{ประเทศซาอุดิอาระเบีย} Neom

Laura HEROES

เมืองนีออม ประเทศซาอุดิอาระเบีย

ตอน เริ่มสร้างศรัทธาเทพ - เฮเฟตัส 3

ตอนนี้ทุกอย่างดูปกติ หลังหลบหนีออกมาได้ปลอดภัยเเล้ว เเต่ท่าทางของลอร์ร่าก็คือมองซ้ายมองขวาตลอด เหมือนระเเวงใคร

เเละด้วยท่าทีเเบบนั้นทำให้เป็นจุดสนใจของเหล่าตำรวจเเน่ๆ

" หยุดนะ! "

เสียงตะโกนไล่หลังของตำรวจดังก้องท่ามกลางเสียงรถยนต์และผู้คนในเมือง

" คุณหนะหยุดนะ " 

เเต่จะหยุดให้โง่หนะสิ วิ่งสิจ๊ะ โกยเลยจ๊ะ เคยรู้จักไหมหนะ โยกเถอะโยม นาทีนี้แบบนั้นหละ โกยสิคะคุณพี่

เธอเหลือบมองข้างหลังแวบหนึ่ง เห็นเงาของตำรวจสองคนที่กำลังเร่งฝีเท้าตามมา

เธอไม่คิดว่าเรื่องจะไปไกลขนาดนี้

เธอวิ่งสุดกำลัง เเต่เหมือนยิ่งวิ่งเองก็จะ เด่นมาก เเหวกเข้าไปในฝูงชนเเม้งเลย

เธอพุ่งเลี้ยวเข้าซอยแคบๆ ระหว่างอาคาร ฝุ่นทรายกระจายขึ้นมาเมื่อรองเท้าของเธอกระแทกกับพื้น หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบจะได้ยินเสียงมันอยู่ในหู

" เธอไปทางนั้น! "

" อึก! เจ็บ"

หัวเข่าของเธอขูดไปกับพื้นคอนกรีต ความเจ็บแปลบขึ้นมาทันที แต่เธอไม่มีเวลามาสนใจ เธอกัดฟันแล้ว ดีดตัวขึ้นวิ่งต่อไปโดยไม่แม้แต่จะปัดฝุ่นใดๆ เลย นาทีนี้ความเจ็บ ไว้ก่อน 

ตำรวจจับได้ขึ้นมาบอกเลย บินออกจากประเทศเขาแบบไม่ต้องถามเลย

เธอพุ่งออกมาทางอีกด้านของตรอก แล้วเลี้ยวเข้าไปที่ลานจอดรถของร้านสะดวกซื้อ เธอได้ยินเสียงวิทยุตำรวจดังอยู่ไม่ไกล

" วอ1 เรียก วอ 2 ผู้ต้องสงสัยเป็นหญิงสาว อายุประมาณ 17 ปี ผมบลอนด์ เปลี่ยน "

บ้าเอ๊ย พวกเขาเริ่มกระจายกำลังแล้ว!

เธอเหลือบมองซ้ายขวา มองหาที่หลบซ่อนอย่างเร่งด่วน ก่อนจะเห็นสิ่งที่อาจช่วยเธอได้... ถังขยะเหล็กขนาดใหญ่ข้างร้านอาหาร

ไม่ใช่ทางเลือกที่เธอชอบ แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลาให้เรื่องมาก

เธอพุ่งตัวไปที่ถังขยะ ก้มต่ำแล้วซ่อนตัวอยู่หลังมัน เสียงหัวใจเธอดังในอก ขณะที่เธอกลั้นหายใจและเงี่ยหูฟัง

เสียงฝีเท้าหนักๆ ของตำรวจเดินเข้ามาใกล้ เธอแทบหยุดหายใจเมื่อเห็นเงาของพวกเขาทอดยาวอยู่ข้างหน้า

" เห็นเธอวิ่งไปทางนี้หรือเปล่า? "

" แยกกันหา  "

เสียงของเจ้าหน้าที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ มีชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ตอบกลับ กันไปมา เเม้จะฟังไม่ออกหรอก แต่รู้่ามันอะ พูดเรื่องเธอแน่นอน

" ไม่เห็นนะพวก พวกคุณกำลังตามหาใครเหรอ? "

" ผู้ต้องสงสัยทำลายทรัพย์สินสาธารณะ ถ้าเห็นอะไรผิดปกติแจ้งพวกเราทันที "

เงาเคลื่อนตัวไปทีละก้าว ช้าๆ ราวกับพวกเขากำลังสำรวจทุกซอกทุกมุม

เธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น กลิ่นขยะเปียกทำให้เธออยากจะอาเจียน แต่เธอต้องอดทน เหม็นยังไง ก็คือ..ดีกว่านอนคุกหละวะ!!

