[ตรงกลางระหว่างบ้านพักทั้งหมด] กองไฟแห่งเฮสเทีย

Dean HEROES

033

ไมค์ทองคำคาราโอเกะผังเพชร

          วันนี้ค่อนข้างเป็นวันพิเศษว่าปาร์ตี้ครั้งที่แล้วมาเสียหน่อย เพราะว่าวันนี้จะมีการดวลคาราโอเกะระหว่าง ‘คุณดี’ ไดโอนีซุส เทพแห่งไวน์และงานเทศกาล กับ ‘ดีน’ เอลวิน อัลวาเรซ นีล บุตรชายของเทพโพไซดอนที่คุณดีไม่เคยเรียกชื่อถูก และแขกรับเชิญพิเศษ ‘รุ่นพี่ออสติน’ อ๋าว บุตรชายของเทพแห่งไวน์ผู้จะมาเป็นพิธีกรและแดนซ์เซอร์ให้ทั้งสองเพลง ชายหนุ่มจึงแต่งหล่อเต็มที่ซึ่งอย่างน้อยก็มากกว่าครั้งที่แล้ว แต่ยังไม่ละทิ้งเสื้อด้อมส้มสีประจำค่ายเพราะว่าเขามีเสื้อผ้าใส่อยู่แค่ไม่กี่ตัว สำรวจตัวเองอีกครั้งว่าลืมอะไรไว้หรือเปล่า เสื้อผ้าหน้าผมพร้อม ของที่จะเตรียมไว้ให้คุณดีกับรุ่นพี่ออสตินพร้อม กระเป๋าสตางค์พร้อม และสุดท้ายสติสตางค์เขาพร้อมมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเขาก็เปิดประตูบ้านโพไซดอนออกมารับแสงสีรอบกองไฟ

           “สวัสดีคุณดี รุ่นพี่ออสติน ผมมีของมาให้ด้วย ช่วยรับไปก่อนที่ผมจะทำหายนะครับ”

          พอรู้สึกสนิทใจกับทั้งสองแล้วเขาก็กล่าวทักทายทั้งคู่อย่างเป็นกันเอง จากนั้นก็ยื่นสร้อยข้อมือถักที่คล้ายกันไปให้ทั้งสอง เขาเห็นว่ามีอุปกรณ์ดีไอวายขายที่ร้านสะดวกซื้อเลยซื้อมาถักเล่น ๆ แก้เบื่อ ด้วยฝีมืออาจจะไม่สวยงามอะไรนักแต่เขาก็ทำมันด้วยใจจากมิตรภาพที่มีให้แก่สองพ่อลูกคู่นี้

          “โอ้ พระเจ้า! มันน่ารักมาก ผมเห็นว่ามีชุดดีไอวายแบบนี้ขายที่ร้านสะดวกซื้อ นายถักมันเองเหรอ ขอบคุณนะ”

          “ใช่ครับ จะว่างั้นก็ได้”

          รุ่นพี่ออสตินกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดูเหมือนว่าเขาจะชอบอะไรแบบนี้นะ หรือเป็นรีแอคชั่นของดาราเวลาที่ได้รับของจากแฟนคลับก็ไม่รู้ ออสตินหยิบเส้นสีฟ้าสวมใส่ที่ข้อมือของตัวเองทันทีแล้วเหลือเส้นสีแดงเอาไว้ให้พ่อ เหมือนจะรู้ว่าคุณดีน่าจะชอบอะไรที่จี๊ดจ๊าดมากกว่า

          “พระเจ้าช่วย! ชอบกำไลของเธอจังเลย โบราณ น่าพิศมัย”

          ส่วนคุณดีแซวลูกชายและคนให้ด้วยการเล่นละครเป็น ‘เรจิน่า จอร์จ จาก มีนเกิร์ลส์’ ทำเอาทั้งสามคนฮาครืนอยู่ตรงนั้น

          ก่อนจะเริ่มการประชันเพลงที่มีแต่ฝ่ายตัวเอง (และสต๊าฟคุมเครื่องเสียง) เท่านั้นที่รู้ว่าเลือกเพลงอะไรมา ดีนก็ทานอาหารภายในงานให้พอกรุบกริบแล้วก็ดื่มไปพอประมาณเพราะคุณดีคะยั้นคะยอให้ดื่มจะได้มีความกล้า ทั้งที่คนอย่างดีนหน้าหนามาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว และพอเวทีพร้อมรุ่นพี่ออสตินก็กล่าวเปิดการประชันเพลง

          “อะแฮ่ม! ขอขัดจังหวะความสนุกของทุกคนสักครู่ และในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอย.. แต่ถ้าใครไม่ได้รอก็ขอโทษด้วยนะครับ” รุ่นพี่ไม่ทิ้งอารมณ์ขันแอบกระซิบประโยคหลังใส่ไมค์แต่ก็ได้ยินกันถ้วนทั่ว สร้างเสียงหัวเราะแก่คนในงานได้เป็นอย่างดี “บัดนี้ได้เวลาการประชันคาราโอเกะของคุณดีที่รักของทุกคน และคุณดีที่เติมตัวนอ.เข้าไป ดีน! บุตรแห่งโพไซดอนครับ!”

          ซาวน์เอฟเฟคเปิดตัวช่างยิ่งใหญ่อลังการเหมือนกับงานประกาศรางวัลออสก้าอย่างไรอย่างนั้น พ่อลูกคู่นี้มีร้อยเล่นล้านจริง ๆ ทำเอาดีนอึ้งไปชั่วขณะ ระหว่างที่ยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็ถูกคุณดีดันหลังให้ขึ้นไปเปิดตัวบนเวที เสียงตะโกนเชียร์ชื่อจากผู้ชมกลับมาอีกครั้ง แม้จะบอกว่าตัวเองหน้าหนาไร้ยางอายกับเรื่องแบบนี้แล้ว แต่เอาเข้าจริงมันก็เขินเหมือนกันนะ…

          “เอาล่ะครับ ทั้งคู่แนะนำตัวกันหน่อย มีอะไรอยากจะบอกกับผู้ชมไหม?”

          คุณดีคว้าไมค์มาก่อน

          “รักทุกคนนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ” การบอกรักของซุป’ตาร์ประจำค่ายเรียกเสียงกรี๊ดวี้ดวิ้วออกมาจากเด็ก ๆ ค่ายฮาล์ฟบลัด บางคนก็ตะโกนตอบขึ้นมา “เราก็รักคุณดี” 

          

          เป็นการบอกกับผู้ชมที่สั้นแต่ได้ใจ จากนั้นไมค์ก็ถูกเวียนมาหาดีน

          “โอ้โห ไม่คิดว่าจะต้องแนะนำตัวผมเลยไม่ได้เตรียมสุนทรพจน์มา แต่ว่าผมยังไม่อยากตายไมค์ เอาเป็นว่าวันนี้จะพยายามให้ดีที่สุดนะครับ!”

          พอจะเรียกเสียงหัวเราะได้บ้างก็ถือว่าโอเค ดีนรีบส่งไมค์กลับไปให้รุ่นพี่ออสตินสุดยอดเอ็มซีเปิดงานต่อก่อนที่เขาจะตายไมค์จริง ๆ

          “กติกาของการแข่งไม่มีอะไรมาก ทั้งคู่เลือกเพลงมาร้องหนึ่งเพลง ส่วนอีกฝ่ายที่เป็นคู่แข่งต้องมาเป็นแดนซ์เซอร์ประกอบเพลงนั้น เต้นแบบฟรีสไตล์ ไม่เน้นความถูกต้องสวยงามแต่ต้องสนุก แล้วใครได้เสียงกรี๊ดมากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ ซึ่งในการแข่งนี้จะมีผมเป็นแดนซ์เซอร์ของทั้งสองเพลงด้วย”

          จบจากที่ประกาศเสียงกรี๊ดโดยเฉพาะจากเด็กสาว ๆ ก็ดังกระหึ่มจนคนที่เป็นแฟนกันต้องมองหน้ากับการเสียอาการเกินเบอร์ของเจ้าหล่อน จากนั้นก็ตามคาด คนดูหยิบโทรศัพท์มือถือมาเตรียมถ่ายภาพกันแล้ว ซึ่งดีนก็ไม่ลืมจะส่งสมาร์ทโฟนของตัวเองให้สต๊าฟแซเทอร์ที่นัดกันไว้หลังเวทีให้บันทึกภาพให้หน่อยเช่นกัน

          “โดยคุณดีจะเป็นผู้ร้องเพลงก่อน และก่อนจะเริ่มการแข่งขัน.. ทุกคนก็รู้ใช่ไหมว่าคุณดีเป็นเทพแห่งอะไร?”

          “เทพแห่งไวน์และงานเทศกาล!” เด็ก ๆ ตะโกนตอบขึ้นมา

          “ถูกต้องนะคร้าบ!” ออสตินชี้นิ้วมาข้างหน้าแล้วจากนั้นสต๊าฟก็ถือแก้วไวน์ขึ้นมาบนเวทีราวกับเตี๊ยมกันไว้แล้วแต่ว่าดีนไม่รู้ 

          “เดี๋ยวนะ นี่ยังมีดื่มอีกเหรอครับ?” ดีนแอบเข้าไปกระซิบกับคุณดี เมื่อครู่ก็ถูกมอมมาจนเริ่มกรึ่มแล้วนะ

          “หลังเวทีไม่นับ” ฝ่ายเทพก็ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะรับแก้วไวน์มาแล้วชูขึ้น “ดื่ม!!”

          โอเค ดื่มก็ดื่ม ไวน์ของคุณดียังอร่อยล้ำเหมือนเดิมแต่รู้สึกว่าแก้วนี้จะแรงกว่าแก้วก่อน ๆ ที่ถูกมอมเมา ตอนนี้ดีนคิดว่าสองพ่อลูกคู่นี้มันร้ายนัก นี่กะจะตัดกำลังเขาสินะ แต่ในเมื่อถูกท้าทายแบบนี้ก็ไม่ยอมหรอก สู้ตาย!!

          “เอาล่ะครับ ตอนนี้เครื่องก็น่าจะติดกันทุกคนแล้ว มาเริ่มการแข่งขันกันดีกว่า คุณดี ‘ไดโอนีซุส’ เทพแห่งไวน์ ในเพลง Smooth Criminal”

          เพียงได้้ยินชื่อเพลงหนุ่มผิวน้ำผึ้งก็อ้าปากค้าง ทีมสต๊าฟของคุณดีโยนหมวกเฟโดร่าสามใบขึ้นมาบนเวทีสำหรับสามคนที่ต้องร้องและเต้นบนนั้น เขากำลังอึ้งอยู่กับโปรดักชั่นแล้วคิดว่างานนี้คุณดีไม่ได้มาเล่น ๆ เทพน้ำเมาจริงจังกับเรื่องปาร์ตี้เสมอ! แต่ที่น่ากำหมัดที่สุดเลยคือ…

          

          ‘คุณดีขี้โกงชะมัด! เพลงนี้มันมีเนื้อร้องเท่าไรกันเชียว แต่เรื่องเต้นเนี่ย…’

          แทบจะเป็นลม.. โดยเฉพาะท่าซิกเนเจอร์อย่างท่าต้านแรงโน้มถ่วง แล้วคนเมาที่ต้องเต้นท่านั้นเนี่ยนะ.. ให้ตายเถอะโรบิน!

          แต่ตอนนี้จะหันหลังกลับก็ไม่ทันเสียแล้ว มีแต่ต้องสนุกสุดเหวี่ยงไปกับเสียงเพลงที่คู่แข่งฝึกร้องมาอย่างดี

          Smooth Criminal เป็นเพลงที่ดังมาก ไม่มีนักเต้นคนไหนที่ไม่รู้จัก ดีนเต้นเพลงนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ห่างหายไปนานก่อนเข้าไฮสคูลเสียอีก กระนั้นเขาก็ยังพอจะจำสเตปการเต้นได้ แม้ไม่โปรเท่าดาราหรือนักปาร์ตี้มืออาชีพอย่างคุณดีและลูกชายแต่ก็ไม่ทำให้ตัวเองขายหน้า ซ้ำยังค่อนข้างเข้าขาได้ดีกับทั้งสองคนที่ซ้อมเพลงนี้มาจนเชี่ยวแล้ว จนมาถึงท่อนที่เป็นกังวล แม้คนที่ซ้อมมาก็ยังตะกุกตะกักถ้าไม่ใช่ทีมงานของ ไมเคิล แจ๊คสัน ตัวจริง ดีนเกือบล้มหน้าทิ่ม เขากางแขนว่ายอากาศอยู่แป๊บนึงก่อนจะดึงตัวเองกลับมาได้ ช่างน่าอายเหลือเกิน ส่วนคุณดี.. เขาเห็นอีกฝ่ายแอบติดเชือกไว้กับเอวตอนที่ทำท่าต้านแรงโน้มถ่วงนะ…

           เพลงของคุณดีจบลงไปพร้อมกับเสียงหอบของคนทั้งสาม แต่พอเห็นว่าคนดูสนุกสนานเขาก็ดีใจแล้วล่ะ รุ่นพี่ออสตินรับไมค์มาจากบิดาแล้วทำหน้าที่พิธีกรต่อ คนนี้สิที่น่าสงสารที่สุด รับบทหนักที่สุดของงานเลย

          “โอ๊ย เหนื่อยจัง แต่ว่ายังหยุดพักไม่ได้” ดาราหนุ่มหัวเราะ “ถ้างั้นมาที่เพลงต่อไปของดีนบุตรแห่งโพไซดอนกันเลยดีกว่า ว่าแต่นายเลือกเพลงอะไรมานะ?” สิ้นเสียงถาม สต๊าฟคุมเสียงก็เปิดอินโทรเพลงขึ้นมาเป็นการสปอย เรียกเอาเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้มาก “โอ้ เพลงนี้นี่เองที่นายบอกผม! เพลงที่ขึ้นต้นด้วย T ของนักร้อง B ถ้างั้นเชิญทุกท่านรับชมเพลงต่อไปได้เลย Toxic จาก ดีน นีล เฮ้อ.. หวังว่าผมจะไม่ขาดใจตายไปก่อนนะ”

          ไม่รู้ว่าประโยคหลังนี้รุ่นพี่ออสตินเล่นมุกหรือว่าพูดจริง เพราะเพลงที่เขาเลือกมานี่ก็เป็นเพลงเต้นสุดในผับยุคเก้าศูนย์เลยเหมือนกัน ถามว่าเกิดทันเหรอ? ใช่ เกิดทันแต่ว่าโตไม่ทัน แต่เพลงนี้เขาก็เต้นมาจนช่ำเพราะคุณพ่อโดนัลด์ชอบเปิดฟังที่บ้าน…

          “With a taste of your lips, I'm on a ride”

          “You're toxic, I'm slippin' under”

          “With a taste of a poison paradise”

          สวมวิญญาณ บริทนีย์ สเปียร์ เวอร์ชั่นเสียงเข้มหนึ่งวัน ใส่จิตวิญญาณของเจ้าหญิงเพลงป๊อบเข้าไปให้สุด และดูเหมือนว่าคุณดีกับรุ่นพี่ก็จะคิดเช่นเดียวกัน งานนี้ทั้งสามจึงมีสภาพไม่ต่างจากแก๊งสาวมีนเกิร์ลส์ในฉากเต้นเพลงคริสต์มาสงานโรงเรียน กว่าเพลงจะจบเขาทั้งร้องทั้งเต้นสุดเหวี่ยงจนขาแทบทรุด ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงเหนื่อยกว่าตอนซ้อมเต้นอีก เป็นเพราะไวน์ตัดกำลังของคุณดีแน่ ๆ

          ดูเหมือนว่าการแข่งขันครั้งนี้ผลออกมาจะเสมอเพราะเสียงกรี๊ดจากผู้ชมมีพอ ๆ กันจนวัดค่าไม่ได้ ถึงแม้ส่วนใหญ่จะมาจากแฟนคลับของรุ่นพี่ออสตินก็เถอะ แต่ถ้าทุกคนสนุกก็ถือว่าวิน-วิน

          พอจบการแสดงชายหนุ่มก็รับสมาร์ทโฟนกลับคืนมาจากแซเทอร์ที่เขาฝากถ่ายคลิป แต่อนิจจัง หมอนั่นไม่ได้เข้าไปโหมดถ่ายวีดีโอแต่ยังแช่อยู่โหมดถ่ายภาพ และรูปที่ได้เป็นภาพตอนที่ยังเซ็ตอัพเวทีไม่เสร็จอีก หมดกัน คราวหลังเขาจะไม่ไหว้วานแซเทอร์เรื่องเทคโนโลยี

          .

