[บันทึกการเดินทาง] - มหาภารตะ ศึกชิงตรีศูล

Laura HEROES

ดิว อีเวนสัน

มหาภารตะ ศึกชิงตรีศูล ตอน 19 - ร่องรอยของลอร์ร่า

19 กค 68 - เวลาประมาณ 15.00 น.

---

ร่องรอยของเด็กสาวที่หายไป ทำให้ดิวและสุรมิตรดูกังวลมาก ตอนนี้เธอไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นยังไงบ้าง

" เราลองไปดูทางนูนกันค่ะ " มือเรียวจับมือทางสุรมิตรว่ายไปตามทาง มันดูน่าสงสัยอยู่เหมือนกัน

มีคนเคยบอกเธอว่าแถวนี้นั้น มันมีห้องเป็นเขาวงกตขนาดย่อมๆเลย เพราะงันเเล้วคนที่เข้าออกที่นี้ด้ ถ้าไม่ใช่คนในก็ไม่น่าจะเป็นใครไปได้หรอก การถอดรหัสต่างๆก็มีเพียงชาวฟิชบลัดเท่านั้น ที่พอจะไขได้นะ เท่าที่เธอเคยรู้ๆมา

สาวผิวแทนที่พาสุรมิตรมาหยุดที่มุมหนึ่ง มันมีประตูบางใหญ่ ที่ถูกปิดสนิทไว้ 

" เดี๋ยวครับ อย่าพึ่งนะ " สุรมิตรรั้งเอาไว้ก่อน ร่างบางหันไปมองด้วยความสงสัย

" คะ!!!!?? " อันที่จริงตัวเธอเองก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะเปิดได้มั้ย อาจจะลองจับๆ แต่เหมือนอีกฝ่ายจมีอะไรเด็ดๆ เขาหยิบของออกมา เเล้วเดินปที่ตู้เล็กข้างๆ มันดูเป็นกลไกงันหรอ

ม่นานฝาของมันก็เปิดออก นั้นเผยให้เห็นเป็นกล่องที่ต้องไข

" คุณพอจะมีรหัสมั้ย " เขาถาม แต่นั้นหละคือปัญหาเลยเพราะเธอก็ไม่รู้ หากรู้เธอครู้แล้วหละว่ามันมีรหัสแต่เเรกเธอสายหัวไปมา ก่อนจที่สุรมิตรจะเริ่มทำการปลดล๊อกออก

ระบบนั้นเเจ้งขึ้นเป็นตัวเเดง หลายๆครั้ง แต่ยังไม่ร้องออกมา เหมือนเป็นการบกว่ามันผิด ก่อนที่ร่างบาจะคิดอะไรสนุกๆ

" อืมมมม.... เราลองใส่วันที่วันนี้ดูได้ไหมคะ 1907 " เธอตอบไป สุรมิตรเองก็กดเลขตาม

แสงสีเขียวปรากฎขึ้น ก่อนตัวเล็กที่เป็นกลไกลต่างๆ จะเริ่มหมุนๆ และประตูยักษ์ตรงหน้าจะเปิดออก

ด้านในก็ยังเป็นด่านต่างๆมากมาย ที่ดูจะไม่ชินเลย เธอแทบไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่ความสามารถของอีกฝ่ายดูจะล้นหลามมาก เขาดูระวังตัวทุกๆ ด้านเลย รอบคอบเอามากๆ เขาสามารถเอาตัวรอดและรู้ทักพวกมันได้อย่างดี จุดบอดต่างๆ

ไม่นานก็มาถึงจุดสุดท้าย ทางนี้ดูเป็นท่อขนาดใหญ่และลึก มันมืดด้วย ทั้งคู่หยุดก่อนแล้มองหน้ากันว่าจะเอายังไงกันดีหละ

" เรามาขนาดนี้ คงไม่มีทางเลือก " เธอหันไปบอกกันสุรมิตร ที่เขาเองก็พยักหน้าเเบบเห็นด้วยเช่นกัน

ไม่นานทั้งคู่ก็ค่อยๆ ลงไในท่อนั้น แสงสว่างมันมืดลงเรื่อยๆ เหมือนมันมีตัวอะไรกำลังจ้องมองพวกเราทั้งคู่อยู่ยังไงอย่างนั้น 

ตอนนี้เธอบีบมือสุรมิตรแน่น ก่อนจะค่อยๆ ว่ายให้เร็วขึ้น ภายในน้ำนั้นมันมีแรงกดอากาศที่ค่อยๆ สูงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงจุดนึง

มันก็เหมือนหายป จากความมืดค่อยๆ กลับไปสว่างอีกคราวนึง

" น่าแปลกจังเลย " สุรมิตรบอก

ภาพตรงหน้าทั้ง 2 เหมือนเป็นอีกมุมหนึ่ง สงบเงียบแต่ก็วังเวงเอามากๆ

และเมื่อมาถึง การต้อนรับของผู้ดูแลก็ออกมา

" พวกคุณคือใคร ลงมาที่นี้ได้อย่างไร ต้องการอะไร มีเจตนาอะไรกัน " 

มันดูเหมือนว่าคำพูดเหล่านั้นมันจะไม่ค่อยมีท่าทีที่เป็นมิตรเท่าไรนักเหมอืกนันนะเนี้ย

สุรมิตรบีบมือร่างบางเบาๆ 2-3 ครั้งแบบเป็นการถามกัยนัยๆว่ายังไงกันดี

" สวัสดี ฉันธิดาของไททัน ดิว ฉันมาตามหาคนหนะ เห็นเด็กสาวผมบอร์น ผิวขาวๆบ้างไหม " ไหนๆ มาขนาดนี้แล้ว ก็ถามไปเลยแล้วกัน เอาความเป็นมิตรเข้าสู้ไปเลย

" คงไม่ได้หมายถึงมนุษย์ผมบอร์น ที่ดูขี้บ่นๆ น่ารำคานหรือเปล่า " เหมือนจะมีถูกทางนะพวกเขารู้จักลอร์ร่า

' ใช่ครับใช่ เธอนั้นหละ แต่ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน " สุรมิตรถามด้านท่าทางที่ดูจะตื่นเต้นมากๆ มันดูเป็การดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่

" อ่อ โดนสอบสวนอยู่หนะ แต่คุณดิวไม่ต้องกังวล เราจะนำทาง "

" ไม่ต้องกังวล เราไม่ได้ทำอะไรเธอหรอก เหมือนว่าเธอจะได้ของมาส่งใหม่ด้วย เห็นว่าโว๊ยวายตั้งแต่ตื่นเลย " อีกฝ่ายพูดไปด้วย บรรยายละเอียดเลยทีเดียว

ท่าทีของผู้ดูเเลเปลี่ยนออกไปทันทีหลังจากที่ดิวแนะนำตัว ซึ่งมันก็นับเป็นเรื่องดี แต่ตอนนี้เองดิวก็ยังไม่ได้คำตอบหรอกนะว่าจับลอร์ร่าไปไหนแล้ว ทั้งหมดนี้คือเรื่องอะไร ที่พวกมันทำแบบนี้คืออะไร ที่นี้ที่ไหนก็ยังไม่มีคำตอบ แต่คาดว่าคำตอบทั้งหมดอาจจะออกมาในเร็วๆนี้

" นี้ๆ ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ " เธอเรียกผู้นำทาง

" คือที่นี้ที่ไหนหรอ " ใช่แล้วดิวเปิดจากคำถามที่ดีที่สุด

ทางผู้ดูแลยิ้มออกมา ก่อนจะโบกมือไปรอบๆ " ลองมองดูรอบๆ " เขากล่าว หากมองดูดีๆ ตรงนี้ไม่ต่างอะไรกับบ้านของเธอเลย มันดูสงบมาก ผิดกับก่อนหน้านี้ที่พวกเขามาเลยนะ เเบบว่ามันวุ่นวาย มหาสมุทรเองก็ดูจะไม่ค่อยโอเคเท่าไร

" นีคือจุดที่ลึกที่สุด บรรจบกันของมหาสมุทรทั้งหมดของโลกวงกลมนี้ " เขาอธิบาย 

" แหล่งพลังงานและจุดกำเนิดต่างๆ ล้วนแต่เกิดจากตรงนี้ " เรื่องแบบนี้ดิวก็พอจะเข้าใจ แต่ทำไมมันรู้สึกแปลกๆ ชอบกลยังไงไม่รู้นะ ใดๆและเขาทั้งคู่เองก็ยังว่ายตามอีกฝ่ายไป เพื่อที่จะไปหาลอร์ร่า

จะได้รู้ๆกันไปว่าชายลึกลับตรงหน้านี้เขาหลอกหรือยังไงกันแน่ ตอนนี้ท่าทางของสุรมิตรมองรอบข้างไม่วายตาเลย ดูเขาเองก็จะไม่ไว้ในรอบๆนี้เท่าไร เเต่ก็นั้นหละมันเเปลกไหมหละ ทำไมต้องมีการป้องกันเยอะเเยะขนาดนี้ด้วยกัน

" คุณโอเคหรือเปล่า สุรมิตร " ดิวหันไปถามหลังจากที่ท่าทางของอีกฝ่ายดูไม่ค่อยปกติเท่าไร แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้สุริมตรตอบใดๆกลับมาหรอกนะ เขายิ้มรับเเบบทำให้เธอดูสบายใจขึ้นเล็กๆ แบบว่าไม่เป็นไรอะไรหรอกไม่ต้องห่วง อะไรราวๆนั้นหนะ

Laura HEROES

สุรมิตร

มหาภารตะ ศึกชิงตรีศูล ตอน 20 - ลอร์ร่าหยุดสร้างเรื่อง

19 กค 68 - เวลาประมาณ 17.00 น.

