ธารน้ำใกล้ป่าทิศเหนือ

the
River
Zone

River Zone

ธารน้ำตกที่อยู่ใกล้กับป่าทิศเหนือของค่าย สายน้ำเย็นใสส้อนกับท้องฟ้าในทุกๆช่วงเวลาส่วนให้เหล่าบรรดาชาวค่ายมาวิ่งเล่น และเป็นอีกที่หนึ่งยอดนิยมที่เด็กบ้านโพไซดอนชอบมานั่งเล่น

Half Blood camp

God HEROES

ขุมทรัพย์บางอย่างอยู่บริเวณใกล้ป่าทิศเหนือ หรืออาจจะเป็นของเก่าที่รุ่นก่อน ๆ ฝังทิ้งไว้ลึกมากจนแทบหาไม่เจอ

ข่าวลือในค่าย

ผู้ที่ดวงดีก็มาขุดมันไปได้เลย เอาล่ะนักสำรวจเอ๋ย จงตามหามัน มันอยู่บริเวณ

ขั้นตอนการร่วมอีเว้นท์

- โรลเพลย์ฟังข่าวลือในค่าย สถานที่บริเวณค่าย

- โรลเพลย์สำรวจขุมทรัพย์ตามหาบริเวณธารน้ำนี้คนแรกที่สำรวจครบ 4 วันจะขุดเจอขุมทรัพย์นี้

(หากมีค่า LUK 8+ ขึ้นไปจะขุดเจอตั้งแต่หลุมแรกทันที)

หลุมขุมทรัพย์ Luk 1 หลุม ที่มีโอกาสเจอเฉพาะคนมีโชค มีคนเจอแล้ว LUK 11

หลุมขุมทรัพย์สำรวจปกติ 1 หลุม

ของที่ได้รับ

ผู้เข้าชม หากคุณต้องการดูเนื้อหาที่ถูกซ่อน จะต้องตอบกลับโพสต์นี้ก่อน

หินอัปเกรด 2 ก้อน, 2 ดรักม่า และ โล่อัสพิส

Daemon HEROES

Rumor

ห

เดม่อนหลังจากตื่นสาย เขาเดินออกมาจากบ้านก่อนได้ยินข่าวลือบางอย่าง งืมม ขุมทรัพย์ของคนรุ่นก่อนงั้นเหรอ แบบนี้ปลุกสายเลือดคนที่ชอบความท้าทายอย่างเขาขึ้นมาซะแล้วสิ เขาไม่รู้ว่าจะมีใครไปเริ่มสำรวจตามข่าวลือนี้กี่คนแล้วบ้าง ก่อนจะรีบไปขอยืมอุปกรณ์จอบจากบ้านใหญ่เพื่อมุ่งหน้าไปยังธารน้ำใสบริเวณใกล้ป่า

         "ที่นี่สินะ" เดม่อนเดินมาถึงก่อนเขาปักจอบบนพื้นดินมองสำรวจรอบ ๆ 

        "จะว่าไปทิวทัศน์เงียบสงบและสวยใช้ได้เลย" เดม่อนกล่าวคนเีดยว ก่อนจะคิดไตร่ตรองว่าคนมักจะฝังขุมทรัพย์ของพวกเขาตำแหน่งไหน หนังซีรีย์แนว ๆ นี้ที่เขาดูน่าจะพอช่วยได้มั้งสิ

        เดม่อนหยิบจอบก่อนเดินต่อไป เขายังไม่เจอทำเลจะขุดเลย...

        "หรือว่าตรงนั้น" เดม่อนมองรอบ ๆ ระหว่างเนินสองก้อนทางตัน แต่มีโพรงลอดเข้าไปได้นิดหน่อย เหมาะจะเป็นทำเลอยู่นะ

        ชายหนุ่มไม่รอช้าเขาเดินไปที่โพรงนั้น ก่อนโยนจอดเข้าไปก่อน และก้มตัวคลานไปเล็กน้อย จนมาสุดทาง แต่มันยืนไม่ได้ทำให้การขุดลำบาก เขาใช้จอบค่อย ๆ ขุดทีละนิด ในสภาพนอนเอียง? ใช่ มันลำบากพอสมควรเลย เขาขุดพื้นที่ตรงหน้าทีละนิดจนขุดอยู่นานก็ไม่มีทีท่าจะเจออะไรแข็ง ๆ ให้จอบไปซน นอกจากหัวกระโหลกสัตว์ป่า 

