[บ้านใหญ่] ห้องทำงานคุณดี *อัปเดทคะแนนบ้าน*

Dean HEROES

224

ขออนุญาตกลับบ้านครับ

               30/10/2024 — 10.00 น.

               หลังจัดการธุระยามเช้าเสร็จเรียบร้อยดีนได้ไปเยือนบ้านใหญ่เพื่อแจ้งข่าวบางอย่างแก่ผู้อำนวยการ ข้อนิ้วมือเคาะไปยังบานประตูที่ประดับไปด้วยกระจกหลากสี

               ก๊อก ก๊อก

               “....”

               เงียบ… ไร้เสียงตอบกลับ ดีนจึงลองเว้นช่วงเอาไว้สักหน้านาทีก่อนจะเคาะอีกที เพราะบางทีคุณไครอนอาจไปเข้าส้วม

               ก๊อก ก๊อก

               “....”

               เงียบเหมือนเดิม… แปลว่าปรมาจารย์เซ็นทอร์อาจไม่ได้อยู่ห้อง ไม่รู้เสียด้วยว่าตารางเรียนของเดือนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ถ้าไม่อยู่ที่สนามฝึกไครอนคงไปสิงอยู่ที่โรงหลอมเหล็ก

               ‘ไม่เป็นไรงั้นเอาคุณดีก่อนก็แล้วกัน’

               อยากจะถามด้วยว่าทำไมวันฮาโลวีนปีนี้ถึงได้เงียบกริบผิดวิสัยเทพแห่งงานเลี้ยงที่สุด หรือเทพกรีกจะไม่มีประเพณีนี้กันนะ? ถามไปแล้วคุณดีจะตอบว่า ‘ที่นี่เขาไม่ทำกันแบบนั้น’ หรือเปล่า? แต่นี่มันยุคไหนแล้วควรจะปาร์ตี้ทุกเทศกาลของโลกไปเลยสิ!

               เปลี่ยนเป้าหมายมาที่ห้องของที่ปรึกษาค่ายแทน เขายกมือขึ้นโบกไปมาอยู่หน้าหัวเสือดาวติดประตู

               “ไฮฮาย ขอเข้าพบคุณดีหน่อยครับ”

               แอ๊ดดด

               หลังจากนั้นไม่นานบานประตูไม้หนาก็เปิดออกอัตโนมัติเชื้อเชิญให้ผู้มาเยือนได้เข้ามาด้านใน เมื่อมองเข้าไปในห้องเขาเห็นว่าไครอนกำลังนั่งหารือปรึกษาบางอย่างกับเทพไดโอนีซุสจนหลุดร้อง “อ้าว..” เอาเวลาที่รอคุณเข้าห้องน้ำห้านาทีคืนมาเลยนะ!

               “สวัสดีดรีม มีธุระอะไรรึ เข้ามาก่อนสิ” เทพเจ้ากล่าวต้อนรับ แม้หน้าจะยิ้มแต่ดูเหมือนว่าทั้งสองกำลังคุยเรื่องเครียดกันอยู่

               คราวนี้ชื่อดรีมสินะ ดีนได้แต่ยิ้มมุมปาก

               “สวัสดีครับคุณดี คุณไครอน เหมือนพวกคุณจะคุยเรื่องซีเรียสกันอยู่ ผมกวนไม่นานดีกว่า คือว่างี้ครับ ผมว่าจะขอกลับบ้านไปสักเดือนหรือมากกว่านั้นหน่อย” เขาแจ้งผู้อาวุโสทั้งสองอย่างตรงไปตรงมา

               “โอ้ มีมารยาทจริงเชียว ปกติเด็กโตที่เข้าออกค่ายจะไม่ค่อยบอกกล่าวนะเนี่ย เธอมีธุระแค่นี้?” ไดโอนีซุสหัวเราะพรืด ส่วนไครอนไหวไหล่เบา ๆ ราวกับจะบอกว่า ‘เด็กนี่ก็แบบนี้แหล่ะ’

               “อ้าว ไม่ต้องบอกเหรอ ผมถือคติจะไปลามาไหว้เสียด้วยสิ คือว่าผมจะพาแมคซี่กับออมเล็ตไปด้วย จะไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ?”

               “ไม่มีปัญหา คุณสามารถพาสัตว์เลี้ยงนีเมียนออกจากค่ายได้เลย เวทมนตร์พลางตาของเทพีเฮคาทีจะเปลี่ยนภาพของอสุรกายให้ใกล้เคียงกับสายตามนุษย์เอง” ไครอนพูด

               “เหมือนกับพวกอสุรกายที่เพ่นพ่านอยู่ด้านนอกสินะครับ” ได้ยินแบบนี้ก็โล่งอกไปนิดหน่อย งั้นมาต่อเรื่องที่สอง “ก่อนหน้านี้ผมไปเที่ยวไทยตามภารกิจของเทพีดีมิเทอร์มาครับ เลยมีของฝากมาให้พวกคุณด้วย”

               “คงไม่ใช่ตุ๊กตามาสคอตหน้าตาประหลาดอีกใช่ไหม?” คุณดีหลิ่วตาอย่างรู้สึกระแวงใจกับของฝากจากเจ้าหนุ่มดีน (ที่ตอนนี้ถูกเรียกว่าดรีม)

               “ไม่ใช่สิ ผมไม่ซื้อของซ้ำกันมาฝากหรอกน่า.. เฮ้! เดี๋ยวนะ คุณหาว่ามาสคอตหอไอเฟลสุดน่ารักคือตุ๊กตาประหลาดงั้นเหรอ!? ใจร้าย”

               “ปล๊าววว” เทพน้ำเมาแก้ตัวเสียงสูง “น่ารักสิ น่ารักมาก น่ารักถึงขนาดเอาไปตั้งบนชั้นบนสุดเลยเห็นไหม”

               คุณดีชี้นิ้วไปที่ตู้โชว์ใบใหญ่สไตล์โมเดิล แล้วเจ้าหอไอเฟลสีแดงแจ๋ก็อยู่บนชั้นตามที่เทพเจ้าบอก ตั้งอยู่สูงชนิดที่แขนเอื้อมไม่ถึงเลยทีเดียวเชียว แต่อยู่สูง ๆ มันก็เด่นดี

               “แล้วไป.. คือว่าผมซื้อนี่มาให้ครับ ผ้าพันคอมัดย้อมจากสุโขทัย เห็นคุณดีบอกชอบสีสด ๆ ผมเลยเลือกอันที่แสบสุดมาให้เลย ส่วนของคุณไครอนผมเลือกแบบเรียบ ๆ มาให้ คิดว่าคุณน่าจะชอบ”

               “ขอบคุณ คุณดีน” ไครอนรับผ้าพันคอย้อมโคลนมาพลางค้อมศีรษะลงเล็กน้อย โชคดีจริง ๆ ที่เด็กนี่ยังคิดว่าเขาเหมาะกับสีเรียบ ๆ อยู่

               “สีแสบจริงด้วย เจ็บมาก” ไดโอนีซุสพึมพัมแต่ไม่นึกรังเกียจ ผ้าพันคอสีเจ็บก็เหมาะกับเอาไว้ใส่ปาร์ตี้ดี

               “ยินดีครับ ว่าแต่พวกคุณกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอซีเรียสน่าดู คงไม่ใช่ว่าค่ายเรากำลังถังแตกใช่ไหมครับ?”

               “ใช่ซะที่ไหนกันเล่า ค่ายฮาล์ฟบลัดไม่มีวันถังแตกอยู่แล้วในเมื่อมีข้าบริหาร” เทพน้ำเมาหันไปทางไครอน ฝั่งอีกฝ่ายพยักหน้า เรื่องที่คุยกันก่อนหน้าไม่ได้เป็นความลับที่แพร่งพรายบอกเด็กในค่ายไม่ได้อยู่แล้ว ดีเสียอีกหากเด็ก ๆ รู้จะได้ทำอะไรสักอย่าง “ปัญหาเรื่องกลางคืนหายไปเนี่ยแหล่ะ ข้าคิดว่ามีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับเทพีนิกซ์ ท่านย่าของข้าเอง”

               “เทพีนิกซ์เหรอครับ… ไม่ใช่เทพอะพอลโล่เหรอ? ผมไม่เข้าใจ หมายความว่ายังไงครับ?”

