[ทางเข้าค่าย] ประตูค่าย

  [คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-11-18 03:47:51 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 15 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 07.00 น. ณ หน้าค่าย

◀️┃▶️


กลิ่นอากาศสดชื่นยังอบอวลด้วยหมอกบางและความเย็นเฉียบที่เกาะตามยอดหญ้า คีอาร์เดินออกมาจากเส้นทางแคบใต้เงาไม้ตรงสู่ลานเปิดหน้าประตูค่ายฮาล์ฟบลัด เธอจงใจออกมาเร็วกว่าเวลานัดมาก เพราะต้องผ่านขั้นตอนบูชาเทพประจำวันและเตรียมตัวออกนอกค่ายให้เรียบร้อย ทุกอย่างถูกวางแผนไว้อย่างถูกต้อง เป็นระเบียบ และไม่เหลือช่องว่างให้โลกภายนอกเข้ามาปั่นปวน


เมื่อก้าวออกมาถึงลานกว้าง เสียงฝีเท้าเบา ๆ และจังหวะลมหายใจสม่ำเสมอก็ดึงสายตาเธอไปทางซ้าย รุ่นพี่ไพเพอร์กำลังเดินออกกำลังกายอยู่ เธอสวมเสื้อแขนยาวสีอ่อน กางเกงออกกำลังกายเรียบง่าย ผมยาวสีน้ำตาลช็อกโกแลตถูกมัดครึ่งศีรษะอย่างหลวม ๆ และแก้มมีแดงเรื่อจากอากาศเย็น ดูแล้วพึ่งตื่นไม่นานและออกมาเดินช้า ๆ เพื่อกระตุ้นร่างกาย ไพเพอร์เป็นคนทักก่อนด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนตามแบบฉบับของลูกอะโฟรไดท์ “อรุณสวัสดิ์ คีอาร์ ตื่นเช้าจังเลยนะ วันนี้จะออกไปไหนหรอ แค่เจ็ดโมงเองนะ”


คีอาร์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ที่เธอฝึกจนเป็นธรรมชาติ “รุ่นพี่เอมีเลียชวนไปทานอาหารที่นิวยอร์กค่ะ เลยต้องไปค่ะ” เธอพูดตรงอย่างที่เป็นเสมอ ไม่มีการเสริมแต่งให้ดูโรแมนติกหรือพิเศษ ออกจะเรียบเสียจนคนฟังสะดุดด้วยซ้ำ


ไพเพอร์ชะงักเล็กน้อยแล้วเลิกคิ้ว “เอมีเลียเหรอ?” แววตาของไพเพอร์เปลี่ยนไปครู่หนึ่ง คล้ายกำลังคิดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับชื่อที่เพิ่งได้ยินเรื่องราวบางอย่างที่เธอเลือกจะไม่พูดออกมา จากนั้นเธอก็ยิ้มให้เหมือนเดิม “เดินทางดี ๆ นะ ถ้าเป็นเอมีเลียก็ดี…เอ่อ ยังไงก็ระวังตัวไว้หน่อยก็แล้วกันเวลาเดินทางน่ะจ้ะ”


คีอาร์พยักหน้าอย่างสุภาพ ไม่ถามต่อว่าเพราะเหตุใด แม้ข้างในจะประมวลข้อมูลทันทีที่เห็นท่าทีของรุ่นพี่ น้ำเสียงนั้นเหมือนมีความหมายแฝง แต่ไม่จำเป็นต้องขุดมันตอนนี้ “แล้วรุ่นพี่มาออกกำลังกายตอนเช้าเหรอคะ?” เธอถามคืนตามมารยาท เพื่อไม่ให้บทสนทนาดูห้วนจนเกินไป


ไพเพอร์หัวเราะเบา ๆ “นาน ๆ ทีน่ะ ปกติไม่ค่อยมาหรอก แต่วันนี้ตื่นเช้าเฉย ๆ ก็เลยเดินเล่นหน่อย” สายลมปลายฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่านอย่างนุ่มนวล เส้นผมของคีอาร์สั่นไหวเล็กน้อยอย่างสงบ แสงเช้าที่ลอดผ่านยอดไม้ทำให้ดวงตาสีเทาอมเขียวของเธอสะท้อนประกายคล้ายกระจกน้ำแข็ง


“งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ต้องรีบไปก่อนจะสาย ขอบคุณมากค่ะรุ่นพี่ไพเพอร์” คีอาร์บอกเช่นนั้น

“จ้ะ เดินทางปลอดภัยนะคีอาร์”


คีอาร์ก้าวเดินออกจากประตูค่ายด้วยจังหวะมั่นคง สม่ำเสมอ และเงียบงันตามแบบของเธอ ลมเหนือที่โอบล้อมค่ายพัดประคองหลังเธอราวกับส่งไปข้างหน้า ขณะที่สายตาของไพเพอร์ยังมองตามด้วยความสงสัยบางอย่างที่ไม่พูดออกมา เกี่ยวกับเอมีเลีย แอร์ฮาร์ต และเกี่ยวกับเด็กสาวผู้มีดวงตาเย็นนิ่งราวก้อนน้ำแข็งใสที่ยากจะอ่านความคิดได้อย่างคีอาร์ โซล็อตล์ 


[NPC-01] ไพเพอร์ แม็กลีน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)


แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-01] ไพเพอร์ แม็กลีน เพิ่มขึ้น 30 โพสต์ 2025-11-18 08:43
โพสต์ 20852 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-18 03:47
โพสต์ 20,852 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก ลมกรด  โพสต์ 2025-11-18 03:47
โพสต์ 20,852 ไบต์และได้รับ +3 EXP +8 เกียรติยศ +8 ความกล้า จาก หอกกรีก  โพสต์ 2025-11-18 03:47
โพสต์ 20,852 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-11-18 03:47
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
คมมีดวายุ
ลมกรด
มีดสั้นสัมฤทธิ์
หอกกรีก
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
สัมผัสแห่งสายลม
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
น้ำหอม Unisex
กล่องดนตรี
ปากกาหมึกซึม
ต่างหูเงิน
แว่นตา
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x1
x1
x1
x4
x1
x1
x3
x10
x1
x2
x3
x1
x3
x8
x3
x3
x5
x5
x2
x2
x4
x1
โพสต์ 2025-11-21 03:21:26 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 19 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาสาย เวลา 10.00 น. ณ หน้าประตูค่าย

◀️┃▶️


สายลมปลายพฤศจิกายนเย็นจัดจนเหมือนมีเกล็ดน้ำแข็งบาง ๆ เกาะอยู่บนผิวอากาศ คีอาร์จัดปกเสื้อโค้ตให้เข้าที่ก่อนจะก้าวออกจากเขตบ้านใหญ่ด้วยท่วงท่าสงบเรียบแบบเด็กดีผู้ไม่เคยสร้างปัญหาให้ใคร เสียงรองเท้ากระทบพื้นกรวดดังเบา ๆ เป็นจังหวะคงที่ราวกับเธอเดินไปตามเส้นทางที่คำนวณไว้ล่วงหน้าแล้วทุกฝีก้าว เธอกำลังจะข้ามเส้นเขตค่ายไปยังทางเดินหน้าเนินเขา ทว่าทั้งหมดหยุดลงเมื่อเห็นสตรีผมสีน้ำตาลเข้มคนหนึ่งยืนพิงรั้วไม้สีซีดอย่างสบายอารมณ์ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนงับไม้จิ้มฟันเล่นเหมือนไม่มีอะไรทำ


รีเบคก้า แม็กเคลน รุ่นพี่ผู้โชคดีประหนึ่งถูกเทพีไทคียื่นของกำนัลมาตั้งแต่เกิด เงยหน้าขึ้นทันทีที่เห็นคีอาร์ และด้วยความเป็นรีเบคก้าเธอส่งยิ้มอุ่นจนคนผ่านไปผ่านมาต้องเหลียวหลัง “อ้าว คีอาร์ มอร์นิ่งนะคะ” เธอทักอย่างรื่นรวยเสน่ห์จนสายลมยังเหมือนชะงักไปครู่หนึ่ง


คีอาร์หยุดยืนในระยะพอดี ดวงตาเทาอมเขียวทอดมองอย่างสุภาพแบบที่ซ่อนทุกความคิดไว้ด้านใน “สวัสดีค่ะรุ่นพี่… ทำอะไรอยู่หรอคะ?”

รีเบคก้าหัวเราะนิด ๆ นุ่มเหมือนเสียงนางแบบในโฆษณาน้ำหอม “เปล่าค่ะ ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษเลย ช่วงนี้ว่างนิดหน่อย วันนี้พี่ไม่มีสอนด้วย เลยเดินเล่นรับลมเฉย ๆ”
ลมเหนือที่ติดตัวคีอาร์หมุนวนแผ่ว ๆ เหมือนมันกำลังสังเกตผู้หญิงตรงหน้าพร้อมกับเธอ แต่คีอาร์เพียงพยักหน้าน้อย ๆ รักษาท่าทีใสซื่อไว้ครบทุกประการ “งั้นขอตัวก่อนนะคะรุ่นพี่”
รีเบคก้ากะพริบตาอย่างน่าสงสัยก่อนถามกลับ “จะไปไหนคะถึงแต่งตัวพร้อมขนาดนี้?”

