โลแกนสแควร์

 

Logan Square

ย่านใจกลางเมืองฟิลาเดลเฟียที่ผสมผสานความสงบของพื้นที่อยู่อาศัยระดับไฮเอนด์เข้ากับความมีชีวิตชีวาของศิลปะวัฒนธรรม

และประวัติศาสตร์ โดยมีจุดศูนย์กลางคือ Logan Circle ที่รายล้อมไปด้วยสถานที่สำคัญอย่างพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์

The Franklin Institute โบสถ์ Cathedral Basilica of Saints Peter and Paul และพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยา

อีกทั้งยังเชื่อมต่อกับถนน Benjamin Franklin Parkway ที่ออกแบบให้คล้ายถนน Champs-Élysées ในปารีส

ทำให้เป็นย่านที่มีทั้งความร่มรื่น สวยงาม และสะดวกต่อการเดินทาง

เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการใช้ชีวิตในเมืองที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจทางวัฒนธรรมและสถาปัตยกรรมอันโดดเด่น

Adelaide BELIEVER

CHAPTER 3

16 May 2025 15:30 PM

- - - - -

               หลังจากเดินเท้าจากย่านดาวน์ทาน์ใจกลางบรูคลินสู่เซ็นทรัลพาร์คที่เป็นจุดหมายแรกได้สำเร็จ อเดลเลดก็นั่งพักขาอยู่นานกว่าจะเริ่มเดินหาป้ายรถบัสสำกรับจุดหมายถัดไปที่อยู่ไกลจากนิวยอกร์กประมาณเกือบ 3 ชั่วโมง นั่นคือฟิลาเดลเฟีย หญิงสาวเดินตามแมพไปยัง New York Midtown (31st st & 8th ave) ซึ่งเป็นจุดขึ้นรถบัสที่หญิงสาวเดินผ่านไปแล้วระหว่างทางไปเซ็นทรัลพาร์คทำให้ต้องเสียเวลาเดินวนกลับมาอีกรอบ (นี่คือบทเรียนของพวกไม่มีแผน!) โชคดีที่มาทันรถบัสรอบเที่ยงครึ่งพอดีจึงได้พักหลับยาวบนรถบัสจนกระทั่งถึงฟิลาเดลเฟีย

               โอเค ก็ถือว่าทำเวลาได้ดีทีเดียวสำหรับการเดินทางวันแรก..

               แต่แน่นอนว่าชีวิตมนุษย์กึ่งเทพคงไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ระหว่างที่อเดลเลดกำลังนั่งปล่อยใจเรื่อยเปื่อยชมทิวทัศน์ขณะที่รถบัสกำลังวิ่งผ่านตามเส้นทางมุ่งหน้าสู่เมืองฟิลาเดลเฟีย เธอก็พบกับความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับผู้โดยสารเบาะตรงข้ามที่ชะเง้อคอมาจ้องเธอตาเป็นมัน หล่อนเป็นหญิงชราที่สวมชุดเดรสลายดอกป๊อปปี้คู่กับหมวกสานและถือไม้เท้าช่วยพยุง ดูเผินๆ คงเหมือนคุณยายใจดีที่ดูไม่มีพิษภัยแต่สิ่งที่ตรงข้ามกับภาพลักษณ์เหล่านั้นคือดวงตาที่กรอกไปมาแบบไม่ผิดมนุษย์มนาและที่ผิดปกติยิ่งกว่าคือฝาแฝดของหล่อนที่รูปลักษณ์และการแต่งกายเหมือนกันเป๊ะราวกับเป็นร่างโคลน

                "ขนลุกชะมัด.." หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเมื่อฝาแฝดของหญิงชราเริ่มชะเง้อคอมองเธอบ้างทำให้ในตอนนี้มีหญิงชราหน้าเหมือนกันสองคนกำลังจ้องอเดลเลดไม่วางตา

