MAGIA ⋘ ร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์ ⋙

MAGIA

⋘ ร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์ ⋙

ร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์ บนถนนวีอา แพรทอเรีย คือ ดินแดนแห่งความมหัศจรรย์ ที่เหล่าเดมิก็อด และนักเวทย์ต่างหลงใหล หน้าร้านตกแต่งด้วยผ้ากำมะหยี่สีม่วงเข้ม ปักด้วยดวงดาวสีทองระยิบระยับ ประตูไม้โอ๊คแกะสลักรูปสัญลักษณ์ลึกลับ ชวนให้อยากก้าวเข้าไปสำรวจ

ภายในร้านเต็มไปด้วยแสงเทียนสลัวๆ ชั้นวางของไม้สีเข้ม เรียงรายไปด้วยไอเทมเวทมนตร์มากมาย

มุมไม้กายสิทธิ์: ไม้กายสิทธิ์หลากหลายชนิด ตั้งแต่ไม้โอ๊คแข็งแกร่งไปจนถึงไม้วิลโลว์ที่ยืดหยุ่น

ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ พร้อมกับแกนกลางที่หลากหลาย เช่น ขนยูนิคอร์น หรือเกล็ดมังกร

มุมสมุนไพรวิเศษ: ขวดแก้วใสบรรจุสมุนไพรหายากจากทั่วทุกมุมโลก เรียงรายอยู่บนชั้นวาง

พร้อมกับป้ายบอกสรรพคุณและวิธีการใช้

มุมเครื่องรางป้องกันภัย: เครื่องรางหลากหลายรูปแบบ เช่น สร้อยคอ แหวน หรือเข็มกลัด

ที่มีพลังในการป้องกันคำสาป หรือสิ่งชั่วร้าย ถูกจัดแสดงอย่างสวยงาม

ถัดไปอีกหน่อย คือ มุมหนังสือโบราณ ที่ซึ่งคุณจะได้พบกับม้วนกระดาษ

และตำราเวทมนตร์ที่หายากและมีค่า บางเล่มมีอายุเก่าแก่กว่าพันปี

พนักงานในร้านล้วนแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์ พวกเขาพร้อมที่จะให้คำแนะนำ และช่วยเหลือคุณในการเลือกไอเทมที่เหมาะสมกับความต้องการ ไม่ว่าคุณจะเป็นนักเวทย์มือใหม่ หรือผู้มีพลังเวทมนตร์สูงส่ง ร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์แห่งนี้ พร้อมต้อนรับคุณสู่โลกแห่งความมหัศจรรย์ที่ไร้ขีดจำกัด

เจ้าของร้าน: เซเลสทีน ดูบัวส์

วันเกิด: 19 กันยายน 1999

(คลิกที่ปุ่มสีฟ้าเพื่ออ่านประวัติส่วนตัว)

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เซเลสทีน ดูบัวส์ เจ้าของร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์ บนถนนวีอา แพรทอเรีย แห่งค่ายจูปิเตอร์ เป็นเดมิก็อดผู้สืบเชื้อสายมาจากเทพีไทรเวีย เทพีแห่งทางแยกและเวทมนตร์

เธอมีบุคลิกที่ลึกลับและน่าค้นหา ราวกับม่านหมอกที่ปกคลุมไปทั่วร้านของเธอ ด้วยผมสีดำยาวสลวย ดวงตาสีม่วงเข้มที่ดูลึกลับ และริมฝีปากสีแดงสดที่มักจะแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เซเลสทีนเป็นคนไม่ค่อยพูดมาก แต่ทุกคำพูดของเธอล้วนแต่มีความหมายและแฝงไปด้วยความลับ เธอมักจะปรากฏตัวในชุดคลุมยาวสีดำที่ช่วยเสริมบุคลิกอันลึกลับของเธอ

เซเลสทีนสืบทอดความรู้และพลังเวทมนตร์มาจากเทพีไทรเวีย เธอมีความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรวิเศษ เครื่องราง และศาสตร์ลึกลับต่างๆ เป็นอย่างดี ด้วยไหวพริบ และ ความ เจ้าเล่ห์ เธอจึงสามารถแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างรวดเร็ว และมักจะใช้เล่ห์เหลี่ยมและกลอุบายต่าง ๆ ในการเอาชนะศัตรูหรือหลบหนีจากอันตราย

เซเลสทีนเป็นคนรักอิสระ ไม่ชอบการถูกควบคุม มักจะทำตามความคิดของตนเอง และไม่สนใจคำวิจารณ์ของผู้อื่น แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็เป็นคนใจกว้างและชอบช่วยเหลือผู้อื่น มักจะให้คำแนะนำและช่วยเหลือลูกค้าที่เข้ามาในร้านของเธอ

