[ห้องเสนอ NPC ค่ายจูปิเตอร์]

ห้องนี้จัดทำขึ้นเพื่อให้ทุกคนสามารถเสนอขอสร้าง NPC จากค่ายจูปิเตอร์

เผื่ออยากจะพบเจอขณะออกไปทำภารกิจข้างนอกค่ายและเจอคุณโดยบังเอิญ

ได้ทำความรู้จักกันเล็กน้อย ก่อนพวกเขาจะเดินทางไปต่อตามภารกิจพวกเขาต่อไป

[กติกาการสร้าง NPC ค่ายจูปิเตอร์]

1) แต่ละคนจะมีสิทธิ์สามารถขอสร้างได้คนละ 2 โควต้า

2) ยกเว้น บ้านพัก 3 มหาเทพ จูปิเตอร์ (ครบ), เนปจูน (ครบ)

และ บ้านพลูโต จะมีโควต้า NPC 2 คน (ขาด 1) และ น็อกซ์ (ครบ) เท่านั้น

หากบ้านดังกล่าวมี NPC แล้วจะไม่สามารถขอสร้างเป็นลูกเทพเหล่านี้ได้

3) การสร้าง NPC จะต้องพา NPC ที่จะสร้างไปยืนยันสายเลือดก่อนทุกครั้ง 

(สายเลือดโรมัน คลิก) 

4) เมจ NPC เป็นเมจภาพ AI Gen หรือภาพวาดเท่านั้น

โดยสายเลือดกึ่งเทพโรมันจะมีรอยสักที่ต้นแขนข้างใดข้างหนึ่ง

และ SPQR ที่บ่งบอกถึงความเป็นโรมัน ในประวัติให้อธิบายอย่างชัดเจน อธิบายได้ดังรูป

บุตรแห่งจูปิเตอร์

รับใช้กองโรมัน 7 ปี (จำนวนขีดจะปรากฎเมื่อคุณได้รับการยอมรับในปีนั้น 

และนักบวชประจำโรมทำพิธีเจิมให้คุณ เพื่อประทับขีดใหม่ให้แก่คุณ)

[แบบฟอร์มสร้าง NPC]

รูปภาพ :

ชื่อ NPC :

เชื้อชาติ :

วันเดือนปีเกิด : 

สายเลือด : (จากระบบยืนยันค่ายจูปิเตอร์)

เพศ :

รสนิยม :

ส่วนสูง :

น้ำหนัก :

การศึกษา :

ข้อบกพร่องร้ายแรง :

โรคประจำตัวเดมิก็อด :

อาวุธ :

บุคลิกภาพ (Personality) :

สังกัดกองพันที่สิบสอง ฟุลมินาตา

(อัปเดทข้อมูลล่าสุด ใส่วันที่สร้าง NPC)

รับใช้กองทัพโรมัน : (เริ่มนับหลังจากผ่านปีแรกในค่าย ตัวอย่างเข้าค่ายอายุ 12 จนอายุ 13 ก็จะนับ 1 ปี ถ้าคุณได้สร้างเกียรติยศไว้)

ฐานะ : มนุษย์กึ่งเทพ บุตรแห่งเทพ xxx

สังกัดกองร้อย : กองร้อยที่ 1 / กองร้อยที่ 2 / กองร้อยที่ 3 / กองร้อยที่ 4 / กองร้อยที่ 5

ตำแหน่ง : สมาชิกกองร้อยเท่านั้น

ชีวประวัติโดยสรุป :

กึ่งเทพโรมันจะแตกต่างจากกรีก พวกเขาไม่ได้ถูกตามหาเจอโดยรุ่นพี่หรือแซเทอร์ 

เมื่ออายุคุณได้ 12 ปี พ่อหรือแม่ที่เป็นมนุษย์ของคุณจะช่วยคุณเก็บของและอวยพรให้คุณโชคดี

การเดินทางแรกของคุณคือการตามสัญชาตญาณตัวเองตามหาลูปาให้พบแล้วคุณจะปลอดภัย

หรือในบางกรณีคุณสามารถเลือกแอบหนีออกมาหรือเป็นเด็กกำพร้าก็ได้

นางหมาป่าขาวตัวใหญ่จะปรากฎตัวต่อหน้าเด็กที่มีจิตใจเข้มแข็ง และส่งสายตาราวกับให้คุณตามหมาป่าตัวนั้นไป คุณตามหมาป่าไปยัง บ้านหมาป่า (สำหรับ Member ประวัติจะจบลงเท่านี้ เพราะจากนี้จะเป็นภารกิจฝึกฝนจากลูปา) ลูปาจะตัดสินว่าเหล่ากึ่งเทพคนนั้นมีค่าควรและแข็งแกร่งพอที่จะทนต่อการฝึกฝนของเธอหรือไม่ หากเป็นเช่นนั้น เธอจะรับพวกเขาเป็นลูกเหมือนอย่างที่เธอทำกับโรมูลัสและเรมัส โดยสอนและฝึกฝนพวกเขาตามวิถีแห่งโรมัน

จนกระทั่งเธอตัดสินว่าพวกเขาคู่ควรที่จะเป็นทหารโรมัน จากนั้นเธอจึงบอกทางให้พวกเขาไปยังค่ายจูปิเตอร์โดยปล่อยให้พวกเขาต่อสู้เพื่อไปที่นั่นเพียงลำพัง ไม่ว่าจะรอดไปอย่างผู้แข็งแกร่งหรือตายก็ตาม ในส่วน NPC เขียนอย่างละเอียด ยิ่งคุณผ่านปีแรก อายุ 13 ปีไปได้ก็เป้นอันจบถ้าตัวละครมี 1 ขีด

บ้านหมาป่าตั้งอยู่ ณ โซโนมาวัลเลย์ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (ดูข้อมูลเพิ่มเติม)

[รางวัลเสนอสร้างแบบปกติ]

+50 พลังน้ำใจ, +30 ดรักม่า, +1 หินอัปเกรด และ +5 ป้ายเกียรติยศ(JP)

Daemon HEROES

Arthur Maverick

ชื่อ NPC : อาเธอร์ แมฟเวอริค

วันเดือนปีเกิด : 14 เมษายน 2005

เชื้อชาติ : อเมริกัน

ข้อบกพร่องร้ายแรง : -

โรคประจำตัวเดมิก็อด : สมาธิสั้น

บุคลิกภาพ (Personality) :  

ไม่หวั่นเกรงต่ออันตราย: อาเธอร์เผชิญหน้ากับอุปสรรคและศัตรูอย่างไม่เกรงกลัว ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดร้ายกาจ หรือภารกิจเสี่ยงตาย เขาพร้อมเสมอที่จะก้าวเข้าสู่สนามรบและต่อสู้เพื่อสิ่งที่ถูกต้อง

มั่นใจในตนเอง: เขามีความเชื่อมั่นในความสามารถของตนเองและเพื่อนร่วมค่าย 

กล้าตัดสินใจ: ในยามคับขัน อาเธอร์สามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาดและเฉียบแหลม แม้จะต้องเผชิญกับแรงกดดันมหาศาล เขาก็เลือกที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้องเสมอ

ไม่ย่อท้อต่อความยากลำบากและพร้อมนำพาทุกคนฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน

ซื่อสัตย์และภักดี: อาเธอร์ให้ความสำคัญกับเพื่อนร่วมกองร้อยและมิตรสหาย เขาพร้อมปกป้องพวกเขาด้วยชีวิต และไม่เคยทรยศหักหลัง และเขายังมีความเข้าอกเข้าใจในความรู้สึกของผู้อื่น 

พร้อมที่จะรับฟังและช่วยเหลือเพื่อนในยามที่ต้องการ

นึกถึงส่วนรวมมากกว่าตนเอง: อาเธอร์พร้อมที่จะเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม เขายอมสละเวลา ความสะดวกสบาย หรือแม้กระทั่งชีวิตของตนเองเพื่อปกป้องค่ายจูปิเตอร์และเพื่อนพ้อง และเขายังอุทิศตนเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมกองร้อย ชาวโรมัน หรือแม้แต่มนุษย์กึ่งเทพจากค่ายอื่น ๆ

สังกัดกองพันที่สิบสอง ฟุลมินาตา

(อัปเดทข้อมูลล่าสุด 21/11/2024)

