Olympus Street

Olympus Street

⪻ ถนนโอลิมปัส ⪼

꧁) ถนนโอลิมปัส (꧂

ถนนบนโอลิมปัสเป็นถนนที่ถูกบูรณะใหม่จากความเสียหายในสงครามโครนอส ตามสถาปัตยกรรมกรีกโบราณผสมผสานยุคปัจจุบันกันอย่างลงตัว โดยฝีมือ แอนนาเบธ เชส เป็นถนนเชื่อมต่อกับโถงทุกห้องส่วนตัวของเทพต่าง ๆ และสถานที่สำคัญ โดยมีศูนย์กลางคือโถงแห่งโอลิมปัส สภาแห่งเทพ

ถนนสายนี้ปูด้วยหินอ่อนสีขาวสะอาดตา ประดับประดาด้วยเสาหินอ่อนสีเขียวเข้ม และต้นไม้ดอกไม้หลากสีสัน สองข้างทางเรียงรายไปด้วยอาคารที่พักอาศัยของเทพเจ้า แต่ละหลังมีสถาปัตยกรรมที่แตกต่างกันไป สะท้อนถึงบุคลิกและความชอบของเทพเจ้าที่อาศัยอยู่ บางหลังเป็นอาคารทรงโดมสูงใหญ่ บางหลังเป็นอาคารทรงสี่เหลี่ยมเรียบง่าย บางหลังเป็นอาคารทรงกลม และบางหลังเป็นอาคารทรงโค้ง แต่ละหลังตกแต่งด้วยลวดลายและสีสันที่แตกต่างกันไป สะท้อนถึงความหลากหลายของวัฒนธรรมและศิลปะบนโอลิมปัส

ที่ปลายถนน เป็นโถงแห่งโอลิมปัส อาคารที่ใหญ่ที่สุดและสำคัญที่สุดบนโอลิมปัส เป็นที่ประชุมของเหล่าเทพเจ้า อาคารนี้มีสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่และอลังการ ประดับประดาด้วยเสาหินอ่อนขนาดมหึมา และลวดลายทองคำวิจิตรบรรจง ภายในอาคาร เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ มีบัลลังก์ของเทพเจ้าทั้งสิบสององค์ตั้งเรียงรายอยู่ บัลลังก์ของซุส เทพเจ้าผู้เป็นใหญ่ ตั้งอยู่ตรงกลาง เป็นบัลลังก์ที่ใหญ่ที่สุดและหรูหราที่สุด รอบๆ บัลลังก์ มีเทพเจ้าองค์อื่นๆ นั่งอยู่ตามลำดับชั้น

ถนนบนโอลิมปัสเป็นสถานที่ที่สำคัญและศักดิ์สิทธิ์ เป็นสถานที่ที่เหล่าเทพเจ้าจะมาพบปะสังสรรค์ แลกเปลี่ยนความคิดเห็น และตัดสินใจเกี่ยวกับชะตากรรมของโลกมนุษย์ ถนนสายนี้เป็นสัญลักษณ์ของความสง่างาม ความยิ่งใหญ่ และความเป็นอมตะของเหล่าเทพเจ้า และเป็นสถานที่ที่เหล่าเทพเจ้าจะอาศัยอยู่ตลอดกาล

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

[ สำหรับผู้มาเยือนโอลิมปัสสามารถอ้างอิงโรลเพลย์ได้ตั้งแต่ตรงนี้ ]

ภายในลิฟต์ที่ทะยานผ่านชั้นต่าง ๆ ที่มีจริงบ้างไม่มีจริงบ้างด้วยความเร็วที่เรียกว่ามาจากคุณภาพของลิฟต์โดยสารชั้นแนวหน้าของโลกทำให้ระยะเวลาการจะขึ้นมาถึงชั้นที่ 600 นั้นถูกใช้ไปแค่ 5 นาทีกับอีก 15 วิ ถือเป็นความเร็วที่ช้าสำหรับเทพ แต่เชื่อเถอะ.. ครึ่งเทพทั้งลิฟต์ที่ติดตามอะพอลโล่มา ไม่มีใครตั้งตัวกับความเร็วนี้ได้ทันสักคน

ติ๊ง

เสียงประตูลิฟต์เปิดออก เผยให้เห็นโลกที่พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้หากว่าไม่มาสัมผัสด้วยตัวของพวกเขาเอง ‘ ยอดเขาโอลิมปัส ’ พื้นที่สำหรับทวยเทพผู้ซึ่งแข็งแกร่งเหนือสรรพสิ่ง อะพอลโล่คือบุคคลแรกที่ตบเท้าเดินออกจากลิฟต์เพื่อนำทางเด็ก ๆ ทั้งหมดให้ก้าวไปสู่ถนนยืดยาวที่ทำมาจากหินอ่อนสีขาวผสมผสานทั้งความเรียบง่ายแต่ก็หรูหราสมฐานะที่พำนักของเหล่าเทพ