เซเลสทีนเกิดและเติบโตในเมืองนิวออร์ลีนส์ รัฐลุยเซียนา สหรัฐอเมริกา เมืองที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์และวัฒนธรรมที่หลากหลาย เธอค้นพบว่าตัวเองเป็นเดมิก็อดเมื่ออายุ 16 ปี หลังจากที่เธอได้รับ "นิมิต" จากเทพีไทรเวีย เซเลสทีนได้รับการฝึกฝนจากเทพีไทรเวียเป็นการส่วนตัว และได้เรียนรู้ศาสตร์แห่งเวทมนตร์และการต่อสู้กับอสุรกาย เมื่อเธออายุได้ 20 ปี เซเลสทีนก็ได้รับอนุญาตให้เปิดร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์ในกรุงโรมใหม่ เธอใช้ความรู้และความสามารถของเธอในการบริหารร้าน และให้บริการแก่ลูกค้าด้วยความเต็มใจและความซื่อสัตย์

【โซนสมุนไพร&วัตถุดิบเวทมนต์】

ขวดแก้วใสบรรจุสมุนไพรหายากจากทั่วทุกมุมโลก เรียงรายอยู่บนชั้นวาง 

พร้อมกับป้ายบอกสรรพคุณและวิธีการใช้

อย่าลืมบวกภาษีก่อนชำระเงินให้เจ้าของร้านทุกครั้งนะ 

ถ้าไม่อยากเจอความพิโรธของเทพีไทรเวีย

ผงแป้ง

มูลค่า: 5 ดีนาเรียส

แคทนิป

มูลค่า: 15 ดีนาเรียส

มูนสโตน

มูลค่า: 50 ดีนาเรียส

เกลือศักดิ์สิทธิ์

มูลค่า: 60 ดีนาเรียส

ผงดารา

มูลค่า: 50 ดีนาเรียส

เมล็ดพันธุ์ต้นวิลโลว์จันทรา

(ซื้อครั้งเดียวปลูกเก็บเกี่ยวได้ตลอดตามระยะเวลาผลผลิต)

มูลค่าสินค้าถุงละ: 20 ดรักม่า

【โซนไม้กายสิทธิ์】

ไม้กายสิทธิ์หลากหลายชนิด ตั้งแต่ไม้โอ๊คแข็งแกร่งไปจนถึงไม้วิลโลว์ที่ยืดหยุ่น 

ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ พร้อมกับแกนกลางที่หลากหลาย 

เช่น ขนยูนิคอร์น หรือเกล็ดมังกร

อย่าลืมบวกภาษีก่อนชำระเงินให้เจ้าของร้านทุกครั้งนะ 

ถ้าไม่อยากเจอความพิโรธของเทพีไทรเวีย

ยังไม่เปิดเผยสินค้า

มูลค่า: -

【โซนเครื่องรางป้องกันภัย】

เครื่องรางหลากหลายรูปแบบ เช่น สร้อยคอ แหวน หรือเข็มกลัด ที่มีพลังในการป้องกันคำสาป หรือสิ่งชั่วร้าย ถูกจัดแสดงอย่างสวยงาม

อย่าลืมบวกภาษีก่อนชำระเงินให้เจ้าของร้านทุกครั้งนะ 

ถ้าไม่อยากเจอความพิโรธของเทพีไทรเวีย

ยังไม่เปิดเผยสินค้า

มูลค่า: -

【โซนหนังสือโบราณ】

ที่ซึ่งคุณจะได้พบกับม้วนกระดาษ และตำราเวทมนตร์ที่หายากและมีค่า 

บางเล่มมีอายุเก่าแก่กว่าพันปี

อย่าลืมบวกภาษีก่อนชำระเงินให้เจ้าของร้านทุกครั้งนะ 

ถ้าไม่อยากเจอความพิโรธของเทพีไทรเวีย

ยังไม่เปิดเผยสินค้า

มูลค่า: -

Clementis HONOR

Clementis

Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus

Place

ร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์

Date and Time

วันที่ 2 ธันวาคม 2025 • 17.30 น.

Purpose

ภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

NPC

วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

คลีเมนทิสคิดว่าตัวเองจะได้ก้าวออกมาจากร้านจำหน่ายรถม้าอีกทีตอนร้านค้าปิดทำการประจำวันเสียแล้ว หนนี้รุ่นน้องเป็นฝ่ายลากตัววินเซนโซแทน แทบจะเรียกได้ว่าฉุดกระชากลากถู ไม่ได้แตกต่างอะไรจากตอนที่เขาลากเธอเข้าร้านรถม้านักหรอก

“ก็ได้ ๆ แต่ก่อนจะกลับค่ายเราไปทัวร์ที่วีอา พรินซิพาลิสกันก่อนเถอะ ไหน ๆ ก็ออกมาแล้วทั้งที”

