[ใกล้กับสนามฝึก] ลานยิงธนู

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 1: คันธนูแห่งการเริ่มต้น

 
เมื่อแสงอ่อน ๆ ของยามเย็นเริ่มโรยตัวลงเหนือสนามฝึกซ้อม ริต้าสาวน้อยผู้มีเส้นผมสีดำขลับยาวสยาย เดินออกมาจากทางทิศตะวันออกอย่างเงียบสงบ ก้าวเท้าเรียวยาวของเธอส่งเสียงเบา ๆ เมื่อเหยียบลงบนพื้นหินกรวดที่ลานฝึกธนู สายลมเย็นพัดมาสัมผัสแก้มเธอเบา ๆ ขณะสายตาคู่คมจ้องไปยังเป้าหมายเบื้องหน้า

 
ตรงมุมหนึ่งของลานฝึก คุณไครอน อาจารย์ฝึกซ้อมร่างสูงใหญ่ ผู้มีดวงตาเฉียบคมประหนึ่งพญาเหยี่ยว กำลังตรวจสอบธนูในคลัง เขาเหลือบสายตาเห็นริต้าเดินตรงเข้ามา

 
"คุณไครอน!" ริต้ากล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้ม "วันนี้หนูขอยืมธนูเพื่อฝึกซ้อมได้ไหมคะ?"

ไครอนเงยหน้าขึ้นจากงานในมือ เขามองเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ

 
"แน่นอน ริต้า แต่เจ้าต้องเลือกธนูที่เหมาะกับตัวเองที่สุด เข้าใจไหม?"

"ค่ะ!" ริต้าตอบรับอย่างมั่นใจ ก่อนเดินเข้าไปสำรวจธนูในชั้นวาง เธอหยิบคันธนูสีดำสนิทลวดลายเกลียวทองที่ดูเรียบง่ายแต่สง่างามขึ้นมาลองดึงสาย

 
"คันนี้เหมาะสมดีค่ะ หนักกำลังพอดีมือ" เธอกล่าว

 
"ดี งั้นเริ่มเลย ข้าอยากเห็นว่าเจ้าจะยิงแม่นขนาดไหน" ไครอนพูดพลางกอดอกยืนมอง

 
ริต้าสูดหายใจลึก เธอจับลูกธนูอย่างมั่นคง เล็งไปยังเป้าหมายที่ตั้งอยู่ห่างออกไปประมาณห้าสิบเมตร ความเงียบปกคลุมลานฝึกซ้อม สายตาของเธอจับจ้องไปที่เป้าหมาย

 
"พุ่งตรงไป... และจงแม่นยำ" เธอพึมพำกับตัวเอง

 
ฟิ้ว! เสียงลูกธนูแหวกอากาศดังขึ้น มันพุ่งเข้าเป้ากลางวงอย่างแม่นยำ

 
"ดีมาก ริต้า!" ไครอนยิ้มกว้าง "แต่ถ้าเจ้าคิดว่ามันเพียงพอแล้ว เจ้าคิดผิด ความแม่นยำที่แท้จริงต้องมาพร้อมกับความรวดเร็ว มาฝึกยิงต่อเนื่องกันเถอะ"

"ได้เลยค่ะ!" ริต้ากล่าวด้วยแววตาเปี่ยมความมุ่งมั่น

 
ตลอดเวลาในลานฝึก ริต้าฝึกซ้อมด้วยความตั้งใจ แม้เหงื่อจะไหลซึมทั่วหน้าผาก แต่เธอไม่เคยละสายตาไปจากเป้าหมาย ไครอนยืนมองด้วยความพึงพอใจ

 
"วันนี้เจ้าทำได้ดีมาก แต่ข้าจะบอกอะไรให้ นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้น เจ้าต้องพัฒนาทั้งพละกำลัง ความนิ่ง และสมาธิให้มากขึ้น"

"หนูเข้าใจค่ะ หนูจะพยายามให้มากกว่านี้!"

