[บ้านใหญ่] ห้องทำงานคุณดี *เปิดแข่งขันกระท่อมดีเด่นประจำปี*

ห้องทำงานคุณดี

ในปีกตะวันออกของบ้านใหญ่แห่งค่ายฮาล์ฟบลัด ซ่อนตัวอยู่อย่างเงียบงันคือห้องทำงานของคุณดี มิใช่เพียงพื้นที่สำหรับธุระราชการ หากแต่เป็นอาณาจักรส่วนตัวที่ผสมผสานความอู้ฟู่ของเทพเจ้าเข้ากับความผ่อนคลายแบบค่ายฮาล์ฟบลัดอย่างน่าประหลาด

ห้องนี้ได้รับการออกแบบใหม่ไม่นานหลังมหาสงครามโครนอสสิ้นสุดลง ฝีมือของ แอนนาเบธ เชส ธิดาแห่งอะธีน่า ผู้ซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจอันยิ่งใหญ่ในการออกแบบค่ายใหม่และปรับปรุงเขาโอลิมปัส ห้องนี้จึงสะท้อนถึงปัญญาอันเฉียบคมและรสนิยมที่ไม่ธรรมดาของเธอ โทนสีของห้องเน้นความสงบด้วยสีเขียวเข้มของต้นไม้และสีน้ำตาลของไม้เนื้อดี เฟอร์นิเจอร์ทำจากไม้โอ๊กขัดเงาเรียบง่าย แต่ทุกชิ้นล้วนถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ มีตู้หนังสือขนาดใหญ่บรรจุตำราพงศาวดาร ตำนานปรัมปรา และอาจมีคู่มือการปลูกองุ่นซ่อนอยู่บางเล่ม

มุมหนึ่งของห้องมีโต๊ะทำงานไม้ขนาดใหญ่ ที่มักจะเต็มไปด้วยเอกสารของค่าย กฎระเบียบที่อ่านแล้วชวนให้ง่วงนอน และบางครั้งก็มีแผ่นป้าย "คำเตือน" หรือ "ข้อห้าม" ที่คุณดีร่างขึ้นเองวางอยู่ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ดึงดูดสายตาที่สุดหาใช่โต๊ะทำงานไม่ หากแต่เป็น รูปปั้นเสือดาวขนาดเท่าจริง ที่ตั้งตระหง่านอยู่ใกล้ประตู ดวงตาของมันเป็นประกายวาววับราวมีชีวิต ทุกส่วนของกล้ามเนื้อดูพร้อมที่จะกระโจนได้ทุกเมื่อ เสือดาวตัวนี้มีชีวิตจริง มันมักจะขยับตัวช้าๆ หรือส่งเสียงคำรามเบาๆ ขู่แขกไม่ได้รับเชิญ หรือแม้แต่ผู้ที่มาโดยไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าห้อง มันคือผู้พิทักษ์ที่ดูสง่างามแต่ก็อันตราย

แม้ว่า คุณดี (ไดโอนีซุส) 

จะได้รับการอภัยโทษจากเทพบิดาซุสให้กลับไปยังโอลิมปัสแล้ว แต่เขาก็ยังคงติดใจในความวุ่นวายและความสนุกสนานแปลก ๆ ของค่ายฮาล์ฟบลัดอย่างประหลาดใจ 

ยิ่งนานวันเข้า ความผูกพันกับค่ายก็ยิ่งลึกซึ้งเกินกว่าความสัมพันธ์ที่เคยมีกับเหล่าเทพบนโอลิมปัสเสียอีก เขาจึงมักจะแวะเวียนมาที่ห้องทำงานแห่งนี้บ่อยครั้ง 

นั่งเท้าคางมองเอกสารอย่างเบื่อหน่าย หรืออาจจะแอบจิบน้ำอัดลมรสองุ่นอยู่เงียบ ๆ ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของค่ายไปแล้วอย่างแยกไม่ออก 

ห้องทำงานนี้จึงเป็นดั่งหลักฐานยืนยันว่า แม้แต่เทพเจ้าผู้สูงศักดิ์ก็ยังอาจค้นพบความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในโลกของเหล่าเดมี่ก็อตที่พวกเขาเคยดูถูก

++++++++++++++++++++

[ยามเฝ้าห้อง]
รูปปั้นหัวเสือดาวมีชีวิตแขวงผนัง

++++++++++++++++++++

[ที่ปรึกษาประจำค่าย]
คุณดี (ไดโอนีซุส)

CABINS POINT 2025
( อัพเดทคะแนนเมื่อ xxxx )

2 ป้ายเกียรติยศ(HB) ต่อ 1 คะแนน

บ้านหมายเลข 1 - บ้านซุส

0

บ้านหมายเลข 3 - บ้านโพไซดอน

0

บ้านหมายเลข 4 - บ้านดีมีเธอร์

0

บ้านหมายเลข 5 - บ้านแอรีส

0

บ้านหมายเลข 6 - บ้านอะธีน่า

0

บ้านหมายเลข 7 - บ้านอะพอลโล

0

บ้านหมายเลข 9 - บ้านเฮเฟตัส

0

บ้านหมายเลข 10 - บ้านอะโฟรไดท์

0

บ้านหมายเลข 11 - บ้านเฮอร์มีส

0

บ้านหมายเลข 12 - บ้านไดโอนีซุส

0

บ้านหมายเลข 13 - บ้านฮาเดส

0

บ้านหมายเลข 14 - บ้านไอริส

0

บ้านหมายเลข 15 - บ้านฮิปนอส

29

บ้านหมายเลข 16 - บ้านเนเมซิส

0

บ้านหมายเลข 17 - บ้านไนกี้

0

บ้านหมายเลข 18 - บ้านฮีบี้

0

านหมายเลข 19 - บ้านไทคี

55

บ้านหมายเลข 20 - บ้านเฮคาที

39

บ้านหมายเลข 21 - บ้านพักเฮอร์มาโฟร์ไดตัส

0

บ้านหมายเลข 22 - บ้านพักมอร์เฟียส

0

บ้านหมายเลข 23 - บ้านพักคิโอเน่

0

บ้านหมายเลข 24 - บ้านพักแอมฟิไทรต์

0

บ้านหมายเลข 25 - บ้านพักฮาร์โมเนีย

0

บ้านหมายเลข 26 - บ้านพักนิกซ์

0

Dean HEROES

110

ที่ปรึกษาบ้านโพไซดอนรายงานตัว!

             หยุดอยู่ที่บอร์ดหน้าห้องที่ปรึกษาบ้านหรือที่เรียกอย่างเข้าใจง่ายก็คือห้องของคุณดี มีประกาศเรื่องที่ปรึกษาบ้านตามที่แมคเคนซีเล่าให้ฟังจริง ๆ ด้วยแฮะ เรื่องราวเป็นมายังไงเขาแทบไม่รู้เรื่องเลย บางทีอาจเพราะก่อนหน้านี้ที่กระท่อมโพไซดอนมีเพียงเขาอยู่คนเดียวล่ะมั้งเลยได้รับยศไปโดยอัตโนมัติ ซึ่งถ้าถูกประกาศอย่างเป็นทางการแบบนี้คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะรับผิดชอบหน้าที่นั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ดีนไม่ได้ขัดข้องเพราะก่อนหน้านี้เขาก็ทำหน้าที่ดูแลปัดฝุ่นบ้านให้พออยู่ได้จริง ๆ และมันก็คงเป็นเช่นนี้ต่อไปอีกพักใหญ่จนกว่าจะมีใครบอกว่าอยากเป็นที่ปรึกษาบ้านแทน

             “ฮาย สวัสดีเสือน้อย”

             เอ่ยทักทายหัวรูปปั้นเสือดาวที่ขยับได้ราวกับมีชีวิต เจ้าแมวยักษ์เพียงแค่หาวใส่อย่างเกียจคร้านสมกับเป็นสัตว์ตระกูลแมวใหญ่ที่นอนวันละสิบหกชั่วโมง สำหรับคนรักสัตว์แล้วท่าทางนั้นช่างน่าเอ็นดูมาก ๆ จนอยากจะยื่นมือไปลูบหัวที่ปกคลุมไปด้วยเส้นขนปุกปุย แต่ยั้งมือก่อนดีกว่า แม้ว่ามันจะไม่ได้คำรามเสียงโฮกฮากใส่เขาแต่ก็ไม่รับประกันว่าหัวเสือดาวนี่จะไม่งับเขาจนนิ้วแหว่ง

             ก๊อก ๆๆ

             “ขออนุญาตเข้าไปนะครับ”

             “เชิญ”

             หลังได้รับคำเชิญดีนก็ผลักบานประตูเข้าไป ชายหนุ่มเห็นว่าคุณไครอนก็อยู่ที่นี่และกำลังเดินหมากรุกแข่งกันอยู่ ภายในห้องทำงานดูโมเดิร์นกว่าที่คิด ไม่เข้มขลังเหมือนกับห้องทำงานผู้อำนวยการจนแอบรู้สึกประหลาดใจกับการตกแต่งที่ไม่ไปในทางเดียวกัน

             “สวัสดีครับคุณไครอน คุณดี ผมมาขัดจังหวะพวกคุณหรือเปล่า?”

