⚝ 𝕿𝖍𝖊 𝕺𝖇𝖘𝖎𝖉𝖎𝖆𝖓 𝕷𝖊𝖉𝖌𝖊𝖗 ⚝

The Obsidian Ledger

Nymeria Ryanca Henladys

Inspired by the fear of being average ⚝

บันทึกเล่มนี้ไม่ได้ถือกำเนิดขึ้นจากหอสมุดใด ไม่ใช่ผลลัพธ์ของผู้รู้ แต่คือคำบอกเล่าจากเลือด เนื้อ และเสียงหายใจสุดท้ายของผู้ที่เคยสบตากับสิ่งไม่อาจอธิบาย ทุกบท ทุกบรรทัด คือรอยจารึกจากการเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่มีชื่อ — อสุรกายที่แฝงตัวในซอกหลืบของโลก ความกลัวที่มีลมหายใจ

“ทุกครั้งที่ฉันจดชื่อมันลงไป — ฉันเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน”

ชื่ออสุรกาย: ฮาร์ปี้ (Harpie)

รูปลักษณ์อสุรกาย : ฮาร์ปี้เป็นสิ่งมีชีวิตครึ่งหญิงครึ่งนก มีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นด้วยปีกสีเข้มขนาดใหญ่ ขนแวววาวดุดันคล้ายเหยี่ยว ดวงตาคมกริบสีแดงก่ำที่ส่องประกายแห่งความเกรี้ยวกราด ใบหน้ามีเสน่ห์แบบหญิงสาวแต่กลับให้ความรู้สึกน่าเกรงขามและลึกลับ แขนของฮาร์ปี้แปรสภาพเป็นปีกขนาดใหญ่ ส่วนขาเป็นกรงเล็บนกขนาดใหญ่ แข็งแรง และเฉียบคม สามารถใช้โจมตีเหยื่อได้อย่างรุนแรง โดยเฉพาะเมื่อรวมกับความสามารถในการบินและโจมตีจากมุมสูง ลักษณะทางกายภาพเหล่านี้ทำให้ฮาร์ปี้เป็นนักล่าที่ว่องไว ร้ายกาจ และรับมือยากในพื้นที่เปิดหรือป่าโปร่ง

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : ป่าต้องห้าม

ชีวประวัติอสุรกาย : ฮาร์ปี้เป็นสัตว์วิเศษในตำนานกรีก โด่งดังจากบทบาทที่เกี่ยวข้องกับการลงโทษหรือส่งต่อคำสาปของเหล่าเทพเจ้า เธอเป็นธิดาของเทพเทาว์มาสและเทพีอิเล็กตรา เป็นพี่น้องกับเทพีไอริส ผู้เป็นเทพแห่งสายรุ้ง แต่กลับมีบทบาทที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง เดิมทีฮาร์ปี้เป็นวิญญาณแห่งลม คอยนำพาจิตวิญญาณของผู้ต้องโทษและสิ่งลี้ลับจากฟากฟ้าลงสู่แดนมนุษย์ ความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว และความภาคภูมิใจในตนเองทำให้เธอกลายเป็นสัญลักษณ์ของพลังแห่งธรรมชาติที่ไม่อาจควบคุมได้ แม้จะถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ลักพาตัวและทำร้ายมนุษย์ แต่ในแง่อื่น ฮาร์ปี้ก็แสดงถึงพลังของหญิงสาวที่ไม่ยอมจำนนและสามารถต่อกรกับโชคชะตาได้อย่างสมศักดิ์ศรี

ประสบการณ์ของคุณ: ฉันจำเสียงปีกของมันได้ดี—เสียงกระพือที่เหมือนลมแรงบาดผิวในป่าที่เงียบสนิท ตอนแรกฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร จนกระทั่งแววตาแดงก่ำของฮาร์ปี้ปรากฏขึ้นตรงหน้า ฉันไม่ได้กลัว แค่รู้ว่าฉันต้องเร็วกว่า…ต้องฉลาดกว่า การต่อสู้กับฮาร์ปี้ไม่ใช่แค่แรง—มันคือเกมของจังหวะและไหวพริบ พวกมันบินเร็ว โฉบโจมตีแล้วถอยกลับเหมือนนักฆ่าที่เคลื่อนในเงา ฉันใช้พุ่มไม้กับรากไม้ในป่าเป็นกับดัก ล่อให้มันเข้ามาในมุมที่มันไม่ถนัด ฮาร์ปี้ตัวหนึ่งมีรอยแผลที่หน้าชัดเจน มันแค้นฉัน ฉันจำได้ว่าทำรอยนั้นไว้ ตอนที่ฉันแทงหอกเข้าใจกลางอกมัน ฉันไม่ได้รู้สึกสะใจ…แต่ฉันพอใจ—พอใจที่แผนสำเร็จ และที่ฉันยังคงยืนอยู่แม้เจอกับสิ่งที่คนอื่นมองว่า "น่าหวาดกลัว" ฉันเรียนรู้ว่าฮาร์ปี้ไม่ใช่แค่ศัตรู แต่มันคือแบบทดสอบ มันคือเสียงสะท้อนของความเด็ดเดี่ยวที่เรามีในตัวเอง—ความท้าทายที่ทำให้ฉันรู้ว่าฉันพร้อมสำหรับสิ่งที่อันตรายกว่านี้

ชื่ออสุรกาย : อัลกูล (Alghoul)

