- 09:13AM. -
ขบวนรถไฟเฮเฟตัสจอดเทียบชานชาลาตรงเวลา เรียวขายาวเดินตามทางเพื่อออกไปยังสถานีรถไฟ ‘หัวลำโพง’ ซึ่งถือเป็นสถานีรถไฟเก่าแก่กลางเมืองหลวงของไทย ซิลเวอร์เองไม่ได้สนใจประวัติศาสตร์มากนัก เขาถือเพียงแค่ว่ามาทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จสิ้นไป เรื่องความเป็นมาอะไรนั่นก็ปล่อยให้คนที่อยากรู้ไปศึกษาค้นคว้ากันเอาเอง
สมาร์ทโฟนเดดาลัสที่ตั้งเวลาเทียบไทม์โซนระหว่างประเทศอเมริกากับไทยถูกหยิบขึ้นมาดู เขามีเวลาอยู่ที่นี่ไม่นานนัก ด้วยขณะโดยสารรถไฟเฮเฟตัสก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยดังขึ้นมาในหัวระหว่างทาง
‘ลงรถไฟที่สถานีลอนดอน มีบางอย่างที่เจ้าต้องสะสางแทนแม่’
เสียงของเทพีเฮคาที…มารดาผู้บังเกิดเกล้าของเขานั่นเอง
ไม่รู้เรื่องที่ว่านั่นคืออะไร แต่ตอนนี้เขาต้องไปทำงานที่รับเอาไว้ก่อน เรียวนิ้วปัดหน้าจอสมาร์ทโฟนเพื่อดูวิธีการเดินทางไปสนามบินสุวรรณภูมิตามที่หาข้อมูลมา
“ขึ้นเอ็มอาร์ทีจากที่นี่ไปลงสถานี…เพด…เพดชาบูลี่ ? แล้วขึ้นแอร์พอร์ตเรลลิงค์ต่อไปลงที่สนามบินสุวรรณภูมิ อืม…ก็ไม่ยากนี่หว่า”
ร่างสูงใหญ่ยักไหล่เล็กน้อย เรียกได้ว่าการเดินทางค่อนข้างสะดวกสบาย อย่างน้อยก็ไม่ต้องขึ้นรถหลายต่อเพื่อไปเผชิญกับการจราจรที่ขึ้นชื่อว่าหนาแน่นเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก
เพียงแต่ตอนนี้ติดปัญหาอยู่แค่อย่างเดียว
“ร้อนจังวะ”
ออกมาเจออากาศประเทศไทยได้ไม่นานเหงื่อก็เริ่มซึมเสียแล้ว ขนาดใส่เสื้อเชิ้ตผ้าโปร่งสบายก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่จนถึงขนาดต้องปลดกระดุมเสื้ออีกเม็ดเผยให้เห็นแผงอกกำยำ นี่สินะที่เขาร่ำลือกันว่าเป็นประเทศที่มีสามฤดู คือ ร้อน ร้อนมาก และร้อนชิบxาย
.
.
- 10:25AM. -
ใช้เวลาประมาณ 45 นาที ตอนนี้ซิลเวอร์ก็มาถึงสนามบินสุวรรณภูมิซึ่งเป็นหมุดหมายของภารกิจนี้แล้ว ทันทีที่เดินออกจากอาคารสนามบินก็เจอม็อบแท็กซี่กลุ่มนึงที่กำลังรวมตัวจอดรถขวางหน้าทางเข้าออกสนามบินจนการจราจรบริเวณนั้นติดขัด สร้างความเดือดร้อนให้ทั้งบรรดานักท่องเที่ยวรวมถึงคนในประเทศไปทั่ว
“ยั้วเยี้ยไปหมด เสียดายที่ฉันแค่รับจ๊อบมาซ่อมม่าน”
บุตรเทพีแห่งม่านหมอกพึมพำพลางเดินผ่านคนกลุ่มนั้นไป ดวงตาสีอ่อนก็คอยสอดส่องหาจุดที่มนต์บังตาทำท่าว่าจะชำรุดไปด้วย
“ตรงนั้นเองเรอะ”
ด้วยความเป็นเดมิก็อดก็ย่อมเห็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่อาจเห็น ม่านหมอกบังตาที่ใช้กางกั้นมิติระหว่างฝูงอสุรกายกับมนุษย์มีรอยปริร้าวกลางอากาศขนาดใหญ่อยู่จุดนึง ซิลเวอร์จึงไม่รอช้ารีบเดินไปด้านข้างอาคาร หาจุดอับสายตาเพื่อเตรียมการซ่อมแซมทันที
เขานำสินสงครามทั้งสามอย่างที่จำเป็นต่อการใช้ประกอบพิธีกรรมออกมา นั่นคือน้ำมันคบเพลิง ไขกระดูกอัลกูลและเกล็ดฮิปนาลิส จากนั้นปลายคทาเวทย์ก็ชี้ไปยังมนต์บังตาที่เริ่มชำรุดนั้น
“อะเพอริเร่ โอคูลุส คลาวิส เวริทัส !”