          .

          .

          “สวัสดีค่ะคุณพี่ดีน วันนี้ใส่สุดได้เริ่ดมั่ก ๆ น้องประทับใจ”

          “เธอชอบเหรอ งั้นก็ขอบใจนะ ไม่เสียแรงที่ฉันใช้เวลาซ้อมมาทั้งอาทิตย์แล้วล่ะ”

          อลิเซียควงแขนแฟนหนุ่มบ้านแอรีสมาชื่นชมเขาถึงหน้าเวที หญิงสาวดูจะไฮป์จริงอย่างที่นางพูดแต่เอลลิสแสดงสีหน้าเหม็นเบื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัด อย่างแรกคงเพราะแฟนสาวคนสวยกรี๊ดรุ่นพี่ออสตินจนออกนอกหน้า อย่างที่สองต้องมาดูอย่างอื่นแทนที่จะได้เอาเวลาไปสวีทกับบี๋ของเขา และอย่างที่สามเอลลิสคงไม่ปลื้มที่หญิงสาวมาชื่นชมชายอื่นต่อหน้าต่อตา โดยเฉพาะบุตรแห่งโพไซดอนที่พ่อของเขาเพิ่งจะแพ้แคมเปญมาด้วย

          นอกจากสองคนนี้เขายังเห็นเด็กสาวคุ้นหน้าจากบ้านอะโฟรไดท์ที่ชื่อว่า ‘เจโนวีฟ อีเมอร์สัน’ ยืนอยู่ข้างหลัง ที่รู้จักกันเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนมาลงชื่อขอยาแก้ปวดท้องที่ห้องพยาบาล

          “ไง เจโนวีฟ เธอหายปวดท้องแล้วเหรอ?”

          “สวัสดีค่ะ ยังไม่หายเลยแต่ว่าฉันมาหาอะไรกินในงานก่อนจะไปพักผ่อนน่ะ” เด็กสาวตอบด้วยรอยยิ้ม แต่คงจะสดใสมากกว่านี้หากว่าเธอไม่ได้อยู่ในอาการปวดท้องอยู่ “งั้นเดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ” เธอค้อมศีรษะให้เล็กน้อยก่อนจะปลีกตัวออกมาหญิงสาวขยับปากอ่านจับใจความได้ว่า ‘ไปก่อนนะคะ เบื่อพวกคลั่งรักมาก ๆ’ ก่อนจะชี้ไปที่พี่น้องร่วมสายเลือดและแฟนหนุ่มโดยที่ทั้งสองไม่เห็นอากัปกิริยานั้น ๆ แต่คนที่รู้เรื่่องเนี่ยสิ ต้องกลั้นขำแค่ไหนเธอคงไม่รู้หรอก

          “โอเค ๆ หายไว ๆ นะเจโนวีฟ” โบกมือลาสาวน้อยเรือนผมสีแพล็ตตินั่มบลอนด์เสร็จก็หันกลับมาสนทนากับอลิเซียต่อ “ฉันเองก็ว่าจะไปพักผ่อนเหมือนกัน วันนี้โดนคุณดีมอมซะเยอะเลย”

          “โธ่ น่าเสียดาย กะว่าจะขอแดนซ์กับคุณพี่ด้วยซะหน่อย แต่เอาไว้วันหลังก็ได้ค่ะ”

          ประโยคนั้นของแฟนสาวทำเอาเด็กหนุ่มกล้ามล่ำถึงกับถลึงตาใส่ เอาจริงเขาอยากเลี่ยงที่จะปะทะคนที่เคยลวงให้เขาไปตายที่ร้านป้าเอมด้วยล่ะ ดีที่รุ่นพี่ออสตินเตือนไว้ก่อน ไม่งั้นที่ลองไอแลนด์คงมีหินโมอายที่หล่อที่สุดประดับไว้เสียแล้ว

          “งั้นสนุกกับปาร์ตี้นะ อลิเซีย หลานชาย”

          บอกลาเสร็จก็รีบเดินออกมา ถึงจะไม่อยากมีเรื่องแต่ห้ามความปากไวของตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆ…

สรุป แข่งร้องคาราโอเกะกับคุณดี โดยมีรุ่นพี่ออสตินเป็นพิธีกรและแดนเซอร์ทั้ง 2 เพลง

มอบ [กำไลเชือกถัก] ให้ [ไดโอนีซุส] และ [ออสติน อ๋าว] +2 โบนัสพิเศษจากน้ำหอม

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

ทักทาย เอลลิส อลิเซีย และเจโนวีฟหน้าเวที

Dean HEROES

036

วันนี้ขอเบา ๆ

          เมื่อคืนจัดหนักเกินไปแถมยังนอนไม่ค่อยหลับ วันนี้ดีนจึงมาปาร์ตี้แบบเอเนอร์จี้ตกไปเหลือแค่ประมาณหกสิบเปอร์เซ็น แต่เพียงเท่านี้ก็เหลือเฟือสำหรับการกินดื่มเล็กน้อย (ย้ำว่า ‘เพียงเล็กน้อย’) ลดการเต้นลงแล้วก็หันมาพูดคุยกับเด็ก ๆ คนอื่นในปาร์ตี้แทน วันนี้บรรยากาศจึงเป็นไปในรูปแบบชิล ๆ สบาย ๆ ไม่ดุเดือดเหมือนสามครั้งก่อนหน้าที่เดือดไฟลุก

          ก่อนอื่นไม่ลืมเข้าไปทักทายเจ้าภาพของงานจากบ้านไดโอนีซุส วันนี้เขาเห็นทั้งสองยังฟิตปั๊งเหมือนเดิม

          “สวัสดีครับคุณดี รุ่นพี่ออสติน”

          “สวัสดีดัน นุ๊ค” คุณดีทักตอบ ไม่ลืมเปลี่ยนชื่อให้เหมือนเดิม

          “สวัสดีดีน วันนี้ดูเอื่อย ๆ นะ พลังงานหมดเหรอ”

          “นิดหน่อยครับ กะว่าจะถนอมร่างกายไว้ด้วย คิดว่าอาทิตย์หน้าจะเอาจริงเอาจังกับการฝึกแล้วครับ ให้อยู่แต่ในค่ายไปตลอดชีวิตก็คงไม่ดีใช่ไหมล่ะ”

          “ไม่ดีแน่ ถึงคุณพ่อจะจัดปาร์ตี้ให้ได้ แต่อดไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกผมว่าคุณคงเหี่ยวตายแน่” รุ่นพี่ออสตินน่าจะอ่านใจเขาออก ตามประสาหนุ่มผู้ชื่นชอบความสำราญเหมือนกัน “ถ้างั้นก็ไปหาอะไรกินก่อนเถอะ แล้วก็รีบเข้านอนนะ”

          “งั้นขอตัวก่อนนะครับ”         

          ดีนทักทายทั้งสองคนเพียงแค่นั้นก่อนจะไปมุงอยู่ที่โต๊ะอาหาร หยิบเอาน้ำพันช์กับบาร์บีคิวเสียบไม้ย่างติดมือมากิน แล้วไปดูกลุ่มเด็กที่หยิบกีต้าร์มาล้อมวงเล่นดนตรีกัน เหมือนว่าเด็กพวกนี้จะเป็นคนที่ยังไม่ถูกรับรองชื่อ แต่ดูจากฝีมืออาจจะถูกรับรองให้กลายเป็นสายเลือดอะพอลโล่ได้ไม่ยาก ..มั้ง เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าลูกจำเป็นต้องมีพรสวรรค์เหมือนกับพ่อแม่ของตัวเองหรือไม่ อย่างตัวเองชอบเล่นน้ำ แต่ว่ายน้ำไม่บ่อยเพราะการเป็นคนสายตาสั้นจะมองอะไรแทบไม่เห็นเมื่ออยู่ในน้ำ แว่นตาว่ายน้ำสำหรับคนสายตาสั้นก็มีถึงแค่ -500 แต่สำหรับคนที่สั้น -800 ก็ยังเห็นภาพเลือนลางอยู่ดี สรุปได้ว่าแม้จะว่ายน้ำไม่เก่งแต่ก็เอาตัวรอดจากการจมน้ำได้ ซึ่งหากไม่มีปัญหาด้านสายตาเขาคงจะว่ายน้ำบ่อยขึ้นและเก่งกว่านี้

          “พี่ดีนลองไหม?”

          มือกีต้าร์รุ่นเยาว์ทำท่าจะส่งเครื่องดนตรีมาให้เพราะเห็นว่าเขาดูจะเอ็นจอยกับการฟังเพลงและร้องเพลงไปกับเด็ก ๆ กลุ่มนี้

          “ให้ฉันลองเหรอ ไม่ได้เล่นมานานแล้วนะ ตั้งแต่ปีหนึ่งได้” เขารับกีต้าร์มาจับคอร์ดแล้วลองเกา ตอนนี้จำได้อยู่ไม่กี่คอร์ดแล้วสิ เนื้อเพลงก็จำไม่ได้เลย “รู้สึกว่าฉันจะจำได้แค่คอร์ดซีคอร์ดเดียว ดูท่าว่าพวกนายต้องสอนฉันเล่นใหม่หมดแล้วล่ะ”

          ระหว่างที่กำลังเปิดคอร์สพิเศษสอนกีต้าร์กันอยู่นั้นเองก็มีเด็กหนุ่มสาวคู่หนึ่งเข้ามาทักทาย

          “สวัสดี ทำอะไรกันอยู่เหรอ?”

          เด็กสาวผมทองที่ชื่อว่าลิเลียน่าสายเลือดแห่งเทพีอะธีน่าเอ่ยทักกลุ่มนักดนตรีไร้บ้าน ตอนที่เธอไม่ได้เมาบุคลิกแทบจะเปลี่ยนไปจากตอนที่พบกันครั้งแรกไปโดยสิ้นเชิง แต่ที่เหมือนกันก็คือเธอยังคงควง ‘แฟนหนุ่ม’ (?) ไปด้วยทุกที่ แต่เรื่องนี้ดีนไม่เอามาล้อหรอก วัยเท่านี้จะคบหาใครเป็นเรื่องธรรมดา ขอแค่ป้องกันให้ดีจะได้ไม่เกิดเรื่องผิดพลาดก็พอ

          “สอนกีต้าร์กันอยู่น่ะ พวกเธอสนใจด้วยไหม?”

          เด็กสาวหันไปมองหน้าหนุ่มอะโฟรไดท์ที่มาด้วยกันก่อนจะนั่งร่วมวง

          “เราเพิ่งจะคุยกันครั้งแรกใช่ไหม? ฉันดีน นีล ยินดีที่ได้รู้จัก” ดีนเอ่ยทักเพื่อนชาย(แฟน)ของลิเลียน่า ส่วนเรื่องเป็นลูกใครนั้นเขาไม่ได้บอกเพราะไม่ได้เห็นความสำคัญของลำดับเทพ

          @Daemon   

          พอกลุ่มเด็ก ๆ เริ่มใหญ่ขึ้นก็มีบางคนในนั้นเปิดบทสนทนาเม้าท์มอย

          “ดูเหมือนว่าผลสรุปแคมเปญของวันกะเทยผ่านศึกและอนุรักษ์สัตว์ทะเลจะออกแล้วนะ”

          “พนันกันไหม? เทพแอรีสแพ้ 3 ดรักม่า” เด็กอีกคนนึงในกลุ่มพูด

          ดีนเริ่มเหลียวซ้ายแลขวาดูว่าเอลลิสอยู่แถวนี้ไหม พอเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งจู๋จี๋อยู่กับแฟนสาวที่อีกมุมไกลลิบก็โล่งใจ ถ้าได้ยินก็แปลว่าต้องมีสกิลหูทิพย์แล้ว ตอนนี้เด็ก ๆ ดูจะเทข้างแอรีสแพ้กันจนไม่มีใครกล้าลงข้างแอรีสชนะกันเลยสักคน

          “พี่ดีนล่ะว่าไง?”

          “อ้อ ฉันรู้ผลแล้วน่ะ ขอผ่านการพนันแล้วกัน ไม่งั้นจะเรียกว่าโกง”

          “เออใช่ พี่แกมีเส้นสายฝั่งท่านโพไซดอน… แล้วลิเลียน่ากับเดม่อนล่ะ?”

          @Daemon

          “เอาล่ะเฉลย สรุปว่าท่านแอรีสก็แพ้รวดจริง ๆ นั่นแหล่ะ”

          เด็ก ๆ ส่งเสียงหัวเราะคิกคักกันจนดีนชักเริ่มเห็นใจลูกพี่ลูกน้องเทพขี้โมโหคนนั้นแล้วสิ…

         

          “แคมเปญวันกะเทยผ่านศึก พี่กะทั้งสองประเทศปรับทำความเข้าใจกันได้ด้วยดีเลยไม่เกิดสงครามในภูมิภาค ส่วนแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลมีคนมาโหวตมากมายจนกลายเป็นประเด็นร้อน เห็นว่าตอนนี้ UN มีมติให้สงวนพันธุ์สัตว์ทั้งสองประเภทเอาไว้ ห้ามล่า ทะเลก็เลยสงบสุขใช่ไหมฮะพี่ดีน?”

