⌘ 𝕊𝕂𝕆𝕋𝔼𝕀ℕ𝕆𝕊 ⌘ ร้านเวทมนตร์แห่งเงามืด

𝕊𝕂𝕆𝕋𝔼𝕀ℕ𝕆𝕊

สโคเทนอส
⌘ ร้านเวทมนต์แห่งเงามืด ⌘

[ กดที่รูปภาพเพื่อเยี่ยมชมด้านในร้าน ]

⌘ สโคเทนอส ⌘
ร้านเวทมนตร์แห่งเงามืด

ร้านเล็ก ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ตรงหัวมุมถนนเก่าแก่ในย่านเฟรนช์ ควอเตอร์ เมืองนิวออร์ลีนส์ รัฐลุยเซียนา
แม้จะเปิดให้บริการมาตั้งแต่ช่วง ค.ศ.1970 ตัวอาคารก็ยังงดงามดั่งภาพหลุดออกมาจากหน้าหนังสือนิยาย

ภายนอกอาคารเป็นสถาปัตยกรรมสไตล์โกธิควิคตอเรียน ผสมกลิ่นอายของตะวันตกโบราณและความลึกลับแบบครีโอล
ผนังอิฐสีแต่งด้วยหินแกะสลักลวดลายวิจิตร ผสานกับแสงไฟอบอุ่นที่สะท้อนผ่านกระจกหน้าต่างทรงโค้ง
ทำให้ร้านดูราวกับมีชีวิตในยามค่ำคืน

ด้านหน้าร้านตกแต่งด้วยโคมไฟทองเหลืองคลาสสิกและประตูไม้แกะสลักเปิดสู่ภายในที่เต็มไปด้วยกลิ่นเครื่องหอม
สมุนไพรแปลกประหลาด และหนังสือเวทมนต์โบราณหลายศาสตร์หลายแขนง (ซึ่งเป็นของเก๊กว่า 90%)
รวมถึงเครื่องประดับ เครื่องรางต้องคำสาป น้ำยาล่องหน กระจกเงาทำนาย และวัตถุเวทย์ต้องห้ามจากทั่วโลก

ว่ากันว่าหากคุณเดินผ่านในคืนพระจันทร์เดือนดับ
อาจได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ หรือเห็นเงาเคลื่อนไหวอยู่หลังหน้าต่างชั้นบนสุด
...แม้ร้านจะปิดไปแล้วก็ตาม...

มีเรื่องเล่าว่าบางครั้งเคยมีคนหยิบฉวยสินค้าไปเฉย ๆ โดยไม่จ่ายเงิน
วันรุ่งขึ้นหากไม่กลับมาจ่ายค่าสินค้าก็จะนำของมาคืน
เพราะเกิดเรื่องสยดสยองแปลกประหลาดขึ้นที่บ้านโดยไม่อาจหาสาเหตุได้
ดังนั้น เมื่อเลือกสินค้าเรียบร้อยแล้ว โปรดเตรียมเงินให้พอดีแล้วใส่ลงในกล่องที่วางอยู่บนเคาท์เตอร์

Skoteinos ไม่ได้เป็นเพียงร้านขายของสำหรับมนุษย์ผู้หลงใหลเวทมนต์คาถา แต่คือสถานที่จำหน่ายสินค้าให้แก่เหล่าเดมิก็อด
ไม่ว่าจะเป็นสินสงคราม ชิ้นส่วนอสุรกาย วัตถุดิบสำหรับประกอบพิธีกรรมหรือใช้ปรุงยาและใช้เป็นสื่อเวทย์
ผู้ที่สนใจสามารถติดต่อเจ้าของร้านได้ในเวลาทำการ เขาจะพาคุณไปยังชั้นที่สองของร้าน
แต่อาจต้องเสี่ยงดวงกันสักหน่อยว่าจะมีของที่ต้องการหรือไม่
เนื่องจากสินค้าจะเปลี่ยนไปทุกเดือน…และเจ้าของร้านใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่าง ๆ ในสมัยนี้ไม่เป็น

หมายเหตุ : ที่ชั้นสามของร้านมีห้องเก็บรูปปั้นเทพีเฮคาทีอยู่ เดมิก็อดสามารถขึ้นไปบูชาได้
ส่วนชั้นที่สี่เป็นพื้นที่ต้องห้าม ไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปเด็ดขาด

[เจ้าของร้าน]

