Hotel Caesar's Crown ⋘ โรงแรมซีซาร์คราวน์ ⋙

Hotel Caesar's Crown

⋘ โรงแรมซีซาร์คราวน์ ⋙

⋘ คลิกที่ภาพเพื่อเข้าสู่ห้องพัก ⋙

โรงแรมซีซาร์คราวน์ (Hotel Caesar's Crown) ตั้งตระหง่านใจกลางเมืองนิวโรม ด้วยสถาปัตยกรรมโอ่อ่าสไตล์โรมันโบราณ ผสานความหรูหราของยุคจักรวรรดิอย่างวิจิตรบรรจง ซุ้มเสาแกรนิตอันสูงใหญ่เรียงรายพร้อมประติมากรรมเทพเจ้าจากตำนานที่รายล้อมอาคาร บ่อน้ำพุรูปสิงโตและเทพีในสวนหน้าทางเข้าให้บรรยากาศเสมือนหลุดเข้าไปในวังของจักรพรรดิ ภายนอกประดับไฟสว่างไสวในยามเย็น ท่ามกลางต้นไซเปรสสูงสง่าและไม้พุ่มตัดแต่งอย่างประณีตตลอดแนวทางเดินหินอ่อน

ภายในห้องพักแต่ละห้องตกแต่งด้วยโทนสีทองอบอุ่นและเฟอร์นิเจอร์ไม้คลาสสิก ผสมผสานภาพจิตรกรรมเทพปกรณัมเหนือหัวเตียงกับฝ้าเพดานลายเรขาคณิตอันวิจิตรได้อย่างลงตัว ผ้าม่านเนื้อหนาและผ้าปูเตียงปักลายให้ความรู้สึกสง่างามโดยไม่เกินเลย ภายในโรงแรมมีห้องแบบ Standard Room สำหรับผู้เข้าพักที่ต้องการความเรียบง่ายแต่มีสไตล์ Superior Room ที่กว้างขึ้นพร้อมโต๊ะทำงาน และ Family Room สำหรับครอบครัวขนาดเล็ก มีเตียงคู่และพื้นที่นั่งเล่นริมหน้าต่าง เหมาะกับทั้งการพักผ่อนและการเดินทางระยะยาวในเมืองนิวโรมที่เต็มไปด้วยตำนาน

รายคืน 100 ดีนาเรียส

Dean HEROES

Resha Campbell
The youngest sister of Poseidon's lineage.

07.06.2025 --- 7:05 AM 
- - - - - - - - - - - - - - - - - -

หลังจากนั่งรถบัสเป็นเวลากว่า 2 วัน คณะเดินทางจากฮาล์ฟบลัดก็มาถึงกรุงโรมใหม่ รัฐแคลิฟอร์เนีย ต้องขอบคุณร่างกายที่ยังเยาว์วัยที่ทำให้การเดินทางอันแสนเหนื่อยล้ากลายเป็นเรื่องสนุก ไม่เหมือนกับชาวค่ายอายุขึ้นเลขสองที่บ่นกระปอดกระแปดเกี่ยวกับการเดินทาง เพราะแบบนี้กระมังเหล่าชาวค่ายที่ไปเรียนนิวโรมถึงไม่มาร่วมเทศกาลนี้กัน

"ว้าววว ดูสิ ๆ ชาวเมืองใส่ชุดแบบชาวกรีกโบราณกันด้วย"

หลังจากที่กระโดดลงมาจากบันไดรถบัสขั้นสุดท้ายรีชาก็ตื่นเต้นดีใจยกใหญ่กับการทัศนศึกษาทางไกลครั้งแรกทั้งที่เพิ่งตื่นนอนได้ไม่นาน

นิวโรมที่เห็นผ่านสายตาแตกต่างจากบ้านเกิดที่สก็อตแลนด์ ค่ายฮาล์ฟบลัด และนิวยอร์กที่เคยไปทำภารกิจระดับเล็กแค่ครั้งเดียว นครแห่งเทพโรมันราวกับภาพวาดจากนิทานตำนานกรีกที่เธอชอบอ่าน เหล่าผู้คนก็แต่งกายสวยงามราวกับเป็นเทพเจ้า

"ไม่ใช่สิรีช ไม่ใช่กรีกโบราณแต่เป็นโรมันต่างหาก"

แฝดเอลฟาวลีย์คนน้องหัวเราะคิกคัก พวกเธอลงรถมาก่อนหน้าแล้วและตอนนี้กำลังรอรับกระเป๋า

@Mackenzie [NPC Nikolai Croft]

"เด็ก ๆ รับกระเป๋ากันเสร็จแล้วเข้าไปเช็คอินกันที่โรงแรมนะ 1 ห้องพักกัน 2 คน จับคู่กันให้ดี ๆ แล้วตามพี่แอร์รอนไปได้เลย จากนี้ก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัยได้เลยนะ ถ้ามีปัญหาติดขัดอะไรโทรมาหาพวกพี่ได้ตามเบอร์โทรที่ให้ไว้บนรถเลย"

เอมีเลีย แอร์ฮาร์ท ธิดาแห่งซุสป้องปากตะโกนบอกเหล่ารุ่นน้องที่มานิวโรม ตอนนี้เธอและแอร์รอน สตาร์ ทำหน้าที่ไม่ต่างจากคุณครูโรงเรียนมัธยมหรือไม่ก็ไกด์นำเที่ยว ทั้งที่สาวธิดาซุสเพิ่งมาเยือนนิวโรมเป็นครั้งแรก แต่ด้วยสปิริตของทั้งบุตรีสามมหาเทพ ครูฝึก และรุ่นพี่ที่อาวุโสที่สุด เลยต้องวางมาดผู้เชี่ยวชาญไปก่อน

"ค่า/คร้าบบ" 

เด็ก ๆ ขานรับก่อนจะทยอยลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปเช็คอินที่โรงแรมซีซาร์คราวน์ งานนี้คุณไครอนลงทุนควักกระเป๋าจ่าย เห็นว่าการเดินทางครั้งนี้ใช้เงินเท่ากับขายสตรอว์เบอร์รี่ตั้งสามเดือน แต่เพื่อประสบการณ์ที่ดีและพันธมิตรความร่วมมือของเดมิก็อดทั้งสองค่ายก็คุ้มค่าต่อการลงทุน

"นิโคไล นายจะเป็นรูมเมทกับผมไหม?" เชมัสถามด้วยใบหน้ามึน ๆ

@Mackenzie [NPC Nikolai Croft]

"ทั้งสองคนตกลงกันแล้วเหรอ ถ้างั้นเราไปหารูมเมทด้วยดีกว่า"

เสียดายที่ห้องพักนอนกันสามคนไม่ได้ ไม่งั้นรีชาคงไปขออยู่ร่วมห้องกับสองฝาแฝดสายเลือดเฮอร์มีสไปแล้ว ซึ่งนอกจากเลย์ลาและเลย์ลิน คนที่รีชาสนิทด้วยมากที่สุดอีกคนคือรุ่นพี่เอมีเลีย ธิดาโพไซดอนจึงผละออกมาจากสองหนุ่มแล้วเดินลากกระเป๋าตรงฉิวไปที่ธิดาซุสทันที

"คุณเอลี่คะ คุณเอลี่มีรูมเมทหรือยังคะ?"

สาวน้อยถามด้วยน้ำเสียงฉะฉานร่าเริง ใครเห็นก็อดที่จะเอ็นดูไม่ได้ เอมีเลียย่อตัวลงในระดับที่เท่ากันพร้อมกับวางมือลงบนบ่าของธิดาเจ้าสมุทร

"ยังไม่มีจ้ะ แต่ว่าเธอเกาะติดฉันมากไปแล้วนะ คราวนี้รีชลองไปทำความรู้จักกับเพื่อน ๆ คนอื่นดูบ้างไหม?"

"เพื่อนคนอื่น?" รีชาโคลงหัวเล็กน้อยก่อนจะยิ้มแย้มแจ่มใส "ได้ค่ะ หนูจะลองดูนะ!"

