[กระท่อมที่ 20] ห้องนอนส่วนตัวของ ภริดา อารยภักดีเทวราช

ห้องนอนส่วนตัวของ
ภริดา อารยภักดีเทวราช
บ้านพักหมายเลข 20 ❈ เฮคาที

ภายในห้องนอนตกแต่งโทนสีม่วงหรูหราและลึกลับ มีโคมไฟระย้าคริสตัลขนาดใหญ่เป็นจุดเด่น เตียงขนาดคิงไซส์ปูด้วยผ้าสีม่วงเข้มและหมอนหลายใบสีเข้าชุด โต๊ะข้างเตียงทั้งสองข้างตกแต่งด้วยโคมไฟคริสตัล นอกจากนี้ยังมีเก้าอี้กำมะหยี่สองตัววางอยู่แต่ละมุมของห้องและม้านั่งบุผ้านวมสีม่วงวางอยู่ที่ปลายเตียง พื้นปูพรมขนสัตว์สีดำเงาเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ห้อง

Parida -

[คืนแรก ภายในห้องแห่งเงาเทียน]

[Panida Aryapatdeethewarat]

       หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ ภริดา อารยภักดีเทวราช เธอได้ทำการปลดล็อกพลังสายเลือดแห่งเทพีเฮคาที ให้ตื่นจากการหลับใหล ที่ตรงบริเวณรูปปั้น ของ เทพีมารดาเฮคาที พร้อม กับ เด็กหญิงริดาตัวน้อยๆ ยังได้รับพลัง และ สกิลแรกที่มีชื่อว่า การสื่อสาร กับ ภูติปีศาจ มาเป็นที่เรียบร้อย ทุกอย่างก็ค่อยๆ เริ่มเงียบ และ สงบลงอีกครั้งหนึ่ง ในตอนนี้ มีเพียงแค่แสงไฟจากคบเพลิงที่กลับมานิ่งสงัด กลิ่นกำยานค่อยๆ จางลง จะเหลือก็แค่เพียงเงาที่กำลังทอดยาว ตามบริเวณผนัง ของ โถงพิธีบูชา 

      หลังจากนั้นเด็กหญิงตัวน้อยๆ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการถอนหายใจอย่างแผ่วเบาออกมา ... การถอนหายใจในครั้งนี้ ไม่ใช่ว่าเพราะเธอรู้สึกเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะว่าความเงียบที่เริ่มซึมลึกลงไปภายในจิตใจ ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ มันคล้ายกับม่านหมอกที่กำลังปกคลุมตัวตนเดิม ของ เธอเอาไว้และในตอนนี้ มันก็ดูเหมือนว่าจะค่อยๆ เริ่มทำการคลายตัวลงไป ทีละชั้น ทีละชั้น และเด็กหญิงริดาตัวน้อยๆ ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร ในตอนนี้เธอก็เพียงแค่ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบาง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงพิธีบูชาแห่งนี้ทันที

       เสียงฝ่าเท้าเล็กๆ ของ เด็กหญิงริดาตัวน้อยๆ กำลังค่อยๆ เริ่มกระทบ กับ พื้นหินอย่างแผ่วเบาจนกระทั่งในเวลาต่อมา เธอก็เดินมาหยุดลงตรงหน้าปรัตูไม้สีเข้ม ซึ่งเป็นทางเข้านำไปสู่ห้องนอนส่วนตัว บนป้ายทองเล็กๆ มีสลักอักษรเขียนไว้ว่า ภริดา อารยภักดีเทวราช  ถูกเขียนไว้อย่างเรียบง่าย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือข้างขวาเล็กๆ ของ เธอไปหมุนที่ลูกบิดประตูอย่างช้าๆ หลังจากนั้นประตูก็ค่อยๆ ทำการเปิดออกกว้างเผยให้เห็นถึงโลกใบเล็กๆ ที่อบอุ่น และ ลึกลับในเวลาเดียวกันภายในห้องนอน ตกแต่งด้วยโทนสีม่วงเข้มสลับดำ คล้ายม่านรัตติกาลที่โอบล้อมดวงจันทร์ไว้ โคมไฟระย้าคริสตัลห้อยอยู่กลางห้องอย่างวิจิตร งดงามราวหยดน้ำค้างแขวนบนกิ่งไม้ยามรุ่งสาง เตียงขนาดคิงไซส์ถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย พร้อม กับหมอนหลายใบจัดซ้อนกันอย่างมีระเบียบบนผ้าคลุมเตียงกำมะหยี่สีม่วงเข้ม ผ้าม่านหนาหนักปลิวไหวเบา ๆ ตามแรงลมที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง บนโต๊ะข้างเตียง มีโคมไฟคริสตัลส่องแสงส้มอ่อนราวเปลวเทียน และหนังสือเก่าเล่มหนึ่งถูกเปิดค้างไว้ม้านั่งบุผ้าสีม่วงวางอยู่ปลายเตียง รอรับน้ำหนักของใครสักคนที่อาจนั่งลงในค่ำคืนเหงา ๆ ที่ตรงบริเวณพื้นปูพรมขนสัตว์สีดำเงา ที่นุ่มเท้าและให้สัมผัสอุ่นเหมือนอ้อมกอดของความเงียบ

