[ทิศตะวันออกของเขตบ้านพัก] สนามฝึกซ้อม

Cooper HEROES

3/11/2024 9.30 - 11.00 น.

บทที่ 16

ฝึก ฝึก ฝึก!

หลังคูเปอร์ออกจากโรงอาหาร จุดมุ่งหมายต่อไปไม่ใช่ที่ไหนไกลนัก นอกจากสนามฝึกซ้อมของค่าย ที่ซึ่งพื้นดินดูกว้างไกลตัดกับขอบฟ้า ท่ามกลางเสียงฝีเท้าและเสียงปะทะของอาวุธที่ดังก้องอยู่ทั่วบริเวณ สนามฝึกซ้อมในวันนี้คึกคักเต็มไปด้วยชาวค่ายน้อยใหญ่ที่มารวมกันอย่างที่มักจะเป็นเสมอเมื่อมีเวลา แต่ชายหนุ่มกลับมุ่งตรงไปยังมุมหนึ่งของลานฝึกด้วยความตั้งใจในแบบของตัวเอง


วันนี้เขาไม่ได้มาตัวเปล่า แต่มาพร้อมกับหอกใหม่ที่เพิ่งได้มาแทบจะสด ๆ ร้อน ๆ เลยก็ว่าได้ ราวกับว่าวันนี้อากาศยังหอมกลิ่นเหล็กใหม่ของหอกในมือ บางทีคนอื่น ๆ อาจจะแปลกใจว่าทำไมชายหนุ่มผู้นี้ถึงเลือกอาวุธคู่กายเป็นหอกแทนที่จะเป็นดาบหรือธนู ซึ่งเป็นที่นิยมในค่ายมากกว่า ทว่าเหตุผลของเขากลับเรียบง่าย  หอกคืออาวุธที่เขาคุ้นเคยอย่างน่าแปลก ไม่ว่าจะเพราะความยาวของมันที่ทำให้ระยะโจมตีได้เปรียบ หรือความมั่นคงเวลาจับกุม คูเปอร์รู้ดีว่านี่คือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา


พื้นที่ฝึกซ้อมวันนี้ถูกแบ่งออกอย่างเป็นระเบียบ ฝั่งหนึ่งของสนามเป็นส่วนสำหรับฝึกดาบและหอก หอกเรียงรายเหมือนต้นไผ่แห้งที่ขึ้นแออัดให้เหล่านักรบวัยเยาว์ได้เลือกหยิบจับ ส่วนอีกฝั่งหนึ่งเป็นลานฝึกยิงธนูที่เรียงรายไปด้วยเป้ายิง ห่างออกไปอีกเล็กน้อยยังมีอุปกรณ์จำลองสำหรับฝึกฝนร่างกายติดตั้งไว้ให้นักรบเยาว์วัยได้ใช้สร้างความแข็งแกร่ง เป็นที่รู้กันว่าโลกภายนอกค่ายนั้นเต็มไปด้วยอันตรายยิ่งกว่าสิ่งใด ๆ และหากต้องการเอาตัวรอด ทุกคนจำเป็นต้องฝึกฝนอย่างไม่ลดละเพื่อเตรียมรับมือกับทุกสถานการณ์


คูเปอร์คิดอย่างนั้นในใจ มือหมุนหอกไปมาเบา ๆ ความคิดวูบไหวในหัวของเขาพาไปถึงตอนที่เคยฝึกวูซูตั่งแต่ในวัยเด็ก การฝึกนั้นสอนให้เขารู้จักความสำคัญของท่าจับที่มั่นคงและวิธีการแทงที่แม่นยำ รู้ดีว่าหลักการบางอย่างของการใช้หอกกรีกและหอกที่ใช้ในการกีฬานั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของน้ำหนักที่หนักหน่วงจนต่างจากหอกไม้แบบที่เคยใช้เพื่อฝึกวูซู ไหนจะเป้าหมายที่เปลี่ยนจากการร่ายรำในสนามแข่ง กลายเป็นการใช้งานจริงที่ต้องการประสิทธิภาพในการต่อสู้ แต่นั่นกลับทำให้ชายหนุ่มรู้สึกท้าทายขึ้นไปอีกขั้น


เขาตัดสินใจว่าจะฝึกพื้นฐานไปพลาง ๆ ในมุมหนึ่งของลานให้ชำนาญก่อน ระหว่างที่ยังไม่มีคลาสการสอนใช้หอก คูเปอร์พึมพำกับตัวเองเบา ๆ ว่า "ให้ตายเถอะ กว่าจะเก็บเงินได้มากพอซื้อหอกใหม่ก็ไม่ง่าย ๆ แล้วถ้าต้องเปลี่ยนอีกล่ะก็ ขายไตเลยไหมนี่" ทว่าแววตากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาจับหอกในมือมั่นคง วาดแขนไปด้านหลังตั้งท่าพร้อมที่จะฝึกท่วงท่าพื้นฐานด้วยตัวเอง


เริ่มต้นจากท่าตั้งต้นของการแทง คูเปอร์ย่อตัวลงให้เข่าแนบพื้น ค่อย ๆ วาดปลายหอกไปด้านหน้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว กล้ามเนื้อแขนและไหล่เริ่มเกร็งจนรู้สึกได้ถึงพลังหนักแน่นจากปลายหอกที่ถูกส่งผ่านจากฝ่ามือ ผ่านแขน และสะท้อนไปยังแกนกลางของร่างกาย ทุกครั้งที่เขาขยับแขนตามการจับของหอกในมือ คูเปอร์จะระลึกถึงวิธีที่เคยฝึกฝนกับไม้ในวัยเยาว์ แม้ว่าอาวุธใหม่จะหนักกว่ามาก แต่การจับที่มั่นคงกลับทำให้เขาสามารถประยุกต์ท่าทางได้เป็นอย่างดี


การแทงหอกในท่านี้อาจดูง่ายดายต่อสายตาคนนอก แต่แท้จริงแล้วต้องอาศัยสมาธิในการรักษาท่าทางให้สมดุลระหว่างแรงที่ส่งไปกับการควบคุมทิศทาง คูเปอร์คิดในใจว่าหากเขาพลาดแม้แต่น้อย ปลายหอกอาจหลุดตำแหน่งและทำให้การโจมตีของเขาสูญเปล่า


เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ เหงื่อเริ่มซึมออกตามไรผม แดดอ่อนของยามสายแผดเผาจนรู้สึกร้อนวูบวาบที่ท้ายทอย ทว่าเขาไม่หยุดพัก กลับฝึกต่อไปอย่างเงียบ ๆ ทั้งแทง หวด และกวาดหอกให้ปลายหอกกรีดอากาศส่งเสียงหวีดหวิว


เมื่อขยับได้สักพัก เขาก็เริ่มทดลองเปลี่ยนท่า โดยทดลองผสมผสานท่าหวดที่รุนแรงขึ้น วาดวงโค้งกว้างให้หอกเคลื่อนที่ไปตามการหมุนตัว มืออีกข้างเสริมแรงให้ปลายหอกเหวี่ยงอย่างแม่นยำ ชายหนุ่มค่อย ๆ เร่งจังหวะขึ้นจากช้าเป็นเร็ว ทว่าไม่ลืมที่จะรักษาความนิ่งของร่างกายไม่ให้เสียสมดุล การฝึกฝนแบบนี้นอกจากต้องควบคุมแรง ยังต้องใช้สมาธิและการวางจังหวะที่แม่นยำ


"เฮ้อ... เอาจริงนะ คงต้องปรึกษาใครสักคนให้จริงจังกว่านี้แล้วมั้ง" เขาพึมพำอย่างเหนื่อยอ่อนเมื่อลงมือฝึกไปได้สักพักใหญ่ ใจหนึ่งอยากฝึกเองต่อไปให้ได้ดีแต่ก็รู้ว่าหากมีคนสอนคงจะก้าวหน้าเร็วกว่านี้ แต่เมื่อเงินในกระเป๋ายังคงจำกัดการไปเรียนอย่างเป็นทางการคงต้องรอไปก่อน


คูเปอร์สูดหายใจลึก เหงื่อที่ไหลซึมออกมาตามขมับนั้นเหมือนจะระเหยไปในอากาศก่อนจะทันได้ไหลลงคอ ความเหนื่อยล้าจากการฝึกนานนับชั่วโมงกำลังเริ่มฉายแววให้เห็น แต่เขาก็รู้ดีว่ายังพอมีแรงเหลือพอสำหรับการฝึกอีกสักหน่อย ชายหนุ่มจับหอกแน่น มือที่สั่นเล็กน้อยนั้นเป็นสัญญาณว่ากล้ามเนื้อกำลังตอบสนอง เขาเชิดหน้า เหยียดแขนให้ตรง ขยับเท้าขวาไปข้างหน้าอย่างมั่นคง


หลังจากฝึกท่าทางการแทงและหมุนมาได้พักใหญ่ ตอนนี้เขาเริ่มทดลองการกวาดหอกไปมา ฝึกควบคุมแรงให้แม่นยำเพื่อไม่ให้พลาดเป้าหมายในสถานการณ์จริง มือจับหอกมั่น ขยับสะโพกให้ส่งแรงถึงปลายหอกให้มันเหวี่ยงไปตามจังหวะ เขารู้ดีว่าต้องระวังให้หอกนั้นอยู่ในทิศทางที่ควบคุมได้ ไม่ปล่อยให้แกว่งแรงจนเสียท่า คูเปอร์ยืนตั้งท่าฝึกอย่างมุ่งมั่นในมุมหนึ่งของสนาม แม้จะไม่มีใครสนใจเขามากนัก แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความแข็งแรงที่เพิ่มพูนในร่างกาย


