[ติดกับคาเฟ่อเมซอน] 7-Eleven

7-11 ร้านสะดวกซื้อแสนสะดวกสบาย ก่อตั้งโดย โจ ซี. ทอมป์สัน บุตรแห่งเฮอร์มีส

ที่ประสบความสำเร็จในแวดวงธุรกิจ โดยเขาก่อตั้งในในรัฐเท็กซัส

ต่อมากิจการของเขาได้ขยายไปทั่วโลก เป็นรู้จักกว้างขวางในชื่อย่อ 7-11
เขาอยากให้ชาวค่ายฮาล์ฟบลัดได้มีความสะดวกสะบายในการจับจ่าย
จึงได้ติดต่อไครอนขอเปิด 7-11 ให้ในค่าย และจ้างชาวค่ายที่โตแล้ว
และไม่อยากออกไปเสี่ยงภัยนอกค่าย ทำงานที่นี่ได้

[ของลิมิเด็ต]

ซื้อเรียงลำดับเท่านั้นจาก Tier 1 - Tier 3 (ก่อนโอนเงินอย่าลืม +ภาษีทุกครั้ง)

กระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1

 - มูลค่า 50 ดอลลาร์ (ความจุ 40)

เป้นักเดินทาง Tier 2

 - มูลค่า 60 ดอลลาร์ (ความจุ 50)

[กระเป๋าเสริม]

กระเป๋าคาดเอว Tier 1

สามารถซื้อได้ 2 ใบ (คาดเอว และอีกใบคาดอก)

- มูลค่า: 30 ดอลลาร์ (ความจุ 20)

กระเป๋าลาก (+40 ความจุ) 

สามารถซื้อได้ 1 ใบ

มูลค่า: 60 ดอลลาร์ 

*ซื้อได้คนละ 1 โควต้า*

[พนักงานดูแลร้าย]
วิคตอเรีย แบร์นาร์ด (เกิดปี 1993) 

ธิดาแห่งเฮอร์มีส

Johnathan BELIEVER

ƧƬӨP BY ЩΉΣПΣVΣЯ YӨЦ'ЯΣ ΉЦПGЯY.

       อย่าน้อยที่นี่ก็ยังพอมีอะไรให้เหมือนกับข้างนอกได้บ้าง อย่างน้อย ที่นี่ก็ไม่ได้แย่ไปเสียทั้งหมด กลับกัน.. คิดว่าที่นี่ดูสะดวกสบายกว่าที่คิดเอาไว้เยอะ ฉันคงอยู่ที่นี่ไปได้อีกพักใหญ่ๆเพื่อหาความจริงเกี่ยวกับตัวของฉันได้ จะยังไงก้ช่าง มันก็เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นไม่น้อยที่รอฉันอยู่เหมือนกัน 

      ในค่ายที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรที่หวือหวา แต่อน่างสำนวนที่เขาว่า เราไม่ควรตัดสินหนังสือเพียงหน้าปก ก็ทำให้ช้ายหนุ่มคิดเช่นนั้น เพราะในค่ายนั้นมีอะไรน่าสนใจเยอะแยะเต็มไปหมด แล้วก็ บางสิ่งบางอย่างเองก็ไม่คิดว่าจะมีในนี้เหมือนกัน ร้านกาแฟ ร้านสะดวกซื้อ ในความของเขา นึกเพียงแค่ สนามประลอง หรือแผงขายของที่เอาไว้ขายของที่เข้ากับธีมของกรีกโบราณแต่เปล่า.. ที่นี่มีเซเว่นฯด้วย ว่าไปนั่น.. 

       ชายหนุ่มที่เดินไปเดินมาในย่านผู้คน เขาตกใจกับสิ่งนี้มากในค่ายแห่งนี้ บ้าไปแล้ว ร้านสะดวกซื้อเซเว่นฯ เขาขยี้ตาอยู่หลายครั้งก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้าน ซึ่งตามความบริสุทธ์ใจของเขา ที่นี่หรือในค่ายแห่งนี้ ดูทันสมัยกว่าที่เขาคิดไว้อยู่หลายขุม ซึ่ง ในร้านนั้น ก็ไม่ได้เป็นแค่ป้ายร้าน แต่มันคือร้านเซเว่นจริงๆ บรรยากาศก็คือเซเว่นอย่างที่เขาเคยเข้าในไทยไม่ผิดเพี้ยน หน้าประหลาดใจเล็กน้อย แต่เหตุจริงๆที่เขาเข้ามายังที่แห่งนี้ ก้ไม่ได้เพียงแค่มาดูหรือมาชมแต่อย่างใด คือ.. ชายหนุ่มหิว..