เสียงฝีเท้าค่อยๆ ห่างออกไป เธอรอจนแน่ใจว่าปลอดภัย ก่อนจะค่อยๆ โผล่หัวออกจากที่ซ่อน

เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นาน

เธอรีบพุ่งออกจากตรอก แล้วก้มหน้าก้มตาเดินเข้าไปในร้านอาหารที่อยู่ตรงข้าม

เธอเดินเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว พยายามทำตัวให้กลมกลืนไปกับลูกค้าคนอื่น เธอนั่งลงที่โต๊ะมุมหนึ่ง หายใจแรงๆ อยู่เงียบๆ

พนักงานเดินเข้ามาหาเธอ " รับอะไรดีคะ? " เธอเดาจากอรยาบดของอีกฝ่าย ร้านอาหาร ก็น่าจะเเบบนั้นหละ

เธอยิ้มเจื่อนๆ พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด " เอ่อ... น้ำเปล่าค่ะ วอเตอร์ๆ " เธอพูดภาษอังกฤษบ่นๆ

ดูเหมือนทางพยักงานสาวคนนั้นจะเข้าใจเธอ หยิบน้ำและแก้วน้ำมา ตามบอก น้ำเย็นๆ ชื่นใจสุดๆ แถมที่นี้ยังใจดีเอาผ้าสะอาดให้เธอด้วยนะ เพราะน่าจะกลิ่นเธอนั้นหละ ใช้ได้เลย

เธอจิบมันช้าๆ หูยังคงเงี่ยฟังเสียงภายนอก เธอเห็นรถตำรวจค่อยๆ แล่นผ่านไป หวังว่าเธอจะรอดพ้นจากสถานการณ์นี้จริงๆ

เธอรออยู่นานจนแน่ใจว่าปลอดภัยก่อนจะลุกออกจากร้าน เธอเดินไปตามถนนอย่างระมัดระวัง คอยมองซ้ายขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามมา

แต่เมื่อเธอเดินไปถึงป้ายรถเมล์ เธอเห็นสิ่งที่ทำให้เธอแทบจะลืมหายใจ

เเละนี้หละ เธอมองรอบๆ ไม่มีคนเเล้ว อาจจะเพราะกว่าจะออกมาตำรวจเลิกงานเเล้วมั้ง

กระป๋องสีที่พ้นไปยังเหลืออยู่ .... งันเเบบนี้ละกัน เธอเขย่ากระป๋องนั้น และเริ่มพ้นมันต่อ

" ไฟไม่ได้เป็นเพียงอดีต แต่คือพลังแห่งอนาคต "

" พระอาทิตย์ = พลังงานสะอาด "

" หากที่ไหนมีไฟ ความเจริญจะไปถึง "

ก่อนจะเดินจากไป ป้ายนั้นถูกรังสรรค์ด้วยผลงานลอร์ร่าอีกตามเดิม และในระหว่างที่เดินออกไป รถบรรทุก คันที่พ้นสีไว้ก็วิ่งออกมา ผ่านตาเธอเต็มสอง 2 ตาเลย

" สวยดีนะ แต่ตอนนั้นรีบ เขียนไม่ค่อยสวยเลย " เธอบ่นหลังเห็นผลงานตัวเองออกไปโลดเเล่น

ก็นะ ให้ทำยังไงได้คนมันรีบหนิ ไม่มีเวลาในการประดิฐษ์ประดอยงานฝีมือพวกนี้หรอก เเค่นี้ตำรวจก็จะมากลากหัวเเล้ว หากทำดี เขียนสวยๆ นะบอกได้เลย มีหวังโดนลากไปกินข้าวแดงในคุกแน่นอนเลยหละ

