[กระดานบอร์ดข่าวสารของค่าย]

Jayvik BRAVE

07.12.2024

เวลา 02.10 น.

‘ไหน ๆ ก็มาบ้านใหญ่แล้ว ไปรับภารกิจหน่อยแล้วกัน’ เจวิคพูดขึ้นหลังจากที่เดินออกมาจากลานซักรีด เขาเดินมายังกระดาบอร์ดข่าวสาร ก่อนจะยืนจ้องดูว่าเขาน่าจะทำอันไหนไหวบ้างในตอนนี้

“ก็น่าจะมีแค่อันเดียวอันเดิมแหละนะ” เขาพูดกับตัวเองพร้อมทั้งชี้ไปที่งานที่ 3 งานช่วยทำความสะอาดโถงอาหารให้กับแม่ครัวฮาร์ปี้ ‘ถือโอกาสไปกินข้าวด้วยเลยแล้วกัน เช้า ๆ แบบนี้น่าจะไม่มีคนดี ทำความสะอาดน่าจะง่าย’ เขานึกภายในใจย้ำความตั้งใจที่จะทำ จากนั้นเข้าจึงเดินออกจากบ้านใหญ่ไป

รับภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร

Nymeria HEROES

NOTICED BOARD

              แสงแดดยามบ่ายส่องลงมากระทบแผ่นหินสีเทาอ่อนของบอร์ดกระดานหิน ข่าวสารล่าสุดและภารกิจต่าง ๆ ถูกติดไว้อย่างเรียบร้อยด้วยหมุดทองเหลือง ไนมีเรียยืนอยู่เบื้องหน้าบอร์ด กระเป๋าหนังข้างตัวแกว่งเบา ๆ ไปตามจังหวะลม ดวงตาสีเฮเซลของเธอไล่อ่านข้อความบนกระดาษอย่างตั้งใจ เส้นผมบลอนด์ยาวพลิ้วไหวในสายลม เธอใช้ปลายนิ้วแตะที่มุมกระดาษใบหนึ่งที่ดูเก่ากว่ากระดาษอื่น

              "ล่าฮาร์ปี้อีกแล้วเหรอ?" เธอพึมพำ "ทำไมฉันรู้สึกว่าภารกิจพวกนี้วนซ้ำไม่มีวันจบสิ้น?"

              "เธอไม่ได้หัวเสียเพราะว่าครั้งล่าสุดที่ล่าฮาร์ปี้.. นอกจากเล็บเป็นรอย เสียดรักม่าแล้วยังต้องไปทักทายห้องพยาบาลใช่ไหม?" คลาริสซ่าเอ่ยขึ้นจากสร้อยคออัญมณีสีฟ้าบนลำคอของไนมีเรีย วิญญาณแม่มดโบราณปรากฏตัวอยู่ข้างเธอในรูปลักษณ์โปร่งใส ผมสีแดงสดตัดกับชุดโบราณสีหม่น ใบหน้าของเธอเย็นชาแต่งดงามจับตา “บางทีจำนวนของอสุรกายกาจเพิ่มมากขึ้นตามความกิเลสของมนุษย์”

              "อ๋อ งั้นก็เป็นปัญหาโลกแตกเหมือนเดิมน่ะสิ" ไนมีเรียตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นบนมุมปาก

              ระหว่างที่บุตรีเฮคาทีใช้เวลาวิจัยเครื่องรางนิทรา (?) ดูเหมือนว่าจะมีข้อมูลภารกิจใหม่ๆ ขึ้นมาบนบอร์ดกระดานหิน เธอกวาดสายตาไล่อ่านรายละเอียดทั้งหมดขณะที่เรียวนิ่วกำลังบันทึกข้อมูลภารกิจลงแทบเล็ตส่วนตัว บุตรแห่งแอรีส เด็กชายผมดำในชุดเกราะหนังเดินตรงเข้ามาหา ใบหน้าของเขาเปื้อนรอยยิ้มกว้าง และแววตาของเขากระตือรือร้นเหมือนกำลังพร้อมจะบุกเข้าปะทะศัตรูทุกเมื่อ

              "ไนมีเรีย เธอได้ยินข่าวลือล่าสุดเกี่ยวกับคำพยากรณ์ไหม?" เขาเอ่ยขึ้นเสียงดังโดยไม่อ้อมค้อม

              ไนมีเรียเลิกคิ้ว ขณะพับสมุดลงอย่างเรียบร้อย "คำพยากรณ์? อะไรอีกล่ะคราวนี้?"

              "657 บูเลอวาร์ด!" บุตรแห่งแอรีสพูดเร็วปรื๋อ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง "มีคนพูดว่าที่นั่นจะถูกปกคลุมด้วยหมอกหายนะในยามรัตติกาล ผู้คนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แถมมนตรายังเสื่อมคลายจนทุกสิ่งกลายเป็นเรื่องจริงจัง! น่าขนลุกไหมล่ะ?"

              บุตรีเฮคาทียืนนิ่ง ริมฝีปากของเธอบิดเบี้ยวเล็กน้อยก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ "หมอกหายนะ? ผู้คนหายตัวไป? ฟังดูเหมือนพล็อตหนังสยองขวัญเกรด B เลยนะ"

              เด็กชายขมวดคิ้ว "นี่เธอไม่คิดว่าเรื่องนี้น่ากลัวเหรอ?"