การใช้หอกอาจดูเรียบง่ายต่อสายตาคนนอก แต่ในทางกลับกันนั้นอาศัยความละเอียดละอออย่างยิ่ง ทั้งการคำนวณน้ำหนัก แรงส่ง และจังหวะที่ต้องประสานให้แม่นยำ ทุกการเคลื่อนไหวคือการเรียนรู้ใหม่ที่จะช่วยให้การโจมตีของเขาคมชัดและมั่นคงยิ่งขึ้น


ชายหนุ่มสูดหายใจลึก รู้สึกถึงอากาศที่แล่นเข้าสู่ปอดและความเผ็ดร้อนของความเหนื่อยล้าที่แทรกซึมไปทั่วร่าง เขาเหวี่ยงหอกไปข้างหน้าแล้วหมุนกลับมาไว้อย่างรวดเร็ว การเคลื่อนไหวนี้คล่องแคล่วขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากฝึกมาหลายครั้ง เขาค่อย ๆ ปรับสมาธิให้จดจ่อมากขึ้น จนเหมือนกับว่าเขาได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับหอกในมือ ในใจนั้นเขารู้สึกถึงความพยายามที่กำลังออกผลเป็นความสามารถที่มั่นคงขึ้นตามลำดับ


"ถ้าเรียนเองได้แบบนี้ต่อไปก็ไม่ต้องเสียเงินเรียนนอกค่ายแล้วใช่ไหม" คูเปอร์พึมพำด้วยรอยยิ้มมุมปากที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ แม้จะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก แต่ชายหนุ่มก็รู้สึกถึงความก้าวหน้าในการฝึกของตัวเอง


ความร้อนจากแดดอ่อน ๆ กระทบผิวจนรู้สึกวาบแสบ เหงื่อเริ่มไหลซึมออกมาตามไรผมและแผ่นหลัง  ในมุมหนึ่ง คูเปอร์ยืนตั้งท่าหอก ขาซ้ายวางไปข้างหน้า เหยียดแขนที่ถือหอกให้ตรง ฝ่ามือจับด้ามหอกไว้แน่นราวกับยึดเอาความมั่นคงทั้งหมดในใจมาวางไว้ตรงนั้น


เขาเริ่มจากการวาดท่าตั้งต้นอย่างช้า ๆ จับหอกให้มั่น ย่อตัวลงเล็กน้อยแล้วค่อย ๆ เคลื่อนปลายหอกไปตามแรงของมืออย่างระมัดระวัง ค่อย ๆ วาดท่าตั้งพื้นฐานแทงหอกออกไปตรง ๆ ลมหายใจสอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของปลายหอกที่แทงออกไปในอากาศ  ชายหนุ่มเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ทว่าไม่ลืมที่จะรักษาความมั่นคงในท่าทางของตัวเอง ควบคุมกล้ามเนื้อที่ไหล่ แขน และข้อมือให้มั่นคงยิ่งขึ้นทุกครั้งที่ออกแรงแทง


ทุกการเคลื่อนไหวของคูเปอร์นั้นสะท้อนถึงความตั้งใจที่ต้องการฝึกฝนให้ชำนาญ ไม่ใช่เพียงแค่การออกแรงหรือการเคลื่อนไหวอย่างสะเปะสะปะ การเคลื่อนไหวที่เหมือนกับการซ้อมรบนี้ล้วนผ่านการคำนวณมาอย่างถี่ถ้วน ไม่เพียงแค่สร้างความแข็งแรงให้ร่างกาย แต่ยังทำให้เขาควบคุมจังหวะและแรงที่ส่งผ่านปลายหอกได้อย่างแม่นยำ


หลังจากฝึกท่าแทงพื้นฐานจนเริ่มคล่องขึ้น เขาเริ่มทดลองท่าหวดที่ใช้พลังมากกว่า ขยับเท้าและหมุนสะโพกให้หอกเหวี่ยงออกไปเป็นวงกว้าง ปลายหอกกรีดอากาศส่งเสียงหวีดเบา ๆ ทุกครั้งที่หอกขยับ คูเปอร์จับจังหวะการหายใจให้สอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของร่างกาย และทำให้ท่วงท่าออกมาอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าจะยังไม่ถึงขั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่การฝึกฝนนี้กลับค่อย ๆ สะสมความมั่นใจและความชำนาญในใจของเขาขึ้นทีละน้อย


ท่ามกลางอากาศร้อนของลานฝึกนั้น เขาฝึกหัดท่าทางที่ยากขึ้นเรื่อย ๆ การเหวี่ยงและกวาดหอกไปมารอบตัวเพื่อสร้างวงป้องกัน การจับหอกให้สมดุลในมือและหมุนกลับมาแทงในทิศทางที่ต้องการ ทุกท่วงท่าที่เขาลองฝึกไม่เพียงแต่สร้างความแข็งแกร่งของร่างกาย แต่ยังเพิ่มความเข้าใจในน้ำหนักและสมดุลของหอกในมือ ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงพลังที่สะสมขึ้นในกล้ามเนื้อของเขาที่ตอบสนองการฝึกฝนแต่ละครั้งได้อย่างดี


คูเปอร์ยืนนิ่งอยู่นานหลังจากการฝึกท่าหวดและกวาดหอกหลายครั้ง มือที่จับหอกเริ่มสั่นเล็กน้อยจากความเหนื่อยล้า แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกถึงการเติบโตบางอย่างในตัวเอง ไม่ใช่เพียงแค่กล้ามเนื้อที่แข็งแรงขึ้น แต่ยังเป็นการเข้าใจในวิธีการเคลื่อนไหวและการควบคุมจิตใจที่แน่วแน่ การฝึกนี้สอนให้เขารู้จักความอดทน แม้จะไม่มีผู้สอนหรือคำแนะนำใด ๆ แต่ความพยายามในวันนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่สูญเปล่า


คูเปอร์เหลือบมองหอกในมือ ความแวววาวของโลหะยามต้องแสงแดดสะท้อนให้เห็นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมัน เขายกหอกขึ้นอีกครั้ง ตั้งท่าพร้อมสำหรับการแทงโดยไม่มีท่าทีเหนื่อยล้าใด ๆ ให้เห็น มือและใจประสานกันอย่างกลมกลืน ไม่ใช่เพียงแค่การฝึกเพื่อความแข็งแกร่ง แต่เป็นการฝึกฝนจิตใจและการควบคุมตนเอง


ลานฝึกที่เงียบสงบในมุมของเขากลายเป็นสนามทดสอบความมุ่งมั่นในใจ เขารู้ดีว่าความสำเร็จไม่ได้เกิดขึ้นในวันเดียว แต่เป็นการสะสมความพยายามในทุก ๆ วันที่ผ่านไป คูเปอร์ยิ้มเล็ก ๆ กับตัวเอง สูดหายใจลึกอีกครั้งแล้วเริ่มฝึกต่อไปอย่างเงียบๆ

ฝึกประจำวัน

Sebastian BRAVE

SEBASTIAN

In every whispered secret and every untold truth, Hermes listens.

หลังจากที่เรียนวิชาอสุรกายเสร็จเรียบร้อย เซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็มุ่งหน้าไปยังคาบเรียนถัดไป นั่นคือวิชามีดสั้น สถานที่เรียนคาบนี้อยู่ที่สนามฝึกซ้อมทางทิศตะวันออกของเขตบ้านพักอาศัย สนามฝึกซ้อมนี้กว้างขวาง รายล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่ทำให้บรรยากาศดูร่มรื่น และมีกลิ่นอายของการฝึกที่จริงจัง ซึ่งสร้างความรู้สึกตื่นเต้นให้กับเซบาสเตียน เขาลูบมีดสั้นของตนเองที่เหน็บไว้อยู่ข้างเอว รู้สึกพร้อมที่จะเรียนรู้ทักษะใหม่ ๆ

เมื่อมาถึงสนามฝึกซ้อม ครูผู้สอนซึ่งเป็นหญิงสาววัยรุ่นที่ดูแข็งแกร่งและมีบุคลิกเด็ดเดี่ยวก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขา เธอแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ " สวัสดีทุกคน ฉันชื่อไพเพอร์ แม็กลีน ครูผู้สอนวิชามีดสั้นในคาบนี้ ฉันรู้ว่าพวกเธอหลายคนคงจะรู้จักมีดสั้นกันมาบ้าง แต่วันนี้พวกเราจะได้เรียนรู้วิธีใช้มันอย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพมากขึ้น "

เธอกวาดสายตามองไปยังนักเรียนในสนามฝึกซ้อมทุกคน ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง " การใช้มีดสั้นนั้น ไม่ใช่แค่การโจมตีให้แรงที่สุด แต่ยังต้องคำนึงถึงการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วและแม่นยำ นี่คืออาวุธที่ต้องอาศัยการฝึกฝนทั้งความเร็วและความสมดุล เพราะฉะนั้นในคลาสนี้ ฉันจะสอนทุกคนให้รู้จักกับการถือมีดให้มั่นคง การควบคุมจังหวะการเคลื่อนไหว และการรับมือกับคู่ต่อสู้ที่ถือมีดสั้นเช่นเดียวกัน ”

