The Arena of Valor

The Arena of Valor

The Arena of Valor

『 สังเวียนแห่งความกล้าสู่เส้นทางของผู้พิชิต 』

สังเวียนที่ออกแบบมาเพื่อทดสอบความกล้าหาญและทักษะของเหล่าเดมิกอดที่ต้องการพิสูจน์ความแข็งแกร่งตั้งอยู่ลึกเข้าไปในป่าอันมืดมิดและลึกลับซึ่งเป็นที่รู้จักในนาม "The Shadowlands" เมื่อเข้าสู่สังเวียนก็จะพบกับสภาพแวดล้อมที่ปกคลุมไปด้วยหมอกหนาทึบ แสงไฟสลัว ๆ เสียงกรีดร้องของสัตว์ป่า และเสียงก้องของอาวุธดังกึกก้องไปทั่ว โดยมีใจกลางเป็นเวทีขนาดใหญ่ที่ทำจากหินและโลหะ เวทีนี้เป็นที่ที่เดมิกอดจะเผชิญหน้ากับศัตรูของพวกเขา ที่มีตั้งแต่สัตว์ประหลาดและนักรบที่เก่งกาจ การต่อสู้ใน The Arena of Valor เป็นเรื่องที่อันตรายและท้าทาย แต่รางวัลที่รออยู่สำหรับเดมิกอดที่สามารถเอาชนะความกลัวและพิสูจน์ความแข็งแกร่งของตนก็คือชื่อเสียงและเกียรติยศ

Laura HEROES

[Olympus] The Arena of Valor

ย้อนเวลา 09.45 น. 21/12/67

---

หลังจากที่แยกกันสักพักเด็กสาวก็เดินเข้ามาด้านในโอลิมปัส ห้องต่างๆเยอะเเยะเต็มไปหมด เเผ่นพับพวกนี้คืออ่านไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรเลยด้วยนะ

เรียกว่าแม้แต่การมีเด็กสาวแล้วนั้นเธอก็ยังคงหลงทางอยู่ดีร่างเล็กเดินลงเข้าไปในที่ที่ไหนก็ไม่รู้

เธอรู้แต่เพียงว่าด้านในนั้นไม่น่าจะเป็นห้องของพ่อเธอนะมันดูเป็นสังเวียน 

สังเวียนแห่งการต่อสู้สภาพแวดล้อมข้างในดูมีแต่ไฟสลัว  เสียงผู้คนหวดล้อม รู้สึกไม่ค่อยดีเลยมันเเบบตั้งเเต่เช้ามา นี้ไม่น่าเป็นของพ่อเธออย่างเเน่นอนเลย

เเล้วเข้ามาห้องอะไรเนี้ย!!

เด็กสาวมองไปรอบๆก่อนจะพบว่าตัวเองยืนอยู่บริเวณเวที ด้านหน้า

" ตายx่า แล้ว xิบ " เด็กสาวอุทานออกมา คำเเบบไม่ความสบดออกมาหมดมาเพียบเลย ภาพตรงหน้าเธอมันทำเอาของนี้หล่นหมด ไวน์จะหกหมด แต่ยังดีมีเเรงดึงไว้ เลือดรักพ่อมันสูงมาก

ทั้งหมดทั้งมวลนั้น ปกป้องไวน์พวกนี้ให้ดีที่สุดเลย ต้องรักยิ่งชีพเลยนะ

ให้ตายสิเธอกำลังเจอกับอะไรสัตว์ประหลาดและนักรบมากมายที่ห้อมล้อมเธออยู่ทุกคนส่งเสียงโห่ร้องดังไปหมด

“ นี้มันตัวอะไรกันเนี่ย ตายเเล้ว ” ตอนนี้อยากจะถอยหลังกลับแต่ก็ดูจะไม่ทันเสร็จแล้ว

ร่างเล็กที่วางของลงทำยังไงได้ล่ะหักตรงหน้า  ถ้าไม่สู้ก็อาจจะต้องโดนสับเป็นชิ้นชิ้นอย่างแน่นอน

ภาพตรงหน้าของเธอในตอนนี้คือเธอกำลังเผชิญหน้ากับศัตรู 

และสิ่งเดียวนั้นคือการเอาชนะเธอต้องเอาชนะเรื่องท้าทายตรงนี้ให้ได้ 

แม้ว่าตอนนี้จะกลิ้งมากเลยก็ตามเธอแทบไม่รู้เลยว่าจะต้องเอาวิธีไหนมาทำ 

เมื่อหันไปมองรอบๆเธอก็เห็นว่าผู้คนต่างส่งเสียงพากันโห่ร้อง 

เหมือนเป็นการบอกว่าให้เธอเริ่มต้นของการต่อสู้ได้แล้ว 

“ ชนะจะได้อะไรกัน ” เด็กสาวกลืนน้ำลายลงคอ

ทั้งเนื้อทั้งตัวเธอก็มีอาวุธอยู่ไม่กี่อย่าง หรอกนะ 

เราจะถามว่าใช้มันเป็นหรือเปล่าก็คงตอบว่าไม่  ทั้งชีวิตของเธอสิ่งที่น่ากลัวที่สุดยังมีอีกเยอะ

แต่สำหรับตอนนี้มันไม่ควรเป็นสิ่งหรือเปล่าเธอจะมาจบชีวิตที่โอลิมปัสงั้นหรอ 

" กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อย่าเข้ามา "

เธอมองโดยรอบพยามวิ่งหนีก่อนซักครู่แต่เมื่อถึงทางตันสัญชาตญาณของนักสู้มันก็พูดออกมา 

ธนูจากที่ใช้ไม่เป็นเธอก็ใช้มันเป็นเสียอย่างนั้น 

เธอสามารถยิงลูกธนูไปปักบนหัวของมันได้แบบไม่ได้ตั้งใจ 

" อุ้ยตาย เเม่นเหมือนกันเนี้ย "

เด็กสาวแอบอึ้งกับความสามารถของตัวเองอยู่บ้างแต่ในเมื่อธนูดูจะเบาไป  หรือไม่งั้นเธออาจจะยิงไปโดนไม่ใช่จุดสำคัญ

เด็กสาวยังคงยิงรัวรัวลูกธนูหวังว่ามันจะไม่หมดในเร็ววันหรอกนะ เเบบว่าอยากม่เเกงกันตอนนี้นะ

ร่างเล็กวิ่งไปวิ่งมาและด้วยความที่ตัวเล็กของเธอ เธอสามารถลอดใต้ขาของมันได้สอนธนูถูกยิงจากทางด้านล่างสวยขึ้น

เหมือนว่าจุดที่อ่อนแอของมันจะอยู่ช่วงท้อง  ไล่ลงไปจนถึงส่วนล่างนะ

เด็กสาวใช้จังหวะนั้นเธอพยายามยิงธนูในจังหวะที่เธอวิ่งลอดใต้ท้องของมัน 

ก็นะอย่าเกิดมาตัวใหญ่จุดอ่อนมันก็จะเป็นแบบนี้แหละ 

ท่าทางที่จริงมั่วซั่วบางทีก็หยิบลูกธนูอันเก่าขึ้นมายิง 

ตอนนี้สภาพเธอที่เหมือนคนเพิ่งอาบน้ำมาสกปรกมอมแมมอย่างมาก 

ไม่นานร่างของสัตว์ประหลาดนั้นก็ล้มลงฝุ่นตลบอบอวลไปทั่วบริเวณกว้าง 

เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว  พร้อมกับเสียงโห่ร้อง ของผู้ที่มาเฝ้าดูโดยรอบ

“ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ ” เด็กสาวโค้งขอบคุณยกใหญ่

แต่อย่าถามว่าเธอจะทำแบบนี้อีกไหมคงตอบว่าไม่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว 

ไม่นานก็มีเทพองค์หนึ่งปรากฏตัวพร้อมกับการปรบมือ  ชายหนุ่มร่างใหญ่พูดขึ่น “ เก่งมาก แล้วเจ้าเป็นใครกันเป็นธิดาของใคร ”

อีกฝ่ายถามก่อนที่เธอจะรีบตอบโดยทันที ท่าทางเเม้จะยังเหนื่อยๆ อยู่ก็ตามที เเตก่็ยังไหวอยู่เหมือนกันนะ เด็กสาวหอบๆ เล็กน้อยเเต่ก็ยังตอบอยู่ตามเดิม ด้วยท่าทางนิ่งๆ

“ หนูชื่อลอร์ร่าค่ะ เป็นธิดาของ ไดโอนิซุสค่ะ วันนี้หนูมาเที่ยวโอลิมปัส 1 วันค่ะ ” เธอแนะนำตัวรวมไปถึงแนะนำว่าเธอเป็นลูกของใครด้วย เเบบพูดหมดเลย ใครทำอะไรทีไหนอย่างไร กะว่าถามในประโยคเดียวเลย ไม่ต้องถามใดๆ ต่อแล้วนะ เเบบรอบเดียวจบเลยอะไรเเบบนั้น

