[ประเทศซาอุดิอาระเบีย] ป้อมตาบุค

[คัดลอกลิงก์]

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา ลงทะเบียน

×



Tabuk Castle

ป้อมตาบุค เมืองตาบุค ประเทศซาอุดิอาระเบีย




ป้อมตาบุค
เมืองตาบุค ประเทศซาอุดิอาระเบีย



ป้อมตาบุค ตั้งอยู่ใน เมืองตาบุค ทางตะวันตกเฉียงเหนือของซาอุดีอาระเบีย เป็นป้อมโบราณที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์และเชื่อมโยงกับยุคออตโตมันในศตวรรษที่ 16 ป้อมนี้สร้างขึ้นจากหินและดินด้วยสถาปัตยกรรมแบบโบราณ ซึ่งมีหอคอยสองแห่งและกำแพงที่เชื่อมต่อกันเพื่อใช้ป้องกันภัย นอกจากนี้ยังมีประตูใหญ่ที่เปิดเข้าสู่ภายใน ซึ่งถูกออกแบบมาให้เหมาะสมกับการคุ้มกันจากการโจมตี


ภายในป้อมประกอบด้วยห้องต่าง ๆ เช่น ห้องพัก, ห้องละหมาด และลานที่ใช้สำหรับการพักผ่อนของกองทหารและกองคาราวานที่เดินทางผ่านบริเวณนี้ นอกจากนั้นยังมีบ่อน้ำซึ่งเคยเป็นแหล่งน้ำสำคัญสำหรับผู้ที่สัญจรไปมาในอดีต เสาหินภายในป้อมยังแสดงถึงทักษะการก่อสร้างและการออกแบบที่มีความแม่นยำ


ในปัจจุบันป้อมตาบุคได้รับการบูรณะและเปลี่ยนเป็นพิพิธภัณฑ์ที่นำเสนอประวัติศาสตร์ของเมืองและภูมิภาค โดยจัดแสดงนิทรรศการเกี่ยวกับการเดินทางของผู้แสวงบุญ และสิ่งของในยุคโบราณ รวมถึงภาพวาดและจารึกที่แสดงให้เห็นถึงการดำรงชีวิตของผู้คนในอดีต นอกจากการสำรวจป้อมแล้ว นักท่องเที่ยวยังสามารถชมวิวทิวทัศน์ของเมืองตาบุคจากหอคอยและเดินเล่นในบริเวณโดยรอบซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้และเส้นทางเดินชมธรรมชาติ


โดยสถานที่นี้ถือเป็นจุดสำคัญทางประวัติศาสตร์ที่ผู้ที่สนใจเรื่องราวของซาอุดีอาระเบียไม่ควรพลาดการเยี่ยมชม




เงื่อนไขการพบเจอ

- หลังถูกพิชิต จะใช้เวลาก่อรูปร่างกลับมาจากทาร์ทารัสเดือนถัดไป 

ตัวอย่าง ถูกสังหารวันที่ 9/1/2025 มันจะกลับมาในวันที่ 9/2/2025








แสดงความคิดเห็น

God
โพสต์ 9842 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-1-9 13:11
โพสต์ 2025-2-2 08:43:59 | ดูโพสต์ทั้งหมด
290
วิญญาณ (?) ตามติด

               27/01/2025 เวลา 07.30 น.

               สายลมเอื่อยพัดแทรกเข้ามาผ่านบานหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้เพียงนิด ระบายอากาศในห้องหับมิให้อับทึบจนเกินไป แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาไม่ได้ปลุกให้คนที่นอนอยู่ในห้องเช่าของโรงแรมเก่า ๆ ในตัวเมืองทาบุคลืมตาตื่น ทว่าสิ่งที่ปลุกให้ชายหนุ่มใบหน้าละตินที่กำลังหลับใหลให้ตื่นขึ้นมาก็คือ..

               ปัง!!!

