลยต้องกลับมาสอน”

          “จินตนาการกว้างไกลจังนะเจ้าหนูจำไม แต่ก็คงเหมาะแล้วกับสิ่งที่นายเรียน” โซเฟียหัวเราะหึก่อนจะเล่าต่อ “ฉันเป็นนักสำรวจ อย่างที่เจอกันครั้งแรก ฉันมักจะขี่ดูคาติคู่ใจไปเรื่อยรอบสหรัฐ แล้วก็สำรวจพื้นที่ในแต่ละแห่งที่เคยไปมา ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเป็นโลกของมนุษย์หรอกนะ มันมีอะไรที่ซับซ้อนไปกว่านั้น พออยู่ที่นี่นานเข้าเดี๋ยวนายก็จะเข้าใจไปเองว่าพื้นที่ ๆ ฉันว่าคือที่แบบไหน ส่วนที่มาช่วยสอนก็เพราะงานของท่านอาจารย์ไครอนล้นมือแล้ว เหตุผลก็แค่นั้นแหล่ะ”

          “อ้อ เหมือนพวก.. ดินแดนลึกลับ โลกต่างมิติในหนังผี.. อะไรเทือกนี้ใช่ไหม?”

          “จะว่าอย่างนั้นก็ใช่” โซเฟียขี้เกียจอธิบายเธอเลยให้ดีนเข้าใจไปอย่างนั้นก่อน “แต่ท่าทางนายดูเข้ากันได้ดีกับพวกเด็กจากเฮเฟตัสนะ พอฝึกการต่อสู้จนคล่องแล้วก็ลองไปขอให้พวกนั้นทำแบบนี้ให้สิ”

          หญิงสาวนำกุญแจรถบิ๊กไบค์คู่ใจออกมา ตอนนี้รถคันดังกล่าวมีขนาดย่อส่วนเหลือแค่เพียงเท่าโมเดลพวงกุญแจ ชายหนุ่มมองมันด้วยความสงสัยใคร่รู้โซเฟียจึงวางมันลงมาบนฝ่ามือของเขา

          “เฮเฟตัส.. เฮเฟตัส.. อ๋อ เทพนักประดิษฐ์”

          ถึงจะเป็นสิบสองเทพโอลิมปัสแต่บทที่จืดจางก็มีหลงลืมชื่อกันไปบ้าง

          “เข้ากันได้ดีเหรอ? ฉันเรียนด้านชีววิทยามานะไม่ใช่วิศวกรรม ความรู้เรื่องเครื่องยนต์กลไกไม่ค่อยจะมีหรอก ถึงจะเคยไปเดินเล่นงานนิทรรศการหุ่นยนต์บ้างก็เถอะ.. ฉันว่าฉันเข้ากันได้ดีกับทางบ้านไดโอนีซุสมากว่าอีก”

          ดีนหยิบจับพวงกุญแจดูคาติพลิกไปพลิกมา ดวงตาเป็นประกายเหมือนกับเด็กน้อยได้ทดลองหยิบจับของเล่นรุ่นใหม่ จากนั้นเขาก็เอ่ยถามหญิงสาวตาใสเปี่ยมไปด้วยความใคร่รู้

          “แต่ตอนนี้ฉันมีเรื่องสงสัยเกี่ยวกับพวงกุญแจนี่..”

          “สงสัย? เรื่องอะไรล่ะ?”

          โซเฟียถาม เพราะดูเหมือนว่าหนุ่มนักวิทยาศาสตร์จะสนอกสนใจของวิเศษชิ้นนี้เป็นพิเศษ เธอเป็นเจ้าของมันมานานบางทีอาจจะให้คำแนะนำได้

          “ถ้าเกิดว่าขี่ไปแล้วเหยียบขี้หมาขึ้นมา ตอนเก็บกลับคืนจะอยู่ในสภาพไหนน่ะ?”

          “ถามอะไรของนายยะ เอาคืนมาเลย!”

          โซเฟียรีบฉกพวงกุญแจของเธอกลับคืนมา ในหัวก็คิดว่า ‘ไม่น่าเอาให้ไอ้หมอนี่ไปถือเล่น’ เกือบจะคุยกันดี ๆ ได้แล้วเชียวแต่คราวนี้หนุ่มผิวน้ำผึ้งเป็นฝ่ายกวนประสาทเธอก่อนไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตามที ฝ่ายดีนที่เพิ่งรู้ตัวว่าอาคืนได้อย่างฟลุ้ก ๆ เขาก็ขำไหล่สั่น หัวเราะไม่ออกเสียง

          “จะว่าไปดูเหมือนเธอจะสนใจนิตยสารเล่มนี้น่าดูเลยแฮะ ไม่งั้นคงไม่มาชวนคุยกันดี ๆ แบบนี้” ดีนยื่นหนังสือที่วางไว้บนตักให้กับอีกฝ่าย “ฉันอ่านจบไปรอบนึงแล้ว งั้นเล่มนี้ให้เธอก็แล้วกัน”

          “หืม ขอบใจ”

         แม้ไม่ทันตั้งตัว แต่โซเฟียรับนิตยสารวิทยาศาสตร์มาเปิดอ่านหัวข้ออัพเดทคร่าว ๆ ตอนนี้จวนเจียนจะได้เวลาเรียนวิชาหอก-โล่แล้วเด็ก ๆ จึงทยอยกันเข้ามาในอัฒจันทร์ ดีนกับโซเฟียจึงดีดตัวผึงออกจากกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเมื่อนักเรียนมากันได้จำนวนหนึ่งที่มากพอแล้วโซเฟียก็เริ่มสอน

         .
         .
         .

          ครึ่งแรกเป็นการทบทวนกระบวนท่าการต่อสู้ของเมื่อวาน ดีนจับคู่กับเลนน็อคเหมือนเดิม และจากการเรียนพิเศษมาเป็นชั่วโมงทำให้พัฒนาการของดีนดีขึ้นอย่างก้าวกระโดด แม้จะไม่ได้สูสีกับคนที่ฝึกมานานกว่า แต่วันนี้ก็แทบไม่มีการผิดจังหวะเกิดขึ้นเลย เท่าที่ดูเด็ก ๆ คนอื่นก็เริ่มจะหลบและบล็อคกันอย่างชำนาญพอตัวแล้ว ครึ่งหลังของการเบรคโซเฟียจึงสอนวิชาใหม่เป็นกลยุทธ์การฝึกอย่างกระบวนทัพเทสทูดอร์ และกระบวนทัพกระบวนทัพฟาลังซ์สำหรับการร่วมมือล่าอสุรกายอย่างเป็นทีมเวิร์ค

          แม้วันนี้ดีนจะไม่ใช่เอ็มวีพีของคาบเรียน แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่ที่โหล่ การเรียนการสอนวันนี้จึงหมดคาบไปโดยไม่มีการต่อเวลาพิเศษให้กับใคร ดูเหมือนว่าวันนี้ดีนจะได้ไปช่วยเจโรมจัดเตรียมสถานที่ช่วยจัดงานแล้วเสียทีสินะ…

เข้าชั้นเรียนหอก-โล่ ครั้งที่ 3
มอบ [นิตยสารวิชาการ] แก่ [โซเฟีย คลาร์ก]
ได้รับโบนัสพิเศษ +5 แต้ม จาก น้ำหอม

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-3-22 10:30
God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-3-22 10:30
God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-04] โซเฟีย คลาร์ก เพิ่มขึ้น 25 โพสต์ 2024-3-22 10:29
โพสต์ 39154 ไบต์และได้รับ 18 EXP!  โพสต์ 2024-3-22 10:16
โพสต์ 39,154 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความศรัทธา จาก น้ำหอม Unisex  โพสต์ 2024-3-22 10:16