             หมากรุกเป็นเกมที่ต้องใช้สมาธิเสียด้วยเพื่อไม่ให้ขัดจังหวะเขารีบไปรีบมาดีกว่า

             “ไม่เลย เจ้ามารายงานตัวสินะ ดรักส์”

             นี่แหล่ะคือสิ่งที่รอคอย ชื่อใหม่จากคุณดี! เจอกันกี่ครั้งก็เรียกไม่เหมือนกันเลยสักครั้งให้ตายสิ!

             “ครับ ผม ดรักส์ อายวอล เอเวอร์เรจ เนิร์ฟ เองคร้าบ”

             ทั้งดีนและเทพไดโอนีซุสขำก๊ากกันอย่างถูกเส้น เรื่องปั่น ๆ แบบนี้ดูเหมือนว่าดีนจะเข้าขากับเทพแห่งไวน์มากกว่าโพไซดอนที่เป็นพ่อแท้ ๆ เสียอีก สองคนขำกันแต่ไครอนเงียบกริบ ปรมาจารย์เซ็นทอร์กำลังประมวลผล ดรักส์ (ยาเสพติด) อายวอล (ตาพายุ) เอเวอร์เรจ (ค่าเฉลี่ย) เนิร์ฟ (เส้นประสาท) …อยากจะกุมหัว

             “ผมคิดว่ารายงานตัวเป็นที่ปรึกษาบ้านทั้งทีก็ควรจะจริงจังหน่อยไหม?” ไครอนพยายามปรามหนึ่งคนหนึ่งเทพที่เข้าขากันมากเกินไป

             “แหม ไม่เห็นจะต้องมากพิธีเลย คริปตอน” คุณดียื่นมือไปตบบ่าเพื่อนเล่นหมากรุกดังแปะ ๆ “คุณดรักส์ อายวอล เอเวอร์เรจ เนิร์ฟ เป็นคนกันเอง ทั้งเจ้าทั้งข้าต่างก็คุ้นหน้า แล้วมันก็เป็นเพียงแค่การแนะนำตัว อ้อ รอแป๊บ”

             เทพน้ำเมายกนิ้วชี้ขึ้นมาจากนั้นก็ลุกจากโต๊ะหมากรุกไปที่โต๊ะทำงาน จะว่าไปอีกฝ่ายทำงานอะไรเนี่ย ดีนเห็นว่ามีแต่ผู้อำนวยการที่ทำ

             “เจ้าอยากได้เงินเป็นหน่วยอะไรดรักส์?”

             “มีเงินให้ด้วยเหรอ เป็นผู้จัดการบ้านอะไรนี่ก็ไม่เลวแฮะ งั้นผมขอดอลลาร์แล้วกันครับ จะเอาไปใช้หนี้บัตรเครดิต” ดีนยิ้มเผล่ให้เทพเจ้า จะมีอะไรดีไปกว่าฟรีค่าตั๋วเครื่องบินแล้วกลับมายังได้เงินอีกเล่า

             “จัดไป” คุณดีตอบรับจากนั้นก็เดินมาที่ดีนแล้วยื่นถุงเงินหนึ่งถุง กับอีกซองที่ใส่แบงก์จำนวนหนึ่ง “นี่คือรางวัลของเจ้า ค่าเหนื่อยหกสิบดอลลาร์สำหรับการจัดการอะไรต่าง ๆ ในบ้าน และนี่เป็นงบสำหรับจัดกิจกรรม ข้าเชื่อว่ามีเจ้าเป็นที่ปรึกษากระท่อมโพไซดอนจะต้องคึกครื้น”

             เพียงฟังคำอธิบายภาพปาร์ตี้ริมสระน้ำก็ลอยขึ้นมาทันที

             “โอ้ ขอบคุณมาก ๆ ครับคุณดี ถ้าคุณไว้ใจผมก็จะทำหน้าที่นี้ให้ดีเลย ว่าแต่…” ดีนยิ้มกว้าง

             “ว่าแต่?” คุณดีทวนคำตาม

             “ขอเบิกเหล้าได้ไหมครับ”

             “อะแฮ่ม!” ผู้อำนวยการกระแอมเสียงดังขัดจังหวะที่เทพแห่งไวน์จะทันได้ตอบรับ แต่เหมือนดีนจะเห็นอีกฝ่ายขยับปากพูดเป็นคำว่า ‘จัดไปไอ้หนู!’

             “โธ่ คริปตอน เจ้าอย่าทำตัวเป็นม้าน่าเบื่อนักเลย เด็ก ๆ เขาจะสนุกกัน” เทพไดโอนีซุสโบกไม้โบกมือไล่

             “เกรงว่าจะให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้ครับคุณดี ที่กระท่อมโพไซดอนมีเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะถึงสองคน”

             “ทีงี้ล่ะมาอ้างกฎของมนุษย์…” เทพเจ้าบุ้ยปากบ่น

             “ไม่เป็นไรครับคุณดี ก็จริงอย่างที่คุณไครอนพูดนะ ผมลืมไปว่าที่บ้านมีน้องสาวด้วย ซึ่งก็ไม่น่าให้ดื่มเท่าไร”

             ถึงจะเสียดายแต่ดีนก็เห็นด้วยว่าเด็กตัวเล็ก ๆ อย่างรีชาควรห่างไกลน้ำเมา ส่วนน้องสาวอีกคนเขาโนคอมเมนต์ ตนเองก็ดันเป็นเด็กที่ปาร์ตี้มาตั้งแต่อายุสิบห้าเสียด้วยสิ

             “ไว้ถ้าผมคิดกิจกรรมอะไรแจ่ม ๆ ออกจะรีบบอกนะครับ”

             “ถ้าจะจัดกิจกรรมอะไรอีกล่ะก็ขอให้น้องมาบอก พี่พร้อมจะเปย์เพิ่มให้กิจกรรมละสิบห้าดรักม่านะจ๊ะ” คุณดีขยิบตาให้

             “โห คุณดีใจปล้ำชะมัด!”

            

             จู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาหารายได้จากการเป็นออแกไนเซอร์จัดงานเสียอย่างนั้น ดีนพยายามไล่ความคิดนั้นออกจากหัว ไม่ได้สิ เงินกองกลางของทุกคนจะให้เขาอุ๊บอิ๊บไว้ได้ยังไง

             “จริงสิ ผมเพิ่งไปปารีสมา มีของฝากมาให้ทั้งสองคนด้วยครับ”

             กล่าวจบดีนก็หยิบตุ๊กตามาสคอตหอไอเฟลออกมาจากกระเป๋าสองตัวแล้วส่งให้เทพไดโอนีซุสและปรมาจารย์ไครอน ทั้งสองมองตุ๊กตาที่ยื่นมาตรงหน้าด้วยสายตาคล้ายรู้สึก ‘ต้องดีใจใช่ไหม? ต้องดีใจแหล่ะ ก็แค่ทำไปตามมารยาท...’