เมื่อตั้งสมาธิแน่วแน่แล้วริมฝีปากก็เริ่มบริกรรมคาถา สินสงครามในมืออีกข้างลอยขึ้นมารอบเปลวเพลิงที่ลุกโชนของคทาก่อนจะโดนแผดเผาหลอมรวมกันเกิดเป็นแสงสีม่วงพุ่งไปยังม่านหมอกมนตร์บังตาแล้วค่อย ๆ เคลือบฉาบสมานรอยร้าวที่เกิดขึ้นทั่วบริเวณนั้นจนกลับมามีสภาพสมบูรณ์ดังเดิม
ซิลเวอร์มองผลงานตนเองด้วยอาการหอบเล็กน้อย แม้กล่าวได้ว่าเป็นผู้ชำนาญในการใช้เวทย์ แต่คาถาบทนี้ก็กินพลังงานเขาไปพอสมควร ภาพไอหมอกแผ่กระจายบาง ๆ ราวกับชั้นบรรยากาศไร้รอยแตกร้าวหรือปริแยก ต่อให้จะมีม็อบหรือยกพวกตีกันข้ามวันข้ามคืน พวกอสุรกายก็คงแทรกซึมมาพื้นที่นี้ไม่ได้ระยะยาว
เท่ากับว่าภารกิจซ่อมแซมมนตร์บังตาที่ประเทศไทยของเขาสำเร็จลุล่วงแล้ว
“เฮ้ออออ…ไวกว่าที่คิด”
อาวุธเวทย์ประจำกายถูกเก็บลงที่เดิม กะว่าจะหาโรงแรมในตัวเมืองนอนพักสักคืนแท้ ๆ แต่กลับมีเรื่องแทรกขึ้นมาซะก่อน ตอนนี้เขาเลยต้องกลับไปที่สถานีรถไฟหัวลำโพงอีกครั้ง
แต่ขณะที่กำลังเดินออกจากข้างตึก รูปปั้นสัตว์ในตำนานตนหนึ่งก็กลับขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวได้ขึ้นมา แล้วกระโดดมาขวางหน้าไว้
“พวกพ่อมดหมอผี เจ้ามาทำไสยศาสตร์มนตร์ดำอันใดที่นี่”
“ไสยศาสตร์มนตร์ดำกับผีน่ะสิ ! ก็เห็นอยู่ว่าฉันมาซ่อมม่าน แล้วแกมาจากไหนเนี่ย”
ไม่รู้ว่าเป็นตัวอะไรแต่ก็ขอด่าไว้ก่อนไม่สนลูกใคร ซิลเวอร์ไม่เคยเห็นอสุรกายรูปร่างหน้าตาเช่นนี้มาก่อน ไม่แน่ว่านี่อาจเป็นอสุรกายประจำท้องถิ่นหรือไม่ก็สัตว์ในตำนาน…ซึ่งน่าจะเป็นอย่างหลัง
“อ้อ ฉันรู้แล้ว แกเฝ้าบ้านตุ๊กตาอยู่ตรงนั้นสินะ”
บอกพลางชี้ไปยังศาลาสีขาวหลังหนึ่งซึ่งมีขนาดเล็กเหมือนบ้านจำลอง ดูจากโครงสร้างแล้วคล้าย ๆ กับสถานที่ที่คนไทยเรียกว่า ‘วัด’ มากกว่า
“เจ้ากล้าลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์งั้นรึ ! บาปกรรมเสียจริงเจ้าคนนอกรีต ข้าคือไกรสรราชสีห์ผู้ปกปักษ์สถานที่แห่งนี้ วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้เข็ดหลาบ”
ดูท่าว่าสัตว์ผู้พิทักษ์จะไม่ฟังที่เขาพูดแม้แต่น้อย ซึ่งซิลเวอร์เองก็ไม่แน่ใจว่าเขาพูดไม่รู้เรื่อง มันฟังไม่เข้าใจ หรือต่างฝ่ายต่างพูดคนละภาษากันแน่ แต่ที่แน่ ๆ คือเขาไม่มีเวลาว่างมาสนทนาขนาดนั้น
“ให้ตาย ฟังกันบ้างสิวะ เฮ้ออออ…ช่วยไม่ได้ ถ้าร่างกายอยากปะทะนักก็เข้ามา ซิกมอนด์ !”
