Temple of Mars Ultor ⋘ วิหารมาร์ส อูลทอร์ ⋙

Temple of Mars Ultor

⋘ วิหารมาร์ส อูลทอร์ ⋙

วิหารมาร์ส อูลทอร์ (Mars Ultor) ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเทมเพิล ใกล้กับกรุงโรมใหม่ เป็นวิหารที่สร้างขึ้นเพื่ออุทิศแด่เทพมาร์ส เทพเจ้าแห่งสงครามผู้เกรียงไกรและทรงเกียรติ

ความโดดเด่นของวิหารแห่งนี้ คือ การก่อสร้างห้องโถงหลักไว้ใต้ดิน โดยใช้หินอ่อนสีแดงก่ำ ดุจเลือด สื่อถึงพลังแห่งการต่อสู้และชัยชนะ

ประตูทางเข้าวิหาร ทำจากเหล็กหล่อสีดำสนิท แกะสลักลวดลายนักรบ และอาวุธโบราณอย่างวิจิตรบรรจง เหนือบานประตูประดับด้วยรูปปั้นดาวอังคารขนาดใหญ่ สัญลักษณ์แห่งเทพมาร์ส

ภายในวิหารเย็นยะเยือก และเงียบสงัด ผนังสองข้างประดับประดาไปด้วยกะโหลกศีรษะของเหล่าศัตรูที่พ่ายแพ้ในสงคราม และอาวุธโบราณนานาชนิด ที่เคยใช้ในการต่อสู้

บนเพดานสูง มีโล่สีทอง 11 อัน เรียงรายเป็นรูปตัว "M" ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเทพมาร์ส และยังเป็นเครื่องหมายแห่งเกียรติยศ สำหรับเหล่าทหารโรมันที่เสียสละในสนามรบ

วิหารมาร์ส อูลทอร์ ไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับการบูชาเทพเจ้าแห่งสงคราม แต่ยังเป็นอนุสรณ์สถานที่รำลึกถึงความกล้าหาญ และการเสียสละของเหล่านักรบโรมันอีกด้วย

Moneka HONOR

วันที่ 10 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงดึก เวลา 21.00 - 01.00 น. ณ วิหารมาร์ส อูลทอร์ เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ 

โมนีก้าเดินทางมาถึงวิหารมาร์ส อูลทอร์ในยามดึกแต่ทว่ายังคงมีแสงแดดลอดผ่านเมฆสีหม่นส่องกระทบผนังหินอ่อนสีแดงก่ำที่สะท้อนประกายวาววับราวกับหยดเลือดสด เธอก้าวผ่านประตูเหล็กดำหนักอึ้งซึ่งสลักลายนักรบและอาวุธโบราณด้วยความระมัดระวัง เสียงประตูครืดคราดเบา ๆ ดังสะท้อนภายในห้องโถงใต้ดินกว้างใหญ่

อากาศเย็นยะเยือกโอบรัดกายทันทีที่ก้าวเข้ามา กลิ่นหินอ่อนและเหล็กเก่าปะปนอยู่ในบรรยากาศ ทำให้บรรยากาศเคร่งขรึมชวนให้นึกถึงสนามรบจริง ๆ โมนีก้าเหลือบมองผนังที่เรียงรายด้วยกะโหลกและอาวุธเก่า ๆ อย่างระแวดระวัง แววตาของเธอฉายความไม่คุ้นชินแต่ก็ไม่หวาดหวั่นเกินไป

เธอก้าวไปนั่งตรงม้านั่งหินเย็นที่อยู่ข้างเสา พิงไหล่เบา ๆ แล้วถอนหายใจออกมา ข้อมือขยับหมุนเล่นแหวนดาราจรัสพลางพึมพำ "เวรยามทั้งที…แต่เหมือนจะกลายเป็นที่ให้มางีบมากกว่า" น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและติดตลกกับตัวเอง เวลาเคลื่อนไปอย่างเชื่องช้า เสียงทุกอย่างเงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจของโมนีก้าที่เริ่มสม่ำเสมอและแผ่วเบาราวกับจะหลับ เธอเอนหัวพิงเสา ปล่อยเปลือกตาปิดลงพักผ่อนระหว่างการเฝ้ายาม เมื่อรู้ว่าที่นี่อยู่ในเขตนิวโรม ปลอดภัยจากสิ่งชั่วร้ายอย่างโทรลล์หรืออสูรกาย

สี่ชั่วโมงผ่านไปในความเงียบสงบ แสงไฟจากคบเพลิงบนผนังเริ่มมอดลงเล็กน้อย ขณะที่เสียงฝีเท้าของทหารกะถัดไปดังขึ้นใกล้ประตูเหล็กดำ โมนีก้าลืมตาขึ้น หาวน้อย ๆ ก่อนลุกยืน ปัดฝุ่นตามชุดเครื่องแบบแล้วส่งยิ้มอ่อน ๆ ให้ผู้ที่จะมาเปลี่ยนเวร

"ถึงเวลาแล้วสินะ งั้นฝากที่นี่ต่อด้วยนะคะ" เธอเอ่ยเสียงใส ก่อนหมุนตัวเดินออกจากวิหาร ประตูหนักปิดลงด้านหลัง เสียงสะท้อนหายวับไปพร้อมกับร่างของหญิงสาวที่มุ่งหน้ากลับไปยังกองร้อยที่ 2 เพื่อพักผ่อนสักทีหลังจากเวรยามยาวนาน

