Brooklyn House (Nome #21)

Brooklyn House (Nome #21)

 ⋘ บ้านบรูคลิน (โนมที่ 21) ⋙

Brooklyn House (Nome #21)
บรูคลิน, นิวยอร์ก, สหรัฐอเมริกา

บ้านบรูคลิน คือ คฤหาสน์ตระกูลเคน หรือโนมที่ 21 และทำหน้าที่เป็นฐานปฏิบัติการและโรงเรียนฝึกอบรมสำหรับผู้ใช้เวท ผู้มีสายเลือดฟาโรห์ เพื่อฝึกฝนตามเส้นทางของเทพเจ้าอียิปต์ มันตั้งอยู่ในบรุกลิน โนมที่ 21 เห็นได้ชัดว่าครั้งหนึ่งเคยมีสมาชิกส่วนใหญ่ของตระกูลเคนอาศัยอยู่มากมาย แต่ ณ จุดหนึ่งมีเหลือเพียง เอมอส เคน, คูฟู และ ฟิลิปแห่งมาซิโดเนีย เท่านั้นที่อาศัยอยู่  และในระหว่างเหตุการณ์ในช่วงยุคพีระมิดสีแดง มันก็ถูกทำลายไปมาก แต่ก็ได้รับการบูรณะในภายหลังด้วยความพยายามของ เซดี้ และ คาร์เตอร์ เคน และความช่วยเหลือจากเทพเจ้า หลังจากที่เอมอสย้ายไปอยู่โนมแรก เซดี้และคาร์เตอร์ ก็ทำให้ที่นี่เป็นบ้านของพวกเขา

ผู้ปกครอง

เอมอส เคน (Amos Kane) (เดิม)

เซดี้ (Sadie) และ คาร์เตอร์ เคน (Carter Kane) (ปัจจุบัน)

ผังอาคาร (Layout)
(คลิกปุ่มสีฟ้าเพื่ออ่านข้อมูลเพิ่มเติม)

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ด้านนอก (Outside)

คฤหาสน์สูงห้าชั้นและถูกซ่อนไว้ด้วยเวทมนตร์บนโกดังร้าง มันสร้างจากบล็อกหินปูนขนาดมหึมาและหน้าต่างกรอบเหล็กพร้อมอักษรอียิปต์โบราณล้อมรอบ มีบันไดขึ้นไปยังทางเข้าจากท่าเรือทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำอีสต์ ทางเข้าเป็นบล็อกไม้ที่ไม่มีมือจับหรือลูกบิด และสามารถเปิดได้ด้วยเวทมนตร์เท่านั้น มันไม่สามารถมองเห็นได้โดยมนุษย์ธรรมดา และมีบาเรียเวทมนตร์กั้นสัตว์รบกวน, เทพเจ้า และสัตว์ประหลาดออกไป

ชั้นหนึ่ง (First Floor)

ห้องโถงใหญ่ (The Great Room)

เพดานไม้ซีดาร์ของห้องโถงใหญ่สูงสี่ชั้นและค้ำยันด้วยเสาหินที่สลักอักษรอียิปต์โบราณ สามในสี่ชั้นนี้มีระเบียงที่มองออกไปเห็นห้องโถงใหญ่ ผนังประดับด้วยเครื่องดนตรีและอาวุธโบราณของอียิปต์ที่จัดวางแปลกตา มีเตาผิงขนาดมหึมา (ใหญ่พอที่จะจอดรถได้) โดยมีโทรทัศน์จอพลาสมาอยู่เหนือเตาผิง; ขนาบข้างด้วยโซฟาหนังสองตัว มีพรมหนังสัตว์เลื้อยคลานขนาดยักษ์บนพื้น ตรงกลางห้องโถงใหญ่มีรูปปั้นหินอ่อนสีดำของ ธอธ ตั้งอยู่ ตั้งแต่ผู้เริ่มต้นรุ่นเยาว์มาถึง ห้องโถงใหญ่มักจะยุ่งเหยิง และอุปกรณ์ทำความสะอาดเวทมนตร์มักจะคอยทำความสะอาดความยุ่งเหยิงจากพวกเด็กเล็กๆ อยู่ตลอดเวลา

