คอกเพกาซัส

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 2: เสียงเพรียกแห่งท้องฟ้า

 
แสงอาทิตย์อ่อนๆ ยามเช้าแผ่กระจายไปทั่วผืนดิน ริต้าก้าวออกมาจากเตาไฟบูชาเทพด้วยอาการสงบนิ่ง เสียงลมกระซิบผ่านใบไม้ให้ความรู้สึกเหมือนคำอวยพรจากธรรมชาติ เธอมองนาฬิกาที่ข้อมือเล็กๆ ของเธอ เวลาบ่งบอกว่าเป็นเวลา 9.30 นาฬิกาแล้ว

 
เธอเดินไปตามทางลาดเล็กๆ ซึ่งล้อมรอบไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ จนกระทั่งถึงบริเวณคอกเพกาซัส เสียงร้องเบาๆ ของสัตว์วิเศษเหล่านั้นดังขึ้นเป็นระยะ ดวงตาของริต้าส่องประกายเมื่อเห็นเพกาซัสตัวหนึ่งเอียงคอมองเธอด้วยความสงสัย

 
“มาทันเวลาพอดีเลยนะ ริต้า” เสียงของครูไซเลนา เบอเรอร์การ์ดดังขึ้น ริต้าหันไปพบกับครูฝึกสาวผู้มีรูปร่างสง่างาม สวมชุดสีฟ้าครามที่เหมาะกับงานฝึกฝนเพกาซัสเป็นอย่างยิ่ง
“ค่ะ คุณครู!” ริต้าตอบรับเสียงใสก่อนจะเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้ “หนูเตรียมการบ้านมาส่งด้วยค่ะ”
เธอหยิบสมุดเล่มบางที่บรรจุเนื้อหาการบ้านในบทเรียนที่แล้ว ส่งให้ครูไซเลนา ครูฝึกรับไปพลิกดูอย่างละเอียด

 
“ทำได้ดีมาก ริต้า ขยันและตั้งใจแบบนี้ก็น่าภูมิใจ” ครูไซเลนายิ้มพร้อมกับวางสมุดลงบนโต๊ะเล็กๆ ใกล้ๆ ก่อนจะตบมือเบาๆ เป็นสัญญาณให้ทุกคนในคอกเพกาซัสเงียบเสียง

 
“วันนี้เราจะฝึกการบังคับเพกาซัสขณะบิน คุณต้องเรียนรู้วิธีสื่อสารกับมันให้ชัดเจน เข้าใจมันให้ลึกซึ้ง” ครูไซเลนาพูดเสียงดังและมั่นคง

 
“ค่ะ!” ริต้าพยักหน้าพร้อมกับนักเรียนคนอื่นๆ

 
ครูไซเลนานำเพกาซัสตัวใหญ่ที่มีปีกขาวราวหิมะเดินออกมา “ริต้า เธอเริ่มก่อน ลองคุยกับอาร์คัสดูสิ”
ริต้าก้าวเข้าไปหาเพกาซัสอย่างระมัดระวัง มันเอียงหัวมองเธอด้วยสายตาสงสัย ริต้ายิ้มอ่อนโยนและเอ่ยเสียงเบา

 
“สวัสดี อาร์คัส ฉันริต้านะ วันนี้เรามาฝึกด้วยกันนะ”

เพกาซัสพ่นลมหายใจราวกับตอบรับ ครูไซเลนายิ้ม

 
“ดีมาก ริต้า สื่อสารอย่างสงบและมั่นใจแบบนั้นแหละ ทีนี้ลองปีนขึ้นไปบนหลังของมัน”
ริต้าพยักหน้า แม้หัวใจจะเต้นแรง แต่เธอก็พยายามปีนขึ้นหลังเพกาซัสตามที่ครูแนะนำ เมื่อเธอขึ้นนั่งได้สำเร็จ อาร์คัสก็พ่นลมเบาๆ ราวกับยินดี

 
“ดีมาก! คราวนี้ลองจับสายบังเหียนและทำให้มันออกวิ่ง” ครูไซเลนาชี้แนะ

 
ริต้ากำสายบังเหียนแน่นและเอ่ยเสียงเรียบ “ไปกันเถอะ อาร์คัส”

เพกาซัสค่อยๆ ย่อตัวลงก่อนจะกระโจนออกไปในลานกว้าง เสียงปีกกระพือพัดอากาศดังขึ้น และริต้ารู้สึกได้ถึงอิสรภาพที่ไร้ขอบเขต...

 
(จบบท)

หมายเหตุ : เข้าเรียนวิชาขี่เพกาซัส ครั้งที่ 2/4 ได้รับ EXP +10 + 20 ความกล้า

แนบเอกสารส่งการบ้านคาบที่แล้ว: การบ้านคาบเรียนที่แล้ว

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 3: เพกาซัสในคอกแห่งฟากฟ้า

 
สายลมยามเย็นพัดผ่านลานฝึกฝนธนูอย่างอ่อนโยน สาวน้อยริต้ายกมือปาดเหงื่อที่ไหลซึมบริเวณหน้าผาก เธอยิ้มเล็กน้อยด้วยความพึงพอใจหลังการฝึกฝนที่ยาวนานในวันนี้

 
"ยอดเยี่ยมมาก ริต้า" เสียงทุ้มนุ่มของคุณไครอนดังขึ้นจากด้านหลัง เขาเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
"ขอบคุณค่ะ คุณไครอน" ริต้าพูดพร้อมส่งธนูกลับคืนให้เขา

 
ไครอนรับธนูมาและมองดูริต้าด้วยสายตาภูมิใจ "เธอมีพัฒนาการที่ดีมาก วันนี้พักผ่อนให้เต็มที่นะ"
ริต้าพยักหน้าก่อนจะโค้งให้เล็กน้อยแล้วเดินออกจากลานฝึกฝน เธอออกเดินไปยังคอกเพกาซัสที่ตั้งอยู่ใกล้เชิงเขา ขณะที่เดินผ่านสนามหญ้า กลิ่นหอมของดอกไม้ป่าผสมกับเสียงนกร้องทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย

 
---

 
เมื่อมาถึงคอกเพกาซัส เสียงร้องแหลมต่ำของเพกาซัสดังต้อนรับจากในคอก ริต้ายิ้มและกล่าวทักทาย "สวัสดีจ้า แบล็กแจ็ก กุยโด้ พอร์คพาย วันนี้เป็นไงบ้าง?"

แบล็กแจ็ก เพกาซัสสีดำสนิทขยับปีกกว้างของมันเล็กน้อยก่อนจะก้มลงให้ริต้าลูบหัว "ใจเย็นนะ ฉันเอาอาหารมาแล้ว"

ริต้าหยิบถังอาหารที่เต็มไปด้วยหญ้าสดและเมล็ดธัญพืช เธอเดินไปที่คอกของแบล็กแจ็กก่อน "นี่จ้ะ ของโปรดเลย"

กุยโด้ และ พอร์คพาย เพกาซัสสีขาวสองตัวเริ่มกระพือปีกอย่างกระตือรือร้น พอร์คพายร้องเบาๆ เหมือนเรียกร้องความสนใจ

 
"รู้แล้วๆ ไม่ต้องหวงหรอก ของพวกนายก็มาแล้วนี่ไง" ริต้าพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ

 
หลังจากให้อาหารเสร็จ เธอก็เริ่มต้นทำความสะอาดคอก เธอเอาหญ้าเก่าออกและปูหญ้าสดใหม่ให้พวกเพกาซัส "แค่นี้พวกนายก็นอนสบายแล้วนะ"