              "ไม่นะ ฉันคิดว่ามันฟังดูน่าสนุกมากกว่า" เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงขบขัน "อยากให้ฉันเพิ่มไหม? เผื่อในหมอกจะมีซอมบี้เดินได้หรืออะไรแบบนั้น"

              "ไนมีเรีย" คลาริสซ่าขัดขึ้น น้ำเสียงของเธอเย็นชาและจริงจัง "คำพยากรณ์อาจมีมูลความจริงมากกว่าที่เธอคิด เธอไม่ควรมองข้าม"

              ไนมีเรียหันไปทางคลาริสซ่าผ่านแสงสะท้อนจากอัญมณี "โอเค โอเค ฉันจะไม่ตัดสินอะไรเร็วนัก แต่ลองดูรอบตัวก่อนสิ คลาริสซ่า มีข่าวลือทุกวันในค่ายนี้ และ 90% ของมันก็เป็นเรื่องไร้สาระ"

              "แต่ 10% ที่เหลือก็สร้างปัญหาใหญ่หลวงมาแล้วเหมือนกัน" คลาริสซ่าย้ำ

              ไนมีเรียพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาหาเด็กชาย "โอเค สมมติว่าคำพยากรณ์นี้เป็นจริง นายคิดว่ายังไงล่ะ?"

              บุตรแห่งแอรีสยักไหล่ "ฉันคิดว่าพวกเราควรเตรียมตัว อาจจะต้องจัดทีมไปสำรวจสถานที่นั้นก่อนจะเกิดอะไรขึ้น"

              "ฟังดูสมเหตุสมผล แต่ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะเอาคนที่ฉลาดพอจะไม่ตายตั้งแต่นาทีแรกไปด้วยนะ" ไนมีเรียตอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "อย่างฉันเป็นต้น"

              "โอ้ แน่นอน เธอเป็นคนแรกที่ฉันจะเลือก" เขาหัวเราะ "แต่ระหว่างนี้เธอควรระวังตัวไว้หน่อยนะ หมอกหายนะหรืออะไรก็ตามอาจไม่ใช่แค่เรื่องในข่าวลือ"

              ไนมีเรียหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะก้มมองรายละเอียดภารกิจล่าฮาร์ปี้ที่เธอเพิ่งจดไว้ในสมุด "ฉันว่าฉันมีฮาร์ปี้เวรที่ต้องจัดการก่อนนะ หมอกหายนะอะไรนั่นรอฉันได้"

              "อย่าลืมว่าไม่ใช่คนเดียวในค่ายที่ต้องเผชิญหน้ากับคำพยากรณ์" คลาริสซ่ากล่าว น้ำเสียงของเธอมีความกังวลที่ซ่อนอยู่ "หากทุกสิ่งในคำพยากรณ์เป็นจริง ความน่าสะพรึงอาจไม่ได้อยู่ที่หมอก แต่มันอาจจะอยู่ที่สิ่งที่ซ่อนอยู่ในนั้น"

              ไนมีเรียนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจ "ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ฉันเดาว่าเราจะไม่มีเวลามานั่งหัวเราะกันอีกแล้วใช่ไหม?"

              "ไม่เลย" คลาริสซ่าตอบพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ "แต่ในฐานะธิดาแห่งเฮคาที เธอควรรู้ไว้ว่าความมืดมิดไม่เคยอยู่ได้นานเมื่อไฟยังคงลุกโชน"

              ไนมีเรียยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "งั้นก็หวังว่าไฟในตัวฉันจะไล่หมอกหายนะอะไรนั่นได้"

              เด็กชายผมดำมองเธอด้วยสายตาชื่นชม "เธอเป็นคนที่กล้าหาญจริง ๆ ไนมีเรีย"

              "ไม่หรอก" เธอยักไหล่ตอบพลางหันกลับไปมองบอร์ดกระดานหิน "ฉันแค่เหนื่อยเกินกว่าจะกลัว"

              เสียงหัวเราะเบา ๆ ของสาวเจ้าดังขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่แสงแดดยามบ่ายเริ่มอ่อนแสงลง เงาของคำพยากรณ์และข่าวลือที่ลอยวนรอบตัวเธออาจเป็นเพียงบทเริ่มต้นของสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า ไนมีเรียรู้ดีว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นและพร้อมจะชูนิ้วกลางแล้วเผชิญหน้ากับมันเสมอ โดยเฉพาะการล้างแค้นฮาร์ปี้นิสัยไม่ดีตัวนั้นที่ทำเล็บเธอหัก!!

รับรู้ข้อมูลภารกิจทั้งหมด

ฮารืปี้ แก เจ๊อ!!