เมื่อฝ่ายใต้ดินดังนั้น ใบหน้าของเค้าดูประหลาดใจเล็กน้อย ก็ใช่น่ะสิ บ้านนี้ปกต เขาไม่ค่อยสู้ก้นหรอกนะ

“ อืมม .... ดีแล้ว ดี เก่งมากที่รอดมาได้ ” 

อีกฝ่ายปรบมือยกใหญ่กับความกล้าหาญของเด็กสาว เเต่คำพูดอีกฝ่ายนี้มันว่ายังไง หมายความยังไงนะ รอดมาได้ คืออะไรกัน คืออาจจะไม่รอดก็ได้งันหรอ 

เด็กสาวยิ้มเเห้ง เรื่องอะไรกันเนี้ย เด็กสางงงงอย่างมากนะ เเต่ก็นะไม่ได้อะไรหรอกเพราะรอดมาเเล้วไง ถ้าม่รอดค่อยว่ากัน หวังว่าเขาจะมีบัตรชุบ

“ นั่นเป็นรางวัลของเจ้านะ ” ไม่นานกองรางวัลก็ถูกยกมาเด็กสาวรีบวิ่งไปหยิบทันที ตอนนี้คือเลิกกลัวเฉยพอเห็นของหนะนะ ให้ได้เเบบนี้สิ

“ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ ขอบคุณค่ะทุกคน ” เธอพูดย้ำย้ำสองสามครั้งแล้วก็รีบเก็บของ

" คุณแอริสคะ หนูเอาของมาฝากด้วย หวังว่าจะชอบนะคะ " ไหนๆ ก็มาเเล้วเธอไม่ลืมจะเเลกของด้วย เขาห้รางวัลเธอเองก็เอาของมาเยี่ยมด้วย ไหนๆ อีกฝ่ายก็ปรบมือให้แล้ว

" หวังว่าจะชอบนะคะ กินแล้วเเข็งเเรงเเน่นอนค่ะ " เธอกล่าววางตัว อาหารเสริม ไว้ให้เขาด้วย 1 ขวดถ้วน เขาว่าไม่ให้กิินเยอะหนะ เพราะงันเอา 1 ขวดก็พอนะ

" ขอบใจมากสาวน้อย " อีกฝ่ายตอบกลับเธอมาจากทางด้านบน

ลอร์ร่าไม่ได้สนใจต่อว่จะยังไงเพราะตอนนี้เธอยิ้มๆ โค้งให้ทุกๆ คนก่อนจะวิ่งเอาตังรอดก่อนเดี๋ยวตัวอะไรโผล่ออกมาอีก ไม่ไหวแล้วไม่สู้แล้วหละ

 

ก่อนจะวิ่งหนีออกไปทันที  ให้ตายเถอะวนดูชื่อห้องก่อนเดินเข้ามานะ

ร่างที่อ่านไม่ดูตาม้าตาเรือคิดอะไรไม่รู้ผักเข้ามา  เป็นร้านเหมือนจะเป็นลานประหารของเธอซะแล้ว เกือบไปแล้วไหมล่ะ นี้ดีขนาดไหนแล้วที่รอดมาได้

เมื่อเธอเดินออกมาเธอก็พ่นลมหายใจออกมาตอนนี้คงต้องไปอาบน้ำอาบท่าใหม่ซะแล้ว 

จะว่าไปที่นี่เขามีห้องอาบน้ำนะ  เธอเปิดแผนที่ดู เหมือนว่าจะมีอยู่แต่ต้องเสียค่าบริการหรือเปล่า

---

 หมายเหตุ มอบอาหารเสริม ให้เทพแอริส +15 

 เพิ่มเติม BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 

 +35 EXP (คูลดาวน์ต่อคน 3 ชม.) / +50 เกียรติยศ และ +15 ความโปรดปรานแอรีส 

Laura HEROES

[Olympus] The Arena of Valor

ย้อนเวลา 10.00 น. 21/12/67

---

เด็กสาวเพิ่งรู้ตัวว่าเธอต้องเผชิญกับการต่อสู้อีกครั้ง

หลังเทพเจ้าสงครามเดินออกมาท่าทางเค้าดูมีความสุขมากเพื่อจะรอรับชมการต่อสู้อย่างแท้จริง 

“ เอาละได้เวลาเริ่มแล้ว ” 

เดี๋ยวก่อนนะแล้วเมื่อกี้มันไม่ใช่การต่อสู้ตรงไหน  เด็กสาวถึงกับยิ้มแห้งมองไปด้านซ้ายด้านขวา

ตอนนี้เธอจะต้องทำยังไงดีใครก็ได้ช่วยเธอที 

“ หนูไม่สู้ได้ไหม หนูไม่พร้อม ”

เธอก้าวขึ้นพร้อมกับวิ่งหนีไปที่บริเวณหน้าประตู 

แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ประตูจะถูกปิดล็อคสนิทแล้ว 

" กริ๊กกกกกกกกกกกกกกก ดดดดดดดดดดดดด อ๊ากกกกกก

ปล่อยหนูออกไปน้า กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดดดดดดดดดดดดด อย่าเข้ามาาาาาาาา "

ครั้นจะแหกปากอีกก็คงจะจำไม่ได้อีกฝ่ายดูมีความสุขอย่างมาก 

แถมตอนนี้สตูตรงหน้าอสุรกายตัวใหญ่ยักษ์  หน้าตาน่ากลัวกว่ารอบที่แล้วที่เธอเจออีก

รอบก่อนมันแค่ ฮาร์ปี้ แต่ตอนนี้เป็นหมาป่า

แล้วดูท่าทางจะไม่ใช่หมาป่าธรรมดาเสียด้วยสิร่างเล็กดูในตาของมันของม้น

ท่าทางที่ดุร้ายน่ากลัวพร้อมจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นชิ้น 

“ ไม่มีทางเลือกแล้ว ” เสียงของเทพเจ้าสงครามส่งตรงมาจากด้านบน

“ แล้ว .... ร่าเคยเลือกอะไรได้บ้างไหม ”

เธอยังไม่วายตอบอีกฝ่ายไปด้วย 

ท่าทางของเด็กสาวที่จนมุมทำให้เทพเจ้าสงครามดูมีความสุขอย่างมาก 

ตอนนี้ผู้คนบริเวณโดยรอบขอร้องกันอย่างมีความสุขส่งเสียงเชียร์อย่างกึกก้อง 

“ ฉันไม่ปล่อยเธอตายหรอก ” อีกฝ่ายเก่าขึ้นมันทำให้อุ่นใจแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันก็ไม่ได้อุ่นใจเลย

ช่วยเอามันออกไปเลยจะได้ไหม 

“ หยิบอาวุธขึ้นมาแล้วก็สู้กับมัน ” เสียงดังขึ้นในหัว

“ หลับตา ลอร์ร่า จับคันธนูให้มั่นแล้วยิงมันออกไปเลย ” 

เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นอีกครั้งความรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายจะเข้ามาช่วยเธอสู้  หรือเปล่าไม่แน่ใจ

แต่เธอก็กำคันธนูเอาไว้แน่นพร้อมกับหยิบตัวสอนธนูเหนียวไกร 

เมื่อลืมตาขึ้นตัวธนูนั้นก็พุ่งเข้าใส่  ตัวหมาป่าเข้าไปเต็มที่

“ ทำดี ”เสียงผู้เป็นพ่อดังขึ้นก่อนมันจะเงียบหายไป เหมือนเขาเองก็เฝ้ามองยัยตัวเเซ๊บเช่นกัน

“ สู้เขายายหนู!!! ” เสียงของแอริส ที่ตอนนี้ดูจะมีความสุขอย่างมากเค้าหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอยู่บนอัศจรรย์

เฝ้ามองดูการต่อสู้ที่เธอไม่ค่อยอยากจะสู้เท่าไหร่ 

“ พอแล้วได้ไหม ” 

เธอพูดเบาเบาขำขึ้นแต่ดูเหมือนจะไม่มีคำว่าพอเพราะยิ่งหมาป่ามันโดนธนูทิ่มเข้าไปแล้วมันเหมือนยิ่งบ้าเข้าไปอีก 

จะให้วิ่งแข่งกับหมาป่าตอนนี้ท่าทางจะหนีไม่พ้น 

เด็กสาววิ่งออกไปถ้าก้าวเท้าเต็มฝีเท้า  เพื่อหลบหลีกทุกการกระโจมใส่ของมันไม่ว่าจะม้วนตัวหลบกลิ้งตัวหลบตอนนี้ตัวของเธอคลุกฝุ่นไปหมดแล้ว

สนามประลองตรงนี้ก็ช่างสกปรกซะเหลือเกินแต่ก็ไม่มีทางเลือก

เด็กสาวยังคงต้องใช้คันธนูอันเดิมแต่เปลี่ยนสอนไปเรื่อยเรื่อย

ยังถือว่าโชคเข้าข้างเธอนะเพราะลูกศรนั้นมันมีไม่จำกัด 

เด็กสาวที่ไม่ได้ชำนาญด้านการต่อสู้  เมื่อถึงเวลาที่ต้องสู้มันจวนตัวเธอก็ต้องเอาตัวรอดให้ได้

