[ทางเข้าค่าย] ประตูค่าย

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

ประตูค่าย

Feb, 14, 2025 | 1.40PM

          คาบเรียนในวันนี้ที่เออต้าตั้งใจเรียนนั้นจบลงแล้ว และมันก็เป็นเวลาบ่ายกว่า ๆ แล้วด้วย ไม่รู้ว่าตอนนี้รุ่นพี่คนนั้นจะรอนานแล้วหรือยัง แต่ว่าจากที่เธอเมื่อเช้าตรู่ เธอยังไม่เห็นใครเลย บางทีรุ่นพี่อาจจะมาหลังจากเธอไม่นานก็ได้ แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ป่านนี้อาจจะมารอแย่แล้วก็ได้ หรือว่าบางที อาจจะคิดว่าเธอไม่ได้ไปตามนัดก็ได้ แบบนั้นคงจะรู้สึกแย่น่าดู เธอคงไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนั้นแน่ ๆ

          เออต้าพาตัวเองไปแต่งตัวเพียงครู่เดียวเท่านั้น ชุดที่ดูทะมัดทะแมงแต่ก็มีความเป้นผู้หญิงอยู่สูงนั่นถูกสวม เครื่องประดับอย่างต่างหูและสร้อยถูกประดับลงไป ก่อนที่เครื่องประชิ้นสุดท้ายจะถูกสวมลงที่ศีรษะ นั่นเป็นหมวกที่เป็นเดรสโค้ดของวันนี้ เพื่อให้รุ่นพี่ที่จะได้เดตกับเธอนั้นรู้ว่า เธอเป็นคู่เดตของเขา ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเหมวกเหมือนกัน เพราะมันเป้นสิ่งที่จะทำให้เห็นหน้าไม่ชัด แต่ก็ช่างมันเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่เพียงว่า รุ่นพี่ชอบหมวก แค่นั้นก็ได้

 

          ไม่รีรอ ขายาวของหญิงสาวส่วนสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบก็เดินออกจากบ้านหมายเลขเจ็ดและตรงมาที่หน้าประตูค่ายในทันที ท่าทางที่ดูไม่ใช่เออต้าอย่างที่ทุกคนเห็นในค่ายกำลังปรากฏแก่สายตา ถ้าความอ่อนหวานที่มากกว่าเดิมหลายเท่าและความสดใสที่ประกอบกับรอยยิ้มในวันนี้ มันดูเข้ากันไปเสียทุกอย่าง ดูภายนอกแล้วก็ไม่ต่างอะไรจากวัยรุ่นธรรมดาที่กำลังจะออกไปเดตกับคู่เดตของเธอเลย

          ที่จุดนัดพบในอตนนี้ เหมือนว่าจะเป็นอย่างที่เธอคิดเอาไว้จริง ๆ เพราะว่าทันทีที่มาถึงประตูค่าย ภาพที่เห็นสะท้อนอยู่ในดวงตาภาพแรกเลยก็คือ ภาพของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงนั้น สังเกตเพียงไล่สายตา ก็รับรู้ได้อย่างชัดเจนเลยว่า จะต้องเป็นคู่เดตของเธอแน่ ๆ หมวกที่สวมอยู่นั่นเป็นสัญลักษณ์อย่างดีเลย

          ....อยู่ดี ๆ ก็ประหม่าขึ้นมาเสียอย่างนั้น

          เออต้าเป็นคนที่เป้นมิตรโดยปกติ การได้รู้จักคนใหม่ ๆ เป็นเรื่องที่เธอคุ้นชินและสามารถทำได้ดีโดยไม่ได้มีความรู้สึกประหม่าหรือตื่นเต้นใด ๆ ราวกับว่านั่นเป็นสิ่งที่เป็นพรสวรรค์ แต่หากในคราวนี้ ความกล้าของเธอกลัวเบาบางลงไป และมีความประหม่าก่อตัวขึ้นมาแทนที่ทีละน้อยจนรู้สึกได้ ใบหน้าน่ารักของเออต้าเม้มปากลงเป็นเส้นตรง ระงับอารมณ์ที่ไม่พึงประสงค์ในเวลานี้ให้จมลึกลงไปให้ได้มากที่สุด ก่อนที่รอยยิ้มพระอาทิตย์จะปรากฏออกมากลบไปทั้งหมด

