[ตรงกลางระหว่างบ้านพักทั้งหมด] กองไฟแห่งเฮสเทีย

กองไฟแห่งเฮสเทีย

กองไฟแห่งเฮสเทีย พระนางเปรียบเสมือนเทพีศูนย์รวมใจโอลิมปัส
คอยค้ำจุนเปลวไฟโอลิมปัสและครอบครัวเอาไว้
ด้วยที่เทพีไม่มีบ้านเพื่อแสดงความเคารพ 

เนื่องจากเทพีเฮสเทียได้สละบัลลังก์บนโอลิมปัสให้อะพอลโล
บ้านทั้งสิบสองหลังจึงไม่มีเฮสเทีย ค่ายฮาล์ฟบลัดจึงได้สร้างกองไฟ
เพื่อแสดงความเคารพแก่เทพี อีกทั้งที่นี่ยังเปรียบเสมือนจุดนัดพบของผู้คน
ในแต่ละบ้าน หรือยามมีปาร์ตี้ชาวค่ายจะมาครื้นเครงสนุกสนานกันรอบกองไฟ

+++++++++++++++++++

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

เฟเรียมาถึงยังกองไฟเฮสเทียหลังจากที่ใช้เวลาในถ้ำเทพพยากรณ์ไปสักพักหนึ่ง เธอก็มายังที่แห่งนี้เพื่อที่จะมาร่วมปาร์ตี้ของค่ายตามข่าวที่เธอได้รับมาจากเจเนวีฟ ดูท่าจะมีคนมากันแล้วนะนี่ แต่ว่า…เสียงดังแบบนี้ ไม่ใช่ว่าทำพวกพี่น้องเธอตื่นเข้าให้นะ เธอยิ่งไม่อยากให้อาเรียตื่นมาเอาแต่พ่นคำบ่นใส่คนรอบข้างนะ หูคงชาจนฟังเพลงไม่รู้เรื่องแน่นอน ขออภัยแด่คนที่เจออาเรียคนแรกด้วยนะคะ คุณเป็นผู้โชคดีคนแรกที่ได้รับการด่าเป็นชุดจากบุตรีแห่งฮิปนอสค่ะ ส่วนเธอเองนั่นน่ะเหรอ เสียงแบบนี้เธอรู้สึกสบายใจดีนะไม่ดุ้งดี ในตอนนั้นเองที่เธอพยายามมองหาคุณดีผู้เป็นเจ้างานนี้ก่อนเลย ในตอนนั้นเอง

“เอ้าเฟเรีย อรุณสวัสดิ์”

“นี่มันค่ำแล้วนะคะพี่ศิลา พึ่งตื่นใช่ไหมคะงัวเงียมาเชียวเลย”

พี่ศิลาเข้ามาทักทายเธอในสภาพงัวเงีย พึ่งตื่นแน่นอนล่ะแบบนี้ ดีนะที่ไม่ออกมาทั้งชุดนอน แต่ก็ทำเอาเธองุนงง ทำไปได้นะพี่ชายเธอนี่

“แล้วอาเรียล่ะคะ อย่าบอกนะคะว่าออกมาด้วยน่ะ”

“งือ…อาเรีย…Zzzzzz”

“พี่ศิลา! เห้ยพี่คะ อย่าหลับกลางงานแบบนี้สิคะ ตื่น ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”

เธอคว้าตัวพี่ศิลามาเขย่าตัวแรง ๆ ให้ตื่น มานอนตรงนี้เดี๋ยวก็โดนเหยียบเอาหรอกนะ ตื่นมาก่อนเลยนะพี่ชายบ้า ก่อนจะลากพี่ชายตัวเองไปนอนบนม้านั่งข้างกองไฟ

“ให้ตายสิพี่ศิลานี่”

เธอถอนหายใจก่อนจะปล่อยพี่ชายนอนไป ในตอนนั้นเองที่เธอเห็นคนที่ทุกคนเรียกว่าคุณดีนั่งอยู่ข้าง ๆ กำลังกินมันฝรั่งทอดอยู่พอดีเลยเธอจึงเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายทันที

“คุณดีใช่ไหมคะ”

“อ้าว! ใครกันนี่เด็กใหม่เหมือนคนเมื่อกี้เหรอ สาวน้อย“

“ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะคุณดี หนูมีชื่อว่าเฟเรีย เฮย์ส บุตรีแห่งฮิปนอสค่ะ เออ…ดนตรีกำลังคึกคักเลย โปรดให้เกียรติ…เต้นรำด้วยกันสักเพลงได้ไหมคะ”

เธอโค้งแนะนำตัว ก่อนที่จะเอ่ยชวนอีกฝ่ายไปเต้นรำด้วยกัน “เอาสิ!”

ว่าแล้วเธอก็พาคุณดีไปออกสเตปตามบทเพลงด้วยกันอย่างสนุกสนานด้วยความปล่อยสบายของคุณดีทำให้เธอเต้นโยกย้ายอย่างสนุกโดยไม่เกร็งเลยสักนิด พอจบเพลงเธอก็โค้งให้คุณดี ก่อนจะพามากลับที่

“เหนื่อยจังเลย ขอบคุณนะคะคุณดีที่มาเต้นด้วยกัน เออ…นี่เบอร์เกอร์ค่ะ หนูให้นะคะ แล้วฝากตัวด้วยนะคะ”

“ขอบใจนะ”

หลังจากมอบให้เสร็จเธอก็โค้งให้ก่อนจะไปหยิบเครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกอฮอลมาดื่มนั่งพักอยู่รอบนอกซะเลย

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส
ของที่ถวาย: แฮมเบอร์เกอร์
เทพที่ถวายของ: ไดโอดีซุส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ฝากตัวด้วยนะคะ

มอบของและชวนคุณดีเต้น

bettyleg

Daemon HEROES

Bonfire party

เดม่อนเปลี่ยนชุด สวมแจ็กเก็ตมายังลานตรงกลางของบ้านพัก กองไฟลุกโหมกระหน่ำแรงกว่าปกติ เขาเห็นเริ่มมีผู้คนเดินเข้าไปภายในงาน ทุกคนกำลังครื้นเครงกันเต็มที่ อีกทั้งเขาได้ยินข่าวว่าปาร์ตี้จัดเกือบทั้งเดือนด้วย เขาเดินไปหยิบน้ำโคล่ากระป่องหนึ่ง ก่อนถือถาดอาหารไปนั่งมุมสักมุมบริเวณนั้น

แม้ว่าเขาจะเป็นบุตรแห่งอะโฟร์ไดท์ แต่เขาไม่ค่อยชอบงานครื้นเครงเหล่านี้อยู่แล้ว เดม่อนนั่งมองทุกคนสนุกสนานกัน ในขณะที่เขาเริ่มลงมือทานอาหารภายในงานอย่างเงียบ ๆ และยกโคล่าขึ้นจิบ

"บุตรแห่งอะโฟร์ไดท์ที่ไม่สมเป็นบุตรอะโฟร์ไดท์เลยนะ" ลิเลียน่าที่เหลือบสังเกตเห็นคนคุ้นตา แน่นอนว่าต้องเป็นเดม่อน หลังจากเธอแยกกับเธีย 

"อ่าา ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่..." เดม่อนเงยหน้าขึ้นเมื่อเขาได้ยินเสียงคุ้นหู และก็ใช่เธอจริง ๆ ลิเลียน่า 

ลิเลียน่ายืนกอดอกมองผมเขม็งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อผม ก่อนเธอจะอ้าปากพูด "ลุกขึ้นมา บุตรอะโฟร์ไดท์ นี่มันปาร์ตี้นะไม่ใช่งานเงียบ!" 

"ก็ผม...." เดม่อนพูดไม่ทันจบ แขนของผมก็ถูกลิเลียน่าดึงจนตัวผมต้องยืนขึ้นตามแรงกระชากดึงของเธอ เธอลากผมไปพื้นที่ ๆ คุณดีกำลังแดนช์สนุกอยู่ 

"นายคงยังไม่เคยเจอคุณดีสินะ นี่คุณดี ไดโอนีซุส แต่ท่านชอบให้เรียกคุณดี มันสะดวกกว่า" ลิเลียน่าแนะนำ ผมหันไปมองอีกฝ่าย เหมือนคุณลุงนักปาร์ตี้ตัวยงจริง ๆ และเขาไม่คิดว่าจะได้เจอเทพตัวเป็น ๆ องค์แรกคือเทพแห่งไวน์

"สวัสดีครับคุณดี... ผมเดม่อน แคนเนลท์ บุตรแห่งอะโฟร์ไดท์" เดม่อนแนะตัวอย่างนอบน้อม คุณดีมองอีกฝ่ายก่อนหัวเราะหลุดออกมา

"ฮ่าฮ่า ๆ ลิเดียน่า เธอไปเอาหนุ่มติ๋ม ๆ คนนี้มาจากไหนกันเนี่ย" คุณดีเรียกชื่อแปลก ๆ ผมมองรอบ ๆ ใครคือลิเดียน่า ก่อนลิเลียสะกิตผม

"ชื่อชั้นเอง คุณดีชอบแกล้งเรียกสลับไม่ก็ผันชื่อเป็นชื่ออื่นน่ะ... " ลิเลียน่ากระซิบผมเบา ๆ

"ยังไม่เคยเจอสินะ เดสสตาร์ ขอต้อนรับ ๆ เอ้า ๆ ลองดื่มไวน์ดูหน่อยสิ" คุณดีพูดขึ้นพลางเสกขวดไวน์ยี่ห้ออย่างหรู จำชื่อไม่ค่อยได้ยื่นมาให้ผม

"แต่ผมเพิ่ง 15 เองนะครับ มันน่าจะไม่ค่อยดีมั้งครับ" เดม่อนูดบ่ายเบี่ยงอีกฝ่าย 

แต่คุณดีดูจะเอาจริงเอาจังก่อนเขาจะพูดขึ้น "เถอะน่า เดสสตาร์ แค่จิบเดียวเอง อายุก็แค่ตัวเลข" 

"ก็ได้ครับ" ผมรับมาก่อนค่อย ๆ จิบ รสองุ่นจัดจ้านมาก และมันค่อนข้างมีบางอย่างแปลก ๆ นี่สินะสัมผัสแอลกอฮอล์ ก่อนผมจะหยิบของในกระเป๋ายื่นให้อีกฝ่าย "นี่ถือเป็นน้ำใจแรกพบครับ อีกอย่างผม ชื่อ เด ม่อน นะครับ"

"โอเค ๆ ชื่อเดโวก็เดโว" คุณดีพูดอย่างขอไปที ก่อนเขาจะหันไปทางลิเลียน่า "ลิเดียน่า เธอกับพ่อหนุ่มเดโวก็มาแดนช์กับข้าสักเพลงสิ"

เขาพูดจบก็ดีดนิ้วส่งสัญญาณให้ดีเจเริ่มเปลี่ยนเพลงเป็นเพลงแนวมันส์ ๆ ผมที่แดนช์ไม่ค่อยเป็น ก็เต้นตามลิเลียน่าไป เธอที่มองชายหนุ่มเป็นบุตรอะโฟร์ไดท์แต่กลับเต้นไม่เป็นก็แอบอมยิ้มขำเล็กน้อย ก่อนเธอจะแดนช์กับเดม่อน เธอพยายามสอนผมอย่างเต็มที่

จนจบเพลง ก่อนผมสะกิตลิเลียน่า ส่งสายตาเป็นเชิงเราควรออกไปจากตรงนี้ได้แล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวคุณดีจะทำอะไรอีก ลิเลียน่าที่เหมือนจะเข้าใจเธอหันไปหาคุณดี "คุณดีคะ งั้นเราสองคนขอตัวไปสนุกกับปาร์ตี้ด้านนู้นก่อนนะ"

"ตามสบาย ๆ " คุณดีโยกหัวตอบทั้งสองก่อนหันไปเต้นต่อ

ลิเลียน่าพาผมเดินออกมาไกลจากโซนกลาง ก่อนเธอหันมาหาผม "นายบุตรอะโฟร์ไดท์บ้า นายรู้ไหมว่าที่นายทำมันอันตรายแค่ไหน ทำไมไม่แจ้งชั้นสักคำ!!"

ผมงงที่จู่ ๆ ลิเลียน่าก็ดุด่าผม ก่อนจะเอ่ยถามอย่างงง ๆ "ลิเลียน่าโกรธอะไรผมเนี่ย"

"ชั้นได้ยินข่าวลือมานะว่านายไปสู้กับโทรลล์มา นายเพิ่งฝึกไม่เท่าไหร่ทำไมถึงไปบ้าบิ่นแบบนั้น หือ!!" ลิเลียน่าตอบผม เธอยกสองมือชกผมเต็มหน้า "นี่คือโทษฐานที่นายบ้าบิ่นเกินไป!"

ผมไม่โต้ตอบอีกฝ่าย ผมเข้าใจว่าเธอคงเป็นห่วงผม อาจเพราะผมเป็นบุตรแห่งอะโฟร์ไดท์และยังฝึกไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับโทรลล์ชิลด ๆ ขนาดนั้นก่อนจะพูดขึ้น "ผมขอโทษนะ ผมผิดเองที่วู่วามเกินไป... แต่อย่างน้อยผมก็รอดมาได้ เธออย่าโกรธผมเลยนะ"

"ได้ ชั้นจะไม่โกรธนาย แต่อย่าให้มีครั้งหน้าอีก ถ้าจะเสี่ยงอันตรายแบบนี้ นายต้องแจ้งฉันก่อน เข้าใจไหม!" ลิเลียน่าพูดร่ายราวพร้อมกับเสียงหนักแน่น

"ดูเหมือนปาร์ตี้คนเริ่มเยอะแล้ว ผมว่าเรากลับเข้าไปในงานสนุกกับทุกคนดีกว่า" เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้ลิเลียน่า

"งั้นไปกันสิ นายนำไปเลย"

เดม่อนตกลงก่อนเขาจะเดินกลับเข้าไปในงานปาร์ตี้กับลิเลียน่า เพื่อดื่มกินและสนุกไปกับทุกคน รวมไปถึงดูแต่ละคนกำลังเล่นเกมต่าง ๆ ภายในงาน ลิเลียน่าก็รู้สึกเหนื่อย ๆ ก็เลยมานั่งเป็นเพื่อนผมที่กองไฟ

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: มันฝรั่งทอด 

เทพที่ถวายของ: เทพไดโอนีซุส 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: "ของขวัญแรกพบครับคุณดี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"

Dean HEROES

024

Let's Party!!

