[รอบนอกบ้านหมาป่า] ป่าเรดวู้ด

[คัดลอกลิงก์]

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา ลงทะเบียน

×





ʀᴇᴅᴡᴏᴏᴅ ꜰᴏʀᴇꜱᴛ


⋘ ป่าเรดวู้ด ⋙









" ป่าเรดวู้ด " อันกว้างใหญ่มีเสียงกระซิบของแม่มดเฒ่าลอยละล่องอยู่ในอากาศ เสียงกระซิบนั้นชวนให้หลงใหลและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน มันล่อลวงผู้คนให้เข้าไปสู่ความลึกลับของป่า...และนำพวกเขาไปสู่ความหายนะ


╰┈➤ มีเรื่องเล่าว่า แม่มดเฒ่าเป็นผู้พิทักษ์ป่าเรดวู้ด เธอคอยปกป้องป่าจากผู้บุกรุกและผู้ทำลาย แต่เธอก็มีด้านมืดเช่นกัน เธอจะล่อลวงผู้ที่ไม่เคารพธรรมชาติให้เข้าไปในป่า และทำให้พวกเขาหลงทางจนตาย


╰┈➤ ผู้ที่ได้ยินเสียงกระซิบของแม่มดเฒ่ามักจะรู้สึกเหมือนถูกสะกดจิต พวกเขาจะเดินตามเสียงกระซิบไปโดยไม่รู้ตัว จนกระทั่งพวกเขาพบตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยและไม่สามารถกลับออกไปได้...


╰┈➤ มีผู้คนมากมายที่หายตัวไปในป่าเรดวู้ดหลังจากได้ยินเสียงกระซิบของแม่มดเฒ่า บางคนเชื่อว่าพวกเขาถูกแม่มดเฒ่าล่อลวงไปแล้ว ในขณะที่คนอื่นๆ เชื่อว่าพวกเขาหลงทางไปเอง


╰┈➤ ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไร เสียงกระซิบของแม่มดเฒ่าก็ยังคงเป็นปริศนาที่ยังไม่มีใครสามารถไขได้ และป่าเรดวู้ดยังคงเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความลึกลับและความน่ากลัว


╰┈➤ ผู้ที่ได้มาเยือนป่าเรดวู้ดในหุบเขาโซโนมา จะรู้สึกได้ถึงพลังงานอันลึกลับที่แผ่ออกมาจากธรรมชาติ บางคนอาจจะได้ยินเสียงกระซิบของลมที่เหมือนกับเสียงร้องเพลงของนางไม้ หรืออาจจะเห็นแสงระยิบระยับที่ลอยอยู่กลางอากาศ ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นแสงไฟของเหล่าเอลฟ์ที่กำลังเต้นรำอยู่ใต้เงาของต้นเรดวู้ด










แสดงความคิดเห็น

God
โพสต์ 10821 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2024-12-19 19:32
โพสต์ 2024-12-23 15:16:06 | ดูโพสต์ทั้งหมด


𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝
- 13.12.24 09:00 -
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - หัวใจฉันกำลังแตกสลาย

‘ จงไปที่ป่าเรดวู้ดในวันรุ่งขึ้น ’

‘ อย่ามีความคิดนอกรีตอื่นใด ’ ลูปัสเหลียวหลังกลับมามอง ดวงตาคมกล้าท้าทายอย่างอันตราย ‘ ไม่มีสิ่งใดรับประกันว่าข้าจะไม่ลากเพียงหัวของเจ้าออกมา ’

มันคล้ายยังไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะยินยอมรับฟัง คมเขี้ยวแหลมคมสะท้อนแสงแวววาว สำทับอีกคำ

‘ โดยปราศจากร่างกาย ’

คำสั่งเสียของลูปัสหลังสิ้นสุดคาบเรียนแรกราวกับเสียงระฆังสั่งตาย ยูเฟเมียกลอกตามองฟ้าแต่ขากลับเดินทีละก้าวไปตามเส้นทางที่มุ่งสู่ป่าเรดวู้ดอย่างที่ลูปัส ‘สั่ง’ ไว้เมื่อวาน ในมือของยูเฟเมียมีกระดาษแผนที่ที่วาดอย่างลวกๆ แผ่นหนึ่ง ความสามารถในการวาดเป็นศูนย์แบบนี้ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้ว่าเป็นฝีมือของยูเฟเมียแน่

พวกหมาป่าในบ้านดูจะสนุกทีเดียวเชียวกับการหยอกล้อเธอว่า มีแม่มดเฒ่าซ่อนตัวอยู่ในป่านั้นและจะสาปให้ใครสักคนที่เข้าไปหลงทางจนตาย เฮอะ! คิดว่าเธอจะเชื่อหรือไงกัน!? กลางวันแสกๆ แบบนี้ใครกลัวก็บ้าแล้ว



บ้าแล้วนั่นแหละค่ะ... บ้าจริงๆ

เสียงใบไม้พัดโกรกเหมือนเสียงฮัมเพลงเบาๆ แววมาตามสายลม ไม้ใบครึ้มหนาปกคลุมพื้นดินซึ่งเต็มไปด้วยมอส แผ่ใบอึมครึมแน่นขนัดจนแสงส่องลงมาเพียงน้อยนิด เล่นเอาบรรยากาศหนาวยะเยือกขึ้นมาทันตา

ว่าแต่--- ที่ให้มารอนั่น มารอตรงไหนกัน

ยูเฟเมียเหม่อมองป่าพลาง ‘รอลูปัส’ อย่างไร้จุดหมาย


กะ กะ กลัวที่ไหน เกรงใจหรอกน้า----

มารอลูปัสครับ แปะๆ พล็อตจากโพสต์เดิม
ลูปัสนัดคุณ พน.ไปเจอกันที่ป่าเรดวู้ด ไปรอข้าได้เลย ข้าอาจจะไปเลทสักหน่อย ต้องเตรียมอะไรบางอย่าง”
𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤
Anita Codes

แสดงความคิดเห็น

God
(เลือกประลอง อัลกูล ได้เลยจะเอาตัวไหนก็ได้)  โพสต์ 2024-12-23 15:44
God
ก่อนจะมีอัลกูลปรากฎตัว ซึ่งลูปัสอยากช่วยอีกฝ่ายฝึกจึงต้อนมันมาและซุ่มอยู่ใกล้ ๆ ถ้าอีกฝ่ายยังอ่อนด้อยค่อยเข้าไปช่วย   โพสต์ 2024-12-23 15:44
โพสต์ 7264 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2024-12-23 15:16
โพสต์ 7,264 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ +2 ความศรัทธา จาก เสน่ห์อันเลิศล้ำ  โพสต์ 2024-12-23 15:16
โพสต์ 7,264 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ จาก ต่างหูเงิน  โพสต์ 2024-12-23 15:16
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เดรสลายลูกไม้
กำไลหินนำโชค
ต่างหูเงิน
ตาหลากสี
ยาดม
หอมเย้ายวน
ผลิตภัณฑ์กันแดด
รองเท้าเซฟตี้
ดาบกราดิอุสไม้
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x6
x4
x2
x2
x1
x2
x4
x3
x4
x1
x2
x1
x1
x1
x1
x26
โพสต์ 2024-12-24 21:23:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Euphemia เมื่อ 2024-12-24 21:55



𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝
- 13.12.24 10:24 -
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - หัวใจฉันกำลังแตกสลาย

ลูปัสไม่มา—

ยูเฟเมียนั่งแกร่วคอยเขาอยู่ในป่าแม่มด 1 ชั่วโมง 24 นาที เต็ม ลำแสงตะวันอ่อนบางลอดผ่านใบไม้หนากระทบผิวขาวเนียนของหญิงสาว มองผ่านๆ คล้ายนางไม้ที่ซุ่มซ่อนอยู่ในป่าลึก ติดที่ว่าใบหน้าหวานหยดตามมาตรฐานความงามของสาวเอเชียกำลังบึ้งตึงถึงขีดสุด ต้นหญ้ารอบๆ กายถูกเธอถอนฆ่าเวลาจนเหี้ยนเตียน ยูเฟเมียโยนเศษหญ้าที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ในมือ ปากพูดสาดเสียเทเสีย

“ ถึงจะบอกว่า ‘เลทสักหน่อย’ แต่ไอ้เจ้าหมาบ้านั่น (ลูปัส) ควรไปเรียนวินัยทหารโรมันกับเฟอร์รัสสักรอบจริงๆ เผื่อจะมีสามัญสำนึกเรื่องการรักษาเวลามากขึ้น ”

“ ไอ้--- ”

ก่อนจะได้สบถไปมากกว่านี้เสียงแกร๊กในพุ่มไม้ใกล้ๆ ก็ดังขึ้น ยูเฟเมียรีบอุดปากให้ไว กลัวลูปัสจะบังเอิญได้ยินอะไรก็ตามที่เธอพ่นออกมา ดวงตากลมเรียวหรี่เล็กลง ขณะผุดลุกจากขอนไม้ ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องแขวะครูสอนพิเศษสปีชีส์หมาพูดได้สักครั้งให้แสบไปถึงขั้วหัวใจ

แต่ยังไม่ทันจะได้อ้าปากพูดอะไร ยูเฟเมียก็ยกมือปิดปาก ดวงตาสั่นไหวขณะที่ขาก้าวถอยหลัง

แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก!