ต่อมาเธอก็ตรวจสุขภาพพวกมันอย่างละเอียด ตั้งแต่ปีก ขน ไปจนถึงกีบเท้า "ทุกอย่างดูปกติดีเลย โชคดีจริงๆ ที่พวกนายสุขภาพแข็งแรง"

แบล็กแจ็ก เหมือนจะรับรู้ได้ มันกระพือปีกเล็กน้อยและมองริต้าด้วยสายตาสื่อความหมาย
"โอเคๆ ฉันจะให้เวลาเล่นนะ แต่พวกนายต้องนิ่งๆ ระหว่างตรวจนะ" เธอพูดเสียงกลั้วหัวเราะ

 
---

 
ยามอาทิตย์อัสดง ท้องฟ้าทอสีส้มอมทอง ริต้ายืนมองเพกาซัสทั้งสามตัวที่ตอนนี้ดูสงบสุขในคอกของมัน เธออดยิ้มไม่ได้

 
"อีกวันหนึ่งที่ผ่านไป...ดีจังเลย" ริต้าพูดเบาๆ ก่อนจะเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างเข้าที่ และเดินออกจากคอกเพื่อมุ่งหน้ากลับที่พักของเธอ

 
เธอไม่รู้เลยว่าในอนาคตอันใกล้ สิ่งที่ดูสงบสุขนี้กำลังจะเปลี่ยนไปอย่างคาดไม่ถึง...

หมายเหตุ: แวะเวียนมาดูแลเพกาซัสที่คอกเพกาซัส ทั้งให้อาหาร ทำความสะอาดและตรวจสุขภาพ วันที่ 1

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 1: จุดเริ่มต้นแห่งหน้าที่ใหม่

 
ท้องฟ้าเหนือทะเลสาบ เปล่งประกายด้วยสีฟ้าใสและแสงแดดอ่อน ริต้าก้าวออกมาจากกระท่อมเล็กๆ ที่เธอใช้เรียนภาษากรีกกับอาจารย์เอลิเซียเป็นเวลาหลายเดือน วันนี้เป็นวันที่เธอรอคอยมานาน วันที่เธอจะได้เริ่มต้นทำหน้าที่ดูแลเพกาซัส เธอแบกกระเป๋าใบเล็กที่บรรจุสมุดบันทึก และเดินไปตามเส้นทางที่ปกคลุมด้วยต้นไม้ใหญ่สองข้างทาง

 
เสียงนกที่ร้องเพลงเคล้าคลอกับสายลมพัดเบาๆ ทำให้ใจของเธอสงบลง แต่เมื่อเธอเดินมาถึงคอกเพกาซัส เสียงพูดคุยและเสียงเพกาซัสร้องเบาๆ ก็ทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้น เธอรู้ว่าไม่ใช่แค่เธอคนเดียวที่อยู่ที่นี่

คอกเพกาซัส คือสถานที่กว้างขวาง รายล้อมด้วยรั้วไม้สูง ภายในมีเพกาซัสหลากสีที่กำลังพักผ่อนหรือขยับปีกอย่างสง่างาม นักเรียนหลายคนในชุดฝึกกำลังฝึกขี่เพกาซัสอยู่ โดยมี ครูฝึกไซเลนา เบอเรอร์การ์ด คอยกำกับอยู่ไม่ไกล

 
ริต้าก้าวเข้าไปใกล้ครูฝึกไซเลนาด้วยความตื่นเต้นและสุภาพ
ริต้า: “ขอโทษค่ะ ครูไซเลนา ฉันริต้าค่ะ วันนี้ฉันได้รับหน้าที่ดูแลเพกาซัส ฉันขออนุญาตเริ่มงานได้เลยไหมคะ?”

ไซเลนา หันมามองเธอด้วยสายตาคมแต่มากด้วยความเมตตา หญิงสาวผมสีเงินยาวสยายในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้ม พยักหน้าเล็กน้อย

 
ไซเลนา: “ริต้า ฉันรอเธอมานานแล้ว ยินดีต้อนรับเข้าสู่หน้าที่ใหม่ของเธอ ตอนนี้เรามีแบล็กแจ็ก กุยโด้ และพอร์คพายอยู่ในคอก เธอเริ่มต้นจากการให้อาหารพวกมันก่อน แล้วค่อยทำความสะอาดคอก ตรวจสุขภาพตามลำดับ เข้าใจไหม?”
ริต้า: “เข้าใจค่ะ ขอบคุณค่ะครูไซเลนา!”

ด้วยความมุ่งมั่น ริต้าถือถังอาหารเดินเข้าไปในคอก เพกาซัสสีดำตัวใหญ่ แบล็กแจ็ก เดินเข้ามาหาเธอเป็นตัวแรก มันดูสง่างามแต่ก็มีแววตาซุกซน

ริต้า: “อรุณสวัสดิ์นะ แบล็กแจ็ก! หิวใช่ไหมล่ะ? เดี๋ยวฉันให้อาหารก่อนนะ”
เธอยื่นอาหารให้แบล็กแจ็ก มันค่อยๆ กินอย่างช้าๆ ก่อนที่มันจะส่งเสียงพ่นลมหายใจเบาๆ เหมือนจะขอบคุณเธอ

จากนั้นเธอเดินไปหาเพกาซัสสีขาวทั้งสองตัว กุยโด้ และ พอร์คพาย พวกมันกำลังยืนใกล้กัน พวกมันขยับปีกเบาๆ เมื่อเห็นเธอถือถังอาหารมา

ริต้า: “กุยโด้, พอร์คพาย พวกเธออดทนรอก่อนนะ มาแล้วล่ะ!”

พวกมันกินอาหารอย่างเรียบร้อย ต่างจากแบล็กแจ็กที่แอบซนเล็กๆ
หลังจากนั้นริต้าก็เริ่มทำความสะอาดคอก ขัดพื้นไม้ และเช็ดรั้วจนสะอาด เธอยังตรวจสุขภาพพวกเพกาซัสด้วยความระมัดระวัง

ไซเลนา: “ทำได้ดีมาก ริต้า เธอมีความตั้งใจและเอาใจใส่พวกมันจริงๆ ฉันมั่นใจว่าเพกาซัสทุกตัวจะรักเธอแน่นอน”
ริต้า ยิ้มออกมา เธอรู้สึกภูมิใจในตัวเองและรู้ว่าที่นี่จะเป็นอีกหนึ่งบ้านที่เธอรัก

หมายเหตุ: แวะเวียนมาดูแลเพกาซัสที่คอกเพกาซัส ทั้งให้อาหาร ทำความสะอาดและตรวจสุขภาพ วันที่ 2

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

เรื่องราวของริต้าและเพกาซัส

 
ท่ามกลางแสงแดดยามบ่ายที่สาดส่องลงมายังพื้นที่กว้างของคอกเพกาซัส สาวน้อยริต้ายืนอยู่ที่บริเวณปากทางคอกฝั่งซ้าย ดวงตาของเธอส่องประกายด้วยความมุ่งมั่นพร้อมกับยิ้มบางๆ บนใบหน้า ภารกิจของเธอในวันนี้คือการดูแลเหล่าเพกาซัส ซึ่งเธอรับผิดชอบอย่างเต็มที่มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
เสียงฝีเท้าของเธอดังขึ้นบนพื้นดินราบเมื่อก้าวเข้าสู่คอก ซึ่งเป็นที่อาศัยของเพกาซัสสามตัวที่น่าทึ่ง—แบล็กแจ็ก เพกาซัสสีดำที่เต็มไปด้วยพลังและความสง่างาม, กุยโด้ เพกาซัสสีขาวที่มีลักษณะภายนอกอ่อนโยนแต่มีความเร็วเหนือมนุษย์, และพอร์คพาย เพกาซัสสีขาวอีกตัวที่มีขนปุกปุยเหมือนเมฆที่ลอยในท้องฟ้า