โรลเพลย์ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคำพยากรณ์ในค่ายได้ โบนัส+10 EXP

@God 

Jayvik BRAVE

‘เดี๋ยวไปช่วยแม่ครัวฮาร์ปี้ทำความสะอาด กินข้าว แล้วก็ไปอาบน้ำสักหน่อยแล้วกัน’ เจวิคนึกภายในใจขณะที่เดินตามทางมายังบ้านใหญ่ ชายหนุ่มเดินเข้ามาภายในจากนั้นจึงเดินมาที่กระดานบอร์ดข่าวสารเพื่อที่จะมารับงานช่วยทำความสะอาดที่โรงอาหาร

เขาหยุดยืนอ่านบนบอร์ดก่อนจะเห็นว่ามีงานใหม่เพิ่มเข้ามา 

‘ทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านเดดาลัส ทำงานในเมืองเลยหรอ น่าจะไม่ไหวอะขืนไปเจออสูรกายด้านนอกน่าจะไม่รอดแน่’ ชายหนุ่มนึกในใจก่อนจะไปอ่านงานที่เขาตั้งใจว่าจะรับไป

‘ระหว่างนี้ก็เอาอันนี้ไปก่อนแล้วกัน เวรทำความสะอาดโรงอาหาร’ เจวิคก่อนจะยื่นเรื่องขอรับภารกิจ เมื่อเขาทำธุระตรงนี้เสร็จแล้วจึงเดินออกจากบ้านใหญ่ไป

รับภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร

Jayvik Mchonde

Daemon HEROES

Daemon  Kannel

12 · ธันวาคม · 2024

          เดม่อนเดินไปที่บอร์ดข่าวสารกลางค่ายพร้อมกับลูบหน้าผากเบา ๆ หลังจากภารกิจตามหาตรีศูลที่เพิ่งจบลงไปเมื่อไม่นานนี้ เขารู้สึกเหมือนเวลาในค่ายเดินช้ากว่าปกติเมื่อเขาไม่ได้ออกไปทำอะไรที่ท้าทาย ความคุ้นเคยกับความวุ่นวายภายนอกทำให้ความสงบในค่ายดูเหมือนกำลังกลายเป็นความน่าเบื่อสำหรับเขา

          แต่ขณะที่กำลังอ่านข้อความบนกระดาน สายตาของเขาหยุดลงที่ข้อความหนึ่ง — งานที่เกี่ยวข้องกับเทพีอะโฟรไดต์ มารดาของเขาเอง เนื้อหาของมันดูเหมือนจะเป็นการรวบรวมผู้กล้าออกไปทำภารกิจนอกค่ายที่เกี่ยวกับการส่งคืนสิ่งล้ำค่าบางอย่างให้กับเทพี

          เดม่อนขมวดคิ้วและเอนตัวพิงเสาไม้ใกล้บอร์ด เขาครุ่นคิดถึงโอกาสที่จะออกไปเสี่ยงอีกครั้ง แต่คำสัญญาที่ให้ไว้กับลิเลียน่าแวบเข้ามาในความคิด 

          “อย่าเพิ่งทำอะไรโง่ ๆ เดม่อน ฉันไม่อยากกลับมาพบว่านายกำลังพักฟื้นเพราะบาดเจ็บอีกแล้ว” เสียงของเธอยังคงชัดเจนในหัว

          "ไว้คราวหน้าก็แล้วกัน..." เดม่อนพึมพำกับตัวเองก่อนจะตัดสินใจละสายตาจากป้ายประกาศ เดินก้าวยาว ๆ มุ่งหน้าไปยังเนินฮาล์ฟบลัด หวังว่าจะพบอะไรที่ทำให้ใจเขาสงบลงได้บ้าง หรืออย่างน้อยก็พอที่จะทำให้ลืมความคิดถึงการผจญภัยที่ยังติดอยู่ในหัวใจของเขา

          เขาคิดถึงลิเลียน่าที่อยู่ไกลถึงเฮติและคิดถึงตัวเองที่ยังคงเฝ้าหาคำตอบเกี่ยวกับตัวตนและอดีตของเขาเอง แม้ว่าคำตอบเหล่านั้นจะอยู่ใกล้หรือไกล แต่ในตอนนี้ เขาต้องยอมให้สิ่งสำคัญในชีวิตมาก่อน แม้ว่าในใจจะเรียกร้องถึงความตื่นเต้นก็ตาม 

#เก็บภารกิจทั้งหมดจดจำไว้แล้ว

 

NC

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

ยังไงทุกชั่วโมงก็เป็นตอนกลางวัน .. ตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งกว่า ๆ เนเรซ่าก้มลงมองนาฬิกาข้อมือของเธอเองด้วยสีหน้าหน่ายใจ ‘ เวลานอนของฉันพังไปหมดแล้ว.. ’  ไม่ว่ายังไงเนเรซ่าก็หลับไม่ลง ดังนั้นแทนที่จะพักอยู่บนเตียงเงียบ ๆ เนเรซ่าตัดสินใจลุกขึ้นมาทำอะไรที่มีประโยชน์ ยกตัวอย่างเช่นแวะมาดูป้ายกระดานงานอีกครั้ง เจโนวีฟบอกว่ามีงานใหม่อัพเดตมาดังนั้นในฐานะคนที่กำลังหาอะไรทำ เธอจึงจำเป็นต้องมาดูอย่างช่วยไม่ได้

‘ เกินครึ่งเป็นงานแบบเดิมที่เคยเห็นมาก่อนแล้ว ’ เนเรซ่ากอดอกพร้อมกับโน้มตัวเข้าไปดูรายละเอียดแผ่นงานต่าง ๆ 