การสนิทสนมกับคนอื่นไม่ใช่ปัญหา ก็เธอเป็นคนเพื่อนน้อยเสียเท่าไร แค่คุยกันสามนาทีก็ยัดตำแหน่งเพื่อนสนิทใส่อีกฝ่ายได้แล้ว ดวงตากลมโตสีมรกตสอดส่ายหาเด็กสาวสักคนที่ยังไม่มีคู่เช็คอิน จนไปสะดุดตากับสามสาวอะโฟร์ไดท์ที่ยังตกลงกันไม่ได้ว่าใครจะนอนกับใคร

"เอางี้นะใครโอน้อยออกไม่เข้าพวกก็ต้องไปหารูมเมทเอง" เจโนวีฟสาวร่าเริงสดใสของบ้านออกความคิดเห็น

"ตัดสินกันแบบนี้เลยเหรอ ฉันไม่อยู่ค่ายตั้งนาน อยากนอนกับวิโอล่าเหมือนกันนี่นา" อลิเซียกล่าว

"ได้ไง! ฉันก็อยากจะนอนกับวิโอล่าเหมือนกัน แล้วเธอไม่อยากนอนกับฉันบ้างเหรออลิเซีย?" เจโนวีฟกอดอกทำท่างอนแก้มป่อง แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอไม่ได้งอนจริงจัง "งั้นให้วิโอล่าเลือกมาเลยดีกว่าว่าจะนอนกับใคร"

"อ...เอ๋!? ฉันเหรอคะ?" ธิดาอะโฟร์ไดท์ผู้งดงามราวกับเจ้าหญิงน้อยชี้หน้าอันเหรอหราของตนเอง เธอเลือกไม่ได้ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก "ฉัน..เลือกไม่ได้หรอกค่ะ"

"เอ่อ.. ขอโทษนะคะ หนูขอขัดจังหวะได้หรือเปล่า?" ธิดาโพไซดอนที่สูงไม่ถึงไหล่ของทั้งสามสาวชะเง้อหน้าเข้ามามอง 

"มีอะไรเหรอจ๊ะ นี่รีชาใช่ไหม?"

อลิเซียผู้เป็นดั่งแม่พระของบ้านเอ่ยถามเด็กน้อยผมแดงด้วยน้ำเสียงใจดี ในขณะที่เจโนวีฟผู้ร่าเริงกำลังทำท่าล้อเลียนเธออยู่ข้างหลัง

"ใช่ค่ะ หนูกำลังหารูมเมทอยู่เลย พวกพี่มีใครว่างเป็นรูมเมทให้หนูบ้างหรือเปล่าคะ"

"เยี่ยมเลย! สาวน้อยคนนี้แหล่ะที่จะช่วยแก้ปัญหาให้พวกเรา" เจโนวีฟโพล่งออกมาพร้อมกับยิ้มกว้าง "พวกพี่ก็ยังตกลงกันไม่ได้เลยน่ะว่าใครจะนอนกับใคร ถ้างั้นก็กลับมาที่โอน้อยออก!"

"โอน้อยออกอีกแล้วเหรอ ให้ตายสิ เธอนี่เล่นเป็นเด็กตลอดเลยนะเจโนวีฟ" อลิเซียพูดพร้อมกับยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว แต่บนริมฝีปากมีรอยยิ้ม

"ได้ค่ะ หนูโอน้อยออกด้วย!" ทางด้านรีชาสลับสนุนความคิดนั้น ดูเหมือนว่าเธอกับเจโนวีฟจะเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย "พี่วิโอล่าเล่นด้วยไหมคะ?"

"พี่.. ก็ได้ค่ะ" วิโอล่ายิ้มหวานให้ อย่างน้อยตอนนี้เธอก็โล่งใจที่พี่น้องร่วมสายเลือดไม่ต้องมาทะเลาะกัน

"โอเค ถ้าจะโอน้อยออกกันล่ะก็.." สุดท้ายอลิเซียก็ต้องยอมแพ้

"ถ้างั้นก็ โอออออ น้ออออยยยยยย ออออก!"

ขาว ดำ ขาว ดำ เพียงแค่ครั้งแรกก็รู้ผล อลิเซียได้คู่กับเจโนวีฟที่ ส่วนรีชาได้คู่กับวิโอล่า

"ไชโย้! เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกอลิเซีย!" เจโนวีฟกระโดดโถมตัวใส่พี่สาวอายุไล่เลี่ยกันจนอีกฝ่ายเซ

"โอ๊ย เบา ๆ หน่อยเจโนวีฟ ยัยซนนี่" อลิเซียตีไหล่ของสาวผมแพลตตินัมบลอนด์เบา ๆ แต่ก็หัวเราะคิกคักไปด้วย

"พี่วิโอล่า หนูขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" รีชายิ้มแป้น ทักทายเพื่อนใหม่ที่กำลังจะกลายเป็นเพื่อนสนิทของเธอในอีก 3 นาทีต่อจากนี้

"พี่ก็ด้วยนะ รีชาอยู่กับพี่ก็ไม่ต้องเกรงใจนะจ๊ะ" วิโอล่ายิ้มอย่างใจดี อาจด้วยรูมเมทเป็นเด็กตัวน้อย ๆ ท่าทีของเธอจึงไม่ประหม่าเหมือนกับตอนที่คุยกับคนรุ่นเดียวกันหรืออายุมากกว่า

"ถ้างั้นพวกเราไปเช็คอินกันเถอะ"

พอจับคู่ได้แล้วทั้ง 4 ก็ไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของโรงแรม รีชาเห็นว่านิโคไลกับเชมัสถือการ์ดห้องพักกันอยู่พอดีจึงแอบทักทายซะหน่อย

"นี่ ๆ เราได้รูมเมทเป็นพี่วิโอล่าล่ะ" ได้คนสวยเป็นรูมเมทก็ต้องอวดเพื่อนสักหน่อย ซึ่งหญิงสาวเจ้าของชื่อก็ได้แต่ส่งยิ้มพร้อมกับโบกมือมาให้ "จากนี้จะไปไหนกันต่อเหรอ? เราว่าอยากจะไปเดินเที่ยวนิวโรมล่ะ นิคกี้กับเชจะไปกับเราไหม?"

"ผมยังไงก็ได้" บุตรแห่งแอมฟิไทรต์ยังคงกล่าวคำเดิม ซึ่งให้ตีความว่าไป ๆ ก่อนก็แล้วกัน

@Mackenzie [NPC Nikolai Croft]

"งั้นเดี๋ยวพวกเราเก็บกระเป๋ากันเสร็จแล้วมาเจอกันอีกทีตรงนี้เนอะ เราตื่นเต้นจังเลย" เด็กหญิงถูมือพร้อมกับเต้นฟุตเวิร์คไปมา 

"น้องรีชา ได้กุญแจแล้วล่ะค่ะ" พี่วิโอล่าคนสวยเดินมาหาพร้อมกับการ์ดห้องพักสองใบ

"แล้วเจอกัน เราไปก่อนนะ"

รีชาโบกมือบ๊ายบายเพื่อนชายทั้งสองก่อนจะลากกระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องพักกับวิโอล่า ในใจคิดว่าจะเที่ยวที่ไหนก่อนดีนะ จะไปเช่าชุดแบบชาวโรมันเลยดีหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ เธออยากจะสำรวจเมืองนิวโรมให้หมดทุกซอกทุกมุม

@Mackenzie [NPC Nikolai Croft]

[เทศกาลฟอร์ทูน่า]
ถึงนิวโรม
รูมเมทห้องพัก วิโอล่า เลโนเวนเซีย ธิดาอะโฟร์ไดท์
(ไม่ลากต่อครับ ประกอบสตอรี่เฉย ๆ)

bettyleg

Mackenzie BELIEVER

Dean ตอบกลับเมื่อ 2025-6-20 18:33 แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2025-6-21 20:52 Resha CampbellThe youn ...

Nikolai Croft
Son of Hecate's lineage.

-2025.06.07 / 7:05AM.- 

[ดูโรลเพลย์ของรีชาประกอบ]

การเดินทางมายังเมืองนิวโรมช่างยาวนาน หากนับเวลาแล้วคณะเดินทางจากค่ายฮาล์ฟบลัดใช้เวลาอยู่บนรถบัสถึง 2 วันเต็ม ขนาดนิโคไลที่เดินทางจากเมืองเยลโลวไนฟ์ในแคนาดามาค่ายยังใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งวันเท่านั้น นี่อาจเรียกได้ว่าเป็นการเดินทางที่ยาวนานที่สุดของเขาก็เป็นได้

แต่ยังดีที่มีวิวทิวทัศน์แปลกใหม่ของอเมริกาให้ดูอย่างเพลิดเพลิน บางครั้งก็คุยกับคนที่อยู่ในรถบ้าง แบ่งขนมกินด้วยกันบ้าง เลยทำให้การอยู่บนรถไม่น่าเบื่อจนเกินไป

เมื่อชาวค่ายฮาล์ฟบลัดพากันเดินลงมาจากรถบัส ภาพของเมืองนิวโรมก็ปรากฏสู่สายตา สำหรับผู้ที่มาครั้งแรกหลายคนรวมถึงนิโคไลต่างพากันตื่นตาตื่นใจกับสภาพแวดล้อมใหม่ ๆ รอบตัวที่ราวกับหลุดออกมาจากหนังสือเกร็ดความรู้ประวัติศาสตร์ไม่ก็รายการสารคดีอารยธรรมโบราณ หากผู้ไม่ใช่เดมิก็อดและไม่รู้ถึงการมีอยู่ของที่นี่มาเห็นเข้าอาจคิดว่าเป็นกองถ่ายหนังย้อนยุคขนาดใหญ่ ซึ่งตรงกันข้ามกับชาวค่ายฮาล์ฟบลัดบางคนซึ่งมาเรียนมหาวิทยาลัยต่อที่นี่ ภาพตรงหน้าคงชินตาพวกเขาไปแล้วจึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร

[ดูโรลเพลย์ของรีชาประกอบ]

"เด็ก ๆ รับกระเป๋ากันเสร็จแล้วเข้าไปเช็คอินกันที่โรงแรมนะ หนึ่งห้องพักกับสองคน จับคู่กันให้ดี ๆ แล้วตามพี่แอร์รอนไปได้เลย จากนี้ก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัยได้เลยนะ ถ้ามีปัญหาติดขัดอะไรโทรมาหาพวกพี่ได้ตามเบอร์โทรที่ให้ไว้บนรถเลย"

เมื่อรับกระเป๋าเดินทางกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็มารวมตัวกันแล้วฟังประกาศจากเอมีเลีย แอร์ฮาร์ท ซึ่งถือว่าเป็นรุ่นพี่อีกคนที่จะมาคอยช่วยดูแลเหล่าเดมิก็อดอายุน้อยตลอดการเดินทางนี้

“ใครที่มีรูมเมทแล้วมาทางนี้ อย่าแตกแถวเด็ดขาด”

แอร์รอน สตาร์ตะโกนบอกมาจากอีกทาง น้ำเสียงที่เด็ดขาดของเขาอย่างกับตอนเก็บตัวฝึกซ้อมช่วงก่อนลงแข่งฟุตบอลยังไงยังงั้น 

"นิโคไล นายจะเป็นรูมเมทกับผมไหม ?"

เชมัสที่ยืนสะพายเป้เดินทางอยู่ด้านข้างหันมาถามด้วยใบหน้ามึน ๆ ตามแบบฉบับของตนเองจนยากแก่การแยกแยะว่านี่เป็นสีหน้าปกติหรือว่ายังง่วงงุนจากการเพิ่งตื่นมาสักพักกันแน่

“โอเค ได้สิ”

นิโคไลรีบพยักหน้ารับตอบตกลง ช่วงเวลาสองวันที่นั่งรถด้วยกันมาน่าจะเพียงพอแล้วที่พวกเขาจะเป็นรูมเมทกันได้ อย่างน้อยก็คงดีกว่าต้องไปอยู่ร่วมห้องกับใครก็ไม่รู้แล้วต้องเริ่มทำความรู้จักกันใหม่

[ดูโรลเพลย์ของรีชาประกอบ]

รีชาเดินเข้ามาทักก่อนที่เธอจะรีบไปหารูมเมทของตนเอง แม้ไม่ได้คิดอะไรไม่ดีแต่ก็เป็นเรื่องไม่สมควรหากหญิงชายจะนอนห้องเดียวกัน นิโคไลเชื่อว่าเด็กหญิงมนุษยสัมพันธ์ดีและน่ารักอย่างรีชาจะต้องหารูมเมทได้ไม่ยากแน่ 

“เราไปรวมตัวตรงพี่แอร์รอนเถอะ”

เมื่อเห็นพ้องต้องกันแล้วทั้งคู่ก็เดินไปยังกลุ่มเดมิก็อดที่มีบุตรแห่งไนกี้คอยดูแลอยู่

“พวกนายชื่ออะไรกันบ้าง”

แอร์รอนเดินมาถาม ในมือมีใบรายชื่อถืออยู่

“เชมัส แคตต์ฮะ”

เชมัสตอบด้วยท่าทีเอื่อย ๆ เหมือนเคย ตรงกันข้ามกับนิโคไลที่ตอนนี้หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมาจากอก

“ผม..ผม..นิโคไล ครอฟต์ครับ อรุณสสัส เอ้ย อรุณสวัสดิ์ครับคุณแอร์รอน ผม..ผมติดตามดูถ่ายทอดสดที่คุณแข่งทุกนัดเลย”

ด้วยความตื่นเต้นที่ได้คุยกับไอดอลในดวงใจทำให้พูดจนลิ้นแทบพันกัน ยิ่งมาได้เห็นใกล้ ๆ ขนาดนี้ยิ่งรู้เลยว่าตัวจริงหล่อเท่กว่าที่เห็นในทีวีหลายสิบเท่า

“…….เชมัส แคตต์ กับ นิโคไล ครอฟต์”

ดวงตาดุดันทรงเสน่ห์เหลือบมองหน้าเดมิก็อดที่เพิ่งเช็คชื่อทีละคนก่อนจะมาหยุดที่นิโคไล

“ขอบใจ เรียกพี่ก็ได้ ไม่ต้องคุณเคิณอะไรหรอก”

ฝ่ามือใหญ่ขยี้ผมสีน้ำตาลเข้มของนิโคไลจนยุ่งเหยิงแล้วยิ้มมุมปากให้แบบคูล ๆ จนสาว ๆ แถวนั้นกรี๊ดกร๊าดกันเป็นแถบก่อนจะผละไปเช็คชื่อคนถัดไป

“อะ…ค..ครับ พี่..พี่แอร์รอน”

นิโคไลวางมือลงบนผมตนเองก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก สาบานเลยว่าเขาจะไม่สระผมไปอีกหนึ่งอาทิตย์

“เอาล่ะ พวกเราจะไปเช็คอินกันก่อนเป็นกลุ่มแรก ส่วนอีกกลุ่มที่เหลือเอมีเลียจะเป็นคนพาไป”

เมื่อเช็คชื่อได้ครึ่งหนึ่งแล้วแอร์รอนก็เดินนำไปยังโรงแรมซีซาร์คราวน์เพื่อให้คนที่จับคู่รูมเมทได้แล้วไปเช็คอินและรับการ์ดสำหรับเข้าห้องพัก

"นี่ ๆ เราได้รูมเมทเป็นพี่วิโอล่าล่ะ"

รีชาที่มาเช็คอินกับกลุ่มหลังเดินมาหาพวกเขา ด้านข้างมีธิดาบ้านอะโฟรไดท์นามว่าวิโอล่ายืนส่งยิ้มและโบกมือให้ เมื่อเห็นว่าเธอมีรูมเมทแล้วนิโคไลกับเชมัสก็เบาใจ จากนั้นธิดาแห่งโพไซดอนผู้ร่าเริงก็ชวนทั้งสองไปเดินเที่ยวเมืองนิวโรมต่อ

"ผมยังไงก็ได้"

และคำตอบของเชมัสก็แทบไม่ต้องเดา

“อื้อ ไป ฉันไปด้วย”

นิโคไลพยักหน้ารับ แม้จะยังค่อนข้างเกรง ๆ กับการออกไปในที่คนเยอะ แต่เขาก็ไม่อยากอยู่แต่ในห้องพักของโรงแรมทั้งที่มีโอกาสได้มาท่องเที่ยวต่างเมือง

[ดูโรลเพลย์ของรีชาประกอบ]

“โอเค แล้วเจอกัน”

หลังจากที่นัดแนะกันเสร็จเรียบร้อย รีชาก็แยกไปเก็บของที่ห้องกับวิโอล่า ส่วนนิโคไลกับเชมัสก็พากันไปเก็บกระเป๋าที่ห้องพักของตนเอง

เทศกาลฟอร์ทูนา

ถึงนิวโรม

รูมเมทห้องพัก เชมัส แคตต์ บุตรเทพีแอมฟิไทรต์

bettyleg

Dean HEROES

Resha Campbell
The youngest sister of Poseidon's lineage.