ห้องสมุด (Library)

แม้ว่าทางเข้าห้องสมุดจะอยู่บนชั้นหนึ่ง แต่ตัวห้องสมุดเองก็อยู่ลึกลงไปมาก และต้องเดินลงบันไดสามชั้นจึงจะไปถึง ตัวห้องสมุดเองดูเหมือนจะเป็นการแสดงความเคารพต่อห้องสมุดใน เฮลิโอโปลิส ในโนมที่หนึ่ง แม้จะเป็นฉบับย่อส่วน ผนังห้องสมุดประดับด้วยรูปภาพของเทพเจ้า สัตว์ประหลาด และผู้คนในสีสันที่แตกต่างกันทั้งหมด นอกจากนี้ ผนังยังเต็มไปด้วยช่องเก็บม้วนคัมภีร์ และที่จุดเข็มทิศทั้งสี่ทิศมี ชาบตี (shabti) ยืนอยู่ ชาบตีเหล่านี้แต่ละตัวมีหน้าที่ในการดูแลหัวข้อเฉพาะ และเมื่อถูกถามก็จะไปนำม้วนคัมภีร์, จานสี หรือวัตถุโบราณอื่นๆ ของอียิปต์มาให้ และสามารถเรียกข้อความที่แปลแล้วมาให้ได้ เพดานเป็นสีน้ำเงินเข้มและปกคลุมด้วยดวงดาวที่หมุนวนเป็นรูปหญิงสาว สื่อถึงเทพีนุต ในทำนองเดียวกัน พื้นถูกปั้นเป็นรูปร่างของชาย เพื่อเป็นตัวแทนของ เก๊บ

ชั้นสอง (Second Floor)

ห้องฝึกซ้อมในนวนิยายภาพ

บนชั้นสอง มีห้องฝึกซ้อมซึ่งกินพื้นที่ส่วนใหญ่ของชั้นสอง มันมีขนาดประมาณสนามบาสเกตบอล ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาใช้สำหรับในตอนเย็น มันมีพื้นไม้เนื้อแข็ง, รูปปั้นเทพเจ้าเรียงรายอยู่ตามผนัง, และเพดานโค้งที่มีรูปภาพของอียิปต์โบราณ บนผนังด้านท้ายสนาม พวกเขาปักรูปปั้นหัวเหยี่ยวของ รา ตั้งฉากกับพื้น สูงสิบฟุต และเจาะมงกุฎรูปจานสุริยะให้กลวง เพื่อให้พวกเขาสามารถใช้เป็นห่วงบาสเกตบอลได้ คาร์เตอร์ ใช้ห้องฝึกซ้อมสำหรับชั้นเรียน Magic Problem-Solving 101 ของเขา ซึ่งผู้ฝึกเรียกมันว่า "Whatever Works" กฎของชั้นเรียนของเขาคือ: คุณสามารถออกไปได้เมื่อคุณแก้ปัญหาที่อาจารย์มอบให้ (เช่น การเอาชนะนักรบชาบตีดินเหนียว)

ชั้นสาม (Third Floor)

บนชั้นสามเป็นชุดห้องพักแขก ซึ่งเพียงพอที่จะรองรับคนได้ร้อยคนอย่างสบายๆ บางห้องเชื่อมต่อกัน ห้องเหล่านี้มีห้องครัวและห้องน้ำ (มักจะเก็บขนมหรือเครื่องใช้ในห้องน้ำที่ผู้ใช้ชื่นชอบตามความเหมาะสม) แต่ละห้องมีเตียงขนาดคิงไซส์พร้อมที่รองศีรษะแบบอียิปต์ (เพื่อป้องกันไม่ให้ บา (ba) หลุดออกจากร่างกายระหว่างนอนหลับ) และระเบียง แต่ละห้องยังมีตู้เสื้อผ้าที่มักจะเก็บเสื้อผ้าที่ทำจากผ้าลินิน, ฝ้าย หรือวัสดุที่ไม่ใช่สัตว์ ในนวนิยายภาพ ห้องพักแขกมีเตียงขนาดควีนไซส์, หมอน, โต๊ะข้างเตียงสีขาวพร้อมโคมไฟ, ไม้เท้าจัดแสดงอยู่เหนือเตียง, ดาบโคเปช (khopesh) สองเล่มจัดแสดงอยู่เหนือไม้เท้าที่จัดแสดง, ม้านั่งสีขาวที่ปลายเตียง, พื้นไม้, โต๊ะไม้พร้อมอังค์ (Ankh) ทองคำ, เจด (djed) และกระดาษ parchment, กระถางไฟ, ภาพวาดผนังรูปเจด, และระเบียงพร้อมชามทำนาย (Scrying bowl)