ยิ่งเดินไปตามเส้นถนนที่นำทางไปสู่โถงแห่งโอลิมปัส พวกเขาก็ยิ่งได้พบกับสองข้างทางที่ผ่านการตกแต่งด้วยเสาหินอ่อนสีเขียวเข้ม ต้นไม้ในกระถางที่กระจัดกระจายให้บรรยากาศร่มรื่นเย็นสบายทั้งที่อยู่สูงเหนือหมู่เมฆ เสียงดีดนิ้วของอะพอลโล่กังวานก้องไปทั่วบริเวณ ชุดไปรเวทเรียบง่ายของเขาเปลี่ยนมาเป็นชุดโปร่งสบายแบบกรีกที่ดูมีเสน่ห์เย้ายวนใจเหมือนกับที่ผู้คนเคยเห็นผ่านรูปปั้น

“ ยินดีต้อนรับสู่โอลิมปัส ”

เขาหันกลับมากล่าวต่อสมาชิกฮาร์ฟบลัดทุกคนที่ได้รับโอกาสให้มาเยือนดินแดนของพ่อแม่ ดวงตาของเทพแห่งแสงหรี่ลงเล็กน้อย มือของเขาพลิกหงายขึ้นและทันใดนั้นก็มีแผ่นพับตามจำนวนของผู้มาเข้าร่วมทัศนาจรปรากฏขึ้นบนมือของเขา “ ก่อนจะแยกย้าย มาเอาแผ่นพับคู่มือเดินเที่ยวโอลิมปัสนี่ด้วยล่ะ อะธีน่าฝากมา ถ้าข้าแจกไม่ครบ นางคงหงุดหงิดแย่ ” เขาพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เหล่าลูกหลานเวียนกันมาหยิบแผ่นพับไปคนละใบ และเพื่อไม่ให้เสียเวลา เขาเองก็ประกาศกำหนดการสำคัญให้ทุกคนได้ฟัง

“ พวกเจ้ามีเวลาเที่ยวชมได้ตามที่อยาก.. จะวิ่งเล่นนานสักเท่าไหร่ก็ได้ ทว่าเมื่อถึงช่วง 20:00 นาฬิกา จงมารวมตัวที่โถงแห่งโอลิมปัสซึ่งอยู่ปลายถนนสายนี้เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงครอบครัว ” มือของอะพอลโล่วางลงบนศีรษะของทิปตา บุตรชายเพียงหนึ่งเดียวที่อาศัยในค่ายฮาร์ฟบลัดและตัดสินใจคว้าโอกาสขึ้นมาพบเขา “ ใครอยากเจอพ่อแม่เร็วหน่อยก็ดูตำแหน่งห้องพักจากในแผ่นพับเสีย ยามนี้พวกเขาคงยังพักอยู่ในนั้น ”

[ สามารถสิ้นสุดการอ้างอิงแล้วรังสรรค์ได้ตามใจชอบ ]

เนเรซ่าเฝ้ามองฝูงชนที่เริ่มแยกย้ายกันออกไปสำรวจหลังจากที่ได้รับคู่มือเดินสำรวจ สุภาพสตรีจิ้งจอกจากเคบินสิบเริ่มต้นที่การกวาดสายตามองรอบกาย มือของเธอขยับช้า ๆ เพื่อกางแผ่นพับออก ในนั้นมีทั้งแผนที่รวมไปถึงคำอธิบายสถานที่ต่าง ๆ เสมือนว่าพวกเขากำลังอยู่ในการมาเที่ยวทัศนศึกษากันจริง ๆ ‘ ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะไปไหนกันแล้วบ้าง.. ’ เนเรซ่าไม่ได้คิดจะวางแผนการเดินเที่ยวเหมือนอย่างคนอื่นด้วยซ้ำ เธอปิดแผ่นพับเก็บมันใส่กระเป๋า

ฉันมาเพื่อเที่ยว มาเพื่อพักผ่อน — ในหัวของเนเรซ่าคิดอยู่แค่นี้ ดังนั้นเธอจะแค่เดินไปเรื่อยเปื่อย ใช้เวลาสนุกสนานไปกับสิ่งที่เจอจนกว่าจะถึงเวลางานเลี้ยง นั่นแหละแผนการที่เธอคิดเอาไว้ “ เลิกเดินตามฉันได้แล้ว พาน้องสาวนายไปเที่ยวตามที่เธออยากเถอะน่า เคบินสามไม่ได้มีคนอื่นมาเลยนอกจากนาย ” แน่นอนว่าเธอต้องกำลังพูดกับเจโรม ปาร์คที่กำลังอุ้มรีชาเดินตามเธอต้อย ๆ