          ปาร์ตี้คงผ่านไปครึ่งงานแล้วกว่าที่ดีนจะปรากฏกายเข้ามาในงานเลี้ยง เพราะว่าวันนี้เขามัวแต่ดูคลิปสัตว์โลกน่ารักเพลินไปหน่อย รู้ตัวอีกทีเวลาก็ถูกดูดหายไปหลายชั่วโมง น่าเสียดายที่มาปาร์ตี้ทั้งทีแต่กลับไม่มีชุดหล่อใส่นอกจากเสื้อผ้าที่ใส่มาค่ายกับเสื้อด้อมส้มของค่ายฮาล์ฟบลัด แต่งานเลี้ยงวันนี้คล้ายกับเป็นปาร์ตี้กระชับมิตรของเหล่าลูกเทพ จะว่าเป็นการสังสรรค์กันเองในหมู่เครือญาติก็คงไม่ผิด อย่างไรเสียพวกเราก็เป็นครอบครัวที่ยิ่งใหญ่น้อยหน้าใครเสียที่ไหนกันล่ะ

          เขากล่อมประสาทตัวเองให้คิดเป็นเช่นนั้นจะได้มีความมั่นใจในตัวเอง ทุกคนในค่ายเป็นลูกพี่ลูกน้องกันหมด เพราะฉะนั้นเลิกคิดถึงการเสริมหล่อเพื่อไปแอ๊วสาวที่ไหนได้เลย และในเมื่อไม่มีสาวให้จีบก็ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวหล่อไป แค่ถอดอุปกรณ์พยุงแขนกับแว่นสายออกแล้วเปลี่ยนมาใส่คอนแท็กเลนส์แทน

          วันนี้ภายในค่ายฮาล์ฟบลัดแลจะคึกคักเป็นพิเศษจากเสียงเพลงและแสงสี ดูท่าปาร์ตี้ในค่ายเลี้ยงเด็กวันนี้จะไม่ใช่ปาร์ตี้สำหรับเด็กเสียแล้วแฮะในเมื่อเขาเห็นบาร์น้ำเมาตั้งอยู่ตรงนั้น พระเจ้า! อย่าหลอกกันว่าเครื่องดื่มในขวดสวย ๆ นั่นเป็นนมสดและโกโก้ปั่นก็พอ

          “เฮ้! หวัดดี”

          เมื่อเข้ามาภายในงานชายหนุ่มก็เดินไปทักทายเด็ก ๆ ร่วมค่ายด้วยความเป็นมิตร แม้จะไม่เคยสนทนากันแต่ก็พอจะคุ้นหน้าคุ้นตา

          “สวัสดีจ้า เฮ้! นายดูเหมือนว่าจะเป็นคนของบ้านโพไซดอนใช่ไหม? ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันลิเลียน่า ไทเลอร์ จาก บ้านอะธีน่า ยินดีที่ได้รู้จักนะค้า~”

          เด็กสาวผมทองที่นั่งอยู่แถว ๆ กองไฟกับเด็กผู้ชายอีกคน เธอโบกไม้โบกมือทักทายกลับมาด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนกับพระอาทิตย์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะกรึ่มได้ที่ ในมือเรียวบางถือแก้วไวน์แดงเป็นหลักฐานประจักษ์คาตา ‘เดี๋ยวนะเด็กคนนี้อายุเท่าไร?’ แต่มาคิดดูอีกทีคนที่เริ่มปาร์ตี้อย่างสุดเหวี่ยงตั้งแต่อายุสิบห้าปีคงไม่มีสิทธิ์ไปสั่งสอนใครได้แม้อีกฝ่ายน่าจะมีศักดิ์เป็นหลานห่าง ๆๆๆๆๆ ของเขาก็ตามที

          “ยินดีที่ได้รู้จักลิเลียน่า ฉันดีน นีล ถูกอย่างที่เธอว่าเลย ฉันอยู่บ้านโพไซดอนน่ะ ว่าแต่เธอไหวใช่ไหมน่ะ?”

          “ไหวค่าไหว~~” เด็กสาวกล่าวไปพลางกลั้วหัวเราะ “คุณดีนมาสายนะ ได้เวลาปาร์ตี้แล้วค่า!!”

          กล่าวจบเธอคนนั้นก็ดันหลังเขาให้เข้าไปอยู่ที่กลางฟลอ ไม่รู้เป็นเพราะเธอเป็นคนที่สนิทกับคนอื่นง่ายอยู่แล้วหรือเพราะว่าเมาอยู่กันแน่ แต่ไหน ๆ แล้วขาแดนซ์อย่างเขาเต้นด้วยกันกับเธอสักหนึ่งเพลงก็ไม่มีปัญหา

          .

          .

          .

          เต้นกันจนเรียกเหงื่อได้หนึ่งยกดีนก็แยกตัวออกมาจากสาวบ้านอะธีน่า จะว่าไปตั้งแต่ที่เข้ามาในงานปาร์ตี้เขายังไม่ได้ทักทายเจ้าของงานเลย สายตาจึงส่องหาคุณดี หรือ ‘ไดโอนีซุส เทพแห่งน้ำเมาและงานปาร์ตี้’ แม้ว่าคุณดีจะเป็นที่ปรึกษาของค่ายแต่ดีนกลับไม่เคยพบหน้าอีกฝ่ายเลยสักครั้ง แต่เขาก็พอจะรู้หน้าค่าตาของอีกฝ่ายว่าเป็นอย่างไรจากการส่องผ่านรูปถ่ายในห้องที่ปรึกษาตอนเดินผ่าน

          ดูเหมือนว่าตอนนี้เทพเจ้าจะว่างอยู่แถว ๆ ซุ้มดีเจ ถ้างั้นก็เข้าไปทำความรู้จักกันหน่อยก็แล้วกัน

          “สวัสดีครับ คุณดี เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้พบกับคุณในวันนี้ครับ”

          ดีนกล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยื่นมือออกไปจะเช็คแฮนด์ด้วย ทว่าคุณดีไม่จับมือตอบแต่ยกนิ้วขึ้นแล้วชี้มาที่หน้าของเขาราวกับนึกอะไรบางอย่างออก

          “ฉันรู้จักเธอ” คำแรกของบทสนทนาทำเอาชายหนุ่มเลิกคิ้ว การที่อีกฝ่ายรู้จักเขามาจากรายชื่อในเอกสารหรือเพราะว่าตนเองมีชื่อเสียงโด่งดังกันแน่นะ …ซึ่งหวังว่าจะไม่ใช่ในทางฉาว “เธอ! ดอน นัวร์”

          “เดี๋ยวครับ! คุณคงจำผิดแล้ว ผม ‘ดีน นีล’ ไม่ใช่ ‘ดอน นัวร์’” เขารีบแก้ชื่อให้

          “ถูกแล้ว ดอน นัวร์! ว่าแต่เธอยังไม่เมาเลยนี่ สักกรึ๊บสิจ๊ะ” เพียงแค่ทวยเทพดีดนี้แก้วไวน์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า แล้วลอยตุ๊บป่องไปหาชายหนุ่ม

          “คุณดี แกล้งอำกันเล่นหรือเปล่าครับ” มิวายจะบ่นอุบอิบ เขาไม่รู้ว่าเทพแห่งไวน์จะเมาเหล้าได้ไหม แต่ถ้าทักผิดแบบนี้ไม่แกล้งกันก็เมาอยู่ เขาเลือกที่จะช่างมันเรื่องชื่อเรียกแล้วคว้าแก้วสุราที่ลอยมาหา “ขอบคุณครับ ไวน์นี่ใช่แบบ.. ไวน์ระดับเทพเจ้าอะไรแบบนั้นหรือเปล่าครับ?”

          “จุ๊ ๆๆ” ไดโอนีซุสเดาะลิ้นพลางกระดิกนิ้วไปมาเชิงปฏิเสธ “ต่อให้เธอเป็นเดมิก็อดก็ดื่มเหล้าระดับเทพไม่ไหวหรอก นี่ก็แค่ไวน์ที่บ่มนานนิดหน่อย สักสามร้อยปีเป็นไง?”

          “สามร้อยปี! คุณจะบอกว่าไวน์นี้บ่มมาตั้งแต่สมัยที่พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ยังเป็นหนุ่มอยู่เลยเหรอครับ!?”

          “ยิ่งกว่านั้นอีก... ตั้งแต่ทวดของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ยังเป็นหนุ่ม ๆ อยู่เลยแหล่ะ” 

          คุณดีขยิบตาให้ ส่วนชายหนุ่มกำลังทำตาโตตกใจกับอายุอานามของไวน์แก้วนี้ ในเมื่อของดีอยู่ตรงหน้าก็ควรจะลิ้มรสมันเสียหน่อย ปกติดีนไม่ค่อยดื่มไวน์ เขามันจะดื่มอะไรที่ง่ายกว่าไม่มีพิธีรีตองอย่างเบียร์หรือค็อกเทลที่ไม่เข้มมากอย่าง ‘โอลด์ แฟชั่นท์’ แต่ถึงกระนั้นดีนก็พอจะทราบวิธีจิบไวน์ให้อร่อย เริ่มจากการดมกลิ่นที่หอมหวานไม่รุนแรงจนฉุนจมูก แล้วค่อย ๆ ละเลียดอมไวน์กลั้วในโพรงปาก จะได้รับรู้รสหวานเปร่าของไวน์ชั้นเลิศที่หมักบ่มมาข้ามศตวรรษก่อนจะกลืนลงคอ

          “รสดีมาก!”

          คุณดีไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแค่อมยิ้มมุมปากพร้อมกับยักคิ้วให้ ภาษากายพูดแทนจนหมดสิ้นไปแล้วว่า ‘ฝีมือพี่เองน้อง!’

          จนดื่มหมดแก้วแล้วเขายังได้กลิ่นหอม ๆ ของไวน์ชั้นดีในลมหายใจอยู่เลย

          “อ้อ จริงสิ ผมก็เกือบจะลืมเลย ขอบคุณที่จัดงานเลี้ยงขึ้นมา ถ้าที่นี่ไม่มีปาร์ตี้ผมมีหวังได้เหี่ยวไปก่อนแน่ ๆ” ใช่ ตามนั้นเลย ถ้าไม่มีปาร์ตี้ชีวิตก็เหี่ยวแห้งเหมือนตายทั้งเป็น… “แล้วก็มีของขวัญมอบให้คุณด้วยครับ คิดว่าที่นี่น่าจะมีของกินเยอะผมเลยเอานี่มามอบให้แทน หวังว่าคุณน่าจะชอบนะครับ”

          ดีนส่งกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดพอดีมือไปให้เทพไดโอนีซุส มองแว้บแรกก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นกล่องแว่นตา และเมื่อคุณดีรับไปแล้วเปิดออก แว่นแอลอีดีก็ส่องแสงฉูดฉาดแยงตาขึ้นมาทันที

          “ว้าว นี่มัน อย่างเฟี้ยว!” คุณดีหยิบแว่นตาแอลอีดีมาสวมใส่ทันที สำหรับคอปาร์ตี้ใส่เล่าจะไม่ชอบสิ่งนี้น่ะจริงไหม?

          “จะว่าไป ผมเห็นมีเครื่องเกมเต้นอยู่ตรงนู้นด้วย จะเป็นอะไรไหมถ้าผมอยากจะท้าดวลกับคุณสักเพลงน่ะครับ”

          “โอ้ว นี่เธอกล้าท้าฉันผู้เป็นเทพแห่งงานรื่นเริงเต้นเชียวเหรอ ดอน นัวร์! จะรอช้าทำไม ไปลุยกันโล้ด!!”

          คุณดีรับคำท้าแทบจะในทันที ท่าท่าทางดูเหิมเกริมได้ใจที่คราวนี้ไม่ใช่แค่ถูกชวนเต้นรำแต่เป็นการท้าแข่งสเต็ปอัพ! เทพแห่งปาร์ตี้ตบไหล่ของดีนสองแปะก่อนจะเดินอาด ๆ นำไปยังเครื่องเกมเต้นที่ถูกนำมาจัดไว้สำหรับปาร์ตี้ ทั้งสองใส่สายรัดข้อมือที่เป็นตัวเซ็นเซอร์

          “ผมพร้อมแล้ว คุณดีเลือกเพลงได้เลย”

          “ถ้างั้นก็จัดไป เพลงโปรดของฉัน มิวสิก โก!!”

          ปุ่มสตาร์ทถูกกดลงไป และพอเห็นชื่อเพลงชายหนุ่มก็กลั้วหัวเราะออกมา คือเพลงฮิตเพลงหนึ่งเมื่อสิบปีที่แล้ว แม้จะเก่าไปหน่อย แต่เพลงนี้ก็เต้นสนุกดี ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเต้นตามเพลย์เยอร์สีฟ้าที่เป็นอวาตาร์หมีแพนด้านะ เสียงเพลงดังขึ้นจากนั้นก็ สเต็ปออน!

          หลังจากที่ดวลเพลงกับคุณดีจบชายหนุ่มก็ขอปลีกตัวออกมา แม้เพลงจะไม่เร็วมากแต่พวกเขาก็เต้นกันอย่างสนุกสนานออกรสออกชาติ ไม่เน้นตรงสเต็ปแต่เน้นความสนุกสนานมากกว่า ถึงจะชอบเรียกชื่อผิด แต่ดีนรู้สึกว่าเขาถูกคอกับเทพองค์นี้จังแฮะ

          .

          .

          .