รูปลักษณ์อสุรกาย : อัลกูลมีร่างกายผอมสูง สีผิวคล้ำหม่นคล้ายดินตะกอนที่ขุดขึ้นจากหลุมศพ ดวงตาของมันเรืองแสงสีเหลืองสลัวให้ความรู้สึกเย็นเยือกและไร้ชีวิต หนังและกล้ามเนื้อของมันดูหย่อนคล้อย ไม่สมบูรณ์เหมือนสิ่งที่ตายแล้วแต่ยังเดินได้ กรงเล็บยาวแหลมคม มือของมันมีนิ้วเรียวยาวผิดธรรมชาติ ใช้สำหรับขุดคุ้ยศพและทำร้ายเหยื่อ ขาของมันผอมลีบแต่แข็งแรง เคลื่อนไหวได้ว่องไวเกินกว่าที่คาดจากรูปร่างทั่วไป กลิ่นเหม็นเน่ารุนแรงแผ่ออกจากตัวมันทุกครั้งที่เคลื่อนไหว ราวกับลากความตายติดตัวมาด้วย

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : สุสานเก่า มหานครดูไบ

ชีวประวัติอสุรกาย : อัลกูล (Ghoul) มีต้นกำเนิดจากตำนานพื้นบ้านของชาวอาหรับและเปอร์เซีย เป็นอสุรกายกินเนื้อคนที่มักปรากฏตัวในสุสานหรือทะเลทราย โดยเฉพาะในนิทาน "พันหนึ่งราตรี" ที่ระบุถึงอัลกูลในฐานะปีศาจเพศหญิงที่สามารถล่อลวงมนุษย์ได้เพื่อกินเนื้อของพวกเขา ในยุคสมัยใหม่ อัลกูลถูกดัดแปลงให้เป็นปีศาจกินศพที่คล้ายซอมบี้แต่ฉลาดและเจ้าเล่ห์กว่า มันหลอกล่อเหยื่อให้หลงเข้ามาในแดนของมัน จากนั้นจะซุ่มโจมตีและกินเนื้อศพสดใหม่ที่เพิ่งเสียชีวิตหรืออยู่ในสภาพเน่าเปื่อย กลายเป็นตัวแทนของความสกปรก ความเน่าเปื่อย และความกลัวต่อความตาย

ประสบการณ์ของคุณ: ฉันไม่ได้คาดหวังจะเจอกับอัลกูลในทริปดูไบ มันเป็นแค่ทริปพักใจ—กาแฟ เครื่องเทศ วิวครีก และบทสนทนาดี ๆ กับคิมเบอร์ลีย์ แต่แน่นอนว่าชีวิตของฉันมันไม่เคย “แค่” อะไรอยู่แล้ว มันเริ่มจากเสียงกระซิบจากแหวนจันทราทมิฬที่ฉันสวมอยู่ คลาริสซ่าบอกว่าเธอรู้สึกถึงพลังบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล จนตามร่องรอยไปจนถึงสุสานเก่าของเมือง—เงียบเกินไปสำหรับบ่ายวันหนึ่งในดูไบ และทันทีที่ฉันเห็นมัน ฉันก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ อัลกูลตัวนั้นกำลังขุดศพขึ้นมากัดกินมันทั้งน่าขยะแขยงและน่าเวทนาในเวลาเดียวกัน ผิวของมันหม่นคล้ำและกลิ่นเน่าโชยแรงพอจะทำให้คนธรรมดาหมดสติ โดยไม่เสียเวลา มันหันขวับมาและกระโจนใส่ฉันราวกับสัตว์ป่า พลาดไม่ได้เลยเพราะกรงเล็บของมันมีพิษ ฉันใช้หอกสัมฤทธิ์เป็นหลัก เลี่ยงการเข้าใกล้มากเกินไป ใช้แรงเสริมจากเวทมนตร์เล็กน้อย และจังหวะที่มันพุ่งเข้ามาพร้อมเสียงคำราม ฉันแทงหอกเข้าที่กลางอกของมัน แล้วจบด้วยกระสุนสัมฤทธิ์ที่ศีรษะ เสียงของมันเงียบไป นั่นคือสัญญาณของความสงบคืนสู่ที่แห่งนั้น ฉันกลบดินหลุมศพด้วยมือเปล่า ไม่ใช่เพราะหน้าที่ แต่เพราะใครก็ตามที่หลับใหลอยู่ตรงนั้นควรได้รับการเคารพ การพิชิตอัลกูลไม่ใช่เรื่องที่ฉันภูมิใจ แต่มันเตือนใจว่าหนทางนี้ยังไม่จบ และหน้าที่ของฉัน...ยังคงต้องเดินต่อไป

ชื่ออสุรกาย : ไซคลอปส์ (Cyclops)

รูปลักษณ์อสุรกาย : ไซคลอปส์เป็นยักษ์ขนาดมหึมาสูงเกินสิบฟุต รูปร่างกำยำบึกบึน กล้ามเนื้อแน่นทว่าท่าทางงุ่มง่าม ผิวหนังของมันหนา หยาบกร้าน และเต็มไปด้วยปุ่มปมเหมือนพื้นหินภูเขาไฟที่แตกร้าวจากแรงระเบิด ความโดดเด่นที่สุดคือดวงตาเดียวขนาดใหญ่กลางหน้าผากที่จ้องเขม็งมาด้วยแววตาเปี่ยมไปด้วยสัญชาตญาณดิบเถื่อนและไร้เมตตา ริมฝีปากของมันเผยให้เห็นเขี้ยวแหลมเหมือนมีดสั้น และทุกย่างก้าวของมันสร้างแรงสั่นสะเทือนไม่ต่างจากเครื่องจักรยักษ์ที่ไร้หัวใจ

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : โตเกียวทาวเวอร์ ประเทศญี่ปุ่น