คีอาร์ชะงักเพียงครึ่งวินาที เร็วเกินกว่าที่มนุษย์ธรรมดาจะสังเกตได้ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเรียบร้อย “จะไปสวนสนุกแดร์ยูนิเวอร์แซลค่ะ วันนี้ไปทำงานพิเศษที่นั่น” เธอไม่ได้พูดให้ใครรู้ว่าเหตุผลแท้จริงคือการเก็บข้อมูลเพิ่มเติมและสำรวจโลกมนุษย์ภายนอก เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการให้ใครรู้ นั่นเป็นเพียงตรรกะส่วนตัวของเธอเท่านั้น


รีเบคก้ายิ้มกว้างขึ้นอีกนิด ดวงตาอ่อนสีทองอ่อนจับประกายแดดเช้าอย่างสวยงาม “งั้นเดินทางดี ๆ นะคะ ขอให้โชคดี… แหม แต่ลูกสาวบอเรอัสแบบคีอาร์คงไม่ต้องการโชคเท่าไรหรอกมั้ง” คีอาร์เพียงยิ้มบาง ๆ ยิ้มที่ขนาดรีเบคก้ายังมองไม่ออกว่ามีความหมายอะไรแอบซ่อน ก่อนโค้งตัวเล็กน้อยตามแบบฉบับเด็กสุภาพที่ใคร ๆ ก็อยากเอ็นดู “ขอบคุณค่ะรุ่นพี่ งั้นฉันไปก่อนนะคะ” เธอหมุนตัว เดินออกจากประตูค่ายอย่างเงียบและมั่นคง ผมสีบลอนด์ทองแดงสะท้อนแสงเช้าจาง ๆ พลิ้วตามแรงลมที่เธอควบคุมให้สงบเสมอ


ด้านหลัง เธอรู้สึกถึงสายตาของรีเบคก้าจ้องตามมาอยู่ครู่หนึ่ง สายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยปนความสนใจแบบคนที่อ่านนิสัยคนเก่งจนกลายเป็นสัญชาตญาณ แต่คีอาร์ไม่หันกลับไป เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น โลกทั้งใบกำลังถูกเก็บเข้าหัวเธอทีละชิ้นอย่างเงียบงัน เพราะงั้นยังไม่จำเป็นต้องสนใจตอนนี้หรอก


[NPC-07] รีเบคก้า แม็กเคลน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20


แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-07] รีเบคก้า แม็กเคลน เพิ่มขึ้น 25 โพสต์ 2025-11-21 11:11
โพสต์ 17577 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-21 03:21
โพสต์ 17,577 ไบต์และได้รับ +4 ความกล้า จาก กระบอกลูกธนู  โพสต์ 2025-11-21 03:21
โพสต์ 17,577 ไบต์และได้รับ +3 EXP +8 เกียรติยศ +8 ความกล้า จาก ธนู  โพสต์ 2025-11-21 03:21
โพสต์ 17,577 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก ลมกรด  โพสต์ 2025-11-21 03:21
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
คมมีดวายุ
ลมกรด
มีดสั้นสัมฤทธิ์
หอกกรีก
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
สัมผัสแห่งสายลม
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
น้ำหอม Unisex
กล่องดนตรี
ปากกาหมึกซึม
ต่างหูเงิน
แว่นตา
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x1
x1
x1
x4
x1
x1
x3
x10
x1
x2
x3
x1
x3
x8
x3
x3
x5
x5
x2
x2
x4
x1
โพสต์ 2025-11-24 04:37:32 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Xolotl เมื่อ 2025-11-24 05:59

วันที่ 23 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 07.00 น. ณ หน้าประตูค่าย

◀️┃▶️


ยามเช้าของวันที่อากาศเย็นจัดจนหญ้าทุ่งหน้าโรงอาหารปกคลุมด้วยคราบน้ำแข็งสีเงินบางเบา รถบัสสีน้ำเงินเข้มของค่ายจอดนิ่งอยู่หน้าอาคารใหญ่ มีไอเย็นจากท่อไอเสียลอยพุ่งออกมาเคลือบอากาศเป็นม่านบาง ๆ เด็กเดมิก็อดหลากสายเลือดทยอยมารวมตัว บ้างลากกระเป๋า บ้างสะพายเป้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น อึกทึกคึก(โครม)คัก และวุ่นวายตามประสาของการเดินทางครั้งใหญ่ แต่ท่ามกลางเสียงพูดคุยและเสียงลากกระเป๋า คีอาร์กลับเดินเข้ามาอย่างเงียบงัน ราวกับลมเย็นที่ไม่สร้างเสียงใดระหว่างการพัดผ่าน


เธอสวมเสื้อคอเต่าสีดำพอดีตัวกับกระโปรงผ้าสีชาแห้งยาวคลุมข้อเท้า รองเท้าหนังสีเข้มที่เงาแผ่วอย่างเรียบง่าย แต่ดูมีความหนักแน่นและไร้ข้อผิดพลาด ชุดของเธอไม่ใช่ชุดเดินทางของเด็กค่ายที่มักสวมแจ็กเก็ตหนาหรือกางเกงยีนส์ห้าว ๆ ทว่าเหมือนคนรอขึ้นรถไฟข้ามยุโรปในฤดูใบไม้ร่วงมากกว่า ทุกระเบียบของเสื้อผ้า ถ้อยกิริยา และท่าทางนั้นช่างสะอาดกลมกลืน และแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด


คีอาร์ลากกระเป๋าถือสีเข้มใบเดียวมาจนถึงหน้ารถบัส แสงเช้าสีซีดสะท้อนผ่านผมสีบลอนด์ทองแดงสตรอว์เบอร์รีของเธอเป็นประกายระยับ แต่ดวงตาเทาอมเขียวคู่นั้นยังคงนิ่ง เรียบ เย็น และอยู่ในจังหวะเดียวกับลมหายใจของตัวเอง เธอเดินไปรวมกับแถวเช็คชื่อ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเด็กคนอื่น ลมหายใจของเธอยังคงเป็นเส้นบาง ๆ สีขาวกลางอากาศ หาได้มีอารมณ์คล้ายพวกนั้นไม่


“เตรียมของทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?” เสียงใสเล็กดังขึ้นด้านหลังคีอาร์ รุ่นพี่มิแรนด้า การ์ดิเนอร์ หัวหน้าบ้านดีมิเทอร์ที่ตอนนี้อยู่ในร่างเด็กวัยสิบขวบ ใบหน้ากลมมนอ่อนเยาว์กับเสียงนุ่มเป็นมิตร แต่แววตายังคงมีความสุขุมลึกเฉียบเย็นของผู้ที่ผ่านโลกจริงมาแล้วกว่าศตวรรษ


คีอาร์หันไปเล็กน้อย ก่อนยกมือแตะกระเป๋าของตัวเองตามมารยาทแล้วตอบเสียงเรียบ สุภาพ และฟังดูเหมือนเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องสำคัญสำหรับเธอเสมอ “เรียบร้อยแล้วค่ะ รุ่นพี่มิแรนด้า”


มิแรนดึงยิ้มบาง ดวงตาสีเขียวดูอ่อนลง “ช่วงนี้อากาศเย็นจัด ระวังป่วยนะ แล้วนิวโรมอยู่ไกลมาก จะอยู่นาน อย่าลืมเอายาประจำตัว กับของใช้ส่วนตัวให้พร้อม ของพื้นฐานที่หาซื้อไม่ได้จากที่นู่นก็น่าจะพกไปด้วย” ถ้อยคำนั้นไม่ใช่เพียงคำเตือน แต่คือการอ่านแบบเงียบ ๆ ว่าคีอาร์คือคนที่จัดระเบียบทุกอย่างอย่างไร


คีอาร์เพียงพยักหน้าเบา ๆ “หนูเตรียมไว้แล้วค่ะ”


ไม่มีคำพูดซ้ำซ้อน คีอาร์เพียงแค่ยื่นกระเป๋าให้คนขับรถบัสซึ่งเดินมารับหิ้วขึ้นไปเก็บไว้ในช่องสัมภาระด้านล่าง แล้วเดินขึ้นบันไดรถบัสอย่างนิ่งสงบ ไม่ทันได้สังเกตว่ามิแรนด้า ในร่างเด็กมองตามด้วยสีหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ใช่ มันปะปนด้วยความสนใจบางอย่างที่ไม่ใช่แค่ความเอ็นดูเงียบ ๆ เหมือนต่อเด็กสายลมทั่วไป


ที่นั่งในรถบัสมีหลายกลุ่มกำลังจับจอง เด็กกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นไพ่ กลุ่มอื่น ๆ ถ่ายรูปลงไอจี หรือถกเถียงกันเรื่องชุดสำหรับงานเลี้ยงของ Bacchus กับ Ceres คีอาร์เดินผ่านทั้งหมดไปอย่างเงียบงัน ไม่เลือกนั่งติดใคร เธอเลือกเก้าอี้ริมหน้าต่างแถวกลาง วางกระเป๋าถือใบเล็กไว้บนตัก นั่งอย่างเรียบร้อย ดึงชายกระโปรงให้ไม่ยับ แล้วมองท้องฟ้าด้านนอกผ่านกระจกบัสสีซีด เสียงในรถยังคงดังระคนกันอย่างเป็นธรรมชาติของการเดินทางหมู่คณะ แต่ทั้งหมดนั้นเหมือนอยู่ห่างจากเธอหลายชั้นราวระหว่างเธอกับพวกเขามีม่านกระจกบาง ๆ กั้นไว้ เธอนั่งนิ่ง และมองอกตัวเองที่ยังอุ่นจากพลังที่ได้คืนจากห้องโถงน้ำแข็งเมื่อคืน นั่นคือสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกว่าไม่เหมือนเดิมเอาเสียเลย


รถบัสเริ่มเคลื่อนตัวจากหน้าประตูค่าย มุ่งหน้าสู่ถนนที่พาไปยังแกรนด์เซ็นทรัล นิวยอร์ก ล้อบดผ่านหญ้าชื้นและกลิ่นดินชื้นเย็นยามเช้าฟุ้งขึ้น คีอาร์วางมือบนหน้าต่างเย็น ๆ แล้วคิดเพียงในใจระหว่างที่ทั้งหมดกำลังเดินทางเพื่อเฉลิมฉลอง เธอจะเดินทางเพื่อสังเกตเรียนรู้และเพื่อเอาตัวรอดอย่างมีเหตุผลที่สุด


แค่นั้นก็น่าจะพอแล้วล่ะ


ออกเดินทางออกจากค่ายเวลา 07.00 น.


[NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)


แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์ เพิ่มขึ้น 30 โพสต์ 2025-11-24 09:51
โพสต์ 25406 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-24 04:37
โพสต์ 25,406 ไบต์และได้รับ +4 ความกล้า จาก กระบอกลูกธนู  โพสต์ 2025-11-24 04:37
โพสต์ 25,406 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก ลมกรด  โพสต์ 2025-11-24 04:37
โพสต์ 25,406 ไบต์และได้รับ +3 EXP +8 เกียรติยศ +8 ความกล้า จาก หอกกรีก  โพสต์ 2025-11-24 04:37
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
คมมีดวายุ
ลมกรด
มีดสั้นสัมฤทธิ์
หอกกรีก
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
สัมผัสแห่งสายลม
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
น้ำหอม Unisex
กล่องดนตรี
ปากกาหมึกซึม
ต่างหูเงิน
แว่นตา
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x1
x1
x1
x4
x1
x1
x3
x10
x1
x2
x3
x1
x3
x8
x3
x3
x5
x5
x2
x2
x4
x1
โพสต์ 2025-12-1 16:05:56 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 23 พฤศจิกายน 2025
เวลา 07.00 
น.



เช้าวันรุ่งขึ้นเวลาเจ็ดโมงตรงตามที่รุ่นพี่มิแรนด้านัดหมายไว้ ความเยือกเย็นของอากาศยามเช้าปกคลุมไปทั่วอาณาบริเวณของค่ายฮาล์ฟบลัด หมอกบาง ๆ ลอยอ้อยอิ่งอยู่เหนือผืนหญ้าและคลอเคลียตามกิ่งก้านของต้นสนธาเลียที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกลนัก

เอโลอิสปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับกระเป๋าสัมภาระผ้าใบสีเข้มที่ดูเรียบง่ายแต่แข็งแรง เธอเลือกสวมเสื้อสเวตเตอร์ถักสีเทาอ่อนที่ดูเหมือนจะซื้อมาจากร้านขายของมือสองราคาถูก และสวมหมวกไหมพรมสีเดียวกันเพื่อป้องกันความเย็นยามเช้า ซึ่งเครื่องแต่งกายของเธอนั้นดูแตกต่างจากเดมิก็อดคนอื่น ๆ ที่อาจจะใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมหรือชุดที่ดูมีราคา แต่สำหรับเอโลอิสแล้วเสื้อผ้าที่ใช้งานได้จริงคือสิ่งสำคัญที่สุดและเธอก็ไม่ได้มีเงินถึงเงินถังเช่นคนอื่นด้วย

บริเวณลานหน้าประตูค่ายคึกคักไปด้วยเหล่าเดมิก็อดหลายสิบคนที่มารวมตัวกันเพื่อร่วมเดินทางไปนิวโรม มีรถบัสคันใหญ่ที่ดูเหมือนรถนำเที่ยวทั่วไปจอดรออยู่ โดยมีมิแรนด้า การ์ดีเนอร์ บุตรีแห่งดีมิเตอร์ และเดมิก็อดอีกสองสามคนกำลังตรวจเช็ครายชื่อและสัมภาระอย่างเคร่งครัด เอโลอิสจึงเข้าร่วมกลุ่มที่กำลังเข้าแถวรอการเช็คชื่ออย่างเงียบ ๆ

เธอสังเกตเห็นว่าเดมิก็อดหลายคนพยายามยัดเยียดสิ่งของที่ไม่จำเป็นและอาวุธที่ซ่อนไว้อย่างไม่แนบเนียนลงในกระเป๋าเดินทาง พวกเขาพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นปนกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่รอคอยอยู่ที่ฝั่งโรมัน เอโลอิสรออยู่ในแถวจนกระทั่งถึงตาของเธอ รุ่นพี่มิแรนด้ ซึ่งถือคลิปบอร์ดและปากกาไว้อย่างมั่นคงเงยหน้าขึ้นมองเธอ

“อ้า! เอโลอิส เพจ ใช่ไหม? ฉันจำหน้าเธอได้ เราเพิ่งเจอกันเมื่อวาน” มิแรนด้ากล่าวทักขึ้น “สัมภาระไม่มีตกหล่นแล้วใช่ไหม? โปรดจำไว้ว่า รถของเราจะไม่ย้อนกลับมาเอาของให้ใครทั้งสิ้น หากลืมสิ่งใดไปจะต้องจัดการด้วยตนเองที่นิวโรม”

“ไม่มีแล้วค่ะ” เอโลอิสตอบ “ทุกอย่างอยู่ในกระเป๋าใบนี้หมดแล้วค่ะ”

มิแรนด้าตรวจทานชื่อในรายชื่ออีกครั้งแล้วติ๊กถูกอย่างรวดเร็ว

“ดี! กระเป๋าเอาไว้ใต้ท้องรถเลย มีเจ้าหน้าที่คอยรับอยู่แล้ว” รุ่นพี่สั่งอย่างเคร่งครัด

เอโลอิสเดินไปมอบกระเป๋าสัมภาระให้กับเจ้าหน้าที่ที่ทำหน้าที่ขนกระเป๋า ในใจก็แอบคิดอย่างเสียดาย

‘รู้งี้น่าเอากระเป๋าสัมภาระยัดใส่กระเป๋าเครื่องมือตรงเอวเธอเลยก็ดีอยู่หรอก จะได้ไม่ต้องวุ่นวายแบบนี้...’

หลังจากส่งกระเป๋าเสร็จแล้ว เอโลอิสก็เดินขึ้นไปบนรถบัส ภายในรถถูกจัดวางเบาะนั่งอย่างเป็นระเบียบตามหมายเลขที่กำหนดไว้ เธอเลือกที่นั่งริมหน้าต่างที่เกือบจะว่างเปล่า และนั่งลงอย่างเงียบ ๆ

รถบัสยังคงจอดรออยู่เพื่อเช็คชื่อคนที่เหลือ ไม่ถึงสิบนาทีต่อมาเสียงปิดประตูรถบัสก็ดังขึ้นอย่างเป็นทางการ และเสียงของมิแรนด้าก็ดังขึ้นจากด้านหน้า

“ทุกคนพร้อมแล้วนะ! ขอให้ทุกคนสนุกกับการเดินทาง และจงปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัดเมื่อไปถึงที่หมายเพื่อรักษาภาพลักษณ์ของค่ายเรา!”

บรึ้นนนน...

ล้อรถบัสเริ่มแล่นออกจากพื้นที่ค่ายฮาล์ฟบลัดอย่างช้า ๆ มันเคลื่อนตัวออกจากประตูค่าย และมุ่งหน้าเข้าสู่ถนนใหญ่ที่พาพวกเขาเข้าสู่โลกภายนอก เอโลอิสเอนหลังพิงเบาะ มองผ่านกระจกหน้าต่างไปยังทิวทัศน์ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เธอหยิบหมวกไหมพรมออกจากศีรษะ เผยให้เห็นเส้นผมสีแดงเพลิงที่ยุ่งเหยิงของเธอ ก่อนจะกระชับเสื้อสเวตเตอร์ให้เข้าที่ และนั่งนิ่ง ๆ ความตื่นเต้น ความไม่มั่นใจ และความอยากรู้อยากเห็น ผสมปนเปกันอยู่ในใจของเอโลอิส ขณะที่รถบัสคันใหญ่วิ่งไปตามถนนหลวงอย่างราบรื่น มุ่งหน้าสู่สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล



ออกเดินทางจากค่ายไป
สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล 

[NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุยประจำวัน

@God 





แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์ เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ 2025-12-1 21:36
โพสต์ 13444 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-12-1 16:05
โพสต์ 13,444 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม  โพสต์ 2025-12-1 16:05
โพสต์ 13,444 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก เรือมินิบานาน่า  โพสต์ 2025-12-1 16:05
โพสต์ 13,444 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 2025-12-1 16:05
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
กลศาสตร์
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x2
x18
x1
x4
x16
x1
x1
x3
x5
x5
x2
x4
x50
x1
x33
x1
x1
x1
x273
x2
x22
x7
x8
x2
x9
x10
x2
x52
x17
x31
x1
x1
x2
x5
x2
x8
x13
x2
x26
x7
x7
x7
x6
x44
x52
x3
x4
x11
x9
x9
x26
x18
x14
x1
x3
x6
x1
x11
x2
x2
x5
x1
x15
x5
x7
x11
x7
x15
x10
x15
x7
x25
x6
x3
x26
x1
x8
x3
x11
x69
x3
x2
x6
x10
x7
x5
x4
x5
x59
x1
x7
x25
x2
x48
x458
x24
x4
x185
x24
x1
x10
x11
x18
x7
x3
x1
x1
x2
x2369
x1
x39
x1
x1
x7
x1
x11
x3
x1
x1
x808
x25
x1
x1
x1
x3
x1
x198
x16
x16
x2
x14
x88
x13
x59
x391
โพสต์ 2025-12-5 08:08:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 01 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 10.30 น. เป็นต้นไป ณ หน้าประตูค่าย

◀️┃▶️


แสงแดดอุ่นของเช้าวันต้นเดือนธันวาคมโปรยตัวลงบนยอดสนศักดิ์สิทธิ์ที่เฝ้าเขตแดนค่ายฮาล์ฟบลัดมาตลอดหลายทศวรรษ ลมหนาวที่พัดมาจากทะเลสาบใกล้ ๆ ทำให้เส้นผมสีบลอนด์ทองแดงสตรอว์เบอร์รีของคีอาร์ปลิวไหวเบา ๆ คล้ายสายไหมเย็นจัด เธอก้าวลงจากเนินพร้อมกระเป๋าสะพายบนไหล่เล็ก ๆ เงียบเชียบราวกับเงาของลมเหนือ แม้จะเดินทางจากนิวยอร์กมาหลายชั่วโมง แต่บนใบหน้าของเธอกลับไม่มีความเหน็ดเหนื่อย มีเพียงสีหน้าเรียบสงบที่กำลังคำนวณตารางเวลาอย่างละเอียดในหัว เหมือนเครื่องจักรเรขาคณิตที่ไม่มีวันหยุดทำงาน