“ มีงานพาร์ทไทม์ด้วยแฮะ ” ดวงตาของเธอหรี่ลงเมื่อเห็นรายละเอียดของร้านเดดาลัสที่น่าสนใจ มือของเธอยกขึ้นลูบท้ายทอยของตัวเองช้า ๆ ความปวดเมื่อยกำลังเล่นงานจนเนเรซ่าไม่มีความคิดที่จะออกไปวิ่งพล่านทำงานในช่วงนี้ ‘ อันที่จริงมันก็น่าสนใจ ’ อยู่ไม่ไกลไปไม่ยาก แถมงานก็ไม่ได้ต่างอะไรจากตอนไปช่วยร้านฮีบี้จีบี้ส์ แต่ตอนนี้เธอเหนื่อยเกินไป

สาวเฮนลาดิสยกมือขึ้นสางผม เธอจดจำรายละเอียดงานเป็นครั้งสุดท้าย ‘ ไว้ไปทำหลังทัศนาจรก็คงได้ ’ และเมื่อคิดอย่างนั้นเนเรซ่าก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย แผนการหลังจากทัศนาจรของเธอยาวเหยียดเป็นหางว่าว ‘ หวังว่าฉันจะจัดการมันทั้งหมดได้.. ’

รับรู้ภารกิจทั้งกระดาน

Timeline at [ NOW ]

Dean HEROES

247

ตรวจสอบกระดานข่าวสารประจำค่าย

               14/12/2024 - 11.xx น.

               ไหน ๆ ได้มาบ้านใหญ่แล้วก็ลองเช็คกระดานข่าวสารในค่ายสักหน่อยสิ เหมือนว่าเขาไม่ได้อ่านบอร์ดเหล่านี้เป็นเวลานานเลย ดีนกวาดสายตาอ่านข้อความบนบอร์ดไว ๆ เท่าที่เห็นจะเป็นงานเดิม ๆ พลันนึกถึงสมุดภาพอสุรกาย... เขาเริ่มทำบ้างแล้วแต่ยังไม่เคยเอาไปให้โซเฟียตรวจ ดูเหมือนว่าจากนี้แบ่งเวลาไปทำสมุดบันทึกต่อเสียหน่อยก็ดี

               แม้ส่วนใหญ่จะเป็นงานเก่า แต่ยกเว้นอยู่หนึ่งหัวข้อที่เหมือนจะเป็นงานใหม่ที่ถูกนำมาแปะได้ไม่นาน สังเกตจากสีตัวอักษรที่ยังสดใหม่ ไม่ซีดแดดเหมือนกับงานอื่น ๆ ที่แปะบนนี้

               “ทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านเดดาลัส… ค่ายเรามีร้านค้าเปิดใหม่ด้วยเหรอ?”

                แต่เมื่อไล่สายตาลงมาก็ทำให้รู้ว่าเข้าใจผิด

               “อ้าว ร้านตั้งอยู่ที่โซโหงั้นเหรอ.. ไหนอ่านใหม่สิ๊”

               ริมฝีปากพึมพำอ่านออกเสียงไปตามเนื้อความบนกระดานข่าวสาร

               “ดูเหมือนตอนนี้ร้านเดดาลัสเริ่มเข้าที่เข้ารอยแล้ว และมีมนุษย์ธรรมดา ให้ความสนใจในแบรนด์มือถือของเดดาลัสอย่างมาก.. หืม มือถือ?”

               คิ้วเข้มเลิกขึ้น ดีนไม่รู้ว่าเดดาลัสที่ว่ามาคือใคร เทพเจ้างั้นเหรอ? แต่ว่าขายโทรศัพท์มือถือเนี่ยนะ… แต่ว่าถ้าเป็นเทพน่าจะแปะงานที่อีกกระดานนึงสิ หรือว่าคน ๆ นี้จะเป็นรุ่นพี่เดมิก็อดที่มารับสมัครรุ่นน้องจบใหม่ไปทำงาน เหมือนที่เจอได้บ่อย ๆ ตามบอร์ดของมหาวิทยาลัยกันนะ

               “ทำแบบนี้ได้ด้วยสินะ…” ชายหนุ่มอ่านต่อ “...แม้เขาจะไม่รู้ว่าคุณเดดาลัสคนนี้ คือคนเดียวกับเดดาลัสผู้สร้างเขาวงกต แต่คุณภาพมือถือฟังก์ชั่นมนุษย์ธรรมดาเรียกได้ว่าสุดยอดมาก ด้วยเดดาลัสได้เปิดตัวมือถือรุ่นใหม่ ‘วันพลัส’ สู่ท้องตลาดสากลและในราคาประหยัด แต่ประสิทธิภาพเทียบเท่าเจ้าตลาดโลกอื่น ๆ ตอนนี้เขากำลังต้องการพนักงานต้อนรับหน้าร้านไปช่วยงาน”

               “คนสร้างเขาวงกต…” ไม่รู้ว่าเขาวงกตมีกี่แห่ง แต่ที่โด่งดังคุ้นหูมากที่สุดคงไม่พ้นเขาวงกตที่ใช้กักขังมิโนทอร์ “คน ๆ นี้คือคนที่สร้างเขาวงกตงั้นเหรอ มหัศจรรย์มาก…”