ร่างเล็กยกคันธนูขึ้น เธอเล็งสอนไปที่อีกครั้งตอนนี้ ลูกธนูพุ่งเข้าไปที่บริเวณใบหน้าแฉลบไปที่ดวงตาของมัน

เลือดสีแดงพุ่งกระฉูดออกมา  ท่าทางดูหน้าคนลุกอย่างมาก

แต่ทั้งหมดนี้ยิ่งทำให้ผู้ที่เฝ้าดูอยู่ส่งเสียงกึกก้องหนักกว่าเดิมและผู้ที่ดูจะชื่นชอบมากสุดน่าจะเป็นเทพแห่งสงครามแอริส ที่เฝ้ามองอยู่ไม่ห่างเลย

“ ไม่เบาเลยนิ ” อีกฝ่ายลุกขึ้นปรบมือพร้อมส่งเสียงเชียร์ ใช่น่ะสิคู่ต่อสู้ของเธอมันก็ลูกเค้าที่ส่งออกมานั่นแหละ

จะส่งตัวเล็กกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้หมาป่าอะไรตัวตัวใหญ่กว่าเธออีก 

เด็กสาวใช้จังหวะระหว่างที่หมาป่ากระโดดจะกระโจนใส่เธอ 

เธอเล็งลูกศรไปบริเวณกลางลำตัว  คันธนูนั้นปักเข้ากลางลำตัวตัวหมาหดลงทันที

พร้อมกับเสียงโอดโคลนด้วยความเจ็บปวด  เด็กสาวเองที่เห็นแบบนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเธอใกล้จะชนะแล้ว

แต่ทันใดที่จะง้างคันธนูขึ้นอีกรอบ เเต่เหมือนว่าเสียงของแอริสก็หยุดทุกอย่างลง

แม้มันจะแอบช้าไปซักเล็กน้อยเพราะเธอได้ปล่อยคันธนูอันสุดท้ายไปแล้ว 

ร่างเล็กปลิดชีพ ของหมาป่าแอริสไปทันที

เมื่อทุกอย่างสงบลงเสียงปรบมือดังขึ้นโดยรอบของสนาม 

“ ฮ่าาาาา ฮ่า ฮ่า ฮาาาาา ทำได้ดียายหนู ” ทางเเอริสชื่นชม

ก่อนที่เค้าจะเดินลงมาแล้วก็มอบของรางวัลให้กับเด็กสาว 

เค้าประกาศรางวัลให้กับผู้ชนะนั่นคือเธอผู้ยืนอยู่  ตรงหน้าของสนามประลอง

“ และผู้ชนะในครั้งนี้คือ ลอร์ร่า ” 

อีกฝ่ายกล่าวเสียงประกาศผู้ชนะดังกึกก้องไปทั่วบริเวณสนามประลอง เสียงปรบมือ พร้อมกรีดร้องก็คือดังไปทั่วเป็นวงกว้าง

ของรางวัลถูกยกมาตั้งให้เธอ  “ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากมากเลย ขอบคุณมากนะคะ ” 

ตอนนี้ไม่มีอะไรดีใจไปกว่าการที่เธอรอดตายมาได้อีกแล้ว 

เด็กสาวรับของรางวัลมา  ใบหน้าที่ดูเบิกบานแต่ตอนนี้ก็คือเหนื่อยล้ามาก

เธอว่าน่าจะมีคนดีใจมากกว่านั่นคือผู้เป็นบิดาของเธอที่น่าเฝ้ามองเธออยู่ไม่ห่าง 

“ หวังว่าจะสนุกกับมันนะ ” เเอริสกล่าว ด้วยท่าทางที่สนุกสุดสุดผิดกับเด็กสาวที่ดูตอนนี้จะเหนื่อยสุดสุดไปเลย

ท่าทางของเด็กสาวที่หอบของแล้วก็  รางวัลทั้งหมดเดินออกจากห้องไป

เธอไม่ลืมที่จะโบกมือลาทุกคนแบบนักสู้หญิงแม้ว่าจะไม่ใช่สายเลือดนักสู้อย่างแท้จริงก็ตาม

แต่วันนี้เองเด็กสาวก็ได้พิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นแล้วว่าแม้เธอจะไม่ใช่สายเลือดนักสู้ 

เธอยังคงสามารถสู้ได้ สู้อย่างสมศักดิ์ศรีแบบไม่แพ้ใครอย่างแน่นอน

เธอปิดประตูห้องนี้ลงหวังว่าจะเดินมาเป็นครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายก็ขอพอแค่นี้ 

ร่างเล็กทรุดตัวนั่งลงที่บริเวณหน้าห้องขอพักเหนื่อยสักหน่อย 

เธอกะว่าจะไปหาที่นั่งพักผ่อนหย่อนใจสักหน่อยด้วยเพราะตอนนี้มันเหนื่อยมากเลย 

แถมยังตกใจอีกต่างหากมือและขาตอนนี้ก็คือยังคงสั่นไม่หายเลยด้วยนะ ใจตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง ชนะมาเเล้วเเต่ก็คือโครมครามมากเลย จะทะลุออกมาอยู่แล้วด้วย

ลืมไปเลยเรื่องขึ้นลิฟท์ 600 ชั้นรอบนี้มันหนักกว่าอีก  หนักกว่ามากเลยด้วย หนักแบบว่าเเทบเอาชีวิตไม่รอดออกมาจากเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำไป

เธออ่านเเผ่นพับที่ได้รับมา จะไปไหนกันต่อดี เธอว่าเธอควรไปอาบน้ำนะ เด็กสาวอ่านเเผ่นที่อีกครั้ง มองดูว่าตนเองตอนนี้อยู่ที่ใด เเละจะต้องไปยังไง โชคดีกว่านั้นคือมันไม่ไกลมากเด็กสาวเดินออกไป ตรงไปโดยทันที วันนี้ลอร์ณ่าต้องได้อาบน้ำที่โอลิมปัสหละเอาดี

---

หลักฐานการต่อสู้ >> จิ้มๆ 

 ได้รับ หนังหมาป่าแอรีส (ฝูงหมาป่าได้ 5 ผืน) ดูตามเลขไบต์ + 2 ตื่นรู้ (ตีครั้งแรก) 

 +35 EXP (คูลดาวน์ต่อคน 3 ชม.) / +50 เกียรติยศ และ +15 ความโปรดปรานแอรีส 

 เพิ่มเติม BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15  (อันนี้นับมั้ยไม่รู้ แต่ใส่ไว้ก่อน เผื่อได้ ;P )

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

การระบายอารมณ์ที่ดีที่สุดคือการใช้แรง เนเรซ่ากระจ่างในเรื่องนี้ตั้งแต่วันที่เธอซัดกับก็อบลินในโตเกียว , ดังนั้นสถานที่ถัดมาในโอลิมปัสของเธอจึงเป็นสังเวียนการประลองของเทพแห่งสงครามที่ตั้งอยู่เลยจากโรงหลอมก่อนหน้านี้ไปอีกหลายร้อยเมตร พื้นที่ซึ่งปกคลุมด้วยหมอก เสียงกรีดร้องและบรรยากาศแปลก ๆ ที่กดทับบนไหล่ทันทีที่ขาเทียบเข้าไปในอาณาเขตของสังเวียน สุภาพสตรีจิ้งจอกจากเคบินสิบยกแผ่นพับขึ้นมากาง ดวงตาของเธอจรดลงบนตัวอักษรที่เขียนกำกับไว้ด้านล่างชื่อของสังเวียน ‘ พื้นที่อันตราย โปรดระมัดระวัง ’

‘ Well , คงไม่ถึงตายหรอก ’ บุตรสาวอะโฟรไดท์เก็บแผ่นพับลงในกระเป๋าและเดินเข้าไปในพื้นที่ลึกลับสุดแสนจะอันตราย เสียงโห่ร้องดังระงมทั่วสังเวียน บนอัฒจันทร์รอบ ๆ ไร้ฝูงชน มีเพียงเงาร่างบางร่างอยู่บนบัลลังค์เหนือสังเวียน ‘ หนีเสือปะจระเข้ เจอสามีแม่ต่อด้วยเจอแฟนแม่ .. เก่งจริง ๆ เนเรซ่า ’ เธอกรอกตาในระหว่างที่หันไปมองโต๊ะลงชื่อ บนกระดาษวิเศษมีชื่อของสมาชิกค่ายฮาร์ฟบลัดที่ได้มาลองสังเวียนก่อนหน้าเธออยู่หนึ่งคน

กับหมาป่าของแอรีส? … เขากำลังหาความสนุกสินะ

“ จะเข้าร่วมหรือไม่ ”

เสียงยืดยานไร้ที่มาลอยเข้ากระทบโสตประสาทของเธอ สาวสวยวัยสิบเก้าปีที่มีความมั่นใจเป็นอาวุธโน้มตัวลงเขียนชื่อใส่กระดาษ ถือเป็นสัญญาณตอบรับการเข้าประลอง “ ขอที่ง่าย ๆ หน่อยได้ไหมคะ หนูมาแค่หาอะไรทำให้สมองโล่งเฉย ๆ ” เธอไม่ได้ต้องการเกียรติยศหรือศักดิ์ศรี เธอต้องการแค่ใครสักคนที่พอจะรับมือและเท้าของเธอได้นานพอที่เธอจะปรับความคิดของตัวเองได้

