The Cyclops Bookshop of Prophecies and the Orange Cat ⋘ ร้านหนังสือไซคลอปส์และคำทำนายและแมวสีส้ม ⋙

The Cyclops Bookshop of Prophecies and the Orange Cat

⋘ ร้านหนังสือไซคลอปส์และคำทำนายและแมวสีส้ม ⋙

ร้านหนังสือไซคลอปส์และคำทำนายและแมวสีส้ม หรือที่รู้จักกันในนาม "ร้านหนังสือไซคลอปส์" ตั้งอยู่ ณ มุมหนึ่งของกรุงโรมใหม่ เป็นร้านหนังสือที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ไม่เหมือนใคร

อาคารอิฐสีแดง ดูราวกับกระท่อมเล็กๆ ในเทพนิยาย ประดับด้วยกันสาดสีเขียวสด

ที่มีคำว่า "LIBRI" (ภาษาละติน แปลว่า หนังสือ) เขียนด้วยลายมือที่อ่อนช้อย

หน้าร้านมีชั้นวางหนังสือปกแข็งมือสอง วางเรียงรายอยู่บนทางเท้า

เชื้อเชิญให้ผู้คนหยิบอ่านได้ตามอัธยาศัย ราวกับเป็นห้องสมุดกลางแจ้งขนาดย่อม

เมื่อเปิดประตูไม้บานเล็ก ก้าวเข้าไปในร้าน คุณจะพบกับบรรยากาศที่อบอุ่นและเป็นกันเอง

อริสโตเฟนส์ (Aristophanes) แมวสีส้มตัวอ้วนขนฟู นอนอาบแดดอย่างสบายใจอยู่บนกองพจนานุกรมโบราณ

ใกล้ๆ กับเตาผิงที่มีไฟลุกไหม้อ่อนๆ

ชั้นวางหนังสือไม้สีเข้มแบบตั้งอิสระ แผ่กระจายไปทั่วทุกทิศทาง เต็มไปด้วยหนังสือทุกขนาดและรูปทรง

ตั้งแต่หนังสือเล่มเล็กๆ สำหรับเด็ก ไปจนถึงหนังสือขนาดใหญ่เท่ากับแผนที่โบราณ

บันไดวนสองข้าง นำไปสู่ระเบียงชั้นสอง ที่มีหนังสือวางเรียงรายอยู่เต็มผนังทุกมุม ราวกับกำแพงแห่งความรู้

มีเก้าอี้บุนวมนุ่มๆ หลากหลายแบบสำหรับอ่านหนังสือ วางไว้ตามจุดต่าง ๆ หน้าต่างบานใหญ่เปิดรับแสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องเข้ามา กระทบกับหน้าหนังสือ

สร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลาย และเหมาะแก่การอ่านหนังสือเป็นอย่างยิ่ง

ที่ผนังด้านหลัง ใต้ป้ายไม้แกะสลักคำว่า "SPECIAL COLLECTIONS"

มีม่านกำมะหยี่สีแดงเข้ม ปิดบังทางเข้าสู่ "ห้องหนังสือสะสมพิเศษ" เอาไว้ ภายในห้องนี้ มีชั้นวางหนังสือแบบเลื่อนที่เต็มไปด้วยหนังสือหายาก

ม้วนกระดาษโบราณ และแผ่นจารึกดินเหนียว

ตรงกลางห้องมีเก้าอี้หนังสีดำปรับเอนได้ พร้อมแขนพับได้ที่แวววาวอยู่ใต้โคมไฟขยาย LED ข้างbๆ กันมีโต๊ะไม้โอ๊คขนาดใหญ่ ที่เป็นสถานีทำงาน พร้อมปืนเข็มเหล็กไฟฟ้า 4 กระบอก

ที่ส่งเสียงฮัมเบา ๆ ซึ่งเชื่อมต่อกับท่อหมึกสำหรับซ่อมแซมหนังสือโบราณ

ที่มุมด้านหลังมีบันไดเล็กๆ ที่นำไปสู่ระเบียงชั้นสอง ซึ่งมีพื้นที่นอน 2 แห่งที่สร้างขึ้นอย่างน่ารัก

คือ "รังฮาร์ปี้" ของเอลล่า ที่ทำจากฟาง ผ้า และกระดาษหั่นฝอย และ "ป้อมกระดาษแข็ง"

ที่ทำจากกล่องเครื่องใช้ไฟฟ้าเก่า

หลังจากทำหน้าที่ผู้ดูแลร้านมานานหลายปี อริสโตเฟนส์ แมวผู้เฉลียวฉลาดก็ได้ขอปลดเกษียณตัวเอง

และมอบกิจการร้านหนังสือให้กับเอลล่า ฮาร์ปี้ผู้รักการอ่านเป็นชีวิตจิตใจ เอลล่าได้ปรับปรุงร้านให้เป็น "แหล่งเรียนรู้และพักผ่อน" สำหรับเหล่าเดมิก็อดและชาวค่าย ที่นี่ไม่เพียงแต่มีหนังสือให้อ่านมากมาย แต่ยังมีมุมสงบๆ สำหรับการศึกษาค้นคว้า และแลกเปลี่ยนความรู้อีกด้วย

เจ้าของร้าน: เอลล่า (คลิกที่ปุ่มสีน้ำเงินเพื่ออ่านนิสัย)

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เอลล่า (แฟนสาวของไทสัน) ฮาร์ปี้ผู้แปลกประหลาดและน่าค้นหา เธอมีรูปลักษณ์ที่แตกต่างจากฮาร์ปี้ทั่วไป ด้วยร่างกายที่เล็กผอมและดูอ่อนแอ แต่กลับมีผมสีแดงสดรุงรัง ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม และใบหน้ากลมที่ไทสัน ไซคลอปส์ผู้แสนใจดี ถึงกับเอ่ยปากชมว่าสวย

แม้จะดูบอบบาง แต่เอลล่ากลับมีจิตใจที่แข็งแกร่ง และสติปัญญาที่เฉียบแหลม เธอมีความรู้มากมายในหลาย ๆ เรื่อง ชอบอ่านหนังสือ และสามารถจดจำทุกอย่างที่อ่านได้อย่างแม่นยำ

เอลล่ามักจะพูดถึงตัวเองในบุคคลที่สาม และใช้คำพูดที่แปลกและไม่ธรรมดา โดยมักจะอ้างอิงข้อเท็จจริง หรือข้อความจากหนังสือที่เธออ่าน

ภายใต้ความฉลาดหลักแหลมนั้น เอลล่าเป็นฮาร์ปี้ที่มีความวิตกกังวล และตึงเครียด ซึ่งอาจเป็นผลมาจากการถูกกลั่นแกล้งจากฮาร์ปี้ตัวอื่น ๆ ในอดีต แต่เมื่อเธอได้มาอยู่ที่ค่ายจูปิเตอร์ และได้รับการยอมรับจากเพื่อน ๆ เธอก็เริ่มมีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น

เอลล่าเป็นฮาร์ปี้ที่มีความคิดสร้างสรรค์ และมีไหวพริบ เธอมักจะช่วยเหลือคนอื่น ๆ เมื่อมีปัญหา และแอบชอบไทสัน ไซคลอปส์ผู้แสนดี

แม้จะไม่ชอบชีส แต่เอลล่าก็ชอบอบเชยและเนื้อตากแห้งแบบแมคโครไบโอติกของไอริส

เอลล่าเป็นฮาร์ปี้ที่มีความกล้าหาญ เธอไม่เคยหลบซ่อนเมื่อมีอันตราย และยังเคยให้คำแนะนำไทสันเกี่ยวกับวิธีการเอาชนะสัตว์ประหลาด

เอลล่าเป็นตัวละครที่มีเอกลักษณ์ และมีเสน่ห์ในแบบของเธอเอง แม้จะมีข้อบกพร่องบ้าง แต่เธอก็เป็นฮาร์ปี้ที่มีจิตใจดี และพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ

Welcom little one

Story: 09.08.2025 | 10:40 AM

หนึ่งสัปดาห์ของการวางแผน, การประสานงาน, และการเตรียมการได้เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางในที่สุด วันนี้คือวันงาน, และสำหรับบุรุษชาวรัสเซียแล้ว…มันคือวันส่งมอบผลงาน

เขามาถึงหน้าร้านหนังสือไซคลอปส์ก่อนเวลานัดยี่สิบนาที, ความตรงต่อเวลาคือวินัยที่ไม่เคยถูกละเลย บรรยากาศของร้านในวันนี้แตกต่างจากครั้งสุดท้ายที่เขามาโดยสิ้นเชิง บริเวณหน้าร้านที่เคยเงียบสงบ, บัดนี้กลับถูกประดับประดาไปด้วยสายรุ้งสีพาสเทลและริบบิ้นที่ปลิวไสวไปตามสายลม, และด้านข้างของร้านก็มีเต็นท์สีขาวสะอาดตาตั้งตระหง่านอยู่, เป็นซุ้มอาหารที่ถูกแยกออกมาต่างหากเพื่อป้องกันไม่ให้กลิ่นไส้กรอกย่างที่หอมฟุ้งลอยเข้าไปภายในร้านหนังสือซึ่งจะยากต่อการกำจัดในภายหลัง

บรรยากาศในร้านที่เคยเงียบสงบและเต็มไปด้วยกลิ่นกระดาษเก่าบัดนี้กลับถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่นที่มีชีวิตชีวา แสงไฟประดับเล็กๆ ราวกับหิ่งห้อยถูกร้อยพันไปตามชั้นวางหนังสือ, ริบบิ้นสีพาสเทลถูกผูกไว้ตามเสาไม้, และเสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ ก็ดังคลอมาจากลำโพงที่ซ่อนไว้อย่างแนบเนียน

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเดินเข้าไปข้างใน, กวาดสายตามองทุกอย่างด้วยสายตาของนักตรวจสอบคุณภาพ, ก่อนจะพบกับว่าที่คุณพ่อที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดดอกไม้ใส่แจกันด้วยท่าทีที่ดูเก้ๆ กังๆ

"สวัสดีครับ, ไทสัน" เขาทักทายด้วยน้ำเสียงที่เรียบและสงบ

ไซคลอปส์ร่างยักษ์หันมา, รอยยิ้มที่กว้างและเจือความประหม่าปรากฏขึ้นบนใบหน้า
"โอ้! แอ็กเซล! มาแล้วเหรอ! เป็นไงบ้าง? ทุกอย่างดูโอเคไหม?"

"ทุกอย่างเป็นไปตามแผนครับ" บุรุษชาวรัสเซียตอบ, เป็นการให้ความมั่นใจที่เยือกเย็น "แล้วเอลล่ากับดาวเด่นของงานล่ะครับ?"

"อ๋อ! พวกเขากำลังเตรียมตัวอยู่ข้างบนน่ะ!" ไทสันตอบอย่างกระตือรือร้น
"เอลล่าเธอตื่นเต้นนิดหน่อยน่ะนะ"

"ดีแล้วครับ" เขาพยักหน้ารับ "ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปตรวจความเรียบร้อยของส่วนอื่นๆ ก่อน"

คุณพ่อมือใหม่ไม่ได้ขัดข้อง, เขาปล่อยให้ผู้จัดงานมืออาชีพเดินสำรวจพื้นที่อย่างอิสระ บุตรแห่งโชคชะตาเดินออกไปที่ด้านนอก, ตรวจสอบความเรียบร้อยของเต็นท์ซุ้มอาหาร

เมื่อแขกเริ่มทยอยเดินทางมาถึงและงานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ, บุตรแห่งโชคชะตาก็ได้รับมอบหมายภารกิจเฉพาะกิจที่สำคัญที่สุด—การเฝ้าออเรในขณะที่พ่อและแม่ของเขาต้องไปทำหน้าที่เจ้าภาพ ดวงตาสีฟ้าเทาของเขามองดูใบหน้าที่หลับใหลของเด็กน้อยในเปลที่ไทสันทำขึ้นอย่างพิเศษด้วยความสงสัยใคร่รู้เชิงวิเคราะห์.. ช่างเป็นเด็กที่โชคดีเสียจริง..

เมื่อถึงเวลาอันสมควร, เสียงดนตรีก็เบาลง, และไทสันกับเอลล่าก็ได้ก้าวออกมาข้างหน้า, ยืนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของเพื่อนฝูงและแขกผู้มีเกียรติ

"เอ่อ…สวัสดีครับทุกคน!" ไทสันเริ่มต้น, น้ำเสียงของเขาดังและอบอุ่น, แต่ก็เจือความประหม่าอย่างเห็นได้ชัด "ผมกับเอลล่า…เรา…เราไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริงๆ นอกจากคำว่าขอบคุณ…ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่มาในวันนี้"

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ, มองไปยังใบหน้าของภรรยาที่รัก, แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อยด้วยความตื้นตัน "พวกคุณคงรู้ว่า…ชีวิตของผมมันไม่ได้ง่ายนัก…การเป็นไซคลอป...แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อผมได้มาเจอเพอร์ซี่…ได้มาเจอเอลล่า ได้มาเจอพวกคุณทุกคน.."

เอลล่าบีบมือของคนรักเบาๆ, ส่งต่อความกล้าหาญให้เขา "…ตอนที่ผมรู้ว่าเรากำลังจะมีลูก…ผม…ผมพูดไม่ถูกเลย มันเหมือนกับว่า…โลกทั้งใบของผมที่เคยมีแต่เหล็กกับไฟ…จู่ๆ ก็มีดอกไม้ดอกเล็กๆ งอกขึ้นมากลางใจ มันคือความรู้สึกที่…มหัศจรรย์ที่สุด"

"และวันที่ออเรเกิด…" เอลล่าเอ่ยขึ้นบ้าง, น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลและหวานเหมือนเสียงกระดิ่งลม "ตอนที่ฉันได้ยินเสียงหัวใจของเขาเป็นครั้งแรก…ทุกความกลัว ทุกความกังวลที่เคยมีก็หายไป มันถูกแทนที่ด้วยความรัก…ความรักที่ยิ่งใหญ่จนฉันไม่คิดว่าหัวใจดวงนี้จะบรรจุมันไว้ได้หมด"

"เขาคือแสงสว่าง…คือรางวัลที่ดีที่สุดในชีวิตของเรา" ไทสันกล่าวสรุป, โอบกอดภรรยาของเขาไว้แน่น "เขาคือบทพิสูจน์ว่า…แม้แต่ในโลกที่เต็มไปด้วยอสูรกายและคำพยากรณ์…ความรักก็ยังคงเป็นเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งที่สุด ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของเวทมนตร์ของพวกเราในวันนี้"

สิ้นคำพูดนั้น, บรรยากาศก็อบอวลไปด้วยความสุขและความรักที่จับต้องได้ เสียงปรบมือที่ดังกึกก้องและเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีจากเพื่อนฝูงคือการยืนยันว่า…วันนี้คือวันที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง

เมื่อเสียงปรบมือที่อบอุ่นเริ่มซาลง, ไทสันก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง, รอยยิ้มของเขาบัดนี้กว้างและเปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจอย่างที่สุด

"และตอนนี้…" เขากล่าว, น้ำเสียงของเขาดังและก้องกังวานไปทั่วทั้งร้าน, ดึงความสนใจของทุกคนมาที่เขาเป็นจุดเดียว "ผมขอแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับเหตุผลที่ทำให้พวกเรามารวมตัวกันในวันนี้…ของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดของเรา…ลูกชายของพวกเรา, ออเร!"