               สายลมที่พัดแรงวูบหนึ่งตีบานหน้าต่างที่ค้ำกลอนกระแทกเข้ากับวงกบเข้าเต็มแรง ดีนสะดุ้งโหยงขึ้นมา พลันหลุดจากห้วนนิทราในทันที ชายหนุ่มหันซ้ายแลขวาด้วยความล่ก ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดระแวง จนกระทั่งดวงตาสีเปลือกไม้มองสบไปยังบานหน้าต่างที่กระพือเปิดปิดด้วยแรงลมที่พัดไปมา

               “เฮ้อ… นึกว่าระเบิดเสียอีก”

               วางฝ่ามือทาบหน้าอกคล้ายปลอบโยนให้หัวใจเลิกเต้นรัว ตอนนี้เขาอยู่ในดินแดนตะวันออกกลาง แม้จะไม่ใช่ซีเรีย อัฟกานิสถาน อิรัก อิหร่าน หรือว่าอิสราเอล แต่การก่อกการร้ายก็เกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา ในเมื่อไม่ใช่ระเบิดก็ดีแล้ว แต่ดีนก็หลับต่อไม่ลง อันที่จริงตอนนี้ก็ได้เวลาตื่นแล้วโดยไม่ต้องรอให้นาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือทำงาน

               ชายหนุ่มเอี้ยวตัวเพื่อควานหาโทรศัพท์มือถือที่วางทิ้งไว้สักที่บนเตียงก่อนนะ เมื่อวานเขาสลบกลางอากาศหลังจากที่ส่งข้อความหาแมคเคนซีไปยังไม่ทันพ้นสิบวินาที แต่ระหว่างที่เขาขยับตัวอยู่นั่นเองก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ทับช่วงกลางลำตัวของตนเองไว้ สัมผัสอบอุ่นเหมือนตอนที่ออมเล็ตแอบขึ้นมานอนซุกบนเตียงตอนเขาหลับ

               แต่ดีนไม่ได้พาออมเล็ตมาด้วย จะบอกว่าเป็นควีนก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่นอกจากจะมีไฟฉายย่อส่วนย่อขนาดม้าสาวตัวใหญ่ให้เหลือตัวนิดเดี๋ยวเหมือนลูกม้าเพิ่งเกิด ด้วยความที่เพิ่งตื่นนอนดีนจึงไม่ทันได้คิดอะไรมาก (เพราะคิดมากเรื่องก่อการร้ายไปแล้ว) ชายหนุ่มจึงเลิกผ้าห่มที่คลุมกายออกทันที แล้วสิ่งที่เขาเห็นก็ทำเอาตกตะลึงจนร้องลั่น

               ดีนยังจำได้ดีกับภาพติดตาเมื่อวานนี้ ใบหน้าบวมกลมเหมือนกับซากศพขึ้นอืดจนเป็นสีเขียวคล้ำ แววตาสีดำไร้ตาขาวที่จ้องมองเขาผ่านช่องหลุมศพที่โบราณสถานเฮกรา

               “ว้ากกกกกก ผีหลอกกกกกกก!!”

               ดีนถีบผีโบราณจนกระเด็นกลิ้งขลุก ๆ ตกเตียง

               “กี้!?”

               เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดและงุนงงดังขึ้นมาจากด้านล่างเตียง จากสำเนียงการร้องที่รู้สึกคุ้น ๆ ทำให้ความกลัวแปรเปลี่ยนเป็นความฉงน

               ‘ทำไมผีถึงร้องเสียงเหมือนก๊อบลินเลยฟะ…?’

               ชายหนุ่มกล้า ๆ กลัว ๆ หยิบกำไลอัจฉริยะที่ถอดออกไว้ที่หัวเตียงมาใส่ที่ข้อมือ จากนั้นเนรมิตโล่ขึ้นมา ลงจากเตียงแล้วดูร่างที่เพิ่งถีบไปด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ สิ่งที่เขาเห็นคือลูกก๊อบลินขนาดตัวพอ ๆ กับทารกอายุไม่ถึงขวบปี สวมผ้าเก่า ๆ ขาด ๆ เหม็นฉึ่ง นั่งจุมปุ๊กกุมหัวที่ปูดโนน้ำตาคลอเบ้า หน้าตาท่าทางของมันน่าสงสารเกินกว่าจะเอาดาบไล่จิ้ม

               “กี้.. มุห์ซิน ลิมาซา ตุอ์ดีนี?” ก๊อบลินน้อยพูดอะไรบางอย่างออกมายิ่งทำให้ดีนงุนงงกว่าเดิม

