Janus's Shrine ⋘ เทวสถานเจนัส ⋙

Moneka HONOR

วันที่ 05 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้า เวลา 08.00 - 09.00 น. เทวสถานเจนัส เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ 

วิหารเจนัสตั้งอยู่ปลายทางเดินหินกรวดที่เงียบกว่าวิหารอื่น ตัวอาคารกะทัดรัดกว่าของเซเรส แต่ดูหนักแน่นเหมือนจังหวะหัวใจยามเช้า หน้าบันสลักใบหน้าคู่ของเทพผู้เฝ้าประตู กึ่งหนึ่งหันสู่อนาคต กึ่งหนึ่งหันคืนสู่อดีต ประตูสองบานตั้งขนานกัน บานซ้ายทำจากบรอนซ์เก่า บานขวาเป็นเหล็กขัดเงา เหนือวงกุญแจมีลายเสี้ยวอาทิตย์กับเสี้ยวจันทร์ทับซ้อนกัน โมนีก้าก้าวขึ้นบันไดสามขั้น เธอวางช่อดอกไม้ที่เตรียมมา เป็นดอกไอวี่สีเขียวเข้มพันกับลิลลี่ขาวสองดอก และดอกลอเรลเล็ก ๆ ประดับปลายช่อ เลือกให้เรียบและสมส่วน ไม่ฟูหรือล้น เธอแตะแถบผ้าไหมสีทองผูกก้านช่อให้แน่น แล้วค้อมหัวนิดหนึ่งที่แท่นหินซึ่งวางกุญแจโบราณจำลองไว้เป็นสัญลักษณ์

“หลานกลับจากภารกิจแล้วค่ะ ท่านทวด” เธอพึมพำเบา ๆ ในห้องที่สะท้อนเสียงได้เพียงชั้นเดียว “หลานจะพยายามทำให้ท่านทวดไม่ผิดหวัง…ถึงท่านทวดจะไม่เคยหวังอะไรกับหลานก็ตาม” เสียงเธอนิ่ง ไม่สั่น คล้ายคนเพิ่งจัดระเบียบความคิดได้

ลมจากรอยต่อระหว่างประตูสองบานพัดรินผ่านแก้มของโมนีก้า มันเย็นครึ่งอุ่นครึ่ง เหมือนคำตอบสั้น ๆ ของเทพแห่งทางแยก เธอเงยตาขึ้นมองใบหน้าคู่บนหน้าบันอีกครั้ง ครึ่งหนึ่งดูเคร่งครัด ครึ่งหนึ่งดูอ่อนโยน และในเสี้ยวอึดใจนั้น เธอเหมือนจะได้ยินเสียงโลหะในกลไกบานพับ ติ่ง เบา ๆ คล้ายสัญญาณว่าขอให้ก้าวต่อไปโดยรู้ว่ามีประตูให้กลับเสมอ เธอวางปลายนิ้วลงบนขอบแท่น ชั่วพริบตาเดียวไออุ่นสีเขียวจากพรของเซเรสก็แผ่วลอดออกไปอย่างอ่อนโยน แตะใบไอวี่ให้สดขึ้นนิดเดียว จากนั้นเธอก็ถอยหลังหนึ่งก้าว โค้งศีรษะอย่างเคารพเป็นครั้งสุดท้าย 

โมนีก้าหมุนกายลงบันไดอย่างเงียบ ๆ ออกจากวิหารเจนัส ปล่อยให้คู่ประตูเฝ้าทางเริ่มต้นและจบสิ้นอยู่เบื้องหลัง เธอดึงเสื้อคลุมให้แน่น รับลมอุ่นเย็นที่สลับกันบนทางเดิน และก้าวกลับสู่ความวุ่นวายอ่อน ๆ ของค่าย หัวใจนิ่งขึ้นเล็กน้อย ราวกับมีประตูสองบานในอกที่ปิดพอดีทั้งคู่

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 06 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 16.30 - 17.00 น. เทวสถานเจนัส เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ 

วิหารเจนัสตั้งตระหง่านอยู่ตรงสันเขาราวกับอยู่ระหว่างสองโลกฝั่งตะวันออกเป็นซากเสาศิลาศึกกร่อนแดด ฝั่งตะวันตกเป็นเส้นขอบฟ้าของมหานครยุคใหม่ที่ยานลอยลำพาดผ่าน เสาไอออนิกสี่ต้นค้ำหน้าบันที่สลักใบหน้าเดียวสองทิศ ไว้อย่างวิจิตร กลางหน้าบันมีรูปสลักท่านทวดสองพระพักตร์หันไปคนละทาง เหนือบันไดหินมีประตูทองอาบแสงอุ่นกับประตูเงินอาบแสงเย็น เปิดค้างเช่นเดียวกับลมที่ไหลสวนกันเบา ๆ