          ดีนออกมาพักตรงบาร์ก็เห็นว่ามีชายชาวเอเซียคนหนึ่งที่นั่งฟุบหน้าลงไปกับเคาน์เตอร์บาร์และเด็กสาวชาวตะวันตกที่ทำหน้าบูดนั่งเฝ้าอยู่

          “เขาเมาเหรอ? เป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?” ดีนเข้าไปเสนอความช่วยเหลือกับเด็กสาวคนนั้น แต่เธอกลับทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ กระนั้นก็ยังยอมตอบ

          “เขาไม่เป็นไรหรอก ก็แค่หลับน่ะ”

          “หลับ? กลางปาร์ตี้แบบนี้เนี่ยนะ?” หลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก็ใช่ว่าจะไม่เคยเจอคนที่หลับคาปาร์ตี้หรอกนะ บางทีอยากจะแดนซ์แต่ทำงานหนักจนเพลียร่างไม่ไหวก็เลยสลบไปก่อนอะไรทำนองนั้น “แบบนี้ปลุกกลับไปนอนที่กระท่อมไหม?” 

          “กลับไปที่กระท่อมก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ งานนี่หนวกหูจะตายไป” เรียวคิ้วสีเดียวกับหิมะขมวดมุ่น “ว่าแต่นายเป็นใคร เข้ามาทักฉันทำไม?”

          “อ้อ โทษที ลืมแนะนำตัวสินะ ฉัน ดีน นีล อยู่บ้านโพไซดอน ว่าจะมาหาอะไรดื่มต่อที่ตรงนี้แล้วก็เจอพวกเธอเข้า… แล้วพวกเธอล่ะ?”

          “ฉันอาเรีย เกรซ ส่วนนี่ พี่ศิลา” ดวงตาสีฟ้าเหมือนอัญมณีเสมองไปยังชายหนุ่มผิวเข้มที่กำลังหลับฟรี้ “พวกเราเป็นบุตรของเทพฮิปนอสน่ะ”

          “เทพฮิปนอส? เทพฮิปนอส…” ริมฝีปากเอ่ยทวนชื่อองค์เทพพลางนึกไปว่าเขาได้ฟังประวัติของเทพองค์นี้แล้วหรือยัง จนกระทั่งนึกออก “อ๋อ จำได้แล้ว ฮิปนอส เทพแห่งการนอน”

          “ฮึ! นึกนานไปแล้ว ขอโทษแล้วกันที่ท่านพ่อไม่ได้เป็นเทพผู้โด่งดังอย่างท่านโพไซดอนน่ะ เชอะ!” อาเรียสะบัดหน้าไปอีกทาง ส่วนดีนยังงงอยู่ว่างอนอะไรตูว้า แต่ว่าเขาก็ไม่ได้โกรธเคือง ไม่แน่ที่เด็กสาวหัวเสียอยู่เพราะนอนหลับไม่ได้

          “ขอโทษ ๆ แต่ก็เข้าใจพวกเธอนะ ขนาดว่าที่กระท่อมโพไซดอนยังได้ยินเสียงดนตรีเข้าไป นึกว่าที่กระท่อมฮิปนอสจะมีเวทมนตร์ป้องกันเสียงเพื่อการนอนซะอีก.. เอางี้ ฉันพอจะรู้สูตรเครื่องดื่มที่ทำให้หลับสบายอยู่ เดี๋ยวชงให้ ถ้าที่นี่มันมีวัตถุดิบอ่ะนะ”

          

         คงจะแปลกไม่น้อยถ้าที่บาร์เหล้ามีชาคาโมมายด์ให้ชงดื่ม… แต่ก็ดันมีจริง ๆ ซะงั้น ชายหนุ่มจึงชงชาร้อนให้อาเรียหนึ่งแก้ว ส่วนศิลาคงไม่จำเป็นต้องดื่มหรอกมั้ง…

          “นี่อะไร? ไม่ใช่ว่านายจะมอมยาฉันหรอกใช่ไหม?” เด็กสาวยังคงทำคิ้วขมวดกันเป็นโบว์ ดูท่าทางเธอยังไม่ค่อยไว้ใจชายที่เพิ่งคุยกันเมื่อห้านาทีก่อน ซึ่งมันก็ถูกต้องแล้วที่ไม่ควรเชื่อใจคนแปลกหน้าในผับในบาร์

          “ชาคาโมมายด์ใส่นมทำให้หลับสบาย แล้วฉันก็ไม่ได้วางยาเธอด้วยสาบานได้เลย” ดีนชูมือขึ้นสามนิ้วเพื่อสาบาน “ทุกคนในค่ายถือว่าเป็นญาติห่าง ๆ กันหมดจริงไหม? ฉันคงไม่ทำเรื่องอะไรร้าย ๆ กับน้องสาวตัวเองหรอก”

          “ฮึ! จะลองเชื่อใจดูก็ได้ แต่ถ้านายทำเรื่องแย่ ๆ ล่ะก็ ฉันเอานายตายแน่” อาเรียขู่ฟ่อใส่เหมือนแมว แต่กระนั้นเธอก็ยอมดื่ม เอาเข้าจริงดีนคิดว่าเด็กคนนี้ไม่มีอะไรหรอก เธอก็แค่อยู่ในไทป์ ‘สาวซึนเดเระ’ พอเธอดื่มชาเข้าไปหนึ่งอึกก็ดูเหมือนว่าฤทธิ์ของชาที่มีสรรพคุณทำให้จิตใจผ่อนคลายก็ทำงานทันที สังเกตได้จากน้ำเสียงที่เอ่ยในประโยคต่อมา “รสชาติก็ไม่ได้แย่เท่าไร”

          “ถ้าโอเคก็ดีแล้ว ง่วงเมื่อไรก็ไปนอน” ดีนยิ้มให้ เขาก็เพยิดหน้าไปทางโซนบ้านพักแบบสุ่ม ๆ เพราะไม่รู้ว่าบ้านฮิปนอสอยู่หลังไหน จากนั้นก็ลงมือชงเครื่องดื่มของตัวเองบ้าง “โอลด์ แฟชั่นท์ ใส่อะไรบ้างหว่า?”

          ปกติเคยสั่งแต่ให้บาร์เทนเดอร์ทำให้แต่ไม่เคยชงกินเอง ยังดีที่ตรงนั้นมีหนังสือสูตรคอกเทลวางเอาไว้ เขาเลยลองผันตัวมาเป็นบาร์เทนเดอร์ครั้งแรก บอกได้เลยว่าไม่ง่าย แล้วที่ปรุงออกมาจะอร่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้

          เครื่องดื่มรสปร่าถูกส่งเข้าไปในลำคอ ทำเอาชายหนุ่มเผลอเบ้หน้าเล็กน้อย สงสัยว่าเขาจะใส่วิสกี้เยอะเกินไปรสชาติจึงเข้มบาดคอแบบนี้

          ‘ไม่อร่อยเลยแฮะ..’

          ทำเอาคิดถึงบาร์เทนเดอร์มือดีจากมิดไนท์โวลุ่มขึ้นมา… หรือว่าเขากลับไปขอไวน์สามร้อยปีจากคุณดีมาอีกดีนะ? ก็เป็นความคิดที่ไม่เลว

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: แว่นตากันแดด

เทพที่ถวายของ: ไดโอนีซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: “ขอบคุณที่จัดงานเลี้ยงขึ้นมา ถ้าที่นี่ไม่มีปาร์ตี้ผมมีหวังได้เหี่ยวไปก่อนแน่ ๆ
คิดว่าที่นี่น่าจะมีของกินเยอะผมเลยเอานี่ [แว่นตากันแดด] มามอบให้แทน หวังว่าคุณน่าจะชอบนะครับ”

สรุป

ทักทายลิเลียน่าที่กองไฟ แล้วเต้นกับเธอนิดหน่อย

ถวายของ + ท้าเต้นกับคุณดี

เจออาเรียกับศิลา(แต่หลับ) ที่บาร์เหล้า ชงชาคาโมมายด์ให้อาเรียดื่ม

Daemon HEROES

Bonfire party

ผมกับลิเลียน่าเราเดินกันมาจนถึงลานกองไฟใจกลางบ้านทั้ง 20 หลัง ดูเหมือนคุณดีก็กำลังนั่งบนเก้าอี้เถาองุ่นของเขามองดูเด็ก ๆ ที่มาถึงก่อนพวกเขาสนุกสนาน คุณดีหันมาเห็นผมกับลิเลียน่าก่อนเขาลุกขึ้นเดินมาหาพวกเรา

"ไงคุณเดวอส และ ลิเดียน่า" คุณดีทักทายทั้งสอง "ไหงวันนี้เธอมากับหนุ่มซื่อ ๆ คนนี้ได้กันล่ะ ลิเดียน่าคนโปรดของฉัน"

"ผม เ..ด..ม่..อ..น ครับ" เดม่อนพูดแนะนำตัวแก้ต่างให้ตัวเอง 

"ลิเลียน่าค่ะคุณดี พอดีชั้นกับเดม่อนเพิ่งเรียนคลาสดาบเสร็จ เราเลยตรงมาหาอะไรกินที่นี่" ลิเลียน่าตอบคุณดี ก่อนเธอจะหยิบมันฝรั่งทอดให้เขา 

"ส่วนนี่ของฝากครับ โคล่า หวังว่าคุณดีจะชอบนะ" เดม่อนยิ้มก่อนยื่นโคล่าให้อีกฝ่าย คุณดีมองเด็กคนนี้ก่อนจะพูดขึ้น 

"เธอกล้าดีนี่เดมัส ที่เอาโคล่ามาบูชาเรา" คุณดีพูดด้วยน้ำเสียงสูงก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อน 

"ผมได้ยินมาน่ะครับว่าท่านชอบโคล่าเหมือนกัน เลยแวะซื้อมาให้" เดม่อนพูดก่อนจะหันไปมองลิเลียน่า 

"ได้ งั้นเจ้าก็ไปดื่มน้ำเปล่าในถังนั่นให้หมด แล้วข้าจะอภัย" คุณดีแสยะยิ้มก่อนชี้ไปยังถังข้าง ๆ บัลลังก์เขา "ดื่มให้หมด ไม่ว่ารสชาติจะเป็นยังไง ไม่เช่นนั้นข้าจะสาบเจ้าเป็นกบ เดมัส"

"เดม่อน.." เดม่อนพูดชื่อตัวเองก่อนเขาหันไปมองถังไม้ใบเล็ก ๆ น่าจะเทได้ประมาณ 10-20 แก้ว "ได้ครับ ผมจะดื่ม แค่น้ำเปล่าเอง" 

ลิเลียน่ามองดูเดม่อนเดินเข้าไปที่ถังไม้นั้น เธอไม่เชื่อว่านั่นจะเป็นน้ำเปล่าแน่ ๆ และสายตาคุณดีนี่มันอะไรกัน "เอ่อ คุณดีคะ แต่ว่าแบบนี้น่าจะไม่เหมาะนะคะ"

"จุ๊ ๆ สาวน้อย เหมาะสิ เธอรอดูเรื่องสนุกล่ะกัน ฮ่า ๆ" คุณดียกนิ้วขึ้นจุ๊ ๆ ก่อนส่งสายตาพิฆาตให้หญิงสาว

เดม่อนเดินไปยังถังก่อนเขาแง้มขวาออกดู มันเป็นน้ำสีขาวใส เหมือนน้ำเปล่าปกติ เขาหยิบกระบวยตักน้ำขึ้นดื่ม เมื่อน้ำค่อย ๆ เข้าปากก่อนจะสัมผัสรสแรก "พรวดดด" นี่มันน้ำไวน์นี่น่า ทำไมสีมันเหมือนน้ำเปล่าแบบนี้ล่ะเนี่ย เขาคิดในใจหันไปมองคุณดีที่กำลังยิ้มไม่รู้ไม่ชี้ แต่สายตาเขาเหมือนบอกว่าถ้าไม่ทำเขาเอาจริงเรื่องคำสาป 

เดม่อนสูดหายใจลึก ๆ เป็นไงเป็นกัน เขาก็อายุ 15 แล้ว แค่ถังเดียวไม่ถึงกับเมาหรอกน่า ครั้งแรกของไวน์ทั้งถัง เขาค่อย ๆ ตักกระบวยขึ้นมาดื่มไวน์สีน้ำเปล่าเรื่อย ๆ จนเหลือน้อยพอยกได้ เขาก็ยกถังขึ้นชดทั้งหมดเลย

เขาหันไปทางคุณดี และเทถังให้อีกฝ่ายเห็นว่าหมดแล้ว "แค่นี้เอง" เดม่อนพูดไม่ทันขาดคำก่อนเขาจะโซเซ ตาลาย  คุณดีก็ดีดนิ้วเริ่มดนตรีเคล้า 

"มาแดนช์ให้สนุกกัน เดรโก้" คุณดีพูดก่อนจะลากลิเลียน่าไปแจมวงแดนช์กับเดม่อนด้วย ทั้งสามก็บรรเลงแดนซ์สุดเหวี่ยว 

เดม่อนที่มีฤทธิ์ของไวน์ก็ดูจะสนุกสุด ๆ เพราะความเมาล้วน ๆ ที่เทพแห่งไวน์มอมเขา จนเวลาผ่านไปพอสมควร ก่อนลิเลียน่าผคองเดม่อนเดินไปที่สนามหญ้าใกล้ ๆ เพื่อเอนตัวลงพัก เธอไปหยิบอาหารมาให้อีกฝ่ายและทั้งสองนั่งกินกัน 

เดม่อนรับอาหารจากลิเลียน่า "ขอบคุณนะ" ก่อนเขาจะกินไปในสภาพความเมา ขนาดชาร้อน ๆ ที่ลิเลียน่าเอามาให้เขาดื่มก็ยังไม่หายสร่างเลย เขาต้องทานอาหารไปในสภาพเมาเป็นอะไรที่ไม่น่าดูเลย เขาไม่อยากมองภาพตัวเองตอนนี้จริง ๆ

เดม่อนเงยหน้าขึ้นจากจานอาหาร เขาเห็นลิเลียน่ามีสามคน "ทำไมผมเห็นลิเลียน่ามีสามคนเนี่ย" ้เดม่อนพูดขึ้น มองภาพซ้อนไปมา

ลิเลียน่ามองดูเด็กคนแรกของรุ่นที่โดนคุณดีแกล้งมอมไวน์ด้วยความเอ็นดู  เดม่อนมองสภาพรอบ ๆ กองไฟ ก่อนเขาจะหัวฟุบบนตักลิเลียน่าหลับปุ๋ยไป ไม่รู้สึกตัวอีกเลยหลังจากนั้น

รางวัลเข้าร่วมปาร์ตี้: +50 พลังใจ , +15 EXP , +30 พลังงาน

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: โคล่า

เทพที่ถวายของ: เทพไดโอนีซุส 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: "ได้ยินจากคนในค่ายลือกันว่าคุณกับบริษัทโคล่ามีความเกี่ยวข้องกัน ไม่รู้ว่าถ้าผมมอบนี่ให้คุณ คุณจะรู้สึกเหมือนได้ของตัวเองไหมนะ"

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ]

โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

+ สรุป +

- ถวายโคล่าแก่ไดโอนีซุส และโดนไดโอนีซุสแกล้งให้ดื่มไวน์ราว ๆ 20 แก้ว

- มางานกับลิเลียน่า และฟุบหลับเพราะฤทธิ์เมาบนตักเธอ

- เมาค้างอยู่ตลอดคืนนี้

Dean HEROES

025

ใครจะเป็นแชมป์เต้นลิมโบ!