21.06.2025 --- 8:00 AM 
- - - - - - - - - - - - - - - - - -

หลังจากที่มาเที่ยวที่นิวโรมเกือบ 2 สัปดาห์ก็ได้เวลากลับไปค่ายฮาล์ฟบลัด ซึ่งตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมารีชาน่าจะเรียก วิโอล่า เลโนเวนเซีย ว่าเพื่อนสนิทได้เต็มปาก ความจริงไม่ต้องใช้เวลานานขนาดนั้น แค่คุยกันเกิน 3 นาทีก็ถูกจับยัดลงในลิสต์เพื่อนสนิทของเด็กสาวไปแล้ว แม้ว่าทั้งสองจะเจอหน้ากันแค่ช่วงเวลาก่อนนอนก็ตาม

ตลอด 14 วันมานี้เด็กหญิงกับเพื่อนอีก 2 คนตะลอนไปสถานที่ต่าง ๆ มากมาย

วันที่ 1

เดินสำรวจเที่ยวรอบกรุงโรมใหม่ แลกเงินจำนวนหนึ่งเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับการท่องเที่ยว

วันที่ 2

เที่ยวชมส่วนต่าง ๆ ที่เหลือนอกตัวเมือง อาทิ ค่ายจูปิเตอร์ แม่น้ำไทเบอร์น้อย ฟอรัม และเนินเทมเพิล น่าเสียดายเหลือเกินที่เด็กทั้ง 3 ไม่เจอพ่อแม่เทพของพวกเขาในอีกภาคเมื่อไปเยือนฟอรั่มและวิหารสักการะเทพ เพราะเนปจูนไปอาละวาดที่ถิ่นจีน เทพีซาเลเซียจึงต้องดูแลความเรียบร้อยของแอตแลนติสแทน ส่วนเทพีไทรเวียดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบเข้าสังคมเท่าไร ตอนแรกรีชากะว่าจะหาของไปถวายแก่เทพเนปจูนในอีกภาคเสียหน่อย แต่เทพแบคคัส หรือคุณบี (หน้าตาแตกต่างจากคุณดีนิดหน่อย) ที่เจอตอนไปฟอรัม เตือนเอาไว้ว่าหากยิ่งถวายศรัทธาแก่เนปจูนเธอจะยิ่งได้โพไซดอนกลับมาช้าลง รีชาจึงยุติแผนการนั้นไว้

วันที่ 3

นิโคไลกับเชขอพักผ่อน รีชาจึงไปขลุกตัวที่ร้านหนังสือแมวส้มฯ เยี่ยมไทสันและเอลล่าแฟนสาวของเขาที่ท้องแก่ อีกไม่กี่เดือนก็จะให้กำเนิดไซคลอปส์ (หรือไม่ก็ฮาร์ปี้) ตัวน้อย

วันที่ 4

ออกไปเที่ยวนอกนิวโรม เช่าจักรยานปั่นเล่นรอบเบิร์กลีย์กับกลุ่มเด็กโต เยี่ยมชมมหาวิทยาลัยเบิร์กลีย์ ชมหอดูดาว หอระฆังซาเธอร์ที่มีชื่อเสียง เที่ยวชมพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ลอว์เรนซ์ ปิดท้ายด้วยการปิกนิกที่เบิร์กลีย์มารีน่า

วันที่ 5

พักผ่อนที่โรงแรมซีซาร์คราวน์

วันที่ 6

เที่ยวชมโกลด์เดนเกจพาร์ค ซึ่งเปรียบเสมือนกับเซ็นทรัลพาร์คของซานฟรานซิสโก ในนั้นมีทั้งพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ ป่าฝนเขตร้อนจำลอง อควาเรียม และสวนญี่ปุ่น ในวันนี้เด็ก ๆ ได้ต่อสู้กับอสุรกาย แต่ก็ร่วมมือกันจัดการมันลงได้

วันที่ 7

พักผ่อนที่โรงแรมซีซาร์คราวน์

วันที่ 8

เที่ยวสวนสัตว์ซานฟรานซิสโกในช่วงเช้า จากนั้นแวะเล่นน้ำชิล ๆ ที่ชายหาด (มีเมลูซีนสาวพยายามล่อลวงเชมัสและนิโคไล แต่พวกเด็ก ๆ ใสซื่อเกินไป สุดท้ายเมลูซีนหงุดหงิดจนเผยหาง แล้วเด็ก ๆ ก็จัดการมัน)

วันที่ 9

พักผ่อนที่โรงแรมซีซาร์คราวน์

วันที่ 10

เดินป่าที่ อุทยานแห่งชาติเมียร์วู้ด กับกลุ่มของพี่แอร์รอน สัมผัสธรรมชาติอย่างชื่นฉ่ำ  (ระหว่างนั้นปะทะกับไฮดร้า 3 หัว พี่แอร์รอนจัดการมันได้อย่างง่ายดาย ในตอนนั้นนิโคไลมองเขาด้วยแววตาเป็นประกายชื่นชม)

วันที่ 11

พักผ่อนที่โรงแรมซีซาร์คราวน์

วันที่ 12

เด็ก ๆ ไปที่ฟอรัมอีกครั้ง คราวนี้ไม่เจอเทพพ่อแม่ของตัวเองในอีกภาคเหมือนเดิม พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าการเข้าพบเทพเจ้าที่ต้องการไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ กระนั้นก็ยังพบกับเทพีวีนัสผู้งดงาม เด็กทั้ง 3 เห็นภาพเทพีในรูปแบบที่แตกต่างกัน รีชามองเห็นเธอหน้าคล้ายกับนักร้องนักแสดงสาว อาริอานา กรานเด ด้านนิโคไลเห็นเทพีหน้าเหมือนเชียร์ลีดเดอร์สาวดาวโรงเรียนเวอร์ชั่นโต ส่วนเชมัสเห็นเทพีวีนัสหน้าคล้ายรูปปั้นเทพีแอมฟิไทรต์ที่บ้าน เด็กทั้ง 3 ถกเถียงกันถึงภาพที่เห็น เชมัสยอมแพ้คนแรก (แต่เขาเลือกไม่ได้ว่าจะให้เทพีวีนัสหน้าเหมือนอารีอานาหรือเชียร์ลีดเดอร์สาวดี) เทพีวีนัสมองเด็ก ๆ ด้วยความเอ็นดู เธอจึงประทานดอกกุหลาบสีน้ำเงินแก่พวกเขา

วันที่ 13

ไปที่ร้านหนังสือแมวส้มฯ ของไทสันและเอลล่าอีกครั้ง คราวนี้เด็ก ๆ พาเพื่อนไปด้วย ดูเหมือนว่าพี่เอลล่าจะดีใจ จากนั้นหาซื้อของฝากไปให้พี่ชายพี่สาว

วันที่ 14

เที่ยวชมเทศกาลฟอร์ทูน่าเต็มวัน

วันที่ 15

วันนี้แหล่ะ!

ขากลับเด็กหญิงมีกระเป๋าเพิ่มมาอีกหนึ่งใบเป็นกระเป๋าของฝาก แม้ว่าดีนและซันซ์จะบอกว่าไม่ต้องการ (แต่เจโรมไม่ได้ปฏิเสธ) ส่วนมากเป็นของที่ระลึกจากเทศกาลฟอร์ทูน่าและขนมขึ้นชื่อที่เอลล่าแนะนำมา

แม้ว่าการท่องเที่ยวตลอด 2 สัปดาห์ในซานฟรานซิสโกจะเป็นประสบการณ์อันแสนวิเศษ แต่ตอนนี้เหล่าเด็ก ๆ ต่างคิดถึงค่ายฮาล์ฟบลัดกันเต็มแก่ (โดยเฉพาะนิโคไลที่ทำหน้าเหนื่อยทุกครั้งที่รีชาหิ้วแขนเขาไปนั่นมานี่) 

'กลับไปบ้านต้องลองติดต่อคุณพ่ออีกครั้ง'

เด็กหญิงตัวน้อยตั้งปณิธาน หลังจากที่เธอพลาดการเข้าพบเทพเนปจูนมาแล้วถึงสองครั้งสองหน เธอก็แค่อยากรู้ว่าคุณพ่ออีกภาคเป็นคนแบบไหน จากคำบอกเล่าของดีนบอกว่าเขาเป็นคนดุ แต่สุดท้ายก็คือพ่ออีกคนหนึ่งของพวกเรา แต่ว่าใครล่ะจะดีเท่ากับโพไซดอน

รถบัสของเหล่าฮาล์ฟบลัดออกเดินทางจากนิวโรมโดยไม่ทิ้งใครไว้ และในแววตาของทุกคนล้วนสะท้อนความหวัง ว่าการผจญภัยครั้งต่อไปจะเต็มไปด้วยมิตรภาพ ความกล้าหาญ และเรื่องราวที่ควรค่าแก่การจดจำ...

