วันที่ 21 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025
เวลาสาย เวลา 09.00 - 11.00 น. ณ ทะเลสาบ
◀️┃▶️
ท้องฟ้ายามสายของเดือนทอดเงานุ่มละมุนเหนือทะเลสาบกลางค่าย น้ำสะท้อนแสงแดดอ่อน ๆ เป็นประกายระยิบละม้ายเสี้ยวกระจกเงินนิ่งสงบ ใต้เงาไม้ริมฝั่ง คีอาร์ โซล็อตล์ เดินตัวเล็กเรียบร้อยเข้ามาอย่างเงียบงันเหมือนนกน้อยที่ไม่อยากรบกวนคลื่นลม เธอสวมเสื้อสเวตเตอร์คอเต่าสีครีมอ่อนและกระโปรงพลีตสีดำเข้มล้อสายลมเย็นที่พัดมายามเช้า กลิ่นแตงโมและเมนทอลจาง ๆ ติดตัวเธอราวกับลมหายใจของฤดูร้อนที่ติดอยู่ในหัวใจของเด็กสาวผู้เกิดจากสายลมเหนือ
เสียงรองเท้าบู๊ทแตะพื้นดินเบา ๆ ดังขึ้นแทบจะพร้อมกันกับที่เธอเหยียบลงบนทางเดินหิน เพราะรีเบคก้า แม็กเคลน เดินนำกลุ่มนักเรียนมาสิบนาทีพอดี หญิงสาวสายเลือดไทคียังคงดูน่าดึงดูดอย่างเหลือร้ายในยามลมพัดผ่าน ผมสีน้ำตาลเข้มสะบัดน้อย ๆ ดวงตาสีอ่อนราวกับเข้มข้นขึ้นทุกครั้งที่มองคน “อรุณสวัสดิ์ค่ะ รุ่นพี่รีเบคก้า” คีอาร์ยอบตัวเล็กน้อย เธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มและถ่อมตัวตามแบบที่เธอใช้เพื่อหลอกล่อคนทั้งค่ายอยู่เสมอ
รีเบคก้ายิ้มจนมุมปากดูเจ้าเสน่ห์เกินเหตุ “อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน วันนี้เราจะเรียนเรื่องที่สำคัญมากที่สุดสำหรับมนุษย์กึ่งเทพ การตีความคำพยากรณ์ และใช่ค่ะ มันจะช่วยชีวิตพวกเธอในวันหนึ่งแน่นอน”
คลาสที่สามเริ่มต้นท่ามกลางสายลมอ่อนริมทะเลสาบ รีเบคก้าก้าวไปยืนกลางวง นักเรียนทุกคนล้อมเป็นครึ่งวงกลม คีอาร์ยืนด้านขวาอย่างสงบ หากแต่ภายในหัวกำลังวิเคราะห์ทุกจังหวะเสียงลมและการเคลื่อนไหวของทุกคนเหมือนคอมพิวเตอร์ที่ไม่หยุดทำงาน
“ขอเริ่มด้วยเรื่องจริงก่อนนะคะ” รีเบคก้าพูดพลางหยิบแฟ้มบาง ๆ ออกมา “ภารกิจขั้วโลกเหนือของฉัน ถ้าฉันตีความคำพยากรณ์ผิดเพียงนิดเดียว ฉันคงถูกฝังอยู่ใต้หิมะ และไม่ได้มาสอนพวกเธออยู่ตรงนี้” นักเรียนบางคนอ้าปากค้าง บางคนเบิกตากว้าง แต่คีอาร์เพียงขยับนิ้วช้า ๆ และจดจำทุกคำด้วยความเยือกเย็น เธอไม่ได้รู้สึกอะไรมากกว่าความสนใจตามตรรกะข้อมูลเสี่ยงตายคือสิ่งที่มีประโยชน์เสมอ
รีเบคก้าวางแฟ้มลงแล้วเริ่มเขียนบนกระดานไม้พกพา
— สิ่งที่ต้องหาให้เจอในคำพยากรณ์ —
ประธาน กริยา กรรม
“เพราะคำเหล่านี้คือหัวใจ” เธอหันกลับมา ดวงตาสีอ่อนจับจ้องผู้เรียนทุกคนอย่างมั่นคง “ประธานจะบอกว่าใคร กำลังเผชิญชะตา กริยาบอกว่าต้องทำอะไร ส่วนกรรม…คือสิ่งที่พวกเธอต้องไปหา มักเป็นสิ่งที่พวกเธอไม่อยากหาเลยสักนิด” เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นในชั้นเรียน แต่คีอาร์ยังคงยืนนิ่ง เธอพิจารณาประโยคตัวอย่างที่รีเบคก้าเขียนให้แล้ววิเคราะห์อย่างเป็นระบบ สายลมเย็นผ่านผิวแก้มเธอพอดี เธอหลับตาเล็กน้อยเพื่อซึมซับทุกข้อมูลเข้าลำดับ