          วันที่สองของงานปาร์ตี้…

          ไม่รู้ว่าห่างหายจากการดื่มนานเกินไปหรือด้วยฤทธิ์จากไวน์เทพสามร้อยปีที่ทำให้วันนี้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาด้วยอาการแฮงค์ทั้งที่เมื่อคืนดื่มแอลกอฮอล์ไปเพียงแค่ไม่กี่แก้ว ยังดีที่โรงอาหารมีกาแฟดำฟรี ๆ ให้ตบแก้แฮงค์ พอได้คาเฟอีนเข้มข้นสมองค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย ส่วนการออกไปเต้นสองสามรอบเมื่อคืนนี้ทำให้ดีนเคล็ดไหล่ข้างที่เคยหลุดนิดหน่อยเพราะงั้นวันนี้เขาจึงกะจะใส่อุปกรณ์การแพทย์ที่น่ารำคาญนี้ต่อไปอีกสักหน่อย แต่ถึงกระนั้นวันนี้ชายหนุ่มก็เรื่อยเปื่อย ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันนอกจากนอนเล่นโง่ ๆ บนเก้าอี้อาบแดดที่สระว่ายน้ำหลังกระท่อมโพไซดอน และพอถึงเวลาเย็นเขาก็มาถึงงานปาร์ตี้ด้วยเอเนอจี้เต็มร้อยหลังจากที่ชาร์จแบตตัวเองมาเป็นวัน ๆ

          “สวัสดีคุณดี วันนี้บรรยากาศก็ยังคึกครื้นเหมือนเดิมเลยนะครับ” พอมาถึงงานปาร์ตี้ดีนก็เข้าไปทักทายเจ้าของงานก่อนเป็นอันดับแรก พลางลุ้นในใจว่าวันนี้อีกฝ่ายจะเรียกเขาด้วยชื่อเดียวกับเมื่อวานหรือว่าจะได้ชื่อใหม่

          “ว่าไง เดฟ ไนน์ พ่อหนุ่มเจ้าสำราญ” คุณดีนชี้นิ้วทั้งสองข้างมาที่เขาด้วยท่าทักทายสุดจ๊าบ “ชะอ้าว แล้วแขนเป็นอะไรไป ท้าดวลกับฉันเมื่อคืนถึงกับอะไหล่หลุดเลยเหรอ?”

          เทพที่เจ้าสำราญกว่าชะเง้อคอมองไปรอบ ๆ พื้น ทำทีเป็นมองหาเศษน็อตตัวเล็ก ๆ ที่น่าจะเป็นของชายหนุ่ม ปฏิกิริยานั้นเรียกความขบขันออกมาได้จากผู้ที่ถูกแซว

          “ก็นิดหน่อย ผมคงจะสู้ความปึ๋งปั๋งระดับเทพพันปีไม่ได้หรอกครับ”

          “แหม พอถูกเรียกว่าเทพพันปีแล้วรู้สึกว่าหนุ่มขึ้นกว่าอายุจริงเยอะเลย..” คุณดีเว้นช่วงไปนิดหนึ่ง “แต่งี้ก็น่าเสียดาย คิดว่าวันนี้เธอจะมาท้าฉันเต้นอีกรอบเสียอีก”

          “ความจริงก็ได้นะครับ ถึงจะมีแค่แขนเดียวแต่ว่าผมบ่ยั่นอยู่แล้ว”

          “ถ้างั้นเรามาดวลเต้นที่ง่ายกว่านี้กันดีกว่า” พูดจบเทพไดโอนีซุสก็ดีดนิ้ว มีสต๊าฟของคุณดีที่ไม่รู้ว่าเป็นเทพชั้นรอง แซเทอร์ในค่าย หรืออะไรอย่างอื่น ยกเสาไม้และราวออกมาตั้งกลางฟลอ ผู้คนในงานดูจะสนใจการท้าดวลครั้งนี้จึงเริ่มเข้ามาเป็นฮาล์ฟบลัดมุง “ลิมโบแดนซ์ยังไงล่ะ!!”

          ‘ง่ายกับผีน่ะสิ…’

          ชายหนุ่มคิดในใจแต่ใบหน้ายังไม่หยุดยิ้ม ความจริงลิมโบก็เล่นไม่ยาก แค่แอ่นตัวลอดใต้คานไม่ให้แตะโดนไม้ก็ผ่าน แต่ว่าเขาไปไม่เคยเล่นผ่านระดับต่ำกว่าสะโพกเลยเนี่ยสิ แต่ว่ามันจะยากสักเท่าไรกันเชียว

          “ได้ ผมรับคำท้า”

          “กะแล้วว่าเธอต้องไม่ป๊อด แต่ก่อนอื่นกติกาที่ฉันสร้างก็คือต้องดื่มให้หมดแก้วก่อน!”

          แก้วไวน์ที่เหมือนกับของเมื่อวานก็ถูกเสกให้แว้บมาอยู่ตรงหน้า ดีนกับคุณดีไขว้แขนกันแล้วต่างดื่มไวน์ของตัวเองจนหมดแก้ว เมื่อได้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ความกล้าก็เริ่มตามมา กอปรกับเสียงเชียร์และดนตรีที่เปลี่ยนจากเพลงจังหวะตื๊ดมาเป็นเพลงลิมโบสุดคลาสสิกเหมือนระบำชาวเกาะบิ้วบรรยากาศเหลือเกินจริง ๆ

          เทพแห่งไวน์และงานรื่นเริงเป็นฝ่ายเต้นเปิดงาน เสียงของเหล่ากองเชียร์ต่างตะโกนเป็นชื่อเทพเจ้ายอดนักดื่มจะกระหึ่มไปทั่วงานเลี้ยง

          “ได - โอ - นี - ซุส!!          ได - โอ - นี - ซุส!!          ได - โอ - นี - ซุส!!”

          ยิ่งฮึกเหิมคุณดีก็ยิ่งวาดลวดลายสุดสวิงริงโก้ก่อนที่จะแอ่นอกลอดคานไม้และผ่านระดับแรกมาได้อย่างง่ายดาย แล้วต่อมาก็ถึงคราวของดีน เขาไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยินคนตะโกนชื่อย่อตัวเองเหมือนกัน

          “ดี - อี - เอ - เอ็น!!          ดี - อี - เอ - เอ็น!!          ดี - อี - เอ - เอ็น!!”

          ในเมื่อเทพเจ้าใส่เต็มมาก่อนหน้าแล้วดีนจะยอมแพ้ได้อย่างไร แม้ว่าเขาจะเป็นลูกครึ่งเทพแต่ก็สู้ไม่ถอย! ชายหนุ่มชูมือขึ้นแล้วโห่ร้องตามเสียงเชียร์เหมือนตอนเปิดตัวนักมวยปล้ำเข้าสนาม จะว่าไปการท้าดวลเหล่านี้ก็ไม่ต่างจากมวยปล้ำเพราะทั้งหมดคือการแสดง ทั้งดีนและคุณดีต่างรู้ว่าพวกเขาไม่ต้องจริงจังอะไรมาก ขอแค่ทำให้บรรยากาศสนุกสนานและเรียกแขกได้ก็พอ

          และคานลิมโบระดับหนึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นเลยสำหรับหนุ่มตัวสูง เขาลอดผ่านได้สบาย ๆ ทั้งสองผลัดกันออกท่าทางเต้นเชียร์แขกเมื่อถึงตาของตัวเองจนระดับไม้ลดลงไปเรื่อย ๆ ถึงระดับสะโพก งานนี้สูสีไม่มีใครยอมแพ้ใครเลย

          “ได - โอ - นี - ซุส!!          ได - โอ - นี - ซุส!!          ได - โอ - นี - ซุส!!”

          เสียงเชียร์คุณดียิ่งกระหึ่มกว่าเดิมเมื่อเกมมาถึงจุดที่ยากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่เทพแห่งงานรื่นเริงที่น่าจะผ่านการเต้นลิมโบมากว่าล้านครั้งยังเดินหน้าถอยหลังอยู่หลายรอบกว่าจะทรงตัวผ่านคานไม้ไปได้อย่างฉิวเฉียด และเมื่อสำเร็จ เสียงเฮก็ดังลั่นพอ ๆ กับเชียร์มวย

          และแล้วก็ถึงตาของเขาแล้วสินะ เมื่อเสียงแชร์เปลี่ยนมาเป็นชื่อของตัวเอง…

          “ดี - อี - เอ - เอ็น!!          ดี - อี - เอ - เอ็น!!          ดี - อี - เอ - เอ็น!!”

          ดีนไม่ค่อยมีความมั่นใจในความสูงของคานระดับนี้มากเท่าไร เพราะว่าตนไม่เคยเล่นผ่าน แต่เอาไงก็เอากัน ถึงแพ้ให้แก่เทพเจ้าเขาก็คงไม่ถูกล้อไปจนลูกเรียนจบหรอก เน้นเล่นเอาสนุกไม่สนใจผลแพ้ชนะดีกว่า ชายหนุ่มทั้งย่อขาทั้งแอ่นตัวไปด้านหลังแถมยังกลั้นหายใจตลอดตอนที่ลอดใต้คานไม้ก่อนที่จะส่งตัวรวดเดียวลอดคานออกมา ปลายจมูกเฉียดคานไปเพียงไม่กี่เซนติเมตร แต่ตัวไม่สัมผัสเสาคานไม่ร่วงลงมา ถือว่าเป็นความสำเร็จครั้งใหม่ของการเต้นลิมโบตลอดยี่สิบสามปีมานี้!

          “เยส!!”

          ระดับไม้ถูกลดลงมาอีกขั้น คราวนี้ทั้งดีนและคุณดีต่างถอนหายใจออกมาพร้อม ๆ กัน เสียงเพลงชิล ๆ ของลิมโบแดนซ์ถูกเปลี่ยนซาวด์เป็นเสียงรัวกลองแบบในโชว์ละครสัตว์ คุณดีเริ่มก่อนแต่ครั้งนี้แม้แต่เทพเจ้ายังต้องพ่าย เพราะระดับความสูงของไม้เหลือแค่เข่า ให้แมวมาลอดเล่นเองเถอะ ส่วนดีนก็ทำไม้ร่วงหล่นตามกันไปติด ๆ สรุปว่างานนี้ไม่มีแพ้ไม่มีชนะมีแต่เสมอ

          “เสมอเหรอเนี่ย ดูท่าว่าเราคงต้องมาดวลกันใหม่สัปดาห์หน้าแล้วสิ” เทพไดโอนีซุสทำหน้าเสียดาย แต่ก็เพียงแค่แว้บเดียวเพราะดูเหมือนว่าท่านเทพจะคิดความบันเทิงรูปแบบใหม่ขึ้นมาได้ “ครั้งหน้าฉันขอท้าเธอแข่งร้องคาราโอเกะเลยแล้วกัน ไปฝึกร้องมาดี ๆ ไม่เอานักร้องเสียงเพี้ยนนา~ ส่วนกติกาพิเศษก็ คือ อีกฝ่ายต้องออกมาเต้นเป็นหางเครื่องตอนที่อีกคนกำลังร้องเพลงอยู่ โอเค๊”

          “ความคิดคุณบรรเจิดมาก!” หนุ่มดีนหัวเราะปร๋อ นี่ถ้าแขนอีกข้างว่างคงยกมือขึ้นมาปรบมือให้เสียแล้ว “ได้เลยครับคุณดี ผมรับคำท้า เตรียมเต้นเพลงที่ผมเตรียมมาไว้ให้ดีนะ”

          เทพไดโอนีซุสเพียงแค่ยักไหล่พลางอมยิ้มไปด้วย คล้ายจะบอกว่า ‘มีเท่าไรก็ใส่มาให้เต็มเลยน้อง!’

          “โอเค งั้นเดี๋ยวผมไปหาอะไรกินก่อน ขอให้สนุกกับงานปาร์ตี้นะครับ”

          เขาค้อมศีรษะลงเล็กน้อยก่อนที่จะปลีกตัวออกมาจากลานเต้นเพื่อหาเครื่องดื่มและของกินทาน เมื่อการดวลจบลงปรอทความเดือดของงานก็กลับมาอยู่ในจุดสมดุลย์อีกครั้ง

          

          .

          .

          .

          เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง งานเลี้ยงยังคงคึกคักอยู่อย่างเสมอต้นเสมอปลาย (ซึ่งอาจจะยกเว้นช่วงประลองเต้นลิมโบอยู่ครู่หนึ่ง…) หนุ่มผิวน้ำผึ้งผู้มีส่วนสูงหกฟุตเพลิดเพลินกับงานเลี้ยงเป็นอย่างมาก ทั้งการกินอาหารอร่อย ๆ ดื่มเครื่องดื่มมอมเมาจนรู้สึกว่าตัวเองจะละลาย หรือแม้แต่การสังเกตการณ์ผู้คนภายในงานต่างก็เป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบ จนสายตามองไปเห็นที่มุมหนึ่งข้างกองไฟ เขาเห็นเด็กผู้ชายผมขาวคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นบอร์ดเกมอยู่คนเดียว พอเห็นดังนั้นก็กลัวว่าเด็กผมขาวจะเหงาดีนเลยพาร่างเมา ๆ เดินสะโหลสะเหลเข้าไปคุยเป็นเพื่อนทันทีโดยไม่ได้สอบถามความสมัครใจของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย

          “สวัสดีน้องชาย มานั่งทำอะไรเงียบ ๆ ตรงนี้คนเดียวเหรอ?”

