 298 ก่อนกลับก็ขอขุดทองอีกสักที่น่า
02/02/2025 เวลา 14.00 น. เดินทางบินหลังเพกาซัสแล่นลมชมวิวมาได้สองชั่วโมงนิด ๆ ก็มาถึงเมืองชายทะเลอคาบาของประเทศจอร์แดน
หนึ่งเดมิก็อดและสองอสุรกายไม่ต้องทำเรื่องเข้าเมืองให้เสียเวลาเพราะว่าพวกเขาไม่มีวีซ่าสำหรับท่องเที่ยวต่างประเทศมาตั้งแต่แรก เรียกได้ว่าเป็นผู้ลักลอบเข้าเมืองผิดกฎหมายโดยสมบูรณ์แบบ แต่ใครเล่าจะรู้ คงไม่มีตำรวจที่ไหนจู่ ๆ ก็ไปขอตรวจพาสปอร์ตนักท่องเที่ยวหรอกใช่ไหมหากไม่ได้หิวเงิน โดยเฉพาะนักท่องเที่ยวที่นึกจะแลนดิ้งลงสู่ที่หมายจุดไหนก็ได้แบบนี้…
“โอ้ เมืองนี้มีโบราณสถานติดชายหาดด้วยแฮะ วิวแจ่มมาก ลงจอดบนกำแพงปราสาทเลยควีน”
“ฮรี้!” oO(ยังลงไม่ถึงพื้นเจ้าก็แวะเที่ยวก่อนเลยรึ! ลูกช่างแวะจริง ๆ สงสัยจริงว่าเจ้าจะชอบซากหินทรงสี่เหลี่ยมอะไรนั่นหนักหนา)
“ตัวซากหินน่ะไม่เท่าไร แต่ว่าฉันติดใจอะไรบางอย่างที่อยู่ในนั้นต่างหาก”
แม้จะค่อนขอดแต่เพกาซัสสาวสีทมิฬก็บินตีวงร่อนลงมายังหลังคาของโบราณสถานีโดยที่ชาวบ้านธรรมดาจะเห็นว่าเป็นนกกาฝูงใหญ่
ทว่ายังไม่ทันที่กีบเท้าม้าทั้งสี่จะแตะถึงพื้นหินของกำแพงปราสาทเก่าลูกธนูดอกหนึ่งก็ยิงขึ้นมาจากพื้น เฉี่ยวปีกของเพกาซัสไปเล็กน้อยแต่ก็ทำเอาปลายขนสีดำกระจุยกระจาย
“ฮรี้!?” oO(นั่นมันอะไรน่ะ!?) ควีนแผดเสียงร้องด้วยความตระหนกอย่างถึงที่สุด แม้มันจะผ่านโลกมามากแต่ยังไม่เคยถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัวเลยสักครั้ง ม้าสาวหักหัวขึ้นส่งแรงไปที่ปีกรีบบินออกจากจุดเพื่อหลบหลีกหัวลูกศรที่ยิงตามมา
ไม่เพียงแค่อาชาสาวที่ตกใจ แม้แต่ดีนเองก็หน้าถอดสี วูล์ฟเฟียที่ซ้อนท้ายหลับตาปี๋เกาะหลังเดมิก็อดหนุ่มแน่น ดีนพยายามกวาดสายตามองอย่างรวดเร็วจนเขาเห็นปลายศรสีทองสะท้อนกับดวงอาทิตย์ เพียงแค่เสี้ยววินาทีลูกศรนั้นก็พุ่งขึ้นฟ้าด้วยความเร็วสูง เฉียดข้างแก้มสีน้ำผึ้งจนได้เลือด
“อุก.. ข้างล่างมีหุ่นทองคำ ควีนเธอปล่อยฉันลง เดี๋ยวฉันจะไปจัดการมันเอง”
“ฮรี้!” oO(จะให้ข้าปล่อยเจ้าลงตรงไหนล่ะเจ้าทึ่ม! หุ่นทองนั่นยิงพวกเราไม่หยุด) ยิ่งบินหนีเท่าไรความสูงก็ยิ่งไต่ระดับขึ้นไป “ฮรี้” oO(เราควรลงจอดที่อื่น)
“เอ่อ.. ก็ใช่ แต่สินสงครามก็อยากได้อ่ะ…” เสียงทุ้มเสียดายจริงไม่มีหลอก กลัวตายก็กลัวแต่เศษทองคำก็อยากได้ ดีนต้องเร่งตัดสินใจ “เดี๋ยวก่อน ฉันพอมีไอเดียดี ๆ อยู่”
“ฮรี้!” oO(เจ้าขี้งกเอ๊ย! จะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำเลย!)
ควีนตีปีกเหินขึ้นฟ้าในแนวดิ่งเก้าสิบองศาเพื่อหลบลูกธนูสีทองที่ยิงเข้าใส่ เล่นเอาลูกก๊อบลินที่เกาะหลังดีนอยู่ขาลอยออกจากหลังเพกาซัส ห้อยต่องแต่งอยู่กลางอากาศ มีเพียงแค่มือเล็ก ๆ ของมันเท่านั้นที่จิกเอาเสื้อที่ดีนใส่จนแทบขาด
“ฮึ่ม!”