               ทันทีที่รถบัสจอดนิ่งที่สถานีฟิลาเดลเฟีย อเดลเลดก็รีบลงจากรถบัสทันทีเพื่อเดินทางต่อ ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่าสองหญิงชราไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาเพราะทั้งสองทำให้เธอนึกย้อนไปถึงอดีตคุณครูของเธอตอนที่ยังเรียนโฮมสคูลก่อนที่จะมาอยู่ที่ค่ายฮาล์ฟบลัดที่จู่ๆ ก็กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาด มือเล็กสอดลงไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อเช็คว่าอาวุธประจำตัวของเธอยังอยู่ดีก่อนที่จะเดินล่อหญิงชราสองคนนั้นที่เดินตามติดเธอเป็นตังเมให้ห่างออกมาจากจุดที่มีคนอยู่เยอะเกินไปเพราะเธอเข้าใจเรื่องมนต์บังตาเป็นอย่างดี อย่างน้อยที่สุดเธอก็ไม่อยากให้มนุษย์ธรรมดาเห็นเหตุการณ์ว่าเธอกำลังทุบคนแก่สองคนอยู่ไม่งั้นต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ แต่ดูเหมือนคุณยายทั้งสองจะไม่คิดแบบนั้น

              "แกกก.." น้ำเสียงยานคางตามประสาคนแก่ร้องเรียก เมื่อร่างชราคงทำให้อสุรกายที่อยู่ด้านในเริ่มปวดเข่าเดินไม่ไหว

               โอเค นี่มันไม่ดีแล้วแหละ..

               หญิงสาวไม่รอช้า สับขาวิ่งตรงเข้าไปยังกลางเมืองทันที เมื่อเห็นว่าเหยื่อกึ่งเทพกำลังวิ่งหนีเหล่าคุณยายก็เผยร่างที่แท้จริงกลายเป็นอสุรกาย ขาคดโก่งที่เดินไม่สะดวกสบายมีกรงเล็บแหลมงอกทะลุรองเท้าหุ้มส้นออกมา ปีกใหญ่สยายเต็มความกว้างก่อนจะพากันทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

              "โว้ว อะไรวะเนี่ย!" อเดลดหันกลับไปดูขณะกำลังวิ่งสุดแรง เสียงปีกพึ่บพั่บดังกระหึ่มทั่วท้องฟ้า เธอไม่แน่ใจนักว่ามนุษ์ธรรมดาจะมองเห็นฮาร์ปี้ผ่านมนต์บังตาเป็นตัวอะไรแต่พวกเขาดูแตกตื่นพร้อมกับยกโทรศัพท์ถ่ายคลิปกันยกใหญ่ หญิงสาววิ่งตัดตามซอกตึกเล็กๆ ไปอย่างไร้ทิศทางโดยมีฮาร์ปี้ทั้งสองบินไล่ตามมาติดๆ มือเล็กดึงมีดสั้นออกจากฝักมากำไว้แน่นก่อนที่ฮาร์ปี้ตนแรกที่ดูเหมือนปีกจะกว้างน้อยกว่าเพื่อนบินแทรกเข้ามาในซอกตึกและจะบินลงมาโจมตีเธอ แต่ถูกฝาถังขยะที่กึ่งเทพสาวจับเหวี่ยงกระแทกเข้าเต็มหน้า โชคดีที่ยังพอซื้อเวลาได้บ้างทำให้อเดลเลดสามารถวิ่งออกมาจากซอกตึกข้ามถนนเส้นหลักตัดผ่านเข้าสู่โลแกนสแควร์ที่ดูคล้ายลานน้ำพุประจำเมือง (คิดว่างั้นนะ)

               ฮาร์ปี้ตนที่สองเปิดฉากโจมตีอเดลเลดบ้าง ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือดท่ามกลางสายตาของคนที่ผ่านไปมา หญิงสาวแทงคมมีดเฉือนขาไก่ของอสุรกายแต่ก็ได้แผลจากคมเล็บแหลมที่แฉลบโดนผิวมาเช่นกัน ฮาร์ปี้ตนแรกที่เพิ่งหายมึนจากฝาถังขยะบินตามมาสมทบยิ่งทำให้การต่อสู้ยุ่งเหยิงเข้าไปอีก