รางวัล: +20 EXP / +30 เกียรติยศ และ +20 ความกล้าหาญ / +8 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

Moneka HONOR

วันที่ 11 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงค่ำถึงช่วงดึก เวลา 18.00 - 22.00 น. วิหารมาร์ส อูลทอร์ เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ (เฝ้ายาม) (พบ มาเวอรริก) 

ลมยามเย็นที่ยังสว่างจ้าพัดเอื่อยพาเอากลิ่นเหล็กและหินจากวิหารมาร์ส อูลทอร์ ลอยมาตามอากาศ โมนีก้านั่งอยู่บนขั้นบันไดหินสีแดงก่ำ ใบหน้าตาเฉื่อย ๆ หลังจากยืนนิ่งเฝ้าประตูมานานเกินครึ่งชั่วโมง ดวงตาสีเทาเงินจับจ้องไปที่เสาหินสูงใหญ่แต่ในใจกลับคิดถึงแต่เตียงนอนที่กองร้อย เธอใช้ปลายรองเท้าบู๊ตเขี่ยเศษดินเล่นไปมาอย่างเบื่อหน่าย 

ไม่นานเสียงฝีเท้าหนักแน่นดังก้องในโถงทางเข้าเรียกให้เธอเงยหน้าขึ้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ในชุดธรรมดาเดินตรงเข้ามา แสงแดดสะท้อนกับสายตาคมเข้มที่มีประกายสีทองแดงราวกับเปลวเพลิงแห่งสนามรบ โมนีก้ากะพริบตา ลูกหลานเทพมาร์สแน่ ๆ เลยมั้งเนี้ย เขาหยุดยืนตรงหน้าเธอ ดวงตาคมกริบกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าราวกับประเมินสมรรถนะ “นี่เธอ…นั่งเขี่ยดินเฉย ๆ ระหว่างเข้าเวรแบบนี้ได้ด้วยหรือ” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกึ่งตำหนิ

โมนีก้ารีบลุกขึ้นยืนทันที “เอ่อ…ก็ไม่มีอะไรให้ทำจริง ๆ นี่คะ” เธอตอบแบบส่ง ๆ พลางปัดฝุ่นบนกางเกงสีกรมท่า

ชายหนุ่มเลิกคิ้วเล็กน้อย ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง ๆ แต่ดวงตายังคงจริงจัง “การเฝ้าเวรยามคือหน้าที่อันทรงเกียรติ ทหารทุกนายต้องหมุนเวียนกันเข้าประจำจุดเพื่อปกป้องค่าย และคอยระวังภัยคุกคาม แม้จะไม่มีเหตุการณ์ ก็ต้องรักษาความพร้อมเสมอ นี่คือเกียรติของพวกเรา” น้ำเสียงเด็ดขาดแต่แฝงด้วยความเป็นพี่ที่กำลังสอนน้อง

โมนีก้าหลุบตาแล้วพยักหน้ารับ “ค่ะ ๆ รู้แล้วค่ะท่านผู้เคร่งครัด” เธอแกล้งตอบพลางยกมือทำท่าป้องกันหน้าตาแต่กึงเหมือนประชดแบบไม่ตั้งใจเล็ก ๆ ทำเอาชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะแนะนำตัว “มาเวอริค วอห์น…ทหารผ่านศึก”

“โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม กองร้อยสองค่ะ” เธอยิ้มบาง ๆ พลางยกมือแตะเส้นผมสีม่วงครามที่หลุดจากมวยขึ้นมาเก็บให้เรียบร้อย

มาเวอริคพยักหน้าอย่างพอใจ “จำไว้ ความเงียบไม่ได้แปลว่าปลอดภัย และการยืนเฝ้าโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น คือการป้องกันที่ดีที่สุด”

“รับทราบค่ะ คุณครูสนามรบ” โมนีก้าตอบด้วยน้ำเสียงกึ่งล้อกึ่งเคารพ ทำให้ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้นอีกนิด ก่อนจะเดินลึกเข้าไปในวิหารเพื่อสักการะเทพบิดาของตน ทิ้งให้เธอยืนประจำจุดต่อพร้อมหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเพราะคำสอนของลูกหลานเทพสงคราม หรือเพราะแววตาคมปลาบของเขาที่เหมือนจะเผาใจเธอให้ร้อนขึ้นโดยไม่รู้ตัว

รางวัล: +20 EXP / +30 เกียรติยศ และ +20 ความกล้าหาญ / +8 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

[NPC-38] มาเวอริค วอห์น

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Moneka HONOR

วันที่ 15 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงค่ำ เวลา 19.00 - 23.00 น. อยู่เวร (เจอ มาเวอริค) 

ท้องฟ้ายามค่ำของกรุงโรมใหม่ยังคงสว่างเรืองรองดั่งยามบ่าย แสงสีทองสาดทาบลงบนกำแพงหินสีแดงของวิหารมาร์สที่ตระหง่านกลางเนินเทมเพิล โมนีก้าก้าวเข้ามาในวิหารอย่างเงียบงาม เส้นผมสีม่วงครามสะท้อนประกายแสงราวกับม่านราตรีที่ถูกแต่งแต้มด้วยหมึกสีฟ้าเงิน ดวงตาสีเทาเงินบริสุทธิ์ของเธอส่องประกายราวโลหะเงินบริสุทธิ์ที่ช่างตัดกับความเข้มขรึมของศาลา เธอหยิบไฟแช็กลายทองที่เตรียมมา วางลงบนแท่นบูชาแล้วเอ่ยเสียงนุ่ม “สวัสดีค่ะเทพมาร์ส วันนี้มาเฝ้าเวรเหมือนเคย รอบนี้ฉันจะพยายามปกป้องวิหารท่านโดยไม่เบื่อนะคะ”