เสียงประตูหินด้านข้างเคลื่อนตัวเปิดโดยไร้คนสัมผัสทำให้เนเรซ่าหันไปมอง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย เอี้ยวหน้ากลับไปทางเงาที่อยู่บนบัลลังค์เหนือสังเวียน เขาไม่พูดอะไร เธอก็ไม่ได้คิดจะถาม สุภาพสตรีจิ้งจอกที่แสนปราดเปรียวยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในประตูที่เปิดออกเพื่อเตรียมพร้อมรับกับตัวอะไรก็ตามที่จะถูกส่งมา

เข้าร่วมการประลองในสังเวียนแอรีส : รอการสุ่ม

Timeline at [ 09:49 | 21/12/2024 ]

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

เนเรซ่าสวมเสื้อเกราะจากห้องเตรียมตัวที่แขวนไว้บนผนังสำหรับให้ยืม ธิดาอะโฟรไดท์หมุนไหล่ตัวเองช้า ๆ หลับตารอสัญญาณการเข้าสู่สังเวียน ประตูหินตรงหน้าเคลื่อนตัวอย่างเชื่องช้าเพราะน้ำหนักที่มากเกินกว่ามนุษย์จะรับไหว เสียงกระทืบเท้าหนัก ๆ โหมโรงคล้ายวิธีการต้อนรับนักสู้ของชาวสปาต้า เนเรซ่าเลิกคิ้วก่อนจะกวาดตามองรอบ ๆ ด้วยแววตาพิจารณา ‘ ที่นี่ก็ไม่ได้มีใคร แต่เสียงมันทำให้รู้สึกเหมือน.. พื้นที่โล่งเหล่านั้นเต็มไปด้วยผู้คน ’

คล้ายกับแดนวีรนักรบของวัลฮาล่า .. เพียงแต่ที่นี่ไม่ได้แสดงตัวอย่างชัดเจนว่าเป็นเขตแดนวนเวียนของดวงวิญญาณ สุภาพสตรีจิ้งจอกจากเคบินสิบสะบัดมีดสั้นในมือ เธอตัดสินใจใช้อาวุธแค่ชนิดเดียวซึ่งถือเป็นการเสี่ยงมากสำหรับบุตรสาวของเทพีแห่งความรัก ‘ กรรร—.. ’ เสียงขู่คำรามก้องต่ำของคู่ต่อสู้ลอดออกมาจากกรงขังใต้อัฒจันทร์เงาร่างของหมาป่าสูงใหญ่ฉายอยู่หลังซี่กรงเหล็กทำให้ดวงตาของเธอหรี่ลง

‘ .. หมาป่า ’ มุมปากของเนเรซ่ายกขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นมองเงาร่างทะมึนของชายที่นั่งเท้าคางอยู่บนบัลลังก์ เธอไม่เห็นสีหน้าแววตาหรือท่าทางของเขา บุตรสาวแห่งอะโฟรไดท์ยกมือขึ้นมาทุบเกราะบนตัวช้า ๆ เพื่อตรวจสอบความปลอดภัย ก่อนจะยกมือขึ้น ย่อตัวลงตั้งท่าพื้นฐานในการสู้ด้วยมีดสั้น

“ หึ.. บททดสอบวีรสตรี เริ่มได้ ”

เสียงกึกก้องของชายคนนั้นคล้ายรีโมทที่ทำให้ประตูกรงสลาย หมาป่าร่างใหญ่ร้องคำรามเสียงดังพร้อมกับกระโจนออกมาด้วยท่าทางคุ้มคลั่ง ‘ โว้ว โว้ว.. เจ้าหนูนี่อารมณ์ไม่ดีแฮะ ’ จากการฝึกต่อเนื่องรวมไปถึงประสบการณ์ และความพยายามที่จะพัฒนาตัวเองในทุกวันทำให้เธอสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีอันตรายได้อย่างหมดจด ทุกครั้งที่ร่างอ้วนฟูของหมาป่าใกล้เข้ามา เนเรซ่าจะเลือกใช้การเตะ หรือถีบเพื่อสร้างระยะก่อนจะรอโอกาสโจมตีจุดสำคัญด้วยอาวุธในมือ

ตลอดหลายนาทีที่ฟัด(?)อยู่กับหมาป่า ไม่ว่าจะการถูกผลักให้ชนกำแพงหรือรอยข่วนที่ทิ้งไว้บนเกราะ การต่อสู้เนิ่นนานที่มีสาเหตุมาจากการต้องอยากระบายความเครียดในที่สุดก็จบลง ร่างของหมาป่าตัวนั้นเซไปมา ขนของมันแหว่งไปในบางส่วน เสียงครางหงิง ๆ ตามประสาสัตว์บาดเจ็บทำให้เธอใจอ่อน การไว้ชีวิตในสังเวียนเกียรติยศถือเป็นการหมิ่นเกียรติดังนั้นถึงจะลำบากใจ แต่มีดของเนเรซ่าก็ยังจ้วงลงสังหารคู่ต่อกรตลอดระยะเวลาเกือบชั่วโมง

หมาป่าที่แข็งแรงตัวนั้นทรุดลงนอนหมอบกับพื้น เนเรซ่าเองก็เช่นกัน เธอประคองศีรษะของมันให้วางบนตัก ปล่อยให้ผู้พ่ายแพ้ได้จากไปท่ามกลางความอบอุ่นเข้าขั้นที่ควรจะเรียกว่าเป็นการเมตตา เสียงปรบมือดังขึ้นเหนือศีรษะ เนเรซ่าเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่เดินออกมาจากเงามืด “ นอกจากเจ้าแผนการแล้วยังสู้ได้ ถือว่าเจ้าเป็นลูกของนางที่มีประโยชน์กว่าที่คิด ”

เธอเคยพบแอรีสมาก่อนแล้ว ชายรูปงามที่มาพร้อมภาพลักษณ์น่ายำเกรง “ รางวัลของเจ้าคือเกียรติยศ ประสบการณ์ และความโปรดปรานจากข้า ” ท่าทางเย่อหยิ่งของเขาหากถูกนำมาใช้โดยมนุษย์คงสมควรเรียกว่า ‘ น่าต่อย ’ แต่พอเป็นเทพแห่งสงครามที่สูงส่ง เนเรซ่าก็พอจะคิดว่ามันดูเหมาะกับเขาอยู่บ้างจริง ๆ

“ เป็นเกียรติจริง ๆ ” มือของเธอเลื่อนไปเก็บสินสงครามบนพื้นก่อนจะลุกขึ้นยืนตรงหน้าเขา

“ ที่นี่สนุกดี หวังว่าจะไม่ได้ทำให้คุณเบื่อ ”

เพราะเธอเคยมีคดีหลอกเขามาก่อน เนเรซ่าตัดสินใจควักเอาของในตัวออกมาประเคนให้เพื่อกลบฝังรอยร้าวระหว่างพวกเขา “ นี่เป็นสาเกหายากจากทางญี่ปุ่น ” เขาเลิกคิ้ว มองเธอด้วยสายตาราวกับว่าม้าลายกลายเป็นลา “ ฉันรู้ คุณไม่ใช่คุณดี แต่ รับไปเถอะค่ะ ” เธอยัดสาเกใส่มือเขา ก้มลงอย่างรีบร้อนก่อนที่จะรีบแจ้นขอตัวออกไปอย่างไว

ผลการประลอง : ชนะ
สินสงคราม : หนังหมาป่าแอรีส | ตื่นรู้พิชิตครั้งแรก : +2
รางวัลเข้าร่วม : +35 EXP (คูลดาวน์ต่อคน 3 ชม.) / +50 เกียรติยศ และ +15 ความโปรดปรานแอรีส
+?? สาเก มอบให้แอรีส และ BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Timeline at [ 10:29 | 21/12/2024 ]

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

แอรีสกระโจนลงมาจากกำแพงอย่างสง่างาม… ร่างสูงใหญ่ในชุดเกราะสีแดงเข้มดูราวกับเปลวไฟที่พุ่งลงจากฟ้าปิดเส้นทางตรงหน้าของเนเรซ่าอย่างแม่นยำจนหญิงสาวชะงักกึก ชายผู้น่าเกรงขามเอียงศีรษะพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก แอรีสล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบเอาจดหมายฉบับหนึ่งออกมา ยื่นให้บุตรสาของคนรักด้วยท่าทางไม่ชัดเจน “ ทำงานให้ข้าสักครั้งสิ จงนำจดหมายนี้ไปให้เฮเฟตัสที่โรงหลอมของเขา มันเป็นจดหมายขอโทษจากข้า ” รอยยิ้มของเขาดูเหมือนมีบางอย่างซ่อนอยู่