              "ตามมาทำไมเนี่ย!" ร่างเล็กรับมือกับปีศาจไก่ยักษ์ทั้งสองจนกระทั่งสามารถปลิดชีพฮาร์ปี้ตนแรกได้สำเร็จด้วยการฟันฉับตัดขาทั้งสองข้างและแทงเข้าบริเวณสีข้างหลายแผล อเดลเลดหอบหายใจถี่ด้วยความเหนื่อยล้าเพราะกว่าจะปิดจ๊อบฮาร์ปี้ตนแรกได้ก็แทบจะหมดแรงแล้วแต่โชคร้ายที่ยังเหลืออีกตนที่ยืนเกาะอยู่เหนือรูปปั้นของลานน้ำพุที่ล้อมรอบด้วยบ่อน้ำตื้นสีฟ้าใส

              "ลงมาให้ไว" อเดลเลดยืนท้าวเอววีนเพราะเริ่มจะเหนื่อยและหงุดหงิดที่การเดินทางวันแรกจะต้องมาเสียฤกษ์เพราะอสุรกายทั้งสอง เธอกระชับมีดสั้นในมือพร้อมกับตั้งการ์ดเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ระลอกถัดไป ปีศาจไก่สาวไม่รอช้าบินโฉบลงมาอย่างรวดเร็วและตบหญิงสาวด้วยปีกอันมโหฬารจนเธอถลาลงไปในบ่อน้ำ

              "เล่นแบบนี้ใช่ไหม!" เธอสะบัดน้ำที่เปียกปอนทั่วร่างด้วยความหงุดหงิดแบบทวีคูณจนควันออกหูขณะก้าวออกมาจากบ่อน้ำ ฮาร์ปี้โจมตีซ้ำด้วยกรงเล็บอันแหลมคมแต่อเดลเลดก็สามารถปัดป้องได้ทัน ทั้งสองผลัดกันรุกและรับอยู่พักใหญ่ หญิงสาวจ้วงแทงมีดสั้นในมืออย่างรวดเร็วและดุดัน จนกระทั่งอสุรกายเริ่มเหนื่อยล้าและพลาดท่าถูกแทงเข้าที่จุดสำคัญเพราะโฉบลงมาต่ำเกินไป อสุรกายร่วงลงสู่พื้นเบื้องล่างก่อนที่จะถูกอเดลเลดปลิดชีพและรอดูจนกระทั่งร่างของอสุรกายสลายกลายเป็นผุยผง

ฮาร์ปี้ตนที่ 1

ฮาร์ปี้ตนที่ 2

- - - - -

 ภารกิจปริศนาแห่งสายฟ้า 

Cooper HEROES

28/05/25 9.30 น. - 10.00 น.

บทที่ 59 

หลังจากอุดอู้อยู่ในค่ายฮาล์ฟบลัดมานาน ในที่สุดเจ้าหนุ่มผู้มีผมสีน้ำตาลหยักศกนิด ๆ กับนัยน์ตาสีเทาเยือกเย็นที่มองทีไรก็เหมือนถูกจับจ้องด้วยกล้องวิเคราะห์บุคลิก ก็ได้ฤกษ์มาเปลี่ยนบรรยากาศนอกค่ายบ้างเสียที คูเปอร์คิดว่าการอยู่ในค่ายนานเกินไปทำให้เขาเริ่มฝันถึงกลิ่นควันจากแคมป์ไฟทุกครั้งที่นอน และความฝันแบบนั้นก็คงคล้ายฝันเห็นเพื่อนร่วมเตียงเป็นไซคลอปส์ น่ากลัวพอกัน

เขาวางแผนการเดินทางอย่างประณีตพอ ๆ กับเชฟระดับมิชลินวางเมนูในงานเลี้ยงใหญ่ หลังใช้เวลาค้นหาสถานที่จากแผนที่ที่วาดด้วยลายมือสวยกว่าฟอนต์ในหนังสือเทพนิยาย แถมมีการเช็กพยากรณ์อากาศล่วงหน้าอีกสามวัน (ไม่ใช่เพราะกลัวฝนตก แต่เพราะกลัวผมหยิกจะกลับมาเล่นตัวอีก) ชายหนุ่มก็ตัดสินใจเลือกจุดหมายที่ไม่ค่อยจะติดเรดาร์ของพวกฮาล์ฟบลัดรุ่นใหม่ ฟิลาเดลเฟีย เมืองแห่งชีสสเต็ก เสรีภาพ และประวัติศาสตร์ที่ถูกละเลยแบบเดียวกับกระเป๋าเดินทางที่ถูกลืมไว้ในรถไฟใต้ดิน