รับใช้กองทัพโรมัน : 7 ปี

ฐานะ : มนุษย์กึ่งเทพ บุตรแห่งจูปิเตอร์

สังกัดกองร้อย: กองร้อยที่ 5

ตำแหน่ง: สมาชิกกองร้อย

ชีวประวัติโดยสรุป :

          อาเธอร์เติบโตมาในฐานะเด็กกำพร้าในศูนย์เลี้ยงเด็กแห่งหนึ่งในนิวยอร์ก เขาไม่เคยรู้จักพ่อแม่ที่แท้จริง รู้เพียงชื่อตัวเองและวันเกิดจากกระดาษแผ่นหนึ่งที่พบติดตัวมา ณ วันที่ถูกทิ้งไว้ข้างถังขยะในตรอกร้านพิซซ่าที่ไทม์สแควร์ ชีวิตในศูนย์เลี้ยงเด็กกำพร้าดำเนินไปอย่างเรียบง่าย จนกระทั่งวันเกิดครบรอบ 12 ปี เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

          พี่เลี้ยงเด็กที่เข้ามาดูแลแทนคุณป้าผู้ใจดี กลับกลายเป็นก็อบลินร้ายที่หมายจะเอาชีวิตเขา! อาเธอร์หนีตายออกมาจากศูนย์เลี้ยงเด็กกำพร้าในค่ำคืนอันมืดมิด วิ่งอย่างไร้จุดหมายจนไปถึงสนามเด็กเล่นในเซ็นทรัลพาร์ค ที่นั่น เขาได้พบกับหมาป่าสีขาวตัวใหญ่ยักษ์  แม้รูปลักษณ์ภายนอกจะดูน่าเกรงขาม แต่กลับมีบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด อาเธอร์ตัดสินใจติดตามหมาป่าลึกลับตัวนั้นไป

          การเดินทางพาเขาขึ้นรถขนส่งสินค้ามุ่งหน้าสู่แคลิฟอร์เนีย เมื่อรถบรรทุกมาถึงจุดหมายปลายทาง  เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในเมืองที่ไม่คุ้นเคย ท่ามกลางผู้คนที่แตกต่าง แต่หมาป่าขาวยังคงนำทางเขาต่อไป จนกระทั่งถึง "บ้านหมาป่า" สถานที่ซึ่งมีหมาป่ามากมายมารวมตัวกัน ณ ที่แห่งนั้นเอง หมาป่าขาวก็ได้เอ่ยปากแนะนำตัวว่านางคือเทพีหมาป่าแห่งโรมัน ผู้เลี้ยงดูโรมูลัสและเรมัสผู้ก่อตั้งกรุงโรม!

          ลูปา ได้ฝึกฝนเขาตามวิถีแห่งนักรบโรมันเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม จนนางมองเห็นว่าอาเธอร์ได้เรียนรู้ทั้งการต่อสู้  ยุทธวิธีและคุณธรรม จนกระทั่งอายุครบ 13 ปี ลูปาได้มอบกราดิอุส ดาบแห่งนักรบโรมันที่หลอมจากทองคำจักรพรรดิพร้อมกับแผนที่ซึ่งจะนำทางเขาไปสู่ค่ายจูปิเตอร์แก่เขา

          การเดินทางตามลำพังเต็มไปด้วยอันตราย แต่ด้วยความสามารถที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างหนัก อาเธอร์ก็สามารถฝ่าฟันมาได้ ณ ค่ายจูปิเตอร์ เขาได้พบกับ แม่ทัพค่ายจูปิเตอร์ ธิดาแห่งเบลโลน่า และเธอได้มอบหมายให้เขาไปประจำการในกองร้อยที่ 5

          อาเธอร์อุทิศตนให้กับการฝึกฝนและปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากสภาแห่งโรมอย่างเต็มความสามารถ ด้วยความกล้าหาญ เสียสละและความรักพวกพ้อง เขาจึงได้รับความเคารพยกย่องจากเพื่อนร่วมกองร้อย  ที่ห้า แม้จะได้รับการเสนอชื่อให้เป็นเซนจูเรี่ยน แต่เขาก็เลือกที่จะเป็นแนวหน้า ปกป้องพวกพ้อง โดยเฉพาะเหล่าทหารใหม่ให้พ้นจากอันตราย

          ตลอด 7 ปีในค่ายจูปิเตอร์ อาเธอร์ได้พิสูจน์ตัวเองว่าเขาเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง เขาคือบุตรแห่งจูปิเตอร์ผู้เปี่ยมด้วยคุณธรรม ความกล้าหาญและความเสียสละเฉกเช่น เจสัน เกรช อดีตวีรบุรุษแห่งโรม และเขาพร้อมที่จะอุทิศตนเพื่อปกป้องโรมและเพื่อนพ้อง 

 

Esther

Info
Personality Background Story

Angelica  Hardy

แองเจลิก้า ฮาร์ดี้  (แองจี้)

29 สิงหาคม 2006

อเมริกัน

EQ ต่ำ / สมาธิสั้น / ดิสเล็กเซีย

สังกัดกองพันที่ 12 : ฟุลมินาตา

รับใช้กองทัพโรมัน: 5 ปี

มนุษย์กึ่งเทพ ธิดาแห่งเทพมาร์ส

สังกัดกองร้อยที่ 4

สมาชิกกองร้อย

::รักสวยรักงาม::

แองเจลิก้าเป็นหญิงสาวเจ้าสำอาง รักสวยรักงาม และหมั่นดูแลตัวเองให้ดูดีอยู่เสมอ เทสการแต่งกายของเธอดีงามไม่แพ้สาว ๆ สายเลือดวีนัส ไม่ว่าจะออกไปทำภารกิจแบบไหนเธอก็จะแต่งหน้าทำผมแบบจัดหนักจัดเต็ม สีโปรดของเธอคือสีชมพู ไม่ว่าจะเป็นชมพูพาสเทลแสนหวานหรือมาเจนต้าจี๊ดจ๊าดก็ชอบไปหมด เครื่องแต่งกายสีนี้จึงไม่ทิ้งห่างไปจากเรือนร่างอันงดงามของแองเจลิก้า กระนั้นเธอก็ไม่ลืมเสื้อสวมใส่เสื้อ SPQR สัญลักษณ์ประจำค่ายจูปิเตอร์อันแสนภาคภูมิใจ นอกจากนี้เธอยังมีความสามารถในการทรงตัวบนรองเท้าส้นสูงได้อย่างดีเยี่ยม ด้วยความที่แองเจลิก้าเป็นสาวผมบลอนด์นัยน์ตาสีฟ้าคราม สวมใส่เสื้อผ้าสีชมพู เธอจึงได้รับฉายาจากคนในค่ายว่า "บาร์บี้เกิร์ล"

::มั่นใจในตัวเอง::

ความมั่นใจของแองเจลิก้าอยู่ในระดับ "มั่นหน้า" คนดูดีทำอะไรก็(น่าจะ)ดูดีไปหมด ดังนั้นหญิงสาวจึงยึดเอาความคิดเห็นของตนเองเหนือคนอื่น กลายเป็นความดื้อรั้น หลงตัวเอง อัตตาสูง ชอบเอาชนะ แต่เธอก็เป็นคนเก่งพอที่จะไม่ให้ใครมาปรามาสได้

::อารมณ์ร้อน::

แองเจลิก้าเป็นคนอารมณ์ร้อน มีจุดเดือดต่ำกว่าคนปกติธรรมดาทั่วไป จากการถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นหญิงสาวจึงทั้งใจร้อนและเอาแต่ใจ ขี้วีนเป็นที่หนึ่ง แต่นั่นยังไม่แย่เท่าตอนที่เธอโมโหจนควบคุมตัวเองไม่ได้ คำว่า "คลั่ง" อาจไม่เกินจริงที่จะใช้เรียกแองเจลิก้าในตอนนั้น แม้ว่าหญิงสาวจะเป็นคนห่วงสวย แต่ถ้าถึงเวลาที่เธอโมโหและใช้กำลัง เธอก็จะต่อสู้อย่างบ้าคลั่งเป็นผีบ้าไม่ห่วงสวยได้เช่นเดียวกัน จากนิสัยเสียนี้ทำให้เพื่อนในค่ายนินทากันว่าเธอน่าจะเป็นธิดาของเทพแอรีสมากกว่าเทพมาร์สเสียด้วยซ้ำ

::รักพวกพ้อง::

ว่ากันว่าใครที่สนิทกับแองเจลิก้าจะสบายไปทั้งชาติ เพราะว่าเป็นสายเปย์ตัวแม่ เพื่อนไม่เคยลำบาก และหากเพื่อนมีปัญหาเธอก็พร้อมที่จะกระโดดเข้าไปขวางแล้วเปิดบวกเป็นคนแรกอยู่เสมอ ใครดีมาดีกลับกว่าแต่ถ้าใครร้ายมาแกตาย
...นี่พอจะนับว่าเป็นข้อดีได้หรือเปล่านะ?