เมื่อเท้าเธอแตะพื้นหินหน้าโค้งประตูหินอ่อนสลักลาย ภาพคุ้นตาของค่ายก็ปรากฏตรงหน้า เด็กใหม่กำลังฝึกธนู เสียงดาบกระทบโล่ดังเป็นจังหวะ ไม้เลื้อยบนซุ้มประตูสะท้อนแสงราวกับมีชีวิต แต่ยังไม่ทันที่คีอาร์จะก้าวต่อ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่นแต่แฝงแววอยากรู้อยากเห็นตามสไตล์เจ้าหญิงนักเจรจาแห่งอะโฟรไดท์ “เดี๋ยวสิ คีอาร์? คุณหนูหนูลมเหนือ กลับมาคนเดียวตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”


คีอาร์หยุดชะงัก เธอเหลือบมองแล้วเห็นไพเพอร์ แม็กลีนยืนพิงไม้กั้นเขตในชุดง่าย ๆ ผมลอนสีน้ำตาลช็อกโกแลตปลิวสวยตามลม ดวงตาของเธอไล่เปลี่ยนสีจากน้ำตาลเป็นเขียวอย่างช้า ๆ เพราะโดนแดดกระทบ คีอาร์ยิ้มสุภาพทันที รอยยิ้มแบบเด็กดีที่ถูกฝึกมาอย่างดีให้ดูน่าปกป้อง “สวัสดีค่ะรุ่นพี่ไพเพอร์ พอดี… หนูลืมของไว้ที่ค่ายค่ะ เลยต้องกลับมาเอานิดหน่อย ขอโทษที่ไม่ได้แจ้งก่อนนะคะ”


ไพเพอร์ย่นคิ้วเล็ก ๆ ก่อนหัวเราะเบา ๆ อย่างเอ็นดูคุณหนูลมเหนือตรงหน้า “ของสำคัญมากแน่ ๆ ถึงยอมขึ้นรถไฟข้ามคืนกลับมาแบบนี้”


คีอาร์พยักหน้าช้า ๆ “สำคัญมากค่ะ” พลางเริ่มคิด สำคัญในระดับที่ถ้าเธอไม่มีมัน แบบแผนทุกอย่างที่เธอจัดไว้จะพังลงเหมือนอาคารที่ฐานไม่มั่นคง ไพเพอร์เลยยิ้มขำ ๆ ก่อนเท้าสะเอวท่าทางผ่อนคลายแต่นัยน์ตาเป็นประกายซุกซน “ดีเลย เธอกลับมาก็พอดี คนบางคนบ่นหาเธอทั้งเช้าเลยนะ ไม่ใช่ฉันหรอก แต่ก็บ่นจนฉันรำคาญแทนแล้วอะ”


คีอาร์นิ่งไปหนึ่งวินาทีเมื่อได้ยินข่าวสารนั้น แต่มันยาวพอให้ความคิดแทรกเข้ามาในหัวแบบไม่จำเป็นที่จะต้องเชิญ ภาพใบหน้าสตรีผมบลอนด์สว่างวาบขึ้นมาเหมือนภาพสไลด์ที่เธอไม่ได้ตั้งใจเปิด รุ่นพี่เอมีเลียเหรอ…? บ่นหา? ทำไมล่ะ… แล้วทำไมฉันถึงนึกถึงหน้าเธอเป็นคนแรกด้วยเนี่ย น่ารำคาญจริง


คีอาร์สะบัดความคิดออกอย่างแนบเนียน ยิ้มสุภาพกว่าเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “หนู… ขอตัวไปเอาของก่อนนะคะ เดี๋ยวต้องรีบกลับไปนิวโรมค่ะ” ลมหนาวเสียดผ่านลำตัวเธอเหมือนพยายามดึงคำโกหกเล็ก ๆ ในใจออกมา แต่คีอาร์ไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด


“โอเคเลย คุณหนูลมเหนือ ไปเถอะ เดี๋ยวใครบางคนจะได้เลิกเดินวนไปวนมาเสียที”

“ขอบคุณค่ะ” เมื่อพูดจบคีอาร์หมุนตัวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ท่วงท่าดูเร่งรีบแบบสาวน้อยซุ่มซ่ามที่ทำทุกอย่างให้ดูเร่งด่วน แต่ภายในกลับเป็นความราบเรียบเย็นเฉียบของสมการที่กำลังปรับตัวต่อน้ำหนักข้อมูลใหม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ… แค่ไปเอาของ แล้วกลับนิวโรมให้เร็วที่สุดก็พอ ไม่มีเหตุผลให้ใครต้องบ่นหา อะไรไร้สาระแบบนั้น มันไม่จำเป็น

[NPC-01] ไพเพอร์ แม็กลีน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-01] ไพเพอร์ แม็กลีน เพิ่มขึ้น 30 โพสต์ 2025-12-5 10:48
โพสต์ 23012 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-12-5 08:08
โพสต์ 23,012 ไบต์และได้รับ +8 EXP +8 เกียรติยศ จาก Ignis Anima  โพสต์ 2025-12-5 08:08
โพสต์ 23,012 ไบต์และได้รับ +7 EXP +6 ความกล้า +7 ความศรัทธา จาก คมมีดวายุ  โพสต์ 2025-12-5 08:08
โพสต์ 23,012 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก ลมกรด  โพสต์ 2025-12-5 08:08
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
คมมีดวายุ
ลมกรด
มีดสั้นสัมฤทธิ์
หอกกรีก
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
สัมผัสแห่งสายลม
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
น้ำหอม Unisex
กล่องดนตรี
ปากกาหมึกซึม
ต่างหูเงิน
แว่นตา
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x1
x1
x1
x4
x1
x1
x3
x10
x1
x2
x3
x1
x3
x8
x3
x3
x5
x5
x2
x2
x4
x1
โพสต์ 2025-12-5 14:00:22 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 01 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาบ่าย เวลา 14.00 น. เป็นต้นไป ณ หน้าประตูค่าย

◀️┃▶️


แสงแดดยามบ่ายเริ่มอ่อนแรงลงเหนือยอดสนที่ล้อมรอบทางเดินค่ายฮาล์ฟบลัด ลมหนาวเฉียดผ่านเส้นผมของคีอาร์ให้กระพือเบา ๆ ในขณะที่เธอเดินเคียงไปกับเอมีเลีย แอร์ฮาร์ต ผู้หญิงที่มีพลังใจแกร่งเหมือนเหล็กและรอยยิ้มที่ทำให้คนรอบข้างรู้สึกอบอุ่นโดยไม่ต้องพูดอะไรเลย ทั้งสองก้าวไปตามทางหินที่ทอดยาวสู่ประตูค่าย เสียงฝีเท้าเบา ๆ ของพวกเธอผสมกับเสียงสายลมพัดใบไม้พลิ้ว เสียงไกล ๆ ของค่ายยังคงดังคลออยู่ด้านหลัง เสียงหัวเราะของเด็กฝึก เสียงดาบกระทบโล่ และกลิ่นควันจากกองไฟเฮสเทียที่ยังอุ่นอยู่


เอมีเลียเหลือบมองคีอาร์จากมุมตา เห็นร่างบางในเสื้อโค้ทผ้าหนานุ่มยกมือกอดอกไว้แน่น ดวงตาเทาอมเขียวจับจ้องพื้นทางอย่างครุ่นคิด เธอยิ้มบาง ๆ “รู้ไหม เวลามีคนพูดว่าจะรีบไปพักผ่อน มันฟังดูไม่ค่อยเหมือนพักเท่าไรนะ” น้ำเสียงของเอมีเลียแฝงความขบขันเรียบ ๆ จนคีอาร์เงยหน้าขึ้นนิดหนึ่ง


“บางที... การพักของฉันก็คือการอยู่คนเดียวค่ะ” เธอตอบเสียงเบา แต่ท่าทีเรียบร้อยตามแบบของเธอยังคงไม่เปลี่ยน “เวลามีลมเย็น ๆ ฉันคิดอะไรได้ชัดกว่าตอนอยู่ในที่คนเยอะ”


เอมีเลียหัวเราะเบา ๆ “นั่นสินะ คุณหนูลมหนาวของพี่คงไม่ชอบความวุ่นวายอยู่แล้ว” เธอแกล้งพูดพลางเอื้อมมือสะกิดปลายผมคีอาร์นิดหนึ่งเพราะดันพูดคำว่า ของพี่ ไป ก่อนรีบชักมือกลับเมื่อเห็นอีกฝ่ายสะดุ้ง เงยหน้ามองมาด้วยแววตาเขินปนระวัง “ขอโทษที นิสัยมือไว”


คีอาร์ส่ายหน้าแต่ภายในกำลังคิดอะไรบางอย่าง “ไม่เป็นไรค่ะ แค่ไม่ชิน...” เธอหลบสายตาเล็กน้อย มือข้างหนึ่งลูบชายเสื้อคลุมของตัวเอง “ปกติไม่ค่อยมีใครเดินข้างฉันแบบนี้”


“ก็นี่ไง… ตอนนี้มีแล้ว” เอมีเลียพูดพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนที่ขับให้แสงอาทิตย์ยามเย็นสะท้อนบนผมบลอนด์ของเธอเป็นประกายทอง คีอาร์เงียบไปครู่หนึ่ง มองรอยยิ้มนั้นเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เพียงพยักหน้าเบา ๆ ลมหนาวพัดแรงขึ้นอีกครั้ง กลีบสนปลิวตามกระแสอากาศรอบตัวพวกเธอ เอมีเลียยกมือกั้นลมพลางพูด “ไว้ถึงนิวยอร์ก พี่เลี้ยงเบอร์เกอร์ให้ดีไหม”


