ย้อนเวลา 10:00 น. วันที่ 14/2/68
หลังจากการเดินทางคู่กันกับพี่รีเบคก้ามาจากลองไอช์แลนต์อันเป็นที่ตั้งของค่ายฮาล์ฟบลัดมาถึงยังนิวยอร์กอควาเรียมกันเสียสักที แถมตอนนี้ก็เป็นเวลาเปิดอควาเรียมพอดีเลย
“ถึงสักทีงั้นเรารีบไปซื้อตั๋วกันเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูเลี้ยงเอง”
ในตอนนั้นเองพี่รีเบคก้าก็จับไหล่ไว้แน่นแบบทำเธอหยุดนิ่งแบบติดสตั๊น แบบขยับไม่ได้เลยแรงจะเยอะไปไหนนี่ให้ตายสิคะ
“เดี๋ยวก่อน พี่จะเป็นคนเลี้ยงเธอเองนะสาวน้อย”
“ตะ แต่ว่า…”
ไม่ทันได้พูดไรต่อสายตาที่พี่รีเบคก้าจ้องเธอมาก็บอกได้เลยว่าห้ามมีแต่ ทำเอาเธอกลัวจนต้องยอมให้พี่เขาเป็นคนจ่ายค่าตั๋วเลี้ยงเธอแทน
“ให้ตายสิคะ ไม่เห็นต้องเลี้ยงกันก็ได้แท้ ๆ นะคะ หนูก็มีเงินจากที่ทำภารกิจมาเยอะอยู่นะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า พี่เป็นพี่นะให้คนที่เด็กกว่าอย่างเธอเลี้ยงได้ไงกันล่ะ”
“ถ้าพี่ว่างั้นนะคะ”
ว่าแล้วพวกเราทั้งสองคนก็พากันเข้าไปข้างในอควาเรียมด้วยกัน จริง ๆ แล้วในระหว่างที่รอพี่รีเบคก้าซื้อตั๋วเธอก็ได้ดูแผนผังของอควาเรียมพร้อมดูตารางเวลาการแสดงโชว์สัตว์น้ำด้วย แต่เริ่มตอน 11 โมง นั่นหมายความว่าอีกตั้ง 1 ชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาโชว์รอบแรก ทำให้พวกเราตัดสินใจเดินไปโซนจัดแสดงสัตว์น้ำหลากสายพันธุ์กัน มันจึงเป็นโอกาสอันดีให้พวกเธอได้พูดคุยเรื่องต่าง ๆ ด้วยกัน
“ได้ข่าวว่าเธอกำลังเรียนอยู่ที่ LIIA เหรอเป็นยังไงบ้างล่ะ?”
“ใช่ค่ะ ก็คิดว่าคิดถูกนะคะที่ย้ายมาที่นี่ สนุกดี ถึงแม้ว่าวันแรกจะเจอเรื่องแปลก ๆ อย่างมีอสุรกายปลอมตัวเป็นเพื่อนร่วมชั้นมาชวนไปกินข้าวนอก แต่จริง ๆ คือมันจะแดกหนูก็เถอะนะ แต่หารู้ไม่ว่าหนูพกอาวุธอยู่ตลอดล่ะนะ เลยจัดการได้ง่าย ๆ เลยน่ะ การเรียนก็ยากหน่อยหนึ่ง คงเป็นเพราะหนูดรอปไปหลายปีเลยต้องมาปรับใหม่หมดล่ะนะคะ“
“หลายปีนี่….”
“3 ปีค่ะ หนูดรอปเรียนช่วงที่มองเห็นพวกอสุรกายไปสามปี เพราะช่วงนั้นหนูถูกพวกมันไล่ล่าบ่อยจนพ่อแม่คิดว่ามีอาการทางจิต กว่าจะกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติก็ล่อไป 3 ปีเลย หนูเลยเรียนช้ากว่าคนอื่นไป 3 ปีเลยนั่นแหละนะ จะว่าไปพี่ถามเรื่องนี้ทำไมเหรอคะ“
เธอเอ่ยถามพลางเลื่อนสายตาจากที่มองกระเบนบินข้ามหัวไปมามองอีกฝ่ายแทน
“ฉันเป็นศิษย์เก่าด้วยน่ะ จะว่าไปก็คิดถึงเหมือนกันนะนี่ ไม่ได้กลับไปที่โรงเรียนนานแล้วด้วย อ้อ รู้จักครูลิลลี่ไหม”
“ครูลิลลี่เหรอคะ ใช่ที่สอนคณิตหรือเปล่าคะ”
เธอครุ่นคิดพลางตอบออกมา ก่อนจะฟังอีกฝ่ายต่อ
“ใช่แล้วล่ะ ท่านเป็นครูที่ปรึกษาของพี่ด้วยล่ะนะ ดีจังเลยที่ยังสอนอยู่สินะ”
พี่รีเบคก้าถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ครูที่ปรึกษาอันเป็นที่รักของตนยังสอนอยู่ที่โรงเรียนดูท่าจะติดถึงมากจริง ๆ ซะด้วยสินะ ก่อนที่การสนทนาจะเริ่มต่ออีกครั้ง
“แล้วเรียนจบจากนี่ไปคิดจะทำอะไรต่อเหรอ?”