 
ริต้าหยุดยืนตรงกลางคอก เพียงไม่กี่วินาที เธอก็เริ่มทำหน้าที่ของตน

 
ริต้า: "สวัสดีเจ้าม้าทั้งสามตัววันนี้นะ ดูเหมือนว่าพวกเราจะต้องทำงานหนักกันอีกแล้ว"

เธอพูดกับพวกมันในน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะเริ่มออกไปหามื้ออาหารสำหรับพวกมัน ดวงตาของแบล็กแจ็กเฝ้ามองเธอด้วยความฉลาดราวกับรู้ดีว่าจะได้รับอาหารอร่อยๆ ในวันนี้

 
ริต้า: "เจ้าลืมไม่ได้นะแบล็กแจ็กว่าอาหารของวันนี้เป็นอาหารโปรดของเจ้าคือเมล็ดข้าวโพด"

ริต้าเปิดถังอาหารขนาดใหญ่แล้วเทข้าวโพดสีทองลงบนพื้นให้กับทั้งสามเพกาซัส แบล็กแจ็กยกศีรษะขึ้นแล้วเดินตรงไปหามื้ออาหารทันที ขณะที่กุยโด้และพอร์คพายตามมาอย่างเรียบร้อย ไม่กี่อึดใจทั้งสามตัวก็เริ่มกินกันอย่างเอร็ดอร่อย

 
หลังจากนั้น ริต้าเดินไปที่ด้านหลังของคอกเพกาซัสเพื่อทำความสะอาด อุปกรณ์ต่างๆ ที่ใช้ในการดูแลเหล่าเพกาซัส ทุกๆ การกระทำของเธอดูมีระเบียบและความใส่ใจเป็นอย่างมาก

 
ริต้า: "เจ้าแบล็กแจ็กนี่หน่าก็ไม่ค่อยสนใจการทำความสะอาดหรอกนะ แต่พวกเจ้าน่ะต้องสะอาดเหมือนกันทุกตัว"

ริต้าเริ่มขัดอุปกรณ์ต่างๆ อย่างเอาจริงเอาจัง ก่อนที่จะหันไปตรวจสุขภาพของเพกาซัสแต่ละตัว ในขณะที่แบล็กแจ็กเดินไปมาในคอกด้วยท่าทางสง่างามและมั่นคง

 
ริต้า: "ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยมีปัญหาด้านสุขภาพใช่ไหมแบล็กแจ็ก? ไม่มีแผลหรือบาดแผลอะไรใช่ไหม?"

เธอเข้าไปตรวจสอบตัวของแบล็กแจ็กอย่างระมัดระวัง จับที่ขาและลำตัวของมันอย่างเบามือเพื่อตรวจสอบความเป็นปกติ

 
แบล็กแจ็กสะบัดหางและยืนกรานให้เธอเช็คต่อไป จนเมื่อเธอมั่นใจว่าทุกอย่างปกติแล้ว เธอก็หันไปยังเพกาซัสตัวอื่นๆ

 
ริต้า: "กุยโด้, พอร์คพาย, ขอเช็กเจ้าบ้างนะ"

พวกมันยอมให้เธอเช็คได้อย่างไม่ขัดข้อง กุยโด้กระพือปีกเบาๆ พร้อมกับหันมองริต้าด้วยท่าทางอ่อนโยน ขณะที่พอร์คพายยืนอยู่ข้างๆ เงียบๆ

 
ในขณะที่เธอกำลังตรวจสุขภาพของพวกมันอยู่นั้น เธอก็เหลือบมองไปที่ท้องฟ้าและคิดถึงสิ่งที่สำคั

ญในชีวิตของเธอ—การดูแลและเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่เต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์อย่างเหล่าเพกาซัส
ริต้า: "พวกเราจะต้องดูแลพวกเจ้าให้ดีที่สุด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม"

เมื่อเธอทำเสร็จหมดทุกอย่างแล้ว เธอก็ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะยืนอยู่ท่ามกลางเพกาซัสสามตัวที่กำลังพักผ่อนด้วยความสงบเสงี่ยม

 
ริต้า: "พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ เจ้าทุกตัว... ฉันสัญญาว่าจะดูแลพวกเจ้าตลอดไป"

เสียงฝีเท้าของริต้าดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอเดินกลับไปที่อาคารซึ่งเป็นที่พักของเธอ แต่เสียงที่แผ่วเบาของพวกเพกาซัสยังก้องในหูเธอ แม้ในยามที่เธอเดินออกจากคอกไปแล้วก็ตาม

หมายเหตุ: แวะเวียนมาดูแลเพกาซัสที่คอกเพกาซัส ทั้งให้อาหาร ทำความสะอาดและตรวจสุขภาพ วันที่ 3

Nymeria BELIEVER

Time To RIDE - 1
FLASH BACK 

             แสงแดดยามเช้าสาดกระทบผ่านกิ่งไม้ใหญ่ ลำแสงสีทองพาดผ่านพื้นที่โดยรอบของคอกม้าเพกาซัสในมุมหนึ่งของค่ายฮาล์ฟบลัด ไนมีเรียเดินเข้ามาในบริเวณนั้นด้วยก้าวที่มั่นคง แต่ในหัวใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เสียงพึมพำของเหล่าเพกาซัสที่อยู่ในคอกดังเป็นจังหวะ ผสมกับเสียงลมที่พัดผ่านแผงคอของพวกมันราวกับบทเพลงที่ไร้ตัวโน้ต

             คอกม้าถูกออกแบบอย่างเรียบง่าย แต่เปี่ยมไปด้วยมนต์เสน่ห์แบบโบราณ รั้วไม้สีน้ำตาลอ่อนที่ขึ้นเงาด้วยคราบแดดและลม พร้อมกับหลังคาทรงจั่วที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนบ้าน ไนมีเรียหยุดยืนตรงทางเข้า ดวงตาสีเฮเซลไล่มองเพกาซัสตัวหนึ่งซึ่งกำลังสะบัดปีกอันสง่างามของมัน แผงคอสีเงินเป็นประกายสะท้อนแสงแดดทำให้เธออดยิ้มไม่ได้

             “เธอมาตรงเวลาพอดี” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านข้าง

             เมื่อเบนสายตาไปมองก็พบกับไซเลนา เบอเรอร์การ์ด ผู้ฝึกสอนวิชาขี่ม้าเพกาซัส สาวสวยผู้มีผมสีชมพูสดและแจ๊กเก็ตหนังสีดำที่ดูทันสมัยก้าวเข้ามาด้วยท่าทางมั่นใจ ดวงตาของเธอเป็นสีเขียวอ่อนฉายประกายอารมณ์ขัน

             “พร้อมหรือยังที่จะพบกับเพกาซัสตัวแรกในชีวิตเธอ?” ไซเลนาถามพร้อมรอยยิ้ม

             เจ้าของดวงตาคมตอบรับพลางพยักหน้า "คุณคงเดาไม่ออดว่ามายลิตเติ้xโพนี่เป็นอนิเมชั่นโปรดของฉัน"

