แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-6-2 12:03
 155 เข้าคลาสม้าบิน ครั้งที่ 2
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จดีนก็ไปรับเอมีเลียที่คอกม้าพร้อมกับเด็กหญิงรีชา แคมพ์เบลล์ น้องสาวตัวน้อยที่น่ารักที่สุดของบ้านโพไซดอน
“คุณเอลี่ผมขอแนะนำให้รู้จักนี่ ‘รีช’ น้องสาวผมครับ” ดีนแนะนำเด็กหญิงที่ยิ้มแป้นอยู่ข้าง ๆ ให้รู้จัก
“สวัสดีค่ะคุณเอลี่ หนูรีช ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” รีชาทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส
“ตายแล้วน่ารักน่าชังจังลูก ป้าชื่อเอมีเลียนะจ๊ะ แต่หนูจะเรียกว่าเอลี่แบบพี่ดีนเขาก็ได้” เห็นเด็กน่ารัก ๆ เอมีเลียวัยสี่สิบก็อดที่จะเอ็นดูไม่ได้
“แทนตัวเองว่าป้าเลยเหรอครับ” ดีนหัวเราะ ...เขาลองคิดตาม ขนาดว่าตัวเองยังอายุห่างจากอีกฝ่ายราวแม่กับลูก ดังนั้นรีชาวัยสิบสองขวบจะเป็นป้ากับหลานก็คงไม่ผิด ให้เรียกพี่สาวก็ดูจะฝืนเกินไป
“แต่ว่าคุณเอลี่ยังดูสาวอยู่เลยค่ะ จะให้หนูเรียกว่าป้าจริง ๆ เหรอคะ?” เด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยถามอย่างใสซื่อ
“ถ้างั้นเรียกว่าคุณเอลี่เหมือนเดิมก็ได้จ้ะ ว่าแต่พวกเราจะไปเรียนขี่เพกาซัสกันใช่ไหม?” เอมีเลียเอ่ยถาม เธอมองไปยังรีชาที่ตัวเล็กแค่นี่ไปขี่เพกาซัสบินได้จะปลอดภัยเหรอ ซึ่งดีนพอจะอ่านสายตานั้นออก
“ครับ ไม่ต้องห่วงไปนะคุณเอลี่ เรียนวันแรกรีชก็เก่งเป็นท็อปของคลาสเลยนะขอบอก”
“จริงเหรอจ๊ะ ตัวเล็กแค่นี้แต่ว่าเก่งจริง ๆ เลย ถ้างั้นเราไปกันเลยก็ได้จ้ะ”
จากนั้นทั้งสามก็ไปที่คอกเพกาซัสประจำค่าย โดยมีไซเลนาอาจารย์ประจำคลาสรออยู่
. . .
ในคลาสของวันนี้มีชายหนุ่มที่ชื่ออเล็กเซย์แห่งบ้านซุสมาเรียนด้วย เอมีเลียจึงขอปลีกตัวไปจับกลุ่มมือใหม่กับน้องชาย ส่วนดีนและรีชาที่มีประสบการณ์จากเมื่อวานแล้วจึงมาอยู่อีกกลุ่มหนึ่ง
“วันนี้ฉันจะแบ่งคาบเรียนออกเป็นสองช่วง ช่วงแรกให้พวกคุณขี่เพกาซัสบนพื้นเพื่อความคุ้นชินกันก่อน จากนั้นอีกครึ่งคาบถึงจะสอนวิธีการบินกัน อย่าลืมนะคะใช้ภาษากายให้สัญญาณกับพวกเขาอย่างนุ่มนวลเพื่อความปลอดภัยของพวกคุณเอง เอาล่ะเริ่มไปทวนการขี่ม้ากันได้เลย”
ไซเลนาปล่อยให้พวกเขาได้ฝึกก่อนที่เธอจะปลีกตัวไปอธิบายการสอนกับกลุ่มของเอมีเลีย คู่หูของสองสายเลือดโพไซดอนยังคงเป็นแบล็กแจ็กอีกเช่นเดิม ในเมื่อเกิดความคุ้นเคยกันแล้วก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดเยอะ เอาเข้าจริงการขี่ม้าก็ไม่ต่างอะไรกับการขับรถมากนัก เพียงแค่สิ่งที่บังคับอยู่เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีจิตใจ ไม่ใช่กะให้เลี้ยวก็เลี้ยวได้เลย จำเป็นต้องกะจังหวะและให้สัญญาณกันดี ๆ ตอนนี้สองพี่น้องควบเพกาซัสวิ่งบนพื้นหญ้าได้อย่างคล่องแคล่วถือว่านำหน้าเด็ก ๆ กลุ่มของพอร์คพายและกุยโด้อยู่พอควร