แองเจลิก้า ฮาร์ดี้ เกิดในตระกูลนายพลผู้มั่งคั่งและร่ำรวยในเมืองแอนนาโพลิส รัฐแมรี่แลนด์ วัยเด็กของแองเจลิก้าเป็นเด็กขี้อ้อนช่างเอาใจเธอจึงกลายเป็นที่รักของคุณตานายพลเรือได้ไม่ยาก ด้วยความเป็นหลานรักหญิงสาวจึงถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจ อยากได้อะไรต้องได้ ไม่เคยต้องลำบากหรือรอคอยอะไร

ด้วยความเป็นลูกคนรวยเธอจึงได้รับการศึกษาในระบบโฮมสคูลและได้ร่ำเรียนศาสตร์อย่างหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นด้านวิชาการ ดนตรี ศิลปะ และการกีฬา เรื่องอื่นเธอทำได้ดี แต่ที่ดีเป็นพิเศษคือการขี่ม้า และยิวยิตสู จากการเรียนโฮมสคูลทำให้แองเจลิก้าไม่ค่อยได้มีปฏิสัมพันธ์กับเด็กวัยเดียวกันจนมีความบกพร่องทางด้านอารมณ์บางอย่าง

เมื่อเด็กสาวอายุได้ 13 ปี ทางครอบครัวได้ตัดสินใจบอกความลับหนึ่งที่เธอไม่เคยรู้หลังจากจงใจเลื่อนระยะเวลาการเข้าค่ายของลูกสาวออกไปถึงหนึ่งปี "ลูกต้องออกเดินทางไปบ้านหมาป่า" คุณแม่กล่าวกับเธอเช่นนั้นจากนั้นก็ช่วยเก็บข้าวของและให้แองเจลิก้าออกเดินทางโดยที่เด็กสาวไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าบ้านหมาป่าที่ว่านั่นคืออะไรและเป็นสถานที่แบบไหน

เด็กสาวเดินเตร็ดเตร่ออกไปตามถนนที่ทอดยาวของเมืองแอนนาโพลิส นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่แองเจลิก้าได้พบกับความยากลำบาก เธอกินแซนวิชที่คุณแม่ให้มาระหว่างการเดินทางหมดเป็นชิ้นที่สามแต่จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่รู้ว่าต้องไปที่ไหน แต่ตอนนั้นแองเจลิก้าโกรธทางบ้านมากที่จู่ ๆ ก็ให้ออกตามหาหมาป่าบ้าอะไรก็ไม่รู้จึงไม่คิดที่จะกลับบ้าน จนสุดท้ายเธอได้พบกับนางหมาป่าลูปาเสียที ในแรกพบเธอไม่ลืมจะฝากโทสะไว้กับนางหมาป่าด้วย

จากระยะทางอันแสนยาวไกลจากแมรี่แลนด์ไปถึงแคลิฟอร์เนียแองเจลิก้าต้องพบกับความลำบากหลายอย่าง ทั้งต้องหนีตายจากอสุรกายที่ไล่ตาม และความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ตอนนี้เด็กสาวพอเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณตาถึงให้เธอเรียนรู้ทักษะอย่างหลากหลาย ด้วยความที่พื้นฐานแน่นมาตั้งแต่แรกทำให้แองเจลิก้าเอาชีวิตรอดจากการเดินทางมาได้โดยมีแม่หมาป่าคอยช่วยเหลือ จากนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ค่อย ๆ ดีขึ้นตามจากการเดินทางอันแสนยาวนานครั้งนี้

เมื่อมาถึงบ้านหมาป่าแองเจลิก้าได้รับการฝึกหนักจากลูปา มันหนักหน่วงเสียยิ่งกว่าตอนที่เรียนยิวยิตสูที่บ้านเสียอีก แม่หมาป่าค่อย ๆ สั่งสอนเด็กนิสัยเสียด้วยความใจเย็น ทั้งเรื่องโลกแห่งทวยเทพและการต่อสู้ที่เธอจะต้องประสบไปตลอดชีวิต ด้วยความชอบเอาชนะของแองเจลิก้าทำให้เธอผ่านแบบทดสอบต่าง ๆ มาได้ จนระยะเวลาครบหนึ่งปี ลูปาจึงมอบอาวุธหอกและแผนที่สู่ค่ายจูปิเตอร์ให้แก่เธอ

แองเจลิก้ามาอยู่ที่ค่ายจูปิเตอร์ตอนอายุ 14 ปี โดยสังกัดกองร้อยที่ 4 ระหว่างนี้เธอได้ปฏิบัติภารกิจมากมายอย่างโชกโชน แม้จะสร้างความดีไว้มากแต่เพื่อนร่วมค่ายกลับไม่ค่อยอยากร่วมงานกับแองเจลิก้าเสียเท่าไรเนื่องจากไม่อยากเป็นที่รองรับอารมณ์ของหญิงสาว ดังนั้นเธอจึงมีเพื่อนที่ไว้ใจได้อยู่เพียงไม่กี่คน และหนึ่งในนั้นคือ "วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต" บุตรแห่งวัลแคน ซึ่งภายหลังทั้งคู่ได้มาเป็นคู่รักกัน รักครั้งนี้บิดาเทพอาจไม่ค่อยปลื้มเสียเท่าไร...

ปัจจุบันแองเจลิก้าคืนดีกับทางบ้านแล้ว ซึ่งตระกูลฮาร์ดี้ได้ให้ของขวัญปลอบใจที่ไม่บอกกล่าวรายละเอียดแก่เธอเป็นแบล็กการ์ดวงเงินไม่จำกัด

bettyleg
  คลิกที่ ICON สัตว์แต่ละประเภทเพื่ออ่านประวัติเพิ่มเติม  

Esther

Vincenzo Bergamotto

วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต (วินซ์)

30 มิถุนายน 2004

อิตาเลียน

ดิสเล็กเซีย

สังกัดกองพันที่ 12: ฟุลมินาตา

รับใช้กองทัพโรมัน: 5 ปี

มนุษย์กึ่งเทพ บุตรแห่งวัลแคน

สังกัดกองร้อยที่ 4

สมาชิกกองร้อย

PERSONALITY

::อัจฉริยะ::

ความเป็นอัจฉริยะของวินเซนโซฉายแววตั้งแต่วัยเยาว์ เขาสามารถซ่อมจักรยานเก่าที่เก็บได้จากกองขยะมาใช้ใหม่ได้โดยไม่มีใครสอนตั้งแต่ตอนอายุได้เพียง 8 ขวบ จากนั้นก็พัฒนาทักษะด้านงานช่างและเครื่องยนต์กลไกได้เหนือกว่าคนวัยเดียวกัน และเผลอ ๆ อาจเหนือกว่าผู้ใหญ่เสียด้วยซ้ำ ผลงานชิ้นเอกของวินเซนโซคือ "ซีตัส MKI" มันคือยานพาหนะสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก ที่สามารถขับขี่ได้ทั้งพื้นราบและแนวดิ่งทั้งยังขับบนน้ำได้ราวกับเป็นเรือ และมีระบบป้องกันภัยอัตโนมัติอีกด้วย ซึ่งตอนนี้เขาพยายามปรับใช้มันกัย "ซีตัส MKII" ให้มีระบบสำหรับการบินอีกด้วย นอกจากทักษะด้านเครื่องยนต์กลไกแล้ว วินเซนโซยังเป็นคนไหวพริบดีและเฉลียวฉลาด สามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างรวดเร็ว (ถ้าเขาคิดจะทำ)

::ขี้เกียจ::