เสียงปฏิญาณของเธอดังชัดเจนในลานฝึก มันสะท้อนถึงความตั้งใจอันแรงกล้าที่ไม่อาจสั่นคลอนของสาวน้อยคนนี้

หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ

Jayvik BRAVE

หลังจากที่เจวิคเดินมาจากทางปากทางเข้าป่าต้องห้ามเขาก็นึกขึ้นได้ว่าควรที่จะเริ่มฝึกฝนร่างกายได้แล้ว ไม่เช่นนั้นเขาน่าจะเอาตัวรอดจากเหล่าสัตว์ประหลาดและปีศาจไม่ได้ ชายหนุ่มเดินกลับมาใกล้ ๆ กลับสนามฝึกมายั่งลานยิงธนู เขายืนมองอยู่ไกล ๆ เห็นเหล่าเพื่อนร่วมค่ายกำลังฝึกยิ่งธนูกัน

ชายหนุ่มไม่ได้มีทักษะในการใช้ธนูมาก่อนเลยเขาจึงยืนสังเกตการณ์ว่า คนที่ซ้อมธนูกันอยู่ตั้งท่าอย่างไร เล็งธนูไปที่เป้าอย่างไร

‘มัวแต่ยืนมองอย่างเดียวก็ไม่น่าช่วยอะไร ลองทำดูเลยดีกว่า’เจวิคนึกขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบเอาธนูฝึกหัดที่บริเวณเก็บธนู

เขาถือคันธนูด้วยมือขวาก่อนจะเอามือซ้ายมาลองดึง ๆ สายของธนู เขาเริ่มดึงให้สายตรึงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ยังไม่ได้ดึงสุดแรง เพราะเกรงว่าจะทำให้ตนเองบาดเจ็บจากการที่สายธนูดีดใส่ ชายหนุ่มทำวนซ้ำไปมา เพื่อฝึกฝนให้ตนเองชินกับคันธนู

เจวิคยื่นธนูไปทางด้านหน้าของตนโดยที่ใช่มือขวาจับธนูไว้ เขาใช้มือซ้ายดึงสายของธนูแล้วเบี่ยงตัวเองให้ขนาดกับคันธนู ก่อนจะเริ่มดึงสายให้ตึงขึ้น แล้วจึงค่อย ๆ ปล่อยสายคันธนู

‘วันนี้แค่นี้ก่อนแล้วกัน’ เจวิคนึกภายในใจก่อนจะวางธนูคืนที่เดิมแล้วจึงเดินจากไป

ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจง

Jayvik Mchonde

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

ลานยิงธนู

Feb, 12, 2025 | 0.40PM-1.30PM

          ในที่สุดก็ถึงคาบเรียนที่เออต้ารอคอย และเป็นคาบเรียนแห่งความหวังของเธอด้วย ขายาวของเธอจึงได้เดินทางมายังทที่ลานยิงธนูที่ยังไม่เคยได้มามาก่อนเลย ดวงตากลมโตเปล่งประกายระยับไปกับสิ่งที่แปลกใหม่ ยิ่งเป้นสิ่งที่เธอสนใจอยู่ด้วยแล้วนั้น ยิ่งทำให้ใบหน้าน่ารักของเธอฉายความชอบออกมาได้อย่างชัดเจน คงเพราะสายเลือดของเธอเองที่ทำให้เธอรู้สึกมีความผูกพันธ์กับสิ่งที่จะทำต่อไปนี้แน่ ๆ

          มือเรียวของเออต้าหยิบเอาคันธนูที่ไปจัดการหามาดูอย่างสำรวจ เธอไม่ได้รู้จักมันมาก่อน และไม่เคยคิดที่จะใช้เลย แต่ว่าตอนนี้มันจำเป็นที่จะต้องจับแล้ว ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยถือ แต่ความรู้สึกกลับไม่ใช่อย่างนั้นเลย เธอรู้สึกมีความสุขขึ้นมาเล็กน้อย ๆ จากสิ่งนี้ มือเรียวค่อย ๆ ลูบไปมาอย่างทะนุถนอม และค่อย ๆ ทำความรู้จักคันธนูไปทีละส่วนอย่างใจเย็น เพราะว่าในตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาในการเรียน ยังมีเวลาอีกพอสมควรที่จะทำให้เธอได้รู้จักอาวุธที่เธอจะต้องใช้ไปตลอดนับจากนี้อีกนานเลยทีเดียว

 