Hans A.
บุตรแห่งเฮคาที

ชายผิวขาวซีดผู้มีเส้นผมและดวงตาสีดำสนิท ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปของเขานอกจากชื่อที่เรียกกันจนติดปากว่า “ฮันส์ เอ”
เขามักจะวางกล่องใส่เงินไว้ตรงเคาท์เตอร์แล้วให้ลูกค้าผู้มาเยือนจ่ายค่าสินค้าเอง จึงไม่ค่อยมีใครได้เห็นหน้าค่าตาของเขานัก
หากฟังจากคำบอกเล่าของผู้คนในละแวกนั้นจะเห็นว่าเจ้าของร้านเป็นชายอายุประมาณ 30 ต้น ๆ สูงประมาณ 175 ซม.
และมีสัตว์เลี้ยงคืออีกากับงูสีดำขลับคอยตามติดตัวไม่ห่าง

คลิกเพื่ออ่านข้อมูลเพิ่มเติม

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

แท้จริงแล้วฮันส์คือบุตรแห่งเทพีเฮคาทีที่ผันตัวเองเข้าสู่ศาสตร์มืด
พ่อมดผู้ชำนาญเวทย์ทุกศาสตร์และทุกแขนงอย่างหาตัวจับได้ยาก เป็นผู้มีอายุยืนยาวกว่าร้อยปี
แต่เพราะการศึกษาเวทย์ต้องห้ามมาอย่างยาวนานทำให้เขาคงสภาพร่างกายของตนเองไว้ที่อายุ 35 ปี
สิ่งของภายในร้านที่นำมาขายส่วนมากคือเศษซากสินสงครามและสื่อเวทย์ที่ไม่สามารถใช้งานได้แล้ว
มนุษย์ที่ซื้อไปจึงไม่สามารถนำไปใช้อะไรนอกจากใช้เป็นของตกแต่งและเก็บสะสม
ส่วนสินสงครามและวัตถุดิบต่าง ๆ ที่ขายให้เหล่าเดมิก็อดนั้นใช้งานได้ปกติ
เนื่องจากฮันส์ต้องออกล่าอสุรกายเพื่อนำสินสงครามมาใช้เป็นสื่อเวทย์บ่อย ๆ พอมีเยอะเข้าจึงนำมาแบ่งขาย

ถึงแม้รูปร่างหน้าตาและสภาพภายนอกจะเหมือนคนหนุ่ม แต่ฮันส์กลับมีนิสัยบางอย่างที่ไม่ต่างจากคนสูงอายุ
เขาไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร ทั้งยังติดรำคาญคนที่พูดเยอะหรือตามวอแว
เขาชอบที่จะใช้ชีวิตเงียบ ๆ ใช้เวลายามว่างจิบชาชมวิวที่ชั้นสามของร้าน
ออกล่าอสุรกายตามพื้นที่ต่าง ๆ และทำพิธีกรรมในห้องที่ชั้นสี่เกือบทุกค่ำคืน
นอกจากนี้เขายังไม่ใช่คนหัวสมัยใหม่ ไม่เคยเรียนรู้การใช้เทคโนโลยีสมัยปัจจุบันใด ๆ
หากต้องการติดต่อกับผู้อื่นมักใช้โทรจิตหรือไม่ก็ใช้ ‘นัคท์’ อีกาที่เลี้ยงไว้ให้เป็นผู้ส่งสาร์นให้
เรียกได้ว่าเป็นผู้สูงวัยที่โลวเทคอย่างแท้จริง หากอยากให้ฮันส์ทดลองกินหรือทำอะไรใหม่ ๆ
เขาก็จะตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาเล็กน้อยและชั่วครู่ ยกเว้นเรื่องเทคโนโลยีที่ไม่ว่าอย่างไรก็สมองช้า
ฮันส์มักจะมีคำพูดติดปากว่า “ยุ่งยากเสียจริง”

ฮันส์มีสัตว์เลี้ยงสองตัวคือ

นัคท์ (Nacht) - อีกาแสนรู้ที่คอยช่วยส่งสาร์นให้ฮันส์ มันสามารถไปได้ทุกที่ทั่วอเมริกา นอกจากนี้ยังสามารถคอยสอดแนมศัตรูได้ด้วย

ชัท (Schat) - งูเม็กซิกันแบล็คคิงสเน็ค สัตว์วิญญาณที่ซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อฮันส์ แม้จะไม่มีพิษแต่ก็โจมตีและล่าเหยื่อได้อย่างรวดเร็ว ร่างกายสามารถต้านพิษงูต่าง ๆ ได้ตามคุณสมบัติของสายพันธุ์ ในสายตาคนทั่วไปคืองูขนาด 1 เมตรธรรมดา แต่เมื่อต่อสู้กับอสุรกาย ตัวจะขยายใหญ่ขึ้น 2-4 เท่า