เดินทางกลับค่ายฮาล์ฟบลัดพร้อมกับ NPC ทุกคน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
คิดถึงเทพโพไซดอนในโรลเพลย์

bettyleg

Moneka HONOR

วันที่ 11 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงเที่ยง เวลา 11.00 - 12.00 น. โรงแรมซีซาร์คลาวน์ กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์

แคนทัสพาลูกสาวเข้ามาในโรงแรมซีซาร์คราวน์ ที่โอ่อ่าแสงไฟระยิบระยับราวกับวังของจักรพรรดิ เสาแกรนิตเรียงรายเป็นแนวยาว บ่อน้ำพุสิงโตพ่นน้ำพลิ้วระยับกลางสวน ขณะที่ภายในโถงอาหารใหญ่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและกลิ่นหอมของอาหารชั้นเลิศ เสิร์ฟบนโต๊ะหินอ่อนขัดเงา

ทั้งคู่เลือกนั่งมุมสงบ แคนทัสสั่งอาหารแบบไม่หรูเกินไปนัก แม้ที่นี่จะอลังการ แต่เขาก็ไม่อยากฟุ่มเฟือยเกินจำเป็น มีทั้งเนื้อย่างปรุงด้วยสมุนไพรโรมัน สลัดสดจากผักท้องถิ่น ขนมปังอบใหม่ และไวน์องุ่นอ่อน ๆ สำหรับเขา ส่วนโมนีก้าได้เพียงน้ำผลไม้หวาน ๆ กับจานพาสต้าเรียบง่าย พ่อกับลูกนั่งคุยกันเรื่อย ๆ ระหว่างมื้ออาหาร เสียงหัวเราะบางช่วงทำให้บรรยากาศอบอุ่นท่ามกลางความหรูหรา

เมื่อทานเสร็จ แคนทัสก็ถอนหายใจเบา ๆ มองลูกสาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย “พ่ออยากย้ายมาอยู่กรุงโรมใหม่นี่เลย จะได้ใกล้ลูก แต่…” โมนีก้าส่ายหน้าเบา ๆ ดวงตาเทาเงินฉายความเด็ดเดี่ยว “ไม่ต้องหรอกค่ะพ่อ ที่นี่ค่าใช้จ่ายสูง พ่ออยู่นู่นก็พอ ถ้าคิดถึง หนูให้พ่อมาหาบ่อย ๆ ก็ได้ แต่ไม่ต้องย้ายมาให้เปลือง”

คำพูดทำให้แคนทัสนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนยิ้มจาง ๆ อย่างภูมิใจ เขาโอบกอดลูกสาวแน่นขึ้นแล้วพึมพำ “งั้นเดี๋ยวพ่อมาเยี่ยมทุกเดือนเลย ดีไหม?” โมนีก้าเงยหน้ามองอย่างเกรงใจ “เอาที่หนูว่างสิคะพ่อ หนูต้องเรียน ต้องทำภารกิจอีก เหนื่อยเหมือนกันนะ… แต่ถ้าหนูได้โทรศัพท์ที่ใช้ได้ในค่าย หนูจะโทรหาพ่อเอง”

แคนทัสเลิกคิ้ว “โทรศัพท์? แล้วมันแพงแค่ไหนกัน?”

“Hydro X 600 ดีนาเรียสค่ะ” โมนีก้าเอ่ยพลางทำปากเบ้ “อีกอันคือ Ignis Anima ราคา 600 ดรักม่า แต่เชื่อมเครือข่ายมนุษย์ได้ด้วย”

“ดรักม่า?” แคนทัสหัวเราะเบา ๆ “ฟังดูแปลก ๆ แปลว่าอะไรลูก?”

“ค่าเงินของพวกเดมิก็อดกรีกน่ะพ่อ” โมนีก้าตอบพลางกลอกตาเล็กน้อย แคนทัสหัวเราะออกมาเต็มเสียง “โอเค งั้นพ่อเตือนนะ… จำได้ใช่ไหม ว่าพ่อจะไม่ซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้ถ้ายังไม่ครบสี่ปี รอบนี้พ่อก็ไม่ซื้อให้นะ” โมนีก้าหน้างอทันที “เฮ้อออ ก็ได้ค่ะ หนูหาเงินซื้อเองก็ได้!” น้ำเสียงดื้อ ๆ แต่แฝงความน่ารักที่แคนทัสเอ็นดูเสมอ

ท้ายที่สุด ทั้งสองยืนขึ้นที่โถงโรงแรมท่ามกลางไฟสีทอง แคนทัสกอดลูกสาวแน่นอีกครั้งราวกับไม่อยากปล่อยไป “ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน พ่อก็อยู่ข้างลูกเสมอ” โมนีก้ายิ้มบาง ๆ พลางซบไหล่พ่อ “หนูรู้ค่ะพ่อ… แล้วเราจะได้เจอกันอีก” หลังจากนั้นทั้งคู่จึงบอกลากันกลางบรรยากาศโอ่อ่าของซีซาร์คราวน์ที่สว่างไสว

เมื่อก้าวออกจากโถงโรงแรมซีซาร์คราวน์ โมนีก้ายังไม่ทันได้ก้าวขึ้นรถมินิบัสก็สะดุดสายตากับร่างสูงโปร่งในชุดเรียบง่าย กำลังเดินออกมาจากฝั่งร้านอาหารหรูด้านข้าง ควินตัส แอนเดอร์สัน แม่ทัพหนุ่มผู้เป็นเสาหลักของค่ายจูปิเตอร์ ใบหน้าคมเข้มยังคงเคร่งขรึมดังเช่นเคย แต่ในแววตากลับแฝงประกายเหนื่อยล้าเล็กน้อย เห็นชัดว่าเพิ่งผ่านวันหนัก ๆ มา โมนีก้าเบิกตากว้างเล็กน้อย ก่อนยกมือไหว้ทักทายอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะคุณควินตัส… มาทานอาหารที่นี่เหมือนกันหรอคะ?” เสียงของเธอแม้จะอ่อนโยน แต่แฝงความแปลกใจและเกรงใจอยู่ไม่น้อย

เขาเลิกคิ้วมองเธอสั้น ๆ แววตาที่คมกริบทำให้โมนีก้าเผลอตรงแผ่นหลังขึ้นเล็กน้อย ก่อนเขาจะตอบเสียงทุ้มหนักแน่น “ใช่ z,เพิ่งเรียนเสร็จที่มหาวิทยาลัยนิวโรม ผมพึ่งเรียนปีหนึ่ง เลยแวะมา” คำตอบนั้นทำเอาโมนีก้าเผลอยิ้มบาง ๆ เธอไม่คาดคิดว่าแม่ทัพที่เธอเคยเห็นแต่ในบทบาทของผู้นำที่แข็งแกร่ง จะยังเป็นนักศึกษาเหมือนเธอเช่นกัน เธอจึงบอกออกไปตรง ๆ 

“บังเอิญจังเลยค่ะ พ่อเพิ่งพามาย้ายเข้าเรียนที่อะคาเดเมียเซเนกาเหมือนกัน… ดูเหมือนเราจะต้องแบ่งเวลาให้ดี ๆ ทั้งเรื่องเรียน ทั้งเรื่องค่าย”

ควินตัสพยักหน้าช้า ๆ สีหน้าเรียบนิ่งดังเดิม แต่แววตาฉายความเข้าใจ เขามองเธอราวกับกำลังชั่งน้ำหนักความสามารถของเด็กสาวตรงหน้า “การแบ่งเวลาเป็นเรื่องสำคัญ… จำไว้นะ อย่าให้ความเหนื่อยล้าของอย่างหนึ่ง มาทำลายสมาธิในอีกอย่างหนึ่ง”

โมนีก้ารับฟังอย่างตั้งใจ ก่อนจะก้มศีรษะเล็กน้อย “ค่ะ หนูจะพยายามเต็มที่ ขอบคุณที่บอกนะคะ”

เขาจ้องมองเธอครู่หนึ่งเหมือนจะพูดต่อ แต่กลับเพียงยกมือโบกเบา ๆ แล้วเอ่ยเสียงเรียบ “งั้นแล้วเจอกันที่ค่าย” จากนั้นก็หันหลังเดินออกไปด้วยก้าวที่มั่นคง ไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว โมนีก้ายืนมองแผ่นหลังนั้นอย่างครุ่นคิด แม่ทัพหนุ่มวัย 19 ที่ทั้งแข็งแกร่งและเด็ดเดี่ยว… เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวขึ้นรถมินิบัสกลับค่ายจูปิเตอร์ เส้นผมสีม่วงครามสะท้อนแสงแดดเจิดจ้า ตาสีเทาเงินทอประกายแน่วแน่ในใจเธอเองก็รู้ว่าจากนี้ไปชีวิตจะยิ่งเข้มข้นกว่าเดิมหลายเท่า

รางวัล: [NPC-13] ควินตัส แอนเดอร์สัน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอมสตรี - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +2

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Mackenzie BELIEVER

98.after party, happy birthday mackenzie

-13.12.2025 / 09:13PM-

ประตูบอลรูมบานใหญ่ค่อย ๆ ปิดลงด้านหลัง เสียงดนตรีจังหวะเร้าใจที่เคยอัดแน่นอยู่ในอกค่อย ๆ เบาลง เหลือเพียงจังหวะเบสที่สั่นไหวห่าง ๆ ราวกับหัวใจของงานเลี้ยงยังเต้นอยู่ แสงไฟหลากสีสันจากบอลดิสโก้ระยิบระยับถูกแทนที่ด้วยไฟทางเดินสีอุ่นและเงาสะท้อนบนพื้นหินอ่อน เสียงหัวเราะ เสียงแก้วกระทบกันก็กลายเป็นเพียงเสียงอื้ออึงเลือนราง