             “โฮ่ น่ารักดีนี่นา ตุ๊กตามาสคอตหอไอเฟลเหรอเนี่ย ช่างเป็นของฝากที่ปารี๊สปารีส ฮ่า-ฮ่า-ฮ่า” คุณดีหัวเราะได้แข็งสุด ๆ เขารับตุ๊กตาสองตัวมาก่อนจะยื่นตัวสีน้ำเงินให้ไครอน “คริปตอนเจ้าเอาสีฟ้าไป ข้าชอบสีแดงมากกว่า มันสดใสซาบซ่าดี”

             “อืม…” ไครอนตอบรับ เขารับตุ๊กตาสีฟ้ามาแล้วบีบ ๆ ยังดีที่ถึงหน้าตาจะน่าเกลียดแต่อย่างน้อยมันก็ยังนุ่มมือ “ขอบคุณจริง ๆ คุณดีน ที่อุตส่าห์มีน้ำใจคิดถึงพวกเรา”

             “แหงมอยู่แล้วครับ พวกคุณช่วยผมไว้ตั้งเยอะ จะไม่ให้คิดถึงได้ไงล่ะครับจริงไหม”

             ดีนยิ้มกว้างจนตาหยีหน้าบาน เขาอยากจะขอบคุณเทพไดโอนีซุสจากใจจริงสำหรับปาร์ตี้ในเดือนแรก ที่มีทั้งของกินดี ๆ เพลงให้แด๊นซ์ และที่สำคัญที่สุดคือเหล้าองุ่นแสนอร่อย ส่วนคุณไครอนมีเรื่องให้ขอบคุณมากมายก่ายกองจนบรรยายไม่ไหว แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะงอนอีกฝ่ายแต่ตอนนี้ร่างสูงลืมความรู้สึกนั้นไปจนหมดแล้ว

             “โอ้ ผมเกือบลืมเลย พวกคุณกำลังเล่นหมากรุกกันอยู่ ผมไม่กวนแล้วดีกว่า เดี๋ยวขอตัวเลยนะครับ”

             ชายหนุ่มเก็บเงินลงกระเป๋าเป้ เดี๋ยวค่อยไปจัดการงบประมาณแล้วคิดกิจกรรมกระชับมิตรภายในบ้านอีกทีนึง เขาค้อมหัวลาทั้งสองก่อนที่จะลากลับไปพักผ่อนที่กระท่อมหมายเลขสาม

รายงานตัวที่ปรึกษาบ้านโพไซดอน
รับรางวัล: 60 ดอลลาร์ และ ตั๋วกองทุนบ้าน 60 ดรักม่า

-------------------------------------------------

มอบ [ตุ๊กตายัดนุ่น] ให้ [เทพไดโอนีซุส] และ [ไครอน]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Feria FOLLOWER

Sleeping girl

Feria Hayes

วันนี้เป็นวันที่เฟเรียมีกิจวัตรประจำวันแปลกกว่าปกติเล็กน้อย เพราะวันนี้เธอมาที่บ้านใหญ่ เข้ามาในห้องที่เธอไม่เคยเข้ามาก่อนอย่างห้องทำงานคุณดี หรือ ท่านเทพไดโอนีซุส เทพแห่งเหล้าองุ่นและการสังสรรค์รื่นเริงนั่นเอง มันก็แปลก ๆ หน่อยหนึ่งที่เธอได้มีโอกาสมาที่ห้องนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอได้รับการโหวตเป็นที่ปรึกษาประจำบ้านฮิปนอสถึงจะงง ๆ อยู่นิดหน่อยว่าเธอได้รับเลือกได้ยังไง แต่ถูกเลือกมาแล้วก็คงต้องทำให้ดีที่สุดให้สมกับที่ได้รับเลือกมาล่ะนะ

“ขออนุญาตค่ะคุณดี เฟเรียค่ะ”

เธอเคาะประตูห้องทำงานอย่างมีมารยาท พลางเอ่ยพูดบอกให้คนที่อยู่ข้างในรับรู้ว่าเธอที่อยู่อีกฝากของประตูคือใคร ในตอนนั้นเองที่มีเรียกตอบกลับมา

“เฟเรียเหรอ เข้ามาได้”

เสียงของคุณดีตอบกลับมา เป็นคำอนุญาตให้สาวน้อยเปิดประตูเข้าไป พบกับร่างที่เธอไม่ได้เจอมาได้สักพัก ก็นะ ก็เธอไม่ชอบงานปาร์ตี้เสียงดังนี่นาเลยไม่ค่อยไปงานเลี้ยงเท่าไร

“นานแค่ไหนแล้วนี่ที่ไม่ได้เจอแบบนี้ สาวน้อย”

“น่าจะตั้งแต่งานเลี้ยงครั้งแรกนะคะ“

“จริงด้วยสินะ ตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนี่ แล้วนี่มีเรื่องอะไรเหรอ”

“หนูมารายงานตัวที่ปรึกษาบ้านฮิปนอสค่ะ เออ.. เฟเรีย เฮย์ส ที่ปรึกษาบ้านหมายเลข 15 ฮิปนอสมารายงานตัวค่ะคุณดี“

เธอเอ่ยธุระของตนก่อนที่จะลังเลอยู่ชั่วครู่ก็เอ่ยรายงานตัวเองกับคุณดีอย่างเป็นทางการ ไม่รู้เพราะเธอจริงจังมากไปหน่อยรึเปล่าคุณดีเลยหลุดขำออกมา

“555 ไม่ต้องจริงจังแบบนั้นหรอกเดี๋ยวจะเกร็งกันเปล่า ๆ แล้วนี่ก็อบลินที่อยู่ด้วยกันล่ะไม่มาด้วยเหรอ”

“กาเอลสินะคะ หนูให้เขาไปรอที่ถ้ำเทพพยากรณ์ก่อนค่ะ พอดีว่าได้ไข่มาจากโลกแห่งความฝันเลยเอาไปดูแลที่นั่นเอา”

“ลูกสาวแห่งฮิปนอสที่เลี้ยงอสุรกายสองตัวสินะ น่าสนใจจริง ๆ นี่รางวัลแก่ความทุ่มเทนะ 12 ดรักม่า แล้วก็ตั๋วกองทุนบ้านด้วย เอาไปใช้บริหารในบ้านนะ“

“ขอบคุณนะคะ นี่ไดฟูกุค่ะ หนูขอมอบให้เพื่อเป็นกานฝากตัวในฐานะที่ปรึกษาประจำบ้านคนใหม่ค่ะ”

เธอรับเงินมาก่อนที่จะยื่นไดฟูกุให้กับคุณดีไปเป็นการแลกเปลี่ยนก่อนจะเดินทางออกจากบ้านใหญ่ไปทันที

รายงานตัวที่ปรึกษาบ้านฮิปนอส
มอบ ไดฟูกุ ให้ คุณดี
Believer โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Denista BELIEVER

NERAZE

ถ้าไม่ใช้เพราะประกาศปุบปับอย่างการแต่งตั้งที่ปรึกษาประจำบ้าน เทพธิดาน้อยจากบ้านอะโฟร์ไดต์อย่างเธอคงไม่พาตัวเองเดินมาจนถึงบ้านใหญ่ในเวลาเช้าตรู่แบบนี้เป็นอันขาด เสียงฝีเท้าดังกึกก้อง ภายในบ้านหลังใหญ่ที่ไร้เงาของผู้คนยังปรากฏร่างระหงส์ของหญิงสาวผู้เปล่งประกายด้วยความงามเดินเข้าไปด้านในตามทางอย่างมั่นใจ ‘บ้านใหญ่’ สำหรับคนในค่ายถือเป็นศูนย์รวมของพื้นที่ที่ค่อนข้างจะสำคัญ แต่สำหรับเธอ ‘บ้านใหญ่’ หมายถึงพื้นที่ที่คึกคักและวุ่นวายที่สุด ดังนั้นคนที่ไม่โปรดความแออัดอย่างเธอก็สมควรจะสละเวลาลุกออกจากโซฟาแสนนุ่มเพื่อมาสะสางสิ่งที่ต้องทำให้เรียบร้อยตั้งแต่ในช่วงที่คนยังน้อย ๆ