       เด็กหญิงริดาตัวน้อยๆ ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบาง เดินทางเข้าไปภายในบริเวณด้านใน ของ ห้องนอน ของเธอ โดยไร้ซึ่งคำพูดใดๆ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการปิดประตูบานนั้นลงให้สนิทเรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มเดินก้าวเรียวขาบางเดินตรงดิ่งไปหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณกระเป๋าสัมภาระที่วางพิงไว้ข้างบริเวณม้านั่ง หลังจากนั้นเธอก็เริ่มต้นจัดเก็บข้าวของอย่างใจเย็น สมุดหนังสีดำ หมึกเงิน ถุงสมุนไพรที่มีกลิ่นบัวหลวงแห้ง และของใช้ส่วนตัวอื่น ๆ ทุกสิ่งถูกจัดวางลงในลิ้นชัก ในกล่องไม้ และบนชั้นวางของอย่างเป็นระเบียบ

      เด็กหญิงริดาตัวน้อยๆ ไม่ได้ทำการเปิดเสียงเพลงฟัง หรือ ปล่อยให้ตัว ของ เธอเองอยู่กับความบันเทิงใดๆ เพราะสำหรับตัวเธอเองแล้ว ... ความสงบ คือ เพื่อนคนสนิทที่อยู่ด้วยกันเสมอ หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ ได้ทำการเก็บของเสร็จ เธอก็เดินเข้าสู่ห้องน้ำ ปิดประตูเบา ๆ เพียงสักครู่หนึ่ง ... ร่างบางก็กลับออกมาพร้อมชุดนอนผ้าฝ้ายสีเทาอมม่วงเรียบง่าย ผมยาวถูกปล่อยลงแนบต้นคอที่เปียกชื้นเล็กน้อย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มก้าวขึ้นไปบนเตียงนอนอย่างช้า ๆ และทำการล้มตัวลงบนหมอน มือเล็กค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมไปหยิบสมุดหนังสีดำที่เธอวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะค่อยๆ เริ่มทำการคลี่หาหน้าว่างหน้าหนึ่งค่อย ๆ ถูกเปิดออก... หลังจากนั้นปลายปากกาหมึกเงินจรดลงเบา ๆ มีใจความถูกเขียนขึ้นมาว่า

     "ค่ำคืน ของ วันแรก หัวใจฉันยังสั่น ... แต่ไม่มีความรู้สึกหวาดกลัว ภายในห้องนอน ตลอดจนบริเวณด้านนอก ของ ห้อง ... มีเงาของคบเพลิง ... มืดแต่ไม่เย็น และก็ราวกับมีมืออ่อนโยนของใครบางคน วางลงบนไหล่ของฉัน... และกำลังบอก กับ ฉันว่าไม่เป็นไรแล้ว"  หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ ริดา ทำการเขียนเสร็จ เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการปิดสมุดบันทึก และ โคมไฟข้างเตียง ลงอย่างเบามือ หลังจากนั้นร่างเล็ก ของ เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการจมหายลงไป ภายในผ้าห่มสีม่วงเข้ม ทิ้งไว้แค่เพียงความเงียบ ของ ห้องนอน และตามมาด้วยเสียง ของ ลมหายใจที่กำลังดังสม่ำเสมอ ของ เด็กหญิงริดาที่ในเวลานี้ ดวงตาของเธอกำลังหลับสนิท แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ในตอนนี้ เธอกำลังนอนกอดหมอนใบเล็กไว้แนบอก พร้อมกับใจดวงหนึ่งที่เริ่มรู้แล้วว่า ... คืนนี้ เธอไม่ได้อยู่ลำพังอีกต่อไป.