แต่สำหรับ ใดๆ แล้วคืนนี้ ลอร์ร่าคงต้องหาที่พักนอนก่อนแล้วหละ

เพราะว่าเธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้วด้วย เด็กสาวมองหาที่พักนอนสักหน่อย เพราะเวลาก็บอกตอนนี้ 4 ทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว ซุกหัวนอนยังไงหที่ไหนหละทีนี้ เเม้จะไม่อาบน้ำก็ตามที

เธอเดินไปตามทางหาที่หลับนอน แบบซุกหัวนอน ถ้าได้ห้องน้ำนั้นจะดีมากเลย ยังดีนะ ที่ได้ล้างหน้าล้างตา ล้างมือตอนร้านอาหารแล้วรอบนึงหนะ มันเลยพอจะสนตัวเองได้นิดหน่อย

เด็กสาวเดินไปตามทางยาวเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดนั่งมุมหนึ่ง เพื่อนั่งพักก่อน หยิบมือถือมาเล่น

" อุ้ย " เธอเห็นข้อความของพี่เจโรมที่ส่งมานัดหมายกินข้าวกัน แต่เรื่องของเรื่องคือ วันนี้ลอร์ร่านับๆ ไม่น่ากลับไปทันหรอกนะ งานตรงนี้ก็ยังไม่เสร็จไหนจะเรื่องที่ต้องไปทำงานอีก แบบว่ามันไม่ง่ายเลยด้วย

" ..... " เธอนั่งมองมือถือเเละนิ่งไปสักพักก่อนจะพิมตอบกลับไป จะบอกยังไงดีนะที่จะเเบบไม่น่าเกลียดหนะ

เจโรม ปาร์ค

Lala : พี่เจโรม

Lala : ร่าขอบคุณพี่มากเลย 

Lala : อิโมจิเขิน
Lala : แต่ว่าตอนนี้ ร่า....

Lala : คือ....ร่าอยู่ต่างประเทศ น่าจะกลับไม่ทัน

Lala : พี่จะว่าร่าไหมคะ ถ้าร่าขอเลื่อนออกไปสักหน่อย 

Lala : ช่วงต้นเดือนเป็นยังไงคะ

Lala : ร่าจะรีบกลับ

Lala : อิโมจิยิ้มเเป้น

เธอส่งข้อความไปรั่วๆ ก่อนจะเก็บมือถือ มองดูรอบๆ เอายังไงต่อดีหละทีนี้ เด็กสาวมองออกไป สายตาคือ คืนนี้จะไปนอนซุกหัวนอนไหน

 

---

ภารกิจ: ศรัทธาแห่งมหานคร รอบ 3

ทำคะแนนฝั่งเฮเฟตัส 9 คะแนน 

หมายเหตุ +2 Point

Laura HEROES

เมืองนีออม ประเทศซาอุดิอาระเบีย

ตอน เริ่มสร้างศรัทธาเทพ - เฮเฟตัส 4

---

หลังตอบแชทจบไปตอนนี้เธอไม่รู้จะไปที่ไหนต่อ เพราะมันก็คือช่วงดึกๆ เวลานี้ควรนอนเเม้ฟ้าจะไม่มืดก็ตามที

ลอร์ร่าเดินลัดเลาะไปตามแนวกำแพงของอาคาร แสงไฟจากเสาโคมริมถนนทอดเงาของเธอเป็นเงาทะมึนไปตามพื้น 

เธอหยุดหายใจครู่หนึ่งเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเดินตรวจตราอยู่หน้าพิพิธภัณฑ์ แค่ผ่านตรงนี้ไปให้ได้ ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้นนิดนึง

สายตามองออกไป คิดเรื่องหาทำได้เพิ่มอีกแล้วนะ

ในทีแรกเธอได้ยินเสียงพวกเขาคุยกัน แวบหนึ่งเธอคิดว่าเธอถูกจับได้ แต่ไม่มีใครหันมาสนใจเธอ เธอเดินผ่านเข้าไปในเขตด้านหลังของอาคารได้อย่างปลอดภัย