       ตั้งแต่เมื่อวาน เขายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยสึกนิดจึงคิดที่จะ หาอะไรรองท้องเพื่อที่สำหรับทำกิจกรรมต่อไป เมื่อเสียซึ่งความตะลึงงัน เขาจึงไม่รอช้า เดินไปหยิบโซดากระป๋องแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์ ก่อนที่จะสั่งเมนูที่นีในร้าน

        "เบอร์เกอร์ชิ้นนึงครับ" 

        "พนักงานที่ยืนเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยท่าทางเฟียสเงียบนิ่งไป และเดินไปที่ตู้แช่ ก่อนที่จะหยิบเบอรืเกอร์ที่พรีสในช่องเย็นออกมา พร้อมกับนำเข้าตู้อบแล้วกดเบอร์ที่หน้าตู้อบนั้น เพียงเวลาไม่นาน เสียงกิ้งก็ดังขึ้น หญิงสาวหยิบเบอร์เกอร์ออกมาใส่แล้วจะใส่ถุง แต่..

         "ไม่ต้องใส่ถุงครับ เดี๋ยวจะกินเลย" 

          ชายหนุ่มทักแล้ววางกระป่องโซดาฯที่เคาน์เตอร์พร้อมคิดเงิน เมื่อคิดเงินเสร็จเรียบร้อย เขาหยิบเบอร์เกอร์และกระป่องโซดาก่อนที่จะเดินออกจากร้านค้าไป..   

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

ในตอนที่กำลังจะกลับไปส่งสตรอว์เบอร์รี่ที่คาเฟ่ แต่สิ่งที่เธอเห็นคือคนเยอะวุ่นวายจนเธอเข้าไปไม่ได้จึงตัดสินใจแวะมารับแอร์ที่เซเว่นก่อน 

เสียงกริ๊งประตูดังขึ้นพร้อมบานประตูที่เลื่อนได้เอง มีของทันสมัยแบบนี้รู้เลยลูกเฮอร์มีสเป็นเจ้าของชัวร์ ๆ เธอคิดแบบนั้นก่อนจะไปมองหาซื้ออะไรกินสักหน่อย แต่ก็ไปสะดุดตากับคำว่าลิมิเต็ด 

"นะ นี่มัน กระเป๋าใบใหญ่นี่นา ลิมิเต็ดซะด้วย ขายยังไงคะ"

"กระเป๋าใบนี้ 50 ดอลลาร์ค่ะ รับจ่ายสดเท่านั้น ไม่รับทรูวอลเล็ตนะ"

"50 ดอลลาร์เหรอคะ อือ....นี่ค่ะ ขอกระเป๋าใบนั้นด้วยนะคะ กำลังอยากได้อยู่เลย"

"ค่า ทั้งหมด 50 ดอล รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มไหมคะ"

"ไม่ดีกว่าค่ะ พอดีกระเป๋าเต็มแล้วขอตัวนะคะ"

หลังจากได้กระเป๋าแล้วเธอก็จ่ายเงินแล้วเดินออกจากร้านไปทันที

ซื้อกระเป๋าเป้ใบใหญ่ 1 ใบ

bettyleg

Daemon HEROES

Buy Bag

     เดม่อนเดินมายังเซเว่นอีเลฟเว่น เขาพอเคยได้ยินว่าที่นี่เป็นกิจการของมนุษย์กึ่งเทพด้วยเหมือนกัน เป็นอีกหนึ่งคนที่ประสบความสำเร็จอย่างมากและยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ แม้เขาไม่ได้สร้างชื่อฐานะวีรบุรุษก็ตาม แต่ก็สร้างชื่อในฐานะผู้อยู่รอด(?) 