               ดีนหน้าตาตื่น ไหนพ่อบอกว่าอะพอลโล่น่าจะแค่เล่นสนุกไง แล้วเมื่อกี้เขาเพิ่งไปเบลมเทพพระอาทิตย์มาอีก ตายล่ะหว่า…

                 

               “เจ้าฟังไม่ผิด เทพีนิกซ์แหล่ะ เอ้า! ถึงตาเจ้าอธิบายบ้างไครี่ เงียบเชียวนะปล่อยให้ข้าพูดอยู่คนเดียว” หลังโยนหน้าที่การอธิบาย เทพไดโอไนซุสก็หยิบน้ำองุ่นขึ้นมาจิบแก้คอแห้ง

               “คืออย่างนี้... ผมกับคุณดีสันนิษฐานกันว่าเกิดเหตุผิดปกติกับเทพีนิกซ์ เทพีแห่งกลางคืน โลกถึงได้ปั่นป่วนแบบนี้ แต่นั่นเป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน คงจะดีหากมีเด็กในค่ายสักคนไปรับคำทำนาย” ดวงตาสีนิลจ้องมาที่ดีน ความคาดหวังนั้นทำเอาชายหนุ่มส่ายหน้าพรืด

               “เดี๋ยวก่อน มามองกันด้วยสายตาคาดหวังแบบนี้ไม่ได้สิครับ ผมจะเดินทางพรุ่งนี้เข้าแล้ว เสียเงินซื้อตั๋วรถไฟไปแล้วด้วยตั้งสองพันเหรียญ สองพันเหรียญเลยนะครับไม่ใช่ถูก ๆ ไม่ไปไม่ได้ด้วย ผมต้องไปเลือกตั้งประธานาธิบดี”

               “เป็นพลเมืองดีซะจริ๊ง” ไดโอนีซุสแอบแหววก่อนจะหันกลับไปจิบน้ำองุ่นต่อ

               “ก็ต้องเป็นพลเมืองดีสิครับ ไม่ใช่แค่ในฐานะประชาชนสหรัฐ แต่ในฐานะประชาชนโลก การเลือกตั้งไม่ใช่แค่เลือกประธานาธิบดีในสหรัฐ แต่มันมีผลระดับโลกเลยนะ สงครามในยูเครนและตะวันออกกลางอาจจะยุติลงก็ได้หากได้ประธานาธบดีถูกคน”

               ถึงจะรู้อยู่เต็มอกก็เถอะว่าเรื่องนี้มีเดมิก็อดนิสัยไม่ดีอยู่เบื้องหลัง แต่ดีนที่เกิดมาในฐานะมนุษย์ปุถุชนชาวอเมริกันมายี่สิบสามปี เขาอยากให้โลกนี้ขับเคลื่อนโดยมนุษย์มากกว่าฝั่งของเทพเจ้า

               “ทำหน้าที่ของคุณเถอะ การเป็นพลเมืองโลกก็ควรทำหน้าที่แบบนั้น ในค่ายยังมีผู้กล้าคนอื่นอีกมาก ตอนนี้งานหนักจึงตกเป็นของเทพีคิโอเน่ พลังของนางทำให้น้ำแข็งขั้วโลกไม่ละลายเร็วจนเกินไป หากสุดวิสัยจริง ๆ ผมอาจจะลองเรียกประชุมดูหากไม่มีเด็กคนไหนรับคำทำนายเสียที”

               จริงอย่างที่ไครอนกล่าว ในค่ายมีคนอีกมากมายที่เก่งกาจมีฝีมือ เผลอ ๆ เขายังไม่ทันได้กลับมาค่ายเหตุการณ์ความไม่สงบของโลกอาจกลับมาเป็นปกติแล้วก็ได้

               “งั้นก่อนไปผมจะช่วยกระจ่ายข่าวให้อีกทีนึง หวังว่ากลับมาจากบ้านผมคงไม่ต้องไปทำภารกิจกู้โลกต่ออีกนะ”

               ดีนยิ้มแหย เบื่อแล้วจะเป็นตัวเอก เขาอยากเป็นแค่ตัวประกอบในเรื่องราวเวอร์วังอลังกาล ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว คนรัก และสัตว์เลี้ยงโดยปราศจากการผจญภัยเสี่ยงตาย แต่พอรู้แบบนี้เข้าใจเลยว่าทำไมวันนี้ไม่มีปาร์ตี้ คุณดีคงเครียดเกินกว่าจัดงานบันเทิงเริงใจ

               “เดี๋ยวผมขอตัวก่อนดีกว่า ดูท่าเทพีคิโอเน่จะอยากได้พลังเพิ่มด้วย ผมช่วยไปก่อนเท่าที่ได้แล้วกันนะครับ”

               “เดินทางก็ขอให้ปลอดภัยคุณดีน”

               “โชคดีพ่อหนุ่ม”

               หลังจากกล่าวคำร่ำลากันเสร็จดีนก็ออกจากห้องที่ปรึกษาให้ผู้ใหญ่ทั้งสองหารือกันต่อ ส่วนตัวของเขาก็มีหน้าที่ที่ต้องทำเหมือนกัน

มอบ [ผ้าพันคอ] ให้ [เทพไดโอนีซุส] และ [ไครอน]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Eloise HEROES

วันที่ 7 พฤศจิกายน 2024

เวลา 11.00 น.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

จากตอนแรกที่เอโลอิสกะจะนั่งรอหน้าเตาไฟเพื่อที่จะส่งของชิ้นใหม่ไปให้เทพเฮเฟตัส แต่เมื่อรอเท่าไหร่ก็รู้สึกนานเหมือนพันปีเธอจึงตัดสินใจเดินออกมาแล้วแวะมาที่ห้องทำงานของคุณดี อันที่จริงนี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เธอแวะมาที่ห้องนี้แม้จะเคยเข้ามาที่บ้านใหญ่แล้วหลายครั้งแต่ทุกครั้งก็เพราะมาหาคุณไครอน การมาเยือนในคราวนี้จึงแตกต่างออกไป 

“เอโลอิส เพจ ขออนุญาตค่ะ”

“เข้ามาได้”

เธอค่อย ๆ เปิดประตูแล้วยื่นหน้าสำรวจโดยรอบก่อนพอสายตาไปปะทะกับคุณดีที่นั่งอยู่ประจำโต๊ะทำงานเธอก็ถึงกับสะดุ้งแล้วรีบเดินเข้ามาด้านใน นี่น่าจะเป็นเทพองค์ที่สองที่เธอได้พบแบบตัวเป็น ๆ แม้คุณดีจะอยู่ที่ค่ายแทบจะตลอดแต่เอโลอิสก็ไม่เคยมีโอกาสเจอเขาเลยสักครั้ง

“มีธุระอะไรกับข้าหรือเปล่าสาวน้อย?”

“พอดีว่าจะมาส่งคะแนนบ้านน่ะค่ะ”

“อ้อ! คะแนนบ้านนี่เอง กรอกแบบฟอร์มนี้เลยนะ ไม่ต้องเกร็งหรอกน่าทำตัวสบาย ๆ เจ้านี่ลูกใครนะ?” คุณดียื่นแบบฟอร์มมาให้เอโลอิส

“เอ่อ…เทพเฮเฟตัสค่ะ”

“อ๋อใช่! ผมสีเพลิงขนาดนี้ จริง ๆ ข้าน่าจะรู้ อย่าทำตัวอินโทรเวิร์ดแบบพ่อเจ้าก็พอวัน ๆ ขลุกอยู่แต่เตาหลอมแบบนั้นน่าเบื่อจะตาย”

“งั้นเหรอคะ แหะ ๆ” 

เอโลอิสได้แต่หัวเราะแห้งแล้วเริ่มจรดปากกากรอกแบบฟอร์มลำพังตัวเธอคนเดียวก็ไม่ได้มีคะแนนบ้านอะไรมากมายนักแต่อย่างน้อยก็คิดว่าคะแนนเพียงน้อยนิดของเธอก็น่าจะช่วยบ้านได้ไม่น้อย อาจพอมีลุ้นเป็น 1 ใน 5 บ้านดีเด่นประจำปีได้บ้าง ขณะที่เขียนแบบฟอร์มสายตาก็แอบเหลือบไปมองรูปปั้นหัวเสือดาวที่แขวนอยู่ตรงผนัง

“แฮ่!!!”

เอโลอิสถึงกับสะดุ้งอีกรอบเมื่อหัวเสือดาวนั่นทำเสียงขู่ให้เธอตกใจเล่น เมื่อคุณดีเห็นอาการขวัญเสียเล็กน้อยของเธอก็เลยแอบดุเจ้าเสือดาวไปพอเป็นพิธี

“เจ้านี่! อย่าทำให้เด็กกลัวสิไม่ใช่โจรเสียหน่อย ถ้าเป็นพวกลูกบ้านเฮอร์มีสแอบมาขโมยของค่อยขู่”

“งั้นเอาใหม่ก็ได้…โฮกปิ๊บ!!!”

“...” นั่นเสียงของเสือเรอะ!...เอโลอิสได้แต่คิดในใจ “เอ่อ…หนูกรอกเสร็จแล้วค่ะ”

“เยี่ยมเลยที่เหลือเดี๋ยวข้าจัดการเอง…ว่าแต่…เจ้าใช่คนเดียวกับที่เคยทำภารกิจตามราชรถหรือเปล่า?”

“ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เอโลอิสเอียงหัวสงสัย

“พอดีข้ามีภารกิจนึงเผื่อเจ้าสนใจเทพีอะโฟร์ไดต์ฝากให้ข้าลองหาคนช่วยภารกิจ แต่ก็ไม่มีเหยื่อ…เอ้ย!...ไม่มีผู้กล้าเข้ามารับงานนี้สักที มีรางวัลด้วยนะสาวน้อย” คุณดีเกริ่นพร้อมใช้รางวัลเป็นการหลอกล่อ

พอได้ยินว่ามีรางวัลเอโลอิสก็หูผึ่งขึ้นมาเล็กน้อย แม้จะยังสองจิตสองใจแต่ก็อยากลองฟังรายละเอียดงานดูก่อน ไม่แน่ว่าเธออาจจะพอช่วยอะไรได้

“เป็นภารกิจแบบไหนเหรอคะ”

“คืองี้เจ้าก็แค่ทำตัวเป็นกามเทพแม่สื่อแม่ชักอะไรแบบนั้นน่ะ งานง่าย ๆ สบาย ๆ ค่าจ้างงามสนมะ ๆ”

แม่สื่องั้นเหรอ…เอโลอิสคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทำให้คนรักกันมันก็ใช่ว่าจะฝืนใจใครได้เสียหน่อย แต่ถ้าพวกเขารักกันอยู่แล้วล่ะ…ก็น่าคิด…คุณดีบอกว่ารางวัลดีค่าจ้างงามงั้นก็รับ ๆ ไว้ก่อนแล้วกัน

“หนู…ช่วยก็ได้ค่ะ”

“เยี่ยม! เลยรายละเอียดภารกิจเดี๋ยวจะส่งไปให้ทีหลัง…” คุณดีพูดยังไม่ทันจบจดหมายจากที่ไหนไม่รู้ก็ร่วงป๊อกลงมาบนหัวของสาวน้อยผมสีเพลิง “พูดถึงก็มาเลยตายยากเสียจริง!”

เอโลอิสมองจ่าหน้าซองก็พบว่าเป็นจดหมายถึงเธอจากเทพีอะโฟร์ไดต์เนื้อหาดูเหมือนจะให้เธอเดินทางไปที่บอสตัน เพื่อตามหาคนชื่อ แมคเคย์ล่า แอนเดอร์สัน คุณหนูผู้ร่ำรวยตระกูลนายพลใหญ่ ที่ดันไปตกหลุมรักหนุ่มเอเชียยากจนขายของหาบเร่แถวไชน่าทาวน์ชื่อ วินสตัน สวี และช่วยให้พวกเขาได้มีช่วงเวลาที่ดีร่วมกันสักครั้ง…นี่มันโรมิโอ จูเลียตชัด ๆ! แค่ทำให้พวกเขาได้พบกันและมีช่วงเวลาดี ๆ จะไปยากตรงไหนกันเชียว!

“เป็นไงพอได้ไหม?” คุณดีมองด้วยสีหน้าลุ้นสุดขีดเพราะกลัวสาวน้อยตรงหน้าจะเปลี่ยนใจ

“ค่ะ เดี๋ยวหนูจะช่วยเอง”

“ดีเลยไปเตรียมเนื้อเตรียมตัวนะ จะรอฟังข่าวดีจากเจ้า”

“เกือบลืมไปเลย นี่ค่ะ…ของฝาก…ขอตัวก่อนนะคะ” เธอยื่นสำหรับไพ่ให้กับคุณดีชุดหนึ่งคาดว่าคนอย่างเขาน่าจะชอบอะไรประเภทนี้แหละ ส่วนเรื่องแอลกอฮอล์อย่างไรเสียเธอก็หามาฝากเขาไม่ได้อยู่แล้ว

“ขอบคุณมากเจ้านี่รู้ใจข้าเสียจริง”

เธอโค้งเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากของทำงานของเขาไป ตอนนี้นอกจากการบ้านที่ดองไว้ก็ดันรับภารกิจใหม่มาเพิ่มแล้วด้วย งานนี้ปั่นยับตาแหกแน่เอโลอิสเอ๋ย!

ชื่อผู้ส่งคะแนน: Eloise Paige

ที่ปรึกษาบ้านของคุณ: - (ยังไม่มี)

สังกัดบ้านพักหมายเลข: 9 

สายเลือดเทพ: เฮเฟตัส

คะแนนบ้านที่ต้องการส่งเข้าเครื่องรวมคะแนน: 85 คะแนน

มอบ สำรับไพ่ ให้ [God-14] ไดโอนีซุส (คุณดี)

HEROES [วีรบุรุษผู้โปรดปราน] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

[รับภารกิจ] โรมิโอ & จูเลียต 2024

Laura HEROES

  ห้องทำงานคุณดี

เเน่นอนว่าหลังเก็บข้าวของเเล้ว เธอลองเดินมาที่ห้องที่เขาบอกกันว่าพ่ออยู่ที่นี้ ตามคำบอกเล่าคือคุณดีงันหรอ เด็กสาวหยุดหน้าห้องส่องเล็กๆที่หน้าห้องตามช่องประตู

" ก๊อก ก๊อก " เธอเเคะเพียง 2 รอบ ก่อนจะเปิดเข้าไปด้านใน

" คุณดี อยู่มั้ย " เธอส่งเสียงเรียกทันที มองรอบๆ ห้องด้านใน " อุ้ย!! " เธอยิ้มออกมาหนังเห็นชายหนุ่มวัยกลางคนฟัวฟูๆ เเอบตกใจนิดนึง เพราะหน้าตาหลายรูปปั้นเลย เเต่เเค่ดูเเก่นิดหน่อย

ลอร์ร่าเเอบขำเบาๆ มือถือขนมและน้ำอัดลมเข้ามา " นี้ร่าเอามาแบ่ง " เธอยกขนมเเละน้ำอัดลม เเบบโค๊กกระป๋องสีเเดงออกมา

" ลอร์ร่าเองค่ะ ต้องเเนะนำตัวต่อมั้ย " เธอถาม ดูซิเขาจะจำผลิตภัณฑ์ของตัวเองได้ไหมนะ

" โตขนาดนี้แล้วหรอ " อีกฝ่ายดูจะงงงง

เเต่อะไรโตขนาดนี้แล้วหรอ เธอมอง นี้เขาจะไม่ได้เลยหรอว่าไปทำอะไรไว้นานขนาดไหนแล้ว " ใช่สิ โตเเล้ว สวยเหมือนเเม่ด้วยนะ " เธออวยเเม่เต็มที่ เพราะเเน่นอนว่าไม่เอาอะไรของเขามาเลย เเม่เเต่สีผมก็ไม่เอามา จะเอามาก็น่าจะพลังเทพนั้นหละ

" เเต่วันนี้ร่าเอาขนมมาฝาก วันหน้าค่อยกินนะ พวกเหล่า ไวน์หนะ " เธอบอกอีกฝ่ายต่อเพราะตอนนี้เธอยังหาไม่ได้ 

" พูดแบบนี้ ได้สิ เเต่นี้ชื่ออะไรนะ " ลอร์ร่าถึงกับหันมอง อะไรนี้เธอพึ่งเเนะนำตัวไปไม่ถึง 3 นาที เขาความจำปลาทองเกินไปแล้วนะ

" เอาใหม่นะ หนูชื่อลอร์ร่า ลอร์ร่า เรียกร่า ไหนเรียกสิ ลอร์...ร่า " เธอบอกอีกฝ่ายมือวางขนมลงที่โต๊ะ

" ลอ ... ร่า  อ่อๆ จำได้ ลอร์ร่า " อีกฝ่ายพูดเร็วๆ มันทำให้เธอรู้สึกว่าเขานั้นเมาตลอดเวลาอย่าไงอย่างนั้นเลย เธอถึงกันเอามือลูบหน้าตัวเอง นี้มันยังไงกันนะ เด็กสาวมองออกไป

" มาๆ ร่าเอาไพ่มาด้วยเล่นไหม " เด็กสาวหยิบมันออกมาโชว์ ก่อนจะเอาขนมมาด้วย " มีเลย์ด้วยนะ กินเพลินๆ " เธอบอกต่อด้วย

" ขยันขนจริงๆ ยัยร่า " 

" ก็นะ เเต่ว่าที่บ้านเราไม่มีคนเลยหรอ เเล้วรูปปั้นที่บ้านนี้มัน " เธอเริ่มบอกต่อเเน่นอนว่าเด็กสาวที่เคยเจอพ่อเเท้ๆ เรียกว่าเกิดไม่ไม่เคยจะฝันว่าจะได้เจอพ่อด้วยซ้ำไป

" ทำไมรูปปั้นฉันมันทำไม ออกจะหล่อ และดูดีเชียว ใช่มั้ยหละ!!! " 