เซบาสเตียนพยักหน้ารับอย่างตั้งใจ ในขณะที่เขาจับมีดสั้นของตัวเองและหันไปกระซิบกับเซเลสติโน่เบา ๆ " ดูเหมือนว่าจะเป็นคาบที่เข้มข้นอีกวิชาหนึ่งเลยนะ ฉันชักจะอยากลองฝึกแล้วล่ะ "

เซเลสติโน่หัวเราะเบา ๆ " ใช่เลย บอกตามตรงว่าฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ได้ยินมาว่าครูไพเพอร์คนนี้ฝีมือดีมาก จะได้เห็นเธอสอนจริง ๆ ในวันนี้แล้ว "

ไพเพอร์ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นความตั้งใจของนักเรียนทุกคน จากนั้นเธอก็หยิบมีดสั้นของตัวเองออกมาสาธิต " การถือมีดสั้นที่ถูกต้องเป็นพื้นฐานแรกที่ต้องรู้ ถือนิ่ง ๆ ไว้แบบนี้ " เธออธิบายพร้อมแสดงท่าจับมีดด้วยมือที่มั่นคง ให้เห็นถึงการควบคุมมีดอย่างเชี่ยวชาญ " จับให้แน่น แต่ไม่เกร็งมาก และปล่อยให้มือขยับไปตามการเคลื่อนไหว "

เซบาสเตียนมองตามอย่างตั้งใจ ก่อนจะลองจับมีดตามคำสอนของไพเพอร์ แต่ก็รู้สึกเกร็งเล็กน้อย ทำให้ครูไพเพอร์หันมาช่วยปรับมือของเขาให้ถูกต้อง " อย่าลืมผ่อนคลายมือหน่อยนะเซบาสเตียน ไม่ต้องเกร็งมาก ควบคุมจังหวะการเคลื่อนไหวให้ดี จะได้ไม่เผลอพลาดในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด "

“ เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณมากนะครับ ” เซบาสเตียนตอบกลับพร้อมกับลองผ่อนมือและจับมีดตามที่ไพเพอร์แนะนำ ครูสาวพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นจึงเริ่มสอนพวกเขาให้เคลื่อนไหวไปพร้อมกับการถือมีด ซึ่งประกอบด้วยการก้าวไปข้างหน้าและถอยหลังอย่างระมัดระวัง

" สิ่งสำคัญในวิชานี้คือความยืดหยุ่นและการปรับตัว ” ไพเพอร์กล่าวพร้อมทั้งเดินไปรอบ ๆ นักเรียนเพื่อคอยสังเกตและให้คำแนะนำ “ จำไว้ว่าความเร็วจะไร้ค่า ถ้าพวกเธอไม่สามารถควบคุมทิศทางและจังหวะได้ ดังนั้นฝึกให้มั่นใจในทักษะของตัวเองก่อน "

เซบาสเตียนจดจำคำแนะนำทุกคำเอาไว้ และค่อย ๆ ฝึกฝนตามไปอย่างตั้งใจ การฝึกซ้อมที่สนามในวันนี้ทำให้เขาเข้าใจมากขึ้นว่าการใช้อาวุธไม่ใช่แค่การต่อสู้ แต่ยังต้องอาศัยการใช้จิตใจที่เข้มแข็งและการควบคุมอารมณ์อย่างมาก เซบาสเตียนตั้งใจแน่วแน่ว่าจะพัฒนาฝีมือในวิชานี้ต่อไปจนกว่าจะเชี่ยวชาญ

#008000 - เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด

#a0522d - NPC " ไพเพอร์ แม็กลีน "
#000080 - NPC " เซเลสติโน่ เซล เรดฟิลด์ "

---

หมายเหตุ: เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

โดยปกติแล้วสนามฝึกซ้อมมักเต็มไปด้วยเสียงโหวกเหวกของสมาชิกในค่ายที่แห่แหนกันมาจับจองพื้นที่สำหรับเล่นสนุกและสร้างประโยชน์ ทว่าทุกวันที่มีคลาสเรียนวิชามีดสั้น ไม่รู้ทำไมในลานถึงได้โล่งแต่รอบนอกกลับเต็มไปด้วยฝูงชน ดวงตาของเนเรซ่ากวาดมองรอบด้านอย่างพิจารณาก่อนจะหยุดลงที่ร่างสูงเพรียวของไพเพอร์ แม็กลีน “ สวัสดีทุกคน ฉันไพเพอร์ แม็กลีน ครูผู้สอนวิชามีดสั้น ฉันรู้ว่าพวกเธอหลายคนคงจะรู้จักมีดสั้นกันมาก่อน แต่วันนี้พวกเราจะมาเรียนรู้วิธีใช้อย่างถูกต้องเพื่อประสิทธิภาพที่มากขึ้น ”

พี่สาวร่วมสายเลือดของเธอกล่าวด้วยความมั่นใจ บนใบหน้ามีรอยยิ้มบาง ๆ ประดับไว้เพื่อไม่ให้เคร่งขรึมจนเกินไป “ การใช้มีดสั้นไม่ใช่แค่การโจมตีให้แรงที่สุดแต่ยังต้องคำนึงถึงการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วและแม่นยำ นี่คืออาวุธที่ต้องอาศัยการฝึกฝนทั้งความเร็วและความสมดุล เพราะฉะนั้นในคลาสนี้ ฉันจะสอนทุกคนให้รู้จักกับการถือมีดให้มั่นคง การควบคุมจังหวะการเคลื่อนไหว และการรับมือกับคู่ต่อสู้ที่ถือมีดสั้นเช่นเดียวกัน ” เสียงของไพเพอร์จริงจัง เปลี่ยนบรรยากาศสบาย ๆ ก่อนหน้านี้ให้กลายมาเป็นคลาสเรียนที่เข้มงวด

เนเรซ่าหรี่ตาเธอหมุนกริช (A.K.A. มีดสั้น) ในมือ กวาดตามองเพื่อนร่วมเรียนหลายคนที่มีอุปกรณ์อยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะหันไปมองทางไพเพอร์ที่ดูจะพอใจกับความกระตือรือร้นของนักเรียน ไพเพอร์ถือมีดสั้นประจำตัวของเธอด้วยท่าทางเชี่ยวชาญและคุ้นชิน “ การถือมีดสั้นที่ถูกต้องเป็นพื้นฐานแรกที่ต้องรู้ ถือนิ่ง ๆ ไว้แบบนี้ ” รุ่นพี่คนสวยจากบ้านอะโฟรไดท์สาธิตวิธีการช้า ๆ และอธิบายให้ทุกคนเข้าใจตรงกัน “ จับให้แน่น แต่อย่าเกร็งจนเกินไป ปล่อยให้มือขยับตามการเคลื่อนไหว ”

“ สิ่งสำคัญคือต้องลื่นไหลและแต่ไม่ปวกเปียก ” ไพเพอร์สาธิตการเคลื่อนไหวที่ทำให้หลายคนอ้าปากค้าง “ สำหรับคนใช้มีดสั้น ถ้าเสียอาวุธไปก็เสมือนกับไร้ทางรอด ดังนั้นพวกเราต้องทำให้แน่ใจว่าจะไม่ทำมีดสั้นหลุดมือ ” ผู้ฝึกสอนสายเลือดอะโฟรไดท์เดินไปทีละก้าวคอยตรวจสอบความเรียบร้อยและถูกต้องของนักเรียน ไพเพอร์เดินผ่านแต่ละคน ใช้เวลาคอยให้คำแนะนำจนมาถึงคราวของน้องสาวร่วมสายเลือด

“ ฉันประหลาดใจที่เห็นเธอออกมาจากเคบิน.. เนเรซ่า ” พี่สาวต่างพ่อยิ้มด้วยความรู้สึกขบขันมากกว่าโปรยเสน่ห์เช่นสายเลือดอะโฟรไดท์โดยทั่วไป “ คลาสเรียนของคุณทั้งที ” เนเรซ่าตอบกลับเสียงเบาเธอก้มลงมองมีดสั้นในมือ ท่าทางการจับถือว่าถูกต้องตามหลักการแถมยังดูชำนาญเป็นพิเศษ นั่นทำให้ไพเพอร์เลิกคิ้ว พี่สาวร่วมสายเลือดขยับแขนกอดอกด้วยความสนใจ

“ เธอมีพื้นฐานมาก่อนหนิ ”

“ ฉันเล่นบาลิซองน่ะ ” เนเรซ่าพยักหน้าเพื่อเสริมคำพูดของเธอ น้องสาวร่วมบ้านของผู้สอนค่อย ๆ ลดระดับมือที่ถือมีดสั้นลง “ ก็คงจะถือว่ามีประสบการณ์ได้อยู่บ้าง ไม่มากแต่ก็พอมี ” มือข้างที่ไม่ได้จับมีดเคลื่อนมาวางที่ไหล่อีกข้างของตัวเธอเอง สาวปารีเซียงผมบลอนด์หมุนหัวไหล่ตัวเองช้า ๆ “ พี่ไปดูคนอื่นเถอะไพเพอร์ ไว้ฉันจะไปรบกวนขอซ้อมนอกรอบ ”