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ
กางเกงเดินป่า
Anker PowerCore
หมวกคอรินเธียน
เข็มทิศมหาสมุทร
สื่อสารใต้น้ำ
เซ็นเชอร์น้ำ
เข็มกลัดโพไซดอน
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
กุหลาบสีน้ำเงินทอง
Hydro X
โล่อัสพิสขัดเกลา
หนังสือรับรองไครอน
สร้อยข้อมืออัจฉริยะ
ตรีศูลน้อย
นาฬิกาสปอร์ต
ควบคุมน้ำ
ภูมิคุ้มกันพิษ
ภูมิคุ้มกันเปียก
ทักษะหอก
สายน้ำเยียวยา
สื่อสารกับสัตว์ทะเล&ม้า
รองเท้าเซฟตี้
หายใจใต้น้ำ
โรคสมาธิสั้น
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x10
x2
x3
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x3
x1
x3
x1
x1
x4
x6
x1
x2
x1
x1
x1
x2
x1
x1
x6
x2
x1
x1
x1
โพสต์ 2024-3-23 17:34:11 | ดูโพสต์ทั้งหมด


sword and shield class #3




"เอือก~" เดม่อนตื่นขึ้นด้วยความงัวเงีย เมื่อคืนเขากลับดึกไปหน่อย ก่อนดูตารางเรียน และเป็นวันที่เขาเฝ้ารอคอยมาตลอดหลายวัน คลาสดาบและโล่ ก่อนเขาหยิบดาบและโล่ขึ้นมาสวมใส่บนตัว


เดม่อนใช้พลังหอมเย้ายวนทำให้ตัวเขารู้สึกสดชื่น กลิ่นกายหอมและสะอาด ขจัดคราบสกปรกทั้งในช่องปากและขี้ไตลตามตัวจนหมดจด ทำให้เขาแทบจะไม่ต้องอาบน้ำเลย(?)


เดม่อนเดินมาถึงอัฒจันทร์ ก่อนเขาเห็นลิเลียน่ามาถึงก่อนหน้าเขาอีก เขาเดินเข้าไปยืนรอใกล้ ๆ เธอ


"ฮาย ลิเลียน่า" เดม่อนทักทายด้วยความสดชื่น ก่อนจะยิ้มให้หญิงสาว


"ชั้นรู้ว่านายมาตั้งแต่ได้กลิ่นตัวนายมาแต่ไกลล่ะ" ลิเลียน่าหันมายิ้มก่อนแลบลิ้นใส่ผม 


"ไม่ยักรู้ว่าเธอจะจำกลิ่นตัวผมได้ด้วย" เดม่อนพูดเปรอ ๆ ก่อนจะมองอีกฝ่าย


ลิเลียน่ายักไหล่ ราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็เธออยู่กับเขาเกือบทุกวันย่อมแยกกลิ่นตัวเขากับพี่น้องบ้านอะโฟร์ไดท์ได้พอตัว "ก็งั้น ๆ แหละ พวกนายบ้านหมายเลขสิบกลิ่นตัวย่อมแตกต่างจากบ้านอื่น ๆ เป็นปกติอยู่แล้ว จำง่ายจะตาย"


"ว่าแต่นอกจากคลาสดาบนี่เธอไปเข้าคลาสอื่นด้วยหรือเปล่างั้นเหรอ" เดม่อนเอ่ยถามขึ้น ด้วยทุกครั้งที่ฝึกซ้อมกับเธอ เธอถนัดอาวุธหลากหลายมาก


"ก็มีบ้าง แต่คลาสหลักจะเป็นหอกน่ะ" ลิเลียน่าพูดก่อนจะหันไปยืนเคารพไครอนที่เดินมาถึง ผมรีบทำตามทันทีและคนอื่น ๆ เริ่มเงียบกริบ ก่อนเธอเอียงศีรษะมากระซิบเขา "ชั้นจะรอวันนายพิชิต... ชั้นได้"


เดม่อนเหงื่อตก โห... เธอพูดแบบนี้เขาจะพิชิตเธอได้ยังไงก่อน อีกทั้งเธอมีไหวพริบเป็นเลิศในการต่อสู้สมเป็นธิดาแห่งอะธีน่า  แค่ข้อนี้เธอก็กินขาดแล้ว ต่อให้เขาฝึกสิบปี ตราบใดเธอยังฝึกฝนตลอดทุกวันเช่นนั้น ก็ยิ่งรุดหน้าเขาไปอีกก้าวเสมอ


เดม่อนหันมองหน้าลิเลียน่าตอนนี้เธอยิ้มอย่างมีความสุขราวกับเพิ่งแกล้งให้ผมหวาดเสียวอย่างไงอย่างนั้น หรือเพราะอะไรไม่รู้ ผมก็ไม่อาจล่วงรู้ความในใจเธอได้ ผมได้แต่ยิ้มขอบคุณเธอ


"กระแฮ่ม เอาล่ะวันนี้เราจะฝึกการต่อสู้กับเพื่อนที่เชี่ยวชาญหอก ต่อสู้เป็นคู่" ไครอนพูดขึ้น ก่อนผมจะเดินไปหาลิเลียน่าเพื่อชวนเธอเป็นคู่หู ผมไว้วางใจให้เธอเป็นเพื่อนที่เชื่อใจที่สด ก่อนเอลลิสเดินมา 


"เอาเป็นว่าฉันเลือกพวกนาย" เอลลิสแสยะยิ้มบางอย่าง ราวกับเขาตั้งใจจะใช้โอกาสนี้สั่งสอนผม


"ไม่เป็นไร" ลิเลียน่าพูดก่อนยกมือกุมไหล่เดม่อน 


เดม่อนกับลิเลียน่าตั้งการ์ดเตรียมรับมือ เอลลิสผู้ใช้หอกพุ่งเข้ามาโจมตีอย่างทันที และเป็นอย่างที่คิดเขาโฟกัสที่ตัวผมเป็นหลัก ลิเลียน่าเอลลิสแค่กะจังหวะสะบัดหอกแพรี่เธอเท่านั้น 


เดม่อนตอนนี้เขาทำได้แค่ยกโล่ป้องกันและค่อย ๆ ก้าวถอยหลังทีละก้าว เอลลิสรุกคืบหนักมาก ลิเลียน่าพยายามจะช่วยผมเธอเข้ามาโจมตี จังหวะที่เขาแพรี่ลิเลียน่าผมคิดว่าจะสวนได้ แต่เขากลับตวัดหอกกลับมาพุ่งโจมตีผมอย่างชำนาญและรัวถี่ขึ้น 


ทั้งจังหวะการจู่โจมของเขาดุดันและรวดเร็วมากจริง ถ้าเขามือไม่ไวขยับโล่กัน เดม่อนคงโดนสะกิตข้อเท้าไปแล้ว เดม่อนมองลิเลียน่าผ่านช่องโล่ด้านบนเธอพยายามจะพุ่งโจมตีเอลลิสเพื่อช่วยให้ผมหลุดจากการตั้งรับ 


และสายตาผมที่ตั้งรับมาเยอะก็เห็นช่องเพียงเสี้ยววิ ผมตั้งรับถอยหลังไปเรื่อย ๆ ก่อนรอลิเลียน่าพุ่งโจมตี จังหวะที่เอลลิสกำลังจะแพรี่ ผมรีบใช้ดาบไม้ในมือฟาดแขนอีกฝ่าย แต่ทว่าเอลลิสเบี่ยงตัวหลบดาบลิเลียน่าจนมาโดนดาบผม เขาแสยะยิ้ม ก่อนหมุนตัวควงหอกตวัดผมล้มคลุกกับดิน และเตะซ้ำ 


"ลุกขึ้นมาบุตรแห่งอะโฟร์ไดท์ นายอยากจะแข็งแกร่งจะต้องลุก" เอลลิสพูดขึ้นก่อนเตะอีกครั้ง แต่ครานี้ลิเลียน่าปาโล่กระแทกเต็มหลังของเขา เขาหันไปรับมือลิเลียน่า 


ผมพยายามลุกขึ้นก่อนหยิบโล่และดาบ ก่อนจะหยิบโล่ลิเลียน่าปาไปให้เธอที่ตอนนี้เธอกำลังใช้ดาบด้วยสองมือปะทะกับหอก


ลิเลียน่ายิ้มก่อนเธอก้มหลบหอก โล่ที่ผมปากระแทกหน้าเอลลิสเต็ม ๆ ก่อนเธอคว้ามือยึดโล่จับไว้และสวนด้วยการเสยคางอีกฝ่าย ผมวิ่งชาร์จอัดกระแทกซนด้วยโล่ในมือเต็มแผ่นหลังเอลลิส


ก่อนเราเป็นฝ่ายรุกคืบบ้าง การประสานงานของผมกับลิเลียน่านับว่าใช้ได้ทีเดียว แต่เขาก็สามารถโต้กลับมาได้ และรุกคืนสลับกันไป


การต่อสู้ของผมกับลิเลียน่าวันนี้นับว่าพัฒนาได้ดี แต่เราแพ้อย่างหมดรูปเพราะเจอกับความดุดันของบุตรแห่งแอรีส แถมเป็นใครไม่เป็นดันเป็นเอลลิสที่มีฝีมือระดับหนึ่ง ผมกับลิเลียน่าแยกย้ายกันไปพัก โดยผมบอกว่าจะแวะไปพัก และดึก ๆ จะไปหาอสุรกายที่ไม่เจอสักหน่อยในป่า นัดกับเธอ ซึ่งเธอก็ตกลงที่จะไปด้วย

และเธอยังชื่นชมผมที่รักษาคำพูด ไม่แอบไปเสี่ยงอันตรายตามลำพังอีกแล้ว...


รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า



แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-3-23 17:35
God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-3-23 17:35
โพสต์ 19011 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2024-3-23 17:34
โพสต์ 19,011 ไบต์และได้รับ +4 EXP +5 เกียรติยศ +5 ความศรัทธา จาก เปลี่ยนชุดใจปรารถนา  โพสต์ 2024-3-23 17:34
โพสต์ 19,011 ไบต์และได้รับ +4 เกียรติยศ +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก ล็อคเก็ตรูปหัวใจ  โพสต์ 2024-3-23 17:34

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
ตาหลากสี
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x1
x2
x14
x2
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
โพสต์ 2024-3-24 11:47:09 | ดูโพสต์ทั้งหมด


sword and shield class #4




เดม่อนเดินออกจากบ้านพักหมายเลขสิบ เขามุ่งหน้าไปยังอัฒจันทร์ เป็นอีกเช้าที่เขาจะมาเรียนคลาสดาบเช่นเคย เดม่อนเดินมายังลานฝึก ไม่รู้ทำไมเขาถึงต้องมองหาลิเลียน่าด้วยนะ ดูเหมือนวันนี้เธอจะไม่ได้มาเข้าชั้นเรียนดาบโล่


เดม่อนเดินไปเข้าแถวเข้าแถวรวมกับคนอื่น ๆ เพื่อรอคุณไครอน วันนี้เขาดูหงอย ๆ แปลก ๆ ซึ่งเขาก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร และสายตาบางอย่างจับจ้อง เขาหันไปมองตามความรู้สึกก่อนเห็นเอลลิสยืนอยู่แถ วหลัง รอยยิ้มอะไรบนใบหน้าของเขาชวนขนลุกแปลก ๆ ทำไมเอลลิสถึงมาชั้นเรียนดาบได้ล่ะ เดม่อนคิดในใจ


ไครอนเดินเข้ามาในเขตอัฒจันทร์ ก่อนผมและคนอื่น ๆ ทำความเคารพ เขาเดินมาหยุดตรงด้านหน้าพวกเรา 


"เอาล่ะ วันนี้จะให้ทุกคนฟรีสไตล์จับคู่ซ้อม" คุณไครอนเอ่ยขึ้นก่อนเขาจะกำชับข้อสำคัญบางอย่าง


"พึงจำไว้ การใช้ดาบหัวใจจะต้องผสานหนึ่งเดียวกับอาวุธในมือ อย่าคิดว่ามันแค่อาวุธชิ้นหนึ่งเพื่อฆ่าเท่านั้น แต่ให้คิดว่ามันคือเพื่อนที่จะปกป้องเรา"


ผมทำท่าจะเดินไปชวนเด็กบ้านอะพอลโล แต่กลับไม่รอดพ้น เอลลิสพุ่งมากอดคอผมอย่างไว "ไงน้องชาย จะรีบไปไหนล่ะ มาเป็นคู่ซ้อมกันดีกว่า"


"เอ่อ..." เดม่อนลอบกลืนน้ำลายก่อนเขาต้องปล่อยเลยตามเลย ก่อนผมผละตัวเองออกจากแขนอีกฝ่าย และชักดาบกับโล่ออกมา


"งั้นเราจัดเต็มกันเลย นายจะได้รู้ถึงวิธีการต่อสู้กับคน วันหน้าถ้านายเจอศัตรูที่เป็นคนจะได้ไม่เป็นเป้านิ่ง" เอลลิสแสยะยิ้ม ก่อนเขาจะชักดาบ โดยไม่ใช้โล่ใด ๆ ดูเหมือนเขาตั้งใจจะต่อให้ผมด้วยซ้ำหรือต้องการจะดูถูกผมกันแน่นะ 


เดม่อนไม่รอช้า เขาวิ่งเข้าจู่โจมเอลลิส เขาขว้างโล่นำหน้าไปก่อนเลย แต่เอลลิสเบี่ยงตัวหลบและจับโล่ของผมได้ ก่อนเขวี้ยงกลับมา ผมกระโดดตามสัญชาตญาณก่อนใช้ปลายเท้าเหยียบโล่และทุ่มน้ำหนักลงพื้น ผมเก็บโล่ขึ้นมา ปัดป้องการโจมตีเอลลิสที่วิ่งตามมาจะพุ่งดาบไม้ใส่ผม


ผมปะดาบเอลลิสกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่อีกฝ่ายมีชั้นเชิงเหนือกว่าเขามากจริง ๆ แม้พยายามจะหว่านเสน่ห์(?) ให้เขาสตันกับรูปลักษณ์และความงามของผม แต่เขาดูจะสตันเพียงชั่ววูบราวกับฝึกรับมือเสน่ห์ของลูกอะโฟร์ไดท์มาอย่างไงอย่างนั้น


และการต่อสู้ของเราก็ดำเนินไปอย่างสูสี จนผมเริ่มเป็นฝ่ายโดนโต้ตอบ ก่อนเขาคว่ำผมสภาพดูไม่จืดเลย เอลลิสก็ยังไม่มีทีท่าจะเลิก เขาแม้จะชนะแล้วก็ยังโจมตีอย่างไม่หยุด และพล่ามไม่หยุดถ้าผมไม่พยายามให้มากกว่านี้ ผมตายไปแล้วถ้าเขาเป็นศัตรู


จนเสียงไครอนเป่านกหวีดหมดเวลา เอลลิสถึงกับหยุด ตอนนี้แม้ผมจะใช้หอมเย้ายวนให้ตัวเองดูสะอาดหมดจด แต่เลือดตามมุมปากและแผลฟกซ้ำคงต้องไปทายาสักหน่อยที่ห้องพยาบาล


"ถ้าผมเป็นศัตรู นายคงตายไปแล้วน้องชาย" เอลลิสพูดแสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย ก่อนเขาเดินออกไปจากอัฒจันทร์อย่างอารมณ์ดี


"สำหรับครั้งแรกการรับมือบุตรแห่งแอรีส นายทำได้ดีนะ แต่นายต้องรู้จักถอยและอาศัยจังหวะแพรี่เป็นหลัก" ไครอนเดินเข้ามาแนะนำผม "บุตรแอรีสมีจุดเด่นด้านพละกำลังมหาศาล ถ้านายซนกับพวกเขาเป็นเวลานานพวกเขาจะได้เปรียบ"


"ขอบคุณครับคุณไครอน ผมจะพยายามฝึกฝนให้หนักกว่านี้" เดม่อนพูดพลางยิ้มด้วยความรู้สึกดี ก่อนเขาจะน้อมตัวส่งไครอนและเดินกลับบ้านพักแวะไปทายาสักหน่อยและพักสักงีบเพื่อจะเดินทางไปหาตัวอะไรฆ่าในป่าสักหน่อย เขารู้สึกจะต้องจัดการอสุรกายแปลก ๆ เพิ่มเพื่อให้ตัวเองได้ฝึกฝนรับมือ


รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า



แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-3-24 11:49
God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-3-24 11:48
โพสต์ 13828 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2024-3-24 11:47
โพสต์ 13,828 ไบต์และได้รับ +4 EXP +5 เกียรติยศ +5 ความศรัทธา จาก เปลี่ยนชุดใจปรารถนา  โพสต์ 2024-3-24 11:47
โพสต์ 13,828 ไบต์และได้รับ +4 เกียรติยศ +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก ล็อคเก็ตรูปหัวใจ  โพสต์ 2024-3-24 11:47
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
ตาหลากสี
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x1
x2
x14
x2
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
โพสต์ 2024-3-26 01:34:04 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-26 01:40

052
เข้าเรียนสาย

             “โทษที ฉันมาเข้าเรียนสายไปไหม?”

