[ประเทศญี่ปุ่น] จังหวัดเกียวโต

Kyoto, Japan

จังหวัดเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น

จังหวัดเกียวโต

ตั้งอยู่ในภูมิภาคคันไซ เป็นอดีตราชธานีของญี่ปุ่นที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และศิลปะอย่างยิ่ง เกียวโตเคยเป็นเมืองหลวงของญี่ปุ่นเป็นเวลานานกว่า 1,000 ปี ตั้งแต่ปี ค.ศ. 794 ในสมัยเฮอัน จนถึงช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ก่อนที่เมืองหลวงจะย้ายไปยังโตเกียว ด้วยเหตุนี้ เกียวโตจึงเต็มไปด้วยวัดวาอาราม ศาลเจ้า พระราชวัง และสถาปัตยกรรมโบราณจำนวนมาก ปัจจุบันมีมรดกโลกจากยูเนสโกถึง 17 แห่ง เช่น วัดคิโยมิซุ วัดคินคะคุจิ (วัดทอง) และวัดเรียวอันจิที่มีสวนหินอันเลื่องชื่อ

เกียวโตยังเป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมญี่ปุ่นดั้งเดิม ไม่ว่าจะเป็นพิธีชงชา การแต่งกิโมโน การจัดดอกไม้ (อิเคบานะ) และศิลปะการละคร เช่น คาบูกิ และโนห์ ย่านกิออน เป็นย่านเก่าแก่ที่ยังคงวิถีชีวิตของไมโกะและเกอิชา ซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของเกียวโต การเดินเที่ยวในตรอกซอกซอยที่ปูด้วยหินและบ้านไม้แบบโบราณจะทำให้ผู้มาเยือนสัมผัสได้ถึงบรรยากาศญี่ปุ่นในอดีตอย่างชัดเจน

ในด้านความเชื่อ เกียวโตเป็นแหล่งรวมศาลเจ้าชินโตและวัดพุทธมากมาย ซึ่งแต่ละแห่งมีตำนานและพิธีกรรมเฉพาะของตนเอง เช่น ศาลเจ้าฟุชิมิอินาริที่ศาลเจ้ามีประตูโทริอินับหมื่นบาน เรียงรายขึ้นไปตามภูเขา ถือเป็นสัญลักษณ์หนึ่งของเกียวโต ในแต่ละฤดูกาล เมืองนี้ยังเปลี่ยนสีสันอย่างงดงาม ไม่ว่าจะเป็นดอกซากุระบานในฤดูใบไม้ผลิ หรือใบเมเปิ้ลแดงในฤดูใบไม้ร่วง ทำให้เกียวโตเป็นจุดหมายปลายทางที่ทั้งชาวญี่ปุ่นและนักท่องเที่ยวต่างชาติหลงใหลไม่รู้จบ

NPC CABIN 6 | Daughter of AthenaC l a r a       S c h u l z

26.05.2025 --- 7.00 AM

'เดมิก็อดที่ตื่นเช้าคือเดมิก็อดที่ได้เที่ยวก่อน!'

วันสุดท้ายของการท่องเที่ยวประเทศญี่ปุ่น คลาร่าจึงตื่นเช้ากว่าทุกวัน รับประทานอาหารเช้าของโรงแรมจากนั้นเช็คเอาต์ออก  รีบลากกระเป๋าขึ้นรถไฟชินคันเซนไปยังเมืองหลวงเก่าอย่างนครเกียวโต เมื่อถึงสถานีรถไฟเกียวโตเธอก็ใช้บริการล็อกเกอร์ฝากกระเป๋าเดินทางเอาไว้ จะได้ท่องเที่ยวอย่างสะดวกด้วยกระเป๋าใบเล็กเพียงใบเดียว จากนั้นขึ้นรถบัสหน้าสถานีไปลงป้ายคิโยมิซึมิจิ

"หวา.. คนเป็นล้านเลยแฮะ ขนาดว่ามาแต่เช้านะเนี่ย..."