เขาให้เหตุผลแบบนั้น แต่สิ่งที่บุตรีแห่งจัสติเทียถอดความได้มีเพียง ‘ไม่อยากกลับค่ายเลย ขอเที่ยวต่ออีกหน่อยดิ’ เล่นเอาคนอายุน้อยกว่ายกแขนเรียวขึ้นมากอดอกเสียอย่างนั้น

“ให้ไม่เกินสามที่แล้วกันค่ะ ฉันเริ่มล้าแล้ว”

ทายาทออร์คัสยื่นคำขาดพร้อมกับชูนิ้วชี้ กลาง และนางขึ้นมาประกอบให้มั่นใจว่าข้อมูลที่เขารับไปจะไม่คลาดเคลื่อน สิ่งที่สุดท้ายที่เธอต้องการในตอนนี้คือการที่คำพูดของเธอถูกนำไปแปลงสาร เล่นแร่แปรธาตุเป็นสี่ หรือแย่กว่านั้นอาจเป็นเลขสิบ

สถานที่ที่เขาว่าแยกออกมาเป็นถนนอีกเส้นหนึ่ง ในฐานะประชาชนชาวกรุงโรมใหม่แล้วจะเรียกว่าไม่คุ้นตาเลยก็ไม่เชิง แต่การเป็นหลานสาวบ้านราทิแกนที่ถูกประคบประหงมระดับหนึ่งก็ส่งผลให้เด็กสาวที่ไม่ค่อยมีโอกาสออกมาจัดการธุระคนเดียวสักเท่าไหร่ชินทางน้อยกว่ารุ่นพี่ที่กำลังเดินนำอยู่ ท้ายที่สุดเขาก็พาเธอมาหยุดอยู่หน้าร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์

“เธอเป็น.. บุตรีแห่งจัสติเทีย ลูกหลานมรดกออร์คัส หรือบุตรีแห่งออร์คัส ลูกหลานมรดกจัสติเทียล่ะเนี่ย”

คนตัวสูงกว่าตามอายุที่ทิ้งห่างกันถามขณะหรี่ตามองรอยสัญลักษณ์บนแขนข้างซ้ายของเธอ — กระโหลกกวางสื่อถึงเทพแห่งการรักษาคำสัตย์ ส่วนตาชั่งคือตัวแทนของเทพีแห่งความยุติธรรม ดูเป็นส่วนผสมที่มุ่งเน้นความเที่ยงธรรมเสียจนชวนให้รู้สึกขนลุก หากบอกว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญคงเชื่อได้ไม่ยาก

“อย่างแรก”

เสียงนุ่มตอบในจังหวะเนิบนาบเป็นเอกลักษณ์ แต่ดูเหมือนวินเซนโซจะไม่ได้รอฟังคำตอบนั้นสักเท่าไหร่

“ไม่ว่าแบบไหนก็น่าจะอาศัยปัญญากับพลังเวทเป็นหลักอยู่ดี ถ้าต้องการอุปกรณ์เวทมนตร์ก็ให้มาที่นี่ แต่ฉันแนะนำมากไม่ได้หรอกนะ ไม่ใช่ทางเท่าไหร่น่ะ”

อธิบายน้อยผิดถนัดกับสองร้านก่อนหน้านี้ วินเซนโซทำหน้าทำตาคล้ายกับคาดหวังให้ถามต่อว่าแล้วทางของเขาคืออะไร ทว่าคลีเมนทิสกลับเลือกที่จะเมินเฉยต่อท่าทางนั้น กลัวก็เพียงว่าจะต้องยืนฟังอีกฝ่ายพล่ามถึงกลไกบางอย่างต่ออีกยาว

รางวัลภารกิจ

• EXP +15

Mackenzie BELIEVER

[i=s] แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2025-12-23 19:39 [/i]

94.Magia

-12.12.2025 / 12:18PM-

กว่าจะทำธุรกรรมที่ธนาคารนิวโรมเสร็จก็เล่นเอาเวลาล่วงเลยมาสู่ช่วงเที่ยงวัน เสียงท้องร้องประท้วงนิดหน่อยแต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ต้องไปตามแผนการท่องเที่ยวที่วางกันเอาไว้ก่อน สองหนุ่มเดมิก็อดและสองแมวผีนำโชค (ส่วนอินทรีแห่งซุสถูกปล่อยให้บินอิสระ) พากันเดินดูนั่นดูนี่จากใจกลางเมืองนิวโรมมาเรื่อย ๆ ตามถนนเส้นทางหลักจนกระทั่งมาถึง ‘วีอา แพรทอเรีย’ ถนนที่ทอดยาวสู่ประตูหลักของค่ายจูปิเตอร์ 