โมนีก้าถือกล่องหนังบุผ้าอย่างทะนุถนอม ก้มศีรษะช้า ๆ ที่ธรณี ก่อนก้าวขึ้นทีละขั้นจนถึงแท่นบูชาหินบะซอลต์สีเทา เธอวางกล่องลง เปิดฝาภายในคือหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์ ครบ 7 เล่มเรียงสันสวยงาม กลิ่นกระดาษใหม่ผสมหมึกอวลขึ้นเหมือนกลิ่นฤดูฝนแรก เธอจัดเล่มเรียงตามลำดับ เหลือบมองหน้าท้ายของเล่มสุดท้ายแล้วหัวเราะแผ่ว ๆ “สนุกนะคะ ท่านทวดอ่านเพลินมากด้วย” เธอพนมมือ “หลาน…ได้เป็นเซนจูเรี่ยนแล้วค่ะ วันนี้เอง ท่านทวดยินดีกับหลานด้วยนะคะ หลานจะทำให้ดีที่สุด ไม่พาใครหลงทาง”

เธอน้อมตัวค้างอยู่อย่างนั้นลมหายใจนิ่ง ก่อนจะเล่าอย่างเรียบง่ายถึงวันที่โรงเก็บยุทโธปกรณ์ กลางคาบ GRI การเสนอไอเดียพื้นอุ่นกึ่งกระจายศูนย์ และมือหนักแน่นของยาสมินบนแผ่นหลัง มือของเธอทว่าชัดในโถงหินราวกับผนังรับฟัง ขณะเธอถอนมือแผ่ว ๆ จากสันหนังสือ ลมจากสองประตูพัดสวนกัน วืด หน้ากระดาษของเล่มหนึ่งคลี่เอง หยุดที่ภาพแผนที่ซ่อนของคนซ่อนไว้ในกระดาษยับย่น เงาแสงจากประตูเงินพริบวาบบนเส้นทางเล็ก ๆ ที่ลากด้ายไฟวิ่งไปมา

โมนีก้าค้อมศีรษะอีกครั้ง “หลานขอตัวก่อนนะคะหลานรักท่านทวดนะคะ หวังว่าวันหนึ่งเราคงได้พบกัน” เธอปิดฝากล่องหนังวางไว้ชิดแท่นบูชาให้เรียบร้อย และถอยหลังสามก้าวตามมารยาท ก่อนหมุนตัวลงบันได ลมจากสองประตูไหลมาบรรจบกันที่กลางแผ่นหลังของโมนีก้าพอดีราวกับผลักเบา ๆ ราวกับมือผู้เฒ่าที่ไม่เร่งเร้า แต่ชี้ให้เห็นบันไดถัดไป

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย หนังสือนิยาย ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 08 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 16.30 - 17.00 น. เทวสถานเจนัส เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ 

บันไดหินสีเทาของวิหารเจนัสเย็นปลายรองเท้าอย่างสุภาพ โมนีก้าประคองกล่องกระดาษสีงาช้างผูกริบบิ้นน้ำเงินเข้มแนบอก ข้างกล่องมีสติ๊กเกอร์มือเขียน “สำหรับท่านทวด: Rest & Reset” ทางเข้ากว้างแต่มืดนวล ไฟคบเพลิงสองฝั่งวูบไหวพอให้อ่านลายนูนสองพระพักตร์บนหน้าจั่วได้ชัด หนึ่งขึงขังมองอดีต อีกหนึ่งนิ่งรู้เท่าทันอนาคต เธอหยุดที่แท่นบูชา วางกล่องอย่างบรรจง ก่อนยกมือไหว้ตามพิธี “ท่านทวดคะ…หลานเดาว่าช่วงนี้ท่านคงอ่านนิยายที่หลานให้ยาว ๆ เพลิน ๆ จนลืมพักผ่อนแน ่ๆ” น้ำเสียงเธอมีรอยยิ้ม “ก็เลยเอามาร์คหน้ามาให้ค่ะ สูตรข้าวหอมและว่านหาง แช่เย็นแล้วโปะสิบห้านาที รับรองตื่นมาหน้าฉ่ำเหมือนประตูบานใหม่เพิ่งขัดบานพับเลยค่ะ”

เธอเปิดกล่องโชว์ชั้นในให้เห็นซองมาร์คเรียงเป็นวงเหมือนจานปฏิทิน “อันนี้กลิ่นลาเวนเดอร์ช่วยพักสายตาหลังอ่านยาว…อันนี้กลิ่นมินต์ตื่นสมองเวลาไตร่ตรองตัวเลือกยาก ๆ นะคะ” โมนีก้ายิ้มเขิน ๆ “หลานไม่ได้ก้าวล่วงหน้าที่ท่านนะคะ แค่อยากให้มีเวลาพักผ่อนค่ะ” ลมหายใจในวิหารเย็นและสะอาด เธอเอื้อมวางการ์ดใบจิ๋วเพิ่มอีกใบ เขียนลายมือกลม อย่าลืมทดสอบกับท้องแขนก่อนใช้ 555  ด้วยรักจากหลานสาวที่ชอบกลิ่นไลแลค จากนั้นปิดฝากล่อง คล้องริบบิ้นกลับดังเดิม

โมนีก้าก้มศีรษะแตะหลังมือและกระซิบเบา “คิดถึงท่านทวดนะคะ ขอบคุณที่คอยชี้ประตูให้หลานเสมอ” เปลวไฟบนเชิงเทียนฝั่งขวากระพริบช้า ๆ ราวตอบรับหรืออาจเป็นเพียงลมวิหาร เธอไม่ค้นหาคำอธิบาย ปล่อยให้ความอุ่นเล็ก ๆ ตรงอกเป็นคำรับรองพอ