               แต่นอกจากจะสนใจเรื่องเขาวงกต ดีนสนใจเรื่องสมาร์ฟโฟนมากกว่า แม้ในเนื้อหาจะระบุแค่โทรศัพท์รุ่นวันพลัสที่เป็น ‘โทรศัพท์มือถือฟังก์ชั่นมนุษย์’

               “มีฟังก์ชั่นมนุษย์แปลว่ามีฟังก์ชั่นเดมิก็อดด้วยสินะ น่าสนใจชะมัด เอาไว้ลองไปดูดีกว่า”

               กลายเป็นว่าชายหนุ่มไม่ได้สนใจการทำงานแต่กลับสนใจสินค้าที่ขายในร้านเดดาลัสแทนเสียแล้วสิ…

รับทราบ: ทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านเดดาลัส

Cooper HEROES

8/01/2025 9.23 น.

บทที่ 18

คูเปอร์กลับมายังบ้านใหญ่ในรอบหลายเดือน เขาหยุดยืนอยู่หน้ากระดานบอร์ดที่เต็มไปด้วยกระดาษแผ่นเล็กแผ่นใหญ่ซึ่งแปะอยู่อย่างมั่วซั่วแต่ก็มีระเบียบของมันเอง กลิ่นหมึกจางๆ จากปากกาที่เขียนประกาศพวกนี้ยังคงลอยมากับลมแผ่วเบาเหมือนจะเชื้อเชิญให้เขาอ่านมันทีละแผ่น

เขาเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า อีกข้างดึงกระเป๋าหนังสะพายใบใหม่ให้กระชับเข้ากับไหล่ ก่อนกวาดสายตาไล่ไปตามข้อความที่แปะอยู่ หนึ่งในนั้นเขียนว่า “กู้ภัยเดมิก็อด ผู้ส่งคำร้อง.. อัลเฟรด ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเซทอร์ใช่ไหมนะ” และอีกข้อความที่ดูเหมือนจะเป็นผลงานศิลปะจากใครสักคนที่ใช้กระดาษนี้เป็นผืนผ้าใบแทนจะเป็นข้อความข่าวสาร

“ต้องเคลียร์เรื่องนี้ให้เร็วที่สุด” คูเปอร์พึมพำกับตัวเองเบาๆ เขาไม่รู้หรอกว่ามันหมายถึงอะไร แต่ก็เหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องของเขา จนสายตาไปสะดุดเข้ากับแผ่นกระดาษสองแผ่นที่แปะอยู่ในระดับสายตา คำร้องแรกเขียนว่า “เผชิญหน้ากับฮาร์ปี้” ด้วยลายมือที่เป็นระเบียบแต่ตัวอักษรดูเข้มเหมือนผู้จัดทำจะตั้งใจให้เห็นชัดๆ ส่วนอีกแผ่นหนึ่งเขียนว่า “เวรทำความสะอาดโรงอาหาร” ด้วยหมึกสีฟ้าจางๆ แทบจะมองไม่เห็นถ้าไม่ได้เพ่งดูดีๆ

“เผชิญหน้ากับฮาร์ปี้” คำนี้วนอยู่ในหัวของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ภาพของฮาร์ปี้ที่เขาเคยเจอก่อนจะมาที่ค่ายผุดขึ้นมาในความคิด มันไม่ใช่สิ่งที่น่าประทับใจนัก หัวเหมือนมนุษย์แต่ร่างกายเหมือนนก และพวกมันก็ดูจะมีความสุขในการกรีดร้องใส่เขาอย่างไม่มีเหตุผล นั่นทำให้คูเปอร์อดส่ายหน้าเบาๆ ไม่ได้

“หรืออาจจะเป็นฮาร์ปี้ในครัว” เขาคิดพลางนึกถึงคุณแม่ครัวที่แสนใจดีในโรงอาหารของค่ายซึ่งบังเอิญมีเชื้อสายฮาร์ปี้เหมือนกัน แต่ดูจะไม่มีอะไรที่เหมือนกับพวกตัวร้ายในตำนานเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าไม่นับหน้าตาที่อาจจะดูดุไปสักหน่อย

สายตาเขาเลื่อนไปมองข้อความถัดไป “เวรทำความสะอาดโรงอาหาร” มันดูเป็นงานง่ายกว่าแต่ก็ดูไม่น่าสนุกเท่าไหร่ เขาเอามือเกาท้ายทอยพลางครุ่นคิด เผชิญหน้ากับฮาร์ปี้หรือทำความสะอาดโรงอาหาร เขาไม่รู้ว่าอะไรแย่กว่ากัน แต่ในเมื่อมันอยู่ตรงหน้าทั้งสองอย่างก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องเลือกเพียงอย่างเดียว

“เอาล่ะ รับทั้งสองเลยก็แล้วกัน” เขาเอ่ยเบาๆ กับตัวเอง  

“ขั้นแรกก็ต้องไปหาไครอนก่อน” เขาพูดพร้อมกับดึงกระเป๋าสะพายให้เข้าที่อีกครั้ง ก่อนก้าวออกจากบริเวณหน้าบอร์ดแล้วเข้าไปในบ้านใหญ่