ฝ่ามือใหญ่ขยี้ผมสีบรอนซ์ขาวของตอนเองอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วเอ่ยนามสัตว์วิญญาณของตนให้ปรากฏกาย
‘เจ้ากินแรงข้าอีกแล้วนะซิลเวอร์’
แบล็คแพนเตอร์ขนดำเงาเขม้นมองเจ้าของอย่างตำหนิ แต่เดมิก็อดหนุ่มเพียงแค่ยักไหล่กับคำพูดค่อนขอดนั้น
‘เอาน่า ฝากหน่อยได้ไหม มีใบสั่งมาว่าห้ามใช้พลังแถวนี้ จะใช้ปืนยิงเดี๋ยวคนก็แห่มากันหมด แค่ตัวเดียวคงไม่ยากเกินความสามารถนายหรอกนะ ?’
‘………….’
ซิกมอนด์ได้แต่ส่ายหน้าช้า ๆ ดวงตาสีอำพันย้ายไปมองยังคู่ต่อสู้ตรงหน้าที่ตั้งท่าเตรียมพร้อมเต็มที่ จากนั้นศึกระหว่างสัตว์วิญญาณสีดำสนิทกับสัตว์ในตำนานสีขาวสังข์ก็เริ่มต้นขึ้น
.
.
‘ไวหน่อยพวก ! ฉันมีธุระต้องไปทำต่อ’
หลังการต่อสู้เริ่มกินเวลาไปนาน ซิลเวอร์ก็หยิบสมาร์ทโฟนมาดูเวลาอีกครั้งพลางโคลงศีรษะไปมา
‘มือไม่พายอย่าเอาเท้าราน้ำได้ไหม ปิดปากของเจ้าเสีย’
เสียงของซิกมอนด์ดังออกมาจากวงต่อสู้จนร่างสูงใหญ่หลุดขำ ภายหลังจากนั้นเพียงไม่นานร่างของแบล็คแพนเตอร์ก็เดินกลับมาหาพร้อมคาบสินสงครามมาให้
‘เจ๋งเป้ง ไม่เสียชื่อที่เป็นคู่หูฉัน เอาล่ะ ได้เวลาไปกันต่อ’
ซิลเวอร์ยกนิ้วหัวแม่มือชื่นชมแล้วเก็บสินสงครามที่ได้มาไว้ ขณะที่เดินผ่านม็อบแท็กซี่ เสียงของซิกมอนด์ก็ดังขึ้น
‘ไหน ๆ ก็มาแล้วทั้งที เจ้าจะไม่ช่วยพูดกับเจ้ามนุษย์พวกนี้ให้สถานการณ์ดีขึ้นหน่อยหรือ’
ฝีเท้าของชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาคู่คมปรายมองไปยังกลุ่มคนเสื้อสีฟ้าที่ใช้รถยนต์ซึ่งเป็นเครื่องมือทำมาหากินของตนเองจอดปิดขวางการจราจรแล้วส่ายหน้า
‘ไม่ล่ะ ถ้าคำพูดของฉันสามารถเปลี่ยนใจคนจำนวนมากได้ ป่านนี้ฉันคงเป็นประธานาธิบดีไปแล้ว…’
ริมฝีปากเหยียดยิ้มบาง เขารู้ตัวดีว่าตัวเองปากเสียแค่ไหน พูดไปคงไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น อีกอย่าง สิ่งที่ควรทำในฐานะบุตรแห่งเทพีเฮคาทีก็ได้ทำไปหมดแล้ว เขาไม่ควรอยู่ที่นี่ต่อ