             ดีนสวมชุดเกราะเป็นครั้งที่สองของวันมาที่อัฒจันทร์ สร้างความฮือฮาแก่นักเรียนที่กำลังฝึกซ้อมหลักสูตรการเรียนหอกในวันนี้ให้หยุดชะงักและส่งเสียงซุบซิบฟังไม่ได้ศัพท์ ฝ่ายผู้สอนอย่าง โซเฟีย คลาร์ก ก็เลิกคิ้วมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ เธออ้าปากคลายกับจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หุบปากลงแล้วมองนาฬิกาข้อมือ

             “เยี่ยมเลย เหลืออีกสิบห้านาทีเลิกคลาส ก็ถือว่ายังไม่สายเกินไป.. เฮ้! ทุกคนยังไม่เลิกคลาสนะ ฝึกกันต่อ!” โซเฟียตะโกนบอกสั่งที่ตอนนี้ตั้งกลุ่มซุบซิบกันแทนที่จะสนใจเรียน พอถูกดุพวกเขาก็กลับไปฝึกหอกกันต่อ จากนั้นเธอก็หันกลับมาพูดกับดีน “นั่งรอไปก่อน สำหรับนายต้องเรียนพิเศษท้ายคาบ”

             “โอเค…”

             รู้สึกแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ที่ไม่ถูกโซเฟียด่า แต่ก็ดีแล้วนี่นา ใช่ว่าตัวเองจะเสพติดการทำร้ายทางวาจาเสียหน่อย ดีนทิ้งตัวลงนั่งบนอัฒจันทร์ขั้นแรก มองดูเพื่อนร่วมคลาสฝึกฝนหอกกัน ดูเหมือนว่าวันนี้เทรนเนอร์จะสอนเรื่องการใช้หอกสำหรับต่อสู้ในระยะกลางและไกลนะ น่าขำชะมัดที่วันนี้เขาได้ปาหอกไปตั้งสองครั้งก่อนคาบเรียนจะเริ่มตั้งหลายชั่วโมง แถมยังแม่นราวจับวางจนแทบจะไม่อยากเชื่อสายตาอีกต่างหาก…

             ผ่านไปสิบห้านาทีตรงเป๊ะคาบเรียนของวันนี้ก็จบลง เด็ก ๆ ทยอยออกไปจากอัฒจันทร์ด้วยสภาพเหนื่อยล้า เขาไม่เคยเห็นภาพมุมนี้มาก่อน ตัวเองในวันอื่น ๆ คงมีสภาพไม่ต่างกับพวกเด็ก ๆ นักหรอก และตอนนี้ก็เป็นช่วงเรียนพิเศษอันน่าสะพรึงที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเคี่ยวแค่ไหน เลนน็อคไม่อยู่ให้หลบหลังแล้วเสียด้วยสิ
            
             “นึกว่าวันนี้จะไม่มาแล้วซะอีก ที่ไหนได้ นายให้ฉันอยู่ทำโอทีอีกแล้ว คุณไครอนไม่จ่ายค่าล่วงเวลาให้หรอกนะ”

             “ก็แบบว่ามันว่างก็เลยกะจะมาเรียนสักหน่อย” เขาโกหก ว่างก็แย่แล้ว ใช้น้ำทิพย์ที่สถานพยาบาลสมานแผลเป็นชั่วโมง ๆ กินเวลาไปครึ่งค่อนวัน แต่วันนี้เป็นคาบเรียนหอกครั้งสุดท้ายของเดือน ยังไงก็ไม่อยากพลาด “เธอก็เลยจะมาทวงเอาจากฉันแทนงั้นเหรอ ขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน”

             คำตอบของดีนทำเอาหญิงสาวผู้มีอายุมากกว่าเกือบสิบปีหลุดขำ

             “ฉันก็แค่อยากจะบอกว่า ถ้านายไม่ไหวจะหยุดเรียนซักวันก็ได้ พ่อหนุ่มฟิตเนสนักเรียนดีเด่นเอ๊ย”

             “นั่นสิ คงเพราะความเคยชินมั้ง วันนี้ฉันควรจะพัก แต่ไหงใส่ชุดเกราะแล้วเดินมาถึงที่นี่ได้ก็ไม่รู้… แต่ว่าเธอรู้เรื่องเมื่อเช้าด้วย?” พอจะประติดประต่อเรื่องราวได้แล้วว่าคลาสเมทซุบซิบอะไรกันตอนที่เขาเข้าห้องเรียนสาย “เรียนวิชานี้เรียนอีกทีก็ตั้งเดือนหน้า ไหนจะต้องสอบอีก ถ้าฉันพลาดวันนี้ไปก็ต้องรออีกเป็นเดือน… แต่ว่าแบบนี้ถือว่าพลาดหรือเปล่า?”
            
             “ก็ไม่รู้สินะ นายคิดว่าไงล่ะ?” โซเฟียยักคิ้วถามกลับ “ส่วนเรื่องเมื่อเช้าใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว เช้าขนาดนั้นแต่ดันมีแซเทอร์วิ่งตะโกนลั่นเรียกหน่วยพยาบาลให้ไปที่หน้าประตูค่าย”

             “โอ้.. เป็นเรื่องเป็นราวน่าดู” ดีนแค่นยิ้มมุมปากบาง ๆ

             “ความจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก มีเด็กเยอะแยะที่ถูกโจมตีตอนมาที่ค่าย อย่างเพอร์ซี่พี่ชายนายก็คือหนึ่งในนั้น”

             “พี่เพอร์ซี่น่ะเหรอ? เปิดตัวอย่างอลังการเลยนี่นา..” จะว่าไปตอนที่มาถึงหน้าประตูค่ายครั้งแรก ดาริน่าก็ลากเขาหนีตัวอะไรสักอย่างมานี่นา ถึงจะมองไม่เห็นเพราะหลับหูหลับตาวิ่งเข้ามาแต่ก็ดูเหมือนว่าจะถูกไล่ล่าเข้าให้จริง ๆ

             “แล้วนายก็จัดการมันได้ตั้งสองตัวด้วย สำหรับมือใหม่ถือว่านายโชคดีที่รอดมาได้”

             “โชคดีเนี่ยนะ? อย่ามาแอ๊บเลย ความจริงเธออยากชมฉันใช่ไหมล่ะ อย่าเอาคำว่าโชคดีมาเป็นข้ออ้างดีกว่า” ดีนกลั้วขำ ถ้าจะพูดแค่นี้เขาคิดว่าอีกฝ่ายไม่มาเปิดประเด็นด้วยเรื่องแบบนี้หรอก

             “ใช่ งั้นฉันยอมรับก็ได้ว่า ‘เก่งมาก’ หมายถึงตัวฉันเนี่ยที่เก่ง” เธอชี้ตัวเอง “สอนนายแค่สามครั้งก็ออกไปสู้ชนะอสุรกายซะแล้ว ถือว่าฉันเป็นครูสอนที่ยอดเยี่ยม”

             “ให้มันน้อย ๆ หน่อย มีใครหลงตัวเองเท่านี้อีกไหม?”

             “แล้วรู้สึกยังไงตอนที่ใช้น้ำทิพย์ครั้งแรก?” จู่ ๆ โซเฟียก็เปลี่ยนคำถาม

             “ไม่ยังไง มันเย็นนิดหน่อย รู้สึกสดชื่นแล้วจากนั้นแผลก็หาย แต่ก็ใช้เวลานานเป็นชั่วโมงมันถึงจะหายดี” ดีนเสมองไหล่ของตัวเองที่เคยเต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะและอาบไปด้วยเลือดในตอนเช้า แล้วก็ต้องยกคิ้วขึ้นมองกับคำถามถัดมา

             “แล้วรู้สึกยังไงตอนที่ได้สังหารอสุรกายเป็นครั้งแรก?”