               “เดี๋ยวนะ แกพูดได้งั้นเหรอ?” คิ้วหนาเลิกขึ้นตรงกันข้ามกับโล่ในมือที่ลดลงมา

               ตั้งแต่ที่รู้ตัวว่าเป็นเดมิก็อด ดีนพิชิตก๊อบลินมาเป็นร้อยตัวได้แล้วมั้ง แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาเคยได้ยินก๊อบลินสนทนา กระนั้นเขาก็ฟังที่มันพูดไม่ออก ภาษาเมื่อกี้คือภาษาก๊อบลินหรือไงนะ? แต่ว่าไม่ ดีนคิดว่ามันคล้ายกับภาษาอาหรับมากกว่า

               ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วให้มันพูดอีกรอบมันจะพูดหรือเปล่านะ ชายหนุ่มจึงลองหยิบสมาร์ทโฟนเข้าแอปพลิเคชั่นแปลภาษาแล้วส่งไมค์ไปจ่อใกล้ปากมัน

                “กี้… มุห์ซิน มาซา ตัฟอัล?”

               พอกดแปลภาษาเอไอประจำเครื่องก็แปลภาษาด้วยเสียงทันที “คนใจดี ท่านทำอะไร?”

               “เฮ้ย!! พูดภาษาอาหรับได้จริงด้วย!?”

               “กี๊?” ก๊อบลินน้อยเอียงคอ มันไม่ได้พูดอะไรอีก ได้แต่ส่งเสียงเฉพาะตัวของก๊อบลินออกมา

               ดีนได้แต่มองท่าทางของเจ้าตัวเล็กที่ดูแล้วไม่น่ามีอันตราย มิหนำซ้ำมันยังเรียกเขาว่าผู้มีพระคุณอีกต่างหาก เขาจึงลดท่าทีป้องกันตัวเองลดลง หดโล่กลับคืนสู่ในรูปแบบของกำไล ถึงดูประมาทไปหน่อยแต่มั่นใจว่ากับเจ้าเปี๊ยกตัวแค่นี้จัดการได้ง่าย ๆ สบาย ๆ อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าหากเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากจะทำร้ายมัน

               “แกเป็นใครมาจากไหน?”

               ชายหนุ่มลองเปิดปากสนทนา แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะไม่เข้าใจภาษาที่เขาสื่อ มันได้แต่ทำท่าทางกล้า ๆ กลัว ๆ อยากเข้าหาแต่ก็กลัวจะโดนถีบจนหัวปูดอีก เขาลองสนทนากับมันอีกหลายคำคราวนี้ใช้แอปฯ แปลภาษาควบคู่ไปด้วยจนได้คีย์เวิร์ดสามคำสั้น ๆ ‘ครอบครัว’ ‘หุ่นทองคำ’ และ ‘ผู้มีพระคุณ’ เหมือนว่าเจ้านี้จะอยู่ในวัยหัดพูดเลยสื่อสารออกมาได้เพียงแค่เท่านี้

               “ไม่เข้าใจเลยแฮะ… ครอบครัว หุ่นทองคำ ผู้มีพระคุณ.. คำหลังสุดคงหมายถึงฉันสินะ แต่ครอบครัวกับหุ่นทองคำ.. คงไม่ใช่ว่าฉันไปฆ่าหุ่นยนต์ที่เลี้ยงแกมาใช่ไหม? แต่ถ้าบอกว่าฉันเป็นผู้มีพระคุณ หุ่นนั่นคงไม่ใช่ครอบครัวนายหรอกใช่ไหมล่ะ?”

               ก๊อบลินน้อยพยักหน้า ส่ายหน้า จากนั้นก็พยักหน้าอีกที เจ้าตัวเล็กยังจับใจความคำพูดไม่ได้ ส่วนดีนก็ไม่ค่อยเข้าใจก๊อบลินน้อยที่พยายามตอบโต้

               ตอนนี้คิดไปก็ป่วยการ เขาจึงจัดการกิจวัตรยามเช้าก่อนจากนั้นค่อยเช็คเอาต์โรงแรมแล้วว่ากันอีกที

               .
               .
               .

               08.45 น.