ชีวประวัติอสุรกาย : ไซคลอปส์ (Cyclops) ปรากฏในตำนานกรีกว่าเป็นยักษ์ตาเดียวที่แบ่งออกเป็นสองรุ่นใหญ่ ไซคลอปส์รุ่นแรก (Ouranian Cyclopes): เป็นบุตรของเทพยูเรนัสและไกอา นามว่า บอนเตส (Brontes), สเตโรเปส (Steropes), และ อาร์เกส (Arges) มีความสามารถในการประดิษฐ์สิ่งของให้เทพเจ้าระดับสูง เช่น อสนีบาตของซุส, หมวกล่องหนของฮาเดส, และตรีศูลของโพไซดอน ไซคลอปส์รุ่นหลัง (Sicilian Cyclopes): เป็นยักษ์ตาเดียวที่มักอาศัยอยู่บนเกาะ เช่น ซิซิลี มีพฤติกรรมสันโดษ โหดเหี้ยม กินเนื้อมนุษย์ และโง่เง่าโดยธรรมชาติ ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงคือ โพลีฟีมัส (Polyphemus) ผู้ที่ถูกโอดิสซีอุสตาบอดแล้วหลบหนีมาได้ในมหากาพย์ โอดิสซีย์ แม้จะไม่ได้มีภูมิปัญญาเฉียบแหลม แต่ไซคลอปส์ก็ขึ้นชื่อเรื่องพละกำลังมหาศาลและการไม่ไว้ใจสิ่งมีชีวิตใด โดยเฉพาะมนุษย์ ในบางพื้นที่ เช่น ลองไอส์แลนด์ ยังพบการปรากฏของไซคลอปส์รุ่นใหม่อยู่ประปราย

ประสบการณ์ของคุณ: ฉันไม่รู้ว่าอะไรแปลกกว่ากัน—เสียงเพรียกแปลกประหลาดจากยอดโตเกียวทาวเวอร์ หรือความจริงที่ฉันดันเชื่อมันจนเดินขึ้นไปหาคำตอบ อากาศรอบตัวเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย โตเกียวทาวเวอร์ที่ควรจะเจิดจ้ากลับดูหม่นหมองราวกับกลายเป็นเสาหลักของนรก บรรยากาศชื้นแฉะทำให้ทุกก้าวที่เดินเหมือนติดหล่มความกังวล จนกระทั่งมันปรากฏตัว—ไซคลอปส์ ยักษ์ตาเดียวที่ดูเหมือนผสานภูเขาเข้ากับสัตว์ป่า กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ เหมือนปั้นจากหิน ดวงตากลางหน้าผากของมันจ้องมาที่ฉันแบบไม่มีไหวพริบ มีแต่แรงกับความดุร้าย ฉันไม่เสียเวลาพูดพร่ำ ยั่วมันแค่พอให้อารมณ์ขึ้น แล้วฉันก็เริ่มล่อมันเข้าสนามของฉัน—พื้นที่ที่น้ำยังขังอยู่ลึก ไซคลอปส์ไม่ใช่อสุรกายที่เร็ว แต่พอมันลงน้ำ มันช้าลงอีกเท่าตัว ฉันใช้ความว่องไวล่อมันจนล้ม เสียบหอกลงกลางขาของมันเพื่อให้ทรุด แล้วอาศัยจังหวะที่มันก้มลงสบถคำรามปีนขึ้นหลังมัน แทงหอกสัมฤทธิ์ของฉันเข้าไปในดวงตานรกนั่น มันกรีดร้อง เสียงสะท้อนกระแทกทั่วหอคอย ฉันรีบดึงหอกออกและกระโดดลงก่อนร่างมันจะระเบิดกลายเป็นเถ้าธุลี—หายไปพร้อมกับแสงอาทิตย์แรกของเช้าวันใหม่

ชื่ออสุรกาย : หมาป่าแห่งแอรีส (Wolf of Ares)

รูปลักษณ์อสุรกาย : หมาป่าแห่งแอรีสมีรูปร่างใหญ่โตเกินกว่าหมาป่าธรรมดาหลายเท่า ขนของมันเป็นสีเทาเงินแวววาวสะท้อนแสงราวกับโลหะที่ถูกขัดจนเงา กรงเล็บหนาและแหลมคมถูกใช้ในการขุดหรือขย้ำเหยื่ออย่างแม่นยำ ดวงตาของมันเป็นสีทองเจิดจ้า ราวกับเปลวเพลิงที่ส่องประกายความดุร้ายในสนามรบ กล้ามเนื้อของมันเด่นชัด แสดงถึงพละกำลังและความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา มันเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบและแม่นยำ ด้วยกายภาพที่พร้อมต่อสู้ตลอดเวลา

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : ปั๊มน้ำมันในลิสบอน, โปรตุเกส

ชีวประวัติอสุรกาย : หมาป่าแห่งแอรีสเป็นสัตว์วิเศษที่ถือกำเนิดจากจิตวิญญาณแห่งสงคราม โดยเป็นบริวารผู้ภักดีของแอรีส เทพแห่งสงครามในตำนานกรีก มันมิใช่เพียงสัตว์ล่าเหยื่อธรรมดา แต่คือเครื่องจักรสังหารที่เกิดมาเพื่อทำลายล้างศัตรูในสนามรบ ความดุร้าย ความกล้าหาญ และสัญชาตญาณนักล่าที่ล้ำเลิศทำให้พวกมันกลายเป็นหนึ่งในสัตว์วิเศษที่น่าเกรงขามที่สุดในหมู่มวลอสุรกาย พวกมันปรากฏตัวในพื้นที่ที่มีประวัติการสู้รบหรือความขัดแย้ง และมักแสดงบทบาทเป็นแนวหน้าในสมรภูมิ โดยมีเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียว คือชัยชนะ หมาป่าแห่งแอรีสได้รับพรจากเทพผู้เป็นนายให้ไร้ความกลัว มีความอึดทนสูง และต่อสู้จนถึงวาระสุดท้าย นอกจากการล่าเดี่ยวที่รวดเร็วและแม่นยำแล้ว พวกมันยังมีความสามารถในการทำงานเป็นฝูงอย่างมีระบบ เมื่อรวมตัวกันจะกลายเป็นพลังทำลายล้างที่ยากจะหยุดยั้ง แตกต่างจากหมาป่าอื่น ๆ ในตำนาน หมาป่าแห่งแอรีสไม่ได้มีหน้าที่คุ้มครองหรือสมดุลธรรมชาติ แต่คือสัญลักษณ์ของความโหดเหี้ยม และประสิทธิภาพทางการทหารอย่างแท้จริง