บางสิ่งคลานสี่เท้ามุ่งเข้าหายูเฟเมียอย่างรวดเร็ว ร่างกายใหญ่โตเหมือนหมาป่าที่ถูกกลอนขนจนเกลี้ยงเต็มไปด้วยแผ่นหนังผุพองที่มีรอยแผลเน่าเปื่อย กลิ่นเหม็นสาบโชยออกมา

‘ ทำเป็นมองไม่เห็นซะสิ! ’

‘ ไม่ทันแล้ว! ’

“ กรี๊ด!!! ”

ยูเฟเมียเบี่ยงตัวหลบการโจมตีแรกของเจ้าตัวน่าขยะแขยง แล้วคุณเชื่อเรื่องความบังเอิญไหม กวาดสายตาไปด้านซ้ายมือ เธอเห็นดาบกราดิอุสไม้แบบที่เคยเรียนในคาบของลูปัสวางแหมะอยู่บนพื้น ยูเฟเมียรีบวิ่งไปหยิบมันด้วยความคิดแค่ว่า ฉันต้องรอด!

แล้วรอดไหมล่ะ ไอ้เจ้ากราดิอุสไม้นั่นดันหนักอย่างกับทำมาจากไอรอนวู้ด!

ยกไม่ขึ้น! แกว่งไม่ได้เลยค่ะ!!! 😭

นี่มองเห็นฉันเป็นผู้กล้าที่อยากท้าทายดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์รึไงห๊า

(กราดิอุสไม้ที่ฉันใช้ไม่ได้เอามาวางไว้ทำไมคะ! ตอบมาค่ะ ตอบฉันมา คุณลูปัส! .เขย่า.)

จากที่คิดว่าเจอไอเทมช่วยชีวิตกลายเป็นถ่วงฉิบหาย ก่อนชีวิตจะล่มจบบัดซบไปมากกว่านี้ยูเฟเมียรีบปล่อยมือจากดาบแล้วกลิ้งหลบดาวมฤตยู (อัลกูล) ที่พุ่งเข้ามา เคราะห์ซ้ำกรรมซวยของเจ้าซากศพบ้านั่นที่วิ่งชนดาบไม้เข้าพอดี ก่อนมันจะหักตัวด้วย INT และ STR ที่สูงกว่ายูเฟเมียและกัดเธอเขาอย่างจัง

หญิงสาวกระชากหัวเจ้าบ้านั่น พลางเหวี่ยงมันกระแทกเข้ากับต้นไม้

อาศัยจังหวะเล็กๆ ยูเฟเมียสับเท้าออกวิ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับเด็กสาวร่าเริงที่กระโดดโลดเต้นมาตั้งแต่เด็ก เธอมั่นใจในฝีเท้าของตัวเองพอสมควร

แต่ไม่ใช่ต่อหน้าไอ้อัลกูลบัดซบนี่อะ!

ฝีเท้าของยูเฟเมียเหยียบลงบนหินพลางกระโดดไปอีกทางใช้โคนต้นไม้เป็นฐาน ส่งร่างตัวเองปีนขึ้นที่สูง ทันใดนั้นความรู้สึกเจ็บจี๊ดก็พุ่งขึ้นมาจากน่องขวา อัลกูลฝังคมเล็บของมันลากเป็นทางยาว เธอกัดฟันข่มความเจ็บปวด มือคว้าจับเถาวัลย์เพื่อกันไม่ให้ตนเองตกจากหน้าผา ขณะที่เท้าอีกข้างถีบหน้าอัลกูลเต็มแรงเพื่อสลัดมันให้หลุด

สองมือของยูเฟเมียสาวเครือไม้ส่งตัวเองขึ้นไปบนโขดหิน

วิ่งป่ายังไม่ทันราบ เสียงสวบสาบของเจ้าสัตว์ประหลาดซากศพก็ตามเธอมาติดๆ มันอาศัยแรงที่มากกว่าซัดยูเฟเมียจนชนโครมเข้ากับต้นเรดวู้ด ความเจ็บปวดไล่ย้อนขึ้นมาตามกระดูกสันหลัง ยูเฟเมียคว้าหินก้อนใหญ่ทุ่มใส่เจ้าสัตว์ประหลาดบ้านั่น

ยูเฟเมียทุ่มหินสุดแรงเกิด ถ้าเป็นคนก็คงหัวแบะไปแล้ว แต่ไอ้เจ้าเวรนี่เหมือนไม่รู้จักเจ็บไม่รู้จักตายทุ่มหินใส่ไปเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกอะไรเลย ท้ายสุดเธอกลับถูกมันบีบคออย่างแรง หญิงสาวยกมือทุบแขนของเจ้าซากเน่าอย่างเอาเป็นเอาตาย ขณะที่สองเท้ายันลำตัวของอัลกูลเพื่อสร้างระยะห่าง

‘ อึก- ’

แรงบีบที่คอทำเอากระดูกแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ดวงตาของยูเฟเมียเบิกโพลงแต่กลับเลื่อนลอยและไร้จุดโฟกัส หยาดน้ำตาไหลเป็นทาง และในวินาทีที่คิดว่าคงจะไม่รอดแล้วแน่ๆ ปลายสายตากลับเห็น...เงาร่างสีน้ำตาลเคลื่อนผ่านอย่างรวดเร็ว ฉีกเจ้าซากเน่าจนขาดเป็นสองท่อน

...เป็นลูปัส

น่าจะใช่...ตาเธอพร่าเกินจะชี้ชัด สมองก็แทบไม่สั่งการ ทำได้แค่เหยียดยิ้มเผล่มองเงาสุนัขป่าตนนั้นอย่างคลั่งแค้น

ก็บอกแล้วว่าชีวิตเธอน่ะ โชคร้ายสุดๆ

จะช่วยกันทั้งทีจำเป็นต้องรอให้สะบักสะบอมขนาดนี้ด้วยหรือไง!?