        "เยี่ยม ดวงจู๋" เดม่อนถอนหายใจ ก่อนหยิบหัวกระโหลกขึ้นมา เหวี่ยงขึ้นฟ้าแล้วเตะสุดแรง แต่ก็ไปได้ไม่ไกล ตอนนี้เขายังฝึกได้น้อย 

 

 

Feria HEROES

Dig it FeriaHayes time

เฟเรียเดินทางมายังธารน้ำใกล้ป่าทิศเหนือตามการขี้นำของเพื่อนร่วมค่ายที่เธอเจอที่หน้าบ้านฮิปนอสเมื่อครู่นี่ ในที่สุดก็มาถึงสักที โอ้โห้อากาศสดชื่น แถมบรรยายกาศก็เย็นสบายกำลังดี น่านอนจัง เธอสูดอาการบริสุทธิ์จากบริเวณนี้เป็นการเจิมเสียสักหน่อย 

"ที่นี่สินะที่ข่าวลือบอกว่ามีขุนทรัพย์อยู่น่ะ"

เธอมองพื้นที่รอบ ๆ เพื่อที่จะหาว่าตรงไหนที่น่าจะมีขุนทรัพย์อยู่มันเป็นพื้นดินราบเรียบเหมือน ๆ กันไปหมดเลยสงสัยต้องใช้เซนต์ของเดมิก็อตที่มีอยู่น้อยนิดของเธอในการกะจุดที่จะสามารถน่าจะสามารถขุดได้ ดีนะที่เอาพรวดมาด้วย พอรู้สึกว่าตรงนี้มันน่าจะเหมาะก็จัดการลงมือขุดดินตรงนั้นในทันทีเลย

"จะมีอะไรบ้างไหมนะ"

เธอพึมพำในขณะที่กำลังออกแรงขุดถึงร่างกายเธอจะดูผอมบาง แต่ก็แข็งแรงขึ้นมากกว่าเดิมนิดหน่อยเลยขุดดินได้ง่ายขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อยล่ะนะไหนดูสิว่ามีอะไรอยู่ตรงนี้รึเปล่า  ก่อนจะพอเห็นว่ามีอะไรอยู่ก็ใช้มือขุด ๆ อีกรอบหนึ่งดูว่าจะมีอะไรอยู่ข้างใน

bettyleg

Mazikeen -

                   หลังจากได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับสมบัติที่ถูกฝังอยู่แถวธารน้ำใกล้กับป่าทางทิศเหนือแล้ว เมซิคินก็ถูกมันดึงดูดอย่างสมบูรณืแบบ หญิงสาวเอ่ยปากขอยืมอุปกรณ์สำหรับขุดดินกับผู้ดูแลไร่แถวนั้นก่อนที่จะเดินตรงมายังจุดหมายปลายทางของข่าวลือ
                   "ที่นี่ดูสงบจริงๆ" หญิงสาวเอ่ยพลางมองไปรอบๆ "ไม่แปลกใจเลยที่มีคนคิดมาฝังสมบัติที่นี่"
                   บรรยากาศที่นี่ดูสงบเงียบเหมาะแก่การแอบมางีบหลับ เสียงสายน้ำกระทบกับหินดังซู่ซาราวกับเสียงกล่อมนอน ธารน้ำไหลใสแจ๋วจนเธออยากจะลองลงไปว่ายน้ำเล่น หญิงสาวมองไปรอบๆ พยายามคิดถึงความเป็นไปได้ที่ๆ คนรุ่นก่อนจะเลือกฝังสมบัติไว้
                   เมซิคินค่อนข้างกังวล เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองมีความอับโชคอยู่หน่อยๆ หรือว่าจะโชคดีแบบระเบิดระเบ้อ แถมข่าวลือที่ว่าไม่ได้บอกถึงจุดที่ฝังสมบัติไว้อย่างแน่ชัด
                   "ตรงนี้ดีมั้ยนะ" หญิงสาวพึมพำ เธอคิดว่าบริเวณใกล้ต้นไม้ใหญ่พอจะมีความเป็นไปได้ที่อาจจะเป็นที่ฝังสมบัติ
                   ชั่วพริบตา เมซิคินพลันเปลี่ยนใจ เธอยกจอบขุดดินขึ้นมาก่อนที่จะเดินตรงไปแถวริมน้ำ
                   "คิดว่าตรงนี้ดีกว่า" หญิสาวปาดเหงื่อที่ติดอยู่ตามกรอบหน้าก่อนที่จะออกแรงดันจอบขุดดิน
                   เศษดินกระเด็นติดตามเสื้อผ้าของเธอ เสียงขุดหลุมก็ยังคงดำเนินต่อไป..