             ไซเลนาเดินนำไนมีเรียเข้าไปในคอกม้า เสียงกีบเท้าดังเบา ๆ เมื่อเธอก้าวผ่านพื้นไม้ที่เก่าขึ้นเงา พวกเขาหยุดอยู่หน้าคอกของเพกาซัสตัวหนึ่ง มันยืนอยู่อย่างสง่างาม แผงคอของมันเป็นสีดำมันวาว และปีกของมันมีสีเดียวกัน ราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืน

             “นี่คือแบล็กแจ็ก” ไซเลนากล่าวพลางยกมือขึ้นลูบคอมันเบา ๆ “เขาเป็นเพกาซัสที่ฉลาดและปราดเปรียว...แต่ชอบทดสอบความมั่นใจของคนที่พยายามจะขี่เขา”

             เจ้าของเรือนผมบลอนด์มองมันด้วยความหลงใหล ดวงตาสีเฮเซลของเธอฉายแววตื่นเต้นเล็กน้อย แต่เธอไม่ปล่อยให้ความประหม่าแสดงออกทางใบหน้า “สวัสดีสุดหล่อ นายคือแบล็กแจ็ก?” เธอพูดด้วยเสียงนุ่ม อ่อนโยนกว่าสนทนากับคนจนแคลร์ซ่าส่ายหัว

             แบล็กแจ็กกระพือปีกเล็กน้อย ดวงตาสีดำสนิทของมันจ้องเธอราวกับกำลังประเมิน

             “อย่าแสดงความกลัว” คลาริสซ่ากล่าวขึ้น น้ำเสียงของเธอดังจากสร้อยอัญมณีที่ไนมีเรียสวมอยู่ “สัตว์วิเศษพวกนี้รับรู้ความรู้สึกของเธอได้”

             ไนมีเรียสูดลมหายใจลึก ไม่ได้หวาดกลัวแต่ตื่นเต้นยิ่งกว่าเจอนักร้องวงโปรด เธอยื่นมือออกไปช้า ๆ ปลายนิ้วแตะไปที่แผงคอของแบล็กแจ็ก มันนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระพือปีกอีกครั้ง

             “ดีมาก” ไซเลนากล่าวพร้อมยิ้ม “เขายอมให้เธอสัมผัสได้แล้ว นั่นเป็นสัญญาณที่ดี”

             ไนมีเรียลูบแผงคอของมันต่อไป ความนุ่มของขนทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังสัมผัสกับเมฆ

             หลังจากทำความคุ้นเคยอยู่พักหนึ่ง ไซเลนาแนะนำให้ไนมีเรียลองขึ้นขี่แบล็กแจ็กเป็นครั้งแรก

             “จับสายบังเหียนให้แน่น และก้าวขึ้นไปด้วยความมั่นใจ” ไซเลนากล่าวพร้อมกับยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อคอยช่วยเหลือ

             ร่างบางทีทำตามที่บอก เธอวางเท้าบนโกลนและก้าวขึ้นไปอย่างระมัดระวัง เมื่อประจำอยู่บนหลังของแบล็กแจ็กได้สำเร็จหัวใจในอกเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น

             “ไม่เลวเลย” คลาริสซ่ากล่าว น้ำเสียงของเธอแฝงด้วยการให้กำลังใจ “เธอดูเหมือนนักรบในตำนานตอนนี้ ถึงจะเป็นนักรบฝึกหัดอนู่ก็ตาม”

             ธิดามนตราหัวเราะเบา ๆ ก่อนมือบางจะจับสายบังเหียนแน่นขึ้น “ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในเทพนิยาย แค่ไม่ใช่บทบาทเจ้าหญิง”

             แบล็กแจ็กเริ่มเคลื่อนไหว เดินช้า ๆ ไปตามทางในคอก เสียงกีบเท้าของมันกระทบกับพื้นไม้ดังเป็นจังหวะที่สงบ ไนมีเรียรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อใต้ตัวเธอ และความเชื่อมโยงระหว่างเธอกับมัน

             “เธอทำได้ดี” ไซเลนากล่าวพร้อมยิ้ม “ครั้งหน้าเราจะลองขึ้นบินกัน แต่สำหรับวันนี้ แค่นี้ก็ดีพอแล้ว”

             คนเข้าคลาสยิ้มกว้างเป็นครั้งแรกหลังจากเข้ามาในค่าย ความสุขที่เธอรู้สึกไม่ได้มาจากความสำเร็จ แต่เป็นประสบการณ์ที่เธอได้รับจากการอยู่ใกล้ชิดกับสิ่งมีชีวิตอันน่าทึ่ง โรคคลั่งสัตว์วิเศษของสาวเจ้ากำเริบเสียแล้ว เมื่อบทเรียนจบลง ไนมีเรียลงจากหลังของแบล็กแจ็ก เธอลูบแผงคอของมันอีกครั้งก่อนจะกล่าว “ขอบคุณนะ แบล็กแจ็ก แล้วฉันจะกลับมาหาเธออีกแน่นอน”

             แบล็กแจ็กกระพือปีกเล็กน้อยราวกับตอบรับ ไซเลนายืนกอดอกอยู่ข้าง ๆ พร้อมรอยยิ้มอบอุ่น “เธอทำได้ดีมากสำหรับครั้งแรก ไนมีเรีย ฉันอยากเห็นว่าเธอจะพัฒนาไปได้ไกลแค่ไหน”

             ไนมีเรียพยักหน้า ก่อนจะเดินออกจากคอกม้าด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุขเท้าแทบไม่ติดพื้น เธอกำลังล่องลอย(?) เพราะความสุข(?) คลาริสซ่ามองตามห่างๆ ด้วยความเป็นห่วงกับอาการคึกคักที่แปลกประหลาดของเด็กในการคุ้มครองเป็นระยะ

เข้าเรียนวิชาขี่เพกาซัสครั้งที่ 1/4 +10 EXP , +20 ความกล้า

@God 

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

หลังจากห่างหายไปหลายคลาส ในที่สุดเนเรซ่าก็มีโอกาสได้กลับมาที่คอกเพกาซัสเพื่อเข้าเรียนวิชาเพกาซัสเป็นครั้งที่ 2 หลังจากที่ปิดคลาสอสูรกายและมีดสั้นไปแล้ว .. ที่ปรึกษาประจำเคบินที่สิบสวมชุดทะมัดทะแมงเพื่อเอาไว้สำหรับการขี่ม้าที่อาจจะมีหรือไม่ก็ไม่มี ตามแต่อารมณ์ของไซเลนาที่รับหน้าที่ฝึกสอนในคลาส บางทีอาจจะเป็นโชคชะตาที่ลิขิตให้เธอเกี่ยวพันกับน้ำเพราะบทเรียนสำคัญของครั้งนี้คือ ‘ การอาบน้ำเพกาซัส ’

เนเรซ่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ในขณะที่เธอถือแปรงและถังน้ำ พร้อมกับยืนประชันหน้าอยู่กับแบล็คแจ็คที่ตัวสะอาดเอี่ยมอ่องจากการให้นักเรียนคนอื่น ๆ ได้ทดลองอาบน้ำแปรงคน เพกาซัสตัวสีดำเมี่ยมเชิดหน้าขึ้นพ่นลมหายใจเป็นเสียง ฮี้ ตามประสาม้า

“ ไซเลนา.. เขายังจำเป็นต้องอาบน้ำอยู่อีกเหรอ ”

สาวจิ้งจอกจากบ้านแห่งความรักถามครูประจำวิชาเพกาซัสด้วยเสียงที่ไม่แน่ใจนัก ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่เพกาซัสที่กำลังสะบัดปีกเดินเหยาะ ๆ โอ้อวดรูปร่างหน้าตาของมันกับเพื่อนเพกาซัสตัวอื่น แบล็คแจ็คคนเรียบมันวาว บ่งบอกให้รู้ว่าคนก่อนหน้าเธอทำมาตราฐานไว้ดีจนเนเรซ่าเริ่มกังวล