“ถามเรื่องยากเลยนะคะ อือ…ก็คงเรียนต่อมหาลัยล่ะนะคะ ได้ข่าวว่าถ้าข้ามไปฝั่งค่ายจูปิเตอร์ได้แล้วทำภารกิจต่าง ๆ ได้ครบตามเงื่อนไขก็จะไปเรียนที่นิวโรมได้ด้วย แต่ก็ไม่คาดหวังหรอกนะคะ ยิ่งในสถานการณ์ที่โลกไม่ปกติแบบนี้ หนูก็ขอแค่เรายังมีชีวิตรอดพ้นปลอดภัยและแข็งแกร่งขึ้นพร้อมรับมือพวกอสุรกาย แค่นั่นก็พอแล้วล่ะค่ะ อีกอย่างถ้าเงื่อนไขมันยากมากนัก หนูอาจจะหางานทำแถวค่ายเอาก็ได้อ่านะ”
เธอคิดพลางตอบออกไปในขณะที่มองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่มีแต่กลางมานานแสนนานแล้ว จนไม่รู้เลยว่าโลกจะประหลาดไปอีกมากขนาดไหนอีก
“นั่นสินะ พี่ก็เห็นด้วยล่ะนะ ถ้ามันยากนักก็หางานในค่ายทำเอาได้อยู่ งั้นถามเรื่องอื่นดีกว่า อย่างเรื่องสัตว์เลี้ยงน่ะ”
“ลูก ๆ น่ะเหรอคะ ที่บ้านเรามีกันสามคนเลยนะคะ ทั้งกาเอล เรเลียและก็กาเซลเลย อ้อ มีเด็กน้อยในไข่ด้วยอีกคนนี่นา”
“ไม่ใช่ ๆ พี่หมายถึงก่อนมาค่ายน่ะ”
“5555 ขอโทษด้วยนะคะที่เข้าใจผิดหนูไม่มีสัตว์เลี้ยงหรอกนะคะ แต่ตุ๊กตาสัตว์นุ่มฟู ๆ ล่ะก็เต็มห้องเลยนะคะ”
เธอเอ่ยตอบพร้อมทำท่ากางแขนกว้าง ๆ ให้รู้ว่ามันนุ่มฟูขนาดไหนด้วยความตื่นเต้น ก็คนมันชอบนี่นา
“ดูท่าจะชอบของนุ่มฟูน่าดูเลยนะนี่”
“แน่นอนค่ะ ก็เวลากอดมันทำให้หลับสบายนี่คะ”
คำพูดของเธอทำเอาพี่รีเบคก้าเก็ตเลย เพราะว่าเธอเป็นธิดาแห่งฮิปนอสนี่แหละ ถึงไม่ค่อยนอนหลับ แต่ถ้าได้นอนเมื่อไรการกอดตุ๊กตานุ่ม ๆ มันทำให้เธอหลับสบายเรื่องนอนมันเรื่องใหญ่นี่นา ว่าแล้วพวกเราก็ไปดูโชว์แมวน้ำด้วยกันสองคน แล้วจึงค่อยมานั่งพักกันที่คาเฟ่พวกเราเลยได้มาพูดคุยกันอีกครั้ง
“งั้นเรามาเล่น coffee or tea กันดีกว่า พี่จะเริ่มก่อนนะ โคล่า หรือ ชานมไข่มุก“
“โคล่าค่ะ เอาจริง ๆ หนูก็ชอบชานะ แต่ชอบชาเย็นแบบชาใสมากกว่าถ้าชานมไข่มุกหนูไม่ค่อยชอบเลย มันเคี้ยวเหมื่อยอ่า โคล่ามันซด ๆ ดื่มแบบเพียว ๆ ใส่แก้วไม่ใส่น้ำแข็งสักครึ่งแก้ว ดื่มเวลาไปออกงานก็เนียนเหมือนดื่มแอลได้อยู่ค่ะ พอดีหนูเมาง่ายน่ะเลยดื่มโคล่าแทน งั้นตาหนูนะ ของหวาน หรือ ของคาว“