Feria HEROES

Play it coolFeriaHayes time

หลังจากถวายของให้ท่านพ่อเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลามาขุดหาขุนทรัพย์อีกครั้งเสียสักที ตราบใดที่ยังไม่มีข่าวว่ามีใครขุดเจอขุนทรัพย์ที่ว่าเธอก็จะมาขุดต่อไปไม่หยุดยั้ง เอาสิ ใครไม่เจอ เธอก็ต้องมาขุดให้ได้ทุกวันแบบนี้แทน ก่อนหน้านี้เธอก็พึ่งพัฒนาศักยภาพในกายตนให้เพิ่มโชคขึ้นมาแบบจุก ๆ เอาสิ เพิ่มมาขนาดนี้ถ้าขุดไม่เจอก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วค่ะ

เฟเรียยืดเส้นยืดสายก่อนที่จะหยิบพรวดขุดดินออกมาพาดบ่าพร้อมเอาเฮคโฟนมาสวมฟังเพลงเดินไปตามทางไปเรื่อย ๆ แบบสุ่ม ๆ จนเพลงในหูฟังจบ เธอก็หยุดที่ตรงที่ว่าง ๆ ใกล้ ๆ ธารน้ำแล้วจึงลงมือขุดหาขุนทรัพย์ตรงนี้ในทันที

"นั่นมัน ใช่ใช่ไหม"

ในตอนนั้นเองที่ได้ยินเสียงแก๊กเหมือนโดนอะไรบางอย่างอยู่ เธอจึงใช้วิธีการค่อย ๆ ขุด ๆ รอบ ๆ มันเล็กน้อย เพื่อที่จะขุดขึ้นมาได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม ในตอนนั้นเองที่สิ่งที่อยู่ข้างในหลุมนี้ก็โผล่ออก มันใช่ใช่ไหม มันใช่ขุนทรัพย์ที่เธอกำลังตามหาอยู่ใช่ไหม เอาขึ้นมาดูกันเลย

bettyleg

Laurencius -

Half-Blood Camp

ลอเรนซิอุส อากุสโต้

ธารน้ำใกล้ป่าทิศเหนือ

หลังจากฝึกซ้อมจนเหนื่อยล้า ลอเรนซิอุสก็เเวะมายังธารน้ำใสใกล้าป่าทิผสเหนือ จากคำบอกเล่าของเด็กกลุ่มที่ช่วยสอนการฝึกซ้อมเล่าให้ฟังว่าถ้าหากดวงดีอาจจะเจอขุมทรัพย์สมบัติที่นี้ เขาว่าอย่างนั้นน่ะ เป็นข่าวลื่อที่เล่าสืบต่อกันมาของค่ายทำให้ผมเกิดความสนใจในข่าวลือของค่ายดังกล่าวจึงตัดสินใจหลังจากฝึกซ้อมที่ลาดฝึกเสร็จจะเเวะมาดูเสียหน่อยเผื่อดวงจะดีได้อะไรติดมือไปบ้าง

ไม่นานจากลานฝึกซ้อมลอนเรนซิอุสเดินมาถึงจุดหมายธารน้ำใสที่นี้น้ำเย็นสะอาดมีความเงียบสงบเเละร่มรื่นเหมาะกับการพักผ่อนเเละอยู่กับตนเอง เขาค่อยๆนั่่งลงพร้อมกับวางจอบเเละเสียมทีเเบกมาด้วยลงเเละนั่งพักอยู่ครู่หนึ่งเพื่อให้เเน่ใจเเละสำรวจว่าใช้สถานที่นี้จริงหรือไม่

" เป็นที่นี้จริงๆ เอาล่ะ! มา ลองกัน "

เด็กหนุ่มไม่รอช้าใช้จอบค่อยๆเกลี้ยดินเพื่อหาพื้นที่ที่คาดว่าจะเหมาะสมเเก่การขุด โดยมองไปรอบๆก็มี่องรอยการขุดจากชาวค่ายหลายคนที่เป็นหลุมๆอยู่ลึกบ้างตื้นบ้างตามเเต่กำลังความสามารถของเเต่ละคนอาจเป็นคนที่มีพละกำลังเยอะหน่อยก็ขุดได้ลึก คนที่เเรงน้อยก็ขุดได้ตื้นๆไป