ที่ปรึกษาประจำเคบินสิบถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือข้างหนึ่งของเธอยกขึ้นมาเท้าเอว

“ ถ้าคนมันจะเจอกันเดี๋ยวก็วนมาเจอกันเอง ฉันขอตัวล่ะ ”

+7 ความสัมพันธ์กับเจโรมจากสกิลหอมเย้ายวน

Timeline at [ 09:26 | 21/12/2024 ]

Jayvik BRAVE

21/12/2024

09.26 น.

[ อ้างอิงจากโรลของคุณ Nereza ]

ผ่านไปเป็นเวลา 5 นาทีเศษ ๆ ได้ลิฟท์ก็ได้หยุดนิ่งลง จังหวะที่หยุดนั้นเอาขาของเจวิคลอยไปเลย ก่อนหน้านี้ก็มีหญิงสาวที่นั่งข้างเขาบนรถบัส สภาพดูไม่จืดยืนอยู่ข้าง ๆ กัน ชายหนุ่มหันมองเธอกรี๊ดมาตลอดตั้งแต่ตอนที่ลิฟต์ขยับจนจอดนิ่งสนิท

‘เสียงไม่หมดหรอเนี้ย’ เขานึกภายในใจ

ประตูลิฟต์เปิดออก อะพอลโล่เดินออกจากลิฟต์ไปเป็นคนแรก พร้อมกับกล่าวต้อนรับเหล่าเดมิก็อตที่ยืนอึ้งกันอยู่ภายในลิฟต์

คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าก็ค่อย ๆ ทยอยเดินออกจากลิฟต์พร้อมกับมองดูสิ่งปลูกสร้างโบราณไปด้วย เจวิคยืนรอให้คนเหล่านั้นเดินออกจากลิฟต์ไป ก่อนจะถึงรอบของตนเอง

“เออ ออกไปก่อนได้เลยครับ” ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวที่กรี๊ดตลอดลิฟต์เคลื่อนที่ เธอเดินออกจากลิฟต์ไปแล้วเขาจึงเดินตามไป

อะพอลโล่ได้ให้เหล่าครึ่งเทพแต่ละคนไปรับแผ่นพับเดินเที่ยวโอลิมปัส และอธิบายว่าต้องไปรวมตัวกันที่โถงแห่งโอลิมปัสตอนเวลา 20.00 นาฬิกา เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงครอบครัว หรือว่าจะไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่ห้องพักก่อนก็ได้

เจวิคเดินไปรับแผ่นพับ กล่าวขอบคุณและยิ้มให้อะพอลโล่ “ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มเดินมายืนที่โล่ง ๆ บนหินอ่อนที่ไม่ค่อยมีคน ภายในมือเป็นแผ่นพับอธิบายสถานที่ต่าง ๆ

“ไปที่ไหนก่อนดี”

Jayvik Mchonde

Laura HEROES

Olympus Street

ย้อนเวลา 09:26 | 21/12/2024 

---

[อ้างอิงโรลจากคุณ Nereza]

ภายในลิฟต์ที่ทะยานผ่านชั้นต่าง ๆ ที่มีจริงบ้างไม่มีจริงบ้างด้วยความเร็วที่เรียกว่ามาจากคุณภาพของลิฟต์โดยสารชั้นแนวหน้าของโลกทำให้ระยะเวลาการจะขึ้นมาถึงชั้นที่ 600 นั้นถูกใช้ไปแค่ 5 นาทีกับอีก 15 วิ ถือเป็นความเร็วที่ช้าสำหรับเทพ แต่เชื่อเถอะ.. ครึ่งเทพทั้งลิฟต์ที่ติดตามอะพอลโล่มา ไม่มีใครตั้งตัวกับความเร็วนี้ได้ทันสักคน

ติ๊ง

เสียงประตูลิฟต์เปิดออก เผยให้เห็นโลกที่พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้หากว่าไม่มาสัมผัสด้วยตัวของพวกเขาเอง ‘ ยอดเขาโอลิมปัส ’ พื้นที่สำหรับทวยเทพผู้ซึ่งแข็งแกร่งเหนือสรรพสิ่ง อะพอลโล่คือบุคคลแรกที่ตบเท้าเดินออกจากลิฟต์เพื่อนำทางเด็ก ๆ ทั้งหมดให้ก้าวไปสู่ถนนยืดยาวที่ทำมาจากหินอ่อนสีขาวผสมผสานทั้งความเรียบง่ายแต่ก็หรูหราสมฐานะที่พำนักของเหล่าเทพ