รับภารกิจ เวรทำความสะอาดโรงอาหาร / ฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้

Laura HEROES

กระดานบอร์ดข่าวสารของค่าย

---

หลังจากที่เด็กสาวเดินกลับมา เธอก็ดูจะภาคภูมิใจอย่างมากกับเหรียญตราอันใหม่ของเธอ

เธอเดินมาหยุดที่ด้านหน้าของตัวบอร์ด  สายตากวาดอ่านดูก่อนว่ามีอะไรมาใหม่ก่อนจะสะดุดตาเข้ากับ ภารกิจอันนึง

“ อันนี้น่าสนใจอยู่ ” เธอกล่าวก่อนจะอ่านรายละเอียดเล็กน้อย 

“ งันก็ ... รับอันนี้กัน ” เธอกล่าวพร้อมกับเขียนชื่อของตนเองลงไปที่กระดาน 

' ลอร์ร่ารับแล้ว '

เพราะว่าภารกิจนี้สามารถรักเพียงแค่คนเดียวซึ่งเธอจะเป็นคนรับเอง 

และเป็นภารกิจแรกเลยก็ได้  นับตั้งแต่การเดินทางมาที่นี่

ซึ่งไม่ต้องถามเลยว่าจะไปยังไงแล้วเธอรู้จักอะไรบ้าง  คำตอบก็น่าจะรู้อยู่แล้วระบบการนำทางของเธอค่อนข้าง พัง ที่แปลว่าพังมาก

แต่ก็เอาเถอะไม่ลองก็ไม่รู้เด็กสาวที่ตอบรับไปแล้ว  หลังจากนี้ก็คงต้องรอดูกันว่าผลเป็นยังไง

“ หนูจะรอดกลับมาใช่ไหมนะ ” เธอยิ้มแห้งพร้อมมองชื่อของตนเองที่เขียนลงไปแล้ว

“ ลอร์ร่า !!!!! บอกพ่อมาให้หมดนะ ” 

เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นท่าทางดูจะมีอะไร แน่นอนเรื่องมัันคือ .... “ กับอีรอสมันยังไง ” 

และดูเหมือนว่าผู้เป็นพ่อของเธอจะได้อ่านข่าวซุบซิบแล้วจนได้  ถึงขั้นต้องเรียกเธอไปหาเลยทีเดียว

แบบนี้จะอยู่ได้ยังไงล่ะก็หนีก่อนสิ 

เธอไม่รอช้ารีบหนีความผิดออกจากค่ายทันทีอยู่ไม่ได้แล้ว ก็นะ ก่อนหน้านี้ก็ได้ยินและได้อ่านผ่านๆ อยู่นั้นหละ เเต่ใครมันจะคิดว่าพ่อของเธอจะอ่านเรื่องแบบนี้กับเขาด้วยกันหละ โถ่ไม่น่าเลยลอร์ร่า!!

ถ้าอยู่มีหวังได้โดนซักแน่นอน เด็กสาวมีหรอจะอยู่ให้โดน อีกฝ่ายได้มาถึงบ้านเพื่อถามเเน่นอนเลย

“ แล้วนี่จะไปไหน ” เค้าถาม แน่นอนว่าเด็กสาวเองก็ไม่ได้ตอบ เธอได้แต่วิ่งกลับไปเก็บของแล้วก็เดินออกไป

“ หนูมีภารกิจต้องไปทำ เรื่องนั้นไว้ค่อยกลับมาคุยนะ ” เธอบ่ายเบี่ยง เพราะเอาเข้าจริงมันก็ไม่ได้มีอะไรเลยเป็นแค่งานเต้นรำ

ซึ่งในวันนั้นผู้เป็นพ่อเธออยู่  พ่อก็เห็นอยู่ว่าเธอเต้นรำจากการจับฉลากได้ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น มันเป็นแค่ข่าวหรือที่ทุกคนออกไปพูดกันเองก็เท่านั้นเอง

“ ยัยตัวแสบ สร้างเรื่องอีกแล้วหรือเนี้ย ไหนรอบนี้ไปทำอะไรอีก!!! ” เสียงของเขาดูจะท้อใจกับเจ้าสาวอย่างมาก

“ เห้อ ห้ามไปคงไม่ฟังหรอกงันก็.... รีบไป รีบกลับ ” เขาพูดส่งท้ายก่อนที่เสียงนั้นจะหายไป

ทุกอย่างเหมือนถูกทิ้งเอาไว้ให้เด็กสาวตัดสินใจแต่ดูเหมือนว่าทุกการเคลื่อนไหวของเธอเอง  ก็จะอยู่ในสายตาของเขาอยู่บ่อยครั้งเลย

“ ขอบคุณนะคะ หนูจะรีบไปรีบกลับ ” เธอยิ้มก่อนที่จะเดินจากไปทันที

" เดินทางปลอดภัย ดูแลตัวเองด้วยหละ "

---

 รับภารกิจ กู้ภัยเดมิกอต (รับได้คนเดียว) 

 ดูหนังสือพิมพ์ฉบับเฮอร์มีส : +10 EXP 

Robin HEROES

A Janitor’s Tale

sidetrack : day 1 (03 jan 2025)