ไพเพอร์หัวเราะ “ ฉันไม่มีสิทธิพิเศษให้น้องสาวหรอกนะ ” ครูสาวคนสวยเดินจากไปเพื่อให้คำแนะนำคนอื่นจนกระทั่งแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครที่จับมีดสั้นผิดวิธี เจ้าของนามสกุลแม็กลีนสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดและเน้นย้ำสิ่งสำคัญให้เป็นส่วนสุดท้ายของคลาสเรียนวันนี้ “ สิ่งสำคัญในวิชานี้คือความยืดหยุ่นและการปรับตัว จำไว้ว่าความเร็วจะไร้ค่า ถ้าพวกเธอไม่สามารถควบคุมทิศทางและจังหวะได้ ดังนั้นฝึกให้มั่นใจในทักษะของตัวเองก่อน "

“ วันนี้พอแค่นี้ เอาไว้พบกันใหม่ ใครอยากฝึกต่อก็ใช้พื้นที่กันตามสบาย ตอนบ่ายสามถึงสี่โมงมีกำหนดการประลองที่อัฒจันทร์ ใครร้อนวิชาก็ไปลงชื่อไว้ ฉันจะรอดูว่าพวกเธอไปได้ไกลกันแค่ไหน ” ไพเพอร์กำชับเป็นครั้งสุดท้าย พยักหน้าเมื่อเห็นความตั้งใจในแววตาของลูกศิษย์ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ส่วนเนเรเซ่า.. Well.. เธอไม่ได้มีธุระที่ไหน ฝึกตรงนี้อีกสักพักไปก่อนก็แล้วกัน

เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า
อ้างอิงข้อมูลบางส่วนจากโรลเพลย์คุณเซบาสเตียนในไทม์ไลน์วันเดียวกัน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

รุ่งอรุณแห่งวันใหม่
แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องผ่านหน้าต่างของบ้านพักเฮอร์มีส ปลุกให้ ริต้า เด็กสาวผมยาวสีดำขลับ ตื่นขึ้นจากภวังค์ เธอขยี้ตาเบา ๆ เพื่อขจัดความง่วงงุน ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงด้วยความกระตือรือร้น

 
“วันนี้ต้องเต็มที่เหมือนเดิม!” เธอพึมพำกับตัวเอง พลางจัดเตียงให้เรียบร้อย

 
หลังจากนั้น ริต้าก็รีบอาบน้ำ และเปลี่ยนมาสวมใส่เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัดสีส้มสดใส ตัดกับกระโปรงกางเกงสีขาว รองเท้าผ้าใบคู่โปรดของเธอถูกสวมเรียบร้อย พร้อมทั้งหวีผมสีดำขลับให้เรียบเป็นเงางาม

 
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว เธอจึงออกจากห้องนอนรวม เดินตรงมายังหน้าบ้านพักเฮอร์มีส และหยุดยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก

 
“วันนี้จะฝึกอะไรดีนะ...” ริต้าพึมพำเบา ๆ พลางยกมือแตะคางเพื่อไตร่ตรอง

 
หลังจากที่เธอวางแผนในหัวเสร็จ ริต้าก็รีบก้าวเดินออกจากบ้านพักหมายเลข 11 อย่างมุ่งมั่น การเดินของเธอมีจังหวะรวดเร็ว เต็มไปด้วยพลัง
ไม่นานนัก เธอก็มาถึงสนามฝึกซ้อม ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเขตบ้านพัก เสียงรองเท้าของเธอเหยียบใบไม้แห้งเบา ๆ ทำให้ ไครอน ซึ่งกำลังจัดอุปกรณ์ฝึกอยู่ เงยหน้าขึ้นมอง

 
“อรุณสวัสดิ์ ริต้า” ไครอนทักทายด้วยเสียงนุ่ม

 
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณไครอน” ริต้าก้มศีรษะเล็กน้อยด้วยความเคารพ “วันนี้ฉันอยากขอยืมหอกไปฝึกซ้อมค่ะ”

ไครอนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปหยิบหอกจากชั้นเก็บอาวุธ “ฝึกให้ดีล่ะ อย่าลืมวอร์มกล้ามเนื้อก่อนเริ่มด้วยนะ"

“ค่ะ! ขอบคุณมากค่ะ!” ริต้ารับหอกด้วยสองมือแน่น และรีบก้าวเดินไปยังลานฝึกซ้อมด้วยความตั้งใจ

 
เมื่อมองเห็นลานกว้างที่เต็มไปด้วยเพื่อนร่วมค่ายที่กำลังฝึกซ้อมด้วยอาวุธต่าง ๆ หัวใจของริต้าเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เธอยิ้มกว้างให้ตัวเองก่อนจะเริ่มการฝึก นี่คือจุดเริ่มต้นของวันใหม่ที่เธอพร้อมจะทุ่มเทอย่างสุดกำลัง!

หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน  +15 EXP / +5 พลังใจ

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

ณ ค่ายฮาล์ฟบลัด

 
หลังจากถวายแผ่นเกม PS5 ที่เตาไฟบูชาเทพเสร็จ ริต้าถอนหายใจเบาๆ พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ "ท่านเทพมารดาไนกี้ ข้าหวังว่าท่านจะรับรู้ถึงความตั้งใจของข้า"
เธอหมุนตัวเดินออกมาจากลานบูชา เปลวไฟยังคงลุกไหวอยู่เบื้องหลัง ขณะที่ริต้าเดินไปตามทางเลียบค่าย ผ่านแนวต้นไม้ที่ล้อมรอบจนมาถึงเขตทิศตะวันออก เสียงอาวุธกระทบกันดังมาจากสนามฝึกซ้อม สายตาของเธอจับจ้องไปยังกลุ่มเด็กฝึกที่กำลังซ้อมดาบและโล่กันอย่างขะมักเขม้น

 
ริต้าเดินตรงไปยังบ้านพักของคุณไครอน ครูฝึกครึ่งม้าที่กำลังจัดเรียงอาวุธอยู่หน้ากระท่อมไม้

 
"สวัสดีค่ะ คุณไครอน" ริต้าทักด้วยน้ำเสียงสุภาพ

 
ไครอนเงยหน้าขึ้นจากงานตรงหน้า "สวัสดี ริต้า วันนี้เจ้ามาหาข้าเรื่องอะไรหรือ?"

"วันนี้ข้าขอยืมหอกสำหรับฝึกซ้อมค่ะ"

ไครอนพยักหน้าอย่างพอใจ "ดีมาก ข้าชื่นชมความพยายามของเจ้าเสมอ" เขาหยิบหอกด้ามหนึ่งจากแท่นเก็บอาวุธ ยื่นให้ริต้าพร้อมกับคำแนะนำ "นี่คือหอกสำหรับฝึก น้ำหนักกำลังดี แต่ต้องระวังปลายมัน คมพอสมควร ใช้ให้ระมัดระวัง"

"ค่ะ ข้าจะใช้มันอย่างดีที่สุด" ริต้ารับหอกด้วยสองมือ พลางโค้งศีรษะให้เล็กน้อย

 
"อย่าลืม จุดสำคัญของการใช้หอกคือสมดุลและการควบคุมร่างกาย เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้กำลังทั้งหมด แต่ต้องใช้ความแม่นยำและความมั่นคง" ไครอนเสริม

 
"ขอบคุณค่ะ ข้าจะจำไว้"

ริต้ากลับไปยังสนามฝึก เธอวางหอกในท่าพร้อม ก่อนจะเริ่มต้นการฝึกอย่างจริงจัง เธอทดลองแทงไปข้างหน้า หมุนตัวหลบ และใช้ปลายหอกหมุนเพื่อสร้างจังหวะ เธอฝึกจนเหงื่อไหลชุ่มทั้งร่าง แต่ไม่มีท่าทีจะหยุดพัก

 
"เร็วขึ้นอีกนิด ริต้า!" เธอพูดกระตุ้นตัวเอง พลางเร่งจังหวะการแทงและหลบ
เวลาผ่านไปจนแสงแดดเริ่มอ่อนลง เธอหยุดพักหอบหายใจ พร้อมเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก ก่อนจะนำหอกกลับไปคืนไครอน

 
"ท่านไครอน ข้าขอบคุณสำหรับอาวุธดีๆ นี้" ริต้าพูดพร้อมยื่นหอกคืน
ไครอนมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน "เจ้าทำได้ดี ริต้า อย่าหยุดฝึกฝน จำไว้ว่า ความพยายามอย่างต่อเนื่องจะนำชัยชนะมาให้"

 
"ค่ะ ข้าจะไม่ลืมคำของท่าน" ริต้ายิ้ม ก่อนจะหันหลังเดินออกจากสนามฝึก

 
เธอเดินลัดเลาะออกจากเขตบ้านพักและสนามฝึกซ้อมทิศตะวันออก มุ่งหน้าสู่ลานฝึกธนูทันที ริต้ามองไปยังเป้าธนูที่ตั้งเรียงราย และหยิบลูกธนูจากถุงเก็บที่วางไว้ เธอสูดลมหายใจลึก ขณะที่ตั้งใจเริ่มต้นฝึกยิงธนูในยามเย็นด้วยจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและศรัทธา

หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

สนามฝึกแห่งความมุ่งมั่น

 
หลังจากที่ริต้าออกมาจากบริเวณเตาไฟบูชาเทพ เธอก้าวเท้าตรงไปยังสนามฝึกซ้อมที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเขตบ้านพัก เสียงกระทบกันของอาวุธและเสียงคำสั่งจากเหล่าผู้ฝึกสอนดังแว่วมาแต่ไกล ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้น

 
เมื่อมาถึงสนามฝึก ริต้ามุ่งหน้าไปยังจุดที่คุณไครอน หัวหน้าผู้ฝึกสอนครึ่งมนุษย์ครึ่งม้า กำลังดูแลเหล่าเด็กฝึกอยู่

 
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณไครอน!" ริต้าทักทายเสียงใส

 
ไครอนหันมามองเธอพร้อมรอยยิ้มใจดี "อรุณสวัสดิ์ ริต้า วันนี้มาฝึกอะไรล่ะ?"