          “ก็ประมาณนั้นแหล่ะ แล้วมีเรื่องวงในอีกเรื่องที่พวกนายอาจไม่รู้” พอเขาพูดแบบนี้เด็ก ๆ ก็เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ “เพราะว่าแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลชนะเลยเหมือนว่าจะมีปาร์ตี้ริมชายหาดด้วย ส่วนรายละเอียดขออุบไว้ก่อน…” เขาเว้นช่วงให้ดูน่าตื่นเต้นก่อนจะเฉลยออกมาพร้อมเสียงหัวเราะ “เพราะว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีอะไรบ้าง”

          @Daemon

          เวลาแห่งการเฉลิมฉลองและเม้าท์มอยผ่านไปไวจนเริ่มดึก แล้วตอนนี้คนอดนอนก็ง่วงเต็มแก่จนแจก ‘สาม’ หาวไปแล้วหลายครั้งจนกลายเป็นเลขยกกำลัง

          “โอ๊ย ง่วง  ไม่ไหวละ ฉันขอตัวก่อนดีกว่า แล้วจะมาเรียนกีต้าร์ด้วยใหม่” ชายหนุ่มผู้โตที่สุดในกลุ่มคืนกีต้าร์สู่มือเจ้าของ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วปัดเศษหญ้าออกจากกางเกง “บายนะทุกคน บายลิเลียน่า เดม่อน แล้วเจอกันใหม่”

          จากนั้นเขาก็ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเด็ก ๆ แล้วตรงเข้าบ้านโพไซดอนไปเตรียมอาบน้ำนอนทันที

สรุป

เข้าร่วมงานทักทาย คุณดี กับ ออสติน อ๋าว (ไม่ได้ให้ของขวัญ)

+2 โบนัสพิเศษจากน้ำหอม

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

เรียนกีต้าร์กับกลุ่มเด็กที่ยังไม่ได้ถูกรับรองบุตร

เดม่อน และ ลิเลียน่า Join to Party

ฟังข่าวลือ วันกะเทยผ่านศึก (เคยรับรางวัลแล้ว)

ฟังข่าวลือ แคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเล +10 EXP

Daemon HEROES

Meet Friend New D.E.A.N

เดม่อนกับลิเลียน่าเดินออกมาจากห้องพยาบาล ทั้งคู่ก็ตัดสินใจว่าจะไปแจมปาร์ตี้ ส่วนตัวเดม่อนกะจะไปหาอะไรทานสักหน่อย ตั้งแต่เย็นเขายังไม่ได้ทานอะไรเลย อีกทั้งยังผลาญพลังงานจากการวิ่งสู้ฟัดจากหมาป่าที่แอรีสปล่อยออกมาทดสอบหาเด็กที่มีแววกล้าหาญ ซึ่งพวกมันกะจะกินจริง ๆ นี่สิ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำแล้วว่าแอรีสตั้งใจหรือเจตนาจะให้เด้กบ้านอื่น ๆ ที่ไม่เห็นด้วยกับฝั่งแอรีสจากสองแคมเปญนั้นโดนหมาคาบไปกินให้ตาย ๆ ไปหรือยังไง

"ไปทางนั้นกัน" ลิเลียน่าที่สังเกตเห็นดีน และเหมือนจะมีเด็กคนอื่น ๆ เธอจึงชวนผมให้ตามเธอไป 

ผมไม่ได้พุดอะไร ก็เดินตามลิเลียน่าไปยังกลุ่มคนไร้บ้าน และอีกคนที่ดูเหมือนจะมีอายุโตกว่าเขาสักหน่อย อีกทั้งผมเหมือนเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง แต่เห็นไกล ๆ

“สวัสดี ทำอะไรกันอยู่เหรอ?" เด็กสาวผมทองที่ชื่อว่าลิเลียน่าสายเลือดแห่งเทพีอะธีน่าเอ่ยทักกลุ่มนักดนตรีไร้บ้าน และดีน

[ดูโรลเพลย์ #12 DEAN]

ลิเลียน่าดูเหมือนเธอจะอยากนั่งผมจึงได้เลือกตอบหญิงสาว "ไม่มีปัญหา ผมก็อยากจะนั่งฟังเพลงชิลด์ ๆ สักหน่อย ร่างกายวันนี้เจอเรื่องหนักเป็นบ้าเลย"  เมื่อเธอเห็นผมนั่งลงก่อนเธอเดินมานั่งตาม

ก่อนผมจะหันไปแนะนำตัวตอบดีน "ผมเดม่อน แคนเนลท์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ดีน" 

[ดูโรลเพลย์ #12 DEAN]

“เออใช่ พี่แกมีเส้นสายฝั่งท่านโพไซดอน… แล้วลิเลียน่ากับเดม่อนล่ะ?” เด็ก ๆ กลุ่มนั้นคนหนึ่งหนัมาถามพวกเรา 

ผมเองก็ไม่เห็นด้วยกับฝั่งแอรีสเท่าไหร่ ทั้งโพไซดอนและวันกระเทยเดือด โดยเฉพาะวันกระเทยเดือด ถ้าแอรีสชนะนี่เขาไม่อยากคิดสภาพเปลวไฟสงครามในเอเชียเลย "ถ้าเป็นผมคงอยากให้เฮอร์มาโฟร์ไดตัสกับโพไซดอนชนะ หลาย ๆ เรื่องใช้สงครามแก้ปัญหาก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีเสมอไป" 

"นายนี่นะ" ลิเลียน่ายกมือเขกหัวผมอย่างหมั่นเขี้ยว เธอหัวเราะยิ้มหลังจากแกล้งผม ผมก็ไม่โต้ตอบอะไร ก็พอเข้าใจว่าเธอหมายถึงเรื่องอะไร คงไม่พ้นความบ้าบิ่นในการอยากต่อสู้ของผม นั่นก็ขัดแย้งที่ผมพูดอยู่จริง ๆ นั่นล่ะ พอเป็นเรื่องของผมก็อยากจะต่อสู้แสดงความแข็งแกร่ง

“เอาล่ะเฉลย สรุปว่าท่านแอรีสก็แพ้รวดจริง ๆ นั่นแหล่ะ” 

"ฮ่า ๆ" ผมเผลอหลุดหัวเราะด้วยความดีใจ เมื่อรู้ว่าแอรีสแพ้ทั้งสองแคมเปญ ก่อนจะโดนลิเลียน่ามองตาเชิงบอก อย่าดีใจออกนอกหน้า บอกเป็นนัยว่าเหล่าเทพดูเราอยู่ตลอดนะ 

ก่อนเธอเอนหัวมากระซิบผม "แต่เนียนขำได้นะ" ลิเลียน่าพูดเสร็จเธอก็ขำคิก ๆ ข้างหูผม

[ดูโรลเพลย์ #12 DEAN]

"ดีจังเลยนะ แบบนี้ฉลามกับวาฬเหล่านั้นจะได้หมดยุคการเป็นเกมล่าของพวกคนรวยสักที" เดม่อนพูดขึ้น ก่อนจะหันไปทางดีนที่พูดถึงปาร์ตี้ แบบนี้คือการดีใจออกสื่อหรือเปล่านะ เขาแอบชำเลืองมองเบื้องบน ถ้าแอรีสรู้เข้านี่คงกำหมัดอยู่แน่ 

"จะรอเลยนะ ขึ้นชื่อว่าปาร์ตี้ย่อมมีอาหารดี ๆ ให้กินพุงกางแน่" เดม่อนพูดอย่างใจจดใจจ่อ ปาร์ตี้รื่นเริงเขาเป็นประเภทไม่ค่อยสนอยู่แล้วต่างกับพี่น้องคนอื่น ๆ ในบ้าน แต่เขาชอบกินมากกว่า การต่อสู้มันต้องใช้พลังงานนี่!!

"เดี๋ยวก็ตุ้ยนุ้ยหรอกบุตรอะโฟร์ไดท์" ลิเลียน่าพูดแซวผม ใบหน้าเธอดูมีความสุขและสดใสขึ้นมากเวลานี้ ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่เธอเวลานี้ดูไม๋โหดเหมือนเวลาอยู่กับผมสองคน แต่ผมก็เข้าใจในความหวังดีของเธอแหละนะ ตอนนี้เธอเรียกผมบุตรอะโฟร์ไดท์จนผมเริ่มชินแล้ว นี่ถ้าเธอเกิดเปลี่ยนไปเรียกชื่อผมนี่ ผมคงไม่ค่อยชินเป็นแน่

[ดูโรลเพลย์ #12 DEAN]

"ฝันดีครับดีล นีล" เดม่อนพูดตอบอีกฝ่าย 

"กลับระวังนะดีล" ลิเลียน่าพูดขึ้นก่อนจะหันมาทางเดม่อน เธอลุกขึ้นและดึงแขนผมขึ้นมา ก่อนจะพาผมเดินไปทักทายคุณดี 

"สวัสดีค่ะคุณดี" ลิเลียน่าทักทายคุณดีเจ้าของงาน ก่อนจะน้อมตัว "เมื่อวานต้องขอโทษด้วยนะคะที่ตาโง่คนนี้ไม่ได้มาทักทายคุณดี.... เมื่อวานเป็นความผิดหนูเองที่ทำให้เขาต้องคอยดูแล"

เธอโน้มตัวเคารพคุณดีก่อนผมจะรีบพูด "เมื่อวานผมต้องขอโทษคุณดีด้วยนะครับที่ไม่ได้แวะมา อย่าไปโทษลิเลียน่าเลย ก่อนเจอเธอผมก็สามารถแวะมาได้แต่ดันไปชุ้มของกินก่อน"

"สนุกให้เต็มที่ก็พอ ข้าไม่ใส่ใจหรอกคุณโรเลียน่า ดาวีม่อน" คุณดีแสยะยิ้มบางอย่างและเขายังคงแกล้งเรียกชื่อผิด คราวนี้คุณดีเรียกผมกลายเป็นดิจิมอนชะแล้ว 

เขาหันกลับมาอีกทีก่อนจะมาพร้อมกับแก้วน้ำองุ่นยื่นให้ผม "งั้นดื่มนี่สิ ข้าจะลืม ๆ ไปว่าเจ้าไม่ได้มาทักทายข้าเมื่อวาน"

"ครับ" เดม่อนรับแก้วมาจากคุณดี เขามองข้างในก่อนหายใจลึก ๆ และดื่มฮึกใจเดียวหมด แต่พบว่านี่มันน้ำองุ่นของจริงนี่น่า คราวนี้คุณดีไม่ได้แกล้ง

"นี่มัน...คุณดีไม่ได้ผสมแอลกอฮอล์เหรอครับ" เดม่อนถามขึ้นด้วยความสงสัยทันทีที่ลิ้นสัมผัสน้ำองุ่น น้ำองุ่นจริง ๆ 

คุณดีผิวปากไม่รู้ไม่ชี้ก่อนเดินไปแดนช์กับคนอื่น ๆ เดม่อนมองงง ๆ อย่างเดาความคิดอีกฝ่ายไม่ออกจริง ๆ ว่าเขาคิดอะไรกันแน่ในแต่ละครั้งที่เจอ ระหว่างผมกับลิเลียน่ากำลังยืนคุยเม้าท์มอยก็ได้เจอรุ่นพี่ออสตินเข้ามาทักทาย

"ไงทั้งสองคน คุยอะไรกัน" พี่ออสตินทักทายพวกผมทั้งคู่ ก่อนเรารีบหันไปทักทายรุ่นพี่อย่างรวดเร็ว

เดม่อนยิ้มแฮ่ ๆ ก่อนจะตอบรุ่นพี่ "พอดีผมกำลังถามลิเลียน่าเรื่องคลาสดาบและโล่คาบต่อไปน่ะครับ"

"ขยันจังนะเรา แปลกตามข่าวลือจริง ๆ " พี่ออสตินพูดแซวผม ก่อนจะหันไปตอบคนเรียก 

"พี่ออสตินคะ มาถ่ายรูปกับพวกหนูหน่อย" เด็ก ๆ กลุ่มหนึ่งเรียกพี่ออสติน 

"เข้าใจแล้ว" พี่ออสตินพูดก่อนหันมาทางผมและลิเลียน่า "งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ ดูเหมือนเด็ก ๆ กลุ่มนั้นจะอยากถ่ายรูปกับพี่" เขาพูดจบก็รีบเดินไปหาเด็กกลุ่มนั้น

จากนั้นเดม่อนกับลิเลียน่าทั้งคู่ก็เดินไปหาอะไรกินลงท้องสักหน่อย โดยเฉพาะผมกะว่ามื้อนี้จะกินให้คุ้มเลยสมเป็นปาร์ตี้ ชดเชยพลังงานทีเ่สียไปในการโดนหมาป่าแอรีสทำร้ายปางตาย

รางวัลค่าประสบการณ์: +50 พลังใจ , +15 EXP , +30 พลังงาน 

รางวัลมินิเกมลุ้นดรักม่าจากไดโอนีซุส: (เลขไบต์หลักสุดท้าย 2-6 ได้ตามจำนวนของเลขไบต์ อาทิ 3 ก็ได้ 3 ดรักม่า แต่หากได้เลข 7-9 จะได้เป็น 2 ดรักม่า และ เลข 0-1 ได้ 4 ดรักม่า)

-- หอมเย้ายวน กับคนที่คุยด้วย +7 ความสัมพันธ์ --

+ สรุป +

- BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

- Join to Party with Dean

- ฟังข่าวลือ วันกะเทยผ่านศึก (+10 EXP) 

- ฟังข่าวลือ แคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเล (รับรางวัลแล้ว)

- พบเจอรุ่นพี่ออสตินสนทนาด้วย

Dean HEROES

046

วันเสาร์คือวันหยุด

             หากพระเจ้าตามหลักศาสนาใช้เวลาสร้างโลกหกวัน… วันที่หนึ่งแยกแสงสว่างออกจากความมืด วันที่สองแยกท้องนภาออกจากผืนน้ำ วันที่สามสร้างแผ่นดินและพืชพรรณ วันที่สี่สร้างตะวัน จันทรา และดาราเพื่อกำหนดวันเวลา วันที่ห้าสร้างสัตว์น้ำและสัตว์ปี วันที่หกถึงได้สร้างสิ่งมีชีวิตบนผืนดินรวมถึงมนุษย์อย่างอาดัมและเอวา นับว่าเป็นการทรงงานร้อนที่หนักหน่วงยิ่งกว่าการสร้างกรุงโรมให้เสร็จภายในหนึ่งวัน พระเจ้าอาจจะใช้เวลาถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวันในการทำงาน ส่วนมนุษย์อย่างดีนที่มีกฎหมายแรงงานรองรับขอทำงานแค่ห้าวันก็พอ

             ย้อนกลับไปดูกันดีกว่าว่าสัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์เขาทำอะไรไปบ้าง…

             วันจันทร์ ออกไปส่งจดหมายถึงดาริน่า… จบหนึ่งวัน

             วันอังคาร ไปฝึกพื้นฐานการต่อสู้ด้วยการทำสมาธิกับอาจารย์ไครอน… จบหนึ่งวัน

             วันพุธ เข้าคลาสวิชาหอกและโล่ ครั้งที่ 1 แล้วถูกยัยผู้หญิงใจยักษ์หวดจนเลือดกำเดาไหล… จบหนึ่งวัน