เธอถอยหลังสามก้าวตามแบบพิธี หันกายลงบันไดสู่ลานกรวด เสียงเม็ดกรวดกรอบแกรบใต้ฝ่าเท้าจังหวะมั่นคง ท้องฟ้ายังขาวสว่างของโลกที่ไร้คืน แต่เงาไซเปรสทอดเรียวพอให้ใจสงบ โมนีก้าสอดนิ้วสัมผัสเหรียญสองหน้าที่พกติดตัว ยิ้มมุมปากกับตัวเอง “กลับกองร้อยสอง…อาบน้ำ มาร์คหน้าด้วยก็ดี” แล้วก็ออกเดิน มุ่งหน้าไปยังเรือนพักของเซนจูเรี่ยนหน้าใหม่ด้วยฝีเท้าที่เบาและมั่นใจกว่าเดิม

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย แผ่นมาร์คหน้า ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 09 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 17.00 - 18.00 น. เทวสถานเจนัส เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ 

ช่วงเวลาเย็นเกือบพลบค่ำของกรุงโรมใหม่อาบไล้เนินเทมเพิลด้วยแสงทองแดงละมุนระยับเหนือเสาหินแกรนิต เทวสถานเจนัสตั้งตระหง่านราวสัญลักษณ์ของเวลาอันนิรันดร์ ประตูคู่ใหญ่สองบานเปิดออกเล็กน้อยให้เห็นแสงต่างสี ฝั่งหนึ่งอาบด้วยแสงอุ่นของอดีต ส่วนอีกฝั่งสว่างวาบด้วยแสงฟ้าของอนาคตและระหว่างกลางนั้นคือรอยเงาของปัจจุบันที่อาบไล้ร่างเล็กในชุดฝึกสีไวน์แดงของกองร้อยที่สอง

โมนีก้าเดินต๊อก ๆ ขึ้นบันไดทีละขั้น เสียงส้นรองเท้ากระทบหินดังก้องเบา ๆ ไปทั่วโถงที่ก้องเหมือนกลืนเสียง เธอกำลังหอบดอกกุหลาบขาวไว้ในมือเดียว ดอกไม้ที่กลีบยังชื้นด้วยน้ำค้างจากสวนของค่ายจูปิเตอร์ และกลิ่นหอมจาง ๆ ของมันแตะจมูกเหมือนกลิ่นเวลาหยุดนิ่ง เธอรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่ใครมาง่าย ๆ หากไม่ตั้งใจ เพราะพลังของท่านทวดเจนัสจะรับรู้ทุกความคิดของผู้มาเยือนก่อนจะก้าวพ้นธรณีบานประตู

เมื่อผ่านเข้าไปในวิหาร ความเย็นจากหินแกรนิตไหลเข้าสู่ปลายนิ้วทันที ผนังสองข้างเต็มไปด้วยลายสลักที่แบ่งครึ่งระหว่างสงครามและสันติและตรงกลางนั้นคือรูปปั้นขนาดใหญ่ของเทพเจนัส ผู้มีสองใบหน้าหันคนละทิศ ด้านหนึ่งแย้มยิ้มอ่อน ด้านหนึ่งขมวดคิ้วแน่นราวครุ่นคิด ความรู้สึกแรกของโมนีก้าคือเหมือนยืนอยู่ตรงกลางระหว่างสองความจริงที่ขัดแย้ง

เธอเดินเข้าไปใกล้ ย่อตัวลงแล้ววางดอกกุหลาบสีขาวไว้ตรงฐานแท่นบูชา เสียงลมหายใจของตัวเองสะท้อนกลับในวิหารจนเหมือนมีใครอีกคนหายใจตาม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองรูปปั้นด้วยรอยยิ้มอ่อนจาง “มาสักการะค่ะ ท่านทวด” เธอเอ่ยเสียงนุ่ม น้ำเสียงปนหยอกอย่างคุ้นเคย “อย่าติดนิยายมากนะคะ ระวังจะรู้ตอนจบก่อนใครจนหมดสนุกนะคะ”

เธอยกมือไหว้ รูปปั้นนิ่งราวหินทั้งแท่งแต่แสงจากฝั่งอนาคตสะท้อนในดวงตาหินนั้นเป็นประกายวูบเดียวพอให้เธอหลุดหัวเราะเบา ๆ “รู้ค่ะ หนูพูดมากเกินไปอีกแล้ว” โมนีก้าลุกขึ้น ยกมือปัดผงหินออกจากหัวเข่าแล้วถอยหลังสองก้าว “ขอตัวไปพักก่อนนะคะ พรุ่งนี้มีเรียนคาบสุดท้ายแล้ว ถ้าท่านอยากช่วยก็ช่วยให้หนูตื่นเช้าได้แบบไม่ต้องพึ่งกาแฟสักแก้วก็พอ ถือว่าเมตตาหลานคนนี้หน่อยเถอะค่ะ”