หมายเหตุ ฮันส์ (Hans) ไม่ใช่ชื่อจริงของเขา และ A ย่อมาจาก แอมโบรซีน (Ambrosine) แปลว่า เป็นอมตะ
(ฮันส์นำมาต่อท้ายชื่อตนเองหลังจากสำเร็จศาสตร์คงสภาพร่างกายของตนเอง)

【ร้านค้าเวทมนต์】

ร้านค้าให้จำหน่ายสินค้า ไอเท็ม วัสดุทางเวทมนต์ที่มีของดีต่าง ๆ มากมาย

คุณหนูทุกท่านสามารถแวะมาเดินดูสต๊อกของร้านเพื่อจับจ่ายใช้สอยได้

อย่าลืมบวกภาษีก่อนชำระเงินให้เจ้าของร้านทุกครั้งนะ 

ถ้าไม่อยากเจอความพิโรธของเทพีเฮคาที

ผงแป้ง

มูลค่า: 5 ดรักม่า

แคทนิป

มูลค่า: 15 ดรักม่า 

มูนสโตน

มูลค่า: 50 ดรักม่า 

เกลือศักดิ์สิทธิ์

มูลค่า: 60 ดรักม่า 

ผงดารา

มูลค่า: 50 ดรักม่า 

【โซนสินสงคราม】

ก้าวเข้ามาในส่วนที่มืดสลัวและเต็มไปด้วยกลิ่นอาวุธสังหารของร้านเวทมนตร์ ที่นี่คือ "โซนสินสงครามจากอสุรกาย" ไม่เหมือนโซนปรุงยาหรือตำราเวทที่สะอาดสะอ้าน บรรยากาศของที่นี่เต็มไปด้วยไอแห่งความดิบเถื่อนและอันตราย แสงไฟสลัวๆ ส่องกระทบพื้นไม้ที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วนและคราบฝุ่นหนา กลิ่นดิน, โลหิตแห้งกรัง, และกลิ่นสาบเฉพาะตัวของสัตว์ประหลาดนานาชนิดอบอวลไปทั่ว ราวกับคุณกำลังยืนอยู่กลางสนามรบที่เพิ่งจบลง

สินค้าต่างๆ ถูกจัดแสดงอย่างไม่พิถีพิถันนัก บางชิ้นถูกแขวนจากตะขอเหล็กที่เพดาน เช่น หนังสัตว์ประหลาดขนาดมหึมา ที่มีรอยกรงเล็บกรีดขาด, ปีกค้างคาวปีศาจ ขนาดใหญ่ที่ยังคงมีเศษขนสีดำสนิทติดอยู่, หรือ เขาอสุรกาย ที่บิดเป็นเกลียวและแหลมคมจนน่ากลัว บางชิ้นถูกวางเรียงบนชั้นไม้เก่าๆ เช่น ฟันปีศาจ ขนาดเท่ามีดสั้น, เกล็ดมังกร ที่แข็งแกร่งราวโลหะ, ขวดแก้วบรรจุพิษร้าย ที่เรืองแสงอ่อนๆ, หรือแม้แต่ อวัยวะเวทมนตร์หายาก ที่ยังคงเต้นตุบๆ เบาๆ ใต้แสงสลัวๆ สินค้าเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ได้มาด้วยหยาดเหงื่อ, เลือด, และความกล้าหาญของผู้ที่เอาชีวิตรอดจากอสุรกายเหล่านั้นมาได้

และเหนือเคาน์เตอร์ไม้เก่าคร่ำคร่า มีป้ายไม้เก่าสลักด้วยตัวอักษรที่ดูไม่เป็นมิตร แต่ชัดเจนและเด็ดขาดถูกแขวนไว้อย่างโดดเด่น เป็นดั่งคำเตือนและกฎเหล็กประจำโซน:

"ไม่พอใจราคา ก็ไปล่าเอง!"

ข้อความสั้นๆ นี้สะท้อนปรัชญาของร้านได้อย่างชัดเจน สินค้าที่นี่มีมูลค่าสูง เพราะมันแลกมาด้วยชีวิตของผู้กล้าและอันตรายที่ไม่อาจประเมินค่าได้ ใครก็ตามที่ต้องการวัตถุดิบหายากจากอสุรกายเพื่อปรุงยา, สร้างอาวุธ, หรือเพียงแค่สะสม ก็จะต้องยอมรับในราคาที่ถูกกำหนดไว้ที่นี่ เพราะถ้าคุณไม่พอใจ และคิดว่ามันแพงเกินไป ทางเลือกเดียวของคุณคือการออกไปเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดเหล่านั้นด้วยตัวเอง!