บุตรแห่งโพไซดอนกัดฟันกรอด สายลมแรงที่ปะทะเข้ามาทำเอาชาหน้าไปหมด เขาหลับตาเขาเพ่งสมาธิไปที่ทะเลที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึงร้อยเมตร ดึงดูดมวลน้ำขนาดใหญ่รวบรวมไว้เสมือนโล่กำบังกายของควีน แม้มวลน้ำจะไม่แข็งแรงแต่อย่างน้อยก็พอจะเบี่ยงวิถีของลูกธนูที่พุ่งเข้าใส่ได้บ้าง
‘เจ้านั่นลูกธนูยังไม่หมดอีกเหรอ’
ดีนไม่ได้นับว่าพวกเขาถูกศรยิงใส่มาแล้วกี่ดอก ที่แน่ ๆ คงมีไม่ต่ำกว่าสิบ ให้ตั้งรับอย่างเดียวไม่ไหวแน่ ต้องหาวิธีโต้กลับเสียบ้าง ชายหนุ่มจึงใช้กลยุทธ์เดินหน้าท้าชน (แน่นอนว่าโซเฟียไม่เคยสอน เขารวบรวมน้ำให้ได้มากที่สุดสร้างเป็นกำแพงน้ำหนาหลายฟุตก่อนจะสั่งการให้เพกาซัสบินพุ่งชน
“บินลงไปชนมันเลยควีน!”
“ฮรี้!!” oO(เจ้าจะบ้าเหรอ!!) ควีนกรีดร้องเสียงหลง แต่เมื่อมันเห็นว่าลูกธนูที่ยิงเข้าใส่กำแพงน้ำที่ดีนสร้างซับแรงไว้เสียหมดจะไม่มีดอกไหนเลยที่ทะลุผ่านมาถึงตัวมันจึงตัดสินใจทำตามคำสั่ง “ฮรี้!!” oO(เป็นไงเป็นกัน ย้ากกกกกกกก!!)
แรงจากเพกาซัสที่บินลงมาแบบดับเครื่องชน ดันเอามวลน้ำทั้งหมดถาโถมลงไปเบื้องล่างราวกับคลื่นสึนามิที่ถูกส่งลงมาจากสวรรค์ หลังคาของปราสาทโบราณถูกน้ำทะเลซัดสาดจนท่วมขัง ส่วนมือแม่นธนูทองคำถูกน้ำพัดกระเด็นติดขอบปราการ กระแสไฟฟ้าบางส่วนแปรบปราบตามข้อต่อที่ลัดวงจร รวมทั้งระบบเสียงเสียหาย
และสิ่งที่ตามลงมาจากคลื่นน้ำที่ซัดโหมใส่คือหอกสามง่ามที่แทงทะลุข้อต่อช่วงอกของมัน
ฉั่วะ!! ปิ๊บ… ปิ๊บ…
ไฟสีแดงจากจักรกลค่อย ๆ มอดดับ ก่อนที่ร่างโลหะจะสลายกลายเป็นละอองสู่สถานที่ที่มันจากมา ในสมรภูมิรบเหลือเพียงแค่ไม่กี่อย่าง น้ำนองเจิ่งนอง ฟันเฟืองจำนวนมาก และสินสงครามสักอย่างหนึ่งที่ดีนภาวนาขอให้เป็นเศษทองคำหรือไม่ก็แปลนเฮเฟตัส
“เฮ้อ.. จัดการได้สักที” ดีนปาดเหงื่อบนหน้าผาก ตอนนี้เขาแยกไม่ออกแล้วว่านั่นคือเหงื่อหรือว่าน้ำทะเค็มปี๋กันแน่ ร่างสูงลงมาจากหลังอาชาจากนั้นตามเก็บสินสงครามที่เขาตะแง้วอยากจะได้
“ฮรี้!” oO(ฮึ! ไงล่ะคุ้มค่ากับที่เจ้าอยากได้ไหม หรือต้องไปที่อื่นอีกล่ะ) ควีนกล่าวเสียดสีด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ตรงกันข้ามกับคนฟังที่ตาเป็นประกาย
“คิวบู๊ของฉันแพรวพราวจนติดใจล่ะสิ ความจริงก็ยังมีอีกที่ถ้าเธออยากไป เพตราน่ะเป็นมรดก–..”
พูดยังไม่ทันจบอาชาสาวก็ส่งเสียงกรีดร้องโวยสายโดยไม่เก็บอาการ
“ฮรี้!!” oO(ไม่ไปแล้วโว้ยยย!! พวกเราต้องกลับฮาล์ฟบลัดกันเดี๋ยวนี้!!!)
ควีนไล่งับเดมิก็อดของมันอย่างฉุนเฉียว ให้ตายสิเจ้าบุตรแห่งโพไซดอนคนนี้ พานางมาเจอกับอะไรก็ไม่รู้! ส่วนก๊อบลินน้อยแม้ว่าใจของมันแทบจะตกลงอยู่แทบตาตุ่มทุกวินาที แต่มันก็ยังคงไม่มีปากเสียงเหมือนเดิม
จะว่าไป… ชาวเมืองอคาบาจะเห็นภาพการต่อสู้กลางอากาศเมื่อครู่นี้เป็นอย่างไรกันนะ? รู้สึกว่าน่าสนใจยังไงก็ไม่รู้สิ
สินสงคราม: ฟันเฟือง จำนวน 10 หน่วย และ น้ำมันหล่อลื่น 1 หน่วย
วันที่พิชิต: 23/02/2025
| 
โพสต์ 2025-2-23 09:45:52
โพสต์ 2025-2-23 14:18:23