ยิ่งเดินไปตามเส้นถนนที่นำทางไปสู่โถงแห่งโอลิมปัส พวกเขาก็ยิ่งได้พบกับสองข้างทางที่ผ่านการตกแต่งด้วยเสาหินอ่อนสีเขียวเข้ม ต้นไม้ในกระถางที่กระจัดกระจายให้บรรยากาศร่มรื่นเย็นสบายทั้งที่อยู่สูงเหนือหมู่เมฆ เสียงดีดนิ้วของอะพอลโล่กังวานก้องไปทั่วบริเวณ ชุดไปรเวทเรียบง่ายของเขาเปลี่ยนมาเป็นชุดโปร่งสบายแบบกรีกที่ดูมีเสน่ห์เย้ายวนใจเหมือนกับที่ผู้คนเคยเห็นผ่านรูปปั้น

“ ยินดีต้อนรับสู่โอลิมปัส ”

เขาหันกลับมากล่าวต่อสมาชิกฮาร์ฟบลัดทุกคนที่ได้รับโอกาสให้มาเยือนดินแดนของพ่อแม่ ดวงตาของเทพแห่งแสงหรี่ลงเล็กน้อย มือของเขาพลิกหงายขึ้นและทันใดนั้นก็มีแผ่นพับตามจำนวนของผู้มาเข้าร่วมทัศนาจรปรากฏขึ้นบนมือของเขา “ ก่อนจะแยกย้าย มาเอาแผ่นพับคู่มือเดินเที่ยวโอลิมปัสนี่ด้วยล่ะ อะธีน่าฝากมา ถ้าข้าแจกไม่ครบ นางคงหงุดหงิดแย่ ” เขาพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เหล่าลูกหลานเวียนกันมาหยิบแผ่นพับไปคนละใบ และเพื่อไม่ให้เสียเวลา เขาเองก็ประกาศกำหนดการสำคัญให้ทุกคนได้ฟัง

“ พวกเจ้ามีเวลาเที่ยวชมได้ตามที่อยาก.. จะวิ่งเล่นนานสักเท่าไหร่ก็ได้ ทว่าเมื่อถึงช่วง 20:00 นาฬิกา จงมารวมตัวที่โถงแห่งโอลิมปัสซึ่งอยู่ปลายถนนสายนี้เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงครอบครัว ” มือของอะพอลโล่วางลงบนศีรษะของทิปตา บุตรชายเพียงหนึ่งเดียวที่อาศัยในค่ายฮาร์ฟบลัดและตัดสินใจคว้าโอกาสขึ้นมาพบเขา “ ใครอยากเจอพ่อแม่เร็วหน่อยก็ดูตำแหน่งห้องพักจากในแผ่นพับเสีย ยามนี้พวกเขาคงยังพักอยู่ในนั้น ”

[สิ้นสุด]

เมื่อสติหลุดออกไปแล้ว เหมือนตายเเล้วเกิดใหม่เลยด้วยซ้ำไป เด็กสาวหันไปพูดตอบกลับกับ อะพอลโล ที่มากระซิบเธอ

" เเล้วเมื่อก่อนเขาเดินกันกี่วันหรอคะ " เธอถามด้วยท่าทางสงสัย กว่า 100,000 ขั้น คืขานี้ยังเดินต่อได้อยู่มั้ยนะ เธอเเบบสงสัยจริงๆนะ

ก่อนจะเดินออกไป เธออดยิ้มไม่ได้ด้วย เเต่ก็ไม่ลิมจะส่งของเล็กๆ น้อยๆให้อีกฝ่าย 

" อันนี้หนูให้ค่ะ " เธอส่งไวน์ให้อีกฝ่าย 1 ขวดด้วยกัน เธอส่งให้กับทางอะพอลโล่ ที่เดินทางปรับเเละส่ง

เเละเสียงที่ดังสั่นมาในหัวของเธอ " ลอร์ร่า ไหนของพ่อไง "

ไม่น่าเลย มีคนที่รอคอยไวน์อยู่ แต่เอามาต้อง 10 ขวดเลยนะ พ่อก็กินไปต้องเยอะเเล้วทำไมยังจะบ่นอีก ร่างเล็กยิ้มยก ไม่ได้เเสดงอะไรออกมา