     เดม่อนเดินเข้าไปภายในร้านก่อนเขาเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์เพื่อซื้อกระเป๋าที่ตั้งขายบริเวณเคาน์เตอร์

    "สวัสดีครับผมขอซื้อกระเป๋าใบนั้นหน่อย" เดม่อนพูดขึ้น

    "53 ดอลลาร์ค่ะ" พนักงานร้านคิดเงินอย่างรวดเร็ว ก่อนเธอจะกดจิ้ม ๆ เครื่องคิดเงิน

     เดม่อนหยิบเงินดอลลาร์ออกมาตามจำนวนก่อนยื่นให้พนักงาน และเขารับกระเป๋ามา "ขอบคุณครับ" หลังจากเขาได้กระเป๋าก็ย้ายของจากกระเป๋าที่เขาเอามามาใส่ใบใหม่ และเก็บใบนั้นหิ้วไปบริจาคเด็กแถว ๆ นั้น

สลิป

โอนเงินแล้ว 50 ดอลลาร์

ค่าธรรมเนียม 3 ดอลลาร์

Dean HEROES

021

Shopping Time!

          ปี๊ป่อ.. ปี๊ป่อ..

          เสียงอันเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้นยามเมื่อประตูอัตโนมัติของร้านสะดวกซื้อเปิดอ้าทักทาย ไหน ๆ ตอนนี้ก็อยู่ใกล้ร้านสะดวกซื้อแล้วก็แวะมาซื้อเสบียงอาหารตุนไว้เสียหน่อย และสิ่งสำคัญที่สุดเลยก็คือ น้ำยาล้างคอนแทกเลนส์ มีดโกนหนวด แล้วก็ครีมโกนหนวด ส่วนพวกเครื่องอุปโภคที่ได้รับมาในตอนแรกยังมีเหลือให้ใช้ เมื่อมีลิสต์ในใจแล้วเขาก็โกยสินค้าที่ใช้ประจำวันลงตะกร้าทันที

          ที่มินิมาร์ทแห่งนี้จะว่ามีสินค้าเยอะก็เยอะสินค้าน้อยก็น้อย อย่างขนมหรือน้ำอัดลมก็มีเพียงบางยี่ห้อ ไม่จำหน่ายเครื่องดื่มมึนเมาซึ่งก็ถูกแล้วเพราะเด็กในค่ายส่วนมากยังอายุไม่ถึงเกณฑ์ที่จะดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์อย่างถูกกฎหมายของรัฐ แต่ที่นี่น่าจะมีกฎการปกครองเป็นเอกเทศไม่ได้ขึ้นตรงต่อนิวยอร์กเหมือนเวลาอยู่บนเครื่องบินหรือเรือเดินสมุทร ฉะนั้นกฎของกัปตันไครอนจึงน่าจะใหญ่ที่สุด

          ในที่นี้ไม่นับคนที่ใหญ่กว่าผอ.อีกทีนึง

          เพื่อป้องกันไว้ก่อนปรมาจารย์เซ็นทอร์ก็คงคิดว่ากันไว้ดีกว่าแก้ เพราะยังไงวัยรุ่นก็คือวัยที่อยากรู้อยากลอง ดีนผ่านช่วงวัยนั้นมาแล้วเขารู้ดีว่าตัวเองตอนอายุสิบห้าปีเป็นจอมแหกกฎขนาดไหน ดีที่ทางบ้านเลี้ยงดูอย่างใส่ใจและไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดมิเช่นนั้นคงเสียผู้เสียคน จนมาคิดดูแล้วก็อยากรู้ว่าถ้าเกิดเรื่องเช่นนั้นจริงจะเป็นอย่างไร? เสด็จพ่อโพไซดอนจะส่งคลื่นยักษ์มาถล่มซานอันโตนิโอหรือไม่ แต่เมืองบ้านเกิดไม่ได้ติดชายทะเลเสียด้วยถ้ามาจริงคงเป็นคลื่นยักษ์ที่สูงสักพันฟุตเหมือนที่อุกกาบาตถล่มโลกในหนังเรื่องดีพอิมแพ็ค..