เมื่อเดินพ้นบันไดสุดท้าย เธอหันกลับไปมองเทวสถานอีกครั้ง ใบหน้าคู่ของท่านทวดยังคงเงียบเฉย แต่รอยแสงเหนือประตูข้างฝั่งอนาคตกลับวูบขึ้นวูบหนึ่งคล้ายตอบรับ เธอยิ้มบาง ๆ “รู้แล้วค่ะ จะตั้งใจเรียน จะไม่หลับกลางคาบแน่นอน” แล้วโมนีก้าก็หมุนตัว เดินลงจากเนินเทมเพิลในยามแสงสุดท้ายของวัน ลมเย็นจากเทวสถานเจนัสพัดตามหลังราวคำอวยพรของทวดให้หลานสาวคนหนึ่งแห่งสายเลือดโบราณ เดินกลับสู่ค่ายจูปิเตอร์อย่างมั่นคงในยามค่ำที่เริ่มโรยตัวเหนือกรุงโรมใหม่

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้า เวลา 08.00 - 09.00 น. ณ เทวสถานเจนัส เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ 

วิหารของท่านทวดเจนัส เงียบสงบเหมือนประตูเวลาที่หยุดหายใจชั่วครู่ เสาหินกรานิตเทาเข้มตั้งเรียงเป็นแนวทางคู่ขนาน พาดเงายาวทับพื้นหินที่ถูกขัดจนเงาเหมือนผิวน้ำ โมนีก้าก้าวเข้าไปช้า ๆ กลิ่นเทียนหอมจากวิหารเซเรสยังติดปลายผม แต่มาที่นี่ กลิ่นนั้นผสมกับกลิ่นศิลาเย็นและควันกำยานจนกลายเป็นความสงบแบบเช้าของการตัดสินใจ เธอเปิดฝาครอบเทียนหอม แท่งเล็ก กลิ่นสนผสมน้ำมันมะกอกลอยขึ้นเป็นสาย แล้วจุดวางไว้กลางแท่นบูชาหน้ารูปสลักเจนัสสองพระพักตร์ หนึ่งมองสู่อดีต อีกหนึ่งมองสู่อรุณหน้า ดวงตาหินนิ่งแต่เหมือนรู้เรื่องทั้งหมดของผู้คนที่ผ่านประตูนี้มาหลายพันปี

จากนั้นโมนีก้าหยิบถุงผ้ากำมะหยี่เล็ก ๆ ออกมา เปิดปากถุงให้เห็นหินสีแดงทรงรีมันวาว หลักฐานการย่อย ที่เธอตั้งใจเก็บมาถวายท่านทวดเพราะถือเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่ผ่าน กระทำ และแปรเปลี่ยนแล้ว เธอวางกระถางเผาของลงบนจานทอง สำรวจทิศลมให้เปลวไฟไม่สะบัดใส่รูปสลัก แล้วหย่อนหินทีละก้อน หนึ่ง…สอง…สาม… เสียงหินแดงแตะไฟดังแผ่ว ๆ คล้ายเมล็ดทับทิมตกลงน้ำอุ่น กลิ่นควันบางเปลี่ยนจากควันน้ำมันมะกอกเป็นกลิ่นแร่แห้งร้อน สี่…ห้า…หก…เจ็ด…แปด…เก้า…สิบ… เธอกระซิบภาวนาไปด้วยทุกครั้งที่ปล่อยก้อนหิน “ขอให้ประตูที่ควรปิด ปิดลงอย่างสงบ และประตูที่ควรเปิด เปิดด้วยปัญญา”

สิบเอ็ด…สิบสอง… และสุดท้าย สิบสาม เปลวสีส้มโอบหินก้อนท้ายไว้เหมือนตราประทับ เสียง ปะทุ เบา ๆ ดังขึ้น คล้ายคำตอบรับจากวิหาร

โมนีก้าก้มศีรษะคำนับ “ท่านทวดคะ ขอบพระคุณที่เฝ้าประตูให้หลานคนนี้เสมอ ขอพรให้ทางที่กำลังจะไป…เปิดอย่างถูกบาน ถูกเวลา” เธอแตะแถบสักที่ต้นแขนซ้าย เส้นเข้มใหม่อุ่นขึ้นชั่ววูบราวกับประทับตราผ่านที่ร่างกาย เธอดับไฟเทียนให้เหลือเพียงควันขาวเส้นบางที่เลื้อยขึ้นแตะโดมวิหาร แล้วถอยหลังสามก้าวตามธรรมเนียม หันกายออกจากประตูสองบานของเจนัส รอยยิ้มจาง ๆ ยังติดมุมปากความอุ่นจากตะวันตัวน้อยในกระเป๋าไหลผ่านบ่าซ้ายสู่หัวใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอ

ไม่มีคำพูดฟุ่มเฟือย โมนีก้าปรับสายสะพายให้แนบอกแน่น เดินลงบันไดหินสู่ลานกลางเนินเทมเพิล เงาไซเปรสเรียงสองฟากทางเหมือนทหารเกียรติยศนำทางสู่เป้าหมายถัดไป วิหารเทพอะพอลโล ผู้ครองแสงสุริยัน เพลง และคำพยากรณ์

เผา หลักฐานการย่อย บูชาเทพ จำนวน 13 ก้อน

ได้รับ ค่าเกียรติยศ 100 หน่วยต่อ 1 หลักฐาน = 13 x 100 = 1300 เกียรติยศ

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย เทียนหอม ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 08 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ยามบ่าย เวลา 14.30 น. เทวสถานเจนัส เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ 

