Garden of Bacchus ⋘ สวนแห่งแบคคัส ⋙

Garden of Bacchus

⋘ สวนแห่งแบคคัส ⋙

สวนแห่งแบคคัส (Garden of Bacchus) คือสรวงสวรรค์แห่งความรื่นรมย์ ที่ซ่อนตัวอยู่บนยอดเขาสูง เหนือกรุงโรมใหม่ ณ ที่แห่งนี้ คุณจะได้สัมผัสกับทัศนียภาพอันงดงาม แบบพาโนรามาของกรุงโรมใหม่ และหุบเขาโดยรอบ

เถาวัลย์องุ่นเลื้อยพันไปทั่วทั้งสวน ดั่งม่านสีเขียวมรกต ที่ธรรมชาติรังสรรค์ขึ้นมาอย่างวิจิตรบรรจง พวงองุ่นสีม่วงแดงสุกปลั่ง ห้อยระย้าอยู่เต็มเถา ส่งกลิ่นหอมหวานเย้ายวนใจ เหล่าผึ้งตัวน้อยบินวนไปมา เก็บน้ำหวานอย่างขะมักเขม้น เสียงน้ำพุที่ดังกระเซ็นเบาๆ ช่วยเติมเต็มความสดชื่น ให้กับบรรยากาศอันเงียบสงบ

ตรงกลางสวน มีน้ำพุหินอ่อนสีขาวสะอาด ตั้งเด่นเป็นสง่า เบื้องบนประดับประดาด้วยรูปปั้นเทพแบคคัส เทพเจ้าแห่งไวน์ และความรื่นเริง ในอิริยาบถที่กำลังรินเหล้าองุ่นลงในถ้วย รอบ ๆ น้ำพุ มีม้านั่งหินอ่อนสีขาววางเรียงรายไว้ สำหรับผู้ที่ต้องการพักผ่อนหย่อนใจ และดื่มด่ำไปกับบรรยากาศอันงดงาม

สวนแห่งแบคคัส คือ สถานที่ที่เหมาะแก่การหลีกหนีจากความวุ่นวาย มาสูดอากาศบริสุทธิ์ และเติมเต็มพลังแห่งธรรมชาติให้กับร่างกายและจิตใจ

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงบ่าย เวลา 14.00 - 16.00 น ณ สวนแบคคัส ค่ายจูปิเตอร์ (เจอ เอลล่า)

รับคำทำนาย The Dark Flame of Rome

บ่ายวันนี้ลมพัดเอื่อย ๆ พาแสงแดดนุ่มนวลลอดผ่านซุ้มองุ่นและต้นไม้ใหญ่ในสวนแบคคัส กลิ่นหวานของดอกองุ่นปนกับกลิ่นหอมอ่อนของดินชื้นหลังน้ำพุพ่นเป็นละอองละเอียด โมนีก้าเดินทอดน่องในชุดลำลองสบาย ๆ ปล่อยให้เส้นผมสีม่วงครามสะท้อนประกายกับแดด เสียงนกเล็ก ๆ บินโฉบไปมาเหนือเถาองุ่นเรียงรายเป็นทางเดินดูสงบแต่มีชีวิตชีวา เธอเหลือบไปเห็นร่างเพรียวบางผมแดงสดนั่งอ่านหนังสืออยู่บนม้านั่งหินอ่อนใต้ร่มไม้ “คุณเอลล่า!” โมนีก้าเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมรอยยิ้มกว้าง “วันนี้ไม่ได้เฝ้าร้านหนังสือหรอคะ?”

ฮาร์ปี้สาวผมแดงเงยหน้าขึ้นอย่างตกใจเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลเข้มวาววับก่อนจะเอียงศีรษะน้อย ๆ “เอลล่า…ไม่ได้เฝ้าร้านวันนี้ค่ะ เอลล่ามีวันหยุด” เธอตอบด้วยเสียงแผ่วแต่เจือรอยยิ้มบาง

“งั้นเดินเล่นด้วยกันไหมคะ” โมนีก้าเอ่ยชวนก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้ เอลล่าลุกขึ้นยืน ปีกสีแดงส้มเล็ก ๆ สะท้อนแสงแดดระยับข้างลำตัว “เอลล่ายินดีค่ะ…สวนแบคคัสอากาศดี”

หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินเคียงกันไปตามทางเดินที่ปกคลุมด้วยเถาองุ่น เสียงน้ำพุและเสียงใบไม้พริ้วทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นแต่ผ่อนคลาย เอลล่าหันมามองหญิงสาวผมม่วงครามแล้วถามด้วยน้ำเสียงจริงใจ “เอลล่าอยากรู้…โมนีก้าปรับตัวกับค่ายจูปิเตอร์และกรุงโรมใหม่ได้หรือยัง?” โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ ตอนที่อีกฝ่ายถามพลางยกมือเก็บผมที่ปรกหน้า “กำลังจะชินค่ะ แต่ก็เหนื่อยมากจริง ๆ งานเยอะ คลาสเรียนก็แน่นไปหมด”

เอลล่าพยักหน้า “แรก ๆ ทุกคนก็เป็นแบบนี้ค่ะ เอลล่าก็เหมือนกัน…ต้องใช้เวลา” น้ำเสียงของเธอนุ่มราวกับปลอบประโลม ทั้งคู่คุยกันเรื่องค่าย เรื่องหนังสือ และเรื่องอาหารไปเรื่อย ๆ โมนีก้ารู้สึกว่าเอลล่ามีเสน่ห์แปลกประหลาด เธอเหมือนหนอนหนังสือที่จดจำได้ทุกอย่าง ดวงตาเปล่งประกายทุกครั้งที่พูดถึงข้อความในหนังสือ จนกระทั่งมีเสียงสนทนาของคนกลุ่มหนึ่งดังแว่วมาเกี่ยวกับคำพยากรณ์ซีบิลลีน

โมนีก้าเลิกคิ้วด้วยความสนใจ ก่อนจะหันไปถาม “คำพยากรณ์ซีบิลลีนคืออะไรหรอคะ?”