             “ความรู้สึกเหรอ?” ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย เขาหลุบสายตามองมือตัวเองที่แบ ๆ หุบ ๆ “มันมากันสองตัว ฉันไม่รู้ว่าพวกมันเป็นแฟนกันหรือเปล่า แบบว่า… พออีกตัวตาย ตัวใหญ่กว่ามันก็ดูโกรธจนคลั่งเลย”

             “ให้ตายสิดีน นายคิดอะไรของนายกันเนี่ย!” คำตอบที่ได้รับทำให้หญิงสาวฮาพรืด “อัลกูลพวกนั้นมันเกิดมาเพื่อกินและทำลายล้าง เป็นแค่สัตว์ชั้นต่ำ ไม่มีความคิดจิตใจอะไรแบบนั้นหรอก”

             “ก็มันอดจะคิดไม่ได้จริง ๆ นี่ อย่างน้อยมันก็ต้องมีพ่อมีแม่ใช่ไหมไม่งั้นจะเกิดมาได้ยังไง เธอเรียกมันว่าตัวอะไรนะ? อัลกูล? ว่าแต่เธอรู้ได้ไงน่ะว่าฉันสู้กับตัวนี้มา? ตอนที่ฉันทำให้มันกลายเป็นฝุ่นมีแค่ฉันกับแซเทอร์แล้วก็แมคซี่นี่นา”

             “โอ้ เทพีอะธีน่า! ชายคนที่อยู่ตรงหน้าลูกเขาไม่รู้ว่าเพิ่งต่อสู้กับตัวอะไรมา เหลือจะเชื่อเลยจริง ๆ ค่ะท่านแม่!” หญิงสาวแสดงท่าทางโอเวอร์เหมือนตอนที่เคยรับบทในมิวสิคัล “ในฐานะที่เป็นเทรนเนอร์ฉันจะบอกแนวข้อสอบให้ว่า นายจะต้องสู้กับอสุรกายสักตัวเพื่อที่จะผ่านการทดสอบ ส่วนจะเป็นตัวอะไรนั้นนายต้องไปลุ้นเอาเองหน้างาน ว่าง ๆ ก็เข้าห้องสมุดไปหาข้อมูลเหล่าอสูรพวกนั้นอ่านสักหน่อยก็ดีนะ”

             ดีนได้แต่อ้าปากค้างจากการโดนสวดใส่เป็นชุด

             “เอาล่ะเสียเวลาคุยกันมามากพอแล้ว วันนี่นายอยากจะเรียนใช่ไหม? งั้นก็มาเริ่มกันเลยดีกว่า วันนี้สิ่งที่ฉันสอนคือการใช้อาวุธหอกโจมตีระยะกลางและไกล แน่นอนว่าหอกทำได้อยู่แล้ว แต่กรณีของหอกสัมฤทธิ์ฉันไม่แนะนำให้นายเอาไปปาเล่น เกราะมูลค่าของมันสูงเกินกว่าจะใช้แล้วทิ้ง โดยทั่วไปหอกที่ใช้ขว้างจะทำมาจากไม้ แต่ยังไงรู้ไว้ใช่ว่าเพราะในการต่อสู้บางทีก็จำเป็นจะต้องขว้างหอกในมือเหมือนกัน”

             “อาฮะ เข้าใจแจ่มแจ้งเลย แถมตอนเอากลับคืนมายังยากมากอีกต่างหาก” คิดถึงภาพเมื่อเช้าแล้วก็ได้แต่พรูหายใจออกมาแรง ๆ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหยิบหอกกลับคืนมาไม่ได้จะเละแค่ไหน

             “แต่ถ้าใช้อาวุธพิเศษที่สร้างโดยสายเลือดของเทพนักประดิษฐ์ก็ไม่แน่” โซเฟียเกริ่นเพียงเท่านั้น ทำเอาดีนนึกภาพออกเลย หอกที่วกกลับมาได้เองแบบค้อนโยเนียร์ มันต้องโคตรเจ๋ง! แต่กว่าจะไปขอผลิตได้ ต้องเปย์บุตรบ้านเฮเฟทัสหมดไปเท่าไรกันล่ะเนี่ย... “ดูท่าว่าวันนี้นายจะได้ลองปาหอกของจริงมาแล้วสินะ แต่อาจจะไม่ใช่ท่าทางที่ถูกต้อง การยืน การกำหนดลมหายใจ การเหวี่ยงแขนต้องสอดคล้องกัน เพื่อความแม่นยำ ระยะที่ได้ และสุดท้ายคือไม่ทำให้กล้ามเนื้อฉีกขาดจากแรงเหวี่ยง เอาล่ะ ฉันจะสาธิตให้ดู วันนี้เราจะใช้หลาวไม้แทนหอกกันก่อน”

             “อะ.. โอเค”

             พอถึงช่วงสาธิตการสอนที่เข้มข้นดีนก็ตั้งใจเรียนรู้ทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติ และทำให้รู้ว่าเหตุการณ์เมื่อเช้าเขาฟลุกมากที่ปาหอกแม่นยำราวกับมีเทพคอยพัดลมให้เบี่ยงวิถี โชคดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ทำให้กล้ามเนื้อฉีกขาดหรือไหล่หลุดอีกรอบจากท่าปาหอกที่ไม่ถูกต้อง เมื่อเรียนพื้นฐานการปาหอกไม้แล้วคราวนี้ก็สลับกลับมาใช้อาวุธสัมฤทธิ์ในการออกท่าโจมตีระยะใกล้ผสมกับระยะกลางและไกล
            
             ไม่ว่าจะด้วยสายเลือดของโพไซดอนที่ทำให้ดีนเรียนรู้วิธีการใช้หอกได้รวดเร็ว หรือเพราะเคยลงสนามจริงมาก่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้วันนี้เขานิ่งขึ้นและเรียนรู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว  แม้อาจจะไม่ได้ดีเลิศจนได้คะแนน สิบ สิบ สิบ แต่คงไม่เรียกว่าแย่หรือต่ำว่าสาม

             “เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ ช่วงเวลาว่าง ๆ ก่อนสอบก็ไปหาข้อมูลของอสุรกายมาดูไว้บ้างล่ะ แล้วก็อย่าลืมไปหมั่นซ้อมที่สนามฝึกด้วย เก็บของให้เรียบร้อยแล้วก็กลับได้เลย”

             “โอเค” พออีกฝ่ายบอกให้กลับดีนก็รีบกลับ แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมาเอ่ยอีกสักคำแก่หญิงสาว “โซเฟีย ขอบคุณนะ”

             เขากล่าวเพียงเท่านั้นก่อนจะออกจากอัฒจันทร์โดยไม่เหลียวกลับมาอีก สิ่งที่เขาอยากขอบคุณเธอไม่ใช่การสอนในวันนี้ (ความจริงก็ขอบคุณนิดนึง) แต่สำคัญที่สุดเลยก็คือเสียงในหัวที่คอยบอกให้เขาลืมตาในการต่อสู้ สงสัยคงต้องหาอะไรบางอย่างมาจ่ายเป็นค่าโอทีเสียแล้วสิ

เข้าชั้นเรียนหอก-โล่ ครั้งที่ 4
ได้รับโบนัสพิเศษ +5 แต้ม จาก น้ำหอม

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-3-26 01:44
God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-3-26 01:44
God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-04] โซเฟีย คลาร์ก เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ 2024-3-26 01:44
โพสต์ 26396 ไบต์และได้รับ 12 EXP!  โพสต์ 2024-3-26 01:34
โพสต์ 26,396 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความศรัทธา จาก น้ำหอม Unisex  โพสต์ 2024-3-26 01:34