          เด็กชายผมขาวละสายตาจากเกมกระดานโอเทลโล่ ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมแหลม ๆ โคลงเล็กน้อยเหมือนใช้ความคิดว่า ‘ลุงคนนี้เป็นใคร?’ แต่กระนั้นเขาก็มีมารยาทเอ่ยชวนคนมาทัก

          “ผมกำลังเล่นโอเทลโล่อยู่ครับ มันฝึกสมาธิได้ดี.. ถ้าไม่รังเกียจคุณก็..” มือเล็ก ๆ ผายออกไปยังที่นั่งฝั่งตรงกันข้าม เมื่อเห็นแบบนั้นดีนก็หย่อยก้นลงไปนั่งทันที

          “ฝึกสมาธิกลางงานปาร์ตี้? ทั้งที่เสียงดังออกขนาดนี้อ่ะนะ”

          “เสียงดัง ๆ แหล่ะครับที่ใช้ฝึกสมาธิได้ดี” เด็กชายยิ้มมุมปากตอบ แว้บหนึ่งที่ดีนคิดว่า ‘ทำไมเด็กนี่มันเท่อย่างนี้วะ!’

          “เลือกฝึกตนในเลเวลที่สูงดี ขนาดเด็กฮิปนอสเมื่อวานยังตบะแตกเลยนะ” ชายหนุ่มหัวเราะ แต่วันนี้เขาไม่เจอสองคนนั้น บางทีพวกเขาอาจจะมีวิธีรับมือแล้วก็ได้ “ลืมแนะนำตัวไป พี่ชื่อ ดีน อยู่บ้านโพไซดอนน่ะ”

          “ผมรอฟีอัส บาพาเทียร์ เป็นบุตรของเทพซุสครับ”

          การแนะนำตัวอย่างมั่นใจทำให้ดีนแทบจะสร่างเมา ถ้าเด็กคนนี้ไม่ได้โม้ ซึ่งจากแววตาบอกเลยว่าไม่.. เด็กคนนี้ก็เปรียบเสมือนกับบุตรชายอันดับหนึ่งแห่งมวลหมู่เทพ ยิ่งรู้สึกว่าหมอนี่เจ๋งเข้าไปอีก ดีนพอจะเข้าใจความรู้สึกของเด็กที่ตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าเขาเป็นบุตรชายโพไซดอนแล้ว ว่าแต่เด็กกลุ่มนั้นจนวันนี้ก็ยังไม่เห็นตัวเลยแฮะ ภารกิจนอกค่ายต้องไปหลายวันขนาดนี้เลยเหรอ?

          “ดูเหมือนว่าเราจะเป็นญาติใกล้กันมากกว่าที่คิด ถ้างั้นพี่ขอเล่นด้วยได้ไหม?”

          “ได้สิครับ แน่นอน” รอฟีอัสเคลียร์กระดานใหม่ ก่อนจะวางหมากขาวดำสี่ตัวลงกลางกระดานเป็นจุดเริ่มเกม “พี่เริ่มก่อนได้เลย”

          ท่าทางว่าบุตรแห่งเทพสายฟ้าจะมั่นใจในตัวเองมากที่ให้ผู้ใหญ่อย่างดีนเริ่มก่อน แม้เขาจะไม่ได้เล่นเกมประเภทนี้เก่งกาจแต่อย่างน้อยก็มั่นใจว่าคงไม่แพ้เด็ก

          “โอเค เริ่มก่อนก็ได้”

          ไม่ให้เสียเวลา หมากดำก็ถูกวางประกบหมากขาวแล้วเริ่มกินแต้มทันที ทางด้านรอฟีอัสก็เดินหมากรอบนอกสร้างพืื้นที่ของสีขาวออกมากว้างขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองสีผลัดกันกลืนสีกันไปกันมา แต่เพียงไม่ถึงสามนาทีก็รู้ผลเมื่อหมากโอเทลโล่สีขาวครองกระดานมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

          “โห นายเก่งชะมัด!”

          “ขอบคุณ” แม้ได้รับคำชมแต่รอฟีอัสก็เพียงแค่ขอบคุณและยิ้มเล็กน้อยเหมือนกับว่าเป็นสิ่งที่เขารู้อยู่แล้ว

          ทั้งสองอยู่เล่นโอเทลโล่กันอีกหลายรอบ แต่ดูเหมือนว่าคนอายุมากกว่าจะพ่ายแพ้รวด ๆ เลย

สรุป แข่งเต้นลิมโบกับคุณดี (ไม่ได้ให้้ของ)

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

เล่นโอเทลโล่กับรอฟีอัส

Daemon HEROES

dinner IN Party

เขามายังปาร์ตี้สัปดาห์นี้ แน่นอนว่าเขาไม่ได้มาแดนช์อะไรหรอก แค่ต้องการมาหาน้ำองุ่นและอาหารฟรี ได้ยินว่าที่นี่มีอาหารมากมายให้เลือกสรร และน้ำองุ่นหวานเย็นชื่นใจ เดม่อนเห็นลิเลียน่ากำลังยืนดื่มน้ำองุ่น เขาก็เดินเข้าไปหาหญิงสาวด้วยดวงตาสีทองอำพันทั้งสองดวง

"ฮัลโหล มาไวดีนี่ยัยฉลาด" เดม่อนทักทายหญิงสาวตรงหน้า 

ลิเลียน่าหันมาตามเสียงก่อนเธอจะวางแก้วลงอย่างไว "ไหนนายบอกว่าวันนี้จะไปฝึกซ้อม"

"แฮ่ ๆ พอดีผมหิวนิดหน่อย แต่ไม่อยากไปโรงอาหารก็เลยแวะมาหาอะไรกินที่งานสักหน่อยน่ะครับ" เดม่อนพูดพลางยกมือเกาศีรษะนิด ๆ แก้เขิน

"ว่าแต่เธอกำลังดื่มน้ำองุ่นอยู่เหรอ" เดม่อนถามไถ่ ก่อนมองแก้วที่เธอแอบข้างหลัง ลิเลียน่าสีหน้าขึ้นแดง

ก่อนเธอจะรีบพูดขึ้น "ใช่ ๆ น้ำองุ่นน่ะ" ลิเลียน่าพูดเออออตามอีกฝ่าย เธอไม่อยากเดม่อนรู้ว่าเธอแอบดื่มอบายมุข เธอว่าจะจิบนิด ๆ 

เดม่อนเดินไปหยิบแก้วก่อนรินน้ำองุ่นใส่แก้ว "งั้นเราไปตักอาหารแล้วไปนั่งกันตรงด้านนู้นไหม"

"อือ เอาสิ เดี๋ยวชั้นไปรอนะ" ลิเลียน่ารีบถือแก้วที่แอบใส่ส่วนผสมไวน์องุ่นไปเล็กน้อยถือไปรอเลย เธอต้องรีบไปสลับกับแก้วน้ำองุ่นธรรมดาจากรุ่นพี่บ้านไดโอนีซุสที่กำลังเดินเสิร์ฟสักคนในงานก่อนไปรออีกฝ่าย

เดม่อนมองตามหลังด้วยความแปลก ๆ ก่อนเขาส่ายหน้าอย่างไม่มีอะไร เดินไปตักอาหารใส่จานและเดินไปจุดนัดพบกับลิเลียน่า

เดม่อนนั่งทานอาหารอย่างเงียบ ๆ ลิเลียน่ามีสีหน้าแดง ๆ ขึ้นเล็กน้อย และเริ่มจะพูดบางอย่าง "บุตรอะโฟร์ไดท์ นายนี่มันบ้าจริง ๆ" เสียงเธอดูสั่น ๆ แปลกประหลาดจากทุกที

"เดี๋ยว อะไรนะยัยฉลาด" ผมเงยหน้าขึ้นมาจากจานอาหาร มองอีกฝ่ายวันนี้ดูแปลกจริง ๆ ด้วย

"นายน่ะทำไมไม่เป็นเหมือนลูกอะโฟร์ไดท์คนอื่น ๆ นะตาทึ่ม" ลิเลียน่าเริ่มพูดจาไปเรื่อยแล้ว เธอโอนเอนไปมาอย่างแปลก ๆ

"เอ่อ ยัยฉลาดวันนี้เธอไปกินอะไรผิดแปลกมาหรือเปล่าเนี่ย" เดม่อนเริ่มถามขึ้นด้วยความสงสัย

ลิเลียน่าลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาหาผม "นายน่ะ>......" เธอพูดก่อนล้มวูบไป 

"เฮ้ย ยัยฉลาดเป็อนะไรไป" ผมยื่นมือไปเขย่าร่างของหยิงสาว แต่เธอก็ยังดูหลับอิ่มเอม ผมลองดมกลิ่นตัวเธอ ไวน์องุ่น... แก้วนั้น ว่าแล้วเชียว เดม่อนผคองร่างหญิงสาวขึ้นมา ถึงคราเขาเป็นหมอนให้เธอคืนบ้าง

"ไงเดม่อน" รุ่นพี่ออสตินเดินมาทักทายผม ก่อนเขามองลิเลียน่า "ดูหลับสบายเลยนะสาวน้อยอะธีน่าคนนี้"

"แฮ่ๆ คงจะโดนคุณดีเล่นเข้าให้น่ะครับ" ผมพูดตอบพี่ออสติน ก่อนจะเอ่ยถาม "ว่าแต่นี่พี่ออสตินมาช่วยคุณดีดูแลงานปาร์ตี้งั้นสินะครับ"

"อ่า ใช่ ยิ่งรุ่นนี้ยังไม่ค่อยมีลูกของพ่อโผล่มาเลย พี่เลยอาสามาช่วยพ่อน่ะ" พี่ออสตินตอบก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ ผม

"จริงสิเดม่อน นายน่ะ ทำไมถึงอยากแข็งแกร่งงั้นเหรอ นอกจากรุ่นพี่ไพเพอร์นายก็เป็นคนที่สองที่พี่รู้จักในฐานะอะโฟร์ไดท์เลยที่นับได้ว่าแตกต่างจากคนอื่น" พี่ออสตินพูดขึ้น ก่อนเขาจะหยิบใบไม้ขึ้นมาเป่า

ผมนั่งฟังพี่ออสตินเป่าใบไม้เป็นเพลง เป็นเพลงที่ไพเราะมากจริง ๆ ใบไม้ ไม่คิดว่ารุ่นพี่ออสตินจะเก่งถึงขนาดใช้เพลงใบไม้ได้อย่างชำนาญ

"อ่า เก่งจังพี่ออสติน" ผมกล่าวชื่นชมอีกฝ่ายก่อนจะหยิบไดฟุกุขึ้นมาให้เป็นของขวัญ "นี่พี่ต้องรับนะ เป็นน้ำใจที่ผมจะให้ในฐานะที่พี่เป่าเพลงเพราะ ๆ ให้ผม"

"ได้สิ ไดฟุกุนี่ดูน่าอร่อยนะ งั้นพี่จะเก็บไว้ทานมื้อดึกล่ะกัน" ออสตินพูดก่อนรับของขวัญ "ส่วนเรื่องเพลงพี่ได้เรียนมาจากแซเทอร์พี่เลี้ยงน่ะ เขาเป็นคนสอนพี่ทั้งในการต่อสู้และเพลงธรรมชาติ"

"แซเทอร์... ว้าวผมเองก็เคยฝึกกับคุณจอห์นสันอยู่วันสองวันเหมือนกัน เขา..แบบว่า" เดม่อนพูดด้วยแววตาชื่นชมก่อนจะเปลี่ยนกลับเป็น...

"เข้มงวดใช่ไหม" พี่ออสตินพูดขึ้น

"อ่า ใช่ครับ เขาเข้มงวดมากและโหดสุด ๆ" เดม่อนพูดขึ้นตอบอีกฝ่าย

ออสติน อ๋าวส่ายหน้ากับความโชคดีของน้องเดม่อนก่อนเขาจะยิ้ม "แซเทอร์จอห์นสันเขาน่ะ เป็นคนที่ได้ชื่อว่าสุดโหดในด้านการฝึกแล้ว พี่แนะนำให้เดม่อนตั้งใจล่ะ แล้วเดม่อนจะได้แข็งแกร่งขึ้นแน่นอน"

"งืม ผมจะตั้งใจ ขอบคุณนะครับ" เดม่อนพูดตอบอีกฝ่าย ก่อนพี่ออสตินจะขอตัวลุกขึ้นไปดูแลปาร์ตี้ต่อ ส่วนผมมองยัยฉลาดที่หลับปุ๋ยบนตักตัวเอง ผมยิ้มอย่างไม่รู้ตัวก่อนพักสายตาสักแปบหนึ่งล่ะกัน 

รางวัลค่าประสบการณ์: +50 พลังใจ , +15 EXP , +30 พลังงาน

มอบไดฟูกุให้ออสติน อ๋าว

<

Dean HEROES

033

ไมค์ทองคำคาราโอเกะผังเพชร

          วันนี้ค่อนข้างเป็นวันพิเศษว่าปาร์ตี้ครั้งที่แล้วมาเสียหน่อย เพราะว่าวันนี้จะมีการดวลคาราโอเกะระหว่าง ‘คุณดี’ ไดโอนีซุส เทพแห่งไวน์และงานเทศกาล กับ ‘ดีน’ เอลวิน อัลวาเรซ นีล บุตรชายของเทพโพไซดอนที่คุณดีไม่เคยเรียกชื่อถูก และแขกรับเชิญพิเศษ ‘รุ่นพี่ออสติน’ อ๋าว บุตรชายของเทพแห่งไวน์ผู้จะมาเป็นพิธีกรและแดนซ์เซอร์ให้ทั้งสองเพลง ชายหนุ่มจึงแต่งหล่อเต็มที่ซึ่งอย่างน้อยก็มากกว่าครั้งที่แล้ว แต่ยังไม่ละทิ้งเสื้อด้อมส้มสีประจำค่ายเพราะว่าเขามีเสื้อผ้าใส่อยู่แค่ไม่กี่ตัว สำรวจตัวเองอีกครั้งว่าลืมอะไรไว้หรือเปล่า เสื้อผ้าหน้าผมพร้อม ของที่จะเตรียมไว้ให้คุณดีกับรุ่นพี่ออสตินพร้อม กระเป๋าสตางค์พร้อม และสุดท้ายสติสตางค์เขาพร้อมมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเขาก็เปิดประตูบ้านโพไซดอนออกมารับแสงสีรอบกองไฟ