เอลล่ากะพริบตาถี่เล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรัวรวดเหมือนท่องจากหนังสือ “คำพยากรณ์ซิบิลลีน…เป็นคำทำนายโบราณที่ไซบิลกล่าวไว้โดยไม่ได้ปรึกษาใคร เป็นคำทำนายแบบฉับพลันและเปี่ยมสุข เริ่มจากกรีกโบราณ แพร่สู่โรมัน หนังสือซิบิลลีนถูกเก็บในวิหารจูปิเตอร์ที่แคปิโทลินัส ใช้อ้างอิงเมื่อวุฒิสภาต้องตัดสินใจสำคัญ…ไซบิลบางตนกล่าวถึงกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่จากตะวันออก ผู้จะลงโทษผู้กดขี่และนำสันติภาพมา”

เสียงของเอลล่าเต็มไปด้วยความจริงจัง ขณะที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเป็นประกายเหมือนมีภาพจากอดีตลอยอยู่ตรงหน้า โมนีก้าฟังอย่างตั้งใจ รู้สึกทึ่งในรายละเอียดที่เอลล่าจำได้ทุกถ้อยคำ “ว้าว…คุณเอลล่าจำได้หมดเลยเหรอคะ”

“เอลล่าจำทุกอย่างที่อ่านได้ค่ะ” ฮาร์ปี้ผมแดงเอ่ยอย่างถ่อมตน แต่รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากก็เผยถึงความภาคภูมิใจ โมนีก้าหัวเราะอย่างชื่นชม พลางคิดในใจว่าการได้คุยกับเอลล่าก็เหมือนการได้อ่านหนังสือทั้งเล่มในเวลาไม่กี่นาทีจริง ๆ

ทว่าในวินาทีต่อมาสายลมในสวนแบคคัสเริ่มพัดแรงขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ เถาองุ่นสั่นไหวและใบไม้แซ่กส่ายราวกับกระซิบเสียงจากอดีต เอลล่าหยุดเดินกะทันหัน สายตาที่เคยเปล่งประกายอย่างไร้พิษภัยกลับนิ่งลึกขึ้นราวกับถูกดึงดูดด้วยบางสิ่ง เธอเพ่งมองใบหน้าของโมนีก้า ผมสีม่วงครามสะท้อนแดดกลายเป็นประกายเงินขณะดวงตาสีเทาเงินของหญิงสาวจ้องตอบ

“ประโยคนี้…เอลล่าเคยอ่าน…แต่จำไม่ได้ว่าในหนังสือเล่มไหน” เสียงของฮาร์ปี้สาวแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยแรงสั่นสะเทือน เธอกัดริมฝีปากก่อนที่คำพูดจะพรั่งพรูออกมาเหมือนถูกบางสิ่งผลักดัน 

อัคนีทมิฬจะปะทุขึ้นในแดนหิมะ

สี่ดวงดาวจะถูกกลืนกินโดยเงามืด

เสียงร่ำไห้ของอพอลโลจะดังก้อง

และเขาจะตามหาดวงดาวดวงใหม่มาเคียงข้าง

เพื่อไขปริศนาแห่งเปลวเพลิงที่มอดดับไปแล้ว

เสียงทำนายกระซิบก้องในอากาศ โมเสกหินบนพื้นดูเหมือนจะสั่นสะท้อนกับคำพูดนั้นทำให้โมนีก้าชะงัก ดวงตาเทาเงินกว้างขึ้น ความรู้สึกเย็นเฉียบแล่นผ่านสันหลังเหมือนมีมือที่มองไม่เห็นกดตรึงหัวใจ เธอไม่เข้าใจความหมาย แต่ทุกถ้อยคำกลับฝังลึกเหมือนตราประทับที่ไม่อาจลบเลือน เอลล่ากะพริบตาแรง ๆ ก่อนจะยกมือกุมขมับเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน “เอลล่า…ขอโทษ…เอลล่าไม่ได้ตั้งใจจะพูด” เสียงของเธอสั่นระริก เงยหน้ามองอย่างหวาดหวั่น “เอลล่า…ไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอะไร”

โมนีก้าสูดลมหายใจเข้าลึกพยายามบังคับรอยยิ้มให้กลับมา “ไม่เป็นไรค่ะ คุณเอลล่า” เสียงของเธอเบาแต่มั่นคง “บางที…มันอาจเป็นแค่คำจากหนังสือเก่า” แม้หัวใจยังเต้นแรงรัว เธอพยายามปลอบทั้งอีกฝ่ายและตัวเอง เอลล่ายังดูสับสนแต่พยักหน้าเบา ๆ “เอลล่าขอโทษ…เอลล่าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้โมนีก้ากังวล”

“ไม่ต้องขอโทษเลยค่ะ” โมนีก้าฝืนยิ้มอีกครั้งก่อนจะเอื้อมมือแตะต้นแขนเล็ก ๆ ของฮาร์ปี้สาว “ฉันแค่ตกใจนิดหน่อย แต่ฉันโอเคค่ะ” พวกเธอเดินต่อในความเงียบชั่วครู่ จนเมื่อถึงทางแยก โมนีก้าหยุดแล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยน “ฉันคงต้องไปสักการะแม่ที่เทวสถานเซเรสต่อ ขอบคุณที่เดินเล่นด้วยกันนะคะ”

เอลล่ามองตอบด้วยดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ยังสั่นไหว “เอลล่าดีใจที่ได้เจอโมนีก้า…ระวังตัวนะ” โมนีก้าพยักหน้าน้อย ๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากสวน เสียงคำทำนายของเอลล่ายังคงก้องในใจ ทุกก้าวที่เดินไปทางเทวสถานเซเรสราวกับพาเธอเข้าใกล้ความลับบางอย่างที่ยังไม่มีใครให้คำตอบได้

รับคำทำนาย The Dark Flame of Rome

[SP-02] เอลล่า (ฮาร์ปี้)

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

The Winter Solstice Prep (การประดับประดาเหมายัน)

🎄🎄ละเลงกันเลยสาวววว!! 🎄🎄

            ลานแบคคัสซึ่งเป็นพื้นที่ที่เปิดโล่งและมักใช้สำหรับจัดงานเฉลิมฉลอง ถูกโอบล้อมด้วยเสาหินอ่อนและซุ้มเถาองุ่นที่ยังคงเหลือความเขียวชอุ่มอยู่ ที่นี่ได้กลายเป็นศูนย์รวมแห่งความหวังสำหรับเทศกาลเหมายันแล้ว

            จุดศูนย์กลางของลานคือต้นคริสต์มาส (ต้นสนโง่ ๆ นั้นแหละ) ขนาดใหญ่ ที่ถูกยกมาตั้งตระหง่านอยู่บนแท่นหินอ่อน มันเป็นต้นสนที่มีกิ่งก้านหนาแน่นสีเขียวเข้มและสูงใหญ่จนสามารถมองเห็นได้จากอาคารรอบๆ แม้จะเป็นเทศกาลโรมันดั้งเดิม แต่การประดับต้นไม้ก็เป็นสัญลักษณ์ของการให้เกียรติธรรมชาติที่ยังคงอยู่แม้ในฤดูหนาวอันมืดมิด

            บรรดาเดมิกอตและพลเมืองต่างมารวมตัวกันรอบๆ ต้นไม้ใหญ่ในชุดเสื้อผ้าที่อบอุ่น อากาศเย็นสบายยามบ่ายถูกแทนที่ด้วยความคึกคักและเสียงหัวเราะ ของตกแต่งถูกขนมาวางกองไว้รอบฐานต้นไม้ มีทั้งลูกแก้วสีทองและสีแดงสด, พวงมาลัยฮอลลี่และใบสนประดิษฐ์ที่ทางค่ายจัดเตรียมไว้ให้

            นอกจากของที่จัดเตรียมแล้ว หลายคนก็นำของตกแต่งส่วนตัวมาสมทบด้วย บ้างก็นำมาลัยที่ทำจากเหรียญโรมัน, บ้างก็นำเครื่องประดับจากห้องเทพเจ้าของตนเองมาประดับ, และบางคนก็นำผลไม้ตามฤดูกาลมาทำเป็นพวงห้อยเพื่อสื่อถึงเทพีเซเรส