คีอาร์มองหน้าเธอ ดวงตาคู่นั้นนิ่งเฉยแต่แฝงแววเหนื่อยใจแบบคนที่พยายามไม่ปฏิเสธ “ค่ะ... ถ้ามันจะทำให้รุ่นพี่สบายใจ”


เอมีเลียหัวเราะอีกครั้ง เสียงหัวเราะนั้นนุ่มลึกแต่มีพลังเหมือนเสียงคลื่นลมบนท้องฟ้า “พี่ไม่ได้อยากให้สบายใจ พี่แค่อยากให้เธอยิ้มบ้างเท่านั้นเอง ยิ้มจริง ๆ จากใจ” แม้ว่าเอมีเลียจะพูดแบบนั้นแต่คีอาร์ก็ไม่ได้ตอบอะไรเธอไปแม้แต่น้อย


เมื่อทั้งสองเดินมาถึงหน้าประตูค่าย ลมเย็นปลายฤดูพัดกรูผ่านต้นสนให้สั่นไหวเป็นจังหวะเบา ๆ ผ้าพันคอของคีอาร์สะบัดปลิวราวกับริบบิ้นสีจางในอากาศ ขณะที่เอมีเลียหยุดยืนตรงจุดโล่งใกล้ทางออก เธอยกข้อมือขึ้นแตะที่นาฬิกาข้อมือสีเงินดำของตนเอง หน้าปัดสปอร์ตวาบแสงขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนกลไกอันซับซ้อนจะขยายตัวออกมาทีละส่วน เสียงโลหะกลายรูปดังกังวานท่ามกลางความเงียบจนกระทั่งโครงสร้างทั้งหมดแปรเปลี่ยนเป็นรถมอเตอร์ไซค์สปอร์ตสีเงินเข้มที่มีลวดลายสายฟ้าสีน้ำเงินเรืองแสงพาดอยู่บนตัวถัง


“สวยใช่ไหมล่ะ มอเตอร์ไซค์อัสนีวายุน่ะ” เอมีเลียพูดพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ดวงตาของเธอสะท้อนประกายแสงไฟฟ้าที่ไหลรินอยู่ในลวดลายของรถ “ขอให้เฮเฟตัสช่วยทำให้น่ะ ของเล่นเล็ก ๆ สำหรับคนที่คิดถึงท้องฟ้า” เธอกล่าวพลางขยับขึ้นคร่อมรถด้วยท่าทีคล่องแคล่ว แล้วคว้าหมวกกันน็อคอีกใบจากเบาะหลังมายื่นให้คีอาร์


คีอาร์นิ่งไปครู่หนึ่ง ดวงตาเทาอมเขียวจับจ้องมอเตอร์ไซค์ตรงหน้า เธอรับหมวกกันน็อคมาถือไว้ในมืออย่างเก้ ๆ กัง ๆ “ฉันไม่ได้แปลกใจเรื่องนั้นค่ะ” เธอเอ่ยเสียงเบาแต่ชัดเจน “แค่... ฉันไม่เคยนั่งรถมอเตอร์ไซค์มาก่อนเท่านั้นเองค่ะ”


เอมีเลียเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนหัวเราะในลำคออย่างขบขัน “พูดจริงสิ จริงใช่ไหมเนี้ย? คุณหนูลมหนาวของพี่นี่มัน... เดมิก็อดคนเดียวในค่ายที่ไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซค์เลยรึเปล่า” เธอส่ายหน้าเบา ๆ ยกหมวกของตัวเองขึ้นสวม “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จะขับให้เรียบที่สุด เหมือนนั่งอยู่บนปุยนุ่นเลย”


คีอาร์เม้มปากเล็กน้อยแบบไม่อยากแสดงอารมณ์ออกมา เธอหมุนหมวกกันน็อคในมือดูทีละมุมเหมือนกำลังวิเคราะห์เครื่องจักรที่ไม่คุ้นเคย ก่อนค่อย ๆ สวมมันอย่างระมัดระวัง กลิ่นเครื่องหนังใหม่ปะปนกับกลิ่นไฟฟ้าในอากาศ เมื่อมั่นใจว่าหมวกแน่นดีแล้ว เธอก็พยายามขึ้นนั่งบนเบาะหลังอย่างเกร็ง ๆ มือสองข้างยึดเบา ๆ ตรงขอบเบาะ ไม่กล้าแตะไหล่ของเอมีเลีย “จับไว้หน่อยก็ได้ ถ้าตกพี่ไม่รับผิดชอบนะ” เสียงของเอมีเลียดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ในน้ำเสียง คีอาร์ลังเลนิดหนึ่ง ก่อนยอมวางมือบาง ๆ ลงบนเสื้อแจ็กเก็ตหนังของรุ่นพี่อย่างเก้อ ๆ


ทันทีที่พร้อมเอมีเลียก็สตาร์ทรถจนเสียงเครื่องยนต์คำรามต่ำ ๆ ราวกับพายุที่กำลังสะสมแรง พื้นดินเบื้องล่างสั่นสะเทือนเล็กน้อย ก่อนยางจะส่องประกายไฟฟ้าสีน้ำเงินแล้วค่อย ๆ ยกลอยขึ้นจากพื้นเพียงไม่กี่เซนติเมตร


คีอาร์เผลอกลั้นหายใจ ดวงตาเบิกเล็กน้อยขณะมองเห็นโลกค่อย ๆ ถอยห่างจากปลายเท้าของตน “เหมือนลอยได้จริง ๆ เลยนะคะ” 

“แน่นอนสิ” เอมีเลียตอบพลางหัวเราะเบา ๆ “ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่าอัสนีวายุ จะขับพาเธอผ่านพายุหรือสายฟ้าก็ไม่มีวันล้มหรอกจริงไหมล่ะ”

เมื่อเสียงคำรามของเครื่องยนต์แผ่วกลายเป็นเสียงหวีดลมราวกับปีกของเหยี่ยว ทั้งคู่ก็พุ่งทะยานออกจากประตูค่าย ท่ามกลางประกายฟ้าที่แตกกระจายเป็นเส้นสายอยู่ข้างหลัง เส้นทางข้างหน้าคือถนนยาวเหยียดมุ่งสู่นิวยอร์ก ขณะที่ลมหนาวพัดผ่านใบหน้าของคีอาร์ เธอหลับตาแน่นเล็กน้อย รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนของอากาศ ความเย็น ความเร็ว และ...อิสรภาพที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต


[NPC-06] เอมีเลีย (แมรี่) แอร์ฮาร์ต

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)


แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-06] เอมีเลีย (แมรี่) แอร์ฮาร์ต เพิ่มขึ้น 30 โพสต์ 2025-12-5 16:24
โพสต์ 34260 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-12-5 14:00
โพสต์ 34,260 ไบต์และได้รับ +8 EXP +8 เกียรติยศ จาก Ignis Anima  โพสต์ 2025-12-5 14:00
โพสต์ 34,260 ไบต์และได้รับ +7 EXP +6 ความกล้า +7 ความศรัทธา จาก คมมีดวายุ  โพสต์ 2025-12-5 14:00
โพสต์ 34,260 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก ลมกรด  โพสต์ 2025-12-5 14:00
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
คมมีดวายุ
ลมกรด
มีดสั้นสัมฤทธิ์
หอกกรีก
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
สัมผัสแห่งสายลม
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
น้ำหอม Unisex
กล่องดนตรี
ปากกาหมึกซึม
ต่างหูเงิน
แว่นตา
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x1
x1
x1
x4
x1
x1
x3
x10
x1
x2
x3
x1
x3
x8
x3
x3
x5
x5
x2
x2
x4
x1
โพสต์ 2025-12-19 21:15:38 | ดูโพสต์ทั้งหมด


คณะบ้านแอรีส


วันที่: 19 ธันวาคม 2025
เวลา: 17.00 น.
สถานที่: ประตูค่าย




       แสงเงินแสงทองยังไม่ทันพ้นขอบฟ้าเหนืออ่าวลองไอส์แลนด์ รถตู้เกราะสัมฤทธิ์ Ares-Cargo V.1 ก็ส่งเสียงคำรามกระหึ่มประหนึ่งอสุรกายที่เพิ่งตื่นจากการจำศีล กลิ่นน้ำมันเครื่องสูตรพิเศษที่วายาปรุงผสมกับน้ำทิพย์แห่งเทพเจ้าโชยออกมาจากท่อไอเสียคู่ด้านหลัง

เชลิค นั่งอยู่หลังพวงมาลัยในท่าทางผ่อนคลายแต่ตื่นตัว มือของเขาที่สวมสนับมือ Duskhollow บังคับพวงมาลัยอย่างมั่นคง เขาเหลือบมองกระจกหลังเห็นรุ่นน้องแต่ละคนกำลังจัดที่ทางของตัวเอง

"ทุกคนเช็คอาวุธครั้งสุดท้าย" รูบี้ สั่งการจากเบาะข้างคนขับ เธอตรวจเช็คสายรัดกระบี่เทียนหวงและดาบกลาดิอุสที่วางอยู่ข้างตัว "เรากำลังจะพ้นอาณาเขตป้องกันของค่าย ทันทีที่ข้ามพ้นประตูออกไป... พวกเราคือเป้าหมาย"

แจสเปอร์ นั่งอยู่เบาะแถวที่สอง เขากำลังพยายามยัดกระสอบอุปกรณ์ยกน้ำหนักและลังบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเข้าใต้ที่นั่งอย่างทุลักทุเล "เจ่เจ้ รถคันนี้เบาะนุ่มจังเลย วายาบอกว่าห้ามทำเลอะเวย์โปรตีนใช่ไหม? งั้นผมกินบะหมี่แห้งแทนละกัน!"

