โพสต์ 2025-11-27 02:52:40
CARLOTTA
“ VENI, VIDI, VICI ”
บทสามัญหน้าเตาไฟ :
โรลเพลย์ร่วมกับ Seraphine
แพขนตาที่ลดและเพิ่มระดับขึ้นลงไม่มั่นคงเปิดกว้างขึ้นเล็กน้อยตามการเบิกตา สดับว่าหล่อนแค่ถูกเดินตามแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเพื่อนใหม่คนนี้โชคดีจนน่าใจหาย ในขณะที่เธอต้องล้มลุกคลุกคลานมาจากอิตาลี ลักลอบขึ้นเครื่องบินจนกลายเป็นต่างด้าวในชั่วข้ามคืนเพราะตามหมาป่ามา แล้วยังถูกอสุรกายไล่ล่า วิ่งจนเท้าแตกชาไม่รู้สึกอะไร
"ฟังดู...มาถึงได้อย่างราบรื่นดีนะ?"
ความเหลือเชื่อเผยผ่านแววตา ส่งต่อให้คู่สนทนา ถัดมาคือเสียงหัวเราะที่แห้งกรัง หางตาของเธอกดลงและใบหน้าค่อยคลายความตกใจทีละระดับ คาร์ล็อตต้าเอนกายพิงแขนที่พาดโต๊ะอย่างเกียจคร้าน ท่าทีของเธอเหมือนแมวขี้เซาที่นอนไม่เลือกที่ ทั้งเฉื่อยชาและมีการตอบสนองต่อสิ่งเร้าต่ำ
"ถ้าอยากฟัง ฉันเล่าให้ฟังได้อยู่แล้ว" ไร้ซึ่งความอิดออดใด ๆ แต่ว่ากันตามตรงตอนนี้ก็ไม่เหมาะนัก ความง่วงมันเอาชนะนางฟ้าในใจที่กระชากผมเธอให้ไปผูกมิตร ส่วนฝั่งนางมารก็ขอร้องอ้อนวอนให้เธอยอมแพ้แล้วไปพักผ่อน
อืม, ...ฟังดูแปลก ๆ
พอเกิดภาวะล้า ระบบความคิดก็สลับกันไปหมด ถึงกับมองนางฟ้าตัวจิ๋วและนางมารตัวเล็กในจินตนาการสลับกัน
คาร์ล็อตต้าที่ปรกติจะมีความกระตือรือร้นเสมอ ขาดพลังใจอย่างสิ้นเชิงหลังสอบ — และส่งผลให้หมดพลังกายด้วย, สาวเจ้าหลุดหาวไปอีกหนึ่งคำรบ ฝืนใจอีกหน่อยเพื่อที่จะออกแรง ใช้สองแขนผลักตัวเองให้ลุกขึ้นจากโต๊ะ เรือนผมสีน้ำตาลไหม้แผ่สยาย ต่อมามันถูกรวบเสยขึ้นเฉพาะส่วนหน้า "ไว้ถ้าเจอกันอีกรอบฉันจะเล่าให้ฟังแล้วกัน เรื่องมันไม่ได้ยาว แต่เพราะอยากคุยต่อดังนั้นฉันจะทำให้มันยาวแน่"
ดังนั้นคงใช้เวลานานในการพูดคุยกัน ...ความหมายที่ตีความได้คืออยากสนิท แต่ไม่รู้อีกฝ่ายจะได้รับสาส์นนี้หรือไม่
"ไว้พรุ่งนี้ หรือวันไหนก็ตามที่บังเอิญเจอกันนะ" เธอกระตุกรอยยิ้มขึ้น ดวงตาหรี่ลง "ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก คุยด้วยไม่ไหวหรอก"
ไม่อยากพูดเลยว่าตอนแรกเธอเบลอจนเดินมาผิดทางแทนที่จะกลับห้อง สุดท้ายเพราะมันไกลเกินกว่าจะลากขากลับไปสำหรับคนอ่อนล้า จึงได้มาพักฟื้นพลังงานที่นี่ มีเพื่อนคุยแบบนี้ก็ช่วยเยียวยาใจได้พอประมาณแล้ว ..แน่นอนว่าถ้าไม่นับหนังสือของหล่อน หักสิบแต้ม หักสิบแต้ม หักสิบแต้ม!