          “ สวัสดีค่ะ รุ่นพี่... ”

          ยังไม่มีความกล้าในการเรียนชื่อเท่าไหร่ แต่เสียงหวานของเออต้าก็เอ่ยทักทายเรียกความสนใจรุ่นพี่ที่สวมหมวกคนนั้นไปก่อนแล้ว ใบหน้าน่ารักประดับรอยยิ้มพระอาทิตย์ ความสดใสที่ประกอบกันทำให้ดูเปล่งประกายอย่างกับยกดวงอาทิตย์ลงไว้ตรงหน้า

          ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้า โครงหน้าที่ดูหล่อเหลาเมื่อยามมีหมวกบดบัง ร่างกายของนักกีฬานั้นโดดเด่นในเครื่องแต่งกายที่ดูเรียบง่าย โทนสีดำและเทาที่ดูตรงข้ามกับเธออยู่พอสมควร ส่วนสูงที่สง่าและท่าทางที่ดูไม่ได้ถือตัว และสิ่งที่สะดุดตาไปมากกว่านั้น ก็คงจะเป็นหมวกแก๊ปของสโมสรฟุตบอลไอรอนเชียร์ยูไนเต็ด ถ้ามีสาว ๆ คนไหนมาเห็นก็คงจะถูกดึงดูดไปได้ไม่ยากเลย

แต่ว่าวันนี้โอกาสที่จะได้เดตกับหนุ่มหล่อขวัญใจสาว ๆ เป็นของเธอ จะเรียกว่าเป็นความโชคดีได้หรือเปล่านะ

และเหมือนว่าเสียงทักทายของเธอจะเรียกความสนใจของรุ่นพี่ให้หันมอง ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาพร้อมกับเสียงหัวเราะให้ได้ยิน ท่าทางของเขาดูเหมือนว่าจะไม่ได้บึ้งตึงอะไร นั่นทำให้ความประหม่าที่กำลังจะก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งหายไปในทันที

“ อ้าว มาแล้วหรอครับ ” เป็นคำเอ่ยที่ไม่ได้ต่างจากที่คิดเท่าไหร่

“ พี่เกือบคิดว่าเราจะเทพี่ไปแล้วเสียอีกนะเนี่ย ดีจริง ๆ ที่ได้เจอกัน ” เขาเอ่ยต่อพร้อมกับรอยยิ้ม

และนั่นทำให้เออต้าอยากจะเอาหน้สมุดลงธรณีในตอนนี้ไปเลย เพราะเอาเข้าจริง ๆ ในเวลาแบบนี้ก็คงจะไม่มีใครรอแล้ว เธอเองก็อาจจะไม่รอและคิดว่าโดนเบี้ยวไปแล้วก็ได้ แต่ว่ารุ่นพี่ที่อยู่ตรงหน้ายังคงรออยู่ นี่เธอจะต้องทำตัวอย่างไรต่อไปดีล่ะเนี่ย

“ อ่า.. ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า พอดีเพิ่งจะทำอะไรเสร็จน่ะสิคะ แต่ว่า ฉันตั้งใจมาหารุ่นพี่เลยนะ ”

ความสดใสที่ยังไม่ได้หายไปไหนประดับอยู่ในเสียงหวานที่เจื้อยแจ้ว พร้อมกับขายาวที่เดินเข้าไปใกล้เขามากขึ้นอีกหน่อยโดยไม่รู้ตัว

“ จริงสิ เออต้า บราวน์ค่ะ เรียกว่าเออต้านะคะ ”

เธอเอ่ยแนะนำตัวไป ทั้ง ๆ ที่คิดว่า รุ่นพี่เองก็น่าจะรู้จักเธออยู่แล้ว แต่ว่าการรู้จักผ่านทางข้อมูลกับตัวตนจริง ๆ มันต่างกันนี่นา เธออยากรู้จักจากเจ้าตนมากกว่า แต่เธอก็ไม่ดพูดแบบนั้นออกไป