"นายควรห่วงเรื่องอสุรกายมากกว่าเรื่องกินนะ ไอ้เด็กโง่" รูบี้ดุเบาๆ แต่แววตาไม่ได้โกรธเคือง

ที่เบาะหลังสุด เฟลิทซ์ นั่งกอดอกทำหน้ามุ่ย เขาถูกรูบี้สั่งห้ามจับต้องอะไรในรถคันนี้เป็นขาดหลังจากคดี "พรมไหม้" เมื่อวาน "เออๆ รู้แล้วน่า! ถ้าเจออสุรกายข้างทาง ฉันจะพ่นไฟให้ราบเลย คอยดูเหอะ!"

ส่วน พริมูล่า นั่งอยู่อีกมุมของเบาะหลัง เธอสวมเสื้อกันหนาวขนเฟอร์สีขาวนวลสำเนียงลอนดอน มือเรียวเล็กกำลังจัดระเบียบตลับแป้งและลิปสติก "หวังว่าระบบทำความร้อนนิวเคลียร์ของนายช่างนั่นจะทำงานได้ดีนะคะ ฉันไม่อยากให้เครื่องสำอางของฉันจับตัวเป็นก้อนหินเพราะความเย็นที่อิธากา"

เมื่อรถเคลื่อนมาถึงบริเวณซุ้มประตูทางออกค่ายที่ทำจากหินอ่อน ร่างกำยำของ แคลรีส ลา รู ยืนกอดอกรออยู่ใต้แสงดาวที่เริ่มเลือนลาง เธอไม่ได้มาเพื่อโบกมือลาอย่างซึ้งใจ แต่มาเพื่อดูให้แน่ใจว่า "ขยะ" ของเธอจะออกไปทำหน้าที่

เชลิคชะลอรถจนหยุดนิ่ง แคลรีสเดินเข้ามาระดับหน้าต่างคนขับ เธอเคาะกระจกเบาๆ

"จำไว้... อย่าทำให้บ้านแอรีสต้องอับอาย" แคลรีสเอ่ยเสียงกร้าวพลางปรายตาไปทางพริมูล่าและแจสเปอร์ "ถ้าพวกแกกลับมาโดยไม่มีหัววีรชนหรือหลักฐานความสำเร็จ... ฉันจะเป็นคนลากพวกแกไปจุ่มชักโครกด้วยตัวเองทีละคน"

"รับทราบครับพี่ใหญ่" เชลิคพยักหน้าให้ครั้งหนึ่ง ก่อนจะเหยียบคันเร่ง

ครืนนนน!

รถตู้เกราะสัมฤทธิ์ทะยานผ่านเส้นเขตแดนเวทมนตร์ของค่ายออกสู่ถนนสายหลัก ทันทีที่ล้อแตะพื้นถนนลาดยางภายนอก บรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไปในทันที อากาศที่เคยอบอุ่นในค่ายถูกแทนที่ด้วยลมหนาวที่พัดกระโชกมาจากทิศเหนือ และเหนือท้องฟ้ามุ่งหน้าไปทาง อิธากา เมฆสีเทาครึ้มรูปร่างประหลาดคล้ายฝูงนกยักษ์กำลังจับกลุ่มกันอย่างน่ากลัว

"เริ่มแล้วสินะ" รูบี้พึมพำพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง

"ยินดีต้อนรับสู่โลกภายนอกครับเด็กๆ" เชลิคพูดพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบแต่ยังไม่ได้จุด "เตรียมตัวให้พร้อม... เพราะการเดินทางไปอิธากาครั้งนี้ จะไม่ใช่แค่ทริปทัศนศึกษาแน่นอน"

Ares-Cargo V.1 วิ่งตะบึงไปบนไฮเวย์ที่มืดมิด มุ่งหน้าสู่ความหนาวเหน็บที่กำลังรอคอยบทพิสูจน์จากสายเลือดแห่งเทพเจ้าสงคราม

แสดงความคิดเห็น

God
โพสต์ 9667 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-12-19 21:15
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x1
x1
x1
x1
x1
x15
x1
x1
x1
x1
x1
x1
x1
x1
x1
x5
x10
x25
x10
x1
x1
x1
x1
x3
x1
x1
x2
x1
x1
x1
x3
x5
x2025
x4
x1
x3
x2
x5
x1
x3
x1
x2
x1
x2
x1
x10
x15
x5
x4
x500
x3
x1
x1
x4
x7
x1
x1
x3
x5
x8
x1
x15
x1
x1
x3
x293
x1754
x17
x3851
โพสต์ 2025-12-20 01:01:10 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 19 ธันวาคม 2025
เวลา 
01:30 น.



เวลาล่วงเข้าสู่ 01:30 น. รถบัสของค่ายฮาล์ฟบลัดค่อย ๆ ผ่อนความเร็วลงเมื่อเข้าสู่เขตลองไอส์แลนด์ ล้อรถบดไปบนถนนลูกรังที่คุ้นเคย ท่ามกลางท้องฟ้าที่ยังคงเป็นสีน้ำเงินเข้มอาบส้มหม่น ๆ ราวกับโลกนี้ถูกแช่แข็งไว้ในเวลาพลบค่ำตลอดกาล แสงไฟหน้ารถสาดส่องไปข้างหน้า เผยให้เห็นเงาตะคุ่มของ ต้นสนของธาเลีย ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขา โดยมีมังกรพีลิอุสนอนขดตัวเฝ้าขนแกะทองคำอยู่อย่างเงียบเชียบ

รถบัสจอดสนิทลงที่ตีนเนินเขาหน้าค่าย เสียงเครื่องยนต์ดับลงทิ้งไว้เพียงความเงียบสงัดของพงไพรที่มีเพียงเสียงจิ้งหรีดเรไรขับกล่อมเบา ๆ ประตูรถเปิดออกพร้อมเสียงฟู่ยาว ๆ เป็นสัญญาณว่าการเดินทางไกลหลายพันไมล์ได้สิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการ

เอโลอิสสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ กลิ่นของไร่สตรอว์เบอร์รีที่สุกงอมผสมกับกลิ่นไอทะเลและใบสนลอยมาปะทะจมูก มันเป็นกลิ่นที่แตกต่างจากกลิ่นหอมสะอาดของหินอ่อนและไวน์ในนิวโรมอย่างสิ้นเชิง แต่มันคือกลิ่นที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นจังหวะที่ผ่อนคลายที่สุด

เธอทยอยเดินลงจากรถตามหลังเพื่อนร่วมค่ายที่อยู่ในสภาพสะลึมสะลือจากการเดินทาง เอโลอิสเดินไปที่ช่องเก็บของใต้ท้องรถ ยืดตัวขึ้นรับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเธอที่เจ้าหน้าที่ค่ายส่งให้ น้ำหนักของมันย้ำเตือนถึงชัยชนะและของรางวัลที่เธอคว้ามาจากนิวโรม ซึ่งเธอตั้งใจจะเอามาอวดพี่น้องในกระท่อมพรุ่งนี้เช้า

“แยกย้ายกลับกระท่อมได้! เวลาพักผ่อนหมดลงแล้ว พรุ่งนี้ก็กลับมาใช้ชีวิต ตั้งใจเรียน ตั้งใจฝึกฝนกันเข้าล่ะ” รุ่นพี่มิแรนด้าตะโกนบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงไม่แพ้กัน ก่อนจะเดินนำกลุ่มเด็กกระท่อมดีมิเทอร์หายเข้าไปในเงามืด

เอโลอิสหยุดฝีเท้าลงกะทันหันที่เส้นขอบเขตของยอดเนินเขาฮาล์ฟบลัด เบื้องหน้าของเธอคือความปลอดภัยที่คุ้นเคย แสงไฟสีนวลจากกระท่อมต่าง ๆ และความอบอุ่นของกระท่อมที่พร้อมจะต้อนรับเธอกลับเข้าสู่อ้อมกอด

ทว่าในขณะที่เธอกำลังจะก้าวข้ามเส้นเขตแดนนั้นเอง ความคิดหนึ่งก็แล่นวาบเข้ามาในหัวดั่งประกายไฟจากค้อนที่กระทบทั่ง เธอจำได้ถึงข่าวลือที่แพร่สะพัดในหมู่เดมิก็อดในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาว่าแดร์ เอ็นเตอร์ไพรส์ บริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีอิทธิพลกว้างขวาง กำลังเปิดรับซื้อสินค้าจำนวนมาก เพื่อโครงการลึกลับบางอย่าง

เอโลอิสก้มมองกระเป๋าเดินทางที่หนักอึ้งในมือ ภายในนั้นไม่ได้มีเพียงเสื้อผ้า แต่เต็มไปด้วยของสารพัดสิ่งที่พกติดตัวตลอด

“ถ้าฉันเข้าค่ายไปตอนนี้ ของพวกนี้ก็คงถูกเก็บเข้ากรุไม่ได้ใช้งาน” เธอพึมพำพลางเม้มริมฝีปาก “แต่ถ้าฉันเอามันไปให้แดร์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ตอนที่พวกเขากำลังต้องการสินค้าล้นมือแบบนี้...นี่มันคือโอกาสทองชัด ๆ!”