คูเปอร์ออกจากค่ายด้วยท่วงท่าที่ดูเหมือนนักเดินทางผู้มีภารกิจลับ แต่ถ้าให้พูดตามตรง เขาแค่ต้องการหนีจากการซ้อมอาวุธประจำสัปดาห์และเสียงกรนของใครบางคนที่ดังพอจะทำลายม่านป้องกันค่ายได้ การเดินทางผ่านนครนิวยอร์กไปยังฟิลาเดลเฟียราบรื่นเกินคาด ไม่มีอสูรกายตามกลิ่น ไม่มีมิโนทอร์โผล่กลางสถานีรถไฟ และไม่มีคำทำนายลึกลับใด ๆ ปรากฏบนผนังห้องน้ำ โอลิมปัสดูเหมือนจะเมตตาเขาในวันนี้

ฟิลาเดลเฟียในยามเช้าอากาศดีพอจะทำให้คนที่ไม่ค่อยตื่นก่อนแปดโมงรู้สึกคุ้มค่ากับการลืมตา คูเปอร์เดินทอดขาไปตามถนนที่มีอิฐแดงเรียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบ กลิ่นกาแฟหอมจากร้านเล็ก ๆ ริมทางทำให้เขาหยุดเดินหลายครั้งกว่าที่ตั้งใจไว้ แม้ว่าเขาจะสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย แต่คำว่าคาเฟ่ลับกับคำว่ากาแฟออร์แกนิกก็ทำลายเจตนาดีงามของเขาได้เหมือนน้ำร้อนลวกนิ้ว

เขาใช้เวลาส่วนมากในการสำรวจเมืองอย่างละเมียดละไม ได้ยินภาษาต่าง ๆ ปะปนกันราวกับยำรวมมิตรทางวัฒนธรรม แวะเข้าร้านหนังสือเก่าที่แผ่นไม้ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดคล้ายจะขอโทษที่ต้องแบกความฝันของนักเขียนรุ่นแล้วรุ่นเล่าไว้มากมาย พบโน้ตบุ๊คปกหนังที่คนขายอ้างว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นของลูกพี่ลูกน้องของเบนจามิน แฟรงคลิน แม้จะดูเป็นไปได้พอ ๆ กับการพบมังกรในตลาดสด แต่เขาก็ซื้อไว้เพราะอยากรู้ว่าลูกพี่ลูกน้องเบนจามินจะเขียนบันทึกเรื่องอะไรบ้าง บางทีอาจเป็นสูตรเค้กกล้วยหอมก็ได้ ใครจะรู้

ชีวิตดูเหมือนจะนิ่งสงบเกินไปสำหรับใครบางคนที่เป็นเดมิก็อด แต่ก็เหมือนธรรมชาติของเรื่องเล่าทุกเรื่อง ที่ช่วงเวลาสงบสุขมักเป็นแค่การเว้นวรรคก่อนพายุจะมาเยือน

ตอนที่ทุกอย่างเริ่มไม่ปกติเกิดขึ้นระหว่างเขากำลังจะกัดชีสสเต็กคำแรก มือที่กำลังถือแซนด์วิชอยู่นั้นสั่นเบา ๆ ไม่ใช่เพราะกลัวร้อนหรือเพราะมือเย็น แต่เพราะกลิ่น กลิ่นเฉพาะที่คนอย่างเขาไม่เคยลืม แม้มันจะหายไปนานแค่ไหน กลิ่นคาวผสมกลิ่นเหงื่อหมักมาหลายวัน ราวกับซาวน่ารวมกับห้องล็อกเกอร์หลังแมตช์รักบี้

เขาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ และ...ใช่เลย ถ้าพระเจ้ามีอารมณ์ขัน เขาคงกำลังหัวเราะกลิ้งอยู่บนโอลิมปัสในขณะนี้ เพราะตรงหน้าของชายหนุ่มคือไซคลอปส์สี่ตัว ขนาดพอจะทำให้ตึกแถวรู้สึกกดดันยามเดินผ่าน กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ตาบานใหญ่ตรงกลางเหมือนช่องค้นหาของกูเกิ้ล และท่าทางที่บ่งบอกชัดเจนว่ามีเป้าหมายเดียวกันคือ กัด กิน และกรรโชก