อย่าลืมบวกภาษีก่อนชำระเงินให้เจ้าของร้านทุกครั้ง

ถ้าคุณไม่อยากโดนเจ้าของร้านสาบ

สินค้าจะเปลี่ยนทุกช่วงฤดูกาลสำคัญ

แร่สัมฤทธิ์วิเศษ

จำนวนสต๊อกสินค้าทั้งหมด: 50 ชุด

ราคา: 85 ดรักม่า 

ขนเฮลฮาวนด์

จำนวนสต๊อกสินค้าทั้งหมด: 30 ชุด

มูลค่า: 55 ดรักม่า 

หินแห่งปัญญา

จำนวนสต๊อกสินค้าทั้งหมด: 7 ชุด

มูลค่า: 70 ดรักม่า 

แก่นวิญญาณคูเลบรอน

จำนวนสต๊อกสินค้าทั้งหมด: 10 ชุด

มูลค่า: 95 ดรักม่า 

ฟันเฟือง

จำนวนสต๊อกสินค้าทั้งหมด: 30 ชุด

มูลค่า: 15 ดรักม่า 

Mackenzie BELIEVER

);">

Silver's Side Story29 may 2025/new orleans

- 11:42PM. -

กลางดึกยามวิกาลร้างไร้ผู้คนแต่ท้องฟ้ากลับสว่างจ้าไม่ต่างจากกลางวัน ร่างสูงใหญ่ของซิลเวอร์ยืนอยู่หน้าอาคารสไตล์ตะวันตกโบราณตรงหัวมุมหนึ่งของย่านเฟรนช์ ควอเทอร์ เมืองนิวออร์ลีนส์

หรือกล่าวได้ว่า…ตอนนี้เขาตามสัญชาตญาณตนเองมาจนถึงที่หมายแล้ว

หากให้สรุปการเดินทางเพียงสั้น ๆ ก็จะได้ความว่าหลังจอดรถไว้ที่จุดรับฝากรถใกล้สนามบินเจเอฟเคแล้ว บุตรคนโตแห่งบ้านเทพีเวทมนต์คาถาก็ขึ้นเครื่องจากนิวยอร์กมายังนิวออร์ลีนส์ด้วยเวลาสามชั่วโมง แล้วเดินทางต่อมาย่านเฟรนช์ ควอเตอร์ด้วยเวลาไม่ถึงสิบนาที

ดวงตาสีอ่อนมองป้ายคำว่า ‘Close’ ที่แขวนอยู่หน้าประตู แต่เขารู้ดีว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลานอนของเจ้าของร้าน

“ฮันส์ เปิดประตูให้ผมหน่อย”

คำสรรพนามทางการถูกหยิบมาใช้ ฝ่ามือใหญ่เคาะประตูไม้บานหนาพร้อมเอ่ยนามเจ้าบ้าน ที่นี่ไม่มีอินเตอร์คอมและไม่มีแม้กระทั่งกริ่งให้กดเรียก บ่งบอกเป็นนัยว่าผู้อยู่ด้านในไม่ต้องการติดต่อใคร

…………………….

ไม่มีเสียงตอบรับใดกลับมาดังคาด ซิลเวอร์ลองเคาะประตูอีกครั้งแต่ผลก็ยังเป็นเช่นเดิม ใบหน้าหล่อเหลาได้รูปก้มลงมองลูกบิดทองเหลืองอย่างเริ่มไม่สบอารมณ์ เขาไม่ชอบรออะไรที่ไม่สมควรรอ สาบานเลยว่าถ้าประตูนี่ล็อคด้วยกลไกธรรมดา ไม่ใช่ ‘พลังเวทย์’ ป่านนี้คงใช้คาถาสะเดาะกลอนไปแล้ว

“อ้อ…มีปืนนี่หว่า พังแม่ง—”

คลิก !

ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่พูด เสียงจากลูกบิดประตูก็ดังขึ้นราวกับมีใครมาไขกุญแจ แต่เมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วกลับไม่เจอแม้แต่เงาผู้ใด

.

.