คำพูดอีกฝ่ายทำเอาลอร์ร่ายิ้มเเห้งๆ ก็นะ จะบอกไม่หล่อก็นี้พ่อตัวเองหนิ เธอพยักหน้ารับอีกฝ่าย " หล่อก็หล่อ หล่อค้าา " เธอไม่อยากจะขัดอีกฝ่าย " แต่ร่าต้องเรียกคุณว่าอะไร พ่อหรือคุณดี " เธอถามก่อน

" ถ้าอยู่กัน 2 คนเรียกพ่อ ถ้าคนเยอะๆเรียกคุณดี " เธอที่พยักหน้าเเต่ก็ยังสงสัยอยู่ดีนั้นหละ เหมือนหนูน้อยชั่งถามสุดๆ

" ห้ามสงสัย เดี๋ยวมีคนบอกฉันมีลูก เขาหาว่าฉันเเก่ " 

ให้ตายสินี้คือเหตุผลของเขางันหรอ ลอร์ร่ามองหน้า อยากจะยึดขนมพวกนี้คืนเดียวนี้เลย!! อายุขนาดนี้จะบอกเป็นพ่อก็ไม่แปลกหรอมั้ง

" .... " เธอเงียบสักครู่ เห็นอีกฝ่ายเดินมาเเกะขนมอย่างเร็ว

" วันหลังเอามาอีกนะ เเต่เอาที่ฉันถือในรูปปั้นมาให้จะดีมาก " เขาบอกต่อ

" เเล้วไอของพวกนั้นจะเอามาจากไหนหละ " เเน่นอนว่าคำถามนี้ทำเอาเจ้าตัวหันมามอง

" โอ๊ะ!!... นี้เป็นลูกฉันไง พวกเราทำไวน์อร่อยมาก ไวน์เลิศรสเชียวรู้มั้ย " พูดเเล้วก็ทำทาโอ้อวดยกใหญ่เลย เด็กสาวที่มองก็เเบบ นี้อะไรเนี้ย เห็นอีกฝ่ายกระเเอม ดูภูมิใจสุดๆ ก็น่าจะสมชื่อหนะนะ ที่บอกว่าทำเครื่องดื่มเลิศรสได้

" แล้วทำยังไง ไหนๆ ลองสอนหนูสิ " เธอเริ่มยิ้มๆ 

" ยังก่อน ตอนนี้ยังไม่ได้หรอก " อีกฝ่ายปรามเธอเบาๆ ก่อนเอายกกระป๋องโค๊ก หรือน้ำอัดลมเข้าปากไป 

ท่าทางการกินเข้านั้นเหมือนกินไวน์สุดๆ เเม้ในมือนั้นจะเป็นน้ำอัดลมก็ตามที

" มองอะไร " เสียงของเจ้าของห้องเรียกทำให้เธอได้สติขึ้นมา

" เปล่าค่ะ " เธอสายหน้าไปมา " มาเล่นไพ่กันมั้ย แต่ถ้าร่าชนะ พ่อต้องจ่ายนะ " เธอยิ้มๆ

" ไม่ ฉันไม่มีเงินหรอก " เขาพูดพร้อมยกมันทอดเข้าปากไปอีก ดูกินเพลินสุดๆ

" โห่ ... ไม่สนุกเลยนะ "  เด็กสาวร้องออกมา พร้อมเดินไปนั่ง " แบบนี้เล่นอะไรได้บ้างหละ "

" เยอะเเยะ " เขาบอกเเต่ไม่ได้บอกว่าเล่นอะไรได้บ้าง

" เเล้วนี่เจอ พี่น้องหรือยังหละ " 

คำพูดนั้นทำเอาลอร์ร่างงยกใหญ่เพราะว่าตอไปบ้านในบ้านไม่มีคนอยู่เลยนะ เขาไปจำใครมากันเเน่ 

" อ่อ ฉันลืม เขาไม่อยู่กัน " สักพักอีกฝ่ายก็พูดต่อเล่นทำเด็กสาวใจคอไม่ดี คิดว่าผีหลอกเพราะเมื่อครู่ไม่เจอใครในบ้านเลยยังไงหละ

" ไม่เจอหรอก ทั้งบ้านร่าอยู่คนเดียวเลย "

" ไม่ต้องบ่น ฉันก็อยู่คนเดียว " อีกฝ่ายหันมองบ่น

" ใครบ่น พ่อนะพ่อ " เด็กสาวดูเหวี่ยงๆ เล็กน้อย

" แล้วเเม่เป็นยังไงบ้าง " อยู่ๆอีกฝ่ายก็ถามถึงเเม่ของเธอขึ้นมา แต่เดี๋ยวนะเขาบอกพี่น้องนี้เขาไปผลิตไว้เยอะเลยหละสิ ถึงได้มีพี่น้องเพี๊ยบไปหมด เธอที่คิดในหัวก่อนจะเงียบไป เหมือนไมไ่ด้ยินประโยคก่อนหน้านี้ที่ถามออกมา

" นี้ ฉันถามได้ยินไหม " อีกฝ่ายยกมือโบกไปโบกมาเบาๆ ทำเอาเธอหลุดออกจาภวังของตน

" ห๊ะ .... อะไรนะ " เธอหันมองให้อีกฝ่ายทวนคำถามอีกรอบ

" พอๆ ชั่งมันเถอะ นี้ก็ดึกแล้ว กลับไปนอนได้เเล้ว พรุ่งนี้ค่อยเเวะมาใหม่ เเล้วเอาขนมมาด้วยนะ " พูดจบก็คือไล่เลยทีเดียว

" ก่อนไปเอาขยะไปทิ้งให้ด้วย " ไม่วายยังให้เธอเอาขนอที่เอามาเอาเศษขยะพวกนี้กลับไปด้วยเด็กสาวผมบอร์นมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะเท้าเอว " ค่ะ ไปก็ได้ " เธอยู้วปากใส่ก่อนจะสบัดผมเก็บของเดินกลับออกไปทันที

" แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ คุณพ่อ ราตรีสวัส อย่าเมามากหละ เเบร๊!! " ลอร์ร่าวิ่งไปที่ประตู โบกลาพ่อของตัวเอง ก่อนจะเดินกลับไป ไม่ลืมจะหันมาเเลบลิ้นใส่อีกฝ่ายด้วย

การเจอพ่อเเท้ๆ ของเธอครั้งเเรกดูจะเป็นไปได้ด้วยดีพอสมควรเลย เธอยิ้มออกมาหลังประตูบานใหญ่นั้น เดินกลับบ้านพักด้วยจิตใจที่เบิกบานอยู่พอตัวเลย

เด็กสาวเดินออกไปจากห้องสักพัก เอาขยะทิ้งก่อนจะยิ้มออกมาคนเดียว

" ขอบคุณนะคะ " อย่างน้อยๆ การมาที่นี้ก็มีเรื่องดีๆ นะ

ลอร์ร่า : #ff00ff

คุณดี : #800080

  หมายเหตุ : มอบโคล่า 1 / มันฝรั่งทอด 1 ให้คุณดี  

Daemon HEROES

ส่งคะแนนบ้าน

เดม่อนผลักประตูไม้โอ๊คบานใหญ่ของบ้านใหญ่เข้าไป ภายในห้องโถงกว้างขวาง แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างกระจกสี  สะท้อนเป็นลวดลายหลากสีสันบนพื้นหินอ่อน เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ และเสียงฝีเท้า ดังแว่วมาจากห้องต่าง ๆ  เดม่อนเดินตรงไปยังห้องทำงานของคุณดี เขาเคาะประตูเบา ๆ ก่อนจะเปิดเข้าไป

"สวัสดีครับ คุณดี" เดม่อนกล่าว พร้อมกับยื่นบันทึกโน้ตให้

"อ้อ ดีม่อน มานี่เอง"  คุณดีทักทายพร้อมกับยิ้มกว้าง "ฉันกำลังรออยู่พอดี เอาล่ะ มาดูกันว่านายทำอะไรมาบ้าง"

เดม่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย "เอ่อ...  ผมชื่อเดม่อนนะครับ  คุณดี"

คุณดีหัวเราะ  "อ๊ะ ขอโทษที ดีม่อน ฉันชอบจำชื่อคนผิด เอาล่ะ มาดูบันทึกของนายกันดีกว่า"

คุณดีพลิกดูบันทึกโน้ตของเดม่อนอย่างละเอียด นาน ๆ ครั้งจะพยักหน้า หรือขมวดคิ้ว เดม่อนยืนรออย่างใจจดใจจ่อ แม้จะพยายามทำท่าทางสบาย ๆ แต่เขาก็อดรู้สึกกังวลไม่ได้ ลิเลียน่าจะคิดยังไงกับเรื่องนี้บ้างนะ เขาคิด 

ในที่สุดคุณดีก็เงยหน้าขึ้น "โดยรวมแล้ว ฉันพอใจกับผลงานของเธอนะ ดีม่อน นายมีส่วนร่วมในกิจกรรมของค่ายและทำภารกิจได้สำเร็จ"

เดม่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ขอบคุณครับ คุณดี"