ประสบการณ์ของคุณ: กลางเมืองลิสบอน ที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งในเช้าวันที่อากาศดีผิดปกติ บอกตรง ๆ ตอนแรกฉันไม่ได้รู้สึกอันตรายอะไรเลย แค่ลงไปซื้อขนมกับเยลลี่บลูเบอร์รีธรรมดาเท่านั้นเอง แต่เงาทึบใต้ต้นไม้ใหญ่ดึงสายตาฉันไว้ หมาป่าตัวโตขุดดินราวกับกำลังหาอะไรบางอย่าง มันไม่รู้ตัวว่าฉันอยู่ใกล้มากแล้ว ฉันจำรูปร่างมันได้ทันที—หมาป่าแห่งแอรีส ไม่ใช่ตัวแรกที่เคยเห็นข้อมูล แต่เป็นตัวแรกที่ต้องจัดการด้วยตัวเอง ใช้ปืนพกพร้อมเก็บเสียง ไม่อยากให้คิมเบอร์ลีย์ตกใจหรือเข้าใจผิดว่าฉันทำอะไรแปลก ๆ ฉันพยายามเล็งขามันก่อน ทำให้มันเคลื่อนไหวช้าลง แต่เจ้าหมาป่านี่ไม่ได้ธรรมดาเลย มันเร็ว รุนแรง ฉลาดเกินกว่าจะเรียกว่าสัตว์ป่า ฉันหลบเข้าพุ่มไม้ หาวิธีตัดกำลังมัน และท้ายที่สุดเล็งไปที่ลำคอจุดอ่อนที่เคยอ่านมา พอระยะได้ ฉันยิงนัดสุดท้ายมันล้มลงโดยไม่มีเสียงอีก ตอนยืนมองร่างของมันที่แน่นิ่ง ฉันรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ครั้งสุดท้าย มันมาเดี่ยวผิดปกติสำหรับหมาป่าแอรีส และก็รู้ด้วยว่า... ต่อให้จัดการได้อีกกี่ตัว สงครามที่แท้จริงของฉัน มันอยู่ในหัวใจของคนข้าง ๆ มากกว่า การต่อสู้กับหมาป่าคือเรื่องหนึ่ง แต่การรักษาหัวใจของใครบางคนให้กลับมายิ้มได้อีกครั้ง... มันยากกว่าเยอะ

ชื่ออสุรกาย : แม่มดดำ (Dark Witch)

รูปลักษณ์อสุรกาย : แม่มดดำมักปรากฏในรูปร่างของหญิงชราผิวซีดเขียวหม่น ดวงตาสีแดงฉานราวเปลวไฟ รูปร่างซูบผอมคล้ายถูกดูดพลังชีวิต มือยาวเรียวมีเล็บดำแหลมคม ชุดคลุมสีดำสนิทปกคลุมทั้งร่าง บางครั้งจะมีพลังหมอกดำลอยคลุมตัวไว้ราวกับเป็นเงามืดติดตามตัว เสียงหัวเราะของเธอแหลมสูง ฟังแล้วสั่นประสาท

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : ปีระมิดกีซา, กรุงไคโร ประเทศอียิปต์

ชีวประวัติอสุรกาย : แม่มดดำเป็นหนึ่งในผู้รับใช้ของเทพีเฮคาที เทพีแห่งเวทมนตร์และราตรีจากตำนานกรีก พวกเธอไม่ได้ถือกำเนิดจากแหล่งเดียวกัน บางรายเคยเป็นนักบวชหญิง บางรายถูกสาป และบางรายคือผู้ที่แสวงหาอำนาจเหนือธรรมชาติ แม่มดดำเป็นกลุ่มของผู้หญิงที่แปรเปลี่ยนจิตใจจนมืดมิด หมกมุ่นอยู่กับศาสตร์ต้องห้าม การร่ายคาถา การปรุงยาพิษ และการประกอบพิธีกรรมใต้แสงจันทร์ ณ ทางสามแพร่ง พวกเธอมักอาศัยอยู่ในที่ลับตา เช่น ป่าอาถรรพ์ ถ้ำมืด หรือซากวิหารเก่า และจะปรากฏตัวเมื่อมีโอกาสปลดปล่อยพลังเวทหรือทำพิธีกรรมบางอย่างเพื่อเรียกคืนอำนาจที่เคยถูกพรากไป พวกเธอภักดีต่อเฮคาที แต่ไม่ใช่ในทางเมตตา หากแต่คือความคลั่งศรัทธาและความต้องการอำนาจที่ไม่สิ้นสุด