หญิงสาวโน้มตัวไหว้ก่อนจะก้าวออกไปนั่งแหมะบนบันไดหินเย็น ๆ ด้านหน้าวิหาร มือเรียววางบนตักอย่างสงบ ลมเย็นจากเนินเขาพัดผ่านปลายผมให้สะบัดเบา ๆ ครู่หนึ่งเสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังขึ้นจากทางเดินด้านข้าง เธอเงยหน้าขึ้นทันทีและเห็นร่างสูงของชายหนุ่มในชุดฝึกสีเข้ม มาเวอริค บุตรแห่งมาร์ส ผู้เป็นที่รู้จักในค่ายจูปิเตอร์ทั้งจากความกล้าหาญและวินัยอันเข้มงวด

มาเวอริคก้าวเข้ามาในรัศมีแสงคบเพลิง แววตาคมเข้มสะท้อนประกายทองของไฟบูชา เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งสงบนิ่งอยู่ตรงบันได “คืนนี้ไม่เห็นนั่งเขี่ยดินเหมือนครั้งก่อนนี่” น้ำเสียงทุ้มลึกของเขาเอ่ยขึ้นอย่างติดจะหยอก

โมนีก้ายกมุมปากยิ้มบาง “รอบนี้ตั้งใจว่าจะไม่เล่นค่ะ เดี๋ยวโดนคนแถวนี้หาว่าเสียสมาธิเฝ้าเวรยาม” เธอตอบพร้อมกับยกมือปัดปอยผมที่ปลิวมากวนแก้ม

มาเวอริคหัวเราะในลำคอเบา ๆ เสียงนั้นแฝงความอบอุ่นท่ามกลางบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ของวิหาร “ดีแล้ว การเฝ้าเวรที่นี่ต้องใช้สมาธิสูง พ่อผมไม่ชอบคนเฝ้าเวรที่เผลอเล่น” หญิงสาวสบตาเขาด้วยดวงตาเทาเงินที่ทอประกายล้อแสงไฟ “ค่ะ รอบนี้ฉันจะตั้งใจจริง ๆ” 

ทั้งสองยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งใกล้กันท่ามกลางลมเย็นและแสงคบเพลิงที่สั่นไหว เงาของพวกเขาซ้อนทับกันบนพื้นหินแดงราวกับเป็นภาพวาดแห่งสงครามและความสงบที่ผสานกันอย่างประหลาด เสียงที่แว่วผ่านสายลมเหมือนคำทักทายจากเทพสงครามเองก็ทำให้ค่ำคืนนี้ดูมีพลังยิ่งขึ้น

รางวัล: +20 EXP / +30 เกียรติยศ และ +20 ความกล้าหาญ / +8 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

[NPC-38] มาเวอริค วอห์น

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงค่ำ เวลา 19.00 - 23.00 น. วิหารมาร์ส อูลทอร์ เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ (เฝ้ายาม) (พบ มาเวอรริก) 

ลมเย็นของยามเย็นพัดโชยผ่านเนินเทมเพิลแม้จะมีแต่แสงแดดเหมือนเคยก็ตาม มันกลับขับกลิ่นหอมของหญ้าและกลิ่นไม้สนที่ลอยคลุ้งไปทั่ว วิหารมาร์ส อูลทอร์ยังคงสง่างามดุจหอคอยเหล็กที่ยืนเฝ้าสงครามนิรันดร์ โมเสกและเสาหินสูงใหญ่ทอดเงายาวลงบนพื้นหินอ่อนเย็นเฉียบ ขณะนั้นโมนีก้าในชุดยูนิฟอร์มเข้มขรึมเดินเข้ามาด้วยท่าทีอ่อนแรงเล็กน้อยแต่ยังมีรอยยิ้ม เธอถือดอกไม้สด เป็นดอกเดซี่ปนกับคาร์เนชันสีแดงก่อนจะวางลงบนแท่นบูชา แล้วก้าวถอยหลังไปโค้งศีรษะน้อมรับพลังแห่งบิดาแห่งสงคราม จากนั้นจึงนั่งลงตรงบันไดหน้าวิหารเพื่อปฏิบัติหน้าที่เฝ้ายามตามเคย

ไม่นานนัก เสียงก้าวเท้าที่มั่นคงและคุ้นหูดังขึ้นมาเวอริค วอห์น ปรากฏตัวพร้อมออร่าแห่งบุตรแห่งสงคราม ใบหน้าคมดุดันและร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว เขาเดินมาด้วยสายตาที่จับจ้องไปยังรูปปั้นมาร์สอย่างเคารพ ก่อนจะเหลือบเห็นโมนีก้า เขาเอ่ยทักเสียงทุ้ม “เจอกันอีกแล้วนะ ดูเหนื่อย ๆ เลยวันนี้”