          ถึงเวลาในการเริ่มคาบเรียนแล้ว เออต้ารีบเก็บคันธนูลงไปแล้วนะซองธนูมาติดเอาไว้ที่ร่างกายตามอย่างที่เคยเห็น เท่านี้ก็พร้อมแล้ว

          “ ถึงเวลาเรียนแล้ว เตรียมตัวให้พร้อม ”

          เสียงของอาจารย์ที่สอนคาบนี้เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับร่างที่ปรากฏ จากการมองด้วยแววตาของเออต้า มันมีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้น บางทีอาจจะเป็นพี่น้องของเธอก็ได้นะ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เธอมั่นใจเท่าไหร่ ซึ่งตอนนี้เองก็ไม่ใช่เวลาที่เธอจะต้องมาคิดถึงเรื่องนั่นด้วย

          มือเรียวหยิบคันธนูพื้นฐานออกมาตามเสียงของอาจารย์ผู้สอน วันนี้มันเป้นคาบเรียนแรกของเธอ เธอจึงได้เรียนรู้ในพื้นฐานของการยิงธนูเสียก่อน ตั้งแต่ส่วนประกอบต่าง ๆ และท่าทางการยิงธนูที่ถูกต้อง ซึ่งเหมือนว่ามันจะไม่มีอะไร แต่ว่ามันมีอะไรที่เธอจะต้องจดจำเยอะแยะเต็มไปหมดเลย สงสัยจะต้องมาฝึกเองคนเดียวบ่อย ๆ แล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นได้เสียชื่อของเทพอะพอลโลจริง ๆ แน่

          “ แบบนี้หรอคะ? ”

          ท่าทางของเออต้าที่ดูอ้อนแอ้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ตอนนี้เธอกำลังใช่มือข้างที่ไม่ถนัดถือคันธนูขึ้นมาแล้วใช้มือของที่ถนัดเป็นมือที่หยิบเอาคันธนูในซองขึ้นมาด้วยท่าทางที่สง่างามอย่างที่อาจารย์ผู้สอนเป็นคนสอนมากับมือ

          ลูกธนูวางทาบที่มือที่ตั้งเป็นสันเอาไว้ ก่อนที่มือข้างนั้นจะนำปลายศรมาขัดกับเอ็นแล้วดึงเข้าหาตัวเอง ใบหน้าน่ารักของเออต้าถูกธนูขึ้นมาแนบใกล้ชิดเพื่อเป็นการเล็งลูกศรไปที่เป้าหมายซึ่งก็คือเป้ายิงที่อยู่เบื้องหน้า จากที่เห็นคือมันอยู่ไกลพอสมควร ถ้าเป็นเธอเมื่อก่อนก้คงจะมองไม่เห็นแน่ ๆ แต่นี่คงเป้นเพราะพลังที่อยู่ในตัวเธอได้ตื่นขึ้นมาแล้ว เธอจึงเห็นเป้าหมายที่จะต้องยิงไปได้อย่างชัดเจน เมื่อเห็นแล้วว่าตอนนี้เธอเล็งได้อย่างแม่นยำในความคิดของเธอแล้ว มือขวาที่ถนัดก็ปล่อยปลายศรที่ด้านที่ขัดกับเอ็นไปให้มันดีดสุดแรงและพาให้ลูกศรของเธอพุ่งออกไปด้านหน้าด้วยความเร็วที่มองแทบไม่ทัน

          “ ป..ไปไหนแล้ว ”

          เสียงเอ่ยของเออต้าเต็มไปด้วยความกังวล เพราะเสียงที่เกิดขึ้นนั้นมันดังเพียงแผ่วเบาก่อนที่มันจะหายไป ดวงตาของเธอมองซ่ายขวาไปมอง ก่อนที่จะมองไปที่เป้าหมายอีกครั้ง

          นั่นเป็นภาพที่เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยจริง ๆ เพราะว่าลูกศรดอกนั้นมันพุ่งไปตรงเป้าอย่างแม่นยำ ทั้ง ๆ ที่นี่เป็นการยิงธนูครั้งแรกของเธอ ใบหน้าน่ารักของเออต้าแสดงความไม่เข้าใจออกมาเสียเต็มประดา

          “ บุตรีแห่งอะพอลโล ”