ประสบการณ์ของคุณ: ขณะที่เดินสำรวจซากวิหารใกล้ปิรามิดกีซา ความรู้สึกผิดปกติบางอย่างในอากาศพาฉันไปพบกับเงาแห่งความมืดซึ่งซ่อนตัวอยู่ภายใต้ทรายและกำยานเก่าแก่ ร่างของเธอซีดขาว ใบหน้าเหมือนศพที่ยังไม่ถูกฝัง กลิ่นอายเวทมนตร์ดำแรงจนแทบจะจับต้องได้ เธอพยายามประกอบพิธีอะไรบางอย่าง ฉันเห็นตราสัญลักษณ์บนแท่นบูชาที่เต็มไปด้วยโลหิตและของเซ่นไหว้—มันชัดเจนว่าเธอกำลังทำบางอย่างผิดจารีตของเฮคาที เราเผชิญหน้ากัน แม่มดดำเย้ยหยันที่ฉันเป็นเพียง “เด็กสาวเลือดโคลน” ไม่ใช่ราชินีแห่งรัตติกาล แต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้คำพูดนั้นกดหัว ฉันใช้ปืนกับกระสุนพิเศษเจาะทะลุเวทมนตร์ของเธอ หลังจากการปะทะที่ดุเดือดจบเรื่องด้วยกระสุนทะลุหัวใจ เวทมนตร์ดำสลายตัวพร้อมร่างล้มลงกับพื้น ฉันไม่ได้รู้สึกภูมิใจ มันคือหน้าที่ทำเพื่อตอบแทนแม่—to protect her legacy. คลาริสซ่าในแหวนกระซิบว่า “พวกนี้ทำให้พี่น้องเราถูกเผาทั้งเป็น” มันไม่ใช่แค่การต่อสู้ แต่คือการตัดรากความมืดที่แปดเปื้อนนามของเฮคาที

ชื่ออสุรกาย : ราชสีห์นีเมียน

รูปลักษณ์อสุรกาย : ราชสีห์นีเมียนมีรูปลักษณ์คล้ายสิงโตขนาดมหึมา ร่างกายกำยำเกินกว่าสัตว์ธรรมดา ขนหนาแน่นเป็นประกายสีทองเข้มทั่วทั้งลำตัว หนังของมันมีคุณสมบัติพิเศษที่ไม่สามารถถูกทะลุทะลวงได้ด้วยอาวุธทั่วไป—แม้แต่หอกหรือดาบยังไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วน มันมีกรงเล็บขนาดใหญ่ที่สามารถฉีกผนังหินได้อย่างง่ายดาย ดวงตาคมกริบ สีอำพัน สะท้อนแววแห่งสัญชาตญาณนักล่าอย่างเต็มเปี่ยม ทุกย่างก้าวของมันหนักแน่นและมีพลัง

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : เมืองเก่านิโคเซีย, ไซปรัส

ชีวประวัติอสุรกาย : ราชสีห์นีเมียน หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ "Nemean Lion" คือสัตว์วิเศษในตำนานกรีกซึ่งมีบทบาทสำคัญในหนึ่งในสิบสองภารกิจของเฮอร์คิวลีส ตำนานบางสายเชื่อว่ามันเป็นบุตรของอีคิดน่าและไทฟอน คู่แห่งอสุรกายโบราณ บ้างก็ว่ามันเกิดจากเทพีเฮราเพื่อทดสอบความกล้าหาญของเฮอร์คิวลีส มันถูกเล่าขานว่าเคยอาศัยอยู่ในหุบเขานีเมีย คอยเข่นฆ่ามนุษย์และสัตว์ที่หลงเข้ามาในเขตแดน หนังของมันแข็งแกร่งจนไม่มีอาวุธใดของมนุษย์สามารถทำอันตรายได้ เฮอร์คิวลีสสังหารมันได้ด้วยมือเปล่า และถลกหนังมันมาใช้เป็นเกราะ นับแต่นั้นเป็นต้นมา ราชสีห์นีเมียนกลายเป็นสัญลักษณ์ของอุปสรรคที่ดูเหมือนจะเอาชนะไม่ได้ แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่อความมุ่งมั่นและกล้าหาญ ในปัจจุบัน ราชสีห์นีเมียนในยุคสมัยใหม่มักโผล่ในพื้นที่ที่เปราะบางทางเวทมนตร์ ไม่ได้มีพลังเทียบเท่ารุ่นแรก แต่ยังคงทรงพลังเกินกว่าสัตว์ธรรมชาติทั่วไป เป็นเงาสะท้อนของอดีตที่ยังคงเดินบนโลกอย่างเงียบงัน

ประสบการณ์ของคุณ: ในเมืองเก่านิโคเซียตามรอยพลังประหลาดจากรอยกรงเล็บลึกบนผนังเก่า ๆ ที่ไม่มีใครน่าจะสังเกต ฉันแยกตัวออกมาจากคิมเบอร์ลีย์ อ้างว่าจะเข้าห้องน้ำ แล้วเดินลึกเข้าไปในตรอกเงียบ ๆ จนเจออุโมงค์ลับ กลิ่นสาปบางอย่างลอยมาตามลม พร้อมกับแรงสั่นสะเทือนเบา ๆ ใต้เท้า นั่นคือสัญญาณว่าราชสีห์นีเมียนกำลังซุ่มอยู่ ฉันหยิบหอกสัมฤทธิ์ออกมา ตั้งใจไว้แล้วว่าไม่ควรปะทะนาน พอเห็นตัวมันโผล่มาจากเงา รู้เลยว่ามันไม่ใช่สัตว์ทั่วไป ดวงตาเฉียบคม ขนาดร่างมหึมา และขนหนาแน่นแวววาวเหมือนโลหะมันขยับไวและฉลาด มันใช้กลยุทธ์ล่ามากกว่าจะพุ่งเข้ามาแบบโง่ ๆ s]y’ใช้มุมอุโมงค์ให้เป็นประโยชน์ หลบการโจมตีสองสามครั้งแล้วฟาดด้ามหอกเข้าข้างตัวมัน จากนั้นจึงอาศัยจังหวะที่มันเสียการทรงตัว แทงหอกลงไปใต้ซี่โครง จุดอ่อนเดียวที่ผิวหนังมันบางพอให้สัมฤทธิ์ทะลุได้ มันคำรามลั่นก่อนจะล้มลง