เนื่องด้วยเมื่อวานพวกเขามาถึงนิวโรมในช่วงเย็น ตลาดก็เริ่มวาย ไม่มีอะไรให้น่าดูชมเท่าไหร่ วันนี้จึงแก้มือใหม่ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง บรรยากาศช่างครึกครื้นสมกับได้ชื่อว่าเป็น ‘เส้นทางที่คึกคักที่สุดในกรุงโรมใหม่’ จริง ๆ

สองข้างทางเรียงรายไปด้วยร้านอาหาร และร้านขายสินค้ามากมาย ไม่ว่าจะเป็นร้านขายสินสงครามที่เห็นราคาแล้วกระเป๋าตังค์เหมือนโดนปล้น ร้านจำหน่ายรถม้าที่ไม่ได้มีเพียงแค่รถม้า แต่ยังมีทั้งมอเตอร์ไซต์ทรงคลาสสิก และสปอร์ตคาร์ดีไซน์หรูที่ทั้งคู่เห็นแล้วก็อยากสอยมาไว้ในครอบครองสักคัน แต่ติดตรงที่ราคาแพงระยับและพวกเขาไม่มีใบขับขี่สากลที่ทางนิวโรมออกให้ (แม้พวกเขาจะมีใบขับขี่สากลที่ออกให้ถูกต้องตามกฎหมายของโลกมนุษย์แล้วก็ตาม) ร้านขายอาวุธรวมไปถึงสั่งทำอาวุธล้ำ ๆ ของชาวนิวโรม ไปจนถึงร้านขายของเล่นและร้านเช่าชุดโทก้าซึ่งเป็นชุดพื้นเมืองของที่นี่

ดีนและแมคเคนซีเลือกฝากท้องมื้อเที่ยงไว้กับร้านอาหารร้านหนึ่งที่พนักงานเรียกลูกค้าได้อย่างน่าสนใจ แต่พวกเขาไม่ได้ถึงกับรับประทานจนอิ่มเพราะยังอยากลองชื้อของทานเล่น ขนม และกาแฟคั่วที่หอมติดจมูกตามร้านอื่น ๆ อีกอย่างละนิดละหน่อย ซึ่งกว่าจะเดินมาจนสุดเส้นถนนก็กินเวลาไปเป็นชั่วโมง

.

.

ถัดจากถนน ‘วีอา แพรทอเรีย’ พวกเขาก็มายังถนนคนเดินเส้นต่อไปที่มีชื่อว่า ‘วีอา พรินซิพาลิส’ ซึ่งเป็นถนนเส้นที่ทอดยาวจากเหนือจรดใต้ผ่านใจกลางค่ายจูปิเตอร์ ใบรับรองเข้าไปยังเขตพื้นที่เหล่านักรบนิวโรมของดีนถูกหยิบออกมาใช้อีกครั้ง พวกเขาจึงได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านในได้

ทั้งคู่เดินไปตามถนนที่ถูกปูด้วยหินอ่อนสีขาว สองข้างทางของถนนสายนี้คราคร่ำไปด้วยร้านค้าไม่ต่างจากวีอา แพรทอเรียเท่าไหร่ เพียงแค่ความคึกคักอาจจะไม่มากเท่า แต่ก็ไม่ใช่ว่าสิ่งที่ต่างออกไปจะไม่มี

“ดีน…ฉันขอเข้าไปดูร้านนี้หน่อยได้ไหม”

แมคเคนซีหยุดยืนอยู่หน้าร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์ ‘MAGIA’ ที่ดูเงียบเหงาร้างไร้ผู้คนจนไม่แน่ใจว่าเปิดอยู่หรือไม่ แต่ความลึกลับและเงียบงันนั้นกลับดึงดูดเขาอย่างน่าประหลาด 

“ร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์.. ว้าววว ที่นี่ก็มีร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์แบบในแฮรี่ พ็อตเตอร์งั้นเหรอ เอาสิ เข้าไปดูกัน”

เมื่อดีนเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยแล้ว แมคเคนซีจึงลองกดลูกบิดโลหะลง ประตูไม้โอ๊คที่มีรูปดาวและอักขระล้อมรอบค่อย ๆ เปิดออก ร่างของเดมิก็อดจากค่ายฮาล์ฟบลัดทั้งสองหายเข้าไปราวกับถูกความมืดจากภายในนั้นกลืนกิน

ด้านในร้านค่อนข้างมืดสลัว มีเพียงแสงเทียนตามจุดต่าง ๆ ที่พอทำให้เห็นว่ามุมไหนมีอะไร แต่เนื่องจากแมคเคนซีพกเหรียญนกฮูกที่ได้รับเป็นรางวัลจากเทพีอะธีน่ามาด้วย ซึ่งเครื่องรางชิ้นนี้ช่วยให้เขามองเห็นทุกสิ่งภายในร้านได้อย่างชัดเจนราวเปิดไฟ ดีนอาสาถือสายจูงแมวผีนำโชคทั้งสองตัวให้ เพราะอยากให้คนรักได้ใช้เวลาเดินเลือกดูของต่าง ๆ อย่างสะดวก แมคเคนซีจึงเดินเข้าไปยังส่วนลึกของร้าน ค่อย ๆ ดูสินค้าตามชั้นวางอย่างใจเย็น

“กำลังหาอะไรอยู่”

“อุ๊บ!”