เนเรซ่าขมวดคิ้ว.. เธอรับจดหมายมาด้วยใบหน้างุนงง เธอยังไม่ชินกับนิสัยแปลก ๆ ของแอรีส ไม่สิ .. พูดให้ถูกคือความแปลกของเหล่าทวยเทพ แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะมีความข้องเกี่ยวทางนิตินัยแต่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งหมดก็ยังเต็มไปด้วยช่องว่าง ‘ อย่างแอรีสน่ะนะจะขอโทษ? ’ ฟ้าถล่มดินถลายน่ะสิไม่ว่า

“ ถ้าเขาไม่อยากรับล่ะ? ” เนเรซ่าถามเสียงเรียบ เธอรู้สึกราวกับถูกลากไปพัวพันอะไรบางอย่างที่.. ไม่น่าจะดีเท่าไหร่

“ แค่ส่งให้ถึงมือเขา ข้าเชื่อว่าเขาจะเข้าใจเอง ”

เทพแห่งสงครามตอบพลางหมุนตัวเดินจากไป ทิ้งให้เธอยืนมองจดหมายในมือด้วยความสับสน .. ใบหน้าหวานอย่างเทพธิดาตึงเครียดขึ้นหลายระดับ เธอกำจดหมายในมือแน่นขึ้น สบถเบา ๆ โดยที่ไร้คนรับรู้ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากสังเวียนแห่งเสียงกรีดร้องไปด้วยฝีเท้าที่ไม่สงบเท่าก่อนหน้านี้

รับข้อเสนออีเว้นท์ - ถ้ามันแย่ แกตายแน่ !

Timeline at [ 10:32 | 21/12/2024 ]

Jayvik BRAVE

21/12/2024

12.30 น.

เจวิคที่ยืนถือแผ่นพับในชุดกรีกโบราณ กำลังคิดว่าจะไปที่ไหนต่อดี ‘ตอนนี้เราน่าจะเหลือสังเวียง แล้วก็สปา ไปอารีน่าก่อนแล้วกัน แล้วค่อยไปสปาแก้ความเหนื่อย’ ชายหนุ่มตัดสินใจเดินทางเข้าไปในป่ามืดมิดเป็นทางที่พาเขาไปยังสังเวียง ข้างทางมีหมอกและไฟจากคบเพลิงสลัว ๆ แถมยังมีเสียงกรีดร้องของสัตว์ป่า

ชายหนุ่มขนลุกขึ้นไปด้วยขณะเดิน 

‘เหมือนตอนนั้นเลย’ เขานึกในใจย้อนไปถึงตอนที่เขายืนอยู่หน้าทางเข้าป่าต้องห้ามในค่ายฮาล์ฟบลัด

เดินไปได้ไม่นานนักเขาก็ได้มาถึงสังเวียงเสียที่ เขาเดินมาเรื่อย ๆ จนมาอยู่ที่ใจกลางของสังเวียง ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าเขานั้นจะต้องมาปะลองกับสัตว์ร้าย

“เอ้า เอ๊ะ เราต้องได้สู้หรอเนี้ย” เจวิคพูดขึ้นก่อนจะหยิบเอาหอกที่ซื้อต่อมาจากคุณดีนมาถึอมือขวา ในมือซ้ายของชายหนุ่มนั้นเป็นยาดมกระปุกสีเขียวที่ซื้อมาจากเซเว่นอีเลเว่นในค่ายฮาล์ฟบลัด

“งั้นก็จัดมา” ชายหนุ่มตั้งท่าเตรียมสู้เพราะได้ยินเสียงกรงเหล็กกระแทกดัง

ซูดดดดดดดด เขาสูดยาดมที่อยู่ในมือเพื่อเติมพลังก่อนเริ่มสู้

เข้าร่วมการประลองในสังเวียนแอรีส : รอการสุ่ม

Jayvik Mchonde

Jayvik BRAVE

21/12/2024

12.35 น.

ในขณะที่เจวิคตั้งท่าเตรียมสู้อยู่นั้น เขาไม่ได้สนใจเลยว่ามีใครนั่งชมอยู่ในอัฒจรรย์หรือไม่ สมาธิในตอนนี้จดจ่อกับสิ่งที่อยู่หลังกรงขัง

ทันใดดันกรงขังตรงหน้าก็ได้เปิดออก เสียงเท้าหนักเดินมาทีละเก้า เงาใหญ่ค่อย ๆ ปรากฏกายออกมาในแสงสว่าง ภายมิโนทอร์ระดับกลาง

“มอ มอ !!!!!” เสียงมิโนทอร์ร้องขู่ศัตรู

‘มิโนทอร์ เกินไปเปล่า ไหน ๆ ก็ไหนแล้วยังไงก็ต้องสู้’ เจวิคนึกภายในใจ เขาตั้งสมาธิมองหาจุดอ่อนของศัตรู ตอนนี้ชายหนุ่มเรียกได้ว่าตัวบางเลยทีเดียว มีเพียงหอกที่เป็นอาวุธ เสื้อผ้าที่เป็นผ้าโบราณแบบกรีก และยาดมในมือเขาไม่น่าจะช่วยอะไรได้

มิโนทอร์วิ่งเขามาให้ชายหนุ่มจากนั้นจึงเหวี่ยงมือมาทุบเขา เจวิครีบเก็บยาดมแล้วเปลี่ยนมาถือหอกทั้งสองมือจากนั้นใช้หอกมากันการโจมตี ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะป้องกันความเสียหายไปได้บ้าง

‘ก็ไม่เท่าไหร่นิ’ เขานึกในใจ

“รอบฉันบ้างนะ” ชายหนุ่มตะโกนใส่อีกฝ่ายก่อนจะตั้งท่าจู่โจมไปที่กลางลำตัวของมิโนทอร์ ปลายคมหอกแทงไปยังที่ผิวหนังอีกฝ่าย แต่ผลลัพธ์กลับไม่เป็นไปดั่งที่เจวิคคิดไว้ เหมือนกับว่าหนังของมิโนทอร์จะแข็งกว่าคมหอกของเขาเสียอีก 

“ฮึ ฮึ” มิโนทอร์หัวเราะชอบใจเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นทำตัวเองอะไรตัวเองไม่ได้เลยแม้แต่น้อย มันใช้แขนฟาดเขากระเด็นออกมา

เจวิคล้มลงหลังจากที่กระเด็นออกมา เขารีบลุกขึ้นแล้วตั้งท่าสู้อีกครั้ง

‘นี้เราก็แทงเข้าไปตรง ๆ แล้วทำไมมันไม่ได้ผลกัน’ ชายหนุ่มเริ่มหน้าเสียง เขามองหาจุดอ่อนจุดใหม่เผื่อว่ามันจะยังมีโอกาสให้เขาทำความเสียหายให้กับศัตรูได้บ้าง

มิโนทอร์วิ่งเข้ามาด้วยท่าเตรียมพุ่งชน แต่เจวิคใช้หอกมากันลดความเสียหายไปได้บ้าง

เขารีบวิ่งไปไต่ตัสมิโนทอร์จากนั้นจึงใช้หอกแทงไปที่ตาของมัน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเช่นเคย มิโนทอร์ไม่ได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำ มันจับเจวิคแล้วโยนทิ้งลงไปยังพื้นสังเวียง

“อั๊ก” ชายหนุ่มอุทานออกมาด้วยความเจ็บจากการกระแทกกับพื้น ชายหนุ่มยังคงนอนอยู่บนพื้นไม่ได้ลุกขึ้นมา

มิโนทอร์เดินเข้ามาเตรียมปิดฉากอีกฝ่าย มันยุกแขนทั้งสองข้างขึ้นเตรียมทุบ

“แป๊ะ” เสียงดีดนิ้วดังขึ้นมาจากบนอัฒจรรย์ มิโนทอร์หยุดนิ่ง มันเลิกตั้งท่าจากนั้นจึงเดินกลับเข้ากรงที่มันเดินออกมา

“พยายามได้ดีนิ” เสียงพูดมาจากฝั่งที่มีเสียงดีดนิ้ว

เจวิคพยายามหันไปมองขณะที่นอนอยู่บนพื้นว่าเป็นใครกันช่วยเขาไว้ เผยให้เห็นเทพแอรีสที่นั่งชมการต่อสู้ด้วย

“เจ้าชื่ออะไรละ” แอรีสเอ่ยถามอีกฝ่าย

เจวิคพยายามดันตัวเองขึ้นจากพื้นขึ้นมานั่ง จากนั้นจึงหยิบหอกมามายันให้ตัวเองลุกขึ้นได้

“เจวิค บุตรแห่งเฮอร์มีส ครับ” ชายหนุ่มตอบกลับไป

“วันนี้เจ้าทำได้ดีในความสามารถของเจ้า ไปได้แล้วละ” เทพแอรีสกล่าวชมเชย

“ขอบคุณครับ” เจวิคพูดจบก่อนจะค่อย ๆ เอาหอกค้ำพื้นพาตัวเองเดินออกจากสังเวียนไป

ผลการประลอง

ค่าประสบการณ์การต่อสู้: +35 EXP (คูลดาวน์ต่อคน 3 ชม.) / +50 เกียรติยศ และ +15 ความโปรดปรานแอรีส (ครั้งเดียว)