ชื่ออสุรกาย : เท็งงุ

รูปลักษณ์อสุรกาย : เท็งงุมีสองลักษณะเด่นทางกายภาพ: แบบแรกคือเท็งงุจมูกยาว (ฮะนะทากะเท็งงุ) มีร่างคล้ายมนุษย์แต่จมูกยื่นยาวเด่นชัด ส่วนอีกแบบคือคะระสุเท็งงุ มีลักษณะกึ่งมนุษย์กึ่งนก มีจงอยปาก ขนดำปกคลุมบางส่วน และปีกที่ใช้บินได้ รูปร่างโดยรวมแสดงถึงความว่องไวและพละกำลัง มือของมันสามารถถืออาวุธ หรือใช้ร่ายเวทย์ได้ มักปรากฏตัวพร้อมหน้ากากแดงที่ดูน่าเกรงขาม ดวงตาเป็นสีเหลืองทองส่องแสงจางในความมืด การเคลื่อนไหวเงียบเชียบแต่รวดเร็ว ราวกับอากาศรอบตัวเปลี่ยนทุกครั้งที่มันปรากฏตัว

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : พระราชวังโทพคาปี, กรุงอิสตันบูล ประเทศตุรกี

ชีวประวัติอสุรกาย : เท็งงุ (天狗) คือหนึ่งในโยวไคผู้ทรงพลังจากตำนานญี่ปุ่น มีต้นกำเนิดในป่าลึกและภูเขาสูง เท็งงุมีเพียงเพศชาย เป็นทั้งปีศาจและเทพแห่งสงครามในบางมุมมอง มีนิสัยซับซ้อนและเปลี่ยนแปลงได้ บางครั้งช่วยมนุษย์ บางครั้งก็ลักพาตัวหรือเล่นกลทางจิตวิญญาณ บางตำนานบอกว่าพวกมันสอนเพลงดาบให้มนุษย์ผู้มีชะตากรรมสำคัญ เช่น มินาโมโตะ โนะ โยชิสึเนะ ซึ่งสามารถกู้ศักดิ์ศรีของตระกูลกลับมาได้ด้วยวิชาจากเท็งงุ ในอีกมุมหนึ่ง เท็งงุมีบทบาทเป็นผู้ทดสอบผู้ที่หลงระเริงในอำนาจ—มันจะปรากฏตัวเพื่อทำลายผู้ที่ผิดคำสาบาน หรือทรราชย์ที่กดขี่ผู้อื่น ด้วยความสามารถในการแปลงร่าง สร้างพายุ ควบคุมมนต์มายา และต่อสู้ด้วยกลยุทธ์เหนือชั้น เท็งงุจึงเป็นทั้งศัตรูที่อันตรายและครูที่ทรงพลัง ในยุคปัจจุบัน เท็งงุยังคงหลงเหลือในความเชื่อพื้นบ้าน และกลายเป็นสัญลักษณ์ของพลังและความยุติธรรมในหมู่ผู้ยึดมั่นในจริยธรรมแห่งนักรบ

ประสบการณ์ของคุณ: ใครคิดล่ะว่าจะเจอเท็งงุที่พระราชวังโทพคาปี ตอนนั้นฉันพลังบางอย่างออกมาจากมุมหนึ่งของสวนเงียบหลังอาคารจัดแสดงสมบัติ ที่นั่นมีพุ่มไม้ถูกพัดกระจายราวกับถูกคลื่นลมบางอย่างปะทะ และไม่ทันตั้งตัว ฉันก็เห็นเท็งงุในร่างคล้ายมนุษย์นก ยืนจ้องฉันด้วยดวงตาแหลมคมสีทอง มันมองฉันอย่างรู้ทัน ฉันไม่รอให้มันเริ่มก่อน ก้าวถอยตั้งหลักแต่เท็งงุเร็วเกินไป มันใช้พายุปัดการโจมตี กลบวิสัยทัศน์คู่ต่อสู้ด้วยเศษดินเศษใบไม้ ฉันต้องตั้งสมาธิ ใช้เสียงลมหายใจของมันเป็นไกด์แทนตา แล้วเล็งอีกครั้ง กระสุนนัดที่สองเจาะเข้าตรงกลางหน้าอก มันคำรามแล้วล้มลงกับพื้น ร่างสลายอย่างช้า ๆ ทิ้งไว้เพียงหน้ากากสีแดง ฉันเก็บหน้ากากไว้เป็นสินสงคราม แล้วเดินกลับไปหาคิมเบอร์ลีย์ที่ยังยืนถ่ายรูปอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เรานั่งกินปลาย่างกันบนดาดฟ้าในอีกไม่กี่นาทีหลังจากนั้น บางทีเท็งงุคงไม่ได้ชั่วร้าย—แต่ครั้งนี้ มันผิดที่มาอยู่ผิดที่ผิดเวลา และฉันไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้ของแบบนั้นสร้างปัญหาในเมืองที่เต็มไปด้วยผู้บริสุทธิ์

ชื่ออสุรกาย : กอร์กอน (เจ้าหญิงนูร์บานูร์)

รูปลักษณ์อสุรกาย : เจ้าหญิงนูร์บานูร์ในร่างกอร์กอนมีลักษณะเด่นชัดในแบบของสัตว์อสุรกายโบราณ: ผมที่เคยงดงามกลายเป็นฝูงงูพิษมีชีวิตขดพันกันอย่างวุ่นวาย ใบหน้าที่เคยเป็นเจ้าหญิงสูงศักดิ์ถูกบิดเบือนด้วยความแค้น ดวงตาแดงฉานเต็มไปด้วยพลังคำสาปที่สามารถเปลี่ยนทุกชีวิตที่สบตาให้กลายเป็นหิน ผิวหนังช่วงล่างกลายเป็นเกล็ดงูแข็งแกร่งและเป็นเงา ลำตัวครึ่งล่างยาวเป็นลำตัวงูยักษ์ สะท้อนแสงอับในห้องโถงได้วาววับ นางมีกรงเล็บและเขี้ยวแหลมคม ร่างกายแข็งแกร่งผิดมนุษย์ สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วผิดธรรมชาติ