“เอาจริงดิ” เจ้าของชีสสเต็กพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเหลือบตามองรอบข้าง ผู้คนเริ่มหันมามองแปลก ๆ บางคนเริ่มยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายคลิป ราวจะถ่ายลงโซเชียลพร้อมแคปชั่นว่า “มาดูคนตีกันฟิลาเดเฟีย” ใครบางคนตะโกนว่า “นี่มันฉากจากหนังเหรอ?” ซึ่งถ้าหมายถึงหนังสยองขวัญระดับทุนต่ำ เขาก็ขอเป็นผู้กำกับเอง

ไม่ต้องการให้ต่อสู้กลางเมืองกลายเป็นไวรัลจนได้ลงข่าวหน้าหนึ่งในเช้าวันถัดไปว่า “ชายผมน้ำตาลจากแอลเอสู้ลุยเดี่ยวกับไบค์เกอร์ 4 คน กลางเมืองประวัติศาสตร์” คูเปอร์ตัดสินใจแบบมีศิลป์ เขาทำทีเดินถอยหลังอย่างสุภาพ ก่อนหันหลังวิ่งด้วยความเร็วระดับลูกเฮอร์มีส(?)

ไซคลอปส์สี่ตัววิ่งตามราวกับเป็นแฟนคลับที่เพิ่งได้เจอเซเลบคนโปรด พวกมันครางฮือ ๆ อย่างไม่สบอารมณ์กับการถูกล่อให้วิ่งเข้าซอยเล็กซอยน้อย คูเปอร์พาตัวเองและศัตรูเข้าไปในเขตโกดังเก่าแถวริมแม่น้ำ ตึกที่น่าจะเคยใช้เก็บเสบียงสงครามในสมัยก่อน บัดนี้กลายเป็นสนามประลองส่วนตัว

เขาไม่เสียเวลาแนะนำตัว ไม่กล่าวคำอำลา และไม่รอให้พวกนั้นเปิดฉาก เขาพลิกมือขวาดึงหอกกรีกออกมา เสียงเหล็กกระทบกันดังขึ้นท่ามกลางแสงไฟสลัวของโกดัง ดวงตาสีเทากวาดมองไปรอบ ๆ จับระยะห่างอย่างรวดเร็ว

“โอเค เด็ก ๆ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มราวสายลมแต่แฝงไว้ด้วยเหล็กกล้า “มากันครบดีนี่ คงไม่ต้องเรียก Uber แล้วใช่มั้ย”

พวกนั้นคำรามตอบแทนด้วยแรงกำปั้น พื้นไม้เก่า ๆ สั่นสะเทือนเหมือนจะล้มทั้งโกดัง แต่ชายหนุ่มหลบหลีกได้อย่างพลิ้วไหวราวกับนักเต้นบัลเลต์ที่ติดอาวุธ เขาเคลื่อนไหวอย่างแนบเนียน ผสมระหว่างกลยุทธ์กับสัญชาตญาณ ทุกครั้งที่เขาฟาดหอกในมือ ดูเหมือนมันไม่ได้แค่เฉือนผิวศัตรู แต่ยังหั่นความมั่นใจของพวกมันไปทีละเส้น

“ไอ้ตาเดียว นายควรไปหาหมอตาอย่างน้อยเดือนละครั้งนะ แบบนี้อาจมองไม่เห็นว่ากำลังแพ้อยู่” เสียงเขาเจือแววขำขัน ถึงจะเหนื่อยแต่ก็ยังมีพลังพอจะแซวได้ทุกจังหวะ

หลังจากเหงื่อเปียกหลัง เสื้อคลุมเปรอะไปด้วยฝุ่น และมีรอยขีดข่วนอยู่ทั่วแขนขา ในที่สุดไซคลอปส์สี่ตัวก็ล้มลงไปเหมือนกลุ่มเด็กยักษ์ที่โดนตัดไฟกลางงานเลี้ยง