" ตรงนี้เเล้วกัน ไม่มีร่องรอยเเละดูลึกลับดี เอาล่ะ! ฉึก! "

เขาให้จอบขุดลงไปอย่างสุดเเรงเท่าที่มี ขุดไปให้ลึกพอที่จะฝังสมบัติได้ หลายๆหลุมวนไปมาในบริเวณรอบๆสถานที่เเห่งนั้น จาก1หลุมเป็น2หลุม เเละเพิ่มอีก จนเหนื่อยหอบก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกับชิ้นส่วนโล่ผุพัง1ชิ้น คาดว่าน่าจะผ่านการใช้งานมาเเล้วนานมากเพราะดูจากร่องรอยน่าจะผ่านการเวลามานานเเละไม่สมบูรณ์คิดเป็นส่วนที่ขาดหายไปอีกมาถ้านำมาประกอบกัน อาจเป็นเพราะกระจัดกระจายหรือไม่ก็ไปตามกาลเวลา เเต่นั้นก็ถือว่าโชคดีที่ขุดเจออะไรบ้าง ไม่สียเเรงเปล่าเเละเจ็บมือฟรีๆ

" เอ๋...เศษโล้โลหะหรอ สภาพเก่ามากเลย "

Eloise HEROES

Hyde Fyodor. Voltiakerzakov

ไฮด์ประจำการอยู่ที่ธารน้ำใกล้ป่าทิศเหนือ ณ จุดนี้การต่อสู้ยังคงเป็นไปอย่างต่อเนื่องและมีกำลังพลไม่มาก เขาสังหารอสุรกายไปแล้วหลายตัวด้วยปืนคู่กายของเขา ทักษะการยิงที่แม่นยำและการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วทำให้เขาเก็บกวาดศัตรูได้อย่างรวดเร็ว

ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถจัดการกับอสุรกายต่าง ๆ ได้อย่างไม่มีปัญหา แต่มันก็ยังคงดาหน้าเข้ามาอย่างไม่เคยหยุดหย่อน ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มมิโนทอร์หรือหมาป่าแห่งแอรีสที่เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงโดนโลกิสั่งการได้ แต่ไฮด์ก็ยังคงยืนหยัดอยู่ตรงนั้นต่อสู้ด้วยความสงบเยือกเย็น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันเหมือนกับเป็นเพียงแค่การซ้อมมืของเขาก็เท่านั้น

และแล้วในจังหวะที่เขากำลังหยิบปืนขึ้นพร้อมยิงสังหารอสุรกายตัวล่าสุด เสียงกระทบของฝีเท้าหนัก ๆ ก็ดังมาจากมุมหนึ่งของป่า สัญญาณที่ทำให้เขาหยุดฟังชั่วขณะ ใบหน้าของเขายังคงแสดงออกถึงความสงบ สุขุม ไร้ความกลัว ทันทีที่ได้ยินเสียงเดินเข้ามาใกล้ภาพที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าก็คือไซคลอปส์สามตัวที่ยืนตระหง่านท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวายของการต่อสู้ ความสูงของพวกมันเกือบจะเป็นสองเท่าของมนุษย์ทั่วไป ตาที่มีเพียงข้างเดียวจ้องมองเขาด้วยความเกรี้ยวกราดเหมือนเตรียมพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

ไฮด์ยืนนิ่งมองพวกมัน สายตาเย็นชาของเขาไม่ได้แสดงออกถึงความตื่นตระหนกหรือความกังวลเลยแม้แต่นิดเดียว เขารู้ดีว่าการเผชิญหน้าครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ได้เกรงกลัวแต่อย่างใส สายลับอย่างเขาเผชิญกับความอันตรายมาแล้วแทบทุกรูปแบบ การต่อสู้ครั้งนี้เขาจะต้องจบมันอย่างสมบูรณ์แบบด้วยมือของเขาเอง!