Jayvik Mchonde

Nymeria BELIEVER

OLYMPUS FIELD TRIP - 6
21-12-2024 | 10.45 AM

               การสวมบทบาทเป็นวัลคีรี่ในสงครามยักษ์น้ำแข็งทำเธอคึกขึ้นมาจริงๆ หลังหารือกับคลาริซซ่าว่าเหล็กควรตีตอนกำลังร้อนๆ ว่าที่แม่มดสาวจากเคบินยี่สิบก็จิ้มเลือกจุดหมายถัดไป และการเลือกนี้ของเธอก็ทำวิญญาณสาวส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย

               “นั่น.. เป็นจุดที่เธอไม่ควรเฉียดเท้าเข้าไปใกล้.. สถานที่ของเทพที่บ้าความรุนแรงแบบนั้นจะไปถามหาความปลอดภัยได้จากไหนกัน” 

               “อันตรายเป็นสิ่งที่คู่กับชีวิตของเดมิก็อดอยู่แล้วนี่ เธอยังไม่ชินอีกหรอแคลร์?” กล่าวอย่างติดตลกไม่ได้รับฟังคำเตือนนั้นอย่างเป็นจริงเป็นจังและยังคงมุ่งหน้าต่อไป

               “แต่นั่นคนละแบบ เหตุสุดวิสัยเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ ไม่ใช่หมายถึงการเดินเข้าไปหาอันตรายอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้นะ!! เธออาจไม่รู้อะไรแต่เทพแอรีสน่ะ..” 

               หลังจากนั้นเป็นการสาธยายวีรกรรมวีรเวรทั้งหลานที่เทพสงครามก่อและสร้างขึ้นมา แคลร์ดูจะต่อต้านความคิดที่เด็กในการคุ้มครองจองเธอจะไปเสี่ยงขึ้นสังเวียนที่ดูทางไหนก็เจ็บตัวแน่ๆ 

               "อืม.. ฟังจากที่เธอเล่าเทพแห่งสงครามคนนั้นดูจะมีบทบาทก้ำกึ่งระหว่างตัวร้ายและวีรบุรุษนะ พลังของเขาแข็งแกร่งแต่ตำนานส่วนมากจะเล่าถึงความผิดพลาดและด้านหัวร้อนของเขามากกว่า" สาวเจ้าลูบคางทำทีเหมือนคล้อยตามแต่แล้วก็ยกยิ้มแผล่เมื่อเธอมาถึงจุดหมายเรียบร้อย

               "สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น จะบทสรรเสริญหรือสาปแช่งก็ดี ฉันไม่ใช่คนที่พบเจอรึรู้จักเขาเป็นการส่วนตัวแต่ฉันเชื่อว่าความมุ่งมั่นของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ในความหมายของนักรบที่แข็งแกร่งประสบการณ์เป็นสิ่งที่สอนกันไม่ได้ และความกล้าหาญในศึกที่คนผู้นั้นผ่านคงบอกเล่าเรื่องราวของตัวเขาได้ดีกว่าตัวอักษร ส่วนเรื่องน่าเคารพรึสนใจแค่ไหน คงมีแต่ได้เจอตัวก่อนถึงจะบอกได้”

             “ฉัน.. ฉันเตือนเธอแล้วนะสาวน้อย!” แคลร์ถอนหายใจออกมากอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะหายเงียบเข้าไปในสร้อย สื่ออาการชัดเจนว่า งอน! อย่ามาจับ! อธิบายตั้งนานเปลืองน้ำลายยัยเด็กไม่ฟังเลย!

               ไนมีเรียก้าวเข้ามาใน The Arena of Valor ด้วยท่าทางสง่างาม ร่างบางในเสื้อคาดิแกนสีดำและกระโปรงหนังสีเบอร์กันดี้ดูโดดเด่นในหมู่ฝูงชนของเหล่าเดมิก็อดที่ล้อมรอบสนามสังเวียน เสียงเชียร์ดังกึกก้องในอากาศ ผสมผสานกับเสียงโลหะกระทบกันจากการประลองที่ยังไม่จบลง สายลมอ่อน ๆ พัดผ่านแนวป่าที่ปกคลุมด้วยหมอกหนาทึบจนแทบมองไม่เห็นพื้นเบื้องล่าง ไนมีเรียก้าวเข้าสู่เขตของเวทีเกียรติยศ ที่ในแผ่นพับกล่าวขานถึงความยิ่งใหญ่และบททดสอบสำหรับการพิสูจน์ตนเอง เธอสูดลมหายใจลึก รู้สึกถึงแรงดึงดูดที่มาพร้อมกับความท้าทาย

               เสียงเหล็กกระทบหินดังแว่วมา เสียงเชียร์ดังกึกก้องในอากาศชวนให้หัวใจเต้นแรงยิ่งขึ้น ร่างบางที่สวมเสื้อคลุมสีดำยาวประดับกระโปรงหนังสีเบอร์กันดี้แทรกตัวผ่านฝูงชนของเหล่าเดมิก็อดที่รวมตัวกันรอบสนาม

               ดวงตาสีเฮเซลของเธอเหลือบมองกระดานเกียรติยศที่ตั้งเด่นอยู่ รายชื่อผู้พิชิตเขียนไว้ด้วยตัวอักษรเรืองแสง หนึ่งในนั้นมีชื่อที่เธอคุ้นเคยดี เนเรซ่า เฮนลาดิส

               “น่าสนใจ... พี่สาวบุญธรรมของฉันก็มาที่นี่ด้วย เสียดายไม่ทันได้เห็นเธอสู้นะ เนส” ไนมีเรียพึมพำเบา ๆ 

               เวทีสังเวียนเป็นวงกลมขนาดใหญ่ ก่อขึ้นด้วยหินและโลหะที่ส่องแสงสะท้อนจากเปลวไฟที่ลุกโชติช่วงรอบขอบสนาม ใจกลางเวทีคือพื้นที่ที่ยังคงเปื้อนรอยเลือดแห่งการต่อสู้  ไนมีเรียยืนมองอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเหลือบเห็นชายร่างสูงกำยำในชุดกรีกโบราณที่นั่งอยู่เหนือสุดของอัฒจันทร์ ดวงตาคมกล้าของเขาสอดส่องไปทั่วสนามราวกับนักล่า

               เทพแห่งสงคราม แอรีส

               ‘พอไม่สวมเกราะแบบในตำรา เขาดูเหมือนตัวจริงที่จับต้องได้มากกว่าในเรื่องที่แคลร์เล่า’ เธอคิดในใจ

               ท่ามกลางกลิ่นเหงื่อและคาวเลือด ไนมีเรียไม่ได้รู้สึกหวาดหวั่น เจ้าของดวงตาสีเฮเซลเดินด้วยความมั่นใจราวกับเธอเป็นผู้ครอบครองสถานที่นี้เอง ดวงตาของเธอจ้องไปยังชายร่างสูงที่นั่งอยู่บนพื้นที่จัดชมชั้นบนสุด

               ราวกับราชาที่ปรายมองลงมายังบริวารผู้ให้ความบันเทิง

               เทพแห่งสงครามในร่างมนุษย์ที่น่าหวั่นเกรง กำยำด้วยกล้ามเนื้อที่ดูราวกับหลอมจากเหล็ก ผมสีดำขลับตัดสั้นเผยให้เห็นใบหน้าคมเข้ม ดวงตาของเขาส่องประกายด้วยความมุ่งมั่นและเจ้าเล่ห์ในคราวเดียว

               “แต่งตัวแบบนั้นไม่เหมือนคนที่เตรียมใจมาขึ้นสังเวียน สาวน้อย เจ้ากล้าพอจะมายืนตรงนี้งั้นหรือ?” น้ำเสียงของเขาเข้มทุ้ม รอยยิ้มที่แต้มอยู่บนริมฝีปากเผยความสนุกสนานแบบคนที่รักความรุนแรง อ่อ ซาดิสม์

               ไนมีเรียยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าไม่แสดงความหวั่นไหวแม้แต่น้อย

               “ถ้าฉันไม่กล้า ฉันคงอยู่แต่ในค่าย ไม่ใช่ยืนอยู่ตรงนี้หรอกค่ะ” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ในถ้อยคำกลับซ่อนแววเย้ยหยันอย่างแนบเนียน

               แทนคำตอบหัวเราะเสียงดั่งลั่น เสียงหัวเราะของเขาก้องกังวานไปทั่วบริเวณ “กล้าดี… แต่เจ้ารู้ไหมว่าสังเวียนแห่งนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับผู้ที่ดีแต่พูด”

               “ถ้าคุณจะกีดกันฉันในการเข้าร่วมสังเวียนก็ขอเหตุผลที่ฟังขึ้นนะคะ”

               แอรีสเลิกคิ้ว ดวงตาคมกล้าจ้องเธอเหมือนนักล่าที่กำลังประเมินเหยื่อ “เจ้ามีความมั่นใจอยู่ไม่น้อย แต่เจ้ารู้หรือไม่ว่านั่นอาจเป็นความพินาศของเจ้า”