สิ้นเสียงประกาศนั้น, บุรุษชาวรัสเซีย, ซึ่งยืนรอคอยอย่างเงียบเชียบอยู่ในเงามืดข้างๆ, ก็เริ่มทำหน้าที่ของเขาอย่างราบรื่นและไร้ซึ่งการเรียกร้องความสนใจ เขาเข็นเปลไม้ที่ถูกสลักเสลาอย่างงดงามออกมาจากมุมหนึ่ง, เคลื่อนที่ไปเบื้องหน้าอย่างนุ่มนวล, ในขณะเดียวกันนั้นเอง, ละอองแสงสีทองและสีฟ้าที่ระยิบระยับราวกับผงดวงดาวก็โปรยปรายลงมาจากเพดาน, อาบไล้ร่างของเด็กน้อยที่หลับใหลอยู่ข้างในให้ดูเหมือนกับเป็นสมบัติล้ำค่าที่เพิ่งจะถูกค้นพบ

เมื่อเปลมาหยุดอยู่ใจกลางวงล้อมของแขกผู้มีเกียรติ, ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดก็ถอยกลับไปอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ, หลอมรวมตัวเองเข้ากับเงามืดอีกครั้ง, เปิดโอกาสให้คุณพ่อคุณแม่มือใหม่ได้เป็นเจ้าของเวทีอย่างเต็มที่

ไทสันและเอลล่าโน้มตัวลงมองลูกชายของพวกเขา, แววตาเต็มไปด้วยความรักที่ไม่มีที่สิ้นสุด เสียงอุทาย ที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูดังขึ้นจากทั่วทุกสารทิศเมื่อทุกคนได้เห็นใบหน้าของดาวเด่นประจำงานอย่างชัดเจน—ดวงตาทั้งสามดวงที่ปิดสนิท, และปีกขนนกสีน้ำตาลเล็กๆ ที่ขยับไปมาเบาๆ ตามจังหวะการหายใจ

หลังจากที่ปล่อยให้ทุกคนได้ชื่นชมความน่ารักของออเรอยู่ครู่หนึ่ง, ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ก้าวออกมาข้างหน้า, เขาคือเพอร์ซี่ แจ็คสัน, วีรบุรุษแห่งโอลิมปัส, และที่สำคัญกว่านั้น…เขาคือพ่อทูนหัวและลุงของเด็กน้อยคนนี้

"เอ่อ…เฮ้" เพอร์ซี่เริ่มต้น, ยกมือขึ้นเกาท้ายทอยอย่างเขินๆ, เป็นท่าทางที่ดูไม่เข้ากับชื่อเสียงของเขาเลยแม้แต่น้อย "ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องพูดอะไรแบบนี้เท่าไหร่…ปกติแล้วผมจะเป็นฝ่ายทำเรื่องวุ่นๆ แล้วให้แอนนาเบ็ธเป็นคนแก้ให้มากกว่า"

เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นจากในกลุ่มเพื่อนสนิท

"แต่…ไทสัน" เขากล่าว, หันไปมองน้องชายต่างสายเลือดของเขา, แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังและเปี่ยมด้วยความรู้สึกที่แท้จริง "นายคือน้องชายที่ดีที่สุดเท่าที่ใครคนหนึ่งจะขอได้…นายอยู่ข้างฉันเสมอ, ไม่ว่าจะต้องเจอกับเรื่องบ้าๆ อะไรก็ตาม…และการได้เห็นนายมีความสุขแบบนี้ ได้เห็นนายมีครอบครัวที่น่ารักแบบนี้กับเอลล่า…มันคือสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุด"

เขาหันไปมองเด็กน้อยในเปล, รอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏขึ้นบนใบหน้า "และสำหรับออเร" เขากล่าว, น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรักและความมุ่งมั่น "ลุงคนนี้ขอสัญญาว่า…จะคอยปกป้องนายเสมอ, จะสอนอะไรเจ๋งๆให้นาย และจะทำทุกอย่าง…เพื่อให้แน่ใจว่านายจะเติบโตขึ้นมาอย่างมีความสุขและปลอดภัยที่สุด รวมถึงตีพ่อนายให้ ถ้าเขามัวแต่ทำงานจนลืมนาย..." นั่นเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างอีกครั้ง

"ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวนะ, เจ้าตัวเล็ก”

กระแสแห่งความปรารถนาดีหลั่งไหลไม่ขาดสายราวกับสายน้ำที่ไม่มีวันสิ้นสุด

หลังจากเพอร์ซี่, บรรดาเพื่อนสนิทและผู้ที่เคารพรักในตัวพ่อแม่มือใหม่ก็ผลัดเปลี่ยนกันขึ้นมากล่าวคำอวยพรสั้นๆ แต่เปี่ยมด้วยความหมาย โกรเวอร์ เซเทอร์เพื่อนซี้เล่าเรื่องราวความกล้าหาญและความใจดีของไทสันด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือด้วยความซาบซึ้ง, บุตรธิดาแห่งแอโฟรไดท์บางคนก็ขึ้นมากล่าวชื่นชมในความรักที่งดงามของทั้งคู่, แม้แต่แคลรีส ธิดาแห่งแอรีส ก็ยังยอมเดินขึ้นมากล่าวคำพูดที่ห้วนๆ แต่ก็จริงใจว่า "เลี้ยงให้มันโตมาเก่งๆ ล่ะ อย่าให้ใครมารังแกได้"

บรรยากาศนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ, หยดน้ำตาแห่งความปิติ, และความรู้สึกของความเป็นครอบครัวที่โอบล้อมทุกคนไว้ในอ้อมกอดที่อบอุ่น

จนกระทั่งเวลาเดินทางมาถึงเที่ยงวันพอดี, ดวงอาทิตย์ที่ไม่มีวันตกดินลอยอยู่เหนือศีรษะ, สาดแสงสีทองอร่ามลงมาเป็นเหมือนคำอวยพรจากสวรรค์

ไทสัน ซึ่งกำลังยืนยิ้มกว้างรับฟังคำอวยพรจากเดมิก็อดอีกคนหนึ่ง เหลือบสายตาไปทางเงามืดที่บุรุษชาวรัสเซียยืนสังเกตการณ์อยู่อย่างเงียบเชียบ เป็นการส่งสัญญาณถามไถ่ที่ไร้ซึ่งคำพูด

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัด, ผู้ซึ่งควบคุมทุกอย่างอยู่เบื้องหลัง, เพียงแค่พยักหน้ากลับไปช้าๆ หนึ่งครั้ง, เป็นการยืนยันที่เรียบง่ายแต่ชัดเจน—ทุกอย่างพร้อมแล้ว

เมื่อได้รับสัญญาณ, ว่าที่คุณพ่อก็หาจังหวะที่เหมาะสมแล้วกล่าวขึ้นด้วยเสียงที่ดังและเปี่ยมด้วยความกระตือรือร้น, ดึงความสนใจของทุกคนกลับมาที่เขาอีกครั้ง

"เอาล่ะทุกคน! ผมว่าถึงเวลาที่เราจะไปเติมพลังกันแล้ว!" เขายิ้มกว้าง "อาหารและของหวานในวันนี้พร้อมให้บริการแล้วที่เต็นท์ด้านนอกนะครับ!"

"สำหรับอาหารหลัก…เรามีฮอทด็อกไส้กรอกย่างร้อนๆ เลย!" เขากล่าว, ดวงตาเป็นประกาย "และไม่ต้องห่วงนะ, เรามีไส้กรอกให้เลือกทั้งเนื้อวัว, เนื้อหมู, และเนื้อไก่, เผื่อว่าใครจะไม่ทานเนื้อประเภทไหน และแน่นอน…เรามีสลัดผักเป็นตัวเลือกไว้สำหรับเพื่อนๆ ที่เป็นวีแกนด้วย!"

"ส่วนของหวาน...เป็นเครปทำสดใหม่! มีให้เลือกทั้งไส้ช็อกโกแลต, น้ำตาลซินนาม่อน, และซอสแอปเปิ้ล! เชิญทุกคนตามสบายเลยนะครับ!"

สิ้นเสียงประกาศนั้น, บรรยากาศที่เคยเต็มไปด้วยความซาบซึ้งก็เปลี่ยนเป็นความคึกคักในทันที, ผู้ต่างก็เริ่มเคลื่อนตัวออกไปยังเต็นท์สีขาวที่ตั้งอยู่นอกร้าน, ที่ซึ่งกลิ่นหอมของไส้กรอกย่างและแป้งเครปที่หอมหวานลอยอบอวลอยู่ในอากาศ, เป็นการเริ่มต้นองก์ต่อไปของงานเลี้ยงที่แสนสุขนี้อย่างเป็นทางการ

เมื่อท้องของทุกคนเต็มไปด้วยฮอทด็อกและเครปแสนอร่อย, และบรรยากาศที่เคยคึกคักเริ่มจะผ่อนคลายลง, บุรุษชาวรัสเซียก็รู้ดีว่าถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนจังหวะของงานเลี้ยงอีกครั้ง

เขาไม่ได้ประกาศออกมาเสียงดัง, แต่กลับเดินไปกระซิบกับไทสันสองสามคำ, แล้วชายร่างยักษ์ก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ, ส่งมอบหน้าที่พิธีกรจำเป็นให้กับผู้จัดงานอย่างเต็มใจ

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเดินไปหยุดยืนอยู่ใจกลางกลุ่มแขกที่กำลังนั่งพักผ่อนหย่อนใจ, เขาไม่ได้พยายามจะเรียกร้องความสนใจด้วยเสียงที่ดัง, แต่กลับใช้เพียงแค่การปรากฏตัวที่สงบนิ่งเพื่อดึงดูดสายตาของทุกคนมาที่เขา

"สวัสดีครับทุกคน" เขากล่าว, น้ำเสียงของเขาเรียบและชัดเจน, ก้องกังวานพอที่จะทำให้ทุกคนหยุดการสนทนาและหันมาฟัง "ในนามของคุณไทสันและคุณเอลล่า…ผมขอประกาศว่าถึงเวลาของกิจกรรมในช่วงบ่ายแล้วครับ"

เขากวาดสายตามองไปรอบๆ, ประเมินปฏิกิริยาของแขกแต่ละคน, ก่อนจะพูดต่อ "วันนี้เรามีซุ้มกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ จัดเตรียมไว้ให้ทุกคนได้ร่วมสนุกกัน…เพื่อสร้างความทรงจำที่ดีให้กับออเร"

เขาผายมือไปยังมุมหนึ่งของร้านที่บัดนี้มีโต๊ะยาวตัวหนึ่งตั้งอยู่, บนนั้นมีสมุดปกหนังเล่มใหญ่วางอยู่พร้อมกับปากกาสีสันสดใส "อย่างแรก…เรามีสมุดอวยพรครับ ทุกท่านสามารถไปเขียนคำอวยพรหรือข้อความดีๆ ให้กับออเรและครอบครัวของเขาได้ตามสบาย สมุดเล่มนี้จะเปิดให้เขียนได้จนจบงานเลยครับ"

จากนั้นเขาก็ผายมือไปยังอีกมุมหนึ่ง, ที่ซึ่งมีกองผ้า, ใยสังเคราะห์, และอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยวางกองรวมกันอยู่ "กิจกรรมที่สอง…คือการประกวดทำตุ๊กตาแฮนด์เมดสำหรับออเรครับ ตุ๊กตาที่ชนะใจคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ที่สุด…จะได้รับรางวัลพิเศษจากทางเราไป"

รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา "กิจกรรมที่สาม…แฟชั่นโชว์ของคุณอริสโตเฟนส์ครับ" เขามองไปยังแมวสีส้มตัวอ้วนที่กำลังนอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนกองหนังสือ "เรามีอุปกรณ์แต่งตัวเล็กๆ น้อยๆ เตรียมไว้ให้ ใครที่สามารถแปลงโฉมให้เขาได้น่าประทับใจที่สุดก็รับรางวัลไปเลยครับ"

"และสุดท้าย…เรามีสองเกมที่ท้าทายความสามารถของพวกคุณ" เขากล่าว, ดวงตาของเขาส่องประกายด้วยความขี้เล่นที่หาได้ยาก "เกมแรกคือการแข่งปิดตาเปลี่ยนผ้าอ้อมตุ๊กตาหมี…เพื่อทดสอบความเป็นพ่อแม่ในตัวคุณ"

"และอีกเกมคือ…คือการคาดเดาผลการเสี่ยงทายในพิธีโทลชาบีของออเร ซึ่งเราจะจัดขึ้นในอีกไม่ช้า" เขากล่าวสรุป "ทุกกิจกรรมจะสิ้นสุดลงตอนบ่ายสามโมงตรงนะครับ…เชิญทุกคนร่วมสนุกได้ตามอัธยาศัยเลยครับ”

กำหนดการ (9 สิงหาคม 2025)

ระยะเวลาโรลเพลย์ 9-20 สิงหาคม 2025 แต่อยู่ในวันที่ 9 ไม่ว่าลงโรลวันไหน)

ตารางงาน:

11.00 ไทสันและเอลล่ากล่าวเปิดงานและขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงาน รวมถึงเปิดตัวน้องออเร และเป็นช่วงเวลาให้ทั้งคู่พูดถึงความทรงจำดีๆ ตั้งแต่รู้ตัวว่าจะมีลูกจนถึงปัจจุบัน และความรู้สึกที่ได้เป็นคุณพ่อคุณแม่

11.30 พูดคุย ถ่ายภาพเป็นที่ระลึก

12.00 เปิดซุ้มอาหาร ที่เป็นเต๊นท์อยู่นอกร้าน โดยอาหารจะเป็นฮอทดอกไส้กรอกย่าง ส่วนของหวานคือเครป โดยมีไส้ให้เลือกสามชนิด น้ำตาลชินนาม่อน, ช็อกโกแลต, และซอสแอปเปิ้ล

13.00-15.00 กิจกรรมต่างๆ

15.00 เริ่มพิธีเสียงทายให้น้องออเรเลือกของ (สไตล์พิธี โทลชาบี ของเกาหลี ) ว่าอนาคตน้องจะเป็นอะไร

15.20 ประกาศรางวัลของแต่ละกิจกรรม

15.30-16.00 ฟังดนตรีและพูดคุย

กิจกรรม
1. เขียนคำอวยพรให้น้องออเร:

เขียนโรลเพลย์ไป เขียนคำอวยพรให้ออเรและครอบครัว
สามารถทำร่วมโพสต์กับกิจกรรมอื่นได้

2. ประกวดทำตุ๊กตา ให้น้องออเร:

• ให้ใช้ Picrew หรือเว็บที่คล้ายๆกัน ออกแบบตุ๊กตาแล้วเขียนโรลเพลย์ทำตุ๊กตา
• กรรมการจะตัดสินเลือกตัวที่ชอบที่สุด
  
  

3. แฟชั่นโชว์คุณอริสโตเฟนส์:

• เขียนโรลเพลย์เลือกเสื้อผ้า/เครื่องประดับให้คุณอริสโตเฟนส์ จากนั้นเขาจะมาลองแล้วถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ส่วนรูปภาพให้ใช้ Picrew หรือเว็บที่คล้ายๆกันทำ
• กรรมการจะตัดสินเลือกตัวที่ชอบที่สุด
  
  
  

4. แข่งปิดตาเปลี่ยนผ้าอ้อมตุ๊กตา:

• ให้ทักคนคุมกิจกรรม (@Axel) เพื่อขอสุ่มผลลัพธ์
• โรลเพลย์ตามผลลัพธ์ที่ได้
• หากมีคนประสบความสำเร็จอย่างงดงามเกิน1 คนจะเลือกคนที่เลขไบต์ท้ายสุดน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ

5.ทายผลการเสี่ยงทายของน้องออเร:

• เลือกสิ่งของจากในลิสต์มาหนึ่งอย่าง แล้วเขียนโรลเพลย์ บรรยายว่าคุณหย่อนกระดาษที่เขียนตัวเลือกลงกล่อง
  