             วันพฤหัสบดี เข้าคลาสวิชาหอกและโล่ ครั้งที่ 2 แล้วถูกยัยผู้หญิงใจมารเล่นละครบีบน้ำตาใส่ แต่ผลดีคือพอจะเรียนรู้สเตปการต่อสู้เข้าหัวขึ้นมาอีกนิด… จบหนึ่งวัน

             วันศุกร์ ดีนเข้าคลาสหอกและโล่ ครั้งที่ 3 ได้คุยกับยัยผู้หญิงใจโหดจนพอจะทำความเข้าใจกันได้มากขึ้น แล้วก็เรียน ๆ ฝึก ๆ จนหลุดออกจากการเป็นนักเรียนท้ายห้อง จากนั้นก็ไปช่วยเจโรมแต่งสถานที่จัดงานที่ชายหาด… จบไปอีกหนึ่งวัน อา.. วันนี้รู้สึกว่าทำตัวมีประโยชน์ชะมัดเลย

             แล้วไหงถึงเปิดตอนมาด้วยการสรุปเรื่องราวหนึ่งอาทิตย์เหมือนตอนสุดท้ายของซีรี่ย์ที่ดันมีเนื้อหาสุดพีคอยู่ในตอนที่แล้วแบบนี้กันล่ะ? ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเขาจะจบตามสรุปที่กล่าวมาหรอกนะ แต่เพราะว่าวันนี้ที่เป็นวันที่หก ดีนนอนอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ๆ ในห้องนอนชายบ้านโพไซดอนทั้งวันยันมืด ประทังชีพด้วยอาหารกล่องจากมินิมาร์ทที่ซื้อตุนเอาไว้ หากคิดว่าเรื่องราวในวันจันทร์ดูไร้ประโยชน์ที่สุดแล้ว บอกตรง ๆ เลยว่าวันนี้เขาปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยสูญเปล่ากว่าวันจันทร์สักสิบเท่าได้

             แต่วันนี้มีปาร์ตี้นี่นา…

             ดีนค่อย ๆ กระดึ๊บลงมาจากเตียงนอน หลังได้รับพลังฮีลจากเตียงนอนนุ่ม ๆ ที่นอนขลุกเกินสิบชั่วโมง อาการปวดเนื้อปวดตัวจึงผ่อนบรรเทาลงไปได้หลายส่วน เขาแต่งตัวหล่อกว่าเดิมนิดหน่อยด้วยการโกนหนวด ฉีดน้ำหอม (ที่ก็ฉีดมาทุกวัน) สวมใส่แจ็กเก็ตตัวเก่งแทนชุดเกราะ จากนั้นก็เดินออกจากบ้านโพไซดอนไม่ถึงสิบเก้าก็ถึงหน้ากองไฟที่จัดงานเลี้ยงของคุณดี รู้สึกว่าสัปดาห์นี้ผู้คนที่มาปาร์ตี้จะบางตา คงเพราะปาร์ตี้ที่ถี่เกินไปทำให้ไม่รู้สึกเร้าใจอีกต่อไป เหมือนกับที่ดูหนังและซีรี่ย์มาร์เวลปีละตั้งห้าหกเรื่องนั่นแหล่ะ ขนาดคนที่ชอบปาร์ตี้อย่างดีนยังรู้สึกว่าไม่ค่อยอยากจะเมาในวันนี้เลย แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะเมื่อวานเขาเพิ่งเมากรึ่ม ๆ มาจากปาร์ตี้วันเกิดของหญิงสาวบ้านอะโฟรไดท์

             “สวัสดีครับคุณดี รุ่นพี่ออสติน”

             มาถึงงานก็ทักทายเจ้าภาพตามมารยาท วันนี้เขาไม่มีของอะไรมาให้ทั้งสองคนเลย ก็อย่างว่า.. ให้อาหารเวฟจากมินิมาร์ทกับเจ้าของปาร์ตี้คงดูไม่ดี

             “สวัสดีดีน”

             “สวัสดี ดูน น็อกซ์ วันนี้มาช้านะ”

             คุณดีเอ่ยคำทักทายโดยไม่ลืมจะแปลงชื่อให้ เหมือนจะเข้ากับสถานการณ์หนังใหม่ที่เข้าฉายในช่วงนี้ น่าเสียดายที่พออยู่ค่ายแล้วไม่มีโอกาสได้ดูหนังเลย ถ้างั้นลองงอแงใส่คุณดีดูดีกว่า เผื่ออีกฝ่ายจะมีเส้นสายหาหนังมาฉายได้บ้าง

             “คุณดี ผมอยากดูดูน พาร์ท สองจังครับ” ลองออดอ้อนเทพแห่งปาร์ตี้ด้วยน้ำเสียงตะแง้ว ๆ เผื่อว่ามันจะน่าเอ็นดูขึ้นมาบ้าง

             “อ้อ ก็ออกไปดูที่โรงหนังสิ” คุณดีตอบออกมาหน้าตาย ผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม คุณดีเย็นชาใส่สุด ๆ แต่ก็รู้ว่าเป็นการแสดงแหล่ะ

             “ออกไปได้ซะที่ไหนกันล่ะครับ ข้างนอกอันตรายซะขนาดนั้น แบบว่าคุณดีหรือรุ่นพี่ออสตินพอจะมีเส้นสายเอาหนังกลางแปลงมาฉายหน่อยได้ไหม?”

             “อ้อ ไม่มี แต่อัลไทน์อาจจะมีเส้นก็ได้” คุณดีหันไปทางลูกชาย จาก ออสติน กลายเป็นชื่อ อัลไทน์ ไปแล้ว

             “โธ่ คุณพ่อครับ ผมเป็นนักแสดงจีนนะ ไม่ใช่นักแสดงฮอลลีวูด แต่ถึงจะใช่ก็คงเอาหนังชนโรงออกมาฉากให้ไม่ได้หรอกครับถ้าไม่ใช่ เดอนี วีลเนิฟว์”

             “โอ้ แย่จัง งั้นเธอก็คงจะอดแล้วล่ะ ดริว นาฟ”

             “เดี๋ยวนะ เมื่อกี้คุณยังเรียกผมว่า ดูน น็อกซ์ อยู่แหม่บ ๆ” ดีนหัวเราะขำ เหลือจะเชื่อกับเขาเลยจริง ๆ เปลี่ยนชื่อคนอื่นได้ไวกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสีเสียอีก

             “นายอยากจะดูจริง ๆ เหรอดีน ผมว่าผมมีไอเดียอยู่นะ” ออสตินที่เพิ่งบอกไปตะกี้ว่าหาหนังถูกลิขสิทธิ์มาฉายให้ไม่ได้ กลับบอกว่ามีไอเดียแถมแววดายังมีประกายวิบวับขี้เล่นอีกต่างหาก “เอาไว้ถ้าทำสำเร็จ ลองมาปาร์ตี้พรุ่งนี้ดู อาจจะได้ดูดูนก็ได้นะ”

             “โอ้! จริงเหรอครับ ไหงจู่ ๆ ถึงจะได้ดูกระทันหันขนาดนั้น คงไม่ใช่ว่าเป็นหนังซูมผิดลิขสิทธิ์ใช่ไหม?”

             “ไม่ผิดลิขลิทธิ์ ไม่ผิดแน่นอน ทั้งภาพ เสียงสี คมชัด ถูกกฎหมายลิขสิทธิ์อีกด้วย แม้พวกเทพจะไม่แคร์เรื่องกฎที่มนุษย์สร้างก็เถอะ” รุ่นพี่ออสตินยกมือปัดอากาศว่าอย่าไปใส่ใจ “พรุ่งนี้นายคอยดูได้เลย แต่ผมขอไปเช็คดูก่อนว่าพอจะหามาได้จริงหรือเปล่า”

             “โอเค เอางั้นก็ได้ครับ ถ้างั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปหาอะไรทานก่อนนะครับ แล้วเจอกันใหม่ทั้งสองคน”

             ชายหนุ่มปลีกตัวออกมาจากผู้จัดงานทั้งสองในนามไดโอนีซุส สองพ่อลูกเทพน้ำเมากับเดมี่ก็อดกระซิบกระซาบบางอย่างแล้วหัวเราะกันคิกคักหลังจากที่ดีนเดินออกมา

             แม้ว่างานจะกร่อยลงแต่อาหารยังอยู่ในระดับเลิศหรูอลังการ แค่ได้กินของอร่อย ๆ พวกนี้ก็เพียงพอแล้วมั้ง เขาตักของอร่อยมาเยอะแยะจากนั้นก็ไปที่กองไฟในจุดที่กลุ่มเด็กนักดนตรีเคยเล่นเพลงกันอยู่

             “ฮาย สวัสดี” ดีนนั่งลงที่ว่าง ก่อนจะหันมองกลุ่มเด็กเหล่านี้ รู้สึกเหมือนกลุ่มเล็กลงจากครั้งก่อน ราวกับว่าคนจะหายไปสองสามคน “อ้าว วันนี้คนมากันแค่นี้เองเหรอ?”

             “สวัสดี ใช่ครับ คนอื่น ๆ ไปทำภารกิจ” เด็กหนุ่มในกลุ่มตอบคำถาม

             “อ้อ ภารกิจ.. ว่าแต่ฉันไม่ได้ไปดูบอร์ดนานแล้วแฮะ ไม่รู้ว่ามีอะไรอัพเดทขึ้นมาบ้าง”

             “ก็หลายอย่างอยู่ค่ะ มีแต่ภารกิจอันตรายที่พวกเราน่าจะทำไม่ไหว” เด็กสาวในกลุ่มเอ่ยสมทบ แล้วทุกคนตรงนี้ก็ต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย

             “อืม.. ภารกิจอันตรายสินะ” ดีนหันไปยิ้มให้กับทุกคนที่อยู่ตรงนี้ “ถึงพวกนายจะไม่กล้าก็ไม่เป็นไร คนที่รักตัวกลัวตายคือคนฉลาด เชื่อฉันสิ”

             เด็กคนอื่น ๆ ยิ้มตอบแหย ๆ ดีนรู้ว่าพวกเขาเองก็อยากจะมีความกล้าเหมือนวีรบุรุษในตำนาน แต่การรักชีวิตตัวเองก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิด และมันสำคัญที่สุดเลยด้วยซ้ำ ซึ่งดีนก็จัดอยู่ในกลุ่มคนประเภทนี้ จะถูกหาว่าเป็นพวกขี้แพ้ขี้ขลาดหรืออะไรก็ช่าง เชิญว่ามาได้เลย ศักด์ศรีนั้นกินไม่ได้ การมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัยสิคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุด

             จะว่าไป.. เหมือนเพิ่งนึกออกว่ากลุ่มเด็กโตกลุ่มแรกที่ออกไปทำภารกิจ ก็หายไปนานร่วมเดือนแล้วยังไม่กลับมากันเลย หวังว่าพวกนั้นจะปลอดภัยนะ

             “แล้ววันนี้จะเรียนกีต้าร์กันต่อไหมฮะ?” หนุ่มนักกีต้าร์ผู้ไร้การรับรองจากทวยเทพเอ่ยถาม แลดูกระตือรือร้นอยากสอนผู้ที่มีจิตรักในเสียงเพลงให้เล่นกีต้าร๋เป็นอยู่มาก

             “จริงด้วย เอาสิ ถ้านายยังไม่เบื่อที่จะสอนฉันก็รบกวนด้วยนะ”

             พอดีนตอบรับเด็กนักกีต้าร์ก็ส่งเครื่องดนตรีให้แล้วก็สอนการเล่นเพลงต่อจากครั้งที่แล้ว คลาสกีต้าร์แสนเรียบง่ายไม่ตึงเครียดเหมือนตอนเรียนคลาสต่อสู้ แถมยังเรียนไปกินไปได้ด้วย ใช้เวลาอยู่ร่วมชั่วโมงดีนก็พอจะดีดกีต้าร์เป็นเพลงขึ้นมาบ้างแล้ว

สรุป

เข้าร่วมงานทักทาย คุณดี กับ ออสติน อ๋าว (ไม่ได้ให้ของขวัญ)

+5 โบนัสพิเศษจากน้ำหอม

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

เรียนกีต้าร์กับกลุ่มเด็กที่ยังไม่ได้ถูกรับรองบุตร

Dean HEROES

049

คุณหลอกดาว!

             มาร่วมงานตามที่นัดกันไว้ด้วยการรออย่างใจจดใจจ่อ แต่พอเห็นว่าวันนี้มีจอโปรเจ็คเตอร์ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ แสดงว่าคำขอของเขาเป็นผลและรุ่นพี่อออสตินทำสำเร็จ ดีนวกไปร้านสะดวกซื้อก่อนที่จะเข้าร่วมในปาร์ตี้ อย่างน้อยก็ต้องมีของขวัญตอบแทนแก่ผู้มีพระคุณสักนิดอ่ะเนอะ มาปาร์ตี้ที่เต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มแบบนี้ พอซื้ออาหารเพิ่มก็ออกจะแปลก ๆ เหมือนไม่ถูกใจรสมือแม่ครัว ดีนเลยเดินวนหาแถว ๆ มุมเกมแล้วในที่สุดเขาได้ก็ได้การ์ดเกมมาสองเกม

             ไพ่สำรับแรกคือการ์ดเกมอูโน่ที่หลาย ๆ คนรู้จักกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว ส่วนอีกสำรับคือการ์ดเกมที่ชื่อว่า ‘สงครามหาบเร่’ ซึ่งเป็นการ์ดเกมจากประเทศสิงคโปร์ที่เกี่ยวกับการทำอาหารสตรีทฟู้ด งานอาร์ตน่ารักสีสันสวยงาม ไร้ความรุนแรงเหมาะกับการนำมาจัดปาร์ตี้ในค่ายที่เต็มไปด้วยเด็ก ๆ หรือหากผู้ใหญ่อยากเล่นเองก็เอ็นจอยได้เหมือนกัน

             ดีนกลับมาที่งานอีกครั้ง กล่าวทักทายและขอบคุณทั้งคุณดีและรุ่นพี่ออสตินก่อนจะมอบของขวัญให้

             “สวัสดีครับ ผมเห็นมีจอฉายหนังมาตั้ง แปลว่าวันนี้จะมีดูนให้ผมดูใช่ไหม?”