“ จำเป็นสิ แบล็คแจ็กรอเธออยู่ ”

รุ่นพี่จากบ้านอะโฟรไดท์หัวเราะเบาในลำคอก่อนจะพยักหน้า “ เริ่มจากกราดขนเพื่อเอาฝุ่นที่อาจเกาะติดออกมาก่อน ” ดวงตาของไซเลนาเปล่งประกายด้วยความขบขันเมื่อเห็นสีหน้าที่เหมือนอย่างจะโต้แย้งของที่ปรึกษาประจำบ้านคนปัจจุบัน แน่นอน เธอรู้ว่าแบล็คแจ็กผ่านการกราดขนจากนักเรียนคนอื่นจนขนแทบร่วงออกมาแทนฝุ่น แต่การได้เห็นอีลิทตัวแรงมาทำอะไรแบบนี้ก็เพลินตาไม่หยอก

เนเรซ่าเริ่มต้นกราดขนให้เจ้าตัวโต ด้วยความที่มันเป็นม้ามีปีกเธอเลยใช้เวลาวางแผนและพยายามไม่เผลอย้อนแนวขนของมัน แบล็คแจ็กสะบัดขาและตัวเล็กน้อยพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นราวกับบอกว่า ‘ ปรนนิบัติฉันสิ ’ มือที่สวมถุงมือเพื่อป้องกันเรื่องความสะอาดปัดไปมาบนตัวแบล็คแจ็ก

“ จากนั้นแคะกีบเท้า ”

สาวจิ้งจอกถอนหายใจเฮือก เธอประคองขาของแบล็คแจ็กขึ้นใช้เข่าของเธอหนีบล็อคไม่ให้เจ้าจอมยุ่งที่เอี้ยวหน้ามามองขยุกขยิก เนเรซ่าหลุบตามองกีบเท้าที่สะอาดผุดผ่องด้วยสายตาว่างเปล่า เธอใช้อุปกรณ์เคาะ ๆ กีบเท้าจนมันร้องฮี่ก่อนจะปล่อยมือให้แบล็คแจ็กเป็นอิสระ

“ แล้วค่อย ๆ ชะโลมน้ำลงบนตัวมัน ”

เนเรซ่าอุ้มถังน้ำขึ้นมา เธอใช้ฟองน้ำชุบน้ำจนพองแล้วเอาไปแปะบนตัวแบล็คแจ็ก ทุกครั้งที่เลื่อนฟองน้ำไปตามสรีระของมัน เธอก็ออกแรงบีบฟองน้ำทีละน้อยให้น้ำทะลักออกมาชะโลมบนตัวของเพกาซัส เธอจำเป็นต้องทำแบบนั้นทั้งกับตัวและปีก ซึ่งแบล็กแจ็กก็ขี้เล่น(ประชด)ถึงขนาดให้ปีกตีหน้าครอบหัวเนเรซ่าไปเกือบสิบรอบ

จากนั้นก็เป็นขั้นตอนการอาบน้ำม้าตามปกติ ลงครีมอาบน้ำแบบที่ผสมกับน้ำเพื่อให้เนื้อครีมไม่เข้มขนเกินไป บรรจงขัดถูและล้างออกให้สะอาดแล้วค่อยมารีดน้ำออกจากตัวเพกาซัส เริ่มเปลี่ยนมาเป็นการซับน้ำออก แปรงขน หวีหน้าม้าและหาง ตบท้ายด้วยการต้องเสียเวลาจูงเด็ก ๆ เอาใจยากเหล่านี้ไปเล็มหญ้ารอขนแห้งตามธรรมชาติ

“ ดีมาก เยี่ยมไปเลยเนเรซ่า ” ไซเลนาปรบมือให้เธอในขณะที่เนเรซ่าจูงแบล็คแจ็กกลับไปในคอก เพกาซัสขนดำตัวนั้นเดินสะดีดสะดิ้งกางปีกสร้างอาณาเขตเกะกะชนคนไปเรื่อยไม่เว้นแม้แต่คนที่จูงมันจนหน้าเธอแทบจุ่มเข้าไปในปีกของม้าบินได้ตัวนี้แล้ว

“ เอาล่ะ เลิกคลาส ๆ ” เพราะเนเรซ่าเป็นคนสุดท้ายที่ปฏิบัติในคลาสนี้ ดังนั้นทันทีที่ทุกอย่างเรียบร้อยก็เท่ากับเป็นอันเสร็จ สาวสวยจากบ้านอะโฟรไดท์เดินออกจากช่องพักผ่อนของแบล็คแจ็กอย่างไร้วิญญาณ ก่อนจะยื่นการบ้านของคาบที่แล้วให้ไซเลนาก่อนจะเดินสะเปะสะปะออกไป

ส่งการบ้าน +20 คะแนนบ้าน - วาร์ป การบ้าน
เข้าเรียน (ครั้งที่2) +10 EXP , +20 ความกล้า

Timeline at [ 10:20 น. ]

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

ต่อให้เหนื่อยสายตัวแทบขาด หรือจะล้าจนแทบยืนไม่ไหว แต่เนเรซ่าก็ยังทิ้งหน้าที่สำคัญอย่างการไปทำการบ้านภาคปฏิบัติของวิชาเพกาซัสไม่ได้อยู่ดี ‘ 4 วัน ฉันต้องวนเวียนไปเลี้ยงม้ามีปีกถึง 4 วัน แถมยังต้องทำบันทึกอีก? ’ ไม่ใช่ว่าเธอมีปัญหาอะไรกับม้า ตรงกันข้ามเธอชื่นชอบการขี่ม้ามาโดยตลอด ทว่าโดยพื้นฐานแล้ว เนเรซ่ามีคนคอยเลี้ยงม้าดูแลม้า ดังนั้นเธอจึงไม่เคยมีประสบการณ์ต้องมานั่งปรนนิบัติม้าด้วยตัวเธอเอง

นัยน์ตาสีฟ้าซีดหม่นแสงอย่างหดหู่ใจ สองแขนของเธอปวดร้าวจากการฝึกหอกอย่างหนัก และเธอยังต้องมาก้ม ๆ เงย ๆ ดูแลเพกาซัสร่างโตขนดำขลับ ที่ปรึกษาประจำเคบินที่สิบถอนหายใจเฮือก เธอผลักประตูคอก ก้าวไปด้านในจนได้ยินเสียงร้องทักทายของเหล่าเพกาซัสทั้งหลาย “ สวัสดีทุกคน ” เธอกวาดสายตามองเด็ก ๆ ที่ตัวสะอาดเอี่ยมอ่อง ‘ อาบน้ำคงไม่จำเป็น วันนี้แปรงขนกับให้อาหารก็แล้วกัน ’

สาวเฮนลาดิสสูดหายใจเข้า ก่อนจะเดินไปที่บริเวณเก็บอุปกรณ์ดูแลเพกาซัส เธอหยิบแปรงและเชือกจูงม้าออกมาจากตู้ เชือกยาวหนาและมันคงถูกพันรับกับเอวบาง ส่วนแปรงก็ได้รับการถือติดมือของสาวสวยประหนึ่งอาวุธชั้นยอด “ ต่อแถวกันให้เรียบร้อย โอเคไหม? ” ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก พวกมันหันหน้ามองกันและกันก่อนจะเริ่มย่ำเท้าเดินเรียงเป็นคิว นำโดยพอร์คพาย ตามต่อด้วยกุยโด้ และปิดท้ายที่แบล็คแจ็ก