<< prev | next >>

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

การที่ไดโอนีซุสมองว่าคำพูดของเธอถือเป็นการดูถูกเหยียดหยามนี่น่าน้อยใจชะมัด ทั้งๆ ที่เขาเป็นฝ่ายเริ่มก่อนแท้ๆ

โรบินสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ครั้งที่สองแล้วนะ ครั้ง-ที่-สอง ที่เทพเจ้าฝีปากจัดปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นสนามอารมณ์ ทั้งๆ ที่เธอทำงานให้เขาด้วยซ้ำ นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นเทพล่ะก็…เธอจะส่งเขาไปบำบัดอารมณ์ให้รู้แล้วรู้รอด

เคยได้ยินว่าการออกกำลังกายช่วยลดความก้าวร้าวลงได้ แต่ให้ตายเถอะ…นี่คือไดโอนีซุส การขอให้เขาวิ่งออกกำลังกายคงเป็นไปไม่ได้พอๆ กับขอให้เซนทอร์นั่งสมาธิละมั้ง

ลมหนาวที่พัดผ่านใบหน้าช่วยให้อารมณ์คุกรุ่นเย็นลงได้บ้าง เสียงฝีเท้าที่กระแทกพื้นกรวดอย่างแรงตั้งแต่เดินออกมาจากตัวอาคารค่อยๆ ผ่อนจังหวะลง ระหว่างเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ พร้อมชื่นชมตัวเองที่ไม่ได้เถียงกลับไปจนกลายเป็นเรื่องใหญ่ ร่างของเธอก็มาหยุดอยู่ที่บอร์ดประกาศข่าวสารของค่ายเสียแล้ว

แผ่นกระดาษหลากสีติดเรียงกันเป็นแถวบนกระดานหินอ่อนหน้าบ้านใหญ่ ข้อมูลเกี่ยวกับตารางกิจกรรม อัพเดทเกี่ยวกับความเป็นไปในค่าย และที่สำคัญที่สุด—ประกาศหางานจิปาถะที่ทำแล้วจะได้รับค่าตอบแทนเป็นดรัคม่า

ปกติเธอแทบจะไม่สนใจอะไรแบบนี้ แต่พอได้เห็นตัวเลขรางวัลบนบางประกาศ… ‘บางงานให้เงินเยอะกว่าที่ไดโอนีซุสจ่ายเสียอีก’

โรบินกวาดตามองรายละเอียดอย่างพิจารณา แต่ละงานดูเหมือนจะมีระดับความยากต่างกันไปซึ่งค่าตอบแทนก็ค่อยๆ สูงตามไปด้วย 

งานแรก กู้ภัยเดมิก็อด… ต้องออกไปนอกเมือง อันตรายเกินไปสำหรับตอนนี้

ฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้ เอาชีวิตไปเสี่ยงเพื่อแปดดรัคม่าเนี่ยนะ? ไม่เอาดีกว่า

เวรทำความสะอาดโรงอาหาร… งานในครัว? อันนี้ข้าม ข้ามไปก่อนเลย

ทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านเดดาลัส… น่าสนใจ แต่เธอไม่เคยขายของและไม่คิดว่าจะทำมันได้ดี ให้เจ็ดชั่วโมงหลังเคาน์เตอร์เป็นหน้าที่ของคนที่ถูกฝึกฝนมาเฉพาะทางเขาทำกันน่าจะดีที่สุด

บททดสอบไครอน คราวนี้เป็นราชสีนีเมียนแต่เพิ่มขึ้นมาแค่สี่ดรัคม่าเนี่ยนะ? จะบ้าตาย

ซ่อมแซมกระท่อมเฮอร์มาโฟร์ไดตัส เธอได้ยินมาว่าสงครามตอนช่วงฤดูหนาวทำเอาบ้านหลังนี้เสียหายหนักที่สุดในบรรดาบ้านทุกหลัง ค่อนข้างน่าเห็นใจแต่เธอไม่ใช่ช่างไม้

สิ่งที่น่าใจหายที่สุดคือประกาศงานหมดกระดานแล้วแต่โรบินยังไม่เจอสิ่งที่อยากทำ “สามารถนอนเฉยๆ แล้วเงินลอยมาได้ไหมนะ”

แต่พอนึกถึงเงินที่เหลืออยู่ในถุงเงินของตัวเองแล้วก็เบ้ปากนิดๆ เธอไล่สายตาอ่านรายละเอียดทุกงานอีกครั้ง ตัวเลือกที่ง่ายที่สุด…

สุดท้ายก็ตัดสินใจหยิบปากกาที่วางอยู่ข้างๆ ขึ้นมา ก่อนจะเซ็นชื่อลงในช่องเวรทำความสะอาดโรงอาหาร 

อันนี้แหละ งานง่าย รายได้ชัวร์ แถมไม่ต้องเสี่ยงชีวิตให้เทพพวกนั้นด้วย

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Summary

1. รับทราบภารกิจทั้งหมด

2. รับงาน : เวรทำความสะอาดโรงอาหาร

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

กระดานบอร์ดข่าวสารของค่าย, หน้าบ้านใหญ่

Feb, 12, 2025 | 9.15AM

          ท้องอิ่มแล้ว ก็ได้เวลาที่จะไปเตรียมตัวในการเรียน แต่ว่ากว่าจะได้ไปเรียนนี่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะว่าวันนี้มีแต่คาบเกี่ยวกับการต่อสู้ทั้งนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนอยู่แล้วตัวเธอจะใช้อาวุธอะไรใรอนาคต แต่ว่าการเตรียมความพร้อมก่อนไปเข้าเรียนนี่มันไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลยจริง ๆ เธอก็เลยยังคงมีความกลุ้มใจเล็กน้อยเหลืออยู่