"วันนี้หนูอยากฝึกใช้หอกค่ะ ขอยืมหอกสักเล่มได้ไหมคะ?"

ไครอนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย "แน่นอน แต่ข้าขอเตือนว่า หอกไม่ใช่อาวุธง่ายๆ ต้องใช้สมาธิและการควบคุมตัวเองสูงนะ เจ้าไหวหรือเปล่า?"

ริต้ายืดตัวตรงอย่างมุ่งมั่น "หนูไหวค่ะ! หนูพร้อมจะฝึกหนัก"

"ดี งั้นตามข้ามา" ไครอนพาเธอไปยังคลังอาวุธ ก่อนจะหยิบหอกขนาดพอดีมือสำหรับเด็กฝึกหัดยื่นให้
"ลองจับดูสิ"

ริต้ารับหอกมาและลองถือไว้ในมือ น้ำหนักกำลังดีและความสมดุลของมันทำให้เธอยิ้มออกมา "สมบูรณ์แบบเลยค่ะ!"

."งั้นไปที่สนามฝึกกัน ข้าจะสอนวิธีเริ่มต้นให้"

ไม่นาน ริต้าก็ยืนอยู่ในสนามฝึกซ้อม หอกในมือของเธอสะท้อนแสงแดดอ่อนๆ ขณะไครอนสอนวิธีการจับและการแทงพื้นฐาน เธอตั้งใจฟังและทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด

 
"ก้าวเท้าหน้า! ระวังน้ำหนักตัว อย่าโน้มไปข้างหน้ามากเกินไป!" ไครอนตะโกนแนะนำ

 
"ค่ะ!" ริต้าตอบเสียงดัง ขณะเหวี่ยงหอกออกไปด้วยแรงที่มากขึ้น

 
เธอฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาบนหน้าผาก แต่ดวงตาของเธอยังคงเปี่ยมด้วยความตั้งใจ

 
"ดีมาก! จังหวะดีขึ้นเรื่อยๆ!" ไครอนชมเมื่อเห็นพัฒนาการของเธอ

 
หลังจากฝึกไปได้สักพัก ริต้าหยุดพักหอบหายใจ แต่ก็ยังไม่ปล่อยหอกออกจากมือ เธอมองไปรอบๆ เห็นเด็กฝึกคนอื่นๆ กำลังฝึกกับอาวุธต่างๆ ด้วยความตั้งใจเช่นกัน

 
"ฉันจะต้องเก่งให้ได้…เพื่อให้สมกับที่เทพมารดาไนกี้มองดูอยู่" ริต้าพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งและเริ่มฝึกซ้อมต่อด้วยแรงฮึดใหม่

 
เวลาผ่านไป ริต้ายังคงทุ่มเทให้กับการฝึกอย่างเต็มที่ แม้จะเหนื่อยล้า แต่เธอรู้ว่านี่เป็นอีกก้าวสำคัญของเธอในการพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น

หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

การฝึกฝนก่อนภารกิจ

 
หลังจากออกจากเตาไฟบูชาเทพ ริต้าเดินไปทางทิศตะวันออกของเขตที่พัก สนามฝึกซ้อมของค่ายฮาล์ฟบลัดตั้งอยู่ที่นั่น ลานฝึกกว้างใหญ่เต็มไปด้วยเสียงเหล็กกระทบกัน นักรบฝึกหัดกำลังทดสอบฝีมือกันอย่างดุเดือด

 
ริต้าสูดลมหายใจลึก ก่อนเร่งฝีเท้าไปยังมุมหนึ่งของสนามฝึก ซึ่งเป็นที่ประจำของคุณไครอน ผู้ดูแลและครูฝึกที่ทุกคนในค่ายให้ความเคารพ

 
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณไครอน!" ริต้าทักด้วยน้ำเสียงสดใส

 
ครึ่งคนครึ่งม้าเงยหน้าขึ้นจากตารางภารกิจที่เขากำลังตรวจสอบ "อรุณสวัสดิ์ ริต้า วันนี้ดูมุ่งมั่นเป็นพิเศษนะ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?"

"ค่ะ! ริต้าอยากยืมหอกมาใช้ฝึกซ้อมหน่อยค่ะ" เธอพูดพร้อมยิ้มกว้าง "วันนี้ริต้ามีภารกิจเผชิญหน้ากับปีศาจฮาร์ปี้ครั้งแรก เลยอยากเตรียมตัวให้พร้อมที่สุด"

คุณไครอนพยักหน้า "เป็นความคิดที่ดี ฝึกให้มั่นใจไว้ก่อน ฉันมีหอกที่เหมาะกับมือใหม่อยู่ เดี๋ยวหยิบมาให้"

ไม่กี่อึดใจ ไครอนก็ยื่นหอกสีเงินที่มีน้ำหนักพอดีมือให้ริต้า "นี่คือหอกที่สมดุลและเหมาะสำหรับการเริ่มต้น ฝึกให้คล่องมือเข้าไว้"

"ขอบคุณค่ะ!" ริต้ารับหอกมาด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนเดินไปยังลานฝึกที่ว่างเปล่ามุมหนึ่ง
เธอเริ่มต้นด้วยการจับหอกอย่างถูกวิธี หมุนข้อมือเพื่อปรับความถนัด และทดลองแทงเป้าหมายที่ตั้งอยู่ในสนามฝึกซ้อม แต่ละครั้งที่เธอออกแรงแทง ความเร็วและความแม่นยำของเธอก็เพิ่มขึ้น

 
"แทง! ถอย! หมุนตัว!" เธอพึมพำคำสั่งให้ตัวเองอย่างต่อเนื่อง เหงื่อไหลลงมาตามขมับ แต่ริต้าไม่หยุด เธอฝึกต่อเนื่องจนกล้ามเนื้อเริ่มล้าทว่าใจของเธอยังคงมุ่งมั่น

 
คุณไครอนยืนมองอยู่ห่างๆ เขายิ้มบางๆ ขณะเห็นริต้าฝึกซ้อมอย่างจริงจัง "เธอมีไฟดีจริงๆ หวังว่าจะเอาตัวรอดจากปีศาจฮาร์ปี้ได้" เขาพูดกับตัวเองเบาๆ

 
เมื่อริต้าหยุดพัก เธอหอบเล็กน้อยแต่ในดวงตามีแววพอใจ "ฉันต้องทำได้แน่!" เธอพูดกับตัวเอง พลางจับหอกแน่นพร้อมสานต่อการฝึกฝนอย่างไม่ลดละ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจที่รออยู่ข้างหน้า

หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ

Sebastian BRAVE

SEBASTIAN

In every whispered secret and every untold truth, Hermes listens.

เวลา 13.30 น. วิชาอสุรกายศึกษา I (DS I)

ในขณะที่การเรียนเกี่ยวกับอสุรกายสิ้นสุดลง เซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็เดินไปตามทางเดินภายในค่าย ฮาล์ฟบลัด เพื่อไปยังคลาสเรียนต่อไป โดยพวกเขามุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่มีรายวิชาต่าง ๆ ตั้งอยู่ ท่ามกลางนักเรียนที่เดินสวนกันไปมา พร้อมกับเสียงพูดคุยและหัวเราะที่ดังขึ้นจากกลุ่มคน

เซบาสเตียนเดินไปข้างหน้าด้วยความคิดของตัวเอง ในขณะที่เซเลสติโน่เดินตามมาอย่างไม่รีบร้อน ทันใดนั้นพวกเขาก็มาถึงทางแยกที่พวกเขาต้องเดินแยกกันไป เซบาสเตียนที่ไม่ทันสังเกตตัวเองก็เดินต่อไปโดยไม่ได้หันไปมองเพื่อนของเขา

" เซบาสเตียน! ไปไหนน่ะ " เสียงของเซเลสติโน่ดังขึ้นจากข้างหลัง ทำให้เซบาสเตียนสะดุ้งเล็กน้อยและหันไปมอง

" โอ๊ะ เอ่อ ไปเรียนวิชาฝึกขี่เพกาซัสไง " เซบาสเตียนตอบออกไปด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แม้จะไม่มั่นใจนักว่าไปถูกทางหรือไม่

เซเลสติโน่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความขบขัน " วันนี้เรียนแค่วิชาอสุรกายและมีดสั้นนะ ไม่ใช่ขี่เพกาซัส "

เซบาสเตียนมองเพื่อนและเริ่มทำหน้าเครียดเล็กน้อยเมื่อเริ่มรู้สึกผิด " อ้าวเหรอ " เขาเอ่ยเบา ๆ พลางหยิบตารางเรียนออกมาจากกระเป๋าและตรวจสอบอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าเซเลสติโน่พูดถูกจริง ๆ วันนี้เขามีแค่สองวิชาคืออสุรกายและมีดสั้น ขี่เพกาซัสเป็นวันพรุ่งนี้