               “ฮรี้” oO(ไม่เลี้ยงไว้ล่ะ ข้าว่าเจ้าลิงเขียวนี่ก็น่ารักดี)

               “อะไรนะ! เธอว่าเจ้านี่น่ารัก?” ดีนทำตาไม่อยากเชื่อใส่ม้าสาว มองยังไงว่าลูกก๊อบลินน่ารัก เขาเสสายตามองเจ้าตัวเล็กในผ้าเน่า เอ่อ.. ยอมรับว่ามันน่ารักนิดนึงก็ได้ถ้าไม่นุ่งผ้าห่อศพ “จะยังไงก็ช่าง เจ้านี้เดินทางไปกับพวกเราไม่ได้ อีกอย่างออมเล็ตเคยกินก๊อบลินเป็นอาหารแล้วด้วย ถ้าเจอหน้ากันมีหวังเจ้าเขียวนี่โดนเอาไปทำเป็นทาร์ทาร์สเต็กแน่ ๆ”

               “กี้ มุห์ซิน” เจ้าตัวน้อยโผเข้ามาเกาะขาดีนไม่ปล่อย แม้ว่าจะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง แต่มันจับใจความจากน้ำเสียงว่า ‘ผู้มีพระคุณ’ กำลังจะทิ้งมันไป ขนาดว่าดีนสะบัดขาออกเจ้าตัวเล็กก็ยังเกาะขาเขาไม่หลุด

               “ฮรี้” oO(ดูสิ มันต้องการเจ้านะ ดีนเอลวิน อัลวาเรซ นีล เจ้าใจจืดใจดำทิ้งทารกน้อยได้ลงเชียวรึ)

               “ฉันก็อยากจะใจดี แต่ถ้าสัตว์เลี้ยงที่บ้านเข้ากันไม่ได้ เก็บไปเลี้ยงก็รังแต่จะมีปัญหาเปล่า ๆ”

               ดีนพยายามให้เหตุผล เอาเข้าจริงหากว่าออมเล็ตไม่เคยโซ้ยก๊อบลินเป็น ๆ มาก่อนอาจไม่มีปัญหา เพราะยังไงสิงโตน้อยเข้ากันได้ดีกับสิ่งมีชีวิตทุกอย่างอยู่แล้ว

               ทั้งสองปรึกษากันด้วยปัญหาชวนปวดหัวระหว่างเส้นทางไปยังป้อมทาบุคในระยะทางที่เดินเท้ากันไปไหว จู่ ๆ ควีนก็เสนอแนวทางแก้ปัญหาขึ้นมา

               “ฮรี้” oO(เช่นนั้นข้าจะเลี้ยงมันไว้เอง ในฐานะสัตว์เลี้ยง)

               “พรืดดด อะไรนะ? สัตว์เลี้ยง? มันจะเป็นสัตว์เลี้ยงของเธองั้นเหรอ?” ดีนหลุดขำออกมาจนต้องยกหลังมือขึ้นปิดริมฝีปากที่ล้อมไปด้วยหนวดเครารกครึ้ม “ฉันนึกว่าเธอจะเสนอตัวเป็นแม่เลี้ยงมันซะอีก”

               “ฮรี้!” oO(ฮึ! สัตว์เลี้ยงน่ะถูกแล้ว แม้ข้าจะมีเมตตา แต่เจ้าลิงเขียวไม่ใช่ลูกอาชา ให้เป็นสัตว์เลี้ยงของข้าก็ดีแค่ไหนแล้ว)

               “ตามใจ งั้นจากนี้มันเป็นของเธอแล้ว” ดีนอุ้มก๊อบลินน้อยที่เกาะขากางเกงเขาไม่ปล่อยทั้งที่เดินมาไกลเกือบกิโลฯ ไปไว้บนหลังดีน “แต่เธอจะเรียกมันว่าลิงเขียวเหรอ ชื่อไม่เท่เลย”

               “ฮรี้!” oO(ฮึ! ข้าไม่มีพิธีรีตองเรื่องการตั้งชื่ออย่างเช่นพวกเจ้าหรอก เรียกมันว่าลิงเขียวก็เข้าใจง่ายดี)

               “งั้นฉันตั้งชื่อให้มะ บอกเลยนะว่าฉันน่ะตั้งชื่อเก่งมาก” ดีนเดินเข้าไปกระแซะปีกของเพกาซัสสาวจนมันเบ้หน้าหรี่ตามอง

               “ฮรี้?” oO(คนที่ตั้งชื่อลูกสิงโตว่า ‘ไข่เหลือง’ มีสิทธิ์อวดอ้างว่าตนตั้งชื่อเก่งด้วยงั้นรึ?)

