Camp Jupiter Stables ⋘ คอกม้าของค่ายจูปิเตอร์ ⋙

Camp Jupiter Stables

⋘ คอกม้าของค่ายจูปิเตอร์ ⋙

คอกม้าแห่งค่ายจูปิเตอร์ ตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจี ริมฝั่งแม่น้ำไทเบอร์น้อย เป็นสถานที่ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งอิสรภาพ และพลังแห่งธรรมชาติ รั้วไม้สีขาวทาสีใหม่เอี่ยม ล้อมรอบพื้นที่กว้างใหญ่ ภายในคอกม้าแบ่งเป็นโซนต่างๆ อย่างเป็นระเบียบ

โซนม้า:

ม้าหลากหลายสายพันธุ์ ทั้งม้าสีดำ น้ำตาล และขาว วิ่งเล่นและกินหญ้าอย่างอิสระ

บางตัวกำลังพักผ่อนภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่

โซนยูนิคอร์น:

ยูนิคอร์นสีขาวบริสุทธิ์ มีเขาเกลียวสีทองอร่าม

เดินอย่างสง่างามอยู่ในโซนพิเศษ ที่ตกแต่งด้วยดอกไม้หลากสีสัน

โซนเพกาซัส:

เพกาซัสมีน้อยมากในค่ายจูปิเตอร์ พวกมันเป็นสัตว์ที่หายาก และมักจะเลือกเจ้าของด้วยตัวเอง

เดมิก็อดที่ได้รับเลือกจากเพกาซัส ถือว่าเป็นผู้ที่มีโชคและได้รับพรจากเทพเจ้า

คอกม้าแห่งนี้ ไม่เพียงแต่เป็นที่พักพิงของเหล่าม้า ยูนิคอร์น และเพกาซัส แต่ยังเป็นสถานที่ที่เหล่าเดมิก็อดมาเรียนรู้การขี่ม้า และฝึกฝนทักษะการต่อสู้บนหลังม้า เสียงฝีเท้าม้ากระทบพื้นดังก้องไปทั่วทุ่งหญ้า ผสมกับเสียงร้องของเหล่าสัตว์วิเศษ สร้างบรรยากาศที่คึกคักและมีชีวิตชีวา

คอกม้าแห่งค่ายจูปิเตอร์ คือ สัญลักษณ์แห่งอิสรภาพ ความแข็งแกร่ง และมิตรภาพระหว่างมนุษย์และสัตว์

Denista BELIEVER

DENISTA NORTARA

Lovers of Pleasure From First Cohort

บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าตัวเองมี.. เดจาวูแปลก ๆ

ในวันนี้นอกจากการจะเป็นการเรียนวิชากลยุทธ์การรบแล้ว ยังมีอีกสองวิชาซึ่งประกอบไปด้วยเพกาซัสศึกษา และยูนิคอร์นศึกษา เดิมทีเดนิสต้าคิดว่าตัวเองคงทำอะไรไม่ถูกเมื่ออยู่กับสิ่งมีชีวิตในตำนานแต่ไม่เลย นอกจากจะไม่ประหม่า เธอยังพบว่าตัวเองมีบันทึกเล็ก ๆ เกี่ยวกับการดูแลเพกาซัสอยู่ก่อนแล้ว และมันยิ่งแปลกขึ้นไปอีกเมื่อเธอสามารถปล่อยตัวตามสัญชาติญาณในแบบที่ไม่ต้องคิดอะไร

“ เธอมีพรสวรรค์นะ ” หลังจากการอธิบายหลักสูตรดูแลเพกาซัสฉบับเบื้องต้นจบลง เสียงของแม่ทัพประจำกองพันที่สิบสองอย่างยาสมินดังขึ้นผลักหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์ ดวงตาของเดนิสต้าเหลือบไปมองธิดาเนปจูนที่ย่างเข้ามาใกล้เล็กน้อยก่อนจะเบี่ยงสายตามองกลับไปยังเพกาซัสที่ก้มหน้าลงรับการลูบคลำจากเด็กใหม่ของกองร้อยที่หนึ่ง

“ แค่รู้สึกเหมือนว่า.. เคยทำมาก่อนน่ะค่ะ ” ผู้สืบสายเลือดของเทพีวีนัสก้มลงมองใบหน้าเคลิบเคลิ้มของม้ามีปีกในตำนานด้วยสายตาอธิบายยาก ในหัวของเธอยังคงหวนนึกถึงบันทึกปริศนาที่เก็บไว้ในกระเป๋า ภาพติดตาแปลก ๆ ของการเฝ้าดูแลสิ่งที่ไม่สมควรจะมีอยู่ในความทรงจำตลอด 4 วันผุดขึ้นเป็นฉาก ๆ ในหัวจนทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วน ‘ เริ่มอยากอ้วกขึ้นมาแล้วแฮะ ’