น้ำเสียงและบรรยากาศเย็นเยียบทำเอาแมคเคนซีสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อหันไปมองก็เห็นหญิงสาวผมดำขลับผู้หนึ่งกำลังมองเขาด้วยดวงตาสีม่วงโทนเปลือกมังคุดจากด้านหลังในระยะห่างไปไม่ถึงสองก้าว ชุดคลุมยาวและหมวกทรงแหลมสีเดียวกับเส้นผมบ่งบอกสถานะของของเธอได้เป็นอย่างดี

”เอ่อ…สวัสดีครับ ผมแค่เข้ามาดู เผื่อว่ามีอะไรน่าสนใจ“

แมคเคนซีกล่าวทักทายตามมารยาท นั่นทำให้ริมฝีปากสีแดงสดของแม่มดสาวตรงหน้าแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

”อะไรที่น่าสนใจ…คืออะไรล่ะ ฉันเซเลสทีน เจ้าของร้านนี้ ฉันว่าฉันช่วยแนะนำให้คุณได้“

เธอแนะนำตัวพลางมองข้ามไหล่เดมิก็อดหนุ่มไปยังชั้นหนังสือที่มีตำรามนตร์คาถาโบราณวางเรียงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยพร้อมเอ่ยถามต่อ

”เป็นผู้เริ่มฝึกใช้เวทอย่างนั้นเหรอ หรือว่าเป็นลูกหลานมรดกที่อยากหาหนังสือประวัติศาสตร์อ่านเล่นสักเล่ม แต่ที่นี่ไม่มีตำราเวทต้องห้ามขายหรอกนะ“

เหมือนจะมีคำศัพท์ที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ไม่ว่าจะเป็น ‘ผู้เริ่มฝึกใช้เวท’ หรือ ‘ลูกหลานมรดก’ อะไรนั่นก็ไม่ใกล้เคียงทั้งนั้น ดูท่าว่าเขาคงต้องเป็นฝ่ายแนะนำตัวเองบ้างเสียแล้ว

”ผมแมคเคนซี เป็นเดมิก็อดจากค่ายฮาล์ฟบลัดครับ เป็นสายเลือดของเทพีเฮคาที“

หากไม่ได้คิดไปเอง แมคเคนซีสังเกตเห็นว่าเซเลสทีนชะงักไปเล็กน้อยในประโยคสุดท้าย แต่ก็เพียงแค่ชั่วเสี้ยววิเท่านั้น สีหน้าของเธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลย

”เชื้อสายเทพกรีกอย่างนั้นเหรอ ว่ากันตามตรง ฉันไม่ค่อยพบเดมิก็อดฝั่งกรีกมาที่นี่เท่าไหร่ แต่ถึงจะเป็นใครฉันก็ไม่เลือกปฏิบัติหรอก หากคุณมีสายเลือดของเทพีเฮคาทีนั่นแปลว่าคุณใช้เวทมนตร์ในตำราเวทเฮคาทีได้แล้วใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นสนใจตำราเวทเล่มอื่นเพิ่มเติมหรือเปล่า“

เมื่อรู้สถานะของลูกค้าก็เหมือนว่าเซเลสทีนจะจับประเด็นได้ง่ายขึ้น เธอรู้ว่าควรแนะนำอย่างไร และเริ่มต้นจากจุดไหน และนั่นก็ตรงกับความสนใจของเดมิก็อดหนุ่มพอดี

”ตำราเวทเล่มอื่นเหรอ…อืมมมมม…..”

แมคเคนซีกุมคางลากเสียงในลำคออย่างใช้ความคิดสักพัก ดวงตาสีฮาเซลมองฝ่าความมืดไปทั่วบริเวณจนไปหยุดอยู่ที่ร่างของดีนซึ่งกำลังดูอะไรสักอย่างในตู้โชว์สินค้าอีกมุมหนึ่งของร้าน โดยมีประกายแสงสีม่วงจากหางของไข่หอยเม่นและแอนโทสส่ายไปมาราวกับลูกไฟเล็ก ๆ อยู่ใกล้ ๆ

ทันใดนั้นก็เหมือนมีหลอดไฟส่งเสียงดัง ‘ปิ๊ง!’ ขึ้นในหัว

“ผมนึกออกแล้ว ผมสนใจเวทเกี่ยวกับน้ำ ผมคิดว่าผมจำเป็นต้องใช้ คุณช่วยแนะนำให้ผมได้ไหม“