“ ครับ แอร์รอน สตาร์ รู้จักพี่อยู่แล้วใช่ไหม? ” แน่นอน... ใคร ๆ ก็ต้องรู้จัดดาวเด่นของทีมฟุตบอลขวัญใจสาว ๆ อยู่แล้วสิ

“ นี่ครับ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับเออต้า ช่อดอกไม้จากพี่ ”

ถัดจากการแนะนำตัว ก็เป็นของขวัญที่รุ่นพี่เตรียมเอาไว้ให้ เธอพอจะคาดเดาได้ แต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะได้ดอกไม้เป็นช่อตั้งแต่ที่หน้าประตูค่ายแบบนี้เลย ใบหน้าน่ารักของเออต้าเลิกขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะรับมาด้วยรอยยิ้มกว้างที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอเอง แต่เหมือนว่าจะยังไม่หมดเพียงเท่านั้น

“ พี่ขอโทษนะ ”

เขาเอ่ยต่อไปก่อนที่หมวกที่เธอใส่มาจะถูกถอดออกมา และเปลี่ยนเป็นหมวกใบใหม่ทดแทน เขาจัดหมวกให้เข้าที่เข้าทางและตกแต่งให้ความยุ่งเหยิงเล็กน้อยที่เกิดขึ้นบนเส้นผมของเธอให้หายไปด้วย

เธอยังไม่เห็นมันด้วยซ้ำว่าเป็นลายหรือว่าแบรนด์อะไร แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็ได้รู้แล้ว

“ ของอีกชิ้น ของฝากจากไอรอนเชียร์ยูไนเต็ด ใส่คู่กับพี่นะครับ ”

แอร์รอนยกยิ้มที่มุมปาก รับกับใบหน้าคมชัดของเขา ยิ่งทำให้ความหล่อเหลาที่ราวกับเทพประทานให้นั่นดูดียิ่งขึ้นกว่าเดิมไปอีก ดวงตาสีเปลือกไม้ของเออต้าเลื่อนไปสบตากับเขาที่เอ่ยออกอย่างนั้น ถ้าหากเธอเป็นคนที่ความรู้สึกเร็วกว่านี้อีกสักหน่อย เธอก็คงจะเขินจนไม่รู้จะเอาหน้าไว้ตรงไหนแล้ว แต่ก็ยังดีที่สมองของเธอตอนนี้ยังไม่ได้ประมวลอะไรเท่าไหร่

“ ขอบคุณนะคะพี่แอร์รอน ฉันเรียกแบบนี้ได้ใช่ไหม ”

รอยยิ้มกว้างฉายประดับเอาไว้อย่างนั้น ความประทับใจแรกของเธอกับรุ่นพี่คนนี้ ถือว่าได้คะแนนสูงเลยทีเดียว

“ ครับ เรารีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวพิพิธภัณฑ์ที่จะไปกันปิดเสียก่อน ตอนนี้ก็.. น่าจะต้องเดินทางไปอย่างเร็วแล้ว ”

อย่างที่เขาบอก ตอนนี้ต้องรีบแล้ว ไม่อย่างนั้นพิพิธภัณฑ์ปิดแน่ ๆ เออต้าเห็นด้วยจึงได้พยักหน้ารับให้ แต่ก็ไม่คิดว่า....

“ วิ่งกันหน่อยนะครับ ไปกัน ”

คะ..?

เธอทำอย่างอื่นได้นะ แต่เรื่องให้ออกกำลังกายหลังจากที่เรียนคาบยิงธนูมาเนี่ยไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ!!

มือเรียวสวยถูกมือหนาของรุ่นพี่คว้าเอาไว้และพาเธอออกวิ่งออกไป ซึ่งถึงเป็นอย่างนั้น เธอก็ไม่มีทางเลือกที่จะต้องออกวิ่งตามเขาไป ด้วยใบหน้าที่ใช้คำว่า เหวอ สุด ๆ น่าจะได้

ให้ตาย! ความรู้สึกที่กำลังจะเขินแต่กลับต้องมาวิ่งแบบนี้ มันจะเกินไปหน่อยแล้ว !