มือของเนเรซ่ายื่นออกมาเพื่อลูบจากหน้าผากของพอร์คพายลงมาจนถึงจมูก ธิดาแห่งอะโฟรไดท์มักเป็นที่รักของเพกาซัสในด้านความสง่างามสูงส่งที่คู่ควรกับตัวตนของพวกมัน ดังนั้นทายาทของเทพีแห่งความรักและสัตว์วิเศษที่ได้ชื่อว่างดงามบริสุทธิ์จึงเข้ากันได้โดยไม่ต้องพยายาม

“ คลาสที่แล้วเด็ก ๆ คงดูแลเธอดีมากเลยสินะ ” แปรงสำหรับแปรงขนม้าเคลื่อนไปตามลำตัวของพอร์คพายอย่างชำนาญ หลังจากแปรงด้วยที่แปรง มือนุ่ม ๆ ของที่ปรึกษาคนสวยประจำเคบินสิบก็ช่วยลูบเกลี่ยระดับขนให้กับมาเนียนเรียบเสมอกันด้วยความระมัดระวัง “ โอเค เรียบร้อยยัยหนู เอาล่ะ ตัวต่อไป ”

พอร์คพายสะบัดปีกด้วยความพึงพอใจ ใบหน้าของมันเชิ่ดขึ้นเสมือนโอ้อวด กีบเท้าย่ำไปมากับพื้นเดินวนรอบกายเพื่อน ๆ อีกสองตัวที่ถ้าพูดได้ก็คงไม่พ้นกล่าวว่า ‘ จ้า ’ ด้วยความหมั่นไส้ ถัดจากพอร์คพายก็เป็นกุยโด้และแบล็คแจ็ค ถึงจะเป็นแค่การแปรงขนแต่เนเรซ่าก็ยังอาศัยช่วงเวลาที่พวกเขาสงบและให้ความร่วมมือในการสำรวจสภาพร่างกายรวมไปถึงสรีระโดยละเอียดของเหล่าเพกาซัส ‘ ฉันยังมีการบ้านต้องเขียน บันทึกเกี่ยวกับการดูแลพวกเขาตลอดสี่วัน ปากกาฉันคงได้หมึกหมดอีกตามเคย ’

ถึงในใจจะบ่นกระปอดกระแปด แต่เนเรซ่าก็ทุ่มเทกับงานของตัวเองเป็นอย่างดี หลังการแปรงขนที่เนิ่นนาน ในที่สุดเนเรซ่าก็ได้วางแปรงลง เปลี่ยนมาคล้องเชือกจูงเข้ากับลำคอของเพกาซัสทั้งสามตัวแล้วจูงพาพวกเขาไปเดินเล่นเพื่อออกกำลังกายประจำวัน ‘ แม้แต่นิสัยก็ต่างกัน ’ เพกาซัสเป็นสิ่งมีชีวิตที่จิตใจละเอียดอ่อน ทั้งหมดแสดงออกผ่านสายตา ไม่เว้นแม้แต่การกระทำ เนเรซ่าลอบจำรายละเอียดนั้นเงียบ ๆ จะให้เธอหยิบสมุดมาจดตอนนี้เลยก็ใช่เรื่อง ม้ามีปีกพวกนี้ถ้าเผลอเดี๋ยวเดียวก็ไม่พ้นโผบินไปไกล

หลายสิบนาทีผ่านไป ในที่สุดเนเรซ่าก็พาพวกตัวซนเหล่านั้นกลับเข้าไปในคอก เธอปลดเชือกออกจากตัวม้ามีปีกเหล่านั้น ทำการร่ำลาก่อนจะปิดคอกให้เรียบร้อย ‘ ขี้เกียจเขียนบันทึกสุด ๆ แต่ฉันมีทางเลือกซะที่ไหน ’ สาวเฮนลาดิสถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเดินจากไปโดยไม่หันกลับมา

รางวัลดูแลเฉพาะกิจ : +10 EXP

Timeline at [ NOW ]

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

วันที่สองของการแวะมาดูแลเพกาซัส อันที่จริงวันนี้เป็นวันที่มีคลาสเรียน ดังนั้นเวลาที่เข้ามาได้จึงเป็นก่อนหรือไม่ก็หลังคลาส ด้วยความที่เธอเบื่อและนอนไม่หลับ เนเรซ่าเลือกมาในตอนเช้าก่อนที่ไซเลนาจะมาถึงเพื่อเตรียมการสอน ดวงตาของเธอเลื่อนขึ้นมองท้องฟ้าที่สว่างจ้า แผ่นหลังพิงกับคอกไม้ที่คอยป้องกันไม่ให้ม้ามีปีกทั้งสามอยู่ผิดที่ผิดทาง “ มันน่าเบื่อเหมือนกันนะ ว่าไหม? ” เธอพูดเสียงเอื่อยกับม้าที่ไม่มีทางตอบโต้กับเธอ พอร์คพายก้มหัวลงเล็มหญ้า กุยโด้กำลังเงยหน้ามองท้องฟ้า ส่วนแบล็คแจ็กก็เดินย่ำเท้าไปมา

มีแต่ความเงียบเท่านั้นที่ตอบกลับ เนเรซ่าหัวเราะเสียงเรียบ ดวงตาของธิดาอะโฟรไดท์ชำเลืองมองความเรียบร้อยของเพกาซัสทั้งสามในขณะที่เธอก้มลงเขียนเนื้อหาเกี่ยวกับการดูแลภายในบันทึกที่อยู่ในมือ ตัวอักษรที่เผยอยู่บนบันทึกสำหรับตอนนี้ยังดู.. ไม่มั่นใจเท่าไหร่ ‘ ยิ่งศึกษาก็ยิ่งละเอียดอ่อน รูปแบบของพวกเขาน่าหลงใหลมาก.. ’ เสียงกีบเท้าเดินเยาะ ๆ กระทบกับพื้นเริ่มใกล้เข้ามา เนเรซ่าชำเลืองตามองตามเสียงนั้น

“ ว่าไงสุดหล่อ ” เป็นพอร์คพาย ศีรษะของพอร์คพายกดลง มันใช้ปลายจมูกดันไหล่ของเนเรซ่า ผิดกับเสียงร้องฮี้คล้ายไม่พึงพอใจของกุยโดที่อยู่ห่างออกไปหลายก้าว ผู้ดูแลชั่วคราวของทั้งสามอดไม่ได้ที่จะหัวเราะมือนุ่มยกขึ้นลูบแผงคอของพอร์คพายเบา ๆ “ ง่วงแล้วเหรอ? ”

ปีกของพอร์คพายสะบัดรับคำของเธอ มันงอขาทิ้งตัวลงกับพื้นด้วยท่าทางสบายอกสบายใจ เนเรซ่าหลุบตามองภาพนั้นก่อนจะหันกลับไปมองบันทึกของเธอ ในนั้นเธอทดเอาไว้ที่มุมเล็ก ๆ ว่าต้องจำเป็นต้องดูแลเพกาซัสทั้งสามตัวในแบบที่ต่างออกไป ‘ แปรงขนพอร์คพาย เอาโดนัทให้แบล็คแจ็ก เช็กเกือกกุยโด ’ สาวสวยจากเคบินที่สิบถอนหายใจ เธอปิดบันทึกวางไว้ข้างตัวก่อนจะโน้มลงหยิบแปรงมาสางขนของพอร์คพาย