"แต่..."  คุณดีเว้นวรรค ทำให้เดม่อนใจหายวาบ "ฉันอยากให้นายพยายามเข้าสังคมกับคนอื่น ๆ ในค่ายให้มากขึ้น โดยเฉพาะกับลูก ๆ ของเทพองค์อื่นน่ะ"

"ครับ ผมจะพยายาม" เดม่อนรับคำ

"เอาล่ะ ฉันจะบันทึกผลการประเมินนี้ไว้ นายกลับไปได้แล้ว"

เดม่อนโค้งให้คุณดี ก่อนจะเดินออกจากห้อง เขามุ่งหน้ากลับไปพักยังบ้านหมายเลข 10

ชื่อผู้ส่งคะแนน: เดม่อน แคนท์

ที่ปรึกษาบ้านของคุณ: เนเรซ่า เฮนลาดิส

สังกัดบ้านพักหมายเลข: 10

สายเลือดเทพ: อะโฟร์ไดต์

คะแนนบ้านที่ต้องการส่งเข้าเครื่องรวมคะแนน: 256 คะแนน

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

เฟเรียมาที่ห้องทำงานของคุณดีภายหลังจากไปถวายค่าเกียรติยศของเธอให้แด่เทพีอะธีน่าเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็รีบมาที่ห้องของคุณดีในเวลาไม่นาน ในใจของเธอตอนนี้อยากจะเคลียร์ธุระทั้งหมดให้เสร็จสิ้นไปให้หมดก่อนที่เธอจะเดินทางไปเฮติ ในมือของเด็กสาวมีสมุดบันทึกรายการสิ่งที่ต้องทำที่ยาวเป็นหางว่าว แสดงให้เห็นว่าช่วงที่เธอหลับไปรวมกับที่ไปทำภารกิจที่จีนมานั่นเธอมีเรื่องติดค้างเยอะมากจนไม่รู้จะทำยังไงหมด นี่ยังไม่นับว่าต้องไปเคลียร์ของในกระเป๋าคิดว่าเอาไปบริจาคของที่โรงตีเหล็กสักหน่อยดีกว่า แล้วเธอก็วางแผนไว้ว่าต้องทำให้เสร็จภายในสองสามวันนี้ด้วย มันเลยไม่น่าแปลกใจอะไรที่เธอจะดูยุ่งจนหัวหมุนแบบนี้ ในตอนที่คิดจนหัวแทบระเบิดอยู่นั่น เฟเรียก็มาหยุดอยู่หน้าห้องทำงานของคุณดีเสียซะแล้ว

เธอเคาะประตูดังก็อก ก็อก ก็อกสามครั้งก่อนจะมีเสียงตอบกลับมา

“ใคร”

“คุณดีคะ เฟเรียค่ะ”

“อ้อ ๆ แม่หนูฮิปนอสนี่เองเข้ามาได้เลย”

เธอเปิดประตูเข้าไปอย่างสุภาพก่อนจะเดินไปยืนตรงข้ามคุณดีที่อีกฝั่งของโต๊ะทำงานอย่างรู้งาน

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะคุณดี นี่ของฝากนะคะ“

เธอเอาพิซซ่าถาดใหญ่ออกมาให้คุณดี จะได้มีอะไรกินเป็นกับแกล้มเวลาอยากดริงส์ถึงในค่ายมันจะแทบหาเหล้าไวท์ไม่ได้เลยก็เถอะนะ คุณดีซะอย่างเดี๋ยวก็หาเครื่องดื่มมาดื่มคู่ได้เองนั่นแหละ

“ขอบใจมากนะ แล้วนี่มีธุระอะไรเหรอสาวน้อย”

“อ้อ หนูมาส่งคะแนนบ้านฮิปนอสค่ะ”

“โอ้ บ้านที่สามแล้วนะนี่ที่มาส่งคะแนน แล้วเป็นไงบ้างล่ะได้มาเยอะไหม”

“ก็ไม่ค่อยเยอะหรอกค่ะ ก็พี่น้องหนูกว่าจะตื่นกันที หาว”

เธอกรอกแบบฟอร์มส่งคะแนนบ้านให้คุณดีอย่างเป็นระเบียงเธอก็หาวออกมาก็เธอแทบไม่ได้นอนเลยนี่นา

“คุณก็ควรหาเวลานอนบ้างนะ ดูสิสภาพงี้นี่ไม่ได้นอนกี่วันแล้วนี่”

“ก็แค่สองวันเองนะคะ ยังทำธุระไม่เสร็จด้วยคงอีกสักพักถึงจะไปนอนนั่นแหละค่ะ ถ้านอนกันหมดบ้านเดี๋ยวจะแย่เอา”

“จริงจังไปแล้วนะนี่ ยังไงก็พักบ้างล่ะ เดี๋ยวจะไม่ไหวเอา”

“ค่า”

ว่าแล้วเธอก็เดินออกจากห้องไปทำธุระต่อทันที

มอบ พิซซ่า ให้คุณดี
ชื่อผู้ส่งคะแนน: เฟเรีย เฮยส์
ที่ปรึกษาบ้านของคุณ: เฟเรีย เฮยส์
สังกัดบ้านพักหมายเลข: 15
สายเลือดเทพ: ฮิปนอส

คะแนนบ้านที่ต้องการส่งเข้าเครื่องรวมคะแนน: 85 คะแนน

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Eloise HEROES

วันที่ 26 พฤศจิกายน 2024

เวลา 07.00 น.

ระหว่างที่เอโลอิสกำลังทำภารกิจของเทพีอะโฟร์ไดท์ เธอได้รับการติดต่อจากคุณดีผ่านช่องทางการสื่อสารไอริสว่าหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจกลับมาถึงค่ายเมื่อไหร่ให้มาพบข้าที่ห้องทำงานในบ้านใหญ่ ดูเหมือนว่าเขาน่าจะมีเรื่องสำคัญที่ต้องการคุยกับเธอ เอโลอิสได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไว้และดำเนินภารกิจต่อไปจนเสร็จสิ้น

เมื่อเสร็จสิ้นการทำภารกิจและกลับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด เอโลอิสจึงได้เดินทางมายังบ้านใหญ่เพื่อเข้าพบคุณดีตามคำสั่ง เธอยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงาน สูดหายใจลึก ก่อนจะเคาะประตูเบา ๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามาเลย” เสียงจากด้านในห้องดังขึ้น

“ขออนุญาตค่ะ” เอโลอิสเปิดประตูและเดินเข้ามาข้างในอย่างระมัดระวัง

“โอ้! เอโอช่านี่เอง!” คุณดีเงยหน้าขึ้นจากการต่อเลโก้บนโต๊ะทำงานแล้วหันมาทักอย่างอารมณ์ดี

“เอ่อ…อันที่จริง เอโลอิสค่ะ…” เธอแก้ชื่อตัวเอง

“จะอะไรก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่ามาเข้าเรื่องกันดีกว่า” คุณดีตัดบท พร้อมเอนตัวพิงเก้าอี้

“ที่เรียกหนูมามีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?” เอโลอิสถามพลางยืนตรงอย่างเรียบร้อย

“พอดีว่าข้าอยากจะคุยกับเจ้าเรื่องที่ปรึกษาประจำบ้านเฮเฟตัสเสียหน่อย”

“ที่ปรึกษาบ้านเฮเฟตัสเหรอคะ?” คำพูดนั้นทำให้เอโลอิสเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ

“ตำแหน่งนี้ว่างมาพักใหญ่แล้วสมควรที่จะมีคนมารับช่วงต่อเสียที ข้าเห็นว่าตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเจ้าทุ่มเทให้บ้านมามากทีเดียว เจ้าดูมีแววใช้ได้ก็เลยอยากจะถามว่าเจ้าสนใจที่จะรับตำแหน่งที่ปรึกษาบ้านหรือไม่?”