แม้ว่างานปาร์ตี้ของงานเทศการบรูมาเลียจะยังไม่จบ ทว่าบุตรแห่งเจ้าสมุทรและบุตรแห่งม่านหมอกได้ขอตัวกลับออกมาก่อนหลังจากที่พวกเขาทำธุระที่สมควรทำแล้วเสร็จ รับประทานอาหารและเหล้าชั้นดี จับฉลากแลกของรางวัล เต้นรำจังหวะช้าใต้แสงของแชนเดอเรียคริสตัส อยู่จนถึงช่วงต้นของการเปลี่ยนผ่านเป็นอาฟเตอร์ปาร์ตี้ที่เปิดฟลอให้กลุ่มคนรุ่นใหม่ได้สนุกสนานกับเสียงเพลงจังหวะเร็วอย่างสนุกสุดเหวี่ยง บรรยากาศของงานเลี้ยงหรูหราจึงเปลี่ยนไปราวกับพลิกฝ่ามือ

ดีนเสียดายนิดหน่อยที่เขาไม่ได้ดื่มและเต้นมากกว่านี้ แต่นั่นเพราะว่าเขาอยากประคองสติที่จะทำเรื่องสำคัญมากกว่านั้น

สองเดมิก็อดหนุ่มเดินออกมาจากมหาวิทยาลัยนิวโรมเพื่อกลับสู่ที่พัก ณ โรงแรมซีซาร์คราวน์พร้อมรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขเมื่อสนทนาถึงเหตุการณ์ย้อนหลัง ทั้งสองท่องเที่ยวในนิวโรมเข้าสู่วันที่สอง เริ่มคุ้นชินถนนหนทางขึ้นมาก โบรชัวร์จากศูนย์บริการนำเที่ยว โรมาน่า เอ็กซ์พลอเรอร์ จึงไม่จำเป็นอีกต่อไป และเมื่อพวกเขากลับมาถึงห้องพัก สิ่งแรกที่ทำตั้งแต่ที่ประตูห้องพักปิดลงคือการมอบจุมพิตอันดูดดื่มโดยที่ประตูยังไม่ทันจะปิดสนิทเลยด้วยซ้ำ

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

“อื้ม”

ดีนครางเบา ๆ ในลำคอ ผลักหลังของแมคเคนซีแนบชิดข้างฝา มือทั้งสองข้างพยายามแก้ปมโบว์ไทด์ที่ผูกอยู่รอบลำคอของแมคเคนซีออกอย่างยากเย็น ในขณะที่ริมฝีปากของเขายังคงทำหน้าที่ได้ดีอย่างต่อเนื่อง ดูดดุนเรียวปากอิ่มสีกุหลาบอย่างร้อนแรง เขาไม่ได้เมาเหล้า แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะเมารักเข้าเต็มเปา

“ฮื่อ”

ทางด้านแมคเคนซีเองก็พยายามคลายโบว์ไทด์ออกให้ดีนเช่นกัน แต่ติดตรงจูบเร่าร้อนที่ทำให้เขาแทบทำอะไรไม่ถูก มือข้างนึงจับไหล่หนาของดีนไว้ ตั้งใจจะบอกให้อีกฝ่ายใจเย็น แต่คนรักของเขาดูเหมือนจะเครื่องติดซะแล้ว ทั้งที่วันนี้ก็ไม่ได้ดื่มเยอะแท้ ๆ จนตอนนี้แมคเคนซีจึงเพิ่งมาฉุกคิดได้ว่าหรือที่ดีนพยายามห้ามใจเอาไว้เป็นเพราะว่าตั้งใจจะมา ‘กินเขาแทนเหล้า’

’หมอนี่มันร้ายชะมัด’

ในที่สุดโบว์ไทด์ก็ถูกถอดออก ดีนเหวี่ยงมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจทั้งที่เป็นชุดเช่ามา พรุ่งนี้เช้าค่อยลุกมาเก็บ หนึ่งกฎที่เห็นในสัญญาเช่าชุดก็คือ ‘ห้ามใส่ชุดที่เช่าขณะมีเซ็กส์’ ฉะนั้นเขาจึงต้องรีบถอดออกอย่างไรล่ะ

บุตรเจ้าสมุทรพรมจูบไปทั่วซอกคอของคนรักที่ยังถอดชุดออกไม่เสร็จ ความยากเย็นนั้นไม่ได้ทำให้หัวเสียทว่ามันคือความท้าทาย

“ดีน..ดีน…เฮ้ ใจเย็นก่อนที่รัก”

พอดีนถอนจูบแมคเคนซีก็ดันไหล่ทั้งสองข้างของอีกฝ่ายออก ไม่ใช่ว่าเขาไม่พร้อม แต่มันไม่ควรจะเป็นตรงนี้ หนุ่มอังกฤษมองคนรักที่อยู่ห่างเพียงคืบจนได้ยินเสียงลมหายใจปนหอบของกันและกัน เขาบีบไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ แล้วชนหน้าผากของทั้งคู่เข้าด้วยกัน

“อย่างน้อยเราควรอาบน้ำก่อนสิ”

“หือ อาบน้ำเหรอ?”

เครื่องที่จุดติดอย่างเร่าร้อนสะดุดลงหลังคำท้วง หรือบางทีแมคเคนซีอาจได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเขามากเกินไปทั้งที่ระวังเรื่องดื่มหนักมากแล้ว แต่ไหงอีกฝ่ายถึงมาใส่ใจเรื่องความสะอาดเอาตอนนี้กันนะ ทั้งที่ส่วนใหญ่ก็มักจะฟัดกันมาตั้งแต่หน้าประตูห้องเป็นปกติอยู่แล้ว

แต่ดีนก็ไม่ติด

“อื้อ ได้สิ พออาบน้ำแล้วพวกเราจะได้หอม ๆ”

หนุ่มละตินหอมแก้มของคนรักด้วยความรักใคร่ก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมชุดทักซิโด้อย่างเบามือ ที่แมคเคนซีเตือนก็ดีเหมือนกัน (ถึงจะไม่ใช่เรื่องนี้) หากเขาทำอะไรผลีผลามเกินไปหน่อยอาจทำให้ชุดที่เช่ามาชำรุดก่อนได้

จนทั้งสองเข้าไปในห้องน้ำ หย่อนบาธบอมบ์ที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานน้ำอุ่นในอ่างก็กลายเป็นฟองกลิ่นของดอกไอริสที่หอมสะอาด

“ปาร์ตี้วันนี้เป็นไงบ้าง นายสนุกไหม?” ดีนเอ่ยถามขณะที่เขาใช้ฟองจากบาธบอมบ์ถูตัวจนตอนนี้ผิวสีน้ำผึ้งเต็มไปด้วยฟองสีขาวอมม่วงอ่อน ๆ

“ก็สนุกดี ได้เจอเพื่อนใหม่ชาวนิวโรมเยอะดีนะ ฉันยังไม่ได้เล่าให้นายฟังเลยว่าเจอคนจากสภาเซเนทด้วย เขาเป็นลูกหลานต้นตระกูลอะไรสักอย่างของเทพีไทรเวียนี่ล่ะ เขาดูเนี้ยบ…แล้วก็ลึกลับชะมัด“

'ลูซิอุส' วุฒิสมาชิกสภาเซเนทคนนั้นถูกยกมาเป็นหัวข้อสนทนา แมคเคนซีเอนหลังพิงขอบอ่างอีกด้านหนึ่งแช่น้ำอุ่นคลายความเมื่อยล้าจากวันนี้พลางมองคนรักถูตัวไปด้วย

“นายรู้ไหมว่าเรื่องคทาเอลเดอร์นั่นแพร่ไปเร็วมาก เขาบอกว่าให้ฉันเก็บไว้ให้ดี ๆ”

เล่าถึงแค่นี้แมคเคนซีก็เปลี่ยนเรื่อง เพราะเขารู้ว่าดีนไม่ค่อยชอบไม้คทาด้ามใหม่ของเขาเท่าไหร่

“ส่วนอาหารก็ทำได้ดีนะ มีหลากหลายแล้วรสชาติก็ดีด้วย บรรยากาศงานก็โอเคเลยถึงจะคนเยอะไปหน่อย จะว่าไปที่นี่คงมีเดมิก็อดรวมตัวกันอยู่เยอะเลย ความปลอดภัยน่าจะมากกว่าค่ายเราด้วย”

ซึ่งนั่นก็แน่นอนอยู่แล้ว นิวโรมคือเมือง ส่วนฮาล์ฟบลัดเป็นเพียงค่ายในลองไอแลนด์ ความยิ่งใหญ่และระบบปลอดภัยจะไปเทียบเท่าได้ยังไง แต่เขาไม่อยากให้บรรยากาศตอนนี้กร่อยลงไปเสียก่อน จึงหันมาถามดีนกลับ

“แล้วนายล่ะ วันนี้เป็นไงบ้าง สนุกหรือเปล่า”