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ
กางเกงเดินป่า
Anker PowerCore
หมวกคอรินเธียน
เข็มทิศมหาสมุทร
สื่อสารใต้น้ำ
เซ็นเชอร์น้ำ
เข็มกลัดโพไซดอน
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
กุหลาบสีน้ำเงินทอง
Hydro X
โล่อัสพิสขัดเกลา
หนังสือรับรองไครอน
สร้อยข้อมืออัจฉริยะ
ตรีศูลน้อย
นาฬิกาสปอร์ต
ควบคุมน้ำ
ภูมิคุ้มกันพิษ
ภูมิคุ้มกันเปียก
ทักษะหอก
สายน้ำเยียวยา
สื่อสารกับสัตว์ทะเล&ม้า
รองเท้าเซฟตี้
หายใจใต้น้ำ
โรคสมาธิสั้น
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x10
x2
x3
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x3
x1
x3
x1
x1
x4
x6
x1
x2
x1
x1
x1
x2
x1
x1
x6
x2
x1
x1
x1
โพสต์ 2024-5-5 14:50:59 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ
Feria Hayes
วันนี้เป็นวันหนึ่งที่เฟเรียไม่ได้ไปที่ถ้ำเทพพยากรณ์แบบทุกที แต่เธอถูกเรียกตัวมายังอัฒจันทร์ สถานที่ที่ปกติแล้วเธอจะมาที่นี่แค่ตอนมีคลาสเรียนอาวุธ โดยเฉพาะคลาสเรียนหอกและโล่ที่เป็นอาวุธประจำตัวเธอ แต่วันนี้คนที่เรียกเธอมาคือคุณไครอน และสาเหตุที่เธอถูกเรียกตัวมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ก็เธอต้องมาสอบวัดฝีมือหอกและโล่ที่นี่ไงล่ะ เฟเรียมาที่นี่พร้อมด้วยอาวุธประจำตัวของเธออย่างหอกและโล่ และก็กาเอลลูกชายสุดรักสุดห่วงของเธอ

“กาเอลไปรอแม่ตรงนู่นก่อนนะ”

“ฮะม่าม๊า พยายามเข้านะครับ”

ว่าแล้วกาเอลก็วิ่งไปนั่งบนที่นั่งผู้ชมตรงข้างสนามเพื่อให้ปลอดภัยจากลูกหลงการสอบ ก่อนที่เธอจะเดินไปหาคุณไครอนที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว

“พร้อมรึยังสาวน้อย”

“พร้อมค่ะ คุณไครอน”

“งั้นยินดีต้อนรับสู่ การสอบวัดฝีมือคลาสหอกและโล่นะ เนื้อหาการสอบครั้งนี้ก็คือ…”

ในตอนนั้นเองที่คุณไครอนตัดเชือกกรงที่ขังไซคลอปไว้ออกจนมันออกมา

“กำจัดไซคลอปให้ได้ด้วยอาวุธหอกและโล่ซะ”

“โอ๊ะ! พวกเดียวกับตอนไปจับฝันร้ายนี่นา งั้นก็สนุกสิ”

เธออมยิ้มก่อนจะเข้าไปต่อสู้กับไซคลอปตัวนั้นอย่างดุเดือด ด้วยความมันแข็งแกร่งกว่าตัวที่เธอเคยสู้ตอนนั้นเลยยากลำบากอยู่พอสมควร ก่อนที่เคยจะใช้ทักษะแบบที่เธอคุ้มชินอย่างยั่วยุ โปรยสเน่ห์แล้วพอมั่นใจก็โจมตีแรง ๆ ใส่โลด เธอทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งเอาชนะได้ในที่สุด

“เก่งมากเฟเรีย นับจากนี้ไปเจ้าจะได้รับทักษะหอกเป็นของตัวเองแล้ว ขอให้เป็นผู้ใช้หอกที่แข็งแกร่งยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะ”

“ค่ะคุณไครอน”

เธอตอบรับก่อนจะมีกาเอลวิ่งร่ามาแสดงความยินดีให้กับเธออย่างมีความสุข

เข้ารับการทดสอบวัดฝีมือคลาสหอกและโล่

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 5474 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2024-5-5 14:51

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตื่นรู้ -1 ย่อ เหตุผล
God -1

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หนังสือรับรองไครอน
เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
กุญแจแห่งปัญญา
ดรีมทราเวล
ควบคุมดอกป๊อปปี้
กำปั้นแห่งนิทรา
ฝันร้าย
มีดสั้นสัมฤทธิ์
Daedalus's Legacy
เกราะสายรุ้ง
สะกดจิต
น้ำหอม Unisex
ทักษะหอก
หูฟังบลูทูธ
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โล่อัสพิส
หอกกรีก
หลับใหล
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x1
x20
x1
x2
x5
x2
x7
x1
x1
x1
x28
x4
x5
x1
x2
x2
x1
x1
x1
x1
x2
x19
โพสต์ 2024-5-11 08:58:47 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Bright เมื่อ 2024-5-11 10:45


◇◆ 64 ◇◆



ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะมาเข้าเรียนวิชาดาบและโล่ ด้วยความที่ทักษะการใช้ดาบตึงเกินต้าน เอ่อ…..หมายถึงตึงเครียดต่อตัวฉันเองเนี่ยแหละ


ท่วงท่าที่คิดตอนฟาดฟันอสุรกายล้วนก็อปมาจากเกมที่เคยเล่นซะส่วนใหญ


เปรียบไบร์ทเป็นตัวละครในเกมน่ะหรอ คงเป็นหยานกาก ๆ ช่วงต้นเกม ต้องใช้เวลาฟาร์มเวลอีกเยอะกว่าจะได้ไปร่วมวงเข้าไฟต์กับคนในทีม


#ภัยพิบัติระดับหยานเวล12


ปัจจุบันเป็นได้แค่ไอ้ตัวต้นเกม !


"เฮ้ เอลลิส" ฉันทักทายชายหนุ่มเลือดร้อน ที่เคยเจอกันในป่าต้องห้าม และได้เอลลิสช่วยต่อสู้กับไฮดร้า 3 หัว 


เอลลิส เวคฟิลด์ไหว่ไหล่ "คุณไครอนจะสอนเลยไหมครับ" แถมยังหมางเมินคำทักทายธิดาแห่งโพไซดอน


"หยิบโล่กับดาบมาถือไว้" ไครอนบอกทุกคน "แล้วให้จับคู่ซ้อม"


มองชาวค่ายคนอื่น ๆ จะให้จับคู่ซ้อมกับคนไหนดีล่ะ ฉันแถมไม่รู้จักกับใครเลยด้วยซ้ำ ก่อนถาม เซนทอร์ผู้ปราดเปรื่อง "คุณไครอน ฉันยังไม่มีคู่"


ไครอนพยักหน้ากวาดสายตาคนที่หน่วยก้านดีเพื่อมาจับคู่กับไบร์ท "เอลลิส ไปจับคู่ซ้อมกับคุณไบร์ท"


"ทำไมผมต้องคู่กับเธอล่ะ"


"เธอคงรู้เรื่องตรีศูลเทพสมุทรถูกขโมยไปใช่ไหม คุณไบร์ทเป็นหนึ่งในทีมจะออกไปตามศาสตราวุธเทพกลับคืน เพื่อยุติสงครามที่กำลังใกล้จะเกิด"


"ก็ได้ครับ" บุตรแห่งแอรีสยอมตกลง "ฉันจะเป็นฝ่ายตั้งรับ ส่วนคุณก็เป็นฝ่ายโจมตี"


"การใช้ดาบมันหลายรูปแบบ ทุกขึ้นกับองศาการฟัน"


ไบร์ทจดจำสิ่งที่ไครอนสาธิตให้ดูแล้วนำมาปรับใช้ในรูปแบบของฉันเอง แทงด้วยปลายดาบออกไปตรง ๆ เน้นเป้าหมายบริเวณลำตัวช่วงบนโดยเฉพาะบริเวณลำคอ เอลลิสใช้โล่เป็นเกราะกำบัง ก่อนกระแทกโล่สวนกลับคืน


จนดาบในมือฉันหล่นพื้น


"จับแน่น ๆ สิ หรือมีแรงแค่นี้" เอลลิสเอ่ยอย่างคนเถรตรงคิดยังไงก็พูดอย่างงั้น 


"เออ ๆ"


ฉันฟันดาบอีกรอบครั้งนี้ใช้มือสองจับแน่นเกร็งไปทั้งตัว 


"เอาล่ะสลับกัน" ไครอนบอกเหล่าเดมิก็อดแต่ละคู่ให้ ผลัดเปลี่ยนหน้าที่กัน


ไบร์ทถือโล่อัสพิสบล็อกการโจมตีเอลลิส กระนั้นทักษะทั้งความสามารถและความชำนาญเอลลิสได้เปรียบกว่า 


เอลลิสฟันตัดเฉียงจากด้านล่างหลังเห็นจุดบอด ไบร์ทตั้งตัวไม่ทันยกโล่กำบังเฉียดฉิว ความรวดเร็วของเขาเหนือกว่า เมื่อสบโอกาสเอลลิสตวัดดาบลงกลางลำตัวที่มีโล่ของไบร์ทป้องกันตัวเองไว้ 