ดวงตาคมกริบของหมาป่าซึ่งยืนผงาดอยู่ตรงหน้าชวนให้รู้สึกปลอดภัยเกินจะคาด ยูเฟเมียใช้แรงเฮือกสุดท้ายยกมือขึ้นมา...ชูนิ้วกลางให้ลูปัส

‘ ฟ ว ย เ อ๊ ย ’

เพราะเขาผิดนัด เธอถึงได้อยู่ในสภาพนี้

และนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เห็นก่อนภาพจะตัดไป


นั่งกดจน HP เหลือ 0 เพื่อคุณเลยครับ 💔
𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤
Anita Codes

แสดงความคิดเห็น

God
ลูปัสลอบกลืนน้ำลาย ถ้านางหนีเขาคงจะโผล่มาช่วยทัน กลับไปไม่อยากจะคิด....  โพสต์ 2024-12-24 21:47
โพสต์ 15590 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2024-12-24 21:23
โพสต์ 15,590 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +4 ความกล้า จาก ล็อคเก็ตรูปหัวใจ  โพสต์ 2024-12-24 21:23
โพสต์ 15,590 ไบต์และได้รับ +3 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +4 ความกล้า จาก รองเท้าเซฟตี้  โพสต์ 2024-12-24 21:23
โพสต์ 15,590 ไบต์และได้รับ +5 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา จาก เสน่ห์อันเลิศล้ำ  โพสต์ 2024-12-24 21:23
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เดรสลายลูกไม้
กำไลหินนำโชค
ต่างหูเงิน
ตาหลากสี
ยาดม
หอมเย้ายวน
ผลิตภัณฑ์กันแดด
รองเท้าเซฟตี้
ดาบกราดิอุสไม้
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x6
x4
x2
x2
x1
x2
x4
x3
x4
x1
x2
x1
x1
x1
x1
x26
โพสต์ 2024-12-28 18:52:40 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Odessa
Loid
หลังจากขอต่อสู้กับหนึ่งในป่าผู้แข็งแกร่งของลูปา เธอไม่ได้มั่นใจว่าจะชนะ แต่เธออยากจะเรียนรู้การต่อสู้ด้วยการลงมือทำจริง การต่อสู้เกิดที่ป่าเรดวู้ด อยู่ไม่ห่างจากสนามหญ้าที่ใช้ในการฝึกซ้อมเท่าไหร่ หากแต่น่าตื่นเต้นพอสมควร หญิงสาวตั้งท่าเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

ตรงหน้าของเธอคือหมาป่าตัวสีเทาที่กำลังส่งเสียงข่มขู่ ดวงตาสองคู่จดจ้องกันไม่ละไปไหน ก่อนจะเป็นหมาป่าที่กระโดดเข้าใส่ ร่างของสตรีกระโดดหลบได้หวุดหวิดกลิ้งไปกับพื้น แล้วรีบลุกขึ้นเพื่อจะได้พาตัวเองออกจากจุดอันตราย เธอตั้งท่าแล้วพุ่งเข้าใส่เพื่อโจมตีกลับ หากแต่สัญชาตญาณของหมาป่ากลับไวกว่า มันเองก็หลบเลี่ยงได้อย่างรวดเร็ว หญิงสาวยกมือเตรียมรับการโจมตี หากแต่กรงเล็บที่ตะปบลงมารุนแรงจนเธอเซถอยไปด้วยกลิ่นคาวเลือดคลุ้งเมื่อได้รับบาดแผล

แรงเยอะชะมัด

เธอไม่คิดเลยว่าตัวเองที่ยืนสองขาแล้วดูตัวใหญ่กว่ากลับเสียท่าได้อย่างง่ายดาย แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองก็ไม่ได้หวั่นไหวที่จะต่อสู้ต่อไป

.....

การต่อสู้กินเวลาไม่นาน เพราะหญิงสาวได้รับบาดแผลมาพอสมควร แม้ว่าหมาป่าจะยอมออมแรงในการกัดและใช้กรงเล็บลงบ้าง แต่เธอเองก็ไม่ได้มีเรี่ยวแรงในการต่อสู้ขนาดนั้น แม้จะอ่านการโจมตีออกทั้งหมด แต่การโจมตีกลับก็ไม่ได้ผลกับร่างกายที่ปกคลุมด้วยขนหนาและกระโดดได้ไว ดังนั้นผลของการต่อสู้จึงออกมาในเวลาอันรวดเร็ว เธอแพ้ยับและได้รับบาดแผลมาเป็นบทเรียนในวันนี้




หากแพ้แต่ความมุ่งมั่นเต็มร้อย: +10 ความโปรดปรานลูปา
Roman - ce
i
bettyleg

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [God-29] ลูปา เพิ่มขึ้น 10 โพสต์ 2024-12-28 19:42
โพสต์ 5973 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2024-12-28 18:52
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ดาบกราดิอุสไม้
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
มีดสั้นพูจิโอ
ต่างหูเงิน
ดรีมแคชเชอร์
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
โพสต์ 2024-12-31 18:34:01 | ดูโพสต์ทั้งหมด


𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝
- 30. 12. 24 17:00 -
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - หัวใจฉันกำลังแตกสลาย

- บททดสอบจากลูปา -


‘ นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่พบผู้กล้าท้าทายลูปัส ’

‘ ความอุสาหะของเจ้าเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม ’ ปลายเสียงของลูปาฟังดูเรียบเรื่อย แต่แฝงด้วยอาการปลดปลง…ความรู้สึกละวางที่ยากจะเข้าใจ ‘ ลูปัส– พานางไปที่ป่าเรดวู้ดอีกครั้ง การทดสอบคราวนี้จัดการให้เหมาะสม ’

คำเอ่ยนั้นแฝงไปด้วยคำเตือน ลูปัสเข้าใจอย่างแจ่มชัด

ลูปาผินใบหน้ากลับมาทางยูเฟเมีย ‘ ก่อนจะพบกันอีกครั้งข้าขอมอบบททดสอบให้เจ้า ไปที่ป่าเรดวู้ด ’ คล้ายสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเข็ดหลาบที่ซ่อนอยู่ในตัวของยูเฟเมีย ‘ จงเชื่อใจ ’

สุ้มเสียงอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้มของลูปาราวจะปัดเป่าความกังวลไปจนหมด

.

.

ยูเฟเมียเกลี่ยปลายนิ้วปัดใบไม้แห้งที่ร่วงลงบนไหล่ แพขนกะพริบไหวพร้อมกับร่างกายที่ไร้สิ่งแปดเปื้อน กลิ่นหอมละมุนราวกับดอกไม้ป่าแผ่เจือจาง กลิ่นอายบางเบาเท่านั้นก็เพียงพอจะล่อลวงผีเสื้อป่าให้บินเข้ามาใกล้

ท่ามกลางแสงตะวันที่สาดทอผ่านแมกไม้หนาทึบเข้ามาอย่างเลือนราง

ภาพราวกับนิมฟ์พร่าเลือนราวกับความฝัน

เธออดทนรอลูปัสอยู่ในจุดนัดพบพลางถักโครเชต์อย่างฆ่าเวลา เสียงฮัมเพลงดังแผ่วเบาจนเมื่อเสียงฝีเท้าลูปัสใกล้เข้ามา ดูเหมือนครั้งนี้เขาไม่ได้คิดจะทำให้เธอตกใจอะไร เสียงเย้ยหยันดังคลอเสียงหัวเราะ คำพูดยังชวนให้คนหมั่นไส้เสมอ

“ ยังมีเวลาให้หันหลังกลับนะ ถ้าเจ้าไม่อยากทดสอบ ”


มารับบททดสอบแล้วครับ✨
ความเดิมตอนที่แล้ว “ ลูปายืนมองความอุตสาหะของเธอ ก่อนจะบอกยูเฟเมียเข้าป่าไปอีกครั้ง ให้ลูปัสจัดเตรียมการทดสอบให้เธอและกำชับอย่ารุนแรงเกินไป ให้พอดี ๆ ก่อนลูปัสวิ่งออกไปเพื่อต้อนอสุรกายที่อยากจะทดสอบ ”


𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤
Anita Codes

แสดงความคิดเห็น

God
คุณเผชิญหน้ากับ ราชสีห์นีเมียน-25  โพสต์ 2024-12-31 18:38
God
ลูปัสไล่ต้อนราชสีห์นีเมียน-25มาทางคุณ  โพสต์ 2024-12-31 18:38
โพสต์ 7717 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2024-12-31 18:34
โพสต์ 7,717 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา จาก ยาดม  โพสต์ 2024-12-31 18:34
โพสต์ 7,717 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +3 ความกล้า จาก หอมเย้ายวน  โพสต์ 2024-12-31 18:34
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เดรสลายลูกไม้
กำไลหินนำโชค
ต่างหูเงิน
ตาหลากสี
ยาดม
หอมเย้ายวน
ผลิตภัณฑ์กันแดด
รองเท้าเซฟตี้
ดาบกราดิอุสไม้
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x6
x4
x2
x2
x1
x2
x4
x3
x4
x1
x2
x1
x1
x1
x1
x26
โพสต์ 2024-12-31 20:44:03 | ดูโพสต์ทั้งหมด


𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝
- 30. 12. 24 17:00 -
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - หัวใจฉันกำลังแตกสลาย

- บททดสอบจากลูปา 2 -


ลูปัสแสยะยิ้มพลางเลิกโหนกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นสูง

“ เจ้าสงสัยอยู่ไม่ใช่หรือว่าวันนี้ข้าพาตัวอะไรมา… ลองเข้ามาดูสิ จะได้รู้— ” สุ้มเสียงของมันราวกับเอ่ยท้าทาย

“ ทำเป็นลึกลับซับซ้อน เล่นตัวชะมัด เปล่านะ! ไม่ได้พูดอะไรถึงคุณสักนิด!