          เหมือนว่ามันจะมีเหตุผลเพียงเท่านี้จริง ๆ ที่ทำให้ผลงานการยิงธนูของเธอทำได้ดีขนาดนั้นตั้งแต่ครั้งแรก เธอก็เลยได้แต่คิดทบทวนอยู่ในใจ มันจะดีแล้วจริง ๆ หรือที่เธอจะใช้แต่ความสามารถของพ่อที่ได้รับมาตั้งแต่เกิด ถึงมันจะเป็นความได้เปรียบที่หาแทบไม่ได้ก็ตามที

          “ ขอบคุณค่ะ ฉัน.. จะฝึกมากกว่านี้ ต่อไปมันจะต้องแม่นมากกว่านี้อีก ”

          คิดไปก็เท่านั้นเพราะว่าเรื่องแบบนั้นเออต้าไม่ได้สนใจเสียเท่าไหร่หรอก ถ้ามันเป็นประโยชน์กับเธอก็ดีแล้ว ซึ่งมันก็เป็นการง่ายที่เธอจะได้นำมาต่อยอดได้เป็นอย่างดีเลยนั่นแหล่ะ

          “ หลังจากนี้ก็ฝึกการยิงธนูแบบนี้ไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะคล่องสินะคะ ฉันเข้าใจถูกมั้ย? ”

          เออต้าเอ่ยถามต่อไปอีกนิดหน่อยกับอาจารย์ผู้สอนที่คิดว่าน่าจะเป็นพี่น้องกับเธอแน่ ๆ ด้วยแววตาเป็นประกาย และสิ่งที่เธอได้รับมาก็เป็นเพียงการพนักหน้าอีกครั้ง ถ้าเป็นแบบนั้น เธอก็จะได้มาฝึกที่นี่เป็นประจำเลย

          “ ถ้าอย่างนั้นฉันก็สามารถมาใช้ที่นี่ในวันที่ไม่มีคาบเรียนได้ใช่มั้ยคะ ”

นี่คงจะเป็นสถานที่ฝึกแห่งใหม่ของเธอแล้วล่ะ

“ ได้ ถ้าต้องการแบบนั้น ”

ราวกับเป็นคำอนุญาต นั่นทำให้รอยยิ้มราวพระอาทิตย์ของเออต้าฉายออกมาอีกครั้งพร้อมกับมือเรียวที่เก็บธนูไปเพราะว่าเวลาในนี้มันหมดคายเรียนแล้ว แต่ทำอย่างไรดีล่ะ เพราะเธอยังอยากอยู่ที่นี่ต่ออยู่เลยเนี่ยสิ แต่คงจะทำไม่ได้หรอก

“ ขอบคุณค่ะ เอาไว้ฉันจะมาฝึกที่นี่บ่อย ๆ นะคะ ”

 

 

Ps. เข้าเรียนวิชายิงธนู ครั้งที่ 1/4 [ +10 EXP , +20 ความกล้า ]

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

ลานยิงธนู

Feb, 13, 2025 | 10.00AM

        

          การพูดคุยกับคุณพ่อก็เหมือนกันเป็นสัญญาณในการเริ่มต้นวันใหม่ของเออต้า มันทำให้เธอมีพลังใจในการทำสิ่งต่าง ๆ มากขึ้นกว่าเดิม ถึงมันจะไม่ได้มากมายอะไรก็ตามที แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอรู้ว่าตัวเองยังมีสิ่งที่จะต้องทำอยู่ อย่างเช่นวันนี้ เธอเลือกที่จะมาฝึกซ้อมมากกว่าการไปเข้าเรียนคลาสเรียนทฤษฎีอย่างที่เธอตั้งใจเอาไว้ในคราวแรก เลยทำให้มาปรากฏตัวอยู่ที่ลานฝึกยิงธนู ซึ่งในวันนี้ไม่มีคาบเรียนของใครเลย เธอจึงสามารถใช้ลานนี้ในการฝึกฝนประจำวันได้

          “ ในที่สุดก็ได้ฝึกการยิงธนูซักที ”