เธอมองไปรอบ ๆ หาทางเข้า มันเป็นช่วงเวลาก่อนๆ ที่นิทรรศการใหม่จะถูกเปิดตัวในเร็ววันนี้

พวกเขาเพิ่งจะเคลื่อนย้ายผลงานเข้ามา และยังไม่มีระบบรักษาความปลอดภัยแน่นหนามากนัก แบบว่ามันไม่ใช่งานพวกเครื่องเพรช มันแค่งานที่เป็นการจัดแสดงรูปวาดแบบทั่วๆ ไป

เธอหยิบอุปกรณ์ของเธอออกมาในเงามืด พู่กันสีหลายด้าม สีอะคริลิกขวดเล็ก ๆ ที่เธอเลือกมาอย่างระมัดระวัง และกระป๋องสีสเปรย์สองสามกระป๋อง

เธอไม่มาที่นี่เพื่อทำลาย แต่เพื่อปรับแต่งรูป และเสริมเติมงานสักหน่อย

เธอผลักประตูด้านหลังเข้าไปอย่างเบามือ เสียงกลไกประตูเก่า ๆ ดังขึ้นเล็กน้อยในความเงียบ เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพาตัวเองเข้าไปในโถงแสดงงาน

ข้างหน้าเธอคือห้องโถงจัดแสดงขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยผลงานศิลปะที่ยังคงถูกตั้งเรียงไว้ในตำแหน่งชั่วคราว รูปปั้นของนักสร้าง นักคิด ช่างฝีมือ ทั้งหมดกำลังรอการเปิดตัวในวันพรุ่งนี้

เธอเดินเข้าไปใกล้รูปปั้นช่างเหล็กขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้อง เขากำลังจับค้อนในมือ ยกขึ้นเหนือศีรษะเตรียมฟาดลงบนแผ่นโลหะ เธอสัมผัสได้ถึงพลังในท่าทางของเขา แต่สิ่งที่ขาดหายไปคือ 

" อืมมมม .... ขาดไฟสินะ "

เธอหยิบพู่กันขึ้นมา แต้มสีแดงเข้มลงไปบนค้อน และจุดประกายไฟเล็ก ๆ ที่ขอบแผ่นโลหะ มันดูเหมือนเปลวไฟที่กำลังเต้นไหว ราวกับช่างเหล็กผู้นี้กำลังตีเหล็กแดงก่ำในเตาหลอม

เธอใช้ปลายพู่กันแตะสีขาวลงไปตรงกลางเปลวไฟ เพิ่มความสว่างและมิติให้กับมัน ก่อนจะถอยออกมามองผลงานของตัวเอง ที่แปลว่า.... เพิ่มจากของคนอื่นเข้าไปอีกที

เธอขยับไปยัง ภาพวาดขนาดใหญ่ ที่แขวนอยู่บนผนัง ภาพนี้เป็นภาพของเมืองนี้ ในอนาคต เต็มไปด้วยตึกสูงและแสงไฟจากเทคโนโลยีล้ำสมัย แต่ดูเหมือนจะขาดอะไรบางอย่าง

เธอเปิดกระป๋องสีทอง แต้มมันลงบนหน้าต่างของอาคารบางหลัง ให้ดูเหมือนว่ามีแสงสว่างจากเตาหลอมขนาดใหญ่ซ่อนอยู่ภายใน

" ไฟและเหล็ก คือหัวใจของอารยธรรม "

เธอแอบเติมคำนี้ลงไปที่มุมหนึ่งของภาพ ลายเส้นของตัวอักษรถูกซ่อนอยู่ในรายละเอียดของภาพ ให้ดูเหมือนเป็นองค์ประกอบของงานศิลป์ แต่แท้จริงแล้วมันเป็นข้อความที่แฝงความหมายลึกซึ้ง

เธอไม่หยุดแค่นั้น เธอเดินผ่านผลงานหลายชิ้น เติมแต่งเงาของเปลวไฟลงบนรูปสลัก เติมโครงสร้างโลหะลงในงานจิตรกรรมที่ยังไม่มีรายละเอียดเหล่านี้

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ เธอทำไปเรื่อย ๆ จนแทบลืมตัว

เธอใช้ฝ่ามือปาดสีที่เลอะบนแก้มออก มันกลายเป็นรอยสีแดงติดอยู่บนนิ้วของเธอ

เธอนั่งพิงกำแพง ปล่อยให้ร่างกายได้พัก มือของเธอยังกำพู่กันไว้แน่น ดวงตาของเธอปิดลงโดยไม่รู้ตัว

แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

เสียงประตูเปิดออก เสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นหินอ่อนของโถงแสดงงาน

เธอสะดุ้งตื่น หัวใจของเธอเต้นรัว

" เชี่ย ละ ไง !"