               เจ้าของเสียงหวานหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นกระทบโสตผู้ฟังราวระฆังแก้ว เธอเอนตัวเล็กน้อยอย่างผ่อนคลาย แต่สายตายังคงมองเขาโดยตรงไม่คิดหลบเลี่ยง “ถ้าความมั่นใจของฉันนำไปสู่ความพินาศ อย่างน้อยมันก็คงเป็นจุดจบที่น่าภูมิใจ”

               คำตอบของเธอทำให้แอรีสนิ่งไปชั่วครู่ รอยยิ้มมุมปากของเขาเผยให้เห็นความพึงพอใจที่ซ่อนเร้น หากเทพแห่งสงครามคือนามที่ถูกขนานเพื่อสรรเสริญที่สุดของความกล้า แน่นอนว่าเขาย่อมชิงชังผู้ที่แสดงความอ่อนแอ โดยเฉพาะพวกอ่อนหัดที่ไม่รู้จักพัฒนาตนเองเพื่อแกร่งขึ้น

               “เด็กน้อยใจกล้า เจ้าไม่ได้มาเพื่อแค่ลองดี… แต่เจ้าอยากให้ข้าสนใจ ใช่หรือไม่?” เขาถาม เสียงของเขาแผ่วเบาลงแต่ยังคงทรงอำนาจ

               ‘เอาอีกแล้วหรอ.. เทพพิลึกคนนั้นก็ทีหนึ่งแล้ว ทำไมต้องเข้าใจว่าคนเขาอยากได้รับจิตพิสัย ความโปรดปราน รึแม้แต่ตีความเข้าข้างว่าคนเขาอยากได้ความสนใจอยู่เรื่อย ความหลงตัวเองส่งผ่าน DNA รึยังไง’ ความคิดในใจนี้ทำร่างในเดรสสีเบอร์กันดี้ไหวไหล่ ดวงตาเฮเซลเปล่งประกายด้วยความเจ้าเล่ห์เล็กน้อย 

               “คุณน่าจะรู้คำตอบอยู่แล้ว ทวยเทพผู้สูงส่งจะเหลียวมองผู้ใดได้ หากคนผู้นั้นไม่คู่ควร?”

               แอรีสหัวเราะในลำคอ ก่อนจะลุกขึ้นยืน ร่างกำยำในชุดกรีกโบราณดูยิ่งใหญ่ราวกับปกคลุมทั้งสนาม “เจ้าช่างฉลาดในถ้อยคำ... แต่คำพูดไม่ได้ช่วยให้เจ้ารอดพ้นจากความพ่ายแพ้ในสนามนี้”

               “บางที...” ไนมีเรียตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม “แต่คำพูดอาจทำให้ฉันมีแรงจูงใจเพิ่มขึ้น และฉันคิดว่าคุณเองก็คงไม่อยากให้การแสดงนี้น่าเบื่อใช่ไหม?”

               เทพผู้รักในการต่อสู้หรี่ดวงตาคู่คมสายตาของเขาจับจ้องที่เธออย่างไม่วางตา เขาเอื้อมมือไปหยิบหอกด้ามยาวจากแท่นอาวุธ และโยนมันไปตรงหน้าไนมีเรีย

               “นี่อาวุธของเจ้า หรือเจ้ามีสิ่งอื่นที่เจ้าอยากลอง?”

               ไนมีเรียย่อตัวลงหยิบหอกขึ้นมาเธอหมุนมันในมืออย่างชำนาญ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แฝงความยั่วยุ “มันสมดุลดี แต่คุณไม่มีปืนมาให้เลือกบ้างหรือคะ? ฉันเพิ่งฝึกใช้มันเมื่อไม่นานมานี้”

               เทพผู้เฝ้ามองหัวเราะอีกครั้งแม้จะไม่เด่นชัดนักแต่เขาสามารถสัมผัสได้ว่าสตรีตรงหน้ามีกลิ่นอายผู้ใช้มนตรา เสียงของเขาดังก้องไปทั่ว “ข้าคิดว่าผู้ใช้เวทอย่างเจ้าคงไม่ต้องพึ่งพาเทคโนโลยีของมนุษย์”

               หญิงสาวอยากกำหมัด เธอยังไม่ได้ตื่นรู้สำหรับการปลุกพลัง ต่อให้มีแม่เป็นราชีนีแม่มดแล้วยังไง พลังที่ใช้ไม่ได้จะต่างอะไรกับจอมเวทย์มานาศูนย์ ไม่.. เธอจะไม่แพ้พ่ายในสงครามน้ำลายนี้เด็ดขาด !!

               “บางครั้ง ความหลากหลายก็ช่วยเพิ่มสีสันให้ชีวิตนะคะ ยิ่งสำหรับหน้าใหม่อย่างฉันการสะสมประสบการณ์ต่อสู้ที่หลากหลายยังคงเป็นสิ่งจำเป็น” ไนมีเรียตอบกลับ ขณะที่เธอยกหอกขึ้นตั้งท่าเตรียมพร้อม “ยังไงก็แล้วแต่.. ขอบใจที่ให้ยืมอุปกรณ์”

               “อย่าทำให้ข้าผิดหวังล่ะสาวน้อย..” แอรีสกล่าว ก่อนจะเดินถอยกลับไปยังอัฒจันทร์ เขายิ้มอย่างพอใจ “หวังว่าการต่อสู้ของเจ้าจะคุ้มค่ากับเวลาของข้า”

               ไนมีเรียยิ้มบาง ๆ เธอชี้ปลายหอกไปที่เวทีตรงหน้า “ไม่คาดหวัง ไม่ผิดหวัง.. แต่หากสิ้นความหวังมันจะไปสนุกอะไรล่ะคะ เทพแห่งสงคราม?”

               ในใจของเธอ ไนมีเรียรู้ว่าการแสดงออกอย่างมั่นใจในวันนี้ไม่ใช่แค่เพื่อความบันเทิงของผู้ชม แต่เป็นการประกาศให้ทั้งตัวเธอเองและแอรีสเห็นว่าเธอพร้อมที่จะต่อสู้ เพื่อยืนหยัดในสนามของชีวิตที่เต็มไปด้วยความท้าทาย 

               และในดวงตาของเทพแห่งสงครามแม้จะไม่มีคำพูดใดต่อจากนั้น แต่แววสนุกสนานและคาดหวังในแววตาของเขา ก็บ่งบอกได้ว่าเขารู้สึกท้าทายขึ้นมาไม่น้อยกับสังเวียนที่กำลังจะมาถึงนี้

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 รอสุ่ม เอามาง่ายๆพอ

@God 

Nymeria BELIEVER

OLYMPUS FIELD TRIP - 7
21-12-2024 | 10.45 AM

               ในสนามที่ถูกหมอกหนาปกคลุม ภายใต้แสงไฟสลัวที่ทอประกายอย่างกระจัดกระจาย ไนมีเรียยืนหยัดอยู่กลางสังเวียนกว้าง หอกในมือที่ยืมเขามาเมื่อครู่จับแน่นจนปลายนิ้วเริ่มซีด ดวงตาสีเฮเซลของเธอหรี่ลงมองสรรพสัตว์นรกที่ยืนตระหง่านเบื้องหน้า ไคเมร่า สัตว์ร้ายในตำนานที่มีส่วนผสมอันแปลกประหลาดและน่าขนลุก

               หัวสิงโตคำรามเสียงดังจนพื้นใต้เท้าสะเทือน ลำตัวที่มีหัวแพะงอกออกมาอีกส่วนพ่นลมหายใจเป็นควันร้อนที่แผดเผาอากาศรอบข้าง ส่วนหางเป็นงูที่เลื้อยไปมาอย่างคุกคาม สายตาของมันจับจ้องหญิงสาวตรงหน้าราวกับพบเหยื่อที่น่าสนุก

               ไนมีเรียสูดลมหายใจลึก แม้ภายนอกจะดูมั่นคง แต่ในใจเธอเหมือนมีมวลหมอกของความกังวลเลื่อนลอยไปมา “เอาจริงสิ.. นี่มันมากไปไหมสำหรับคนที่ยังไม่ปลุกพลังน่ะ” คลาริสซ่าเคยเตือนเธอไว้ถึงความแข็งแกร่งของสัตว์ร้ายในตำนาน แต่ไม่มีคำเตือนใดที่ทำให้เธอเตรียมพร้อมได้เพียงพอสำหรับความท้าทายระดับวีรบุรุษ

               เธอไม่มีทั้งเวทมนตร์ (ยังไม่ปลด)

               ไร้เกราะรึยุทโธปกรณ์ทรงพลังสำหรับรับมืออันตราย (I’m novice)

               ไม่มีพรใดของทวยเทพที่คอยคุ้มครอง (มีแต่ผีแม่ซื้อที่งอนอยู่)

               ถามหน่อย เหมือนคนยืนถือไม้จิ้มฟันยืนอยุ่หน้าสิงโตอดข้าว จะเอาอะไรไปสู้ ?