" อันนี้ให้เราหรอ ขอบใจมาก " เขารับไวน์ไป ก่อนจะเดินจากไป

" ยังไงก็เที่ยวให้สนุกนะเด็กๆ ฉันของตัวก่อน " อีกฝ่ายเดินจากไปพร้อมไวน์ในมือ

ตอนนี้เมื่อจะมีคนโว๊ยวายยกใหญ่ " ทำไมให้คนอื่นทำไม นี้มาหาพ่อก็เอามาฝากพ่อสิลูก "

อีกฝ่ายยังคงพูดไม่หยุด

" อย่างอลสิพ่อ เดี๋ยวเอาไปให้ ไม่พอก็กลับไปกินที่ค่ายนะ " เธอเท้าเอวพูดขึ้น เเบบพูดกับใคร เหมือนตอนนี้โว๊ยวายอยู่คนเดียวเลยด้วยนะ

ร่างเล็กเดินออกไปพร้อมของต่างๆ เเละไวน์อีก 9 ขวดของเธอเอาเป็นว่าใครมาหาจะเเจกให้หมดเลย คิ๊กๆ ร่างเล็กเดินตรงออกไป เกือบจะชนเข้ากับทางเพื่อนที่เดินทางมาด้วย

" ขอบคุณค่ะ " เหมือนสิ่งที่อีกฝ่ายอ่านคือเเผ่นพับ เพราะตอนนี้เธอรับเเจกมาด้วย ร่างเล็กรับมาเเต่ยังไม่อ่าน ทักอีกฝ่ายไปก่อน

" เป็นยังไงบ้างคะ " หลังการเดินทางพักใหญ่ๆ เเบบมันก็ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว

" เราจะไปเริ่มตรงไหนกันดีคะ " เธอเเบบอ่านในเเผ่นพับก่อน มือหยิบลูกอมมาอมเพื่อให้ตัวเองดีขึ้นหน่อย ท่าทางตอนนี้กริ๊ดจนคอเเห้งมาก 

เด็กสาวสูดลมหายใจเข้าออก เเม้งตอนนี้คือเจ็บคอมากเพราะกริ๊ดแต่ก็เอาเถอะนะ

" มาหาพ่อ เอาไวน์มา เอามาก่อนเลย " เเม้จะไม่ได้พูดด้วย เเต่มีคนอยากเจอเธอ รักเป็นพิเศษเลยนะ ร่างเล็กยกมือเท้าเอวเล็กๆ กับผู้เป็นพ่อของตัวเองอยู่เบาๆ

" ใจเย็นๆ สิพ่อ ..... เด๊ยวไปหา ขอเปลี่ยนชุดอะไรก่อนได้มั้ย " เธอมองไปรอบๆ เพราะไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายนั้นอยู่ที่ไหนกันเอาเป็นว่าพูดรอบๆ เขาได้ยินเเน่นอน

" ไวน์มันหนัก เอามาให้พ่อมา " ผู้เป็นพ่อเเบบว่าดูจะหวังดีอย่างมากเลย ถึงขั้นกลัวลูกจะหนัก หรือจริงๆ อยากกินกันมากกว่านะ

" ก็ได้ๆ เดี๋ยวไปๆ " เธอกล่าว เเละหันไปคุยกับเพื่อนของเธอต่อเเทน

" เราไปหาอะไรเล่นก่อนดีมั้ย " ไหนๆ ก็หนๆ แล้วที่นี้ทุกอย่างดูน่าตื่นเต้นแบบมากๆ เหมือนโตเกียวดิสนี่เลย แต่ต่างกันตรงที่....มันไม่ค่อยจะมีคน ไม่ต้องต่อเเถวเลย น่าจะได้เล่นเยอะเลยด้วยนะ เด็กสาวคิด

" หรือถ้าไม่รีบ ร่าขอตัวเอาของพวกนี้ไปเยี่ยมพ่อก่อนนะ " เด็กสาวที่ได้ฟังเเบบนั้น หน้าของเํอก็คือยิ้มๆ เธอยกของในมือขยับปมาเเบบว่าของสินี่หละ

ร่างเล็กมองซ้ายมองขวา ที่นี้มีอะไรกันบ้างนะเเต่เเน่ๆ น่าจะมีของเล่นเยอะเลย

" ยังไงถ้าเจอก็ทัก ทายได้น้า " เธอกล่าวก่อนจะเดินไปทันที เเบบว่าก่อนที่คนยังไงงง

มาที่นี้ตอนนี้ใครไม่งงบ้างก่อน เเต่จะว่าไป พ่ออยู่ตรงไหนแล้วก็คิดได้อีกเรื่องนึงเลยพูดไป ดูเป็นคนเเบบคิดเร็วมากเลย