" อืม... สงสัยสมองคงจะเบลอตอนตื่นน่ะ เลยมองวันผิด ฮาฮ่า " เซบาสเตียนหัวเราะเบา ๆ และส่ายหัวไปมา ก่อนจะเดินกลับไปยังทางเดียวกับเซเลสติโน่

เซเลสติโน่ยิ้มและทำท่าเหมือนจะหัวเราะตามเพื่อน " แหม ต้องระวังหน่อยนะ ถ้าเบลอไปบ่อย ๆ เดี๋ยวจะเรียนไม่ทัน ตอนอยู่โรงอาหารฉันก็บอกอยู่ว่าเรียนสองวิชานี้ "

ทั้งสองเดินไปอย่างสนุกสนานและหัวเราะกันจนมาถึงสนามฝึกซ้อมที่เป็นสถานที่สำหรับการเรียนวิชามีดสั้น ในสนามฝึกมีนักเรียนคนอื่น ๆ รวมอยู่ด้วยแล้ว บางคนยืนท่ามกลางอุปกรณ์ฝึกซ้อมในมือ ขณะที่บางคนกำลังปรึกษากันเกี่ยวกับการฝึกในวันนี้

ทันทีที่มาถึง เซบาสเตียนและเซเลสติโน่เดินไปนั่งในที่นั่งที่เตรียมไว้สำหรับนักเรียน เมื่อทุกคนพร้อม ครูฝึกสอนไพเพอร์ แม็กลีน เดินออกมาจากด้านหลังสนาม ฝึกซ้อมโดยมีรอยยิ้มและท่าทางที่มั่นใจ แต่ก็เต็มไปด้วยความจริงจัง

" วันนี้เราจะฝึกการใช้มีดสั้นในระดับที่สูงขึ้น " ครูไพเพอร์เริ่มต้นการบรรยาย " และที่สำคัญที่สุดคือการรู้จักวิธีป้องกันตัวจากการโจมตีที่เกิดขึ้นแบบกะทันหัน "

ครูไพเพอร์แม็กลีนยกมือขึ้นและชี้ไปยังกลุ่มนักเรียนที่ยืนอยู่ " การใช้มีดสั้นนั้นไม่ใช่แค่การใช้เพื่อโจมตีฝ่ายตรงข้าม แต่มันยังเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้คุณสามารถป้องกันตัวเองจากอันตรายที่คุกคามได้ " ครูไพเพอร์อธิบายด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและหนักแน่น

" การฝึกในวันนี้จะเริ่มต้นจากการฝึกการยืนตำแหน่งพื้นฐาน ซึ่งจะช่วยให้คุณมั่นคงและสามารถรับมือกับการโจมตีได้ " เธอกล่าว พร้อมกับยกมีดสั้นขึ้นในมือขวาของตัวเอง

" เมื่อคุณยืนในตำแหน่งที่มั่นคงแล้ว ขั้นตอนถัดไปคือการฝึกใช้มีดสั้นในการป้องกันและโจมตี " ครูไพเพอร์กล่าว พร้อมกับย้ายตัวเองไปยังตำแหน่งการฝึกที่ตั้งอยู่ในสนาม " เริ่มจากการฝึกท่าป้องกันพื้นฐานอย่างการบล็อกและการหลบหลีกการโจมตี "

ทุกคนเริ่มออกไปจับอุปกรณ์ของตัวเอง ครูไพเพอร์เริ่มสาธิตท่าต่าง ๆ ให้ทุกคนได้ดูอย่างชัดเจน ก่อนจะให้พวกเขาลองฝึกกันในคู่ซ้อม เพื่อให้รู้สึกถึงจังหวะและการเคลื่อนไหวที่ถูกต้อง

เซบาสเตียนยืนอยู่ในตำแหน่งที่ครูไพเพอร์ได้สาธิตไว้ เขากระชับมีดสั้นในมือ ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวช้า ๆ ตามจังหวะของครูไพเพอร์ จากนั้นเขาก็ลองฝึกบล็อกการโจมตีที่มาจากเซเลสติโน่ที่ยืนเป็นคู่ซ้อมให้

" ดีมาก เซบาสเตียน " เสียงของครูไพเพอร์ดังขึ้น เมื่อเซบาสเตียนสามารถบล็อกการโจมตีได้สำเร็จ โดยที่มีดสั้นไม่ได้หลุดจากมือของเขา

เซเลสติโน่ยิ้มให้กับเพื่อน ก่อนจะกล่าวขึ้น " นึกว่าไม่ทันแล้วนะเนี่ย สู้ได้ไม่เลวเลย "

ครูไพเพอร์เห็นท่าทางของเซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย " ทุกคนจำไว้นะว่า การใช้มีดสั้นต้องอาศัยการฝึกฝนและการฝึกจิตใจที่ดี เมื่อเธอสามารถยืนหยัดและรักษาสมาธิได้ เธอจะสามารถเอาชนะอุปสรรคทุกอย่างได้ " เธอกล่าวพร้อมกับให้ทุกคนลองฝึกกันต่อไป

ทั้งเซบาสเตียนและเซเลสติโน่ต่างก็พยายามฝึกฝนตามคำแนะนำของครูไพเพอร์อย่างเต็มที่ การฝึกในวันนี้ไม่เพียงแต่ท้าทายทางกายภาพ แต่ยังเป็นการฝึกฝนจิตใจให้มั่นคงอีกด้วย

การฝึกในวันนี้ในคลาสเรียนมีดสั้นเริ่มต้นด้วยความเข้มข้นมากขึ้น ทุกคนในกลุ่มเรียนต่างตั้งใจฝึกฝนตามคำแนะนำของครูไพเพอร์ แม็กลีน แต่ไม่เพียงแต่ต้องอาศัยทักษะทางร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่ยังต้องใช้ความสามารถในการควบคุมจิตใจอย่างมากเพื่อให้การฝึกได้ผลตามที่คาดหวัง

ครูไพเพอร์คอยเดินไปตามนักเรียนแต่ละคนอย่างใกล้ชิด พิจารณาท่าทางของพวกเขาอย่างละเอียดทุกการเคลื่อนไหว โดยเฉพาะเมื่อมีดสั้นในมือของพวกเขา เธอไม่เพียงแค่สอนท่าทางการป้องกันและโจมตี แต่ยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของการรักษาสมาธิและการควบคุมอารมณ์ของตัวเองเมื่อถูกโจมตีอย่างรุนแรง

" อย่าเพียงแค่ใช้พละกำลัง " ครูไพเพอร์กล่าวขณะที่เธอสาธิตท่าการป้องกันต่อการโจมตีจากคู่ต่อสู้ " การใช้มีดสั้นไม่ใช่แค่เรื่องของความเร็วหรือแรง แต่มันคือการควบคุมจิตใจของเธอเอง หากเธอเสียสมาธิ เธอจะไม่สามารถตอบโต้ได้ทันเวลา "

เซบาสเตียนรู้สึกถึงความท้าทายนี้ เขามุ่งมั่นทำท่าทางต่าง ๆ ที่ครูไพเพอร์แนะนำ แต่มันไม่ง่ายเลย เมื่อเขาฝึกการป้องกันตัวจากการโจมตีที่เร็วและแม่นยำจากเซเลสติโน่เพื่อนของเขา ท่าทางการเคลื่อนไหวในแต่ละท่าต้องการความมั่นคงในสมาธิของเขา

" อย่าให้ความกลัวหรือความลังเลเข้ามา " ครูไพเพอร์กล่าวขณะเดินไปที่เซบาสเตียน " ถ้าเธอกลัวในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด เธอจะพลาดการโจมตีที่เธอสามารถหลีกเลี่ยงได้ง่าย "

เซบาสเตียนรู้สึกว่าคำแนะนำนี้ลึกซึ้งเกินกว่าที่เขาคิด ในตอนแรก เขามักจะตกใจหรือเสียสมาธิเมื่อมีดสั้นของเขาเกือบจะชนเข้ากับคู่ต่อสู้ แต่เมื่อครูไพเพอร์สอนให้เขาฝึกควบคุมความกลัวและปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ต้องเผชิญกับการโจมตีอย่างมีสมาธิ เซบาสเตียนเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในตัวเขา

ขณะที่เขาฝึกบล็อกการโจมตีที่มาจากเซเลสติโน่ในแต่ละท่าทาง เขาคิดถึงสิ่งที่ครูไพเพอร์สอนเกี่ยวกับการใช้จิตวิทยาในการรับมือกับศัตรู ความสำคัญของการควบคุมจิตใจและอารมณ์ในการฝึกซ้อม เป็นสิ่งที่เขายอมรับว่ามันยากกว่าแค่การเรียนรู้ท่าทางต่าง ๆ ในการใช้มีดสั้น

" ทำได้ดีมาก เซบาสเตียน " ครูไพเพอร์กล่าวด้วยความพอใจเมื่อเขาสามารถป้องกันตัวจากการโจมตีได้อย่างมั่นคงในครั้งสุดท้าย " เธอเริ่มเข้าใจแล้วว่าการฝึกนี้ไม่ได้แค่เกี่ยวกับร่างกาย แต่มันยังเกี่ยวข้องกับการฝึกฝนจิตใจที่มั่นคงและสามารถรับมือกับความท้าทายได้ "