ก็ทำไงได้ คนที่คุยกับม้าได้แถมยังเป็นน้องชายเพื่อนสนิทม้าอีก เรียกว่าพวกเขาเป็นเด็กเส้นของแบล็กแจ็กเถียงไม่ออก
จนมาถึงครึ่งคาบหลังเป็นการสอนบิน…
“ในการบินขึ้นฟ้าเพกาซัสจะไม่ได้ตั้งตัวตรงอยู่ตลอด ดังนั้นผู้ขับขี่จะต้องมีความแข็งแรงในการทรงตัวเป็นอย่างมาก แต่ในการฝึกพวกคุณไม่ต้องกลัวว่าจะตก เรามีเข็มขัดเซฟตี้ให้ แต่ในสถานการณ์จริงคุณต้องจำเอาไว้ด้วยว่าเมื่อผูกสัมพันธ์กับเพกาซัสครั้งแรกคุณจะยังใส่อานและบังเหียนให้พวกเขาไม่ได้ เพกาซัสรักอิสระไม่ชอบการผูกมัด เครื่องม้าไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาใส่แล้วจะสบายตัว ดังนั้นกว่าที่เพกาซัสป่าจะยอมใส่เครื่องม้าให้พวกคุณขี่ย่อมใช้เวลาในการผูกสัมพันธ์กันเป็นระยะเวลาหนึ่ง บางตัวกว่าจะยอมอาจต้องง้อเป็นปี ๆ เลยค่ะ”
“เอาล่ะ ฉันจะสาธิตวิธีการให้ดูก่อน จากนั้นพวกคุณลองทำตามดูนะคะ เพกาซัสไม่สามารถขึ้นบินได้ทันที จะต้องวิ่งควบให้ได้ระยะประมาณนึงปีกของเขาถึงจะลู่ลมขึ้นมาได้ เมื่อกะจังหวะได้แล้วก็ให้หนีบสีข้างพร้อมกับสะบัดบังเหียนขึ้นและเอนตัวไปด้านหลัง”
ไซเลน่ากล่าวก่อนที่จะขึ้นขี่พอร์คพายจากนั้นก็บินโฉบขึ้นไปบนฟ้าด้วยความสูงประมาณสามสิบฟุต ถือว่าไม่ได้เป็นความสูงมากมาย แต่ก็มากเพียงพอสำหรับการสาธิต
“วิธีการลงจอดก็คล้ายกัน โน้มตัวไปด้านหน้า แล้วใช้ขาให้สัญญาณจากนั้นเขาจะลงจอดเองค่ะ ให้ระวังเรื่องระยะการร่อนลงด้วย ไม่อย่างนั้นได้ไปชนกับอะไรแน่ ๆ” หลังเธอกล่าวจบก็ลงจอดพอร์คพายได้อย่างสวยงาม “ลองฝึกกับเพกาซัสที่เลือกกันดูค่ะ หากสงสัยอะไรก็เรียกถามฉันได้เลย”
ช่วงเวลาของการฝึกรีชาทำได้ดีตามคาด เรียกได้ว่าเธอมีพรสวรรค์สำหรับการเป็นนักขี่เพกาซัสแบบสุด ๆ ตรงกันข้ามกับดีนนิดหน่อย แม้ว่าเซฟตี้จะทำให้เขาไม่ตกลงจากแบล็กแจ็กแต่ก็อดเกร็งไม่ได้อยู่ดี
“ฮรี้~” oO(ผ่อนคลายหน่อยน้องชายของเพอร์ซีย์ ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าตกลงไปหรอกน่า) แบล็กแจ็กบอก คล้ายกับว่าดีนจะได้ยินมันหัวเราะเป็นภาษาม้าอีกต่างหาก
“ก็มันสูงนี่นา แล้วคุณก็ไม่นิ่ง ไม่เหมือนกับสกายโคลสเตอร์ที่สวนสนุกสักหน่อย” ถึงแบล็กแจ็กจะบอกแต่ว่าดีนก็อดที่จะกำบังเหียนไว้แน่นไม่ได้อยู่ดี ขนาดว่าเขาไม่ใช่คนกลัวความสูงนะ แต่ก็กลัวความตาย เขาแอบทึ่งอยู่นิดหน่อย เพกาซัสตัวนี้สอนเดมิก็อดให้ขึ้นบินมาแล้วกี่ครั้งกันนะถึงได้รู้ว่าเขาเกร็งอยู่
“ฮรี้~” oO(สกายโคลสเตอร์คืออะไรข้าไม่รู้จัก เหมือนกับแบบนี้ไหม?) จากนั้นแบล็กแจ็กก็สยายปีกขึ้นไปไต่ระดับความสูงยิ่งขึ้น เพิ่มความเร็วฉวัดเฉวียน ทำเอาดีนเผลอโน้มตัวลงมากอดคอม้าเอาไว้แน่น เมื่อได้โลดแล่นบนท้องฟ้าอย่างจุใจแบล็กแจ็กถึงได้ลงมาบนพื้นด้วยตัวเองอย่างไร้การควบคุม “ฮรี้~” oO(สนุกเป็นบ้า!)