ไม่ต้องคิดซ้ำสอง เอโลอิสหมุนตัวกลับหลังหันอย่างเด็ดเดี่ยว เธอเมินเฉยต่อเสียงกรนเบา ๆ ของมังกรที่นอนขดอยู่โคนต้นสนธาเลีย และเริ่มก้าวเดินลงจากเนินเขาด้วยความมุ่งมั่นที่เต็มเปี่ยม ทิ้งความอบอุ่นของค่ายไว้เบื้องหลังเพื่อมุ่งหน้ากลับสู่ถนนใหญ่ที่ทอดยาวเลียบชายฝั่งลองไอส์แลนด์

บรรยากาศยามเช้ามืดนั้นชวนให้รู้สึกพิศวงอย่างที่สุด ท้องฟ้าเบื้องบนยังคงค้างอยู่ที่สีสนธยาหม่น ๆ เมฆสีเทาอมส้มลอยนิ่งไม่ไหวติง ราวกับโลกทั้งใบถูกหยุดไว้ในภาพถ่ายย้อนยุค เอโลอิสลากกระเป๋าเดินทางไปตามถนนลูกรังที่ขรุขระ เสียงล้อกระเป๋าที่บดลงบนเศษหินดังสะท้อนก้องในความเงียบงัดของแนวป่าขนาบข้าง

เธอเดินเท้าต่อมาอีกเป็นระยะทางหลายไมล์จนกระทั่งเห็นแสงไฟสีเหลืองนวลจากเสาไฟฟ้าทางหลวง สาย 25A ที่ทอดยาวมุ่งสู่ใจกลางนิวยอร์ก ถนนสายหลักที่ในยามปกติจะคลาคล่ำไปด้วยรถยนต์ บัดนี้กลับดูอ้างว้างและเงียบเหงาราวกับเมืองร้าง แสงไฟจากหน้ารถเพียงไม่กี่คันที่แล่นผ่านมาดูวูบวาบและลึกลับภายใต้แสงพลบค่ำที่ไร้จุดจบ

เอโลอิสยืนสงบนิ่งอยู่ริมขอบถนนยางมะตอยที่เริ่มคายความร้อนออกมาในยามดึก เธอวางกระเป๋าลงข้างกายและพยายามปรับลมหายใจให้เป็นปกติ สายตากวาดมองไปที่เส้นขอบฟ้าที่เห็นเงาตะคุ่มของอาคารสูงไกล ๆ เธอรู้ดีว่าการโบกรถเข้าเมืองในเวลาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะสำหรับเด็กสาวที่พกสัมภาระแปลก ๆ และอยู่ในช่วงเวลาที่ธรรมชาติบิดเบี้ยวเช่นนี้

เธอยกมือขึ้นโบกเมื่อเห็นแสงไฟสาดส่องมาจากทางทิศตะวันออก รถกระบะเก่า ๆ คันหนึ่งชะลอความเร็วลงและหยุดนิ่งอยู่ตรงหน้าเธอ กลิ่นไอเสียจากเครื่องยนต์ดีเซลและเสียงเครื่องที่ทำงานหนักเป็นจังหวะกระแทกหูช่วยย้ำเตือนว่าเธอกำลังกลับเข้าสู่โลกมนุษย์ที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายอีกครั้ง

“จะไปไหนล่ะหนู? ดึกดื่นป่านนี้แล้ว” คนขับรถถามขึ้น

“ไปแมนฮัตตันค่ะ...ฉันมีธุระด่วนที่แดร์ เอ็นเตอร์ไพรส์” เอโลอิสตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ฉันผ่านที่นั่นพอดีถ้าเธออยากติดรถไปด้วยน่ะนะ”

“งั้นขอติดรถไปด้วยนะคะ เวลานี้หาแท็กซี่ยากมากจริง ๆ” ถึงจะมีสามพี่น้องสีเทา แต่เธอขอบายดีกว่า

เธอยกสัมภาระขึ้นไปบนรถด้วยพละกำลังที่มากกว่ามนุษย์ปกติเล็กน้อย ก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งเบาะข้างคนขับ รถยนต์ออกตัวมุ่งหน้ากลับสู่มหานครที่ไม่มีวันหลับใหล เอโลอิสพิงหลังลงกับเบาะมองดูทัศนียภาพข้างทางที่เคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็ว อย่างน้อยถ้าคนขับคิดจะทำอะไรล่ะก็เธอพร้อมใช้ค้อนทุบเขาให้หัวแบะเลยคอยดู



เดินทางถึงค่าย
และกลับออกไปอีกรอบ 55555

@God 




แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 17051 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-12-20 01:01
โพสต์ 17,051 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า จาก Ignis Anima  โพสต์ 2025-12-20 01:01
โพสต์ 17,051 ไบต์และได้รับ +4 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +5 ความศรัทธา จาก เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม  โพสต์ 2025-12-20 01:01
โพสต์ 17,051 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +5 ความศรัทธา จาก เรือมินิบานาน่า  โพสต์ 2025-12-20 01:01
โพสต์ 17,051 ไบต์และได้รับ +5 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +5 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 2025-12-20 01:01
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
กลศาสตร์
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x2
x18
x1
x4
x16
x1
x1
x3
x5
x5
x2
x4
x50
x1
x33
x1
x1
x1
x273
x2
x22
x7
x8
x2
x9
x10
x2
x52
x17
x31
x1
x1
x2
x5
x2
x8
x13
x2
x26
x7
x7
x7
x6
x44
x52
x3
x4
x11
x9
x9
x26
x18
x14
x1
x3
x6
x1
x11
x2
x2
x5
x1
x15
x5
x7
x11
x7
x15
x10
x15
x7
x25
x6
x3
x26
x1
x8
x3
x11
x69
x3
x2
x6
x10
x7
x5
x4
x5
x59
x1
x7
x25
x2
x48
x458
x24
x4
x185
x24
x1
x10
x11
x18
x7
x3
x1
x1
x2
x2369
x1
x39
x1
x1
x7
x1
x11
x3
x1
x1
x808
x25
x1
x1
x1
x3
x1
x198
x16
x16
x2
x14
x88
x13
x59
x391
โพสต์ 7 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eloise เมื่อ 2025-12-21 01:45





วันที่ 19 ธันวาคม 2025
เวลา 16
:00 น.



แสงแดดสีทองแก่ของยามบ่ายค่อย ๆ ทอดเงายาวพาดผ่านตึกระฟ้าในแมนแฮตตัน ขณะที่เอโลอิสเดินทอดน่องไปตามถนนสายที่ห้า ความวุ่นวายของเมืองใหญ่ดูเหมือนจะเบาบางลงในสายตาของเธอหลังจากภารกิจการค้าและการส่งพัสดุอันแสนวุ่นวายสิ้นสุดลง เธอใช้เวลาที่เหลือไปกับการดื่มด่ำกับบรรยากาศของนิวยอร์ก จนกระทั่งเข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาบ่ายแก่

เอโลอิสยกมือเรียกแท็กซี่สีเหลืองคันหนึ่งที่แล่นผ่านมา เธอแจ้งปลายทางเป็นจุดหมายที่ลองไอส์แลนด์ รถยนต์เคลื่อนตัวผ่านการจราจรที่ติดขัดข้ามสะพานมุ่งหน้าออกจากความแออัดของเมืองหลวง ทัศนียภาพสองข้างทางเริ่มเปลี่ยนจากอาคารคอนกรีตสูงเสียดฟ้าเป็นแนวต้นไม้เขียวขจีและบ้านเรือนแถบชานเมืองที่ดูเงียบสงบขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อรถแท็กซี่แล่นเข้าใกล้เขตลองไอส์แลนด์ฝั่งเหนือ เอโลอิสจึงบอกให้คนขับจอดลงที่ริมถนนหลวงสายหนึ่งที่ดูเปลี่ยวตา เธอจ่ายค่าโดยสารและรอจนกระทั่งรถแท็กซี่สีเหลืองแล่นหายลับไปหัวโค้งถนน เพื่อให้มั่นใจว่ามนุษย์เดินดินธรรมดาจะไม่สังเกตเห็นทิศทางที่เธอจะเดินต่อไป

เธอกระชับสายสะพายเป้ ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่บัดนี้เบาลงไปมากเพราะแร่สัมฤทธิ์ถูกเปลี่ยนเป็นเหรียญดรักม่าในกระเป๋าคาดเอว เอโลอิสเดินลัดเลาะไปตามแนวป่าที่ดูเหมือนไม่มีทางเดิน แต่สำหรับสายตาของเดมิก็อด มันคือเส้นทางที่ทอดนำไปสู่เนินเขาฮาล์ฟบลัด

เอโลอิสเดินขึ้นสู่ยอดเนินเขาอีกครั้ง ท้องฟ้าเบื้องบนยังคงค้างอยู่ในสีสนธยาหม่น ๆ อันเป็นผลจากอาถรรพ์ที่รัตติกาลยังไม่กลับมา แต่สำหรับเธอในตอนนี้ ความกังวลเหล่านั้นถูกแทนที่ด้วยความโล่งใจที่ได้กลับถึงบ้านจริงๆ เสียที เธอเดินผ่านต้นสนของธาเลีย มังกรเพเลอุสขยับปีกเล็กน้อยราวกับจะทักทายเดมิก็อดผู้กลับมาจากทางไกลก่อนจะหลับตาลงต่อ

ทันทีที่เธอเดินผ่านขอบเขตอาคมเวทมนตร์ของค่าย ความรู้สึกอบอุ่นที่คุ้นเคยก็แผ่ซ่านไปทั่วร่าง กลิ่นหอมของสตรอว์เบอร์รีในไร่ที่ลอยมาตามลม ผสมกับกลิ่นไอของน้ำทะเลจากอ่าวลองไอส์แลนด์และกลิ่นใบสนที่ชื้นแฉะไปด้วยหยดน้ำค้าง บรรยากาศภายในค่ายยามเย็นนั้นดูมีชีวิตชีวาผิดกับตอนที่เธอจากมาเมื่อเช้ามืด เธอเห็นเด็กค่ายคนอื่น ๆ กำลังซ้อมฟันดาบอยู่ที่ลานกว้าง และเสียงหัวเราะที่ดังมาจากศาลาอาหาร

เอโลอิสระบายรอยยิ้มออกมาอย่างลืมตัว เธอเดินลงจากเนินเขามุ่งหน้าสู่ใจกลางค่าย สายตาของเธอมุ่งตรงไปยังกลุ่มกระท่อมที่เรียงรายเป็นรูปเกือกมา และตรงนั้นเอง... กระท่อมหมายเลข 9 ตั้งตระหง่านอยู่อย่างมั่นคง กระท่อมที่สร้างจากอิฐทนไฟและแผ่นโลหะหนักแน่น ปล่องไฟขนาดมหึมาบนหลังคากำลังพ่นเขม่าควันสีเทาจาง ๆ ออกมาสู่ท้องฟ้าสีสนธยา บ่งบอกว่ากองไฟในเตาหลอมของพี่น้องของเธอไม่มีวันมอดดับ

กลิ่นของน้ำมันเครื่องเขม่าเหล็กและไอความร้อนที่คุ้นเคยเริ่มโชยมาตามลม ยิ่งเข้าใกล้เธอก็ยิ่งรู้สึกถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่สงบลง เธอเดินลากกระเป๋าผ่านพุ่มไม้ที่ตกแต่งอย่างประณีต มุ่งหน้าไปตามทางเดินไม้ที่ทอดยาวสู่ประตูเหล็ก แม้ความเหนื่อยล้าจะทำให้ขาของเธอเริ่มหนักอึ้ง แต่ความโหยหาที่มีต่อบ้านกลับเป็นแรงขับเคลื่อนสำคัญที่ทำให้เธอยังคงก้าวต่อไป มือของเธอเอื้อมไปหาที่จับประตูเหล็กที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว เตรียมพร้อมที่จะผลักมันเข้าไปเพื่อทิ้งทุกความวุ่นวายไว้เบื้องหลังบานประตูนั้น...