             “แน่นอน ผมทำเพื่อรุ่นน้องที่น่ารักได้อยู่แล้ว” รุ่นพี่ออสตินยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วขยิบตาให้

             “ถ้างั้นก็ดูหนังให้สนุกเถอะ ดิม นาร์ค”

             คุณดีเองก็เหมือนกัน เขาเห็นว่าอีกฝ่ายเหมือนกำลังกลั้นยิ้มอยู่ เพราะอะไรก็ไม่รู้แต่ว่าช่างเถอะ

             “ถ้างั้นผมผมขอตัวก่อนนะครับ แล้วก็นี่ของฝาก”

             ให้ของขวัญทั้งคู่เสร็จชายหนุ่มยกมือโบกลาทั้งสองคน รีบไปตักอาหารและป็อบคอร์นมาเพื่อนั่งกินระหว่างดูหนังกลางแปลงไปด้วย ไม่นานจากนั้นหนังก็เริ่มทำการฉาย แต่รู้สึกแปลก ๆ จังเลยแฮะ ภาพก็เหมือนจะชัดแต่การถ่ายทำแปลกมาก เกรดดิ้งสีก็แปลก ๆ เสียงก็แปลก ๆ ฟังดูอู้ ๆ ไม่รื่นหูทั้งที่ลำโพงเสียงก็ใสดีจะตาย ดีนหันกลับไปมองคุณดีและรุ่นพี่ออสติน ทั้งสองยังคงยิ้มแป้นให้แล้วโบกมือมาทางนี้

             แล้วพอหนังฉายไปได้อีกนิดก็ชัดเลย ทิโมธี ชาลาเมต์ เปี๊ยนไป๊กลายเป็น ไคลี แมคลาคแลน เสียอย่างนั้น!!

             ‘เชี่ย! นี่มัน DUNE 1984!!!’

             ดีนสบถในใจแรงมาก เขาหันหน้าเหวอะ ๆ ไปทางสองพ่อลูกก็เห็นว่าพวกนั้นกำลังคำคิกคักกันอยู่นอกวงหนังกลางแปลง

             ‘หนอยแน่! ทำกันได้นะ!!’

             ชายหนุ่มกัดฟันกรอด แต่ไหน ๆ หนังก็ฉายแล้วเขานั่งดูอยู่ต่อก็ได้ ยังไงก็ไม่เคยดูเวอร์ชั่นนี้ ดีนไม่ใช่คนดูแคลนหนังเก่า แต่หนังจากปี 1984 มันก็เก่าไปป่ะ? สมัยคุณแม่ยังเป็นเด็กอ้อแอ้อยู่เลยนะนั่น ซีจียุคนั้นลอยสะบัด ไม่สิ เผลอ ๆ จะยังไม่มีซีจีใช้เลยด้วยซ้ำ!!

             โอ้นั่น.. มันออกมาแล้วหนอนทรายในตำนาน! ถึงกับดูไปกุมขมับไปกันเลยทีเดียว…

            

สรุป

มอบ [สำรับไพ้] ให้ [ไดโอนีซุส] และ [ออสติน อ๋าว]

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

ดูหนังกลางแปลงที่เก่าสะบัด...

Dean HEROES

112

คำแนะนำจากรุ่นพี่

             ตั้งแต่ได้รับสารแปลก ๆ จากบิดาเทพก็ทำให้ดีนคิดไม่ตก เขาเอาแต่ใจลอยแล้วก็เดินวนไปวนมาอยู่บริเวณสวนหย่อมส่วนกลางที่ล้อมกองไฟเฮสเทียเอาไว้ ชายหนุ่มได้แต่หวนคิดถึงสุ้มเสียงของบิดาที่ส่งตรงถึงโสตประสาทอย่างรุนแรงจนเลือดกำเดาไหล

             ตรีศูล.. ตรีศูล.. ตรีศูล.. ตรีศูล.. ตรีศูล.. ของข้า! ใครบังอาจ.. ใครบังอาจ.. ใครบังอาจ ขโมยไป!! ▓▓▓ จักต้องชดใช้!!!...

             ‘ใครจะต้องชดใช้นะ?’

             คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างคิดไม่ตก ถ้าแบบนี้แปลว่าเทพโพไซดอนรู้อยู่แล้วงั้นเหรอว่าใครคือหัวขโมย? แม้ว่าดีนจะพยายามสื่อสารกับรูปปั้นมากเท่าไรก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับมาอีกเสียด้วยสิ

             ซึ่งท่าทางกระวนกระวายใจนั้นอยู่ในสายตาของคน ๆ หนึ่งมาโดยตลอด

             “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”

             มือของคนที่ทักวางแตะบนไหล่ ทำเอาคนที่กำลังใจลอยอยู่สะดุ้ง ใจแทบจะร่วงไปกองอยู่กับพื้น ดีนแสดงอาการแพนิกอย่างชัดเจน

             “เหวอ!?!”

             “ใจเย็น ๆ ฉันเอง” เล่นทำเอาคนทักสะดุ้งตาม เมื่อหันไปมองถึงได้เห็นว่าเธอคือรุ่นพี่ไพเพอร์ ธิดาแห่งอะโฟรไดท์ แม้ว่าเธอจะไม่ได้แต่งตัวด้วยชุดสวยงามเหมือนสาวมีนเกิร์ลแต่ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่น่าหลงไหลเหมือนมารดาจนต้องหลบตา “เธอดู… ค่อนข้างจะกังวลนะ มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ไหม? ดีน.. ชื่อนี้ใช่หรือเปล่า?”

             “ใช่ครับ ผมดีน.. สวัสดีรุ่นพี่ไพเพอร์ ไม่คิดว่าคุณจะจำผมได้”

             นับตั้งแต่วันที่เขาและเธอพบกันครั้งแรกก็ผ่านมาแล้วเป็นเดือน จะว่าอีกฝ่ายเป็นคนความจำดีได้ไหมนะ คงไม่ใช่ว่าเพราะเขาหน้าตาดีจนทำให้ทั้งชื่อและหน้าติดอยู่ในความทรงจำของเธอหรอกนะ ว่าไปนั่น.. คนสวยอย่างรุ่นพี่น่าจะจดจำเขาในภาพลักษณ์ของ ‘ตาแว่นหนวด’ มากกว่า ซึ่งไม่ต่างจากตอนนี้เลย

             “อื้ม จำได้สิ” หญิงสาวคลี่ยิ้มให้ “บุตรชายแห่งโพไซดอนค่อนข้างจะมีชื่อเสียงอยู่นะ เป็นคนเต้นเก่ง ดื่มหนักอย่างกับว่าเป็นบุตรของเทพไดโอนีซุส แล้วก็อะไรอีก..” ไพเพอร์ทำหน้านึกซึ่งดีนแทบอยากจะอยากเอาหน้ามุดดิน ถึงทุกอย่างจะเป็นความจริงแต่ก็ช่วยจำเขาในภาพอื่นที่ดีกว่านั้นหน่อยเถอะ “เธอเป็นผู้จัดการบ้านโพไซดอนด้วยนี่ใช่ไหม? ขอแสดงความยินดีด้วยนะ แล้วยังตลุยทำภารกิจที่เฮติเพียงลำพังอย่างบ้าบิ่นเพราะอยากช่วยคุณแม่อีกด้วย เป็นการกระทำที่กล้าหาญมากเลย”

             “ขอบคุณครับ.. แต่ว่าคุณรู้เรื่องที่เฮติด้วยเหรอ?”

             “อือฮึ” ไพเพอร์พยักหน้าก่อนจะตอบ “ได้ยินเด็ก ๆ ที่โรงอาหารคุยกันน่ะ”

             “อ๋อ เออใช่ ผมเคยไปเล่าไว้นี่นา..”

             คงเป็นช่วงก่อนวันเอพริลฟูลเดย์ แต่ไม่คิดเลยนะว่าเรื่องโม้ที่มีทั้งจริงและเท็จจะไปเข้าหูเหล่ารุ่นพี่ด้วย ถ้างั้น.. บางทีโซเฟียก็อาจจะรู้แล้วเชิดหน้ายิ้มยืดอกภูมิใจแล้วเคลมว่า ‘ลูกศิษย์ฉันเอง’ ก็เป็นได้… ก็แค่คาดเดา เธอเคยบอกเขาว่าที่เธอทำให้เขาเป็นหอกได้เพราะว่าตัวเธอนั้นเก่ง ถูกต้องตามนั้นไม่เกินจริง แต่คิดถึงใบหน้าหยิ่งยะโสนั้นทีไรก็รู้สึกคันในใจแทบทุกที

             “แล้วก็ยังจำได้ด้วยนะว่าเธอบอกจะเข้าเรียนคลาสมีดสั้นของฉัน แต่ความจริงคือหายต๋อม”

             “โอ้!” ดีนลืมเรื่องนั้นไปเสียสนิท คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยรับปากรุ่นพี่ไพเพอร์เอาไว้เมื่อตอนเจอกันครั้งแรก “โทษที คือว่าช่วงหลัง ๆ มานี้ภารกิจรัดตัวไปหน่อย”

             …ได้แต่ยิ้มแห้งแก้ตัว

             “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ ตอนนี้เธอจะน่าจะมีฝีมือมากพอที่จะเอาตัวรอดในภารกิจแล้ว แค่นั้นก็เพียงพอแล้วล่ะ” รุ่นพี่สาวคลี่ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน เธอสวยมากจนเขาสบตาแทบไม่ได้เลย “จริงสิ เราหาที่นั่งคุยกันหน่อยไหม? สีหน้าเธอดูแบบว่า.. มีเรื่องมากมายในใจเลย แล้วพวกเรายืนแบบนี้กันนานไปแล้ว”

             “จริงอย่างที่คุณพูดเลย ถ้าจะนั่งคุยกันเดี๋ยวผมเลี้ยงน้ำ คุณดื่มน้ำอัดลมได้ใช่ไหม? ผมจะไปเอาจากในบ้านมา”

             “เลี้ยงน้ำด้วยเหรอ เกรงใจจัง ฉันดื่มอะไรก็ได้จ้ะ” หญิงสาวเกลี่ยปอยผมที่หล่นลงมาปรกหน้าขึ้นทัดหูด้วยท่าทีเกรงใจ “ถ้าเธอไปเอาเครื่องดื่มถ้าอย่างนั้นฉันไปนั่งรอตรงนั้นนะ”

             กล่าวจบไพเพอร์ก็ชี้นิ้วไปทางม้านั่งยาวใต้ต้นไม้ที่อยู่ริมทางเดินที่ต้นหญ้าถูกดอกแดนดีไลออนขึ้นปกคลุม เป็นมุมที่ค่อนข้างร่มรื่นเลยทีเดียว

             “โอเคครับ ถ้างั้นเดี๋ยวผมมา” ดีนเอ่ยบอกก่อนจะเดินกลับไปที่กระท่อมหมายเลขสาม ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีเขาก็กลับมาพร้อมกับน้ำอัดลมสองกระป๋อง “เลม่อนโซดา กับ โคล่า รุ่นพี่เอาอะไรดี?”

               “เอาเป็นกระป๋องนี้ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวรุ่นพี่บ้านอะโฟรไดท์ชี้นิ้วแตะไปยังกระป๋องน้ำอัดลมสีฟ้าเขียว เมื่อรู้ว่าเธอจะดื่มอะไรดีนก็เปิดกระป๋องเลม่อนโซดาให้จากนั้นก็ยื่นส่งให้เธอ สีหน้าของไพเพอร์ดูจะประหลาดใจไม่น้อย “ขอบคุณ บริการดีนะ”

             “อ้อ…”

             ชายหนุ่มหลุดอุทานเพียงสั้น ๆ บางทีก็ลืมตัวไปเลยจนเผลอไปเปิดกระป๋องน้ำอัดลมให้อีกฝ่าย ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเขามีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงและดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะมีปัญหากับการเปิดน้ำอยู่ไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นเครื่องดื่มกระป๋องหรือว่าขวดฝาเกลียวก็ตาม แต่ดันเปิดขวดเบียร์ที่เป็นฝาจีบเก่งซะอย่างนั้น เป็นเรื่องบ้าบอชัด ๆ

             “ผมลืมตัวน่ะ พอดีว่าก่อนมาค่ายผมมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงแล้วเธอก็มักจะมีปัญหากับเล็บ แบบว่ากลัวเล็บหักตอนเปิดกระป๋องเครื่องดื่มน่ะครับเลยติดมา หวังว่ารุ่นพี่จะไม่รังเกียจ”

             “ไม่ ไม่รังเกียจหรอก แค่แปลกใจนิดหน่อย ก็แบบว่า.. พวกผู้ชายค่อนข้างที่จะเข้าหาฉันแบบ… แล้วฉันก็มีแฟนแล้วด้วย” แม้ไม่อธิบายออกมาเป็นคำพูดแต่ดีนก็พอเข้าใจ ความมีเสน่ห์ของสายเลือดอะโฟรไดท์มักจะดึงดูดเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ให้เขาหาเสมอ ไพเพอร์กลัวว่าบรรยากาศจะชวนอึดอัดเธอจึงเปลี่ยนคำให้ดูเหมือนเป็นเรื่องตลก “ก็แค่บอกให้รู้ไว้ว่าฉันไม่ได้ทำเล็บน่ะ”

             “รุ่นพี่คิดว่าผมจะจีบสินะครับ” ดีนหัวเราะ ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็น่าสนใจนิดหน่อย แต่เขาคิดว่าตัวเองไม่อาจเอื้อมหรอก อีกอย่างหนึ่งดูเหมือนว่าในใจของเขามีใบหน้าของคนอื่นลอยขึ้นมามากกว่าจนแทบจะมองใครคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว ในเมื่อเธอเปลี่ยนเป็นโจ๊ก ถ้างั้นเขาก็ตบมุกบ้าง “งั้นเอาไว้วันหลังผมจะแก้มือให้รุ่นพี่เปิดให้ผมแทน”

             “คารมเธอนี่มันร้ายกาจจริง ๆ” รุ่นพี่ไพเพอร์ชกแขนเขาด้วยความมันเขี้ยวหนึ่งตุ้บแต่ว่าไม่เจ็บเลยสักนิด เรียกเสียงหัวเราะออกจากคนที่ถูกชกได้มากกว่า “แล้วเรื่องไม่สบายใจที่ทำให้เธอต้องเดินวนกลับไปกลับมาร่วมชั่วโมงคือเรื่องอะไรเหรอ?”

             “ฟูว.. อธิบายลำบากจังแฮะ” ชายหนุ่มเป่าปากพลางคิดว่าเขาควรจะเริ่มจากตรงไหนดี ลองเลียบ ๆ ถามอีกฝ่ายเพื่อเข้าเรื่องดูแล้วกัน “รุ่นพี่เคยเห็นเทพีอะโฟรไดท์ตอนโกรธหรือเปล่าครับ?”

             “เคยนะ แต่ไม่บ่อย ท่านแม่มักจะไม่พอใจเมื่อรู้ข่าวว่าก็อบลินมาสร้างความรำคาญให้แก่สถานที่ที่สวยงาม.. ทำไมถึงถามแบบนี้เหรอ? อย่าบอกนะว่าเธอทำให้เทพโพไซดอนกริ้วมา”

             “ไม่ใช่ผมหรอก คิดว่าไม่ใช่นะ..”