โมนีก้ายกยิ้มบาง แม้ดวงตาสีเทาเงินบริสุทธิ์ของเธอจะบ่งบอกถึงความล้า “ไม่เป็นอะไรค่ะ แค่เรียนกับงานมันเยอะไปหน่อย เดี๋ยวนอนก็หาย” เธอเอียงศีรษะเล็กน้อยพลางพินิจเขาแล้วเอ่ยกลับ “แต่ดูเหมือนคุณมาเวอริคเองก็เหนื่อยไม่แพ้กันนะคะ”

เขาสูดหายใจลึกเหมือนจะเลี่ยงคำตอบ แต่สุดท้ายก็ยอมรับ “ยังไม่ได้กินข้าวเลยตั้งแต่เช้า งานซ้อมยาว” เสียงของเขาหนักแน่นแต่แฝงความอ่อนเพลีย

โมนีก้าเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบกล่องเล็ก ๆ ที่พกติดตัวออกมา “โชคดีนะคะที่ฉันมีไก่ทอดเกาหลีอยู่…อยากทานไหมคะ? แบ่งได้นะ” มาเวอริคชะงักไปครู่หนึ่ง ตอนที่โมนีก้าบอกแบบนั้น แววตาแข็งกร้าวพลันแฝงความประหลาดใจ ก่อนจะคลายเป็นรอยยิ้มบาง “คุณนี่บังเอิญจริง ๆ…มันคือของโปรดของผม”

ทั้งสองจึงนั่งลงเคียงกันตรงบันไดหินเย็นเฉียบ แบ่งชิ้นไก่ทอดหอมกรุ่นเคลือบซอสหวานเผ็ดที่ยังอุ่น ๆ อยู่ในกล่อง เสียงเคี้ยวกรุบกรอบตัดกับบรรยากาศเงียบสงบของวิหาร สายลมเย็นพัดกลิ่นซอสผสมกับกลิ่นกำยานหอมอ่อน ๆ ราวกับเทพสงครามเองยังยอมปล่อยให้ศิษย์ทั้งสองได้พักใจในค่ำคืนนี้

โมนีก้าหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นมาเวอริคกินอย่างเอร็ดอร่อย “อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่อดแล้วนะคะ”

เขามองเธอด้วยสายตาที่อ่อนลงจากเดิม รอยยิ้มเล็ก ๆ แทบจะไม่คุ้นเคยบนใบหน้าที่มักจะเคร่งขรึม “ขอบคุณนะโมนีก้า…บางทีการที่คุญเฝ้ายามแบบนี้ก็คงไม่ได้แย่เสมอไป ผมได้ของกินฟรีด้วย” และในค่ำคืนที่สว่างไสวนั้น หน้าบันไดวิหารมาร์สกลายเป็นที่พักพิงเล็ก ๆ ที่สองเดมิก็อดต่างสายเลือดได้แบ่งปันทั้งอาหาร ความเหนื่อยล้า และความอบอุ่นที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นระหว่างหน้าที่เฝ้ายามอันแสนเคร่งขรึม

รางวัล: +20 EXP / +30 เกียรติยศ และ +20 ความกล้าหาญ / +8 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

[God-07-2] มาร์ส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

[NPC-38] มาเวอริค วอห์น

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

มอบ ไก่ทอดเกาหลี สิ่งที่ชอบที่สุดของ NPC - เพิ่มความสัมพันธ์ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Moneka HONOR

วันที่ 08 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ยามเย็น เวลา 15.00 น. วิหารมาร์ส อูลทอร์ เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์

บันไดหินสีเทานำทางโมนีก้าลงไปใต้พื้นเนินเทมเพิล ลมเย็นยะเยือกแผ่วผ่านปลายผมเธอขณะที่แสงจากคบเพลิงสองข้างทางสะท้อนบนหินอ่อนแดงก่ำ ดั่งหยาดโลหิตที่จับตัวเป็นผนังห้องโถงแห่งสงคราม วิหารมาร์ส อูลทอร์ สงบนิ่งและขลังจนหัวใจเธอเต้นช้าลงโดยไม่รู้ตัว ทุกย่างก้าวของเธอเต็มไปด้วยแรงกดดันอันมองไม่เห็น ทั้งจากกลิ่นเหล็กสนิมจาง ๆ และพลังแห่งเกียรติยศที่สถิตอยู่ในทุกหินอิฐที่นี่

ประตูเหล็กสีดำสนิทตรงหน้าแกะลายขุนศึกและอาวุธยุคโบราณอย่างวิจิตร หัวหอก โล่ และดาบพันกันในรูปแบบศิลป์แห่งสงครามที่งดงามจนหยุดหายใจ เหนือประตูนั้นคือรูปสลักดาวอังคารส่องแสงอำพันอ่อนจากเปลวไฟ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนเทพมาร์สกำลังจับตามองอยู่ทุกขณะ

โมนีก้าก้าวเข้าไปด้านใน เธอถอดโค้ทลงพาดแขนอย่างเคารพ ก่อนคุกเข่าตรงหน้าบัลลังก์ศิลาใต้เงารูปปั้นนักรบโรมันผู้ยืนอย่างสง่างามในท่วงท่าประกาศชัยชนะ เธอขยับแหวนดาราจรัสตรงนิ้วกลางข้างซ้าย แสงสีทองนวลแผ่วออกมาและช่อดอกกุหลาบแดงก็ปรากฏอยู่ในมือ สีแดงเข้มดุจโลหิตแต่กลับหอมละมุนจนตัดกับบรรยากาศเย็นเยียบรอบข้างอย่างประหลาด “สวัสดีค่ะ...ฉันชื่อโมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ธิดาแห่งเซเรส หลานแห่งเจนัส มาถวายดอกไม้นี้แด่ท่านเทพมาร์สผู้ทรงเกียรติ” เธอกล่าวเสียงแผ่วแต่นิ่ง “วันนี้ฉันไม่ได้มาถวายเพียงดอกไม้ แต่มาถวายความกล้าหาญให้ท่านด้วยค่ะ”