" หรือเราจะไปหาพ่อกันก่อน แล้วมาเจอกันตรงนี้ " เธอเอานิ้วชี้ที่เเผ่นพับก่อน เพราะว่าไม่รู้มันเรียกอะไร แต่เป็นเหมือนสวนแห่งอะโฟร์ไดต์ แบบว่าผู้หญิงหนะ ก็จะชอบอะรแบบนี้หนะ ที่เรียกว่มุมดอกไม้ มันน่าจะสวยมากเลยด้วยนะ

นอกจากนั้นเธอก็กวาดสายตามองหาไปด้วยว่าห้องของเทพไวน์นั้นอยู่ที่ไหนกัน เพราะจได้เอาของไปส่ง แต่อาจจะเเวะเอาของเยี่ยมคนอื่นสักหน่อย

ถ้าหากหาไม่เจอเเบบว่าหลงๆ หนะ เธอนึกก่อนจะเดินจากไปเเต่ก็ยังรอคำตอบของอีกฝ่ายก่อนที่เธอจะเดินออกไปอยู่นะ 

" ห้องไดโอนีซุส ไปทางไหนกันเนี้ย " เธอบ่นออกมา เพราะหาไม่เจอ ไม่รู้อ่านแล้วงงไปหมดเลย

---

 หมายเหตุ ให้ไวน์อะพอลโล 1 ขวด 

 หมายเหตุเพิ่มเติม BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 

Jayvik BRAVE

21/12/2024

09.28 น.

เจวิคยืนดูแผ่นพับในมืออยู่สักพัก ก็ได้ยินเสียงของลอร่าที่นั่งกับข้างเขาบนรถบัส เขาเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวมีท่าทีลุกลี้ลุกลน เหมือนกำลังคุยกับใครอยู่ตลอดเวลา ภายในมือถือขวดแก้วที่บรรจุไปด้วยน้ำสีม่วงเข้มอยู่หลายขวด 

‘ไวน์หรอ ไม่หรอกมั้ง ใครจะไปพกมาเยอะขนาดนั้น น้ำองุ่นแหละ’ เจวิคนึกภายในใจ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอมาแนะนำตัวกับเขาเมื่อตอนก่อนขึ้นรถแต่ด้วยความที่ตอนนั้นเขาเหม่อมองไปทั่วเลยไม่ได้ตอบกลับอะไรไป

“เออ สวัสดี เมื่อก่อนหน้านี้ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ตอบ พอดีผมเหม่อหน่อย ๆ หน่ะ ผมเจวิคนะครับ บุตรแห่งเฮอร์มีสครับ” เจวิครีบตอบกลับลอร่า

เจวิคเห็นเธอพูดกับใครสักคนอีกครั้งหลังจากที่ถามว่าจะไปเที่ยวกันที่ไหนดี

“งั้นเอาแบบที่คุณลอร่าว่าแล้วกันครับ เอาเป็นว่าตอนเที่ยงไปเจอกันที่สวนแห่งอะโฟร์ไดต์แล้วกันครับ” ชายหนุ่มไม่ได้เร่งรีบอะไรอยากให้เธอได้ไปทำธุระส่วนตัวของเธอเสียก่อน ก่อนจะเห็นเธอตั้งท่าเตรียมวิ่งไปที่อื่น

“ไว้เจอกันนะครับ” เจวิคกล่าวอำลาก่อนจะก้มดูแผ่นพับอีกรอบ

‘เฮอร์มีส วีอาร์ เอมโพเรียมแล้วกัน ไหน ๆ ก็เป็นของพ่อเราเป็นคนคิดแล้วด้วย’ ชายหนุ่มนึกภายในใจก่อนจะเริ่มก้าวขาเดินจากไป

@Laura 

Jayvik Mchonde

Nymeria BELIEVER

OLYMPUS FIELD TRIP - 3
21-12-2024 | 09.26 AM

              “แคลร์.. ไหวนะ” 

               ใจอยากปลอบและเข้าไปช่วยแต่ดูเหมือนว่าจะยากเกินไป ลิฟต์ที่พุ่งทะยานขึ้นสูงไม่ได้มีผลแค่คนมีกายเนื้อแต่ยังสะเทือนไปถึงร่างวิญญาณใกล้ตัว แม่มดผมแดงหน้าซีดเจียนจะตายอีกรอบก่อนพุ่งตัวหายไปอาเจียนอย่างหนัก

               “เป็นไปได้ยังไง.. เธอไม่มีอวัยวะเหลือให้คลื่นใส้ด้วยซ้ำ” ไนมีเรียขมวดคิ้วกับปัญหาของเพื่อนร่วมทาง รอจนคลาริสซ่าปรากฎร่างโปร่งแสงกลับมาด้วยอาการไม่สู้ดีค่อยรัวคำถามใส่

               “พลังวิญญาณ.. สัมพันธ์กับอารมณ์ความรู้สึกมันอธิบายไม่ได้ผ่านวิทยาศาสตร์ของพวกเจ้าหรอกสาวน้อย อึก..” 