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : อ่างเก็บน้ำบาซิลิกา, กรุงอิสตันบูล ประเทศตุรกี

ชีวประวัติอสุรกาย : กอร์กอน คือหนึ่งในอสุรกายหญิงจากตำนานกรีกโบราณ โดยทั่วไปหมายถึงสามพี่น้อง: เมดูซ่า, สเธโน และยูริอาเล ลูกของเทพทะเลฟอร์ซิสและเทพีซีโต กอร์กอนเป็นสัญลักษณ์ของพลังคำสาป ความงามที่แปรเปลี่ยนเป็นอาวุธ และความแค้นที่ไม่มีวันจางหาย โดยเฉพาะเมดูซ่าผู้โด่งดังที่สุด ถูกสาปให้กลายเป็นสัตว์ประหลาดหลังเหตุการณ์รุนแรงในวิหารอธีน่า เจ้าหญิงนูร์บานูร์ คือกอร์กอนที่ไม่มีชื่อในตำนานเดิม เป็นหนึ่งในผู้ถูกเปลี่ยนร่างในยุคหลัง ความโกรธแค้นจากการถูกบูชายัญทั้งเป็นจากชาวเมืองของตน กลายเป็นแรงแค้นฝังแน่นและถูกคำสาปพันธนาการไว้นานนับพันปี วิญญาณของผู้บริสุทธิ์ที่ถูกสังเวยพลอยติดอยู่กับนาง สถานที่ที่กักขังเจ้าหญิงกลายเป็นจุดศูนย์กลางของพลังมืดที่กัดกินกาลเวลา และรอวันฟื้นคืน กอร์กอนทุกตนมีจุดอ่อนเหมือนกัน: ภาพสะท้อนสามารถใช้หลีกเลี่ยงคำสาปสายตาได้, การใช้เวทมนตร์ขั้นสูงหรืออาวุธเฉพาะสามารถสร้างบาดแผล และหากศีรษะของพวกเธอถูกตัด—แม้จะไม่ตายถาวร—ก็จะอ่อนแอลงได้ชั่วคราว

ประสบการณ์ของคุณ: ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปลุกปีศาจ... แต่บางทีบางสิ่งมันต้องถูกจัดการอยู่แล้ว ตอนเข้าไปที่อ่างเก็บน้ำบาซิลิกา ฉันไม่ได้คาดหวังจะเจออะไรนอกจากเศษซากประวัติศาสตร์ที่หลงเหลือ แต่สิ่งที่ฉันพบคือแท่นพิธีเก่า กับเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากวิญญาณหญิงสาวที่ยังไม่ได้ไปเกิด เธอถูกบูชายัญโดยชาวเมืองของตัวเองเพื่อสังเวยเทพเจ้า และถูกพันธนาการด้วยบางอย่างที่มองไม่เห็น เสียงเรียกร้องของเธอทำให้ฉันตัดสินใจกดกลไกที่ฐานรูปสลักกอร์กอน แม้คำเตือนจะบอกไม่ให้ทำ และแน่นอนว่าความซวยบุกเต็มสูบ—มันปลุกสิ่งที่ถูกจองจำอยู่ด้านในออกมา... เจ้าหญิงนูร์บานูร์ เธอเป็นกอร์กอนในตำนานที่ฉันไม่เคยรู้ว่ามีตัวตนจริง ดวงตาของนางมองได้ทีเดียวคือกลายเป็นหิน ฉันจึงอาศัยเงาสะท้อนจากแอ่งน้ำเล็ก ๆ ในห้อง ใช้มันหลบการโจมตี และหาทางแทงจุดอ่อนด้วยหอกสัมฤทธิ์ แต่ไม่ใช่แค่พลังของฉันที่ใช้ได้วันนั้น—ฉันเรียกเหล่าวิญญาณที่ติดอยู่ที่นี่ให้มาช่วยกันเล่นสงครามประสาท สร้างช่องว่างให้ฉันเข้าใกล้นางโดยไม่ถูกจับได้ แล้วใช้เสื้อคลุมหนังพันผมงูของเธอไว้ ก่อนจะฟาดหอกสุดแรงจนตัดหัวเธอลงได้ในที่สุด เธอล้มลงพร้อมคำสาปสุดท้าย แต่ไม่ใช่ทุกอย่างจะจบแค่ตรงนั้น ฉันยังต้องยืนฟังคำขอโทษจากกอร์กอนตัวนี้ที่เพิ่งทำลายชีวิตผู้คนมาเป็นพันปี—ซึ่งตรง ๆ นะ มันไม่พอหรอก ฉันแค่หวังว่าการปลดปล่อยวิญญาณทั้งหมดที่ติดอยู่ตรงนี้ จะเป็นการชดเชยสิ่งที่เกิดขึ้นบ้าง แล้วเราจะไม่ต้องมาเจอกับ “เจ้าหญิง” ที่เปลี่ยนเป็นปีศาจเพราะโลกไม่ยุติธรรมอีกแล้ว