“ นั่นแหละที่เรียกว่าพรสวรรค์ ” ยาสมินที่ไม่ได้รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงภายในหัวของนักเรียนตรงหน้าเผยรอยยิ้มอันแสนสงบออกมาเพื่อช่วยปัดเป่าความไม่แน่นอนในใจของสาวน้อยผู้งดงามให้เลือนหาย แม้ว่ามันจะได้ผลแค่เพียงเล็กน้อยแต่เดนิสต้าก็ไม่คิดจะประกาศกร้าวหรือทำเป็นซาบซึ้งในเวลาแบบนี้ บุตรสาวของเทพีวีนัสสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดก่อนจะฝืนยิ้มตอบอย่างแนบเนียน

“ ได้รับคำชมจากคุณถือเป็นเกียรติมากจริง ๆ ”

คำตอบของเธอทำให้แม่ทัพสาวพยักหน้า แต่ก่อนที่อีกฝ่ายจะก้าวเดินออกไปเดนิสต้าก็ตัดสินใจรั้งเพื่อส่งมอบสิ่งที่อาจจะมีประโยชน์ต่อการเรียนในอนาคตของเธอ “ เผอิญว่าที่บ้านหมาป่าเคยมีโอกาสต้อนรับเพกาซัสอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นลูปาให้ฉันช่วยดูแล ฉันเลยมีบันทึกเก่าตอนเรียนจากลูปา ” ถึงสกิลภาษาละตินจะย่ำแย่เข้าขั้นวิบัติแต่อย่างน้อยก็มีวิชาเพกาซัสที่พอเชิดหน้าชูตาได้ ยาสมินเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นสมุดที่ยื่นมาจากมือขาว อาจารย์ฝึกสอนวิชาเพกาซัสพ่วงด้วยฐานะแม่ทัพประจำค่ายรับสมุดมาพลิกอ่านพักหนึ่ง

“ ฉันเชื่อว่าเรย์นาคงชอบบันทึกนี้ ” ธิดาเนปจูนกล่าวพลางปิดสมุดลง ดวงตาสีเข้มของสายเลือดหนึ่งในสามมหาเทพเลื่อนขึ้นสบมองอย่างใคร่รู้ “ คุณมักมีในสิ่งที่เราคาดไม่ถึงเสมอ..ฉันสัญญาว่าครั้งหน้าจะเตรียมบทเรียนที่เหมาะกับคุณมาให้ คาดหวังไว้ได้เลย คุณนอร์ทาร่า ”

รางวัลเข้าชั้นเรียน : +10 EXP , +20 ความกล้า (เพกาซัสครั้งที่ 3)
ส่งการบ้านวิชาเพกาซัสครั้งที่ 2 - วาร์ป (+20 คะแนนบ้าน)
+10 ความสัมพันธ์กับยาสมิน จากสกิลหอมเย้ายวน

Timeline at [ 10:20 | 06/01/2025 ]

Moneka HONOR

วันที่ 09 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงสาย เวลา 09.00 - 11.00 น. คอกม้าของค่ายจูปิเตอร์ เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (ดูแลม้าศึก) (พบ บรูตัส แวนเดอร์บิลท์) 

ภายในคอกม้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นหญ้าแห้งและเสียงกระทบเบา ๆ ของกีบม้าที่ขยับไปมา แสงแดดยามสายส่องลอดเข้ามาเป็นลำทำให้ขนสีขาวเงินของยูนิคอร์นสะท้อนประกายราวกับผ้าซาติน ขณะที่เพกาซัสขยับปีกยืดเหยียดดูสง่างาม โมนีก้าในชุดทำงานที่แขนพับขึ้นมาถึงศอกกำลังง่วนอยู่กับการเปลี่ยนหญ้าใหม่ให้ม้าในคอก เธอปัดปอยผมที่หล่นลงมาปรกหน้าไปข้างหนึ่ง พลางหันไปยิ้มให้กับชายที่เพิ่งก้าวเข้ามาเมื่อครู่เพราะเธอพึ่งเห็นเขา