 

Ps. ได้รับช่อดอกไม้และหมวกจากแอร์รอน

รับเพิ่ม ดอกกุหลาบสีน้ำเงิน 1 ดอก, น้ำทิพย์ 1 ขวด และ เงิน 20 ดอลลาร์

ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ จะได้รับโบนัสพิเศษ +2 แต้ม

         

         @Dean 

Laura HEROES

ประตูค่าย

ย้อนเวลา 14 กุมภาพันธ์ 2025 เวลาประมาณ: 20:30 น.

ทั้งคู่ใช้เวลาไม่นาน ในการเดินทางกลับมาที่ค่าย

ในระหว่างที่  เป็นช่วงการเดินขึ้นมาที่หน้าประตู อีกฝ่ายจึงมองเธอเดินเข้ามาด้วยเพราะว่ามันค่อนข้างจะมืดแล้ว

เมื่อมาถึงด้านหน้าประตูค่าย  ทั้งคู่ก็ค่อยๆ เดินเข้าไปด้านใน

“ วันนี้เหนื่อยหรอเปล่า ” เจโรมถามลอร์ร่า 

เด็กสาวเองก็ใส่หัวไปมา  “ ไม่เลยค่ะ วันนี้สนุกมาก ” 

นอกจากจะตอบแล้วเด็กสาวยังยิ้มรับอีกด้วย

ก่อนที่ทั้งคู่จะจูงมือกันเดินเข้าไปด้านในของตัวค่าย  ตอนนี้สายตาแทบทุกสายตาจับจ้องมาที่ทั้งคู่

เธอพยายามบอกตัวเองให้นิ่งไว้  ใจเย็นเข้าไว้ เพราะอีกฝ่ายเองก็ดูจะใจเย็นอย่างมาก

ไม่นานนัก ดูเหมือนว่า ผู้เป็นพ่อของเธอเองก็จะออกมามายืนรอด้วย

“ สวัสดีครับ คุณดี ” ดูเหมือนว่าตอนนี้จะถูกจับจ้องจากผู้เป็นพ่อ อย่างไม่ละสายตาเลย

“ ไม่ต้องจับกันขนาดนั้นก็ได้มั้ง รามี่ ” ทั้งผู้เป็นพ่อของเธอผู้คงเอกลักษณ์ เรื่องจำชื่อเด็กไม่ได้สักที

นอกจากจำไม่ได้ยังเรียกชื่อสลับกันมั่วไปหมด

“ พ่อ พี่เขาชื่อเจโรม ” เด็กสาวถึงกับต้องแก้ให้

อีกฝ่ายเองก็โบกมือไปมาแบบชั่งมันเถอะ 

แล้วทั้งคู่ก็ปล่อยมือออกจากกัน  “ หนูรีบไปก่อนนะ ” นอกจากจะไม่ฟังแล้วเด็กสาวยังเดินนำ ออกไปอีกต่างหาก

“ เอาอีกแล้ว ยัยลูกคนนี้มันต้องยังไง ” เธอไม่ได้รอให้ผู้เป็นพ่อบ่นแต่อย่างใด เพราะตอนนี้เธอต้องช่วงชิงหนีก่อน

เด็กสาวรีบวิ่งแจ้นตามด้วยร่างสูงเองก็เช่นกัน ที่วิ่งตามเด็กสาวไป 

“ เดี๋ยวหนูค่อยกลับไปเล่าให้ฟังนะ ” เธอตะโกนไล่หลัง

“ มันก็คงต้องเป็นอย่างนั้น ” ผู้เป็นพ่อนั้นกล่าว แบบตะโกนตามหลังเด็กสาวที่วิ่งออกไปแล้ว