• การตัดสินจะมาจากการหมุนวงล้อสุ่ม
  

List for this Event:

• ค้อน : ช่างเหล็กเหมือนไทสัน
• หนังสือ : นักเขียน
• ดาบไม้ : นักรบ
• ลูกบอล : นักกีฬา
• ตะหลิว : เชฟมือทอง
• พิน: นักดนตรี
  
• หูฟังหมอ : แพทย์

More info: โทลชาบี
เป็นพิธีเก่าแก่เนื่องจากคนเกาหลีมีความเชื่อที่ว่า อนาคตของเด็กแต่ละคนที่ได้เกิดมานั้นถูกกำหนดไว้แล้ว ทำให้เด็กน้อยเจ้าของวันเกิดจะเป็นคนกำหนดชะตาชีวิตของตัวเอง ว่าในอนาคตจะประกอบอาชีพอะไร หรือ ประสบความสำเร็จในด้านอะไร จากสิ่งของที่เจ้าตัวหยิบในพิธีโทลชาบี

ซึ่งของแต่ละชิ้นที่ครอบครัวนำมาวางให้เด็กน้อยเลือก ก็มีความหมายที่แตกต่างกันออกไป และเรื่องน่าประหลาดใจก็คือมีเด็กหลายคนที่โตมาแล้วได้ประกอบอาชีพตามของที่ตัวเองเลือกในพิธีโทลชาบีจริงๆ

รางวัล:

• เข้าร่วมงาน (อยู่จนจบงาน): +50 พลังน้ำใจ , +35 เกียรติยศ, +30 EXP (Lv Max +1Point)
  
• เข้าร่วมงานและกินอาหารในงานเลี้ยง (อยู่จนจบงาน): +20 ความสัมพันธ์ไทสัน/เอลล่า +100 พลังงาน
• ผู้เข้าร่วมทำกิจกรรม:  +5 ความสัมพันธ์ไทสัน/เอลล่า ต่อหนึ่งกิจกรรมที่ทำ
• ผู้ชนะในแต่ละกิจกรรม: 50 ดอลลาร์
• ผู้ชนะมากที่สุด: 15 ดรักม่า +10 ความสัมพันธ์ไทสัน/เอลล่า +20 EXP (Lv Max +1 Point) คัมภีร์เอาชีวิตรอด(เอลล่า)
• ผู้ที่ร่วมกิจกรรมมากที่สุด: 10 ดรักม่า + 10 ความสัมพันธ์ไทสัน/เอลล่า +20 EXP (Lv Max +1 Point) หินเพลิงเทพ 1 รางวัลกรณีร่วมกิจกรรมครบ จะได้รับเพิ่มเป็นพุดดิ้งแห่งสายใยสีน้ำเงิน 1 รางวัล

Denista BELIEVER

DENISTA NORTARA

Lovers of Pleasure From First Cohort

การบ้านยังไม่เสร็จแต่คงไม่มีใครอยากเอาสมองไปเปลืองกับเรื่องเครียดในวันที่มงคลแบบนี้ เสียงสนทนาครื้นเครงดังก้องไปทุกหย่อมหญ้า แม้เจ้าของงานจะกล่าวว่านี่เป็นเพียงอีเว้นต์เล็ก ๆ แต่เดนิสต้ากลับไม่คิดอย่างนั้น ‘ งานเล็ก ๆ ที่ไหนจะสามารถเรียกคนทั้งค่ายมารวมตัวกันได้แบบนี้.. ’ แขนเรียวยกขึ้นกอดอกช้า ๆ แผ่นหลังของเดนิสต้าแนบไปกับชั้นหนังสือพลางถอนหายใจ นัยน์ตาสีฟ้าราวหินแห่งดวงจันทร์กวาดมองผู้คนที่ยิ้มให้กันอย่างสดใสก่อนจะเบือนสายตาออกไปด้วยความรู้สึกแปลก ๆ

เธอไม่ชินกับความอบอุ่นประเภทนี้เช่นเดียวกันกับชายอีกคนที่เปิดหนังสืออ่านอยู่ไม่ไกล

‘ เขายืนอ่านนาร์ซิสซัสกับโกลด์มุนมาเกือบชั่วโมงแล้ว ’ เดนิสต้าลอบมองเขาอยู่เงียบ ๆ พิจารณาการทิ้งแผ่นหลังพิงกับชั้นหนังสือของเขา มองดูก้านนิ้วเรียวของเขาจรดลงกับหน้าหนังสือลากไปตามบรรทัดต่าง ๆ และ—- “ ชอบเขาเหรอ? ” เสียงกระซิบเย้าหยอกของสาวสวยคนหนึ่งทำให้เดนิสต้าสะดุ้งเฮือก ร่างบางของธิดาแห่งวีนัสถลาไปข้างหน้าตรงข้ามกับผู้กลั่นแกล้งที่หัวเราะคิกคักและถอยไปข้างหลัง

ท่ามกลางสถานการณ์นับร้อย หลังจากการรอดชีวิตนับสิบ(ไม่ถึง) เดนิสต้าไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอจะต้องเป็นอะไรที่น่าอายตลอด พรึ่บ.. ด้วยการเคลื่อนไหวสุดฉับไว ชายคนนั้นเบี่ยงหลบร่างของเธอ ดวงตาเรียวของเขาปรายมองคนแปลกหน้าก่อนปิดหนังสือในมือจนเกิดเป็นเสียงดังสะนั่น ทำให้ตัวต้นเรื่องอย่างเลธิเซียตัดสินใจแสร้งเบิกตาพลางยกมือป้องริมฝีปาก

“ ทำไมใจร้ายแบบนี้ล่ะพี่เบ็นเนตต์? ”

สาวสายเลือดเมอร์คิวรี่หัวเราะลั่น มือของเลธิเซียวางลงบนไหล่ของ ‘ รุ่นพี่เบ็นเนตต์ ’ คนนั้นพร้อมยิ้มกรุ้มกริ่ม ดวงตาสีม่วงราวมณีของแมวขโมยคนงามพราวระยับด้วยความชอบใจเมื่อเห็นสีหน้ารำคาญของเขา “ น้องใหม่ของเราเสียใจแย่.. พี่ต้องช่วยเธอนะคะ ” ดีแค่ไหนแล้วที่เบ็นเนตต์คนนั้นไม่กรอกตา เขาถอนหายใจสั้น ๆ ก่อนจะโน้มลงเพื่อเอื้อมมือไปหมายจะช่วยเหลือ แต่คนที่ล้มแหมะกับพื้นดันยันกายกลับขึ้นมายืนด้วยตัวเองจนเขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ ไม่เป็นไร ฉันโอเค ฉันลุกได้ ” เดนิสต้ากล่าวเสียงเบาพลางก้มลงปัดฝุ่นที่เกาะตามชุดของตัวเธอเอง เพราะวันนี้เป็นวันงานเลี้ยง เดนิสต้าเลยตัดสินใจเก็บเสื้อค่ายไว้ในตู้ และหยิบเดรสลูกไม้สีอ่อนมาสวมใส่ให้ดูเป็นทางการพร้อมจับคู่กับแจ็กเก็ตหนังเพื่อคงไว้ซึ่งสไตล์โฉบเฉี่ยวเฉพาะตัว “ อย่าให้มันเหมือนโกลด์มุนด์กับสาวสวยสองคนจากครอบครัวอัศวินเลย ”

การเคลื่อนไหวของชายเพียงหนึ่งเดียวในสถานการณ์นี้นิ่งไปเมื่อสิ้นเสียงของเดนิสต้า ดวงตาคมที่เฉยชาต่อผู้คนพลิกมาจรดบนแผ่นหลังของเด็กสาวที่ไม่เคยได้พบมาก่อน “ อย่าไร้สาระ ” แม้คำพูดจะยังกีดกั้นการเข้าหา แต่เสียงของคุณชายเบ็นเนตต์กลับอ่อนลงด้วยความสนใจ ทางด้านเดนิสต้า.. หญิงสาวยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองช้า ๆ เธอกระแอมสองสามครั้งพลางชำเลืองมองทั้งรุ่นพี่สองที่อยู่ตรงหน้า เลธิเซียคือหญิงสาวที่เธอคุ้นตาแต่ไม่ใช่กับเขา

‘ เบ็นเนตต์สินะ.. ’ ถึงจะไม่กระจ่างว่าเป็นชื่อหรือนามสกุลแต่อย่างน้อยก็พอได้รู้เสี้ยวหนึ่งแล้ว เธอไม่ใช่คนจำพวกที่กระตือรือร้นในการทำความรู้จัก ดังนั้น.. “ ฉันขอตัวก่อนแล้วกัน บาย ” ไม่เหลือแม้แต่จังหวะให้ใครได้ออกปากรั้ง เดนิสต้าหมุนตัวเดินจากไปเข้าร่วมกับกลุ่มคนที่ห้อมล้อมไทสันและเอลล่าเพื่อแสดงความยินดีเกี่ยวกับเด็กในครรภ์

[ กล่าวประกาศเปิดงานอย่างเป็นทางการ สามารถอ้างอิงได้ ]

“ ทุกคนคะ ขอบคุณจริง ๆ ที่มาร่วมฉลองในงานต้อนรับเจ้าตัวน้อยของพวกเรา ” เสียงของฮาร์ปี้สาว ‘ เอลล่า ’ ก้องกังวานด้วยความปิติ ข้างกายเธอมีร่างของชายผู้เป็นคนรักคอยตามประคองอย่างหวงแหนอยู่ไม่ห่าง “ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่.. ฉันกับไทสันคบกัน ในตอนแรกเราไม่เคยคิดเลยว่าความสัมพันธ์จะเดินทางมาถึงจุดนี้ แต่เมื่อมาถึงวันหนึ่ง จากการเป็นคนรัก เป็นเพื่อนคู่คิด แม้ว่าเราจะยังไม่ได้แต่งงานกันอย่างเป็นทางการ แต่ว่า.. เมื่อมองไปที่เขา ฉันรู้สึกได้ถึงครอบครัว ”

เอลล่าผินหน้ามองไทสัน ชายผู้เป็นที่รักยิ่งของเธอพลางยกยิ้มอย่างอ่อนโยน “ และต่อจากนี้มันกำลังจะเป็นจริง ฉันกำลังจะได้เริ่มต้นครอบครัวจริง ๆ หลังจากที่คิดมานาน ” ฮาร์ปี้สาวสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดเรียกความมั่นใจของตัวเองให้กลับคืนมา “ ดังนั้นฉันเลยซาบซึ้งใจมากที่เห็นทุกคนมาร่วมฉลองและเป็นพยานในช่วงเวลานี้ ”

“ เส้นทางชีวิตของพวกเราไม่เคยง่าย แต่อย่างน้อย ๆ ความสุขเล็ก ๆ ในช่วงเวลานี้ฉันก็อยากแบ่งปันมันกับทุกคน ” เอลล่าผายมือไปทางซุ้มกิจกรรมหลากหลายที่เตรียมไว้ รวมไปถึงโต๊ะอาหารที่เธอและไทสันใช้เวลาเกือบทั้งวันเพื่อรังสรรเมนูดี ๆ มากมายมาเป็นการขอบคุณผู้เข้าร่วมงาน “ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอบคุณอีกครั้ง และขอให้สนุกกับงานเลี้ยงค่ะ ! ”

[ จบส่วนประกาศหลัก ]

หลายคนกำลังกรูกันไปแสดงความยินดี เดนิสต้าถอนหายใจเมื่อเห็นจำนวนคนที่น่าอึดอัดดังนั้นเธอเลยตั้งใจที่จะปลีกตัวไปทำอย่างอื่นรอให้คนซาลง และสำหรับตอนนี้.. จุดน่าสนใจที่สุดคงจะเป็นบริเวณริมหน้าต่างที่มีร่างของคุณอริสโตเฟนส์นอนอยู่ ‘ แมวอะไรชื่อยาวขนาดนั้น.. ’ เดนิสต้าขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไหวไหล่พร้อมกับก้าวเข้าไปทักทายแมวสีส้มอ้วนกลมที่พักผ่อนอยู่บนเบาะพลางหลุบสายตาลงมองป้ายรายละเอียดมินิเกมแรก

แม้แต่แมวยังมีเกมให้เล่นเลยแฮะ

“ สวัสดีค่ะคุณอริสโตเฟนท์ ” เสียงนุ่มหวานละมุนของธิดาวีนัสดังขึ้นทักทายอีกฝ่าย “ ถึงจะมางานเลี้ยงก็เถอะ แต่ฉันหวังว่าตัวเองจะได้หนังสือดี ๆ กลับไปสักเล่ม.. รบกวนหน่อยนะคะ? ”

เข้าร่วมงาน - รับคำใบมินิอีเว้นท์ที่ 1
+10 ความสัมพันธ์กับโคล เบ็นเนตต์ - เอลล่า และ ไทสัน จากสกิลหอมเย้ายวน

Timeline at [ 20:00 | 12/01/2025 ]

Denista BELIEVER

DENISTA NORTARA

Lovers of Pleasure From First Cohort

“ ความหวังยังคงอยู่ ตราบใดที่ยังมีผู้กล้า ” เสียงนุ่มติดสำเนียงแมว(?)กล่าวโจทย์จากหนังสือปริศนาให้เด็กสาวได้ฟังอย่างเกียจคร้านพลางพลิกตัวไปมาบนเบาะรองนอนที่วางอยู่ริมหน้าต่าง ดวงตากลมโตสีเหลืองอำพันใต้แว่นกันแดดทรงกลมเหลือบขึ้นมองเด็กสาวคนแรกที่มาขอรับคำใบ้ด้วยความเย่อหยิ่ง “ ประโยคนี้เป็นของผู้บัญชาการชนเผ่าบนหลังม้าคนหนึ่งในขณะที่ปราสาทกำลังล่มสลาย ”

โ ค ต ร ย า ก

คิ้วของเดนิสต้าขมวดเข้าหากันในทันทีที่เธอฟังโจทย์จบ จริงอยู่ที่เธออ่านหนังสือมาเยอะ แต่อย่าลืมว่าเดนิสต้าเป็นดิสเล็กเซีย.. ข้อจำกัดในการอ่านของเธอมีอยู่มากมายไม่ว่าจะเนื้อหาที่ยาวเกินไป หนังสือที่ใช้คำเวิ่นเว้อจนเกินไป หรือแม้แต่หนังสือเชิงวิชาการที่มีคำศัพท์เฉพาะทางมากเกินไปและถ้าเธอต้องการจะอ่านหนังสือสักเล่ม นั่นหมายความว่าเธอจะใช้เวลา ‘นาน’ กว่าคนอื่นเกือบห้าเท่าเพื่อให้เข้าใจเนื้อหา ไม่ใช่จดจำเนื้อหา

มือของหญิงสาวยกขึ้นลูบปลายคางช้า ๆ ดวงตาหลุบลงต่ำอย่างพิจารณาทั้งที่ไร้ความหวัง ‘ ฉันคงคิดผิดที่มาเริ่มเล่นจากซุ้มนี้ ’ เดนิสต้าคร่ำครวญในใจ หัวของเธอขาวโพลนและว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เสี้ยวหนึ่งที่ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าโจทย์ที่ได้รับนั้นมาจากหนังสือประเภทไหน ‘ ผู้บัญชาการชนเผ่าบนหลังม้า.. แต่ก็ดันมีปราสาทที่ล่มสลาย? นี่มันความขัดแย้งประเภทไหนกันแน่.. ’