ลมยามบ่ายอ่อนโยนพัดผ่านเนินเขาอันเงียบสงบเมื่อโมนีก้าเดินทางมาถึงวิหารของเทพเจนัส สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งอยู่ระหว่างโลกเก่าและโลกใหม่ ตัววิหารหินอ่อนขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่กลางพื้นที่ซึ่งแบ่งออกเป็นสองฟากอย่างชัดเจน ด้านซ้ายเป็นท้องฟ้าอบอุ่นสีทองของโรมโบราณที่ยังคงรุ่งเรืองด้วยเสาและซากอารยธรรม ส่วนด้านขวาเป็นนครสมัยใหม่ที่ส่องแสงเย็นของยุคอนาคต เต็มไปด้วยตึกระฟ้าและยานบินเคลื่อนผ่านกลางฟ้า ด้านบนสุดของวิหารคือรูปสลักของท่านเจนัส ผู้มีสองใบหน้า ใบหน้าหนึ่งมองย้อนสู่อดีต อีกใบหน้าหนึ่งมองสู่อนาคต

โมนีก้าเดินช้า ๆ ขึ้นบันไดหินทีละขั้น เงาเธอยาวทาบไปบนพื้นราวกับสะพานเชื่อมระหว่างสองยุคในเวลาเดียวกัน ลมเย็นพัดกลีบผมสีน้ำตาลเข้มให้ปลิวเบา ๆ กลิ่นไลแลคกับเบอร์รี่หวานประจำตัวเธอลอยคลุ้งในอากาศ เธอขยับแหวนดาราจรัสตรงนิ้วกลางข้างซ้าย แสงนุ่มจากมันเผยให้เห็นช่อดอกไอริสสีม่วงเงินปรากฏขึ้นในมือ

“หลานกลับมาที่ค่ายแล้วนะคะ ท่านทวด” เธอกล่าวเบา ๆ พลางย่อตัวลงคุกเข่าหน้าบันไดประตูทั้งสองบานประตูหนึ่งอบอุ่นดั่งแสงอรุณอีกบานเย็นสงบดังรัตติกาล “ขอบคุณที่ตลอดทางท่านทวดกับท่านแม่ช่วยปกป้องหนูกับเลสเตอร์ให้รอดปลอดภัย หนูรู้ว่าท่านคอยดูอยู่ตลอด” เสียงของเธอนุ่มนวลและมั่นคง ขณะเธอยื่นช่อดอกไอริสออกไปวางไว้บนแท่นหินตรงกลางระหว่างประตูทั้งสองบาน กลีบดอกไม้สะท้อนกับแสงทองและแสงน้ำเงินราวกับเชื่อมสองโลกเข้าหากัน เธอยิ้มบาง ๆ พลางพูดต่ออย่างอ่อนโยน

“หลานรักท่านทวดนะคะ... ยังไงก็ช่วยเอ็นดูเลสเตอร์ด้วยนะคะ เขาอาจจะทำตัวน่าหงุดหงิดในบางที แต่เขาเป็นคนดีจริง ๆ หนูเชื่อว่าเขากำลังพยายามอยู่” เธอหลับตาลงพักหนึ่ง ลมพัดแผ่ว เสียงท้องฟ้าแบ่งสองฝั่งเหมือนมีบางสิ่งตอบรับ เสียงขลุ่ยโบราณคล้ายดังมาจากอดีตผสมกับจังหวะโลหะสมัยใหม่ราง ๆ จากฝั่งเมืองในอนาคต เป็นเสียงแห่งเวลาเสียงของเจนัส

แสงจากประตูทั้งสองบานส่องมาบรรจบกันตรงกลางบนตัวเธอชั่วขณะหนึ่ง ราวกับท่านทวดรับรู้และส่งคำอวยพรเงียบ ๆ ผ่านลมหายใจแห่งเวลา โมนีก้ายิ้มบาง ๆ “ขอบคุณค่ะท่านทวด... หนูจะหาเวลาว่างมาหาท่านอีกแน่นอนค่ะ” สิ้นคำบอกโมนีก้าก็ลุกขึ้นช้า ๆ เสื้อโค้ทสีอ่อนพลิ้วไปตามแรงลม ดวงตาเทาเงินของเธอส่องแสงเมื่อมองผ่านเส้นแบ่งของสองโลก แล้วเธอก็หันหลังกลับ เดินลงบันไดด้วยก้าวเบา ๆ เสียงส้นรองเท้ากระทบหินดังแผ่วแต่ชัดในความเงียบ

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 24 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ช่วงสาย เวลา 10.30 น. เป็นต้นไป ณ วิหารทวด

สายต้นฤดูหนาวอันเย็นลูบแก้มเธอเบา ๆ เมื่อโมนีก้าเอื้อมมือผลักประตูหินแกรนิตสีเทาเข้มของเทวสถานเจนัสเข้าไป ด้านในยังคงเงียบสงบเหมือนทุกครั้งที่เธอมาเยือน กลิ่นหินเย็นผสมกลิ่นกำยานอ่อน ๆ ทำให้สถานที่แห่งนี้เหมือนถูกแช่ไว้ในกาลเวลาไม่เคลื่อนขยับ รอเพียงผู้ถือสายเลือดเจนัสเดินผ่านเข้ามาเพื่อเชื่อมอดีตและอนาคตเข้าด้วยกัน ประตูสองบานใหญ่ตั้งขนาบอยู่ปลายห้องโถง หนึ่งหันหน้าไปทางผนังด้านซ้าย ประดุจบานประตูของความทรงจำที่ปิดแน่น อีกหนึ่งหันสู่ช่องแสงอ่อน ๆ ทางผนังด้านขวา ราวกับกำลังรอให้ใครสักคนตัดสินใจเลือกทางเดินต่อไป เอฟเฟกต์ของแสงไฟในวิหารถูกออกแบบให้ทำให้ประตูทั้งสองบานดูมีชีวิต ราวกับกำลังหายใจช้า ๆ และเงียบสนิท