ภายในร้านขายวัตถุศาสตร์เวทมนต์ ‘สโคเทนอส’ เงียบสงัด มีเพียงไฟสีส้มนวลเปิดทิ้งไว้ให้แสงสลัวพอเห็นแค่บรรยากาศรอบ ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับซิลเวอร์ที่เคยมาที่นี่ไม่กี่ครั้ง

เพราะหากเลือกได้…ขอเลือกไม่มาจะดีกว่า

“ไม่มีความเกรงใจเหมือนเดิม ไร้มารยาท”

น้ำเสียงเย็นเยียบคล้ายจะตำหนิดังมาจากประตูทางเข้าด้านหลังร้าน หากพินิจดูดี ๆ ก็จะเห็นชายคนหนึ่งที่แทบกลืนไปกับความมืดยืนมองมาจากตรงนั้น

ดวงตาสีอ่อนกลอกวนเป็นวงกลมหนึ่งรอบถ้วนกับประโยคทักทายไม่น่ารัก ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มราวกับดีใจเสียเต็มประดากับการพบกันครั้งนี้

“Hallo Bruder ! (สวัสดีพี่ชาย !) ผมติดต่อมาล่วงหน้าแล้วนา แต่นายไม่ว่างเองนี่ ผมถึงบอกไงว่าให้พกโทรศัพท์ติดตัวไว้สักเครื่องเผื่อฉุกเฉินไง”

ที่บอกว่าติดต่อมาแล้วไม่ได้โกหกแต่อย่างใด ภายหลังได้ยินเสียงจากมารดา ซิลเวอร์ก็ตรงกลับมายังบ้านหมายเลข 20 ใช้กระจกเวทมนต์ประจำบ้านติดต่อมายังร้านของ ‘พี่ชายร่วมสายเลือด’ ซึ่งปรากฏขึ้นในนิมิตทันที แต่แทนที่จะได้เห็นหน้าขาวซีดไร้อารมณ์ของฮันส์ เขากลับพบแค่ ‘นัคท์’ อีกาส่งสาร์นที่อีกฝ่ายเลี้ยงไว้พร้อมป้ายห้อยคอที่เขียนคำว่า ‘ไม่ว่าง’ เท่านั้น

“ยุ่งยาก เสียงดัง น่ารำคาญ”

แล้วก็โดนตัดบทเหมือนเดิมทุกครั้งจนซิลเวอร์ต้องส่ายหน้าช้า ๆ อย่างเอือมระอา พอรู้มาบ้างว่าเดมิก็อดนักเวทย์คนนี้มีอายุราวกว่าหนึ่งศตวรรษแล้ว ซึ่งยุคสมัยที่อีกฝ่ายเกิดเทคโนโลยียังไม่ก้าวหน้าขนาดนี้ แต่ไหน ๆ ก็อยู่มาได้จนถึงป่านนี้แล้วแท้ ๆ ไม่คิดจะปรับตัวบ้างหรือยังไง แล้วประโยคที่พูดเมื่อครู่นั่น หมายถึงโทรศัพท์หรือเขากันแน่

ใครที่คิดว่าเขาปากเสียแล้ว…อยากให้ลองมาเจอหมอนี่สักครั้งเสียจริง

ดวงตาสีดำสนิทปรายหางตามองมาทางน้องชายร่วมารดาเหมือนมองแมลงตัวหนึ่ง จากนั้นร่างผอมบางก็หันหลังพาเดินนำขึ้นไปที่ชั้นบน

“รีบทำธุระของนายแล้วไปซะ”

“ไร้เยื่อใยชะมัด บอกตามตรงนะ ถ้าเธอไม่นัดมาที่นี่ผมก็ไม่คิดจะมาเหยี— โอ้ ! เย็นไว้ เย็นไว้เจ้าหนู”

ทันทีที่เดินตามติดไป ‘ชัท’ งูเม็กซิกันแบล็คคิงสเน็ค สัตว์วิญญาณของฮันส์ที่คล้องคอเจ้าตัวอยู่ก็อาศัยความมืดเลื้อยพุ่งมาจะฉกซิลเวอร์ด้วยความรวดเร็วจนต้องรักษาระยะห่างจากร่างด้านหน้าไว้ประมาณสามก้าว

“จะว่าไป…ที่ร้านนายมีเกล็ดฮิปนาลิสไหม ผมจะขอซื้อต่อหน่อย”

ซิลเวอร์ถามขณะเดินตามขึ้นบันไดไม้จนส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด พอได้มองหน้าชัทที่จ้องหน้าเขาตาไม่กระพริบด้วยความระแวดระวังไปด้วยก็นึกถึงสินสงครามอีกอย่างที่ต้องใช้สำหรับซ่อมมนต์บังตาขึ้นมาได้

“ไม่มี ช่วงนี้ยังไม่ได้ออกไปล่า”

อีกฝ่ายยังคงตอบด้วยประโยคห้วนสั้นเช่นเดิม แต่ซิลเวอร์ก็เคยชินเสียแล้ว ถ้าพูดดีด้วยสิถึงแปลก

ฮันส์เดินนำขึ้นมาจนถึงหน้าห้องหนึ่งของชั้นสอง บานประตูไม้ทรงโบราณดูมีมนต์ขลังบางอย่าง ซิลเวอร์จำได้ดีว่านี่คือห้องที่มีรูปปั้นเทพีเฮคาทีผู้เป็นมารดาอยู่ด้านใน