ในขณะเดียวกัน เซเลสติโน่ก็มีท่าทางที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาฝึกการหลบหลีกและการตอบโต้ด้วยมีดสั้นได้อย่างรวดเร็ว ร่างกายของเขามีความคล่องตัวและเขาสามารถจับจังหวะการเคลื่อนไหวได้อย่างยอดเยี่ยม แต่สิ่งที่ทำให้การฝึกในวันนี้เป็นการทดสอบที่แท้จริงคือการที่ทั้งเขาและเซบาสเตียนต้องยืนหยัดในจิตใจให้มั่นคง แม้จะถูกโจมตีอย่างหนักหน่วงจากการฝึกที่ครูไพเพอร์กำหนดขึ้น

" การป้องกันไม่ใช่แค่การหลบหลีกหรือการบล็อกเท่านั้น " ครูไพเพอร์พูดในระหว่างการฝึก " มันยังเป็นการตอบสนองอย่างรวดเร็วและมีสติ เมื่อเธอรู้จักวิธีการยืดหยุ่นในการตอบโต้ เธอจะไม่หลุดจากสถานการณ์ที่ยากลำบาก "

เซบาสเตียนเริ่มฝึกการโจมตีที่แม่นยำมากขึ้น โดยที่การใช้มีดสั้นไม่ได้เป็นแค่การจู่โจมอย่างรวดเร็ว แต่ยังต้องอาศัยการอ่านสถานการณ์และเลือกใช้การโจมตีที่ถูกต้องตามจังหวะการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ การเรียนรู้แบบนี้ไม่เพียงแต่ท้าทายทางร่างกาย แต่ยังฝึกฝนวิธีคิดและการตัดสินใจอย่างรวดเร็วในขณะต่อสู้

เซเลสติโน่หันมาพูดกับเซบาสเตียนในระหว่างการฝึก " ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าการต่อสู้มันเป็นมากกว่าการใช้พละกำลังเนอะ " เขายิ้มและกล่าวเสริม " มันเหมือนกับการเล่นหมากรุก เพียงแต่มีดสั้นแทนหมาก "

เซบาสเตียนพยักหน้าและกล่าวตอบ " ใช่เลย ทั้งการป้องกันและการโจมตีต้องใช้สมองไม่แพ้มือ "

ครูไพเพอร์ยิ้มและสังเกตการณ์ทุกการเคลื่อนไหวของนักเรียน " ไม่เพียงแค่ต้องแข็งแกร่งทางร่างกาย แต่การตัดสินใจที่ถูกต้องในช่วงเวลาที่สำคัญก็เป็นปัจจัยที่ช่วยให้เธอสามารถเอาชนะศัตรูได้ "

หลังจากผ่านการฝึกฝนที่เข้มข้นไปจนถึงตอนนี้ นักเรียนทุกคนเริ่มปรับท่าทางให้เหมาะสมกับตัวเอง ความมั่นคงทางจิตใจเริ่มกลับมา เมื่อเซบาสเตียนและเซเลสติโน่ฝึกฝนตามที่ครูไพเพอร์สอน จนทุกคนเริ่มเข้าใจวิธีการฝึกนี้มากขึ้น

สุดท้าย ครูไพเพอร์สรุปการฝึกด้วยคำพูดสุดท้าย " จำไว้นะ การใช้มีดสั้นไม่ได้เป็นแค่เรื่องของทักษะการเคลื่อนไหว แต่มันยังต้องอาศัยจิตวิทยาและการคิดอย่างรอบคอบทุกย่างก้าวของเธอ " เธอกล่าว พร้อมกับยิ้มให้กับนักเรียนทุกคนที่ผ่านการฝึกอย่างตั้งใจ

เสียงกระดิ่งดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าเวลาฝึกสิ้นสุดลงแล้ว นักเรียนเริ่มเก็บอุปกรณ์ของตัวเอง ขณะที่เซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็เดินออกจากสนามฝึกไปด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ และรู้ว่าพวกเขามีทักษะที่แข็งแกร่งขึ้นกว่าที่เคย

#008000 - เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด

#a0522d - NPC " ไพเพอร์ แม็กลีน "
#000080 - NPC " เซเลสติโน่ เซล เรดฟิลด์ "

---

หมายเหตุ: เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

ย้อนหลัง — 22112024 | 13:30 น. (ขออนุญาตแอดมินแล้ว)

เธอไม่แน่ใจว่าคนจัดตารางคิดอะไรอยู่ จากชายหาดมาจนถึงสนามฝึกซ้อม เนเรซ่ามีเพื่อนร่วมทางมากมาย เสมือนกับการที่กลางคืนหายไปทำให้หลายคนออกจากบ้านมาใช้ชีวิตมากขึ้น(ไม่ก็ฝังตัวในบ้านมากกว่าเดิม) แต่สำหรับตอนนี้ เธอมีคลาสมีดสั้นให้ต้องเรียน มีการบ้านให้ต้องนำเสนอ– และยังมีเรื่องของกิจกรรมอันเป็นหน้าที่ของที่ปรึกษาบ้านสำหรับการช่วยบรรเทาความตึงเครียดของเด็ก ๆ

หนึ่งเลยเธอไม่ใช่ทายาทฮิปนอส จะให้ไปช่วยเรื่องการนอนหลับตามเวลานี่มันก็ยังไงอยู่.. ไดโอนีซุสยังมีไวน์ แล้วบ้านที่มีดีแค่ความรักกับหน้าตาจะให้ทำยังไงดีล่ะ? คิ้วของเนเรซ่าขมวดเข้าหากันอย่างพิจารณา ในหัวเธอมีเรื่องมากมายให้ต้องจัดการไม่ว่าจะการบ้านกองหนาเตอะ การฝึกซ้อมไม่เว้นแม้แต่การคิดกิจกรรม “ เหลือเชื่อที่เธอเครียดขนาดนี้แต่ก็ยังดูดี ” วันนี้คนที่เข้าร่วมคลาสกับเธอไม่ใช่เมเรซแต่เป็นเจโนวีฟ สาวผมบลอนด์ตาน้ำข้าวคนสวยตาเป็นประกายทันทีที่ได้ยินในตอนเช้าว่าไพเพอร์กำลังตามหาคนมาช่วยฝึกเป็นเพื่อนเนเรซ่าในคลาสเรียน ทำเอาเอ็กโทรเวิร์ตพลังงานสุดขั้วที่หลบหนีจากการเรียนมีดสั้นมานานถึงกับตัดสินใจเข้าร่วมโดยไม่บิดพริ้ว

“ เธอว่าฉันทำโรงละครไปเลยดีไหม ”

ราวกับมีหมัดทุบลงบนหัวเจโนวีฟ เธอพูดเล่นพูดแหย่มาตลอดทั้งทางแต่ยัยสาวเฮนลาดิสนี่กลับไม่ฟังสักนิด หูและหางทิพย์ในจินตนาการของผู้คนที่มักติดไว้ให้เจโนวีฟต่อให้ไม่ต้องชำเลืองมองก็ยังรู้ว่าคงกำลังลู่ลงด้วยความโศกเศร้า เนเรซ่าหัวเราะเบา ๆ มือของเธอวางลงบนกลุ่มผมนุ่ม ๆ ของน้องสาวแม่เดียวกัน “ ล้อเล่นน่า ฉันฟังเธออยู่ ”

“ ใจร้าย ใจดำ อำมหิต ร้ายกาจที่สุด ! ” สองแก้มนุ่ม ๆ ของเจโนวีฟพองออกมาจากการอมลม คนเป็นพี่สาวมองภาพนั้นด้วยสายตาที่อ่อนลง เนเรซ่าส่ายหัวก่อนจะบีบแก้มของสาวผมบลอนด์ข้าง ๆ เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อในที่สุดพวกเธอก็ก้าวเข้ามาในเขตสนามฝึกซ้อม

วิชามีดสั้นมีการบ้านก็จริง แต่มันไม่ใช่อะไรที่ต้องออกมานำเสนอเหมือนของวิชาอสูรกายหรือฝึกเพกาซัส เนเรซ่าทำสิ่งที่ง่ายกว่านั้นมากด้วยการเดินไปทักทายผู้สอนประจำคลาส– ไพเพอร์ ที่ปรึกษาคนปัจจุบันของบ้านอะโฟรไดท์ยื่นสมุดการบ้านที่เธอแยกออกมาสำหรับวิชามีดสั้นให้แม็กลีนได้ลองอ่าน คล้ายกับตอนที่เธอไปเรียนคลาสหอกกับโซเฟีย

“ พี่อ่านไปนะ ฉันขอไปวอร์มก่อน ”

ไพเพอร์พยักหน้ารับเล็กน้อยเธอเริ่มเปิดสมุดการบ้านอ่านด้วยสีหน้าตั้งใจ พร้อมกับปล่อยให้เนเรซ่าเดินกอดไหล่เจโนวีฟไปอีกทาง “ โว้ว ดูหน้าพี่ไพเพอร์สิ ” เจโนวีฟหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นท่าทางเดี๋ยวพอใจเดี๋ยวขมวดคิ้วของไพเพอร์ที่มีต่อการบ้านของเนเรซ่า

“ เมเรซบอกว่ามันก็ดี.. แต่เท่าที่ดูฉันควร.. กังวลไหม? ”

ทั้งสองสบตากันได้ไม่นาน สุดท้ายเจโนวีฟก็หลุดหัวเราะออกมาอีกครั้ง “ อย่าคิดมาก ! มาซ้อมกันเถอะ !! ” สาวน้อยจากครอบครัวอีเมอร์สันยักไหล่ เธอยิ้มร่าพร้อมกับกระชับมีดสั้นอย่างมั่นใจ “ ฉันจะเทรนด์พี่ให้เป็นนักฆ่าสาวแส– โอ๊ย ”v