น้ำหนักรองเท้าส้นสูงของโมนีก้ากระทบพื้นหินอ่อนเป็นจังหวะเบาแต่คม เธออุ้มช่อดอกไม้เข้าหาแท่นบูชาหลัก ช่อดอกไม้ที่เลือกมาอย่างตั้งใจสำหรับท่านทวดเจนัส สีขาวของดอกไอริสฤดูหนาว สีฟ้าอ่อนของดอกไฮเดรนเยีย และสีทองอมส้มของเกล็ดใบไม้แห้ง ช่อดอกไม้ที่บอกทั้งการเริ่มต้นฤดูกาลใหม่และการพักผ่อนหลังการเดินทาง เธอวางช่อดอกไม้นั้นลงบนแท่นหิน แล้วโน้มตัวลงเล็กน้อย

“ท่านทวดคะ… โมนีก้ากลับมาแล้วค่ะ” เสียงนุ่มของเธอสะท้อนในโถงวิหารอย่างอ่อนโยน “ช่วงหน้าหนาวนี้… กะว่าจะพักยาวค่ะ ถึงความจริงจะเป็นการเคลียร์งานที่ค่ายมากกว่า แต่ก็ถือว่าได้กลับมาอยู่ที่โรมใหม่กับทวด… ได้สูดอากาศใกล้บ้านมากขึ้นแล้วนะคะ” เธอหัวเราะในลำคออย่างเบา รอยยิ้มหวานจาง ๆ แตะมุมปากก่อนจะยกมือแตะอกตัวเองอย่างเคารพ

“ช่อดอกไม้นี้… หลานให้ทวดค่ะ เป็นการต้อนรับฤดูหนาวล่วงหน้า คิดถึงทวดนะคะ”

เธอหลับตา ภาวนาเงียบ ๆ ใต้ลมหายใจอุ่นของตัวเอง ความรู้สึกอบอุ่นแปลกประหลาดแทรกผ่านช่องอกเหมือนถูกมอง ถูกรับฟัง และถูกเอ็นดูจากสายตาที่อยู่เหนือกาลเวลา เมื่อเธอลืมตาอีกครั้ง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกไม่ใช่ราวกับพลังงานบางอย่างกำลังอัดแน่นจากข้างใน

โมนีก้าก้าวถอยหนึ่งก้าว หายใจเข้า ขนตาสั่นเล็กน้อย… ไม่ใช่ความกลัว แต่เป็นความรู้สึกคล้ายเวลาที่ร่างกายกำลังเตือนว่าพลังในตัวกำลังขยับใหม่ขึ้นมาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว “แปลกจัง…” เธอพึมพำกับตัวเอง พลางยกมือขึ้นแตะขมับแล้วพ่นลมหายใจเบา ๆ แรงสั่นบางเบาใต้ผิวหนังบริเวณปลายนิ้วเหมือนพลังงานของเจนัสกำลังสะกิด เหมือนกำลังจะบอกอะไรสักอย่าง

เธอถอยออกจากแท่นบูชาแล้วหมุนตัวเดินออกจากวิหาร ฝีเท้าเร็วขึ้นเล็กน้อยเหมือนสัญชาตญาณบอกให้รีบหาที่ปลอดภัยที่พอจะเข้าใจปรากฏการณ์นี้ได้ เมื่อประตูหินแกรนิตหนักปิดลงด้านหลัง เสียงกระทบกันของหินทำให้ความเงียบในโถงทางเดินยิ่งขยายใหญ่ โมนีก้าพึมพำกับตัวเองในขณะก้าวลงทางลาดเนินเทมเพิล

“พลังอัดแน่นอีกเหมือนเดิมแน่เลย…บ้าจริง”

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 16 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาบ่าย เวลา 16.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารเจนัส

ยามเย็นบนเนินเทมเพิลเริ่มถูกย้อมด้วยสีทองของอาทิตย์ตก แสงสุดท้ายทอดผ่านเสาหินแกรนิตสีเทาเข้มของวิหารเจนัสจนเกิดเงาทาบบนพื้นราวกับเส้นแบ่งระหว่างอดีตและอนาคต ประตูบานมหึมาสองบานที่หันเข้าหากันสะท้อนแสงในองศาแปลกตา เหมือนมันกำลังหายใจอยู่ในจังหวะเดียวกับกาลเวลา