คาร์ล็อตต้าเหลียวไปมองอีกทาง ในขณะเดียวกันก็ชูแขนขวาขึ้นขยับไหวเป็นเชิงไม่ต้องคิดมากอย่างไร้แรง ทำให้แม้รูปแขนจะตั้งตรงแต่เหนือข้อมือขึ้นไปดันห้อยต่องแต่งอย่างไร้เรี่ยวแรง ปล่อยให้มันถูกโบกสะบัดไปอย่างนั้น
"ฉันจะไปนอนก่อน ไว้ตื่นเธอจะลองมาหาฉันที่สนามฝึกหรือลานกว้างก็ได้ ปรกติฉันสิงอยู่แถวนั้น, ที่หุบเขาโซโนมาก็ด้วย แต่ทางมันซับซ้อน อาจจะหลงได้ง่าย ดังนั้นให้ตัดข้อนั้นทิ้งไป"
คาร์ล็อตต้าทอดปลีน่องก้าวเอื่อยเฉื่อย ก่อนออกจากห้องครัวหยิบขนมปังใกล้ ๆ มาด้วย จัดการราดซอสพริกสูตรเผ็ดเข้มข้นไป ก่อนที่จะคาบมันไว้ก็ไม่ลืมกล่าวลาประโยคสุดท้าย
"หรือถ้าหาไม่เจอ เธอก็ลองรอให้ฉันไปตามหาเธอเองก็ได้ — แล้วก็เรื่องเรียนภาษาละติน เดี๋ยวก็ได้เรียนเร็ว ๆ นี้กับคุณลูปาเองนั่นแหละ"
ปากเธออ้าออก ขยับพูดไร้เสียงเพียงคำว่า 'บ๊ายบาย' สะพรักฝ่ามือที่ไหวเหนือหัวไปมา ขนมปังครึ่งชิ้นหายเข้าไปในปาก ด้วยกันนี้ เสียงฝีเท้าลงหนักเป็นจังหวะปานทหารฝึกวินัยก็เคลื่อนไกลออกไป คาร์ล็อตต้าสัมผัสผ่านโสตประสาทได้ว่าเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเหล่าสมาชิกในบ้านหมาป่าห่างไปทุกที ตอนนี้เธอควรรีบกินเจ้านี่เพิ่มพลังงานชั่วคราวแล้วไปหลับสะสมแรงสำหรับฝึกฝนวันต่อไปได้แล้ว
หมายเหตุ :
— รางวัลเควส: กินข้าว +30 พลังงาน
หมายเหตุ (ooc) :
— ขนมปังชิ้นหนึ่งนับไหม...
— Color #FF5555
โรลเพลย์ร่วมกับ Seraphine
แพขนตาที่ลดและเพิ่มระดับขึ้นลงไม่มั่นคงเปิดกว้างขึ้นเล็กน้อยตามการเบิกตา สดับว่าหล่อนแค่ถูกเดินตามแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเพื่อนใหม่คนนี้โชคดีจนน่าใจหาย ในขณะที่เธอต้องล้มลุกคลุกคลานมาจากอิตาลี ลักลอบขึ้นเครื่องบินจนกลายเป็นต่างด้าวในชั่วข้ามคืนเพราะตามหมาป่ามา แล้วยังถูกอสุรกายไล่ล่า วิ่งจนเท้าแตกชาไม่รู้สึกอะไร
"ฟังดู...มาถึงได้อย่างราบรื่นดีนะ?"
ความเหลือเชื่อเผยผ่านแววตา ส่งต่อให้คู่สนทนา ถัดมาคือเสียงหัวเราะที่แห้งกรัง หางตาของเธอกดลงและใบหน้าค่อยคลายความตกใจทีละระดับ คาร์ล็อตต้าเอนกายพิงแขนที่พาดโต๊ะอย่างเกียจคร้าน ท่าทีของเธอเหมือนแมวขี้เซาที่นอนไม่เลือกที่ ทั้งเฉื่อยชาและมีการตอบสนองต่อสิ่งเร้าต่ำ
"ถ้าอยากฟัง ฉันเล่าให้ฟังได้อยู่แล้ว" ไร้ซึ่งความอิดออดใด ๆ แต่ว่ากันตามตรงตอนนี้ก็ไม่เหมาะนัก ความง่วงมันเอาชนะนางฟ้าในใจที่กระชากผมเธอให้ไปผูกมิตร ส่วนฝั่งนางมารก็ขอร้องอ้อนวอนให้เธอยอมแพ้แล้วไปพักผ่อน
อืม, ...ฟังดูแปลก ๆ
พอเกิดภาวะล้า ระบบความคิดก็สลับกันไปหมด ถึงกับมองนางฟ้าตัวจิ๋วและนางมารตัวเล็กในจินตนาการสลับกัน