ยูเฟเมียหลอกด่าอย่างโจ่งแจ้ง แต่จะยัวะเจ้าหมาป่าขนสีน้ำตาลยังต้องประเมินท่าทีว่าเขาจะอดกลั้นพอไม่ขย้ำเธอตายได้ ถ้าหากเลยเส้นมากไปแล้วถูกจับทำอาหารหมาขึ้นมาได้แย่กันพอดี ถึงโตมาจนอายุ 18 ปีแล้วยูเฟเมียจะไม่มีอะไรดีนอกจากปาก แต่เธอก็ยังไม่วางแผนจะเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่

หญิงสาวจิ๊ปากพลางวางโครเชต์ผ้าพันคอลงบนท่อนไม้

เธอไม่สนใจหรอกว่าเขาจะพาตัวอะไรมา สุดท้ายก็ต้องสู้ให้ชนะ


ลูปัสมองหญิงสาวเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ มันเผชิญคนมาหลากหลายแบบเคยเห็นทั้งเดมิก็อดและลูกหลานสายเลือดเทพอื่นๆ หลายสิบชีวิต ย่อมรู้ชัดว่าลึกลงไปในท่าทางอวดดีและรอยยิ้มเหยียดหยามของยูเฟเมียซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้

‘ กลัวหรือ? ’ ครั้งที่ถามเช่นนั้น ไม่เพียงแต่กระตุ้นความรู้สึกอยากเอาชนะของหญิงสาว

มันยังต้องการให้ยูเฟเมียยอมรับความรู้สึกอ่อนแอของตนเอง

ร่างที่ปกคลุมด้วยแผงขนหน้าฟูสีน้ำตาลเข้มของลูปัสกระโจนขึ้นเหนือก้อนหินใหญ่ มันหมอบลงมองยูเฟเมียด้วยดวงตาสนุกสนาน เมื่อลูปัสเปิดทางร่างกำยำของราชสีห์นีเมียนก็เดินอาดเข้ามา มันกู่ร้องกรรโชกเสียงดัง ลูปัสกวาดตามองรอยยิ้มมุมปากของหญิงสาว เสียง ‘เฮอะ’ นั่นไม่ใช่อาการเหยียดหยามระดับของราชสีห์แต่กำลังนึกตลกที่เห็น ‘หมาป่า’ ไล่ต้อน ‘ราชสีห์’

‘ เฮอะ! ’ ยูเฟเมียแค่นเสียงขึ้นจมูก “ เอากับเขาเถอะ สิงโตเนี่ยนะ? ”

ดวงตาเปี่ยมมนตร์เสน่ห์วูบไหวพลางหรี่ลง ถ้าประเมินไม่ผิด… เจ้านี่ แข็งแกร่งกว่าหมาป่าในฝูงตัวนั้นอย่างแน่นอน ด้วยนิสัยของลูปัสเขาไม่มีทางนำสัตว์อสูรกายที่มีระดับต่ำกว่า ‘ตัวล่าสุดที่เพิ่งกำจัด’ มาทดสอบนักเรียนของเขาอย่างแน่นอน

“ ดูสีหน้าอัปลักษณ์ของเจ้าสิ ยูฟี่—- ยังพอมีเวลาให้หันหลังกลับถ้าเจ้าไม่ชอบใจ ”

ยูเฟเมียยักไหล่ สองนิ้วชี้ตาของตนเองสลับกับชูไปทางลูกปัส สื่อความหมายว่า ‘ หุบปากแล้วดูให้ดีค่ะ อย่าคลาดสายตาเลยเชียว! ’

เธอควงกราดิอุสไม้อย่างชำนาญ

นอกจากวิชาที่ลูปัสสอนก็การเล่นกายกรรมแบบนี้แหละที่ยูเฟเมียทำได้ดี

เสียงคำรามของราชสีห์นีเมียดังขู่ขวัญ การเคลื่อนไหวที่เบาบางและคล่องตัวของยูเฟเมียขยับอย่างต่อเนื่อง หัวใจเต้นแรงเสียจนจะกระดอนออกจากร่าง เธอรู้สึกประหม่า ความหวาดกลัวราวกับเมล็ดพันธ์ุร้าย จากมนุษย์ที่ไก่สักตัวยังไม่เคยฆ่า…ตอนนี้เธอทำให้ฮาร์ปี้ร่างแตกสลาย สังหารไซคลอปส์ที่แวบหนึ่งเห็นเป็นชายเสียสติ แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือเธอไม่รู้สึกผิดเสียสักนิด

มันเหมือนการเล่นเกม RPG ที่ไม่มีมโนธรรมว่าอีกฝ่ายเป็นมนุษย์แฝงอยู่ในหัว

ความรู้สึกเฉยเมยที่ไม่ยอมรับอีกฝ่ายในฐานะสิ่งมีชีวิตที่มีอยู่…มันผิดไหมนะ

กราดิอุสปักฉึก! ลงบริเวณแผงขนหนาตรงลำคอของราชสีห์ขนเหลือบน้ำตาล มันกู่ร้องก่อนตวัดกรงเล็บขนาดยักษ์ตะปบยูเฟเมีย ร่างบอบบางดีดตัวออกอย่างรวดเร็ว แต่ปฏิกิริยารีเฟล็กซ์ของสิงโตดูจะฉับไวกว่ามนุษย์มาก— แม้จะคิดอย่างนั้นแต่ยูเฟเมียกลับไม่ถูกตะปบจนถึงแก่ชีวิต

เธอกระโดดถีบต้นไม้เพื่อกระโดดสูงก่อนจะเล็งแทงกราดิอุสลงบนที่ตาของอสูรกาย น่าเสียดายที่มันเคลื่อนตัวหลบ พลางใช้หางฟาดเข้าที่กลางศีรษะของหญิงสาว ดาบไม้ยกขึ้นอย่างฉับไว อานุภาพของมันทำให้หางของราชสีห์นีเมียขาดเป็นสองท่อนทันที

หางเป็นส่วนที่ช่วยในการเคลื่อนไหว เมื่อไม่มีมันจังหวะของราชสีห์รวมขึ้นมามาก

ซ้ำหางที่ขาดและเลือดที่พุ่งออกมา ยังทำให้มันตื่นตระหนก

‘ โฮกกกกกกกก!!! ’ เสียงคำรามกังวานลั่นก่อคลื่นแรงดันที่ทำให้อากาศสั่นสะเทือน มันพุ่งเข้าโจมตียูเฟเมียอย่างบ้าคลั่ง ด้วยความเร็วและแรงที่คาดเดาไม่ได้ทำให้ยูเฟเมียล้มลุกคลุกคลานอยู่พักใหม่ เธอเร่งยกกราดิอุสรับการโจมตีเพื่อป้องกันตัว

‘ จิ๊! ’ ยูเฟเมียหรี่ตา ใช้มนตร์เสน่ห์ลวงราชสีห์ให้หยุดชะงัก ก่อนจะหมุนตัวพุ่งเข้าโจมตีจุดอ่อนบริเวณท้องซึ่งไร้ขนหนาปกคลุม คมกราดิอุสแทงลึกเข้าไปในจุดสำคัญของร่างกาย ยูเฟเมียดันมีดจนลึกสุดโคน ก่อนจะหมุนคว้านเพื่อสร้างบาดแผลที่รุนแรงขึ้น

ร่างของราชสีห์นีเมียนกรีดร้องเป็นครั้งสุดท้ายราวกับจะดิ้นให้หลุด ก่อนสายลงฤดูหนาวจะพัดหอบใบไม้ปะทะร่างของมัน วินาทีนั้นร่างสูงใหญ่ของอสูรกายในตำนานพลันสลายไปกับสายลม ทิ้งประกายแสงไว้เพียงเศษเสี้ยวเดียวพร้อมกับแผ่นหนัง