ไซคลอปส์ทั้งสามเริ่มพุ่งเข้ามาอย่างดุดันไม่เกรงใจใคร ร่างของมันสูงใหญ่ เต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง แต่ไฮด์ไวกว่ามากเขากระชับปืนในมือขณะเดียวกันกับที่หลบหลีกการโจมตีอย่างคล่องแคล่ว เขาหมุนตัวหลบและกะระยะลำกล้องปืนให้หันไปที่ไซคลอปส์ตัวแรกที่กำลังพุ่งเข้ามา ก่อนที่เขาจะกดไกปืน กระสุนพุ่งออกไปอย่างแม่นยำ ไซคลอปส์ตัวแรกร่างแตกสลายเป็นละอองไปในทันทีแทบไม่ทันได้รู้สึกถึงความเจ็บเลยด้วยซ้ำ

ไซคลอปส์ตัวที่สองก็ไม่รอช้า พุ่งเข้ามาด้วยความโกรธเกรี้ยวที่พี่น้องของมันโดนพ่อหนุ่มน้ำแข็งสังหารเป็นที่เรียบร้อย มันไม่คิดจะปล่อยให้เขารอดชีวิตไปง่าย ๆ ไฮด์มองมันด้วยสายตาที่ยังคงเย็นชาไม่เปลี่ยนแปลง เขาหยิบปืนสั้นขึ้นมาอีกครั้งและเล็งไปที่ขาของมัน กระสุนปืนพุ่งเข้าไปที่ขาของไซคลอปส์จนมันเสียสมดุล ร่างมหึมาของมันเซถลาไปข้างหน้า แต่ไฮด์ไม่ให้โอกาสมันลุกขึ้นมาได้ เขากระโดดไปข้างหน้าและยิงต่อเนื่อง กระสุนทะลุเข้าไปที่หัวของมันโดยตรง ทำให้ไซคลอปส์ตัวที่สองล้มลงและสลายไปในทันที

ยังไม่ทันที่ไฮด์จะได้ตั้งตัว ไซคลอปส์ตัวสุดท้ายก็พุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วสูง มันฟาดกำปั้นที่เต็มไปด้วยพลังมหาศาลมาที่เขา ไฮด์สังเกตเห็นมันตั้งแต่ยังไม่ทันได้ยินเสียงฝีเท้าของมันด้วยซ้ำ เขาหยุดชั่วขณะและตั้งสมาธิ จากนั้นก็โค้งตัวหลบได้อย่างฉิวเฉียด ก่อนที่จะยกปืนคู่กายยิงออกไปหลายนัด กระสุนพุ่งทะลุไปที่จุดตายที่หัวของไซคลอปส์ทำให้มันสะท้านไปทั้งร่างแล้วล้มลงเหมือนกับที่สองตัวก่อนหน้าและสลายหายไป

หลังจากที่ฆ่าไซคลอปส์ทั้งสามตัวได้หมดสิ้น ไฮด์ก็ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นดวงตาของเขายังคงเยือกเย็นไม่มีอาการตื่นเต้นหรือหอบเหนื่อยจากการต่อสู้เผยให้เห็น เขาสอดปืนคู่กายกลับเข้าไปที่ข้างเอวอย่างไม่รีบร้อน จากนั้นก็ควักบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าและจุดมันยืนสูบอยู่ตรงนั้นแบบหล่อเท่ ควันจากบุหรี่ลอยขึ้นไปในอากาศ ท่ามกลางการเข่นฆ่าที่ไม่มีท่าว่าจะจบสิ้น แต่ท่าทางของเขาดูไม่รีบร้อนเลยสักนิดเหมือนการฆ่าในแต่ละครั้งเป็นเพียงเรื่องธรรมดาในชีวิตของเขาเท่านั้น…

ไฮด์ ฟีโอดอร์. โวลเทียเคอร์ซาคอฟ กำจัด ไซคลอปส์ 3 ตัว

Robin HEROES

Winter is coming

event : day 2 (21 dec 2024 03.00 PM)

Clara Schulz’s viewpoint

<< prev | next >>

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เสียงฝีเท้าที่กระแทกพื้นอย่างเร่งรีบดังขึ้นในป่าทึบ คลาร่าหอบหายใจหนักขณะวิ่งฝ่าดงต้นไม้ไปตามเส้นทางที่เริ่มจะชันขึ้นเรื่อยๆ เกราะหนังสีทองแดงเริ่มมีรอบขีดข่วนจากการต่อสู้กับอสุรกายมาร่วมสามชั่วโมง

พวกมันมุ่งหน้าไปทางธารน้ำตกไม่ผิดแน่..