“อ้าว…คุณอีกแล้ว” เธอเอ่ยขึ้นเสียงใสพร้อมรอยยิ้มจริงใจที่ทำให้บรรยากาศคอกม้าดูสดใสขึ้นทันตา “วันนี้ไม่มีของตอบแทนที่ช่วยฉันไว้ที่ร้านกระเป๋าหรอกนะคะ เพราะติดอยู่กับงานนี่แหละค่ะ”

บรูตัส แวนเดอร์บิลท์ ที่ยืนอยู่ไม่ไกล ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเหมือนจำได้ทันทีว่าเธอคือใคร เขาสวมเสื้อคลุมทหารสีเข้มเรียบง่าย แต่ท่าทีเต็มไปด้วยความหนักแน่นในทุกการเคลื่อนไหว เขามองเธอสักพัก ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสุขุม “การที่เธอปลอดภัยเมื่อวานก็นับว่าดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องตอบแทนอะไร”

โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ “พูดเหมือนคนใจบุญเลยนะคะ…แต่ว่า อย่างน้อยก็ขอบคุณอีกครั้งแล้วกันค่ะ” เธอขยับไปหยิบถังน้ำ เทใส่รางอย่างระมัดระวัง แต่ไม่วายหันไปคุยกับเขาต่อ “คุณมาที่นี่บ่อยเหรอคะ?”

บรูตัสพยักหน้าเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มยังจับจ้องการเคลื่อนไหวของเธอ “บางครั้ง ผมก็มาเช็กดูความเรียบร้อย ที่นี่คือหนึ่งในสัญลักษณ์ของโรม ถ้าสัตว์เหล่านี้ไม่แข็งแรง ก็เหมือนโรมเองที่อ่อนแอลง” คำพูดของเขาแม้เรียบง่าย แต่หนักแน่นจนโมนีก้าชะงักไปเล็กน้อย หญิงสาวกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะยิ้มแห้ง “ฉันเพิ่งรู้เลยค่ะ ว่าทำงานที่นี่ก็มีความหมายขนาดนั้น ปกติฉันก็แค่คิดว่ามันคือการหาเงินไปวัน ๆ หรือไม่ก็โดนพวกรุ่นพี่ในค่ายใช้งานจิปาถะ…”

บรูตัสขยับก้าวเข้ามาใกล้เล็กน้อย น้ำเสียงทุ้มต่ำที่แฝงความจริงจังทำให้บรรยากาศต่างจากการสนทนาปกติ “แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ อย่างการเปลี่ยนหญ้า เติมน้ำ หรือให้อาหาร ถ้าเธอทำด้วยความตั้งใจ มันก็มีค่าไม่น้อยกว่าการชูดาบในสนามรบ”

โมนีก้าชะงักไปชั่วครู่ รู้สึกเหมือนถูกมองทะลุหัวใจ แต่เธอก็หัวเราะออกมาเพื่อคลายความเกร็ง “พูดซะยิ่งใหญ่นะคะ แบบนี้ฉันต้องทำให้ดีขึ้นแล้วสิ ไม่งั้นคุณอาจจะมาตรวจงานฉันอีกก็ได้” 

มุมปากของบรูตัสยกขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่ทันรู้ตัว “ถ้าเธอคิดแบบนั้นจริง ก็ดีแล้ว” โมนีก้าหันไปยกฟ่อนหญ้าเข้าคอกยูนิคอร์น พลางพึมพำกับตัวเองเบา ๆ แต่ยังดังพอให้เขาได้ยิน “โอ๊ย…นี่มันไม่ใช่งานพาร์ทไทม์ธรรมดาแล้วนะคะ กลายเป็นงานสอบสนามเฉยเลย…” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำของบรูตัสดังขึ้นเบา ๆ เป็นครั้งแรกตั้งแต่เขาเข้ามา ทำให้โมนีก้าถึงกับเหลียวกลับไปมอง ก่อนจะรีบเบือนหน้ากลับด้วยแก้มที่ขึ้นสีแดงจาง ๆ โดยไม่รู้ตัวเพราะว่าการเห็นคนจริงจังหัวเราะแล้วมันทำให้เธอรู้สึกดี

ไม่นานโมนีก้าก็ปัดฝุ่นที่แขนเสื้อแล้วหันกลับมามองบรูตัสพร้อมรอยยิ้มกวนนิด ๆ “งั้นเชิญคุณตรวจงานให้เรียบร้อยเลยค่ะ เพราะฉันหมดหน้าที่แล้ว ต้องไปเรียนคลาสต่อไปค่ะ” น้ำเสียงของเธอฟังดูเหมือนล้อเล่น แต่ก็มีแววจริงใจผสมอยู่