เธอรีบลุกขึ้น กระชากกระเป๋าเป้ขึ้นสะพาย สายตากวาดมองรอบ ๆ เพื่อหาทางออก

เธอพุ่งไปที่ทางเดินด้านข้างของโถงจัดแสดง หวังว่าจะมีทางออกที่พอช่วยให้เธอหนีไปได้

และเธอเห็น ประตูทางหนีไฟ อยู่ที่ปลายโถง

เธอกระชากมันเปิดออกโดยไม่สนเสียงที่ดังขึ้นจากบานพับเหล็ก เธอพุ่งตัวเข้าไปข้างใน ประตูปิดดังปังด้านหลังเธอ เธอเร่งฝีเท้าขึ้นบันไดที่นำไปสู่ทางออกด้านข้างของอาคาร

เธอเปิดประตูอีกบาน วิ่งออกไปสู่ตรอกเล็ก ๆ ข้างพิพิธภัณฑ์ แล้วรีบก้มหน้าก้มตาเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เธอหันกลับไปมองครั้งสุดท้าย ไม่มีใครตามมา

เธอรอดแล้ว (มั้ง)

แต่ที่สำคัญที่สุด ศิลปะของเธออยู่ข้างใน และมันกำลังจะถูกเปิดเผยต่อผู้ชมงานในวันนี้ หรือในเร็วๆวันนี้หละ

เธอไม่รู้ว่าจะมีใครสังเกตเห็นหรือเปล่า ไม่รู้ว่าข้อความของเธอจะส่งผลต่อใครบ้าง

แต่เธอรู้ว่ามันถูกซ่อนไว้แล้ว รอคอยให้ใครบางคนค้นพบ และนำมันไปต่อยอด

แนวคิดของเธอกำลังแทรกซึมเข้าไปในเมืองอีกขั้น และเธอจะไม่หยุดอยู่แค่นี้

ไฟและเหล็ก ที่พึ่งวาดกำลังจะเป็นส่วนหนึ่งของศิลปะ

" มารอดูผลงานกัน " เธอหันมองกลับไปหลังจากนั้น แบบมันจะออกมายังไงนะ หวังว่ามันจะเป็นไปได้ดีนะ

---

ภารกิจ: ศรัทธาแห่งมหานคร รอบ 4

ทำคะแนนฝั่งเฮเฟตัส 5 คะแนน 

หมายเหตุ +2 Point

Laura HEROES

เมืองนีออม ประเทศซาอุดิอาระเบีย

ตอน เริ่มสร้างศรัทธาเทพ - เฮเฟตัส 5

---

หลังผ่านอะไรต่ออะไรมาหลายวัน เด็กสาวก็คือนอนคิดแนสุดท้ายนานมาก ไม่รู้จะเอายังไงแถมเหนื่อยมากด้วยนะ

ลอร์ร่านอนขดตัวอยู่บนทางเท้าหลังซอกตึก มือของเธอจับกระเป๋าเป้ไว้แน่น ดวงตาสีน้ำตาลทองลืมขึ้นช้าๆ ขณะที่ท้องฟ้าไม่มีวนหลังไหลเลย 

เธอไม่ได้มีที่พัก เธอไม่ได้มีเตียง เธอแค่มีท้องฟ้าและพื้นแข็ง ๆ ใต้ตัวเธอเท่านั้น แต่อย่างน้อยๆ ก็มีม้านั่งให้เอนพิงร่างกาย

เสียงผู้คนเดินผ่านไปมาอยู่ไม่ไกล เธอได้ยินพวกเขาคุยกัน แม้ว่าจะฟังความไม่ค่อยออกเเต่อะไรได้ยินชื่อบริษัท มันแบบคุ้นหูมาก เพราะมาที่นี้ได้ยินชื่อของเจ้าตึกนี้ และบริษัทนี้บ่อยมากๆ