“ เลิกไร้สาระน่า ”

“ โธ่ ไม่สนุกเลย ! ”

…

ในคลาสเรียนมีดสั้นวันนี้คงต้องบอกว่าเป็นช่วงเวลาที่.. ผลาญพลังงานสิ้นดี

ไม่ว่าจะการแทงอากาศร้อยครั้งหรือวิ่งรอบสนาม ไพเพอร์ แม็กลีนเหมือนกำลังวางแผนฆ่าน้องสาวทางอ้อม ทั้ง ๆ ที่เนเรซ่าก็รู้ดีว่านี่คงเป็นหนึ่งในการช่วยให้เธอพัฒนาได้ไวขึ้น แต่เธอ.. เธอจะตายอยู่แล้ว เนเรซ่านั่งคุกเข่าสองมือของเธอยันพื้นในขณะที่มีเจโนวีฟวิ่งเหยาะ ๆ วนรอบตัว ผิดกับนักเรียนอีกหลายคนที่ต่อให้ช้าเข้าขั้นคลานก็ยังวิ่งต่อไป “ มาเร็วเฮนลาดิส สู้ ! อย่ายอมแพ้ ! วันนี้พี่ยังต้องไปเดินดูกิจกรรมในค่ายกับฉัน อย่าพึ่งหมดแรงสิ ! ”

คำพูดของเจโนวีฟตีเข้าที่หัวเนเรซ่าอย่างแรง บางทีเธอคงปากพล่อยเกินไปที่นึกคึกบอกกับสาวพลังม้า(?)อย่างเจโนวีฟว่าต้องการที่จะไปเดินดูกิจกรรมบ้านอื่นเป็นแนวทาง และตอนนี้เธอกำลังรับผลกรรมนั้น นัยน์ตาสีอ่อนราวอัญมณีเม็ดงามของเนเรซ่าเลื่อนขึ้นมองไพเพอร์ แม็กลีนประหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่เธอได้รับน่ะเหรอ?

“ อื้ม เจนนี่ทำถูกแล้ว รีบวิ่งอีกสามรอบแล้วมาฝึกฟันอากาศได้แล้วเนซ ”

เธออยากบ้า หลังจากกัดฟันปลุกพลังใจ .. คงไม่ต้องถามว่าสภาพเนเรซ่าหลังจบคลาสเป็นแบบไหน วิ่งรอบสนามซ้อมเพื่อทดสอบพละกำลังและการควบคุมตัวเอง ฝึกแทงอากาศห้าสิบครั้ง แขนช้างละยี่สิบห้า เช่นเดียวกับตอนที่ฝึกฟันอากาศเพื่อปรับตัวให้คุ้นชินกับองศาการตวัดมีด ครั้งนี้เนเรซ่าหมดแรงแล้วจริง ๆ ตัวของเธอพาดลงกับร่างของเจโนวีฟที่ยืนปรึกษาพี่สาวผู้เป็นเจ้าของคลาส

มันน่าหงุดหงิดเป็นพิเศษที่เธอเหนื่อยจนตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่ที่จะมีร่องรอยของความพยายามนั้นปรากฏอย่างชัดเจนในสักทาง บนตัวเธอกลับมีแต่กลิ่นหอม ๆ ที่เป็นเอกลักษณ์แสนลี้ลับของสายเลือดอะโฟรไดท์ แถมยังดูดีเหมือนเดิมเปี๊ยบ

“ ฉันว่าเธอยังฝึกต่อได้อีก ” ไพเพอร์พูดพร้อมกับหรี่ตาลง

“ ฉัน.. จะตายอยู่แล้ว ”

“ อื้ม พี่ยังดูฝึกต่อได้อีกจริง ๆ นะ ”

เนเรซ่ากรอกตา เธอแนบหน้าผากของตัวเองลงกับไหล่ของเจโนวีฟ ริมฝีปากสีกลีบกุหลาบเคลื่อนขยับพึมพัมด้วยเสียงเบาที่พอจะได้ยินกันแค่วงแคบที่ทำให้ธิดาอะโฟรไดท์อีกสองคนถึงกับหลุดขำ “ ยัยพวกคนสวยมักใจร้าย .. ”

เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า
ส่งการบ้าน: วาร์ป..ว้าม (+20 คะแนนบ้าน)
+7 ความสัมพันธ์ร่วมกับไพเพอร์จากสกิลหอมเย้ายวน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 1: ฝึกฝนใต้แสงตะวัน

 
ริต้า สาวน้อยผู้มีแววตาอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ก้าวเดินออกจากบริเวณเตาไฟบูชาเทพอย่างเงียบสงบ เสียงรองเท้าของเธอสัมผัสกับพื้นหินเบา ๆ ดังก้องอยู่ในอากาศยามเช้า แสงแดดอ่อน ๆ ของวันใหม่ทำให้เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอดูเหมือนจะเปล่งประกาย
เมื่อเดินมาถึงสนามฝึกซ้อมทางทิศตะวันออก ริต้าเพ่งมองเห็นเงาร่างสูงของคุณไครอน ชายชราผู้เคยเป็นนักรบผู้เก่งกาจ บัดนี้เขารับหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนให้กับเหล่านักรบรุ่นใหม่ เขายืนอยู่ใต้ต้นโอ๊คใหญ่ ท่าทางสงบนิ่ง

 
"สวัสดียามเช้าค่ะ คุณไครอน" ริต้าเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงสุภาพ พลางโน้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพ

 
คุณไครอนยิ้มเล็กน้อย พลางเอามือจับเคราขาวหนาของเขา "อา ริต้า เธอมาถึงแต่เช้าจริง ๆ วันนี้เจ้าพกอะไรติดมือมาด้วยล่ะ?"

ริต้ายิ้มบาง ๆ ก่อนจะยกหอกกรีกในมือขึ้นมาให้ดู "เจ้าหอกเล่มนี้ค่ะ ฉันคิดว่ามันเหมาะกับการฝึกซ้อมในวันนี้"

คุณไครอนมองหอกเล่มนั้นด้วยสายตาอันคมกริบ เขาก้มศีรษะเล็กน้อยราวกับพิจารณา "ดีมาก หอกกรีกเป็นอาวุธที่ต้องอาศัยความชำนาญ แต่ฉันมั่นใจว่าเธอจะเรียนรู้ได้เร็วแน่ เอาล่ะ ไปที่สนามฝึกกันเถอะ"

ริต้าพยักหน้า ก่อนจะเดินตามคุณไครอนไปยังลานฝึกซ้อม พื้นดินตรงนี้เต็มไปด้วยร่องรอยของการต่อสู้ที่ผ่านการใช้งานอย่างหนัก ตรงกลางลานมีหุ่นฟางตั้งอยู่หลายตัว พร้อมด้วยอาวุธหลายชนิดที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ

 
"วันนี้เราจะฝึกการโจมตีและการป้องกันด้วยหอก ฉันอยากดูทักษะพื้นฐานของเธอก่อน ลองโจมตีหุ่นฟางตัวนั้นดูสิ"

ริต้าจับหอกในมือแน่น ก่อนจะตั้งท่า หัวใจเธอเต้นแรงแต่มั่นคง เธอก้าวเท้าซ้ายไปข้างหน้า พลางหมุนตัวเล็กน้อย หอกในมือถูกแทงออกไปด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ
ฟุบ! หอกพุ่งทะลุหุ่นฟางจนหัวหอกจมลึกเข้าไป คุณไครอนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

 
"ดีมาก ริต้า แต่เธอต้องปรับการยืนอีกนิดเพื่อให้สมดุลกว่าเดิม" เขาเดินเข้ามาใกล้ พร้อมจับไหล่เธอเบา ๆ เพื่อจัดท่าทางใหม่ "แบบนี้ พยายามรักษาน้ำหนักตัวให้กระจายอย่างสมดุล จะช่วยให้การโจมตีของเธอมีพลังมากขึ้น"

ริต้าพยักหน้าอีกครั้ง ก่อนจะลองโจมตีอีกครั้งตามคำแนะนำของคุณไครอน คราวนี้การแทงของเธอดูมั่นคงและทรงพลังยิ่งขึ้น

 
"ยอดเยี่ยม เธอเรียนรู้เร็วจริง ๆ" คุณไครอนเอ่ยชม "แต่ยังมีอีกหลายสิ่งที่เธอต้องฝึก เราไม่ได้ฝึกเพื่อการต่อสู้เท่านั้น แต่เพื่อควบคุมตัวเองด้วย"

ริต้ายิ้มออกมาเล็กน้อย แม้เหงื่อจะเริ่มไหลซึมบนหน้าผาก "ฉันพร้อมจะฝึกทุกอย่างค่ะ คุณไครอน ฉันอยากจะเก่งขึ้น เพื่อที่จะปกป้องสิ่งสำคัญในชีวิต"

"ดี ถ้าเช่นนั้นเริ่มต้นวันใหม่ด้วยความตั้งใจนี้ต่อไป" คุณไครอนกล่าวพร้อมหัวเราะเบา ๆ
ริต้าพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น ก่อนจะเริ่มฝึกซ้อมต่อไปอย่างตั้งใจ ลานฝึกซ้อมแห่งนี้เปี่ยมไปด้วยพลังและศรัทธาที่เธอมีต่ออนาคตที่รออยู่ข้างหน้า

หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