วินเซนโซเป็นคนที่มีพรสวรรค์ทว่าไร้พรแสวง เขาเป็นคนขี้เกียจมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นวินเซนโซจึงมักผลิตเครื่องทุ่นแรงต่าง ๆ นานามาใช้ทำงานแทนตนเองเพื่อให้ผลลัพธ์ออกมามีประสิทธิภาพและใช้เวลาน้อยลง เขาจะได้เอาเวลานั้นไปใช้เที่ยวเล่นหรือหาความสุขอย่างอื่น อันที่จริง "ซีตัส MKII" อาจสำเร็จไปตั้งแต่ปีที่แล้วก็ได้หากเขาขยันวิจัยมันต่ออย่างจริง ๆ จัง ๆ

::มีวาทะศิลป์::

วินเซนโซเป็นหนุ่มคารมดีและอยู่เป็น เขาสามารถแก้ไขข้อพิพาทด้วยการพูดจาราวกับมีสาลิกาลิ้นทอง ด้วยความคารมดีนี้วินเซนโซจึงคล้ายกับจะเป็นคาสโนว่าตัวพ่อที่สาว ๆ ติดตรึม และเขาสามารถเอาตัวรอดได้จากการเจรจาได้หลายต่อหลายครั้ง

::มือนิ่ง ใจเย็น::

ชายหนุ่มไม่ค่อยมีน้ำโหกับใคร (ความจริงคือเขาไม่ค่อยจะแยแสและปล่อยให้คนหัวร้อนระเบิดตัวตายไปเอง) ด้วยความที่ใจเย็นเป็นน้ำของวินเซนโซทำให้เวลาที่เขาผลิตสิ่งประดิษฐ์แต่ละอย่างมีความแม่นยำสูง แม้ส่วนใหญ่เขาจะใช้เครื่องทุ่นแรงเข้าช่วยเสมอมา ทว่าต่อให้ทำเองเขาก็แม่นยำไม่แพ้จักรกลพวกนั้น

::ติดกาแฟ::

วินเซนโซเป็นชาวอิตาลีแท้ ๆ เขาขาดพิซซ่าได้แต่ขาดกาแฟไม่ได้ ชายหนุ่มแทบจะกินกาแฟแทนน้ำ ถ้าไม่ได้ดื่มเหมือนจะหลับได้ทุกเมื่อเลยเชียว 

BACKGROUND STORY

วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต เกิดและเติบโตในเมืองเนเปิลส์ (นาโปลี) แคว้นซิซิลี ประเทศอิตาลี ความทรงจำในวัยเยาว์เกี่ยวกับผู้เป็นมารดาให้กำเนิดตั้งแต่จำความได้ เธอชื่อ "ดีเลตต้า" เป็นหญิงสาวที่ทำงานในคาบาเรต์คลับแห่งหนึ่งของเมือง ซึ่งสันนิษฐานว่าเขาคงเป็นลูกของเธอกับลูกค้าสักคนที่เข้ามาชมการแสดง เด็กชายต้องอาศัยอยู่ในห้องที่เล็กเท่ารูหนูและเต็มไปด้วยเศษขยะจากการขาดความเอาใจใส่ของมารดา พออายุได้ 5 ปี แม่ก็พาเขามาที่บ้านของลุง เธอพูดกับพี่ชายว่า "ขอฝากลูกหน่อยนะพี่ เดี๋ยวตอนเย็นมารับกลับ" แต่จนแล้วจนรอดแม่ก็ไม่มารับเขากลับบ้าน และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่วินเซนโซได้พบกับมารดา

ชีวิตของ "ตัวภาระ" ได้เริ่มต้นขึ้นที่บ้านของสองสามีภรรยาที่แต่งงานกันมานานหลายปีแต่ไม่มีบุตร ลุงแท้ ๆ ของวินเซนโซไปสืบความมาได้ว่าน้องสาวของเขาลาออกจากงานเพื่อหนีหนี้และทิ้งหลานชายให้ดูแล นั่นสร้างความไม่พอใจแก่ลุงเป็นอย่างมากจนอยากจะเอาหลานคนนี้ไปไว้ที่ศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่คนที่คัดค้านคือภรรยาใจดี เป็นเรื่องน่าตลกที่วินเซนโซถูกลุงแท้ ๆ รังเกียจ แต่กลับได้รับความรักความเมตตาจากป้าสะใภ้ที่ดูแลเขาดีกว่าแม่แท้ ๆ ของตัวเองเสียอีก

กระนั้นตัวภาระอย่างวินเซนโซกลับฉายแววอัจฉริยะบางอย่าง เขาซ่อมจักรยานพังยับที่ถูกทิ้งในกองขยะให้กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง รวมถึงซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าหลาย ๆ ในบ้านตอนมันเสียในตอนที่อายุยังไม่ถึงสิบขวบ ป้าสะใภ้ภูมิใจในตัวหลาน ส่วนลุงไม่เคยเห็นความดี อาจเพราะวินเซนโซเป็นเด็กขี้เกียจมากเกินไป ใช้ให้ทำนั่นทำนี่ก็ผลัดไปเรื่อยไม่ยอมทำ

จนกระทั่งถึงปี 2018 ที่หายนะมาเยือนครอบครัว ป้าสะใภ้ได้จากโลกนี้ไปด้วยโรคร้ายที่ตรวจพบช้าเกินไป ประจวบกับที่ลุงของวินเซนโซตกงานและเป็นแอลกอฮอลลิก ลุงหลานทะเลาะกันหลายครั้ง บางครั้งจบด้วยการทำร้ายร่างกาย ฟางเส้นสุดท้ายของวินเซนโซขาดผึง เมื่อลุงนำสิ่งประดิษฐ์ของเขาไปขายเป็นเศษเหล็กได้เงินกลับมาไม่กี่ยูโร วินเซนโซจึงได้ตัดสินในที่จะหนีออกจากบ้าน

แรก ๆ ชายหนุ่มขอไปพักอาศัยอยู่ที่บ้านเพื่อนสนิทแต่ก็อยู่ได้เพียงไม่นานด้วยปัญหาเรื่องเงินทองจึงถูกครอบครัวของเพื่อนอัปเปหิออกมาอีกครั้ง เด็กหนุ่มวัย 14 ปี ไร้จุดหมาย ไม่มีบ้านให้กลับ แต่ระหว่างที่เขากำลังย่ำตรอกอยู่เพียงลำพังนั่นเองเขากลับเห็นสายตาหนึ่งจ้องมอง มันคือหมาป่าตัวใหญ่ที่เห็นครั้งแรกทำเอาชายหนุ่มวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ไม่ว่าจะด้วยลูปาให้โอกาสหรืออะไรก็ตาม นางได้คุยกับวินเซนโซพร้อมกับอธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้เขาฟังจนรู้ได้ว่าตัวเองน่าจะไม่ใช่แค่ลูกไม่มีพ่อเสียแล้ว

ชายหนุ่มตัดสินใจเดินทางไกลไปกับเทพีหมาป่าโดยแอบขึ้นเรือสำราญที่เดินทางจากเนเปิลส์ไปแคลิฟอร์เนีย การเดินทางกินเวลายาวนานร่วมเดือน ในขณะที่แขกเหรื่อด้านบนได้กินดีอยู่ดี ทว่าหนุ่มน้อยที่ลักลอบขึ้นเรือต้องคุ้ยหาเศษอาหารจากขยะในห้องครัว แม้ว่าการเดินทางไกลของเขาจะปราศจากอสุรกายไล่รังควาญ แต่การอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ ก็ไม่ง่ายเลยเช่นเดียวกัน

เมื่อมาถึงบ้านหมาป่าลูปาก็สอนวิชาการเอาตัวรอดให้วินเซนโซโดยไม่ปล่อยให้เขาได้หยุดพัก แต่ชายหนุ่มฉลาดเป็นกรด เขาสามารถผลิตเครื่องทุ่นแรงมาใช้ในการต่อสู้ได้ไม่ยากลำบาก จนมองเพียงปราดเดียวลูปาก็รู้ว่าวินเซนโซน่าจะเป็นบุตรของเทพองค์ไหน จนเมื่อจบคอร์สนางหมาป่าจึงมอบอาวุธและแผนที่ให้ชายหนุ่มเดินทางไปยังค่ายจูปิเตอร์เพียงลำพัง ในการเดินทางครั้งนี้ชายหนุ่มแทบไม่ได้ต่อสู้ระยะประชิดด้วยตัวเองแต่ใช้ไหวพริบเอาตัวรอดได้เรื่อยมา เมื่อเขามาถึงค่ายจูปิเตอร์จึงได้การรับรองจากเทพวัลแคนแทบจะในทันที