ชื่ออสุรกาย : มิโนทอร์

รูปลักษณ์อสุรกาย : มิโนทอร์เป็นสิ่งมีชีวิตลูกผสมระหว่างมนุษย์กับวัว โดยมีร่างกายช่วงล่างและลำตัวเป็นมนุษย์เพศชายกำยำ กล้ามเนื้อแน่นตึงบ่งบอกถึงพละกำลังมหาศาล แต่ส่วนศีรษะกลับเป็นของวัวกระทิงตัวผู้ มีเขายาวโค้งออกข้างสองข้าง ขนดกหยาบ สีเข้มคลุมศีรษะและช่วงคอ ดวงตาสีแดงฉานเรืองแสงจากสัญชาตญาณอำมหิต ช่องปากที่กว้างและเขี้ยวหนาแน่นเต็มไปด้วยคราบเลือด ร่างของมันสูงใหญ่ราวสามเมตร เคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วผิดขนาด เมื่อก้าวเดินแผ่นดินแทบสะเทือน มีเขี้ยวเล็บขนาดใหญ่ ใช้เขาพุ่งกระแทกหรือกระทืบศัตรูจนแหลกละเอียด

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : ป่าต้องห้าม ด้านหลังค่ายฮาล์ฟบลัด, ลองไอส์แลนด์

ชีวประวัติอสุรกาย : มิโนทอร์ (Minotaur) เป็นหนึ่งในอสุรกายโด่งดังที่สุดจากตำนานกรีก มีต้นกำเนิดที่เกาะครีต เกิดจากพาสิฟาเอ ราชินีแห่งครีต กับวัวทะเลสีขาวบริสุทธิ์ของเทพโพไซดอน ความอัปยศนี้ทำให้กษัตริย์ไมนอสสั่งเดดาลัสสร้างเขาวงกตลึกลับใต้พระราชวัง เพื่อขังลูกครึ่งอสุรกายตนนี้เอาไว้ มิโนทอร์ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ถูกเลี้ยงด้วยมนุษย์ผู้ถูกสังเวยจากเอเธนส์ทุก 9 ปี พฤติกรรมของมันเป็นผลลัพธ์จากการถูกขังและเลี้ยงด้วยความรุนแรง ทำให้มิโนทอร์กลายเป็นสัตว์ดุร้ายและกระหายเลือดอย่างสิ้นเชิง ตำนานที่โด่งดังที่สุดคือวีรกรรมของเธซีอุสที่ฆ่ามิโนทอร์ได้ด้วยความช่วยเหลือของอาเรียดเน่ เขาใช้เชือกผูกไว้กับทางเข้าเขาวงกตเพื่อนำทางกลับออกมาได้ ปัจจุบัน มิโนทอร์ยังปรากฏตัวได้ทั่วโลกในพื้นที่ลับ เช่น อุโมงค์ร้าง เขาวงกต หรือป่าทึบ มักอยู่เดี่ยว ไม่รวมกลุ่ม มีพละกำลังมาก มีจุดอ่อนที่คอและจุดเชื่อมของร่างกายและศีรษะ การโจมตีโดยตรงอาจไม่ได้ผลนักหากไม่มีอาวุธพิเศษหรือทักษะเฉพาะ

ประสบการณ์ของคุณ: ตอนแรกฉันนึกว่าจะได้เดินเล่นในป่าเงียบ ๆ แล้วกลับพร้อมรายงานสั้น ๆ แบบ “ภัยคุกคามยังไม่มี” อะไรแบบนั้น... แต่เปล่าเลย ชีวิตฉันมันไม่ง่ายขนาดนั้น กลิ่นคาวเลือดกับเสียงแตกของกิ่งไม้ใหญ่พาให้ฉันไปเจอ “มัน”—มิโนทอร์ตัวเป็น ๆ สูงกว่า 3 เมตร ลากซากกวางที่มันเพิ่งฉีกเป็นชิ้น ๆ มาด้วย ดวงตาสีเลือดของมันหันมาแทบจะทันทีที่ฉันเผลอพูดอะไรในใจดังไปหน่อย ขอบคุณแคลร์ในแหวนที่ช่วยกระซิบตอนผิดจังหวะพอดี ฉันไม่คิดจะสู้กับมันในตอนแรก แค่จะดูแล้วถอย แต่ตอนนี้ไม่มีให้เลือกแล้ว—มันพุ่งใส่ต้นไม้ที่ฉันซ่อนอยู่เหมือนรถไฟชนกำแพง ร่างยักษ์ของมันคือพายุแห่งพละกำลังล้วน ๆ และเขาแหลม ๆ นั่นไม่ใช่ของเล่น ฉันหลบไปได้แค่เฉียด ๆ ดึงดาบออกมาแบบไม่ได้คิด แล้วเริ่มไล่เก็บข้อมูลไปพร้อมกัน หนังมันหนามาก ตีไปตรง ๆ ไม่เข้า ฉันเลยต้องเปลี่ยนแผน หาจุดอ่อน... คอ มันต้องเป็นคอ ฉันไม่ได้ต่อสู้แบบนักรบที่เข้าปะทะตรง ๆ ฉันใช้ทุกอย่างที่เรียนมา: การลื่นไถล, ก้าวเท้า, ควบคุมระยะห่าง พอมันพลาดชนโขดหินไป ฉันพุ่งสวนขึ้นไปเหยียบหลังมัน วิ่งขึ้นบ่าราวกับปีนหลังยักษ์ในเกม RPG แล้วฟันลงไปที่จุดเชื่อมระหว่างคอกับไหล่ด้วยดาบสัมฤทธิ์เต็มแรง เสียงกรีดร้องของมันคือเสียงของบางอย่างที่เข้าใจว่ามันกำลังตายจริง ๆ มันไม่ใช่เสียงของสัตว์ แต่ของความแค้น ความโดดเดี่ยว และความทรมานที่ถูกขังมานานหลายพันปี ตอนที่มันสลายไป ฉันยืนอยู่ในป่าที่เงียบอีกครั้ง เหงื่อไหลเต็มตัว ขาแทบไม่มีแรง