ยูเฟเมียนอนแผ่อยู่บนพื้น ใบหน้าเปรอะคราบฝุ่นดินผินไปทางลูปัส เสียงหัวเราะใสๆ อย่างพอใจในผลลัพธ์ดังสะท้อนป่า

“ ฮึฮึ ฉันเจ๋งใช่ไหมล่ะ! ”



ชนะใสๆ! ✨
สินสงคราม: หนังราชสีห์นีเมียน
+ 10 exp เมื่อโรลประลองกับอสูรกาย (brave)
+ 2 ตื่นรู้ จากการกำจัดราชสีห์นีเมียนครั้งแรง


𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤
Anita Codes

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ 10 EXP โพสต์ 2024-12-31 21:49
โพสต์ 16548 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2024-12-31 20:44
โพสต์ 16,548 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา จาก ต่างหูเงิน  โพสต์ 2024-12-31 20:44
โพสต์ 16,548 ไบต์และได้รับ +6 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +6 ความกล้า จาก โชกเกอร์หนาม   โพสต์ 2024-12-31 20:44
โพสต์ 16,548 ไบต์และได้รับ +3 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +6 ความกล้า จาก หมวกแก๊ป  โพสต์ 2024-12-31 20:44

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตื่นรู้ +2 ย่อ เหตุผล
God + 2

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เดรสลายลูกไม้
กำไลหินนำโชค
ต่างหูเงิน
ตาหลากสี
ยาดม
หอมเย้ายวน
ผลิตภัณฑ์กันแดด
รองเท้าเซฟตี้
ดาบกราดิอุสไม้
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x6
x4
x2
x2
x1
x2
x4
x3
x4
x1
x2
x1
x1
x1
x1
x26
โพสต์ 2025-1-16 11:14:22 | ดูโพสต์ทั้งหมด
นัดของลูปัส

16 มกรา 68 18:30 น.

ย้อนไปหลังจากฝึกการใช้ดาบกาดิอุสกับลูปัสเสร็จเล็กน้อย

หลังจากที่วันนี้ราเอลฝึกการต่อสู้ด้วยดาบกาดิอุสที่ฝึกมาโดยลูปัส ด้วยการฝึกการต่อสู้กับอีธานหมาป่าเพื่อนร่วมการฝึกของเขาอย่างหนักหน่วงจนถึงขั้นนอนแผ่ไปกับลานฝึก ในตอนนั้นเองที่เขากำลังพักจากการฝึกอยู่ก็มองเห็นลูปัสเดินเข้ามาหาตัวเขาก่อนจะเอ่ยกับเขาว่า

“ไปเจอข้าที่ป่ามืดสลัว“

“ป่ามืดสลัวเหรอครับ“

“แถวนี้ก็มีอยู่ป่าเดียว ทางนู่นไงล่ะ ป่าเรดวู้ด ไปรอข้าที่นั้นแล้วกัน“

“ครับลูปัส“

เขาตอบรับก่อนจะพยายามพักให้ร่างกายตัวเองฟื้นตัวให้มากที่สุด ก่อนจะยันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นจากพื้นแล้วเดินทางจากลานฝึกไปป่าเรดวู้ดทันที

ร่างของเด็กหนุ่มวัย 12 ปีเจ้าของดวงตาสีอำพันได้มาถึงยังหน้าทางเข้าป่าเรดวู้ดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดวงตาสีอำพันมองเข้าไปในป่าก็พบว่ามันเป็นป่าทึบที่มืดสลัว แต่เขาก็ไม่ได้กลัวเพราะตอนนี้ความตื่นเต้นที่จะได้เจออะไรใหม่ ๆ นอกจากการฝึกมันดันมีมากกว่าความกลัวนี่นา เขาเดินเข้าไปข้างในป่าอย่างนึกสนุก พลางมองสำรวจรอบ ๆ ก็พบว่าขนาดเป็นช่วงนี้ที่เป็นกลางวันอยู่ตลอดแต่ป่านี้กลับมืดสลัวได้ถึงขนาดนี้ น่าพิศวงจริง ๆ เขาคิดก่อนที่จะเดินเข้ามาถึงในจุดที่ดูเหมือนเป็นลานกว้างที่ดูจากระยะสายตาของเขาแล้วมันดูเหมือนจุดพักผ่อนเขาจึงเอ่ยออกไปว่า

“ลูปัสครับ ผมมาแล้วครับ“

เขาตะโกนออกไปทั้ง ๆ ที่อยู่ในป่าแบบนี้ เพื่อร้องเรียกหาหมาป่าผู้เป็นคนที่นัดเขาเข้ามาในที่แบบนี้ ถึงจะสงสัยว่าทำไมถึงนัดเขาที่นี่ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากรู้อยากเห็นด้วยว่าลูปัสจะมีอะไรใหม่ ๆ ให้เขาทำกันนะ เขาคิดพลางมองรอบ ๆ มือของเขาจับดาบกาดิอุสไม้ที่หยิบมาจากลานฝึกไว้แน่น เพราะเขามีอาวุธแค่เพียงเท่านี้เท่านั้น จะว่าไปในนี้อากาศหนาวเหมือนกันนะนี่ ดีนะที่สวมแจ็ตเก็ตกันหนาวมาด้วยเลยไม่หนาวมากนัก อีกอย่างเขาก็ดันชอบการอยู่ข้างนอกแบบนี้อยู่แล้วด้วย เลยสบาย ๆ ตอนนี้เขาก็กำลังกวาดสายตามองหาลูปัสอยู่ว่าอีกฝ่ายนั้นอยู่ที่ไหนกันแน่

มาตามนัดกับลูปัส

แสดงความคิดเห็น

God
ลูปัสที่แอบอยู่ก่อนเขาต้อน ไซคลอปส์ level 17 มาทางนี้และชุ่มดูการทดสอบอีกฝ่าย  โพสต์ 2025-1-16 11:25
โพสต์ 5759 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2025-1-16 11:14
โพสต์ 5,759 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +2 ความกล้า จาก เสื้อกันหนาวมีฮู้ด  โพสต์ 2025-1-16 11:14
โพสต์ 5,759 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +2 ความกล้า จาก ดรีมแคชเชอร์  โพสต์ 2025-1-16 11:14
โพสต์ 5,759 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +2 ความกล้า จาก ผ้าพันคอไหมพรม  โพสต์ 2025-1-16 11:14
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
โพสต์ 2025-1-16 19:46:44 | ดูโพสต์ทั้งหมด
สู้กับไซคลอปส์
ไม่กี่วินาทีต่อมาที่ราเอลมาถึงในป่าเรดวู้ดตามนัดหมายที่ลูปัสนัดเขาเอาไว้ในป่าแห่งนี้เอาไว้ ในตอนนี้นั่นเขาก็ได้พบกับไซคลอปส์ตัวพี่เบิ้มเดินมาทางเขา นี่มันอะไรกันนี่ แล้วเขาก็มองเห็นลูปัสเป็นคนที่ต้อนมันมาหาเขา แต่ไม่ได้มาช่วยอะไร เขาเลยจำเป็นต้องใช้ดาบกาดิอุสไม้ในมือและมีดสั้นที่เขาเคยแอบแวะซื้อในระหว่างที่เขาไปวิ่งออกกำลังไปขึ้นเขาคราวก่อนมาใช้ช่วยในการต่อสู้ด้วย งานนี้ถ้าหนีคงไม่ใช่เรื่องสนุกแน่นอนเลย อย่างเขามันต้องสู้หลังชนฝาอยู่แล้วนี่