ทุกวันนี้เด็ก ๆ ในบ้านอะโฟร์ไดต์ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากให้เธอออกไปด้านนอกให้มากกว่านี้หน่อย แต่จะให้ทำไงได้ คนอกหัก(?)แบบเธอสมควรต้องเก็บตัวเพื่อใช้เวลาเยียวยา(??)หัวใจดวงน้อยที่บอบช้ำจากการถูกทิ้ง(???) ให้ดีขึ้นเสียก่อนถึงจะกลับออกมาโลดแล่นได้เหมือนก่อน

ทว่าเมื่อคิดเรื่องไร้สาระมาได้จนถึงขั้นนี้ สาวสวยจากเคบินหมายเลขสิบก็หัวเราะเบา ๆ ยังไงคนหน้าตาดีก็หลอกลวงเก่งเป็นธรรมดา ในเมื่อตัวการจากไปแล้ว เธอขอใช้ประโยชน์อีกสักนิดก็คงไม่ผิด

เป็นเรื่องประหลาดอย่างมากที่สาวเก็บตัวแถมยังลึกลับเสียเต็มประดาอย่างเนเรซ่าได้มายืนถึงหน้าประตูห้องทำงานของ ‘คุณดี’ ทวยเทพเพียงหนึ่งเดียวในค่ายนี้ที่ยังแสดงตัวตนอย่างชัดเจนว่าตัวเองเป็นเทพ ถึงอีกฝ่ายจะค่อนข้างเสียงดัง ครื้นเครง และเต็มไปด้วยความวุ่นวายในแบบที่เข้ากับเธอได้ยาก แต่เนเรซ่าก็ไม่ได้นึกอึดอัดในคราวที่คิดว่าจะต้องได้พบหน้า กลับกันยังมีเศษเสี้ยวของคำว่า ‘คาดหวัง’ มากกว่าจะอยากรีบจัดการให้มันจบ ๆ เสียอีก

ก๊อก ๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงคำรามทักของศีรษะพยัคฆ์ซึ่งแขวนไว้กับผนัง เนเรซ่าชำเลืองตามองมันเล็กน้อย ก่อนจะคิดในใจว่า ‘ รสนิยมประหลาดสิ้นดี ’ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ดูจะเป็นของที่อีกฝ่ายเลือกมาแขวนไว้จริง ๆ ทีแรกเธอนึกว่าจะต้องยืนรอนานกว่านี้ เนื่องจากมาขอพบเขากะทันหันแถมยังเป็นในตอนเช้า แต่ใครจะไปนึก แทนที่คำอนุญาต สิ่งที่เธอได้รับกลับเป็นเสียงกึกเบา ๆ พร้อมด้วยประตูไม้ที่แง้มออกช้า ๆ เนเรซ่าถือว่าสิ่งนี้คือคำอนุญาต สาวผมบลอนด์พึมพัมเสียงเบาว่า ‘ รบกวนหน่อยนะคะ ’ ก่อนจะใช้มือผลักประตูพร้อมกับเดินเข้าไปด้านในอย่างสงบเสงี่ยม

“ ใครขยันมาเยี่ยมฉันตั้งแต่เช้ากัน ? ”

เสียงแหบพร่าปนยืดยาวของชายเจ้าของห้องดังขึ้นรับการมาถึงของแขกผู้มาเยือน เสียงนั้นแม้จะก้องกังวานและดูเป็นมิตร แต่ก็เจอไว้ด้วยความง่วงงุน ด้านเนเรซ่าเมื่อได้ฟังก็ชะงักไปเล็กน้อย ชั่วขณะสั้น ๆ ที่เหมือนกับการทำงานอย่างหนักของระบบประมวลผลบางตัว สิ่งที่ปรากฏขึ้นในความคิดหลังจากระบบการทำงานของสมองภายในหัวเล็ก ๆ ของทายาทอะโฟรไดต์หาคำตอบได้สำเร็จกลับเป็นความคิดที่ว่า

แม้แต่เทพก็ต้องนอนด้วยเหมือนกันสินะ

เธอถึงกับลืมไปเลยด้วยซ้ำว่า .. บนโลกนี้ยังมีสิ่งที่เรียกว่าเทพแห่งการหลับใหล

“ ขอโทษที่มารบกวนเวลาคุณในยามเช้าค่ะคุณดี ”

“ ฉันเนเรซ่า ” เธอกล่าว “ เนเรซ่า เฮนลาดิสจากบ้านอะโฟร์ไดท์ ฉันมาเพื่—- ”

“ โอ้ ยัยหนูเนราเซ่เองเรอะ ”

…

เนราเซ่ ?

เธอรู้กิตติศัพท์ด้านการเรียกชื่อไม่ซ้ำของคุณดี แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีมุกผันชื่อโผล่มาให้ได้เห็น เนเรซ่า เนราเซ่ เนรีโซ่ นับวันชื่อเธอยิ่งดูพิลึกพิลั่นขึ้นทุกวัน

“ เป็นเกียรติของฉันมากเลยค่ะ ที่อย่างน้อยชื่อของฉันจากคุณก็ยังอยู่ในหมวดตัว น ร และ ซ ”

ธิดาองค์เทพีกวาดสายตามองห้องทำงานขนาดใหญ่ที่ถูกตกแต่งเป็นอย่างดี ช่างเป็นพื้นที่ที่เหมาะกับการใช้งาน ทั้งยังมีดีไซน์ปลอดโปร่ง คงเป็นการดีถ้าเธอเลือกตกแต่งห้องพักของตัวเองให้ดูผ่อนคลายเท่านี้ ปลายนิ้วนุ่มสะกิดลงกับโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่ไร้ซึ่งเงาของผู้เป็นเจ้าของ เนเรซ่าเคยได้ยินว่าผลงานการตกแต่งทั้งค่ายรวมไปถึงห้องทำงานของคุณดีในเวลานี้ถูกออกแบบโดยรุ่นพี่สาวท่านหนึ่งที่ออกไปใช้ชีวิตนอกค่ายร่วมกับคู่รักของเธอ

ใช่ธิดาอะธีน่าหรือเปล่านะ..

“ ยินดีต้อนรับ ยัยหนู ” เทพน้ำเมาปรากฏตัวขึ้นหลังม่านโปร่งแสง หนุ่มวัยกลางคนเดินแหวกม่านออกมานั่งบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ “ และยินดีด้วยที่ได้เป็นที่ปรึกษาประจำบ้าน ” เทพองค์นั้นหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าบอกบุญไม่รับ ไดโอนีซุสทราบว่าเด็กสาวตรงหน้าเก็บตัวมากแค่ไหน ทว่าเมื่อผลโหวตออกมาเป็นดังนี้ ดูท่าอีกไม่นานคงได้เห็นสาวอะโฟร์ไดท์แสนเก็บตัววิ่งเต้นไปทั่วเพื่อดำเนินเรื่องแทนคนในบ้าน

“ เอาล่ะ ฟังนะ สิ่งที่เธอจะได้รับนอกจากยศแล้วยังมี ค่าเหนื่อยเล็ก ๆ น้อย ๆ ” คุณดีโน้มตัวลงเปิดลิ้นชักบนโต๊ะทำงานของเขา พลางเอ่ยปากถามขึ้นมาอีกครั้ง “ จะเอาเป็นหน่วยไหนล่ะ ดรักม่า ? ดอลลาร์ ? ”

“ ดรักม่าแล้วกันค่ะ ”

“ ตามนั้น ”

คุณดีวางดรักม่าจำนวน 12 เหรียญเลื่อนมาตรงหน้าเธอ เนเรซ่าหลุบตาลงมองค่าเหนื่อยนั้นเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือเข้ารับเม็ดเงินที่เธอสมควรจะได้รับ

“ นอกจากค่าเหนื่อยเมื่อกี้ ก็ยังมีนี่ด้วย ”

ตั๋วกระดาษซึ่งเขียนประเภทการใช้งานไว้อย่างชัดเจนว่าเป็น ‘ กองทุนงบประมาณสำหรับสนับสนุนกิจกรรมภายในบ้าน ’ สิ่งนี้ทำให้เนเรซ่ามุ่นคิ้วเล็กน้อย เธอไม่เกี่ยงงาน และไม่คิดจะเกี่ยงหน้าที่ หากเหล่าสมาชิกต้องการจะมีกิจกรรมภายในบ้าน ทว่าเธอมันเป็นพวกฝันสูง บุตรสาวของสายเลือดแห่งความงามช้อนตาขึ้นมองเทพแห่งงานรื่นเริงและกล่าวว่า