บุตรสาวของเทพีวีนัสพอจะคิดออกว่านี่เป็นเนื้อหาของวรรณกรรมเชิงนิยายที่ถูกแต่งขึ้นทว่าต่อให้คิดออก การจะเจาะจงเนื้อหาก็ยังถือว่ากว้างเกินไป ‘ ไม่ใช่หนังสือที่ถ่ายทอดเรื่องราวยุคปัจจุบัน.. พีเรียด? แฟนตาซีหรือเปล่านะ? หรือเชิงประวัติศาสตร์? ’ เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำข้าวคิดแล้วคิดอีกจน จมเข้าสู่โลกของเธอเองจนไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เคลื่อนมาหยุดห่างออกไปได้ไม่ไกลราวกับต้องการเฝ้ามอง

“ ไม่มีคำใบ้เพิ่มจริง ๆ เหรอคะ ”

เดนิสต้าเงยหน้าขึ้นถามคุณอริสโตเฟนส์ด้วยสีหน้าสับสน คิ้วของเธอขมวดเข้าหากัน ดวงตากระสับกระส่าย แต่นั่นก็ไม่มากพอจะทำให้คุณอริสโตเฟนส์ใจอ่อน แมวสีส้มตัวอ้วนกลมที่น่าสัมผัสส่ายศีรษะไปมาตัดทุกความหวังของเด็กสาวให้สลายไปกับความเงียบงัน “ ถ้าเธอพลาด ยังมีโอกาสขอโจทย์ใหม่อีกสองครั้ง ” หางเรียวยาวของคุณอริสโตเฟนส์โค้งส่ายไปมาล่อสายตาทาสแมวให้ยอมศิโรราบโดยไร้คำโต้แย้ง

“ โอเค.. ” ยอมรับสภาพและชะตากรรม คือสองคำที่บอกเกี่ยวกับการตัดสินใจของเดนิสต้าในเวลานี้ได้ดีที่สุด สาวสวยจากกองร้อยที่หนึ่งถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เผื่อว่าสันหนังสือสักเล่มภายในร้านจะสะดุดตาพอให้เธอคิดคำตอบออก แต่เมื่อร่างบางหมุนกายหันกลับไปด้านหลังสิ่งที่เธอพบกลับไม่ได้มีแค่ชั้นหนังสือ

สูง ผมดำ และหล่อ (Tall, Dark and Handsome) คำนิยามเกี่ยวกับผู้ชายที่น่าดึงดูดซึ่งปรากฏขึ้นในแวดวงสังคมผ่านนิยายรักราคาถูกที่ตีพิมพ์มาตั้งแต่ปีหนึ่งพันเก้าร้อยต้น ๆ โผล่ขึ้นมาในหัวของเดนิสต้าทันทีที่เธอเห็นเขา ‘ โคล เบ็นเนตต์ ’ บุตรชายของเทพีอินวิเดีย รุ่นพี่ที่เดินทางออกจากค่ายไปนานแล้วแต่ก็ยังกลับมาเพื่อร่วมฉลองในงานสำคัญของเอลล่าผู้เป็นเพื่อนเก่า

เขาเป็นคนหนุ่มที่มองปราดเดียวก็พอเดาได้ว่าอายุมากกว่า มีใบหน้าที่ชวนให้นึกถึงคำว่าสมบูรณ์แบบและมีเอกลักษณ์ โครงหน้าสันกรามเด่นชัดเสมือนภาพวาด ดวงตาคมสีน้ำตาลราวน้ำผึ้งที่ไร้ก้นบึ้งดูเหมือนจะเก็บซ่อนเรื่องราวนับพันรอวันเปิดเผย แม้แต่คิ้วหนาได้รูปซึ่งสมควรเปรียบให้เป็นผลงานชิ้นเอกของศิลปินระดับโลกก็ยังช่วยเสริมเสน่ห์ให้เขาดูเย้ายวน ในขณะที่ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนนั้นช่วยส่งบรรยากาศรอบตัวให้เยือกเย็นแต่ก็นุ่มนวล รวม ๆ แล้วเขาก็ไม่ต่างอะไรไปจากรูปสลักที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเทพบุตรไม่ใช่มนุษย์

เดนิสต้าสาบานต่อพระเจ้า

เธอไม่เคยรู้สึก ‘ ประหม่า ’ กับผู้ชายคนไหนมาก่อน ยกเว้นเขา ไม่สิ , ก็.. ไม่ได้ประหม่ามากขนาดนั้น

เสียงร้องของคุณอริสโตเฟนส์ที่ดังมาจากด้านหลังทำให้เธอสะดุ้ง เดนิสต้ารีบเบี่ยงสายตาออกจากเขา ‘ อย่าทำตัวน่าขำหน่อยเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นเขาสักหน่อย ’ สาวสวยจากกองร้อยที่หนึ่งแสร้งกระแอมแก้เขินพร้อมกับหันกลับไปมองทางคุณอริสโตเฟนส์ทั้งที่ยังคิดอยู่ในใจ ‘ ฉันขอแก้เป็นคำว่า ยังหนุ่ม หน้าตาดี ผมดำและหล่อ (Young and fine and dark and handsome) ตามเพลงที่เคยฟังก็แล้วกัน ’

“ ยอมแพ้เลยได้ไหมคะ? ”

“ ถอดใจง่ายจังเลยนะ ”

ฉึก

จังหวะนี้ไม่ว่าคนพูดเป็นใครก็น่าเจ็บไปซะทั้งหมด ฝ่ายหนึ่งก็แมวผู้เป็นเจ้านาย(?) อีกฝ่ายก็เป็นหนุ่มหล่อฟ้าประทาน(??) สถานการณ์ที่ดูเหมือนหนีเสือปะจระเข้นี้ทำให้บุตรสาวเทพีวีนัสถอนหายใจเสียงดังและเดาสุ่มอย่างไร้ความหวังที่จะตอบถูก “ ฉันขอตอบสามก๊กก็แล้วกัน ” มันก็สมควรแล้วที่จะสิ้นหวัง ดวงตาของคุณอริสโตเฟนส์เหนื่อยหน่ายคล้ายการตำหนิเพียงแค่ไม่ได้พูดออกมา เดนิสต้าก็อยากจะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่หรอก แต่เผอิญว่าเธอดันหน้าหนา(???)เกินกว่าจะมาสะทกสะท้านกับเรื่องเล็กน้อยจำพวกนี้

“ มันเป็นคำพูดของกษัตริย์เธโอเดนแห่งโรฮัน ในเดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ ภาคหอคอยคู่พิฆาต (The Two Towers) ต่างหาก ”

เยี่ยม เดนิสต้าไม่เคยอ่านเดอร์ลอร์ดออฟเดอร์ริงส์ด้วยซ้ำ เพราะเธออ่านแต่แฮรี่ พอต *ตี๊ด*

“ โจทย์ต่อไป ‘ ความแก่ชราไม่เคยได้รับการโอบรับ ’ เป็นเหตุการณ์จากบันทึกอะไรและใครเป็นผู้พูด ”

‘ ไม่ให้เวลาเตรียมใจกันสักหน่อยเลย? ’ คิ้วบนใบหน้างามของเทพธิดาน้อยจากกองร้อยที่หนึ่งเลิกขึ้นด้วยความเหลือเชื่อพร้อมกับมือที่ขยับขึ้นมาเท้าเอวพลางรับฟังคำใบ้สำคัญจากคุณอริสโตเฟนส์ผู้เป็นคนคิดโจทย์ “ คำใบ้คือ— เขาเป็นเทพเจ้า ใช้ชื่อมนุษย์ว่าแกรี่ และเห็นแก่เธอที่คงไม่ได้อ่านหนังสือเยอะนัก ฉันจะใบ้เพิ่มให้อีกว่าเขาพูดประโยคนี้กับเพอร์ซีย์ แจ็กสัน ”

หนนี้งานหยาบกว่าเดิมอีก

เพราะโจทย์ดันเป็นเนื้อหาในบันทึกของรุ่นพี่แจ็กสันที่มีอยู่หลายเล่มแถมแต่ละเล่มไม่ต่ำกว่าร้อยหน้า ! เสียงถอนหายใจดังขึ้นอีกครั้งในระหว่างที่ฝ่ามือนุ่มนิ่มของเดนิสต้ายกขึ้นปิดใบหน้าของตัวเองพร้อมบ่นพึมพัมพลางภาวนาในใจว่าอย่าให้มีใครได้ยิน “ ฉันกลับไปเครียดกับการบ้าน เผลอ ๆ ยังดีกว่ามาเครียดกับการทายหนังสืออีก.. ”

“ หึ ” เสียงหัวเราะในคอที่ทุ้มกว่าเสียงของสาว ๆ และแมวทำให้เดนิสต้ากรี๊ดอยู่ในใจ

หญิงสาวพยายามทำเป็นไม่สนใจและเงยหน้าขึ้นพิจารณาความเป็นไปได้ของคำตอบ บันทึกการผจญภัยของรุ่นพี่เพอร์ซีย์ แจ็กสันจะมีสักกี่เล่มเชียวที่ได้เจอเทพ? คำตอบคือทุกเล่ม เดนิสต้าอดไม่ได้ที่จะกรอกตาเธอถอนหายใจอีกครั้งและอีกครั้งโดยไม่รู้จักเบื่อ ‘ ความแก่ชราไม่เคยได้รับการโอบรับ.. ความแก่ชรา เทพ .. เทพที่ไหนแก่ชราได้? ’

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว สองขาเริ่มขยับพาให้ร่างบางเดินไปเดินมาในระหว่างที่ทบทวนความทรงจำเกี่ยวกับเนื้อหาของบันทึก ‘ เทพ.. แกรี่.. ชรา.. โอบรับ.. ’ และหลังจากผ่านมาตลอดสิบนาทีแห่งการครุ่นคิด คิ้วของหญิงสาวขมวดเข้าหากัน ก่อนจะหันไปมองคุณอริสโตเฟนส์ที่รอคำตอบอย่างสงบด้วยการใช้อุ้งมือแกะห่อขนมมาเปิดทาน “ เทพเกราส์จากบันทึกเพอร์ซีย์ แจ็กสัน กับถ้วยแห่งทวยเทพ? ”

“ ไม่เลวสำหรับเด็กกองร้อยที่หนึ่งสำหรับการศึกษาบันทึกของรุ่นพี่ และน่าซาบซึ้งใจแทนเทพเกราส์จริง ๆ ที่เด็กอย่างเธอจำเขาได้ ” คำตอบในเชิงบวกของคุณอริสโตเฟนส์ทำให้เดนิสต้าดีใจจนต้องปรบมือ แมวชราสีส้มตัวอ้วนกลมส่ายหัวด้วยความระอาก่อนจะเดินนวยนาดไปคาบแท่งอาหารเทพมามอบให้เป็นรางวัลของผู้พิชิตคำถามได้สำเร็จและเพื่อเป็นการแยกย้าย เดนิสต้าที่บรรจงเก็บอาหารเทพลงกระเป๋าเสียดิบดีหันหลังกลับไป ตั้งเป้าหมายเป็นคู่รักเจ้าของงานในวันนี้โดยที่รู้ตัวว่าจำเป็นจะต้องเดินผ่านรุ่นพี่เบ็นเนตต์คนนั้นที่อุตส่าห์สละเวลามาเป็นผู้ชมเสียนมนาน

“ การแสดงจบแล้วคุณโกลด์มุนด์ แยกย้าย ”

เป็นอีกครั้งที่คำพูดของเธอทำให้เขาเลิกคิ้วขึ้น ดวงตาสีน้ำผึ้งเคลื่อนตามแผ่นหลังเล็ก ๆ ที่เดินจากไปอย่างมุ่งมั่นด้วยแววตาขบขัน ‘ โกลด์มุนด์? .. แสดงว่าเธอคงเห็นเขาหล่อไม่น้อยเลยทีเดียว ’

คำถามที่ 2 และคำใบ้ผ่านการให้โดย @God แล้ว
รางวัลทายถูก : +2 Point , และอาหารเทพ 1 แท่ง
+10 ความสัมพันธ์กับโคล เบ็นเนตต์

Timeline at [ 20:05 | 12/01/2025 ]

Denista BELIEVER

DENISTA NORTARA

Lovers of Pleasure From First Cohort

หลังจากปวดหัวกับมหากาพย์ทานหนังสือ เดนิสต้าเลือกมาทำสิ่งที่ง่ายและสมควรทำตั้งแต่ต้นซึ่งก็คือการมอบของขวัญรวมไปถึงให้คำอวยพรแก่คู่รักที่กำลังจะมีสมาชิกใหม่ แต่ตอนนี้ไทสันกลับไม่อยู่ .. สาวสวยจากกองร้อยที่หนึ่งเลิกคิ้วขึ้นเมื่อสังเกตว่าบริเวณโต๊ะของผู้จัดงานมีเพียงเอลล่าที่กำลังอ่านตำราเล่มใหม่ ‘ แม้แต่ในงานเลี้ยงของตัวเองก็ยังอ่านหนังสือที่เป็นเจ้าของร้านหนังสือ.. ’ ปกติแล้วเดนิสต้าไม่ใช่คนจำพวกที่คิดจะเข้าไปรบกวนช่วงเวลาของใคร แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน

“ คุณเอลล่า ” หญิงสาวเกริ่นทักเป็นการนำร่องให้ฮาร์ปี้สาวเงยหน้าขึ้นจากตำราที่อ่าน บุตรสาวของเทพีวีนัสก้าวช้า ๆ เข้าไปยืนข้างอีกฝ่ายแต่ก็เว้นระยะห่างเอาไว้อย่างพอดี บนใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มแสนหวานประดับไว้ทำให้บรรยากาศแปลกแยกเฉียบคมของเธอบางลงจนแทบไม่เหลือ “ ขอโทษที่ฉันอาจจะมารบกวน แต่ยินดีเรื่องเจ้าตัวน้อยด้วยนะคะ.. งานเลี้ยงเองก็บรรยากาศดีมากเลย ”

“ ขอบคุณเช่นกันค่ะ ฉันไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลย หรือว่าจะเป็น.. ? ”

“ เดนิสต้าค่ะ เดนิสต้า นอร์ทาร่าจากกองร้อยที่ 1 ฉันพึ่งมาอยู่ที่ค่ายได้ไม่นาน นี่เลยเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน ” มือของเดนิสต้ายื่นออกไปพร้อมกับไมตรีตามธรรมเนียมพื้นฐาน ซึ่งฮาร์ปี้สาวอย่างเอลล่าก็ตอบรับโดยไม่อิดออด สองสาวยิ้มให้กันอย่างสุภาพจนกระทั่งฝ่ายที่เป็นครึ่งเทพนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเข้ามาทักทายเพื่อมอบบางอย่างที่มากกว่าการแนะนำตัว

“ ช่วงนี้อากาศแปรปรวน ผ้าพันคอน่าจะใช้ประโยชน์ได้เยอะ ฉันเลยพกติดมือมาให้ ” ธิดาเทพีแห่งความรักจากกองร้อยที่หนึ่งคลี่ผ้าพันคอออกมาก่อนจะยื่นให้อีกฝ่าย ด้านเอลล่าที่เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความซาบซึ้งใจก็พยักหน้าพร้อมกับรับผ้าพันคอไปถือไว้ “ ยินดีด้วยอีกครั้งนะคะ ”

“ ขอบคุณมากเลยค่ะคุณเดนิสต้า เด็กน้อยคงดีใจที่รู้ว่ามีคนรอต้อนรับเขาเยอะขนาดนี้ ”

รอยยิ้มภาคภูมิใจของคนเป็นแม่นั้นอ่อนโยนจนประทับอยู่ในใจของผู้เฝ้ามอง ดวงตาของเดนิสต้าหลุบลงมองหน้าท้องที่ยังไม่ได้นูนกลมออกมาตามประสาคนท้องทั่วไป “ อาจจะเป็นคำถามที่ละลาบละล้วงไปหน่อย.. แต่คุณทราบเพศของทารกหรือยังคะ? ”