แสงจากคบเพลิงสะท้อนในดวงตาเทาเงินของเธอราวกับเปลวเพลิงแห่งศึกกำลังลุกโชน เธอสูดหายใจช้า ๆ แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ “ฉันได้ผ่านสมรภูมิของตนเองมาแล้ว การเผชิญอสุรกายมากมาย เผชิญหน้ากับไพธอนที่น่ากลัวแม้จะแพ้แต่กลับทำให้ได้เรียนรู้สงคราม ไม่ใช่เพียงสนามรบที่มีเลือด แต่มีสมรภูมิแห่งหัวใจที่ฉันได้เผชิญหน้ากับอสุรกายแห่งความกลัว และฉันได้กล้าที่จะรัก...แม้จะรู้ว่าความรักนั้นอาจไม่อยู่ชั่วนิรันดร์ก็ตาม” ลมหายใจของเธออบอุ่นแผ่วในอากาศเย็น “ฉันขอถวายเกียรติแห่งวีรกรรมเหล่านี้แด่ท่านมาร์ส ขอให้ความกล้าหาญที่ฉันมีเป็นส่วนหนึ่งในพลังของสงครามอันบริสุทธิ์ของท่าน”

โมนีก้าก้มศีรษะลงต่ำ ดอกกุหลาบในมือสลายกลายเป็นกลีบสีแดงลอยขึ้นกลางอากาศ แล้วร่วงลงเป็นประกายแสงอ่อนส่องกระทบพื้นหินเย็น สายลมเย็นภายในวิหารพลันหมุนวนขึ้นรอบตัวเธอ เสียงเหมือนโล่กระทบกันเบา ๆ ดังขึ้นจากเพดาน โล่ทองสิบเอ็ดอันบนสูงสะท้อนประกายอำพันไหววูบในจังหวะเดียวกับหัวใจเธอ

โมนีก้าลืมตาขึ้น เห็นเงานักรบโรมันบนผนังคล้ายจะเคลื่อนไหวเล็กน้อย เป็นเพียงวูบเดียว แต่เพียงพอให้เธอรู้ว่าคำถวายของเธอได้รับฟังแล้ว “ขอบคุณค่ะ ท่านเทพมาร์ส” เธอพูดเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นอย่างสง่างาม เสียงรองเท้าส้นสูงสะท้อนดังก้องในห้องโถง เมื่อเธอเดินผ่านประตูออกมา แสงสีทองอำพันจากในวิหารยังตามมาจนถึงปลายผม ก่อนดับลงเมื่อประตูเหล็กค่อย ๆ ปิดสนิท เธอยืนอยู่กลางลานด้านนอก สูดอากาศเย็นเข้าปอดเต็มที่ กลิ่นไอโลหะในอากาศผสมกับกลิ่นดอกกุหลาบที่ยังติดอยู่ในนิ้วมือ กลายเป็นกลิ่นแห่งความกล้า เป็นความกล้าที่จะต่อสู้ และความกล้าที่จะรัก เมื่อยิ้มบาง ๆ กับสิ่งที่ทำโมนีก้าก็หันหลังให้กับวิหารและเดินต่อไปยังวิหารต่อไปของเนินเทมเพิล

รางวัล : [God-07-2] มาร์ส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

เผาความกล้าแก่เทพ

ข้า โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ขอแสดงความกล้าหาญต่อเทพมาร์ส เทพแห่งสงคราม

จำนวนความกล้าหาญที่มอบให้: 7000

ได้รับ: 35 หินอัปเกรด, ความโปรดปราน +35

(แต้มทุก ๆ 1000 ความกล้า = [เลือก 1 อย่าง: +10 หินตีบวก หรือ +5 หินอัปเกรด ] , +5 ความโปรดปราณจากเทพองค์นั้น)

Moneka HONOR

วันที่ 24 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ช่วงบ่าย เวลา 13.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารมาร์ส อูลทอร์ เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์

แสงแดดช่วงเที่ยงสีทองค่อย ๆ ลาดลงบนผิวหินอ่อนสีแดงก่ำของวิหารมาร์ส อูลทอร์ ความเงียบสงบที่ปกคลุมอยู่ราวกับกำลังรอการปรากฏตัวของผู้มาเยือนคนหนึ่ง ผู้ที่แม้จะไม่ใช่สายเลือดนักรบโดยตรง แต่กลับเดินเข้ามาด้วยหัวใจที่กล้าหาญอย่างแท้จริง โมนีก้าสูดลมหายใจสั้น ๆ ก่อนจะก้าวผ่านประตูเหล็กดำที่สลักลวดลายนักรบอย่างสง่างาม ประตูนั้นสูงใหญ่และหนักราวกับกำลังทดสอบทุกคนที่ต้องการจะเข้ามา เธอกระชับช่อดอกไม้สีแดงสดในมือ ช่อดอกไม้ที่เธอเลือกเองด้วยความตั้งใจ