“ แล้วถ้าฉันต้องการจัดกิจกรรม ร่วมกับบ้านอื่นล่ะคะ ? ”

“ นั่นก็เป็นเรื่องของอนาคต เด็กน้อย ” เขากล่าว

“ หากวันนั้นมาถึง ฉันยินดีที่จะพิจารณาให้ความช่วยเหลือเพิ่มเติม เพราะฉะนั้นสำหรับตอนนี้ ก็เลือกใชงบให้คุ้มค่าไปก่อนแล้วกัน ” คุณดีหัวเราะเบา ๆ เมื่อเขาพูดจบ เนเรซ่าเมื่อได้ยินดังนั้น เธอเองก็ไม่มีความเห็นอื่น บุตรสาวของอะโฟร์ไดท์ลอบถอนหายใจเพียงลำพัง เธอวางช็อคโกแลตห่อหนึ่งไว้บนโต๊ะทำงานขององค์เทพผู้ดูแลค่ายอย่างเงียบ ๆ เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณก่อนจะโค้งอำลาและก้าวเดินออกไปโดยมีเสียงอวยพรของคุณดังตามหลังมาไม่ขาดสาย

รายงานตัวที่ปรึกษาบ้านอะโฟร์ไดท์
รางวัล : 12 ดรักม่า และ ตั๋วกองทุนบ้าน 60 ดรักม่า
มอบ ช็อคโกแลต ให้กับ ไดโอนีซุส (คุณดี)
Believer โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Feria FOLLOWER

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

หลังจากที่ไข่ฟักออกมาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้มาเป็นอีกัวน่าห้วงฝัน มา 1 ตัวเป็นลูกคนที่สองของเธอ ซึ่งพอเกิดออกมา มันก็กระโดดขึ้นวิ่งขึ้นไหล่ของเธอ ก็เลยจำเป็นต้องให้น้องเกาะตรงนี้ไปก่อนเลย ก็ตัวยังเล็กอยู่นี่นา

“ฮ่า ๆ สีสวยมากเลยนะนี่ งั้นชื่อเรเลียแล้วกันนะ”

ในตอนนั้นเองที่เรเลียพยักหน้าตอบเธอด้วยความดีใจ ก่อนที่เธอจะเดินทางมาที่ห้องทำงานของคุณดี ดูท่าจะมีภารกิจใหม่จากกระดานหินงานเล็ดน้อยที่ต้องมารับที่ห้องทำงานของคุณดี เธอก็ไม่แปลกใจเลยสงสัยงานของคุณดีเองแน่นอนจะเป็นงานอะไรกันนะ

“ขออนุญาตคะคุณดี เฟเรียเองค่ะ”

“เข้ามาได้”

เธอเปิดประตูเข้าไปพร้อมจูงกาเอลและมีเรเลียอยู่บนไหล่ของเธอ

“สวัสดีค่ะคุณดี ได้ข่าวว่าคุณมีงานให้ทำเหรอคะ”

“ใช่แล้วล่ะ นี่เจ้ามีเด็กเพิ่มรึเปล่านี่ ลูกดกจังเลยนะ”

“อ่าค่ะ นี่เรเลีย เป็นอิกัวน่าห้วงฝันค่ะ”

เรเลียก้มหัวลงเชิงทักทายคุณดีอย่างสุภาพ ก่อนที่กาเอลก่อนก้มหัวทักทายคุณดีเช่นกัน

“น่ารักจังเลยนะ แต่คงรู้แล้วสินะว่าสามารถเอาอสุรกายติดตัวได้แค่ทีละหนึ่งตัวเท่านั้นน่ะ”

“หนูก็พึ่งรู้นี่แหละค่ะ งั้นแม่ต้องขอโทษนะกาเอล ภารกิจรอบนี้แม่อยากพาเรเลียไปเที่ยวก่อนน่ะ ได้ไหม”

“ฮะ ม่าม๊า งั้นผมจะอยู่กับลุงดีเองครับ”

เธอก้มลงลูบหัวกาเอลเบา ๆ ที่เข้าใจสถานการณ์ของเธออย่างรวดเร็ว โดยไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติม

“งั้นจะบอกเนื้อหาล่ะนะ ข้าอยากดื่มสุราชนิดหนึ่งน่ะ แม้ข้าจะดื่มเหล้าชนิดนี้มาเยอะแล้ว แต่มันก็ยากเหลือเกินที่จะคั้นมันออกมา แต่กลับจนปัญญากับสาเกจริง ๆ เอาล่ะ ได้ยินว่าช่วงนี้พวกอสุรกายขี้เมาเหล่านี้กำลังแพร่หลายในหน้าฤดูนี้ คงจะเพิ่งผ่านฤดูใบไม้ผลิมาไม่นานพวกมันคงกำลังสนุกกับปีใหม่ ไม่ยอมหลบลงหลุม ภารกิจของเจ้าจงไปนำเหล้าสาเกมาถวายข้า”

“ให้ไปเอาก็ได้อยู่ค่ะ แต่ว่าเราต้องไปหาที่ไหน แล้วต้องไปสาเกมาจากตัวอะไรคะ”

ในตอนนั้นเองคุณดีก็ยื่นตั๋วรถไฟฟ้าใต้ดินตวามเร็วสูงให้กับเธอ

“จงใช้ตั๋วนี้เดินทางไปกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น แล้วต่อสู้กับบาเกะดานูกิจนกว่าจะเจอสาเก เข้าใจนะ“

“เข้าใจแล้วค่ะคุณดี งั้นเราขอตัวออกเดินทางเลยนะคะ ขอตัวค่ะ”

เธอเก็บตั๋วมาไว้กับตัวเอง ก่อนที่จะออกจากห้องไปเตรียมออกเดินทางไปทำภารกิจทันที

รับภารกิจสาเกของดีที่ยากเลียนแบบ

Feria FOLLOWER

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

หลังจากการทำภารกิจที่ใช้เวลาเดินทางไม่นานหรอกนะ แต่ด้วยดวงของเธอดันอ่อนด๋อยมากถึงมากที่สุดเลยทำให้กว่าเธอจะต่อสู้กับบาเกะดานูกิจนได้รับสาเกมาได้ก็ต้องผ่านการต่อสู้มาหลายต่อหลายวัน แถมของในกระเป๋าเธอที่ได้มาแต่ใบไม้ ใบไม้ และใบไม้เต็มไปหมด ดีนะที่ถึงค่ายเธอก็เอาใบไม้บางส่วนไปขายบ้างแล้วให้กระเป๋าเบาลงสักหน่อยแล้วนะ ถึงได้เดินสบาย ๆ แบบนี้ ถึงแม้ก็ยังหนักอยู่ดีก็เถอะนะ พอมาถึงบ้านใหญ่เธอก็มาที่ห้องทำงานคุณดีทันที

ก็อก ๆ

“ขออนุญาตค่ะคุณดี เฟเรียเองค่ะ”

“เข้ามาได้”

เธอเปิดประตูเข้าไปข้างในห้องก็พบกับกาเอลที่นั่งเล่นอยู่บนโซฟาข้าง ๆ คุณดี

“ม่าม๊ามาแล้ว“

กาเอลที่เห็นเธอเข้ามาในห้องก็วิ่งเข้ามากอดเธอกับเรเลียทันที ดูท่ากาเอลจะแข็งแกร่งขึ้นนิด ๆ ด้วยนะนี่

“กาเอล เป็นเด็กดีกับคุณดีไหม”

“ฮะ”

“แล้วนี่ภารกิจที่ให้ไปเป็นไงบ้าง”

“ก็…หนูได้ไปที่ญี่ปุ่นไปต่อสู้กับเจ้าบาเกะดานูกิหลายครั้งมากเลยค่ะ แต่มันดันหวงสาเกมากเลย กว่าจะเอาสาเกมาได้ก็….นี่ค่ะ สาเกที่สั่ง”

เธอเอาสาเกที่ได้จากบาเกะดานูกิออกมายื่นให้กับคุณดีไป

“งั้นเหรอ เหนื่อยแย่เลยนะ ขอบใจนะเฟรุน”