          สินค้าถูกหยิบใส่ตะกร้าเรื่อย ๆ จนชายหนุ่มเดินมาถึงโซนจำหน่ายเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกาย คงเพราะว่าเด็ก ๆ จำเป็นต้องถวายสิ่งของเพื่อบูชาเทพล่ะมั้งจึงมีชุดเสื้อผ้าหรูหราวางจำหน่าย บางทีก็อดคิดไม่ได้่ว่าเทพโอลิมปัสจะใส่ชุดซ้ำกันแล้วทะเลาะกันบ้างไหมอย่างเช่น ‘เฮ้ย! นายใส่ชุดซ้ำฉัน’ ‘แต่ชุดนี้ลูกฉันถวายมาให้เว้ย!’ อะไรแบบนี้… แค่คิดก็รู้สึกวายป่วงขึ้นมาทันที แต่เหล่าทวยเทพมีอายุอานามมากพอ ๆ กับโลกใบนี้คงมีตรรกะที่ดีเกินกว่าจะมาทะเลาะกัน

          …แต่ก็ไม่มั่นใจเลยแฮะ เพราะว่าในตระกูลมีแต่คนงี่เง่า

          เกือบจะเดินผ่านโซนเครื่องแต่งกายไปอยู่แล้วแต่ชายหนุ่มปิ๊งไอเดียบางอย่างขึ้นได้ เขาน่าจะถวายชุดสวย ๆ ส่งไปให้เทพ… โทษทีลืมชื่อไปแล้ว เทพที่สนับสนุนกลุ่ม LGBTQ เจ้าของแคมเปญองค์นั้นไปด้วย เพราะไหน ๆ ครอบครัวของดีนก็มีคุณพ่อชาวมนุษย์ที่เป็นเกย์ ส่วนคุณพ่อที่เป็นเทพก็เคยมีความรักกับผู้ชาย (หมายถึงถ้าที่เขาฟังมามันถูกต้องอ่ะนะ..) ส่วนตัวเขาแม้ไม่ไ่ด้เป็นเกย์แต่ก็รับเรื่องแบบนั้นได้ ดีนไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคบผู้ชาย แต่ถ้าแค่จูบก็คงมีบ้างนิดหน่อย แบบนี้ตัวเองก็น่าจะเข้าข่ายของการเป็นไบเซ็กส์ชวลด้วยเหมือนกันล่ะมั้ง

          ‘เดรสตัวนี้จะฉูดฉาดไปหน่อยหรือเปล่านะ?’

           อยากจะยกมือขึ้นเท้าคางคิดแต่แขนที่ใช้ได้ก็ดันไม่ว่างเสียนี้.. ดีนไม่รู้ว่าเทพองค์นั้นนิสัยเป็นอย่างไร รวมถึงประวัติที่มาที่ไปก็ยังไม่ถึงคิวในเพลย์ลิสต์พอตแคสต์ แต่เท่าที่คุณพ่อโพไซดอนเล่าให้ฟังเทพองค์นั้นก็น่าจะอยู่ในไทป์เดียวกันกับ ‘พี่กะเทย’ แล้วสาวประเภทสองที่เขารู้จักในชีวิตทั้งที่แปลงเพศแล้วหรือว่ายังไม่ได้แปลง ส่วนมากก็ชอบลวดลายสีสันฉูดฉาดกันน่าดู

           ‘งั้นก็เอาชุดนี้มาตัวนึง’

           ชายหนุ่มเลือกหยิบเดรสลายดอกไม้ไซส์ใหญ่ที่สุดภายในร้านออกมา ด้วยความที่ตนกลัวว่าเทพ LGBTQ องค์นั้นอาจใส่ไม่ได้เขาเลยลองเอามาทาบกับตัวเองดูก่อน คนที่อยู่ในร้านเริ่มเกาะกลุ่มกันซุบซิบเมื่อเห็นชายสูงหกฟุตเอาเดรสสตรีมาทาบตัวเอง แต่ดีนก็ไม่ได้สนใจ

           ‘ถึงจะคับนิดหน่อยแต่ก็คงใส่ได้ล่ะมั้ง..’

           ก็หวังว่าเมื่อเสื้อผ้าเมื่อถูกเผาด้วยเพลิงศักดิ์สิทธิ์แล้วลอยไปสู่มือเทพมันจะมีขนาดขยายตามตัวผู้รับเหมือนชุดนาโนเท็คที่ผลิตโดยสตาร์กอินดรัสทรี

           เสร็จแล้วก็เอาทุกอย่างไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ เขาจ่ายเงินรับใบเสร็จมาเรียบร้อย แต่อนิจจัง.. ดันลืมเอาสัมภาระเก่ามาใส่ของ แล้วตัวเองก็ไม่อยากทำลายธรรมชาติด้วยการใช้ถุงพลาสติก ดีนจึงชะโงกหน้าหาว่าในร้านมีถุงผ้าลดโลกร้อนขายบ้างหรือไม่ เขาหาไม่เจอ แต่ดันเจอกระเป๋าเป้ใบใหญ่แทน..