เธอลืมตากว้างขึ้น เธอหันไปมองรอบตัว นี่คือโอกาสของเธอ ไอเดียวผลุดขึ้นมาแล้ว

เธอมองไปที่ตึกสูงใจกลางเมือง ตึกกระจกที่ส่องแสงสะท้อนแสงรอบๆ  มันสูงเด่น เห็นได้จากทุกมุมเมือง

และนั่นคือที่ที่เธอจะใช้เป็นเวทีสุดท้าย ในการทำงานรอบนี้

เธอใช้เวลาทั้งวันสำรวจอาคาร หาทางขึ้นไปข้างบนโดยที่ไม่มีใครสงสัย มันเป็นช่วงเลิกงาน ผู้คนทยอยออกจากอาคาร

เหล่าวิศวกรและคนงานเดินออกจากไซต์ก่อสร้างข้างๆ เธอใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานั้น เดินเข้าไปพร้อมกับกลุ่มคน ทำตัวให้เนียนที่สุดเหมือนเป็นหนึ่งในทีมช่างซ่อม

เธอสวมเสื้อแจ็คเก็ตเก่าที่เธอไปเก็บได้จากกองของบริจาค รองเท้าผ้าใบที่เปื้อนฝุ่นของเธอช่วยให้เธอกลมกลืนกับคนงานคนอื่นๆ

ไม่มีใครสนใจเธอ ไม่มีใครตั้งคำถาม

เมื่อเธอเข้าไปข้างในได้ เธอรีบหลบเข้าไปในห้องเก็บของเก่า คว้าผ้าใบขนาดใหญ่ที่เธอซ่อนไว้ก่อนหน้านี้ออกมา พับมันเรียบร้อย 

เธอต้องใช้เวลากลางคืนในการ วาดข้อความลงบนผ้าใบผืนนั้น แบบตั้งใจ เป็นข้อความภาษาอังกฤษ แบบลายมือสายกว่างานอื่นๆ เลย

เธอใช้สเปรย์พ่นลวดลายเปลวไฟ ตีกรอบให้ตัวอักษรดูแข็งแกร่งเหมือนเหล็กที่ถูกตีขึ้นรูปในเตาหลอม

ตลอดทั้งคืนเธอทำงานเงียบ ๆ เพียงลำพัง ขณะที่เมืองยังคงหลับใหล ภายใต้แสงสว่างที่ร้อนมาก เพราะเธอนั้นต้องทำในช่วงที่คนเเยกย้ายไปพัก

คาดว่ากลับบ้านไปรอบนี้ ตัวได้ดำแน่ๆ เพราะตอนนี้มันร้อนสุดๆ แบบว่า....ผิวแทนไปเลยหละ

และเมื่อเตรียมงานจนเสร็จ เธอเริ่มร่อนจดหมายไปตามสำนักงานต่างๆ

เธอใช้กระดาษหนังสือพิมพ์เก่าห่อจดหมายหลายฉบับ แล้วนำไปร่อนตามสถานีวิทยุและสำนักข่าวเล็ก ๆ

" เตรียมตัวให้ดี สิ่งสำคัญกำลังจะถูกเปิดเผย "

เธอไม่ใส่ชื่อ ไม่ทิ้งร่องรอย แค่ทำให้แน่ใจว่าพวกเขาจะสงสัยและติดตาม

" อย่ารู้ว่าจะเกิดอะไร มาตามที่อยู่ข้างล่างนะ "

เธอเเจ้งข้อมูลต่างๆเอาไว้ เพื่อเป็นการล่อให้เหล่านักข่าวนั้นออกมา มันเป็นเหมือนการปั่นกระแสไปในตัว เพราะร่อยไปทุกสำนักเลย

เมื่อวันนั้นมาถึง เด็กสาวมองลองจากยอดตึก ตอนนี้เหล่านักข่าวพากันมา ตำรวจที่ไม่ได้เชิญก็มาเพราะคนที่ตึกเเจ้งความไปว่ามีนักข่าวมาเยอะมาก มีเรื่องแน่ๆ 