หลังจากสละหลายนาทีในการแปรงขนให้พอร์คพายต่อด้วยการผละไปแบกโดนัทมาป้อนแบล็คแจ็ก ก่อนจะปิดท้ายที่ยื้อยุดจนปวดหัวไปกับการไล่ตรวจสอบเกือกป้องกันกลีบเท้าของกุยโด และในที่สุดก็ถึงเวลาที่รุ่นพี่ไซเลนามาเพื่อเตรียมคลาสเรียน สาวสวยผู้ชำนาญการเรื่องเพกาซัสเลิกคิ้วเมื่อเห็นรุ่นน้องร่วมเคบินมาที่คอกแต่เช้า “ ฉันแปลกใจที่เห็นเธอที่นี่ เนเรซ่า ”

“ ส่วนฉันขอบคุณมากที่เธอมาเร็ว ไซเลนา ” เนเรซ่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอผละออกจากประตูกั้นคอกที่เธอยืนพิงมาเป็นระยะเวลานาน มือบางยกขึ้นป้องริมฝีปาก ที่ปรึกษาประจำเคบินอะโฟรไดท์หาวเบา ๆ ด้วยท่าทางอ่อนล้า เปลือกตาของเธอหย่อนลงใกล้จะปิดอยู่รอมร่อ “ ฉันง่วงมาก ”

ไซเลนาหัวเราะเบา ๆ เธอวางมือลงบีบที่ไหล่ของเนเรซ่า “ พักผ่อนบ้างสาวน้อย ฉันจะรอเจอเธอคลาสหน้า ”

สาวน้อยบ้านเฮนลาดิสหัวเราะเป็นการตอบกลับ เธอบิดตัวด้วยความเกียจคร้านสองสามทีก่อนจะเดินจากออกไป

รางวัลดูแลเฉพาะกิจ ( ครั้งที่ 2 ) : +10 EXP

Timeline at [ look at time upside ]

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

วันนี้เป็นวันที่ 3 ของการดูแลเพกาซัสตามที่การบ้านของไซเลนาระบุเอาไว้.. ทันทีที่ตื่นมาในตอนเช้า การคิดถึงภาพของเพกาซัสสามตัวอยู่ข้าง ๆ และยอมรับการดูแลจากเธอกำลังทำให้เนเรซ่าเริ่มรู้สึก.. เคยชิน ‘ อย่าตลกไปหน่อยเลย เหลือแค่วันนี้และพรุ่งนี้งานของเธอก็จบแล้ว ’ ธิดาอะโฟรไดท์สะบัดหัวไล่ความฟุ้งซ่าน ‘ จริงอยู่ที่ฉันยังสามารถแวะไปเยี่ยมได้เสมอ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่เหมาะสม.. พวกเขาเป็นเพกาซัสที่มีเจ้าของและเป็นส่วนรวมของค่าย อย่าคิดหรือทำตัวเหมือนกับว่าเธอผูกพันธ์กับพวกมันมากจนเกินไป ’

เธอใช้เวลาตลอดทั้งช่วงที่ผู้คนเรียกกันว่าเช้ามืดในการย้ำเตือนตัวเองเกี่ยวกับเรื่องนั้นก่อนจะเริ่มต้นแผนแรกของวันด้วยการเดินไปที่คอกม้า เมื่อมาถึง เนเรซ่าผลักประตูคอกให้เปิดออกฝีก้าวของเธอแผ่วเบาสม่ำเสมอและมีความมั่นใจในทุกครั้งที่ขยับ แบล็คแจ็กคือตัวเลือกแรกสำหรับวันนี้ “ สวัสดีคนเก่ง ” เธอทักทายเขาเพื่อให้เขารับรู้ถึงการมาเยือน เนเรซ่าค่อย ๆ เอื้อมมือออกไปเชิงขออนุญาตที่จะสัมผัสตัวเขาเมื่อเธออยู่ในระยะที่พอจะสัมผัสได้

ทันทีเพกาซัสขนสีดำขลับนั้นรับรู้ถึงตัวตนของผู้มาเยือนผ่านดวงตากลมสีรัตติกาลมันก็ส่งเสียงร้องเพื่อทักทายกลับอย่างรู้งาน แบล็คแจ็กย่ำเท้าเดินเข้ามาใกล้ครึ่งเทพสาวด้วยความเร็วที่ควรเรียกว่าเชื่องช้าและยื่นหน้าเข้าหาเพื่อเป็นการทักทายผสมเร่งเร้า

“ เฮ้.. เฮ้ รู้แล้ว รู้แล้ว ใจเย็นน่า ” ปลายจมูกของแบล็คแจ็กดันที่ไหล่ของเนเรซ่าเป็นระยะจนสาวสวยหลุดหัวเราะร่วน มือของเธอลูบที่หน้าผากของเพกาซัสสีเข้มด้วยความเข้าใจ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เหมือนกับทุก ๆ วัน.. เนเรซ่าเริ่มดูแลเขาตามลำดับขั้นตอนที่ถูกบันทึกเอาไว้ในสมุด เช่นการแปรงขนเพื่อนำฝุ่นออกและให้เขาได้ทานอาหารที่เตรียมเอาไว้ ‘ แบล็คแจ็กใช้เวลาอยู่กับอาหารค่อนข้างนาน .. ระหว่างนี้ฉันพากุยโดกับพอร์คพายไปเดินเล็มหญ้าได้ ’

เนเรซ่าสับตำแหน่งของเธอทันที จากการเฝ้าดูแบล็คแจ็คเปลี่ยนมาเป็นการพาเพกาซัสสีขาวราวก้อนเมฆทั้งสองตัวออกมาเดินเล่นในลานของคอก ใกล้ ๆ กับป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ ท่ามกลางแสงแดดอ่อน ๆ ที่ส่องประกายในยามเช้า เธอปล่อยให้พวกเขาวิ่งเล่นตามที่ต้องการในพื้นที่กว้างโดยมีเธอยืนเฝ้ามองการเคลื่อนไหวที่งดงามของทั้งสองตัวอยู่ไม่ไกล

ดวงตาของเนเรซ่าจับจ้องอยู่ที่ภาพนั้น อิสระของพวกเขา.. ความสบายใจของพวกเขา , บางทีเธอก็สงสัยว่าการเกิดเป็นเพกาซัสนั้นรู้สึกยังไง ‘ จะดีกว่าการเป็นครึ่งเทพครึ่งคนแบบนี้หรือเปล่านะ..? ’ บุตรสาวของเทพีแห่งความรักทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นหญ้าและมองไปยังท้องฟ้าสีครามที่ทอดยาวไร้จุดจบ กาลเวลาไหลผ่านราวกับสายลม รู้ตัวอีกทีก็ถึงเวลาที่เธอควรจะกลับได้แล้ว ผู้ครองความงามโดดเด่นกวาดสายตามองเพกาซัสทั้งสามในคอกเป็นหนสุดท้าย มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย “ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ ”

รางวัลดูแลเฉพาะกิจ (ครั้งที่ 3) : +10 EXP

Timeline at [ - ]

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

ในที่สุดก็เดินทางมาถึงวันสุดท้าย..