           “สวัสดีคุณดี รุ่นพี่ออสติน ผมมีของมาให้ด้วย ช่วยรับไปก่อนที่ผมจะทำหายนะครับ”

          พอรู้สึกสนิทใจกับทั้งสองแล้วเขาก็กล่าวทักทายทั้งคู่อย่างเป็นกันเอง จากนั้นก็ยื่นสร้อยข้อมือถักที่คล้ายกันไปให้ทั้งสอง เขาเห็นว่ามีอุปกรณ์ดีไอวายขายที่ร้านสะดวกซื้อเลยซื้อมาถักเล่น ๆ แก้เบื่อ ด้วยฝีมืออาจจะไม่สวยงามอะไรนักแต่เขาก็ทำมันด้วยใจจากมิตรภาพที่มีให้แก่สองพ่อลูกคู่นี้

          “โอ้ พระเจ้า! มันน่ารักมาก ผมเห็นว่ามีชุดดีไอวายแบบนี้ขายที่ร้านสะดวกซื้อ นายถักมันเองเหรอ ขอบคุณนะ”

          “ใช่ครับ จะว่างั้นก็ได้”

          รุ่นพี่ออสตินกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดูเหมือนว่าเขาจะชอบอะไรแบบนี้นะ หรือเป็นรีแอคชั่นของดาราเวลาที่ได้รับของจากแฟนคลับก็ไม่รู้ ออสตินหยิบเส้นสีฟ้าสวมใส่ที่ข้อมือของตัวเองทันทีแล้วเหลือเส้นสีแดงเอาไว้ให้พ่อ เหมือนจะรู้ว่าคุณดีน่าจะชอบอะไรที่จี๊ดจ๊าดมากกว่า

          “พระเจ้าช่วย! ชอบกำไลของเธอจังเลย โบราณ น่าพิศมัย”

          ส่วนคุณดีแซวลูกชายและคนให้ด้วยการเล่นละครเป็น ‘เรจิน่า จอร์จ จาก มีนเกิร์ลส์’ ทำเอาทั้งสามคนฮาครืนอยู่ตรงนั้น

          ก่อนจะเริ่มการประชันเพลงที่มีแต่ฝ่ายตัวเอง (และสต๊าฟคุมเครื่องเสียง) เท่านั้นที่รู้ว่าเลือกเพลงอะไรมา ดีนก็ทานอาหารภายในงานให้พอกรุบกริบแล้วก็ดื่มไปพอประมาณเพราะคุณดีคะยั้นคะยอให้ดื่มจะได้มีความกล้า ทั้งที่คนอย่างดีนหน้าหนามาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว และพอเวทีพร้อมรุ่นพี่ออสตินก็กล่าวเปิดการประชันเพลง

          “อะแฮ่ม! ขอขัดจังหวะความสนุกของทุกคนสักครู่ และในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอย.. แต่ถ้าใครไม่ได้รอก็ขอโทษด้วยนะครับ” รุ่นพี่ไม่ทิ้งอารมณ์ขันแอบกระซิบประโยคหลังใส่ไมค์แต่ก็ได้ยินกันถ้วนทั่ว สร้างเสียงหัวเราะแก่คนในงานได้เป็นอย่างดี “บัดนี้ได้เวลาการประชันคาราโอเกะของคุณดีที่รักของทุกคน และคุณดีที่เติมตัวนอ.เข้าไป ดีน! บุตรแห่งโพไซดอนครับ!”

          ซาวน์เอฟเฟคเปิดตัวช่างยิ่งใหญ่อลังการเหมือนกับงานประกาศรางวัลออสก้าอย่างไรอย่างนั้น พ่อลูกคู่นี้มีร้อยเล่นล้านจริง ๆ ทำเอาดีนอึ้งไปชั่วขณะ ระหว่างที่ยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็ถูกคุณดีดันหลังให้ขึ้นไปเปิดตัวบนเวที เสียงตะโกนเชียร์ชื่อจากผู้ชมกลับมาอีกครั้ง แม้จะบอกว่าตัวเองหน้าหนาไร้ยางอายกับเรื่องแบบนี้แล้ว แต่เอาเข้าจริงมันก็เขินเหมือนกันนะ…

          “เอาล่ะครับ ทั้งคู่แนะนำตัวกันหน่อย มีอะไรอยากจะบอกกับผู้ชมไหม?”

          คุณดีคว้าไมค์มาก่อน

          “รักทุกคนนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ” การบอกรักของซุป’ตาร์ประจำค่ายเรียกเสียงกรี๊ดวี้ดวิ้วออกมาจากเด็ก ๆ ค่ายฮาล์ฟบลัด บางคนก็ตะโกนตอบขึ้นมา “เราก็รักคุณดี” 

          

          เป็นการบอกกับผู้ชมที่สั้นแต่ได้ใจ จากนั้นไมค์ก็ถูกเวียนมาหาดีน

          “โอ้โห ไม่คิดว่าจะต้องแนะนำตัวผมเลยไม่ได้เตรียมสุนทรพจน์มา แต่ว่าผมยังไม่อยากตายไมค์ เอาเป็นว่าวันนี้จะพยายามให้ดีที่สุดนะครับ!”

          พอจะเรียกเสียงหัวเราะได้บ้างก็ถือว่าโอเค ดีนรีบส่งไมค์กลับไปให้รุ่นพี่ออสตินสุดยอดเอ็มซีเปิดงานต่อก่อนที่เขาจะตายไมค์จริง ๆ

          “กติกาของการแข่งไม่มีอะไรมาก ทั้งคู่เลือกเพลงมาร้องหนึ่งเพลง ส่วนอีกฝ่ายที่เป็นคู่แข่งต้องมาเป็นแดนซ์เซอร์ประกอบเพลงนั้น เต้นแบบฟรีสไตล์ ไม่เน้นความถูกต้องสวยงามแต่ต้องสนุก แล้วใครได้เสียงกรี๊ดมากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ ซึ่งในการแข่งนี้จะมีผมเป็นแดนซ์เซอร์ของทั้งสองเพลงด้วย”

          จบจากที่ประกาศเสียงกรี๊ดโดยเฉพาะจากเด็กสาว ๆ ก็ดังกระหึ่มจนคนที่เป็นแฟนกันต้องมองหน้ากับการเสียอาการเกินเบอร์ของเจ้าหล่อน จากนั้นก็ตามคาด คนดูหยิบโทรศัพท์มือถือมาเตรียมถ่ายภาพกันแล้ว ซึ่งดีนก็ไม่ลืมจะส่งสมาร์ทโฟนของตัวเองให้สต๊าฟแซเทอร์ที่นัดกันไว้หลังเวทีให้บันทึกภาพให้หน่อยเช่นกัน

          “โดยคุณดีจะเป็นผู้ร้องเพลงก่อน และก่อนจะเริ่มการแข่งขัน.. ทุกคนก็รู้ใช่ไหมว่าคุณดีเป็นเทพแห่งอะไร?”

          “เทพแห่งไวน์และงานเทศกาล!” เด็ก ๆ ตะโกนตอบขึ้นมา

          “ถูกต้องนะคร้าบ!” ออสตินชี้นิ้วมาข้างหน้าแล้วจากนั้นสต๊าฟก็ถือแก้วไวน์ขึ้นมาบนเวทีราวกับเตี๊ยมกันไว้แล้วแต่ว่าดีนไม่รู้ 

          “เดี๋ยวนะ นี่ยังมีดื่มอีกเหรอครับ?” ดีนแอบเข้าไปกระซิบกับคุณดี เมื่อครู่ก็ถูกมอมมาจนเริ่มกรึ่มแล้วนะ

          “หลังเวทีไม่นับ” ฝ่ายเทพก็ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะรับแก้วไวน์มาแล้วชูขึ้น “ดื่ม!!”

          โอเค ดื่มก็ดื่ม ไวน์ของคุณดียังอร่อยล้ำเหมือนเดิมแต่รู้สึกว่าแก้วนี้จะแรงกว่าแก้วก่อน ๆ ที่ถูกมอมเมา ตอนนี้ดีนคิดว่าสองพ่อลูกคู่นี้มันร้ายนัก นี่กะจะตัดกำลังเขาสินะ แต่ในเมื่อถูกท้าทายแบบนี้ก็ไม่ยอมหรอก สู้ตาย!!

          “เอาล่ะครับ ตอนนี้เครื่องก็น่าจะติดกันทุกคนแล้ว มาเริ่มการแข่งขันกันดีกว่า คุณดี ‘ไดโอนีซุส’ เทพแห่งไวน์ ในเพลง Smooth Criminal”

          เพียงได้้ยินชื่อเพลงหนุ่มผิวน้ำผึ้งก็อ้าปากค้าง ทีมสต๊าฟของคุณดีโยนหมวกเฟโดร่าสามใบขึ้นมาบนเวทีสำหรับสามคนที่ต้องร้องและเต้นบนนั้น เขากำลังอึ้งอยู่กับโปรดักชั่นแล้วคิดว่างานนี้คุณดีไม่ได้มาเล่น ๆ เทพน้ำเมาจริงจังกับเรื่องปาร์ตี้เสมอ! แต่ที่น่ากำหมัดที่สุดเลยคือ…

          

          ‘คุณดีขี้โกงชะมัด! เพลงนี้มันมีเนื้อร้องเท่าไรกันเชียว แต่เรื่องเต้นเนี่ย…’

          แทบจะเป็นลม.. โดยเฉพาะท่าซิกเนเจอร์อย่างท่าต้านแรงโน้มถ่วง แล้วคนเมาที่ต้องเต้นท่านั้นเนี่ยนะ.. ให้ตายเถอะโรบิน!

          แต่ตอนนี้จะหันหลังกลับก็ไม่ทันเสียแล้ว มีแต่ต้องสนุกสุดเหวี่ยงไปกับเสียงเพลงที่คู่แข่งฝึกร้องมาอย่างดี

          Smooth Criminal เป็นเพลงที่ดังมาก ไม่มีนักเต้นคนไหนที่ไม่รู้จัก ดีนเต้นเพลงนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ห่างหายไปนานก่อนเข้าไฮสคูลเสียอีก กระนั้นเขาก็ยังพอจะจำสเตปการเต้นได้ แม้ไม่โปรเท่าดาราหรือนักปาร์ตี้มืออาชีพอย่างคุณดีและลูกชายแต่ก็ไม่ทำให้ตัวเองขายหน้า ซ้ำยังค่อนข้างเข้าขาได้ดีกับทั้งสองคนที่ซ้อมเพลงนี้มาจนเชี่ยวแล้ว จนมาถึงท่อนที่เป็นกังวล แม้คนที่ซ้อมมาก็ยังตะกุกตะกักถ้าไม่ใช่ทีมงานของ ไมเคิล แจ๊คสัน ตัวจริง ดีนเกือบล้มหน้าทิ่ม เขากางแขนว่ายอากาศอยู่แป๊บนึงก่อนจะดึงตัวเองกลับมาได้ ช่างน่าอายเหลือเกิน ส่วนคุณดี.. เขาเห็นอีกฝ่ายแอบติดเชือกไว้กับเอวตอนที่ทำท่าต้านแรงโน้มถ่วงนะ…

           เพลงของคุณดีจบลงไปพร้อมกับเสียงหอบของคนทั้งสาม แต่พอเห็นว่าคนดูสนุกสนานเขาก็ดีใจแล้วล่ะ รุ่นพี่ออสตินรับไมค์มาจากบิดาแล้วทำหน้าที่พิธีกรต่อ คนนี้สิที่น่าสงสารที่สุด รับบทหนักที่สุดของงานเลย

          “โอ๊ย เหนื่อยจัง แต่ว่ายังหยุดพักไม่ได้” ดาราหนุ่มหัวเราะ “ถ้างั้นมาที่เพลงต่อไปของดีนบุตรแห่งโพไซดอนกันเลยดีกว่า ว่าแต่นายเลือกเพลงอะไรมานะ?” สิ้นเสียงถาม สต๊าฟคุมเสียงก็เปิดอินโทรเพลงขึ้นมาเป็นการสปอย เรียกเอาเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้มาก “โอ้ เพลงนี้นี่เองที่นายบอกผม! เพลงที่ขึ้นต้นด้วย T ของนักร้อง B ถ้างั้นเชิญทุกท่านรับชมเพลงต่อไปได้เลย Toxic จาก ดีน นีล เฮ้อ.. หวังว่าผมจะไม่ขาดใจตายไปก่อนนะ”

          ไม่รู้ว่าประโยคหลังนี้รุ่นพี่ออสตินเล่นมุกหรือว่าพูดจริง เพราะเพลงที่เขาเลือกมานี่ก็เป็นเพลงเต้นสุดในผับยุคเก้าศูนย์เลยเหมือนกัน ถามว่าเกิดทันเหรอ? ใช่ เกิดทันแต่ว่าโตไม่ทัน แต่เพลงนี้เขาก็เต้นมาจนช่ำเพราะคุณพ่อโดนัลด์ชอบเปิดฟังที่บ้าน…

          “With a taste of your lips, I'm on a ride”

          “You're toxic, I'm slippin' under”

          “With a taste of a poison paradise”

          สวมวิญญาณ บริทนีย์ สเปียร์ เวอร์ชั่นเสียงเข้มหนึ่งวัน ใส่จิตวิญญาณของเจ้าหญิงเพลงป๊อบเข้าไปให้สุด และดูเหมือนว่าคุณดีกับรุ่นพี่ก็จะคิดเช่นเดียวกัน งานนี้ทั้งสามจึงมีสภาพไม่ต่างจากแก๊งสาวมีนเกิร์ลส์ในฉากเต้นเพลงคริสต์มาสงานโรงเรียน กว่าเพลงจะจบเขาทั้งร้องทั้งเต้นสุดเหวี่ยงจนขาแทบทรุด ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงเหนื่อยกว่าตอนซ้อมเต้นอีก เป็นเพราะไวน์ตัดกำลังของคุณดีแน่ ๆ

          ดูเหมือนว่าการแข่งขันครั้งนี้ผลออกมาจะเสมอเพราะเสียงกรี๊ดจากผู้ชมมีพอ ๆ กันจนวัดค่าไม่ได้ ถึงแม้ส่วนใหญ่จะมาจากแฟนคลับของรุ่นพี่ออสตินก็เถอะ แต่ถ้าทุกคนสนุกก็ถือว่าวิน-วิน

          พอจบการแสดงชายหนุ่มก็รับสมาร์ทโฟนกลับคืนมาจากแซเทอร์ที่เขาฝากถ่ายคลิป แต่อนิจจัง หมอนั่นไม่ได้เข้าไปโหมดถ่ายวีดีโอแต่ยังแช่อยู่โหมดถ่ายภาพ และรูปที่ได้เป็นภาพตอนที่ยังเซ็ตอัพเวทีไม่เสร็จอีก หมดกัน คราวหลังเขาจะไม่ไหว้วานแซเทอร์เรื่องเทคโนโลยี

          .