เธอยืนอยู่บนดาดฟ้าของตึกกระจกใจกลางเมือง ลมเย็นพัดผ่านร่างของเธอ ข้างหน้าเธอคือขอบตึกที่มองลงไปเห็นถนนหลักของเมือง ด้านล่างมีผู้คนเดินกันเต็มไปหมด รถยนต์แล่นผ่าน ทุกคนใช้ชีวิตปกติ

แต่วันนี้จะไม่ใช่วันปกติ เธอจับขอบผ้าใบที่ผูกไว้กับราวเหล็ก สูดลมหายใจลึกๆ

" เอาล่ะ ลอร์ร่า ถ้าเธอจะหายไปจากเมืองนี้ ก็ขอให้มันเป็นแบบที่ยิ่งใหญ่หน่อยแล้วกัน "

เธอปล่อยมือจากเชือก ที่รัดเอาไว้อย่างดี

ผ้าใบขนาดมหึมาค่อยๆ กางออก แล้วร่วงลงจากขอบตึก

มันคลุมพื้นที่กระจกทั้งหมดของอาคาร เป็นภาพที่ทุกคนในเมืองสามารถมองเห็นได้

คนที่อยู่ด้านล่างเงยหน้ามอง หลายคนเริ่มถ่ายวิดีโอ เสียงพูดคุยดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน

เธอยิ้มมุมปากแต่ก็ได้ไม่นานเท่าไร ขณะที่เธอมองดูปฏิกิริยาของผู้คนด้านล่าง

เธอไม่ได้รอให้ใครเข้ามาหาเธอหรอกนะ เธอรีบหันหลังวิ่งไปที่ทางหนีไฟ หัวใจเต้นรัว แต่ไม่ใช่เพราะกลัว มันเป็นความตื่นเต้น

" ไปดีกว่า บรัยจ้าาา "

ในขณะที่เธอพุ่งตัวลงบันได เสียงของผู้คนด้านล่างยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ มันแบบเห็นได้ชัดเลย กล้องถูกยกถ่ายเยอะเเยะไปหมด

เธอรีบหลบออกจากอาคารโดยที่ไม่มีใครสังเกต

เธอถอดเปลี่ยนชุดใหม่ เดินเนียนๆ แบบไปล้างหน้าต่างตาออกจาห้องน้ำ ตอนลัดออกจากทางบันดหนีไฟออกไปอีกที

เธอเดินออกจากตึกอย่างสงบ ไม่มีใครจำได้ว่าเธอคือใคร

เธอเดินไปที่เขตชานเมือง ใช้เส้นทางเงียบๆ หาทางออกจากเมือง และกลับบ้านสักที

เด็กสาวเดินไปที่ท่ารถไฟ เพื่อขึ้นรถไฟกลับ แน่นอนจะกลัแบบคนปกติหรอ ไม่มีหรอกเธอก็คือแอบกลับสิ มาก็เเอบเข้า กลับก็ต้องแอบ 

รู้สึกไม่ค่อยชอบใจเรื่องแบบนี้เท่าไรเลยนะ

แม้จะมาถึงสถานีรถไฟ แต่ตอนนี้เธอก็ได้ยินคนพูดกัน ข่าวในทีวีก็เปิดให้เห็นถึงเรื่องราวที่พึ่งทำ เด็กสาวอดจะยิ้มออกมาไม่ได้ เเต่ก็ไมาใช่เวลาที่จะดู เอาเป็นว่ากลับบ้านก่อน 

ในจังหวะที่ไม่มีคนเห็นเธอเเอบขึ้นไปนั่งบนรถไฟ ตัวเข้าไปแอบในห้องน้ำก่อน รอรถไฟออกค่อยเดินออกมาอีกทีนะ

เธอต้องหนีออกจากการตรวจตั๋วของเจ้าหน้าทีนะ " บายนะจ๊ะเมืองนีออม " เธอโบกมือไปมาเป็นการลาเมืองนี้ คงไม่กลับมาแล้วหละ

---

ภารกิจ: ศรัทธาแห่งมหานคร รอบ 5

ทำคะแนนฝั่งเฮเฟตัส 3 คะแนน 

หมายเหตุ +2 Point