แม้อายุห่างกันสองปีแต่วินเซนโซก็มาถึงค่ายจูปิเตอร์ในเวลาไล่เลี่ยกันกับแองเจลิก้า สาวผมบลอนด์ในตาสีฟ้าที่ใช้ความสวยได้อย่างสิ้นเปลือง ทว่ามีนิสัยไม่น่าคบหา ทั้งคู่ได้รับเลือกจากแม่ทัพค่ายให้อยู่กองพันที่ 4 เช่นเดียวกัน แรก ๆ วินเซนโซไม่ชอบใจนิสัยของแองเจลิก้าเท่าไร แต่เขาเป็นคนที่อยู่เป็น และมีฝีปากปลาไหลเรียกพ่อ หลอกให้หญิงสาวคิดว่าเป็นเพื่อน เขารู้ว่าควรเข้าหาผู้หญิงคนนี้แบบไหนเธอจึงจะพอใจและได้รับการเปย์ แล้วชายหนุ่มรู้ดีว่าถ้าสนิทกับผู้หญิงคนนี้แล้วจะสบายไปทั้งชาติโดยไม่ต้องทำงาน เขาจึงยอมเป็นที่รองรับอารมณ์ของเธอโดยการทำเป็นหลับหูหลับตา

ครั้งหนึ่งระหว่างทำภารกิจเสี่ยงตายวินเซนโซถูกอสุรกายชั่วร้ายจับตัวไป พอแองเจลิก้าทราบข่าวเธอพยายามเสี่ยงตายไปช่วยเขาอย่างไม่คิดถึงชีวิตของตัวเองจนได้รับบาดเจ็บสาหัส นั่นทำให้วินเซนโซประทับใจในความดีงามของเธอที่คนอื่นมองไม่เห็น ชายหนุ่มจึงได้ขอบาร์บี้เกิร์ลคนนั้นเป็นแฟน แล้วก็ยังคบกันมาอยู่จนถึงทุกวันนี้โดยมีสายตาไม่พอใจของเทพเจ้าสององค์มองลงมาจากเบื้องบนวินเซนโซมีชื่อเสียงในค่ายจูปิเตอร์ในฐานะ เพลย์บอย นักประดิษฐ์ อัจฉริยะ เขาผลิตสรรพาวุธและเครื่องมือที่เป็นประโยชน์ให้ค่ายมากมาย และผลงานสร้างชื่อของชายหนุ่มก็คือ "ซีตัส" ยานพาหนะสุดล้ำที่สามารถขับขี่ได้ทั้งบนพื้นดินและผืนน้ำ

bettyleg

Johnathan BELIEVER

introducing

Teresaclay

*Forsaken child in ancient time*

*เทเรซ่า เกรกอร์ลี่ เคลย์มอร์*

full name (thai)

*สปาร์ตา ประเทศกรีซ*

birthplace

0

7

day

0

4

month

1

9

9

3

year

สายเลือดพลูโต

Divine Bloodline

31

age

กรีซ

nationality

หน้าตาย/อารมณ์ด้านชา

Serious defect

สมาธิสั้น

Demigod's Disease

มิถุนายน 2019

Serve the Roman army

d

มนุษย์กึ่งเทพ บุตรแห่งพลูโต

status

New Rome

Belongs to the Company

#2F4F4F

color code

Vertaran

rank

เทเรซ่า เกรเกอลีย์ เคลย์มอร์ บุตรชายคนเดียวของครอบครัวสายสปาร์ตาสืบสายเลือดจากในอดีตตั้งแต่จำความได้ เป็นสิ่งที่น่าแปลกประหลาดกว่าคนอื่นๆ เพราะเขานั้นชื่นชอบในการต่อสู้ หรือศิลปะการต่อสู้โบราณ การใช้หอก ดาบกับโล่ห์ และธนูมากกว่าจะหยิบปืนไรเฟิลต่อสู้หรือปืนพก ซึ่งพ่อของเขานั้นสั่งพกติดตัวเอาไว้ตลอด ตั้งอายุ 18 ในช่วงวัยที่เขานั้นกำลังศึกษาอยู่นั้นเอง เหมือนอะไรสักอย่าง ดลใจให้เขานั้นอยากศึกษาความรู้เกี่ยวกับเทพปกรณัมในฝั่งโรมัน ทั้งๆที่ตัวของเขานั้นเป็นชาวกรีกโดยสายเลือด ซึ่งมันนำพาให้เขานั้นเข้าสู้วงจรของเหล่าู้มีสายเลือดของเทพไหลเวียนอยู่ในร่าง และแน่นอนว่า ตัวของเทรสเองก็เช่นเดียวกัน  เขาได้ออกตามหาเรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวเทพ และเหล่าสายเลือดเทพแห่งโรมันทั้งหลาย จนกระทั่งตัวของชายหนุ่มนั้น ได้ไปพบกับหมาป่าตัวหนึ่งเข้า มหาป่าสีขาวสะอาดตัวนั้นแม้ว่าจะเห็นว่าเด็กหนุ่มคนนี้ดูท่าทีเป็นภัย เพราะด้วยสีหน้าของเขาที่ไม่อาจจะบอกได้ว่าเขากำลังคิดอะไร แต่สิ่งที่หมาป่าตัวนั้นเห็นมีแค่ มีดพกเล่มยาวเพียงเท่านั้น เพียงเท่านั้นหมาป่าตัวใหญ่สีขาวสะอาดก็ออกวิ่ง เป็นนัยน์ว่า ให้เขานั้นตามไป จนกระทั่งได้เจอกับสิ่งก่อสร้างลึกลับ กลางป่าใหญ่แห่งนี้.. บ้านหมาป่า

บททดสอบแรกของเขานั้นคือ มิโนทอร์ที่ขวางทางเข้าของถ้ำที่จะพาไปสู่ค่ายจูปิเตอร์ การเอาชนะนั้นเป็นไปได้โดยลำบาก แต่มันก็ยิ่งทำให้เขานั้นได้เรียนรู้ หรือ Get Good กับการต่อสู้ในครั้งนี้มากขึ้นจนกระทั่งเขาสามารถปราบมิโนธอร์ ศัตรูตัวแรกของเขาได้จนสำเร็จและมาถึงค่ายจูปิเตอร์ในที่สุด

เขาถูกเคี่ยวกรำเมื่อเข้าสู่ค่ายจูปิเตอร์ในครั้งแรกๆ การฝึกนั้นทรหดไม่น้อย สำหรับผู้ที่ต้องการจะออกทำภารกิจตั้งแต่รอบค่าย ไปจนถึงภารกิจใหญ่ ชายหนุ่มผ่านศึกมานับต่อนับ ทั้งในปัญหาค่าย และออกไปทำภารกิจใหญ่ใจกลางเมืองศริวิลัยอย่างนิวยอร์กซิตี้ เกิดความวุ่นวายราวกับตัวเองเข้าไปอยู่ในหนังไซไฟ มนุษย์ต่างดาวบุกโลก อีกทั้งเขายังได้พบประสบการณ์ที่ใครหลายๆคนนั้นไม่มีทางได้เคยเจอ นั่นคือเหตุการณ์ที่กรุงโรมถูกข้าศึกประชิดเมืองและถูกรุกราน เทรซได้อยู่ในสงครามครั้งนี้ด้วย ซึ่งตัวเขานั้นได้สายเลือดของสปาร์ตาของกรีกอยู่ในตัว ความระห่ำของเขาทำศัตรูหวาดผวาจนทำเอาข้าศึกขวัญหนีดีฝ่อ ในครั้งนั้นเทรซถูกขนานนามในเหล่าข้าศึกว่า เป็นผีร้อยแห่งสปาร์ตา เพราะถึงแม้กรีกจะล่มสลายไปนับหมื่นปีแล้วก็ตาม แต่สิ่งที่เทรซได้แสดงให้ศัตรูได้เห็นในการรบนั้นเป็นสิ่งที่คู่ควรแก่ชื่อนี้เป้นอย่ามาก

