มหาภารตะ ศึกชิงตรีศูล ตอน 29 - ใช่หรอยัง จะเจอหรือยัง
22 กค 68 - เวลาประมาณ 08.00 น.
หลังเข้าสู่โหมดการสืบหาข้อมูล เมื่อคืนก่อนพวกเด็กทั้ง 3 ก็กลับมารวมตัวกันและเริ่มทำการวางเเผนการ ดิวเธอบอกว่าเจอที่คาดกาลว่าจะเป็นที่ซ่อนแล้ว ด้านในมีการคุ้มกันที่หนาแน่นมากทีเดียว ก่อนจะเเยกกันไปพักตามระเบียบ
จากนั้นค่อยตื่นมาเริ่มตามแผนที่ได้ว่างกันเอาไว้ก่อนหน้านี้เสียก่อนเลย
" เอาหละ พร้อมนะคะทุกคน " ดิวจับมือของพวกเราท้ง 3 คนก่อนจะมองหน้า กอดๆกันเสียกน่อย เรื่องราวดูเหมือนนานเเรมเดือน ระยะเวลาที่ผ่านมานานเอามากๆ จริงๆ มันดูไม่กี่วันนี้เอง เเต่พวกเราดูสนิทกันเร็วมากเลย ทั้ง 3 นอนกิน และร่วมทุกข์ สุขกันมาตลอดทาง
" ระวังตัวกันด้วยนะครับ " สุรมิตรบอก
" เช่นกันนะคะ " ลอร์ร่าหันไปกอดสุรมิตรเบาๆ อีกรอบนึงจับมืออีกฝ่ายไว้แล้วพยักหน้า ก่อนจะตรงเข้าไปโซนด้านใน สุรมิตรที่ต้องคอยตรวจตาและเเนบเนียน เตรียมปิดล้อมตัวพื้นที่เอาไว้เสียก่อน
เมื่อเดินทางเข้าไปด้านในตอนนี้ก็ได้เวลาแยกกับทางดิวแล้วเช่นกัน
" ร่าระวังตัวด้วยนะ " ดิวกำชับก่อนจะเเยกตัวของตัวเองออกไป
ตอนนี้ลอร์ร่าต้องปิดล้อมด้านกลางๆ เอาไว้ เริ่มทำตามเเผนได้ ดิวที่เข้าไปเพื่อชิงตรีศูลด้านใต่อ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไรบ้าง เด็กสาวที่ตอนนี้ต้องทำการซ่อนตัวไปก่อน เธอไม่ลืมจะมองการกระทำและพฤติกรรมของเหล่าทหารยาม
การผลัดเปลี่ยนเวลยามและอื่นๆ ที่เกิดขึ้นล้วนแต่อยู่ในสาวยตาของลอร์ร่า เธอหยิบเอาน้ำเปลี่ยนมันเป็นเครื่องดื่มตั้งๆ เอาไว้ โดยไม่ลืมจะใส่ยานอนหลับไปด้วย จะทำการใหญ่ก็ต้องแบบนี้หละ
" นิ่งไว้ก่อน เย็นไว้ลอร์ร่าใจเย็นๆ " เมื่อมีคนเดินผ่านลอร์ร่าก็นิ่งๆ ทำตัวดูแปลกไปบ้างแต่พวกนั้นอาจจะไม่ทันสังเกตุอะไรมาก มันเดินไป
ลอร์ร่าก็เดินไปซ่อนที่ด้านหลังของเสาเอาไว้
" นี้ของใครวะ " เสียงของพวกนั้นคุยกัน มองดูกระป๋องโค๊กที่เรียงๆไว้ประมานนึง ลอร์ร่าที่แอบๆมองชำเลืองสายตาไป
" ไม่มีหรอกมั้ง ลาภปากเราแล้ววะ " พวกนั้นดูโง่เอามากๆ แต่ก็นะ มันก็ได้เพัยง 6-7 คนเท่านั้นหละ ยาที่ใา่ลงไปก็หลับเป็นตายล้มช้างไปเลย ตระกะกันดีนักก็กินไปเลย
" ขอให้โชคดี หลับฝันดีหละ " เมื่อเห็นพวกนั้นกระดกแล้วมุมปากของยัยเด็กสาวผมบอร์นก็กระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ท่าทางสะใจแปลกๆ