          เสียงหวานของเออต้าเอ่ยขึ้นมาทันทีเมื่อร่างโปร่งของเธอมาถึงที่ลานยิงธนู ที่นี่ไร้ผู้คน บางทีอาจจะเพราะว่าไม่ได้มีใครที่เรียนยิงธนูมากมายขนาดนี้ พื้นที่นี้ก็เลยหลายเป็นของเธอไปตามปริยาย ซึ่งวันนี้เองก็น่าจะเป้นวันที่เธอได้ฝึกซ้อมทั้งวันนั่นแหล่ะ ก็ในเมื่อไม่มีใครใช้แล้ว

          “ ถ้าอย่างนั้นในวันนี้ก็น่าจะต้องทบทวนก่อน ”

          เป็นเพียงสัญญาณที่บอกกับตัวเองเท่านั้น เพราะว่าในตอนนี้เออต้าเพิ่งจะคว้าเอาคันธนูขึ้นมาไว้ในมือ แต่ก่อนหน้าที่เธอจะทำอะไรทุกอย่าง เธอจับจ้องที่คันธนูของตัวเองเพื่อตรวจสอบความพร้อมใช้ก่อน จำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ใช้ก็คือเมื่อวานนี้ มันไม่ได้มีอะไรที่บุบสลายเลยแม้แต่น้อย ฉะนั้น ในวันนี้เองก้น่าจะสามารถใช้ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพเช่นกัน เธอคิดไว้แบบนั้น

          “ น่าจะต้อง... เริ่มจากท่าทาง ”

          เพราะว่าเธอได้รับการบ้านเรื่องท่าทางการยิงธนูที่ถูกต้องมา เธอก็เลยใช้การฝึกฝนคราวนี้เป็นการฝึกยืนและล็อคท่าทางให้ถูกต้องไปเลย ไม่อย่างนั้นเธอก็น่าจะไม่มีทางก้าวหน้าไปไหนแน่ ๆ เธออยากจะเป็นคนที่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้เร็ว ๆ อย่างน้อยก็ทักษะด้านการยิงธนูที่ติดตัวมาแต่เกิดเพราะเป็นธิดาแห่งอะพอลโล ก็อยากจะให้มันได้ใช้งานบ้างเหมือนกัน

          ท่าทางในการจับคันธนูนั้นดูไม่ได้ต่างจากเมื่อวานเท่าไหร่ แต่ว่ามันกลับดูสง่างามและน่ามองมากขึ้นกว่าเดิมแน่ ๆ เพราะว่าเธอไม่ได้รู้สึกเกร็งเท่าเดิมแล้ว บบางทีอาจจะเพราะความเกร็งในการเรียนเลยทำให้ผลที่เกิดขึ้นนั้นในไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิดทั้งหมด

          คราวนี้ในเรื่องท่าทางนั้นมันคงจะไม่ได้มีปัญหาอะไรมากแล้ว เธอก็เลยใช้อีกมือในการยิงลูกธนูขึ้นเพื่อที่จะได้ทดลองยิงให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย มือเรียวของเธอนำลูกธนูมาวางเอาไว้ที่ตำแหน่ง หลังจากนั้นก็เตรียมการแล้วก็ปล่อยเอ็นให้คืนสภาพ ให้แรงที่มีมากนั้นผลักลูกศรพุ่งไปเบื้องหน้าด้วยความรวดเร็วจนกระทั่งไปยิงปักอยู่ที่กึ่งกลางของเป้าพอดี เท่านี้ก็น่าจะเห็นได้ชัดแล้วว่า ถ้าเธอมีทักษะที่มีกว่านี้ เธอก็จะเก่งกว่านี้แน่ ๆ เพราแค่นี้เธอก็ยังยิงโดนเลย

 

Ps. ฝึกฝนประจำวัน [ +15 EXP / +5 พลังใจ ]

 

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

ลานยิงธนู – วิชายิงธนู

Feb, 14, 2025 | 0.40-1.30PM

          หมดเวลาในคาบเรียนของช่วงเช้าแล้ว ร่างโปร่งของธิดาแห่งอะพอลโลก็พาตัวเองไปจัดการเรื่องอาหารการกินของตัวเองให้เรียบร้อย เพราะว่ายังมีคาบเรียนที่เธอจะต้องเข้าอยู่ด้วย จะมามัวรอช้าอยู่อย่างนี้ไม่ได้แน่นอน อาหารกลางวันในวันนี้เป็นเพียงอาหารง่าย ๆ ที่เธอเตรียมมาจากการซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อเท่านั้น มันประหยัดเวลาและทำให้เธอมีเวลาเหลือที่จะได้ไปทำอย่างอื่นได้อีกมากเลยทีเดียว