“เฟเรียค่ะ เรื่องแค่นี้เองสบาย ๆ อยู่แล้ว”

“จะว่าไปเจ้าก็แข็งแกร่งขึ้นพอสมควรแล้วนี่ อย่าลืมแวะไปบ้านตัวเองด้วยล่ะ”

“งั้นเหรอคะ เข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวจะแวะไปแล้วกันนะคะ”

ว่าแล้วพวกเธอก็ออกจากห้องทำงานของคุณดีไป มุ่งหน้าสู่บ้านฮิปนอสต่อทันที

ส่งภารกิจ สาเกดียากจะเลียนแบบ
Believer เพิ่มความสัมพันธ์ +15

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

 

          "นั่นห้องของคุณดี ที่ปรึกษาประจำค่าย" ไฮรี่กระซิบบอกผม "เข้าไปแล้วก็สุภาพกับเขาหน่อยนะครับ"

          ผมขมวดคิ้วแทบชนกัน ก่อนเดินตามไฮรี่เข้าไปในห้องคุณดี ซึ่งมองพวกผมด้วยดวงตาแดงก่ำพร้อมกับถอนหายใจอย่างหนักหน่วง "สวัสดีเด็กใหม่ ไม่คิดจะแนะนำตัวหน่อยเหรอ"

          "นี่พี่ของผม อาร์ตี้ เดอ วิล เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่ถึงเดือน"

          "ขอบใจที่แนะนำตัวแทนเขา แต่ฉันอยากได้ยินจากปากเจ้าหนุ่มนั้นมากกว่า" คุณดีพูด

          "อาร์ตี้ เดล วิล ค่ะซิส" ผมไม่แน่ใจทำไมไฮรี่ถึงดูเกรงกลัวชายคนนี้ ตัวค่อนข้างม่อต้อสวมเสื้อเชิ้ตฮาวายลายเสือ "แล้วคุณดี ไม่คิดจะแนะนำตัวชื่อตัวเองเพิ่มเติมหรอคะ มันไม่แฟร์เลย ถ้าฉันต้องร่ายชื่อตัวเองคนเดียว" 

          เขาโบกมือคราหนึ่ง มีแก้วเหล้าปรากฏขึ้นบนโต๊ะ ทันใดนั้นแก้วสีใสที่ว่างเปล่า แก้วนั้นเติมเต็มด้วยไวน์แดงราวกับโชว์ของนักมายากล 

          "ไดโอนีซุส เทพเจ้าแห่งไวน์"

          
อาร์ตี้ช็อก ไม่ช็อกสิแปลก 'เทพเจ้าเนี่ยนะ เทพเจ้าที่ดูแก่เป็นบ้า' ไม่อยากเชื่อสายตาว่าภาพตรงหน้าจะเป็นความจริง 

          "เข้ามาหาฉันมีธุระอะไร"

          ชายหนุ่มร่างสูงอาสาบอกแทนหนุ่มหน้าหวานที่แสดงสีหน้าสับสน ที่เห็นทวยเทพในร่างของมนุษย์ "เราต้องการช่วยเหลือลูกสาววัยสามขวบของคุณดี แล้วก็อยากทราบรายละเอียดเพิ่มเติม"

          "ลูกสาวของฉัน ดูเหมือนกำลังเผชิญกับอะไรบางอย่าง ดูเหมือนเธอกำลังกลัวภาพที่เห็น เหล่าอสุรกายละแวกบ้านแม้พวกมันจะไม่ได้กลิ่นเธอ แต่ก็เดินไปมาบริเวณนั้นบางครั้ง ทำให้เธอเห็นภาพที่คิดว่าเป็นภาพในจินตนาการทุกวัน" ไดโอนีซุสบอกสิ่งที่รับรู้เพื่อเป็นข้อมูลให้กับเดมิก็อดทั้งสองคน 

          "และยังมีเรื่องที่เธอมักจะฝันร้ายโดนผึ้งรุมต่อย ทั้งที่แม่ของเธอเพิ่งเรียกบริษัทผึ้ง มากำจัดผึ้งในห้องนอนของเธอไปแล้ว เธอบอกแม่ว่าเธอยังได้ยินเสียงผึ้งอยู่ ฝากช่วยตรวจสอบด้วย มันเป็นผึ้งหรือปีศาจรังควานเธอกันแน่"

          "หากเป็นเรื่องตรวจสอบสบายมาก"

          "ถ้าเป็นอสุรกายละคะ เดี๊ยนต้องทำยังไง" เลิ่กลั่กขบริมฝีปากแดง 

          "ทำในสิ่งที่พวกเธอเคยทำประจำ" 

          สะกิดร่างสูง "ทำประจำหมายถึงเรื่องไหน" ใครไม่งง อาร์ตี้งง 

          "ฆ่าส่งอสุรกายไปทาร์ทารัส" ไฮรี่กระซิบตอบกลับ "ต้องเดินทางไปกันเองใช่หรือเปล่า ผมจะได้ติดต่อหาพ่อ ให้ส่งลูกน้องมารอแถวตลาดนัดลองไอส์แลนด์" เขาวางแผนไว้เสร็จสรรพ 

          "ฉันเกรงว่ามันอาจไม่ทันการ นี่เป็นตั๋วรถแท็กชี่สามพี่น้องสีเทา เที่ยวพิเศษที่ฉันดีลไว้" 

          "แท็กซี่สามพี่น้องสีเทา ผมเดินทางไปเอง ปลอดภัยต่อชีวิตมากกว่าครับ" 

          น้ำเสียงชายหนุ่มเย็นชาและแข็งกระด้างมากขึ้น

          ร่างเล็กแปลกประหลาดใจ ไฮรี่ดูไม่ชอบแท็กซี่สามพี่น้องสีเทา ดูเหมือนไม่อยากรับตั๋วนั่นด้วยซ้ำ "ดิฉันจะเก็บไว้เอง" 

Believer โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

เฮอร์มีสเอ็กช์เพรสส่งตรงถึงลองไอส์แลนด์ กลับมาคนเดียว ในขณะที่น้องชายของผม ไฮรี่ แฟรงค์ คอสเตลโล่ เขาน่าจะเคลียร์ปัญหาข้องใจกับลูกพี่ลูกน้องจากต่างค่าย 

          ผมไม่ได้รู้อะไรเพิ่มเติม คนคนนั้นเป็นเดมิก็อดเหมือนกันหรือเปล่า ดูจากคำพูดคำจามีความเชื่อมโยง 'ค่ายอะไรใส่เสื้อยืดสีม่วง'

          ฝ่ามือหลังของผมเคาะหน้าประตูห้องทำงานคุณดี เปิดประตูเข้าไปดวงตาเขม็ง เลื่อนเก้าอี้ล้อเลื่อนพนักพิงนั่งไขว่ห้าง "งานช่วยลูกสาวคุณดี ดิฉันเสร็จเรียบร้อยค่ะ"

          "เสร็จแล้วก็ดี มีธุระอะไรถึงมาหาฉันอีก พวกไกรอายไม่ได้มอบรางวัลที่ฉันฝากพวกนางสามพี่น้องให้เธอหรือกระไร" คุณดีนถาม

          "กล่องของขวัญนั่นเดี๊ยนได้มาจากพวกยายแก่นั่นหละ แต่ที่มาหาก็จะมาคอมเพลน แท็กซี่สามพี่น้องสีเทา" ผมเบะปาก "มีอย่างที่ไหนทิ้งลูกค้ากลางทางยะ ขับก็เร็วรีบไปส่งหรือรีบพาพวกเดี๊ยนไปยมโลก เป็นแท็กซี่ที่ไร้คุณภาพ โดนเด้งออกทั้ง ๆ ที่ไม่จำยอม นี่มันเข้าข่ายหลอกลวงผู้โดยสาร"

          "พวกสามพี่น้องไกรอายขับเร็วเป็นปกติ ฉันไม่เคยเห็นเด็กในค่ายคนไหนเข้ามาร้องเรียกสักครั้งมีแต่เธอที่ดูมีปัญหาคนเดียว" 

          "โอ๊ยจะเครซี่ คนอื่นไม่กล้าแบบดิฉันไงคะ แล้วคุณดีจะรับคำร้องไหม" 