โรงพยาบาล (Infirmary)

ไม่ทราบว่าโรงพยาบาลอยู่ชั้นไหน โรงพยาบาลมีขนาดประมาณห้องนอน ผนังทำจากหินปูนที่ยังไม่ขัดเกลา หน้าต่างบานใหญ่เปิดรับแสงเรืองรองยามค่ำคืนของนิวยอร์ก ตู้ไม้ซีดาร์มีป้ายกำกับยา, อุปกรณ์ปฐมพยาบาล, เครื่องรางเวทมนตร์ และยาต่างๆ อย่างระมัดระวัง ห้องเต็มไปด้วยเตียงโรงพยาบาล, อักษรอียิปต์โบราณสำหรับรักษา, ผ้าเช็ดตัวเวทมนตร์, และเทียนที่มีเปลวไฟเปลี่ยนสีตามอาการของผู้ป่วย สีเดียวที่รู้จักคือสีส้มเข้ม โดยไม่ทราบอาการ แม้ว่าอาจหมายถึงอาการโคม่า เนื่องจากบุคคลที่พวกเขากำลังเฝ้าดูนั้นกล่าวว่าอยู่ในอาการโคม่า แทนที่จะเป็นกลิ่นยาฆ่าเชื้อ อากาศกลับมีกลิ่นหอมของเทียนไขกลิ่นวานิลลาที่ร่ายมนตร์ลอยอยู่รอบห้อง ที่มุมหนึ่งมีน้ำพุที่มีรูปปั้นขนาดเท่าของจริงของเทพีสิงโต เซคเมต ผู้เป็นผู้อุปถัมภ์นักบำบัด น้ำที่ไหลออกมาจากมือของเซคเมต กล่าวกันว่าสามารถรักษาหวัดหรือไข้หวัดใหญ่ได้ทันที และให้วิตามินและธาตุเหล็กที่ร่างกายต้องการในแต่ละวัน

ห้องคาร์เตอร์ (Carter's room)

ห้องของคาร์เตอร์ อยู่บนชั้นสามและเชื่อมต่อกับห้องของเซดี้ เขามีห้องน้ำส่วนตัวและระเบียงส่วนตัวพร้อมประตูระเบียง คอมพิวเตอร์, โทรทัศน์, และระบบสเตอริโอของเขาเป็นไฮเทคทั้งหมด เขามีเตียงขนาดคิงไซส์พร้อมที่รองศีรษะงาช้าง และชามทำนายบนระเบียง เขามีครัวขนาดเล็กพร้อมทวิกซ์ (Twix), สกิตเติลส์ (Skittles), และจินเจอร์เอล เขาคิดว่าห้องของเขาสุดยอดมาก

ห้องเซดี้ (Sadie's room)