ใช่…เขาจำเป็นต้องใช้ และจำเป็นอย่างมาก ในตำราเฮคาทีไม่มีเวทไหนที่ใช้น้ำได้เลย อย่างดีที่สุดคือเวทยิงลูกไฟเท่านั้น ซึ่งบางครั้งการเดินทางไปทำภารกิจในพื้นที่ที่ไม่มีน้ำกับคนรักที่เป็นบุตรมหาเทพโพไซดอนทำให้อีกฝ่ายค่อนข้างเสียเปรียบในการต่อสู้เป็นอย่างมาก แมคเคนซีอยากเป็นกำลังสนับสนุนให้ดีน และเวทน้ำนี่ล่ะที่เหมาะสมที่สุด

”แน่นอน ฉันแนะนำให้คุณได้“

ริมฝีปากสีกุหลาบของเซเลสทีนคลี่ยิ้ม เธอหยิบตำราเล่มหนึ่งออกมาจากชั้นแล้วยื่นให้

“นี่คือตำราเวทมนตร์นิมูเอ เป็นตำราแห่งผู้พิทักษ์ผืนน้ำและได้ชื่อว่ากุมความลับของเวทแห่งห้วงสมุทรไว้ เป็นตำราเวทเก่าแก่ที่ตกทอดมานานตั้งแต่ครั้งอดีตกาล ในนี้รวบรวมคาถาและเวทมนตร์สายวารีที่เป็นประโยชน์และจำเป็นต่อการใช้…”

แมคเคนซีรับ ‘ตำรานิมูเอ’ มา หน้าปกของตำรามีลวดลายอ่อนช้อยงดงามดั่งเกลียวคลื่น ความเย็นดุจสายน้ำส่งผ่านจากคัมภีร์โบราณมาสู่ฝ่ามือราวกับมีกระแสวารีไหลผ่านเข้าสู่ร่างกาย เขาลองเปิดหน้ากระดาษไล่ดูแบบผ่าน ๆ ตัวอักษรถูกบันทึกด้วยหมึกสีฟ้าเลื่อมเงินราวกับหยดน้ำที่ร้อยเรียงกันเป็นอักขระข้อความ นี่คือเวทมตร์บทใหม่ที่เขาต้องเรียนรู้

“หากคุณต้องการใช้เวทจากตำรานี้ ขอให้คุณพึงระลึกไว้เสมอว่าพลังแห่งน้ำเปรียบเหมือนดาบสองคมเช่นเดียวกับเหรียญที่มีสองด้าน เวทวารีแม้จะใช้ประโยชน์ได้หลากหลายแต่ก็นำมาซึ่งการทำลายล้างอันใหญ่หลวงได้เช่นกัน ฉันขอแนะนำให้คุณทำความเข้าใจถึงความสมดุลนี้ และเคารพต่อพลังแห่งธรรมชาติและจิตวิญญาณแห่งสายน้ำ หากคุณมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว เมื่อนั้น สายน้ำจะมอบพลังอันยิ่งใหญ่ให้คุณ”

แม่มดสาวมอบคำแนะนำอันสำคัญเพิ่มเติม ซึ่งเดมิก็อดหนุ่มก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดี เขาปิดตำราในมือลงแล้วพยักหน้าช้า ๆ อย่างมั่นใจราวกับว่าได้ตัดสินใจเรื่องนี้มาช้านานแล้ว

“ขอบคุณครับคุณเซเลสทีน ผมตกลงซื้อตำราเล่มนี้”

”ด้วยความยินดี หากคุณต้องการข้อมูลสิ่งใดเพิ่มเติมสามารถถามฉันได้ทุกเมื่อ และถ้าคุณต้องการจ่ายค่าสินค้าเชิญได้ที่เคาน์เตอร์“

แม่มดสาวค้อมศีรษะเล็กน้อย จากนั้นเธอก็เดินไปทักทายดีนที่ดูเหมือนว่าจะสนใจสินค้าบางอย่างอยู่ แมคเคนซีจึงเดินไปดูสินค้าโซนอื่นต่อ

.

.

ภายหลังจากที่ดูสินค้าจนเกือบถ้วนทั่วทั้งร้านแล้ว แมคเคนซีก็เดินมายังเคาน์เตอร์เพื่อที่จะชำระค่าสินค้า

ตุบ!

“หืม…?”

