[บ้านพักหมายเลข 6] โถงแห่งปัญญา

Cooper HEROES

18/02/25 23.00 น. -  24.00 น.

บทที่ 48

ภายในโถงแห่งปัญญา แสงแดดยามเที่ยงคืน(?) ทอดผ่านหน้าต่างกระจกลงมากระทบกับพื้นหินอ่อนเป็นลวดลายแปลกตา คูเปอร์ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพิงชั้นหนังสือ ปล่อยให้ร่างกายได้พักจากการฝึกที่หนักหนาสาหัสที่สุดตั้งแต่เขาเข้าค่ายมา ลิเลียน่านั่งขัดสมาธิอยู่ไม่ไกลนัก ส่วนคลาร่านั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งใกล้ๆ โต๊ะไม้ พร้อมกับแก้วน้ำเย็นที่มีหยดไอน้ำเกาะอยู่รอบๆ  

"พี่คูเปอร์" ลิเลียน่าเอ่ยเสียงลากยาว "พี่รู้ตัวไหมว่าวันนี้พี่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ตั้งเยอะเลยนะ!"  

"รู้สิ" เขาตอบเสียงแห้งพลางหลับตา "ฉันรู้ว่าตัวเองสามารถเป็นเหยี่ยวได้ รู้ว่าฉันสามารถเป็นหมาป่าได้ และรู้ว่ากูลมีกลิ่นแย่กว่าที่คิด..."  

คลาร่ายกยิ้มเล็กน้อย "และรู้ด้วยว่าการฝึกที่แท้จริงของบ้านหมายเลขหกไม่เคยปรานีใคร"

"ใช่... ไม่เคยเลย..." คูเปอร์ถอนหายใจยาว "นี่ฉันควรจะดีใจไหมที่มีน้องสาวสองคนที่กระตือรือร้นกับการสอนฉันสุดๆ?"  

"แน่นอน!" ลิเลียน่าหัวเราะ "ก็พี่เป็นสมาชิกของบ้านนี้นี่นา พวกเราต้องช่วยกันฝึกพี่ให้กลายเป็นสุดยอดนักรบแห่งค่ายฮาล์ฟบลัดสิ!"  

"ฉันไม่อยากเป็นสุดยอดนักรบ..." เขาพึมพำ  

"แต่อย่างน้อยนายก็ควรฝึกฝนให้ดี" คลาร่ากล่าวพลางกอดอก "พลังที่แม่มอบให้นายมีประโยชน์มาก และถ้านายใช้มันได้อย่างถูกต้อง นายอาจจะเป็นหนึ่งในเดมิก็อดที่เก่งที่สุดในค่าย"

คูเปอร์ขมวดคิ้ว "ถ้าฉันต้องเลือกระหว่างเป็นเดมิก็อดที่เก่งที่สุด กับเป็นนักแสดงที่ประสบความสำเร็จที่สุด ฉันขอเลือกอย่างหลังดีกว่า"  

"งั้นก็ใช้พลังนี้ให้เป็นประโยชน์สิ!" ลิเลียน่ายิ้มกว้าง "พี่คิดดูนะ ถ้าพี่แปลงร่างเป็นหมาป่าบนเวทีละครบรอดเวย์ มันต้องเจ๋งมากแน่ๆ!"  

คูเปอร์กลอกตา "ใช่สิ แล้วฉันก็จะโดนพวกฮันเตอร์ของเทพอาร์เทมิสตามล่า เพราะพวกเขาคิดว่าฉันเป็นอสุรกายที่แฝงตัวมาอยู่ในวงการบันเทิงไงล่ะ"  

คลาร่าส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง "ว่าแต่... ลิเลียน่า เธอกำลังหาของอะไรอยู่เหรอ?"  

"อืม... ฉันจำได้ว่าฉันเคยเห็นอะไรบางอย่างอยู่แถวนี้น่ะ" ลิเลียน่าก้มหน้าก้มตาค้นกองหนังสือที่ซ้อนกันอยู่ข้างชั้นหนังสือ "มันต้องอยู่แถวนี้แน่ๆ..."  

คูเปอร์มองเธอพลางเลิกคิ้ว "อะไรล่ะ? ตำรายุทธศาสตร์ลับของแม่เหรอ?"  