            ทุกคนเริ่มลงมือช่วยกันจัดต้นคริสต์มาสโดยแบ่งกันทำหน้าที่อย่างสนุกสนาน กลิ่นหอมของสนและเครื่องเทศอบอวลในอากาศ บรรยากาศของกิจกรรม The Winter Solstice Prep ไม่ได้มีแค่ความสนุก แต่ยังเต็มไปด้วยความสามัคคีและความร่วมมือ เป็นการตอกย้ำถึงความผูกพันของค่ายที่พร้อมจะฝ่าฟันฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงไปด้วยกัน โดยมีแสงไฟและต้นไม้แห่งความหวังเป็นศูนย์กลาง

[ลิงค์]

หากใครไม่สะดวกฝากภาพ นำภาพไปตกแต่งตามใจชอบ

จากนั้นส่งมาให้ Moneka ทางเทเลแกรมเพื่อให้ทางโมนีก้าฝากรูปให้ได้จ้า

ละเลงหรือวางของนอกต้นได้เลย อิสระ อยากจะทำอะไรก็ทำ 555

✨ วิธีเข้าร่วม :
➡️โรลเพลย์: เดินทางมาที่ลานแบคคัสเพื่อเริ่มภารกิจตกแต่งต้นไม้
➡️หยิบภาพไปตกแต่ง โชว์สกิลศิลแประ(?) เต็มที่ คุณต้องเซฟภาพล่าสุดของต้นไม้ (ที่คนก่อนหน้าตกแต่งแล้ว ถ้าคนแรกก็เอาภาพด้านบนไปนะ) ไปตกแต่งต่อ! สนุกให้สุด! คุณจะตัดภาพจาก Canva, แปะสติ๊กเกอร์มีม, วาดรูป, หรือใส่อะไรประหลาดๆ ก็ได้ ตามใจชอบเลย!

📌อย่าลืมแปะผลงาน: นำ ภาพต้นคริสต์มาสที่คุณละเลงตกแต่งแล้ว มาแปะในโพสของคุณ [คนต่อไปต้องเอาภาพล่าสุดที่คนตกแต่งก่อนหน้าไปตกแต่งต่อเท่านั้นนะห้ามเริ่มใหม่]

รางวัลกิจกรรมทุกคนจะได้รับ : หินแห่งเถาองุ่น 1 ก้อน, เงินสด 500 ดอลลาร์

Vives annos [ลิงค์กิจกรรมหลัก]

Clementis HONOR

Clementis

Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus

Place

สวนแห่งแบคคัส

Date and Time

วันที่ 3 ธันวาคม 2025 • 11.31 น.

Purpose

ภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

NPC

วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

คนชื่นชอบการใช้เวลาท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบรายล้อมด้วยธรรมชาติอย่างคลีเมนทิสย่อมพึงใจในสถานที่แบบสวนแห่งแบคคัส ม้านั่งหินอ่อนสีขาวที่อยู่ไม่ไกลจากน้ำพุชวนให้รู้สึกอยากแวะพักผ่อนหย่อนใจ และคงทำแบบนั้นไปแล้วหากไม่ติดว่าเสียงบ่นออดแอดของวินเซนโซดังเข้าสู่โสตประสาทไม่จบสิ้น

แต่ในฐานะตัวต้นเหตุ สิ่งที่คลีเมนทิสจะทำเพื่อให้เขารู้สึกดีขึ้นได้ก็มีไม่กี่อย่างเท่านั้นล่ะ

“ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะปล่อยให้ฉันพล่ามอธิบายแต่ละสถานที่อยู่ตั้งนาน แนะนำกรุงโรมใหม่ให้ชาวนิวโรมรู้จักเนี่ยนะ”

“ฉันไม่ได้เคยไปทุกที่ในนิวโรมสักหน่อยค่ะ ที่ ๆ ไม่เคยแวะเลยก็มีบ้าง ข้อมูลที่เพิ่งรู้ทีหลังก็เยอะพอตัวอยู่เหมือนกัน”

มีบ้างที่แปลว่าไม่กี่แห่ง ถึงอย่างนั้นการได้มาเดินทัวร์ก็ทำให้ทายาทราทิแกนซึ่งไม่ค่อยมีโอกาสออกจากบ้านบ่อยสักเท่าไหร่เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับเมืองเกิดของตัวเองอีกหลายอย่าง

“เดี๋ยวนะ ตอนไปดูระบบท่อน้ำใต้ดินฉันสอนเธอออกเสียงภาษาละตินด้วยนี่นา”

คราวนี้บุตรีแห่งจัสติเทียไม่รู้ว่าจะช่วยปลอบใจเขายังไง จึงทำได้เพียงวาดรอยยิ้มแห้ง ๆ ส่งให้ก่อนหลบสายตาของอีกฝ่าย ผลตอบรับคือเขายกมือขึ้นยีหัวตัวเองแรง ๆ

“โอ้ย ให้ตายเถอะ น่าอับอายเป็นบ้า ก็ว่าอยู่ทำไมสำเนียงเธอดีจัง”

ดีแน่ล่ะ นั่นภาษาแรกของเธอเลยนี่นา เธอสื่อสารด้วยภาษาละตินนับตั้งแต่จำความได้ หากไม่ให้พูดละตินคล่องแล้วจะเป็นภาษาไหนไปได้อีก

“เอาน่า จริงสิคะ เมื่อเช้านี้ฉันซื้อกาแฟไว้ด้วย รุ่นพี่ช่วยรับไว้เป็นคำขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อนได้มั้ย”

บอกก่อนจะเปิดกระเป๋าค้นของที่ว่าออกมา สิ่งที่อยู่ในมือบางและถูกหยิบยื่นให้คือกาแฟกระป๋อง คนไม่ดื่มกาแฟอย่างเธอตั้งใจว่าจะเก็บไว้ให้แทนคำขอบคุณ แต่ตอนนี้คงต้องใช้แทนคำขอโทษก่อนแล้วล่ะ

“คิดว่ากาแฟกระป๋องบ้าน ๆ กระป๋องเดียวจะทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นหรือไง”

“แล้วทำให้อารมณ์ดีขึ้นไม่ได้สักนิดเลยเหรอคะ ?”

“ได้ — หมั่นไส้ชะมัด นี่เธอโชคดีมากนะที่ไม่ได้เกิดเป็นน้องสาวแท้ ๆ ไม่อย่างนั้นจะเขกหัวสักรอบ”

ได้ยินอย่างนั้นคลีเมนทิสหัวเราะแห่ะ แต่ต่อให้รุ่นน้องคนนี้จะไม่ใช่น้องแท้ ๆ เธอก็ต้องร้องโอดโอยเพราะถูกยืดแก้มแทนเขกหัวอยู่ดี — ก็ยัยเด็กนี่มันแสบนัก !