               ทว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นดวงตาของเธอสบกับสายตาคมดุของ เทพแอรีส บนอัฒจันทร์ ร่างในชุดกรีกโบราณนั้นพิงพนักเก้าอี้ด้วยความสนใจที่เห็นได้ชัด ดวงตาของเขาเหมือนคาดหวังและท้าทาย ความพึงพอใจในรอยยิ้มมุมปากเป็นแรงกดดันที่เธอปฏิเสธไม่ได้

               "ถ้าคุณรอเห็นฉันกรีดร้องด้วยความกลัว… พวกคุณคิดผิด มันแค่ปุกปุยตัวใหญ่กว่าปกติ" ไนมีเรียคิดกับตัวเองถ้าตอนนี้มีสายตาของเทพองค์หนึ่งจับจ้อง บางทีมารดาของเธอคงกำลังเฝ้ามองอยู่จากที่ใดที่หนึ่ง เธอสูดลมหายใจอีกครั้ง สลัดทิ้งความประหม่าและจิตใจที่ลังเลความกล้าหาญถูกเติมเต็มในชั่วพริบตา

               มือที่กำหอกอยู่ชื้นเหงื่ออย่างเห็นได้ชัด เธอจะไม่ปฎิเสธว่านี่คือความท้าทายที่ทำเลือดลมเดือดพล่าน ความประหวั่นพรั่นพรึงที่เจ้าสัตว์ร้ายสร้างมันคือของจริง ไม่ใช่ VR ที่พึ่งเล่นไปก่อนมาที่นี่ ตั้งสติไนมีเรีย.. ถ้าชนะมันก้วยกำลังไม่ได้ก็ใช้อย่างอื่น

               ไคเมร่าคำรามลั่นอีกครั้ง หัวสิงโตกระโจนไปข้างหน้า หัวแพะพ่นเปลวไฟราวกับต้องการเผาเธอให้กลายเป็นเถ้าธุลี ไนมีเรียหมุนตัวอย่างรวดเร็ว หอกในมือฟาดลงที่พื้นเพื่อถีบตัวหลบเปลวไฟที่แผดเผาผ่านไป เสียงกรีดร้องของอากาศทำให้เธอรู้ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่แค่ไฟธรรมดา

               “เร็วไปไหมเจ้าสิงโต นี่ยังไม่เริ่มเกมเลยด้วยซ้ำ!” เธอพึมพำพร้อมรอยยิ้มที่แฝงความกดดัน

               หัวงูที่เป็นหางพุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว ไนมีเรียกระโดดถอยหลังทันเวลา หัวงูงับวืดลงบนพื้นดิน ส่งเสียงขู่ฟ่อราวกับโกรธที่พลาดเป้า

               ด้วยม่สามารถต่อกรกับมันโดยตรงได้ ไม่ใช่ตอนนี้ เธอต้องการจังหวะเพื่อสังเกตหาจุดอ่อนของสัตว์ร้าย ร่างบางเริ่มเคลื่อนที่เป็นวงกลมรอบคู่ต่อสู้ของเธอ ดวงตาสีเฮเซลมองอย่างเฉียบขาด ไล่สำรวจทุกการเคลื่อนไหวทุกการตอบสนองของมัน ความรู้ที่ไครอนและคริสสอนในค่ายถูกนำมาใช้ในเวลานี้ สำหรับผู้อ่อนประสบการณ์อย่างเธอนี่คือบทเรียนที่ใช่ว่าจะมีโอกาสเกิดขึ้นอีกง่ายๆ

               เมื่อหัวแพะพ่นไฟอีกครั้ง ไนมีเรียใช้หอกในมือปักลงบนพื้นเพื่อพยุงตัวในการกระโดดขึ้นสูง เธอหมุนตัวกลางอากาศก่อนจะตอบโต้ด้วยการขว้างหอกพุ่งตรงไปยังหัวสิงโต แม้หอกจะไม่ได้พุ่งไปยังจุดตาย แต่มันก็สร้างบาดแผลเล็ก ๆ ที่มุมปากของมันจนเลือดซึม

               “แลกกันอีกสักทีไหม” เธอพึมพำพร้อมรอยยิ้มข่มขวัญ

               แต่การโจมตีนั้นกลับยิ่งกระตุ้นความโกรธของมัน หัวสิงโตคำรามเสียงดังกว่าเดิม ส่วนหางงูพุ่งเข้าหาเธอด้วยความรวดเร็ว ไนมีเรียหมุนตัวหลบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอพลั้งพลาดปล่อยให้หางงูเฉียดเข้าที่แขนจนเสื้อคลุมของเธอขาด

               ความเจ็บปวดที่ชัดเจนทำให้เธอหรี่ตาลง มืออีกข้างจับบาดแผลเบา ๆ ก่อนจะกระชับหอกในมือด้วยความมุ่งมั่นที่เพิ่มขึ้น แพ้ชนะไม่สำคัญสำหรับเธอ ต่อให้ต้องพ่ายก็ให้มันเป็นเพราะเธออ่อนประสบการณ์ ไม่ใช่พลาดท่าด้วยความหวาดกลัว

               ไคเมร่ายังคงบุกต่อเนื่อง มันพยายามใช้ทั้งกรงเล็บและเปลวไฟเพื่อทำให้เธอจนมุม แต่ไนมีเรียเริ่มจับจังหวะของมันได้ เธอใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวที่คล่องตัวเพื่อหลบหลีก ทุกครั้งที่มันโจมตีพลาด เธอจะตอบโต้ด้วยการฟาดหอกหรือใช้ปืนที่เหน็บอยู่ด้านหลังยิงไปยังส่วนที่เปิดเผย

               การต่อสู้ยิ่งดุเดือดขึ้น พื้นสนามเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ทั้งของไคเมร่าและของเธอเอง แต่ไนมีเรียไม่ยอมแพ้

               “เข้ามา!! รึไม่ ฉันจะเข้าไปหาเอง!” เธอประกาศกับตัวเอง แม้เสียงหอบหายใจจะบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้า

               การต่อสู้ดำเนินไปจนกระทั่งไคเมร่าหมุนตัวเพื่อโจมตีครั้งสุดท้ายด้วยกรงเล็บที่แหลมคม แต่ก่อนที่มันจะเข้าถึงตัวไนมีเรีย เสียงปรบมือที่ดังลั่นจากด้านบนทำให้มันหยุดชะงัก

               เทพแอรีส ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เผยให้เห็นความพึงพอใจ “พอแล้ว สาวน้อย” เขาประกาศด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ “เจ้าสู้ได้ดี ถึงผลจะไม่ผิดไปจากความคาดหมายของข้าก็ตาม”

               ไคเมร่าถอยกลับไปอย่างช้า ๆ ก่อนจะถูกพลังบางอย่างดึงกลับเข้าสู่กรง ไนมีเรียยืนอยู่กลางสนามด้วยร่างที่เปื้อนเหงื่อและฝุ่น แต่แววตาของเธอยังคงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แอรีสเดินลงมาหาเธอ ดวงตาของเขามองเธออยู่ครู่หนึ่งราวกับประเมิน “เจ้าสมควรได้รับเกียรติยศในวันนี้ ข้าเชื่อว่าเจ้ายังสามารถไปได้ไกลและแข็งแกร่งขึ้น ถ้าเรียนรู้ผ่านประสบการณ์.. อย่าได้ประมาทกำลังศัตรู จำไว้ว่าโลกภายนอกมีสิ่งที่ท้าทายกว่ารอคอยเจ้าอยู่”

               เสียงหอบหายใจกว่าจะปรับให้หัวใจกลับมาเต้นปกติได้ไนมีเรียพยักหน้ารับแม้จะเหนื่อยล้า แต่แววตาของเธอไม่มีที่ว่างของความทดท้อดวงตาสีเฮเซลเปี่ยมไปด้วยเปลวเพลิงชนิดหนึ่งที่เรียกว่าความมุ่งมั่น “แล้วคุณจะได้เห็นค่ะ เทพแห่งสงคราม”

               หลังส่งคืนหอกที่บิ่นผิดรูปด้วยกรงเล็บไคเมร่าเธอให้เครื่องมือออกกำลังกายแทนค่าเช่าอุปกรณ์ หรือจริงๆอาจคร้านจะแบกของหนักกลับด้วยสภาพร่างปัจจุบัน ตามประสาคนรักสวยรักงามสาวเจ้าไม่ได้ซีเรียสกับการพ่ายแพ้ต่อศัตรูที่แกร่งกว่าเธอถึงห้าเท่า แต่กลับใส่ใจเรื่องผมที่แหว่งไปบางส่วน รวมไปถึงรอยแผลบนแขนว่ามันจะเป็นแผลเป็นไหม ดีว่าเธอมีวิธีจัดการปัญหาพวกนี้..

               การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่เพียงบทพิสูจน์ความแข็งแกร่ง แต่เป็นบทเรียนที่เธอจะจดจำและนำไปใช้เพื่อเส้นทางที่ยิ่งใหญ่กว่าในวันข้างหน้า 

ผลการประลอง แพ้

+35 EXP (คูลดาวน์ต่อคน 3 ชม.) / +50 เกียรติยศ และ +15 ความโปรดปรานแอรีส

ให้ อุปกรณ์ออกกำลังกาย แอรีส ค่ายืมหอก

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

@God