“ขอบใจฮันส์ ไว้คราวหน้าค่อยคุยกัน—”

“ออกไปก็ล็อคบ้านให้ด้วย”

สุดท้ายก็โดนพูดขัดอีกจนได้ ตาเฒ่านี่ไม่ค่อยฟังเขาพูดให้จบเลยสักครั้ง และนี่อาจถือเป็นประโยคกล่าวลาของฮันส์ หลังจากนั้นอีกฝ่ายก็กลับไปยังห้องประกอบพิธีกรรมชั้นสาม ร่างสูงใหญ่มองบานประตูตรงหน้าแล้วสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะพรูลมหายใจออกยาว จะว่าตื่นเต้นก็คงได้ เขาจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เจอแม่ในร่างกายหยาบแบบนี้คือเมื่อไหร่

ฝ่ามือใหญ่เคาะประตูตามมารยาทก่อนจะเปิดเข้าไป ร่างระหงงามสง่าในชุดคลุมยาวสีดำสนิทเฉกเช่นเดียวกับเรือนผมดกหนา ด้านข้างมีสุนัขยืนขนาบและตัวพูเลแคทที่เกาะอยู่บนบ่าของเธอ ไอหมอกและรังสีความมืดที่แผ่รอบตัวนั้นดูน่าเกรงขาม แต่ถึงอย่างนั้นเรียวขายาวก็ยังก้าวเข้าไปหาอย่างไม่เกรงกลัว

“ไงคุณแม่ ชอบชุดที่ผมให้ไหม ผมมาถึงนี่แล้ว หวังว่าคุณจะไม่ลืมสิ่งที่ผมต้องการนะ”

.

.

“ได้ยินไหมชัท น้องชายฉันอยากได้เกล็ดฮิปนาลิส…ช่วยหามาให้เขาหน่อย”

น้ำเสียงเย็นเยียบบอกแก่สัตว์วิญญาณคู่กาย นัยน์ตาสีทองคำของอสรพิษร้ายวาวโรจน์ราวกับตอบรับคำสั่งนั้น

สรุป

(ภารกิจเทพเจ้า : สนามบินสุวรรณภูมิในไทยแลนด์โดนปิด)

- พบคุณแม่ (เทพีเฮคาที) ที่นิวออร์ลีนส์เพื่อรับน้ำมันคบเพลิง

Mackenzie BELIEVER

);">

Silver's Side Story30 may 2025/new orleans

- 12:23AM. -

เมื่อได้รับน้ำมันคบเพลิงจากผู้เป็นมารดามาแล้วซิลเวอร์ก็ไม่รอช้า เขาออกมาจากร้านสินค้าเวทมนต์โดยไม่ลืมร่ายคาถาล็อคประตูให้ แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าน่าจะใส่รหัสให้เสียหน่อย พี่ชายที่ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครจะได้อยู่แต่ข้างในสมใจอยาก

“เหลือแค่งูท่อแล้วสินะ”

ร่างสูงใหญ่พึมพำอย่างไม่รีบร้อนขณะเดินไปตามทาง เวลานี้เขาหาสินสงครามสำหรับซ่อมมนต์บังตาได้สองอย่างแล้ว ทั้งน้ำมันคบเพลิงและไขกระดูกอัลกูล เหลือเพียงแค่ ‘เกล็ดของงูฮิปนาลิส’ เท่านั้น ซึ่งยังไม่ได้วางแผนว่าจะไปล่าที่ไหน โดยปกติแล้วงูในตำนานโบราณตนนี้มักจะอยู่ในถ้ำตามป่าลึก ไม่รู้ทำไมพวกมันถึงได้ขยายถิ่นฐานมาอยู่ตามท่อระบายน้ำได้ แต่นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดีที่จะได้ไม่ต้องบุกป่าฝ่าดงให้เสียเวลา

อาจเพราะปรากฏการณ์ประหลาดอย่างรัติกาลสาบสูญส่งผลให้ท้องฟ้าไม่มืดมน เวลานี้จึงยังมีแท็กซี่คอยให้บริการมากกว่าแต่ก่อน บุตรแห่งเทพีม่านหมอกและมนตราเลยตั้งใจว่าจะเรียกรถสักคันไปหาโรงแรมแคปซูลแถวสนามบินนิวออร์ลีนส์นอนสักคืนแล้วค่อยขึ้นเครื่องกลับนิวยอร์กเพื่อขึ้นรถไฟเฮเฟตัสที่สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลในวันพรุ่งนี้

ส่วนงูท่อนั่น…เดี๋ยวก็คงโผล่มาจากที่ไหนสักที่ล่ะน่า

แกร๊ง…แกร๊ง ๆ

เสียงอะไรบางอย่างกระทบโลหะกำลังเคลื่อนไหวมาทางนี้ รองเท้าหนังคัทชูสีน้ำตาลเข้มทรงประณีตชะงักฝีเท้าลง เรียวคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อยพลางหันมองรอบตัวเมื่อได้ยินเสียงไม่ชอบมาพากล

เคร้ง !!