               “ไข่เหลืองน่ะฉายา ส่วนชื่อคือออมเล็ตต่างหากเล่า”

             “ฮรี้!” oO(อย่ามาแถ ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล! ข้ารู้ว่าเจ้าต้องเปลี่ยนชื่อสิงห์น้อยเป็นออมเล็ตเพราะน้องสาวเจ้ารังเกียจชื่อนั้น!)

               “โหย พูดว่ารังเกียจเลยเหรอ ใจร้ายจัง ใคร ๆ ก็บอกว่าชื่อน่าเกลียด แต่ฉันว่ามันน่ารักจะตาย แถมออมเล็ตก็หันตอนที่ฉันเรียกมันว่าไข่เหลืองมากกว่าเรียกว่าออมเล็ตอีกด้วย แปลว่ามันชอบ” ดีนแกล้งตีหน้าเศร้าทั้งที่ริมฝีปากกลั้นรอยยิ้มขบขันเอาไว้ “น่าเสียดายจังแฮะอดตั้งชื่อเจ๋ง ๆ ให้มันเลย ยังไงมันก็เป็นของเธอนี่นะ คงได้ชื่อว่า ‘ลิงเขียว’ ตลอดชีวิตแล้วล่ะเนอะไอ้ตัวเล็ก”

               บุตรแห่งโพไซดอนแอบแซะ เพกาซัสสาวจึงจิ๊ปาก เธอเริ่มตระหนักได้แล้วว่าชื่อ ‘ลิงเขียว’ ช่างอุบาทว์พอ ๆ กับที่ดีนตั้งชื่อให้สิงโตว่า ‘ไข่เหลือง’

               “ฮรี้!” oO(อะแฮ่ม! แล้วเจ้ามีข้อเสนอว่าอย่างไรบ้างล่ะ?)

               ดีนแอบยิ้มย่องเพราะอีกฝ่ายเหมือนจะยอมแพ้ เขาจึงแกล้งหยอก

               “ชื่ออะไรดีนะ? มีไข่อะไรที่เขียว ๆ หรือเปล่า? ไข่เยี่ยวม้างี้---”

               “ฮรี้!” oO(หยุด-เลย-นะ!)

               ม้าสาวเบรคแทบจะในทันทีทำเอาดีนหัวเราะร่า

               “ล้อเล่นน่า ฉันแค่พยายามมองหาอะไรที่เขียว ๆ อืม.. มัทฉะเป็นไง?” ดีนลองเสนอ แต่เขากลับปัดชื่อนี้ตกในอีกสองวินาทีต่อมา “ไม่เอาดีกว่า มัทฉะชื่ออย่างโหล ต้องมีคนตั้งชื่อนี้ให้ลูกก๊อบลินเป็นสิบตัวแล้วแน่ ๆ.. งั้นเอาอะไรดีนะ วาซาบิ? แต่เจ้านี้ก็ดันเป็นก๊อบลินซาอุฯ อีก ชื่อญี่ปุ่นน่าจะไม่เหมาะแหงม”

               ท่าทางดีนจะสนุกกับการตั้งชื่ออสุรกายตนใหม่ในสังกัดน่าดู เขาลองเสนอชื่ออื่น ๆ อีกหลายชื่อที่ล้วนแล้วแต่เป็นของเขียวทั้งหมดไม่ว่าจะเป็น ‘คลอโรฟิลล์’ ‘บล็อกโคลี่’ หรือ ‘มอส’ บางชื่อเขาปัดตกความคิดตัวเองเพราะรู้สึกว่ามันเจ๋งไม่พอ บางชื่อควีนก็ไม่ชอบเพราะออกเสียงยาก ซึ่งดีนอยากจะแย้งเหลือเกินว่า ‘แล้วที่เธอเรียกชื่อฉันเต็มยศทุกคำไม่ยากเลยเนอะ’ แต่ว่าเขายังไม่อยากถูกถีบเป็นกรรมตามสนองที่ถีบเจ้าก๊อบลินเด็กไปเมื่อเช้า

               .
               .
               .

               10:15 น.