ดีนพยักหน้าฟังแมคเคนซีอย่างตั้งใจทุกถ้อยคำโดยไม่ได้พูดแทรก หางคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อยตอนที่คนรักพูดเรื่อง 'คทาเอลเดอร์' ของลอร์ดโวลเดอมอร์ (เพราะว่าเขาติดภาพจำนั้นไปแล้ว คทาเอลเดอร์ไม่ใช่ของดัมเบิลดอร์ ยิ่งเมอร์ลินยิ่งแล้วใหญ่) โดยเลือกที่จะตอบเพียงคำถามท้ายสุดด้วยรอยยิ้ม

“เชื่อแล้วว่านายสนุก เล่ามาซะเยอะเชียวนะ” ดีนหัวเราะน้อย ๆ พร้อมกับไล้มือไปตามแขนของแมคเคนซีที่อยู่ใต้น้ำ “ก็สนุกดี เป็นครั้งแรกของฉันเลยมั้งที่ได้มางานหรูหราแบบนี้ เมื่อก่อนหรูสุด ๆ ก็แค่งานพรอม ตอนแรกก็เกร็ง ๆ นิดหน่อย แต่พอผ่านไปแป๊บนึงก็คิดว่าโอเคนี่นา เสียดายอยู่อย่างเดียว…”

ดีนเว้นช่วง มากพอที่จะทำให้ผู้ฟังสงสัย

“เสียดายที่ฉันไม่ได้หาถังใบใหญ่ ๆ ไปกวาดแชมเปญอร่อย ๆ นั่นมาจนหมดงานน่ะสิ”

ประโยคสุดท้ายทำเอาแมคเคนซีหลุดขำ นั่นไง…ดีนเสียดายจริง ๆ ด้วยที่ไม่ได้ดื่มให้เต็มคราบ

“แล้วทำไมไม่ดื่มให้เยอะกว่านี้ อ้อ…เพราะคืนนี้นายวางแผนจะเคลมฉันงั้นสิ?”

เขาแกล้งพูดเย้าแหย่แบบทีเล่นทีจริง ตาก็หลุบมองตามมืออีกฝ่ายที่กำลังลูบไล้แขนของตนไปด้วย

“ใช่ซะที่ไหน ฉันใช้ความหักห้ามใจสูงมากนะที่จะไม่ดื่มเหล้าของคุณบีจนเต็มคราบ” ดีนรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกนิดหน่อยจากอีเวนต์นี้เลยล่ะ “ก็เพราะว่าฉันไม่อยากเมาปลิ้นอย่างทุกครั้ง แบบที่จำไม่ได้ว่ากลับห้องมาได้ยังไงแล้วต้องให้นายแบกกลับ เป็นเพราะว่าฉัน.. อยากจะอวยพรวันเกิดให้นายแบบที่ยังมีสติดี แล้วก็เป็นแฟนที่น่ารักน่ะแมคซี่”

ดีนเม้มปากเล็กน้อย นัยน์ตาของเขาเป็นประกายจาง ๆ จากแสงไฟสลัวที่กระทบลงมาสู่อ่างน้ำอีกทีนึง ก่อนจะอมยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก

“สุขสันต์วันเกิดนะที่รัก ฉันดีใจนะที่วันนี้ได้อยู่กับนายอีกแล้ว แถมวันนี้นายยังมีความสุขมาก ๆ อีกต่างหาก”

“…………”

คำตอบของดีนช่างหนือความคาดหมาย แน่นอนว่าเขาไม่ได้ลืมวันเกิดตัวเอง และไม่ได้คิดว่าดีนจะลืม วันนี้เขาได้รับข้อความอวยพรวันเกิดจากพ่อ เพื่อนที่มหาวิทยาลัย เพื่อนที่เคยทำพาร์ทไทม์ที่คลับด้วยกัน รวมไปถึงเพื่อนและพี่น้องที่ค่ายฮาล์ฟบลัด เขาเฝ้ารอว่าดีนจะพูดถึงเรื่องนี้เมื่อไหร่ แต่ก็ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะตั้งใจทำซึ้งขนาดนี้

แมคเคนซีมองใบหน้าหล่อเหลาที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มใต้แสงไฟ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ยังคงงดงามสำหรับเขาเสมอ

“ขอบคุณมากดีน ฉันก็ดีใจที่ได้อยู่กับนาย นี่เป็นวันเกิดปีที่สามของฉันแล้วนะที่มีนายอยู่ด้วย ขอบคุณที่ทำให้วันเกิดของฉันน่าจดจำไปทุกปี”

เขาคว้ามือข้างนึงของดีนมากุมไว้ด้วยสองมือของตนเอง มันไม่ใช่เพียงแค่คำพูดลอย ๆ เพื่อให้อีกฝ่ายดีใจ แต่แมคเคนซีจำวันเกิดของตนเองในทุกปีที่มีดีนอยู่ด้วยได้

ปีแรก…พวกเขาฉลองกันที่บาร์ ดีนที่เหนื่อยจากการทำวิจัยยอมสละเวลามางานเลี้ยงตามคำชวนของเขา อีกฝ่ายดื่มไปเยอะทีเดียว แล้วก็จบลงตรงที่ดีนภาพตัดฟุบหลับไปกลางวงจนสุดท้ายเขาต้องพาอีกฝ่ายกลับไปที่ห้อง

ปีที่สอง…ดีนอวยพรวันเกิดให้เขาขณะพักที่โรงแรมในเมืองชิคาโก้ระหว่างเดินทางจากซานอันโตนิโอกลับค่ายฮาล์ฟบลัด แม้ห้องนอนในโรงแรมจะคับแคบจนพวกเขาต้องนอนเบียดกัน และไม่มีงานฉลองใด ๆ แต่ไออุ่นจากอ้อมกอดอีกฝ่ายก็ทำให้เขานอนหลับฝันดี

และปีนี้…ดีนอวยพรวันเกิดเขาแบบเรียบง่ายในอ่างอาบน้ำของโรงแรมสุดหรูกลางเมืองนิวโรมหลังจากที่จูบเขาอย่างเร่าร้อนเมื่อเข้ามาถึงห้อง ซึ่งแน่นอนว่าจะไม่ได้จบลงแค่ตรงนี้

การได้ใช้เวลากับดีนในวันเกิด…ไม่ว่าปีไหนก็ล้วนเป็นความทรงจำอันมีค่าของแมคเคนซีทั้งนั้น

“แล้วมันก็จะเป็นแบบนี้ทุก ๆ ปีจริง ๆ ที่รัก”

ดีนขยับใบหน้าเข้าหาด้วยรอยยิ้มกว้างจนตาหยี มอบจุมพิตแสนหวานเหนือหน้าผากที่ชื้นน้ำ

หลังจากที่พวกเขาทั้งสองอาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อยก็คลุมตัวด้วยชุดคลุมอาบน้ำแล้วออกมาทำตัวให้แห้งที่ด้านนอก ดีนเดินวนอยู่แถวหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ท่าทางของเขาดูอยู่ไม่สุขเอาเสียเลยเหมือนกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจในระดับที่เทวดาบนไหล่ขวาและปีศาจบนไหล่ซ้ายกำลังทำสงครามกันอยู่ จนสุดท้ายบุตรเจ้าสมุทรตัดสินใจที่จะเปิดลิ้นชักเก็บของแล้วหยิบตลับเครื่องประดับสีม่วงออกมากุมไว้ เขาค่อย ๆ หันตัวช้า ๆ ไปทางแมคเคนซีที่กำลังจัดการผมเผ้าให้แห้ง

“แมคซี่ คือว่าฉัน… เอ่อ จะว่าไงดี”

ดีนถอนหายใจแรง ท่าทางประหม่าอย่างไม่เคยเป็น หากห้องนี้เงียบพอคงได้ยินเสียงเต้นของหัวใจไปแล้ว เพราะว่า…

‘ถึงไม่ใช่ก็ใกล้เคียง’

หนุ่มเท็กซัสค่อย ๆ เดินเข้าไปหาคนรักของเขา สองมือไพล่หลังซุกซ่อนอะไรบางอย่าง จากนั้นนั่งลงข้าง ๆ ผู้เป็นที่รักก่อนจะจับมืออีกฝ่ายขึ้นมาแล้วสวม ‘แหวนดาราจรัส’ ที่เขาแอบซื้อมาจากร้านค้าเวทมนตร์ มันเป็นแหวนที่มีคุณสมบัติคล้ายกับ ‘แหวนห้วงมิติ’ ที่ดีนมี แต่มันวงเล็กนิดหน่อยอาจเพราะเป็นไซส์ผู้หญิงก็ได้ เขาจึงเลือกที่จะสวมมันไว้ที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของแมคเคนซี

“ถึงจะไม่ใช่แหวนหมั้นหรือแหวนแต่งงาน แต่ว่าฉันอยากมอบมันให้กับนาย เป็นเหมือนคำสัญญาที่ผูกพันฉันกับนายไว้”