          หนุ่มผิวน้ำผึ้งครุ่นคิดอยู่เล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจซื้อกระเป๋าใบใหม่ก็ได้ เพราะเหมือนว่ากระเป๋าสะพายใบเก่าที่พกพามาค่ายมันจะถูกกิ่งไม้เกี่ยวขาดตอนที่พากันวิ่งเข้าป่ามากับดาริน่า

           “ขอกระเป๋าใบนั้นเพิ่มด้วยครับ”

           “รับกระเป๋าเพิ่มนะคะ กระเป๋าใบใหญ่ 50 เหรียญ”

           โอเค้ กระเป๋าหนึ่งใบในราคาห้าสิบเหรียญ ถ้าเทียบกันหน่วยต่อหน่วยแล้วถือว่าถูกมากกว่ากินกาแฟแก้วละเก้าเหรียญที่ดื่มไปก่อนหน้านี้เสียอีก

           “นี่ครับ แล้วก็รบกวนเอาของใส่กระเป๋าไปเลย”

           ชายหนุ่มจ่ายค่ากระเป๋าเพิ่มโดยไม่ลืมบวกค่าภาษีตามหน้าที่พลเมืองสหรัฐฯ เขายื่นธนบัตรรูป ยูลิสซีส เอส. แกรนต์ กับเหรียญดอลลาร์สามเหรียญให้ไป จากนั้นก็รับกระเป๋าสะพายใบใหม่ขึ้นพาดหลังก่อนจะเดินออกจากร้านไป

           “ขอบคุณที่ใช้บริการ”

           ปี๊ป่อ.. ปี๊ป่อ..

ซื้อ กระเป๋าใบใหญ่

Johnathan BELIEVER

TΔKΞ Δ ΒΦG ΒΔGS

จริงๆมันเป็นเรื่องที่ชายหนเองก็เพิ่งจะรู้ เมื่อไม่นานมานี้เขานั้นก็เพิ่งที่จะเข้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก เพราะฉะนั้น นี่จึงเปผ้นครั้งที่สองสำหรับการเข้ามาที่ร้านสะดวกซื้อแห่งนี้ มันแสดงให้เห็นถึงความทันสมัยที่ก้าวควบคู่ไปกับสิ่งที่อยู่เหนือวิสัยของมนุษย์ทั่วไปจะเข้าใจ.. อย่างเรื่องเทพเจ้าอะไรทำนองนี้ แต่ที่ชายหนุ่มที่ยังที่นี่นั้น เขาไม่ได้จะมาด้วยเรื่องอะไรเหล่านี้หรอก เพียงแต่ มีเรื่องที่จำเป็นที่เขาจะต้องมายังที่แห่งนี้ เพื่อจัดการ 

"7-11 ยินดีต้อนรับค่า.." 

พนักงานทำการต้อนรับ 

"ผมต้องการขยายความจุของที่เก็บของน่ะครับ" 

ชายหนุ่มเอ่ยความต้องการของตนเองให้พนักงานได้รับรู้

"รอสักครู่นะคะ"

สักพักหญิงสาวก็เดินไปที่หลังร้านก่อนที่จะเดินมาพร้อมกับกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่เป็นที่ต้องการของสมาชิกในค่าย สายออกทำภารกิจ.. เธอนำมันมาวางบนเคาน์เตอร์ และกดเครื่องคิดเงิน

"ทั้งหมด 50 ดอลลาห์ค่ะ" 

หญิงสาวเอ่ยราคา และชายหนุ่มก็หยิบเงินตามจำนวนนั้นออกมาพอดีกับจำนวนนั้นพอดี..

"รับมา50ดอลลาร์พอดีนะคะ ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ" 

หญิงสาวคิดเงินเสร็จสิ้น ชายหนุ่มก็หยิบเป้ใบที่ใหญ่ขึ้นมาใบเก่าออกจากร้านสะดวกซื้อไป..

Nereza BELIEVER

OH MY DAY

ปี๊ป่อ… ปี๊ป่อ..