บอกว่าคนเป็นล้านฟังดูเวอร์ไปหน่อย แต่ผู้คนที่เดินขวักไขว่อยู่บนถนนสายนี้มีอยู่อย่างมหาศาลไม่เกินจริง ได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาไม่น้อยว่าในช่วงไม่กี่ปีมานี้เกียวโตเป็นศูนย์รวมของนักท่องเที่ยว (โดยเฉพาะชาวจีน) อย่างล้นหลาม ขนาดว่าเธอมาแต่เช้าคนยังเต็มถนน ไม่อยากจะคิดว่าหากมาสายกว่านี้คงได้แต่ไหลไปตามธารมนุษย์โดยไม่ต้องเดิน

"もしよろしければ、拙者が…お荷物をお持ちしても？" (หากไม่รังเกียจ ให้ข้าน้อยถือสัมภาระให้ดีหรือไม่ขอรับ?)

แทบจะเปิดแอปพลิเคชั่นแปลภาษาทิ้งไว้ตลอดเวลาหลังจากที่ได้คาวะคุระมารุมาร่วมทีม

"ไม่ได้รังเกียจนะ แต่ว่ามันไม่หนักเลยคาวะคุระมารุ ขอบคุณที่นายเป็นห่วง"

คลาร่าแวะร้านเช่าชุดกิโมโนะแบบญี่ปุ่นใส่เที่ยวเพื่อให้ซึมซับบรรยากาศในย่านโบราณ ไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงญี่ปุ่นยุคก่อนจะเดินเหินสะดวกในชุดกระโปรงแคบ ๆ และเกี๊ยะที่หนีบยาก ไหนจะโอบิที่พันรอบตัวเธอแทนเข็มขัดนี่อีก มันค่อนข้างอึดอัดและดามหลังของเธอตรงแหน่วเสียจนก้มลงแทบไม่ได้

"นี่ ๆ คาวะคุระมารุ นายช่วยถ่ายรูปให้ฉันหน่อยสิ ดูนี่นะ เข้าแอปฯ ถ่ายรูปตรงนี้ อันนี้คือโหมดถ่ายภาพ ส่วนนี่คือถ่ายวีดีโอ แต่ไม่ต้องถ่ายวีดีโอก็ได้ แค่ถ่ายภาพเฉย ๆ พอ ตอนจะถ่ายภาพก็กดเลือกฟิลเตอร์ด้วยใช้ตัวนี้"

ข้อดีของการมีเพื่อนเที่ยวก็คือมีคนช่วยถ่ายรูปให้ คลาร่าสอนอสุรกายกัปปะใช้แอปพลิเคชั่นกล้องถ่ายรูปพร้อมกับฟิลเตอร์ฟรุ้งฟริ้งแบบไม่ตุ๊งจนหน้าเวอร์ สิ่งที่น่ามหัศจรรย์อย่างหนึ่งก็คืออสุรกายตนนี้ฉลาดเฉลียวเรียนรู้รวดเร็วเสียจนน่าตกใจ เธอลองให้กัปปะถ่ายภาพของเธอยืนยิ้มโดยมีฉากหลังเป็นกำแพงบ้านแบบญี่ปุ่น เจ้านี่ก็ยังถ่ายรูปออกมาได้สวยจนน่าเจ็บใจอีกต่างหาก

ทว่ายังมีหนึ่งสิ่งที่น่าขัดใจในรูปนี้

"อ๋า.. กระเป๋าไม่เข้ากับชุดเลยแฮะ" คลาร่ากัดปากทำหน้ามุ่ย เพิ่งปฏิเสธความช่วยเหลือของกัปปะไปเองแท้ ๆ แต่คงต้องฝากมันถือไปก่อน "ฉันฝากให้นายถือหน่อยได้ไหม แล้วก็ช่วยถ่ายรูปให้ฉันอีก นะ นะ"

"とんでもないことでございます。拙者、喜んでお仕えいたしまする、お嬢様。" (หามิได้ขอรับ ข้าน้อยยินดีรับใช้เป็นอย่างยิ่งขอรับท่านหญิง)

เลยกลายเป็นว่าคาวะคุระมารุรีบหน้าที่ช่างภาพบวกคนถือกระเป๋าให้แก่หญิงสาวไปตลอดการเที่ยววัดคิโยมิซึ เดินถนนซังเนนซากะ ไปจรดย่านกิออน และแวะรับประทานอาหารกลางวันบนถนนสายนี้