คาร์ล็อตต้าที่ปรกติจะมีความกระตือรือร้นเสมอ ขาดพลังใจอย่างสิ้นเชิงหลังสอบ — และส่งผลให้หมดพลังกายด้วย, สาวเจ้าหลุดหาวไปอีกหนึ่งคำรบ ฝืนใจอีกหน่อยเพื่อที่จะออกแรง ใช้สองแขนผลักตัวเองให้ลุกขึ้นจากโต๊ะ เรือนผมสีน้ำตาลไหม้แผ่สยาย ต่อมามันถูกรวบเสยขึ้นเฉพาะส่วนหน้า "ไว้ถ้าเจอกันอีกรอบฉันจะเล่าให้ฟังแล้วกัน เรื่องมันไม่ได้ยาว แต่เพราะอยากคุยต่อดังนั้นฉันจะทำให้มันยาวแน่"
ดังนั้นคงใช้เวลานานในการพูดคุยกัน ...ความหมายที่ตีความได้คืออยากสนิท แต่ไม่รู้อีกฝ่ายจะได้รับสาส์นนี้หรือไม่
"ไว้พรุ่งนี้ หรือวันไหนก็ตามที่บังเอิญเจอกันนะ" เธอกระตุกรอยยิ้มขึ้น ดวงตาหรี่ลง "ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก คุยด้วยไม่ไหวหรอก"
ไม่อยากพูดเลยว่าตอนแรกเธอเบลอจนเดินมาผิดทางแทนที่จะกลับห้อง สุดท้ายเพราะมันไกลเกินกว่าจะลากขากลับไปสำหรับคนอ่อนล้า จึงได้มาพักฟื้นพลังงานที่นี่ มีเพื่อนคุยแบบนี้ก็ช่วยเยียวยาใจได้พอประมาณแล้ว ..แน่นอนว่าถ้าไม่นับหนังสือของหล่อน หักสิบแต้ม หักสิบแต้ม หักสิบแต้ม!
คาร์ล็อตต้าเหลียวไปมองอีกทาง ในขณะเดียวกันก็ชูแขนขวาขึ้นขยับไหวเป็นเชิงไม่ต้องคิดมากอย่างไร้แรง ทำให้แม้รูปแขนจะตั้งตรงแต่เหนือข้อมือขึ้นไปดันห้อยต่องแต่งอย่างไร้เรี่ยวแรง ปล่อยให้มันถูกโบกสะบัดไปอย่างนั้น
"ฉันจะไปนอนก่อน ไว้ตื่นเธอจะลองมาหาฉันที่สนามฝึกหรือลานกว้างก็ได้ ปรกติฉันสิงอยู่แถวนั้น, ที่หุบเขาโซโนมาก็ด้วย แต่ทางมันซับซ้อน อาจจะหลงได้ง่าย ดังนั้นให้ตัดข้อนั้นทิ้งไป"
คาร์ล็อตต้าทอดปลีน่องก้าวเอื่อยเฉื่อย ก่อนออกจากห้องครัวหยิบขนมปังใกล้ ๆ มาด้วย จัดการราดซอสพริกสูตรเผ็ดเข้มข้นไป ก่อนที่จะคาบมันไว้ก็ไม่ลืมกล่าวลาประโยคสุดท้าย
"หรือถ้าหาไม่เจอ เธอก็ลองรอให้ฉันไปตามหาเธอเองก็ได้ — แล้วก็เรื่องเรียนภาษาละติน เดี๋ยวก็ได้เรียนเร็ว ๆ นี้กับคุณลูปาเองนั่นแหละ"
ปากเธออ้าออก ขยับพูดไร้เสียงเพียงคำว่า 'บ๊ายบาย' สะพรักฝ่ามือที่ไหวเหนือหัวไปมา ขนมปังครึ่งชิ้นหายเข้าไปในปาก ด้วยกันนี้ เสียงฝีเท้าลงหนักเป็นจังหวะปานทหารฝึกวินัยก็เคลื่อนไกลออกไป คาร์ล็อตต้าสัมผัสผ่านโสตประสาทได้ว่าเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเหล่าสมาชิกในบ้านหมาป่าห่างไปทุกที ตอนนี้เธอควรรีบกินเจ้านี่เพิ่มพลังงานชั่วคราวแล้วไปหลับสะสมแรงสำหรับฝึกฝนวันต่อไปได้แล้ว
หมายเหตุ :
— รางวัลเควส: กินข้าว +30 พลังงาน
หมายเหตุ (ooc) :
— ขนมปังชิ้นหนึ่งนับไหม...
— Color #FF5555
โพสต์ 2025-11-27 03:09:08
