16 กรกฎาคม 2568
16:45 น .
ณ ไทม์สแควร์
เป็นเวลาถึง 2 ชั่วโมงครึ่งที่พวกเราใช้วิธีการเดินเท้าจากที่ท่าเรือนิวยอร์ก สถานที่ที่พวกเราสามคนได้รวมตัวกัน มุ่งหน้ามาที่ไทม์สแควร์เพื่อที่จะมายังร้านเดดาลัส เพื่อที่จะมาซ่อมมือถือก่อนที่จะเริ่มการเดินทางไกลครั้งนี้จริง ๆ เสียสักที อีกส่วนคือถ้ามือถือมันซ่อมไม่ได้มันติดต่อใครไม่ได้เลยนี่สิ
“ขอบคุณนะคะที่ยอมมาออกนอกเส้นทางด้วยกันแบบนี้นะคะคุณแองจี้ คุณทาราส”
“ยัยหนูก็พูดไปนะเธอ มือถือโดนแฮกแบบนั้นก็ต้องรีบซ่อมสิ วัยรุ่นเริ่ด ๆ อย่างเราจะขาดมือถือไปได้ไงจริงไหม”
คุณแองจี้ หรือ แองเจลิก้า ฮาร์ดี้ เอ่ยตอบฉันในจังหวะที่ฉันก็รู้สึกผิดอยู่นิด ๆ ที่ทำช้าอยู่แล้วก็ต้องมาช้าไปอีกเพราะต้องย้อนมาที่นี่ก่อนนี่แหละนะ
“เอาเถอะน่า สามคนก็ดีกว่าอยู่คนเดียวอยู่แล้วแถม…ดูนั่นสิมันมากันแล้วนู่นไง“
ในจังหวะนั้นที่เรากำลังเดินหาร้านกันอยู่สบาย ๆ อยู่นั้นแหละ ทาราสก็สังเกตเห็นว่ามีแก๊งค์แขกไม่ได้รับเชิญที่ถูกดึงดูดด้วยคำสาปที่ติดตัวฉันอยู่กำลังจะพุ่งเข้ามาโจมตีฉันเหมือนเช่นทุกที
“ให้ตายสิคะ ทาราสคะ แองจี้คะ ตรงนี้เราจัดการเองค่ะ ทั้งคู่สนับสนุนทีนะคะ”
ฉันเตรียมซักหอกกรีกของตัวเองออกมารับการโจมตี ทำให้ได้รู้ว่าอสุรกายที่โจมตีเธอก็คือแจ็คคาโลปนั่นเอง แต่ก็รู้ ๆ กันดีที่นี่มันไทม์สแควร์มันหลบสายตาคนยากมาก ทำให้รู้ได้เลยว่าถูกมองไม่ดีแน่
“นี่ดูนั่นสิ เด็กนั้นมันใช้ไม้เท้าตีหมาจรจัดด้วยล่ะ”
“ไม่น่าแปลกป่ะแก ก็มันเล่นพุ่งไปจะกัดนี่”
เสียงซุบซิบ สายตาที่มองแปลก ๆ นี่ก็นะ มันก็เป็นผลจากหมอกบังตาพวกมนุษย์ธรรมดาทั่วไปให้เห็นเป็นสิ่งที่ไม่น่ากลัวล่ะเนาะ ก็…เหมือนเดิมเลยสินะ ฉันก็ปลงแล้วล่ะนะ ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบ ๆ ก่อนจะออกวิ่งล่อแจ็คคาโลปตัวนั้นไปยังตรอกมืด ๆ แถวนั้นก็…ตรอกหลังร้านเดดาลัสนี่แหละของดีเลย ฉันซัดหมัดใส่กลางท้องมันเต็ม ๆ ไปเลย ก่อนที่จะเริ่มต่อสู้กับมัน แต่ปรากฎว่า…แองจี้กับทาราสก็ได้มาร่วมด้วย แองจี้ใช้ทวนส่วนทาราสใช้ดาบกับโล่แบบ…ทำไมมันดูดีกว่าดาบกับโล่ที่ค่ายฮาล์ฟบลัดนี่ เอาเถอะ ฉันยังใช้หอกกรีกจากร้านค้าในค่ายเลยนี่นา ถึงแม้ว่าจะใช้มานานตั้งแต่สมัยนู่น….สมัยมาอยู่ค่ายใหม่ ๆ ก็เถอะนะ แล้วก็ใช้จนปัจจุบัน เริ่ดป่ะล่ะ แต่งงคือก็บอกแล้วนี่นาว่าจะจัดการเองแล้วทำไม…
“เราจะช่วยเองนะยัยหนู”
พวกเราร่วมมือกันผลัดกันต่อสู้กับแจ็คคาโลป ตัวแรกผ่านไป ตามมาเป็นแก๊งค์อีกสี่ตัวก็เคผ่านไปได้ แล้วก็มาหนักที่ต้องรับมือกับกริมมาคิมนี่แหละนะ แต่ก็ร่วมมือกันจนหมดได้ก็รีบเปิดประตูเข้ามาในร้านเดดาลัสได้สักที
“แฮ่ก ๆ สะ สำเร็จ”
“ยินดีต้อนรับครับ มาติดต่ออะไรกันครับเด็ก ๆ”
ในจังหวะที่ฉันกับทีมเข้ามาในร้านแบบหอบแฮ่ก คุณเดดาลัสก็มาต้อนรับพวกเธอพอดี
“สวัสดีค่ะคุณเดดาลัส คือว่า…มือถือของหนูโดนแฮกจนไปดูข้อมูลส่วนตัวไม่ได้เลยน่ะ ก็เลย….”