"ไม่ใช่!" เธอตอบพลางหัวเราะ "อ๊ะ! เจอแล้ว!"  

เธอดึงหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากกอง มันเป็นหนังสือปกแข็งหนาเตอะที่มีตัวอักษรสีทองสลักอยู่บนหน้าปก  

'สารานุกรมสัตว์ป่าแห่งอเมริกาเหนือ'

คูเปอร์กระพริบตาปริบ ก่อนจะมองลิเลียน่าที่กำลังยิ้มแฉ่ง  

"และนี่!" เธอล้วงเข้าไปในกล่องไม้ข้างๆ ก่อนจะหยิบแผ่นซีดีออกมา "เป็นซีดีรวมสารคดีสัตว์โลก!"  

คูเปอร์รับทั้งสองสิ่งมาถือไว้ในมือก่อนจะเงยหน้ามองน้องสาวอย่างงุนงง "ฉันควรดีใจไหมที่ได้รับสิ่งนี้?"  

"แน่นอนสิพี่!" ลิเลียน่าเคาะหนังสือ "พี่ต้องศึกษาสัตว์ให้เยอะๆ จะได้จำแลงกายได้ดีขึ้นไง!"  

"ฉันว่าถ้าคูเปอร์ศึกษาเยอะกว่านี้ เขาคงแปลงร่างเป็นไดโนเสาร์ได้แน่ๆ" คลาร่ากล่าวติดตลก  

"โอ้โห! ถ้าพี่ทำได้จริงๆ มันต้องเจ๋งมากแน่!" ลิเลียน่าหัวเราะ  

"ฉันไม่คิดว่าฉันอยากลองหรอกนะ" คูเปอร์ถอนหายใจ "แต่เอาเถอะ ขอบคุณมากสำหรับของขวัญ"  

เขามองหนังสือกับซีดีในมือก่อนจะพยักหน้าช้าๆ "ฉันจะลองศึกษาดูก็แล้วกัน..."  

"ดีมาก!" ลิเลียน่ายิ้มกว้าง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างเขาอย่างผ่อนคลาย  

คูเปอร์นั่งอยู่ตรงนั้นกับพวกเธออีกสักพักก่อนจะลุกขึ้นยืน หนังสือยังคงอยู่ในมือข้างหนึ่ง แต่สายตาของเขาหันไปมองยังรูปปั้นของเทพีอะธีน่าที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางโถง  

"พี่จะไปไหนเหรอ?" ลิเลียน่าถาม  

"ไปขอพรแม่" คูเปอร์ตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่รูปปั้น  

เขาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้ารูปปั้นของแม่ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะวางมือเบาๆ ลงบนแท่นฐานของรูปปั้น  

"แม่ครับ" เขาเอ่ยเสียงค่อย "ผมรู้ว่าผมเพิ่งขอพรแม่ไปเมื่อเช้านี้... และแม่ก็ส่งพลังใหม่มาให้จริงๆ"  

เขาหลับตาลงชั่วขณะ ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มจาง

"แต่ว่า..."  

เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย กระซิบเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน  

"คราวหน้าช่วยส่งพลังที่ใช้งานง่ายกว่านี้หน่อยนะครับ"  

เปลวไฟจากโคมไฟรอบๆ โถงไหววูบไปเล็กน้อย คล้ายกับมีเสียงหัวเราะแผ่วเบาดังอยู่ในสายลม  

คูเปอร์ถอนหายใจ ยิ้มเจื่อน ก่อนจะลูบฐานรูปปั้นอย่างถนุถนอม "ก็หวังว่าแม่จะได้ยินนะครับ"  

เขาถอยหลังออกมา กอดหนังสือในมือแน่น ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปหาน้องสาวทั้งสองที่ยังคงนั่งรออยู่  

ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง... อย่างน้อยตอนนี้ เขาก็มีเวลาพักหายใจสักหน่อยแล้วล่ะ

ชื่อ : Cooper Jones

ปลดล็อกสกิล : พริบตาแห่งวีรชน

ใช้แต้มตื่นรู้ : 7 แต้ม

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ โบนัสความโปรดปราน +15

HEROES โบนัสความโปรดปราน +25

Cooper HEROES

4/03/25  7.30 น. -  8.00 น.