“หนูเหรอคะ?...จะดีเหรอคะ?” เอโลอิสถามด้วยน้ำเสียงลังเล

“จะไม่ดีได้อย่างไรกัน ยังไม่ทันลองเลยเจ้าจะอยู่ได้อย่างไรกัน อย่างน้อยก็ลองรับไปก่อนถ้าไม่ชอบก็ค่อยมาขอลาออกจากตำแหน่งนี้ ไม่เห็นจะยากเลย” คุณดีพยายามเกลี้ยกล่อมพูดจาหว่านล้อมเพื่อให้งานของเขาเสร็จเสียที

“ถ้าแบบนั้นก็ได้อยู่หรอกค่ะ”

“ดีมาก! ข้าจดชื่อไว้แล้วห้ามเปลี่ยนใจเด็ดขาด” คุณดีพูดพร้อมยิ้มกริ่ม

“คะ…ค่ะ” ดูเหมือนตอนนี้จะปฏิเสธก็คงไม่ได้แล้ว เอโลอิสได้แต่รับคำทั้งที่ในใจก็ยังงง ๆ อยู่

“เสร็จธุระของข้าแล้วเจ้าไปเถอะ”

เอโลอิสโค้งเล็กน้อยก่อนเดินออกจากห้องทำงานของคุณดี จู่ ๆ ก็ได้ภาระอันหนักอึ้งมาแบกเสียอย่างนั้น หวังว่าเธอจะทำหน้าที่นี้ได้ดีพอตามความคาดหวังของคุณดี หรือถ้าไม่อย่างนั้นก็ต้องรีบยื่นซองขาวในทันทีที่รู้ว่าตัวเองดูแลบ้านไม่รอดนั้นแหละนะ…

ตอบรับข้อเสนอที่ปรึกษาประจำบ้านจากคุณดี

@@God 

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

ไหน ๆ ก็อยู่บ้านใหญ่แล้ว เนเรซ่าไม่อยากจะเสียเวลา เธอจำได้ว่าห้องทำงานของคุณดีตอนนี้ยังเปิดให้ส่งคะแนนบ้านดังนั้นสาวสวยจากเคบินที่สิบจึงมายืนเคาะประตูห้องทำงานของเทพเพียงหนึ่งเดียวที่คอยลงมาดูเด็ก ๆ ในค่ายอย่างตั้งใจ ไม่มีเสียงอนุญาต ไม่มีการแง้มประตู แต่อย่างน้อยเธอก็เคาะแล้ว เนเรซ่าผลักประตูให้เปิดออกก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน

“ คุณดี ฉันมาส่งคะแนนบ้านค่ะ ”

เสียงของเด็กสาวที่ได้ยินไม่บ่อยนักทำให้เทพแห่งสุราหันมามองด้วยความประหลาดใจ “ โอ้ นาเร็นซู นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้เจอ ” ชายวัยกลางคนที่มีรอยยิ้มสนุกสนานประดับบนใบหน้าหันเก้าอี้กลับมาเสมือนกับบอสของบริษัทใหญ่ เขายื่นมือข้างหนึ่งออกเพื่อรอรับบันทึกงาน

เนเรซ่าไม่ได้แก้ไขเรื่องชื่อของเธอ สาวสวยยื่นบันทึกงานของเธอให้กับเขา มิสเตอร์ดีที่รับสมุดนั้นไปอ่านใช้เวลาอยู่สักพักก็เริ่มผิวปาก “ กลับมาครั้งนี้เธอดูใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ดีนะเด็กน้อย ” มันไม่ใช่คำชื่นชมทั้งหมดเมื่อดูจากสีหน้าของเขา

“ เด็ก ๆ ของอะโฟรไดท์รุ่นนี้เก็บตัวกันจังเลยนะ ~ ”

ทั้งดีม่อนบอยและนารุซีนเลย

มิสเตอร์ดีปิดบันทึกงานลงก่อนจะทำการโยกย้ายคะแนนเข้าสู่หลอดคะแนนบ้าน “ แต่เธอทำได้ดี ”

คะแนนที่พุ่งขึ้นเป็นอันดับหนึ่งทิ้งห่างจากเคบินอื่น ๆ อย่างชัดเจนคือคำตอบของสาเหตุเธอได้รับคำชม เนเรซ่ามองคะแนนของบ้านตัวเอง สลับกับบ้านอื่นเล็กน้อย มุมปากของเธอยกขึ้นอย่างมีเลศนัย “ ฉันหวังว่าปีนี้เคบินที่ได้รับรางวัลจะเป็นเคบินที่สิบนะคะ ” เมื่อพูดจบ ธิดาแห่งความรักและความงามก็โค้งตัวลงเพื่อร่ำลาก่อนจะเดินออกไปอย่างมั่นใจ

ชื่อผู้ส่งคะแนน: เนเรซ่า เฮนลาดิส
ที่ปรึกษาบ้านของคุณ: เนเรซ่า เฮนลาดิส
สังกัดบ้านพักหมายเลข: 10
สายเลือดเทพ: อะโฟร์ไดต์
คะแนนบ้านที่ต้องการส่งเข้าเครื่องรวมคะแนน: 335 คะแนน

Timeline at [ now ]

Jayvik BRAVE

หลังจากที่เจวิคเผาบูชาสิ่งของให้กับพ่อของตน(ทำลายหลักฐาน)เสร็จแล้วเขาจึงเดินไปมาภายในค่าย และไปได้เพื่อนร่วมค่ายคุยกันเกี่ยวกับวันเหมายัน ว่าเป็นวันที่เหล่าเทพจะอ่อนพลังมากที่สุดจึงทำให้พวกเขาไปรวมตัวกันที่เทือกเขาโอลิมปัส และเปิดโอกาสให้เหล่าเดมิก็อตไปทัศนาจรที่โอลิมปัสได้ 1 วัน ชายหนุ่มเกิดความสนใจเผื่อว่าเขาจะได้เจอกับพ่อของตนตัวเป็น ๆ บ้างจะเป็นอย่างไร เขายังได้ยินมาอีกว่าต้องมาลงทะเบียนที่ห้องทำงานคุณดีอีกด้วย

‘จะว่าไปใครคือคุณดีกันนะ’ เจวิคนึกภายในใจขณะที่เดินมายังบ้านใหญ่ เพราะเขานั้นยังไม่เคยเจอคุณดีเลย หรือเคยเจอไปแล้วแต่ไม่รู้ ชายหนุ่มเดินมายังหน้าห้องของคุณดีก่อนจะมองดูป้ายที่ติดอยู่หน้าห้อง

“คุณดี ไดโอนีซุส โอ๊ะ เทพนี่นา” ชายหนุ่มอ่านป้ายพร้อมกับตกใจนิดหน่อย ก่อนจะสังเกตว่าต้องกรอกแบบฟอร์มด้วย ชายหนุ่มหยิบเอาแบบฟอร์ม ก่อนจะเอาทาบกับกำแพงแล้วเขียนด้วยปากกาที่พกมาด้วย

‘เจวิค แม็คชอลเด เทพเฮอร์มีส กระท่อมหมายเลข 11 ระดับความแข็งแกร่ง อันนี้อะไรนะ 3 แล้วกัน ลงชื่อ เจวิค แม็คชอลเด’ ชายหนุ่มนึกภายในใจไปด้วยขณะกรอกแบบฟอร์ม เมื่อเขากรอกเสร็จแล้วเคาะประตูห้อง แล้วเปิดเข้าไป

“ขออนุญาติครับ” ชายหนุ่มพูดขึ้นขณะที่อีกมือนึงเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง ภายในห้องไม่มีใครอยู่ มีเพียงหัวเสือดาวขนาดใหญ่ติดอยู่ฝาผนัง

‘สมจริงดีจัง’ เจวิคนึกภายในใจพร้อมยืนมองหัวเสือดาว

“โฮก ปี๊บ” หัวเสือดาวร้องขึ้น

“เย้ย ยังมีชีวิตอยู่หรอเนี้ย” ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะรีบมองหาที่ส่งแบบฟอร์ม จากนั้นจึงรีบน้ำแบบฟอร์มไปวางส่ง จากนั้นจึงรีบเดินกลับไปยังประตู

“ไปละครับ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมรีบเปิดประตูแล้วออกไปนอกห้อง หัวเสือดาวยังคงมองดูประตูที่พึ่งปิดไปด้วยสีหน้างง ๆ

แบบฟอร์มลงทะเบียนทัศนาจร

ชื่อเต็ม: Jayvik Mchonde

สายเลือดเทพ: เทพเฮอร์มีส

มาจากกระท่อมหมายเลข: 11

ระดับความแข็งแกร่งของคุณ: 3

ลายเช็น

(Jayvik Mchonde)

Jayvik Mchonde

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

หลังจากภารกิจแสนจะวุ่นวาย เนเรซ่ากลับมาที่ค่ายได้สองวันแล้วเป็นสองวันที่พลังงานของเธอเหือดหายทั้งที่มีสิ่งให้ต้องทำอยู่มากมาย หลังจากพยายามเติมพลังงานให้กลับมาเต็มอิ่มด้วยการนอนซมในกระท่อมจนเริ่มกลับมามีเรี่ยวแรง ที่ปรึกษาประจำเคบินที่สิบก็เริ่มต้นการโลดแล่นของเธอด้วยการมายังห้องทำงานของคุณดีตามที่ได้ยินเกี่ยวกับการลงชื่อเพื่อเข้าร่วมบางอย่าง

ก๊อก ๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นตามมารยาทก่อนที่เธอจะผลักประตูเข้าไปด้านใน ครั้งก่อนที่เธอมาคือการส่งคะแนนบ้านอะโฟรไดท์ตามประสาคนที่เก็บสะสมจำนวนมานาน แต่หนนี้เธอกลับมาเพื่อดูรายละเอียดของกิจกรรมที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น