ปฏิสัมพันธ์กับ NPC/TGC

• ค่าความสัมพันธ์กับ วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต +5

ส่งของขวัญให้ NPC/TGC

• ค่าความสัมพันธ์กับ วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต (กาแฟ) +20 • โอนไอเทมให้ God เรียบร้อย

รางวัลภารกิจ

• EXP +15

ผลประโยชน์จากชื่อเสียง • คนมีเกียรติ (Honor)

• โบนัสความสัมพันธ์ต่อ TGC +5 • วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

Kai -

11:30 น. สวนแห่งแบคคัส (13/12/2025)

หลังจากซึมซับความเคร่งขรึมและหนักแน่นจากวิหารจัสติเทีย การเดินไต่ระดับขึ้นมายังยอดเขาที่เป็นที่ตั้งของ สวนแห่งแบคคัส ก็เหมือนการเปลี่ยนโหมดอารมณ์อย่างกะทันหันอีกครั้ง แต่คราวนี้ไคไม่ได้รู้สึกต่อต้านเหมือนตอนเข้าวิหารแบคคัส

ตรงกันข้าม สายลมเย็นที่พัดโชยมาปะทะใบหน้าและความสูงที่มองเห็นทิวทัศน์ได้รอบทิศทางทำให้เลือดในกายของบุตรแห่งจูปิเตอร์สูบฉีดด้วยความพึงพอใจ

เบื้องหน้าคือซุ้มเถาวัลย์องุ่นเขียวขจีที่ถักทอเป็นหลังคาธรรมชาติ พวงองุ่นสีม่วงแดงสุกปลั่งห้อยระย้าดูชุ่มฉ่ำ กลิ่นหอมหวานของผลไม้สุกและเสียงหึ่ง ๆ ของผึ้งงานสร้างบรรยากาศที่ดูมีชีวิตชีวาแต่ไม่วุ่นวาย ไคเดินเข้าไปหยุดที่ริมระเบียงหินอ่อน มองลงไปยังกรุงโรมใหม่ที่แผ่ขยายอยู่เบื้องล่างด้วยแววตาเป็นประกาย

“ค่อยดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย” ไคเปรยเบา ๆ หันไปมองรูปปั้นแบคคัสกลางน้ำพุที่กำลังรินไวน์ลงถ้วยในท่วงท่าคลาสสิก “อย่างน้อยที่นี่ก็ไม่มีกราฟฟิตี้เลอะเทอะ หรือกองถุงขนมขยะ... นี่สิถึงจะเรียกว่าการพักผ่อนที่มีรสนิยม”

“บอกแล้วว่าอย่าเพิ่งตัดสินท่านจากวิหารข้างล่าง” โนอาห์เดินเด็ดใบองุ่นเล่นใบหนึ่ง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งหินอ่อน เหยียดขายาว ๆ อย่างผ่อนคลาย “ที่นี่คือจุดชมวิวที่ดีที่สุดในเมือง วันไหนอากาศดี ๆ นายจะเห็นไปถึงเส้นขอบฟ้า... เหมาะกับการพาเดท หรือไม่ก็แอบมางีบหลับตอนพักเที่ยง”

ไคละสายตาจากวิวเมือง หันมามองรุ่นพี่ที่ดูจะเข้าถึงแก่นแท้ของการอู้งานได้อย่างช่ำชอง

“ผมมองเห็นศักยภาพทางยุทธศาสตร์มากกว่าครับ” ไคชี้มือไปที่จุดต่าง ๆ ในเมืองที่มองเห็นได้จากตรงนี้ “จากมุมนี้ เราสามารถสังเกตการณ์การเคลื่อนไหวในค่าย ดูทิศทางการบินของหน่วยลาดตระเวน หรือแม้แต่ตรวจตราแนวป้องกันของกำแพงเมืองได้ครบถ้วน... เป็นจุดบัญชาการสำรองที่ยอดเยี่ยม”

โนอาห์หัวเราะออกมาดัง ๆ จนฝูงผึ้งแถวนั้นแตกฮือเล็กน้อย “ให้ตายสิ ไค... นายมองเห็นสนามรบในทุกที่จริง ๆ สินะ ขนาดสวนสวรรค์แห่งไวน์ นายยังเปลี่ยนเป็นป้อมสังเกตการณ์ได้”

“ความสุขชั่วคราวอาจจะทำให้เราผ่อนคลาย แต่ความไม่ประมาททำให้เรารอดชีวิตครับ” ไคตอบกลับหน้าตาย แต่ก็ยอมทิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งข้าง ๆ โนอาห์ชั่วครู่ ซึมซับบรรยากาศร่มรื่นนี้ไว้ “แต่ผมยอมรับ... ว่าลมบนนี้ดีมาก”

“เออ แค่นั้นก็พอแล้ว” โนอาห์ยิ้มกว้าง “สูดอากาศเข้าไว้ เพราะที่ต่อไปเราจะต้องลงไปเดินในทุ่งโล่ง ๆ ที่แดดเผาหัวแน่... ทุ่งแห่งมาร์ส สนามเด็กเล่นของจริง”

รับภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

• ทัวร์สวนแห่งแบคคัส EXP +15

Clementis HONOR

Clementis

Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus

Place

สวนแห่งแบคคัส

Date and Time

วันที่ 15 ธันวาคม 2025 • 00.04 น.

Purpose

The Winter Solstice Prep

นาฬิกาบอกเวลาล่วงเข้าสู่เช้าวันใหม่ไปได้สักพักใหญ่แล้ว เที่ยงคืนเศษไม่ใช่ช่วงเวลาที่เด็กสาววัยสิบห้าปีควรจะออกมาเดินเตร็ดเตร่อยู่ภายนอกอาคารที่พัก แต่ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นช่างสวนทางกับสิ่งที่ควรจะเป็น เมื่อคลีเมนทิสไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ การพลิกตัวกระสับกระส่ายไปมาบนเตียงนอนร่วมสองชั่วโมงรังแต่จะสร้างเสียงรบกวนจนเกรงว่าจะไปปลุกเพื่อนร่วมห้องให้ตื่นจากนิทรา

เมื่อความพยายามในการพักผ่อนล้มเหลว บุตรีแห่งจัสติเทียจึงตัดสินใจพาตัวเองลุกขึ้นจากเตียง คว้าเสื้อคาร์ดิแกนไหมพรมตัวหนา ที่ปิดหูขนนุ่มฟู และถุงมือคู่เก่งขึ้นมาสวมใส่เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับอากาศหนาวเหน็บด้านนอก

ระยะเวลากว่าสองสัปดาห์ที่เข้ามาใช้ชีวิตในฐานะสมาชิกของค่ายจูปิเตอร์ แม้จะยังไม่นานนักแต่ก็เพียงพอให้เธอเริ่มจดจำและจัดลำดับสถานที่หลบภัยทางใจเอาไว้เงียบ ๆ หากเป็นเมื่อก่อนพื้นที่ปลอดภัยของเธอคงหนีไม่พ้นห้องนอนของผู้เป็นบิดาหรือไม่ก็มุมสงบในสวนหย่อมที่บ้าน แต่ในยามนี้ปลายเท้าภายใต้บูทบุขนแกะมักจะพาเธอเดินมุ่งหน้าไปยังฟอรัมหรือไม่ก็สวนแห่งแบคคัส ซึ่งเปรียบเสมือนโอเอซิสแห่งความเงียบสงบที่ช่วยชะโลมจิตใจเสมอ