โดยไม่ปล่อยให้ต้องรอนาน งูฮิปนาลิสขนาดลำตัวเท่าท่อนแขนของซิลเวอร์ก็ดันฝาตะแกรงเหล็กจนหลุดกระเด็นด้วยแรงมหาศาล ส่วนมันก็พุ่งตัวขึ้นมาจากท่อระบายน้ำข้างทางตรงหน้าห่างจากเขาไปเพียงไม่กี่ก้าว

“เวรกรรมอะไรของฉันวะ วันนี้เจอแต่พวกตัวเหม็น”

ซิลเวอร์รีบยกแขนขึ้นมาปิดจมูกด้วยสุดจะทนกับกลิ่นอับชื้นจากท่อระบายน้ำ มืออีกข้างก็คว้าคทาเวทย์ที่เหน็บกับเข็มขัดมาถือไว้

ดูท่าว่าสิ่งที่ต้องทำเมื่อไปถึงโรงแรมเป็นอันดับแรกคือการอาบน้ำล้างกลิ่นสาปสางออกจากตัวซะแล้ว

“แต่ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องออกแรงตามหาให้เมื่อย อินคันทาเร ลามินา”

ปลายคทาคบเพลิงแปรสภาพเป็นดาบเล่มยาว แม้อันที่จริงซิลเวอร์ถนัดใช้ปืนมากกว่า แต่การทำเสียงดังกลางเมืองในยามวิกาลเช่นนี้รังแต่จะนำความยุ่งยากมาให้ เขายังไม่อยากให้คนละแวกนั้นตื่นมาเห็นฉากบู๊สุดเท่ของตนเอง

ลำพังเพียงงูฮิปนาลิสตัวเดียวก็ไม่ได้จัดการยากเท่าไหร่ ใช้เวลาเพียงไม่นานบุตรแห่งเฮคาทีก็สามารถสังหารมันลงได้ ดวงตาสีอ่อนมองหัวของอสรพิษตนนั้นที่ขาดออกจากการถูกคมดาบฟันสลายเป็นธุลีตามส่วนตัวไป ก่อนจะเก็บสินสงคราม แต่ดูเหมือนว่าการต่อสู้จะไม่ได้จบลงเพียงเท่านี้

แกร๊ง ! แกร๊ง ! แกร๊ง !

เสียงจากใต้พื้นคอนกรีตดังขึ้นอีกครา อาวุธเวทย์ประจำกายจึงยังไม่ได้เก็บลงไปในทันที แล้วก็เป็นไปตามคาด อสรพิษนามฮิปนาลิสเลื้อยออกมาจากท่อระบายน้ำท่อเดิมอีกครั้ง

คราวนี้ไม่ใช่หนึ่ง…แต่มาถึงสาม

“ให้ตาย ฉันไปฆ่าญาติพวกแกตายหรือไง เออ…ดูท่าคงใช่มั้ง ซิกมอนด์ !”

ซิลเวอร์ขยี้ผมสีอ่อนอย่างไม่สบอารมณ์ แต่พอนึกถึงเจ้างูฮิปนาลิสที่เพิ่งส่งไปเซย์ไฮที่ทาร์ทารัสแล้วก็เข้าใจได้นิดหน่อยว่าพวกของมันคงมาตามล้างแค้นล่ะมั้ง และเขาคงไม่สามารถต่อกรกับงูพิษตัวเขื่องสามตัวในเวลาอันสั้นได้ คราวนี้เลยต้องเรียกสัตว์วิญญาณคู่หูให้ออกมาช่วยอีกแรง

‘เจ้าเปิดสัญญาณโทรศัพท์มนุษย์อีกแล้วงั้นรึ !?’