“ของหวาน แต่กินไม่บ่อยนะ เป็นรางวัลให้ชีวิต ข้อต่อไป อยู่ค่าย หรือ ภารกิจ”
“ภารกิจค่ะ ไปลุย ๆ ข้างนอกมันสนุกดี ลุย ๆ ซ่า ๆ เจอเรื่องไม่คาดฝันบ้างก็เป็นสีสันชีวิตดี งั้นข้อต่อไป หมา หรือ แมว”
“แมว พี่ชอบความเล่นตัวแต่ขี้อ้อนของมัน ย้อนแย้งกันดี งั้นต่อไปนะ นก หรือ ปลา“
“นกค่ะ ได้โบยบินบนท้องฟ้าอย่างอิสระเสรีมันดูน่าสนุกดีล่ะนะคะ ต่อไปข้อสุดท้ายแล้วนะคะ ระหว่าง โดนจีบ กับ ไปจีบ”
สิ้นคำถามนี้ไปพี่รีเบคก้าก็ถึงกับใช้เวลาคิดนานนิดหน่อย แต่ก็ตอบว่า….
“ไปจีบ โดนจีบรู้สึกดีก็จริง แต่ไม่อยากรู้สึกผิดถ้าคนที่เข้ามาจีบไม่ใช่คนที่คลิกกัน อันที่จริงถ้าชอบที่สุดคือ ผลัดกันจีบทั้งคู่“
คำตอบนั่นทำเอาเธอหัวเราะร่าออกมาด้วยความโดนใจ ก่อนที่จะพากันไปที่โซนสัมผัสที่พวกเธอได้สัมผัสสัตว์น้ำอย่างใกล้ชิด ในตอนนั้นเองที่พวกเธอได้เจอกับคู่เดตอีกคู่ที่ดูจะเจอชะตาเจอคู่เพศเดียวกันแบบของเธอซะแล้วสิ นั่นก็คือพี่ออสติน อ๋าว บ้านคุณดี กับพี่คริสโตเฟอร์บ้านเฮเฟตัสที่ดูจะเซ็ง ๆ กับการเดตครั้งนี้ แถมชุดของพวกเขาก็ดันเป็นเสื้อค่ายซะด้วยสิ
สวัสดีเบคกี้กับเฟเรีย พวกเธอก็สุ่มได้เพศเดียวกันทั้งคู่เลยสินะ เฮ้! คริส นายน่ะอยู่กับฉันทำหน้าให้มันจอย ๆ หน่อยได้ไหม“
“สวัสดีค่ะพี่ออสติน พี่คริสโตเฟอร์ ดูเซ็งกันจังเลยนะคะนี่”
“…..”
พี่คริสโตเฟอร์ได้แต่ถอนหายใจออกมา ดูท่าจะบ่จอยจริง ๆ ซะด้วยสินะ
"นายพลาดเองนะพวกที่ไม่ระบุเพศคู่เดตไปน่ะ!"
"โอเค ผมจะจำไว้"
"เอาน่า ถือว่าได้มาเที่ยวพักผ่อนกับเพื่อนใหม่ไง โอ้! ฉันเดี๋ยวพวกฉันไปกันก่อน คู่เธอก็เดตกันให้สนุกล่ะ!"
“เดี๋ยวก่อนค่ะ”
ว่าแล้วเธอก็หยิบซ็อตโกแลคสองชิ้นมายื่นให้ทั้งคู่ไป
“หนูให้ค่ะทั้งคู่ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ”
เธออมยิ้มก่อนจะให้ซ็อตโกแลคให้ทั้งคู่ไปแล้วคู่ชายหนุ่มก็ขอบคุณเธอแล้วออกเดินทางกันต่อไป เหลือไว้แค่เธอสองคนเหมือนเดิม
@Dean
มอบ ซ็อตโกแลคให้ ออสติน และ คริสโตเฟอร์
น้ำหอม unisex ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ +5 แต้ม
โพสต์ 2025-2-10 10:55:57
โพสต์ 2025-2-15 04:16:03