          อาหารกลางวันของเธอนั้นถูกจัดการเพียงเวลาไม่เท่าไหร่ และยังคงเหลือเวลาอีกประมาณหนึ่งก่อนที่จะถึงคาบเรียนในช่วงบ่าย ซึ่งเป็นวิชาเรียนที่เธอต้องการเรียนที่สุดในช่วงนี้เลยก็ว่าได้ เธอจึงไม่อยากพลาดมาก ๆ ถึงแม้ว่าตัวเธอนั้นจะมีเดทในวันนี้ก็ตาม แต่คิดว่า เธอก็น่าจะบริหารเวลาให้ทันในทุกอย่างได้อยู่อย่างแน่นอน

          เวลาเคลื่อนคล้อยไปเรื่อย ๆ จนพระอาทิตย์ที่อยู่กลางศีรษะนั้นเริ่มเคลื่อนตัวลงไปทางทิศตะวันตกทีละน้อย มันไม่ได้เป็นที่น่าสังเกตเท่าไหร่หรอก แต่เพราะเออต้ามีนัดหมาย การสังเกตของเธอจึงมีมากกว่าวันปกติค่อนข้างมากเลยทีเดียว ดวงตากลมโตของเธอมองไปที่ท้องฟ้า สีเปลือกไม้สะท้อนเงาของภาพในตอนนี้ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนไปเป็นภาพของอาจารย์ผู้สอนตรงหน้าที่ตอนนี้เธอได้เข้ามายังลานยิงธนูแห่งนี้แล้ว

          รอยยิ้มของอาจารย์ไม่ได้ต่างจากเธอ เพียงมองก็อาจรู้ได้ว่าเชื้อสายของเธอและอาจารย์นั้นมีครึ่งหนึ่งที่เหมือนกัน ท่าทางจึงได้คล้ายกัน ทั้งความเป็นมิตรของเธอและรอยยิ้มแบบนั้น ไม่น่าจะต่างจากเธอเท่าไหร่เลย

          “ เอาล่ะ ๆ ได้เวลาเรียนวิชายิงธนูแล้ว ไหน ๆ ก็วันวาเลนไทน์แล้วนะ มาตั้งใจก่อนหน่อย แล้วจะได้ไปเดตกันนะพวกลูกครึ่งเทพ ”

          เสียงของอาจารย์ที่เอ่ยอยู่เบื้องหน้านั้นทำให้เธอแทบหลุดหัวเราะออกมา เพราะว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เธอเรียนคาบนี้เสร็จแล้วก็จะออกไปเดตกับรุ่นพี่แล้ว ฉะนั้น ตัวเธอเองก็ต้องตั้งใจให้มากเข้าไว้ เผื่อว่าจะได้เลิกเร็วขึ้นสักหน่อยก็ยังดี แต่คงไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกล่ะมั้ง

          “ คราวที่แล้วเรียนเรื่องอะไรไป ฉันจะสอนต่อจากคราวที่แล้วนะ ลุกขึ้นมาเตรียมตัวกันได้แล้ว ”

          ยังไม่ทันที่เออต้าจะได้ตอบอะไรกลับไปพร้อมกับคนอื่น ๆ ที่เข้ามาในคาบเรียนนี้ด้วย เธอก็ต้องลุกขึ้นยืนแล้วเตรียมคันธนูและลูกธนูในซองให้พร้อมแล้ว เพราะต่อไปคงจะเป็นการเรียนยิงธนูที่ต่อจากคราวที่แล้ว คนอื่น ๆ ที่ยิ่งธนูได้อย่างถูกต้องแล้วก็น่าจะได้ฝึกฝนความชำนาญและความแม่นยำ ไม่ก็เทคนิคในการยิงธนูในสถานการณ์ต่าง ๆ มากขึ้น แต่ของเออต้าที่เพิ่งจะเรียนคาบนี้เป็นคาบที่สอง ก็น่าจะต้องมาทบทวนสิ่งที่ได้ทำเป็นการบ้านก่อนเลยเป็นอย่างแรก

          แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิดจริง ๆ

          “ ลองดูซิ หลังจากไปศึกษามาแล้วจะต้องทำอย่างไรบ้าง ”

          อาจารย์เอ่ยกับเธอที่เป็นนักเรียนใหม่ว่าอย่างนั้น เออต้าจึงได้เริ่มเอ่ยจากกฎการยิงธนูตามที่หามาก่อนเป็นอย่างแรก เพราะมันเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด เธอที่อยากจะเป็นนักธนูก็ควรจะต้องให้ความสำคัญกับมันมากที่สุด เพราะหากไม่เคารพ ก็คงเป็นได้เพียงแค่คนที่ยิงธนูเป็นเท่านั้นเอง

          “ อย่างแรกเลยคือจะต้องยึดถือเรื่องความปลอดภัยเอาไว้ให้มั่นค่ะ จะต้องระวังเอาไว้ให้มาก ๆ และยิงลูกธนูออกมาเมื่อมั่นใจเท่านั้น ”

          เออต้าเอ่ยไปด้วยน้ำเสียงสดใสที่เปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ ก่อนที่ร่างกายของเธอนั้นจะถูกจัดระเบียบในท่าที่เหมาะสมกับการยิงธนูในระดับพื้นฐาน โดยให้ทั้งสองข้างขนานกับเส้นยิงที่เธอได้กำหนดขึ้นมาเองไว้ในใจ หันลำตัวข้างไปทางเป้าที่อยู่ไกลจากเธอไปมาก แล้วจึงน้ำหนักลงที่เท้าทั้งสองข้างเท่า ๆ กัน หลังจากนั้นก็ยกคันธนูขึ้นมาแล้วถือเอาไว้ให้มั่นคงที่สุด

          “ ดีมาก ท่าเองก็ได้ ไหนลองดูซิว่ามันดีกว่าคราวที่แล้วไหม ”

          เสียงของอาจารย์เอ่ยบอกต่อ เออต้าจึงกระชับคันธนูให้มากขึ้น แล้วใช้มือเรียวสวยอีกข้างที่ว่างอยู่หยิบลูกธนูออกมาจากกระบอกที่อยู่ด้านหลังของเธอในท่วงท่าที่สง่างามอย่างที่เธอได้ศึกษามาในเบื้องต้นแล้ว

ลูกธนูถูกวางขนานกับนิ้วที่วางเป็นจุดเล็งเอาไว้ มืออีกข้างออกแรงในการยืดเส้นเอ็นให้มากเพื่อสร้างแรงที่จะส่งลูกธนูไปยังเป้าหมายที่อยู่เบื้องหน้าให้ได้

“ จะลองดูค่ะ ”

เธอเอ่ยไปเพียงเป็นสัญญาณให้กับอาจารย์และคนอื่น ๆ หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที เธอก็ปล่อยลูกธนูให้เคลื่อนพุ่งไปเบื้องหน้าด้วยความรวดเร็ว ดูจากตรงนี้แล้วเหมือนว่ามันจะมีกว่าคราวที่แล้วมากเลย เธอมีสมาธิมากขึ้นที่จะเห็นว่าลูกธนูนั้นพุ่งแหวกอากาศด้วยความเร็วจนตอนนี้นั้นมันไปปักอยู่ที่เป้าหมายแล้ว ถึงจะยังไม่ได้เม่นมากอย่างที่สุด แต่ว่ามันก็เข้าเป้าในระยะที่พึงพอใจ

 

เมื่อครั้งแรกสำเร็จไปได้ด้วยดีแล้ว เออต้าเองก็เริ่มฝึกอย่างที่อาจารย์ได้กล่าวไปเมื่อครู่ต่ออีกสักหน่อย ก่อนที่เธอจะไปฟังบรีฟการเรียนในคราวนี้อีกครั้ง และการบ้านที่จะต้องมาส่งครั้งนี้ด้วย ส่วนการบ้านในครั้งนี้เธอก็ส่งให้ถึงมืออาจารย์เรียบร้อยแล้ว

         

 

Ps. เข้าเรียนวิชายิงธนู ครั้งที่ 2/4 [ +10 EXP , +20 ความกล้า ]

ส่งการบ้านคาบเรียนที่ 1