"เฮ้ยยยยยย"


ตุ้บบบบบบ


มือใหม่อย่างฉันถึงกับล้มไปนอนกองกับพื้น 


"ลุกขึ้นมา ผมยังออกแรงได้ไม่ถึงครึ่ง"


ไบร์ทลุกขึ้นทั้ง ๆ ที่ยังจุก ๆ หน่วง ๆ ช่วงท้อง ฝึกได้ยังไงให้รู้สึกทรมาน


ก็ฝึกแบบนี้ไงล่ะ ไครอนจับใครมาคู่กับฉันว่ะ เหมือนเอาคนเทพมาตบเด็กใหม่ 



รางวัลเข้าชั้นเรียน: 

+10 EXP , +20 ความกล้า

เรียนดาบและโล่ ครั้งที่ 1





แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-5-11 14:02
โพสต์ 20533 ไบต์และได้รับ 12 EXP!  โพสต์ 2024-5-11 08:58
โพสต์ 20,533 ไบต์และได้รับ +6 EXP +8 เกียรติยศ +6 ความศรัทธา จาก ชุดเครื่องเพชร  โพสต์ 2024-5-11 08:58
โพสต์ 20,533 ไบต์และได้รับ +7 EXP +8 เกียรติยศ +10 ความกล้า +5 ความศรัทธา จาก หมวกนีเมียน  โพสต์ 2024-5-11 08:58
โพสต์ 20,533 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 ความกล้า +10 ความศรัทธา จาก สร้างฟองอากาศ  โพสต์ 2024-5-11 08:58

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ดาบไซฟอสออฟเดอะฟอลเลน
ควบคุมน้ำ
ตรีศูลน้อย
เข็มทิศมหาสมุทร
น้ำหอมบุรุษ
ชุดเครื่องเพชร
หมวกนีเมียน
ฟองอากาศแห่งชีวิต
ภูมิคุ้มกันเปียก
แว่นกันแดด
เกราะหนัง
กำไลหินนำโชค
หายใจใต้น้ำ
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x5
x1
x17
x2
x3
x2
x3
x3
x20
x4
x6
x1
โพสต์ 2024-5-12 16:14:05 | ดูโพสต์ทั้งหมด


SWORD AND SHIELD #1

- - - - -


                หลังจากที่ได้คำแนะนำจากพี่ชายต่างแม่ให้ลองมาเรียนคลาสดาบและโล่ที่สอนโดยไครอนระหว่างรอเจ้าตัวว่างมาซ้อมด้วยไปพลางๆ อเดลเลดก็รีบรุดมายังอัฒจันทร์เพื่อเข้าคลาสเรียนตามคำแนะนำทันที แม้จะเคยฝึกซ้อมด้วยตัวเองมาแล้วหลายครั้งแต่แน่นอนว่าการถูกสอนโดยผู้เชี่ยวชาญย่อมดีกว่าหลายเท่า


                "โทษที อันนี้ใช่คลาสเรียนดาบและโล่ไหมคะ" อเดลเลดสะกิดถามหญิงสาวอีกคนที่ยืนรวมกลุ่มกับชาวค่ายคนอื่นอยู่ที่อัฒจันทร์


                "ใช่แล้ว พวกเรากำลังรอคุณไครอนอยู่เลย มาตรงนี้สิ" หล่อนกวักมือเรียก "ฉันชื่ออลิเซียนะ"


                "ฉัน อเดลเลด" เธอแนะนำตัวบ้าง นัยน์ตาสีน้ำตาลยังไม่สามารถละไปจากสาวสวยตรงหน้าได้ อลิเซียมีผิวสีน้ำผึ้งเนียนสวยกับเรือนผมงามสีน้ำตาลที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยฟุ้ง ตอนแรกคิดว่าแดดแยงตาเพราะอเดลเลดเห็นออร่าบางอย่างที่ช่วยขับให้อลิเซียดูเปล่งปลั่งและโดดเด่นท่ามกลางชาวค่ายนับสิบที่ยืนอยู่รวมกัน


                ถ้าให้เดา อลิเซียคงเป็นธิดาแห่งอะโฟรไดท์ไม่ผิดแน่


                "เอาล่ะ ทุกคนมารวมกันทางนี้" ไครอนมาถึงแล้วและกำลังเรียกทุกคนให้มายืนรวมกัน


                "คลาสเรียนวันนี้จะสอนเรียนดาบและโล่ ฉันคิดว่าหลายคนคงเคยฝึกซ้อมดาบกันมาบ้างแล้วแต่อีกหนึ่งสิ่งที่สำคัญมากในการต่อสู้และช่วยรักษาชีวิตพวกเธอได้ก็คือโล่" ไครอนหยิบดาบและโล่ขึ้นมาถือไว้ด้วยมือทั้งสองข้างขณะควบท่อนล่างที่เป็นอาชาศึกเหยาะๆ ให้นักเรียนในคลาสของตัวเองได้เห็นการสาธิตแบบชัดๆ 


                อเดลเลดตั้งใจดูไครอนสาธิตวิธีการใช้ดาบและโล่คู่กันอย่างตั้งใจเพราะเธอเองก็ยังไม่เคยลองถือโล่มาก่อน บรรยากาศในคลาสเรียนเริ่มคึกคักขึ้นเมื่อไครอนเริ่มเรียกนักเรียนในคลาสออกไปสาธิตร่วมกับเจ้าตัวเพื่อวัดความเข้าใจในสิ่งที่สอนไปเมื่อครู่ โชคดีที่เธอเองไม่ใช่หนึ่งในคนที่ถูกเรียนออกไปหน้าชั้นเรียนเพราะไม่ชอบตกเป็นจุดสนใจของคนจำนวนมาก แต่ก็ยังแอบเสียดายเล็กๆ เพราะถ้าได้ออกไปฝึกกับไครอนแบบตัวต่อตัวน่าจะทำให้เข้าใจได้มากกว่านี้


                หลังจากที่ช่วงสาธิตจบลง ไครอนก็ให้นักเรียนในคลาสจับคู่กันเพื่อลองฝึกซ้อมกันแบบตัวต่อตัวและปัญหาเดิมก็เกิดขึ้นอีกครั้ง อเดลเลดแทบไม่รู้จักใครเลยในในคลาสทำให้ไม่รู้จะไปคู่กับใครจนกระทั่งไครอนเริ่มสังเกตุเห็นอาการเลิ่กลั่กและเขามาถามด้วยความเป็นห่วง


                "ยังไม่มีคู่ฝึกซ้อมหรอ คุณเดล"


                "อ่า.. ยังเลยค่ะ ฉันไม่รู้จักใครเลย" อเดลเลดเริ่มมองหาอลิเซีย หล่อนยังโดดเด่นท่ามกลางชาวค่ายเหมือนเคยแต่ดูเหมือนหล่อนเองก็จะจับคู่กับคนอื่นไปแล้ว


                "คุณโลรองต์ รบกวนมาเป็นคู่ซ้อมให้คุณเดลหน่อยสิ" ไครอนร้องเรียกชายหนุ่มที่อยู่อีกฟากที่ดูเหมือนจะยังหาคู่ไม่ได้เหมือนกันให้มาเป็นคู่ซ้อมของอเดลเลด 


                "ครับ"


                อเดลเลดขอบคุณไครอนด้วยความเกรงใจก่อนที่จะหันไปโฟกัสชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เธอเดาว่าเขาคงจะเป็นบุตรแห่งอะโฟรไดท์อีกคนดูจากใบหน้างดงามเกินมนุษย์มนานั่นคงไม่ผิดแน่


                "ฉันชื่อเดล" หญิงสาวเป็นฝ่ายเริ่มแนะนำตัวก่อนเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่พูดไม่จา


                "เอเตียน" เขาว่า ครู่ต่อมาการฝึกซ้อมก็เริ่มต้นขึ้น อเดลเลดกระชับโล่ในมือเพื่อให้ถือได้อย่างมั่นคงไม่กระเด็นหายไประหว่างการต่อสู้ก่อนที่เริ่มเป็นบุกไปหาเอเตียนก่อน ชายหนุ่มตั้งรับได้อย่างรวดเร็วและแข็งแรงขณะที่อเดลเลดเองก็ไม่ได้ยั่งเรี่ยวแรงในการโจมตีอีกฝ่ายเช่นกัน 