เอสต้าในร่างของโมนีก้าหยุดยืนหน้าวิหาร ดวงตาสีเงินของเธอกวาดมองรอบ ๆ อย่างช่างสังเกต ปากก็พึมพำกับตัวเองเสียงดังพอที่เทพเจ้าจะได้ยิน “โฮ้ ท่านทวดนี่อยู่ใหญ่เหมือนกันนะคะ ประตูมีสองบานซะด้วย หนูว่ามันดูเหมือนกำลังจะคุยกันเองเลย...” เธอหัวเราะเบา ๆ ขณะเดินเข้าไปในอาคาร เสียงฝีเท้าดังก้องในโถงหินเย็นเฉียบที่อบอวลไปด้วยกลิ่นโบราณ กลิ่นฝุ่นผสมหินและเครื่องหอมจาง ๆ จากการสักการะก่อนหน้า รูปปั้นเทพเจนัสตั้งอยู่กลางห้องสูงสง่า ใบหน้าทั้งสองหันไปคนละทิศ ด้านหนึ่งมองย้อนสู่ความหลัง อีกด้านมองตรงไปยังสิ่งที่ยังมาไม่ถึง

เอสต้าก้มศีรษะเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ ยกช่อดอกบัวสีขาวอมชมพูขึ้นถวาย “สวัสดีค่ะ ท่านทวด... เอ่อ พูดแบบนี้รู้สึกแปลกปากชะมัดเลยค่ะ แต่ก็คงถูกแล้วล่ะ เพราะถ้าไม่มีท่าน หนูเองก็คงไม่มีตัวตนแบบนี้สินะ”

เธอหัวเราะแผ่ว ๆ น้ำเสียงมีทั้งความเคารพและความเป็นกันเองอย่างน่าประหลาด “หนูเอาช่อดอกบัวมาฝากค่ะ มันสวยดี แล้วก็เหมาะกับท่านมากนะคะ ดอกไม้ที่ขึ้นจากโคลนแต่ไม่เปื้อนโคลน ฟังดูเหมือนท่านเลย ที่อยู่ระหว่างอดีตกับอนาคตแต่ไม่เป็นของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดยแท้”

เมื่อวางช่อดอกไม้ลงบนแท่นบูชา เธอก้มตัวให้ตามธรรมเนียม แล้วพูดต่ออย่างจริงจังขึ้นเล็กน้อย “โมนีก้า... เอ่อ ร่างนี้แหละค่ะ เจ้าของร่างตัวจริง ตอนนี้เธอพักอยู่ด้านใน หนูเลยออกมารับหน้าแทน ฝากตัวด้วยนะคะท่านทวด อย่าพ่นคำสาปใส่หนูเลย หนูเป็นคนดี (?) มากนะคะ แค่เสียงดังไปหน่อยเท่านั้นเอง” เธอยิ้ม ยกมือเกาหลังคออย่างเก้อ ๆ ก่อนจะก้าวถอยออกจากแท่นบูชาอย่างช้า ๆ แสงจากเปลวเทียนสะท้อนในดวงตาเธอเป็นประกายราวกับกระจกน้ำ เอสต้าหันไปมองประตูทั้งสองบานอีกครั้งหนึ่ง

จากนั้นเอสต้าก็ย่อตัวลงเล็กน้อย ราวกับคำนับเป็นครั้งสุดท้าย “หนูไปก่อนนะคะท่านทวด วันนี้สักการะครบทุกวิหารแล้ว ถ้ามีตราประทับสะสมแต้มก็คงได้รางวัลแน่ ๆ ฮะ ๆ ๆ” เธอหัวเราะร่า เสียงของเธอก้องสะท้อนในความเงียบของวิหารอย่างอบอุ่น ก่อนที่เธอจะหมุนตัวออกจากอาคาร ฝีเท้าเบาแต่รวดเร็ว ราวกับคนที่อยากหนีความศักดิ์สิทธิ์ก่อนจะถูกเรียกให้กราบอีกรอบ

เมื่อเธอก้าวออกจากบานประตูสุดท้าย ลมเย็นของยามเย็นพัดแรงจนผมสีแดงเชอร์รี่ปลิวสยายไปด้านหลัง ท้องฟ้าเหนือเทมเพิลกลายเป็นสีส้มอมม่วงระเรื่อ เธอหันกลับไปมองวิหารนั้นอีกครั้งพร้อมรอยยิ้ม “ขอบคุณค่ะทวด วันนี้สนุกมาก... ไว้เจอกันใหม่นะคะ ถ้าโมนีก้าไม่บ่นตายก่อนน่ะ”

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย ช่อดอกไม้ (ดอกบัว) - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาสาย 10.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารเจนัส

เสียงเท้าเบา ๆ ของเอสต้าดังก้องสะท้อนบนพื้นหินแกรนิตเย็นเยียบของวิหารเจนัสในยามสาย แสงแดดลอดผ่านรอยแยกระหว่างประตูสองบานที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกัน ประตูหนึ่งเปิดรับลมหวนแห่งอดีต อีกบานหันสู่ความว่างเปล่าของอนาคต ทั้งสองบานเปล่งแสงต่างขั้ว หนึ่งอบอุ่นดั่งเปลวไฟ อีกหนึ่งเย็นเฉียบราวกับไอหมอกแห่งรุ่งอรุณ ราวกับสื่อถึงพลังของเวลาอันไม่อาจจับต้องได้