          .

          .

          “สวัสดีค่ะคุณพี่ดีน วันนี้ใส่สุดได้เริ่ดมั่ก ๆ น้องประทับใจ”

          “เธอชอบเหรอ งั้นก็ขอบใจนะ ไม่เสียแรงที่ฉันใช้เวลาซ้อมมาทั้งอาทิตย์แล้วล่ะ”

          อลิเซียควงแขนแฟนหนุ่มบ้านแอรีสมาชื่นชมเขาถึงหน้าเวที หญิงสาวดูจะไฮป์จริงอย่างที่นางพูดแต่เอลลิสแสดงสีหน้าเหม็นเบื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัด อย่างแรกคงเพราะแฟนสาวคนสวยกรี๊ดรุ่นพี่ออสตินจนออกนอกหน้า อย่างที่สองต้องมาดูอย่างอื่นแทนที่จะได้เอาเวลาไปสวีทกับบี๋ของเขา และอย่างที่สามเอลลิสคงไม่ปลื้มที่หญิงสาวมาชื่นชมชายอื่นต่อหน้าต่อตา โดยเฉพาะบุตรแห่งโพไซดอนที่พ่อของเขาเพิ่งจะแพ้แคมเปญมาด้วย

          นอกจากสองคนนี้เขายังเห็นเด็กสาวคุ้นหน้าจากบ้านอะโฟรไดท์ที่ชื่อว่า ‘เจโนวีฟ อีเมอร์สัน’ ยืนอยู่ข้างหลัง ที่รู้จักกันเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนมาลงชื่อขอยาแก้ปวดท้องที่ห้องพยาบาล

          “ไง เจโนวีฟ เธอหายปวดท้องแล้วเหรอ?”

          “สวัสดีค่ะ ยังไม่หายเลยแต่ว่าฉันมาหาอะไรกินในงานก่อนจะไปพักผ่อนน่ะ” เด็กสาวตอบด้วยรอยยิ้ม แต่คงจะสดใสมากกว่านี้หากว่าเธอไม่ได้อยู่ในอาการปวดท้องอยู่ “งั้นเดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ” เธอค้อมศีรษะให้เล็กน้อยก่อนจะปลีกตัวออกมาหญิงสาวขยับปากอ่านจับใจความได้ว่า ‘ไปก่อนนะคะ เบื่อพวกคลั่งรักมาก ๆ’ ก่อนจะชี้ไปที่พี่น้องร่วมสายเลือดและแฟนหนุ่มโดยที่ทั้งสองไม่เห็นอากัปกิริยานั้น ๆ แต่คนที่รู้เรื่่องเนี่ยสิ ต้องกลั้นขำแค่ไหนเธอคงไม่รู้หรอก

          “โอเค ๆ หายไว ๆ นะเจโนวีฟ” โบกมือลาสาวน้อยเรือนผมสีแพล็ตตินั่มบลอนด์เสร็จก็หันกลับมาสนทนากับอลิเซียต่อ “ฉันเองก็ว่าจะไปพักผ่อนเหมือนกัน วันนี้โดนคุณดีมอมซะเยอะเลย”

          “โธ่ น่าเสียดาย กะว่าจะขอแดนซ์กับคุณพี่ด้วยซะหน่อย แต่เอาไว้วันหลังก็ได้ค่ะ”

          ประโยคนั้นของแฟนสาวทำเอาเด็กหนุ่มกล้ามล่ำถึงกับถลึงตาใส่ เอาจริงเขาอยากเลี่ยงที่จะปะทะคนที่เคยลวงให้เขาไปตายที่ร้านป้าเอมด้วยล่ะ ดีที่รุ่นพี่ออสตินเตือนไว้ก่อน ไม่งั้นที่ลองไอแลนด์คงมีหินโมอายที่หล่อที่สุดประดับไว้เสียแล้ว

          “งั้นสนุกกับปาร์ตี้นะ อลิเซีย หลานชาย”

          บอกลาเสร็จก็รีบเดินออกมา ถึงจะไม่อยากมีเรื่องแต่ห้ามความปากไวของตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆ…

สรุป แข่งร้องคาราโอเกะกับคุณดี โดยมีรุ่นพี่ออสตินเป็นพิธีกรและแดนเซอร์ทั้ง 2 เพลง

มอบ [กำไลเชือกถัก] ให้ [ไดโอนีซุส] และ [ออสติน อ๋าว] +2 โบนัสพิเศษจากน้ำหอม

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

ทักทาย เอลลิส อลิเซีย และเจโนวีฟหน้าเวที

Dean HEROES

036

วันนี้ขอเบา ๆ

          เมื่อคืนจัดหนักเกินไปแถมยังนอนไม่ค่อยหลับ วันนี้ดีนจึงมาปาร์ตี้แบบเอเนอร์จี้ตกไปเหลือแค่ประมาณหกสิบเปอร์เซ็น แต่เพียงเท่านี้ก็เหลือเฟือสำหรับการกินดื่มเล็กน้อย (ย้ำว่า ‘เพียงเล็กน้อย’) ลดการเต้นลงแล้วก็หันมาพูดคุยกับเด็ก ๆ คนอื่นในปาร์ตี้แทน วันนี้บรรยากาศจึงเป็นไปในรูปแบบชิล ๆ สบาย ๆ ไม่ดุเดือดเหมือนสามครั้งก่อนหน้าที่เดือดไฟลุก

          ก่อนอื่นไม่ลืมเข้าไปทักทายเจ้าภาพของงานจากบ้านไดโอนีซุส วันนี้เขาเห็นทั้งสองยังฟิตปั๊งเหมือนเดิม

          “สวัสดีครับคุณดี รุ่นพี่ออสติน”

          “สวัสดีดัน นุ๊ค” คุณดีทักตอบ ไม่ลืมเปลี่ยนชื่อให้เหมือนเดิม

          “สวัสดีดีน วันนี้ดูเอื่อย ๆ นะ พลังงานหมดเหรอ”

          “นิดหน่อยครับ กะว่าจะถนอมร่างกายไว้ด้วย คิดว่าอาทิตย์หน้าจะเอาจริงเอาจังกับการฝึกแล้วครับ ให้อยู่แต่ในค่ายไปตลอดชีวิตก็คงไม่ดีใช่ไหมล่ะ”

          “ไม่ดีแน่ ถึงคุณพ่อจะจัดปาร์ตี้ให้ได้ แต่อดไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกผมว่าคุณคงเหี่ยวตายแน่” รุ่นพี่ออสตินน่าจะอ่านใจเขาออก ตามประสาหนุ่มผู้ชื่นชอบความสำราญเหมือนกัน “ถ้างั้นก็ไปหาอะไรกินก่อนเถอะ แล้วก็รีบเข้านอนนะ”

          “งั้นขอตัวก่อนนะครับ”         

          ดีนทักทายทั้งสองคนเพียงแค่นั้นก่อนจะไปมุงอยู่ที่โต๊ะอาหาร หยิบเอาน้ำพันช์กับบาร์บีคิวเสียบไม้ย่างติดมือมากิน แล้วไปดูกลุ่มเด็กที่หยิบกีต้าร์มาล้อมวงเล่นดนตรีกัน เหมือนว่าเด็กพวกนี้จะเป็นคนที่ยังไม่ถูกรับรองชื่อ แต่ดูจากฝีมืออาจจะถูกรับรองให้กลายเป็นสายเลือดอะพอลโล่ได้ไม่ยาก ..มั้ง เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าลูกจำเป็นต้องมีพรสวรรค์เหมือนกับพ่อแม่ของตัวเองหรือไม่ อย่างตัวเองชอบเล่นน้ำ แต่ว่ายน้ำไม่บ่อยเพราะการเป็นคนสายตาสั้นจะมองอะไรแทบไม่เห็นเมื่ออยู่ในน้ำ แว่นตาว่ายน้ำสำหรับคนสายตาสั้นก็มีถึงแค่ -500 แต่สำหรับคนที่สั้น -800 ก็ยังเห็นภาพเลือนลางอยู่ดี สรุปได้ว่าแม้จะว่ายน้ำไม่เก่งแต่ก็เอาตัวรอดจากการจมน้ำได้ ซึ่งหากไม่มีปัญหาด้านสายตาเขาคงจะว่ายน้ำบ่อยขึ้นและเก่งกว่านี้

          “พี่ดีนลองไหม?”

          มือกีต้าร์รุ่นเยาว์ทำท่าจะส่งเครื่องดนตรีมาให้เพราะเห็นว่าเขาดูจะเอ็นจอยกับการฟังเพลงและร้องเพลงไปกับเด็ก ๆ กลุ่มนี้

          “ให้ฉันลองเหรอ ไม่ได้เล่นมานานแล้วนะ ตั้งแต่ปีหนึ่งได้” เขารับกีต้าร์มาจับคอร์ดแล้วลองเกา ตอนนี้จำได้อยู่ไม่กี่คอร์ดแล้วสิ เนื้อเพลงก็จำไม่ได้เลย “รู้สึกว่าฉันจะจำได้แค่คอร์ดซีคอร์ดเดียว ดูท่าว่าพวกนายต้องสอนฉันเล่นใหม่หมดแล้วล่ะ”

          ระหว่างที่กำลังเปิดคอร์สพิเศษสอนกีต้าร์กันอยู่นั้นเองก็มีเด็กหนุ่มสาวคู่หนึ่งเข้ามาทักทาย

          “สวัสดี ทำอะไรกันอยู่เหรอ?”

          เด็กสาวผมทองที่ชื่อว่าลิเลียน่าสายเลือดแห่งเทพีอะธีน่าเอ่ยทักกลุ่มนักดนตรีไร้บ้าน ตอนที่เธอไม่ได้เมาบุคลิกแทบจะเปลี่ยนไปจากตอนที่พบกันครั้งแรกไปโดยสิ้นเชิง แต่ที่เหมือนกันก็คือเธอยังคงควง ‘แฟนหนุ่ม’ (?) ไปด้วยทุกที่ แต่เรื่องนี้ดีนไม่เอามาล้อหรอก วัยเท่านี้จะคบหาใครเป็นเรื่องธรรมดา ขอแค่ป้องกันให้ดีจะได้ไม่เกิดเรื่องผิดพลาดก็พอ

          “สอนกีต้าร์กันอยู่น่ะ พวกเธอสนใจด้วยไหม?”

          เด็กสาวหันไปมองหน้าหนุ่มอะโฟรไดท์ที่มาด้วยกันก่อนจะนั่งร่วมวง

          “เราเพิ่งจะคุยกันครั้งแรกใช่ไหม? ฉันดีน นีล ยินดีที่ได้รู้จัก” ดีนเอ่ยทักเพื่อนชาย(แฟน)ของลิเลียน่า ส่วนเรื่องเป็นลูกใครนั้นเขาไม่ได้บอกเพราะไม่ได้เห็นความสำคัญของลำดับเทพ

          @Daemon   

          พอกลุ่มเด็ก ๆ เริ่มใหญ่ขึ้นก็มีบางคนในนั้นเปิดบทสนทนาเม้าท์มอย

          “ดูเหมือนว่าผลสรุปแคมเปญของวันกะเทยผ่านศึกและอนุรักษ์สัตว์ทะเลจะออกแล้วนะ”

          “พนันกันไหม? เทพแอรีสแพ้ 3 ดรักม่า” เด็กอีกคนนึงในกลุ่มพูด

          ดีนเริ่มเหลียวซ้ายแลขวาดูว่าเอลลิสอยู่แถวนี้ไหม พอเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งจู๋จี๋อยู่กับแฟนสาวที่อีกมุมไกลลิบก็โล่งใจ ถ้าได้ยินก็แปลว่าต้องมีสกิลหูทิพย์แล้ว ตอนนี้เด็ก ๆ ดูจะเทข้างแอรีสแพ้กันจนไม่มีใครกล้าลงข้างแอรีสชนะกันเลยสักคน

          “พี่ดีนล่ะว่าไง?”

          “อ้อ ฉันรู้ผลแล้วน่ะ ขอผ่านการพนันแล้วกัน ไม่งั้นจะเรียกว่าโกง”

          “เออใช่ พี่แกมีเส้นสายฝั่งท่านโพไซดอน… แล้วลิเลียน่ากับเดม่อนล่ะ?”