               ยังไม่ได้ชื่อแต่ตอนนี้พวกเขามาถึงป้อมทาบุคซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวประจำเมืองแล้ว การตั้งชื่อจึงต้องยุติลงชั่วคราวเพราะว่าม้าและลูกลิง (ในสายตาคนท้องถิ่น) เข้าไปข้างในโบราณสถานไม่ได้

               “เดี๋ยวฉันมานะ พวกเธอก็สนิทกันไว้ให้ดีล่ะสองแม่ลูก” ดีนกล่าวแซวก่อนจะรีบเดินหนีก่อนที่เสียงแหว๋ว ๆ จะไล่ตามหลัง เขาผูกม้าไว้ที่ลานจอดรถด้านหน้าโบราณสถานที่ส่วนมากจะเป็นลานจอดม้าและอูฐมากกว่า ควีนคงมีเพื่อนม้าให้ชิทแชทกันอย่างสนุกสนาน เผลอ ๆ บางทีเขากลับออกมาเจ้าตัวเขียวอาจจะมีชื่อที่ดีกว่า ‘ลิงเขียว’ แล้วก็ได้

               ชายหนุ่มทำตัวเหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไปที่ซื้อตั๋วแล้วเข้าชมสถานที่ วันนี้คนมาเยือนโบราณสถานก็ยังน้อยนิดเช่นเดียวกับที่ก่อนหน้าที่ได้ไปเยือนแม้ว่าตัวป้อมจะอยู่ภายในเมือง ยิ่งอยู่ห่างจากริยาดชาวต่างชาติยิ่งน้อยลงทุกที ส่วนชาวเมืองก็ไม่ค่อยจะมีใครมาเที่ยวกันอยู่แล้ว ภายในป้อมทาบุคในยามสายจึงมีเพียงดีนที่เที่ยวชม

               เขาประหลาดใจนิดหน่อยคิดว่าจะมีนักท่องเที่ยวมากกว่านี้จากจำนวนสัตว์พาหนะที่ผูกรออยู่ด้านหน้า คิดอีกทีนักท่องเที่ยวที่ไหนจะขี่ม้ามาถ้าไม่ใช่เดมิก็อดขี่เพกาซัส แต่เท่าที่เห็นสัตว์ทั้งหมดไม่มีตัวไหนเลยที่เป็นม้าไก่ปลอมตัวมา หนุ่มนักวิทย์จึงคิดไปถึงสมมติฐานอื่น

               ‘ชาวบ้านก็อาจจะแค่เนียนเอาอูฐมาผูกไว้ตรงนี้ ส่วนตัวเองก็ทำธุระที่อื่น’

               เป็นไปได้… แต่รู้ความจริงแล้วจะได้อะไรขึ้นมา ฉะนั้นคิดเรื่องอื่นดีกว่า

               ‘ที่นี่จะมีหุ่นทองคำให้ตีอีกไหมนะ’

               ภายในหัวเต็มไปด้วยความตื่นเต้นมากกว่าความพะว้าพะวง แม้จะจัดการไปเพียงแค่สามตัวแต่ดีนก็กล้าจะเคลมว่าตัวเองเป็น ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านการพิชิตหุ่นยนต์ทองคำ’ สิ่งประดิษฐ์สุดแสนอันตรายนั้นยังน่าสนใจอยู่ตราบเท่าที่เขายังรวบรวมวัสดุทำชุดเกราะได้ไม่ครบ

               ก็หวังว่าจะไม่ใช่เพียงแค่ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ แต่ก็นั่นแหล่ะ.. อย่ามัวแต่โลภแล้วหาความรู้จากป้อมโบราณกว่าห้าร้อยปี ที่ปัจจุบันถูกบูรณะเป็นแหล่งเรียนรู้ของเมืองดีกว่า..

               จนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงก็ยังไร้วี่แววของหุ่นยนต์ทองคำมาไล่ล่า จนดีนที่มัวแต่อ่านป้ายความรู้เรื่องอาณาจักรออตโตมันลืมเรื่องหุ่นทองคำไปเสียสนิท กว่าจะกลับมารู้ตัวว่าที่นี่ไร้ผู้ไล่ล่าก็ตอนที่ต้องเดินออกจากส่วนจัดแสดง

               ‘ว้า.. ที่นี่ไม่มีหุ่นทองคำงั้นเหรอ น่าเสียดายชะมัด สงสัยต้องไปหาฟาร์มจากที่อื่นซะแล้วสิ..’