“โอ๊ย สนุกอะไร คุณเบา ๆ หน่อยสิ” เมื่อลงจากหลังเพกาซัสได้ขาแข้งก็แทบอ่อนแรง กลายเป็นว่าคนที่ไม่อ่อนโยนกลายเป็นเพกาซัสเสียได้
“ฮรี้~” oO(ข้าฝึกพิเศษให้เจ้าไง ตอนเจอเพกาซัสป่าพยศยิ่งกว่านี้อีก เจ้าจะได้รู้วิธีรับมือ ส่วนเมื่อกี้ยังใช้ไม่ได้ เลิกทำตัวป้อแป้แล้วขึ้นมาใหม่เร็วเข้า!) แบล็กแจ็กเร่งเร้า ต่อให้ดีนเบ้หน้าอิดออดยังไงก็มีแต่ต้องขึ้นขี่มันอีกครั้งไม่งั้นเจ้าเพกาซัสดำตัวนี้ก็ไม่หยุดคึกเสียที
“เอาล่ะตั้งสมาธิ”
ดีนเป่าปาก พยายามกำจัดความกลัวตกของตัวเองออกไป จากนั้นก็ควบแบล็กแจ็คไปข้างหน้าก่อนจะเชิดหัวขึ้นให้เพกาซัสไต่ระดับขึ้นสู่ท้องนภา พยายามทำตัวให้กลมกลืนกับสายลมแม้ว่าเทพซุสจะไม่โปรดปรานสายเลือดท้องทะเลอย่างเขา แบล็กแจ็กพาเขาบินวนบนฟ้าอยู่นานจนเริ่มคุ้นชิน จากนั้นมันก็เริ่มออกบินอย่างผาดโผนยิ่งขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่าคนบนหลังหายเกร็ง
“ฮรี้~” oO(ควบคุมเพกาซัสให้ดี อย่าให้ข้าควบคุมเจ้า) แบล็กแจ็กกล่าวเมื่อรู้สึกว่ามันดีนควบคุมมันไว้ไม่ได้
“รู้แล้ว ๆ ดึงบังเหียนใช่ไหม”
เขาพยายามควบคุมเพกาซัสที่แสร้งทำเป็นพยศเช่นม้าป่า มันค่อนข้างยากแต่ดีนก็พอจะจับทางได้แล้วว่าต้องดึงบังเหียนควบคุมเพกาซัสอย่างไร จะว่าไปก็คล้ายกับการเข็นรถเข็นในซูเปอร์มาร์เก็ตที่ล้อรถตั้งไม่ตรงจนบังคับมันให้ลงจอดสวย ๆ ได้ถือว่าดีกว่าการขึ้นบินรอบแรกอยู่มากโข
ดีนสลับฝึกกับรีชาจนหมดคาบเรียน ตอนนี้ถือว่าเขาสามารถควบคุมเพกาซัสขึ้นบินได้แล้วแม้ยังไม่ชำนาญ แต่หากผ่านการฝึกฝนอีกหน่อยคงทำได้ดีไม่ต่างจากขับรถ
“หมดคาบแล้วค่ะ คาบเรียนมีสอนอีกทีสัปดาห์หน้า หวังว่าทุกคนคงยังไม่ลืมการเรียนในวันนี้ไปก่อนนะ ฉันไม่แนะนำให้พวกคุณมาฝึกฝนกันเองโดยไร้ครูฝึก แต่ถ้าอยากมาหาพี่ ๆ เพกาซัสล่ะก็ได้เสมอเลย ถ้างั้นก็เลิกคาบได้ค่ะ”
ไซเลนากล่าวบอกนักเรียนทั้งสองกลุ่ม ทั้งกลุ่มมือใหม่และมือเก่ากว่านิดหน่อย เมื่อจบคลาสดีนกับรีชาก็เดินไปหาเพกาซัสที่ฝึกสอน
“ขอบคุณมากนะคุณแบล็กแจ็ก ถ้าวันนี้ไม่ได้คุณช่วยเคี่ยวเข็ญผมคงยังกลัวจะตกลงมาอยู่”
“หนูก็ขอบคุณเหมือนกันนะคะ ได้ขี่คุณแล้วสนุกมาก ๆ เลย” รีชายิ้มแป้นบอกด้วยสีหน้ามีความสุข
“ฮรี้~” oO(เรื่องจิ๊บจ๊อย เอาไว้ครั้งหน้าก็อย่าลืมพื้นฐานแล้วกัน)