             ดีนเคยวีนแตกใส่เทพบิดามาแล้วผ่านทางกองเพลิงบูชาเทพ แต่เจ้าสมุทรก็ไม่โกรธเขาเลยแม้แต่น้อยไม่ว่าจะสาปหรือส่งจิตมาแสดงความไม่พอใจก็ตาม แต่ว่าเขากลับโดนลูกหลงจากการที่ใครบางคนขโมยตรีศูลที่เป็นสัญลักษณ์ของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลไป ดีนไม่เคยเห็นมุมนี้ของพ่อมาก่อน บอกตรง ๆ เลยว่าเขาค่อนข้างกลัว

             ชายหนุ่มหันไปสบใบหน้าของรุ่นพี่สาวคนสวย พลางคำนวนในใจว่าสิ่งที่เขาประสบมาสามารถเล่าให้เธอฟังได้หรือไม่ เมื่อชั่งน้ำหนักแล้ว ไพเพอร์ แม็กลีน ถือว่าเป็นหนึ่งในอาจารย์ของค่ายฮาล์ฟบลัด เขาเคยได้ยินว่าอีกฝ่ายเป็นถึง ‘หนึ่งในตำนานเจ็ดวีรบุรุษที่ยังมีลมหายใจ’ และยังเป็นเพื่อนร่วมค่ายของ เพอร์ซีย์ แจ็กสัน พี่ชายของเขาเอง แม้จะไม่ค่อยรู้เรื่องวีรกรรมของอีกฝ่ายมากนักแต่ดีนประเมินในใจแล้วว่าเขาสามารถเล่าเรื่องนี้ให้หญิงสาวฟังได้

             “คืองี้ เริ่มมาจากที่ผมได้ข่าวคราวจากเพื่อนตัวน้อยในทะเลมาว่าพ่อทำของสำคัญหายไป เพื่อนผมบอกว่าพ่อดูโกรธมาก ๆ เลย จากนั้นตอนผมไปขอพลังเพื่ออัพเกรดตัวเอง เหมือนจะได้รับรู้ถึงความโกรธของเทพโพไซดอนส่งมาทางจิตเต็ม ๆ เหมือนว่ามีใครบางคนที่ขโมยของสำคัญชิ้นนั้นของพ่อไป แล้วพ่อก็โกรธมากคล้ายกับจะส่งสึนามิยักษ์เขามาถล่มเมืองได้เลย”

             ปลายนิ้วเรียวงามของไพเพอร์ลูบบนขอบกระป๋องเครื่องดื่มขณะใช้ความคิด เรื่องนี้คล้ายกับเมื่อหลายสิบปีก่อนไม่มีผิด ตอนที่สายฟ้าของเทพซุสถูกขโมยไป…

            “ฉันคงตอบแทนไม่ว่าอะไรเป็นอะไร แต่เอาแบบนี้ไหม เธอลองไปขอคำทำนายจากเทพพยากรณ์แห่งเดลฟีดู บางทีอาจจะได้คำตอบบางอย่าง”

             “อะไรนะ? เทพพยากรณ์? เดลฟี?” ศัพท์ใหม่ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน คล้ายกับพวกแม่มดหมอผีอะไรทำนองนั้นเลย

             “อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้?” ไพเพอร์หลุดขำ “แต่อย่างน้อยเธอคงเคยได้ยินเรื่องภารกิจเดินทางหรือภารกิจตามคำพยากรณ์บ้างใช่ไหม?”

             “อ่า.. ใช่ ผมเคยได้ยินเรื่องภารกิจตามคำทำนายอยู่ คุณไครอนเคยบอกมา งานที่เฉพาะเจาะจงยิ่งกว่าภารกิจในกระดานหิน เหมือนเร็ว ๆ นี้จะมีเด็กฮิปนอสไปทำมาภารกิจนึงด้วยนี่ครับ”

             “ถูกต้อง ถ้างี้ก็ง่ายขึ้นมาหน่อย” ไพเพอร์ยกเครื่องดื่มจรดปากแล้วส่งน้ำอัดลมรสเปรี้ยวซ่าลงคอ “ตอนนี้ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งของเทพพยากรณ์คือ 'เรเชล' เธออาศัยอยู่ที่ถ้ำของผู้พยากรณ์ที่อยู่ทางเข้าป่าทิศเหนือ เธอเป็นผู้มอบหมายคำพยากรณ์ต่าง ๆ ให้แก่ชาวค่าย ไม่ว่าจะเป็นคำทำนายของภารกิจหรือว่าจะเป็นการดูดวงเธอก็ทำได้หมด”

             “เรื่องที่ผมเจอมาจะเกี่ยวกับภารกิจใหม่เหรอ? เรื่องการดูดวงผมไม่ค่อยเชื่อเท่าไร”

             “ไม่ได้บังคับให้เชื่อนะ แต่อนาคตที่เทพพยากรณ์เห็นมักเป็นจริงเสมอ แล้วจากที่เธอเล่าให้ฟังมันก็ดูร้ายแรงมากเลยใช่ไหม?”

             “รุ่นพี่พูดแบบนี้แปลว่าอยากให้ผมไปลอง?” ดีนกลั้วหัวเราะ

             “แค่ลองไม่ได้เสียหายนี่นา คำทำนายตอบคำถามในใจเธอได้ แล้วอีกอย่างเผื่อว่าเป็นเรื่องร้าย ๆ จริงจะได้แก้ไขกันทัน” ไพเพอร์มองสีหน้าของดีนที่มีแต่คำว่า ‘ไม่เอาล่ะ’ เขียนด้วยหมึกล่องหนอยู่บนนั้นเต็มไปหมด “เอางี้ไหม ฉันจะเล่าเรื่องหนึ่งให้เธอฟัง”

             “ครับ เรื่องอะไรเหรอ?”

             “ภารกิจเดินทางแรกของ เพอร์ซีย์ แจ็กสัน ชื่อนี้พอจะทำให้เธอสนใจมากขึ้นได้หรือเปล่า?”

             ถูกเผ็ง พอได้ยินชื่อของพี่ชายที่เป็นวีรบุรุษในตำนานของหมู่ลูกครึ่งเทพยุคใหม่มีหรือที่จะไม่สนใจ ดีนพยักหน้าให้หญิงสาวหงึก ๆ

             “หลังจากที่เพอร์ซีย์มาที่ค่ายฮาล์ฟบลัดได้ไม่นานเขาก็ถูกรับรองโดยเทพโพไซดอนหลังจากการแข่งขันชิงธง จากนั้นก็เป็นเรื่อง.. ในยุคของพวกเราตอนยังเด็ก สามมหาเทพ ซุส โพไซดอน และฮาเดสถูกห้ามไม่ให้มีบุตรกับมนุษย์ เพราะเดมิก็อดที่มีสายเลือดของสามมหาเทพไหลเวียนอยู่ในตัวมีพลังอำนาจเหนือยิ่งกว่าเดมิก็อดคนอื่น ๆ สงครามโลกที่เคยมีมาก็ถูกจุดชนวนขึ้นมาจากบุตรแห่งสามมหาเทพนี่แหล่ะ”

             “อ้าวเหรอ ฉันคิดว่าเป็นเทพแอริสซะอีกที่ปลอมตัวเป็นนายพลเยอรมันแล้วปลุกปั่นให้อักษะกับสัมพันธมิตรตีกัน”

             “ผิดจ้ะ เธอจำมาจากหนังวันเดอร์วูแมนภาคแรกใช่ไหม?” ไพเพอร์หลิ่วตาถามกลับ ซึ่งถูกเผ็ง ดีนจึงได้แต่ยิ้มแห้งให้ “ความจริงเป็นอย่างที่ฉันเล่า หลังจากเกิดสงครามโลก เทพเจ้าก็ลงความเห็นกันว่าห้ามสามมหาเทพมีบุตรนอกสมรสกันอีก เด็ก ๆ อย่างเพอร์ซีย์จึงถูกเรียกว่า ‘เด็กต้องห้าม’ ”

             “อืม.. เข้าใจแล้ว ถ้างี้ตอนที่มีตรีศูลขึ้นอยู่บนหัวพี่ชายผมทุกคนเลยแตกตื่นสินะ แต่พ่อนี่ก็… เจ้าชู้จนถึงขั้นแหกกฎสวรรค์เลยเหรอ ไม่ไหวเลยนะ” ได้ฟังแล้วคนเป็นลูกได้แต่ส่ายหน้า

             “ความจริงคือสามมหาเทพแหกกฎกันหมดทุกองค์เลยต่างหาก” ไพเพอร์กล่าวแบบนี้ดีนก็หลุดขำมาพร้อมกับอุทานว่า “อ้าว!” “เทพซุสมีบุตรสาวชื่อธาเลีย ชื่อเดียวกับต้นสนที่อยู่หน้าทางเข้าประตูค่าย ธาเลียเคยต่อสู้อย่างห้าวหาญอยู่ที่นั่นแต่เธอพลาดท่าจึงทำให้เกือบเสียชีวิต เทพซุสไม่อยากจะสูญเสียลูกสาวจึงเสกให้เธอกลายเป็นต้นสนพิทักษ์ทางเข้าค่ายฮาล์ฟบลัดเอาไว้”

             “ต้นสนนั่นเคยเห็นคนมาก่อนเหรอ!?”

             ดีนทำตาโต เขาพยายามคิดว่าตัวเองเคยทำเรื่องอุบาทว์ ๆ ที่หน้าต้นสนหรือเปล่า เช่น การฉี่ใส่.. แต่ไม่ เขาไม่เคย เพราะว่าใต้ต้นสนธาเลียมีมังกรสีทองนอนเฝ้าอยู่

             “ใช่ แต่ว่าตอนนี้ไม่แล้ว ธาเลียได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้ง ต้นสนต้นนั้นจึงไม่ใช่ธาเลียอีกต่อไป แต่ยังคงถูกเรียกว่า ‘ต้นสนธาเลีย’ อยู่ตามความชินปากของชาวค่าย ส่วนบุตรของฮาเดสถูกนำไปซ่อนไว้ที่คาสิโนโลตัสจึงไม่ได้ออกมายุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอก”

             “ถือว่าเทพฮาเดสเป็นพ่อที่มีความรับผิดชอบมากที่สุดเลยแฮะ.. แล้วยังไงต่อเหรอครับ เพราะทุกคนรู้ว่ามีเพอร์ซีย์โลกเลยตกอยู่ในอันตรายอีกครั้งงั้นเหรอ?”

             “จะว่าอย่างนั้นก็ไม่เชิง ก่อนหน้าที่เพอร์ซีย์จะถูกรับรองโดยเทพโพไซดอน ซุสและโพไซดอนมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อนอยู่แล้ว และก่อนหน้านั้นสายฟ้าของเทพซุสถูกขโมยไป เทพซุสจึงคิดว่าบุตรของโพไซดอนต้องเป็นคนเอาไปแน่ ๆ ซึ่งความจริงแล้วไม่ใช่ เพอร์ซีย์ไม่ได้ทำแบบนั้น”

             ฟังถึงตรงนี้ก็เกิดคำถาม สายฟ้าเนี่ยนะถูกขโมยไป ขโมยยังไง มันเกิดขึ้นจากประจุอิเล็กตรอนในก้อนเมฆเกิดการเคลื่อนตัวทำให้เกิดความต่างศักย์ไฟฟ้า  โดยมีประจุบวกอยู่ทางด้านบน ประจุลบอยู่ทางตอนล่างซึ่งจะเหนี่ยวนำให้เกิดการเคลื่อนที่ของกระแสไฟฟ้ากันไม่ใช่เหรอ ดูไม่น่าจะเป็นสิ่งของที่จับต้องได้เลยแม้แต่น้อย

             “สายฟ้าเหรอ? มันจะหายไปได้ยังไง?”

             “คืองี้ สายฟ้าที่ฉันพูดถึงเป็นอาวุธของเทพซุสน่ะ ถ้าให้เธอเข้าใจง่าย ๆ ก็เหมือนกับเทพธอร์ที่มีค้อนโยเนียร์”

             “ออ.. เข้าใจแล้วถ้างั้นก็เล่าต่อเลยครับ” ดีนผายมือออกมาทางไพเพอร์ จากนั้นเขาก็ยกกระป๋องโคล่าขึ้นดื่มอึก ๆ

             “ข้อพิพาทระหว่างเทพซุสกับโพไซดอนกำลังจะทำให้เกิดสงครามหากว่าบุตรแห่งโพไซดอนไม่ยอมคืนสายฟ้ามาให้ก่อนวันครีษมายัน เป็นวันที่กลางวันยาวนานที่สุดของปีนั้น ๆ ซึ่งเพอร์ซีย์มีเวลาเพียงแค่สัปดาห์เดียวในการตามหาสายฟ้ามาคืน ซึ่งไม่มีใครรู้เลยว่าสายฟ้าที่หายไปตอนนั้นอยู่ในมือของใคร การทำนายของเทพพยากรณ์เดลฟีถึงได้สำคัญ”

             “เดี๋ยวนะ.. อย่าบอกนะว่าพ่อคิดว่าเด็กบ้านซุสขโมยตรีศูลไป นี่มันเรื่องเก่าเล่าใหม่ชัด ๆ เลย!”

             ดีนพอจะรู้ว่าเทพเจ้าสององค์นี้ไม่ค่อยถูกกันเป็นผลที่ทำให้เขาขึ้นเรื่องบินไม่ได้เพราะจะถูกฟ้าผ่า พ่อเคยผ่านเหตุการณ์การกล่าวหานั้นมาแล้วเลยระแวงว่าคู่กรณีจะมาป่วนสินะ ชายหนุ่มยังไม่รีบตัดสินว่าเด็กบ้านซุสเป็นผู้ขโมยตรีศูลไป

             “แล้วแบบนี้ผู้ไปรับคำทำนายจะต้องเป็นเด็กบ้านซุสหรือเปล่าครับ เพื่อให้เขาแสดงความบริสุทธิ์ออกมา”

             “เรื่องนั้นฉันไม่รู้ว่าจำเป็นหรือไม่ ฉันตอบแทนท่านพ่อของเธอไม่ได้ แต่เทพพยากรณ์สามารถให้คำแนะนำได้ ถ้าอยากจะลองฉันพาเธอไปหาเรเชลได้นะ”

             จากเรื่องราวที่รุ่นพี่สาวเล่าโน้มน้าวใจของเขาได้เกินครึ่งเลยทีเดียว เพราะกระแสจิตของพ่อที่หลุดมาถึงเขาดูรุนแรงน่ากลัวเหมือนกับว่าจะส่งกองทัพมนุษย์ปลามาถล่มโลกได้เลยจริง ๆ

             “ลองดูก็ได้ ผมไม่อยากให้เรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้นหรอก เอาไว้ถ้าคนที่ต้องรับภารกิจคือเด็กบ้านซุสจริง ๆ ผมก็ยินดีที่ซัพพอร์ตเขานะ รวมถึงช่วยกล่อมพ่อให้ด้วย”

             “ถ้างั้นไปกัน ฉันจะนำทางเธอไปเอง”

             ทั้งสองลุกออกจากม้านั่งยาวที่หน้ากองไฟเฮสเทียแล้วเดินเท้าไปยังถ้ำของเทพพยากรณ์เดลฟี

             ระหว่างทางไพเพอร์ก็เล่าเรื่องต่อจนจบ โดยมีบทสรุปว่าผู้ร้ายในคดีนี้ก็คือ ‘ลุค คาสเทลแลน’ และหลังจากจบภารกิจนี้เพอร์ซีย์ก็ได้พิสูจน์ตัวเองมากมาย ทำให้กฎ ‘เด็กต้องห้าม’ ถูกยกเลิกไป จึงทำให้สามมหาเทพปั๊มลูกออกมาอีกเป็นโขยง นอกจากนี้เพอร์ซี์ยังผลักดันหลายอย่างภายในค่าย ปรับปรุงสถานที่ใหม่และช่วยให้การรับรองเทพเล็ก ๆ ได้เป็นส่วนหนึ่งของโอลิมปัส ส่งผลให้จากกระท่อมที่มีอยู่เดิมในค่ายฮาล์ฟบลัดสิบสองกระท่อม งอกขึ้นมาเป็นยี่สิบสามในยุคนั้น

             ‘แต่ว่าเป็น ลุค คาสเทลแลน อีกแล้วงั้นเหรอ?’