บรูตัสเลิกคิ้วเล็กน้อย “คลาสต่อไป? วิชาอะไรล่ะ” เขาถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่สายตายังคงจับจ้องที่เธออย่างไม่วาง

“วิชาการฝึกเดินทัพค่ะ” โมนีก้าตอบพร้อมกับโยนหญ้าแห้งฟ่อนสุดท้ายเข้ารางอาหารให้เพกาซัสข้าง ๆ แล้วสะบัดมือปัดฝุ่น “ต้องไปเรียนที่กรุงโรมใหม่ เห็นว่าใช้ลานใหญ่ตรงนั้นเป็นสนามฝึก นั่งรถมินิบัสไปแป๊บเดียวก็ถึงค่ะ” บรูตัสพยักหน้าเล็กน้อย สีหน้าครุ่นคิด “การเดินทัพคือหัวใจของกองทัพโรมัน มันไม่ได้มีแค่การก้าวเท้าไปพร้อมกัน แต่คือการฝึกวินัย ความอดทน และการเป็นหนึ่งเดียว เธอจะได้รู้ว่ามันไม่ง่ายเหมือนที่คิด”

โมนีก้าหันมายักไหล่ใส่เขา “อืม…ก็คงไม่ง่ายแหละค่ะ แต่ไม่ลองก็ไม่รู้ใช่ไหมคะ อย่างน้อยก็หวังว่าจะไม่ต้องเดินจนรองเท้าพังวันแรกก็แล้วกัน” น้ำเสียงขี้เล่นของเธอทำเอาบรรยากาศผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย

บรูตัสจ้องเธอสักพักก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุม “ก็ไปเถอะ…แล้วก็อย่าลืมว่านี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่น ทุกก้าวคือการฝึกใจให้มั่นคงขึ้น” โมนีก้าเบิกตากว้างเล็กน้อยแล้วหัวเราะแห้ง ๆ “โอ๊ย…พูดซะเหมือนฉันจะออกศึกจริง ๆ เลยนะคะ เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะตั้งใจ” เธอเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดใส่ที่ให้เรียบร้อย แล้วสะพายกระเป๋าของตัวเองขึ้นบ่า ก่อนจะโบกมือลา “งั้นไปก่อนนะคะ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกค่ะ”บรูตัสพยักหน้าเพียงเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม แต่สายตายังคงติดตามเธอจนลับสายตาออกจากคอกม้า ราวกับจะจดจำภาพหญิงสาวผมสีม่วงครามผู้มีรอยยิ้มสดใสนี้ไว้ในความคิด

รางวัล: +10 EXP / +30 เกียรติยศ / +3 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

[NPC-15] บรูตัส แวนเดอร์บิลท์

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5  

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอมสตรี - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +2

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Moneka HONOR

วันที่ 10 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงบ่าย เวลา 13.00 - 14.00 น. ณ คอกม้าของค่ายจูปิเตอร์ เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (ดูแลม้าศึก) ( พบ บรูตัส แวนเดอร์บิลท์)

หลังจากนั้นโมนีก้าก็เดินทางมาดูแลม้าที่คอกม้าของค่ายจูปิเตอร์ที่ไม่ได้มีแค่ม้าศึก แต่มียูนิคอร์น เพกาซัสด้วยเหมือนแต่ วันนี้เธอเปลี่ยนน้ำในรางม้าเสียงน้ำไหลกระทบกับรางโลหะดังก้องกังวานในคอกกว้าง กลิ่นหญ้าแห้งผสมกลิ่นไออุ่นของสัตว์ศึกทำให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสงบและพลังดิบของเหล่าสหายผู้ภักดี เพกาซัสสีขาวสะบัดปีกพลิ้วจนฝุ่นละอองกระจาย ส่วนยูนิคอร์นตัวยาวงามแววตาใสชำเลืองมองหญิงสาวผมสีม่วงครามที่กำลังง่วนอยู่กับการล้างรางน้ำ

“นึกว่าเสียงใคร...เจ้าของมือขยันนี่เอง” เสียงทุ้มเย็นแต่แฝงอำนาจดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้โมนีก้าเหลียวกลับไป เธอยิ้มกว้างออกทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ในชุดเรียบแต่เปี่ยมด้วยสง่าราศี บรูตัส แวนเดอร์บิลท์ “อ้าว คุณบรูตัส สวัสดีค่ะ วันนี้ฉันไม่ว่างช่วงเช้าต้องไปเรียน เลยเพิ่งได้มาดูแลม้าตอนบ่ายนี่เอง” เธอพูดพร้อมกับใช้แขนเสื้อเช็ดหยดน้ำที่เกาะแก้ม แล้วหันกลับไปตักน้ำต่อ “แล้วคุณล่ะคะ ทำไมถึงมาแถวนี้? เหมือนเดิมหรอคะ?”