 แต่ไม่ว่าจะทุ่มแรงกายแรงใจมากเพียงใด ในที่สุดแล้ว กรุงโรมก็ถูกข้าศึกทำลาย ค่ายจูปิเตอร์ถูกทำลายจนสิ้น ภายในกรุงโรมหลังจากนั้นเหลือเพียงซากของอาคารหลายแห่งถูกทำลายจนไม่เหลือเค้าเดิม คงเรียกได้เต็มปากว่านั่นคือสงครามที่เทรซได้เข้าร่วมและเขานั้นได้รอดจากสงครามนี้มาได้ โดยที่ไม่มีใครรู้จักเขาเพียงคนเดียว 

 ทุกๆเส้นทางทั้งโขกและสับตัวเขาให้กลายเป็นนักรบมากกว่าสมาชิกเพียงคนนึงของค่าย เรื่องราวต่างๆมากมายทำให้เขานั้นมีประสบการณ์ในแต่ละภารกิจต่างๆ  จนกระทั่งเขาได้พบเจอกับภารกิจสุดท้ายของตัวเขา ซึ่งมีเพียงตัวเขาคนเดียวเท่านั้น ที่อยู่ในภารกิจ หากแต่สิ่งที่เกิดขึ้นในภารกิจนั้น ไม่สามารถบอกได้ว่าสำเร็จลุล่วงหรือล้มเหลว มีเพียงตัวเขาที่กลับมาที่ค่าย

ประสบการณ์ที่หล่อหลอมตัวเขาทำให้ในที่สุด ก็ถึงเวลาที่เขานั้นจะได้ปลดประจำการเสียที แต่ด้วยหัวใจที่ยังคงรักในพวกพ้อง รักในค่ายจูปิเตอร์ จึงเป็นตัวตั้งตัวตี ให้เขานั้นยังคงทำหน้าที่ให้กับค่ายต่อไป โดยที่จะไม่ก้าวก่ายสมาชิกหรือภารกิจของเหล่าสมาชิกใหม่ในค่ายนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา.. 

ปัจจุบัน เทรซอาศัยอยู่ที่กรุงโรมใหม่ และทำหน้าที่เป็นพลเมืองดี ที่คอยช่วยเหลือบ้านเมืองจากภัยอันตรายจากเรื่องเหนือธรรมชาติของมนุษย์อยู่เบื้องหลัง..

biography

เป็นคนสุขุม เงียบ เย็นชา และเยือกเย็น ไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเท่าไหร่หากไม่จำเป็น ชอบเก็บตัวอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวและจะไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่มย่ามหรือรบกวน หากล่วงเกินตามที่กล่าวมา ถือเป็นอันประกาศกร้าวว่า งานนี้ต้องมีคนตาย! เป็นคนจริงจัง มุ่งมั่นเกินร้อย ทำอะไรทำจริง ด้วยอารมณ์ที่ด้านชา เป็นคนขวนขวาย ชอบศึกษาศิลปะป้องกันตัวจากศาสตร์ต่างๆ ทั่วโลก รวมไปถึงการฝึกฝนการป้องกันตัวในรูปแบบที่ทันสมัย แต่แม้ว่าจะบอกไปในเบื้องต้นว่าป้องกันตัว แต่เขานั้นมักจะใช้มันเพื่อการสังหารคนมากกว่าป้องกันตัวเป็นส่วนใหญ่ หากเขานั้นไม่เบามือหรือฝั่งตรงข้ามหมายจะเอาชีวิตของเขาอยู่แล้ว เป็นคนชอบสะสมและศึกษาอาวุธทุกชนิดตามลำพัง ไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด เพราะเขานั้นมักจะพูดออกมาในสิ่งที่เป็นสาระเกินจนคนรอบข้างพูดเป้นเสียงเดียวกันว่าไอ้นี่มันเนิร์ด ขาดอย่างเดียวคือหาแว่นมาใส่ ซึ่งเจ้าตัวไม่ชอบใส่แว่น ทั้งๆที่ตนนั้นเคยบอกกับคนรอบตัวว่ามีปัญหาทางด้านสายตา แต่ไม่ได้หมายความเหมือนคนปกติทั่วไปเป็นกัน..

personality

Dean HEROES

);">

Noppamas Chiewwaree (March)นพมาศ เชี่ยววารี (มาร์ช)

วันเกิด: 7 มีนาคม 2007 (17 ปี)
เชื้อชาติ: ไทย
โรคประจำตัวเดมิก็อด: สมาธิสั้น
ข้อบกพร่องร้ายแรง: ไบโพลาร์
สังกัดกองพันที่ 12: ฟุลมินาตา
รับใช้กองทัพโรมัน: 3 ปี
ฐานะ: มนุษย์กึ่งเทพ ธิดาแห่งเนปจูน และต้นตระกูลเทพีฮาร์โมเนีย (กรีก)
สังกัดกองร้อย: กองร้อยที่ 3
ตำแหน่ง: สมาชิกกองร้อย
อาวุธประจำตัว: หน้าไม้ และมีดสั้นพูจิโอ

---

บุคลิกภาพ: 
• อารมณ์แปรปรวน
มาร์ชมักทำอะไรตามใจตัวเอง อยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากทำอะไรก็ไม่ทำ โดยรวมเธอมักจะคล้อยตามคนอื่นได้ง่าย ถูกปั่นหัวง่าย เลยดูเหมือนเธอเป็นคนสบาย ๆ  ไม่คิดมาก กระนั้นหญิงสาวก็มีอารมณ์ร้อน โมโหร้ายเป็นครั้งคราว ผิดกับปกติที่มักจะเป็นคนอารมณ์ดี นิสัยของเธอราวกับคลื่นลมในมหาสมุทรที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ และเธอมักจะเปลี่ยนใจง่าย ๆ ในนาทีสุดท้าย

 • ทันสมัย นำแฟชั่น
มาร์ชไม่เคยปล่อยให้ตัวเอง 'เอาท์' จากกระแสสังคม สิ่งใดที่ฮิตอยู่ในขณะนั้น ไม่ว่าเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย อาร์ตทอยใหม่ล่าสุด หรือร้านฮิตในละแวกเธอไปเหมามาหมดเป็นคนแรก ๆ เวลาออกเดินทางไปตามสถานที่ต่าง ๆ หญิงสาวมักจะเช็คอินลงสมาร์ฟโฟนเดดาลัสเสมอ ๆ การหาตัวมาร์ชนั้นไม่ยากเลย แค่เข้าแอปพลิเคชั่นในมือถือ ก็รู้ได้ทันทีว่าเมื่อ 5 นาทีที่แล้วหญิงสาวอยู่ที่ไหน มาร์ชมีเสื้อผ้าในตู้เยอะมาก จนบ่อยครั้งเห็นเธอไลฟ์สดขายชุดมือสองที่ใส่มาแค่ครั้งเดียว
หมายเหตุ: เมื่อออกไปทำภารกิจเธอจะสวมเสื้อของค่าย และกางเกงคาร์โก้ที่ดูทะมัดทะแมง

 • ฟุ่มเฟือย ใช้เงินไม่คิดหน้าคิดหลัง
จากนิสัยนำแฟชั่นของเธอ ก็เลยซื้อ 'ของมันต้องมี' ทั้งหมดทุกอย่าง กิเลสตันหาสวนทางกับเงินในบัญชี บางครั้งจึงเห็นว่าเธอรับงานรัว ๆ ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ หรืองานจากเทพเจ้าเพื่อใช้หนี้บัตรเดบิต

 • ผู้หญิงจริตกะเทย
เรียกง่าย ๆ ว่าเล่นใหญ่เล่นโต จากความมั่นใจในตัวเอง มีอารมณ์ขัน ขี้เล่น แต่ก็มีมุมแมน ๆ กล้าลุย กล้าเสี่ยง รักเพื่อนพ้อง และรักความสนุก ตุ๊งรูปเยอะมากจนฉากหลังเบี้ยว

---

ประวัติส่วนตัว:
มาร์ช เป็นสาวชาวไทย เกิดที่เมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่มีแม่ แต่กระนั้นหญิงสาวกลับไม่เคยขาดแคลนความรักจากมารดา "ความจริงแล้วป้าคือพ่อของหนู" คือความจริงสุดช็อคที่ ป้าแหวนแก้ว กะเทยวัยกลางคนที่เลี้ยงดูมาร์ชตั้งแต่เกิด เฉลยความจริงตอนที่หญิงสาวอายุได้ 14 ปี ซึ่งถึงเวลาที่เธอต้องเข้าค่ายหมาป่า นอกจากเธอมีป้าแหวนแก้วเป็นแม่ (?) แล้ว เธอยังมีพ่อเป็นเทพเนปจูนอีกด้วย นั่นมันอะไรกันเนี่ย!

แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเพราะเด็กสาววัย 14 ปี ถูกหมาป่าสีขาวผ่านมาจ้องหน้าเช้าเย็น สาบานว่าไม่ใช่ไอ้โบ้ร้านข้าวหน้าปากซอยแน่ ๆ มาร์ชจึงยอมเชื่อคำพูดของป้าแหวนแก้ว แล้วออกเดินทางไปกับลูปา จากชลบุรีไปแคลิฟอร์เนีย ช่างเป็นระยะทางที่แสนไกล

จากความสามารถของสายเลือดที่เป็นถึงมหาเทพสุดเกรี้ยวกราดอย่างเนปจูน ทำให้หญิงสาวสามารถเรียนรู้การต่อสู้ได้อย่างรวดเร็ว และออกจากบ้านหมาป่าในเวลาอันสั้น เมื่อมาถึงค่ายจูปิเตอร์ เธอได้ถูกส่งไปประจำกองร้อย 3

เธอมักเป็นสีสันของค่าย ในด้านการนำแฟชั่น และอัปเดทข้อมูลส่วนตัวลงในแอปพลิเคชั่นมือถือทุก ๆ ครึ่งชั่วโมว แต่เมื่อยามออกไปทำภารกิจก็ไม่เคยหวั่น แม้ว่ามาร์ชจะยังไม่มีผลงานมากนัก (ไม่นับชื่อเสียงจากการเป็นแม่ค้าออนไลน์) แต่หลายคนในค่ายมักไว้ใจให้เธอเป็นเพื่อนร่วมทีม

---

ความเป็นมาของสายเลือดบรรพบุรุษ:
ปี 1310 บิซาน เบอร์จิกิน กำเนิดขึ้นในกระโจมของข่านผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่ามองโกล เขาไม่ได้เกิดจากมารดาหลวง ทว่าอนุแสนรักของข่านผู้นั้นคือสตรีนอกด่าน ผู้มีดวงตาสีฟ้าครามนามว่า ฮาร์โมเนีย หลังให้กำเนิดบุตรชายได้ไม่นาน ฮาร์โมเนียได้ตายจากไปในอ้อมกอดของข่าน ก่อนลมหายใจสุดท้ายจะสิ้นสุด นางฝากฝังกับยอดนักรบว่า "ขอโทษที่ข้าอยู่กับเจ้าได้ไม่นาน ฝากดูแลลูกรักของพวกเราด้วย บิซานจะเป็นยอดชาย เขาไม่ได้มีเพียงสายเลือดข่านอยู่ในตัว แต่ครึ่งหนึ่งของเขาคือสายเลือดของทวยเทพ เมื่อถึงเวลาจงพาเขาไปดินแดนกรีก และฝากเขาให้ไครอนเลี้ยงดู เซ็นทอร์จะฝึกฝนวิชาแก่เด็กคนนี้ ให้เขารอดปลอดภัยจากอสุรกาย" แม้ท่านข่านจะงง แต่เขาก็รับปากเมียรัก พยายามเดินทางไปถึงดินแดนกรีก จากนั้นส่งบุตรให้ชายบนหลังอาชาที่ชื่อว่า ไครอน ดูแล

นับตั้งแต่ออกจากอ้อมอกของบิดา บิซานได้มีชีวิตใหม่ในฐานะเดมิก็อดสายเลือดเทพีฮาร์โมเนีย ฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย จนกระทั่งได้พบรักกับหญิงสาวชาวโรมันคนหนึ่ง จากนั้นบิซานได้ย้ายออกจากสังกัดค่ายกรีก ไปอยู่อาศัยยังกรุงคอนสแตนตินโนเปิล เขาได้สร้างผลงานมากมายแก่โรมันในฐานะคณะทูตคนหนึ่ง

ปี 1453 สายเลือดแห่งบิซาน อาศัยอยู่ที่จักรวรรดิโรมันมาได้ 2 อายุคน ซึ่งในปีนี้เองที่เมืองคอนแสตนติโนเปิลแตก ทำให้ชาวโรมันต้องแตกกระสานซ่านเซ็น บางส่วนจับกลุ่มไปยังกรุงโรมใหม่ แต่บางส่วนกระจัดกระจายไปตามส่วนต่าง ๆ ของโลก เมย์ดาห์ ซึ่งเป็นสายเลือดของบิซาน ณ ขณะนั้น ไม่ได้ติดตามไปยังกรุงโรมใหม่ เธอคือผู้ประสบภัยถูกจักรวรรดิออตโตมันกวาดต้อนไว้อยู่ในเมือง ซึ่งภายหลังถูกเปลี่ยนชื่อเมืองเป็นอิสตันบูล

ปี 1782 สายเลือดแห่งเทพีฮาร์โมเนียถูกลืมเลือน ลูกหลานของบิซาน (และเมย์ดาห์) ประกอบอาชีพค้าขาย เขาเดินทางไปตามเส้นทางสายไหม จากนั้นตัดสนใจตั้งรกรากที่จีนแผ่นดินใหญ่ คล้ายกับว่าสูงสุดคืนสู่สามัญโดยไม่รู้ตัว

ปี 1940 ช่วงเวลานี้เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 และการรุกรานจากจักรวรรดิญี่ปุ่น ชาวจีนบางส่วนลี้ภัยลงมาทางใต้ เข้าสู่ประเทศไทย โจว เจี้ยน คือหนึ่งในนั้น เขานั่งเรือสำเภาลี้ภัยมา แต่ว่าเรือแตกจนต้องว่ายน้ำมาถึงเขาสามร้อยยอด (ตอนนั้นใช้ชื่อว่า เขาสามร้อยรอด) เมื่อรอดชีวิต ชายหนุ่มได้ทำงานเป็นจับกังที่ท่าเรืออู่ตะเภา

ปี 1945 สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 ตอนนี้ โจว เจี้ยนแต่งงานกับสาวไทย และให้กำเนิดบุตรสาว 1 คน ชื่อ ปรีดา แซ่โจว

ปี 1974 นางปรีดา แต่งงานกับหนุ่มชาวไทยนามสกุล เชี่ยววารี และให้กำเนิดลูก 3 คน หนึ่งในนั้นคือบุตรชายคนหนึ่ง ชื่อ ศักดิ์แก้ว เชี่ยววารี ทว่าศักดิ์แก้ว มีจิตใจเป็นหญิงมาตั้งแต่เด็ก จนผู้เป็นพ่อรับไม่ได้ ไล่ศักดิ์แก้วออกจากบ้าน เขาจึงต้องปากกัดตีนถึบ หาเงินด้วยตัวเอง และได้ทำงานกับกลุ่มนักแสดงโชว์สาวประเภทสองที่พัทยา เขาเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็น แหวนแก้ว แต่ไม่ได้เปลี่ยนนามสกุลเพราะแม่ได้ขอเอาไว้ วันหนึ่งแหวนแก้วได้พบรักกับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติผู้หนึ่งที่ดูเคร่งขรึม ทั้งสองมีความสัมพันธ์กันจนแหวนแก้วตั้งท้องขึ้นมาเสียอย่างนั้น แม้จะงงแต่แหวนแก้วก็ดีใจที่ตนเองได้เป็นหญิงอย่างที่หวังไว้ จากนั้นเขาได้ให้กำเนิดลูกสาวชื่อ นพมาศ เพื่อให้ชื่อสอดคล้องกับที่มาที่ไปของพ่อเด็ก

Dean HEROES

);">

Mireva  Lavellanมิเรว่า ลาเวลล็อง

วันเกิด: 23 เมษายน 1937 (อายุจริง 88 ปี)
อายุร่างกาย: 20 ปี
เชื้อชาติ: ฝรั่งเศส
โรคประจำตัวเดมิก็อด: ดิสเล็กเซีย
ข้อบกพร่องร้ายแรง: ไม่รู้จักเทคโนโลยี
สังกัดกองพันที่ 12: ฟุลมินาตา
รับใช้กองทัพโรมัน: 3 ปี
ฐานะ: มนุษย์กึ่งเทพ ธิดาแห่งไทรเวีย
สังกัดกองร้อย: กองร้อยที่ 3
ตำแหน่ง: สมาชิกกองร้อย
อาวุธประจำตัว: คบเพลิงเวทมนตร์ และมีดสั้นพูจิโอ
สัตว์เลี้ยง: กริมาลคิน ชื่อ เฌอแตม