             ในภารกิจตามหาพัสดุของเทพเฮอร์มีส ดีนได้สนทนากับเทพเจ้านิดหน่อยในเรื่องนี้และรับรู้มาว่าตอนนี้วิญญาณของลุคควรจะอยู่ในปรภพ ซึ่งคนที่มาก่อกวนในเร็ว ๆ นี้อาจเป็นบุตรเทพเจ้าองค์อื่นเสียมากกว่า

             ครุ่นคิดอยู่อีกไม่นานพวกเขาทั้งสองก็มาหยุดอยู่ที่หน้าถ้ำของเทพพยากรณ์

             “การเข้าไปขอรับคำทำนายต้องเข้าไปคนเดียว ฉันมีธุระต่อแถวนี้พอดีนายเข้าไปเองได้ใช่ไหม?” ไพเพอร์ถาม

             “ครับ ขอบคุณนะครับรุ่นพี่ที่มาส่ง”

             “ยินดีค่ะดีน ไม่ว่าคำทำนายจะออกมาว่ายังไงก็ขอให้เธอสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีนะ”

             ชายหนุ่มร่ำลากับรุ่นพี่สาว เธอยืนส่งเขาอยู่ที่ปากทางเข้าบ้านถ้ำโดยยังไม่ยอมปลีกตัวไปทำธุระที่ว่านั่นก่อน ตอนนี้ชักจะตื่นเต้นมากกว่ากังวลเสียแล้วสิ ถ้ำของเทพพยากรณ์จะเป็นอย่างไรนะ จะมืดตื๊ดตื๋อแล้วก็น่ากลัวหรือเปล่า ร่างสูงสูดหายใจเข้าลึกก่อนที่เขาจะก้าวขาเดินเข้าไปในนั้นด้วยใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ

มอบ [เลม่อนโซดา] แก่ [ไพเพอร์ แม็กลีน]

Eloise HEROES

หาเพื่อนร่วมทีม

เอโลอิสมานั่งที่หน้ากองไฟแห่งเฮสเทียเพื่อรอเจอกับใครบางคนตามที่คุณไครอนได้นัดไว้ให้ เธอใช้กิ่งไม่เขี่ยพื้นวาดรูปอย่างไม่รู้จะทำอะไร ในหัวก็คิดไปด้วยว่าจะเริ่มต้นการสนทนาอย่างไรให้เขายอมเข้าร่วมทีมทำภารกิจกับเธอ เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเขาที่จะต้องมาเสียเวลาด้วยซ้ำ ไม่สิ…จริง ๆ มันก็มีเรื่องของเขาด้วยนิดนึงนั่นแหละนะ ก็เขาอยู่ในคำพยากรณ์ด้วยนี่นา…

“เอโลอิส เพจใช่ไหม?” 

เสียงของเด็กชายคนหนึ่งดังขึ้นใกล้ ๆ จุดที่เอโลอิสนั่งอยู่ เธอสัมผัสได้ว่ามีเท้าของใครสักคนเหยียบทับอยู่บนรูปที่เธอกำลังวาดบนผืนดิน เลยเงยหน้าขึ้นมามองว่าใครกันที่มาทำลายผลงานศิลปะ(?)บนพื้นที่เธออุตส่าห์นั่งเขี่ยนั่งวาดตั้งนาน

“ใช่…” เธอตอบสั้น ๆ พร้อมเงยหน้าขึ้นมองพบเด็กผู้ชายผมสั้นสีขาว ตาสีฟ้า หน้าตาไม่ค่อยจะรับแขกสักเท่าไหร่

ใครวะ?...

นั่นคือสิ่งแรกที่เธอคิด ใครมาทำลายโลกส่วนตัวอันแสนสุขของเธอกัน?

“มีเรื่องอะไรก็ว่ามา?”

“ห๊ะ? หมายว่าว่ายังไง”

“เอ้า! ก็เธอเป็นคนนัดฉันมาไม่ใช่เหรอ?” เด็กชายถามกลับ สีหน้าของเขางงเล็กน้อยที่เห็นเอโลอิสทำเหมือนไม่รู้จักเขา ซึ่งเอโลอิสก็ไม่รู้จักเขาจริง ๆ นั่นแหละ…

“นัด?...” เอโลอิสนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง หรือว่าเขาจะเป็น… “นายคือคนที่คุณไครอนแนะนำมางั้นเหรอ? ชื่ออะไรนะ…นึกก่อน…รอนสัน! รอนสันใช่มั้ย?” ทำไมชื่อหมอนี่เหมือนชื่อยี่ห้อน้ำมันเติมไฟแช็คเลย

“รอฟีอัส บาพาเทียร์” เขาตอบพร้อมกรอกตามองบนอย่างเอือมระอา

“เออใช่ ๆ รอฟีอัส โทษที ฉันลืม…” เอโลอิสหัวเราะแห้ง แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ตลกด้วยสักเท่าไหร่

“จะบอกได้หรือยังว่ามีเรื่องอะไรถึงต้องให้คุณไครอนไปตามฉันมาเจอถึงนี่” เขาเริ่มเข้าประเด็น

“พอดีว่าฉันได้รับคำพยากรณ์เรื่องราชรถของเทพอะพอลโลถูกขโมยไป และมีสองคนที่อยู่ในคำพยากรณ์นั้นคือธิดา นั่นก็คือฉัน อีกคนในคำพยากรณ์นั้น…คือบุตรแห่งท้องนภา”

“แล้ว?...”

“ฉันเลยคิดว่านายอาจจะเป็นคนในคำทำนายไง” เธอตอบเพื่อขยายความให้เขาเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้

“ฉันไม่ใช่คนเดียวที่เป็นลูกของเทพซุสเสียหน่อย แล้วทำไมต้องเป็นฉัน?”

“เอาความจริงไหม?”

“เอา”

“ฉันรู้จักนายแค่คนเดียว”

“โอเค รู้เรื่อง…” เขาตอบพร้อมถอนหายใจออกมาเหมือนคนเหนื่อยใจ

“เพราะฉะนั้นฉันจึงอยากขอร้องให้นายเข้าร่วมภารกิจนี้ เพื่อที่เราจะได้ไปตามราชรถกลับมาคืนเทพอะพอลโล สำเร็จภารกิจตามคำพยากรณ์ไปด้วยกัน”

“แล้วถ้าฉันตอบว่าไม่ล่ะ?” รอฟีอัสยิงคำถามที่ทำให้เอโลอิสถึงกับสะอึก

“ตอนนี้โลกกำลังเดือดร้อนนะ ความแห้งแล้ง เอลนีโญน่ะ ถ้าพวกเราไม่ไปทำผู้คนก็จะเดือนร้อน และภารกิจนี้ฉันก็ทำเพียงคนเดียวไม่ได้ด้วย นายเองก็มีพลังนี่คุณไครอนบอกพลังของนายเกินคาดเดา แสดงว่าต้องมีของ นายไม่เคยได้ยินเหรอ…พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง…” เอโลอิสพูดเพื่อพยายามที่จะบิวท์ให้รอฟีอัสคล้อยตาม ปกติเธอไม่ใช่คนที่ง้อใครขนาดนี้หรอกนะ เธอชอบฉายเดียวทำอะไรคนเดียวมากกว่า แต่เธอรู้ว่าคราวนี้เธอไม่มีทางทำมันสำเร็จได้ด้วยตัวคนเดียวแน่ ๆ

“ดูหนังมากเกินไปหรือเปล่าเธอเนี่ย!”

“อ๋อใช่ ฉันดูสไปเดอร์แมน แหะ ๆ”

“คำทำพยากรณ์บอกว่าอะไร?” ดูเหมือนรอฟิอัสจะเปิดใจขึ้นมาอีกนิด เขาเริ่มถามถึงคำพยากรณ์ที่เอโลอิสได้รับมา สาวน้อยผมสีเพลิงจึงรีบบอกคำทำนายให้อีกฝ่ายทราบเพราะโอกาสมาถึงแล้ว

“ธิดาแห่งไฟพึงตามแสงรุ่งอรุณยามเช้า ณ ใจกลางนครมิเคยหลับใหล ราชรถสุริยะเทพถูกขโมย โลดแล่นไปทั่วโลกา สร้างภัยพิบัติความแล้งแห้ง และร้อนระอุในรอบศตวรรษ โชคชะตานำพาสู่โรงแรมห้าดาวในมหานครมิเคยหลับใหล เผชิญหน้ากับจอมโจรผู้ขโมยราชรถเพลิง ศึกแห่งศักดิ์ศรีบุตรแห่งท้องนภาบังเกิด พึงเชื่อใจในสหาย และ ตามหาราชรถที่ถูกซ่อนไว้”

รอฟิอัสขมวดคิ้วอย่างพินิจพิจารณาในคำทำนาย ราวกับว่าเขามีบางอย่างในใจ คำว่าศึกแห่งศักดิ์ศรีบุตรแห่งท้องนภาบังเกิด คำนั้นทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าศึกที่ว่านั้นคืออะไรกันแน่ และเขาเองก็อยากจะหาคำตอบนั้น

“หรือว่าจะเป็นเจ้านั่น…” เขาพูดเบา ๆ กับตัวเอง ซึ่งในส่วนนี้เอโลอิสไม่ได้ยิน

“เห็นไหมว่าในคำพยากรณ์น่ะมีนายอยู่ด้วย ถ้าเราทำสำเร็จก็จะช่วยโลกได้ แล้วเทพอาจจะตบรางวัลให้พวกเราก็ได้ แล้วพวกเราก็จะมีกิน มีใช้ มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี—” ยังไม่ทันจะพูดจบรอฟีอัสก็รีบเบรก

“พอ ๆ ยิ่งเธอพูดนี่ยิ่งเลอะเทอะ เอาเป็นว่าฉันตกลงจะร่วมภารกิจกับเธอ”

“จริงเหรอ!” เอโลอิสตาเป็นประกายถ้าเธอเป็นน้องหมาคงจะหูตั้งหางกระดิกไปแล้วเมื่อได้ยินคำตอบรับ

“จะไปเมื่อไหร่ล่ะ?” เขาถาม

“ยังไม่รู้เลย ต้องเตรียมตัวก่อนแต่ก็คงเร็วที่สุดหลังจากหาสมาชิกร่วมทีมอีกคนได้”

“ไม่ใช่แค่เธอกับฉันเหรอ?”

“นายไม่เคยดูหนังสินะ ทีมที่ดีน่ะมันต้องมีสามคน อีกอย่างนะพวกเรายังไม่บรรลุนิติภาวะ ฉันเลยคิดว่าหาผู้ใหญ่สักคนมาร่วมทีมก็น่าจะดีต่อพวกเราทั้งคู่” เอโลอิสเล่าถึงไอเดียลูกทีมที่เธออยากได้คร่าว ๆ ให้กับรอฟีอัสฟัง

“เอาเถอะ ทำอะไรก็ทำเธอเป็นหัวหน้าทีมนี่ แจ้งข่าวอีกทีตอนที่หาคนได้แล้วกัน ลองไปดูบอร์ดรายชื่อเอาก็ได้เผื่อเธอจะสนใจใครเป็นพิเศษ”

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ ได้เรื่องยังไงเดี๋ยวมาบอกอีกที”

“อือ”

ในที่สุดตอนนี้เอโลอิสก็ได้ลูกทีมคนแรกสำหรับภารกิจผจญภัยของเธอแล้ว ที่เหลือก็คงจะเป็นการหาสมาชิกอีกคนสำหรับภารกิจสุดท้าทายนี้ เธอก็ได้แต่ภาวนาว่าจะพบเจอบุคคลนั้นในเร็ววันเพื่อที่จะได้เริ่มต้นการเดินทางเสียที

สมาชิกทีมคนที่ 1 รอฟีอัส บาพาเทียร์ ตอบรับภารกิจ

Nanette -

Nanette Leblanc

กองไฟแห่งเฮสเทีย

Today is my Birthday ! Ta dah !

คุณหนูจากตระกูลบลังก์รีบวิ่งออกจากเคบินอะโฟรไดท์มายังกองไฟแห่งเฮสเทียในทันที เรียกได้ว่าตื่นเต้นเสียจนเกือบลืมใส่รองเท้า ใบหน้าน่ารักของนาแนตต์ประดับไปด้วยรอยยิ้ม และเด็กสาวยิ่งยิ้มกว้างเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นพื้นที่โดยรอบถูกเนรมิตเป็นปาร์ตี้วันเกิดขนาดย่อม ๆ พร้อมป้ายไวนิลเขียนตัวโต ๆ ไว้ว่า Happy Birthday Nina

ตอนแรกก็นึกว่าเป็นงานวันเกิดของคนอื่นน่ะนะ แต่หลังจากได้รับคำยืนยันแล้วว่าในวันนี้ที่ค่ายไม่มีใครเกิดเลยนอกจากเธอ และมันเป็นนิสัยประจำของคุณดี (ผู้จัดงานให้) ว่าเขาชอบตั้งชื่อประหลาด ๆ ให้เด็กในค่ายเป็นประจำ นาแนตต์ก็เลยพอจะหยวน ๆ ให้ได้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นเด็กสาวก็หาปากกามาก่อนจะปีนไปแก้ไขป้ายด้วยฝีมือของตัวเอง

Happy Birthday Nina Nanette εїз

“เท่านี้ก็เรียบร้อย”

เพราะว่าวันนี้เป็นวันเกิด นาแนตต์เลยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เด็กสาวหายเข้าไปแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีชมพูสไตล์เจ้าหญิงตัวเก่งของเจ้าตัว ประดับด้วยสร้อยไข่มุกและมงกุฎเล็ก ๆ น่ารัก เส้นผมสีบลอนด์นุ่มลื่นถูกถักเป็นเปียสวยงาม ก่อนที่เธอจะกลับออกมายังกองไฟแห่งเฮสเทียอีกครั้งเพื่อรอรับคำอวยพร

“สุขสันต์วันเกิดนีน่า” ซึ่งคนแรกที่เข้ามาอวยพรให้เธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คุณดีผู้อำนวยการค่ายนั่นเอง นาแนตต์ยิ้มกว้าง รับของขวัญจากอีกฝ่ายมาพร้อมกับคำขอบคุณ

“ขอบคุณค่ะคุณดี แต่หนูชื่อนาแนตต์ไม่ใช่นีน่านะ”

เทพเจ้าแห่งไวน์องุ่นยกมือโบกปัดเป็นเชิงว่าไม่ใส่ใจ ก่อนจะขอตัวไปดื่มไปดริ๊งตามประสาตัวเอง

ของขวัญเจ้าของวันเกิดจากคุณดี ของขวัญสุดพิเศษ (ภายในกล่องบรรจุ +10 ดรักม่า และ หินอัปเกรด 2 ก้อน) รางวัลค่าประสบการณ์: +15 EXP , +40 พลังงาน , +20 เกียรติยศ

สำหรับชาวค่ายที่มาร่วมอวยพร สุ่มแจก 50 ดอลลาร์จากนาแนตต์ 1 คนค่ะ !

bettyleg

Nereza BELIEVER

Nanette ตอบกลับเมื่อ 2024-6-3 11:28 แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nanette เมื่อ 2024-6-3 11:35 Nanette Leblancกองไ ...