เธอคิดกับตัวเอง พลางกระชับหอกสัมฤทธิ์ในมือแน่น แม้ร่างกายจะเริ่มเหนื่อยล้า จมูกแดงก่ำเพราะอากาศหนาวสุดขีด แต่คลาร่ารู้ว่าเธอไม่สามารถหยุดได้

ก่อนหน้านี้ภายในค่าย เธอกับกลุ่มลูกม้าปาร์ตี้เพื่อนของไครอน และเหล่านางไม้ได้ช่วยกันต่อสู้กับอสุรกายที่พยายามบุกฝ่ากำแพงเวทมนตร์ของค่ายเข้ามาจากแนวเขตชายแดนฝั่งตะวันตก พวกเธอเอาชนะมันได้อย่างหวุดหวิดแม้จำนวนผู้เข้าร่วมจะน้อยนิด แต่ไม่ทันจะได้หายใจโล่ง กลุ่มแวน มีเทอร์ก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากระยะไกล ความสูงใหญ่และปีกค้างคาวของมันทำให้เห็นได้ชัดแม้จะมีหิมะตกอยู่ตลอดเวลาก็ตาม คลาร่าแยกตัวออกมาจากเซนเทอร์คนอื่นๆ ที่กระจายกันไปในแต่ละจุดอย่างรวดเร็ว

“ต้องหยุด.. ต้องหยุดพวกมันให้ได้ก่อนที่จะมาถึงค่าย”

คลาร่าเบาฝีเท้าลงเมื่อมาถึงบริเวณธารน้ำ พื้นน้ำแข็งแตกร้าวเล็กน้อยใกล้ฝ่าเท้าของเธอ ลมหายใจหนักหน่วงแปรเปลี่ยนเป็นไอเย็นในอากาศ สายตาของเธอกวาดมองไปรอบๆ แต่ยังไม่ทันจะได้วิเคราะห์สถานการณ์ กลิ่นเหม็นเน่าลอยมาตามสายลมเย็นเฉียบ

เสียงคำรามต่ำดังขึ้นไม่ไกล แวน มีเทอร์ตัวแรกพุ่งตัวออกมาจากเงามืดของแนวต้นไม้ด้านหลัง ร่างสีดำสูงเกือบเก้าฟุตของมันดูยิ่งใหญ่และน่าเกรงขาม ปีกคางคาวขนาดใหญ่กางออกพัดเอาลมหนาวจัดมากระทบร่างกายของเธอ ลำแสงสีขาวเรืองรองจากหน้าผากของมันเปล่งประกายวาบ บรรยากาศรอบข้างตึงเครียดขึ้นทันที 

“มนุษย์ตัวจ้อย..” มันพูดด้วยเสียงที่ติดจี๊ดๆ แสบแก้วหูเหมือนเวลาวิทยุที่ปรับคลื่นผิด “เจ้าคิดหรือว่าจะหยุดพวกข้าได้?”

คลาร่ามองมันอย่างเงียบงัน เธอถอยหลังเล็กน้อยไปบนแผ่นน้ำแข็ง มือข้างที่ถือโล่ขยับออกข้างหลัง ก่อนจะพบว่าแวนมีเทอร์อีกสองตัวกำลังค่อยๆ ปรากฏตัวออกมาจากเงาไม้ในทิศทางต่างๆ

เธอกำลังถูกล้อม

“ฉันจะไม่ยอมให้พวกแกผ่านไปได้แน่”

แวน มีเทอร์ตัวแรกพุ่งเข้ามา ลำแสงจากหน้าผากของมันพุ่งตรงมาใส่เธออย่างแม่นยำ คลาร่ากระโดดหลบไปด้านข้างได้อย่างเฉียดฉิว แต่แรงระเบิดของลำแสงทำให้แผ่นน้ำแข็งแตกร้าว

“ช้าไปหน่อยนะ!” คลาร่าแกล้งยั่วยุ

“อวดดีเหลือเกิน เจ้ามนุษย์!” ตัวที่อยู่ทางด้านขวาของเธอเย้ยหยัน มันปล่อยคลื่นเสียงโซนาร์ความถี่สูงเข้าใส่เธอ ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่ของมันทำให้เธอรู้สึกยุบยิบจนขนลุกไปทั้งตัว

คลาร่าสูดลมหายใจลึก ขณะวิ่งหลบการโจมตีอย่างต่อเนื่องของทั้งสาม ทุกพื้นน้ำแข็งที่เธอกลิ้งหลุนๆ แตกร้าวมาตามหลัง เธอพยายามไม่ปล่อยให้ความกลัวเข้าครอบงำ แม้จะสัมผัสได้ถึงรสเค็มของโลหะไหลเข้ามาในปากก็ตาม

บ้าชะมัด..