บรูตัสเดินช้า ๆ ผ่านคอกที่เรียงราย สายตาคมกริบไล่มองทั้งม้า เพกาซัส และยูนิคอร์นอย่างใคร่ครวญ “ผมแวะมาตรวจดูความเรียบร้อยน่ะ” เขาเอ่ย น้ำเสียงเรียบขรึมแต่หนักแน่น “สัตว์ศึกเหล่านี้ไม่ใช่เพียงพาหนะ หากแต่เป็นกำลังรบสำคัญของค่าย การปล่อยให้พวกมันกระหายน้ำหรือถูกละเลยเพียงนิดเดียวอาจหมายถึงหายนะในสนามรบ”

โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ พลางก้มหน้าล้างรางให้สะอาดขึ้นกว่าเดิม “พูดซะขนาดนั้น ฉันนี่กดดันเลยนะคะ แต่เอาเถอะ จะถือว่าฝึกความรับผิดชอบไปด้วยก็แล้วกัน” เธอหันมายักไหล่ให้อย่างขี้เล่น สายตาบรูตัสจับอยู่ที่เธอครู่หนึ่ง สีหน้าของเขานิ่งแต่ในแววตาเหมือนจะมีรอยยิ้มเล็กน้อย เขาเดินเข้าใกล้แล้วเอื้อมมือแตะขอบราง ตรวจสอบเหมือนจะมั่นใจว่าทุกอย่างสะอาดจริง “คุณมีความรับผิดชอบดีกว่าที่ผมคิด” เขากล่าวสั้น ๆ แต่ชัดถ้อยชัดคำ

โมนีก้าชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะเบา ๆ อีกครั้ง “ชมแบบนี้ฟังแล้วรู้สึกแปลก ๆ นะคะ เหมือนถูกครูฝึกให้คะแนนมากกว่า” 

บรูตัสหัวเราะแผ่ว ๆ ในลำคอ เป็นเสียงที่ไม่ได้ดังบ่อยนักจากชายผู้นี้ ก่อนจะหันไปมองยูนิคอร์นที่กำลังกินหญ้าเงียบ ๆ “บางที…การดูแลสิ่งที่เปราะบางแบบนี้ ก็เป็นการทดสอบที่แท้จริงว่าเราจะปกป้องสิ่งที่ไม่มีเกราะป้องกันได้หรือไม่” โมนีก้าเงียบไปชั่วครู่ จับถังน้ำยกขึ้นแล้วเทลงรางใหม่จนเต็ม ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ส่งให้เขา “ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าฉันผ่านการทดสอบเล็ก ๆ ของคุณแล้วนะคะ”

เขาหันกลับมามองด้วยสายตาที่นิ่งลึก “ก็อาจจะ…” เสียงของบรูตัสทอดยาว แต่แฝงด้วยความหมายบางอย่างที่เธอไม่กล้าถามต่อ เสียงม้าศึกกระทืบเท้าส่งเสียงหึ่มต่ำ ๆ ตัดบรรยากาศนั้นไป ทำให้โมนีก้ารีบหันไปจัดหญ้าเพิ่ม กลบเกลื่อนความรู้สึกแปลก ๆ ในอก ขณะที่บรูตัสยังคงยืนมองด้วยท่าทีสงบและลึกล้ำดังเดิม…

รางวัล: +10 EXP / +30 เกียรติยศ / +3 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

[NPC-15] บรูตัส แวนเดอร์บิลท์

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5  

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอมสตรี - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +2

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Moneka HONOR

วันที่ 12 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงเช้า เวลา 07.00 - 08.00 น. ณ คอกม้าของค่ายจูปิเตอร์ เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (ดูแลม้าศึก) (พบ มาเวอริค)