“เข้ามาเลย“

มันไม่เหมือนกับที่เขาฝึกเป็นประจำในบ้านหมาป่า ไม่มีแม้แต่สัญญาณการเริ่มการต่อสู้ ไซคลอปส์ตัวนั้นมันก็ฟาดใส่เขาเต็ม ๆ นี่ขนาดว่าเขาฝึกฝนร่างกายมาขนาดนี้แล้วนะนี่ แต่ว่ามันก็โจมตีใส่เขาได้รุนแรงพอสมควรเลย แต่เขาก็ไม่หลบ และทำการปัดป้องและหลอกล่อไซคลอปส์ตนนั่นให้ติดกับดักซึ่งก็คือถูกขัดขวางด้วยต้นไม้และเถาวัลย์ในป่านี้ให้ไม่สามารถโจมตีได้เต็มที่เท่าที่ควร และเขาก็ค่อย ๆ เข้าหาจังหวะโจมตีอีกฝ่าย แม้จะเข้าแบบเหมือนมดกัดนิด ๆ คือเขาโจมตีได้เบาพอสมควร สุดแรงของเขาเท่ากับโจมตีปกติของไซคลอปส์เลย เขาก็พยายามหลอกล่อไปเรื่อย ๆ เช่นเดิมแต่ก็ยังคงโดนฟาดอยู่เรื่อย ๆ เช่นกัน มันโจมตีเขาไม่หยุดหย่อน ราวกับต้องการให้เขาสิ้นชีวิตไปอย่างนั่นแหละ แต่เขาก็ไม่เห็นว่าลูปัสจะมาช่วยอะไร หรือว่านี่จะเป็นการทดสอบของเขากันแน่นะ แต้เจ้าไซคลอปส์นี่ขนาดล่อไปถึงขนาดนั้นแล้วนะ ยังรุนแรงอยู่ดีเลย เขาใช้ดาบรับปัดการโจมตีไปอีกทางตามแบบที่ลูปัสเคยสอนเอาเขา เรียกได้ว่าเขางัดทุกอย่างที่เรียนมา มาใช้กับการต่อสู้ครั้งนี้เลย

“โทสะแห่งสงคราม“

เมื่อถึงคราวเข้าตาจน เขาจึงคิดว่ามันถึงเวลาจำเป็นจริง ๆ ที่จะใช้พลังของตน เขาเริ่มร่ายพลังสายเลือดของตนพลางพุ่งเข้าต่อสู้กับไซคลอปส์ตัวนั้นอย่างดุดันและรุนแรงมากขึ้นกว่าเก่าถึงจะโดนโจมตีกลับมายังไงเขาก็ยังคงลุกขึ้นมาโจมตีใส่มันไปเรื่อย ๆ อยู่ดี แต่เพราะความอ่อนแอของเขา แม้จะทุ่มสุดตัวแล้วก็ตามเขาก็โดนโจมตีอย่างหนักหน่วงจนบาดเจ็บสาหัส ความเหนื่อยล้าเข้ามา แต่สติของเขายังสู้อยู่

“ยังไม่ยอมหรอก ผมจะสู้ไหว…..“

เขาเอ่ยในตอนที่กำลังใช้ดาบยันร่างตัวเองให้สู้ต่อ แต่ว่าแม้พลังใจมันไหว แต่พลังกายมันเจ็บปวดสาหัสเกินกว่าจะเคลื่อนไหวต่อได้ส่งผลให้ ในจังหวะที่กำลังจะก้าวไปเตรียมจะพุ่งตัวแทงดาบเขาก็หมดสติล้มลงไปกับพื้นดังตึงไปเสียซะแล้ว

แสดงความคิดเห็น

God
ลูปัสโผล่มาจัดการไซคลอปส์จนมันสลายไปและคาบคอเสื้อลากคอคุณกลับไป (เมื่อไปถึงบ้านหมาป่าลูปัสจะโดนลูปาดุ)  โพสต์ 2025-1-16 19:55
โพสต์ 6879 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2025-1-16 19:46
โพสต์ 6,879 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +2 ความกล้า จาก เสื้อกันหนาวมีฮู้ด  โพสต์ 2025-1-16 19:46
โพสต์ 6,879 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +2 ความกล้า จาก ดรีมแคชเชอร์  โพสต์ 2025-1-16 19:46
โพสต์ 6,879 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความศรัทธา +2 ความกล้า จาก ผ้าพันคอไหมพรม  โพสต์ 2025-1-16 19:46
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
โพสต์ 2025-9-2 21:18:34 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-9-2 21:50

วันที่ 02 เดือนกันยายน ปี 2558
ช่วงดึก เวลา 21.00 - 23.00 น. ณ ป่าเรดวู้ด รอบนอกบ้านหมาป่า หุบเขาโซโนมา รัฐแคลิฟอเนียร์ สหรัฐอเมริกา (ฝึกพิเศษ)

           ท่ามกลางต้นเรดวู้ดสูงตระหง่านที่ทอดร่มเงาไปไกลสุดสายตา แสงแดดที่ไม่เคยดับยังคงส่องลอดเรือนยอดลงมาเป็นลำ ทำให้ป่าแห่งนี้สว่างจ้าราวกับกลางวันทั้งที่นาฬิกาในมือบอกว่าเลยสามทุ่มแล้ว โมนีก้าเอามือกอดอกยืนบิดไหล่ไปมาอย่างหงุดหงิดน้อย ๆ ก่อนบ่นออกมาเสียงดังพอให้ซูริได้ยิน “นี่มันจะอีกนานแค่ไหนกันนะ… กลางคืนไม่มีกลางคืนสักที ฉันอยากเห็นดาวอยากเห็นพระจันทร์ อยากนอนดูท้องฟ้าแบบเมื่อก่อน แต่ดูสิ! ตอนนี้มันเหมือนอยู่ในเตาอบธรรมชาติที่สว่างเกินไปตลอดเวลาฉันไม่ชอบเลย”

           ซูริที่นั่งเอนหลังพิงลำต้นเรดวู้ดพลางหาวเบา ๆ เหมือนพยายามปรับตัวให้ชิน หันตามองโมนีก้าแล้วส่ายหัว “เธอนี่ก็เอาแต่บ่นเหมือนคุณยายจริง ๆ นะ แต่ก็เข้าใจแหละ ฉันเองก็ชอบกลางคืนเหมือนกันอย่างน้อยมันก็เงียบกว่าและเย็นกว่าด้วย”

           โมนีก้าหันกลับมาแอบยิ้มมุมปากเล็ก ๆ “เหอะ อย่างน้อยก็ยังมีคนเข้าใจ… แต่ฉันยังสงสัยอยู่นะว่าคุณลูปัสจะให้ฝึกอะไรอีกถึงขั้นเรียกออกมาดึก ๆ แบบนี้ ต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ” เธอเงยหน้ามองรอบ ๆ เหมือนกำลังจับสัญญาณบางอย่างในอากาศ ใบหน้ามีทั้งความตื่นเต้นและความหวั่นใจประสมกันดวงตาสีเทาเงินบริสุทธิ์สะท้อนกับแสงแดดที่ลอดลงมา ซูริก็ขยับมายืนอยู่ข้าง ๆ ยืนเอามือซุกกระเป๋ากางเกงมองออกไปในป่าด้วยสายตาระแวดระวัง

           “ไม่ว่าจะฝึกอะไร… ฉันก็อยู่กับเธออยู่ดี” ซูริเอ่ยเรียบ ๆ แต่หนักแน่นในน้ำเสียง

           โมนีก้าหันมามองเพื่อนบัดดี้ที่ยืนข้าง ๆ แล้วหัวเราะเบา ๆ พยายามทำใจให้สบายขึ้น “โอเค งั้นก็มาลุ้นกันว่าคุณหมาป่าสีน้ำตาลจะเสิร์ฟเมนูฝึกโหดแค่ไหนในคืนนี้ให้เรา” เสียงสายลมพัดผ่านยอดไม้ดังหวิว ๆ คล้ายเป็นสัญญาณว่าบางสิ่งกำลังจะเริ่มขึ้นจริง ๆ และโมนีก้ากับซูริต่างกอดอกและเตรียมใจ รอการมาถึงของลูปัสที่จะกำหนดชะตาการฝึกพิเศษในยามที่ควรเป็นกลางคืน…แต่กลับสว่างไสวไปทั่วทั้งผืนป่า