               มาได้แว่บเดียวแล้วเจ้าตัวก็หายไปจัดการตัวเองอีกรอบ โถ่เอ้ย.. 

[ อ้างอิงจากโรลของ Nereza คนสวย ]

               ภายในลิฟต์ที่ทะยานผ่านชั้นต่าง ๆ ที่มีจริงบ้างไม่มีจริงบ้างด้วยความเร็วที่เรียกว่ามาจากคุณภาพของลิฟต์โดยสารชั้นแนวหน้าของโลกทำให้ระยะเวลาการจะขึ้นมาถึงชั้นที่ 600 นั้นถูกใช้ไปแค่ 5 นาทีกับอีก 15 วิ ถือเป็นความเร็วที่ช้าสำหรับเทพ แต่เชื่อเถอะ.. ครึ่งเทพทั้งลิฟต์ที่ติดตามอะพอลโล่มา ไม่มีใครตั้งตัวกับความเร็วนี้ได้ทันสักคน

               ติ๊ง

               เสียงประตูลิฟต์เปิดออก เผยให้เห็นโลกที่พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้หากว่าไม่มาสัมผัสด้วยตัวของพวกเขาเอง ‘ ยอดเขาโอลิมปัส ’ พื้นที่สำหรับทวยเทพผู้ซึ่งแข็งแกร่งเหนือสรรพสิ่ง อะพอลโล่คือบุคคลแรกที่ตบเท้าเดินออกจากลิฟต์เพื่อนำทางเด็ก ๆ ทั้งหมดให้ก้าวไปสู่ถนนยืดยาวที่ทำมาจากหินอ่อนสีขาวผสมผสานทั้งความเรียบง่ายแต่ก็หรูหราสมฐานะที่พำนักของเหล่าเทพ

               ยิ่งเดินไปตามเส้นถนนที่นำทางไปสู่โถงแห่งโอลิมปัส พวกเขาก็ยิ่งได้พบกับสองข้างทางที่ผ่านการตกแต่งด้วยเสาหินอ่อนสีเขียวเข้ม ต้นไม้ในกระถางที่กระจัดกระจายให้บรรยากาศร่มรื่นเย็นสบายทั้งที่อยู่สูงเหนือหมู่เมฆ เสียงดีดนิ้วของอะพอลโล่กังวานก้องไปทั่วบริเวณ ชุดไปรเวทเรียบง่ายของเขาเปลี่ยนมาเป็นชุดโปร่งสบายแบบกรีกที่ดูมีเสน่ห์เย้ายวนใจเหมือนกับที่ผู้คนเคยเห็นผ่านรูปปั้น

               “ ยินดีต้อนรับสู่โอลิมปัส ”

               เขาหันกลับมากล่าวต่อสมาชิกฮาร์ฟบลัดทุกคนที่ได้รับโอกาสให้มาเยือนดินแดนของพ่อแม่ ดวงตาของเทพแห่งแสงหรี่ลงเล็กน้อย มือของเขาพลิกหงายขึ้นและทันใดนั้นก็มีแผ่นพับตามจำนวนของผู้มาเข้าร่วมทัศนาจรปรากฏขึ้นบนมือของเขา “ ก่อนจะแยกย้าย มาเอาแผ่นพับคู่มือเดินเที่ยวโอลิมปัสนี่ด้วยล่ะ อะธีน่าฝากมา ถ้าข้าแจกไม่ครบ นางคงหงุดหงิดแย่ ” เขาพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เหล่าลูกหลานเวียนกันมาหยิบแผ่นพับไปคนละใบ และเพื่อไม่ให้เสียเวลา เขาเองก็ประกาศกำหนดการสำคัญให้ทุกคนได้ฟัง

               “ พวกเจ้ามีเวลาเที่ยวชมได้ตามที่อยาก.. จะวิ่งเล่นนานสักเท่าไหร่ก็ได้ ทว่าเมื่อถึงช่วง 20:00 นาฬิกา จงมารวมตัวที่โถงแห่งโอลิมปัสซึ่งอยู่ปลายถนนสายนี้เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงครอบครัว ” มือของอะพอลโล่วางลงบนศีรษะของทิปตา บุตรชายเพียงหนึ่งเดียวที่อาศัยในค่ายฮาร์ฟบลัดและตัดสินใจคว้าโอกาสขึ้นมาพบเขา “ ใครอยากเจอพ่อแม่เร็วหน่อยก็ดูตำแหน่งห้องพักจากในแผ่นพับเสีย ยามนี้พวกเขาคงยังพักอยู่ในนั้น ”