ฉันเอามือถือของตัวเองออกมาให้คุณเดดาลัสช่วยดูให้
“งั้นรอสักครู่นะครับ”
หลังจากนั้นพวกเราก็มานั่งรอมือถือซ่อมเสร็จก็ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง ระหว่างนี้ก็มีเดินดูของสำหรับเดมิก็อตไปเพลิน ๆ แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะซื้ออะไรเพราะคิดว่าคงต้องใช้เงินระหว่างทางแน่ ๆ ควรประหยัดไว้ก่อนดีกว่าล่ะนะ ดรักม่ายิ่งหายากอยู่
“เสร็จแล้วครับ คราวหลังก็ระวังตัวด้วยนะ พวกแฮกเกอร์พวกนี้มันยิ่งเก่ง ๆ อยู่ด้วย ดีนะกู้ข้อมูลมาได้ครบเรียบร้อยแล้วน่ะ แค่นี้คงจะไม่มีปัญหาอะไรแล้วล่ะนะ”
“ขอบคุณนะคะคุณเดดาลัส งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ”
ฉันตรวจสอบมือถือของตัวเองที่ซ่อมเสร็จแล้วพอแน่ใจว่ามือถือใช้งานได้ตามปกติแล้วก็โค้งขอบคุณคุณเดดาลัสก่อนจะพาทีมออกทางหลังร้านที่แบบเออ….เจอแบบตอนขามาเลย แล้วทำไงล่ะสู้สิ คราวนี้พวกเราสู้พวกอสุรกายด้วยกันพร้อมสับขาแหลกวิ่งมุ่งหน้าไปจุดหมายต่อไปพลางต่อสู้กับพวกมันจนครบทุกตัวไปแบบสบาย ๆ เลย
“นี่จะไปท่าเรือเหรอ”
“ใช่ค่ะ พวกเราจะไปที่ท่าเรืออีสต์กัน เราจะเริ่มเดินทางกันด้วยเรือแคนูน่ะ”
“โอ้! ทางเรือ จะได้เริ่มภารกิจเดินทางกันแล้วสินะ”
อือ…ดูเหมือนแองจี้จะดูชอบใจนะนี่ที่ได้เดินทางทางเรือกัน แต่ก็นะ ตอนนี้แหละที่ภารกิจการเดินทางของพวกเราจะได้เริ่มต้นกันจริง ๆ สักที
18:30 น.
ณ ท่าเรือฝั่งแม่น้ำอิสต์ บริเวณบรูคลิน
ตอนนี้ฟ้าเริ่มครื้มแล้ว ก็นะมันเริ่มที่จะค่ำแล้วนี่นา พวกเราก็มาถึงที่ท่าเรือกันสักที ฉันก็เอาเรือแคนูไม้ออกมา แล้วพวกเราก็ช่วย ๆ กันเอาเรือลงน้ำ ค่อย ๆ พากันลงเรือแล้วช่วยกันพายเรือจากฝั่งตะวันออกของแมนฮัตตัน ผ่านใต้สะพานบรุกลินไปยังฝั่งบรูคลิน ช่วยกันพายเลียบชายฝั่งบรูคลิน ออกสู่อ่าวนิวยอร์ก มุ่งหน้าไปทางแม่น้ำฮัดสันไปฝั่งตะวันตก ไปน่านน้ำนิวเจอร์ซีย์ก็ใช้เวลาไปถึง 3 ชั่วโมงครึ่งไปเลยทีเดียวก็เอาสิ
22:00 น.
เมืองบายอนน์ รัฐนิวเจอร์ซีย์
สามชั่วโมงกว่ากับการเดินทางทางเรือที่พวกเราแทบไม่ได้หยุดพักเลย ในที่สุดพวกเราก็ได้ตัดสินใจมาขึ้นฝั่งตรงเมืองบายอนน์เพื่อที่จะพักค้างแรมสักหน่อย ถ้าไม่นับว่า….มันมีพวกเดธแมชซีนยกหมู่คณะมา ซึ่งก็…ถ้ามีคนปกติอยู่ก็คงเห็นเป็นตำรวจล่ะนะ พวกเราก็เข้าต่อสู่อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ว่าพอกำลังเสริมชุดสุดท้ายของทางนั้นมาถึงฉันก็…โดนโจมตีสาหัสจนหมดสภาพสลบไปน่ะ ก็หลับให้นิทราเยียวยาทำงานจากนั้นก็ไม่รับรู้อะไรอีกแล้วน่ะ (ส่งต่อ….)
ฮัลโหล ๆ แองเจลิก้าเองนะแก อุ๊ยตายว๊ายกรี๊ดยัยหนูก็บาดเจ็บสาหัสหมดสภาพไปซะแล้ว ฉันกับทาราสก็ต้องรับมือกับเดธแมชชีน 4 ตัวกันแค่ 2 คน เจริญสิงานนี้ ว๊าย ฉันก็ติดกับดักมันตั้งหลายรอบ แต่ก็เริ่ดที่พวกฉันมันเก่งนะย่ะ เลยกลายเป็นว่าเอาชนะมาได้ คราวนี้ก็ได้ตั้งแคมป์สักที โป๊ก ๆ ตอก ๆ ตั้งแคมป์ ดูเหมือนยัยหนูจะฮีลตัวเองได้นะนี่ งั้นก็ประหยัดเนคทาร์ไปเยอะเลยสิ เริ่ด ฉันก็ลากยัยหนูนอนแคมป์ด้วยกัน ทาราสก็เฝ้ายาม เยี่ยม เป็นอันจบวัน บ๊ะบายนะตัว
เจ้าของ: Feria
โพสต์ 