“ ยังเลยค่ะ ฉันกับไทสันเองก็กำลังลุ้น.. แม้แต่เรื่องสายพันธุ์เองก็ยังไม่แน่ใจ ” มือนุ่มนิ่มของเจ้าของร้านหนังสือวางลงลูบหน้าท้องของตัวเองช้า ๆ ฮาร์ปี้สาวเงยหน้าขึ้นมองแขกคนสวยด้วยสายตาอ่อนโยน “ อยากลองทายดูไหมคะว่าเจ้าตัวน้อยจะเป็นสายพันธุ์ไหน? ”

“ ฉันไม่ชำนาญเรื่องชีววิทยาหรือความเป็นไปได้ทางการข้ามสายพันธุ์ ดังนั้นขอตอบไซปี้หรือฮาร์คลอปส์แล้วกันค่ะ ”

คำตอบของเดนิสต้าทำให้เอลล่าหัวเราะเสียงเบาด้วยความชอบใจ ดวงตาเรียวของฮาร์ปี้สาวโค้งลงเป็นจันทร์เสี้ยวตามโหนกแก้มที่ยกขึ้นเพราะรอยยิ้ม “ ฉันชอบในความสร้างสรรของคุณ ดังนั้นฉันจะขอรับไว้ในฐานะคำตอบที่น่าสนใจแล้วกันนะคะ ”

“ เป็นเกียรติมากเลยค่ะ ”

เข้าร่วมมินิอีเว้นท์ที่ 2 - มอบของขวัญเตรียมให้เจ้าตัวน้อย
รางวัลบูธ : +15 EXP และ +15 ความสนิทสนมกับเอลล่า
+10 ความสัมพันธ์กับเอลล่า จากสกิลหอมเย้ายวน
+?? ความสัมพันธ์กับเอลล่า จากการมอบผ้าพันคอ (ไม่แน่ใจคะแนนความสัมพันธ์)

Timeline at [ 20:08 | 12/01/2025 ]

Denista BELIEVER

DENISTA NORTARA

Lovers of Pleasure From First Cohort

“ เอลล่า ”

ก่อนที่บทสนทนาของสาว ๆ จะได้สานต่อ เสียงของชายแปลกหน้าคนหนึ่งก็ดังขึ้นแทรกกลางระหว่างพวกเธอ นัยน์ตาสีน้ำข้าวสลักซับซ้อนของเดนิสต้าเคลื่อนมองไปตามเสียงจนพบกับร่างสูงโปร่งของชายรูปงามที่เดินเยื้องย่างเข้ามาด้วยท่าทางอ่อนโยน ท่อนล่างของเขาสวมกางเกงสแล็คสีขาว ท่อนบนสวมเสื้อเชิร์ตแขนยาวสีขาวทับด้วยสเวตเตอร์สีไหมพรมสีครีมอ่อนช่วยเสริมบรรยากาศปลอดโปร่งสบายตาดูอ่อนโยนเหมือนกับแววตาที่เขาแสดงออก

“ ผมมารบกวนเวลาของพวกคุณหรือเปล่า? ”

การได้ยินเสียงของเขาในระยะที่ใกล้ขึ้นทำให้เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว มันไม่เหมือนความทุ้มต่ำแหบพร่าโดยทั่วไปตามประสาผู้ชาย มีความกังวานที่ละเอียดอ่อนกว่าที่ทำให้เสียงของเขาเป็นเอกลักษณ์แต่กลับไม่ชวนให้รู้สึกว่าแปลก แค่สะดุดใจ.. ไม่ถึงกับผิดปกติ “ ไม่ค่ะ ” เดนิสต้าเป็นฝ่ายตอบกลับตามมารยาทเนื่องจากเธอเป็นคนที่เขาเฝ้ามอง แน่นอนว่ามันไม่ใช่ความพิศวาสก็แค่หลักการความเป็นจริงที่ว่าเธอกับเขาไม่เคยพบหรือเกี่ยวข้องกันมาก่อนดังนั้นถ้าเขาจะเสียมารยาทมันย่อมกระทบเธอมากกว่าที่กระทบเอลล่า

“ กาบริเอล ดีใจที่เห็นคุณแวะมา ”

เอลล่าลุกขึ้นสวมกอดชายที่ชื่อกาบริเอลด้วยรอยยิ้มเต็มแก้มก่อนจะหัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยินเสียงกระแอมของไทสันที่พึ่งเดินตามมาจากอีกทาง “ อย่าใจแคบสิคะ ” ฮาร์ปี้สาวผละออกจากอ้อมแขนของคนรู้จักกลับไปเอนซบคนรักอย่างหวานชื้นจนคนโสดสองคนพลันมองกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“ อื้ม ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย ” ปลายจมูกของเขาฝังลงกับกลุ่มผมหยักโศกสีเพลิงของฮาร์ปี้สาวพลางชำเลืองตามองเด็กสาวแปลกหน้าที่เขาไม่เคยพบมาก่อน ดวงตาสีเข้มของไซคลอปส์หนุ่มกวาดมองอย่างพิจารณาก่อนจะถอนใบหน้าขึ้นจากศีรษะของคนรักแล้วกล่าวทักทาย “ สวัสดีครับ ผมไทสัน ”

“ สวัสดีค่ะ ฉันเดนิสต้า ”

“ ส่วนผมกาบริเอล ”

“ อันนั้นฉันรู้แล้ว ”

จังหวะขบขันของกลุ่มคนชวนให้บรรยากาศเบาลง สำหรับคนอื่นไหมไม่รู้ แต่สำหรับเดนิสต้ามันก็แน่นอน , ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอเด็กที่สุดในวงนี้ ดวงตาของบุตรสาวของเทพีวีนัสจากกองร้อยที่หนึ่งหลุบลงต่ำ เริ่มพิจารณาหาจังหวะปลีกตัวทว่ากาบริเอลกลับมีไอเดียบางอย่างตั้งแต่วินาทีที่เขาเห็นหญิงสาว ในช่วงที่ไทสันและเอลล่ากำลังแลกเปลี่ยนความคืบหน้าของงาน กาบริเอลขยับมาโน้มลงกระซิบข้างหูของเธอ “ คุณสนใจช่วยผมให้ของขวัญพวกเขาไหม? ”

“ คะ? ” เดนิสต้าหันหน้าไปทางกาบริเอลเล็กน้อยพลางเลิกคิ้วขึ้น

“ ผมตั้งใจจะร้องเพลงเป็นของขวัญพวกเขา ” บุตรอะพอลโล่เผยตัวในฐานะสายเลือดแห่งเสียงเพลงและการรักษา แม้กาบริเอลจะมีงานหลักเป็นแพทย์แต่เขาก็ยังมีพรสวรรค์ด้านความสุนทรีย์ที่ติดมาจากสายเลือด “ มันเป็นเพลงคู่ คิดว่าคุณอาจช่วยผมได้ ” ทันทีที่เขาพูดจบ เดนิสต้ายกนิ้วขึ้นชี้หน้าตัวเองเป็นการถามเพื่อยืนยันและสิ่งที่เธอได้รับก็มีแต่การพยักหน้าอย่างมั่นใจ

“ ผมไม่เก่งเรื่องการเอนเตอร์เทนคนเท่าไหร่ คิดว่าคุณอาจทำได้ ”

‘ หน้าอย่างฉันเนี่ยนะ? ’ ถ้าไม่ติดว่าในแววตาของเขาเองก็มีความลำบากใจ ป่านนี้เธอคงปฏิเสธไปแล้ว บุตรสาวของเทพีวีนัสขมวดคิ้วเล็กน้อย หัวของเธอเต็มไปด้วยถ้อยคำมากมายที่แล่นพล่านไปมาเหมือนรถไฟเหาะ “ ฉันไม่ได้ร้องเพลงเก่—- ”

“ แค่มายืนเฉย ๆ ก็พอแล้วครับ ”

สุดท้ายเขาก็หวังพึ่งหน้าตาเธอเหมือนคนอื่น เดนิสต้าถอนหายใจช้า ๆ เธอคิดว่าตัวเองควรปฏิเสธ แต่ถึงจะอยากแค่ไหน เมื่อดวงตาของหญิงสาวเผอิญเหลือบไปมองคู่รักเจ้าของงาน เธอก็รู้ตัวแล้วว่านี่เป็นการกระทำที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต แม้จะเรียกได้ว่าเป็นงานเลี้ยงฉลองแต่อย่างน้อยพวกเขาก็ยังทำงานอย่างเต็มที่เพื่อรับรองแขกทุกคนให้ดีที่สุด และเพื่อเป็นการตอบแทนความทุ่มเทนั้น .. ดวงตาของสาวสวยจากกองร้อยที่หนึ่งหย่อนลงอย่างหน่ายใจ “ ก็ได้ แต่ถ้าฉันพลาดก็ไม่รู้ด้วยนะ ”

.

.

.

“ เทส 1 2 3 สวัสดีค่ะทุกคน รบกวนหันมาสนใจทางนี้สักครู่นะคะ ”

เสียงหวานกังวานของเดนิสต้าถูกขยายให้ดังก้องผ่านไมค์คุณภาพเยี่ยม เรียกทุกสายตาให้หันมามองมารวมกันเป็นจุดเดียว “ เนื่องจากเวทีว่าง และเชื่อว่าทุกคนก็คงมีคำพูดมากมายอยากบอกกับคู่รักเจ้าของงานแต่ไม่กล้า ดังนั้น ฉันกับคุณกาบริเอล ฟาราเอล อัลเวสจะขอยืมพื้นที่มอบบทเพลงให้กับคู่รักคนเก่งของพวกเราสักสองสามเพลงก่อนจะส่งไม้ต่อให้ท่านอื่น ๆ ” ก้อนความประหม่าถูกกลืนหายไปเมื่อเธอยืนอยู่ใต้สายตาของผู้คน สัญชาตญาณอันเข้มข้นของสายเลือดเทพีความรักทำให้สาวน้อยอย่างเดนิสต้าไม่เคยรู้สึกว่าการตกเป็นจุดสนใจนั้นน่ากลัว

“ รบกวนเชิญคุณเอลล่าและคุณไทสันมาเปิดฟลอร์ด้วยนะคะ ไม่งั้นทุกคนคงได้ยืนแข้งขาแข็งกันหมดแน่ ”

เสียงหัวเราะครืนกระจายไปทั่วบริเวณลานของงานเลี้ยงโดยเฉพาะเสียงหัวเราะใส ๆ ของเอลล่าที่เหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ และเมื่อทุกอย่างเตรียมจนเรียบร้อย เดนิสต้าหันกลับไปมองกาบริเอลที่ปรับสายกีต้าร์อยู่ข้าง ๆ พยักหน้าเป็นการให้สัญญาณ และจากนั้นบทเพลงแรกก็เริ่มต้นขึ้น

ด้วยทำนองโปร่งใสฟังสบายของเพลงคู่ที่เต็มไปด้วยเนื้อเพลงสลักสลวยแถมยังมีความหมายลึกซึ้งกินใจทำให้บรรยากาศของความรักฟุ้งกระจายเมื่อเอลล่าและไทสันต่างก็ก้าวออกมาเต้นรำด้วยจังหวะวอลซ์เนิบนาบโดยมีเสียงหวานของธิดาวีนัสและบุตรอะพอลโล่คอยขับกล่อม

“ And I ”

“ Grew up thinking I would have to ”

เสียงนุ่มมีเอกลักษณ์ของกาบริเอลลากยาวตามทำนองและเมโลดี้ของเพลงอย่างเชี่ยวชาญเพื่อส่งไม้ต่อให้กับเจ้าของเสียงนุ่มหวานปนซุกซนของเดนิสต้า “ Fight ~ all of this alone ” ดวงตาของทั้งสองเหลือบมองกันครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงกีต้าร์โปร่งจะเร่งขึ้นเป็นจังหวะเข้าคอรัสสุดท้ายโดยร้องประสานเสียงกัน

But now you hold me in the darkness

Hold me 'til it hurts less, you

Tell me that I'm alright

Show me where the light shines through

Please, stay, love me through the weather

Please, say this will be forever

Hold me in the darkness

Even when it's hard with you

It's a little bit, little bit better

แปะ ๆ

เสียงปรบมือเพื่อชื่นชมผสมผสานมากับเสียงผิวปากหรือเชียร์เมื่อคู่รักเชื่อมสัมพันธ์สองค่ายโน้มตัวลงจูบกันเบา ๆ เดนิสต้าเองก็เป็นหนึ่งในคนที่หัวเราะ เธอปัดมือไปมาอย่างขบขันก่อนจะหันกลับไปมองกาบริเอลอีกครั้ง ด้วยการตกลงก่อนขึ้นเวที พวกเขาคุยกันไว้ว่า ร้องเพลงคู่หนึ่งเพลง เพลงเดี่ยวอีกคนละเพลง หลังจากนั้นกาบริเอลอาจจะหาคู่หูคนใหม่มาสานต่อหากว่ากระแสตอบรับดี ฉะนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาหรือขาดตอน บุตรของอะพอลโล่ที่รับจ๊อบเสริมมาเป็นนักดนตรีกิตติมศักดิ์ในงานนี้จึงได้เริ่มต้นเปลี่ยนเครื่องดนตรีและขึ้นโน๊ตของเพลงถัดไป

“ ส่วนเพลงนี้.. เอลล่า ฉันเชื่อว่าคุณคงอยากมอบมันให้กับไทสัน ”

คำพูดของเดนิสต้าทำให้ฮาร์ปี้สาวที่ตกหลุมรักชายในอ้อมกอดของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าต้องหันกลับไปมอง

“ ดังนั้นขอให้เอนจอยนะคะ ”

“ Your smile, your voice. Creeps inside my heart with everything you do. I have no choice. Loving you is all that I know how to do ” เดนิสต้ากวาดตามองไปรอบ ๆ ลานจัดงาน เธอพบคนคุ้นหน้ามากมายที่ยักคิ้วหลิ่วตาเชิงถามไถ่จนมุมปากของนักร้องชั่วคราวจำต้องยกขึ้นอย่างขบขัน จวบจนเธอเผอิญไปสบตากับชายหน้านิ่งคนหนึ่งที่ยืนอยู่ห่างออกไป เสี้ยววินาทีหนึ่งเดนิสต้าพบว่าเสียงของเธอสะดุดอย่างไร้สาเหตุ หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะรีบหลุบตาลงต่ำแสร้งทำเป็นดื่มด่ำไปกับท่วงทำนอง

Don't you know that I choose you over anybody else?