ไดโอนีซุสเสกไวน์องุ่นใส่แก้วไวน์ "ฉันจะรับคำร้องของเธอไว้" รับคำร้องส่ง ๆ ขี้เกียจฟังร่างเล็กแหกปากโวยวายลั่นห้องอีก

          "มันต้องอย่างนี้สิคะ" นัยน์ตาเพทายหวานทาอายแชโดว์สีแดงม่วงเฉดชมพู "สาเกของดีที่ยากเลียนแบบ นิฮงชูของญี่ปุ่นหรอคะ ติดประกาศอย่างกับงาน เทพเจ้าแห่งไวน์และเมรัยอย่างคุณดี เสกเหล้าได้ทุกชนิด"

          "ถ้าเสกได้ฉันไม่ติดประกาศตรงหน้าห้อง สาเกนั่นมันก็ยากเหลือเกินที่จะใช้พลังคั้นออกมา ทั้งที่ฉันสร้างไวน์และเหล้าแบรนด์ดังระดับโลกมามากมาย ไม่ว่าจะเป็นวิสกี้ แต่กลับจนปัญญากับสาเกจริง ๆ" 

          "ร้านสะดวกซื้อมีเหล้าสาเกขาย และหลายแบรนด์" ร่างเล็กพูดช็อตฟิล 

          "รสชาติไม่เหมือนกันฉันปรารถนาของดีมีคุณภาพชั้นเลิศรส"

          'เม็ดเยอะ' (เรื่องมาก) อาร์ตี้คิดในใจ "พูดซะอย่างกับต้องบินลัดฟ้าส่งไปเอาเหล้าสาเกจากแดนอาทิตย์อุทัย"

          "ถูกเผง ช่วงนี้พวกอสุรกายขี้เมากำลังแพร่หลายในหน้าฤดูนี้" พลันตั๋วรถไฟปรากฎบินฝ่ามือลูกเฮอร์มาโฟร์ไดตัส "ไปนำสาเกมามอบให้ฉัน แล้วจะได้รับรางวัลอย่างงาม"

          สีหน้าคนเพิ่งวีนฉ่ำเจ้าใบหน้าชายหนุ่มหน้าหวาน ยกมือทาบอก "เดี๊ยนไม่ได้จะทำสักหน่อย ถามดูเฉย ๆ ไหมล่ะ"

          "ได้ตั๋วแล้วก็ไปทำซะ"

          คำพูดเรียบง่ายแกมบังคับเซเลบริตี้สุดฮอต อาร์ตี้ถือตั๋วเดินออกจากห้องทำคุณดี ทั้ง ๆ ที่ยังอึน ก่อนหน้านี้มาคอมเพลนแท็กซี่สามพี่น้องสีเทา กลับออกมาได้ตั๋วรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล 'คุณเธอขา ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ดิฉันงงไปหมดแล้วคะท่าน'

รับภารกิจสาเกของดีที่ยากเลียนแบบ

Dean HEROES

224

ขออนุญาตกลับบ้านครับ

               30/10/2024 — 10.00 น.

               หลังจัดการธุระยามเช้าเสร็จเรียบร้อยดีนได้ไปเยือนบ้านใหญ่เพื่อแจ้งข่าวบางอย่างแก่ผู้อำนวยการ ข้อนิ้วมือเคาะไปยังบานประตูที่ประดับไปด้วยกระจกหลากสี

               ก๊อก ก๊อก

               “....”

               เงียบ… ไร้เสียงตอบกลับ ดีนจึงลองเว้นช่วงเอาไว้สักหน้านาทีก่อนจะเคาะอีกที เพราะบางทีคุณไครอนอาจไปเข้าส้วม

               ก๊อก ก๊อก

               “....”

               เงียบเหมือนเดิม… แปลว่าปรมาจารย์เซ็นทอร์อาจไม่ได้อยู่ห้อง ไม่รู้เสียด้วยว่าตารางเรียนของเดือนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ถ้าไม่อยู่ที่สนามฝึกไครอนคงไปสิงอยู่ที่โรงหลอมเหล็ก

               ‘ไม่เป็นไรงั้นเอาคุณดีก่อนก็แล้วกัน’

               อยากจะถามด้วยว่าทำไมวันฮาโลวีนปีนี้ถึงได้เงียบกริบผิดวิสัยเทพแห่งงานเลี้ยงที่สุด หรือเทพกรีกจะไม่มีประเพณีนี้กันนะ? ถามไปแล้วคุณดีจะตอบว่า ‘ที่นี่เขาไม่ทำกันแบบนั้น’ หรือเปล่า? แต่นี่มันยุคไหนแล้วควรจะปาร์ตี้ทุกเทศกาลของโลกไปเลยสิ!

               เปลี่ยนเป้าหมายมาที่ห้องของที่ปรึกษาค่ายแทน เขายกมือขึ้นโบกไปมาอยู่หน้าหัวเสือดาวติดประตู

               “ไฮฮาย ขอเข้าพบคุณดีหน่อยครับ”

               แอ๊ดดด

               หลังจากนั้นไม่นานบานประตูไม้หนาก็เปิดออกอัตโนมัติเชื้อเชิญให้ผู้มาเยือนได้เข้ามาด้านใน เมื่อมองเข้าไปในห้องเขาเห็นว่าไครอนกำลังนั่งหารือปรึกษาบางอย่างกับเทพไดโอนีซุสจนหลุดร้อง “อ้าว..” เอาเวลาที่รอคุณเข้าห้องน้ำห้านาทีคืนมาเลยนะ!

               “สวัสดีดรีม มีธุระอะไรรึ เข้ามาก่อนสิ” เทพเจ้ากล่าวต้อนรับ แม้หน้าจะยิ้มแต่ดูเหมือนว่าทั้งสองกำลังคุยเรื่องเครียดกันอยู่

               คราวนี้ชื่อดรีมสินะ ดีนได้แต่ยิ้มมุมปาก

               “สวัสดีครับคุณดี คุณไครอน เหมือนพวกคุณจะคุยเรื่องซีเรียสกันอยู่ ผมกวนไม่นานดีกว่า คือว่างี้ครับ ผมว่าจะขอกลับบ้านไปสักเดือนหรือมากกว่านั้นหน่อย” เขาแจ้งผู้อาวุโสทั้งสองอย่างตรงไปตรงมา

               “โอ้ มีมารยาทจริงเชียว ปกติเด็กโตที่เข้าออกค่ายจะไม่ค่อยบอกกล่าวนะเนี่ย เธอมีธุระแค่นี้?” ไดโอนีซุสหัวเราะพรืด ส่วนไครอนไหวไหล่เบา ๆ ราวกับจะบอกว่า ‘เด็กนี่ก็แบบนี้แหล่ะ’

               “อ้าว ไม่ต้องบอกเหรอ ผมถือคติจะไปลามาไหว้เสียด้วยสิ คือว่าผมจะพาแมคซี่กับออมเล็ตไปด้วย จะไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ?”