พร้อมกับวิ่งไปยังบริเวณ  กองไฟบูชาเหล่าเทพ เพราะเกรงว่าจะมาไม่ทันเวลา

ทางเจโรม เค้าเองก็รู้สึกไม่สบายใจที่ผู้เป็นพ่อออกมาดุเด็กสาวแบบนั้น เขาเองก็เลยถามเจ้าตัวเล็กว่าเป็นยังไงบ้าง “ โอเคหรือเปล่า ” 

อีกฝ่ายถามด้วยน้ำเสียง  ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่

“ สบายมาก เรื่องแค่นี้ จิ๊บๆ ” เธอทำมือแบบเล็กๆ บ่งบอกว่าไม่มีอะไร 

เพราะโดยปกติส่วนมาก เธอก็จะเล่าให้ผู้เป็นพ่อฟังอยู่แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วเธอทำอะไรลงไปบ้าง ถ้ามันไม่ได้ผิดแปลก หรือไม่ได้มีอะไรผิดเธอก็ไม่กลัวอยู่แล้ว

อีกอย่างการไปเที่ยวรอบนี้เธอก็ไม่ได้ปิดบังอะไรด้วย  แถมยังไปบอกก่อนอีกต่างหาก เพราะงั้นไม่ต้องกลัวหรอกว่าผู้เป็นพ่อจะโกรธ

เธอไม่ได้อธิบายอะไรต่อ  ได้แต่เพียงยิ้มๆ เท่านั้น

 ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น+10 

 (ผ้าคลุม) 

 ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ 

 จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม) 

ยังไม่จบโรลนี้น้า ขออีกโรลนึงน้า

Laura HEROES

ประตูค่าย

เด็กสาวใช้เวลาพักใหญ่ในการเดินทางกลับบ้าน

แม้ว่าจะเดินหลงอยู่เป็นประจำ กว่าจะเดินกลับถึงค่าย ก็เล่นเอาเสียดึกเลย

แต่ถึงดึกยังไงความโชคดีของในช่วงนี้ก็คือท้องฟ้ามันไม่มืดนะ 

" เห้อ ในที่สุด... ก็ถึงสักทีนะ "

ร่างเล็กเดินเข้ามา  ผ่านประตูค่ายเข้าไปด้านใน ในหัวเธอเดินผู้เป็นพ่อควรจะแวะไปทักเค้าเลยดีไหม

หรือว่าจะกลับบ้านก่อน  แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับไปทักทาย

แต่แอบคิดไม่ตกกับเรื่องนี้ก่อนที่จะเดินพุ่งตรงกลับบ้านเพราะว่าเธอรู้สึกว่าเหนื่อยล้าเต็มทีแล้ว 

ไว้ตอนเช้าเธอค่อยกลับไปทักทายอีกฝ่ายก็แล้วกัน

เมื่อรู้สึกได้ดังนั้นแล้วเธอก็เลยเดินแจ้นกลับบ้านไปทันที 

ป่านนี้ทิฟฟานี่คงนั่งรอ  แถมเหงาด้วยละมั้งเนี่ย เนื่องจากว่าช่วงนี้อีกฝ่ายอยู่บ้านเพียงคนเดียว

แต่เมื่อเดินเข้ามาเธอก็รู้สึกถึงไอร้อนประหลาด  มันประหลาดยังบอกไม่ถูก

มันยังไงก็ไม่รู้แต่รู้สึกได้ถึงว่าช่วงนี้มัน  ร้อนจังเลยหรือเป็นเพราะว่าพระอาทิตย์ทำงานหนัก

แต่ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านเธอยังไม่ลืมที่จะ  แวะเวียนหาเรื่องทำงานอีกแล้ว

และงานที่เธอทำในรอบนี้นั้นก็คงต้องถาม  มันก็อยู่ที่กระดานบอร์ดนั่นแหละ

ไม่ได้มาเสียนานยังไงก็ขออัพเดท  ภารกิจที่จะต้องไปทำเสียหน่อย

เธอหยุดอยู่บริเวณหน้าบอดกระดานจ้องมองไปด้านหน้าว่ามีอะไรให้ทำ  หรือมีอะไรมาอัพเดทใหม่หรือเปล่า

“ ไหนดูซิมีอะไรให้ทำบ้าง ”