เอสต้ามาหยุดอยู่ตรงกลางระหว่างสองประตู ยกเทียนหอมสองเล่มในมือขึ้น เทียนหนึ่งเป็นกลิ่นมินต์เย็นสะอาด อีกเล่มมีกลิ่นอบเชยผสมน้ำผึ้งอบอวล เธอยกยิ้มเล็ก ๆ อย่างขี้เล่น “ของคู่เลยค่ะท่านทวด กลิ่นเย็นกับกลิ่นร้อน ขัดกันดีเนอะ เหมือนชีวิตคนเราเลย... จะเย็นก็ไม่สุด จะร้อนก็ไม่พอ” เธอพูดอย่างหยอกเย้า พลางจุดเทียนทั้งสองวางลงบนแท่นบูชาหินที่ประดับด้วยสัญลักษณ์วงเวียนแห่งเวลา แสงจากเปลวเทียนทั้งสองเล่มรวมกันเป็นประกายระยับระหว่างกลางราวกับเส้นด้ายที่เชื่อมระหว่างอดีตกับอนาคต ลมในวิหารพัดอ้อยอิ่ง ดึงชายผมสีแดงเชอร์รี่ของเอสต้าให้ปลิวไหวเบา ๆ เธอเงยหน้ามองรูปปั้นเทพเจนัสที่มีสองพระพักตร์ หนึ่งเคร่งขรึมมองย้อนสู่วันวาน อีกหนึ่งสงบนิ่งจ้องมองสู่ขอบฟ้าเบื้องหน้า แสงเทียนสะท้อนบนหินอ่อนให้ดูราวกับรูปปั้นกำลังขยับจริง ๆ

“มาถวายของแล้วค่ะท่านทวด” เสียงของเธออ่อนลงกว่าปกติแม้ยังคงมีแววประชดติดอยู่ในจังหวะ “วันนี้น่าจะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้มาหาก่อนต้องไปทำภารกิจแล้วค่ะ เอาไว้ถ้าหนูไม่ตาย... เอ๊ย หมายถึงถ้ามีโอกาส หนูจะกลับมาหาใหม่นะคะ” เธอยิ้มพลางพนมมือไหว้อย่างรวดเร็ว แต่พอเงยหน้าขึ้นก็แกล้งพูดต่อเบา ๆ “แต่จริง ๆ นะคะท่านทวด หนูว่าเทพเจ้าที่ดูสองทางแบบนี้คงเหนื่อยแย่เลย ต้องมองทั้งอดีตทั้งอนาคตตลอดเวลา ไม่เวียนหัวเหรอคะ”

มีเสียงคล้ายลมพัดแทรกเข้ามาในวิหาร เงียบลึกแต่แฝงแรงสั่นสะเทือนเบา ๆ เอสต้าชะงักไปวูบหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะหึ ๆ “โอเค ๆ เข้าใจแล้วค่ะ ไม่ต้องตอบ หนูแค่พูดเล่น...” เธอก้มลงมองเปลวเทียนทั้งคู่ที่ไหวแรงขึ้นชั่วขณะหนึ่งก่อนสงบลง แสงของมันกระทบพื้นหินจนเกิดลวดลายเหมือนระลอกคลื่นไหลย้อนขึ้นไปตามเสา วิหารทั้งหลังในตอนนั้นดูเหมือนจะมีชีวิตราวกับกำลังหายใจร่วมกับเธอ

“เอาล่ะ... ขอบคุณนะคะที่ทนฟังหนูบ่น” เอสต้าพูดพลางยืดตัว สูดลมหายใจลึกหนึ่งที “หนูไปก่อนนะท่านทวด ขอให้ดูแลโมนีก้าด้วยล่ะ เธอเป็นเด็กดี หนูแค่... เป็นเวอร์ชันที่ชอบก่อกวนหน่อยเท่านั้นเองแต่ยังไงหนูกับโมนีก้าก็คือคนละคนกันอยู่ดี” เธอพูดยิ้ม ๆ แล้วโบกมือลาให้รูปปั้น

แสงเทียนสะท้อนในดวงตาสีเทาเงินบริสุทธิ์ของเธอจนเกิดประกายวาว ก่อนที่เอสต้าจะหมุนตัวเดินออกจากวิหาร เสียงเท้าของเธอเบาลงเรื่อย ๆ จนเหลือเพียงความเงียบขรึมในวิหารแห่งเวลา ลมเย็นจากประตูอดีตพัดสวนเข้ามาปะทะกับลมอุ่นจากประตูอนาคต กลางระหว่างนั้นคือที่ที่เธอเคยยืน จุดสมดุลของทุกสิ่ง

เมื่อเธอก้าวพ้นประตูหินออกมา แสงแดดยามสายแผ่วเบาส่องกระทบผิวแก้มซีด เธอเหยียดแขนขึ้นฟ้า ยืดตัวแล้วพูดกับตัวเองอย่างขี้เล่น “ไปล่ะท่านทวด วิหารต่อไป... เทพมาร์สสินะ ขอให้ไม่มีใครโยนหอกใส่หัวหนูเถอะ” แล้วหญิงสาวผู้ถือกลิ่นหอมของเทียนเย็นและร้อนในมือก็เดินจากไปด้วยท่าทีสบาย ๆ ทิ้งไว้เพียงแสงไฟที่ยังไหววูบอยู่ในเทวสถานเบื้องหลัง

รางวัล : [God-35] เจนัส

ถวาย เทียนหอม (กลิ่นร้อนเย็น) - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15