ห้องของเซดี้ อยู่บนชั้นสามและเชื่อมต่อกับห้องของคาร์เตอร์ เธอมีเตียงขนาดใหญ่พร้อมที่รองศีรษะงาช้าง และระเบียงส่วนตัวเหนือแม่น้ำอีสต์ ตู้ลิ้นชักของเธอมีตู้เย็นในตัวพร้อมเครื่องดื่มริบีน่า (Ribena) และช็อกโกแลตแช่เย็น เธอมีแท่นวางไอพอด และมีหูฟังและเก็บเครื่องบันทึกเทปจากลอนดอน ผนังห้องของเธอถูกร่ายมนตร์กันเสียง ทำให้สามารถเล่นเพลงได้ดังเท่าที่ต้องการ และเธอมีห้องน้ำส่วนตัวและตู้เสื้อผ้าแบบวอล์กอินพร้อมชุดเวทมนตร์ใหม่ๆ มากมาย เธอคิดว่าห้องของเธอหรูหรามาก

ระเบียง (Terrace)

ระเบียงโอบล้อมรอบบ้านและมีสระว่ายน้ำที่ ฟิลิป อาศัยอยู่ มีโต๊ะรับประทานอาหารและเก้าอี้ตั้งอยู่บนระเบียง

ดาดฟ้า (Roof)

ฟรีค กริฟฟิน อาศัยอยู่บนดาดฟ้าในคอกที่ คาร์เตอร์ สร้างขึ้น ประตูมิติของ บ้านบรูคลิน ก็ตั้งอยู่บนดาดฟ้าด้วย ไม่ทราบว่าเป็นชั้นไหน และเรียกง่ายๆ ว่า "ดาดฟ้า"

Mackenzie BELIEVER

);">

Silver's Side Story31 May 2025/New york

-10:03PM.- [USA Time Zone]

ที่เขาว่ากันว่า ‘ไวเท่าความเร็วแสง’ อาจใช้ได้กับกรณีนี้

หลังจากที่ เซดี้ เคน ผู้ใช้เวทอียิปต์เคลมไว้ว่าพลัง การเปิดพอร์ทัล ของเธอ สามารถทำให้พวกเขาสามารถย้ายก้นจากลอนดอนมายังนิวยอร์กได้ราวกับกะพริบตา ทำให้นักเวทหนุ่มจากค่ายฮาล์ฟบลัดที่อยู่ในวัยอยากรู้อยากลองตอนปลายอย่าง ซิลเวอร์ ควินน์ ตกลงใจเดินทางมากับเธอด้วยในท้ายที่สุดนั้น…

“โทษทีนะ ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน”

หลังจากลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตนเองโผล่มาในสถานที่ไม่คุ้นตาเอาเสียเลย ซิลเวอร์มองไปรอบ ๆ แล้วเลิกคิ้ว

ที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้มีลักษณะเหมือนห้องโถงใหญ่ ตัวเสาซึ่งใช้ค้ำยันโครงสร้างตัวอาคารสลักอักษรอียิปต์โบราณ ตามผนังประดับด้วยเครื่องดนตรีและอาวุธโบราณของชาวอียิปต์ที่ไม่คุ้นตา นอกจากนี้ที่มุมหนึ่งยังมีเตาผิงขนาดใหญ่ซึ่งใหญ่จนขนาดที่น่าจะเรียกว่า ‘เตาปฏิกรณ์’ น่าจะถูกต้องกว่า ยังดีที่เหนือเตาผิงยังมีโทรทัศน์ ชุดโซฟา และพรมที่พอบ่งบอกว่านี่คือห้องสำหรับอยู่อาศัยจริง ๆ แถมยังมีรูปปั้นขนาดใหญ่วางอยู่กลางห้อง…ซึ่งไม่ต่างจากกระท่อมหมายเลข 20 ของเขาเท่าไหร่

“โนมที่ยี่สิบเอ็ด บ้านฉันเอง”

เซดี้ยังคงตอบเพียงสั้น ๆ เหมือนเคย ท่าทางที่ดูผ่อนคลายลงราวกับคุ้นเคยกับสถานที่เป็นอย่างดีบ่งบอกว่าเธอไม่ได้โกหก

“เอ้า แล้วไหนบอกจะพาฉันกลับนิวยอร์กไง พอร์ทัลเธอเออร์เรอร์เรอะ !”