‘ ทัศนาจรโอลิมปัส.. ’ ดวงตาของเนเรซ่าจับจ้องตัวอักษรบนกระดาษที่วางเด่นเป็นสง่าบนโต๊ะทำงานของคุณดี ตอนนี้เจ้าของห้องไม่อยู่ เหลือก็แค่รูปปั้นหัวเสือบนผนังที่ส่งเสียงคำรามทักอย่างรู้งาน น่าเหลือเชื่อที่การเปิดลงทะเบียนนี้มีจริง เนเรซ่าคิดว่ามันคือข่าวลือไร้สาระเสียด้วยซ้ำ ปลายนิ้วนุ่มจรดลงบนกระดาษ ‘ เหมือนว่าจะมีลงชื่อไปกับลงชื่อเฝ้าค่าย ’

โดยไม่หยุดคิดหรือแม้แต่จะอ่านรายละเอียด เฮนลาดิสคนพี่ก็หยิบปากกาหมึกซึมบนโต๊ะขึ้นมาเขียนลงในกระดาษรับรายชื่อผู้สนใจเดินทางไปทัศนาจร เนเรซ่าไม่ได้มีใจอยากเจอหน้าครอบครัวหรืออะไร— เธอแค่อยากเห็นโอลิมปัสด้วยตาสักครั้ง ใครจะไปยืนยันว่าปีหน้าจะยังมีคำเชิญหรือการอนุญาตแบบนี้? ทันทีที่ปากกาตวัดอักษรตัวสุดท้าย เนเรซ่าหรี่ตาลงเล็กน้อย เธอวางปากกาไว้ที่เดิม เฝ้ามองชื่อของตัวเองที่เด่นหราเป็นชื่อที่สองก่อนจะยักไหล่

ทัศนศึกษาที่โอลิมปัส ว้าว น่าจับตาสุด ๆ

แบบฟอร์มลงทะเบียนทัศนาจร
ชื่อเต็ม : Nereza Henladys
สายเลือดเทพ : เทพีอะโฟรไดท์
มาจากกระท่อมหมายเลข : 10
ระดับความแข็งแกร่งของคุณ : 33

ลายเช็น

(Nereza Henladys)

Timeline at [ 10:14 / 12/12/2024 ]

Laura HEROES

บ้านใหญ่ - ห้องทำงานคุณดี

หลังจากตื่นนอนได้ที่เเล้ววันนี้ เด็กสาวก็เดินมาหาผู้เป็นบิดาที่ห้อง จริงๆ เธอมาทำเรื่องอื่นมากกว่า แต่มันเป็นที่ห้องพ่อเธอไง

สองเท้าของเด็กสาวเดินออกจากบ้านพัก ตรงไปยังห้องทำงานของคุณดี หรือที่เด็กๆ บ้านนี้จะเรียกว่าพ่อนั้นหละ ท้องฟ้าวันนี้ดูจะโปร่งโล่งๆ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเท่าไร เนียกว่าทุกอย่างน่าจะสงบสุขอยู่นะ

" ก๊อก ก๊อก ก๊อก " เมื่อถึงหน้าห้องเธอก็เเคะประตูโดยทันที

" หนูเอง ขอเข้าไปน้า " เธอกล่าว เต็มเสียงพลางเดินเข้าไปในห้อง เเน่อนว่าวันนี้ยัยลอร์ร่าไม่ได้มาเล่นๆนะ เธอมากับชุดลายเสือ เขาว่าพ่อชอบเสือดาวแล้วชอบชุดด้วยมั้ยชอบมั้นยไม่รู้ แต่แน่ๆ คนมองทั้งค่ายเเล้วนะ ยัยนี่เป็นอะไรขึ้นมาทำไมใส่อะไรแบบนี้

เเม้จะเเอบเขินเเต่ใส่มาแล้วให้ทำยังไงได้หละ เด็กสาวยิ้มเเบบโชว์ฟันสวย 32 ซี่ ให้พ่อ

" อะไรเนี้ย แต่งตัวอะไรมา "

คำแรกไม่ทักทายแต่มองเเบบตกใจสุดๆ

เเน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นไปตามคาดเลย เด็กสาวถึงกับขำออกมาเพราะคนให้ใส่มันคือพี่สาวคนโตอย่างทิฟฟานียังไงหละ เธอที่อยู่ๆ ก็เอาชุดมาให้ราร่าเเล้วบอกลองใส่ไปหาพ่ดู ด้วยรูปร่าง ขนาดของเธอที่ใส่ได้อย่างพอดีเลยทีเดียว

" อะไร ร่าใส่ไม่สวยหรอพ่อ " เธอไม่หยุดเเค่้นี้ ยังมีหน้าหมุนตัวให้ดูด้วยนะว่าเป็นลายเสื้อเเบบเสื้อจริงๆ อย่างกับยกเสื้อดาวมา 20 ตัวเลย

" ใครสอนให้ใส่ชุดแบบนี้ ลอร์ร่าธิดาของไดโอนีซุส " เสียงที่เเข็งก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้อย่างหมดอารมย์สุดๆ

" ก็ทิฟฟานีบอก พ่อชอบหนิ " เธอพูดถึงพี่สาวร่วมบ้านของเธออย่างทิฟฟานี

“ แล้วพูดหรือยังล่ะว่าไม่ชอบ ” อีกฝ่ายตอบกลับ แต่สีหน้าก็คือดูเอื้อมๆ กับเหล่าเด็กๆ อย่างมาก

แต่อย่างนั้นคำตอบของพ่อทำเด็กสาวอึ้งไปเลย เธอก็ไม่รู้เหมือนกันเหมือนกันว่าพ่อจะชอบขนาดนี้ 

“ แต่วันหลังอย่าใส่มันอีก ถือว่าเป็นคำสั่งของพ่อ!!! ” 

แม้ว่าอีกฝ่ายจะชอบแต่ถึงขั้นขอไม่ให้เธอใส่อีกเลยทีเดียว  ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุซะด้วยเราลูกบ้านนี้ชอบกลั่นแกล้งพ่อตัวเองเป็นที่สุด แต่รอบนี้มาเป็นแบบว่า คำสั่ง แบบสั่งจริงจังด้วยนะน้ำเสียงหนะ

“ แล้วนี้มาทำอะไรถึงห้อง คงไม่ได้มาเพราะอวดแค่ชุดนี้หรอกมั้ง ” ผู้เป็นบิดาถึงกับเบือหน้าหนีเด็กสาว

เมื่อเด็กสาวเห็นอย่างนั้นก็เลยเดินไปที่หน้าโต๊ะของพ่อนั่งลงตรง เก้าอี้ด้านล่างโต๊ะของพ่อตนเอง มือเล็กๆสะบัดผมเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นเอาผมทัดหู ฟิวดูเซ๊กซี่สุดๆ

“ ลอร์ร่า!!!!!! ”

เสียงของผู้เป็นบิดาเข้มขึ้นอย่างชัดเจนเค้าพยายามไม่สนใจเธอแล้วก็เบื่อหน้าหนีอย่างรุนแรง 

“ คุณพ่อ!! อย่าเสียงดัง .... ลอร์ร่ามา แจ้งคะแนนบ้านค่ะ ”เธอกล่าว 

อีกฝ่ายเองก็ไม่ได้ตอบรับอะไรกลับมาเพียงแต่มองไปรอบๆ

เรื่องนี้ทำให้เด็กสาวรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่พ่อของเธอนั้นมองนั้นหมายถึงอะไร  หาไวน์หละสิไม่ว่า เพราะวันก่อนเธอไปปลดพลังเเล้วสัญญาว่าจะทำให้ชิม

“ ยังหรอก วันนี้ไม่ได้เอามาด้วย ” เธอยกมือทำเเบบว่าอีฟเอาไว้ก่อนด้วย

ไม่ได้ยินลูกสาวพูดเเบบนั้นหัวอกคนเป็นพ่อกูดูจะเซงๆ ไปเลย

“มาหาพ่อทั้งทีทำไมไม่หยิบมาด้วยหละลูก” ผู้เป็นพ่อถามก่อนจะลุกขึ้นแล้วก็เดินหันหลังให้กับเธอไปยืนอยู่ด้านหน้าประตูแทน ท่าทางน้ำเสียงคือเหนื่อยใจมาก

“ นี้พ่อกำลังหลบหน้าหนูอยู่หรอ ไม่มีไวน์แล้วหลบหน้าเลยนะ ” เด็กสาวหันไป ก่อนที่เธอใช้เท้าหมุนเก้าอี้ไปทางผู้เป็นบิดาที่ยืนหันหลังกอดอกอยู่

“ ก็ดูสภาพชุดที่ใส่มา อย่าให้เจ้าอะไรนะ เจ้าคริส เห็นเชียว ” 

อีกฝ่ายหันกลับมาพอพูดจบเขาก็หันกลับไปอีกรอบ 

ท่าทางของผู้เป็นพ่อตอนนี้ก็คือเลิ่กลั่กมาก  “ ทำไมวันนี้พ่อแปลกๆ ” 

