THE BOOK OF BEATS by Daemon

THE BOOK OF BEATS

by Daemon Kannel

Chupacabra

ชื่ออสุรกาย:

ชูปาคาบรา

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด:

ซูคไนท์คลับ ลาสเวกัส (Link)

ชีวประวัติอสุรกาย: 

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ชูปาคาบราบันทึกจากประสบการณ์ตรง (แบบเจ็บ ๆ คัน ๆ) ชูปาคาบรา... แค่ชื่อก็ขนลุกแล้ว!  เจ้านี่เป็นอสุรกายตัวแสบที่ผมมีโอกาส (แบบไม่ได้ตั้งใจ) ได้เจอตัวเป็น ๆ ที่ลาสเวกัส  ตอนนั้นผมกำลังตามหาตรีศูลของโพไซดอน ดันไปเจอพวกมันเข้า เล่นเอาเกือบเอาชีวิตไม่รอด

โดยรวมหน้าตาของเจ้าพวกชูปาคาบรานี่ หน้าตามันพิลึกพิลั่น เหมือนลูกผสมระหว่างหมาป่ากับจิ้งจก ตัวเขียว ๆ ตาแดงก่ำ มีหนามแหลม ๆ ขึ้นเต็มหลัง แถมยังมีเขี้ยว ยาวเฟื้อย น่ากลัวชะมัด!

ความสามารถ:

เร็วว่องไว: พวกมันวิ่งเร็วมาก แถมยังกระโดดได้สูงอีกต่างหาก ตอนนั้นผมวิ่งหนีแทบไม่ทัน

ฟันและกรงเล็บคมกริบ: เขี้ยวและกรงเล็บของมันคมมาก แค่โดนเฉี่ยวก็เลือดสาดได้เลย

พลังมืด: พวกมันมีพลังอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกอ่อนแรง เหมือนโดนดูดพลังชีวิตยังไงยังงั้น

จุดอ่อน:

เจ้าพวกมันกลัวไฟตอนนั้นผมใช้ไฟไล่พวกมันได้ผลดีมาก พวกมันร้องเสียงหลง วิ่งหนีกันกระเจิงเลย และถึงจะเร็วและแข็งแรง แต่พวกมันก็ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ ผมหลอกล่อให้พวกมันวิ่งชนกันเองด้วยตอนนั้น

เรื่องเล่า:

ชาวบ้านแถวอเมริกาใต้เชื่อว่า ชูปาคาบราชอบดูดเลือดแพะและสัตว์เลี้ยง ตอนนั้นผมก็แอบกลัวเหมือนกันว่ามันจะมาดูดเลือดผม แต่โชคดีที่มันแค่จะกัดผมธรรมดา ๆ (ก็ยังดีกว่าโดนดูดเลือดล่ะนะ) บางคนบอกว่า ชูปาคาบราเป็นสัตว์ทดลองที่หลุดออกมาจากห้องแล็บ แต่ผมว่ามันดูเหมือนอสุรกายมากกว่านะ มีคนเคยถ่ายรูปชูปาคาบราได้ด้วย แต่ส่วนใหญ่ก็เบลอ ๆ ไม่ชัดทั้งนั้น สงสัยพวกมันจะเร็วเกินไป

สรุป:

ชูปาคาบรา เป็นอสุรกายที่น่ากลัวและอันตราย แต่ถ้ารู้วิธีรับมือก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ (มั้ง) ผมแนะนำว่าถ้าเจอพวกมันก็วิ่งหนีให้ไว แล้วก็อย่าลืมพกไฟไปด้วยล่ะ!

ประสบการณ์ของคุณ: 

ให้ตายสิ! ใครจะไปคิดล่ะว่าการแวะเวกัสครั้งนี้จะกลายเป็นหนังแอ็กชั่นไล่ล่า แถมศัตรูยังเป็นอสุรกายหน้าตาพิลึก วิ่งกันให้พล่านยิ่งกว่าฝูงก็อบลินที่เคยเจอซะอีก ตอนนั้นผมติดต่อไอริสหาดีนกับไบร์ท โชคดีที่พวกนั้นรับสาย แต่ดูเหมือนจะงงกันใหญ่ ที่เห็นผมในร่างลุงวัยกลางคน ฮ่าๆ ก็ผมยังไม่ได้คืนร่างนี่น่า พวกนั้นคงคิดว่าผมปลอมตัวเป็นใครก็ไม่รู้ เพื่อความปลอดภัยล่ะมั้ง ก็เข้าใจได้อยู่หรอก แต่ยังไม่ทันจะอธิบายอะไร เจ้าพวกอสุรกายสี่ขาก็บุกเข้ามา ร้องเสียงดังลั่น หน้าตาเหมือนชูปาคาบราในตำนานเป๊ะ! ผมไม่รอช้า ยกโล่ขึ้นป้อง ก่อนจะฟาดและเตะพวกมันกระเด็น แล้วรีบวิ่งไปตั้งหลักท้ายตรอก ตอนนั้นยอมรับเลยว่าตื่นเต้นสุด ๆ
อะดรีนาลีนสูบฉีดเต็มที่ แต่ผมก็ตั้งสติแล้วพุ่งเข้าใส่พวกมันอีกครั้ง ระหว่างที่ต่อสู้ ผมก็ลองนึกภาพฮัลค์ดู แขนผมก็ขยายใหญ่ขึ้น กล้ามเป็นมัด ๆ ผิวก็กลายเป็นสีเขียว บ้าไปแล้ว นี่มันนับเป็นสิ่งมีชีวิตด้วยเหรอเนี่ย! ผมกระโดดถีบอัดพวกมันเต็มแรง สะใจสุด ๆ แต่พวกมันก็ยังกรูเข้ามาไม่หยุด ผมเลยเปลี่ยนมาจับหางพวกมันฟาดกับพื้นแทน เล่นเอาพื้นสะเทือนเลยล่ะ ตอนนั้นผมเริ่มเข้าใจมนต์แปลงกายของตัวเองแล้ว ขอแค่เป็นสิ่งที่เคยเห็นก็แปลงได้ แต่แปลงได้แค่รูปร่างภายนอกนะ อย่างถ้าแปลงเป็นมังกรก็พ่นไฟไม่ได้ สงสัยไฟมังกรคงเป็นเวทมนตร์ แต่ร่างฮัลค์นี่มันกินพลังงานเยอะชะมัด ผมเลยลองลดขนาดลงหน่อยเผื่อประหยัดพลังงาน โชคดีที่ตอนนั้นดีนกับไบร์ทมาถึงพอดี ผมเลยถอยขึ้นไปบนดาดฟ้า ปล่อยให้พวกนั้นจัดการข้างล่าง แต่ระหว่างที่กำลังต่อสู้อยู่ ก็ดันมีคลื่นพลังบางอย่างซัดเข้ามาจนผมกลับร่างเดิม ผมเซเกือบตกดาดฟ้าเลย มือคว้าขอบดาดฟ้าไว้ทัน พอมองไปก็เห็นแร็กนาร์ยืนแสยะยิ้มอยู่ "บุตรอะโฟรไดต์ คราก่อนนายเล่นซะแสบเลยนะ ถ้ายอมให้ข้าควบคุมดีๆ เจ้าก็ไม่ต้องมีวันนี้" แร็กนาร์พูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ ให้ตายสิ! งานงอกแล้วไงในตอนนั้น....

ลงชื่อผู้บันทึก