---

ผมแอบซ่อนร่างหลังแท่งหินปะการัง สายตาไม่ละไปจากภาพตรงหน้า ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นยัยลอร์ร่าที่โว๊ยวายไม่หยุดปาก ปากตะโกนเสียงดังแต่แว่วผ่านน้ำเข้ามาแผ่ว ๆ ต่อปากต่อคำไม่หยุด

" นั้นมัน ....ลอร์ร่า ลอร์ณ่าจริงๆ ด้วย " ผมพูดขึ้นเสียงเบา ๆ

ความคิดแรกคืออยากพุ่งเข้าไปช่วย แต่สมองก็ย้ำเตือนว่านั่นคือความหุนหันเกินไปหรือเปล่า ดิวจับมือผมแน่น ราวกับกำลังบอกว่าเย็นๆ ใจเย็นไว้นะ

ผมสูดหายใจลึก เก็บแรงกายและใจไว้ ขณะเตรียมจะหันไปบอกดิวให้ช่วยกันวางแผนกันก่อน

แต่มันก็มีเรื่องเข้ามาอีก เมื่อกระแสน้ำเบื้องหลังปะทุขึ้นเหมือนถูกฉีกออก เงาร่างใหญ่พุ่งเข้าประชิดเร็วเกินกว่าจะตั้งตัว มือหนาคว้าข้อมือผมบิดไปด้านหลัง

“ อึก! ” เสียงหลุดจากลำคอ ร่างถูกกดแน่นติดผนังปะการังอย่างไม่ทันตั้งตัว

หอกในมือผมถูกกระชากออกไปทันที อีกแขนถูกตรึงแน่นจนเจ็บ

และไม่นานนัก ร่างเราทั้งคู่ก็ถูกลากไปตามทางน้ำที่เต็มไปด้วยเงามืด

ทีแรกก็เหมือนจะดีเพราะดิวนั้นสามารถสู้มันได้ 2 ตัวติดๆ กัน แต่ใครจะไปเดากันได้เล่า เพราะพวกมันขนกันมาเป็นกองทัพเลยทีเดียว

ทั้งคู่ไม่สามารถต้านเอาไว้ได้ในคราวแรก เลยโดนจับไป

แต่นั้นนับเป็นเรื่อดีเลย เพราะมันก็ทำให้พวกเราปเจอลอร์ร่าที่น่าจะโว๊ยวายจนหมดสภาพไปก่อนหน้าที่จะมาถึงแล้ว

แต่อาจจะเพราะดิวในพลังงานมากไป เธอมาถึงท่าทางก็ดูอ่อนแรงมากๆ 

รอบนอกมีแก๊งก็อบลิน แบบทั้งฝูงเลย 30 ตัว กองเดินสลับๆกันไป 2 สาวไม่มีแรงเหลือแล้ว คนนึงสู้จนหมดแรง อีกคนน่าจะโว๊ยวายจนหลับ

และในสภาพตอนนี้…เราไม่ใช่แค่ผู้ตามหา แต่กลายเป็น นักโทษ ในรังของพวกมันไปแล้ว

ชือกสาหร่ายรัดแน่นรอบข้อมือและข้อเท้า เลือดในแขนแทบหยุดไหล แต่ผมพยายามขยับข้อมือไปมา ความคมของสาหร่ายเหมือนเส้นด้ายที่มีหนาม มันบาดเนื้อทุกครั้งที่ดิ้น แต่ก็ทำให้เส้นใยบางส่วนเริ่มขาดเสียง ฉึก ๆ เล็ก ๆ

ดิวฟุบพิงพนักเก้าอี้ ใบหน้าเธอซีดและหอบแรง เห็นได้ชัดว่าเธอสู้จนพลังหมดไปแล้ว ส่วนลอร์ร่า…คงโวยวายจนหมดแรง เธอเอนหัวหลับตาเหมือนสลบ แต่ก็ยังพอขยับตัวได้เล็กน้อย