When you're not around, it's just bad for my health

I'm good on my own, but with you, I'm something else

You're telling me to choose up, but I already choose you

I choose you, you, I choose you, you

They say it's choose up season, finally I got a reason

Yeah, and I want you, you, I choose you, you

Everybody needs someone to hold it down

I choose you

เข้าร่วมมินิเกมที่ 3 : ดนตรีสด
รางวัลบูธ : +2 Point และ +15 ความสนิทสนมกับกาบริเอล
+10 ความสัมพันธ์กับกาบริเอลจากสกิลหอมเย้ายวน

Timeline at [ 20:35 | 12/01/2025 ]

Denista BELIEVER

DENISTA NORTARA

Lovers of Pleasure From First Cohort

“ คุณร้องเพลงได้เพราะมาก ไม่สนใจเป็นนักร้องบ้างเหรอ? ” รอยยิ้มของเอลล่ากว้างขึ้นเมื่อเห็นเงาร่างของเดนิสต้าเดินลงมาจากเวทียกสูง ฮาร์ปี้สาวเดินเข้าหาบุตรสาวของเทพีวีนัสอย่างกระตือรือร้นพลางหัวเราะชอบใจกับสีหน้าบอกบุญไม่รับของหญิงสาวเกี่ยวกับสิ่งที่เธอพึ่งจะพูดไป “ ว่าแต่เพลงสุดท้ายนั้นชื่อว่าอะไรนะ? มันตรงกับใจฉันเหลือเกิน ”

“ I choose you ของ Kiana Lede ค่ะ คุณเอลล่าลองไปฟังได้ เพลงของหล่อนเพราะ ๆ หลายเพลงเลย ” เดนิสต้าโคลงศีรษะตอบอย่างใจเย็นพลางเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบดับกระหาย “ ถ้าคุณชอบก็ดีแล้วค่ะ อารมณ์ของแม่มีผลต่อเด็กน้อยในท้อง ดังนั้นอย่ากังวลเยอะ รักษาสุขภาพ ผ่อนคลายเยอะ ๆ ”

“ เช่นนั้นอ่านนิทานให้เจ้าตัวน้อยฟังสักเรื่องทีสิ.. ฉันว่าจะไปนั่งพักสักหน่อย ” เสียงของเอลล่าอ่อนลงในโทนผ่อนคลายมากกว่าเหนื่อยล้า รับกับเปลือกตาที่หย่อนลงเล็กน้อยเปลี่ยนให้รูปลักษณ์โดดเด่นของเธอผันมาเป็นเปราะบางจนเดนิสต้าตัดสินใจเข้าไปประคอง

“ หวังว่าไทสันคงไม่ว่าอะไรถ้าฉันจะขอขโมยตัวคุณสักพัก ”

เอลล่าหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้า สองสาวพากันไปที่บริเวณเงียบสงบ ของร้าน “ ฉันขอไปเลือกหนังสือสักแป๊ป ” เดนิสต้าไม่ใช่สารานุกรมนิทานเดินได้ เธออ่านนิทานน้อยมาก แถมยังอ่านแต่เรื่องเดิม ๆ ไหน ๆ ตอนนี้เธอก็อยู่ในร้านที่มีหนังสือเกือบทุกชนิด การตามหานิทานสักเล่มคงไม่ใช่เรื่องยาก ดังนั้นเดนิสต้าจึงไม่ได้คิดเอาไว้เลยว่าเมื่อเธอกลับมาจะมีสมาชิกใหม่เพิ่มอีกตั้งหนึ่งคน

“ คุณแวนเดอร์บิลท์? ”

แม้จะไม่เคยพบ แต่ตัวตนของชายคนนี้ถือเป็นบุคคลสำคัญที่คนทั้งเมืองจำต้องรู้ ‘ บรูตัส แวนเดอร์บิลท์ ’ ผู้พยากรณ์แห่งอะพอลโล่ประจำสภาเซเนทซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของกรุงโรมใหม่ เขาเป็นชายที่มีเสน่ห์โดดเด่นในเรื่องความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว ดวงตาของเขาคมกริบลึกซึ้งราวกับกำลังชั่งน้ำหนักทุกสรรพสิ่งจนสอดคล้องไปกับใบหน้าได้รูปซึ่งสะท้อนความแข็งแกร่งและความมั่นใจในตัวเอง เช่นเดียวกับคิ้วเข้มขับเน้นให้ใบหน้าดูจริงจังตั้งใจในทุกเวลา เรือนผมสีน้ำตาลของเขาจัดทรงอย่างเป็นระเบียบ ท่อนบนสวมสเวตเตอร์สีกรมท่าอย่างเรียบง่ายราวกับชายผู้เป็นรากฐานอันมั่นคงของเหล่าสมาชิกวุฒิสภา

“ สวัสดีครับ คุณนอร์ทาร่า ”

มุมปากของชายผู้มองเห็นคำพยากรณ์ยกขึ้นช้า ๆ ไม่จำเป็นต้องมีการแนะนำตัว บรูตัสทราบถึงตัวตนของสมาชิกค่ายทุกคนในแบบที่ทั้งผิวเผินและลึกซึ้ง “ ได้ยินว่าคุณจะอ่านนิทาน ” ดวงตาของเขาหรี่ลงพิจารณาเส้นสายอารมณ์บนในหน้าของหญิงสาวที่เขาทราบจากประวัติว่าอีกฝ่ายมีอายุเท่ากันกับเขา “ ขอร่วมฟังสักครั้งสิครับ ” มือของเขายกแก้วชาร้อนขึ้นจิบ สวนทางกับผู้เข้าร่วมงานเลี้ยงหลายคนที่เลือกดื่มน้ำผลไม้เย็น ๆ เพื่อดับร้อนจากแสงอาทิตย์ตลอด 24 ชั่วโมง

“ แต่มันเป็นแค่นิทานสั้น ๆ .. ” เสียงของเธอเงียบไป เมื่อดวงตาสีเข้มของเขาตวัดมองเธอแบบผ่าน ๆ

เดนิสต้าเข้าใจแล้ว ธิดาวีนัสหัวเราะในลำคออย่างอดไม่ได้ ‘ ฉันเจอคนมาก็ตั้งเยอะแต่.. ’ คนจำพวกที่มีบรรยากาศทำให้คนอื่นต้องทำตามสิ่งที่ต้องการในแบบที่ยังสุภาพก็พึ่งจะเคยเจอ บรูตัสไม่ชักสีหน้า ไม่ตำหนิ และไม่แสดงออกในเชิงลบ เขาใช้ความสงบของตัวเองเป็นอาวุธ ใช้ความซับซ้อนในแววตามาเป็นตัวผลักให้ฝูงชนสัมผัสได้ถึงความแตกต่าง

‘ ไม่ใช่ผู้ชายที่รับมือได้ง่ายเลยนะเนี่ย.. ’

“ ถ้างั้น เริ่มแล้วนะคะ ” สาวสวยจากกองร้อยที่หนึ่งยกมือขึ้นป้องริมฝีปากในระหว่างที่เธอกระแอม หนังสือรวมนิทานสั้นถูกกางให้เปิดออก นัยน์ตาสีฟ้าหม่นราวกับมณีแห่งจันทราหลุบลงมองตัวอักษรในหน้ากระดาษพลางพลิกหาหน้าที่น่าสนใจจนหยุดที่หน้าหนึ่ง

“ เช้าวันหนึ่งขณะที่แม่สุนัขจิ้งจอกกำลังนำลูก ๆ ของเธอออกมาจากที่หลบซ่อน ”

ในขณะที่เดนิสต้าเริ่มต้นเปรยประโยคแรกของนิทานสั้นที่เธอเลือก บรูตัสและเอลล่าหันมองหน้ากันเล็กน้อย แม้ทั้งสองจะเป็นผู้แตกฉานในศาสตร์หลากหลาย แต่ดูเหมือนเรื่องที่อีกฝ่ายยกมาเล่าในครั้งนี้จะเป็นเรื่องที่พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

“ แม่จิ้งจอกเห็นแม่สิงโตกับลูก ดังนั้นแม่จิ้งจอกจึงถามขึ้นว่า ‘ ทำไมเธอถึงมีลูกแค่ตัวเดียวล่ะจ๊ะ ดูสุขภาพของฉันและลูก ๆ จำนวนมากของฉันนี่สิ ลองจินตนาการดูว่าถ้าเธอสามารถทำได้อย่างฉัน เธอจะภาคภูมิใจในความเป็นแม่สักแค่ไหน ’ ทว่าแม่สิงโตกลับตอบอย่างสุภาพ ‘ มันก็จริงอย่างที่เธอบอก หากดูเพียงแค่การรวมเป็นกลุ่มก้อนที่สวยงาม แต่พวกเขาคืออะไรล่ะ สุนัขจิ้งจอกอย่างนั้นเหรอ? ’ แม่สิงโตยิ้ม ‘ ถึงแม้ว่าฉันจะมีลูกเพียงตัวเดียว แต่จำไว้ว่านั้นคือสิงโตตัวหนึ่ง ’ ”

คิ้วของบรูตัสเลิกขึ้นเมื่อฟังจบ เสียงหัวเราะในคอของเขาแผ่วเบาแต่กลับเด่นชัดในบรรยากาศเงียบสะงัด “ สิงโตไม่ว่าจะอย่างไรก็ยังเป็นสิงโต ” บุตรชายคนโปรดของเทพอะพอลโล่จรดปลายนิ้วลงกับขอบแก้วพลางเคลื่อนนิ้วเกลี่ยวนไปเรื่อย ๆ “ เปรียบเปรยได้เฉียบคมจริงเชียว ”

“ แต่ดูเหมือนจะเป็นนิทานเก่าแล้ว ถึงยังได้มีการเดียดฉันท์จำพวกนี้ ”

สองผู้แยบคายอย่างบรูตัสและเอลล่าเริ่มดิสคัสกันเรื่องนิทานแล้ว ดวงตาของเดนิสต้าเคลื่อนมองซ้ายทีขวาที สลับไปมาระหว่างผู้พยากรณ์ผู้โด่งดังกับฮาร์ปี้สาวผู้เป็นที่นิยมของชาวเมือง ‘ ฉันควรไปได้แล้ว ’ ด้วยการเคลื่อนไหวที่เงียบงัน เดนิสต้าวางเฟรนช์ฟรายไว้ให้บรูตัส วางหนังสือนิทานทิ้งไว้สำหรับให้เอลล่าเปิดอ่านหาข้อโต้แย้งก่อนจะปลีกตัวออกไปโดยที่ไม่รบกวนบทสนทนาของพวกเขา

เข้าร่วมมินิเกมที่ 4 - แข่งขันเล่าเรื่อง
รางวัลบูธ : +2 LUK และ +15 ความสนิทสนมกับเอลล่า
+10 ความสัมพันธ์กับบรูตัส แวนเดอร์บิลท์ จากสกิลหอมเย้ายวน
+?? ความสัมพันธ์กับบรูตัส แวนเดอร์บิลท์ จากการมอบเฟรนช์ฟราย

Timeline at [ 21:16 | 12/01/2025 ]

Euphemia BRAVE

𝙴𝚄𝙿𝙷𝙴𝙼𝙸𝙰 𝙼. 𝙻𝙴𝙽𝙽𝙾𝚇
𝙼𝚊𝚍𝚗𝚎𝚜𝚜 𝚒𝚗 𝙻𝚘𝚟𝚎 - 𝚋𝚎𝚕𝚘𝚗𝚐 𝚒𝚗 𝙵𝚒𝚏𝚝𝚑 𝙲𝚘𝚑𝚘𝚛𝚝

✎20:00 † 12 มกราคม 2025
The Cyclops Bookshop of Prophecies and the Orange Cat✰

- A Bookish Baby Shower for Ella (1) -

กองร้อยที่ 5 เรียกได้ว่าเป็นศูนย์รวมของกลุ่มคนที่แย่ที่สุดในกองพันที่สิบสอง หรือถ้าเรียกภาษาโรงเรียนก็คือชั้นที่ ‘โหล่’

เสียงก้องกังวานประหลาดของหนุ่มใหญ่ตรงหน้าทำเอายูเฟเมียยกสายตาขึ้นมองอย่างเหลือเชื่อ แก้วน้ำอัดลมถือค้างติดริมฝีปาก “ ที่โหล่งั้นเหรอคะ? ” อากัปกิริยาไม่เชื่อถือของเด็กรุ่นหลานเรียกเสียงหัวเราะจางๆ จากลาร์เรสสีอำพัน

ก็นะ— ชาวค่ายที่มีจดหมายแนะนำตัวแย่ที่สุดหรือไม่มีเลยจะถูกจัดให้อยู่ในกองร้อยนี้ ลาร์เรสหนุ่มหรี่นัยน์ตาหลุบมองถ้วยชา แสร้งเมินอาการอ้าปากค้าง สติหลุดของร่างตรงหน้า ซึ่งทำเขาหัวเราะขบขันในอก อย่าเพิ่งเศร้าใจไป แม้จะเป็นกองร้อยที่แย่สุดๆ แต่ก็ให้กำเนิดวีรบุรุษมากมายทีเดียวเชียว

ไม่ใช่แค่ ‘แย่ที่สุด’ แต่เป็น ‘แย่สุดๆ’ ด้วยนะ

ความรู้สึกของยูเฟเมียในตอนนี้เหมือนกับมีมหมวกคัดสรรกรีดร้องชื่อบ้านว่า ‘อัซคาบัน!!!’ สถานที่สำหรับคนจริงอย่างเธอนั้น…กองร้อยที่ 5

ยูเฟเมียหน้านิ่วคิ้วขมวด

“ ไม่จริงค่ะ หนูอ่านจดหมายรับรองที่แม่เขียนมาเกือบ 10 รอบ นั่นไม่เรียกว่าจดหมายแนะนำตัวที่แย่แน่นอนค่ะ ” จะน้อยหรือมาก ยูเฟเมียก็เชื่อว่าเธอแสนจะดีเลิศ การถูกประเมินผลว่าแย่ไม่อยู่ในสารบบเลยแม้แต่น้อย นี่มันเรื่องผิดพลาดชัดๆ ถึงจะไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่แต่ผลการเรียนของเธอก็ดีเยี่ยมมาตลอด…อาจจะแค่ปีเดียวที่มันร่วงลงเหว

แต่สุดท้ายก็โบยบินกลับมาได้อย่างสง่างามนะ!

เธอทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามลาร์เรสหนุ่ม ใบหน้าบิดเบี้ยวยับย่นถึงขีดสุด ต้องโทษที่อีกฝ่ายเลือกหัวข้อสนทนาได้ไม่ดีเอาเสียเลย กับเรื่องน่าขุ่นเคืองใจพรรค์นี้จะให้ปั้นสีหน้ายินดียังไงไหว แต่ก็เพราะเกรงใจคุณไทสัน-ยักษ์ตาเดียวที่รูปลักษณ์ชวนให้นึกถึงอดีต [ไซคลอปส์ทั้งหลายที่ต่อยมา] จนยูเฟเมียเกือบซัดหน้าตั้งแต่แวบแรกที่เห็น รอยยิ้มอ่อนหวานจึงถูกเขียนขึ้นในวินาทีถัดมา

“ อาหารถูกปากไหม ”

ชารสชาติดีทีเดียว ขอบคุณมาก

“ ฝีมือทำอาหารของคุณไทสันสุดยอดเลยค่ะ ”

ลาร์เรสหนุ่มและยูเฟเมียเอ่ยในเวลาไล่เลี่ยกัน รอยยิ้มพิมพ์ใจที่ถูกส่งออกมาคล้ายคลึงกันมากราวกับถูกส่งผ่าน DNA ก็คงจะเป็นเช่นนั้น เพราะลาร์เรสตรงหน้ายูเฟเมียในเวลานี้คือ ‘ไอแซก อาร์ชิโบลด์’ บรรพบุรุษฝ่ายคุณยายที่นับย้อนหลังไป 6 รุ่น

มีโอกาสได้พูดคุยกับบรรพบุรุษช่างเป็นความรู้สึกที่ยากจะกล่าว

แต่ยูเฟเมียก็ทำใจไว้แล้วตั้งแต่รู้ว่าแม่อีกคนของเธอเป็นเทพ ว่าชีวิตนี้คงจะมีเรื่องพันลึกพิสดารกว่านี้อีกมาก หวังเพียงว่าจะทำใจให้ชินได้โดยเร็ว

“ ขอบใจนะ หวังว่าพวกคุณจะสนุกกับงาน ”

พวกเราก็ขออวยพรให้ชีวิตน้อยๆ แสนน่ารักที่จะเกิดมาในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าด้วยเช่นกัน ไอแซก อาร์ชิโบลด์ส่งยิ้มละมุนลาไซคลอปส์หนุ่ม แล้วหันมาเอ่ยกับยูเฟเมีย ช่วยเติมชาให้ผมสักถ้วย

“ อ้อ…ได้ค่ะ ”