               เสียใจแต่ไม่แคร์ ก็ในเมื่อมาฟาร์มผิดที่ให้ทำไงได้ล่ะ บางทีหุ่นทองคำอาจไม่ได้อยู่กระจายตามโบราณสถานอย่างที่คิดเสมอไป เผลอ ๆ สมมติฐานของเขาอาจจะผิดเสียด้วยซ้ำ

               ดีนแวะเข้าห้องน้ำปลดทุกข์เสียหน่อยก่อนออกเดินทาง แล้วเมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จขยับมาที่อ่างล้างมือเขาก็รู้สึกได้ว่ามีคนตัวใหญ่เดินมาข้าง ๆ แล้วยืนจ้องจนต้องหันไปมอง ทำเอาชายหนุ่มถึงกับผงะ เพราะมันคือหุ่นยนต์ทองคำที่ยืนจังก้าห่างจากเขาไม่ถึงสามฟุต
⌈วื้ด….⌋

               เสียงรันโปรแกรมดังขึ้นตามมาด้วยเสียงช็อตบางอย่าง คล้ายเซ็นเซอร์ในหุ่นชำรุดเสียหาย บางทีอาจเป็นระบบเสียง หรือไม่ก็ระบบแสกนใบหน้า ไม่อย่างนั้นหุ่นพิฆาตคงเอาดาบโค้งฟันเขาไปแล้วไม่มัวแต่มาจด ๆ จ้อง ๆ แบบนี้ ถึงแม้ว่ามันจะเอ๋ออยู่ แต่ดีนถือคติเปิดก่อนได้เปรียบแม้ความจริงแล้วไม่จำเป็นต้องลงมือ เขาสามารถใช้จังหวะที่หุ่นเอ๋อหลบลี้ออกมา แต่ขุมทรัพย์อยู่ตรงหน้า ใครเล่าจะหักห้ามใจไม่ให้ตุ้บตั้บมันไหว โดยเฉพาะกับคนโลภอย่าง ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

               ตั้งแต่มาที่ซาอุดิอาระเบียชายหนุ่มใช้ฝีมือเชิงหอกอันน้อยนิดต่อสู้เอาตัวรอดมาโดยตลอด แต่วันนี้สมรภูมิอยู่ในห้องน้ำ หากว่ากันในเชิงกลยุทธ์ถือว่าเขาเป็นต่อแม้เป็นผู้มาเยือน ดีนใช้ทักษะที่ตนถนัดมากที่สุด ควบคุมน้ำในก๊อกที่เปิดค้างไว้ยิงเป็นกระสุนน้ำใส่ตามข้อต่อต่าง ๆ ของหุ่นทองคำ ควบคุมให้มันทำลายแผงวงจนด้านในร่างกายจนหุ่นทองเกิดการช็อต ผังควบคุมได้รับความเสียหายอย่างหนักจนกระทั่งมันปิดสวิตซ์ชัตดาวน์ตัวเอง

               สินสงครามร่วงไหลลงมาหลังจากที่หุ่นทองระเหยกลับสู่เตาหลอมของโอลิมปัส คราวนี้จะได้อะไรที่นอกเหนือจากฟันเฟืองและเศษทองคำบ้างไหมนะ ไม่ใช่ว่าเศษทองไม่ดี แต่เขาอยากได้แปลนเฮเฟตัสมาอีกหลายอัน

               เมื่อปิดจ๊อบได้แล้วชายหนุ่มก็ออกมาจากป้อมทาบุคชิล ๆ เพื่อรับควีนและลิงเขียว (ชื่อชั่วคราว) กลับมา

               “เป็นไงบ้าง ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ เจ้านี่ได้ชื่อแล้วหรือยัง?”

               “ฮรี้” oO(ยัง เจ้าตัวเล็กไม่ชอบสักชื่อที่ม้าตัวอื่นตั้งให้ เหมือนมันรอให้เจ้าตั้งชื่อให้มันแต่เพียงผู้เดียว) ควีนตอบ

               “จริงอ่ะ…” ชายหนุ่มยิ้มเจื่อน รู้สึกผิดเลยแฮะที่เขาผลักไสมันไปให้ควีนเลี้ยงดู

               “มุห์ซิน กี้!”

