Elina Letania

Character Image


บทที่ 2: ครัวแห่งสายสัมพันธ์

แสงแดดอ่อนๆ ในยามบ่ายลอดผ่านใบไม้ใหญ่เหนือบ้านหมาป่า เด็กหญิงเอลิน่า ลิทาเนีย ก้าวออกจากระเบียงไม้หลังบ้านที่ห้อมล้อมไปด้วยธรรมชาติ เสียงฝีเท้าเบาๆ ของเธอดังสะท้อนเป็นจังหวะกับพื้นไม้ เมื่อเธอเดินมุ่งหน้าไปยังห้องครัว

ห้องครัวของบ้านหมาป่าเป็นพื้นที่กว้างที่ตกแต่งด้วยไม้สีน้ำตาลอ่อน บรรยากาศดูอบอุ่นและเป็นธรรมชาติ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสมุนไพรที่แขวนอยู่ตามมุมห้องยังคงอยู่ในอากาศ

เมื่อเอลิน่าเดินเข้ามา เธอพบกับลูปา หมาป่าสีขาวผู้เป็นเหมือนหัวหน้าของฝูง กำลังนอนหมอบอยู่ใกล้ประตูห้องครัว ลูปาหันมามองเธอด้วยดวงตาสีฟ้าลึกซึ้ง ก่อนจะพยักหน้าให้กับหมาป่าตัวหนึ่งที่ยืนรอคำสั่ง

หมาป่าตัวนั้นเป็นสีเทาเข้ม มันรีบคาบตะกร้าไม้ใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยวัตถุดิบจากป่า เช่น เห็ดสด สมุนไพรหลากชนิด และผลเบอร์รี่สีแดงสด มาวางไว้ตรงหน้าเอลิน่า

เอลิน่ายิ้มกว้างเมื่อเห็นสิ่งที่เตรียมไว้ให้
"ขอบคุณนะ ลูปา ขอบคุณด้วยนะ...เจ้าตัวน้อย!" เธอเอ่ยอย่างนุ่มนวล ก่อนจะก้มลงลูบหัวหมาป่าสีเทาที่มองเธอด้วยความภาคภูมิใจ

ลูปาเพียงจ้องมองเธออยู่เงียบๆ ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา มีเพียงการพยักหน้าเบาๆ ราวกับเป็นสัญญาณให้เธอลงมือทำตามความตั้งใจ

เอลิน่าไม่รอช้า เธอหยิบตะกร้าวัตถุดิบขึ้นไปวางบนโต๊ะไม้ตรงกลางห้องครัว จากนั้นจึงเริ่มลงมือจัดเตรียมวัตถุดิบ

"แม่แคทธารีนเคยบอกว่า... การทำอาหารก็เหมือนการร่ายมนตร์ มันต้องใช้ทั้งหัวใจและความตั้งใจ ไม่ใช่แค่เพียงฝีมือ" เอลิน่าพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ขณะหยิบเห็ดสดขึ้นมาล้างและหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ

เธอเริ่มตั้งหม้อบนเตาไฟเล็กๆ ที่ทำจากหินธรรมชาติ ใช้มือเล็กๆ ของเธอเติมน้ำและหยิบสมุนไพรใส่ลงไป กลิ่นหอมของสมุนไพรเริ่มลอยคลุ้งไปทั่วห้อง

ลูปาและหมาป่าตัวอื่นๆ มองเธอด้วยความสนใจ พวกมันไม่ได้ส่งเสียงหรือขยับตัว มีเพียงแววตาที่จับจ้องไปยังเด็กหญิงอย่างไม่ละสายตา

เอลิน่าค่อยๆ หั่นผลเบอร์รี่และบดเป็นซอสเล็กๆ สำหรับราดบนอาหาร จากนั้นเธอก็ทอดขนมปังบนกระทะเหล็ก เสียงฉ่าของขนมปังที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลทอง ชวนให้ทุกสายตาในห้องครัวจับจ้องด้วยความคาดหวัง

"แม่บอกเสมอว่า อาหารที่ดีไม่ใช่แค่รสชาติ แต่ต้องเต็มไปด้วยความรักและความใส่ใจ" เอลิน่าเอ่ยขณะจัดวางอาหารบนจานไม้ ใบหน้าเล็กๆ ของเธอเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

เมื่อทุกอย่างพร้อม เอลิน่าได้นำซุปเห็ดหอมกรุ่นพร้อมซอสเบอร์รี่สีแดงสด และขนมปังกรอบวางลงบนโต๊ะตรงหน้า เธอถอยหลังไปยืนอย่างภาคภูมิใจ

ลูปาและฝูงหมาป่าค่อยๆ เข้ามาใกล้ พวกมันใช้จมูกดมกลิ่นอาหารด้วยความตื่นเต้น แต่ไม่มีตัวใดส่งเสียงออกมา บรรยากาศในห้องครัวเงียบสงบ มีเพียงแววตาเปี่ยมความชื่นชมของพวกมันที่มองไปยังเอลิน่า

เด็กหญิงก้มศีรษะให้หมาป่าทั้งหลาย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเบาแต่มั่นใจ
"อาหารนี้... ฉันทำด้วยความตั้งใจที่สุด ขอให้ทุกคนชอบนะคะ"

ลูปาเดินเข้ามาใกล้ที่สุด มันจ้องมองเอลิน่าด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนจะโน้มตัวลงใกล้จานอาหาร และเริ่มลิ้มลองด้วยความเงียบสงบ

เอลิน่ามองดูพวกมันอย่างลุ้นๆ จนเมื่อเห็นลูปาเลียปากและหันมาสบตาเธอราวกับจะบอกว่า "ยอดเยี่ยม" เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างออกมา

ในห้องครัวเล็กๆ แห่งนี้ มีทั้งกลิ่นหอมของอาหาร และบรรยากาศอบอุ่นของสายสัมพันธ์ที่ไม่ต้องการคำพูดใดๆ เอลิน่ารู้ในหัวใจว่า เธอไม่ได้เพียงแค่ทำอาหาร แต่เธอได้สร้างความสุขให้กับทั้งตัวเองและเพื่อนใหม่ที่แสนพิเศษเหล่านี้.







หมายเหตุ:#: รางวัล: +30 พลังงาน