เธอใช้ปลายหอกแทงสวนเมื่อแวน มีเทอร์ผลัดเข้ามาใกล้และใช้โล่ตั้งรับ แม้เลือดกำเดาจะยังไม่หยุดไหลจนทำให้หลุดโฟกัสได้ง่ายก็ตาม สมองแล่นเร็วจี๋พยายามสังเกตการเคลื่อนไหวของพวกมัน ทุกตัวดูหนักและไม่คุ้นเคยกับการยืนบนพื้นน้ำแข็ง

“ฮ่า!” เธอพึมพัมก่อนจะออกวิ่งไปในทิศทางที่น้ำแข็งบางที่สุด ถามว่ารู้ได้ยังไงน่ะหรอ ก็เธอกลิ้งผ่านมาแทบจะทุกตารางนิ้วของแม่น้ำสายนี้แล้วยังไงล่ะ

“มนุษย์ตัวเล็ก เจ้าคิดว่าเจ้าฉลาดกว่าข้าหรือ?” ตัวที่เสียงแหลมที่สุดเอ่ยปากพูด มันพยายามกึ่งบินกึ่งวิ่งข้ามน้ำแข็งและก้อนหินมาดักเธอด้านหน้า กรงเล็บของมันทำให้น้ำแข็งแตกร้าว แววตาสีแดงเลืิอดเรืองแสงน่าขนลุก

“แน่นอน!” เธอตอบทันควัน คาดหวังว่าอาธีน่าผู้เป็นแม่จะได้ยิน

“พวกแกดูจะหนักไปหน่อยสำหรับพื้นน้ำแข็งนี่นะ” เธอพูดก่อนจะย่อตัวลงและใช้หอกเคาะพื้นน้ำแข็งแรงๆ อย่างรวดเร็วสองครั้งให้รอยร้าวขยายออก

เจ้าเสียงแหลม.. เธอขอเรียกมันว่าอย่างนี้แล้วกัน มันคำรามอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมปล่อยคลื่นเสียงความถี่สูงออกมาในขณะพยายามจะใช้ปีกบินขึ้น แต่ปีกที่เปียกและหนาวเย็นทำให้มันพยุงตัวไม่ไหว

คลาร่าเห็นโอกาส เธอปาดเลือดกำเดาลวกๆ เธอทิ้งหอกกับโล่ในเสี้ยววินาทีแล้วคว้าหน้าไม้บรรจุลูกดอกที่ทำจากเหล็กสัมฤทธิ์วิเศษจากด้านหลังขึ้นมายิงใส่หน้าผากของมันด้วยความแม่นยำ มันร้องลั่น ลำแสงที่กำลังจะปล่อยออกมาชะงักกึก มันเซไปด้านหลัง ตกลงไปในรอยแยกของน้ำแข็งที่ลึกจนมองไม่เห็นก้น

สองตัวที่เหลือเห็นเพื่อนของมันตกลงไป มันพุ่งเข้าใส่เธอด้วยความโกรธจัด ลำแสงจากหน้าผากของมันยิงใส่คลาร่าอีกครั้ง เธอกลิ้งตัวหลบพร้อมคว้าหอกมาไว้ในมือ น่าเสียดายที่เธอหยิบโล่ไม่ทัน

“ไปเลย! อีกตัวฉันจะกันไว้!”

เสียงของหญิงสาวปริศนาดังขึ้นจากแนวป่า คลาร่าเห็นแสงสีเขียววูบผ่านไปมาจากหางตา ก่อนที่แวน มีเทอร์ตัวหนึ่งที่พยายามจนบินขึ้นฟ้าได้สามฟุตจะถูกเถาวัลย์สามสี่เส้นพุ่งผ่านอากาศมัดตัวแล้วพาหายเข้าไปในเงามืด

“เจ้าจะเสียใจที่ท้าทายพวกข้า!” ตัวที่เหลืออยู่เพียงลำพังตะโกนขึ้น

“ไม่ล่ะ ฉันว่าพวกแกต่างหากที่จะเสียใจ”

คลาร่าพูดก่อนจะถอยหลังก้าวหนึ่ง เธอจับหอกยกขึ้นเหนือศรีษะ เธอรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายจับหอกมั่นด้วยปลายนิ้วจนซีดขาว กล้ามเนื้อแขนและไหล่เกร็งขึ้น เธอก้าวเท้าข้างหนึ่งไปข้างหน้าอย่างมั่นคง

“แด่อาธีน่าผู้ทรงเกียรติ!”