- - - - -


คลาสเรียนดาบและโล่ ครั้งที่ 1

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า



แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-5-12 17:24
God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-5-12 17:23
โพสต์ 16292 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2024-5-12 16:14
โพสต์ 16,292 ไบต์และได้รับ +3 EXP +8 เกียรติยศ +8 ความกล้า จาก หอกกรีก  โพสต์ 2024-5-12 16:14
โพสต์ 16,292 ไบต์และได้รับ +3 EXP +6 เกียรติยศ +4 ความกล้า จาก รองเท้าเซฟตี้  โพสต์ 2024-5-12 16:14

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังน้ำใจ +5 ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5 + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
แว่นกันแดด
เกราะหนัง
หมวกเกราะ
ชุดเครื่องเพชร
น้ำหอมสตรี
ดาบสัมฤทธิ์
มีดสั้นสัมฤทธิ์
รองเท้าเซฟตี้
ความแข็งแกร่ง
ต่างหูเงิน
กำไลหินนำโชค
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
x2
x1
x1
x5
x3
x1
x2
x2
x2
x5
x1
โพสต์ 2024-5-12 18:47:15 | ดูโพสต์ทั้งหมด

◇◆ 69 ◇◆


"วันนี้จับคู่ซ้อมกันเหมือนเดิม" ไครอนบอกกับชาวค่ายทุกคนที่มาเข้าเรียนดาบและโล่ เซนทอร์เดินวนไปรอบ ๆ "ใครยังไม่มีดาบ มาหยิบจากตรงนี้ ใช้เสร็จแล้วค่อยกลับมาคืนที่เดิม"


ฉันมีดาบสัมฤทธิ์เป็นของส่วนตัว ซื้อมาจากร้านครักม่าที่มีขายในค่าย เป็นอาวุธที่หลอมจากแร่สัมฤทธิ์วิเศษมีพลังในการจัดการกับเหล่าปีศาจอสุรกาย


"จำเป็นต้องคู่เดิมมั้ย ?"


"คุณไบร์ทาสามารถเปลี่ยนคู่ได้ หรือถ้าอยากจับคู่กับเอลลิสเหมือนเดิม"


โอ้โน โอ้โน โอ้โนโนโนโน


เอลลิสที่กำลังนั่งลับปลายดาบอยู่เงยหน้ามองไครอนและไบร์ททันที ฉันส่ายหน้าแรง ๆ จับคู่กับคนเก่งฟ้าประทานยังไงก็โดนเละฝ่ายเดียว บุตรแห่งแอรีสมีท่าโจมตีหนักหน่วง ทุกการฟันดาบมั่นคงทรงพลัง


"ขอเปลี่ยนดีกว่า" ฉันมองหาคนที่จะขอจับคู่ด้วย "คนนั้นมีคู่หรือยังอ่ะ"


"นั่นแฟนผม"


ไฟแรงดีแท้ทั้งที่อายุยังไมเนอร์ มีแฟนซะแล้ว ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาสวยคมเข้มผิวพรรณสีน้ำผึ้ง คงเป็นสาวละตินสิท่า พอรู้เป็นคนรักของเอลลิส ฉันเปลี่ยนเป้าหมายทันควัน มันต้องมีสักคนสิวะ


"ฉันยังไม่มีคู่ซ้อม สนใจซ้อมคู่กับฉันไหม ?" เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น 


"ผู้หญิงเรอะ ได้ดิ" อย่างงี้ก็หวานเจี๊ยบสิครับผม


ไบร์ทหันไปยิ้มที่มีผู้หญิงมาขอจับคู่ด้วย


เมื่อเห็นคู่ของตัวฉัน ติดสตั๊นรัว ๆ หญิงสาวผิวดำที่มีวงแขนกล้ามเป็นมัด ๆ แขนทั้งสองข้างเต็มไปด้วยรอยสัก ซึ่งคาดว่าเธอคนนี้อาจจะสักทั้งตัว "ฉันไบร์ท เอมส์"


"ลูพิต้า เกนยัตตา กูริรา"


"มีคู่ครบทุกคนแล้วใช่มั้ย เริ่มซ้อมได้"


ไบร์ทเป็นฝ่ายตั้งรับก่อนถือโล่ป้องกันดาบของลูพิต้าที่ฟาดฟันลงมาบนโล่หนา แรงเหวี่ยงพอ ๆ กับเอลลิส หรือเธอจะเป็นธิดาแห่งแอรีส ดวงตาดุดันซะเหลือเกิน


"เป็นลูกของเทพแอรีสหรอ"


"ไม่ใช่" ลูพิต้าตอบกลับ "ตาเธอ" 


"งั้นเป็นลูกใครล่ะ" ฉันถามทั้ง ๆ ที่ยังฝึกซ้อม เปลี่ยนสลับใช้ดาบแทนโล่ ลูพิต้ากลายเป็นฝ่ายตั้งรับแทน 


"แม่ฉันคือเทพเฮอร์มาโฟร์ไดตัส"


"เทพที่เป็น LGBTQIA+ น่ะรึ ว้าว" เป็นเทพที่มีสองเพศอยู่ในคนเดียวกัน 


หลังจากจับคู่ซ้อม ฉันอยากเขียนรีวิวจริง ๆ ลูพิต้า เกนยัตตา กูริรา ตึงมือพอ ๆ กับ เอลลิส เวคฟิลด์ 


พวกเอ็งสองคนควรจับคู่กันเหอะ ลำบากคนซ้อมที่ฝึกต่ำ ๆ ระดับล่าง 


ฉันทนฝึกจนจบคลาสเรียน เล่นซะหอบแฮ่ก ๆ เหงื่อออกอย่างเยอะ ฉันหยิบผ้าเช็ดซับเหงื่อที่ประปรายตามกรอบหน้า 


"ดูเหมือนจะใช้ดาบได้คล่องขึ้นแล้วนะคุณไบร์ท" ไครอนที่สังเกตการณ์เอ่ย


"เจอคู่ซ้อมหนัก ๆ ฝีมือมันก็เลยพัฒนาขึ้นเพราะไม่อยากโดนกระทำฝ่ายเดียวเนี่ยแหละ"


"ก็เป็นสิ่งที่ดี"


"ดีเรอะ.....ตรงไหนไม่ทราบ !?"


ฉันเสียแรงไปเยอะมากจริง ๆ ก่อนจะแยกย้ายไปที่อื่น ต่อ แวะหาซื้อของกินสักหน่อยละกัน ถึงจะฝึกเรียนดาบและโล่ยังไงความชอบเรื่องการยิงปืน นัมเบอร์วัน เหมือนเดิม บุตรธิดาแห่งเฮเฟตันเมื่อไหร่จะผลิตสร้างปืนแบบอื่นบ้าง 



รางวัลเข้าชั้นเรียน: 

+10 EXP , +20 ความกล้า

เรียนดาบและโล่ ครั้งที่ 2





แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-5-12 18:58
God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-5-12 18:58
โพสต์ 20293 ไบต์และได้รับ 12 EXP!  โพสต์ 2024-5-12 18:47
โพสต์ 20,293 ไบต์และได้รับ +6 EXP +8 เกียรติยศ +6 ความศรัทธา จาก ชุดเครื่องเพชร  โพสต์ 2024-5-12 18:47
โพสต์ 20,293 ไบต์และได้รับ +7 EXP +8 เกียรติยศ +10 ความกล้า +5 ความศรัทธา จาก หมวกนีเมียน  โพสต์ 2024-5-12 18:47

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ดาบไซฟอสออฟเดอะฟอลเลน
ควบคุมน้ำ
ตรีศูลน้อย
เข็มทิศมหาสมุทร
น้ำหอมบุรุษ
ชุดเครื่องเพชร
หมวกนีเมียน
ฟองอากาศแห่งชีวิต
ภูมิคุ้มกันเปียก
แว่นกันแดด
เกราะหนัง
กำไลหินนำโชค
หายใจใต้น้ำ
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x5
x1
x17
x2
x3
x2
x3
x3
x20
x4
x6
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้