บทที่ 57

คูเปอร์ก้าวเท้าออกจากห้องนอนรวมของเหล่าสายเลือดอะธีน่า ขยับไหล่สองข้างอย่างเกียจคร้านระหว่างที่เดินผ่านทางเดินอันคุ้นเคยไปยังโถงแห่งปัญญา วันนี้ไม่มีตารางฝึก ไม่มีภารกิจ ไม่มีอะไรทั้งนั้น แปลว่าวันนี้เป็นอีกวันแห่งการพักผ่อน ซึ่งสำหรับลูกบ้านอะธีน่า แล้ว การอยู่เฉย ๆ เป็นแนวคิดที่ฟังดูไม่น่าอภิรมย์นัก  

สายตาของชายหนุ่มทอดมองรูปปั้นที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางโถง ร่างสูงก้าวเข้าไปใกล้ สัมผัสมือกับฐานของเทวรูปก่อนจะหลับตาลง สูดหายใจเข้าลึก คล้ายกับต้องการเก็บความสงบของสถานที่นี้เข้าไปในปอด  

เงาของชั้นหนังสือทอดยาวบนพื้นเย็นเฉียบ คูเปอร์ยืนอยู่หน้ารูปปั้นของเทพมารดา ใช้ปลายนิ้วลูบไล้ลงบนฐานของเทวรูปเบา ๆ ราวกับทักทาย

“อรุณสวัสดิ์ครับ แม่” คูเปอร์เอ่ยเสียงเรียบ ไม่เร่งรีบ ไม่เกร็งเครียด เป็นน้ำเสียงของลูกชายที่พูดคุยกับมารดาผู้มีอำนาจยิ่งใหญ่เหนือเขาอย่างมหาศาล แต่ถึงอย่างนั้น การสนทนากับเธอก็ไม่ได้ต่างจากการคุยกับใครสักคนที่เขารู้จักดี  

“วันนี้ผมไม่มีอะไรทำเลย” เขาพูดต่อ พลางกระดิกนิ้วไปมาไล้ไปตามพื้นผิวหินอ่อนของฐานรูปปั้น “ไม่มีภารกิจ ไม่มีการฝึก ไม่มีอะไรที่ต้องใช้สมองมากเป็นพิเศษ ก็ถือว่าดีไปอีกแบบ แต่แม่ก็น่าจะรู้ว่าผมไม่ใช่คนอยู่เฉย ๆ ได้ดีนัก”  

ไม่มีเสียงตอบกลับจากรูปปั้น แน่นอนล่ะ ก็ไม่ใช่ว่าอะธีน่าจะปรากฏกายออกมาทันทีเพราะลูกชายของเธอบ่นว่าเบื่อหรอก แต่ชายหนุ่มก็ยังคงพูดต่อไป  

“ผมเลยมาขอพรหน่อย” น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปเป็นติดจะอ้อนเล็ก ๆ “ขอให้ช่วงนี้มีอะไรที่มีสีสันเข้ามาในชีวิตบ้าง ไม่ต้องมาก แค่พอให้ตื่นเต้นนิด ๆ หน่อย ๆ ก็พอ”  

คูเปอร์หยุดเว้นวรรค ก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วเสริมเสียงเบา  

“แต่ไม่ต้องถึงขั้นเลือดตกยางออกนะครับ”  

เขาถอยหลังออกมาเล็กน้อย มองรูปปั้นของเทพีผู้เป็นมารดาอย่างพินิจพิเคราะห์ คิ้วเข้มเลิกขึ้นคล้ายรอคอยปฏิกิริยาตอบกลับ แม้ในใจจะรู้ดีว่าแม่คงไม่โผล่มาตอบรับคำขอของเขาอย่างโจ่งแจ้ง  

เงียบ— มีเพียงแสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านหน้าต่างกระทบลงบนรูปปั้น ทำให้เกิดเงาตกกระทบเป็นลวดลายซับซ้อนบนพื้นหินอ่อน คูเปอร์ถอนหายใจยาว เหยียดแขนขึ้นเหนือศีรษะบิดขี้เกียจ  

“ก็คงต้องรอดูกันไปล่ะนะ”  