รอบนอก ก็อบลินทั้งฝูง 30 ตัว เดินวนเป็นวงเหมือนกำลังรอคำสั่ง ปล่อยไปได้เป็นอาหารแน่ๆ

พลางสูดหายใจลึก ใช้แรงเฮือกสุดท้ายดึงเชือกที่พันข้อมือ กร๊อบ! มันขาดออกเล็กน้อยพอให้มือข้างหนึ่งหลุดมา

ทันทีที่รู้ว่าอิสระ ผมไม่รอช้า คว้าเก้าอี้หินข้างตัวฟาดลงกับพื้นดัง โครม! ฝูงก็อบลินชะงักหันขวับมาทางเรา

และสำหรับตัวล่อรอบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เจ้าเดิมลอร์ร่าอีกแล้ว เมื่อเธอเห็นผมที่จะหลุดแล้ว แน่นอนว่าเธอก็จัดให่้โดยไม่ต้องร้องขอใดๆ

" โหลๆ พวกหน้าโง่ มานี้ๆ กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ออกไปนะ เเกจะ อ๊ากกกกกกกกก "

ใช่แล้ว เธอเริ่มแหกปากอีกแล้ว สาวเจ้าก็คือ ออกแรงเสมอๆ

เสียงแหกปากของเธอดังสะท้อนทั่วห้อง ก็อบลินหลายตัวส่งเสียงคำรามกร้าว ขณะที่ความสนใจครึ่งหนึ่งเบนไปทางเธอทันที

บางตัวอาจจะทนไม่ได้ ลอร์ร่กา็เอาขาเตะพวกมันกระเด็นไปบ้าง ดิวก็ช่วยๆกันไป

“ อ๊ากกกก!! ” พวกมันร้องลั่น ขณะที่พวกอื่นแตกฮือเข้ามา

และความชุนมุนนั้นก็ก่อนกำเนิดมาแล้ว ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด กองทัพเล็กๆของมันมันก็ค่อยๆลดน้อยลง

จนตัวสุดท้ายที่ลองไปกองกับพื้น ท่าทางตอนนี้คือร่างที่แตกกันออกไป นอนไร้ชีพอยู่

ผมรีบตัดเชือกสาหร่ายที่มัดร่างลอร์ร่าออก “ อดทนหน่อยนะ " ตามด้วยทางคุณดิวด้วย

" ขอบคุณค่ะ " ดิวตอบรับ

ส่วนลอร์ร่าตอนนี้ก็คือ ดูจะเจ็บเยอะสุดเพราะเเผลเธอก็คือมากสุดเลย เเน่สิ พวกมันเล่นรุมเธไปต้องเยอะหนิ

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาสำหรับการดีใจเท่าไร เพราะถ้าฝูงก็อบลินกลุ่มนี้มีจริงถึงสามสิบตัว อาจจะมีมากกว่านี้ รออยู่ข้างนอกก็เป็นได้

“ เราต้องไปจากที่นี่…เดี๋ยวนี้ ” ผมเอ่ยเสียงต่ำ ดวงตากวาดรอบ ๆ หาทางออก

ดิวพยักหน้าเหนื่อย ๆ แล้วชี้ไปทางซอกหินด้านข้าง “ ตรงนั้น…มีทางแคบ พวกมันตัวใหญ่กว่าเรา ไม่น่าจะลอดผ่านได้เร็ว ”

ทุกคนไม่รอช้าค่อยๆว่ายน้ำกันออกไป ของก็อบลินจากด้านนอกเริ่มดังแว่วเข้ามา กร็อก ๆ ๆ

“ ไปกันเถอะ ” ผมบอก มือจับลอร์ร่าเอาไว้ ก่อนออกเดินทาง ความลืมตัวผมดึงเธอมากอดเอาไว้ มือจับตัวเธอไว้ แต่ม่ได้พูดอะไรออกมา

" ร่าไม่เป็นอะไร ร่าโอเค " นั้นคือเสียงที่เธอตอบกับผม พร้อมรอยยิ้ม อันที่จริงเธอดูถึกกว่าที่คาดไว้เยอะเลย ในหลายๆครั้งที่เสี่ยง เธอก็มัคจะออกไปพร้อมเสียง ทำอะไรไม่ค่อยได้แต่ก็บ้าบิ่นเสียงเหลือเกิน

---

ดันเจี้ยน: แก๊งก็อบลิน

ก็อบลิน 2 / ฝูงก็อบลิน 30 ตัว

สินสงคราม 

โบนัสพิชิตฝูง: +10 EXP 

สินสงคราม: หมวกก็อบลิน

หากมีค่า LUK 50 หน่วย จะดรอปดาบก็อบลินเพิ่ม 1 ชิ้น