ภายใต้เงาไม้ริมทะเลสาบ รีเบคก้ากวาดตามองเหล่าชาวค่ายที่ยืนล้อมรอบกระดานไม้ขนาดใหญ่ซึ่งเธอเพิ่งลากมาวาง “โอเค พวกเด็กดี ได้เวลาเล่นเกมที่สมองของพวกเธอจะร้องไห้แล้ว” เธอยิ้มกึ่งท้าทายกึ่งเย้ายวน แล้วดีดนิ้วให้ตัวอักษรกรีกจำนวนหนึ่งปรากฏบนกระดานแบบยุ่งเหยิงราวกับคนตั้งใจปั่นหัวใครสักคน กระดานเต็มไปด้วยคำที่ถูกแยกและสลับตำแหน่งจนมองไม่ออกว่าเป็นประโยคใด “ปริศนาคำพยากรณ์” เธอประกาศด้วยน้ำเสียงที่ทั้งชวนสนุกและอันตรายเล็กน้อย “กติกาง่ายมาก ทีมไหนเรียงประโยคได้ก่อน ชนะ แล้วก็…ออกจากคลาสได้ก่อน” คำพูดสุดท้ายทำให้บางคนหน้าสว่างขึ้นราวกับได้เห็นแดดหลังพายุ รีเบคก้าหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะชี้ไปที่บรรทัดแรก
“ประโยคนี้เป็นคำพยากรณ์จริง ๆ ด้วยนะ ระวังหัวคิดพวกเธอจะลุกเป็นไฟล่ะ”
คีอาร์มองตัวอักษรบนกระดานที่ปะปนกันเละเทะ เธอเดินเข้าไปอย่างเงียบ ๆ ท่าทีเหมือนลูกกวางที่หลงป่า แต่สายตากลับกวาดผ่านข้อมูลทุกส่วนด้วยความเร็วและความเฉียบคมที่ไม่มีใครจับได้ ความคิดของเธอทำงานเป็นลำดับขั้นเหมือนการจัดเรียงหลักฐานของคดี เธอสังเกตผันวรรณยุกต์ ความสัมพันธ์ของคำกริยาและคำนามก่อนจะค่อย ๆ เห็นภาพในหัวชัดขึ้นโดยไม่ต้องออกแรงมากนัก
เพื่อนร่วมทีมเธอที่ดูตื่นตระหนกกับคำกรีกที่ม้วนไปมาเอ่ยถามเสียงเบา “เอ่อ…คีอาร์ เธอพอจะรู้ว่ามันเริ่มจากคำไหนไหม…?”
คีอาร์ยิ้มสุภาพแบบที่ทำให้ใคร ๆ อยากปกป้องเธอ “ไม่แน่ใจค่ะ แต่คิดว่าอันนี้น่าจะเป็นประธานนะคะ ลองเริ่มจากตรงนี้ไหมคะ?” เธอเอื้อมมือแตะแผ่นคำเล็ก ๆ เบา ๆ แล้วขยับมันไปยังตำแหน่งที่ถูกต้องอย่างเนียนและไร้พิรุธ ราวกับไม่ตั้งใจ ทั้งที่จริงเธอวางตำแหน่งมันเป๊ะตั้งแต่แรกในใจแล้ว
รีเบคก้ากอดอกมองข้างสนามด้วยสายตาที่รู้ทันแต่ชอบใจ “น้องลมหนาวนี่มันน่ารักจริง ๆ” เธอบ่นกับตัวเองเบา ๆ แล้วเดินไปดูทีมอื่นที่เริ่มแตกตื่นเพราะหาประโยคไม่เจอ ไม่ถึงห้านาที ประโยคที่ดูเละเทะก็กลายเป็นคำพยากรณ์สมบูรณ์แบบตรงหน้าคีอาร์ เหล่าทีมอื่นหันมามองด้วยความอึ้งเมื่อรีเบคก้าตะโกนว่า “ทีมคีอาร์ ผ่าน!”
คีอาร์ก้มศีรษะนิดหนึ่ง “ขอบคุณค่ะ รุ่นพี่รีเบคก้า” น้ำเสียงนุ่มแบบเด็กดี ขณะที่ภายในใจเธอประเมินความง่ายของเกมนี้ว่าแทบไม่ต่างจากการเรียงตารางคำศัพท์เล่นเพลิน ๆ
รีเบคก้าส่งยิ้มให้เธออย่างภาคภูมิ ราวกับเพิ่งปั้นเด็กอัจฉริยะจากดินเหนียว “ถ้าอยากกลับไปพักก็ไปได้เลยคีอาร์ วันนี้เก่งมาก”
คีอาร์ถอนหายใจแผ่วเบาให้ใคร ๆ เข้าใจว่าเหนื่อย ทั้งที่ในใจเธอแค่เบื่อนิดหน่อย เธอเก็บของเข้ากระเป๋าผ้า เดินออกจากคลาสอย่างสงบ เรียบง่าย และสิบเอ็ดส่วนจากสิบคือไร้เสียง เธอเดินผ่านลมเย็นจัดที่พัดผ่านใบหน้าไปช้า ๆ กลิ่นเมนทอลและแตงโมอ่อน ๆ จากลูกอมเพลย์มอร์ติดปลายลมหายใจของเธอ ก่อนที่ร่างบางจะเลี้ยวออกไปจากพื้นที่เรียนหายไปอย่างเงียบงามตามสไตล์ของเธอ
วิชาภาษากรีกโบราณ - 03
รางวัล : +10 EXP และ +5 ความกล้า
[NPC-07] รีเบคก้า แม็กเคลน
พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5
โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20
เจ้าของ: God
[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-11-23 13:16:45