---

บุคลิกภาพ: 
• ลึกลับ
มิเรว่าแทบจะเป็นหนึ่งเดียวกับความมืด เธอมักไปไหนมาไหนอย่างลึกลับ ไม่เอิกเริก ฝีเท้าเบาราวกับแมว แม้อยู่ในห้องเดียวกัน แต่คนในห้องอาจไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของเธอ มิเรว่ามักจะปลีกวิเวกอยู่ตัวคนเดียว (หรือบางทีอาจอยู่กับกริมาลคินของเธอ) ไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวคิดอะไรอยู่ในใจ

 • พูดน้อย สุขุม จริงจังต่อหน้าที่
หญิงสาวแทบไม่พูดไม่จากับใคร หากเอ่ยปากคำพูดแต่ละคำจะมีแต่ความละเมียดละไมราวกับบทกวียุคเก่า และทุกสิ่งที่เธอพูดผ่านการไตร่ตรองเป็นอย่างดีก่อนทุกครั้ง ด้วยความจริงจังของมิเรว่าทำให้เธอไม่ทันกับมุกตลกอยู่เสมอ 

 • ช่างสังเกต เซนส์ดี 
มิเรว่าละเอียดอ่อนกับรายละเอียดเพียงเล็กน้อย เธอมักจะสังเกตเห็นจุดที่น่าสงสัยก่อนใครเพื่อน แต่เธอจะไม่พูดออกมาก่อนยกเว้นแต่จะมั่นใจในจุดด่างพร้อยนั้น หรือเว้นแต่จะมีใครสักคนถาม ดังนั้นหญิงสาวจึงมักจะอ่านออกว่าใครมีความลับอะไรปกปิดไว้ ด้วยความเป็นคนพูดน้อยจึงกลายเป็นเก็บความลับเก่งไปด้วย

 • ไม่สันทัดเทคโนโลยี
เนื่องจากมิเรว่าเป็นคนหลงยุค เธอจึงพลาดที่จะเรียนรู้เทคโนโลยีในยุคปัจจุบัน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเดมิก็อดคนอื่นถึงให้ความสำคัญกับแผ่นกระจกสีดำทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าหนักหนา แม้ว่าเธออาจจะมีมันตามคำแนะนำของเพื่อนร่วมกองร้อย แต่ก็ใช้ไม่เคยเป็น

---

ประวัติส่วนตัว:
มิเรว่า ลาเวลล็อง ธิดาแห่งไทรเวียกับแม่มดสาวในยุคศตวรรษที่ 20 เธอเกิดในหมู่บ้านชนบทเล็ก ๆ ของ เมืองมงต์เซกูร์ ทางตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศส มิเรว่าฉายแววจะเป็นแม่มดที่ดีได้ตั้งแต่เด็กจากสายเลือดของ แม่-แม่ ทั้งสองของเธอ มิเรว่าทำตัวลึกลับตั้งแต่เล็ก บางคนลือว่าครอบครัวลาเวลล็องเป็นแม่มด เพราะจู่ ๆ มารดาของเธอก็ตั้งท้องโดยไม่ทราบสาเหตุ แม่ของเธอไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับบุรุษ มีแค่เพื่อนสาวจากต่างแดนที่นาน ๆ มาเยี่ยมที ทำให้บ้านของเธอถูกแปลกแยก โชคดีที่พ้นยุคล่าแม่มดมาแล้วมิเช่นนั้นมิเรว่าและแม่ของเธออาจไม่รอด (หรืออาจรอดเพราะแม่มดตัวจริงมีทางหนีเสมอ)

เธอไม่สุงสิงกับเด็กแถวบ้าน ทว่ามีเพื่อนที่สนิทที่สุดคือแมวดำของบ้านที่ตั้งชื่อให้ว่า เฌอแตม น่าประหลาดที่แมวตัวนี้ไม่โตขึ้นเลย จนกระทั่งมารู้ภายหลังจากมารดาว่า เฌอแตมคือกริมาลคิน

พลังเดมิก็อดของเธอตื่นขึ้นมาเร็วกว่าเดมิก็อดทั่วไป หญิงสาวจึงต้องเดินทางไปที่บ้านหมาป่าตั้งแต่อายุ 11 ปี พร้อมกับเฌอแตม ใช้เวลาฝึกฝนกับลูปา 1 ปี ก่อนได้บททดสอบให้ไปค่ายจูปิเตอร์เพียงลำพัง และได้สังกัดกองร้อยที่ 3 แห่งกองพันฟุลมินาตา 

ในปี 1957 หลังจากรับใช้กองทัพโรมันมาได้ 3 ปี มิเรว่าได้รับภารกิจเดินทางกับพรรคพวกอีก 2 คน ทั้ง 3 ทำภารกิจสำเร็จอย่างง่ายดาย ทว่าหนทางกลับค่ายไม่ง่ายอย่างนั้น คณะผู้กล้าได้สมบัติมามากมายหลังจากเสร็จภารกิจ พวกเขาจึงกะแวะฉลองที่คาสิโนแห่งหนึ่งในลาสเวกัสซึ่งเป็นเมืองผ่านทางหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกันมา มิเรว่ามองไปยังสัญลักษณ์ดอกบัวด้วยความสังหรณ์ใจ ทว่าหลักฐานยังไม่แน่ชัดว่าเบื้องหลังดอกบัวมีอะไรผิดปกติเธอจึงยังไม่ได้บอกสหาย แต่เมื่อเหยียบย่างเข้าไปในประตูเพียงก้าวเดียวหญิงสาวก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติอย่างรุนแรง ทว่าเธอหันหลังกลับไม่ทัน มิเรว่ากับเพื่อนทั้ง 2 สูดละอองดอกบัวเข้าไปอย่างจัง จากนั้นเหล่าผู้กล้าทั้ง 3 ได้หลงลืมตัวตน มัวเมาอยู่ในคาสิโนโลตัสโดยลืมเลือนวันและคืน

ค่ำคืน Walpurgis 30 เมษายน 2025 ที่พลังของเหล่าพ่อมดและแม่มดแข็งแกร่ง ปีนี้พิเศษกว่าปีอื่นเนื่องจากเหล่าผู้บูชาเวทมนตร์ได้ทำพิธีกรรมบางอย่างบนภูเขาบร๊อคเคน เพื่อบูชาเทพแห่งเวทมนตร์และเทพแห่งกลางคืน ทำให้พลังเวทในวันนี้แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม (ไม่เกี่ยวกับกิจกรรมที่เด็กค่ายฮาล์ฟบลัดจัดขึ้น) 

อยู่ ๆ มิเรว่าก็ได้สติคืนกลับมา เธอจดจำได้ว่าเธอคือธิดาแห่งไทรเวีย เพิ่งทำภารกิจกู้โลกสักอย่างสำเร็จแล้วแวะมาฉลองที่คาสิโนแห่งนี้ ตอนนี้ได้เวลาที่เธอและพรรคพวกต้องกลับไปที่ค่ายจูปิเตอร์แล้ว ทว่าเธอตามหาเพื่อนทั้ง 2 ไม่เจอ ไม่รู้ว่าพวกเขาออกมาก่อนหรือเป็นตายร้ายดีอย่างไร จนสุดท้ายเธอตัดสินใจออกมาจากคาสิโนโลตัสด้วยตัวคนเดียว (+เฌอแตม 1 ตัว) แล้วมาทราบทีหลังว่าเวลาปัจจุบันคือปี 2025 ซึ่งห่างจากเวลาที่เธอเข้าใจไปถึง 68 ปี

มิเรว่าคลำทางจนกลับมายังค่ายจูปิเตอร์สำเร็จ ทว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิม ถนนในเมืองนิวโรมเปลี่ยนไปจนจำตรอกซอยแทบไม่ได้ ไร้สหายที่รู้จัก แม่ทัพก็เปลี่ยนหน้ามาไม่รู้กี่รุ่นแล้ว และเธอพบว่ามีรายชื่อของเธอในสุสานของผู้กล้าพร้อมกับสหายอีกสองคน ด้วยความไปไหนก็ไม่ถูกทำให้เธอกลับมาประจำที่กองร้อยที่ 3 อีกครั้ง