---

--- 1.30 PM

คืนชุดกิโมโนะแล้วไปต่อที่วัดคินคะคุจิ หรือเรียกง่าย ๆ ว่า วัดทอง ไฮไลต์คือการเดินชมสวนแบบญี่ปุ่นโดยมีภาพของวัดทองสะท้อนอยู่บนผืนน้ำ ช่างเป็นสถานที่ที่ชวนให้จิตใจสงบได้ดี

ตัวเรือนหลักมีด้วยกันทั้งหมด 3 ชั้น โดยชั้นล่างสุดเป็นสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นแบบชินเด็ง (ราชสำนัก) ชั้นกลางแบบซามูไร และชั้นบนสุดเป็นแบบเซน เดิมทีวัดคินคะคุจิเป็นหนึ่งในเรือนพักตากอากาศของ โชกุนอาชิกางะ โยชิมิตสึ ในยุคสมัยมุโรมาจิ เป็นโชกุนคนเดียวกับที่อยู่ในการ์ตูนเรื่องอิคคิวซัง ภายหลังจากที่โชกุนเสียชีวิตบุตรชายของเขาได้เปลี่ยนบ้านพักตากอากาศของบิดาให้เป็นวัดนิกายเซน

ที่เห็นตัวเรือนสวยงามอร่ามไปด้วยทองคำแบบนี้ไม่ใช่เรือนดั้งเดิมอายุกว่า 600 ปี เพราะได้เกิดเหตุไฟไหม้ครั้งใหญ่เมื่อปี 1950 เรือนทองที่เห็นตรงหน้าจึงคือซากวัดเก่าที่ถูกบูรณะซ่อมแซมขึ้นมาใหม่ ไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าไปชมด้านใน กระนั้นวัดคินคะคุจิยังสะท้อนความงามที่แผงไปด้วยปรัชญา ความงดงามอันไม่จีรัง ไว้เป็นอย่างดี

---

--- 3.45 PM

มาถึงศาลเจ้าฟูชิมิอินาริ อีกหนึ่งไฮไลต์ของเกียวโตที่ไม่มาไม่ได้ ศาลเจ้าชินโตแห่งนี้เป็นศาลเจ้าหลักที่เทพอินาริสถิตย์อยู่ เทพอินาริขึ้นชื่อว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความอุดมสมบูรณ์ มีสัญลักษณ์คือรวงข้าวที่ออกเมล็ดสีทอง และมีสุนัขจิ้งจอกเป็นสัตว์บริวาร บางตัวก็ดีแต่บางพวกก็ไม่...

"แฮ่ก ๆๆๆ"

คลาร่าและคาวะคุระมารุวิ่งหนีการตามล่าของฝูงปีศาจจิ้งจอก 5 ตัว ที่มันอยาจะกินเนื้อทั้ง 2 เป็นอาหารราวกับว่าเทพอินาริให้อาหารมันไม่อิ่ม การปะทะกับอสุรกายพร้อมกันทั้งฝูงออกจะตึงมือของหญิงสาวไปเสียหน่อย เธอและกัปปะจึงได้แต่วิ่งหนีจิ้งจอกเหล่านั้นไปตามทางเดินที่ทอดยาวของโทริอิสีแดงนับพันราวกับเขาวงกต

"ได้แต่วิ่งหนีต่อไปแบบนี้ไม่ดีแน่คาวะคุระมารุ!"

"ここは拙者が引き受けまする。お嬢様は早くお逃げを——！" (ข้าน้อยจะรับมือเอง ขอให้ท่านหญิงรีบหนีไปเถิดขอรับ!)

กล่าวจบกัปปะก็หยุดวิ่ง มันยั่วยุปีศาจจิ้งจอกให้หันเหมาสนใจเนื้อเขียว ๆ แทนที่จะเป็นเดมิก็อด

"ให้ตายสิคาวะคุระมารุ!"