อาจจะเป็นบ้าหรือยังไม่คุ้นชินกับการคบค้ากับลาร์เรส ยูเฟเมียถึงหยิบกาน้ำชาเทลงในแก้วที่วางอยู่ตรงหน้าไอแซก น้ำชาสาดกระจายลงบนพื้นไม้ของโต๊ะ…ดูเหมือนว่าถ้วยชาที่ไอแซกใช้อยู่นั้นก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกวิญญาณด้วยเช่นกัน

‘ .. ’ ไอแซก

ดวงวิญญาณหนุ่มคลี่รอยยิ้มอบอุ่น พลางหรี่ตาลงทำท่ายกชาขึ้นดื่ม แสร้งทำเป็นมองไม่ข้อผิดพลาดอันน่าอับอายของผู้อื่นเฉกเช่นสุภาพบุรุษพึงมี กระนั้นด้วยความเป็นผู้อาวุโสในตระกูลเขาพลันรู้สึกเล็กน้อยว่าตนสมควรเอาใจใส่สั่งสอนเด็กน้อยตรงหน้าเสียหน่อย

เธอคงจะไม่สงสัยแล้วว่าทำไมถึงถูกส่งไปที่กองร้อยที่ 5

ดวงตาซึ่งถูกฉาบเป็นสีทองคำทอดมองอย่างอบอุ่น สวนทางกับคำพูดที่กล่าวจนยูเฟเมียเริ่มอยากสวนหมัด คล้ายว่าจะรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของเด็กสาว ไอแซกเอ่ยเสียงเรียบเรื่อย

การจะมอบบรรณาการให้แด่เหล่าวิญญาณหรือแม้แต่ดวงวิญญาณลาร์เรส หากลองพิจารณาดูก็พอจะรับรู้ได้ว่าอยู่กันคนละคลื่นความถี่ หนทางการสื่อสารที่ใช้กันมาตั้งแต่สมัยโบราณนั้นคือควัน เธอจะต้องเผาสิ่งของที่ต้องการสักการะบูชาเพื่อส่งผ่านวัตถุมาในโลกอีกฝั่ง

“ นี่มันน้ำชานะคะ ไม่ยักจะเคยได้ยินว่ามนุษย์ใช้ไฟเผาน้ำ ”

เฮ้อ… ผมระอากับเธอเหลือเกิน ไอแซกระบายลมหายใจช้าๆ ทั้งที่ใบหน้าคลี่ยิ้มไม่สร่าง หากไม่ได้ยินบทสนทนาก็คงจะนึกไม่ออกเป็นแน่ว่าลาร์เรสตนนี้จงใจพูดจาหาเรื่องกันอยู่ เปลวไฟที่สามารถส่งผ่านวัตถุมาที่โลกอีกด้านเดิมทีก็ไม่ใช่ไฟธรรมดา จะคาดหวังให้เรื่องสามัญบังเกิดในมิติพิศวงที่มีทวยเทพดำรงอยู่คงไม่ได้ เธอเองก็ลองสัมผัสดูให้กระจ่างตาเสียสิ ระบุชื่อด้วยว่ามอบให้ผมจะได้ไม่ผิดฝาผิดตัว

ไอแซกชี้ไปที่มุมหนึ่งซึ่งมีเปลวไฟดวงเล็กลุกโชติช่วง การมีลาร์เรสมาร่วมงานจะไร้ของพรรค์นี้คงฟังดูแปลก เขาแนะนำให้เด็กสาวทดลองเผา ‘น้ำชา’ แม้ปฏิกิริยาของยูเฟเมียจะดูไม่เชื่อถือ แต่ก็แฝงความใคร่รู้อยู่ในที

“ ขอมอบให้คุณไอแซก อาร์ชิโบล์ด ”

เปลวไฟลุกลามเลีย ‘น้ำชา’ อย่างนุ่มนวล ไม่ช้าวัตถุที่ถูกเผาจนมอดไหม้อย่างไม่น่าเป็นไปได้อย่างน้ำชาก็ปรากฏในมือของไอแซก อาร์ชิโบล์ด ลาร์เรสหนุ่มยกน้ำชาขึ้นจิบด้วยท่วงท่าสำรวม เป็นย่างก้าวที่ดีสำหรับการเริ่มต้น

ไอแซก อาร์ชิโบล์ดเป็นรุ่นพี่ที่ดีเยี่ยมสำหรับเด็กสาวที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างยูเฟเมีย เขากรุณาบอกหลายสิ่งอย่างไม่หมกเม็ด แม้จะดูเหนื่อยหน่ายอยู่ในทีก็ดูสนุกสนานมากทีเดียว

ลองคิดว่าเธอมีสายเลือดวีนัสแล้วก็แปลกใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรหน้าที่สำคัญของพวกเราอาร์ชิโบล์ด คือสดุดีเกริกเกียรติแก่เมอร์คิวรี่ไม่ผิดแน่ แม้นจะเป็นเธอก็จะต้องสักการะบูชาพระองค์อย่างสม่ำเสมอ— ดูเหมือนทางด้านนั้นจะเริ่มกันแล้ว

ยูเฟเมียมองตามสายตาของลาร์เรสหนุ่ม พร้อมกันนั้นเสียงของเอลล่าก็ดึงความสนใจของทุกคนไปจนถึงช่วงสุดท้าย “ …เส้นทางชีวิตของพวกเราไม่เคยง่าย แต่อย่างน้อย ๆ ความสุขเล็ก ๆ ในช่วงเวลานี้ฉันก็อยากแบ่งปันมันกับทุกคน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอบคุณอีกครั้ง และขอให้สนุกกับงานเลี้ยงค่ะ ! ”

ยูเฟเมียส่งเสียงปรบมือเบาๆ พลางขอตัวจากไอแซกเพื่อไปร่วมงาน

ถ้าจะเข้าประชิดตัวเพื่อแสดงความยินดีกับคู่สามีภรรยาคงต้องรออีกหน่อย เดิมทีก่อนจะมียูเฟเมียเข้าร่วมกองพันฯ คนในค่ายจูปิเตอร์ก็ใช่ว่าจะมีแค่ไม่กี่หยิบมือเสียเมื่อไหร่ ถึงจะไม่เกลียดความครื้นเครงอะไรมากแต่คลื่นเสียงมุมนั้นก็ทำเอาปวดหัวอยู่นิดหน่อย

Creative Corner?

น่าสนใจไม่หยอก แม้ทักษะวาดรูปของยูเฟเมียจะไม่ดีเลิศจนเธอน่าภูมิใจอะไร แต่ลงเอยว่าทำเองจะเป็นภาพแบบไหนอีกฝ่ายคงจะชอบทั้งนั้น มีกิจกรรมให้เข้าร่วมถ้ามีคนเข้าร่วมน้อยก็ชวนให้เหงาใจน่าดู

หญิงสาวหยิบสีเทียนด้วยใบหน้าครุ่นคิด— เด็กจะคลอดออกเป็นเป็นแบบไหนกันนะ?

ฝ่ายคุณพ่อคือไซคลอปส์ ส่วนคุณแม่คือฮาร์ปี้ขนแดง จะให้เกิดมาเหมือนอีกคนอีกคนก็อาจจะน้อยใจ เพราะเป็นลูกคนแรกยูเฟเมียเลยอยากถนอมน้ำใจอีกฝ่ายผ่านรูปวาด เธอจึงเริ่มร่างภาพเจ้าเปี๊ยกตาเดียวที่มีขนน้ำตาลๆ แซมออกมาจากแขนทั้งสองข้าง

ยูเฟเมียมองภาพเจ้าเปี๊ยกครึ่งฮาร์ปี้ครึ่งไซคลอปส์อย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะเอาไปวางบนชั้นในจุดที่เด่นที่สุดเพื่ออวดผลงานสวยๆ (ปะ?)ของตัวเอง ถึงจะมองดูเหมือนเด็กเล่นเทียนเมื่อเทียบกับภาพข้างๆ ไปหน่อยก็ตาม จังหวะนั้นเองที่เห็นว่ามีของที่ระลึกสำหรับผู้ร่วมกิจกรรมด้วยเป็น [คัมภีร์เอาชีวิตรอดฉบับเอลล่า]

อืม…จัดกิจกรรมไม่มีคนร่วมเจ้าของงานคงเสียใจ มีคนมอบของก็ควรมีคนรับ

ยูเฟเมียหยิบมาฉบับหนึ่งก่อนจะเปลี่ยนความสนใจมาเป็นเก็บแต้มกิจกรรมบูทแทน อย่างเช่นมุม "Memory Tree" ที่ตกแต่งต้นไม้สไตล์งานทานาบาตะของญี่ปุ่นนี้มองแล้วขัดกับรูปแบบของค่ายโรมันจริงๆ ถึงอย่างนั้นหัวใจที่อยากอวยพรให้ฝ่ายตรงข้ามก็เป็นความดีงาม

เขียนข้อความเรียบง่ายจบประโยคด้วยลายมือยึกยืออ่านง่ายแล้ว เธอก็แขวนกระดาษแข็งบนต้นไม้ ที่มุมข้างๆ ต้นไม้มีอักษร ‘ร่วมกิจกรรมโปรดหยิบ’ อยู่ด้วย เธอก็ขอรับสร้อยนำโชคมาอย่างไม่เกรงใจละนะ

เข้าร่วมมินิเกมที่ 7
รางวัลบูธ: +2 LUK และ คัมภีร์เอาชีวิตรอด ฉบับเอลล่า
เข้าร่วมมินิเกมที่ 6
รางวัลบูธ: +2 Point และ สร้อยนำโชคจากไทสัน ผลิตเอง
(ขอควบอีเวนต์ครับ🙏🏻)
+10 ความสัมพันธ์กับไอแซก อาร์ชิโบล์ดจากสกิลหอมเย้ายวน (ถ้าไม่นับลาร์เลสขอบวกเพิ่มไทสัน)
+10 ความสัมพันธ์กับไอแซก อาร์ชิโบล์ดจากการมอบชา

▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄

Anita Codes

Denista BELIEVER

DENISTA NORTARA

Lovers of Pleasure From First Cohort

วนกลับมาอีกครั้งกับลานกว้างใจกลางพื้นที่จัดงาน เดนิสต้ายืนจิบเครื่องดื่มอย่างเคว้งคว้างพลางสอดส่องว่าบุคคลรอบกายกำลังทำอะไรกันอยู่บ้าง ซึ่งคนรอบกายที่ว่านี้ก็แบ่งออกเป็นสองประเภท คนที่รู้จัก และ คนที่ไม่รู้จัก สำหรับประเภทแรก คนที่เธอรู้จัก.. ดวงตาของเดนิสต้าเลื่อนไปมองคนกลุ่มใหญ่อย่างพี่น้องประจำกองร้อย .. อิซิเลีย เลธิเซีย ทาราสและดานิโล การรวมตัวของสี่สมาชิกกองร้อย 1 ที่ปกติหาได้ยากกลับเกิดขึ้นได้ในบูธทายเพศเด็กในครรภ์

ดูบันเทิงไม่หยอกแต่ให้เข้าไปร่วมก็คงไม่ไหว ดังนั้นเดนิสต้าจึงละสายตาไปดูอีกทิศ ไทสันกับกาบริเอลกำลังคุยกัน สองแม่ทัพของค่ายจูปิเตอร์ก็ร่วมวงกับเขา และ—- ‘ นั่นแอนนาเบธ เชส เหรอ?? ’ ราวกับว่าความสนใจทั้งหมดถูกปัดทิ้งจนเหลือแค่เพียงตัวตนของหนึ่งในตำนานที่ยังมีชีวิต ‘ ฉันควรไปทักทายสักครั้ง ’ เดนิสต้ากระแอมเบา ๆ พลางก้าวเท้าไปข้างหน้าทว่าแทนที่จะได้ทักสาวในฝัน เสียงทุ้มของของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นขัดเสียก่อน

“ ขอโทษนะครับ มันอาจจะฟังดูแปลกแต่.. เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า? ” ชายผู้ที่รวบรวมความกล้ามาทักทายนั้นเป็นหนุ่มเอเชียหน้าตาดีคนหนึ่ง เขาโดดเด่นกว่าใครด้วยดวงตาเรียวและโครงหน้าคม มีโทนเสียงนุ่มและดูคล้ายจะเชี่ยวชาญด้านการสื่อสารด้วยสำเนียงอเมริกันอย่างที่ต่างจากชาวเอเชียโดยทั่วไป

‘ ลูกครึ่ง? หรือไม่เขาก็อาจจะเหมือนฉัน ’ ถือเป็นโชคดีของเขาที่เดนิสต้าไม่ได้กำลังรีบหรือมีธุระอะไร คิ้วของหญิงสาวจากกองร้อยที่หนึ่งขมวดเข้าหากัน นัยน์ตาสีฟ้าราวน้ำแข็งกวาดมองเขาอย่างพิจารณาและใช้เวลาควานหาความเป็นไปได้ใด ๆ ก็ตามที่พวกเขาอาจจะเคยพบกันในความทรงจำของเธอ ความเงียบแทรกซึมระหว่างพวกเขา ชายหนุ่มแปลกหน้าเองก็ยินดีมอบเวลาให้หญิงสาวได้ครุ่นคิดโดยไม่เร่งเร้า แม้ว่าเขาจะไม่ควรเสียเวลาไปกับเรื่องที่เขาแค่สงสัยว่า ‘ อาจเป็นไปได้ ’ ก็ตาม

เขาคาดหวัง เห็นได้ชัดจากนัยน์ตาสีนิลที่สั่นไหวยามเมื่อสบตากับเดนิสต้า แต่คงต้องเสียใจด้วยเมื่อเสียงที่ทำลายความเงียบสะงัดระหว่างพวกเขาคือการตอบกลับอย่างนุ่มนวลจากหญิงสาวที่เอ่ยขึ้นว่า “ ไม่นะคะ ” ราวกับมีบางอย่างพังทลายในหัวใจของเขา ความรู้สึกที่เขาไม่คาดคิด และ.. ไม่แน่ใจว่า ‘ ทำไม ’ ถึงรู้สึกแบบนี้

“ ฉันไม่คิดว่าเราเคยเจอกันมาก่อน ”

เจโรมเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาสำรวจไปทั่วใบหน้าที่เขาพบว่าตัวเองคุ้นเคยจนใจเจ็บ คิ้วหนาของเขาเริ่มขมวดเข้าหากันช้า ๆ ไม่มากพอจะเป็นการแสดงออกที่เรียกว่าสับสนหรือหงุดหงิดแต่ก็พอทำให้คนมองรู้ว่าเขามีบางอย่างที่แปลกไป “ ผม .. ” ถ้อยคำของเขาลอยเคว้งอยู่กลางอากาศอย่างโดดเดี่ยวและว่างเปล่า เสียงหัวเราะขมขื่นลอดจากริมฝีปากหนา มือของเจโรมยกขึ้นลูบใบหน้าพลางถอนหายใจ

มันน่าตลกก็ตรงที่เขาเสียใจกับคำตอบของเธอ แต่เขาเองก็ดันเห็นด้วยกับเธอ

เห็นด้วยกับคำพูดที่บอกว่า ‘ พวกเขาไม่เคยเจอมาก่อน ’

“ คุณโอเคไหม? สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย ” เสียงเบา ๆ ของเดนิสต้าฟาดเข้าหาเขาราวกับการตบ คิ้วของหญิงสาวเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าชายตรงหน้าแข็งทื่อไปทันทีที่ได้ยินคำถามของเธอ ‘ นี่เขาโอเคไหมเนี่ย..? เข้าใจอยู่หรอกว่าเข้ามาจีบแล้วโดนสาวตอบปัดแบบนี้คงสะเทือนใจน่าดู ’ ใบหน้าหวานของน้องใหม่ประจำกองร้อยที่หนึ่งเอียงไปข้าง ๆ รอให้คนแปลกหน้ากลับมาตั้งตัวได้และเริ่มขยับ