กล่องไม้เก่าฝุ่นจับคร่ำครึใบหนึ่งตกลงมาตรงหน้าแมคเคนซีอย่างพอดิบพอดีราวกับมีใครจงใจโยนใส่ ชายหนุ่มหันมองซ้ายขวาแต่ก็ไม่พบอะไรผิดปกติ นอกจากชั้นวางของที่มีกล่องไม้กายสิทธิ์วางเรียงอยู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเท่านั้น เขาย่อตัวลงเก็บกล่องไม้ใบนั้นขึ้นมา

“…………”

ราวกับถูกมนตร์อันแรงกล้าบางอย่างสะกดจิตดึงดูดให้แมคเคนซีไม่สามารถนำกล่องไม้ใบนั้นเก็บเข้าที่ได้ตามใจนึก แต่เหมือนกับมีใครบางคนที่มองไม่เห็นจับมืออีกข้างของเขาให้เปิดกล่องใบนั้นออก ไม้กายสิทธิ์รูปทรงเรียบง่ายปราศจากลวดลายปรากฏสู่สายตา ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็เหมือนไม้กายสิทธิ์ทั่วไป แต่เดมิก็อดหนุ่มกลับสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ที่แผ่ออกมา

หมอกควันคลุ้งจับกลุ่มรวมตัวกันจนรอบตัวแมคเคนซีเหลือเพียงความมืดมิด แม้จะมีเหรียญเครื่องรางของเทพแห่งความรู้ก็ไม่อาจช่วยให้มองเห็นสิ่งอื่นใดได้ ดั่งเวลานี้มีเพียงตัวเขากับไม้กายสิทธิ์ด้ามนี้เพียงเท่านั้น บรรยากาศอันเย็นเยียบและหนักอึ้งที่กดทับเป็นเหมือนเสียงกระซิบบังคับให้เขาหยิบไม้กายสิทธิ์ตรงหน้าขึ้นมา ซึ่งเขาไม่สามารถทนต่อแรงกดดันนั้นได้ สุดท้ายฝ่ามือใหญ่ก็คว้าด้ามจับที่เป็นรูปทรงกลมสองวงนั้นไว้

มวลมหาพลังมหาศาลกระชากกล่องไม้ใบนั้นกระเด็นหลุดออกจากมือแมคเคนซีไปราวกับไม่ต้องการกลับไปอยู่ในนั้นแม้เพียงเสี้ยววินาที ปลายคทาวิเศษดูดกลืนความมืดที่ล้อมรอบตัวของเดมิก็อดสายเลือดเฮคาทีทั้งหมดเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรงราวกับหิวกระหาย จนแมคเคนซีต้องรีบยกแขนอีกข้างขึ้นบังตนเองไว้

“——ซี คุณแมคเคนซี!”

ร่างทั้งร่างสะดุ้งเฮือกเหมือนถูกดึงกลับขึ้นมาจากอนธกาลอันล้ำลึก แมคเคนซีเบิกตาโพลง ดีนที่จับไหล่เขาไว้ทั้งสองข้างด้วยความเป็นห่วงกับเซเลสทีนที่ตะโกนเรียกชื่อเขายืนอยู่ตรงหน้า

“ที่รักนายเป็นอะไรไหม หน้าซีดอย่างกับถูกดูดวิญญาณ” ดีนเข้ามาดูอาการของคนรักด้วยความเป็นห่วง ฝ่ามือลูบหลังแผ่วเบา

“เกิดอะไรขึ้น สีหน้าคุณดูไม่ดีเลย”

“ผมก็ไม่รู้ ผมแค่ก้มลงไปเก็บกล่องคทาเวทแล้วมันก็……”

แมคเคนซีเล่าเหตุการณ์เมื่อครู่ที่เพิ่งประสบมาให้คนรักกับเจ้าของร้านฟัง ที่แม้แต่เขาเองก็ยังสงสัยว่ามันเกิดเรื่องบ้าบออะไรขึ้น

“นั่นมัน…..”

เซเลสทีนมองไม้กายสิทธิ์ในมือของแมคเคนซีด้วยสีหน้าตกใจเมื่อฟังสิ่งที่เขาเล่าจบ จากนั้นก็ก้มลงมองกล่องไม้ฝุ่นเขรอะในมือด้วยสีหน้าที่อ่านอารมณ์ไม่ถูกว่ากำลังหนักใจ กังวลใจ หรือโล่งใจกันแน่