เมื่อจัดเอกสารเสร็จโมนีก้าก็เดินทางมาดูแลม้าที่คอกม้า ต้องให้หญ้าอาหาร แล้วก็ทำความสะอาดและเปลี่ยนรางน้ำม้าเหมือนเดิมสินะ เช้าวันนี้มีลมเย็นจากทุ่งหญ้าด้านหลังคอกม้าโบกผ่านเข้ามา กลิ่นหญ้าแห้งผสมกลิ่นดินชื้นทำให้โมนีก้ารู้สึกผ่อนคลาย แม้มือจะเปียกน้ำจากการล้างรางน้ำ เธอจัดหญ้าแห้งเป็นกำใหญ่ใส่รางอาหารให้ม้าศึกกับเพกาซัสทีละคอก เส้นผมสีม่วงครามถูไถข้างแก้มจนชื้นด้วยเหงื่อ ระหว่างก้มลงตักน้ำใส่ราง เสียงฝีเท้าหนัก ๆ บนพื้นดินก็ดังเข้ามาใกล้ เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ในชุดกึ่งลำลองก้าวเข้ามา เขาคือคนที่เธอเจอเมื่อวาน มาเวอริค วอห์น เดมิก็อดสายเลือดมาร์ส ทหารผ่านศึกที่เลื่องชื่อในค่ายจูปิเตอร์ ผมสีน้ำตาลเข้มถูกรั้งลวก ๆ ดวงตาสีน้ำผึ้งเข้มจับจ้องรอบคอกม้าอย่างระมัดระวัง

โมนีก้ายิ้มบาง พลางใช้หลังมือปาดเหงื่อ “สวัสดีค่ะ คุณมาเวอริค อากาศเช้าวันนี้สบายดีไหมคะ” น้ำเสียงของเธอเป็นกันเองตามสไตล์คนคุยง่าย

มาเวอริคผงกศีรษะรับ แววตาจริงจังแต่แฝงความอบอุ่น “สบายดีครับ อากาศเย็นกำลังดี เหมาะกับการฝึกเช้า” เขามองไปรอบ ๆ คอกม้า ก่อนหันกลับมาถามเสียงทุ้ม “คุณตื่นแต่เช้าทำงานแบบนี้ทุกวันหรอ”

“ก็เกือบทุกวันค่ะ” โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ “ต้องดูแลพวกม้าให้เรียบร้อยก่อนเริ่มคลาส ไม่งั้นจะกลายเป็นงานลงโทษเอา” เธอหยิบแปรงขัดมาลูบขนม้าสีเทาเงินที่ยืนเคี้ยวหญ้าอย่างสบาย “วันนี้คุณมาทำธุระหรือมาดูม้าคะ”

“ผมมาช่วยตรวจความเรียบร้อย” มาเวอริคตอบสั้น ๆ แต่น้ำเสียงมั่นคง “ค่ายต้องการให้มั่นใจว่าอาวุธและสัตว์ศึกพร้อมทุกเวลา” เขาหยุดมองการเคลื่อนไหวของโมนีก้าซึ่งทำงานอย่างคล่องแคล่วแล้วกล่าวต่อ “คุณทำงานได้ดีมาก ไม่แพ้พวกทหารประจำการเลย”

โมนีก้าเงยหน้าขึ้น ยักไหล่เล็กน้อย “ขอบคุณค่ะ แต่ฉันยังเป็นแค่เด็กฝึกนะคะ แค่พยายามไม่ให้มีปัญหา” มาเวอริคยิ้มบางที่แทบไม่เห็น “ความพยายามแบบนี้แหละที่จะพาคุณไปไกลในค่าย” เขาช่วยจับสายรัดคอกม้าตัวหนึ่งที่หลวมอยู่ด้วยท่าทางคล่องมือ “ม้าที่นี่พิเศษกว่าที่เห็น อย่าประมาทนะ”

“ค่ะ จะจำไว้” โมนีก้าพยักหน้ารับ สายตาเทาเงินสบกับดวงตาสีน้ำผึ้งของเขาเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่เธอจะหันกลับไปตักน้ำต่อเพื่อกลบความรู้สึกบางอย่างที่แล่นวาบขึ้นมาในใจ บรรยากาศเช้านั้นยังคงเงียบสงบ มีเพียงเสียงม้าสะบัดหางและลมเช้าที่พัดผ่าน เสริมให้การพูดคุยสั้น ๆ ระหว่างเดมิก็อดสาวกับทหารผ่านศึกหนุ่มดูเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยแรงกระเพื่อมบางอย่างที่ไม่อาจบอกเป็นคำพูดได้

รางวัล: +10 EXP / +30 เกียรติยศ / +3 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

[NPC-38] มาเวอริค วอห์น

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)