Parida -

ยามเช้า ของ เด็กหญิงแสนเงียบงัน

 

             ภายใต้บริเวณเงาไม้ ที่กำลังทอดตัวอยู่เหนือ บริเวณลำแสงอ่อนจางๆ ของ ช่วงเวลายามเช้า ของ วันใหม่ ภายในบริเวณด้านใน ของ กระท่อมหมายเลขที่ 20 เฮคาที ในตอนนี้ความเงียบงัน ยังคงปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณห้องนอน ของ เด็กหญิงตัวเล็กๆ ทายาทผู้สืบสายเลือดจากเทพีแห่งเวทมนตร์ ... ในเวลานี้ แสงแดดแรก ของ วันกำลังค่อยๆ ทำการลอดผ่าน มาตรงบริเวณผ้าม่านหนา และ หนัก สีม่วงเข้ม แสงอุ่นๆ กำลังสะท้อนไปกับผลึกคริสตัล ที่อยู่ตรงบริเวณโคมไฟระย้า และมันกำลังส่งแสงเปล่งประกายระยิบระยับไปทั่วทั้งห้องนอน ของ เธอ เสมือนกับฝุ่นแสง ที่กำลังปลิวลอยละล่องไป ภายในอากาศ หลังจากนั้นเด็กหญิงตัวน้อยๆ ริดา ก็เริ่มค่อยๆ ทำการลืมตาขึ้นด้วยจังหวะ ของ ลมหายใจ ที่สงบนิ่ง และเป็นการหายใจที่ดี และ สงบนิ่ง อย่างสม่ำเสมอ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ยังคงนอนนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น เป็นระยะเวลาอีกสักครู่ใหญ่ คล้ายๆ กับ ว่าในเวลานี้เธอกำลังปล่อยตัว และ ปล่อยใจ ของ ตัวเอง ให้กำลังจมดิ่งอยู่ กับ ระลอกคลื่นบางอย่างในห้วงความคิด ... จนกระทั่งในที่สุด เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการลุกขึ้นมาจากบริเวณเตียงนอน ก่อนจะค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบางเล็กๆ ลงไปบนพรมขนสัตว์สีดำเงางามนั้นอย่างแผ่วเบา ราว กับ ว่าเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้ ไม่ต้องการให้ใครที่อยู่ภายในโลกได้ยิน

     กิจวัตรในช่วงเวลายามเช้า ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ริดา เต็มไปด้วยความเรียบง่าย และ เงียบงัน แต่ทุกอย่างที่เธอกำลังลงมือทำอยู่นั้นเต็มเปี่ยม ไปด้วยความตั้งอก ตั้งใจ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ริดาเริ่มต้นจากการอาบน้ำ และ แต่งตัว ด้วยความพิถีพิถัน เธอค่อยๆ เริ่มทำการสวมใส่เสื้อค่ายฮาลฟ์บลัดสีส้มสดตัด กับ กางเกงยีนส์ขายาวสีดำ ที่มีลวดลายค่อนข้างเรียบๆ ทุกอย่างถูกสวมใส่เข้าไป อย่างลงตัว พอดิบ พอดี ผมยาวสีดำหม่น ถูกรวบขึ้นไว้อย่างเรียบร้อย ทางบริเวณด้านหลังด้วยผ้ามัดผมสีเงิน และก่อนที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ จะทำการก้าวเรียวขาบางเดินทางออกไปจากห้อง เธอก็ไม่ลืมที่จะเอื้อมมือข้างขวาไปทำการหยิบสมุดหนังสีดำ และ ถุงสมุนไพรเล็กๆ ที่มีกลิ่น ของ ดอกบัวหลวงแห้งนำพกเอาไว้ติดตัวอยู่อย่างสม่ำเสมอ หลังจากนั้นเด็กหญิงตัวน้อยๆ ริดาก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบาง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณห้องนอนส่วนตัว เธอค่อยๆ เดินทางผ่านตรงบริเวณโถงพิธีบูชาอันมืดสลัว ของ กระท่อมหมายเลขที่ 20 เฮคาที ด้วยจังหวะ ของ การก้าวเดินอย่างเนิบๆ ช้าๆ เสียงฝีเท้า ของ เธอเกือบจะถูกดูดกลืนหายไป กับ พื้นหินที่เย็นเฉียบ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ หยุดก้าวเดิน และ ยืนมองไปยังบริเวณรูปปั้น ของ เทพีมารดาเฮคาที เพียงชั่วครู่ พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการโค้งศีรษะเบาๆ แทนการพูด และ ทักทาย

     หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ ริดา ได้ทำการก้าวเรียวขาบาง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณกระท่อม หมายเลขที่ 20 เฮคาที ความรู้สึกของ ช่วงเวลายามเช้า  ของ วันใหม่ ก็เริ่มแผ่ซ่านเข้ามาในทุกๆ อณู ของร่างกายเด็กน้อย สายลมอ่อนๆ กำลังพลิ้วพัดผ่านมาตรงบริเวณใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์ ของ เธอ หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยกลิ่น ของ ไอดินหลังฝน ที่ตกจากเมื่อคืนนี้ ยังคงอบอวลอยู่ภายในอากาศ ต้นไม้สูงใหญ่รอบบริเวณค่ายฮาล์ฟบลัด ค่อยๆ เริ่มทำการลู่ไหวเบาๆ ไปตามแรง ของ สายลม คล้ายๆ กับ ว่า มันกำลังจะทำการกระซิบกระซาบบอกเรื่องราว และ บางสิ่งบางอย่าง กับ เธอ และเธอก็รับฟังเสียงกระซิบกระซาบนั้นอย่างเงียบๆ ภายในบริเวณค่ายฮาล์ฟบลัดแห่งนี้ยังคงครึกครื้น และเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และ เสียงฝีเท้า ของ เด็กๆ กำลังดังระงมอยู่ไม่ไกล แต่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างริดา ก็เลือกที่จะก้าวเรียวขาบาง ของ เธอ เดินเลียบเลาะไปตามบริเวณทางเดินเล็กๆ ที่มีแต่เงาไม้พาดผ่าน เธอไม่ได้เดินหลีกเลี่ยงผู้คน แต่ด้วยนิสัยส่วนตัว ของ เธอเป็นคนที่ไม่เคยเดินเข้าไปหาใครก่อน และเธอก็เลือกที่จะก้าวเรียวขาบางเดินผ่านไป จากตรงบริเวณดังกล่าว อย่างเงียบๆ จุดมุ่งหมาย ของ เธอในวันนี้ คือ "บ้านใหญ่" ซึ่งเป็นสถานที่ และ ศูนย์รวม ของ ข่าวสาร และ ภารกิจสำคัญต่างๆ ของ เหล่าชาวลูกเทพทุกคน 

     

     

Parida -

แสงอรุณแรก กับ ก้าวย่างของหัวใจ

         แสงอรุณแรก ของ ช่วงเวลายามเช้า ของ วันใหม่ ค่อยๆ เริ่มทอดผ่านเข้ามาที่ตรงบริเวณผ้าม่านผืนบางๆ ในโทนสีม่วงอมน้ำเงิน ละอองจากแสงแดดค่อยๆ ทำการไล้สัมผัส กับ ตรงบริเวณขอบเตียงนอนอย่างเงียบๆ ราว กับ ว่า มันกำลังเอื้อมมือมาทำการปลุกเด็กหญิงที่แสนเงียบสงบ และ กำลังหลับใหลอยู่ อย่าง ภริดา อารยภักดีเทวราช หรือว่า ริดา ให้รีบทำการตื่นนอนขึ้น มาได้แล้ว หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก เด็กหญิงตัวน้อยริดา ก็ค่อยๆ เริ่มทำการลืมตาตื่นขึ้นมา อย่างช้าๆ เธอมีสติ และรับรู้ได้ถึงความอบอุ่น และ ความอ่อนโยน ของ แสงแดดยามเช้าที่เหมือน กับ มันกำลังเอามือมาลูบไล้ที่ตรงบริเวณแก้ม ของ เธอ อย่างแผ่วเบา เพียงแค่ไม่กีวินาทีต่อมาเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการลุกขึ้นมาจากเตียงนอน โดยไร้เสียง และค่อยๆ เริ่มทำการก้มลงไปเก็บ และ พับผ้าห่ม ทีละมุมอย่างประณีต ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ทำการนำป้าห่มไปวางเอาไว้ที่ตรงบริเวณหมอนให้เรียบร้อย หลังจากนั้นแววตาที่นิ่งสงบ ของ เด็กหญิงริดาตัวน้อยๆ ก็ทอดมองไปยังตรงบริเวณเตียงนอนที่เธอพึ่งจะเก็บเสร็จเรียบร้อย พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มเดินจากออกมาอย่างช้าๆ หลังจากนั้นเด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างริดา ก็ค่อยๆ เริ่มพลางสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ ราวกับเป็นการซึมซับพลังงานจากความเงียบงัน ในช่วงเวลายามเช้า นี่เอง 