ดีนเม้มปากอีกครั้ง คราวนี้ใบหน้าของเขาเรื่อไปด้วยสีแดงเหมือนกับผลของมะเขือเทศที่สุกจัด มันเขินเป็นบ้าที่พูดอะไรแบบนั้นออกมา ก็คนปกติเขาใช้บทสนทนาแบบนี้กันเสียที่ไหน มีแค่ตัวละครในหนังหรือไม่ก็นิยายเท่านั้นล่ะที่พูดอะไรเลี่ยน ๆ แบบนี้ออกมา

แต่มันออกมาจากใจนี่นา ให้ทำไงได้ ไม่งั้นคงไม่เขินขนาดนี้หรอก

“……..ดีน นี่นาย”

การกระทำของดีนทำให้แมคเคนซีตัวแข็งค้างราวกับหุ่นลองชุดในร้านเสื้อผ้า มีเพียงดวงตาสีฮาเซลเท่านั้นที่ไล่มองตามทุกอิริยาบถของอีกฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นการนั่งลงด้านข้าง จับมือของเขามาสวมแหวนให้ที่นิ้วก้อยข้างซ้าย ประโยคที่ดูประหม่าแต่เต็มไปด้วยความจริงใจที่ออกมาจากริมฝีปากสีนู้ดนั้น รวมไปถึงใบหน้าคมสันที่ขึ้นสีด้วยความเขินอาย

ซึ่งไม่ต่างอะไรจากเขาแม้แต่น้อย

ความเห่อร้อนแล่นริ้วขึ้นตั้งแต่ลำคอจนถึงใบหน้า แม้ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ได้เลยว่าตอนนี้ทั้งหน้าและใบหูของเขาคงแดงเถือกเหมือนคนเพิ่งไปแช่น้ำร้อนจัดมาแน่ ๆ แมคเคนซีก้มลงมองแหวนที่คนรักเพิ่งสวมให้ ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วหันไปสวมกอดอีกฝ่ายไว้ด้วยความตื้นตันใจ

“ขอบคุณดีน ฉันจะเก็บมันไว้กับตัวและรักษาไว้อย่างดี อา…ให้ตายสิ ถ้านายไม่บอกก่อนว่าไม่ใช่แหวนหมั้นหรือแหวนแต่งงาน ฉันจะรีบบอกว่า แต่งครับ แล้วนะรู้ไหม”

หนุ่มอังกฤษพยายามพูดให้ติดตลกเพื่อลดอาการเขินอายของทั้งคู่ลง ใบหน้าได้รูปขยับมาแนบหน้าผากกับอีกฝ่ายไว้แล้วหลับตาลงคลอเคลียปลายจมูกตนเองกับปลายจมูกโด่งของดีน โดยที่สองมือยังกอดคอคนตรงหน้าไว้อยู่

“ฉันอยากให้นายรู้ไว้ ว่าของขวัญที่มีค่าที่สุดของฉันก็คือนาย ที่รัก…และปีนี้ฉันก็จะอธิษฐานเหมือนกับทุกปี ว่าให้นายอยู่เป็นของขวัญให้ฉันไปนาน ๆ”

“แล้วฉันก็จะพูดกับนายอีกครั้งว่าฉันจะอยู่เป็นของขวัญให้นายตลอดไปเลย ถ้านายไม่เหม็นหน้าฉันไปก่อนนะ”

ดีนหัวเราะเบา ๆ เขาแนบริมฝีปากทาบทับมอบความหวานให้กันอีกครั้งโดยไม่รุกล้ำและดูดดื่มเหมือนกับตอนที่เพิ่งเข้าห้องมา แต่ก็แช่มันนิ่งเนิ่นนานพอที่จะทำให้รู้สึกว่าใบหน้าของอีกฝ่ายร้อนผ่าวยิ่งขึ้น

“ความจริงฉันซื้อมาสองอย่างแหละ อีกอย่างนึงก็คือนี่…”

ดีนแบมือข้างซ้ายออก คริสตัลเวทมนตร์ที่แผ่ออร่าสีชมพูเรืองรองอยู่บนฝ่ามือที่หนาและใหญ่

“แม่มดคนนั้นบอกว่ามันคือ ‘หินแห่งความรัก’ เกิดขึ้นจากแก่นแท้แห่งความรักของเทพีวีนัส มันจะดึงดูดความรักและความสุขให้เข้ามาหาผู้ที่ครอบครอง ฉันอยากให้นายพกมันติดตัวเอาไว้ ถึงจะเอามาเจียระไนเป็นเพชรติดแหวนไม่ได้ก็เถอะ”

แต่เอามาติดแหวนไม่ได้อาจดีแล้ว ไม่อย่างนั้นคนรักของเขาคงมีภาพลักษณ์มุ้งมิ้งจากการสวมแหวนประดับมณีสีชมพูน่าดู

“จะว่าไป… ฉันบอกนายหรือยังนะว่าแหวนที่ให้นายไปมันใช้เก็บของเหมือนแหวนห้วงมิติได้ด้วยน่ะ นายลองเก็บหินแห่งความรักเข้าไปในแหวนวงนี้สิ”

“หืม ยังเลย ทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ”

แมคเคนซีทำหน้าแปลกใจก่อนคลายกอดออกแล้วมองที่แหวนของตนเอง ตัวพื้นแหวนมีสีทองรอบวงคาดทับด้วยเพชรระยิบระยับและอะไรบางอย่างที่มีสีน้ำเงินเหลือบฟ้าเป็นประกายราวกับท้องฟ้าตอนกลางคืน เขาลองยื่นแหวนดาราจรัสไปตรงหน้าหินแห่งความรักที่ดีนถืออยู่ ราวกับมีไฟฉายที่เปลี่ยนให้วัตถุกลายเป็นภาพโฮโลแกรมสามมิติแล้วดูดหินก้อนนั้นเข้าไปข้างใน

”เข้าไปแล้ว เก็บได้จริงด้วย แบบนี้ฉันก็ช่วยนายเก็บของได้แล้วสิ เยี่ยมไปเลย“

นับว่าเป็นของขวัญที่มีประโยชน์และทุ่นแรงได้อย่างดียิ่ง แบบนี้ยิ่งไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องถอดแหวนวงนี้ออกจากนิ้วมือเลยแม้แต่น้อย ไม่อยากจะนึกเลยว่าดีนต้องเสียเงินซื้อของขวัญทั้งสองชิ้นนี้เป็นมูลค่าเท่าไหร่

“นายให้ของฉันเยอะไปแล้ว ถึงไม่มีหินความรักฉันก็รักนายอยู่ดี นายรู้ใช่ไหมดีน”

เมื่อหมดเวลาชื่นชมของขวัญก็ถึงเวลาชื่นชมรักรักต่อ ตอนนี้พวกเขาอาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว นั่นหมายความว่าได้เวลาสานต่อกิจกรรมที่คั่งค้างตั้งแต่ตอนพวกเขาเพิ่งกลับมาถึงห้องเสียที

กลับกลายเป็นแมคเคนซีที่มือไม้เริ่มซน มือขาวผ่องค่อย ๆ จับชุดคลุมอาบน้ำของดีนแหวกออกแล้วไล้นิ้วไปตามแผงอกกำยำสีน้ำผึ้งที่โผล่พ้นรอยแยกระหว่างชุดคลุมด้วยอารมณ์เสน่หา

“ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ฉันไม่ได้ซื้อมาเพื่อซื้อใจนายอยู่แล้ว”

บุตรแห่งโพไซดอนมองมือซนที่เริ่มรุกไล้ เขาค่อย ๆ มองใบหน้าอันหล่อเหลาได้รูปด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหมาย สำหรับดีนไม่มีสมบัติชิ้นไหนจะมีค่ามากไปกว่าคนตรงหน้าอีกแล้ว และตอนนี้เขารู้ได้ทันทีว่าจะแสดงความรักต่ออีกฝ่ายอย่างไร ที่ทั้งอบอุ่น และลึก (ซึ้ง) สุดใจ ค่ำคืนนี้พวกเขายังมีเวลาอีกยาวนานนัก

จ่ายค่าห้องพักโรงแรม

ตั้งแต่วันที่ 11-17 ธ.ค. 2025 

รวม 7 คืน (คืนละ 100 ดีนาเรียส)

รวมเป็นเงิน 700 ดีนาเรียส

(ดีนโอนให้...แฟนผมรวย----)

หมายเหตุ :

แหวนดาราจรัสคือรางวัลที่ดีนได้รับจากการร่วมกิจกรรมเทศกาล ‘ประกวดโปรไฟล์&ลายเซ้นดีเด่นศรีโอลิมปัส’ ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นกิจกรรมของทางเว็บไซต์ จึงนำมาเขียนถึงที่มาเพื่อให้มีความสมเหตุสมผล และใช้ประกอบในเนื้อเรื่องจากนี้ไปตามความเหมาะสม

—Hakrabi