เมื่อก้าวลงบันไดสู่โถงใต้ดิน อากาศก็เย็นลงทันที ราวกับไหลผ่านเนื้อหนังเหมือนสายลมจากสนามรบเก่าที่เต็มไปด้วยเสียงคำรามของทหารและกลิ่นเลือดในตำนาน แสงจากคบเพลิงบนผนังสะท้อนบนหินอ่อนสีแดงจนดูเหมือนคลื่นเลือดเคลื่อนไหวไปมาอย่างมีชีวิต โมนีก้าตรงไปยังแท่นบูชากลางห้อง ใต้แสงเพลิงที่ลุกโชติช่วงราวกับกำลังเต้นรำด้วยแรงอาฆาตและศักดิ์ศรี เธอวางช่อดอกไม้ลงอย่างอ่อนโยน และกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่จริงใจ “สวัสดีค่ะท่านเทพมาร์ส… วันนี้ฉันกลับมาเพื่อขอบคุณค่ะ” เธอหยุดหายใจเล็กน้อย เหมือนกำลังเรียบเรียงทุกอย่างในหัวให้เป็นคำที่ดีที่สุดสำหรับเทพเจ้าแห่งสงคราม

“หนู… เอ่อ ฉันไปภารกิจที่อินเดียมาค่ะ และระหว่างนั้น… ก็เกือบโดนคราเคนลากลงทะเลจริง ๆ นะคะ” น้ำเสียงเธอแฝงความบ่นแบบขำ ๆ ตามสไตล์โมนีก้าเต็มที่จนแท่นบูชาดูเหมือนจะเงียบลงเพื่อฟัง “แต่โชคดีมากที่มีซูกิอยู่ด้วยค่ะ ซูกิเก่งมากเลย หนูหมายถึงเก่งแบบ… เดมิก็อดสายเลือดเทพมาร์สตัวจริงเสียงจริงอ่ะค่ะ”

“ฉันเลยอยากมาขอบคุณค่ะ ทั้งในนามของตัวเอง และของซูกิด้วยค่ะ ที่ท่านปกป้องพวกเราในทะเลวันนั้น ฉันยังมีงานอีกหลายอย่างต้องทำ… ก็เลยอยากมาบอกท่านก่อนว่า หนูยังสู้ไหวค่ะ” เธอประสานมือไว้ที่หน้าอก ก้มหัวลงอย่างเคารพ ไฟที่ลุกอยู่บนแท่นบูชาแผ่ความร้อนออกมาเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยราวกับตอบรับคำนั้น โมนีก้ายิ้มออกมาอย่างจริงใจแล้วผ่อนลมหายใจยาว ก่อนจะพูดเสียงแผ่วแต่มั่นคง “ขอบคุณมากนะคะท่านมาร์ส ฉันต้องไปเรียนต่อแล้วค่ะ เดี๋ยวจะโดนหักคะแนน ถ้าหนูไม่ไปล่ะก็… ผู้สอนต้องบ่นแน่เลยค่ะ” โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ อย่างเหนื่อยปนขำแบบฉบับตัวเอง ก่อนก้มศีรษะให้แท่นบูชาอย่างงดงามแล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดออกจากวิหาร

รางวัล : [God-07-2] มาร์ส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

เผาความกล้าแก่เทพ

ข้า โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ขอแสดงความกล้าหาญต่อเทพมาร์ส เทพแห่งสงคราม

จำนวนความกล้าหาญที่มอบให้: 5000

ได้รับ: 25 หินอัปเกรด, ความโปรดปราน +25

(แต้มทุก ๆ 1000 ความกล้า = [เลือก 1 อย่าง: +10 หินตีบวก หรือ +5 หินอัปเกรด ] , +5 ความโปรดปราณจากเทพองค์นั้น)

Clementis HONOR

Clementis

Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus

Place

วิหารมาร์ส อูลทอร์

Date and Time

วันที่ 3 ธันวาคม 2025 • 10.02 น.

Purpose

ภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

NPC

วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

คลีเมนทิสรับทราบล่วงหน้าว่าจากนี้ไปจะเป็นการแวะเวียนให้ความเคารพตามวิหารต่าง ๆ เสียส่วนมาก เพราะแบบนั้นเธอจึงขอเวลาไกด์นำเที่ยวแวะซื้อของสำหรับนำไปถวาย – หากจะไปหากันถึงวิหาร จะให้ไปมือเปล่าก็เสียมารยาทเกินไปหน่อยว่าไหม ?

เจ้าของร่างบางก้าวเข้ามาในวิหารซึ่งก่อสร้างขึ้นโดยใช้สีแดงและลวดลายของนักรบเป็นหลัก บุตรีแห่งจัสติเทียไม่ได้มีความรู้เรื่องเทพเทพีมากนัก ส่วนหนึ่งเพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้สนใจใฝ่รู้มากเป็นพิเศษ ข้อมูลที่เธอมีล้วนแล้วเป็นเรื่องเล่าจากผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีโอกาสได้ยินมาตามประสาเด็กที่เกิดและเติบโตในกรุงโรมใหม่ ถึงอย่างนั้นก็อดคิดไม่ได้ว่าสีเดียวกับหยดเลือดที่สื่อถึงการพลัง การต่อสู้ และชัยชนะนี้เหมาะสมดีแล้วกับเทพเจ้าแห่งสงคราม