หนนี้คลีเมนทิสเลือกอย่างหลัง และการตัดสินใจนั้นก็นำพาให้เธอได้พบกับความแปลกใจที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางลาน เบื้องหน้า มันคือต้นสนขนาดมหึมาที่ตั้งอยู่บนแท่นหินอ่อน แม้ยามนี้กิ่งก้านของมันจะยังดูว่างเปล่าไร้การตกแต่งใด ๆ แต่การได้เห็นมันในครรลองสายตาก็ทำให้ระลึกได้ทันทีว่านี่คงเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมเฉลิมฉลองเทศกาลบรูมาเลียที่กำลังดำเนินอยู่

เจ้าของเครื่องหน้าสวยเฉี่ยวจำรายละเอียดได้ไม่แน่ชัดนักว่าช่วงเวลาแห่งการประดับต้นคริสต์มาสนี้เริ่มต้นและสิ้นสุดลงเมื่อใด รู้เพียงแค่ว่าตอนนี้โอกาสนั้นน่าจะเปิดกว้างสำหรับทุกคนแล้ว เมื่อดวงตาทรงเสน่ห์สีน้ำตาลเทาเหลือบไปเห็นกล่องใส่ของตกแต่งมากมายที่วางเรียงรายเอาไว้โดยปราศจากแม่กุญแจล็อก และสภาพของต้นสนที่ยังคงเขียวชอุ่มปราศจากของตกแต่ง เป็นเครื่องยืนยันชั้นดีว่าเธอน่าจะเป็นคนกลุ่มแรก ๆ หรืออาจจะเป็นคนแรกที่ย่างกรายมาถึงที่นี่

มือเรียวภายใต้ถุงมือหนาเอื้อมหยิบสายรุ้งมาลัยสีเงินแวววาว ลูกบอลออร์นาเมนต์สีแดงสลับทองที่สะท้อนยามค่ำคืนของวันที่ราตรียังไม่หวนกลับ และของแขวนประดับทรงดาวดวงน้อยที่แกะสลักขึ้นจากไม้ ทั้งสามสิ่งนี้คือตัวเลือกแรกที่เธอตั้งใจคัดสรรมาเพื่อแต่งแต้มสีสันให้กับส่วนล่างของต้นคริสต์มาส

คลีเมนทิสบรรจงแขวนพวกมันลงบนกิ่งสนอย่างประณีตด้วยความตั้งใจ โดยเว้นที่ว่างส่วนใหญ่ด้านบนเอาไว้เพื่อรอคอยให้ชาวกรุงโรมใหม่คนอื่น ๆ ได้เข้ามาร่วมเติมเต็มต้นสนต้นนี้ให้สมบูรณ์ในภายหลัง

รางวัลกิจกรรม

• หินแห่งเถาองุ่น +1
• ดอลลาร์ +500

Eloise HEROES

วันที่ 15 ธันวาคม 2025
เวลา 10.00 น.

เอโลอิสทอดน่องไปตามทางเดินหินอ่อนที่ทอดยาวมุ่งหน้าสู่สวนแห่งแบคคัส ซึ่งเป็นพื้นที่เปิดโล่งกว้างขวาง โอบล้อมด้วยเสาหินคอรินเทียนที่ตั้งตระหง่านและซุ้มเถาองุ่นที่แม้จะเข้าสู่ฤดูหนาวแต่ยังคงหลงเหลือความเขียวชอุ่มจาง ๆ ให้เห็น ระหว่างทางเดินที่ลมเย็นพัดผ่านเอโลอิสไม่ได้ปล่อยให้มือว่าง เธอหยิบ Ignis Anima สมาร์ทโฟนเครื่องใหม่เอี่ยมที่เพิ่งได้มามาชูขึ้น นิ้วเรียวของเธอไถไปบนหน้าจอเพื่อทำความคุันเคยกับ Social Nectar และติดตามข่าวสารล่าสุดในโลกของเดมิก็อด

แต่แล้วปลายนิ้วของเธอก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อสายตาสะดุดเข้ากับพาดหัวข่าวใน Olympus Insider ที่พาดหัวข่าวไว้อย่างโดดเด่น

ช็อก! ข่าวลือเป็นจริง! เอลลิส เวคฟิลด์... กลับมาจากเอลลิเซียม! 

เปิดรับสมัครเดมิก็อดสายเปย์ ส่ง PS5 Pro ถึงยมโลก! 

เอโลอิสยืนนิ่งค้างอยู่กลางทางเดิน ลมหายใจของเธอสะดุดไปชั่วขณะ ชื่อของเอลลิส เวคฟิลด์ ไม่ได้ถูกเอ่ยถึงมาพักใหญ่แล้วนับตั้งแต่ศึกครั้งนั้น ภาพการเสียชีวิตในสนามรบของเขาที่เธอเห็นกับตาตัวเองยังคงเป็นรอยแผลที่ติดตาเธอมาจนถึงทุกวันนี้

‘สรุปแล้วเขายังไม่ตายงั้นเหรอ? หรือว่าตายไปแล้วจริง ๆ แต่ที่ยมโลกมีสัญญาณอินเทอร์เน็ต?’ ความคิดประหลาด ๆ ผุดขึ้นในหัวตามประสาเด็กค่ายฮาล์ฟบลัด แต่ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร ความรู้สึกอึดอัดที่เคยเกาะกินใจเธอกลับมลายหายไป แทนที่ด้วยความดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่รู้ว่าเขายังอยู่ ไม่ว่าจะเป็นในสถานะไหนก็ตาม

“อยู่ที่นั่นยังจะอยากเล่นเกมอีกนะ…” เธอพึมพำพร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก ความหนักอึ้งในใจเบาบางลงอย่างประหลาด

เมื่อเอโลอิสเดินมาถึงจุดศูนย์กลางของลานแบคคัส ความวุ่นวายและเสียงหัวเราะของเหล่าเดมิก็อดทั้งกรีกและโรมันก็ดึงเธอออกจากหน้าจอสมาร์ทโฟน สถานที่แห่งนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็นพื้นที่สำหรับกิจกรรม The Winter Solstice Prep อย่างเต็มรูปแบบ

จุดสนใจหลักคือต้นคริสต์มาสขนาดมหึมา มันคือต้นสนที่มีกิ่งก้านหนาแน่นสีเขียวเข้ม ตั้งตระหง่านอยู่บนแท่นหินอ่อนขนาดใหญ่ ความสูงของมันโดดเด่นจนสามารถมองเห็นได้จากอาคารรอบ ๆ แต่ในตอนนี้มันยังดูโล่งและว่างเปล่า เพราะมีการตกแต่งไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

บรรดาเดมิก็อดในชุดเสื้อผ้าหนานุ่มต่างวุ่นวายกับการขนของตกแต่งที่กองอยู่รอบฐานต้นไม้ มีทั้งลูกแก้วสีทองแวววาว สีแดงสด พวงมาลัยฮอลลี่ และใบสนประดิษฐ์ หลายคนยังนำของส่วนตัวมาประดับด้วย ทั้งเหรียญดีนาเรียสที่เจาะรู หรือแม้แต่ผลไม้แห้งเพื่อสื่อถึงเทพีเซเรส