คูเปอร์ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ถอนหายใจเหมือนคนที่เพิ่งเอาชีวิตรอดจากเซลล์ขายประกัน แล้วพึมพำกับตัวเองว่า “ถ้าพรุ่งนี้ใครในค่ายถามว่าไปเที่ยวสนุกมั้ย ฉันจะบอกว่า ได้ออกกำลังกายกลางแจ้งแล้วกัน”

ชายหนุ่มเก็บหอกเข้าที่ พลางเดินออกจากโกดังไปอย่างเงียบ ๆ ทิ้งไว้เพียงละอองสีทองที่จางหายไปในแสงไฟสีส้มจาง ๆ ของเมืองที่ยังไม่หลับ เสียงน้ำย่อยในกระเพาะครวญครางเบา ๆ เป็นเครื่องเตือนใจว่าเขายังไม่ได้กินคำแรกเลยด้วยซ้ำ... ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ได้โชว์ฟอร์มเป็นพระเอกหนังบู๊ฉบับฟิลาเดลเฟียโดยไม่ต้องใช้สลิงหรือสตันท์ตัวแทน

กิจกรรมห้าวหาญเยี่ยงเฮอร์คิวลีส

พิชิตยักษ์ไซคลอปส์ แบบกลุ่ม 4 ตัว ลงได้ จะได้รับ ผนึกไททัน 10 ชิ้นจากซุส

หลักฐานการพิชิต

https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=890

รางวัลโปรโมชั่นเดือนพฤษภาคม  หินตีบวกตามจำนวนไบต์

Adelaide BELIEVER

CHAPTER 4

16 May 2025 17:15 PM

- - - - -

                 ทันทีที่เศษเสี้ยวสุดท้ายของฮาร์ปี้สลายกลับลงไปในทาร์ทารัสแทนที่ด้วยขนนกขนาดใหญ่ที่ดูคุ้นตาเป็นสินสงครามให้เก็บไว้ดูต่างหน้าแทน อเดลเลดก้มลงหยิบขนนกทั้งสี่ชิ้นใส่กระเป๋า ก่อนที่จะได้ยินเสียงอึกทึกของฝูงชนดังมาจากทางด้านหลัง

                "ใครทำวัวหลุด!" เสียงหวีดร้องดังขึ้นตามมาด้วยความโกลาหลเมื่อลูกวัวนมสีขาวสลับดำร่วงจากฟ้าลงมาสู่พื้นจนฟุตปาธแตกเป็นหลุมยุบขนาดใหญ่ จะบอกว่าหล่นลงมาจากฟ้าก็คงพูดได้ไม่เต็มปากนัก ต้องเรียกว่ากระโดดลงมาจากยอดตึกสูงคงจะเหมาะสมกว่า แถมลูกวัวนมวัยกระเตาะในสายตาของมนุษย์ธรรมดานั้นแท้จริงแล้วคืออสุรกายครึ่งคนครึ่งวัว (แบบว่าหน้าเป็นวัวตัวเป็นคนน่ะ) ตัวใหญ่ยักษ์สีดำทมิฬที่กำลังวิ่งสองขาตรงมายังอเดลเลดพร้อมกับกู่ร้องเสียงดังลั่นต่างหาก

               ฮาร์ปี้เมื่อกี้แค่ออเดิร์ฟสินะ..

               ถึงก่อนหน้านี้ อเดลเลดจะเคยอาศัยอยู่ในฟาร์มแถวชนบทและมีเพื่อนสนิทเป็นแม่วัวนมใจดีชื่อเล็ตตี้แต่กับอสุรกายวัวตัวนี้คงจะไม่ใจดีและยอมผูกมิตรง่ายๆ เหมือนเล็ตตี้ของเธอแน่ดูจากที่มันกำลังวิ่งปะทะทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าเพื่อเข้ามาโจมตีเธอ แม้อเดลเลดจะไม่ได้รู้จักอสุกายบนโลกครบทุกชนิดแต่เธอคงไม่มีวันไม่รู้จักหนึ่งในพี่น้องของตัวเองที่เป็นอสุรกายตนนี้อย่างแน่นอน มิโนทอร์ถือเป็นญาติห่างๆ ของเธอเพราะเป็นหนึ่งในบุตรของเทพซุสครั้งตอนที่จำแลงกายเป็นวัวหนุ่ม ถึงจะเป็นครั้งแรกที่ได้มาเผชิญหน้ากันแบบนี้แต่หากพิจารณาจากรูปลักษณ์และความแข็งแกร่งแล้วเขาคือมิโนทอร์ไม่ผิดแน่