“คุณย่าเคยเล่าให้ฟังว่าเทพมาร์สเป็นบุตรแห่งจูโน่โดยแท้ ถือกำเนิดได้ด้วยความช่วยเหลือของเทพีฟลอร่าซึ่งใช้ดอกลิ้นมังกร”

เสียงนุ่มบอกเหตุผลเบื้องหลังการเลือกดอกไม้ชนิดนี้มาขณะวางมันบนแท่นบูชา แม้ไม่ได้สนใจนักว่าวินเซนโซที่มาด้วยจะฟังมันอยู่หรือเปล่า ต่อให้เขาไม่ได้มาด้วยเธอก็คงเอ่ยมันออกมาอยู่ดี เผื่อว่าบทสนทนาที่เกิดขึ้นในวิหารนี้จะไปถึงเทพผู้เป็นเจ้าของ

“ตอนที่เห็นดอกไม้ชนิดนี้ในร้านก็อดนึกถึงไม่ได้ เลยตัดสินใจซื้อมาถวาย ฉันหวังว่าท่านจะชอบค่ะ”

ปฏิสัมพันธ์กับ NPC

• ค่าความสัมพันธ์กับ วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต +5

ถวายของบูชาให้แก่เทพ

• ค่าความโปรดปรานกับเทพมาร์ส (ช่อดอกลิ้นมังกร) +15 • โอนไอเทมให้ God เรียบร้อย

รางวัลภารกิจ

• EXP +15

ผลประโยชน์จากชื่อเสียง • คนมีเกียรติ (Honor)

• โบนัสความโปรดปรานทวยเทพ +25 • มาร์ส
• โบนัสความสัมพันธ์ต่อ TGC +5 • วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

Kai -

09:00 น. วิหารมาร์ส อูลทอร์ (13/12/2025)

เมื่อเดินขึ้นมายังเนินเทมเพิล อากาศรอบตัวก็เริ่มเปลี่ยนไป... มันเย็นยะเยือกอย่างประหลาด เบื้องหน้าคือวิหารที่ดูภายนอกไม่ใหญ่โตนัก แต่ประตูเหล็กหล่อสีดำสนิทที่แกะสลักรูปนักรบกำลังสัประยุทธ์กันอย่างดุเดือดกลับแผ่รังสีแห่งความน่าเกรงขามออกมาจนไคต้องขมวดคิ้ว

ทันทีที่โนอาห์ผลักประตูบานหนักเข้าไป อากาศเย็นเฉียบก็ปะทะเข้าใส่ร่างราวกับเดินเข้าห้องเก็บศพ โถงหลักของวิหารถูกสร้างไว้ใต้ดิน ผนังหินอ่อนสีแดงก่ำราวกับชโลมเลือดสะท้อนแสงไฟจากคบเพลิงที่ลุกโชนอยู่ตามรายทาง กลิ่นสนิมเหล็กและกลิ่นอายของความตายที่แห้งกรังลอยคละคลุ้งจนน่าอึดอัด

ไคกวาดตามองผนังสองข้างที่ประดับไปด้วยกะโหลกศีรษะของศัตรูในอดีต สลับกับอาวุธโบราณที่ยังมีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่ ที่นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับคนขวัญอ่อน และแน่นอนว่าไม่ใช่สถานที่ที่คนรักความสะอาดอย่างเขาจะอยากอยู่นาน ๆ

“บรรพบุรุษฝ่ายพ่อของฉันสืบเชื้อสายมาจากเทพองค์นี้” โนอาห์เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ เสียงของเขาก้องสะท้อนในโถงใต้ดิน ฟังดูทุ้มต่ำและทรงพลังกว่าปกติ “มาร์ส อูลทอร์... เทพแห่งการล้างแค้นและความเด็ดขาด ไม่ใช่แค่เทพแห่งสงครามธรรมดา”

“ผมสัมผัสได้ครับ” ไคตอบรับเสียงเรียบ พยายามไม่แสดงอาการรังเกียจกะโหลกพวกนั้นออกมาทางสีหน้า “พลังงานที่นี่ ดูดุดันและดิบเถื่อนกว่าวิหารไหน ๆ ที่เคยเห็น”

โนอาห์เดินเข้าไปหยุดยืนกลางโถง แหงนหน้ามองโล่สีทองสิบเอ็ดอันที่แขวนเรียงเป็นรูปตัวเอ็มบนเพดานสูง “ทุกครั้งที่ฉันรู้สึกสับสนหรืออ่อนแอ ฉันจะมาที่นี่... ความเงียบและความตายรอบตัวมันช่วยเตือนสติว่าสงครามไม่มีที่ว่างสำหรับความลังเล มีแค่แพ้กับชนะ”

ไคมองตามสายตาของโนอาห์ขึ้นไป แสงไฟจากคบเพลิงสะท้อนบนโล่ทองคำเป็นประกายวูบวาบ เขาสัมผัสได้ถึงความผูกพันที่โนอาห์มีต่อสถานที่แห่งนี้... มันคือรากเหง้า คือตัวตน

“พี่ได้ความดุดันมาจากท่านสินะครับ” ไคเอ่ยขึ้นเบา ๆ “แต่พี่กรองมันด้วยสติปัญญาของตัวเอง ทำให้พี่เป็นนักรบที่สมบูรณ์แบบ ไม่ใช่แค่พวกบ้าพลัง”