เอโลอิสที่ชอบงานประดิดประดอยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่รอช้าที่จะเข้าร่วมกิจกรรมนี้ เธอเดินตรงไปหยิบ สายไฟประดับเส้นยาว ที่ขดอยู่ใกล้ ๆ ดวงตาของบุตรีแห่งเฮเฟตัสสำรวจโครงสร้างกิ่งก้านของต้นสนอย่างละเอียดราวกับกำลังมองกลไกที่ซับซ้อน

เธอเริ่มลงมือพันสายไฟรอบลำต้นสนอย่างใจเย็นและเป็นระเบียบ มือที่เคยจับค้อนหนัก ๆ กลับเปลี่ยนมาหยิบจับของประดับชิ้นเล็ก ๆ อย่างแผ่วเบาและแม่นยำ เอโลอิสเลือกใช้ลูกบอลสีต่าง ๆ ค่อยๆ แต่งแต้มสีสันลงไปที่ช่วงล่างของต้นสนจนเกือบถึงกลางต้น

เธอเลือกที่จะเปิดพื้นที่ช่วงบนทิ้งไว้เพื่อให้โอกาสเดมิก็อดคนอื่น โดยเฉพาะพวกที่มีพลังในการบินหรือคนตัวสูงได้มาประดับต่อให้สมบูรณ์ แต่การประดับแบบธรรมดาคงไม่สมกับเป็นเอโลอิส เพจ เธอมีอาวุธลับชิ้นสุดท้ายที่เตรียมมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋าและหยิบตุ๊กตามารายห์ แครีในชุดสีแดงวิบวับสุดหรูหราออกมา

"พูดถึงคริสต์มาสก็ต้องนึกถึงแม่หมีมารายห์เท่านั้นแหละ" เอโลอิสพึมพำด้วยสายตามุ่งมั่น "นาทีนี้มันต้อง It's Timeeee~ แล้วป่ะ!"

แทนที่จะใช้ดาวหรือนางฟ้าตามธรรมเนียมโบราณ เอโลอิสตัดสินใจที่จะนำราชินีแห่งคริสต์มาไปประดิษฐานไว้ที่ยอดสูงสุด เธอเหลียวมองไปรอบ ๆ แล้วพบกับ บันไดไม้พับขนาดสูงที่ทีมงานค่ายจูปิเตอร์นำมาวางทิ้งไว้ใกล้ ๆ เธอจัดการลากมันมาวางที่ข้างต้นสนอย่างระมัดระวัง เพราะเธอรู้ดีว่าหากปีนขึ้นไปโดยตรงกิ่งสนที่ถูกจัดแต่งไว้อย่างดีอาจจะหักพังเสียหายได้

เอโลอิสค่อย ๆ ก้าวขึ้นบันไดไปทีละขั้นอย่างมั่นคง ในมือประคองตุ๊กตาแม่หมีราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า เมื่อถึงขั้นสูงสุดที่พอจะเอื้อมถึงยอดสน เอโลอิสก็บรรจงวางตุ๊กตามารายห์ลงบนกิ่งยอดสุดแทนที่ตำแหน่งของดาวนำทาง จัดแต่งชุดสีแดงแวววาวให้แผ่สยายรับลมหนาวอย่างสง่างามราวกับเธอกำลังเปล่งเสียงร้องเพลง All I Want for Christmas is You อยู่บนนั้น

เธอค่อย ๆ ก้าวลงจากบันไดอย่างปลอดภัยและถอยหลังออกมาดูผลงานร่วมกับคนอื่น ๆ ตุ๊กตามารายห์ในชุดแดงโดดเด่นอยู่บนยอดไม้ กลายเป็นจุดดึงดูดสายตาที่สุดในลานแบคคัส เอโลอิสรู้สึกภูมิใจกับมันมาก ภาพรวมของต้นไม้ที่มีแม่หมีคอยคุมยอดอยู่นั้นดูน่าพอใจและมีชีวิตชีวาในแบบที่เธอต้องการที่สุด

เอโลอิสถอยหลังออกมาสองสามก้าวเพื่อมองภาพรวมของผลงานที่เธอเพิ่งช่วยสร้างขึ้น แสงแดดยามบ่ายที่เริ่มอ่อนแรงลงกระทบกับลูกแก้วสีแดงและทองที่เธอแขวนไว้ ทำให้ต้นสนที่เคยดูจืดชืดเริ่มมีชีวิตชีวาและเปล่งประกายแห่งความหวังท่ามกลางความหนาวเย็น

‘ค่อนข้างน่าพอใจ’ เธอประเมินในใจตามสไตล์ช่างฝีมือ

เอโลอิสสูดอากาศเย็น ๆ เข้าปอด เก็บสมาร์ทโฟนลงกระเป๋า แล้วเดินออกจากลานแบคคัสไปด้วยความรู้สึกที่พองโต ทั้งจากข่าวดีเรื่องเอลลิสและการได้สร้างสรรค์ต้นคริสต์มาสที่เป็นตำนานประจำนิวโรมในค่ำคืนนี้

คลิ๊กที่รูปเพื่อเซฟรูปใหญ่

กิจกรรมที่ 8 The Winter Solstice Prep (การประดับประดาเหมายัน) 

หินแห่งเถาองุ่น 1 ก้อน เงินสด 500 ดอลลาร์

ผู้ฟังข่าวซุบซิบ ได้รับ +1 Point 

@God 

Xolotl HONOR

วันที่ 15 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 09.00 น. เป็นต้นไป ณ สวนแบคคัส

◀️┃▶️

แดดยามสายส่องลอดผ่านยอดองุ่นเขียวเหนือซุ้มทางเข้า ลานแบคคัสในวันเหมายันเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและกลิ่นหอมของสนอบอวลในอากาศ เสาหินอ่อนสีงาช้างสะท้อนแสงระยิบจนดูเหมือนหิมะเปล่งประกาย คีอาร์ก้าวเท้าเข้ามาช้า ๆ ดวงตาสีเทาอมเขียวมองภาพรอบตัวด้วยแววเฉยชาที่แฝงความพินิจพิเคราะห์ ทุกคนกำลังช่วยกันตกแต่งต้นคริสต์มาสกลางลานที่ตั้งสูงตระหง่านเหนือแท่นหินอ่อน บางคนปีนบันได บางคนจัดพวงมาลัย บางคนแค่ยืนขำ เพราะส่วนปลายยอดของต้นสนขนาดมหึดนั้นกลับไม่มีดาวสีทองตามธรรมเนียม 

แต่มี…สแตนดี้ของมาราย แครีย์ เสียบอยู่แทน… ?