“ไม้กายสิทธิ์ที่คุณถืออยู่คือ ‘ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์’ มีทั้งตำนานที่ว่ากันว่าเป็นไม้กายสิทธิ์ประจำตัวของพ่อมดผู้เชี่ยวชาญเรื่องความตาย บ้างก็ว่าเป็นไม้กายสิทธิ์ที่จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่นามว่า ‘เมอร์ลิน’ เป็นผู้สร้างขึ้น ตัวไม้กายสิทธิ์ทำมาจากไม้เอลเดอร์ที่ได้ชื่อว่าทรงพลังและหายากที่สุด แต่ก็เป็นไม้ที่ถูกกล่าวขานว่าจะนำพาโชคร้ายมาให้ และควบคุมได้ยากกว่าไม้กายสิทธิ์ชนิดอื่น หลังจากที่เมอร์ลินตาย ไม้กายสิทธิ์ด้ามนี้ก็ไม่เคยยอมรับใครเป็นเจ้าของอีก ฉันได้มันมาจากร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์เก่าแก่ มันถูกวางอยู่ในร้านฉันมาหลายปีแล้ว ไม่นึกเลยว่าคุณจะพบมันเข้า…หรือเรียกให้ถูกก็คือ มันออกมาให้คุณเห็นเอง”

“…………”

หลังจากที่ได้ฟังประวัติความเป็นมาของไม้กายสิทธิ์ด้ามนี้ ความคิดที่ผุดขึ้นมาเป็นอันดับแรกในหัวแมคเคนซีคือ ‘ควรเก็บมันใส่กล่องและนำกลับไปวางที่เดิมซะ’ ซึ่งก็ตรงกับที่ดีนกำลังโวยวายขึ้นพอดี พอได้ยินว่าเกี่ยวกับความตายหรือโชคร้าย แน่นอนว่าคนรักของเขาไม่เอาตัวเข้าไปเอี่ยวด้วยเด็ดขาด

“เอามันวางเก็บไว้ที่เดิมเลยนะ!”

”แล้วถ้าผมไม่เอาล่ะ“

”คุณเป็นผู้ใช้เวทคุณน่าจะรู้นะคุณแมคเคนซี ว่าไม้กายสิทธิ์คือผู้เลือกเจ้าของ ไม่ใช่ผู้ใช้เป็นคนเลือก“

เซเลสทีนตอบกลับทั้งคู่เพียงเรียบ ๆ ราวกับรู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้จะมีบทสรุปยังไง

”มีพ่อมดแม่มดและผู้ใช้เวทมากมายที่พยายามจะครอบครองไม้กายสิทธิ์นี้ แม้จะนำพาโชคร้ายและยากแก่การควบคุม แต่ก็ทรงอำนาจมากที่สุดจนเกือบจะเทียบเท่าคทาคบเพลิงของเทพีแห่งเวทมนตร์ ในตำนานมีทั้งผู้คนที่แก่งแย่งกันจนต้องแลกมาด้วยชีวิต และในตอนนี้ก็มีผู้เสนอราคาให้ฉันจนสูงลิ่ว แต่เมื่อมันไปอยู่ในมือพวกเขาแล้วก็ไม่ต่างอะไรจากไม้ไร้ค่าธรรมดา การที่มันอยู่ในมือคุณแล้วสามารถแสดงพลังมหาศาลขนาดนั้นออกมาได้…ฉันคงไม่ต้องบอกคุณใช่ไหมว่าหมายถึงอะไร“

แมคเคนซีสบมองดวงตาสีเปลือกมังคุดของแม่มดสาวเพียงเงียบ ๆ แล้วก้มลงมองไม้กายสิทธิ์ในมือตนเองที่ตอนนี้ยังสัมผัสได้ถึงพลังอันน่าพิศวงที่อยู่ในนั้น

เขาเข้าใจ…

มันไม่ใช่เขาที่เป็นผู้เลือก แต่เป็นไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ต่างหาก

หากไม่ใช่ตอนนี้ สักวันหนึ่งอะไรสักอย่างก็จะนำพาเขาให้กลับมาที่นี่ และรับมันกลับไปในที่สุด

และนี่คือโชคชะตา

”ผมเข้าใจ ตกลง ผมรับไม้กายสิทธิ์ด้ามนี้ไว้เอง“

บุตรเทพีแห่งม่านหมอกหยิบกล่องไม้จากในมือของเซเลสทีนมา น่าแปลกที่พอเอ่ยปากว่า ‘ตกลง’ ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ก็ยอมให้เขาวางมันลงในกล่องอย่างง่ายดาย

แต่หลังจากนี้เขาอาจจะโดนดีนบ่นไปอีกสักระยะ โทษฐานเก็บ ‘ไม้กายสิทธิ์อัปมงคล’ มาไว้กับตัว

”รบกวนคุณเซเลสทีนช่วยคิดเงิน แล้วก็เช็ดฝุ่นออกจากกล่องไม้นี่ให้ผมหน่อยครับ“

ซื้อสินค้า

- คัมภีร์นิมูเอ ราคา 150 ดรักม่า

- ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ (คุณภาพทอง +29) ราคา 699 ดรักม่า

 - เมล็ดพันธุ์ต้นวิลโลว์จันทรา 2 ถุง ราคา 40 ดรักม่า

รวมราคาสินค้า 889 ดรักม่า

(โอนเงินแล้ว)

—Hakrabi