               “รู้แล้ว ๆ งั้นฉันจะหาชื่อเจ๋ง ๆ ให้แกเอง แต่ว่าตอนนี้กระเถิบไปหน่อยเจ้าตัวเล็ก” ดีนทำมือวน ๆ คล้ายจะบอกว่าเจ้าตัวเขียวนั่งกินที่เกินไปแล้ว แม้จะคุยกันคนละภาษาแต่ลิงเขียวน้อยคล้ายจะรู้เรื่อง มันกระเถิบก้นกอดคอม้า ให้ดีนขึ้นมานั่งด้านหลังมัน

               “ฮรี้…” oO(ชื่อเจ๊ง ๆ ล่ะสิไม่ว่า…) ม้าสาวแอบแซะ จากนั้นมันก็กางปีกเตรียมโบยบินขึ้นฟ้า ขอแค่ดีนออกคำสั่งว่าต้องไปยังทิศไหนมันก็พร้อมจะออกเดินทาง

               ดีนแอบขำเล็กน้อย ก็จริงอยู่ที่ชื่อที่เขาตั้งอาจจะ ‘เจ๊ง’ มากกว่า ‘เจ๋ง’ แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับมุมมอง

               ชายหนุ่มเปิดจีพีเอสดูจุดมุ่งหมายต่อไปซึ่งก็คือเมืองนีออมเสียที จากนั้นก็ออกคำสั่งให้ควีนเตรียมเทคออฟ

               “จุดหมายเราอยู่ทางนั้นควีน ออกเดินทางได้!”

               สิ้นคำสั่งจากบุตรแห่งโพไซดอน เพกาซัสสาวก็โผบินขึ้นกลางนภา ที่ชาวบ้านที่อยู่แถวนั้นเห็นเพียงแค่นกบินขึ้นฟ้าจากนั้นม้าดำปลอด เจ้าของที่ขึ้นขี่ และลูกลิงตัวหนึ่งก็หายไปกับฝูงนก แต่ใครเล่าจะสนใจในเมืองมนตร์บังตายังทำงานได้อย่างแข็งขัน
               

เบบี้ก๊อบลินเข้าร่วมปาร์ตี้




สินสงคราม: ฟันเฟือง 10 หน่วย และ แกนพลังงาน 1 หน่วย

วันที่พิชิต: 02/02/2025

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 60136 ไบต์และได้รับ 36 EXP!  โพสต์ 2025-2-2 08:43
โพสต์ 60,136 ไบต์และได้รับ +18 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ จาก Hydro X  โพสต์ 2025-2-2 08:43
โพสต์ 60,136 ไบต์และได้รับ +13 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +25 ความกล้า +18 ความศรัทธา จาก โล่แห่งเกียรติยศ  โพสต์ 2025-2-2 08:43
โพสต์ 60,136 ไบต์และได้รับ +1 Point [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +35 ความศรัทธา จาก กุหลาบสีทอง  โพสต์ 2025-2-2 08:43
โพสต์ 60,136 ไบต์และได้รับ +10 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +15 ความกล้า จาก หนังสือรับรองไครอน  โพสต์ 2025-2-2 08:43
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ
กางเกงเดินป่า
Anker PowerCore
หมวกคอรินเธียน
เข็มทิศมหาสมุทร
สื่อสารใต้น้ำ
เซ็นเชอร์น้ำ
เข็มกลัดโพไซดอน
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
กุหลาบสีน้ำเงินทอง
Hydro X
โล่อัสพิสขัดเกลา
หนังสือรับรองไครอน
สร้อยข้อมืออัจฉริยะ
ตรีศูลน้อย
นาฬิกาสปอร์ต
ควบคุมน้ำ
ภูมิคุ้มกันพิษ
ภูมิคุ้มกันเปียก
ทักษะหอก
สายน้ำเยียวยา
สื่อสารกับสัตว์ทะเล&ม้า
รองเท้าเซฟตี้
หายใจใต้น้ำ
โรคสมาธิสั้น
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x10
x2
x3
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x3
x1
x3
x1
x1
x4
x6
x1
x2
x1
x1
x1
x2
x1
x1
x6
x2
x1
x1
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้