ลอร์ร่าที่เข้าใจว่า ใส่ชุดนี้มาจะเอาใจพ่อสักหน่อย เพราะเห็นว่าพ่อชอบเสือดาวก็เลยใส่ชุดเสือดาวใส่มายันถุงน่องแล้วก็รองเท้าเลยเรียกว่าทั้งตัวตอนนี้เหมือนเสือดาวเลยทีเดียว ถ้ามันไม่ติดตรงที่ว่ามันเป็นเสื้อแขนกุดแบบสั้นหนะ

“ งานพ่อเยอะเเยะ ” เค้ายังคงตัดบทเหมือนเดิม  แถมตอบไม่ตรงคำถามด้วยนะ แล้วก็ทำท่าทางไม่สนใจแถมยังเดินไปรื้อค้นเอกสาร ทั้งที่ปกติก็ไม่เคยจะทำ

“ ชิ แต่ถ้ามีไวน์จะสนใจมะ ” เด็กสาวหันไปถาม

“ ก็ไม่มีนิแล้วถามทำไม ” ผู้เป็นพ่อหันมอง

ไม่ทันไรเด็กสาวก็หยิบไวน์ออกมาจากกระเป๋าวางลงบนโต๊ะ  “ ก็ไม่รู้สิ แต่มีนะ พอดีมันติดมาด้วยขวดนึง พอดีมันกลิ้งใส่กระเป๋ามา ” เธอกล่าวพร้อมกับวางมันลง

“ มันต้องแบบนี้สิลูกรัก ” อีกฝ่ายหันกลับมาเดินมาเอามือขยี้หัวเด็กสาวก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ทำงาน 

แก้วไวน์ถูกหยิบมาด้วยความเร็ว  พร้อมกับขวดไวน์ที่ถูกเปิดออก ด้วยความชำนาญผู้เป็นพ่อเทไวน์ของเธอลงใส่แก้วโดยทันที

“ พ่อคิดจะกินคนเดียว ไม่กินกับหนูหรอ ” เธอมองอีกฝ่ายที่ดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

“ ก็ลูกให้พ่อแล้วไม่ใช่หรอ ” เเน่นอนว่าท่าทางอีกฝ่ายตกมาก เขาดูห่วงไวน์นั้นเอาเรื่องเลยทีเดียว ทำเอาเจ้าเด็กสาวถึงกับยิ้มๆ แบบเเอบขำอยู่นะ

“ โถ่ๆ ไม่แย่งๆ แล้ว คิ๊กๆๆๆๆ ” เธอรีบกล่าว แล้วก็ใส่หัวไปมาท่าทางจะไม่ได้เข้าเรื่องธุระที่มาที่นี่สักที

“ ที่หนูมาคือหนูจะมาแจ้งคะแนนบ้าน ” เธอบอกกับผู้ที่กำลังจะริมรสไวน์

คู่สนทนาของเธอตอนนี้ดูจะไม่ได้สนใจเธอเลยเพราะเขากำลังสนใจวายในแก้วที่กำลังจะเข้าปากเค้าอยู่ต่างหาก

เด็กสาวมองดูผู้เป็นบิดาที่กำลังจะดื่มไวน์ขวดแรกในชีวิตของตน สายตายิ้มๆ เห็นว่าเขานั้นพอใจเธอก็รู้สึกดี 

เคยเห็นหน้าตาของผู้เป็นบิดาของเธอที่ดูมีความสุขอย่างมาก ก็รู้สึกดีใจ เธอเผลอยิ้มออกมาโดยไม่ทันรู้ตัว

“ ขอบใจสำหรับไวน์ ทำได้ดีเลยหนิ ” เทพไวน์ชม คำชมนั้นทำให้ตอนนี้สติของเธอดูหลุดไปเลย แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้สนใจคะนงคะเเนใดๆเท่าไร เพราะตอนนี้กำลังลิ้มรสชาติไวน์อยู่

หน้าตาของเด็กสาวแดงไปหมดเพราะนี่เธอยังไม่เคยชิมเลยด้วยซ้ำทำขึ้นมาก็หอบมาให้ผู้เป็นบิดาชิมก่อนดูเป็นลูกที่กตัญญูสุดๆ ไปเลยมั้ยหละ 

“ งั้นไว้รอบหน้าหนูจะทำมาให้อีกนะ ” เธอกล่าวสัญญากับผู้เป็นบิดาพร้อมกับการยกนิ้วก้อยขึ้นมา ถือเป็นการให้คำสัญญากับผู้เป็นพ่อของเธอ

“ ดีๆ ดีมาก ให้ดีรอบหน้าเอามาเยอะๆ หน่อยขวดเดียวไม่พอ ” เขากล่าว พร้อมกับการเทวายใส่แก้วใหม่อีกรอบหนึ่ง ท่าทางเค้าจะกินไม่หยุด ถ้าไม่หมดขวดคงไม่หยุดง่ายแน่

“ นี่พ่อกะกินวันเดียวหมดเลยหรอ จะไม่เก็บไว้วันอื่นเลยหรอ ” เด็กสาวเพียงแค่สงสัยเฉยๆ ก็เลยถามไม่ได้คิดอะไร

“ ให้แล้ว ก็อย่าห่วงสิ ” 

เด็กสาวที่ถึงกับส่ายหัวกับคำตอบ เพราะตอนนี้อีกฝ่ายเหมือนกับเด็กน้อยที่ห่วงของเล่นเลย ก่อนเธอจะลุกขึ้น “ งันหนูกลับเเล้วนะคะ ”

และด้วยความอยากแย่งห้องอีกสักหน่อยเธอก็เดินไปข้างหลังของพ่อ  ก่อนจะสวมกอดเขาจากด้านหลัง เนื่องจากอีกฝ่ายนั้นอยู่บนเก้าอี้ เธอก็เลยสามารถกอดเขาได้

“ อย่าเมาให้มากหละ ” เธอกระซิบเบาๆ

“ หึ คนอย่างไดโอนีซุส หรอจะเมา ”

“ เป็นเทพ เมาไม่ได้เลยหรอ??? ” เธอค่อยๆ ขยับตัว ยืนคุยกับพ่อแทน

แต่เมื่ออีกฝ่ายหันมาสบตาก็ถึงกับต้องเบือนหน้าหนีโดยทันที

“ เออหน่า บอกไม่เมาก็คือไม่เมาไง ไปๆ กลับไปได้เเล้ว ” 

นอกจากการพูดแล้วอีกฝ่ายยังโบกมือไล่ เธออีก 

“ ก่อนกลับชมหนูก่อนสิ ” เธอยัยเดินวนมาข้างหน้า หยิบถุงผ้าที่ใส่ไวน์มาก่อนจะบอกเขา

“ เออๆ สวยแล้ว ดีแล้ว ไวน์อร่อย .... ไปได้เเล้ว ” 

เห็นท่าทางของผู้เป็นพ่อแล้ว  เธอก็รู้ได้ว่าอีกฝ่าย น่าจะไม่ชินเท่าไร เธอก็เลยเดินไปเขียนคะแนนบอกกับทางพ่อเอาไว้ ก่อนที่จะกลับออกไปจากห้อง เธอเปิดประตูออกก่อนจะเดินจากไป

แต่ก่อนที่เธอจะไปเธอก็ยังหันหน้ากลับมาโบกมือลา  “ งันหนูไปก่อนนะพ่อ ” 

เล่นทำอีกฝ่าย  ไวน์จะพุ่งเลยทีเดียว 

“ ไปๆ กลับไปเปลี่ยนชุดเลยไป ” เขาตะโกนมาไล่หลังของเธอ เสียงปิดประตูชัดเจนเลยทีเดียว แต่แน่นอนว่าเสร็จงานนี้เธอก็คงไม่ใส่มันอีกแล้วเพราะอายคนทั้งค่ายเลย เดินไปไหนก็มีแต่คนมองเป็นตัวประหลาดอะไรมาจากไหนก็ไม่รู้

ที่ใส่มารอบนี้ก็เพราะว่าพี่สาวของเธอขอหรอกนะ

เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเธอก็รีบแจ้งกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า  หวังว่ามานี่จะไม่มีใครจำเธอได้นะรู้สึกอายจังเลย

“ วันหลัง อย่าไปเล่นอะไรแปลกๆ เเบบเจ้าทิฟอีกหละ ” เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นไล่หลังมาหลังจากที่เธอเดินออกไปได้ไม่นาน

แนบรูป - 

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

 หมายเหตุ : มอบไวน์ให้คุณดี 1 ขวด 

.

ชื่อผู้ส่งคะแนน: ลอร์ร่า

ที่ปรึกษาบ้านของคุณ: ไม่มี

สังกัดบ้านพักหมายเลข: 12

สายเลือดเทพ: ไดโอนีซุส

คะแนนบ้านที่ต้องการส่งเข้าเครื่องรวมคะแนน: 105 คะแนน