อื่น ๆ: มารอฝึกพิเศษจ้า
@God อัญเชิญ


แสดงความคิดเห็น

God
เปิดดัน [การฝึกพิเศษของลูปัส] โดยสู้ร่วมกับซูกิ  โพสต์ 2025-9-2 22:33
God
ลูปัสล่อก็อบลินสองตัวมาทางพวกคุณก่อนชุ่มดูเงียบๆ รอโผล่มาช่วยถ้าเด็กใหม่ทั้งสองไม่ไหว  โพสต์ 2025-9-2 22:33
โพสต์ 6606 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-2 21:18
โพสต์ 6,606 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความศรัทธา จาก แหวนดาราจรัส(D)  โพสต์ 2025-9-2 21:18
โพสต์ 6,606 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ จาก นาฬิกาสปอร์ต  โพสต์ 2025-9-2 21:18
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Vulcan's Ember
ควบคุมมด
การฟืิ้นฟูแห่งชีวิตบริสุทธิ์
ผืนป่าลวงตา
ใบขับขี่สากล
บอดี้สูทแบล็คชิฟเทอร์ส
ดาบสุริยคติ
Icarus Mirror
แหวนเคลื่อนย้าย
จำแลงร่าง
สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
เนตรแห่งฟีบี้
น้ำหอมเฮคาที
การควบคุมพืชขั้นสูง
การควบคุมธรนี
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x6
x1
x10
x15
x4
x1
x1
x23
x2
x5
x8
x3
x4
x6
x15
x7
x2
x1
x4
x4
x8
x2
x2
x2
x4
x6
x8
x7
x2
x1
x4
x1
x1
x4
x5
x10
x27
x2
x2
x9
x27
x3
x4
x3
x2
x25
x1
x1
โพสต์ 2025-9-3 00:03:27 | ดูโพสต์ทั้งหมด
วันที่ 02 เดือนกันยายน ปี 2558
ช่วงดึก เวลา 21.00 - 23.00 น. ณ ป่าเรดวู้ด รอบนอกบ้านหมาป่า หุบเขาโซโนมา รัฐแคลิฟอเนียร์ สหรัฐอเมริกา (ฝึกพิเศษ)

             ระหว่างที่ทั้งสองสาวกำลังกึ่งรอกึ่งบ่นลูปัสอยู่ เสียงฝีเท้าเล็ก ๆ ปนกับเสียงหัวเราะน่าขนลุกดังสะท้อนในป่าเรดวู้ดที่สว่างไสวราวกลางวันก็ดังขึ้น ทั้งโมนีก้าและซูกิหันขวับไปทางเดียวกัน แสงแดดลอดผ่านใบเรดวู้ดเผยร่างก๊อบลินสองตัว ผิวหนังสีเขียวหม่นเต็มไปด้วยตุ่มหนอง มันกระชับอาวุธคมกริบในมือและแสยะยิ้มโชว์ฟันแหลมราวกับใบมีด โมนีก้าสะดุ้งวูบใจกระตุกแรง “เชี่ย… มาได้ไงเนี่ย!?” เธอรีบก้าวถอยหลังชิดซูกิแต่ยังไม่ทันตั้งตัวดี ก๊อบลินตัวหนึ่งก็พุ่งเข้ามาใช้แรงมหาศาลดันร่างซูกิจนกระแทกกับลำต้นเรดวู้ดเสียงดังสนั่น ซูกิร้องครางเบา ๆ แต่พยายามยันตัวขึ้นทว่าพลังเธอยังไม่มากพอที่จะต้านไหว

             “ซูกิ!” โมนีก้าเรียกเสียงหลงแต่ไม่มีเวลาไปช่วยเพราะก๊อบลินอีกตัวพุ่งเข้าหาเธอแล้ว

             ใบมีดแหวกอากาศเฉียดแก้มไปเพียงนิดเดียว ลมเย็นวาบทำให้ผิวสั่นสะท้าน เธอแทบจะปล่อยให้ความกลัวกลืนกิน โมนีก้ากัดฟันแน่น หอบหายใจ มือสั่นเล็กน้อยแต่ก็รีบคว้ากราดิอุสจริงจากเอวออกมา ใบดาบสะท้อนแสงแดด 24 ชั่วโมงวาววับ “ก็ได้วะ… กราดิอุสของฉัน ได้เวลาเลอะเลือดมอนอีกแล้ว!” เธอพุ่งไปข้างหน้า ฟันสวนกับการโจมตีของก๊อบลิน เสียงเหล็กกระทบกันดังแกร๊ง!แรงปะทะสะเทือนจนแขนซ้ายที่บาดเจ็บเจ็บจี๊ดแต่เธอไม่ถอย ร่างกายเหมือนจะตอบสนองเองโดยไม่ต้องคิดมาก พลังที่เพิ่งตื่นเมื่อวานยังคงไหววูบอยู่ในตัว เหมือนเสียงกระซิบจากพงไพรคอยค้ำจุนจิตใจ

             ซูกิที่ถูกดันออกไปกัดฟันพยายามยันตัวขึ้น เธอเห็นโมนีก้ากำลังยืนลำพังสู้กับก๊อบลินสองตัวใบหน้าซูกิเครียดอย่างเห็นได้ชัด หัวใจเต้นแรงแต่ร่างกายยังไม่ลุกขึ้นได้ทันที เธอได้แต่กำหมัดแน่นมองดูโมนีก้าอย่างกังวล

             ในเงามืดที่อยู่ห่างออกไปลูปัสหมาป่าสีน้ำตาลยืนซุ่มอยู่ ดวงตาสีอำพันจับจ้องการเคลื่อนไหวทุกอย่าง เขาไม่ได้ก้าวออกมาแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง นี่คือการทดสอบ…เพื่อให้โมนีก้าและซูกิได้พิสูจน์ว่าพลังที่เธอเพิ่งตื่นขึ้นนั้นจะนำพาเธอรอดได้หรือไม่ และในวินาทีนั้นเอง ก๊อบลินทั้งสองแสยะยิ้มพร้อมกัน ก่อนจะพุ่งเข้าใส่โมนีก้าทั้งคู่ในคราวเดียว

             เสียงหัวเราะแหลมเล็กของก๊อบลินสองตัวขาดห้วงไปเมื่อโมนีก้าไม่ถอยหนีเหมือนเหยื่อทั่วไป แต่กลับพุ่งสวนด้วยสายตาคมแน่วแน่ เธอเบี่ยงตัวหลบคมดาบโค้งที่ฟาดลงมาอย่างเฉียดฉิว กลิ่นเหล็กเสียดสีกับลมแรงจนผมสีม่วงครามปลิวกระจายแทบตัดแก้ม ร่างเล็กหมุนต่ำปั่ก! มือกำทรายแถวนั้นฟาดสาดขึ้นฟ้าเต็มแรงจนฝุ่นผงเข้าตาพวกมันทั้งคู่

             “แดกทรายไปซะ!” โมนีก้าตะโกนลั่นด้วยน้ำเสียงที่ทั้งฮึกเหิมและขี้เล่นตามสไตล์ เธอไม่รอให้มันตั้งหลักขยับก้าวไว ฟันกราดิอุสเสยเฉียงเข้าที่สีข้างก๊อบลินตัวแรก เลือดสีทองพุ่งกระเซ็นออกมาเป็นประกายวาวจนแสบตา พวกมันแผดร้องอย่างเจ็บแค้นแต่ไม่ทันได้ตั้งตัว ก๊อบลินอีกตัวแม้ตาพร่าแต่ก็ยังพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ดาบโค้งเฉียดหัวไหล่เธอไปนิดเดียว แต่โมนีก้าไวพอจะก้มหลบแล้วหมุนตัวต่อเนื่องใช้ด้ามกราดิอุสทุบเข้าเต็มแรงตรงหัวเข่า เสียง กร๊อบ!ทำให้ก๊อบลินล้มคว่ำลงกับพื้นพอดี

             “คิดว่าฉันจะเล่นตรง ๆ กับแกเหรอวะ!” เธอแสยะยิ้มกวน ๆ ทั้งที่เหงื่อไหลซึมทั่วกรอบหน้า โมนีก้าก้าวกระโดดฟันดาบซ้ำ ก๊อบลินล้มดิ้นแต่เสียงหัวเราะเย็นเยียบของอีกตัวดังขึ้นแทน ร่างนั้นกระโจนเข้าข้างหลังหมายจะแทง ทว่าโมนีก้าเหมือนจะรู้ทัน ร่างเธอหมุนกลับด้วยสัญชาตญาณ แววตาฉายประกายพลังทำให้เสียงใบไม้รอบ ๆ ดังแทรกในหัวเหมือนเตือนล่วงหน้า เธอเบี่ยงตัวหนึ่งจังหวะและแทงสวนเข้าที่ท้องก๊อบลินอย่างแม่นยำ ฉึก!เลือดสีทองสาดกระจายเต็มพื้น