เสียงอัตโนมัติร้องรับผู้มาเยือนร้านสะดวกซื้อในยามค่ำคืน เนเรซ่าได้รับคำขอร้องและไว้วานจากพี่น้องร่วมบ้าน หมายถึง —- ร่วมค่ายมากมายให้เดินทางมาซื้อกระเป๋าเพื่อเตรียมรับกับจำนวนข้าวของมหาศาลที่ต่อจากนี้เธอจะได้รับจากการออกไปเรียน หรือทำภารกิจ

“ ฉันขอรับกระเป๋าสองใบนั้นค่ะ ”

ปลายนิ้วสวยชี้ลงที่สินค้าลิมิเต็ดทั้งสองที่ถูกวางไว้เพื่อให้ผู้คนเข้ามาจับจอง เช่นเดียวกันกับผู้ดูแลตาคมที่ตวัดสายตาขึ้นมองหน้าเธอ อีกฝ่ายพยักหน้ารับกับคำขอของเธอก่อนจะก้มลงไปคุ้ยหากระเป๋าใหม่มาเตรียมคิดราคา ระหว่างนั้นด้านคนที่เป็นลูกค้าแบบเธอก็หันหน้าไปมองข้าวของภายในร้าน

มีหลายอย่างที่น่าสนใจ มันเป็นร้านสะดวกซื้อขนาดใหญ่ที่มีของครบจนนึกประหลาดใจว่าทำไมมหาอำนาจประเทศใหญ่ ๆ ถึงไม่เคยจะได้เห็นร้านสะดวกซื้อขนาดย่อมที่เต็มไปด้วยของมีประโยชน์ , บางทีเธอก็คงต้องยอมรับว่าวัฒนธรรมใหม่ที่ได้เรียนรู้ผ่านการมาใช้ชีวิตในค่ายก็ดูจะน่าสนใจอยู่บ้าง

“ 110 ดอล ”

น้ำเสียงเย็นเฉียบของผู้ดูแลหน้าคมดังขึ้นเรียกความสนใจจากสุภาพสตรีสีกุหลาบ เนเรซ่าเบือนหน้ากลับไปมองทางเคาท์เตอร์ เธอยกกระเป๋าสตางค์ขึ้นเปิดและหยิบเงินตามราคาออกมายื่นจ่ายให้ผู้ดูแล หญิงสาวเคบินที่สิบปล่อยให้อีกฝ่ายนับเงินในขณะที่เธอเองก็ดึงกระเป๋ามาเปิดใส่ข้าวของที่พกติดตัวลงไปทีละชิ้น สองชิ้น จนกระทั่งได้ยินเสียงกดเครื่องคิดเงินและเสียงปริ้นใบเสร็จ ธิดาน้อยจากการสร้างสรรค์ของเทพีแห่งความงามถึงได้วาดยิ้มประดับบนใบหน้าและส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธ

“ ไม่เอาใบเสร็จค่ะ ขอบคุณ ”

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินออกจากร้านไปพร้อมกระเป๋าคู่ใจสองใบใหม่

ซื้อกระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 และเป๋นักเดินทาง Tier 2
ทั้งหมด 110 ดอล
โอนแล้ว

Feria FOLLOWER

ซื้อกระเป๋า tier 2

Feria Hayes

วันนี้เฟเรียตื่นมาอย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีเธอเลยคิดว่าจะเอาเงินที่พึ่งได้มาจากทำภารกิจมาใช้ซื้อสอยจับจ่ายบ้างดีกว่า เลยแวะมาที่เซเว่นประจำค่ายเพื่อซื้อกระเป๋าใบที่ใหญ่ที่สุดที่เธอจะสามารถซื้อได้ในตอนนี้ จะว่าไปคลาสหอกและโล่จะมีอีกทีก็กลางเดือนเลยนี่นา เศร้าซะมัดเลย แบบจะไม่มีอะไรทำเลยนะนี่ ว่าง ๆ ไปดูกระดานงานดีกว่า จะออกไปล่าก็ดีเหมือนกันนะ

“เอากระเป๋า TIER 2 1 ใบค่ะ”

หลังจากที่ได้รับกระเป๋ามาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินมาหากาเอลที่นั่งรออยู่หน้าร้าน