แทนที่จะจัดการคู่ต่อสู้ก่อน ดันเป็นเขาที่โดนซิกมอนด์จัดการเป็นอันดับแรก

‘ฉันเปล่า มันแห่กันขึ้นมาจากท่อระบายน้ำ สงสัยหนีน้ำท่วมรอระบายมั้ง’

ซิลเวอร์ยักไหล่ตอบ เดาเหตุผลไปส่ง ๆ ตั้งแต่มาถึงนิวออร์ลีนส์เขายังไม่ได้หยิบสมาร์ทโฟนของมนุษย์มาดูเลยด้วยซ้ำ แล้วพวกงูท่อฝูงนี้จะตามสัญญาณมาได้ยังไง

‘จะเพราะอะไรก็ช่าง รีบจัดการก่อนจะมีใครมาเห็นเข้า’

แบล็คแพนเตอร์ขู่คำรามในลำคอพร้อมพุ่งกระโจนเข้าใส่ฮิปนาลิสตัวหนึ่งทันที ซิลเวอร์เองก็ไม่รอช้า เรียวขายาววิ่งเข้าไปตะลุมบอนกับอสรพิษอีกสองตนที่เหลืออย่างไม่กลัวตาย

.

.

“อึ้ก…!”

ผ่านไปครู่ใหญ่ การต่อสู้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบสิ้น แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าฝ่ายที่เสียเปรียบจะเป็นเดมิก็อดหนุ่ม งูร้ายในตำนานรุกไล่จนกลับมาอยู่จุดเดิม ร่างสูงใหญ่ของซิลเวอร์เซเข้าพิงกำแพงอิฐของอาคารร้านสโคเทนอส มือข้างนึงกุมต้นแขนที่พลาดท่าโดนคมเขี้ยวของฮิปนาลิสฝังลงไปจนมิด ที่น่าห่วงไม่ใช่ขนาดแผลหากแต่เป็นพิษร้ายแรงของมันที่เวลานี้เริ่มกระจายไปทั่วร่าง

“แม่งเอ๊ย…”

บุตรเทพีแห่งเวทย์กัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ ซิกมอนด์ยังคงต่อสู้กับฝูงฮิปนาลิสทั้งที่บาดเจ็บไม่แพ้กันจากเงื่อนไขพันธะการแบ่งปันความเจ็บปวดระหว่างเจ้าของและสัตว์วิญญาณ หากยังอยู่ที่นี่ต่อ พวกเขาทั้งคู่ต้องไม่รอดแน่ ๆ

ฟึ่บ !

ม้วนกระดาษใบหนึ่งตกลงตรงหน้า ซิลเวอร์รีบเก็บมันขึ้นมาดู

‘เกล็ดฮิปนาลิสที่นายต้องการ ฉันหามาให้แล้ว’

ทันทีที่อ่านข้อความจบดวงตาสีอ่อนก็เบิกขึ้นเล็กน้อย เมื่อเงยหน้าขึ้นมองตามไปก็เห็นอีการูปร่างคุ้นตาตัวหนึ่งบินเข้าหน้าต่างชั้นสามของอาคารร้านขายสินค้าเวทย์มนที่เขาเพิ่งออกมาจากที่นั่นไม่นาน

แน่นอนว่ามันบินไปเกาะตรงที่ประจำ…ไหล่ของเจ้าของที่เห็นเป็นเพียงเงาดำซึ่งยืนมองอยู่ตรงหน้าต่างราวกับเฝ้าดูการต่อสู้ของเขามาตั้งแต่แรก

“ไอ้เวรฮันส์…เล่นแรงชิบxาย”

มีเพียงไม่กี่ครั้งที่ซิลเวอร์จะโมโหจนเลือดขึ้นหน้า และครั้งนี้ถือว่าเป็นหนึ่งในนั้น นิ้วกลางถูกชูขึ้นแทนคำตอบและคำขอบคุณทั้งหมด มอบให้พี่ชายร่วมมารดาที่เคารพรัก

สัญญาว่าคราวหน้าถ้ามาเหยียบที่นี่อีกเมื่อไหร่จะเผาร้านแม่งให้วอด

แต่ตอนนี้ต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน

ม่านหมอกรวมตัวกันหนาขึ้น แล้วร่างของซิลเวอร์กับซิกมอนด์ก็อันตรธานหายไปจากตรงนั้น เหลือทิ้งไว้เพียงความงงงวยของฝูงฮิปนาลิสก่อนที่พวกมันจะเลื้อยกลับลงท่อระบายน้ำไป

สรุป

(ภารกิจเทพเจ้า : สนามบินสุวรรณภูมิในไทยแลนด์โดนปิด)

- ได้รับสินสงครามสำหรับซ่อมมนต์บังตาครบถ้วน

หลักฐานการล่า

- งูฮิปนาลิส 1 ตัว Link

 - ฝูงงูฮิปนาลิส 3 ตัว (ไม่สำเร็จ) Link

สินสงคราม

[LUK +70]  :  เกล็ดฮิปนาลิส จำนวน 1