คีอาร์ชะงักไปหนึ่งจังหวะ ก่อนจะเลิกคิ้วเล็กน้อย ริมฝีปากขยับพึมพำเสียงเบา “...ต้องมีใครสักคนทำแบบปั่นแน่ ๆ” เธอพึมพำเรียบ ๆ โดยไม่มีรอยยิ้มติดใบหน้าเลยแม้แต่น้อย ความร้อนจากแสงอาทิตย์ยามสายไม่อาจแผ่วผ่านผิวขาวซีดของเธอได้ ร่างบางในเสื้อโค้ตสีครีมขลิบเทาสไตล์ Dark Academia เดินแยกออกจากกลุ่มไปยังมุมสงบของสวนที่เต็มไปด้วยหิมะสะอาด

เธอก้มตัวลง มองพื้นหิมะที่ยังไม่ถูกเหยียบย่ำ แล้วใช้มือเปล่าขุดก้อนหิมะขึ้นมาก้อนหนึ่ง ใช้ปลายนิ้วเย็นเฉียบกดจนแน่น ก่อนจะหยิบอีกก้อนมาวางซ้อนสร้างเป็นชั้น คีอาร์ใช้สัมผัสแห่งสายลมช่วยปรับอุณหภูมิให้พอเหมาะเพื่อให้หิมะคงรูปไม่ละลาย แล้วปั้นต่ออย่างเงียบเชียบ ราวกับศิลปินที่กำลังสลักงานศิลป์ให้แก่ฤดูหนาว เธอใช้กิ่งไม้แห้งสองกิ่งปักแทนแขน นำถ่านดำสองก้อนจากกระเป๋าเล็กติดตัวมาแต้มเป็นดวงตา ก่อนใช้เศษผ้าพันคอสีแดงพันรอบคอหิมะ แล้วปักแครอทเล็ก ๆ ลงแทนจมูก

เสร็จแล้วเธอยังไม่หยุด คีอาร์ปั้นตุ๊กตาหิมะอีกตัวหนึ่งตัวเล็กกว่า วางไว้ข้างกันอย่างสมมาตร จากนั้นหยิบเศษสายไฟที่ตกอยู่ข้างทางมาพันรอบฐาน แล้วแขวนป้ายไม้ที่เธอขีดคำว่า Merry Christmas อย่างเรียบง่ายและตรงไปตรงมา

(คีอาร์ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีมาราย แครีย์แต่ก็..ค่ะ กรุณาจิ้มที่รูปเพื่อรับภาพใหญ่)

ภาพที่ออกมาดูเหมือนสิ่งประดับที่อยู่ในภาพจำคลาสสิกของวันคริสต์มาส ต้นสนใหญ่เต็มไปด้วยลูกแก้วสีแดงทองระยิบแสง แวดล้อมด้วยหิมะขาวสะอาดและคู่ตุ๊กตาหิมะที่ยิ้มเงียบ ๆ อยู่ใต้เถาองุ่นที่หยาดเกล็ดน้ำแข็งเกาะพราว คีอาร์มองผลงานตนเองครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าช้า ๆ “เพียงพอแล้ว” เธอพูดเสียงเบา ก่อนปัดหิมะบนมือออก กลิ่นหอมของลูกอมแตงโมและเมนทอลจาง ๆ ลอยตามลมหนาวไปทั่วบริเวณ เธอสะบัดปลายผมสีทองแดงที่สะท้อนแสงแดด แล้วหันหลังเดินออกจากสวน เสียงรองเท้าบูทย่ำบนหิมะดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ คีอาร์เดินผ่านเสียงหัวเราะของชาวค่ายโดยไม่หันมอง ยังคงสีหน้าสงบเยือกเย็นดังสายลมเหนือที่พัดผ่านยอดสน

รางวัลกิจกรรม : หินแห่งเถาองุ่น 1 ก้อน, เงินสด 500 ดอลลาร์

Moneka HONOR

วันที่ 16 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 16.30 น. เป็นต้นไป ณ สวนแบคคัส

ยามเย็นของวันนั้น ลานแบคคัสคึกคักไปด้วยเสียงหัวเราะและแสงไฟอุ่น ๆ ที่สะท้อนกับทองของอาทิตย์ตก คนในค่ายต่างแต่งกายด้วยเสื้อกันหนาวสีสันสดใส บ้างถือพวงมาลัยใบฮอลลี่ บ้างถือกล่องเครื่องประดับแวววาวมาช่วยกันตกแต่งต้นสนขนาดมหึมากลางลาน ต้นคริสต์มาสประจำปีของงาน The Winter Solstice Prep ซึ่งตั้งตระหง่านเหนือแท่นหินอ่อนราวกับสัญลักษณ์แห่งฤดูหนาวในแดนโรมัน

เอสต้าในร่างของโมนีก้าเดินฝ่าฝูงชนเข้ามาอย่างอารมณ์ดี ผมสีแดงเชอร์รี่ของเธอส่องประกายต้องแสงสุดท้ายของวัน ดวงตาเทาเงินสะท้อนแสงไฟระยิบจากสายไฟที่พันรอบกิ่งไม้สูงชะลูด เธอหยุดมองสักพักก่อนหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ก็แค่ต้นสนโง่ ๆ แต่ทำไมพอมันมีไฟกับโบว์ มันถึงดูอลังการได้ขนาดนี้นะ”

ไม่รอให้ใครชวน เอสต้าก็เดินเข้าไปในวงกลุ่มที่กำลังตกแต่ง เธอคว้าโบว์สีทองจากตะกร้า แล้วปีนขึ้นบันไดไม้เตี้ย ๆ อย่างไม่เกรงกลัวอะไร “ขอหนูติดตรงนี้หน่อยนะคะ แหม มันต้องมีศิลปะนิดหนึ่งสิ!” เธอพูดทั้งที่มือกำลังผูกโบว์เข้ากับกิ่งไม้ แล้วก็เผลอโยนกระดิ่งใบเล็กไปอีกฝั่งโดยไม่ตั้งใจ 

เสียง “กรุ๊งกริ๊ง!” ดังขึ้นก่อนที่เจ้าของกระดิ่งจะร้อง “เห้ย! นั่นของเอาไว้ใช้ตกแต่งนะ!” เอสต้าหันไปยิ้มแหย ๆ “ขอโทษนะคะ มือลั่นค่ะ! อืม...แต่เสียงมันเพราะดีเนอะ?” รอบตัวเธอเต็มไปด้วยกลิ่นสนสดผสมกลิ่นอบเชยจากขนมที่มีคนถือผ่าน ใครบางคนกำลังจัดพวงองุ่นบนซุ้มไม้ ส่วนอีกกลุ่มกำลังแขวนลูกแก้วสีทองแดงที่สะท้อนแสงเหมือนประกายจากอาทิตย์ยามเย็น เสียงหัวเราะและบทสนทนาอบอุ่นคลอไปกับเสียงเครื่องดนตรีพื้นเมืองที่บรรเลงอย่างเบา ๆ

[กรุณาจิ้มภาพเพื่อนเอาภาพใหญ่]

เอสต้ากระโดดลงจากบันไดอย่างรวดเร็ว ปัดฝุ่นที่กระโปรงแล้วมองผลงานของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ “สวยแฮะ... ถึงจะไม่เท่ากับของพวกเทพีวีนัส แต่หนูก็ถือว่ามีพรสวรรค์ด้านศิลปะอยู่บ้างละนะ”