“ม่าม๊าร้านนี้เย็นจังเลยฮะ น่านอนจังเลยฮะ”

”นี่กาเอล แม่มีเรื่องจะสารภาพน่ะ จริง ๆ แล้วก็อบลินจ่าฝูงที่แม่ฆ่าไปเมื่อวานน่ะเป็นพ่อแท้ ๆ ของลูกน่ะ แต่พ่อมันไปมีอะไรกับหมาหน้าเซเว่นแล้วเอาไข่มาฝากที่หน้าบ้านแม่ แม่ไม่รู้เลยเอากาเอลมาเลี้ยงนึกว่าเป็นลูกตัวเองน่ะ“

“งั้นแล้วแม่ฆ่าพ่อทำไมฮะ”

“ก็พ่อดันมีน้อยน่ะสิ แม่เลยต้องจัดการฆ่าพ่อไปซะเลย ก็แค่นั้นแหละ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ยังไงแม่ก็ยังรักกาเอลดั่งลูกแท้ ๆ ของแม่อยู่แล้วนะ”

เฟเรียที่เห็นกาเอลจะร้องไห้เธอก็เลยก้มลงกอดกาเอลให้ลูกชายตัวน้อยของตนร้องไห้ออกมา ถึงแม้ว่ามันจะ…..แต่พรุ่งนี้ค่อยบอกดีกว่า

ปั้นเรื่องโกหก
ซื้อกระเป๋า tier 2

Dean HEROES

069

มีอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะเต็มกระเป๋า

             ตอนกลับมาเช็คกระเป๋าสัมภาระหลังจากกลับมาที่เฮติก็เจอกับสิ่งที่น่าประหลาดใจหลายอย่าง มีไอเท็มแปลก ๆ ที่ดีนได้รับมาอยู่หลายชิ้น หมวกรูปทรงประหลาด และขวดน้ำยาที่ดูแล้วน่าสงสัย ที่ไม่ใช่น้ำทิพย์จากที่เทพีอะธีน่าประทานให้ คล้ายกับสิ่งของพวกนั้นเป็นไอเท็มที่ดรอปจากมอนสเตอร์ในเกมอาร์พีจี เขาไม่แน่ใจว่ามันมาอยู่ในกระเป๋าของเขาได้อย่างไร บางทีอาจจะเป็นช่วงชุลมุนหน้าเมืองปอร์โตแปงซ์ที่เคย์น่ามาค้นตัว ในตอนส่งคืนเธออาจจะเผลอเอาไอเท็มเหล่านี้ใส่กระเป๋าของดีนมาด้วยก็เป็นได้ หนุ่มเดมิก็อดนึกสงสัยใคร่รู้เสียเหลือเกินว่าในสายตาของมนุษย์ปุถุชนธรรมดาจะมองเห็นสิ่งเหล่านี้เป็นอะไรกันบ้าง

             แต่ปัญหาหนึ่งก็คือดีนไม่รู้เลยว่าไอเท็มเหล่านี้เอาไปใช้ทำอะไร ถ้าจำไม่ผิดเหมือนตอนที่เจอเอลลิสตอนนู้นอีกฝ่ายจะเคยบอกหรือเปล่านะว่าที่นอกค่ายมีร้านรับซื้อไอเท็มเหล่านี้อยู่

             ‘แต่ใครจะออกไปล่ะ ข้างนอกค่ายน่ากลัวจะตาย’

             ชายหนุ่มสั่นหัวดิ๊ก ๆ ไม่ไหวหรอก ถ้าไม่ใช่เรื่องของคนสำคัญเขาไม่มีวันจะเอาตัวไปเสี่ยงอันตรายอีกแน่ แค่นี้ก็เข็ดจะตายอยู่แล้ว เพราะงั้นเลิกคิดถึงการไปทำภารกิจนอกค่ายได้เลย มันจะไม่มีอีกเป็นครั้งที่สอง