[ จบอ้างอิงจากโรลของ Nereza คนสวย ]

               เห็นความใกล้ชิดของพ่อลูกสายเลือดเทพตรงนั้นแล้วสาวเคบินยี่สิบไม่ได้ริษยาอะไร เธอแค่พยักหน้ารับฟังคำแนะนำ จดบันทึกเวลาไว้ในใจตามด้วยเก็บแผ่นพับในมือลงเสื้อแจ็คเกต สาวตายังคงมองหาเงาของวิญญาณสาวที่ปกติแทบไม่เคยน่างตัว ถึงจะเห็นแผ่นหลังของคนคุ้นตา ‘พี่สาวบุญธรรม’ อยู่ไหวๆ ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเจ้าตัวจริงๆ 

               “งานเลี้ยงครอบครัวที่ว่า.. ถ้าคนที่แม่ไม่มา กรณีนี้ให้เราหาพ่อแม่อุปถัมป์หนึ่งคืนไปเลยสินะคะ?”

               เสียงหวานๆ ที่เอ่ยถามสุรยเทพทำเอาชวนหัวอยู่บ้าง ดูท่าสาวน้อยผมบลอนด์ตาเฉี่ยวตรงหน้าคงเป็นธิดาของเทพใต้พิภพสักองค์แน่ อพอลโล่อ่อนข้างเห็นใจอยุ่บ้างในเมื่อเป็นเทศกาลรวมญาติเขาไม่ต้องการให้ลูกหลายสายเลือดเทพต้องแบกรับความรู้สึกถูกแบ่งแยกโดยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เขาตอบด้วยถ้อยคำที่เป็นกลาง

               “แบบนั้นถือโอกาสทำความรู้จักคนในครอบครัวเป็นอย่างไร? ดูแล้วการผูกมิตรคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนที่มีความมั่นใจอย่างเธอนะเด็กน้อย” 

              

               “อ้อ.. ช่วงนี้สาวน้อยของฉันเข้าช่วงปฎิเสธสังคมคงจะเป็นปัญหามากทีเดียว” ยังไม่ทันที่คู่สนทนาจะเอ่ย คลาริสซ่าส่งประโยคหนึง่มาแทน เธอกลับมาแล้วถึงแม้รับประกันไม่ได้ว่าเทพจะได้ยินเสียงวิญญาณรึไม่ก็ตาม

               ไนมีเรียหัวเราะร่วนกับท่าทีของทั้งคู่ เธอยืนรอรั้งท้ายก็เพื่อความโล่งใจว่าวิญญาณสาวไม่ได้ถูกไหประหลาดดูดไปกักขังไว้ เมื่อตามมาทันก็เห็นทีจะต้องไปทัวร์ดูสถานที่ของเหล่าทวยเทพกันสักหน่อย

               “เป็นคำแนะนำที่เอื้อเฟ้อทีเดียว.. แต่ให้เป็นเรื่องของ วาสนา และ โชคชะตาก็แล้วกัน ขอบคุณที่พามาส่งคุณอพอลโล่” 

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

@God 

Jayvik BRAVE

22/12/2024

00.30 น.

เจวิคที่กอดลาพ่อของจนหลังจากงานเลี้ยงเลิกลา ชายหนุ่มเดินออกมาจากโถงแห่งโอลิมปัสมายังถนนเส้นหลัก โดยระหว่างทางเขาก็เปิดดูของในถุงผ้าที่เทพเฮอร์มีส พ่อของเขามอบให้มา ‘ลูกเต๋า กับขนนกหรอ’ ชายหนุ่มนึกในใจว่ามันสามารถทำอะไรได้กันแน่ แต่ดูเหมือนว่าในตอนนี้เขาจะยังไม่สามารถใช้งานมันได้

เจวิคเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าลิฟต์ที่เชื่อมกับตึกเอ็มไพร์เสตท ชายหนุ่มยื่นมือไปกดปุ่มเพื่อเรียกลิฟต์ให้ขึ้นมารับตน

“กริ๊ง” เสียงแจ้งเตือนจากลิฟต์ว่ามาถึงแล้ว จากนั้นประตูจึงเลื่อนเปิดออก เจวิคเดินเข้าไปภายในจากนั้นประตูจึงถูกปิดลง

Jayvik Mchonde