ก่อนจะสะบัแขนและขว้างหอกออกไป หอกพุ่งทะยานไปในอากาศด้วยความเร็วสูง ราวกับจะฉีกสายลมเป็นสองส่วน ปลายหอกแหวกฝ่าอากาศอย่างแม่นยำ มุ่งตรงสู่คอของแวน มีเทอร์ตัวนั้นจนมันเสียการทรงตัวหงายหลังไปกับพื้นน้ำแข็งเย็นเฉียบ มันทรุดตัวลง น้ำหนักตัวของมันทำให้น้ำแข็งแตกออกจนมันตกลงไปในน้ำเย็นจัดพร้อมหอกของเธอ

ตัวสุดท้าย..

คลาร่าวิ่งกลับไปคว้าโล่กับหน้าไม้ที่หล่นอยู่ แต่เพราะพื้นน้ำแข็งเต็มไปด้วยรอยแตกร้าวจากร่องรอยของการต่อสู้ พอเธอหยิบโล่ขึ้นมาและจะหันไปคว้าหน้าไม้ มันก็จมหายลงไปในรอยแตกทันที โชคดีที่คลาร่าถีบตัวเองออกมาทัน

“ฮ่า!” เธอถอนหายใจอย่างแรง ก่อนจะยืนหอบอยู่ริมแม่น้ำครู่หนึ่ง ใช้แรงเฮือกสุดท้ายวิ่งเข้าไปในป่า ตอนนี้ทั้งตัวเหลือเพียงแค่โล่กับลูกดอกสัมฤทธิ์อีกสามดอกเท่านั้น

ร่องรอยของป่าที่ถูกทำลายด้วยลำแสงจากหน้าผากของแวนมีเทอร์บอกเส้นทางได้เป็นอย่างดี เธอมาถึงอย่างรวดเร็ว

“ดิ อิมมอร์ทาเลส!” คลาร่าอุทานออกมาทันทีเมื่อถึงที่หมาย ต้นไม้ต้นหนึ่งถูกความร้อนราวกับใบมีดทำลายจนหักครึ่ง ข้างหน้าของเธอคือนางไม้ตนหนึ่งนอนจมกองเลือดสีเขียวกับแวน มีเทอร์ที่บาดเจ็บสาหัสแต่ยังทรงตัวยืนได้อยู่ มันหันขวับทันทีที่รับรู้ได้ถึงการมาของคลาร่า

แวนมีเทอร์ตวัดสายตาแดงเฉียบที่เต็ทไปด้วยความเกลียดชังมาทางเธอพร้อมกับลำแสงขาวคมกริบ คลาร่าก้มตัวลงอย่างรวดเร็ว เสียงระเบิดดังขึ้นตามหลัง เธอขว้างโล่ออกไป โล่กระแทกเข้าที่หน้าท้องของอสุรกายจนมันเสียการทรงตัวภายในเสี้ยววินาที เธอดีดตัวไปข้างหน้าแล้วใช้ลูกดอกสัมฤทธิ์ปักเข้าที่กลางหัวของอสุรกายก่อนที่มันจะได้ปล่อยลำแสงออกมาอีกรอบ

แวน มีเทอร์ตัวสุดท้ายสลายกลายเป็นฝุ่นควันกลางอากาศ

คลาร่าไม่ทันได้ชื่นชมกับความสำเร็จของตัวเองแม้แต่นิดเดียว เธอกระโจนเข้าไปประคองร่างของนางไม้ตนนั้นขึ้นมาบนตัก เธอยังคงหายใจเบาๆ แต่ใบหน้าเจ็บปวดและอ่อนแรงมาก

“คุณ!” คลาร่าหอบหายใจหนักหน่วงขณะพยายามแบกร่างสีเขียวคลอโรฟิลด์ขึ้นหลัง “อดทนอีกหน่อยนะคะ..”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  

สรุปเหตุการณ์

- คลาร่า ชูลซ์ พิชิตแวน มีเทอร์ 3 ตัวที่ธารน้ำใกล้ป่าทิศเหนือ