              "เวรละ" อเดลเลดก้มมองนาฬิกาข้อมือสลับกับมิโนทอร์ที่วิ่งแรงจนฝุ่นคลุ้งทางเดินไปหมด เหลือเวลาอีก 15 นาทีรถบัสเที่ยวสุดท้ายจากฟิลาเดลเฟียไปวอชิงตันจะออกจากสถานีและเธอจะพลาดรถรอบนี้ไปไม่ได้ แต่ความซวยคือโลแกนสแควร์อยู่ห่างจากสถานีไปพอสมควรเพราะตอนต่อสู้กับฮาร์ปี้ทำให้วิ่งหลงทิศหลงทางไปหมด

              "เย็นไว้ พี่ชาย!" ไม่รอช้าหญิงสาวตัดสินใจวิ่งสุดฝีเท้าเพื่อหนีจากโจมตีของมิโนทอร์ทันที หมดเวลาสำหรับวิชาประวัติศาสตร์และการลำดับสายเลือดเพราะตอนนี้อเดลเลดกำลังถูกพี่ชายต่างแม่ของตัวเองไล่ขวิดเหมือนแค้นกันมาสิบชาติ เธอวิ่งกลับไปทางเดิมลัดเลาะตามซอกตึกโดยเลือกตรอกที่มีขนาดค่อนข้างพอดีตัวเพื่อสลัดอสุรกายที่กำลังโกรธจัดพร้อมกับฟาดฟันขวานไปทั่วให้หลุดแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะทันทีที่ออกมาจากตรอกแคบ มิโนทอร์ก็กระโดดมาจากไหนไม่รู้ขวางหน้าเอาไว้และเหวี่ยงขวานฟันหมายจะเอาชีวิต อเดลเลดหลุบต่ำพร้อมกับกลิ้งตัวหลบขวานยักษ์ที่ฟันมาอย่างรวดเร็วทำให้ขวานนั้นฟันถูกแผงขายผลไม้หักเป็นสองท่อน ผลไม้หล่นกระจายเกลื่อนท้องถนน ผู้คนที่อยู่แถวนั้นแตกฮือราวกับฝูงผึ้งแตกรัง มือเล็กคว้าแอปเปิ้ลเขียวและลูกแพร์ขว้างใส่หน้าของอสุรกายและอาศัยจังหวะชุลมุนวิ่งหนีต่อเพื่อไปยังสถานี

               อเดลเลดคิดว่าการหนีขึ้นรถบัสอาจเป็นทางรอดเดียวที่ทำให้เธอรอดจากพี่ชายต่างแม่ของเธอไปได้ การปะทะกันตรงๆ อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก แต่การที่ปล่อยอสุรกายไปโดยที่ไม่ได้สังหารนั่นแปลว่าเธออาจะมีโอกาสได้เจอเขาอีกในเร็ววันนี้เพราะอสุรกายสามารถตามแกะรอยมนุษย์กึ่งเทพได้จากกลิ่นและโชคร้ายที่บุตรธิดาของสามมหาเทพมีกลิ่นที่แรงสุดๆ ไปเลย

              "ไปวอชิงตัน ขอด่วนๆ" อเดลเลดวางเงินลงที่จุดขายตั๋วสำหรับขึ้นรถบัสเที่ยวสุดท้ายอย่างร้อนรน เธอมองเห็นรถบัสแล้วและอีกไม่กี่นาทีจะถึงเวลาที่รถจะออก แต่หญิงสาวไม่สามารถขึ้นไปซ่อนตัวบนรถบัสได้ในตอนนี้เพราะหากมิโนทอร์ตามมาเจอก่อนคนบนรถก็จะเป็นอันตรายไปด้วย

                 ตึง! ตึง!