          จากโรงอาหารมาจนถึงจุดที่เธอยืนอยู่นี้เหมือนว่าจะใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่หรอก แต่จุดที่ยืนอยู่ตรงนี้มันไม่ใช่บ้านหมายเลขเจ็ดที่เธอจะกลับไปเตรียมตัว แต่กลับเป็นบ้านใหญ่ต่างหาก เหมือนว่าการที่เธอเดินใจลอยมาจนถึงที่นี่อาจจะเพราะว่ามีอะไรบางอย่างที่ต้องทำก็เป็นได้ หมายถึงว่า จะต้องมาทำที่นี่

          ดวงตาสีเปลือกไม้ของเออต้ามองไปโดยรอบก่อนที่จะสะดุดเข้ากับกระดานบอร์ดข่าวสารต่าง ๆ ที่ติดอยู่หน้าบ้านใหญ่ เท่าที่ดูเหมือนว่าจะเป้นที่กระจายข่าวในเรื่องต่าง ๆ นอกจากการฝึกซ้อมและใช้ชีวิต ดูแล้วเหมือนว่าจะมีภารกิจที่ต้องการความช่วยเหลือมาให้พวกเธอได้ทำเหมือนกันนะเนี่ย

          " ตรงนั้น...  ทำอะไรหรอคะ? "

          เออต้าเอ่ยถามคนที่กำลังยืนดูอยู่ด้วยความสงสัย และเหมือนว่าเขาจะเป้นคนที่เธอเคยทักทายไปตั้งแต่เข้าค่ายมาแล้วด้วย แต่ว่า... แย่ที่สุด เธอจำชื่อเขาไม่ได้

          “ ภารกิจน่ะ สามารถมารับไปทำได้ด้วย มีของตอบแทนเล็กน้อย ๆ ให้ ”

          คำตอบที่ได้รับมาเป้นคำตอบที่ดีมากเลย เพราะว่ามันทำให้เธอเข้าใจได้ทุกอย่าง และเพราะคำว่าของตอบแทนนั่นทำให้เออต้ามีความสนใจมากขึ้น ถ้าไม่ติดว่าเธอกำลังเก็บเงินอยู่ก็ตามที ป่านนี้เธอคงไม่สนใจอะไรนอกจากการเล่นดนตรีหรือว่าทำงานศิลปะอยู่ที่บ้านหรอก

 

          ภารกิจที่เห็นในตอนนี้ เหมือนว่าจะมีหลายงานเลยทีเดียว บางงานก็มีคนทำเรียบร้อยไปแล้ว บางอย่างก็เป็นภารกิจที่สามารถทำได้หลายครั้ง และในฐานะที่เธอเพิ่งจะได้เข้ามาใหม่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอควรไม่ห้าวหาญขนาดว่าไปรับภารกิจที่จัดการได้ยากหรอก เธอก็เลยเลือกภารกิจที่ตัวเองสามารถทำได้มาก่อน อย่างการทำความสะอาดโรงอาหาร แล้วก็... กำจัดฮาร์ปี้ อันนี้ก็น่าจะทำได้อย่างแน่นอนถึงแม้ว่าในตอนนี้จะยังไม่ได้เรียนอะไรมาเลยก็ตามที แต่เชื่อว่ามันจะต้องไม่ยากเกินไปแน่ ๆ

          “ เป็นสองอันนี้ก่อนแล้วกัน อันอื่น.. ถ้าพร้อมกว่านี้ค่อยว่ากัน ”

          เสียงหวานของเออต้าเอ่ยบอกกับตัวเองไปว่าอย่างนั้นก่อนที่เธอจะรับภารกิจทั้งสองนั้นมา และเริ่มวางแผนแล้วว่าเธอจะต้องทำอะไรต่อไปหลังจากนี้ อย่างเช่นการทำเวรที่โรงอาหาร เธอก็น่าจะต้องรีบไปโดยเริ่มจากวันพรุ่งนี้อะไรแบบนั้น ส่วนฮาร์ปี้ น่าจะต้องรอเรียนคาบการต่อสู้ในวันนี้สักอย่างไปก่อนนั่นแหล่ะ ถึงจะได้รู้ว่าเธอสามารถทำมันได้จริง ๆ หรือไม่

          “ ต้องใส่ชื่อตรงนี้... ”

          เท่าที่ดูแล้ว เธอก็พอจะรู้ว่าต้องทำอย่างไรในการรับภารกิจ และตอนนี้เธอก็ทำตามเป็นที่เรียบร้อย ถ้าไม่ใช่ก็.. เดี๋ยวก็คงมีคนมาตามหาให้ไปแก้ไขเองนั่นแหล่ะนะ

---

Ps. รับภารกิจ

- ฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้

- เวรทำความสะอาดโรงอาหาร