เดินทางถึงค่าย


@God 




แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 11150 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 11,150 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า จาก Ignis Anima  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 11,150 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 11,150 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก เรือมินิบานาน่า  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 11,150 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
กลศาสตร์
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x2
x18
x1
x4
x16
x1
x1
x3
x5
x5
x2
x4
x50
x1
x33
x1
x1
x1
x273
x2
x22
x7
x8
x2
x9
x10
x2
x52
x17
x31
x1
x1
x2
x5
x2
x8
x13
x2
x26
x7
x7
x7
x6
x44
x52
x3
x4
x11
x9
x9
x26
x18
x14
x1
x3
x6
x1
x11
x2
x2
x5
x1
x15
x5
x7
x11
x7
x15
x10
x15
x7
x25
x6
x3
x26
x1
x8
x3
x11
x69
x3
x2
x6
x10
x7
x5
x4
x5
x59
x1
x7
x25
x2
x48
x458
x24
x4
x185
x24
x1
x10
x11
x18
x7
x3
x1
x1
x2
x2369
x1
x39
x1
x1
x7
x1
x11
x3
x1
x1
x808
x25
x1
x1
x1
x3
x1
x198
x16
x16
x2
x14
x88
x13
x59
x391
โพสต์ 3 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด







Daemon  Kannel

25 · ธันวาคม · 2025
 · 14.00 น.
        ผมยืนพิงเสาหินที่ประตูค่าย ในมือถือตั๋วรถไฟเฮเฟตัสสีทองหม่นที่เทพีเฮร่าส่งมาให้ มันระบุวันหมดอายุไว้คือวันที่ 25 มกราคม ปีหน้า นั่นหมายความว่าผมกับไฮด์มีเวลาเพียง 31 วันเท่านั้นที่จะปิดจ๊อบนี้ หากไม่อยากควักกระเป๋าจ่ายค่าตั๋วขากลับที่แพงระยับเอง

        ในระหว่างที่รอคู่หูตัวจิ๋ว ผมหยิบ สมาร์ทโฟนเดดาลัส ออกมาเลื่อนดูข้อมูลของเป้าหมาย จอง ซอจิน นักวาดดาวรุ่งที่กำลังเป็นประเด็น เธอโปรไฟล์ไม่ธรรมดาเลย จบจาก CalArts สถาบันศิลปะชื่อดังในอเมริกา ข้อมูลนี้ทำให้ผมเบาใจไปเปลาะหนึ่ง อย่างน้อยเรื่องกำแพงภาษาก็ไม่ใช่ปัญหา

        ผมลองกดเข้าไปอ่านมังฮวา "วุ่นรักเทพเจ้าสายฟ้า" ตอนล่าสุดดู...

        "ให้ตายเถอะ นี่มันชีวิตจริงของซุสชัดๆ" ผมพึมพำเมื่อเห็นฉากที่พระเอก 'แพ็ก โดยุน' เดินเที่ยวสวนสนุกกับเทพธิดาจำแลงกาย บทสนทนาที่พร่ำเพ้อถึงความรักบนสวรรค์มันดูสมจริงเกินกว่าจะเป็นแค่จินตนาการ ไม่แปลกใจเลยที่เฮร่าจะสติแตกจนต้องส่งพวกเราไปสืบ

        พอดีกับที่ไฮด์เดินมาถึง เขาอยู่ในชุดโค้ทตัวจิ๋วที่ดูเนี้ยบกริบ ในมือถือแก้วกาแฟดำใบเล็กที่ดูเหมือนแก้วของเล่นแต่นั่นคือของจริง

        “มาวางแผนตำแหน่งงานกันเถอะฟีโอดอร์” ผมย่อตัวลงคุยกับเขา “มีตำแหน่งพ่อบ้านกับผู้ช่วยนักเขียน นายว่าใครควรทำอะไร?”

        ไฮด์จิบกาแฟดำพลางทำหน้าครุ่นคิดแบบผู้ใหญ่ “นายมีรอยสักเต็มตัว แถมเพิ่งปลดล็อกพลังเสน่ห์จากกระท่อมที่สิบมา... ถ้านายไปเป็นผู้ช่วยนักเขียน นายคงทำให้นักวาดสมาธิกระเจิงเปล่าๆ ส่วนผม... แม้ร่างกายจะหดเล็กลง แต่วุฒิภาวะและทักษะจิตวิทยาของผมยังอยู่ ผมจะไปเป็นผู้ช่วยนักเขียนเอง ผมสามารถช่วยเธอวางโครงเรื่องมังฮวาและแฝงตัวเก็บข้อมูลเอกสารได้แนบเนียนกว่า”

        เขามองมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชา “ส่วนนาย... ไปเป็นพ่อบ้านซะเดม่อน รูปร่างของนายเหมาะกับการทำงานใช้แรงงานและดูแลความปลอดภัยในบ้าน แต่อย่าลืมใส่เสื้อปิดรอยสักนั่นด้วยล่ะ”

        ผมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว ผมหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาแล้วกดส่งอีเมลสมัครงานทันที

To: Seo-jin@Bmail.com Subject: สมัครงานตำแหน่งพ่อบ้าน และ ผู้ช่วยนักวาด (คู่หู)

เรียน คุณจอง ซอจิน พวกเราได้ทราบข่าวว่าคุณกำลังมองหาผู้ช่วยสำหรับบ้านหลังใหม่ ผม เดม่อน (พ่อบ้าน) มีประสบการณ์ในการดูแลความปลอดภัยและจัดการงานบ้านอย่างเป็นระเบียบ พร้อมเริ่มงานทันที และคู่หูของผม ฟีโอดอร์ (ผู้ช่วยนักวาด) แม้เขาจะอายุน้อย แต่เขาเป็นอัจฉริยะด้านการคำนวณ โครงสร้างเนื้อเรื่อง และมีมุมมองทางศิลปะที่เฉียบแหลมเกินตัว พวกเราพูดภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว และพร้อมจะซัพพอร์ตงานของคุณอย่างเต็มที่

หวังว่าจะได้รับการพิจารณา เดม่อน & ฟีโอดอร์


        “เรียบร้อย” ผมพูดพลางเก็บโทรศัพท์ “ตอนนี้ถึงเวลาเรียกรถรับส่งของเราแล้ว”

        ผมก้าวออกไปนอกเขตอาคมของค่ายแล้วใช้นิ้วผิวปากเรียกเสียงดัง ไม่นานนัก รถแท็กซี่สีเทาในตำนานก็พุ่งฝ่าม่านหิมะจำลองมาจอดเอี๊ยดตรงหน้าผมกับไฮด์

        ประตูรถเปิดออกพร้อมเสียงหัวเราะแหบแห้งที่คุ้นเคย หญิงชราสามพี่น้องสีเทาโผล่หน้าออกมามองพวกเราด้วยดวงตาข้างเดียวที่สลับกันใช้

        “โอ้! เจ้าชายรอยสักกับ... พ่อหนุ่มน้ำแข็งที่หดเหลือเท่ามด!” หญิงชราคนหนึ่งตะโกน “จะไปสถานีรถไฟเฮเฟตัสงั้นเรอะ? ขึ้นมาสิ! จ่ายมาสามดรักม่าบวกภาษีนะ!”

        ผมอุ้มไฮด์ขึ้นไปนั่งเบาะหลังก่อนจะก้าวตามเข้าไป “รีบไปเลยครับ เรามีตั๋วเที่ยวถัดไปที่ต้องรีบไปให้ทัน!”

        เครื่องยนต์รถแท็กซี่คำรามลั่นก่อนจะพุ่งทะยานออกไป ทิ้งค่ายฮาล์ฟบลัดไว้เบื้องหลัง ภารกิจข้ามทวีปสู่เกาหลีใต้เริ่มต้นขึ้นแล้ว


ใช้บริการแท็กชี่สีเทาไปสถานีแกรนด์เซ็นทรัลในนิวยอร์ก
โอนเงินแล้ว 3 ดรักม่า+ภาษี (4 ดรักม่า)

@God ขอเปิดดัน ราชสีห์นีเมียน กรุงโซล เป็นอุปสรรคในโซลระหว่างเดินทาง

NC

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 19979 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 19,979 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า จาก ประสาทสัมผัสดีขึ้น  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 19,979 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก เปลวไฟแห่งความหลงใหล  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 19,979 ไบต์และได้รับ +4 เกียรติยศ +4 ความศรัทธา จาก พันธนาการแห่งเสน่ห์  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 19,979 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 เกียรติยศ จาก Icarus Mirror  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ประสาทสัมผัสดีขึ้น
เปลวไฟแห่งความหลงใหล
พันธนาการแห่งเสน่ห์
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x2
x14
x3
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้