     หลังจากที่ร่างบอบบาง ของ ริดา ได้ทำการเดินก้าวเรียวขาบาง เดินทางเข้ามาจนถึงบริเวณห้องน้ำ เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการปล่อยให้น้ำเย็นไหล ลูบผิวกาย ราวกับเป็นการชำระล้าง ทั้งความเหนื่อยล้า และ ความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากหัวสมอง ของ เธอได้เป็นอย่างดียิ่งอีกหนึ่งวิธี หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อบ่าง ริดา ได้ทำการอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ในวันนี้เธอแต่งกายด้วยการสวมใส่เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัดสีส้มแสนอบอุ่น  คู่กับกางเกงกระโปรงสีขาวสะอาดตา เส้นผมยาว ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ถูกทำการมัด และรวบไว้อย่างเรียบง่าย ทุกอย่างที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ กำลังทำอยู่ล้วนทำออกมาด้วยความเต็มอกเต็มใจและเธอก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้ง หรือ แสดงให้ใครต่อใครเห็น แต่ทุกอย่างที่เธอกำลังทำอยู่ ก็เพื่อเป็นการเตรียมความพร้อม ของ ร่างกาย และ จิตใจ ว่าจะต้องเป็นตัว ของ ตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และ ในทุกๆ วันใหม่จะต้องเผชิญหน้า และรับมือ กับเรื่องราวอะไรบ้าง นี่คือสิ่งที่เธอคิดอยู่เสมอภายในหัว ในขณะที่มือข้างขวา ของ เด์กหญิงตัวน้อยๆ ริดา ก็เริ่มทำการจัดทุกสิ่งทุกอย่างใส่ลงไปภายในบริเวณ กระเป๋าข้างลำตัว รวมถึงเธอไม่เคยลืมที่จะทำการหยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กๆ ใส่ลงไปด้วย หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ ริดา ได้จัดเตรียมทุกสิ่ง ทุกอย่าง ใส่ลงไปภายในกระเป๋า อย่างครบถ้วนเป็นที่เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบาง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณห้องนอนส่วนตัว และ ทันทีที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ เดินผ่านตรงบริเวณโถงพิธีบูชาที่แสนเงียบสงบ ภายในบริเวณกระท่อมหมายเลขที่ 20 เฮคาที เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการโค้งศีรษะ ทำความเคารพรูปปั้นเทพีมารดาเฮคาทีเล็กน้อย 

บานประตูไม้เก่าค่อยๆ เริ่มถูกผลักออก อย่างช้าๆ กลิ่นหอม ของ อากาศในช่วงเวลายามเช้า บวกกับเสียง ของ ลมหายใจจากธรรมชาติ ค่อยๆ เริ่มทำการแผ่ซ่านเข้ามาภายในร่างกายของเธอ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ริดา ค่อยๆ เริ่มทำการหยุดก้าวเดินเธอยืนอยู่นิ่งๆ ที่ตรงบริเวณหน้าทางเดิน เป็นระยะเวลาสักพักหนึ่ง พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการทอดสายตา มองไปยังตรงบริเวณเส้นทางเล็กๆ ที่กำลังทอดยาวผ่านบริเวณต้นสนพร้อมกับหมอกบางๆ ที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะจางหายไป แต่ทว่าเด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างริดา ก็ไม่ได้เอ๋ยคำพูดอะไรออกมา แม้แต่นิดเดียว แต่เธอแค่ปล่อยให้หัวใจดวงน้อยๆ ดวงนี้ ได้รับฟังเสียงของโลกอันกว้างใหญ่ และ น่าค้นหานี้มากขึ้นต่างหาก และในช่วงเวลา ของ ยามเช้า ที่เต็มไปด้วยความสดใสนี้ ก้าวแรก หรือ สถานที่แรกที่เธอจะต้องเดินทางมุ่งหน้าไป ก็ขอเลือกเป็นสถานที่ที่เบาๆ หน่อยก็แล้วกัน