             ด้านข้างซูริที่ยันตัวลุกขึ้นได้เต็มที่แล้วยืนตาค้างอย่างเหลือเชื่อ เธอไม่เคยเห็นโมนีก้าสู้เอาจริงเอาจังขนาดนี้มาก่อน แววตาเต็มไปด้วยทั้งความห่วงและความทึ่ง “โมนีก้า… เธอแม่งโคตรเก่งเลย…”

             ในเงามืด ลูปัสที่ซุ่มเฝ้าดูอยู่ขยับหูขึ้นดวงตาสีอำพันฉายแววอึ้งจริง ๆ เพราะไม่คาดคิดว่าเด็กสาวที่เขามักเห็นหัวเราะเล่น ๆ จะสามารถต่อสู้ด้วยไหวพริบแพรวพราวและแทบไม่โดนข่วนแม้แต่น้อย ความดุเดือดและเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้…ไม่แพ้นักรบโรมันตัวจริงเลย ก๊อบลินสองร่างนอนแน่นิ่ง เลือดทองค่อย ๆ ซึมลงดิน ท่ามกลางเสียงหอบของโมนีก้าที่พิงกราดิอุสหอบแฮ่ก ๆ แต่รอยยิ้มยังเจืออยู่ที่มุมปาก เธอเงยหน้ามองซูริที่รีบวิ่งเข้ามาหาพลางยกมือซ้ายขึ้นเช็ดเหงื่อ

             “เห็นป่ะ… ไม่ใช่ว่าฉันสู้ไม่เป็นนะ แค่ต้องโกงนิด ๆ หน่อย ๆ ถึงจะชนะ” เธอพูดทั้งที่ยังหอบ แต่ก็เต็มไปด้วยความภูมิใจ จนซูริส่ายหน้าเบา ๆ ยกยิ้มเหมือนจะบอกว่า เออ…ยอมแล้วว่ะ
             โมนีก้าเดินมาพร้อมแรงหอบเบา ๆ แต่แววตาเต็มไปด้วยไฟ เธอสลัดกราดิอุสแรง ๆ เลือดสีทองของก๊อบลินกระจายเป็นฝอยจนพื้นหญ้าเปื้อนประกายคล้ายละอองดาวในยามบ่ายที่ไร้เงาคืน จากนั้นเธอปักดาบลงกับดินอย่างมั่นคงเหมือนนักรบโรมันจริง ๆ แล้วสาวเท้าเข้าหาซูริ “เฮ้ เธอเป็นอะไรมากไหม?” น้ำเสียงฟังดูจริงจังเกินกว่าที่ใครจะคาดจากโมนีก้าขี้เล่น ปลายนิ้วเรียวของเธอแตะแขนซูริเบา ๆ พลางกวาดสายตาดูว่ามีแผลหรือฟกช้ำตรงไหนบ้าง

             ซูริที่ยังเจ็บจากแรงปะทะเงยหน้าขึ้นสบตาเพื่อนสาวแล้วหลุดหัวเราะเบา ๆ “เป็นห่วงฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ตัวเองก็ตกใจใช่ไหมล่ะ? แต่ยังทำมาแมนเป็นพระเอกมาดูฉันอีก”

             โมนีก้าเบ้ปากทันทีที่ได้ยิน “ก็เพราะเธอนั่นแหละ! ฉันไม่อยากให้เพื่อนฉันเจ็บเข้าใจยัง? …แล้วอีกอย่าง” เธอถอนหายใจยาว ๆ พลางเหลียวมองไปรอบ ๆ ป่า “แล้วคุณลูปัสแม่งหายหัวไปไหนวะ! ทิ้งให้เราสู้กันเองแบบนี้ได้ไง! ถ้าเธอเจ็บหนักขึ้นมาจริง ๆ ฉันเอาเรื่องแน่!” คำพูดนั้นฟังดูทั้งดุ ทั้งห่วง แถมเต็มไปด้วยความจริงใจจนซูริหลุดยิ้มกว้างกว่าเดิม แต่โมนีก้ายังไม่รู้เลยว่าเพียงไม่กี่ก้าวด้านหลัง พุ่มไม้หนาทึบกำลังขยับเบา ๆ ดวงตาสีอำพันของหมาป่าน้ำตาลลูปัสจ้องมองเด็กสาวทั้งสองอยู่เงียบ ๆ

             ในใจเขาเต็มไปด้วยความทึ่งเด็กสาวผมม่วงที่ชื่อโมนีก้าที่เคยติดเล่นอมยิ้มเวลาฝึก กลับแสดงความกล้าหาญจนเกินคาด และยังแสดงออกถึงความห่วงใยบัดดี้อย่างซูริโดยไม่ลังเล ความเด็ดเดี่ยวและหัวใจนักรบที่แท้จริงได้เผยออกมาเต็มที่จนทำให้แม้แต่หมาป่าผู้ผ่านศึกนับครั้งไม่ถ้วนยังอดอึ้งไม่ได้ ซูริมองโมนีก้าที่กอดอกบ่นงึมงำเหมือนคนโมโหปนห่วงก็หัวเราะแล้วตอบสั้น ๆ “ถ้าเธอจะเท่ขนาดนี้ ฉันยอมเจ็บนิดหน่อยก็ได้นะ”

             โมนีก้าเลิกคิ้วหันมามอง “อะไรของเธออีกเนี่ย!” แต่แก้มกลับขึ้นสีระเรื่ออย่างไม่รู้ตัว…



อื่นๆ : มาต่อสู้แบบชิก ๆ คนเดียวยังชนะได้อ่ะค้าบบบ
รางวัล: อุสส่าเป็นคนแรกที่ชนะขนาดนี้ มีรางวัลปะ เวล 20 กะ 30 เลยนะเฟ้ยยย




แสดงความคิดเห็น

God
ขุดเสร็จก็คว้าของขวัญจากข้า ระหว่างเจ้ากำลังขุดเดี๋ยวข้ามา ขุดเสร็จอย่าเพิ่งไปไหน ข้ามีเซอร์ไพรส์ให้อีกอย่าง หึหึหึ ลูปัสหัวเราะในลำคอก่อนวิ่งจากไป  โพสต์ 2025-9-3 00:17
God
รอคูลดาวน์ -- ลูปัสเดินออกมาก่อนบอกตามมา ก่อนเขาพูด แบกเพื่อนไปด้วย ก่อนลูปัสจะพาเดินไปใจกลางป่าเรดวูด หยุดใต้ต้นเมเปิ้ล เขาหันมา ขุดดินตรงนี้ ข้ามีของจะให้ ก่อนเขาพูดขึ้น   โพสต์ 2025-9-3 00:16
โพสต์ 20664 ไบต์และได้รับ 16 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-3 00:03
โพสต์ 20,664 ไบต์และได้รับ +8 EXP +9 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก กระซิบแห่งพงไพร  โพสต์ 2025-9-3 00:03
โพสต์ 20,664 ไบต์และได้รับ +5 EXP +8 ความกล้า จาก มีดสั้นพูจิโอ  โพสต์ 2025-9-3 00:03
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Vulcan's Ember
ควบคุมมด
การฟืิ้นฟูแห่งชีวิตบริสุทธิ์
ผืนป่าลวงตา
ใบขับขี่สากล
บอดี้สูทแบล็คชิฟเทอร์ส
ดาบสุริยคติ
Icarus Mirror
แหวนเคลื่อนย้าย
จำแลงร่าง
สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
เนตรแห่งฟีบี้
น้ำหอมเฮคาที
การควบคุมพืชขั้นสูง
การควบคุมธรนี
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x6
x1
x10
x15
x4
x1
x1
x23
x2
x5
x8
x3
x4
x6
x15
x7
x2
x1
x4
x4
x8
x2
x2
x2
x4
x6
x8
x7
x2
x1
x4
x1
x1
x4
x5
x10
x27
x2
x2
x9
x27
x3
x4
x3
x2
x25
x1
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้