โพสต์ 2025-2-6 22:24:36
โพสต์ 2025-2-8 08:14:15
พยายามงมเข็มในมหาสมุทร
ทั้งที่ความเป็นจริงของคำตอบคือมหาสมุทร ไม่ใช่เข็ม
บางทีมันอาจจะไม่ใช่หมาป่าจริง ๆ แต่เป็นสัญญะบางอย่าง
นั่นเป็นความคิดที่วนเวียนอยู่ตลอดนับตั้งแต่ขึ้นเรือจนเหยียบเหนือผืนดินเมืองเนเปิลส์ หรืออาจเป็นการสะกดจิตตนเองให้เลิกคิดเรื่อง ‘หมาป่าจริง ๆ’ ไม่ใช่ความหมายโดยนัยอะไรมากกว่า
อาจเป็นร้าน ป้าย หรือสถานที่สักอย่างที่เกี่ยวข้องกับสัญลักษณ์หมาป่า
“ขอบคุณค่ะ”
คาร์ล็อตต้ารับแก้วกาแฟจากพนักงาน เพราะตั้งอยู่ในศูนย์กลางการค้าแห่งเมเปิลส์ เธอจึงคิดว่าอาจได้เบาะแสไม่มากก็น้อยจากที่นี่
และจากการเที่ยวตะลอนหาด้วยคำถาม ‘พอจะมีร้านค้าหรือสถานที่ที่มีสัญลักษณ์หมาป่าอยู่บ้างไหมคะ’ คาร์ล็อตต้าก็ค้นพบว่ามันศูนย์เปล่าอย่างสิ้นเชิง — สรุปเรื่องราวอย่างสั้นและกระชับที่สุดคือมี แต่มันดูไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับสิ่งที่เธอตามหาอยู่เลย
หย่อนก้นนั่งพักที่สวนสาธารณะ การไปตามที่ผู้คนในย่านการค้าแนะนำมันได้ผล แต่นั่นยังไม่ใช่ ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น
เสียงพรูลมหายใจยาวเหยียดดังขึ้น ใบหน้างามเชิดแหงนขึ้นฟ้าได้ไม่นานก็ผงกก้มต่ำลงมองพื้น ดูสิ้นหนทางมิหยอก เรื่องนี้อาจสอนให้รู้ว่าบางทีความรู้ก็สำคัญกว่าจินตนาการเลอะเลือน และไม่ควรพยายามเลียนแบบการเป็นนักสืบ
แต่—
หัวคิ้วขยับขมวดเข้าหากัน ระหว่างขนงยับย่น ตรงนั้นมีความไม่เข้าใจและสับสนอย่างใหญ่หลวงปรากฏอยู่
“มันผิดพลาดที่ตรงไหนกันนะ—”
ชั่วขณะนั้น เพียงเสี้ยววินาที
หลังออกจากสวนสาธาณะยังไม่ทันพ้นสองก้าว ความหวาดเสียวแล่นไปตามสันหลังอย่างรวดเร็ว อาการร้อนปะปนหนาว ขนแขนลุกชันลานยันมาที่หัวในฉับพลันจนคาร์ล็อตต้าสะดุ้ง ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไรแต่รู้สึกได้ถึงภัยคุกคามบางอย่างที่กำลังกล้ำกรายเข้ามาเชื่องช้า
สัญชาตญาณของเธอแม่นยำเสมอ และคาร์ล็อตต้าก็เชื่อในความรู้สึกของตัวเอง
ศีรษะเหลียวขวับไปยังทิศทางที่ความรู้สึกสะอิดสะเอียนชวนขนลุกปรากฏ สิ่งที่เธอเห็นไม่มีอะไรแปลกประหลาดอยู่เลยยกเว้นผู้คนบางตา
และชายผู้หนึ่งที่ให้ความขนลุกขนพองไม่มีที่สิ้นสุด จ้องเขม็งมายังเธอไม่คิดวางสายตา เดิมทีมันคงไม่แปลกประหลาดขนาดนี้ หากเขาไม่ยืนปักหลักประหนึ่งหินผา และใช้ลูกตาแข็งค้างแช่สายตามาที่เธอระหว่างมีคนสัญจรไปมาแบบนั้น
คาร์ล็อตต้าเจอผู้คนมากมาย เธอคุ้นเคยกับการถูกมองและเป็นจุดรวมสายตา แต่ไม่ใช่กับคนคนนี้ที่ให้ความรู้สึกน่าตื่นตระหนกทุกขณะจิต
บางอย่างในใจกู่ร้องว่า อันตราย, ต้องหนี ซ้ำไปซ้ำมา
กระนั้นก็ไม่ได้เตลิดจากไปในทันที เธอเลือกซ่อนตัวกลมกลืนไปกับหมู่ผู้คนมากมายจากนักท่องเที่ยวทัวร์ใหญ่ที่ผ่านมา บดบังตนเองจากสายตาและพยายามเคลื่อนตัวไปตามคลื่นมนุษย์ที่หนาขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเข้าใกล้สถานีรถไฟ
เธอไม่คิดหันไปมองหรือพยายามตามหาคนน่าขนลุกคนนั้นเบื้องหลัง ตอนนี้การตามหาสัญญะความเกี่ยวข้องกับหมาป่าไม่ได้อยู่ในหัว คาร์ล็อตต้าต้องตีตัวออกห่างจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุด
เนเปิลส์— ไม่มีใครไม่รู้ว่าที่นี่อันตรายขนาดไหน มีมาเฟียพลุกพล่าน มีโจรชุกชุม คงไม่แปลกถ้าอยู่ ๆ เดินไปจะมีใครหมายหัวเธอขึ้นมา จากประสบการณ์ตรงที่พบเจอมาบ่อยจนน่าเอือมระอาน่ะนะ
แม่เองก็ชอบพูดอยู่บ่อย ๆ ว่าถ้าเจอพวกคนน่ากลัวหรืออะไรก็ตามแปลก ๆ ให้พยายามอยู่ในที่ที่ผู้คนพลุกพล่านมากพอที่จะทำให้เธอจมหายไปในนั้น จะว่าไป อาจารย์เองก็ชอบบอกให้เธอทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญ
รถไฟเดินทางไปกรุงโรมกำลังมาถึง, และเธอเฝ้ารออย่างใจจดจ่อ พร้อมทั้งภาวนาให้อะไรก็ตามที่ปองร้ายเธออยู่ไม่สังเกตเห็น
หมายเหตุ : ตามหาหมาป่า ( 2/2 )
เปิดฉากม่านละคร : ปฐมบท (3)
เมเปิลส์กว้างกว่าที่คิด