เมื่อพวกนั้นหลับ ก็ได้เวลาจัดการแล้ว เธอจัดการเปลี่ยนชุดพวกมันให้เรียบร้อย เอามาสวมแม่ชุดนั้นจะใหญ่ไปเสียหน่อยแต่ก็พอได้ ลอร์ร่าไม่ลืมจะลากพวกนั้นออกไปด้วย เอาไปมัดแล้วเก็บเอาไว้
และตอนนี้ก็เดินไปหาคุณดิวทางด้านในต่อเลย อย่างน้อยๆ ไปดูตรงส่วนนั้นก่อนว่าเป็นยังไงบ้าง
เมื่อเดินเข้าไปถึง ก็เดินนิ่งๆ ทหารคนนึงเดินเข้ามาตบบ่าเธอเบาๆ เด็กสาวที่ปลอมตัวเกร็งๆ มองเล็กน้อย เธอมัดรวบผมไวเเพราะตอนน่ี้กำลังปลอมตัวอยู่หนะสิ
แต่ก็นะ เด็กสาวพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินจากไปเงียบๆ เธอนั้นเดินไปหาดิวจากทางด้านหลังแต่เหมือนความรู้สึกอีกฝ่ายมันเร็ว
ลอร์ร่าหักหลบก่อนจะพูดเสียงเรียบๆ
" ดิว ร่าเองใจเย็นๆ นะ " เธอจับอีกฝ่ายเอาไว้แล้วก็มองหน้าเธอ อีกฝ่ายดูตกใจเล็กน้อย
" ร่า...ทำไม " เธอถามขึ้นลอณืร่าเองก็ส่ายหน้าเบาๆ แบบไม่มีอะไรหรอก เธอเข้ามาช่วยแล้ว
ไม่นานทั้งคู่ก็เดินกันเข้าไปด้านใน เด้กสาวก็คือแบบมองตรงไปนั้นมีที่ปักตรีศูลอยู่กลางห้อง ทีแรกดิวจะพุ่งตัวไปเอา
" เดี๋ยวมันไม่น่าจะไปเอาได้ง่ายขนาดนั้นหรอมั้ง " ลอร์ร่าดึงมือเด็กสาวอีกคนเอาไว้ เธอว่ามันจะง่ายไปหนะสิ
ดิวมองที่ใต้เท้า มันก้ไม่ง่ายละ เพราะนี้มันมีค่ายกลด้วย ถ้าพลาดก็เหมือนชีวิตเธอด้วยนั้นหละ
" เราต้องเรียกพี่สุรมิตรแล้วหละ " ลอร์ร่าพูดขึ้น เพราะดูท่าทางคนที่ชำนานเรื่องพวกนี้น่าจะมีเขาที่พอเห็นหรือมองมันออกได้ ดีไม่ดีอาจจะถอดมันได้ด้วยนะ เด็กสาวส่งสัญญาณเรียกทางสุรมิตรที่อยู่โซนนอก
ใดๆ ก็คืออาจจะต้องรออีกฝ่ายหน่อยบ จากการประเมินแล้ว น่าจะพักใหญ่ๆ และด่านนั้นมันน่าจะมีอะไรบ้าง
ไหนๆ ก็ว่างแล้ว ลอร์ร่าหยิบตุ๊กตาแล้วโยนเข้าไป เหมือนกลไกลจะทำงานมันปล่อยลูกศรออกมาไม่ยั้ง ปักเข้าใส่ตุก๊กตาที่เคลื่อนไหว สองสาวที่เห็นภาพตอนนี้เบิกตาโต
เกือบไปแล้วหากเมื่อครู่เป็นเธอ 2 คนที่เดินเข้าไปจะเป็นยังไงกัน ไม่อยากจะบรรยายเลยหละ แต่ใดๆ มันไมน่ามีเพียงเท่านั้นหรอกนะ
เธอคิดในใจเพราะเเค่นี้ถ้าปลอดมันได้มันก็จะง่ายไป หากมองดีๆ ที่ฐานของตรีศูนมีอะไรนอนเฝ้าด้วย ดีไม่ดีอสจจะไปปลุกมันเข้าอีกนะ มันนอนกอดเาไว้เลยหละ จะเอายังไงกันดี
ในระหว่างที่รอสุรมิตรเข้ามาลอร์ณ่าก็ประเมินและคิดหาเเผนการไปพร้อมๆ กับคุณดิวนั้นหละ
แต่น่าสงสัยไหมหละ ทำไมมาขนาดนี้เหล่าทหารที่เฝ้านั้นดูไม่เดือดไม่ร้อน ไม่รุู้ร้อนรู้หนาวเลยนะ เพราะอะไรกันแน่หละเนี้ย เรื่องนี้มันดูชอบมาพากลแปลกๆ อยู่เหมือนกันนะ
เจ้าของ: Laura
โพสต์ 