              "ได้รึยังคะ" หญิงสาวเร่งคุณลุงที่กำลังนับเงินค่าตั๋วอย่างไม่รีบร้อนเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของมิโนทอร์กำลังตรงเข้ามาใกล้ อเดลเลดรีบคว้าตั๋วรถบัสจากมือคุณลุงพร้อมกับวิ่งต่อไปทิศทางตรงกันข้ามกับสถานีรถบัสทันทีเพื่อล่ออสุรกายไปทางอื่นที่ห่างไกลผู้คน

               เบื้องหน้าของเธอคือสวนสาธารณะแฟรงคลินสแควร์หรือจะเรียกได้ว่าเป็นสวนสนุกสำหรับเด็กขนาดย่อมเลยก็ว่าได้เพราะสวนสาธารณะแห่งนี้เต็มไปด้วยเครื่องออกกำลังกาย รูปปั้นมังกร แพนด้าและสัตว์อื่นๆ ซุ้มประตูโค้งแบบจีนหรือแม้กระทั่งม้าหมุนขนาดใหญ่แถมอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถบัส อเดลเลดจึงวิ่งตรงไปยังม้าหมุนโดยมีมิโนทอร์ตามมาติดๆ

              "เอาตั๋วม้าหมุนที่นึงค่ะ" หญิงสาวขึ้นไปรอเจ้าอสุรกายบนหลังม้าเหล็กที่กำลังหมุนวนไปเรื่อยๆ พร้อมเสียงเพลงจรรโลงใจ มิโนทอร์ที่ตามกลิ่นจนมาหยุดอยู่ที่หน้าเครื่องเล่นสอดส่องสายตามองหามนุษย์กึ่งเทพสาว ก่อนที่จะพบว่าสาวเจ้าอยู่บนหลังม้าเหล็กที่กำลังเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ ราวกับพร้อมออกศึก ไม่รอช้าวัวหนุ่มกระโจนเข้าไปในเครื่องเล่นทันที

              "รู้ไหมว่าถ้าจะเล่น เขาให้ซื้อตั๋วก่อนขึ้นน่ะ" อเดลเลดว่าก่อนที่จะลงจากม้าตัวหนึ่งสลับไปยังอีกตัวหนึ่ง ขณะที่มิโนทอร์กำลังกระชากเสาที่ติดอยู่กับตัวม้าออกไปให้พ้นทาง หญิงสาวลอดตัวผ่านช่องระหว่างม้าแต่ละตัวไปโผล่ตรงนั้นที ตรงนี้ทีสร้างความสับสนและเกรี้ยวกราดให้เจ้าอสุรกายเป็นอย่างมาก เธอก้มตัวลงต่ำและมุดไปโผล่ด้านหลังเพื่อให้มิโนทอร์เปลี่ยนทิศทางก่อนที่จะทำแบบเดิมแต่ไปโผล่อีกด้านซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้งผนวกกับแรงเหวี่ยงของเครื่องเล่นทำให้อสุรกายเริ่มมึนงง เมื่อเห็นแบบนั้นอเดลเลดจึงรีบปีนรั้วที่กั้นรอบม้าหมุนก่อนที่จะกระโดดและกลิ้งตัวออกมาจากเครื่องเล่นปล่อยให้มิโนทอร์ที่กำลังสับสนหมุนวนอยู่ในเครื่องเล่นต่ออีกสักหน่อยก่อน เพื่อถ่วงเวลาให้รถบัสสามารถออกจากสถานีไปได้อย่างปลอดภัย 

              "รอก่อนค่ะ" หญิงสาววิ่งกลับไปยังสถานีขณะที่ประตูรถบัสกำลังจะปิดและขึ้นรถได้ตามเวลาเป๊ะๆ ขณะที่มิโนทอร์ที่สามารถหลุดออกมาจากม้าหมุนได้แล้วกำลังวิ่งตามรถบัสที่กำลังออกตัวมุ่งหน้าสู่วอชิงตันดีซี

               หากเทียบเป็นฉากในหนัง นี่คงเป็นฉากดราม่าที่พระเอกกำลังวิ่งตามรถบัสที่นางเอกนั่งแต่ในความเป็นจริงฉากต่อจากนี้จะเป็นเหมือนหนัง Triller ที่มีการฆ่ากันเลือดสาดแน่นอนหากเธอวิ่งขึ้นรถบัสคันนี้ไม่ทัน

               เราจะได้เจอกันอีกแน่พี่ชาย..

- - - - -

 ภารกิจปริศนาแห่งสายฟ้า