ซิลเวอร์ถึงกับโวยวาย เมื่อผลลัพธ์ออกมาไม่ตรงกับที่พวกเขาดีลกันไว้ที่ลอนดอน 

“โนมที่ยี่สิบเอ็ด บ้านบรูคลิน ตอนนี้พวกเราอยู่ที่บรูคลิน เมืองนิวยอร์ก”

ผู้ใช้เวทสาวเพียงแค่ตีหน้ายุ่งแล้วอธิบายต่อแบบชัดเจน และออกจะติดรำคาญนิดหน่อย

“อ้ออออ ฮ่า ๆ แล้วไม่บอกแต่แรก โอเค้ ในเมื่อมาถึงนิวยอร์กแล้วก็ได้เวลาแยกย้ายกันล่ะนะ”

ชายหนุ่มจากค่ายฮาล์ฟบลัดหัวเราะลั่นแล้วยักไหล่ ในเมื่อภารกิจนี้จบสิ้นแล้วก็ได้เวลาไปทำอย่างอื่นต่อ ยอมรับว่าบ้านหลังนี้มีกลิ่นอายเวทมนตร์สายอียิปต์แผ่ไปทั่วจนดูไม่น่าวางใจ แต่สำหรับเขาแล้ว ที่ที่อันตรายก็ยิ่งท้าทาย น่าเสียดายที่มีอย่างอื่นต้องทำต่อจนไม่สามารถเยี่ยมชมโนมหลังนี้ทุกซอกทุกมุมได้ (แม้ว่าเจ้าของบ้านจะไม่ได้เชิญก็ตาม)

“อืมฮึ ประตูอยู่ทางนั้น ฉันร่ายเวทเปิดให้แล้ว ไม่ไปส่งล่ะ”

เซดี้ชี้ไปทางประตูบานนึงแล้วโบกมือให้ ซึ่งดูยังไงก็เหมือนสะบัดมือไล่กลาย ๆมากกว่า

“นายก็มีฝีมือดี ถ้ามีโอกาสคงได้พบกัน หวังว่าตอนนั้นนายจะปากเสียน้อยลงนะ”

“ฉันจะถือว่าเป็นคำชม ลาก่อนเซดี้ ร่วมงานกับเธอก็มันหยดติ๋งดีนะ”

ซิลเวอร์ยิ้มกว้างพร้อมกับชูนิ้วโป้งให้ก่อนจะเดินออกจากโนมหมายเลข 21 ตามมาด้วยเสียงปิดประตูดัง ‘ปัง’

.

.

“ไหนดูซิ กี่โมงกี่ยามกันแล้วเนี่ย”

เมื่อพ้นจากเขตบ้านบรูคลินมาได้ ซิลเวอร์ก็หยิบสมาร์ทโฟนเดดาลัสมาดูเวลาที่ยังตั้งเทียบเวลาท้องถิ่นของประเทศอเมริกา ไทย และอังกฤษค้างไว้อยู่

“สี่ทุ่ม วันที่สามสิบเอ็ดพฤษภา…..โอ้ แม่ง อย่างกับไปมาเป็นเดือน”

เขาสบถพร้อมหัวเราะออกมาอย่างขบขัน ให้ตายสิ ตอนอยู่ที่อังกฤษมันเข้าเดือนมิถุนายนแล้วแท้ ๆ แต่ตอนนี้เขาโดนสิ่งที่เรียกว่า ‘เวลา’ ลากคอกลับมาเดือนพฤษภาคมอีกแล้ว การติดอยู่ในลูปเวลานี่มันช่างน่าปวดหัวเสียจริง

แต่สำหรับนักธุรกิจ เวลาทุกวินทีนั้นเป็นเงินเป็นทอง

“ก็ดี ไม่เสียเวลาทำมาหากิน ก่อนอื่นคงต้องไปรับคนสวยก่อนสินะ”

ศีรษะได้รูปโคลงไปมาแบบสบาย ๆ ก่อนจะเดินทางมุ่งหน้าไปยังสนามบินเพื่อไปรับรถมัสแตงคู่ใจ

สรุป

กลับถึงนิวยอร์กพร้อมเซดี้

--จบภารกิจ (จริง ๆ แล้วนะ)--