เมื่อเดินผ่านโต๊ะที่มีตะกร้าแอปเปิลสีแดงวางอยู่ เธอหยิบลูกหนึ่งขึ้นมา หมุนเล่นในมือก่อนกัดเบา ๆ แล้วมองไปยังต้นสนที่ตอนนี้เปล่งประกายด้วยไฟหลากสี “ถ้าโมนีก้ามาเห็นคงชอบแน่ ๆ... ถึงจะทำหน้าเรียบแต่ก็ต้องอมยิ้มแก้มแดงแน่ ๆ ล่ะ” จากนั้นเธอก็วางแอปเปิลไว้ใต้ต้นสน ราวกับจะฝากไว้เป็นเครื่องสักการะให้กับใครบางคน แล้วพูดพลางยิ้ม “งั้นถือว่าฝากของขวัญไว้กับเทศกาลแล้วกันนะ หนูขอตัวก่อน เดี๋ยวไปต่อที่นิวโรม ไม่งั้นคนเขาจะนึกว่าหนูไปก่อกวนแถวนี้อีก” พูดจบเธอก็เดินออกจากลานไปอย่างอารมณ์ดี ผมสีแดงปลิวไหวตามแรงลมหนาว เสียงกระดิ่งที่เธอติดไว้บนกิ่งไม้ยังคงดังก้องเบา ๆ ตามหลัง ราวกับกำลังส่งเธอไปสู่ค่ำคืนอันสงบของเมืองนิวโรม

รางวัลกิจกรรม : หินแห่งเถาองุ่น 1 ก้อน, เงินสด 500 ดอลลาร์

Dean HEROES

372

ประดับประดาเหมายัน

               (TUE) 16/12/2025 เวลา 17.00 น.

               Sanz: ลืมบอกไปว่าสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อคือตกแต่งต้นคริสต์มาส ภายในวันนี้ ที่สวนแบคคัส
               Sanz: แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมไปร่วมพิธีปิดงานที่โคลอสเซียม พรุ่งนี้ ห้าโมงเย็น

               Sanz: อย่าพลาดล่ะ มีของแจกทุกงานเลย

               ดีนได้รับข้อความส่วนตัวจากซันส์ในช่วงเช้า แต่พอจะส่งไปถามรายละเอียดเพิ่มเติมอีกกลับไม่อ่านและไม่รีแอคชั่นใด ๆ ทั้งสิ้น จากนิสัยและงานอดิเรกของเจ้าตัว ถ้าไม่ติดพันเกมจนลืมเข้าแชท ก็สลบยาวจากการปั่นเกมมาหลายวันจนหลับสนิท ไม่ว่าจะด้วยเหตุไหนก็ขออย่าให้เขาเจอข่าวในหนังสือพิมพ์เมอร์คิวรี่ (ที่นิวโรมคือสำนักพิมพ์นี้) ว่า ‘สลด หนุ่มลูกเทพนักเรียนนิวโรมดับอนาถคาห้องพัก เหตุติดเกมมากไปจนไม่กิน ไม่หลับ ไม่นอน’ ก็แล้วกัน

               ด้วยเหตุนี้ดีนและแมคเคนซีจึงมาที่สวนแบคคัสอันร่มรื่นและงดงามราวกับสวนสวรรค์แห่งความรื่นรมย์ ทุกอย่างติ๊กถูกหมดสำหรับการเป็นสวนสวยในเมืองแฟนตาซี ต้นสนที่ซันซ์พูดถึงไม่ได้หายากแต่ประการใด เพราะว่ามันตั้งตระหง่านอย่างชัดเจนบนแท่นหินอ่อนกลางสวน

               “นั่นสินะต้นสนที่ว่าน่ะ”

               ดีนแหงนหน้ามองต้นสนที่สูงตระหง่าน บางส่วนถูกประดับประดาด้วยเครื่องตกแต่งวันคริสต์มาสไปแล้ว ซึ่งส่วนมากจะเป็นลูกบอล ริบบิ้นสีเขียวและแดง สายรุ้งประดับและไฟหลากสี ข้าง ๆ มีตุ๊กตาหิมะประกบคู่อย่างน่าอัศจรรย์ที่หิมะไม่ละลายราวกับมีเวทมนตร์ (และใช่ มันคือพลังของเดมิก็อด) เว้นช่วงส่วนบนเป็นพื้นที่ว่ายังไม่ถูกตกแต่ง

               “ไม่ยักรู้เลยแฮะว่าเทพีเซเรสควบรวมคริสต์มาสเข้าไปด้วย คิดว่าเทศกาลขอบคุณพระเจ้าเป็นของเธอซะอีก.. เอ๊ะ หรือว่าไม่ใช่ อาจจะเป็นคุณบีที่เอามาตั้งก็ได้นี่หว่า”

               หรือความจริงอาจจะไม่ใช่ทั่งหมดเลยก็ได้ เมื่อเมืองที่ถูกปิดซ่อนเปิดรับวัฒนธรรมภายนอกเข้ามา อิทธิพลบางอย่างจากสากลจึงหลั่งไหลเข้ามาที่นี่ด้วย

               ทีมงานคนหนึ่งเข้ามาแนะนำกติกา พวกเขาสามารถตกแต่งอย่างไรก็ได้ให้สวยงามไม่จำกัดจิตนาการและความคิดสร้างสรรค์ ไม่ว่าจะด้วยเครื่องประดับที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้หรืออาจเป็นสิ่งของที่นำมาเอง ดีนปิ๊งไอเดียขึ้นทันที เขาร้องหาผลส้มของจริงจำนวนหนึ่งจากทีมงาน เธองงเล็กน้อยแต่ก็นำมาให้แต่โดยดี

               “ฮื่มฮื้ม ฮืมฮื้มฮืม~”

               ดีนฮัมเพลงคริสต์มาสอย่างอารมณ์ดีขณะที่ปีนบันไดอลูมิเนียมประดับผลส้มและไฟสีรุ้งรอบต้นคริสต์มาสจนเสร็จ ตอนนี้ต้นคริสต์มาสเหมือนถูกผ่า ครึ่งท่อนล่างเป็นต้นคริสต์มาสตามธรรมเนียม แต่ครึ่งบนเป็นต้นส้มเท็กซัสในงานแฟร์เสียอย่างนั้น สงสารคนตกแต่งก่อนหน้านี้นิดหน่อยที่คุมธีมมาอย่างดี แต่เขากลับทำมันหลุดธีม

               “ฉันทำส่วนของฉันเสร็จแล้ว นายขึ้นมาแต่งต่อได้เลยที่รัก”

               ดีนลงจากบันไดอลูมิเนียม สลับให้แมคเคนซีตกแต่งส่วนที่เหลือโดยที่ตนเองเป็นคนจับบันไดให้บ้าง

              [ต่อครึ่งหลังที่โรลเพลย์ของ @Mackenzie ]

รางวัลกิจเข้าร่วมกรรม: หินแห่งเถาองุ่น 1 ก้อน, เงินสด 500 ดอลลาร์