HAPPY NANETTE DAY

บรรยากาศแห่งงานรื่นเริงกลับมาอีกแล้ว

ณ กองไฟเฮสเทียอันเป็นศูนย์กลางระหว่างเรือนพักของเหล่าเดมี่ก็อดที่แม้จะวุ่นวายเป็นปกติ แต่สำหรับวันนี้กลับมีสิ่งที่พิเศษยิ่งกว่าวันอื่น ๆ เพราะสาเหตุของความคึกครื้นนี้เป็นถึงงานครบรอบวันเกิดของสาวน้อยคนใหม่ของเคบินที่สิบ

งานวันเกิดครั้งแรกในค่ายที่พึ่งเข้ามาได้ไม่นาน สำหรับน้องสาวคนใหม่คงเป็นความประทับใจไม่รู้ลืม

ดังนั้นในฐานะพี่สาว รวมไปถึงที่ปรึกษาประจำเคบิน ก็ไม่แปลกที่จะมีผู้พบเห็น ‘เนเรซ่า เฮนลาดิส’ มาเข้าร่วมกับปาร์ตี้ขนาดย่อมในครั้งนี้

“ นาแนตต์ ”

เสียงร้องเรียกจากด้านหลังคงเรียกความสนใจจากเจ้าของงานวันเกิดได้ไม่น้อย และแน่นอนว่าผู้เรียกก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเนเรซ่าผู้มาพร้อมกับพี่น้องบ้านอะโฟรไดท์อีกไม่กี่คนที่ตามมาสมทบทีหลัง “ ถือว่ารับมือได้ไม่แย่เลยนะคะ ” สุภาพสตรีสีกุหลาบชำเลืองตามองแผ่นป้ายฉลองที่ถูกขีดฆ่าคำว่า ‘นีน่า’ ทั้งยังมีคำว่า ‘นาแนตต์’ ตามต่อที่ด้านหลัง

“ วันเกิดของฉันหนก่อนก็ถูกเขียนป้ายไว้ว่าเนรีโซ่เหมือนกัน ”

“ น่าเสียดายที่ไม่มีเวลาให้ขึ้นไปแก้ป้ายแบบนี้น่ะนะ ”

ผู้ผ่านประสบการณ์งานเลี้ยงวันเกิดครั้งก่อนลอบหัวเราะเบา ๆ อย่างอดไม่ได้เมื่อนึกถึงงานเลี้ยงในตอนนั้น นัยน์ตาหงส์เคลื่อนกลับมาสบมองเจ้าของวันเกิดในวันนี้พร้อมด้วยรอยยิ้มก่อนจะหยิบเอาของขวัญในวันสำคัญขึ้นมามอบให้กับน้องสาวร่วมมารดา

“ ชีวิตภายในค่ายคงจะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ปุบปับไม่น้อยสำหรับเธอ ”

“ ที่นี่มีหลายอย่างให้เรียนรู้ และมีเส้นทางมากมายให้เลือกหากต้องการที่จะใช้ชีวิต ”

“ สายเลือดของเรามีความสามารถที่หลากหลาย เช่นเดียวกับความคาดหวังจากรอบข้างที่เพิ่มขึ้นอยู่เสมอ ”

เนเรซ่ายื่นกล่องผ้ากำมะหยี่สีชมพูทรงสี่เหลี่ยมขนาดเท่าฝ่ามือผูกริบบิ้นสีขาวประดับภายนอกดูน่ารักน่ามองให้กับสาวน้อยตรงหน้าด้วยความเอ็นดู “ ด้านในนี้เป็นต่างหูเงิน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่าเราได้เจาะหูหรือเปล่าก็ตาม ” ใบหน้าของผู้มอบของขวัญเจือไว้ซึ่งความใจเย็นในระหว่างที่กำลังถ่ายทอดคำอวยพรในแบบที่เป็นการพบหน้ากันครั้งแรกระหว่างพวกเธอ

“ ฉันหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้เห็นเราใส่มันนะ แต่แน่นอนว่าถ้าเธอไม่ชอบ จะเก็บมันไว้เป็นของประดับกล่องก็ย่อมได้เหมือนกัน ” ปลายนิ้วเย็นเฉียบจิ้มลงที่กลางโบว์ประดับกล่องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะผละมือออก “ ฉันหวังว่ามันจะเป็นของขวัญที่ทำให้เธอนึกถึงวันนี้อยู่เสมอ บางครั้งการเป็นสายเลือดอะโฟรไดท์ก็กลายมาเป็นแรงผลักดันให้เราโอนอ่อนรวมไปถึงไหลตามกับความชอบของคนรอบข้างได้ง่ายขึ้น แต่บางครั้งการยึดมั่นในตัวเองก็เป็นสิ่งที่ทำให้พวกเราเฉิดฉายมากที่สุดด้วยเช่นกัน ”

“ นาแนตต์ ในฐานะพี่สาว ฉันหวังว่าเธอจะมีความสุขในทุก ๆ การเติบโต รอดพ้นจากอันตราย และปกป้องตัวตนของเธอไว้ได้อย่างงดงาม ถ้าเกิดว่าเจอเรื่องเครียดอะไรล่ะก็ การกรี๊ดออกมาดัง ๆ สักที หรือขวางปาสิ่งของก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่นักหรอกนะ ? แต่ทางที่ดีที่สุดคือการหันหลังกลับมาที่บ้าน ที่เคบินสิบของเธอ เมื่อไหร่ที่เธอหันกลับมา เธอจะยังมีพี่น้องอีกมากมายคอยเป็นกำลังใจและที่ปรึกษา ”

“ … ”

“ นี่ฉันอวยพรอะไรให้เด็กอายุสิบห้าล่ะเนี่ย.. ”

“ เอาเถอะ ยังไงก็ตาม ” มือข้างหนึ่งของหญิงสาวตระกูลเฮนลาดิสวางลงบนไหล่เล็ก ส่วนอีกข้างก็ลูบลงกับกลุ่มผมนุ่มสีบลอนด์เช่นเดียวกันกับเธอ

“ สุขสันต์วันเกิดนะคะนาแนตต์ ฉันดีใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวันเกิดเธอในปีนี้ ”

ริมฝีปากสีสดเหยียดออกเป็นรอยยิ้มกว้าง ไม่นานหลังจากนั้น เนเรซ่าก็ผละมือออก ก่อนจะปลีกตัวไปร่วมปาร์ตี้อย่างสงบโดยไม่ลืมทิ้งท้ายเอาไว้ว่า ‘ ขากลับถ้าไม่อยากเดินคนเดียวก็มาเรียกกันได้เสมอเลยนะ ’

รางวัลสำหรับผู้เข้าร่วมอวยพรและให้ของขวัญ : +50 พลังใจ , +15 EXP , +40 พลังงาน

Dean HEROES

Nanette ตอบกลับเมื่อ 2024-6-3 11:28
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nanette เมื่อ 2024-6-3 11:35 Nanette Leblancกองไ ...

160

HBD นาแนตต์ และ รุ่นพี่ไพเพอร์

             หากวันวาเลนไทน์ไม่ใช่วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ควรจะเป็นวันที่ 3 มิถุนายน แทน เพราะว่าวันนี้มีธิดาแห่งเทพีอะโฟร์ไดท์กำเนิดขึ้นมาดูโลกถึงสองคนแม้จะต่างปีกัน หรือถ้าไม่ให้ทับไลน์ ‘วันแห่งความรัก’ วันนี้ก็ควรจะเป็น ‘วันแห่งความงาม’

             ดีนมาที่ลานกองไฟเฮสเทียเพื่อร่วมงานวันเกิดของสาว ๆ เขามองป้ายวันเกิดที่ชื่อ ‘นีน่า’ ถูกขีดฆ่าแล้วมีชื่อ ‘นาแนตต์’ ที่เขียนด้วยลายมือน่ารัก ๆ กำกับไว้ด้านหลังแทนที่ รู้เลยว่าคุณดีจัดเตรียมงานไว้ให้ก่อนจะออกเดินทางท่องเที่ยวตามประสาเทพเจ้าสำราญ ดังนั้นผู้จัดงานวันนี้อาจจะเป็นคุณไครอน และถ้าหากตรงตามที่คิดไว้ก็บอกลาแอลกอฮอล์ไปได้เลย แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่รู้จักกับเด็กสาวเจ้าของวันเกิดเป็นการส่วนตัวเพียงแค่เคยเห็นเธอผ่าน ๆ ตามโรงอาหาร แต่วันนี้เป็นวันสำคัญของเธอก็ต้องให้ของขวัญและอวยพรวันเกิดสิ!

             ชายหนุ่มถือกล่องของขวัญใบหนึ่งที่ผูกริบบิ้นสีพาสเทลไปที่โต๊ะเจ้าของวันเกิด แม้เขาจะไม่ได้ห่อของขวัญด้วยตัวเองแต่ก็เป็นผู้เลือกกระดาษห่อของขวัญและริบบิ้นที่น่าจะเข้ากับเด็กสาวสวยสดใสจากบ้านอะโฟร์ไดท์ ส่วนของขวัญด้านในเป็นอะไร.. ให้เจ้าของวันเกิดเปิดห่อเอาเองดีกว่า

             “สุขสันต์วันเกิดนะนาแนตต์ ขอให้เธอมีความสุขในทุก ๆ วันและเติบโตขึ้นอย่างงดงาม หวังว่าเธอจะชอบของขวัญที่ฉันเลือกให้นะ”

             ดีนยิ้มให้เจ้าของวันเกิด อันที่จริงก็อยากจะชวนเธอคุยต่อสักหน่อยนะแต่ตอนนี้เขาหิ๊วหิว ด้วยความที่เพิ่งไปทำภารกิจมาเลยต้องใช้พลังงานเยอะ ดีนจึงปลีกตัวไปทานอาหารในงานปาร์ตี้

             @Nanette

             .

             .

             .

             หลังรับประทานอาหารเสร็จดีนถึงได้พบกับเจ้าของวันเกิดอีกคน รุ่นพี่ไพเพอร์ แม็กลีน

             “สวัสดีครับรุ่นพี่ไพเพอร์ สุขสันต์วันเกิด แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำก่อนไปทำภารกิจด้วยครับ นี่ของขวัญวันเกิดครับ” ดีนยื่นห่อกระดาษสีน้ำตาลผูกริบบิ้นสีม่วงอ่อนให้แก่หญิงสาว ดูจากขนาดแล้วน่าจะเป็นหนังสือหรือไม่ก็กรอบรูปอะไรสักอย่าง

             “ขอบคุณนะคะดีน ถ้าคำแนะนำของฉันมีประโยชน์ต่อเธอก็ยินดีมากค่ะ” รุ่นพี่สาวยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มสดใส เธอรับของขวัญมาจากมือ “ฉันขอแกะเลยได้ไหมคะ?”

             “ได้สิครับ แต่แบบว่า.. หาของขวัญให้รุ่นพี่ยากมาก ๆ ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่าเลย..” ดีนยิ้มแห้งอย่างประหม่า จะซื้อน้ำหอมให้ก็ไม่จำเป็น ครั้นจะซื้อชุดเสื้อผ้าก็ไม่รู้ว่าเธอจะชอบสไตล์หวาน ๆ แบบที่มีขายอยู่ในมินิมาร์ทหรือเปล่า

             ห่อกระดาษค่อย ๆ ถูกแกะออกอย่างบรรจง ด้านในคือนิตยสารบันเทิงและแฟชั่นที่เพิ่งออกสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อเช้านี้ ไพเพอร์หัวเราะน้อย ๆ เมื่อเห็นของขวัญ

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

             “เป็นของขวัญวันเกิดที่แปลกจริง ๆ ด้วย” เพราะคงไม่มีใครซื้อนิตยสารรายเดือนให้เป็นของขวัญวันเกิด “แต่เธอก็รู้ใจจัง ฉันชอบอ่านนิตยสารพวกนี้อยู่พอดี แล้วเล่มนี้ฉันก็ชอบประจำอ่านด้วยค่ะ” แต่ก็นับว่าไม่แย่.. ดีนคิดในใจ

             “ถ้ารุ่นพี่ชอบผมก็ดีใจครับ งี้ผมช่วยให้คุณประหยัดเงินซื้อนิตยสารของเดือนนี้ได้แล้ว” ดีนพูดให้ขำบรรยากาศจะได้ดูไม่แย่จนเกินไป

             “ถ้ายังไงช่วยเซ็นชื่อที่หน้าปกให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ จะได้เก็บเป็นที่ระลึกว่าเธอให้มา” ไพเพอร์ร้องขอ

             “ได้สิครับ” ดีนรับปาก จากนั้นไพเพอร์ก็ส่งนิตยสารพร้อมทั้งปากกาให้ แล้วเซ็นชื่อตัวเองที่หน้าปกพร้อมกับคำอวยพร “ได้เซ็นชื่อที่หน้าปกซะด้วยเหมือนว่าผมเป็นดาราเลย” ดีนหัวเราะ จากนั้นเขาก็ส่งปากกาและนิตยสารคืนให้อีกฝ่าย ความจริงอยากชวนเธอคุยต่ออีกหน่อยแต่ว่าตอนนี้เขาทั้งเหนียวตัวแล้วก็ง่วงตาจะปิด “ขอให้คุณมีความสุขมาก ๆ นะครับ แต่เดี๋ยวผมต้องขอตัวก่อน แล้วเอาไว้เจอกันใหม่ครับ”

             ดีนขอตัวกลับมาก่อน แล้วเขาก็ตรงไปพักผ่อนที่กระท่อมโพไซดอนต่อทันที

เข้าร่วมอวยพรและให้ของขวัญวันเกิดนาแนตต์

+50 พลังใจ , +15 EXP , +40 พลังงาน

--------------------------------------------------

มอบ [นิตยสารบันเทิง] ให้แก่ [ไพเพอร์ แม็กลีน]
+30 ความสัมพันธ์ (จากของขวัญวันเกิด)