เขาผละออกมา ยืดเส้นยืดสาย แล้วเดินออกจากโถงแห่งปัญญาโดยไม่ได้คิดจริงจังกับคำขอของตัวเองเลยสักนิด อย่างมากก็คงมีนกพิราบบินมาทำระเบิดใส่หัว หรือไม่ก็มีคนเอาคำถามเชาว์ปัญญาพิลึกๆ มาให้เขาตอบ แต่ไม่เป็นไร เขาพร้อมรับมือทุกอย่าง ตราบใดที่ไม่ใช่มอนสเตอร์ถือกระบองแวะมาเคาะประตูบ้านตั้งแต่เช้า คูเปอร์ปล่อยให้เสียงฝีเท้าของตนเองก้องกังวานไปตามทางเดินเงียบสงบของบ้านหมายเลข 6

ชื่อ : Cooper Jones

ปลดล็อกสกิล : ร้องเรียกนกฮูก

ใช้แต้มตื่นรู้ : 4 แต้ม

Parida BELIEVER

ค่ายฮาล์ฟบลัด

วันที่: 3 กันยายน 2025 

บันทึกลึกลับ ของ บุตรีเฮคาที ฉบับที่ 42

เนื้อหาโรลเพลย์: 

    หลังจากที่ คุณทีน่า แซนโดวาล ได้พา ภริดา อารยภักดีเทวราช หรือ ริดา เด็กสาวผู้เพิ่งก้าวเข้าสู่โลกใหม่ที่เต็มไปด้วยตำนานและสิ่งมหัศจรรย์ ทัวร์ชมตรงบริเวณหน้ากระท่อมของ บ้านหมายเลขที่ 3 ซึ่งเป็นที่ประทับของ เทพโพไซดอน เป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น ความตื่นเต้นยังคงฉายชัดในดวงตาของริดา ทว่าลมหายใจของเธอเริ่มมีจังหวะที่ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อยเมื่อเริ่มคุ้นชินกับบรรยากาศภายในค่ายฮาล์ฟบลัด

    “ต่อไปพี่จะพาริดาไปชมบ้านของ เทพีอะธีน่า จ้ะ” เสียงของทีน่าดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นที่ดูเหมือนแสงแดดยามสาย ทำให้หัวใจของริดาเต้นแรงขึ้นอีกครั้งด้วยความคาดหวังและความสงสัยที่ประดังเข้ามาในเวลาเดียวกัน

    ริดาก้าวตามทีน่าไปตามทางเดินที่ปูด้วยแผ่นหินโบราณซึ่งมีร่องรอยของกาลเวลาสลักอยู่บนพื้นผิว ร่มเงาของต้นสนสูงใหญ่เอนพาดกันเหนือศีรษะราวกับอุโมงค์ธรรมชาติ ลมเย็นพัดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสนและดอกไม้ประจำค่ายลอยคลุ้ง เสียงนกร้องแว่วแผ่วเป็นระยะเพิ่มชีวิตชีวาให้กับบรรยากาศโดยรอบ

   ไม่นานนัก ทั้งคู่ก็มาถึงด้านหน้าของ บ้านหมายเลขที่ 6  บ้านอะธีน่า

    สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาของริดาคือความสง่างามและความสมมาตรของสถาปัตยกรรม ตัวบ้านถูกสร้างขึ้นด้วยหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์ ตกแต่งด้วยเสาหินแบบกรีกโบราณที่สลักลวดลายซับซ้อนละเอียดอ่อน บนยอดจั่วมีสัญลักษณ์เป็น นกฮูก ซึ่งเป็นสัตว์ประจำตัวของเทพีอะธีน่า ดวงตาของมันดูคมกริบแม้จะเป็นเพียงหินสลักก็ตาม

    “ที่นี่เป็นบ้านของลูก ๆ แห่งเทพีอะธีน่า”

ทีน่ากล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแฝงความนับถือ

“ถึงเราจะยืนอยู่ได้แค่ด้านหน้า แต่พี่ก็จะเล่าให้ริดาฟังนะจ๊ะว่าด้านในมีอะไรบ้าง”

    ริดายืนพนมมือเบา ๆ ที่อกอย่างสงบ เธอรู้สึกได้ถึงพลังแห่งปัญญาที่แผ่กระจายออกมาจากบ้านหลังนี้ ราวกับกำแพงหินเองก็มีชีวิตและรับฟังความคิดของผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า