จะให้เธอทิ้งอสุรกายตัวนั้นไปได้ยังไง แม้ไม่ได้มีความผูกพันอะไรกันมากมายในระยะเวลาเพียงสั้น ๆ ทว่ากัปปะตนนี้ก็ตั้งใจจะติดตามรับใช้จนถึงที่สุด เป็นความภักดีสุดเวอร์จนอยากจะยอมใจ เธอประมวลผลอย่างรวดเร็วโดยแสร้งทำเป็นหนีไปก่อน แล้วจึงตลบหลังอย่างรวดเร็ว ไม่ให้การเสียสละตัวไปเหยื่อล่อของคาวะคุระมารุต้องเสียเปล่า

'ฉันจะไม่ให้นายได้รับบาดเจ็บแม้แต่แผลเดียวคาวะคุระมารุ!'

คลาร่าใช้การแปลงกายเป็นแตนยักษ์ญี่ปุ่นบินหายไปจนสายตาปีศาจจิ้งจอกมองไม่เห็น จากนั้นมันวกมาไล่ต่อยปีศาจจิ้งจอกทีละตัว

"เอ๋ง! เอ๋ง! เอ๋ง! เอ๋ง! เอ๋ง!"
                                        
ความสามารถการปล่อยเหล็กในของแตนนั้นต่างไปจากผึ้งตรงที่แตนสามารถชักเหล็กในกลับมาได้จึงไม่ทำให้ตัวของมันตายในการต่อยเพียงครั้งเดียว

หลังจากหยุดการไล่ล่าของปีศาจจิ้งจอกทั้ง 5 ได้ชั่วขณะ หญิงสาวก็คืนร่างกลับเป็นคน เรียกหอกแห่งปัญญาออกมาเป็นอาวุธต่อสู้ จัดการเหล่าปีศาจจิ้งจอกระดับต่ำได้ภายในเวลาชั่วเสี้ยววินาที

"ฟู้ว~~ เรียบร้อย คาวะคุระมารุเป็นอะไรหรือเปล่า"

 "拙者は大丈夫でございまする。再び命をお救いいただき、誠にありがとうございまする、お嬢様。" (ข้าไม่เป็นไรขอรับ ขอบคุณนายหญิงที่ช่วยชีวิตข้าน้อยอีกครั้ง)

คาวะคุระมารุหมอบกราบคลาร่าแนบพื้นจนน้ำบนจานแทบจะหกออกหมด

"ลุกขึ้นเถอะน่าคาวะคุระมารุ นายเอาแต่โค้งแบบนี้เดี๋ยวน้ำหมดจานพอดี" คลาร่าเหลียวซ้ายแลขวา ดูว่าจะมีตัวอะไรตามมาอีกหรือเปล่า "เมื่อกี้ฉันเพิ่งจัดการปีศาจจิ้งจอกลูกน้องของเทพอิโนริไปตั้ง 5 ตัว ไม่รู้ว่าเทพเจ้าจะโกรธหรือเปล่า ฉันว่าพวกเรารีบเผ่นกันก่อนเถอะคาวะคุระมารุ"

แผนการเที่ยวเกียวโตเป็นอันต้องพับเก็บทั้งที่เที่ยวสถานที่สุดท้ายไปได้เพียงแค่ครึ่งทาง แต่บอกตรง ๆ เลยว่าแค่วิ่งหนีปีศาจจิ้งจอกในทางเดินโทริอิก็ประทับใจจนจุกจะอ้วกอยู่แล้ว เธอไม่เสียดายที่ไม่ได้เที่ยวต่อแล้วล่ะ...

---

                                        
--- 5.00 PM

คลาร่าและคาวะคุระมารุกลับมาที่สถานีรถไฟเกียวโตอีกครั้งเพื่อรับกระเป๋าเดินทาง และมุ่งตรงสู่นครหลวงโตเกียว กัปปะจะรู้สึกตื่นเต้นแค่ไหนกันนะที่จะได้เดินทางไกลไปถึงอีกซีกโลกหนึ่ง
                                        

---

                                        
 หลักฐานการต่อสู้  ปีศาจจิ้งจอกกลุ่ม 4 ตัว [LINK], ปีศาจจิ้งจอก [LINK]
 สินสงคราม  (2) หางจิ้งจอกปีศาจ 8 ea, (9) ไข่มุกคิตสึเนะ 1 ea, (8) ใบไม้วิเศษ 8 ea, (4) ขนจิ้งจอกขาว 16 ea
 รางวัลโปรโมชั่นเดือนพฤษภาคม  หินตีบวกตามจำนวนไบต์