เวลาย่ำเข้ารุ่งสางเสียงร้องดัง "อุแงง" ของเด็กชายผู้มีใบหน้าจิ้มลิ้มและงดงามของเด็กแรกเกิดได้ปรากฏขึ้นในวันที่ดาวยังคงส่องสว่างแม้จะใกล้เวลาเช้าแล้ว คุณหมอไม่ได้เอ่ยบอกเพศของเด็กชายตรงหน้าเป็นประโยคแรก แต่สิ่งที่คุณหมอได้กล่าวออกมานั้นคือ
" ลูกของคุณเติบโตอย่างงดงามแน่นอนครับ "
.
.
.
เด็กหนุ่มมีผมและตาสีน้ำตาลเข้มและหน้าตาที่ดูดีจนยากจะละสายตาได้แต่ถึงอย่างนั้นเขาเองก็เกิดมาพร้เอมกับสิ่งผิดปรกติทางสมองที่มักจะมองเห็นภาพแปลกๆตัวอักษรแปลกรวมไปถึงการที่เขาอยู่นิ่งไม่ค่อยได้และเป็นคนที่ดีดอย่างมาก ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้รับความรักอย่างท่วมท้นจากพ่อของเขาวินเซนต์ เวส ตั้งแต่จำความได้เขานั้นได้ถูกดูแลโดยพ่อของเขามาตลอดพ่อของเขานั้นมักจะปรากฏตัวเพื่อช่วยเขาเมื่อเขาต้องพบเจอกับอันตรายหรือในหลายทีก็เป็นเขาเองที่เดินไปตามสถานที่แปลกๆตามการนำทางของภาพหลอนที่เขาได้พบเห็น ในวัยเด็กเขานั้นเป็นนักเล่าเรื่องจากความฝันของห้องที่เขา ถึงแม้ในหลายๆเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องที่เขาได้พบเจอด้วยตัวเองในเวลาที่เขายังไม่แม้จะนอนด้วยซ้ำ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็จะค่อยๆลืมเรื่องราวเหล่านั้นดังคำกล่าวของคุณครูที่ได้เขียนใส่สมุดพกเขาว่าเขาเป็นเด็กผู้มากไปด้วยจินตนาการและเรื่องราว แต่เมื่อเขาโตขึ้นการเล่าเรื่องของเขานั้นก็ถูกมองว่าเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ และตัวเขาเองก็ถูกมองว่าเป็นเด็กที่มัวแต่ฝันกลางวันเขาจึงมักโดนเพื่อนล้ออยู่บ่อยครั้ง และคนอย่างเขานั้นก็ใช่ว่าจะเป็นคนที่ยอมคนสักเท่าไหร่ความหงุดหงิดนั้นทำให้เขามีเรื่องทะเลาะกับเพื่อนอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีเพื่อนเลยเขาเพียงมีเพื่อนที่จริงใจในจำนวนที่น้อยเท่านั้น แต่ใบหน้าอันงดงามและหล่อเหลาของเขานั้นก็ช่วยชีวิตเขาในรั้วโรงเรียนอย่างมาก เนื่องจากหน้าตาที่ดีของเขาทำให้แม้เขาจะทำตัวดูโดนเด่น(ในทางไม่ดีนัก)ก็ยังมีครูและเพื่อนที่เอ็นดูเขาอยู่