          @Daemon

          “เอาล่ะเฉลย สรุปว่าท่านแอรีสก็แพ้รวดจริง ๆ นั่นแหล่ะ”

          เด็ก ๆ ส่งเสียงหัวเราะคิกคักกันจนดีนชักเริ่มเห็นใจลูกพี่ลูกน้องเทพขี้โมโหคนนั้นแล้วสิ…

         

          “แคมเปญวันกะเทยผ่านศึก พี่กะทั้งสองประเทศปรับทำความเข้าใจกันได้ด้วยดีเลยไม่เกิดสงครามในภูมิภาค ส่วนแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลมีคนมาโหวตมากมายจนกลายเป็นประเด็นร้อน เห็นว่าตอนนี้ UN มีมติให้สงวนพันธุ์สัตว์ทั้งสองประเภทเอาไว้ ห้ามล่า ทะเลก็เลยสงบสุขใช่ไหมฮะพี่ดีน?”

          “ก็ประมาณนั้นแหล่ะ แล้วมีเรื่องวงในอีกเรื่องที่พวกนายอาจไม่รู้” พอเขาพูดแบบนี้เด็ก ๆ ก็เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ “เพราะว่าแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลชนะเลยเหมือนว่าจะมีปาร์ตี้ริมชายหาดด้วย ส่วนรายละเอียดขออุบไว้ก่อน…” เขาเว้นช่วงให้ดูน่าตื่นเต้นก่อนจะเฉลยออกมาพร้อมเสียงหัวเราะ “เพราะว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีอะไรบ้าง”

          @Daemon

          เวลาแห่งการเฉลิมฉลองและเม้าท์มอยผ่านไปไวจนเริ่มดึก แล้วตอนนี้คนอดนอนก็ง่วงเต็มแก่จนแจก ‘สาม’ หาวไปแล้วหลายครั้งจนกลายเป็นเลขยกกำลัง

          “โอ๊ย ง่วง  ไม่ไหวละ ฉันขอตัวก่อนดีกว่า แล้วจะมาเรียนกีต้าร์ด้วยใหม่” ชายหนุ่มผู้โตที่สุดในกลุ่มคืนกีต้าร์สู่มือเจ้าของ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วปัดเศษหญ้าออกจากกางเกง “บายนะทุกคน บายลิเลียน่า เดม่อน แล้วเจอกันใหม่”

          จากนั้นเขาก็ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเด็ก ๆ แล้วตรงเข้าบ้านโพไซดอนไปเตรียมอาบน้ำนอนทันที

สรุป

เข้าร่วมงานทักทาย คุณดี กับ ออสติน อ๋าว (ไม่ได้ให้ของขวัญ)

+2 โบนัสพิเศษจากน้ำหอม

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

เรียนกีต้าร์กับกลุ่มเด็กที่ยังไม่ได้ถูกรับรองบุตร

เดม่อน และ ลิเลียน่า Join to Party

ฟังข่าวลือ วันกะเทยผ่านศึก (เคยรับรางวัลแล้ว)

ฟังข่าวลือ แคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเล +10 EXP

Daemon HEROES

Meet Friend New D.E.A.N

เดม่อนกับลิเลียน่าเดินออกมาจากห้องพยาบาล ทั้งคู่ก็ตัดสินใจว่าจะไปแจมปาร์ตี้ ส่วนตัวเดม่อนกะจะไปหาอะไรทานสักหน่อย ตั้งแต่เย็นเขายังไม่ได้ทานอะไรเลย อีกทั้งยังผลาญพลังงานจากการวิ่งสู้ฟัดจากหมาป่าที่แอรีสปล่อยออกมาทดสอบหาเด็กที่มีแววกล้าหาญ ซึ่งพวกมันกะจะกินจริง ๆ นี่สิ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำแล้วว่าแอรีสตั้งใจหรือเจตนาจะให้เด้กบ้านอื่น ๆ ที่ไม่เห็นด้วยกับฝั่งแอรีสจากสองแคมเปญนั้นโดนหมาคาบไปกินให้ตาย ๆ ไปหรือยังไง

"ไปทางนั้นกัน" ลิเลียน่าที่สังเกตเห็นดีน และเหมือนจะมีเด็กคนอื่น ๆ เธอจึงชวนผมให้ตามเธอไป 

ผมไม่ได้พุดอะไร ก็เดินตามลิเลียน่าไปยังกลุ่มคนไร้บ้าน และอีกคนที่ดูเหมือนจะมีอายุโตกว่าเขาสักหน่อย อีกทั้งผมเหมือนเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง แต่เห็นไกล ๆ

“สวัสดี ทำอะไรกันอยู่เหรอ?" เด็กสาวผมทองที่ชื่อว่าลิเลียน่าสายเลือดแห่งเทพีอะธีน่าเอ่ยทักกลุ่มนักดนตรีไร้บ้าน และดีน

[ดูโรลเพลย์ #12 DEAN]

ลิเลียน่าดูเหมือนเธอจะอยากนั่งผมจึงได้เลือกตอบหญิงสาว "ไม่มีปัญหา ผมก็อยากจะนั่งฟังเพลงชิลด์ ๆ สักหน่อย ร่างกายวันนี้เจอเรื่องหนักเป็นบ้าเลย"  เมื่อเธอเห็นผมนั่งลงก่อนเธอเดินมานั่งตาม

ก่อนผมจะหันไปแนะนำตัวตอบดีน "ผมเดม่อน แคนเนลท์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ดีน" 

[ดูโรลเพลย์ #12 DEAN]

“เออใช่ พี่แกมีเส้นสายฝั่งท่านโพไซดอน… แล้วลิเลียน่ากับเดม่อนล่ะ?” เด็ก ๆ กลุ่มนั้นคนหนึ่งหนัมาถามพวกเรา 

ผมเองก็ไม่เห็นด้วยกับฝั่งแอรีสเท่าไหร่ ทั้งโพไซดอนและวันกระเทยเดือด โดยเฉพาะวันกระเทยเดือด ถ้าแอรีสชนะนี่เขาไม่อยากคิดสภาพเปลวไฟสงครามในเอเชียเลย "ถ้าเป็นผมคงอยากให้เฮอร์มาโฟร์ไดตัสกับโพไซดอนชนะ หลาย ๆ เรื่องใช้สงครามแก้ปัญหาก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีเสมอไป" 

"นายนี่นะ" ลิเลียน่ายกมือเขกหัวผมอย่างหมั่นเขี้ยว เธอหัวเราะยิ้มหลังจากแกล้งผม ผมก็ไม่โต้ตอบอะไร ก็พอเข้าใจว่าเธอหมายถึงเรื่องอะไร คงไม่พ้นความบ้าบิ่นในการอยากต่อสู้ของผม นั่นก็ขัดแย้งที่ผมพูดอยู่จริง ๆ นั่นล่ะ พอเป็นเรื่องของผมก็อยากจะต่อสู้แสดงความแข็งแกร่ง

“เอาล่ะเฉลย สรุปว่าท่านแอรีสก็แพ้รวดจริง ๆ นั่นแหล่ะ” 

"ฮ่า ๆ" ผมเผลอหลุดหัวเราะด้วยความดีใจ เมื่อรู้ว่าแอรีสแพ้ทั้งสองแคมเปญ ก่อนจะโดนลิเลียน่ามองตาเชิงบอก อย่าดีใจออกนอกหน้า บอกเป็นนัยว่าเหล่าเทพดูเราอยู่ตลอดนะ 

ก่อนเธอเอนหัวมากระซิบผม "แต่เนียนขำได้นะ" ลิเลียน่าพูดเสร็จเธอก็ขำคิก ๆ ข้างหูผม

[ดูโรลเพลย์ #12 DEAN]

"ดีจังเลยนะ แบบนี้ฉลามกับวาฬเหล่านั้นจะได้หมดยุคการเป็นเกมล่าของพวกคนรวยสักที" เดม่อนพูดขึ้น ก่อนจะหันไปทางดีนที่พูดถึงปาร์ตี้ แบบนี้คือการดีใจออกสื่อหรือเปล่านะ เขาแอบชำเลืองมองเบื้องบน ถ้าแอรีสรู้เข้านี่คงกำหมัดอยู่แน่ 

"จะรอเลยนะ ขึ้นชื่อว่าปาร์ตี้ย่อมมีอาหารดี ๆ ให้กินพุงกางแน่" เดม่อนพูดอย่างใจจดใจจ่อ ปาร์ตี้รื่นเริงเขาเป็นประเภทไม่ค่อยสนอยู่แล้วต่างกับพี่น้องคนอื่น ๆ ในบ้าน แต่เขาชอบกินมากกว่า การต่อสู้มันต้องใช้พลังงานนี่!!

"เดี๋ยวก็ตุ้ยนุ้ยหรอกบุตรอะโฟร์ไดท์" ลิเลียน่าพูดแซวผม ใบหน้าเธอดูมีความสุขและสดใสขึ้นมากเวลานี้ ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่เธอเวลานี้ดูไม๋โหดเหมือนเวลาอยู่กับผมสองคน แต่ผมก็เข้าใจในความหวังดีของเธอแหละนะ ตอนนี้เธอเรียกผมบุตรอะโฟร์ไดท์จนผมเริ่มชินแล้ว นี่ถ้าเธอเกิดเปลี่ยนไปเรียกชื่อผมนี่ ผมคงไม่ค่อยชินเป็นแน่

[ดูโรลเพลย์ #12 DEAN]

"ฝันดีครับดีล นีล" เดม่อนพูดตอบอีกฝ่าย 

"กลับระวังนะดีล" ลิเลียน่าพูดขึ้นก่อนจะหันมาทางเดม่อน เธอลุกขึ้นและดึงแขนผมขึ้นมา ก่อนจะพาผมเดินไปทักทายคุณดี 

"สวัสดีค่ะคุณดี" ลิเลียน่าทักทายคุณดีเจ้าของงาน ก่อนจะน้อมตัว "เมื่อวานต้องขอโทษด้วยนะคะที่ตาโง่คนนี้ไม่ได้มาทักทายคุณดี.... เมื่อวานเป็นความผิดหนูเองที่ทำให้เขาต้องคอยดูแล"

เธอโน้มตัวเคารพคุณดีก่อนผมจะรีบพูด "เมื่อวานผมต้องขอโทษคุณดีด้วยนะครับที่ไม่ได้แวะมา อย่าไปโทษลิเลียน่าเลย ก่อนเจอเธอผมก็สามารถแวะมาได้แต่ดันไปชุ้มของกินก่อน"

"สนุกให้เต็มที่ก็พอ ข้าไม่ใส่ใจหรอกคุณโรเลียน่า ดาวีม่อน" คุณดีแสยะยิ้มบางอย่างและเขายังคงแกล้งเรียกชื่อผิด คราวนี้คุณดีเรียกผมกลายเป็นดิจิมอนชะแล้ว 

เขาหันกลับมาอีกทีก่อนจะมาพร้อมกับแก้วน้ำองุ่นยื่นให้ผม "งั้นดื่มนี่สิ ข้าจะลืม ๆ ไปว่าเจ้าไม่ได้มาทักทายข้าเมื่อวาน"

"ครับ" เดม่อนรับแก้วมาจากคุณดี เขามองข้างในก่อนหายใจลึก ๆ และดื่มฮึกใจเดียวหมด แต่พบว่านี่มันน้ำองุ่นของจริงนี่น่า คราวนี้คุณดีไม่ได้แกล้ง

"นี่มัน...คุณดีไม่ได้ผสมแอลกอฮอล์เหรอครับ" เดม่อนถามขึ้นด้วยความสงสัยทันทีที่ลิ้นสัมผัสน้ำองุ่น น้ำองุ่นจริง ๆ 

คุณดีผิวปากไม่รู้ไม่ชี้ก่อนเดินไปแดนช์กับคนอื่น ๆ เดม่อนมองงง ๆ อย่างเดาความคิดอีกฝ่ายไม่ออกจริง ๆ ว่าเขาคิดอะไรกันแน่ในแต่ละครั้งที่เจอ ระหว่างผมกับลิเลียน่ากำลังยืนคุยเม้าท์มอยก็ได้เจอรุ่นพี่ออสตินเข้ามาทักทาย

"ไงทั้งสองคน คุยอะไรกัน" พี่ออสตินทักทายพวกผมทั้งคู่ ก่อนเรารีบหันไปทักทายรุ่นพี่อย่างรวดเร็ว

เดม่อนยิ้มแฮ่ ๆ ก่อนจะตอบรุ่นพี่ "พอดีผมกำลังถามลิเลียน่าเรื่องคลาสดาบและโล่คาบต่อไปน่ะครับ"

"ขยันจังนะเรา แปลกตามข่าวลือจริง ๆ " พี่ออสตินพูดแซวผม ก่อนจะหันไปตอบคนเรียก 

"พี่ออสตินคะ มาถ่ายรูปกับพวกหนูหน่อย" เด็ก ๆ กลุ่มหนึ่งเรียกพี่ออสติน 

"เข้าใจแล้ว" พี่ออสตินพูดก่อนหันมาทางผมและลิเลียน่า "งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ ดูเหมือนเด็ก ๆ กลุ่มนั้นจะอยากถ่ายรูปกับพี่" เขาพูดจบก็รีบเดินไปหาเด็กกลุ่มนั้น

จากนั้นเดม่อนกับลิเลียน่าทั้งคู่ก็เดินไปหาอะไรกินลงท้องสักหน่อย โดยเฉพาะผมกะว่ามื้อนี้จะกินให้คุ้มเลยสมเป็นปาร์ตี้ ชดเชยพลังงานทีเ่สียไปในการโดนหมาป่าแอรีสทำร้ายปางตาย

รางวัลค่าประสบการณ์: +50 พลังใจ , +15 EXP , +30 พลังงาน 

รางวัลมินิเกมลุ้นดรักม่าจากไดโอนีซุส: (เลขไบต์หลักสุดท้าย 2-6 ได้ตามจำนวนของเลขไบต์ อาทิ 3 ก็ได้ 3 ดรักม่า แต่หากได้เลข 7-9 จะได้เป็น 2 ดรักม่า และ เลข 0-1 ได้ 4 ดรักม่า)

-- หอมเย้ายวน กับคนที่คุยด้วย +7 ความสัมพันธ์ --

+ สรุป +

- BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

- Join to Party with Dean

- ฟังข่าวลือ วันกะเทยผ่านศึก (+10 EXP) 

- ฟังข่าวลือ แคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเล (รับรางวัลแล้ว)

- พบเจอรุ่นพี่ออสตินสนทนาด้วย