เสียงผ่อนลมหายใจหนัก ๆ ลอดออกมาจากริมฝีปากของเจโรม ไอดอลหนุ่มพยายามปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ ‘ เขาเสียศูนย์แค่เพราะความรู้สึกว่างเปล่าแปลก ๆ นี่ไม่ได้ เขายังมีงาน มีชีวิต มี.. บางคนที่เขารอ ’ บางคนที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าใคร เจโรมกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับกลืนความรู้สึกกระอักกระอ่วนลงไปพยายามกลบฝังมันไว้และภาวนาว่าจะไม่มีอะไรมาสะกิดให้มันผุดขึ้นมาอีก

“ ขอโทษครับ หวังว่าผมจะไม่ได้—- ”

“ อย่าหาว่าฉันจุ้นจ้านเลยนะคะ แต่คราวหลังถ้าจะทักผู้หญิงคนไหนก็อย่าใช้มุขนี้อีก มันเชยมาก ”

หนักกว่าถูกตบคือโดนฟาดด้วยไม้หน้าสาม ถ้าเจโรมกระอักเลือดออกมาได้เขาคงทำไปแล้ว บุตรชายของโพไซดอนกระแอมเบา ๆ สองแก้มของเขาร้อนผาวเมื่อตระหนักขึ้นได้ว่าวิธีเข้าหาของเขาค่อนข้างโจ่งแจ้งแถมยังทำให้เข้าใจผิดได้ง่าย “ ครับ? ผมไม่— ”

“ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือสา ขอตัวนะคะ ”

“ เดี๋ยวสิ ผม.. ” น่าเสียดายที่เขาพูดไม่ทันจบสักประโยค ดวงตาของเขาจับจ้องตามแผ่นหลังบางที่หันเดินจากไปอย่างเศร้าสร้อย ถ้าเขาเป็นจำพวกที่มีหูหางก็คงเห็นได้ชัดว่าส่วนหนึ่งของร่างกายที่ซื่อตรงต่ออารมณ์กำลังแสดงออกว่าเสียดาย ‘ ให้ตาย.. กลายเป็นว่าเศร้าจนเริ่มจะหงุดหงิดแล้วแฮะ ’

…

หลังจากทิ้งคนแปลกหน้าไว้ข้างหลัง สิ่งที่เธอมุ่งมาทำคือการทักทาย แอนนาเบธ เชส ธิดาของเทพีอะธีน่าผู้โด่งดัง และคนรักของวีรบุรุษในตำนานอย่างเพอร์ซีย์ แจ็คสัน ที่กำลังยืนจิบน้ำส้มหลังจากดื่มด่ำกับบรรยากาศของงานเลี้ยงอยู่นาน “ สวัสดีค่ะ รุ่นพี่แอนนาเบธ ” ด้วยเสียงนุ่มหวานกังวานที่มาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างแม้จะมีความประหลาดใจอยู่ในดวงตาสีฟ้าใสแต่เจ้าของชื่อแอนนาเบธก็ยังยิ้มรับอย่างสุภาพ ก่อนจะผงกศีรษะทักทายกลับ

“ สวัสดีค่ะ ”

“ ฉันรู้ว่าวันนี้คุณคงเหนื่อยกับการพบหลาย ๆ คนในวันนี้ ดังนั้นฉันขอไปแบบเร็ว ๆ เลยแล้วกันนะคะ ”

เดนิสต้าลดมือลงล้วงกระเป๋าคาดเอวเพื่อหยิบของชิ้นหนึ่งออกมาที่ทำให้แอนนาเบธเลิกคิ้วพลางหลุดหัวเราะออกมาอย่างขบขัน “ ฉันเดนิสต้า นอร์ทาร่าค่ะ ธิดาวีนัสจากกองร้อยที่ 1 แวะมาทักทายพอให้คุณจำได้แล้วก็ นี่ค่ะ ของฝาก ช่วงนี้อากาศแปรปรวนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ฉันไปก่อน สวัสดีค่ะ ” ด้วยการส่งมอบกระปุกอาหารเสริมไปไว้ในมือของธิดาอะธีน่า เดนิสต้าโค้งลงอย่างรวดเร็วก่อนจะกล่าวอำลาอีกครั้งและถอยกลับออกไปอย่างรวดเร็วทิ้งไว้เพียงความสับสนให้กับแอนนาเบธที่รับอาหารเสริมไว้แบบงง ๆ

“ เด็กวีนัสอยู่กองร้อยที่ 1 ได้คงมีความสามารถเยอะน่าดู.. แต่ไปไหนเร็วแบบนั้นไม่ใช่ว่าเป็นลูกเมอร์คิวรี่หรอกเหรอ? ”

ไม่ได้เข้าร่วมอีเว้นท์ไหน - โรลคั่นตามสถานการณ์พิเศษที่ได้รับ
+10 ความสัมพันธ์กับแอนนาเบธ เชส จากสกิลหอมเย้ายวน
+15 ความสัมพันธ์กับแอนนาเบธ เชส จากการมอบอาหารเสริม

Timeline at [ 21:20 | 12/01/2025 ]

Euphemia BRAVE

𝙴𝚄𝙿𝙷𝙴𝙼𝙸𝙰 𝙼. 𝙻𝙴𝙽𝙽𝙾𝚇
𝙼𝚊𝚍𝚗𝚎𝚜𝚜 𝚒𝚗 𝙻𝚘𝚟𝚎 - 𝚋𝚎𝚕𝚘𝚗𝚐 𝚒𝚗 𝙵𝚒𝚏𝚝𝚑 𝙲𝚘𝚑𝚘𝚛𝚝

✎20:20 † 12 มกราคม 2025
The Cyclops Bookshop of Prophecies and the Orange Cat✰

- A Bookish Baby Shower for Ella (2) -

ยาสมิน เอเดน คือ MC หลักของกิจกรรมหนึ่งในปาร์ตี้

สาวผิวสีท่าทางทะมัดทะแมงยืนควงไมค์อยู่กลางเวที หลังเอลล่าเอ่ยเปิดงานบรรยากาศของแต่ละมุมก็คึกครื้นเพิ่มอีกเท่าตัว อาจเพราะคนทั้งค่ายแวะมาร่วมจัดปาร์ตี้ครั้งนี้สภาพกิจกรรมของงานจึงหลากหลายเหมือนทหารในค่ายเก็บกด

“ สวัสดีค่ะทุกคน! ยินดีต้อนรับเข้าสู่กิจกรรมที่ทุกคนรอคอย ‘Harpy Storytime!’ เรามีมินิเกมที่สนุกสุดๆ ที่จะเปิดโอกาสให้พวกคุณได้ใช้จินตนาการกันอย่างเต็มที่! ”

“ ค่ะ— ในวันนี้เราจะได้ฟังนิทานที่ทุกคนแต่งเอง เล่าเอง! ”

“ อาจจะจับกลุ่มเล่าเรื่องหรือเดี่ยวไมโคโฟนก็ได้ทั้งคู่ ”

เสียงมีพลังที่กระฉับกระเฉงของ ‘ยาสมิน’ ดังอยู่ข้างหูยูเฟเมียในตอนที่เธอกำลังร่วมกิจกรรมอื่นในงานปาร์ตี้ และเพื่อเป็นการสร้างคอนเนกชั่นที่ดีระหว่างเด็กจากกองร้อยที่ 5 อย่างเธอกับแม่ทัพของค่าย ยูเฟเมียสมัครเข้าคิวร่วมกิจกรรมของยาสมิน เอเดนเรียบร้อยแล้ว

และก็ถึงเวลาอันสมควร

“ อันดับถัดไป…เชิญคุณยูเฟเมีย เลนน็อกซ์ น้องใหม่จากกองร้อยที่ 5 ค่ะ! ”

ประมาณสิบนาทีนับจากนั่งลงที่บูธนี้ก็ถึงคิวลำดับ 3 ของเธอ ยูเฟเมียลุกขึ้นโค้งศีรษะเล็กน้อยไปทางผู้ชมที่ส่งเสียงโห่เชียร์เบาๆ ตามวิถีเอเชียที่การแสดงออกถึงความนอบน้อมคล้ายจะฝั่งอยู่ในสายเลือด แล้วเดินขึ้นไปบนเวทีข้างๆ ยาสมินพร้อมไมค์ลอยอีกตัว

“ เอาละ! ถึงเวลาของคุณเลนน็อกซ์แล้วนะคะ! วันนี้นิทานที่เล่าจะต้องเกี่ยวกับฮาร์ปี้ไซคลอปส์ และมีคุณไทสันและเอลล่าเป็นตัวละครหลัก อย่าลืมความสนุกสนานและข้อคิดที่เราจะได้รับจากเรื่องนี้นะคะ! ”

“ เชิญเล่านิทานได้เลยค่ะ! ” ยาสมินแนะนำเรื่องธีมเรื่องอีกครั้งก็ให้สัญญาณยูเฟเมียเริ่ม

“ สวัสดีค่ะ ฉัน…ยูเฟเมีย เลนน็อกซ์จากกองร้อยที่ 5 ที่ผ่านมาเราคงจะไม่คุ้นหน้าคุ้นตากันเท่าไหร่ แต่นับจากนี้ไปพวกเราจะมีโอกาสเบื่อขี้หน้ากันไปข้างแน่นอนค่ะ ฉันขอเกริ่นก่อนว่าเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็น เรื่องแต่งเท่านั้นนะคะ ฉันเพิ่งเคยนำ มนุษย์— เอ่อ…อมนุษย์ที่มีตัวตนจริงและยังเป็นสหายร่วมค่ายมาเป็นตัวเอก ขอพวกคุณอย่างได้โกรธเคืองและคิดว่านี่เป็นเพียงละครคุณธรรมผ่านหู ”

ยูเฟเมียเริ่มจากแปะป้ายดิสเคลมเมอร์ ก่อนจะเดินทอดน่องบนเวที

“ กาลครั้งหนึ่ง กาลครั้งหนึ่งยังมีดินแดนอันแสนไกล ดินแดนแห่งเวทมนตร์ที่สิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธุ์… ” ยูเฟเมียกลอกตาให้ตัวเองหนึ่งรอบ ฟังดูบ้าบอ…นิดหน่อยที่จะเล่าเรื่องเวทมนตร์ให้พวกลูกหลานของทวยเทพฟัง แต่จะสวิตช์เรื่องไปยุคอวกาศเหล่าดวงดาวก็ไม่ทันแล้ว

“ ในนั้นมี ‘ไซคลอปส์’ ยักษ์ตาเดียวที่แข็งแกร่ง และ ‘ฮาร์ปี้’ นกสาวผู้มีปีกกว้างและคมกริบ ”

นี่มันจะต่างอะไรกับการพูดว่าบนโลกมีมนุษย์เดินสองขา ยูเฟเมียกดความรู้สึกอยากจะกุมขมับลงไป แล้วฉีกยิ้มเล่าต่อ “ ไซคลอปส์ตนนั้นชื่อ ‘ไทสัน’ เขาอาศัยอยู่บนยอดเขาและรู้สึกเหงาในทุกวันเพราะเขาไม่เคยมีเพื่อนเลย เขาตัวใหญ่และมีตาเดียว ทำให้ทุกคนเกลียดและหวาดกลัวเขา ”

“ ส่วนฮาร์ปี้ตัวนั้นเธอชื่อ ‘เอลล่า’ ”

“ แม้เธอจะมีปีกที่กว้างและอำนาจโบยบินบนฟ้าอย่างอิสระ แต่…ไม่มีใครเข้าใจเธอเลย เสียงปีกของเธอทำให้ทุกคนรำคาญ และเสียงร้องร่าอย่างสนุกสนานของเธอก็…น่ากลัว ”

“ วันหนึ่งเอลล่าบินลงมาที่หน้าบ้านของไทสัน เธอเห็นท่าทางซึมกะทือของเขาก็ตะขิดตะขวงใจ เอลล่าทักเขาไปว่า โอ้—คุณดูไม่ร่าเริงเลยนะ ขอฉันนั่งเป็นเพื่อนได้ไหม ยักษ์ตาเดียวมองเอลล่าอย่างสงสัย เธอไม่กลัวหรือ ฉันเป็นยักษ์ตาเดียวนะ ”

“ ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าเสียงกรี๊ดของฉันแล้วล่ะ เอลล่าตอบกลับอย่างร่าเริง ”

“ ทั้งคู่พูดคุยกัน เอลล่าเล่าถึงการบินของเธอที่เพื่อนบ้านไม่ชอบใจ ไทสันเล่าถึงความหวาดกลัวที่เขาได้รับ ความเหงาเปรียบเสมือนขั้วบวกขั้วลบ พวกเขาตัดสินใจเป็นเพื่อนรักกัน ทั้งสองช่วยเหลือกันและเวลาหลังจากนั้นก็เจือไปด้วยเสียงหัวเราะ ”

“ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ‘มิตรภาพที่แท้จริงไม่ขึ้นอยู่กับรูปลักษณ์ภายนอก’ ขอบคุณค่ะ ”

ยูเฟเมียจบเรื่องแบบกำปั้นทุบดิน เอาเป็นว่า…ยิ่งเล่าก็ยิ่งรู้สึกว่าบรรยากาศแตกต่างจากในงานโรงเรียน เธอควรเล่าแนวๆ ละครคุณธรรมที่เฉลยตอนท้ายว่า โอ้ ไซคลอปส์ตัวนี้ของท่านประทาน อะไรทำนองนั้นมากกว่าเถอะ

“ …. ”

ท่ามกลางเดดแอร์ ยาสมินนำปรบมือเสียงเปาะแปะ พลางพูดให้กำลังใจ “ นี่เป็นนิทานที่เต็มไปด้วยความสนุกและข้อคิดจริง ๆ ค่ะ! ขอบคุณมากนะคะที่แบ่งปันเรื่องราวที่ทั้งน่าตื่นเต้นและมีความหมาย! ”

ทางนี้ก็ขอขอบคุณที่ทนฟังจนจบค่ะ〒▽〒 → คิดแต่ไม่ได้กล่าว

“ อันดับไปขอเชิญคุณ XXX ค่ะ”

—-------

ข้างเวทียูเฟเมียเลือกนิตยสารวิชาการจากหน้าปก และมันอยู่นอกเหนือความสนใจของเธอ “ เลือกไม่ได้เหรอ? ” ยาสมินเอ่ยถามหลังมอบเวทีให้นักเล่านิทานอีกท่าน

“ อืม…ฉันขอบริจาคนิตยสารที่ฉันจะได้รับให้ร้านหนังสือแล้วกันค่ะ ” ( แปล-ช่องเต็มไม่เอาก็ได้คับ ToT “ ไม่ใช่รสนิยมของฉันเลย ส่วนเรื่องที่ใช่ฉันก็อ่านไปแล้ว จะหยิบไปก็เสียดายของ อ้อ— จริงสิคะ ก่อนหน้านี้ฉันยังไม่ได้มอบของขวัญพบหน้าเลย วันนี้ฉันเตรียมเครื่องสำอางเฉดแปดมาด้วย สีออกใหม่เหมาะกับคุณมากจนเหลือเชื่อ ยากจริงๆ ที่จะมองมันโดยนึกถึงคุณ ”

รางวัลบูธเข้าร่วมกิจกรรมที่ 5 : +2 INT และ +15 ความสนิทสนมกับยาสมิน กับ นิตยสารวิชาการ 2 เล่ม (วางกลับที่เดิม)
+20 ความสนิทสนมกับยาสมิน มอบเครื่องสำอาง
+10 ความสนิทสนมกับยาสมิน สกิลหอมเย้ายวน

▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄

Anita Codes