เนเรซ่ากลับมาเยือนคอกเพกาซัสอีกครั้งหลังจากที่หายไปราว ๆ สองสามวันเนื่องจากความอ่อนล้า ดวงตาของสาวจิ้งจอกกวาดมองรอบกาย และพบแค่สิ่งมีชีวิตในตำนานทั้งสามตัวซึ่งอาศัยร่มเงาของคอกเป็นที่กำบังลมฝนเหมือนอย่างทุกครั้ง ‘ เยี่ยม ไซเลนาไม่ได้บอกให้ใครทำการบ้านซ้ำฉันสินะ ’ บุตรสาวของเทพีแห่งความรักสูดหายใจรับไอเย็นในอากาศจนเต็มปอดพร้อมกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงแจ่มใส “ สวัสดีหน้าหนาว ”

เพราะตอนนี้เข้าสู่หน้าหนาวเต็มตัวแล้ว เนเรซ่าสวมชุดที่หนาขึ้นจนทำให้แบล็คแจ็ก พอร์คพายและกุยโดจำไม่ได้ พวกเขาตีปีกถอยหนีเพราะไม่คุ้นหน้าแต่เมื่อพิจารณารูปร่างน้ำเสียงรวมไปถึงกลิ่นหอมหวานบาง ๆ อันเป็นเอกลักษณ์ ทั้งสามก็เริ่มหันหน้ามองกันและค่อย ๆ ย่ำเท้าเดินเข้าหาจนมนุษย์หนึ่งเดียวในพื้นที่นี้หลุดหัวเราะ “ ไม่คุ้นสินะ ไม่เป็นไร นี่ฉันเอง ” เธอถอดแว่นสายตารวมไปถึงถุงมือกันความเย็นออก วางสิ่งของเหล่านั้นลงกับลังไม้ที่อยู่ไม่ไกลและยกมือขึ้นลูบหน้าผากของทั้งสามตัวที่ตระหนักถึงตัวตนของผู้มาเยือนแล้ว

“ เอาล่ะหนุ่ม ๆ อากาศเย็นแบบนี้ฉันปล่อยพวกนายออกไปเพ่นพ่านไม่ได้ วันนี้อยู่ในคอกกันนะ ” เหล่าม้ามีปีกร้องคร่ำครวญด้วยความเสียดาย แต่พวกเขาก็รู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง ทั้งสามพ่นลมหายใจออกผ่านริมฝีปากดูคล้ายการถอนหายใจของม้า ก่อนจะพากันซุกตัวใกล้ชิดที่บริเวณกลางคอกเพื่อรับการดูแลจากเนเรซ่าเหมือนอย่างเคย

แผนการวันนี้ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ คอร์สการแปรงขนฉบับขั้นเทพสำหรับทั้งสาม หญ้าสดสำหรับพอร์คพาย น้ำมันทาขนสำหรับเสริมหล่อให้กุยโดและโดนัทกล่องบิ๊กเบิ้มของแบล็คแจ็ก เนเรซ่าเคยชินกับการทำสิ่งเหล่านี้ เธอจึงใช้เวลาไม่นานในการปรนนิบัติพวกเขา

“ เรียบร้อย เรียบร้อย ดูดีมาก ” ธิดาอะโฟรไดท์ปรบมือแปะ ๆ ให้สิ่งมีชีวิตซึ่งเชื่อมมั่นในหน้าตาของตัวเองเหนือสิ่งอื่นใด ครึ่งเทพสาวทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นคอก เธอยังไม่มีความคิดจะรีบร้อนออกไป การชมหิมะตกจากประตูคอกเพกาซัสที่เปิดกว้างก็ดูสวยงามไปอีกแบบ.. แผ่นหลังของเนเรซ่าพิงไปกับลังไม้เก่า ๆ โดยที่มีเสียงร้องและเสียงการเคลื่อนไหวของเพกาซัสดังขึ้นเป็นระยะจากไม่ไกล

ด้วยบรรยากาศที่ผ่อนคลาย อย่างน้อยเนเรซ่าก็รู้สึกว่าตัวเองควรบันทึกภาพนี้ไว้ เธอหยิบโทรศัพท์สำหรับสายเลือดครึ่งเทพขึ้นมา ดวงตาจับจ้องไปยังหน้าจอ “ ฉันลงทุนไปหนักมากกับเจ้านี้.. มาดูกันหน่อยว่ามันทำอะไรได้ ” เธองึมงัมกับตัวเอง ปลายนิ้วเลื่อนไปตามหน้าจอเปิดผ่านฟีเจอร์ต่าง ๆ ของโทรศัพท์ พบกับป๊อปอัพข่าวที่น่าสนใจอันแล้วอันเล่าจนสะดุดตากับการโปรโมทแอพประเภทพิเศษที่เธอไม่คิดว่าเดดาลัสจะหยิบมาพัฒนา

“ หืม.. ”

เธอหรี่ตาลง มองไปที่ข้อความโฆษณาเชิงประกาศมองหาผู้ที่สนใจอย่างเข้าร่วมการทดลอง “ โอ้.. ”

LoveFind App : พบเจอคนในฝันของคุณผ่านห้องแชทออนไลน์ที่จะนำเสนอคู่ชีวิตอันสมบูรณ์แบบ !

“ พวกเขาว่างจริง ๆ สินะ ” เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นอย่างเยาะเย้ย มือของเธอกดเข้าไปดูรายละเอียดของตัวแอพ ตัวอักษรที่อธิบายถึงระบบสุดล้ำมากมายทำให้เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘ คิดตังค์ด้วยแฮะ ’ ริมฝีปากของบุตรสาวอะโฟรไดท์ยื่นออกมาอย่างขบคิด

“ พวกนายว่าฉันควรลองดูดีไหม? ” เธอเงยหน้าขึ้นมองเพกาซัสทั้งสามตัวที่.. ไม่สมควรจะเป็นที่ปรึกษา แต่ทำไงได้ ตอนนี้เธอมีแต่พวกเขา (ยักไหล่) แบล็คแจ็ก พอร์คพาย และกุยโดหันมองกันและกันเหมือนทุกครั้งที่พวกเขาสื่อสารกันเอง

…

“ โอเค 100 ดอลล่าร์ ให้ดูหน่อยซิว่านายเจ๋งยังไง ”

เนเรซ่ากำลังโลดแล่นในวงการแอพหาคู่โดยมีเพกาซัสสามตัวประกบซ้ายขวาและด้านหลัง สายตาทั้งสี่คู่จ้องไปยังหน้าจอ “ ต้องสร้างโปรไฟล์ก่อน ” บุตรสาวเทพีแห่งความรักพึมพัมเสียงเบา ด้านข้างของเธอคือกุยโดที่เปล่งเสียงร้องออกมาเชิงว่า ‘ ใช้ฉันสิ ’ แต่แน่นอนว่ามันถูกปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด

“ ฉันไม่คิดว่าจะมีเพกาซัสเล่นแอพหาคู่นะ แต่ถ้าเจอไว้เดี๋ยวจะแมทช์ให้ ”

สาวสวยประหนึ่งจิ้งจอกหัวเราะร่วน นิ้วของเธอกดไปที่ปุ่มสร้างโปรไฟล์เพื่อพบกับช่องกรอกข้อมูลยิบย่อยที่ทำให้เธอตาลาย “ จริงจังเกินคาดเลยนะเนี่ย.. เดดาลัสคงอยากเล่นสนุกกับความสัมพันธ์ของเด็ก ๆ จริง ๆ ” เธอวางโทรศัพท์ลงกับตัก ดัดนิ้วจนเกิดเป็นเสียงกรอบแกรบและยกมันกลับมาไว้ในมืออีกครั้ง มุมปากของสาวปารีเซียงยกขึ้นอย่างมีเลศนัย

“ ลูกสาวอะโฟรไดท์จะไปพลาดแอพแบบนี้ได้ยังไง จริงไหม? ”

รางวัลดูแลเฉพาะกิจ : +10 EXP
สมัครแอพ LoveFind App - โอนแล้ว

Timeline at [ on time ]