โนอาห์หันกลับมามองไค มุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย แววตาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “ขอบคุณสำหรับคำชม... แต่ฉันยังห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์แบบนัก”

เขาเดินเข้ามาใกล้ไค ตบไหล่รุ่นน้องเบา ๆ “ไปกันเถอะ... ที่ต่อไปเป็นของแม่ฉันเอง บรรยากาศน่าจะ... นุ่มนวลกว่านี้หน่อย”

ไคพยักหน้า รีบเดินตามโนอาห์ออกจากวิหารใต้ดินแห่งนั้น เขาสูดอากาศบริสุทธิ์ภายนอกเข้าปอดเฮือกใหญ่ รู้สึกโล่งใจที่ได้หลุดพ้นจากพลังงานอันหนักอึ้ง แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็เข้าใจตัวตนของโนอาห์ คลาร์ก มากขึ้นอีกหนึ่งขั้น... ความแข็งแกร่งของรุ่นพี่คนนี้ไม่ได้เกิดขึ้นมาลอย ๆ แต่มันถูกหล่อหลอมขึ้นจากเลือดและเหล็กกล้าโดยแท้

รับภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

• ทัวร์วิหารมาร์ส อูลทอร์ EXP +15

Moneka HONOR

วันที่ 15 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 16.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารมาร์ส

เอสต้าพลิกหน้าจอแท็บเล็ตในมือดูอย่างรวดเร็ว ขณะก้าวลงจากเนินของเทพีมิเนอร์วา ก่อนจะเงยหน้ามองวิหารใหญ่ที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า ตัวอักษรบนซุ้มเหล็กสีดำอ่านได้ชัดเจนว่า MARS ULTOR เธอผิวปากเบา ๆ แล้วหัวเราะในคอ “อ้อ... นี่สินะ วิหารของเทพสงคราม คนโรมันนี่แม่งรักความบ้าระห่ำจริง ๆ” เพียงแค่เดินเข้าใกล้ก็สัมผัสได้ถึงพลังอันหนักแน่นของสถานที่นั้น เสาหินแดงเข้มเหมือนย้อมเลือดสูงตระหง่าน เสียงก้าวเท้าของเธอดังก้องสะท้อนกับผนังหินเย็นเฉียบที่ประดับด้วยกะโหลกและดาบโบราณเรียงรายสองข้างทาง เธอย่นคิ้วนิด ๆ แล้วพึมพำ “ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้นะคะท่านมาร์ส หนูยังไม่ตายค่ะ ยังไม่ต้องเข้ากะโหลกพวกนั้น”

เธอเดินไปถึงแท่นบูชากลางห้องอย่างระมัดระวัง หยิบช่อกุหลาบสีแดง ออกมาจากถุงผ้าคาดเอว ดอกไม้สดจัดจนกลีบสะท้อนแสงไฟจากคบเพลิงในโถงใต้ดินอย่างวาววับ “เห็นว่าท่านชอบดอกไม้สีนี้ค่ะ ก็เลยเอามาฝาก” เธอพูดพร้อมวางช่อกุหลาบลงตรงหน้ารูปปั้นหินอ่อนของเทพมาร์สที่ยืนถือหอกอย่างสง่า ดวงตาของรูปสลักราวกับจับจ้องเธออยู่ หรืออาจจะเป็นแค่เงาไฟที่วูบไหวก็ไม่รู้

“สวัสดีค่ะ มาถวายของแก้บนแล้วนะคะ” เธอพูดเรียบง่าย แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความขี้เล่น “ไม่ได้จะพูดมากนะคะ ท่านคงไม่ชอบคนพูดเยอะอยู่แล้ว”

เธอไหว้แบบลวก ๆ แต่จริงใจ แล้วหันหลังกลับ เตรียมจะรีบออกจากโถงศักดิ์สิทธิ์นี้ก่อนที่ใครจะคิดว่าเธอมาแซะเทพสงครามเล่น “ไม่ใช่ว่าหนูไม่ชอบนะคะท่านมาร์ส แค่ตอนนี้เย็นแล้ว ทางนี้ต้องรีบไปต่อ” เธอบ่นเบา ๆ พลางยกมือไหว้ส่งท้ายอีกที “ไว้รอบหน้าจะมาใหม่ ถ้าท่านไม่เอาหอกจิ้มหนูก่อนนะคะ”

แล้วก็เดินออกจากวิหารไปพร้อมเสียงหัวเราะขำในคอ ก้าวข้ามธรณีประตูเหล็กออกมาสู่แสงอาทิตย์ยามเย็นที่ค่อย ๆ ลับขอบเนิน เธอเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีส้มทอง แล้วพูดกับตัวเอง “ต่อไป... วีนัสใช่ไหมล่ะ?” รอยยิ้มแสนซุกซนแต้มขึ้นบนริมฝีปาก “อย่างน้อยก็ถึงคิวเทพีที่ฟังดูอารมณ์ดีหน่อยละนะ... ขออย่าให้เจอกะโหลกอีกเลยเถอะเสียวหัวจะเป็นกะโหลกของตัวเองชิบหาย” เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังวิหารเทพีวีนัสด้วยอารมณ์ปนระหว่างเหนื่อยล้า ขี้เล่น และความคันไม้คันมือที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอเอง

[God-07-2] มาร์ส

ถวาย ช่อดอกไม้ - เพิ่มความโปรดปรานเทพใต้พิภพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15