    ทีน่าชี้ไปทางด้านขวาของบ้านซึ่งมีทางเดินที่ปูด้วยหินเรียบเนียนและถูกโคมไฟโบราณประดับสองข้างอย่างเป็นระเบียบ

     “หากเดินตามทางนี้ไปไม่ไกลนักจนสุดปลายทาง จะเจอโถงกว้างซึ่งมี รูปปั้นของเทพีอะธีน่า ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องเลยนะริดา”

เธอพูดพลางยกมือขึ้นทำท่าเหมือนกำลังวาดภาพในอากาศ

    “เด็ก ๆ ในบ้านหมายเลข 6 ล้วนรู้จักสถานที่แห่งนั้นดีและเรียกกันจนติดปากว่า ‘โถงแห่งปัญญา’ เลยล่ะ”

   เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของริดาก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความตื่นเต้น จินตนาการของเธอเริ่มถักทอเป็นภาพโถงอันโอ่อ่าที่มีแสงทองส่องสะท้อนจากหินอ่อนผนังโดยรอบ

“โถงแห่งปัญญา…” ริดาพึมพำเบา ๆ

“ฟังดู…น่าค้นหาจังเลยค่ะพี่ทีน่า”

ทีน่าพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มละมุน

     “ใช่จ้ะ นอกจากรูปปั้นเทพีอะธีน่าไว้สำหรับสักการะแล้ว ภายในยังมี ชั้นวางหนังสือ ตำราลึกลับ และปริศนาต่าง ๆ อีกมากมาย”

เธอเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเปี่ยมชีวิตชีวา

    “เด็ก ๆ มักจะรวมตัวกันรอบโต๊ะตัวเตี้ยที่อยู่ตรงกลางโถงเพื่อ วางแผนกลยุทธ์ หรือไม่ก็เล่นเกมฝึกสมองแก้เบื่อในวันฝนพรำ เรียกได้ว่าที่นั่นเป็นหัวใจของบ้านอะธีน่าเลยทีเดียว”

ริดาหัวเราะเบา ๆ ดวงตาเป็นประกายระยับ

    “ฟังดูเหมือนสวรรค์ของคนชอบอ่านหนังสือกับคิดกลยุทธ์เลยนะคะ ถ้าริดาได้เข้าไปสักครั้ง…คงจะนั่งอ่านจนลืมเวลาแน่ ๆ เลย”

ทีน่ามองเด็กสาวตรงหน้าด้วยแววตาเอ็นดู

   “พี่เชื่อว่าถึงเวลานั้นริดาต้องชอบแน่นอนจ้ะ แต่ตอนนี้…”

เธอกวาดตามองไปรอบ ๆ แล้วหันกลับมาพูดต่อ

    “เรามานั่งพักเหนื่อยกันสักครู่ก่อนนะ เพราะบ้านอะธีน่ายังมี จุดที่น่าสนใจอยู่อีกหนึ่งแห่ง ที่พี่อยากพาไปดู”

   ทั้งคู่จึงหาม้านั่งหินอ่อนซึ่งตั้งอยู่ใต้ร่มเงาของต้นสนใหญ่ด้านหน้ากระท่อม เสียงใบสนกระซิบแผ่วเบาเมื่อสายลมพัดผ่าน ความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทัวร์เริ่มคลายลงทีละน้อย ริดาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกถึงความสงบและความศักดิ์สิทธิ์ที่ลอยฟุ้งอยู่รอบตัว

    ในใจของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวังและคำถามมากมายว่า “จุดที่น่าสนใจอีกแห่ง” ที่ทีน่ากล่าวถึงนั้นจะเป็นเช่นไร… และมันอาจซ่อนความลับบางอย่างที่เกี่ยวพันกับเรื่องราวของค่ายแห่งนี้ก็เป็นได้.

รับรางวัล +15 EXP

​

​

​

​

    ​

​

     ​

     ​

  

​.    

     ​

​

   

 

    ​

  

    

"ในความมืดมิดยังมีแสงนำทางผู้กล้าแห่งเฮคาที"

สถานที่: โถงแห่งปัญญา บ้านอะธีน่า |  หัวข้อ: บ้านอะธีน่า: พลังแห่งปัญญาและความสงบเงียบ