             เรื่องจัดการกับไอเท็มที่ได้รับมาเดี๋ยวค่อยถามผู้อำนวยการว่าสามารถใช้ทำอะไรได้บ้าง ยังไงดีนก็มีเรื่องที่อยากจะขอบคุณบุรุษเซ็นทอร์ผู้นั้นเยอะแยะ รวมถึงเทพเจ้าที่คอยให้การช่วยเหลือเขาอีกด้วย เพราะงั้นดีนจึงไปที่ร้านสะดวกซื้อประจำค่าย แล้วเลือกสรรสิ่งของที่คาดว่าผู้รับน่าจะโปรดปราน รวมถึงซื้อกระเป๋าสัมภาระใบใหม่เพราะรู้สึกว่าที่ใช้อยู่เก็บของได้ไม่เพียงพอ คราวนี้เหมือนว่าทางร้านจะมีประเป๋ารุ่นใหม่มาขายเพิ่มแฮะ

             “ขอซื้อกระเป๋ารุ่นใหม่นั่นด้วยครับ แล้วก็เอาของที่ผมซื้อมาใส่ไปในกระเป๋าทั้งหมดได้เลย”

             ดีนกล่าวกับพนักงานสาวผู้แต่งกายเหมือนหลุดมาจากไซเบอร์พังค์ ขณะยกตะกร้าที่เต็มไปด้วยสินค้าหลากหลายขึ้นมาวางบนเคาท์เตอร์แคชเชียร์

             “กระเป๋าเทียร์สอง ราคาหกสิบเหรียญค่ะ”

             “โอเคหกสิบเหรียญ..”

             กระเป๋ารุ่นใหม่ราคาแพงกว่ารุ่นเก่าสิบเหรียญ เขาไม่มีปัญหาในการจ่ายถ้าคุณภาพของมันดีสมราคา พอลูกค้าตกลงซื้อแม่ค้าก็สแกนบาร์โค้ดและนำสินค้าใส่ลงไปในกระเป๋าใบนั้น จากเป้ใบฟีบตอนนี้มันกลมป่องเลยทีเดียว เสร็จแล้วคิดเงินรวมค่าสินค้ารวมกันและจ่ายภาษีไปด้วยเช่นเดิม

ซื้อกระเป๋า เทียร์ 2

Ripley BRAVE

White Swan in The Ocean

          การต่อสู้กับฮาร์ปี้แล้วก็ลุคอะไรนั่นดูเหมือนจะสร้างรอยช้ำให้ริปลีย์อยู่ไม่น้อย แต่เธอที่เกลียดการไปโรงพยาบาลอย่างกับอะไรดี ห้องพยาบาลก็เช่นกัน จึงจัดการสวบอาหารเทพเข้าไปด้วยความหงุดหงิดที่ต้องกลับค่าไปเข้าห้องพยาบาล ทว่าดูเหมือนอาหารเทพจะให้ผลที่มากกว่าแค่อิ่มทิพย์ ร่างกายที่มีรอยช้ำของเธอหายเป็นปลิดทิ้งในพริบตา ธิดาแห่งโพไซดอนเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะสำรวจร่างกายที่เจ็บที่ปวด

          ไม่ปวด แถมที่ช้ำ ๆ ม่วง ๆ ก็หายหมดแล้ว

          จากทะเลที่นิ่งเตรียมพายุเข้าก็กลายเป็นคลื่นซะท้องทะเลประกายสายรุ้งทอด อารมณ์ของเธอดีอย่างไม่คาดคิดเชียว อยางน้อยที่เหนื่อยไปไหนไกลก็ไม่เสียเปล่าเท่าไหร่ คนตัวเล็กที่เพิ่งจะกลับค่ายก็แวะร้านสะดวกซื้อที่มีชื่อว่าเซเว่นอีเลฟเว่นเพื่อหาอะไรตุนเสียสักหน่อย

          โอ้ กระเป๋า!

          เมื่อเธอประสบปัญหาอยู่นานสองนานเจอเข้ากับกระเป๋างามบรรจุของได้เป็นร้อย (?) ก็ตาลุกวาว แค่อุปกรณืจำเป็นก็แทบยัดไม่หมดแบบนี้เห็นทีได้ฤกษ์เปลี่ยนกระเป๋าใบเก่งแล้วล่ะ ริปลีย์เดินปรี่ไปหยิบกระเป๋าสองใบมาจ่ายค่ากระเป๋า ตอนนี้เธอพร้อมจะไปตะลุยทุกที่โดยที่ไม่กลัวกระเป๋าเต็มแล้ว

ซื้อกระเป๋า Tier 1 และ 2 ราคา 110 ดอลลาร์ถ้วน โอนเรียบร้อย