แล้วทั้งสองก็โบกมือร่ำลาเพกาซัสเคยสนิทของเพอร์ซีย์ ดีนเห็นเอมีเลียยังอยู่ในละแวกนี้กับอเล็กเซย์จึงเข้าไปทัก
“เป็นไงบ้างครับคลาสเรียนเพกาซัสวันแรก”
“สนุกดี ฉันอิจฉากลุ่มเธอมากเลยที่ได้บินบนฟ้าแล้ว”
“เดี๋ยวคาบที่สองคุณก็ได้บินแล้ว อยากรู้จังแฮะระหว่างคุณเอลี่กับรีชใครจะขี่เพกาซัสบินเก่งกว่ากัน” ชายหนุ่มกุมคางคิดอย่างนึกสนุก รีชามีพรสวรรค์ด้านการขี่ม้ารวมทั้งเพกาซัส ส่วนเอมีเลียก็เป็นนักบินหญิงมือหนึ่ง ถ้าให้แข่งกันคงสูสีน่าดู
“งู้ย ก็ต้องคุณเอลี่อยู่แล้วสิคะ พี่เป็นนักบินใช่ไหมล่ะคะ” รีชาตอบอย่างเขินอาย เธอบิดตัวไปมาแทบจะเป็นเกลียว
“โธ่ จะเป็นฉันได้ยังไง ก็ต้องหนูสิเก่งกว่านะรีช” ฝ่ายเอมีเลียก็ถ่อมตน บางทีอาจจะเพราะแค่เธอเอ็นดูเด็กเสียมากกว่า หากเป็นผู้ชายมั่น ๆ มาท้าดวลดีนคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะรับคำท้าแล้วก็ตบทุกคนร่วงหมด ‘สูงกว่า เร็วกว่า ไกลกว่า’ ตามวลีของกัปตันมาร์เวล
“งี้ถ้าเรียนจบสี่คาบคงต้องลองแข่งกันดูแล้ว เดี๋ยวผมเป็นกรรมการให้” ดีนหัวเราะชอบใจทำตัวเป็นตัวตั้งตัวตีกับการแข่งครั้งนี้ แต่เขาก็แค่พูดเล่นนั่นแหล่ะ ทั้งสองคนจะอยากแข่งกันไหมมันก็อีกเรื่องนึง “เดี๋ยวผมกับรีชจะไปถ้ำเทพพยากรณ์กันต่อ คุณจะไปทำอะไรต่อหรือเปล่าครับ?” ดีนลองเอ่ยชวนดู
“สงสัยวันนี้คงต้องแยกกันก่อนแล้วล่ะ พอดีว่าอเล็กเซย์จะสอนฉันใช้อินเทอร์เน็ตน่ะ เธอคงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมดีน” ดูท่าทางหญิงสาวจะเกรงอกเกรงใจเพราะก่อนหน้านี้ดีนเสนอจะสอนให้ แต่เธอกลับไปให้คนอื่นสอนให้ก่อน
“ไม่เลยครับ ถ้างั้นก็ฝากคุณเอลี่ด้วยนะอเล็กเซย์” ดีนยิ้มให้บุตรของเทพซุสอีกคนพลางยกนิ้วโป้งทั้งสองมือให้
“ฝากดูแลอะไรกัน เอมีเลียเป็นพี่สาวฉัน ๆ ก็ต้องดูแลเองสิ ไหว้วานหนุ่มบ้านอื่นตลอดไม่ได้หรอกจริงไหม” อเล็กเซย์หัวเราะแล้วตบไหล่ดีนทีนึง
“โอเค ถ้างั้นแยกย้าย เอาไว้เจอกันใหม่นะทั้งสองคน”
ดีนกับรีชาโบกมือร่ำลาสองสายเลือดของเทพซุส จากนั้นพวกเขาก็ตรงดิ่งไปที่ถ้ำพยากรณ์ที่อยู่ห่างจากตรงนี้ไปไม่ไกล
เรียนขี่เพกาซัส ครั้งที่ 2/4
+10 EXP , +20 ความกล้า
| 
โพสต์ 2024-5-15 11:58:19
โพสต์ 2024-6-1 23:36:59
151
174
178
221
โพสต์ 2024-11-17 00:41:23
โพสต์ 2024-11-18 10:49:20
โพสต์ 2024-11-18 16:49:12
![ช่ำชองการรบ[I]](https://i.imgur.com/4Tnjrn3.png)