เมื่อพูดถึงเรื่องเพื่อนนั้นจะขาดความพยามที่จะหาเพื่อนร่วมทางคู่ใจอย่างสัตว์เลี้ยงของเขาไปไม่ได้ โจชัวร์เวสนั้นเป็นคนที่รักสัตว์เป็นอย่างมากโดยเฉพาะกับแมว แต่ถึงกระนั้นสัตว์นั้นดันไม่รักเขาเอาเสียเลย ทุกครั้งที่เขาพยามจะเข้าหาเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ไม่โดนเดินหลีกออกมาเขาก็จะโดนฝากแผลไว้ตามร่างกายอยู่เสมอ ความพยามอย่างไม่ย่อท้อของเขาหวังว่าสักวันจะสัมฤทธิ์ผลที่จะให้เขามีเพื่อนร่วมทางสักตัวเขามาในชีวิตของเขา เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยคือเขามักจะเข้าหาแมวอยู่เสมอไม่ว่าจะเป็นตัวใดที่เจอและเหล่าแมวก็มักฝากยันต์สามแถวกลับมาอยู่เสมอแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่เคยฝากเป็นให้เขาได้เลยแม้แต่น้อย
เมื่อเขาโตขึ้นจนเข้าสู่วัยทำงานความทรงจำส่วนใหญ่ในวัยเด็กของเขาก็ค่อยๆเลือนหายไปคุณพ่อของเขาก็ได้แต่งงานใหม่กับคุณผู้หญิงมาดผู้ดีจากประเทศอังกฤษอย่างแอนด์ เวส เธอเป็นผู้หญิงที่มีอายุน้อยกว่าพ่อของเขาประมาณสามปีและมีลูกติดอยู่คนหนึ่ง หากมองผ่านๆเธอนั้นจะดูเยาว์กว่าวัยอันเป็นจริงมากเนื่องจากเธอนั้นเป็นคนที่มักจะดูแลตัวเองอยู่เสมอและเธอก็ยังเป็นคนที่ใจดีอย่างมาก ไม่แปลกเลยที่ความสัมพันธ์ของเธอและโจชัวร์นั้นจะพัฒนาอย่างรวดเร็วรวมไปถึงความสัมพันธ์ของโจชัวร์และน็อกซ์ผู้เป็นลูกติดของแอนด์ พวกเขาสนิทกันอย่างรวดเร็วและนิสัยที่ยังมีความเป็นเด็กอยู่เล็กน้อยยิ่งทำให้เขาดูเป็นน้องชายที่ดีแม้ทั้งคู่จะมีอายุที่เกือบเท่ากันก็ตามที
แต่ความสัมพันธ์นั้นก็ไม่ได้อยู่นานนักเนื่องจากภาพหลอนที่เขามักจะพบเจอนั้นค่อยๆกลับมาหลังจากเขาเรียนจบได้เพียงไม่กี่ปีชีวิตพนักงานบริษัทขนาดกลางได้จบลงด้วยการถูกเงาประหลาดนำทางไปยังสถานที่แปลกๆในที่รั้รเขาได้พบกับร่างจริงของเงาประหลาดที่นำพาเขามาในที่ที่ไม่รู้จักขนหนาที่ดูไม่ปุกปุยนัก แขนลีบบางที่ดูแล้วไม่เหมือนแขนของสิ่งมีชีวิตยาวและบิดงอจนยากจะอธิบายรูปร่าง ส่วนสูงเกือบสามเมตรเสียงร้องแสนอึกทึก เขาได้วิ่งหนีมันออกมาจนกระทั่งเขาสดุดก้อนหินก้อนเล็กล้มและเขาก็รู้ได้ว่านั่นคือความฝันของเขา เขาฝันอยู่อย่างนั้นซ้ำไปซ้ำมาในเรื่องเดิมๆอยู่หลายคืนจนวันหนึ่งเขาก็ได้ไปเจอกับสิ่งนั้นจริงๆ... ในตอนแรกเขาคิดว่ามันจะยังคงเป็นความฝันแต่ไม่ใช่ ภาพจำของเขาเลือนลางกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นมีเพียงในตอนสุดท้ายที่เขาฟื้นมาในบ้านหลังหนึ่งที่ดูไม่ไกลจากสถานที่ปริศนานักแต่มีเสียงน้ำไหลผ่านและมีคนบอกกับเขาว่า "หากเจ้าต้องการที่จะรอดจงไปยังค่ายฮาล์ฟบลัดมหานครนิวยอร์ก, ลองไอส์แลนด์แล้วโชคชะตาจะนำพาเจ้าไป"
แล้วการผจญภัยบทใหม่ของโจชัวร์ก็ได้เริ่มต้นขึ้น...