               “ไม่มีปัญหา คุณสามารถพาสัตว์เลี้ยงนีเมียนออกจากค่ายได้เลย เวทมนตร์พลางตาของเทพีเฮคาทีจะเปลี่ยนภาพของอสุรกายให้ใกล้เคียงกับสายตามนุษย์เอง” ไครอนพูด

               “เหมือนกับพวกอสุรกายที่เพ่นพ่านอยู่ด้านนอกสินะครับ” ได้ยินแบบนี้ก็โล่งอกไปนิดหน่อย งั้นมาต่อเรื่องที่สอง “ก่อนหน้านี้ผมไปเที่ยวไทยตามภารกิจของเทพีดีมิเทอร์มาครับ เลยมีของฝากมาให้พวกคุณด้วย”

               “คงไม่ใช่ตุ๊กตามาสคอตหน้าตาประหลาดอีกใช่ไหม?” คุณดีหลิ่วตาอย่างรู้สึกระแวงใจกับของฝากจากเจ้าหนุ่มดีน (ที่ตอนนี้ถูกเรียกว่าดรีม)

               “ไม่ใช่สิ ผมไม่ซื้อของซ้ำกันมาฝากหรอกน่า.. เฮ้! เดี๋ยวนะ คุณหาว่ามาสคอตหอไอเฟลสุดน่ารักคือตุ๊กตาประหลาดงั้นเหรอ!? ใจร้าย”

               “ปล๊าววว” เทพน้ำเมาแก้ตัวเสียงสูง “น่ารักสิ น่ารักมาก น่ารักถึงขนาดเอาไปตั้งบนชั้นบนสุดเลยเห็นไหม”

               คุณดีชี้นิ้วไปที่ตู้โชว์ใบใหญ่สไตล์โมเดิล แล้วเจ้าหอไอเฟลสีแดงแจ๋ก็อยู่บนชั้นตามที่เทพเจ้าบอก ตั้งอยู่สูงชนิดที่แขนเอื้อมไม่ถึงเลยทีเดียวเชียว แต่อยู่สูง ๆ มันก็เด่นดี

               “แล้วไป.. คือว่าผมซื้อนี่มาให้ครับ ผ้าพันคอมัดย้อมจากสุโขทัย เห็นคุณดีบอกชอบสีสด ๆ ผมเลยเลือกอันที่แสบสุดมาให้เลย ส่วนของคุณไครอนผมเลือกแบบเรียบ ๆ มาให้ คิดว่าคุณน่าจะชอบ”

               “ขอบคุณ คุณดีน” ไครอนรับผ้าพันคอย้อมโคลนมาพลางค้อมศีรษะลงเล็กน้อย โชคดีจริง ๆ ที่เด็กนี่ยังคิดว่าเขาเหมาะกับสีเรียบ ๆ อยู่

               “สีแสบจริงด้วย เจ็บมาก” ไดโอนีซุสพึมพัมแต่ไม่นึกรังเกียจ ผ้าพันคอสีเจ็บก็เหมาะกับเอาไว้ใส่ปาร์ตี้ดี

               “ยินดีครับ ว่าแต่พวกคุณกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอซีเรียสน่าดู คงไม่ใช่ว่าค่ายเรากำลังถังแตกใช่ไหมครับ?”

               “ใช่ซะที่ไหนกันเล่า ค่ายฮาล์ฟบลัดไม่มีวันถังแตกอยู่แล้วในเมื่อมีข้าบริหาร” เทพน้ำเมาหันไปทางไครอน ฝั่งอีกฝ่ายพยักหน้า เรื่องที่คุยกันก่อนหน้าไม่ได้เป็นความลับที่แพร่งพรายบอกเด็กในค่ายไม่ได้อยู่แล้ว ดีเสียอีกหากเด็ก ๆ รู้จะได้ทำอะไรสักอย่าง “ปัญหาเรื่องกลางคืนหายไปเนี่ยแหล่ะ ข้าคิดว่ามีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับเทพีนิกซ์ ท่านย่าของข้าเอง”

               “เทพีนิกซ์เหรอครับ… ไม่ใช่เทพอะพอลโล่เหรอ? ผมไม่เข้าใจ หมายความว่ายังไงครับ?”

               ดีนหน้าตาตื่น ไหนพ่อบอกว่าอะพอลโล่น่าจะแค่เล่นสนุกไง แล้วเมื่อกี้เขาเพิ่งไปเบลมเทพพระอาทิตย์มาอีก ตายล่ะหว่า…

                 

               “เจ้าฟังไม่ผิด เทพีนิกซ์แหล่ะ เอ้า! ถึงตาเจ้าอธิบายบ้างไครี่ เงียบเชียวนะปล่อยให้ข้าพูดอยู่คนเดียว” หลังโยนหน้าที่การอธิบาย เทพไดโอไนซุสก็หยิบน้ำองุ่นขึ้นมาจิบแก้คอแห้ง

               “คืออย่างนี้... ผมกับคุณดีสันนิษฐานกันว่าเกิดเหตุผิดปกติกับเทพีนิกซ์ เทพีแห่งกลางคืน โลกถึงได้ปั่นป่วนแบบนี้ แต่นั่นเป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน คงจะดีหากมีเด็กในค่ายสักคนไปรับคำทำนาย” ดวงตาสีนิลจ้องมาที่ดีน ความคาดหวังนั้นทำเอาชายหนุ่มส่ายหน้าพรืด

               “เดี๋ยวก่อน มามองกันด้วยสายตาคาดหวังแบบนี้ไม่ได้สิครับ ผมจะเดินทางพรุ่งนี้เข้าแล้ว เสียเงินซื้อตั๋วรถไฟไปแล้วด้วยตั้งสองพันเหรียญ สองพันเหรียญเลยนะครับไม่ใช่ถูก ๆ ไม่ไปไม่ได้ด้วย ผมต้องไปเลือกตั้งประธานาธิบดี”

               “เป็นพลเมืองดีซะจริ๊ง” ไดโอนีซุสแอบแหววก่อนจะหันกลับไปจิบน้ำองุ่นต่อ

               “ก็ต้องเป็นพลเมืองดีสิครับ ไม่ใช่แค่ในฐานะประชาชนสหรัฐ แต่ในฐานะประชาชนโลก การเลือกตั้งไม่ใช่แค่เลือกประธานาธิบดีในสหรัฐ แต่มันมีผลระดับโลกเลยนะ สงครามในยูเครนและตะวันออกกลางอาจจะยุติลงก็ได้หากได้ประธานาธบดีถูกคน”

               ถึงจะรู้อยู่เต็มอกก็เถอะว่าเรื่องนี้มีเดมิก็อดนิสัยไม่ดีอยู่เบื้องหลัง แต่ดีนที่เกิดมาในฐานะมนุษย์ปุถุชนชาวอเมริกันมายี่สิบสามปี เขาอยากให้โลกนี้ขับเคลื่อนโดยมนุษย์มากกว่าฝั่งของเทพเจ้า

               “ทำหน้าที่ของคุณเถอะ การเป็นพลเมืองโลกก็ควรทำหน้าที่แบบนั้น ในค่ายยังมีผู้กล้าคนอื่นอีกมาก ตอนนี้งานหนักจึงตกเป็นของเทพีคิโอเน่ พลังของนางทำให้น้ำแข็งขั้วโลกไม่ละลายเร็วจนเกินไป หากสุดวิสัยจริง ๆ ผมอาจจะลองเรียกประชุมดูหากไม่มีเด็กคนไหนรับคำทำนายเสียที”

               จริงอย่างที่ไครอนกล่าว ในค่ายมีคนอีกมากมายที่เก่งกาจมีฝีมือ เผลอ ๆ เขายังไม่ทันได้กลับมาค่ายเหตุการณ์ความไม่สงบของโลกอาจกลับมาเป็นปกติแล้วก็ได้

               “งั้นก่อนไปผมจะช่วยกระจ่ายข่าวให้อีกทีนึง หวังว่ากลับมาจากบ้านผมคงไม่ต้องไปทำภารกิจกู้โลกต่ออีกนะ”

               ดีนยิ้มแหย เบื่อแล้วจะเป็นตัวเอก เขาอยากเป็นแค่ตัวประกอบในเรื่องราวเวอร์วังอลังกาล ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว คนรัก และสัตว์เลี้ยงโดยปราศจากการผจญภัยเสี่ยงตาย แต่พอรู้แบบนี้เข้าใจเลยว่าทำไมวันนี้ไม่มีปาร์ตี้ คุณดีคงเครียดเกินกว่าจัดงานบันเทิงเริงใจ

               “เดี๋ยวผมขอตัวก่อนดีกว่า ดูท่าเทพีคิโอเน่จะอยากได้พลังเพิ่มด้วย ผมช่วยไปก่อนเท่าที่ได้แล้วกันนะครับ”

               “เดินทางก็ขอให้ปลอดภัยคุณดีน”

               “โชคดีพ่อหนุ่ม”

               หลังจากกล่าวคำร่ำลากันเสร็จดีนก็ออกจากห้องที่ปรึกษาให้ผู้ใหญ่ทั้งสองหารือกันต่อ ส่วนตัวของเขาก็มีหน้าที่ที่ต้องทำเหมือนกัน

มอบ [ผ้าพันคอ] ให้ [เทพไดโอนีซุส] และ [ไครอน]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25