‘รู้ไหมซิกมอนด์ มนุษย์จะไม่หยุดเรียกร้องจนกว่าจะได้รับผลประโยชน์ที่ตัวเองพอใจ’
เสียงโหวกเหวกจากฝูงชนค่อย ๆ เบาบางลงจนเงียบหายไปเมื่อเขาเดินเข้ามาในอาคาร
ก่อนจะมาเป็นซิลเวอร์ ควินน์ในทุกวันนี้ เขาเคยอยู่จุดที่ตกต่ำที่สุดมาก่อน ทำไมจะไม่เข้าใจเรื่องแบบนี้กัน
‘ข้าไม่เคยเห็นเจ้าเรียกร้องอะไร’
‘ฉันพอใจกับทุกวันนี้แล้วไงล่ะ ที่พอใจแล้วก็เพราะฉันสามารถหาทุกอย่างที่ต้องการมาไว้ในกำมือได้ด้วยตัวของฉันเอง’
รอยยิ้มอวดดีเผยขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาสีอ่อนหลุบลงสบกับดวงตาสีอำพันของสัตว์วิญญาณก่อนที่ร่างของซิกมอนด์จะหายไปเพื่อรอเจ้าของเอ่ยนามเรียกออกมาอีกครั้ง
.
.
- 02:40PM. -
“ตั๋วไปลอนดอนใบนึงครับ”
เสียงทุ้มเอ่ยบอกพนักงานขายบัตรโดยสารประจำสถานีรถไฟเฮเฟตัสสาขาประเทศไทย จากนั้นก็รอจนถึงเวลารถไฟขบวนไปลอนดอนมาจอดเทียบชานชาลา แล้วซิลเวอร์ก็เริ่มออกเดินทางอีกครั้ง ภายในใจก็สงสัยเสียเต็มประดาว่าสิ่งที่มารดาต้องการให้เขาไปสะสางนั้นคืออะไร
สรุป
(ภารกิจเทพเจ้า : สนามบินสุวรรณภูมิในไทยแลนด์โดนปิด)
-มาถึงสถานีรถไฟหัวลำโพงและเดินทางต่อไปที่สนามบินสุวรรณภูมิ
-ซ่อมมนตร์บังตาบริเวณสนามบินสุวรรณภูมิสำเร็จ
-กลับไปขึ้นรถไปเฮเฟตัสที่สถานีหัวลำโพง เพื่อเดินทางต่อไปยังลอนดอน
จบภารกิจ
หลักฐานการล่า
ไกรสรราชสีห์ 1 ตัว Link
สินสงคราม
เส้นขนไกรสร [LUK 70+] : 85 เส้น
รางวัลตอบแทนเมื่อจบภารกิจ
12 ดรักม่า
+2 Point
หินเทพเพลิง 2 ก้อน
เนตทาร์ 2 ขวด
รางวัลพา NPC เพื่อนร่วมค่ายทำภารกิจกระดานบอร์ดจนจบ
หินอัพเกรด : 7 ก้อน
หินตีบวก : 7 ก้อน
โอนเงินค่าตั๋วรถไฟ 22 ดรักม่า (รวมภาษี)
@God
โพสต์ 2024-12-7 13:18:40
![ช่ำชองการรบ[I]](https://i.imgur.com/4Tnjrn3.png)
โพสต์ 2024-12-28 15:30:32
โพสต์ 2025-6-30 22:54:00
โพสต์ 2025-7-20 03:17:25
